မီးအိမ္ရွင္မေလးၿငိမ္း(1+2+3)
***************
ေရးသားသူ steven law
Credit 📝မူရင္းေရးသားသူ

"Job!Job! ဟဲ့ job"
ငယ္နာမည္ေခၚခံလိုက္ရတဲ့အတြက္က်ေနာ္
လွည့္ၾကည့္မိတယ္
အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ ကေလးတစ္ေယာက္
ရဲ႕လက္ဆြဲၿပီးက်ေနာ့္ကိုေခၚတယ္။ခ်က္ခ်င္း
မွတ္မိေပမယ့္ရင္ထဲမွာေတာ့တဆစ္ဆစ္နဲ႔ခံ
စားလိုက္ရတယ္။မေတြ႕ေတြ႕ေအာင္ရွာခဲ့ေပ
မယ့္သူ႔မွာကေလးေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ေလ
"ေမေမ ဘယ္သူလဲဟင္"
"ေမေမ့သူငယ္ခ်င္းပါသားရယ္"
ရင္ထဲကေဝဒနာအသာထားလို႔ျပဳံးျပလိုက္
ၿပီးေတာ့တသက္လုံးေတာင့္တခဲ့တဲ့သူ႔
နာမည္ေလးကို ေခၚလိုက္မိတယ္
"ၿငိမ္း"
"Job ရယ္ငါအရမ္းဝမ္းသာတာပဲဟယ္"
"ငါလဲ ဝမ္းသာပါတယ္ၿငိမ္း"
"ေမေမ သားသားတို႔ ျပန္ရေအာင္ေလ"
"ေပးပါသားသားရယ္၊ျပန္ပါ့မယ္"
"Jobနင္ငါ့ဖုန္းနံပါတ္မွတ္ထားလိုက္၊
09.............ညက်ဖုန္းဆက္ေပး"
"ေအးပါၿငိမ္းရယ္"
ၿငိမ္းတို႔သားအမိႏွစ္ေယာက္ထြက္သြားေတာ့လက္မွာပတ္ထားတဲ့ေဟာင္းႏြမ္းေနၿပီျဖစ္တဲ့နာရီေလးကျပဳံးျပေနသလိုပါ။ေခါင္းကိုတခ်က္ယမ္းလိုက္ၿပီးအိမ္ကိုသာျပန္ခဲ့တယ္။တစ္ေန႔လုံးစိတ္ထဲမွာ
ဟာတာတာနဲ႔ဗ်ာ။ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြရင္ထဲမွာ
ပ်က္သုဥ္းခဲ့ရၿပီ။အလာေကာင္းေပမယ့္အခါ
ေႏွာင္းခဲ့ၿပီဆိုတာဒါကိုေျပာတယ္ထင္မိေတာ့
တယ္။ညေနစာစားေတာ့လဲစိတ္ညစ္ၿပီးစားမရခဲ့ဘူးေလ။ၿငိမ္းဆိုတာက်ေနာ့္ရဲ႕သူငယ္ခ်င္း
ပါ။အမွန္အတိုင္းဝန္ခံရမယ္ဆိုရင္ေတာ့က်
ေနာ္တဖက္သတ္ႀကိဳက္ခဲ့တဲ့ခ်စ္သူ၊သီခ်င္းထဲ
ကလိုပါပဲဗ်ာ၊"သူငယ္ခ်င္းေလး ခ်စ္သူေပါ့"
ကိုးတန္းအထိေက်ာင္းအတူတူတက္ခဲ့ၾကၿပီး
ဆယ္တန္းေရာက္မွ သူမကေတာ့မိဘေတြေျပာင္းေရႊ႕သြား
တဲ့ျပင္ဦးလႊင္ကစိုးစံ
ကိုေရႊ႔သြားခဲ့တယ္။က်ေနာ္ကေတာ့ဇာတိၿမိဳ႕
ေလးမွာက်န္ခဲ့ရတယ္။ႏႈတ္ဆက္က်ေတာ့
ဟန္ေဆာင္မႈ့႔ေတြႏွင့္ေပါ့ဗ်ာ။ႏွစ္ေယာက္စလုံးကခြဲခြါျခင္းဆိုတဲ့စကားလုံးရဲ႕ေအာက္မွာ
ၿငိမ္သက္ေနခဲ့တယ္။အဲဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ၿငိမ္
သက္ျခင္းကိုေဖာက္ခြဲလိုက္သူကၿငိမ္း
" Job"
"ဟင္ ၿငိမ္း"
"နင္စိတ္မေကာင္းမျဖစ္ပါနဲ႔ဟယ္၊ငါျပန္လာခဲ့မွာပါ"
"ေအးပါ ငါေမ်ာ္ေနပါ့မယ္"
"ေအးနင္နဲ႔ငါနဲ႔အျမဲတမ္းသူငယ္ခ်င္းေႏွာ္"
"ေအးပါဟာ"
"ေရာ့Job"
",ဘာလဲ ၿငိမ္း"
"ငါ့ကိုစကၠန္႔၊မိနစ္၊နာရီတိုင္းကိုသတိရေနရ
ေအာင္နင့္အတြက္ငါ့လက္ေဆာင္"
က်ေနာ္ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့Seiko  စက္နာရီေလး
"ဟာေစ်းႀကီးလြန္းတယ္ၿငိမ္း၊ငါမယူပါရေစ
ႏွင့္"
"ေစ်းနည္းလို႔ရွိရင္နင္မပတ္မွာစိုးလို႔ပါ Job"
"မဟုတ္ပါဘူးဟာ ငါ့အတြက္ေတာ့နင္ေပးတဲ့
လက္ေဆာင္တိုင္းတန္ဘိုးရွိပါတယ္"
"ေအး ဟိုနင့္နာရီငါ့ကိုေပး"
"ဘာလုပ္မလို႔လဲ"
"အသစ္ကိုပတ္၊အေဟာင္းကိုငါသိမ္းထား
လိုက္မယ္"
"ေအးပါဟာ ၊ၿငိမ္းငါေလနင့္ကိုစကၠန္႔မလပ္
သတိရေနပါ့မယ္ဟာ"
"ေအးပါဟယ္ ၊Jobငါသြားရေတာ့မယ္"
အဲဒီကတည္းကမေတြ႕ရေတာ့တဲ့ၿငိမ္း၊ေတြ႕
ျပန္ေတာ့ခေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ဗ်ာ။တသက္လုံးသူြကိုမေမ့ခဲ့ဘူး၊ေက်ာင္းေတြဆက္တက္ၾက
ၿပီးလူခ်င္းမေတြ႕ခဲ့ရဘူး။ဖုန္းအဆက္အသြယ္ေတာ့ရခဲ့တယ္။သူဘြဲ႕ရၿပီးေက်ာင္းဆရာမအျဖစ္တာဝန္ထမ္းေဆာင္ျပီးေနာက္မွာေတာ့အဆက္အသြယ္ဘယ္လိုမွမရခဲ့ေတာ့ဘူး။သူကေတာရြာဖက္မွာတာဝန္က်တာကိုပဲသိခဲ့တယ္။
သူဘြဲ႕ရေပမယ့္က်ေနာ္ကေက်ာင္းမၿပီးေသးဘူးေလ။ေက်ေနာ္ေက်ာင္းၿပီးတဲ့ေနာက္မွာသူတာဝန္က်တဲ့ၿမိဳ႕နယ္အထိေရာက္ခဲ့တယ္။
နယ္ေျမေဒသမတည္ၿငိမ္မေအးေတာ့သူတာဝန္က်တဲ့ရြာအထိမေရာက္ခဲ့ရေပမယ့္ၿမိဳ႕နယ္ပညာေရးမႉးဆီကိုသြားေမးခဲ့တယ္။သူအလုပ္ကထြက္သြားၿပီတဲ့ေလ။အခုေတာ့က်ေနာ့္အ
သက္သုံးဆယ္ေရာက္ခဲ့ၿပီ
သူ႔ကိုသာခ်စ္မိလို႔ေတြ႕ရင္လက္ထပ္ဖို႔
ဆုံးျဖတ္ခဲ့တယ္။ဒါေပမယ့္အခုေတာ့သူအိမ္
ေထာင္က်သြားခဲ့ၿပီေလ
"ဟင္းးးး ငါ့အတြက္ကေတာ့ဒီေလာက္ပဲကံပါ
တယ္ျဖစ္မွာေပါ့ေလ"
လို႔ေတြးမိၿပီး ဖုန္းဆက္လိုက္တယ္
"ဟလို"
"ဟုတ္ကဲ့ေျပာပါရွင္"
"ငါ Jobပါ"
"ေအးသူငယ္ခ်င္း ခနေလး ခနေလး"
က်ေနာ္ဖုန္းကိုင္ရင္းေစာင့္ေနလိုက္တယ္။
သုံးမိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့မွ
"ရၿပီသူငယ္ခ်င္း"
"ေအး ၿငိမ္း ဘာျဖစ္လို႔လဲ။ ကေလးအေဖရွိေနလို႔လား"
"ဟာ မရွိဘူး၊သူကေသၿပီ".
