" ရမၼက္ဘဏ္တိုက္ကေလး "
💞💞💞💞💞💞💞
#ေမာင္ျခိမ့္ [ အေတြးပင္လယ္ျပာတြင္ ေရးသားသည္။ ]
💥💥💥💥💥💥💥💥💥💥💥💥💥
( အခန္း ၁×၂×၃ )
By MoeNya
🍃🍃🍃
" ခ်ယ္ရီေရ … ထေတာ့ ၇နာရီခြဲျပီ … မိန္းမေရ "
" အြင့္ … အီး … ခဏေလးပါ … ကိုျဖိဳးရ "
ေဖြးဥေနေသာ ပါးေဖါင္းေဖါင္းေလးအား ရႊတ္ကနဲ႔နမ္းကာ ဇနီးေခ်ာေလးအား နိုးလိုက္ေတာ့သည္။နွာတံစင္းစင္း မ်က္ခံုးထူထူ မ်က္နွာဝိုင္းေလးနွင့္ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ခ်ယ္ရီခိုင္တစ္ေယာက္ လင္ျဖစ္သူ ျဖိဳးသူ၏ အနမ္းေလးေျကာင့္ မ်က္လံုးေလးပြင့္လာကာ စကားျပန္ေျပာေန၏။
" ထပါ … ခ်ယ္ရီရဲ႕ … ကိုျဖိဳး ထမင္းေျကာ္ထားတယ္ … ေရခ်ိဳးျပီး လာစား "
" အင္း … ေရာ့ … အာဘြားေပးဦးေလ … ေမာနင္း အတြက္ "
" ok … ျပြတ္စ္ "
ခ်ယ္ရီခိုင္မွာ ျဖိဳးသူမ်က္နွာအားျကည့္ရင္း ပက္လက္အေနထားျဖင့္ ညဝတ္ေဘာင္းဘီပန္ေရာင္ေလးအား ေပါင္လယ္ထိေလ်ွာခ်ေပးရာ ေပါင္ျခံအတြင္းမွ ေစာက္ေမႊးအံုပါးပါးေလး ဖံုးအုပ္ထားေတာ့ ေစာက္ပတ္နီတာရဲေလး ဘြားကနဲ႔ေပၚလာေတာ့သည္။ျဖိဳးသူမွာ ခ်စ္စနီးေလး အလိုက် အဖုတ္နီတာရဲေလးအား နွာေခါင္းထိပ္ေလးျမဳတ္ေအာင္ ဖိနမ္းပစ္လိုက္သည္။
" အားဟား … ခ်စ္တယ္ကြာ "
ခ်ယ္ရီခိုင္တစ္ေယာက္ ဘယ္လက္မွ ေဘာင္းဘီအေပၚအနားစအား ေအာက္သို့ အနည္းငယ္ထပ္တြန္းခ်ကာ ညာလက္မွ ျဖိဳးသူေခါင္းအား သူမ ေစာက္ပတ္ေလးနွင့္ ဖိကပ္ရင္း ညည္းေနလိုက္သည္။ခဏအျကာမွ ျဖိဳးသူေခါင္းအား အေပၚဆြဲယူကာ မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္ အနမ္းေပးလိုက္၏။ျဖိဳးသူနူတ္ခမ္းတဝိုက္နွင့္ နွာေခါင္းထိပ္မွ ေပကပ္ေနေသာ သူမေစာက္ရည္ျကည္မ်ားအား လ်ွာျဖင့္သပ္ကာ စုပ္ယူလိုက္ျပန္သည္။ဒါက အိမ္ေထာင္သက္ ၁နွစ္ေက်ာ္ အတြင္း သူမအက်င့္တခုပင္ျဖစ္သည္။ျဖိဳးသူမွာလည္း ရည္းစားဘဝကတည္းက ခ်ယ္ရီခိုင္အဖုတ္ေလးအား ယက္ေပးခဲ႔ရာ အိမ္ေထာင္က်သည္အထိ မရိုးနိုင္ခဲ႔ေပ။