"အမ္"
ဝမ္းသာရမလို၊ဝမ္းနည္းရမလိုျဖစ္သြားတယ္
ဗ်ာ။တကယ္ပါဗ်ာ
"သားေလးရွိေနရင္ဖုန္းေျပာမရလို႔ပါဟာ"
"ေအာ္ေအးေအး၊ငါဘာေျပာရမွန္းမသိျဖစ္
သြားတယ္ၿငိမ္းရယ္"
"ဒါႏွင့္နင္ေရာအိမ္ေထာင္က်ၿပီလား"
"ဘယ္ကက်ရမလဲၿငိမ္းၿငိမ္းရယ္၊ငါေလ ငါ"
"ဘာျဖစ္တာလဲJob"
"ငါနင့္ကိုေစာင့္ေမၽွာ္ခဲ့တာပါၿငိမ္း"
"ဘာ"
"ငါ့ကိုစိတ္မဆိုးပါႏွင့္ၿငိမ္း၊နင့္ကိုငါငယ္
ငယ္ေလးကတည္းကခ်စ္ခဲ့တာပါ"
"နင္ ငါ့ကိုမခ်စ္ပါႏွင့္ေတာ့ Jobရယ္"
"ဘာလဲနင္ကအပ်ိဳမဟုတ္ဘူး၊အိမ္ေထာင္
ပ်က္သြားလို႔လား"
"မဟုတ္ ..မဟုတ္ဘူး"
"ဒီမွာၿငိမ္းၿငိမ္း နင္သာလက္ခံရင္နင့္ကိုငါလက္ထပ္မယ္"
""မဟုတ္ဘူး job၊ငါနင့္ကိုလက္မထပ္ႏိုင္ဘူး"
"ဘာလို႔လဲၿငိမ္းရယ္၊နင္ကေလးအေမတစ္
ေယာက္ျဖစ္ေနလဲငါနင့္ကိုငါခ်စ္ေနဆဲပါဟာ"
"နင္ ငါ့အေၾကာင္းကိုမသိဘူး"
"မလိုဘူးဟာ နင့္ကိုငါခ်စ္တယ္"
"နင္ငါ့ကိုခ်စ္တာငါသိတယ္Jobငါေပးထားတဲ့နာရီေလးကိုေတာင္နင္အခုထိပတ္ေနတုန္းမဟုတ္လားေလ၊နင္လိုလူ
မ်ိဴးကဒီနာရီထက္အဆေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာ
တန္ဘိုးရွိတဲ့နာရီကိုပတ္ႏိုင္တယ္ဆိုတာငါသိတယ္၊ဒါေပမယ့္နင္တဖက္သားရဲ႕စိတ္ဆနၵကိုနားလည္ေပးရမယ္၊နင္လဲလုပ္ငန္းရွင္တစ္
ေယာက္ပဲေလ၊နင့္ကိုခ်စ္ႏိုင္မယ့္လူေတြအ
မ်ားႀကီးရွိမွာပါ"
"ဒါေပမယ့္ငါနင့္ကိုပဲငါခ်စ္တယ္"
"နင္မရူးစမ္းပါနဲ႔Jobရယ္"
"ငါမရူးဘူးၿငိမ္းငါမရူးဘူး"
ၿငိမ္းမွာလည္းစိတိမေကာင္းမ်ားစြာျဖစ္ရ
တယ္။သစၥာရွိတဲ့လူမ်ိဳးကိုၿငိမ္းေတြ႕ရေပမယ့္
ၿငိမ္းဘဝရဲ႕အတိတ္ေတြေၾကာင့္ၿငိမ္းသူ႔ကို
လက္မထပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးေလ။ၿငိမ္းလည္းသူ႔ကိုအရမ္းခ်စ္ပါတယ္။
"မနက္ျဖန္ငါနင့္ကိုေတြ႕ခ်င္တယ္ၿငိမ္း၊
ငါလာေခၚမယ္နင့္လိပ္စာေပး"
"ေအးပါ၊ငါလဲနင့္ကိုေတြ႕ခ်င္ပါတယ္။လိပ္စာက အမွတ္.................ရပ္ကြက္...ၿမိဳ႕နယ္"
"အိုေကရၿပီ မနက္ျဖန္ငါလာမယ္"
ျငိမ္းမွာေတာ့ ဘဝမွာၾကဳံေဆြ႕ခဲ့ရတဲ့အဆိုးရြားဆုံးျဖစ္
ရပ္ေတြကမေန႔တေန႔ကလိုျဖစ္ခဲ့သလိုအခုထိ
ေျခာက္လွန္႔ေနဆဲပဲျဖစ္ၿပီးအတိတ္ကအေၾကာင္းေဆြတေျဖးေျဖးျမင္ေယာင္လာခဲ့ေတာ့
တယ္။

မီးအိမ္ရွင္မေလးၿငိမ္း(2)
******************
ၿငိမ္းၿငိမ္းကကိုးတန္းအထိေဖေဖတာဝန္က်ရာေနရာေလးမွာပဲေက်ာင္းေနခဲ့တယ္။အဲဒီမွာ
Jobႏွင့္ေတြ႕ခဲ့တယ္။လူဆိုးေလးJobကစာေတာ္တယ္။တစ္ခါတစ္ခါလည္းဆိုးတယ္။သူဆိုးေပမယ့္ဆရာဆရာမေတြကခ်စ္တယ္။ဆရာမေတြကသူ႔ကိုဆိုရင္နားေနခန္းထိေခၚၿပီး
မုန္႔ေတြေကြ်းတာ။စာေတာ္တာေၾကာင့္ေပါ့။ကေလးဘဝကတည္းက Jobကိုခ်စ္ခဲ့တာ။အပ်ိဳေဖာ္ဝင္ေနေတာ့ခ်စ္
စိတ္ေတြကပိုဆိုးေပမယ့္ ၿငိမ္းကခ်ဳပ္တည္း
ႏိုင္ခဲ့တယ္။စာသင္တဲ့အရြယ္မွာအခ်စ္ေရးကို
ဦးစားမေပးခဲ့ဘူး။ၿငိမ္းလိုပဲJobကၿငိမ္းကို
ခ်စ္ေနတာကိုၿငိမ္းသိတယ္။သူလဲပဲခ်စ္တဲ့စိတ္ကိုထိန္းခ်ဳပ္ေနမွန္းၿငိမ္းသိတယ္။မပြင့္လင္းခဲ့ၾကတာေပါ့ေလ။ေက်ာင္းဆက္တက္ေတာ့လည္းဘြဲ႕မရေသးတဲ့အေနအထားမွာတစ္ေယာက္တစ္ေနရာစီရွိေနၾကေတာ့လည္းမပြင့္လင္းခဲ့တာလည္းပါမွာေပါ့ေလ။ၿငိမ္းရဲ႕ ဘဝမွာငယ္စဥ္ကတည္းကအားက်ခဲ့တာဆ
ရာမဘဝပါ။တည္ၿငိမ္ေအးေဆးၿပီးပညာေတြ
ျဖန္႔ေဝခြင့္ရတဲ့ဘဝမ်ိဳးကိုလိုခ်င္တယ္။ဆယ္တန္းေအာင္ေတာ့ဆရာအတတ္သင္ကိုတက္ခဲ့
တယ္။ဘြဲ႕ရေတာ့တာဝန္က်ရာေနရာကိုေျပာင္းခဲ့တယ္။အဲဒီကိုေျပာင္းေတာ့ၿငိမ္းရဲ႕သူငယ္
ခ်င္းမစံပါယ္လည္းပါခဲ့တယ္။ႏွစ္ေယာက္စ
လုံးရဲ႕စိတ္ထဲမွာေတာ့ေစတနာရွင္မေလးမီး
အိမ္ရွင္မေလးျဖစ္ခ်င္ခဲ့တာေလ။ႏွစ္ေယာက္
သားၿမိဳ႕ျပကိုစြန္႔ခြာၿပီးေတာဘက္ကိုလာခဲ့ရ
တယ္။အဲဒီမွာစေတြ႕တာပဲေလ။ၿမိဳ႕ျပလိုလၽွပ္စစ္ထိန္ထိန္လင္းၿပီးဖုန္းအဆက္အသြယ္ရွိတဲ့ေနရာကေနမိုင္ေလးဆယ္ခန္႔ေဝးၿပီးအိမ္ေျခႏွစ္ရာေက်ာ္ရွိတဲ့ရြာေလးတစ္ရြာမွာမီးမရွိဘဲေနရတယ္။တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းမႈ့႔မရွိတဲ့ေနရာမွာက်ီးလန္႔စာစားၿပီးေနခဲ့ရတယ္။ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့သူပုန္ေတြေျခခ်င္းလိမ္ေနတဲ့ေနရာျဖစ္ေနလို႔ပါပဲေလ။စားစရာဆိုလို႔ၿမိဳ႕ကဝယ္ရတဲ့အာလူးငါးေျခာက္ပဲရွိတယ္။ေဒသထြက္အစားအစာေလးေတြကိုစားရင္းစာသင္ခဲ့ရတယ္။ေဒသခံအခ်ိဳ႕ရဲ႕ကူညီေစာင့္ေရွာက္မႈ့့့ေၾကာင့္သာ
ေနေပ်ာ္ခဲ့တာပါ။သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ဆိုေတာလဲအဆင္ေျပပါတယ္။နယ္ကကေလးေတြကအသက္ႀကီးမွေက်ာင္းကိုေရာက္လာၾကတာပါ။တခ်ိဳးကေလးေတြကခုႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္မွေက်ာင္းတက္ၾကတယ္။ေတာကကေလးေတြကလူေကာင္ေလးေတြထြားတယ္။ဆရာမေတြကိုရိုေသၾကတယ္။ညဘက္ေတြမွာတစ္ခါတရံေသနတ္သံေလးၾကားလို႔လဲအရမ္းေၾကာက္ခဲ့ဖူးတယ္။
                တေန႔မွာေတာ့ေက်ာင္းစတက္ၿပီး
ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းကိုဆိုေနခ်ိန္မွာေတာ့
"ခြင့္တူညီမၽွဝါဒျဖဴစင္တဲ့ေျမ၊တို႔ေျမ၊တို႔ေျပ၊
ျပည္ေထာင္စုအေမြထိန္းသိမ္းစို႔ေလ"
"ကမၻာမေက်........"
"ဒိုင္းးးဒိုင္းဒိုင္းး"
"အမေလးေတာ့.."
ေသနတ္သံေတြကိုအနီးကပ္ၾကားလိုက္ရတဲ့အခါအသံေတြတိတ္ဆိတ္သြားရၿပီးစာသင္ခန္းထဲထဲကိုစစ္ဖိနပ္သံႏွင့္အတူေသနတ္ကိုင္ထားတဲ့လူငါးေယာက္ေရာက္လာကာ
"ဟားးးးးဟားးးးးး"
"ဘာတဲ့...ခြင့္တူညီမၽွဝါဒျဖဴစင္တဲ့ေျမ
ဟုတ္လားးးးဆက္ဆိုစမ္းပါအုံးေသနတ္ကို
ကေလးေတြဖက္ခ်ိန္ၿပီးဆက္ဆိုခိုင္းတယ္
ကေလးေတြကေၾကာက္ၿပီးအသံကိုမထြက္ေတာ့ဘူး"
"ဆိုေလ  ..ဘာေၾကာက္ေနတာလဲ
"ဒိုင္းးဒိုိင္းးး"
"ရွင္တို႔ဒါကေလးေတြစာသင္ေက်ာင္းပါ၊
ခေလးေတြကိုမၿခိမ္းေျခာက္ပါႏွင့္"
"ေစာက္ေကာင္မ နင္မၾကားဘူးလား၊ခြင္တူညီမွ်ဝါဒျဖဴစင္
တဲ့ေျမတဲ့ဟားးဟားး၊ဘာေတြအခြင့္အေရးအတူတုူရခဲလို႔လဲ။ဒါေတြကကေလးေတြကိုလိမ္
ၿပီးဝါဒေတြျဖန္႔ေနတာသိရဲ႕လား"
"အဲဒါေတြကိုက်မတို႔မသိဘူး၊က်မတို႔က
ကေလးေတြပညာတတ္လာေအာင္သင္ေပး
ဖို႔ပဲ"
"ေအးနင္တို႔က ပညာသင္တယ္ေျပာတယ္။
ၿမိဳ႕ေက်ာင္းသြားတက္ေတာ့ငါတို႔ရဲ႕တပ္သား
သစ္စုေဆာင္းမႈ့့႕ကိုပ်က္စီးေစတယ္၊နင္နား
လည္လား"
"အဲဒါေတြကိုက်မတို႔မသိဘူး၊ကေလးေတြပညာတတ္လာရင္အဆိုးႏွင့္အေကာင္းခြဲျခား
တတ္လာမယ္၊တိုင္းျပည္ရဲ႕အက်ိဳးကိုသယ္ပိုး
လာႏိုင္မယ္"
"ဘာကြ..တိုင္းျပည္အက်ိဳးဟုတ္လား..ဟား