ခ်ယ္ရီခိုင္မွာ တျခားျမိဳ႕ငယ္ေလးမွ ေရႊဆိုင္ပိုင္ရွင္မ်ားျဖစ္သည့္ ဦးလူေမာ္ ေဒၚခိုင္ခိုင္ တို့၏ တစ္ဦးတည္းေသာ သမီးျဖစ္ကာ မိဘမ်ားမွ ျဖိဳးသူနွင့္ သေဘာမတူသျဖင့္ ပစ္ထားျခင္းခံရသူျဖစ္သည္။အသက္၂၀ေက်ာ္သည္အထိ ေျခေမႊးမီးမေလာင္ လက္ေမႊးမီးမေလာင္ျကီးျပင္လာသူေလး ျဖစ္ေပမယ့္ ျဖိဳးသူနွင့္ လက္ထပ္ျပီးေနာက္ပိုင္း ယခုလက္ရွိေနထိုင္ေသာျမိဳ႕ေလးတြင္ စူပါမားကပ္တခု၌ အေရာင္းဝန္ထမ္းမေလးအျဖစ္ ဝင္ေရာက္လုပ္ကိုင္ေနရွာ၏။ရုပ္ေခ်ာသေလာက္ ကာမစိတ္ျပင္းထန္ကာ ျဖိဳးသူအေပၚ သံေယာစဥ္ျကီးမားလွသည္။ျဖိဳးသူေနာက္ခိုးရာလိုက္ျပီးကတည္းက မိဘမ်ားအား မဆက္သြယ္ပဲ နွစ္ကိုယ္တူ တိုင္းျပည္ေလး တည္ေဆာက္ခဲ႔ေတာ့၏။
" ကဲ … ထ ေရခ်ိဳးေတာ့ … ဟိုဘက္က ကိုျကီးစိုးေတာင္ … အလုပ္သြားျပီကြ "
ခဏအျကာ ေရခ်ိဳး ထမင္းအတူစားကာ လင္မယားနွစ္ေယာက္ အိမ္တံခါးေသာ့ခတ္ေနစဥ္ တဖက္ခန္းမွ ထားထားႏြယ္မွာ အမိႈက္ေတာင္းကိုင္ရင္း အိမ္ျပင္ထြက္လာေနသည္။ခ်ယ္ရီခိုင္တို့ လင္မယားနွင့္ ထားထားႏြယ္တို့ လင္မယားမွာ တအိမ္ထဲ အခန္းကန့္ကာ ငွားေနျကသူမ်ားျဖစ္သည္။အိမ္ရွင္မွာ ေပ၅၀ ေပ၈၀ ေျမဝိုင္းအား အိမ္ေရွ႔ ၁၀ေပခန့္ခ်န္၍ ေပ၄၀ပတ္လည္ ပ်ဥ္ေထာင္ကာသြပ္မိုးေဆာက္ျပီး အိမ္အလည္တည့္တည့္မွ အခန္းခြဲကာ နွစ္ျခမ္းငွားစားထား၏။အိမ္က ေျမာက္ဖက္လွည့္ေဆာက္ထားသျဖင့္ ခ်ယ္ရီခိုင္တို့က အေရွ႔ဘက္ျခမ္းေနကာ ထားထားႏြယ္တို့က အေနာက္ဖက္ျခမ္း ေနျကသည္။အိမ္မျကီးေနာက္ေက်ာဘက္တြင္ ေရခ်ိဳးကန္တခုပါရွိျပီး ေရကန္နွင့္ မလွမ္းမကမ္းတြင္ အိမ္သာေဆာက္ထားေပး၏။
ထားထားႏြယ္တို့လင္မယားမွာ ခ်ယ္ရီခိုင္တို့ထက္ အသက္ျကီးကာ ၃၅နွစ္ဝန္းက်င္ရွိျပီး အသက္ျကီးမွ အိမ္ေထာင္က်ရာ မိဘေဆြမ်ိဳးမ်ားျဖင့္ အတူမေနခ်င္သျဖင့္ အိမ္ငွားေနျကေသာ ျမိဳ႕ခံမ်ားျဖစ္ျကသည္။ထားထားႏြယ္မွာ အိမ္တြင္ စက္ခ်ဳပ္ကာ စိုးျမင့္မွာ ျမိဳ႕ထဲ ဖုန္းပစၥည္းအေရာင္းဆိုင္တြင္ မန္ေနဂ်ာျဖစ္ျပီး မနက္လင္းအလုပ္သြား ည၇နာရီေလာက္မွ ျပန္လာေလ့ရွိသည္။
" ေဟာ … ညီမေလးတို့ … အလုပ္သြားျပီေပါ့ "
" ဟုတ္ … မမထား … ညမေလးတို့ အခန္းဘက္ ျကည့္လိုက္ပါဦး "