ငါတို႔စစ္တိုက္ေနတာငါတို႔ေဒသအက်ိဳးအတြက္ပဲမွတ္ထား၊လူလိမ္ေတြလုပ္ခဲ့ေတာ့ငါတို႔ေတြေတာ္လွန္ေရးလုပ္ေနရတာ၊နင္တို႔ဗမာေတြ
လူပါးဝတယ္။ေျပာေတာ့ဘုရားဘုရားလုပ္ေတာ့ကားယားကားယား၊ဘာတဲ့လြတ္လပ္ေရး
မရခင္တုန္းကေတာ့ဖက္ဒရယ္မူ၊ရလည္းရၿပီးေတာ့သူတို႔အက်ိဳးစီးပြားပဲလုပ္တယ္။ခုနင္တို႔သင္ေနတဲ့စာအုပ္ေတြကသမိုင္းအလိမ္ေတြ
ခ်ည္းပဲ၊လုပ္သမၽွအလုပ္လည္းနင္တို႔လူမ်ိဳးအတြက္ပဲ၊ဒါႏွင့္မ်ားခြင့္တူညီမၽွဝါဒျဖဴစင္တဲ့ေျမဟုတ္လား ၊ရယ္ခ်င္လိုက္တာကြာ ဟားး
ဟားးးး၊ေျပာေတာ့တိုင္းရင္းသားညီအ
ကိုေမာင္ႏွမမ်ားတဲ့ ဟားးဟားးးးး"
"အဲဒါ ရွင္တို႔အလုပ္ပါ၊က်မတို႔အလုပ္ကကေလးေတြစာတတ္ေအာင္သင္ဖို႔ပဲ"
"စာသင္တာက ကိုယ္လူမ်ိဳးကိုယ့္ဘာသာကို
ပဲခ်စ္ဖို႔သင္ရမယ္၊ကေလးေတြၾကားလား၊
ဒီဗမာမေတြသင္ရင္သူတို႔လူမ်ိဳးေကာင္းစား
ေရးအတြက္ပဲသင္ၾကတာ၊နင္တို႔ကိုအဲဒီဟာေတြသင္ရင္လာေျပာ..ၾကားလား"
"ရွင္ကေလးေတြကိုဘာမွလာမေျပာနဲ႔၊ဝါဒမွိုင္း
ေတြလာမတိုက္နဲ႔၊ကေလးေတြကအျဖဴထည္ေလးေတြ၊ပညာတတ္ခ်င္လို႔ေက်ာင္းကိုလာတာ"
"ေအးနင္တို႔ကိုသတိလာေပးတာ၊နားမေထာင္လို႔ကေတာ့အသိပဲ၊ရဲေဘာ္တို႔သြားမယ္"
"ဒိုင္းဒိုင္းးးဒိုင္း"
"ဟားးဟားးးးးး"
သူပုန္ေတြျပန္သြားေတာ့ကေလးမိဘေတြေရာက္လာၿပီးကေလးေတြကိုျပန္ေခၚသြားတယ္။
"အမတို႔ေရ ကေလးေတြကိုေက်ာင္းမတက္ပဲ
မေနခိုင္းပါႏွင့္ေႏွာ္"
"ဒီေက်ာင္းမွာသင္ရင္ဒီေကာင္ေတြခနခနလာမယ္၊ကေလးေတြအတြက္အနၱရယ္မ်ားလြန္း
တယ္၊ဒီေတာ့စာသင္ခ်င္ရင္ရြာထဲကအိမ္မွာလာသင္ပါ၊ဆရာမတို႔လည္းရြာထဲေျပာင္း"
ၿငိမ္းၿငိမ္းတို႔လည္းရြာထဲကိုေျပာင္းၾကရတယ္။ရြာထဲကအိမ္တအိမ္မွာပဲစာသင္ရေတာ့တယ္။ရြာနီးစပ္ေတြမွာတိုက္ပြဲေတြျဖစ္ေနေတာ့ၿငိမ္းၿငိမ္းတို႔ၿမိဳ႕ေပၚမသြားရဲပါဘူး။ရြာထဲမွာ
ပဲေနၾကရတယ္။
တေန႔ေတာ့
 ေသနတ္သံၾကားရျပန္တယ္။
"ဆရာမ ၊ဆရာမ သူပုန္ေတြရြာထဲဝင္လာတယ္၊ပုန္းၾကပုန္းၾက"

စာသင္ေနတဲ့အခ်ိန္ျဖစ္တဲ့အတြက္
ကေလးေတြကိုပုန္းခိုင္းရတယ္။ၿငိမ္းၿငိမ္းတို႔လဲေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ပုန္းရေတာ့တယ္။
"ေဟ့ေကာင္ေတြဟိုေကာင္မႏွစ္ေကာင္ကိုရွာ
စမ္း၊ဒီေကာင္ေတြကသတင္းေပးသူလၽွုုိဳေတြ၊
ဒီေကာင္ေတြေၾကာင့္ငါတို႔စခန္းအတိုက္ခံရ
တာ"
ၿငိမ္းၿငိမ္းတို႔ကအိမ္ေအာက္ကေျမတြင္းထဲမွာ
ပုန္းေနတာ၊ေျမက်င္းကေသးေတာ့ငါးေယာက္ထက္ပိုပုန္းလို႔မရတဲ့အခါတျခားကေလး
ေတြကလည္းေတြ႕တဲ့ေနရာပုန္းေနၾကရေတာ့
ၿငိမ္းၿငိမ္းမွာကဆလးေတြအတြက္စိတ္ပူရၿပီ။
မဲမဲျမင္တိုင္းထိုးေဟာင္တဲ့ေခြးေတြလိုေသနတ္တကားကားနဲ႔ဟိုလွမ္းပစ္၊ဒီလွမ္းပစ္ပါပဲ။
"ဗိုလ္ႀကီး ဒီမွာကေလးေတြ"
"ဖမ္းေခၚခဲ့စမ္း"
"နင္တို႔ေျပးရင္အပစ္ခံရမယ္၊ဒီေနရာမွထိုင္ေန"သားတို႔ကိုမပစ္ပါႏွင့္"
"ကဲဘယ္မွာလဲ မင္းတို႔ဆရာမေတြ"
"သားမသိဘူး"
"ဘာကြ ေဟ့ေကာင္အပစ္ခံခ်င္လား"
"သားမသိပါဘူး အီးဟီးးးဟီးးး"
"ေဟ့ဆရာမ နင္ထြက္ခဲ့စမ္း၊မထြက္ရင္ဒီကေလးေတြကို
အကုန္ပစ္သတ္ပစ္မယ္"
"ဒုကၡပါပဲၿငိမ္းၿငိမ္းရယ္"
"ဒီေကာင္ေတြမပစ္ပါဘူး"
"တစ္ ႏွစ္သုံး ေအာ္လို႔မွထြက္မလာရင္ဒီကေလးေတြကိုပစ္မွာေႏွာ္"
"တစ္.........ႏွစ္........"
ၿငိမ္းၿငိမ္းပုန္းေအာင္းေနရာမွထြက္လိုက္ရၿပီး
"နင္တို႔ကေလးေတြကိုမပစ္နဲ႔"
"ဟားးဟားးးး အဲဒါနင့္ရဲ႕သားသမီးမို႔လို႔လား"
"ဒီမွာ..... ဒီမွာစာသင္ေနတဲ့ကေလးေတြမွန္သမၽွက်မတို႔သားသမီးေတြပဲ"
"ဟားးးဟားးး ေစာက္ေကာင္မ၊နင္သတင္း
ေပးလို႔ငါတို႔စခန္းအတိုက္ခံရတယ္"
"က်မတို႔ႏွင့္လုံးဝမဆိုင္ဘူး"
"ဒီေနရာမွာဗမာဆိုလို႔နင္တို႔ပဲရွိတာ၊နင္တို႔မ
တိုင္လို႔ဘယ္သူေတြတိုင္မလဲ"
"က်မတို႔လုံးဝမတိုင္ဘူး"
"ဘာကြ ငါပစ္သတ္လိုက္ရမလား"
"ဗိုလ္ႀကီး စခန္းကိုေခၚၿပီးစစ္မွေပါ့ဗ်၊ၿမိဳ႕သူေခ်ာေခ်ာလွလွေတြပစ္သတ္လိုက္ရင္ႏွေျမာစရာႀကီး"
ဗိုလ္ႀကီးဆိုတဲ့လူကက်မတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို
ၾကည့္ကာ၊
"ေအးကြသူရဲေလး ၊ငါ့တပည့္မင္းေတာ္တယ္၊ႀကိဳးတုပ္လိုက္"
"ဒီမွာရြာသားေတြမင္းတို႔ဟိုတိုင္ဒီတိုင္ဆို
ရင္ေတာ့မင္းတို႔ရြာကကေလးေတြကိုငါကိုယ္တိုင္သတ္မွာမွတ္ထား..ဟားးးးးးးး"
"လႊတ္စမ္း...လူယုတ္မာေတြ"
"ဟားးဟားးးးးးးးး"
လက္ႏွစ္ဘက္ကိုတံေတာင္ကစၿပီးႀကိဳးတုတ္ကာၿငိမ္းၿငိမ္းတို႔ကိုဒရြတ္တိုက္ဆြဲေခၚသြား
ေတာ့ၿငိမ္းၿငိမ္းတို႔သူတို႔ေခၚရာလိုက္ခဲ့ရၿပီေလ
ဆယ္မိုင္ခန္႔လမ္းေလၽွာက္လိုက္ရၿပီးေတာထဲ
စခန္းေခၚသြားတယ္။
စခန္းေရာက္ေတာ့တဲႀကီးတစ္လုံးေအာက္ကို
ေခၚလာတယ္။
"ေအာက္မွာဒူးေထာက္ထိုင္ခိုင္းလိုက္"
"ဟုတ္ကဲ့ဗိုလ္ႀကီး"
"မထိုင္ႏိုင္ဘူး"
"အာဒီေစာက္ေကာင္မေတာ့ကြာ"
"ဖ်န္း ဖ်န္း"
"အားးးး"
ပါးရိုက္ခံလိုက္ရတဲ့ၿငိမ္းၿငိမ္းမ်က္လုံးထဲမွာ
ၾကယ္ေတြလေတြျမင္ကာနားအူသြားၿပီးေျမ
ေပၚကိုဒူးေထာက္က်သြားတယ္။ပါးစပ္ထဲ
ကေသြးေတြပါစီးက်လာတယ္။
"ထြီ...လူယုတ္မာေတြ"
"ဟာ.... ဒီေကာင္မေတာ့ထပ္နာခ်င္ေနၿပီထင္တယ္"
"ဗိုလ္ႀကီးကလဲ သူတို႔ကက်ေနာ္တို႔လက္ခုပ္ထဲကေရပါ၊ေအး
ေအးေဆးေဆးေပါ့၊ဗိုလ္ႀကီး အရက္ကေလး
အျမည္းကေလးစားၿပီးအပန္းေျဖပါအုံး"
"ဟားးဟားးငါ့တပည့္ကမွအလိုက္တကယ္သိ
တာကြာ၊ခ်လိုက္စမ္းပါ"
အရက္ႏွင့္အျမည္းေရာက္လာၿပီးအရက္ေသာက္ေနၾကတယ္။
"ၿငိမ္းၿငိမ္း ငါေၾကာက္တယ္ဟာ"
"ဘာလို႔ေၾကာက္ရမွာလဲ၊ေၾကာက္ရင္ႏွစ္ခါျပန္ေသမွာ"
"ဒီလူေတြငါတို႔ကိုသတ္မွာလားမသိဘူး"
"ေလာေလာဆယ္ေတာ့သတ္ဦးမွာမဟုတ္ေသးဘူးစစ္ေမးအုံးမယ္ထင္တယ္"
"ေအး ငါအရမ္းေၾကာက္တယ္"
"ငါတို႔က ကေလးေတြအတြက္ပဲငါတို႔ပဲဆုံး
ျဖတ္ခဲ့တာ ဘာမွမေၾကာက္နဲ႔"
"နင္ကလဲကေလးေတြကအမွန္ကိုေျပာရင္လဲ
ငါတို႔မိမွာပဲ"
"ေအးေလ ငါတို႔ကိုကဒီေနရာကိုလာၿပီးဆရာ
မလုပ္တာမွားတယ္"
"ေအးေလ၊အခုေတာ့ငါတို႔ဒုကၡေရာက္ၿပီ"
"ရြာသားေတြသတင္းပို႔မွာပါ"
"ပို႔ရဲပါ့မလား၊သူတို႔ကေလးေတြကိုသတ္ပစ္မွာစိုးလို႔"
"မေျပာတတ္ပါဘူးဟယ္"
"ဟိုေကာင္မနင္ဘာေတြေျပာေနတာလဲ"
"........"
"ေတာ္ေတာ္ေစာက္ေၾကာတင္းတဲ့ေကာင္မပဲ"
"ေခ်ာက္"
ေသနတ္ေမာင္းတင္ကာလွမ္းေမးၿပီးအနား
ေရာက္လာတယ္။အရက္ခိုးေဝတဲ့မ်က္ႏွာနဲ႔
ၿငိမ္းၿငိမ္းဆီေရာက္လာကာ
"ဟင္းဟင္းးး  ၿမိဳ႕သူအေခ်ာအလွေလးေတြကြာ ၊အိုးကိုတင္းေနတာပဲ"
ၿငိမ္းၿငိမ္းရဲ႕တင္သားေတြကိုဖ်စ္ညႇစ္လိုက္ၿပီး
ေျပာတယ္
"ရွင္တို႔ လူယုတ္မာေတြ"
"ဘာကြ ၊ငါတို႔စခန္းကလူေတြဘယ္ေလာက္ထိခိုက္ဆုံးရံွုးသြားလဲနင္သိလား"
"က်မတို႔ႏွင့္ဘာမွမဆိုင္ဘူး"
"ေအးစခန္းေရာက္ေတာ့ဆိုင္သြားၿပီ"
"ရွင္တို႔သက္သက္မဲ့ယုတ္မာတာ"
"ေအး ငါတို႔ကလဲလူယုတ္မာျဖစ္ေၾကာင္းျပခ်င္တာ"
"ေဟ့ေကာင္သူရဲေလးဒီေကာင္မကိုကြတ္ပ်စ္ေပၚမွာေမွာက္ၿပီးႀကိဳးခ်ည္လိုက္"
"ဟုတ္ကဲဗိုလ္ႀကီး"
"ထစမ္း"
ၿငိမ္းၿငိမ္းသေဘာေပါက္သြားတယ္။ဒီေကာင္ေတြယုတ္မာေတာ့မယ္ဆိုၿပီးေတာ့။
အဲဒါေၾကာင့္ေျမႀကီးေပၚ