" ေအးပါဟယ္ … သြားသြား … မမထားက … အိမ္ပဲ ေနတာ ဘယ္မွ မသြားပါဘူး "
ျဖိဳးသူတစ္ေယာက္ သူတို့လင္မယားအား နုတ္ဆက္ကာ အမိႈက္သြားပစ္ေသာ ထားထားႏြယ္ ဖင္ျကီးအား ေငးျကည့္ကာ လီးက တင္းကနဲ႔ျဖစ္သြားမိသည္။
" ကိုျဖိဳး ေမာင္းေတာ့ေလ … မမထားဖင္ လိုက္ျကည့္ျပီး … လုပ္ခ်င္ေနတာလား "
" ဟာ … ခ်ယ္ရီကလည္း … ျကံျကံဖန္ဖန္ "
" ဒါပဲေနာ္ … ကိုျဖိဳး … မမထားကို လုပ္ရင္ … ခ်ယ္ရီကလည္း ကိုျကီးစိုးျမင့္ကို ကုန္းေပးလိုက္မွာ … ဟြန့္ "
ခ်ယ္ရီခိုင့္စကားေျကာင့္ ျဖိဳးသူ စိတ္ထဲ ထိတ္ကနဲ႔ ျဖစ္သြားမိသည္။ျဖိဳးသူမွာ ထားထားႏြယ္ ေရခ်ိဳးခ်ိန္ လစ္ရင္လစ္သလို ေခ်ာင္းျကည့္တတ္၏။ခ်ယ္ရီခိုင္ေလာက္ မေခ်ာေပမယ့္ ရင္သားထြားထြားနွင့္ ခါးေသးက်ဥ္ေလးေအာက္မွ ဖင္သားျကီးမ်ားက လမ္းေလ်ွာင္တိုင္း တုန္ခါေနရာ စိတ္ကူးနွင့္မွန္းလိုးေနမိသည္မွာ အျကိမ္ျကိမ္ပင္။ခ်ယ္ရီခိုင္ အလုပ္ပိတ္ရက္နွင့္ ျဖိဳးသူအလုပ္နားရက္ မဆံုေသာေန့မ်ားတြင္ ျဖိဳးသူတစ္ေယာက္ တဖက္ခန္းမွ ထားထားႏြယ္အား ေခ်ာင္းေနတတ္၏။ထားထားႏြယ္မွာ ခ်ယ္ရီခိုင့္လို မဟုတ္ အရွက္ေျကာက္ျကီးကာ အိမ္ထဲ၌ပင္ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ဝတ္ဆင္ေနထိုင္တတ္သည္။ရင္ဖုန္းအက်ၤ ီေလးမ်ားနွင့္ ထမိန္အားေျခမ်က္စိထိ လုံေနေအာင္ ဝတ္ေလ့ရွိသည္။
သို့ေသာ္ ေရခ်ိဳးခ်ိန္တြင္ ေရကန္ျကမ္းျပင္ေပၚဖင္ခ်ထိုင္ကာ ထမိန္ရင္လ်ားထားေသာထမိန္အား ခါးထိေလ်ာခ်ျပီး နို့အံုနွင့္ဂ်ိဳင္းျကားမ်ား ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ေဆးေျကာသန့္စင္ေလ့ရွိ၏။အေပၚပိုင္းအရင္ သန့္ရွင္းျပီးမွ ေပါင္နွစ္ဖက္အား ေကြးေထာင္ကာ ေျခဖမိုးမွ ေပါင္ရင္းထိ ဆပ္ျပာတိုက္ရင္း ထမိန္ေအာက္နားစအား ေပါင္ရင္းထိ ဆြဲတင္ထားတတ္သည္။သူမေပါင္တန္မ်ားအား ေခ်းတြန္းရင္း ေနာက္ဆံုးမွ ေပါင္ျကားထဲ လက္ထည့္ကာ ေစာက္ဖုတ္အံုျကီးအား ပြတ္သတ္ေဆးေျကာေတာ့၏။ လြတ္ေနေသာ ဘယ္လက္ျဖင့္ ေရေလာင္းခ်ကာ ညာလက္က အဖုတ္အား ခပ္ျမန္ျမန္ပြတ္ခ်ရင္း ထမိန္အား ျပန္ရင္လ်ားကာ တဗြမ္းဗြမ္း ေလာင္းခ်ိဳးသည္။ျဖိဳးသူတစ္ေယာက္ တခါတခါ ထားထားႏြယ္ေရခ်ိဳးေနသည္ကို ေခ်ာင္းရင္း လရည္ထြက္သည္အထိ ဂြင္းထုပစ္လိုက္ရ၏။