ၿငိမ္းၿငိမ္းထိုင္ခ်လိုက္တယ္။သို႔ေသာ္လည္းဒရြတ္တိုက္ဆြဲေခၚခံလိုက္ရၿပီးကြတ္ပ်စ္ေပၚကို
ေမွာက္ခ်ခံလိုက္ရၿပီးႀကိဳးႏွင့္ခ်ည္ခံလိုက္ရျပန္တယ္။ဘယ္လိုမွရုန္းကန္မရေတာ့ပါ။
လုံခ်ည္ကိုပါဆြဲခြ်တ္ခံလိုက္ရၿပန္တယ္။

"လႊတ္ လႊတ္နင္တို႔မယုတ္မာႏွင့္"
"ဗိုလ္ႀကီးရွယ္ပဲ၊နဲအိုးႀကီးမဟုတ္ဘူး"
"ဟားးးဟားးအဲဒီအိုးမ်ိဳးကိုၿဖိဳခ်င္ေနတာ"
အတြင္းခံကိုဆြဲခြ်တ္လိုက္ၿပီးဖင္သားေတြကိုတဖ်န္းဖ်န္းရိုက္လိုက္တယ္။
"ဖ်န္းးဖ်န္းးး"
"အားးးး"
အသားျဖဴတဲ့ၿငိမ္းၿငိမ္းတင္သားေတြမွလက္ဝါးရာေတြေပၚလာတယ္။
"ဗိုလ္ႀကီးမႈတ္လိုက္ရရင္ေတာ့ရွယ္ပဲ"
"မင္းမႈတ္ခ်င္ရင္ငါမလိုးခင္မႈတ္"
"ဟာ အိုေကဗိုလ္ႀကီးဟိုေကာင္မကိုေတာ့က်ေတာ့္ကိုေပး"
"ေအး ယူလိုက္၊တပည့္အရင္းမို႔လို႔စြန္႔ၾကဲတာေႏွာ္
သူရဲေလး"
"ဗိုလ္ႀကီး...ေက်းဇူးမေမ့ပါဘူး"
"ေအးအဲဒါဆိုမင္းမႈတ္လိုက္ဒါမွဒီေကာင္မရြထလာၿပီးလိုးရေကာင္းမွာ"
"ဟုတ္ဗိုလ္ႀကီး"
သူရဲေလး ကၿငိမ္းၿငိမ္းဆီကိုသြားၿပီးဖင္သားေတြကိုျဖဲ
လိုက္တယ္။ၿငိမ္းၿငိမ္းမွာရွက္လဲရွက္ေဒါသလဲထြက္ၿပီးအာ္ဟစ္ၿပီးရန္းကန္လိုက္တယ္။

"လူယုတ္မာေတြ ေခြးေတြ "
သူရဲေလးအဝတ္စတစ္ထည္နဲ႔ပါးစပ္ကိုပိတ္
ခ်ည္လိုက္တယ္။ရုန္းကန္မရေအာ္မရတဲ့
အေျခအေနကိုၿငိမ္းၿငိမ္းၾကဳံလိုက္ရတယ္။သူရဲေလးကၿငိမ္းၿငိမ္းေနာက္မွာဒူးေထာက္ထိုင္လိုက္ၿပီးၿငိမ္းၿငိမ္းဖင္သားကိုဆြဲျဖဲၿပီးလၽွာႏွင့္ယက္လိုက္တယ္။စအိုဝကေနေစာက္ဖုတ္အထိကိုယက္ခ်လိုက္တာ။ရုန္းမရေတာ့မ်က္ရည္ေတြစီးဆင္းေနတယ္။မစံပါယ္မွာ ၿငိမ္းၿငိမ္းရဲ႕အျဖစ္ျမင္လိုက္ရၿပီးအရမ္းေၾကာင္သြားတယ္။
"ဟိုေကာင္မေစာက္ဖုတ္ကိုငါ့တပည့္မႈတ္ေနတာဆိုေတာ့နင္ကငါ့လီးစုပ္စမ္း
"ဟင့္ ဟင္း  ဟင့္အင္း"
"တိတ္စမ္း ငါလုပ္လိုက္ရရင္ေသေတာ့မယ္
ဟ! စမ္းနင့္ပါးစပ္"
ဆံပင္ဆြဲလိုက္ကာပါးရိုက္မယ္ၾကံေတာ့စံပယ္
ခမ်ာမည္သို႔မွမတတ္သာပဲပါးစပ္ဟေပးလိုက္
ရပါေတာ့တယ္။

မီးအိမ္ရွင္မေလးၿငိမ္း(3)
********************
 စံပါယ္ႏွာေခါင္းထဲသို႔ညႇီစို႔စို႔လီးနံ႔ကေအာ္ဂလီဆန္စြာဝင္ေရာက္လာၿပီး
"ေဝါ့ ေအာ့"
စံပါယ္အန္လိုက္မိတယ္။
"ဟာဒီေစာက္ေကာင္မေတာ့ကြာ"
"ဖ်န္း "
"အား "
ပါးေပၚသို႔လက္ဝါးကၾကမ္းတမ္းစြာက်ေရာက္လာသည္။
"စုပ္စမ္းေသေသခ်ာခ်ာစုပ္စမ္း၊မစုပ္ရင္နင္
ေသမယ္"
စံပါယ္မွာေၾကာက္လန္႔ၿပီးစုပ္ရေတာ့တယ္။စံပါယ္ကရည္းစားႏွင့္ေနဖူးသူမို႔စုပ္ရမယ့္အလုပ္ကိုသိတယ္။သို႔ေသာ္ယခုလိင္ဆက္ဆံမည့္သူမွာမိမိ၏ခ်စ္သူမဟုတ္ပဲလူယုတ္မာမ်ား
သာျဖစ္ေနသည့္အတြက္မလုပ္ခ်င္ေသာ္လည္းလုပ္ေပးရမည့္အတြက္မတတ္သာပဲလီးစုပ္ရေတာ့သည္။
"ႁပြတ္ ..ႁပြတ္ ႁပြတ္"
တဖက္မွာလည္းမည္သို႔ပင္ရုန္းကန္ေစကာမႈ
ရုန္းကန္မရတဲ့အေျခအေနမွာေတာ့ၿငိမ္းၿငိမ္း
မွာအံႀကိတ္ေနရေတာ့တယ္။သူရဲေလးရဲ႕တဏွာစိတ္ႀကီးစြာအဖုတ္ေရာဖင္ေရာယက္ေပးမႈ့့ေၾကာင့္ၿငိမ္းၿငိမ္းမွာ စိတ္အေႏွာက္အယွက္မ်ားစြာျဖစ္ၿပီးမ်က္ရည္မိုးမ်ားၿဖိဳင္ၿဖိဳင္က်လာရေတာ့တယ္။
သူရဲေလးကေစာက္ဖုတ္ကိုလက္ႏွင့္ထိုးေမႊ
လိုက္ၿပီး
"ဟာ  ဗိုလ္ႀကီးအမွန္အကန္ႀကီးဗ်၊ပါကင္မွပါ
ကင္"
"ေဟ ဟုတ္လား ရွယ္ေပါ့ကြာ"
"စုပ္စမ္းေကာင္မ ေသေသခ်ာခ်ာစုပ္"
စံပါယ္မွာေၾကာက့္လန္႔ၿပီးတတ္သမၽွမွတ္သမၽွပညာကုန္သုံးရေတာ့တယ္။
ငေပြးဗိုလ္ကစိတ္မရွည္ေတာ့ပါ။စံပါယ့္ပါးစပ္ထဲလီးအတင္းအတင္းသြပ္သြင္းၿပီးေခါင္းကိုထိန္းကာလိုးေတာ့တယ္။
"ႁပြတ္ ဘြတ္"
"အာ့အု  ေအာ့ အားး"
လည္ၿမိဳအထိဝင္ေရာက္လာေသာလီးကို
စံပါယ္မွာမ်က္လုံးျပဴးၿပီးမ်က္ရည္ေတြထြက္
ကာအဝင္ေကာင္းေအာင္သာပါးစပ္ကိုက်ယ္
က်ယ္ဟေပးလိုက္ရေတာ့တယ္။
စိတ္ႀကိဳက္လုပ္ၿပီးမွ
"ေဟ့ေကာင္ ငါလိုးေတာ့မယ္၊မင္းဖယ္".
"ဟုတ္ဗိုလ္ႀကီး"
သူရဲေလးကဖယ္ၿပီးစံပါယ္ဆီေရာက္လာကာ
"ငါ့လီးပါစုပ္ၿပီးရင္နင့္ေစာက္ပတ္ငါယက္မယ္"
စံပါယ္မွာ သူရဲေလးဆိုသူရဲ႕လီးကိုထပ္မံစုပ္ရ
ၿပန္တယ္။
ၿငိမ္းၿငိမ္းမွာေတာ့ မိမိနားထဲၾကားလိုက္ရဲ႕အသံေၾကာင့္အရမ္းလန္႔သြားၿပီးရုန္းကန္ျပန္တယ္။ငေပြးဗိုလ္ေရာက္
လာၿပီးမိပိခါးကိုထိန္းကိုင္ကာေစာက္ဖုတ္ထဲလီးေတ့တာခံလိုက္ရတဲ့အတြက္မ်က္စိကိုစုံမွိတ္ၿပီး
"ငါ့ဘဝေတာ့သြားၿပီ:"
ဆိုၿပီးေတြးမိကာမ်က္စိမွိတ္လိုက္ရေတာ့တယ္။ခ်စ္သူေတာင္မထားဖူးတဲ့အပ်ိဳစင္တစ္
ေယာက္မွာအခုေတာ့မုဒိန္းေကာင္လက္ခ်က္ႏွင့္ေႂကြလႊင့္ရမယ့္ဘဝျဖစ္ေနရတဲ့အတြက္စိတ္
အလြန္ဆင္းရဲကာျဖစ္ေလရာဘဝမွာဒီအျဖစ္မ်ိဳးမၾကဳံရပါေစႏွင့္လို႔ဆုေတာင္းလိုက္တယ္။
ေတ့ထားတဲ့လီးကေဆာင့္ၿပီးဝင္လာတယ္
"ဗ်စ္  ဖ်စ္  ဗ်စ္   ၿဗိ ..ေဖာက္"
"အားးအု အု အားးး"
ညႇာတာမႈ့႔ကင္းမဲ့စြာတင္းက်ပ္ၿပီးဝင္လာတဲ့လီးကေစာက္ဖုတ္အနားေတြစုပ္ျပတ္သြားသလားထင္ရၿပီးနာက်င္မႈ့ေၾကာင့္မ်က္ရည္ေတြစီးက်လာတယ္။မိမိေစာက္ဖုတ္ကြဲသြားၿပီဆိုၿပီး
ၿငိမ္းၿငိမ္းမွာသိလိုက္ၿပီ။ခါးကိုကိုင္ၿပီးမညႇာမတာေဆာင့္တယ္။ထူပူၿပီးအတြင္းသားေတြစုပ္ျပတ္သြားသလားထင္ရေတာ့တယ္။
"ဗ်စ္  ဗ်စ္  ဘြတ္  ဖန္းးဖန္းးဖန္းးးးး'
"အာ့အိုးးကြ်တ္...ကြ်တ္  အားး"
ဆံပင္ကိုစုစည္းၿပီးဆုပ္ကိုင္ကာဆြဲလိုက္တဲ့အတြက္ၿငိမ္းၿငိမ္းမွာေခါင္းေမာ့ၿပီးခါးခြက္သြားရတယ္၊ေနာက္သို႔ျပဴထြက္လာတဲ့ေစာက္ဖုတ္
ေျကာင့္ငေပြးမွာေက်နပ္သြားၿပီးလီးကိုဆြဲ
ထုတ္ၾကည့္တယ္။လီးမွာေသြးစေသြးနေတြပါလာတဲ့အတြက္ေအာင္ႏိုင္သူပမာျပဳံးၿပီးဆက္ကာလိုးလိုက္တယ္။ရွစ္မိနစ္ခန္႔လိုးလိုက္ၿပီးတဲ့အခါမွာေတာ့မိမိေဘးနားကို

လာထိုင္ေသာသူေၾကာင့္ငဲ့ေစာင္းၾကည့္လိုက္ရာမိမိသူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူစံပါယ္ျဖစ္ေနၿပီးစံပါယ္မွာကြတ္ပ်စ္
ေပၚသို႔ပက္လက္လွဲခ်လိုက္တာျမင္လိုက္ရတယ္။စပါယ္ေပါင္ၾကားထဲကိုသူရဲေလးကေခါင္းထိုးဝင္ၿပီးေစာက္ဖုတ္ကိုယက္ေနတယ္။
မည္သူ႔ကိုမည္သူကမၽွမကယ္ႏိုင္ေတာ့ေပ။
စံပါယ္မွာလည္းမ်က္ရည္က်ၿပီးအံႀကိတ္ေနရ
တာကိုျမင္လိုက္ရတယ္။မိမိမွာလည္းအလြန္အမင္းနာက်င္ၿပီးမ်က္ရည္ေတြကတသြင္သြြင္
စီးဆင္းေနရတယ္။ေနာက္ထပ္ဆယ္မိနစ္ေလာက္ငရဲခန္းေရာက္ရသလိုမုဒိန္းက်င့္ခံလိုက္
ရၿပီးငေပြးေခါင္းေဆာင္ကမိမိေစာက္ဖုတ္ထဲ
သုတ္ရည္ေတြပန္းထုတ္သြားမွန္းသိလိုက္ရတဲ့အတြက္ငရဲခန္းကထြက္ၿပီဟုထင္မွတ္မိေသာ္လည္း
"ေဟ့ေကာင္ငါေတာ့ၿပီးၿပီ ၊ဟိုေကာင္ေတြကိုေခၚၿပီးဆက္ေကြ်းလိုက္မယ္"
"ဟုတ္ဗိုလ္ႀကီးက်ေနာ္ကေတာ့ဒီေဆာ္ကို
ဆက္ဆြဲမယ္"
"ေအးေအး"
"ဟဲ့ေကာင္ေတြလာၾကမင္းတို႔အလွည့္"
"ေစာင့္ေနတာၾကာၿပီဗိုလ္ႀကီး"
"ငါလိုးမသားေတြအကုန္လာၿပီးေခ်ာင္းမေန
ႏွင့္အလွည့္က်စခန္းကိုကင္းေစာင့္အုံး"
"ဟုတ္ ဗိုလ္ႀကီး"
တစ္ေယာက္တလွည့္ဝင္လာၿပီးပြဲေတာ္တည္သကဲ့သို႔ၿငိမ္းၿငိမ္းႏွင့္စံပါယ္ကို လိုးၾကတယ္။
အပ်ိဳစင္ေလးၿငိမ္းၿငိမ္းမွာနာက်င္လြန္းလို႔သတိေမ့မတတ္ပါပဲ။လုံးဝညႇာတာမႈ့႔ဆိုတာမရွိတဲ့ငရဲခန္းသို႔ၿငိမ္းၿငိမ္းႏွင့္စံပါယ္မွာေရာက္ခဲ့ရ
တယ္။ေစာက္ဖုတ္တစ္ခုလုံးေသြးမ်ားနီရဲေန
ေတာ့တယ္။ငါးေယာက္ေျမာက္လိုးၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ငေပြးေခါင္းေဆာင္ျပန္ဝင္လာၿပီး
'"ဘယ္လိုလဲေကာင္မ လီးဒဏ္ေတာ္ေတာ္ခံ
လိုက္ရၿပီမလား၊သတင္းေပးတဲ့အတြက္
ဒီေလာက္ေတာ့ေပးဆပ္ရမွာပဲ"
"....."