" ဟဲ႔ … ကိုျဖိဳး … ခ်ယ္ရီ႔ဆိုင္ ေက်ာ္လာျပီ … ဘာေတြးေတြးေနတာလဲ "
" ဟာ … ေဆာရီး … မိန္းမေရ … အလုပ္ထဲ စိတ္ကေစာေနလို့ပါ … ဒီေန့ ပစၥည္းအသစ္ေတြ ေရာက္မယ္ေျပာလို့ ပစၥည္းအေဟာင္းေတြ ဂိုေဒါင္ထဲ သိမ္းရေတာ့မွာ … အဲဒါ ေတြးေနမိလို့ "
ဆိုင္ကယ္အား ျပန္ေကြ႔ျပီး ဇနီးျဖစ္သူအား စူပါမားကပ္တခုေရွ႔ ခ်ထားေပးကာ လမ္းမျကီးေပၚအေရာက္ သူ့အလုပ္ဆိုင္သို့ ဦးတည္လိုက္ေတာ့သည္။ျဖိဳးသူမွာ ကားပစၥည္းဆိုင္ျကီးတခုတြင္ အေရာင္းမန္ေနဂ်ာအျဖစ္လုပ္ကိုင္ရင္း ေဘာစိ၏ လူယံုတစ္ဦးျဖစ္လာခဲ႔၏။ေနာက္ပိုင္း ကားအပိုပစၥည္း အထုတ္အသြင္းတြင္ သူ့ေျခသူ့လက္ျဖစ္လာေတာ့သည္။စကားေျပာဆို ပါးနပ္မႈ႕ႏွင့္ ဆက္ဆံေရးေကာင္းမြန္မႈ႕ေျကာင့္ နယ္ဘက္ထိ အေရာင္းျမင့္တင္နိုင္ခဲ႔၏။ေဘာစိလက္မွတ္ထိုးမပါပဲ ကိုယ္တိုင္ မွာယူေရာင္းခ်နိုင္သည္အထိ နာမည္ရလာသည္။သို့ေသာ္ ျဖိဳးသူအခ်ိန္တိုအတြင္း ေအာင္ျမင္လာခဲ႔သည္မွာ လူမသိေသာ အေထာက္ပံ႔တခု ရွိေနေလ၏။
လူပ်ိဳဘဝ ခ်ယ္ရီခိုင္နွင့္ ရည္းစားမျဖစ္ခင္ကတည္းက သူ့ဘဝအား လူမသိေအာင္ေျမေတာင္ေျမွာက္ေပးသူမွာ အလုပ္ဆိုင္ပိုင္ရွင္ ေဘာစိဦးမ်ိဳးေအာင္၏ ဇနီးျဖစ္သူ ေဒၚသူဇာမိုး ျဖစ္သည္။ေဒၚသူဇာမိုးမွာ ျဖိဳးသူအား အစစအရာရာ ေထာက္ပံ႔ေပးကာ စက္ပစၥည္းအေရာင္းဝယ္ပညာအား သင္ေပးရင္း သူမဘဝ မျပည့္ေသာ ကြက္လပ္ေလးအား ျဖိဳးသူအား ျဖည့္ဆည္းခိုင္းခဲ႔႔၏။ျဖိဳးသူမွာလည္း ျကံဳရာက်ဘမ္း လုပ္ကိုင္ရင္း ဒီစက္ပစၥည္းဆိုင္ေရာက္မွ ေဘာစိမိန္းမ၏ အေရးေပး ဆက္ဆံမႈ႕မ်ားေျကာင့္ အေနအစားေခ်ာင္လာကာ လူရာဝင္လာခဲ႔သည္။ျဖိဳးသူ၏ အကြက္ျမင္ပါးနပ္မႈ႕မ်ားေျကာင့္ ေဘာစိကိုယ္တိုင္ စိတ္ခ်ယံုျကည္လာကာ အိမ္အတြက္ လိုအပ္ေသာ ကိစၥေလးမ်ားပါ ေခၚခိုင္းရင္း အလုပ္သိမ္းလ်င္ ျဖိဳးသူအား စက္ပစၥည္းဆိုင္တြင္ မထားေတာ့ပဲ အိမ္ပဲ ေခၚထားလိုက္သည္။ျဖိဳးသူတစ္ေယာက္ ေဘာစိအိမ္ အဝင္အထြက္မ်ားလာရင္း ေဒၚသူဇာမိုး၏ လစ္ဟာေနေသာ ကြပ္လပ္ေလးအား ျဖည့္ဆည္းေပးေနရေတာ့၏။