ၿငိမ္းၿငိမ္းမွာပါးစပ္ႀကိဳးခ်ည္ထား၍ျပန္ၿပီး
မေျပာႏိုင္မီးဝင္းဝင္းေတာက္တဲ့မ်က္လုံးမ်ားျဖင့္သာၾကည့္ေနသည့္အတြက္
"ေဟ့ေကာင္ေတြပါးစပ္ႀကိဳးေျဖေပးလိုကိစမ္း"ထြီ...လူယုတ္မာ ေခြးမ်ိဳး"
"ဘာကြ"
"ဟာဒီငါလိုးမေတာ့ကြာ..ဖင္လိုးလိုက္မွပဲၿငိမ္
မလားမသိဘူး"
"လိုးေလ ဗိုလ္ႀကီးဖင္လဲလိုးလို႔ရတာပဲ"
"ေအးလိုးမယ္"
"လူယုတ္မာေတြေခြးမ်ိဳးေတြ"
"ဟာ ဒီေကာင္မေတာ့ကြာ ေပးစမ္းေသနတ္"
"ဗိုလ္ႀကီး မပစ္နဲ႔အုံးေလ"
"ေစာက္ေကာင္မပါးစပ္ျဖဲထားစမ္း.
ဟိတ္ေကာင္ေတြ"
ေသနတ္ေျပာင္းရွည္ကိုယူကာေစာက္ဖုတ္ထဲ
ထိုးထည့္လိုက္တယ္။
"ဇြပ္"
"အားးးးးးး"
ၿငိမ္းၿငိမ္းမွာလူတကိုယ္လုံးတုန္သြားၿပီးေအာ္ဟစ္ကာသတိေမ့သြားေတာ့တယ္။ေစာက္ဖုတ္မွေသြးမ်ားစီးဆင္းလာတာေၾကာင့္
"ဗိုလ္ႀကီးလက္လြန္သြားၿပီထင္တယ္"
"ေအးစမ္းၾကည့္လိုက္"
"ေသေတာ့မေသေသးဘူး"
"ေအးပစ္ထားလိုက္ကြာ"
"ဗိုလ္ႀကီး ဗိုလ္ႀကီး...."
"ဘာလဲကြ "
"ရန္သူေတြကပ္လာတယ္ဗိုလ္ႀကီး"
"ဘာကြ"
"ဟာ ဒီေကာင္မေတြေၾကာင့္ကြာ"
"ေဟ့ေကာင္ေတြဒီေကာင္မေတြေစာက္သံ
ထြက္ေနမယ္"
"အိုေက ဗိုလ္ႀကီးေစာက္သံမထြက္ေအာင္လုပ္လိုက္မယ္"
"ခြပ္"
"အားးးးးး"
စံပါယ္ေခါင္းကိုေသနတ္ဒင္ႏွင့္ထုလိုက္ၿပီး
စခန္းအျပင္ကိုထြက္ကာေနရာယူဖို႔ျပင္လိုက္တဲ့ခနမွာပင္
"ဒိုင္းးးးဒိုင္းးဒက္  ဒက္   ဝုန္း"
"အားးးး "
ေနရာအသင့္ျဖစ္ေနေသာစစ္သားမ်ားက
ငေပြးမ်ားကိုပစ္လိုက္ေတာ့သူရဲေလးတို႔မွာခုခံခ်ိန္မရဘဲ ေသၾကရေတာ့တယ္။
တဲစခန္းထဲဝင္ၾကည့္ေတာ့သတိလစ္ေနတဲ့ဆရာမႏွစ္ေယာက္ကိုေတြ႕ရတဲ့အတြက္
"ေဆးတပ္သား.ေဆးတပ္သား"
"ဟုတ္ကဲ့ဗိုလ္ႀကီး"
"ေတြ႕လားျမန္ျမန္ကုသၿပီးေဆးရုံပို႔ဖို႔စီစဥ္ပါ"
"ဟုတ္ကဲ့ဗိုလ္ႀကီး"
"ဆရာမႏွစ္ေယာက္အားထမ္းထုတ္ၿပီးၿမိဳ႕
နယ္ေဆးရုံကိုအေရာက္ပို႔ရမယ္"
"ဟုတ္ကဲ့ဗိုလ္ႀကီး"
"ရြာသားေတြေခၚကြာ၊ဒီေကာင္ေတြဘယ္ႏွစ္
ေယာက္လဲအတည္ျပဳရေအာင္"
"ဟုတ္ကဲ့ဗိုလ္ႀကီး"
ရြာသားမ်ားေရာက္လာေသာအခါ
"က်ေနာ္တို႔နည္းနည္းေနာက္က်သြားတယ္ဗ်ာ
ခ်က္ခ်င္းထြက္လာတာပဲကိုမမွီလိုက္ဘူး"
"ဗိုလ္ႀကီးတို႔လဲအစြမ္းကုန္ႀကိဳးစားတာပဲေလ"
"ေက်းဇူးပါဗ်ာ"
ရြာသားမ်ားမွာမိမိတို႔ကေလးမ်ားကိုကာကြယ္
ေပးခဲ့ေသာဆရာမမ်ားအတြက္အသက္ကိုမငဲ့ပဲတပ္သို႔သတင္းပို႔လိုက္ၾကၿပီးစခန္းသစ္ကို
လမ္းျပေပးလိုက္သည့္အတြက္ငေပြးမ်ားစ
ခန္းကိုခ်က္ခ်င္းလိုက္လံႏွိမ္ႏွင္းေသာ္လည္းအခ်ိန္ေနာက္က်သြားခဲ့သည္။
ဒဏ္ရာရေသာဆရာမမ်ားကိုတပ္မေတာ္ေဆးရုံသို႔ပို႔ေဆာင္ၿပီးေဆးကုေပးလိုက္ၾကသည့္အတြက္အသက္မေသေသာ္ျငားၿငိမ္းၿငိမ္းမွာ
သားအိမ္ပ်က္စီးၿပီးစိတ္ဒဏ္ရာရခဲ့ရေလ
သည္။မိမိဘဝကိုအဆုံးစီရင္လိုသည့္စိတ္မ်ားျဖစ္ေပၚေနေသာေၾကာင့္မိဘမ်ားမွအျမဲေစာင့္
ေရွာက္ေနသည္။ထိုအခ်ိန္မွစ၍မည္သူႏွင့္မၽွအဆက္အသြယ္မလုပ္ေတာ့ဘဲေနခဲ့ရာမွကံဆိုးမႈ့့တို႔သည္အေဖာ္ႏွင့္အေပါင္းအသင္းႏွင့္ဝင္လာတတ္သည့္အတြက္ေနာက္ထပ္ကံဆိုးမႈ့့ကိုထပ္မံၾကဳံရသည္မွာ အစ္မတို႔လင္မယားကား
ေမွာက္သျဖင့္ေသဆုံးသြားကာသားေလးတစ္
ေယာက္က်န္ရွိခဲ့ေလသည္။မိဘမဲ့တူေလး
အားေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္ရန္မိမိစိတ္ကိုျပဳျပင္ၿပီး
ေနထိုင္လာခဲ့ရျပန္သည္။မိမိစိတ္အေျခအေနအားတည့္မတ္ကာသားေလးအားေစာင့္
ဧရွာက္သည့္အတြက္သားေလးမွလည္းမိမိ
အားမခင္အရင္းဟုပင္ထင္မွတ္ေနေလၿပီ။ဒီလိုအခ်ိန္မွJobအားေတြ႕ေသာမိမိကံၾကမၼာကိုသာအျပစ္ဆိုစရာျဖစ္ေလေတာ့သည္။