" တူတူ … တူ တူ … တူ "
" ဟလို … ကိုသူ … ဆိုင္ေရာက္ျပီလား "
" ဟုတ္ … မမသူဇာ "
" ဆိုင္ကို … ေသခ်ာမွာျပီး အိမ္လာခဲ႔ကြာ "
ျဖိဳးသူမ်က္လံုးမ်ား အေရာင္ေတာက္လာခဲ႔သည္။မနက္က ထားထားႏြယ္ ဖင္ျကီးအားျကည့္ကာ စိတ္ျကြေနရာ ေဒၚသူဇာမိုးမွ ဖုန္းဆက္ေခၚသျဖင့္ ေရကန္အသင့္ျကာအသင့္ ျဖစ္ေနေတာ့၏။အေရာင္းဝန္ထမ္းမ်ားအား အေရးျကီး ကာစတန္မာမ်ားေရာက္လာလ်င္ ဖုန္းဆက္ဖို့ မွာျကားရင္း ဆိုင္ကယ္ေလးျဖင့္ ဆိုင္မွ ထြက္ခဲ႔လိုက္သည္။လမ္းမျကီးအတိုင္း ေမာင္းနွင္လာရင္း မိနစ္၃၀ခန့္တြင္ လမ္းဆံုအဝိုင္းပတ္ျကီးအေရာက္ အေရွ႔ထဲ ေကြ႕တက္လိုက္၏။လမ္းဟိုဘက္ဒီဘက္တြင္ ျခံဝင္းက်ယ္ျကီးမ်ားနွင့္ လွပခန့္ညားေသာ လူေနအိမ္ တိုက္ျကီးမ်ား ျမင္ေတြ႕ေနရသည္။ေမာင္းနွင္လာရင္ အရင္ကတည္းက လာေနျက လမ္းခ်ိဳးတခုအေရာက္ ေတာင္ဘက္သို့ ေကြ႕ေမာင္းလာရင္း သံတံခါးအစိမ္းျကီးေရွ႕ တြင္ ဆိုင္ကယ္အား ထိုးရပ္လိုက္သည္။လူေခၚဘဲလ္နွိပ္ရာ ျခံေစာင့္ တစ္ဦးမွ တံခါးလာဖြင့္ေပးသျဖင့္ ျခံဝင္းထဲ ဆိုင္ကယ္ျဖင့္ ေမာင္းဝင္ခဲ႔ေတာ့၏။
……………………………
( အခန္း ၂ )
🍃🍃🍃
ဆိုင္ကယ္အား ေလးထပ္တိုက္ျကီး၏ ဆင္ဝင္ေအာက္ထိေမာင္းလာရင္း စက္ရပ္လိုက္သည္။အိမ္ထဲအဝင္ ဧည့္ခန္းထဲတြင္ အသက္ ၄၀ေက်ာ္ အသားျဖဴျဖဴ ကိုယ္လံုးေတာင့္ေတာင့္နွင့္ ခပ္ေခ်ာေခ်ာ မိန္းမတစ္ဦး ဆိုဖာခံုတြင္ ထိုင္ကာ သူ့အားျပံဳးျကည့္ေနသည္ကိုျမင္လိုက္ရ၏။ျဖိဳးသူမွာ ဧည့္ခန္းတြင္းဝင္လာကာ ထိုမိန္းမနွင့္ မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္ ခံုတြင္ ဝင္ထိုင္ရာ စားပြဲခံုေပၚတြင္ ေသာက္လက္စ ႏြားနို့ ဖန္ခြက္ေလးအား ျမင္လိုက္ရသည္။လက္တကိုင္းအက်ၤ ီအနက္ေလးက ေပါင္လယ္ထိသာဖံုးသျဖင့္ ဒူးအထက္နားနွင့္ေျခသလံုးသားေဖြးေဖြးေလးအား အတိုင္းသားျမင္ေနရျပန္၏။ျဖိဳးသူမွာ ေပါင္ျကားထဲ တခ်က္ျကည့္ကာ ဧည့္ခန္းတြင္း မ်က္လံုးကစားလိုက္သည္။
" ျကည့္မေနနဲ႔ … ကိုသူ … မင္းဆရာလည္း မနက္ ၅နာရီကတည္းက … တရုတ္ျပည္ထြက္သြားျပီ … ဒီေန့ စက္ပစၥည္း အပိုပစၥည္းေတြ ဆိုင္ေရာက္လိမ့္မယ္ … သမီးနွစ္ေယာက္က မနက္လင္းတာနဲ႔ မမထဲ ပိုက္ဆံေတာင္းျပီး သူ့အဖိုးအိမ္သြားျကျပီ … ခု … မမ တစ္ေယာက္ထဲကြ "
" ဟုတ္ … မမသူဇာ … ဖုန္းဆက္တာက "
" လာ … မမေဘး လာထိုင္ေလ … ျခံေစာင့္က ဒီထဲ မလာရဲပါဘူးကြ "
ျဖိဳးသူလည္း ေဒၚသူဇာမိုးစကားေျကာင့္ မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္ ထိုင္ခံုမွ ထလာကာ သူမေဘး ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ျဖိဳးသူထိုင္ခ်လိုက္သည္နွင့္ ေဒၚသူဇာမိုး ညာဘက္လက္ေဖြးေဖြးေလးက ျဖိဳးသူေပါင္ျကားထဲ ေရာက္ရွိလာေတာ့၏။ခ်က္ခ်င္း သူမမ်က္လံုးေလး အေရာင္ေတာက္လာကာ ျဖိဳးသူမ်က္နွာအား ေဘးတိုက္စိုက္ျကည့္လိုက္သည္။ထို့ေနာက္ တိုင္ပင္ထားသည့္အလား နူတ္ခမ္းခ်င္း ဆြဲစုပ္ေနျက၏။ေဒၚသူဇာမိုး ညာဘက္လက္ေလးမွာ ျဖိဳးသူေပါင္ျကားထဲ တလႈပ္လႈပ္ လႈပ္ရွားေနရင္း နႈတ္ခမ္းခ်င္းခြာပစ္လိုက္သည္။
" မင္းက … အိမ္ေထာင္က်သြားေတာ့ … မမဆီ … အလာက်ဲျပီေပါ့ေနာ့ "
" မဟုတ္ပါဘူး … မမရယ္ … ဆိုင္ကလည္း အလုပ္က် … အိမ္ေရာက္ေတာ့ … မိန္းမက ကပ္ေနေတာ့ … အခြင့္မသာလို့ပါ "
" ေအးေပါ့ေလ … မင္းကေတာ့ … စည္းစိမ္အျပည့္ရေနခ်ိန္ … မမက … အထီးက်န္ေနရတာေပါ့ "
" အာ … မမ ကလည္း … ဆရာ … ရွိ ေန … တာ … "
ျဖိဳးသူစကားမဆံုးလိုက္ ေဒၚသူဇာမိုးမွာ ေဘးတိုက္ကပ္လ်ပ္အေနထားျဖင့္ ညာဖက္လက္မွ ျဖိဳးသူလီးအားဆုပ္ကိုင္ပြတ္သပ္ရင္း ဘယ္ဘက္လက္ေလးက ျဖိဳးသူပါးစပ္အား လွမ္းပိတ္ထားလိုက္သည္။
" မင္း ဆရာက … မမနဲ႔ … မေနျဖစ္တာ ျကာပါျပီကြာ "
ေဒၚသူဇာမိုးမွာ စကားေျပာရင္း မ်က္နွာေလး ညိဳးငယ္သြားရသည္။လင္ျဖစ္သူ ဦးမ်ိဳးေအာင္မွာ အျပင္တြင္ စေမာဆြဲကာ သူမအား ပစ္ထားသလိုျဖစ္ေနခဲ႔သည္။ကာမစိတ္ထျကြခ်ိန္ သူမဘက္က ဦးေဆာင္ခဲ႔ေပမယ့္ စိတ္ေက်နပ္ေလာက္ေအာင္ ျဖည့္ဆည္းေပးခဲ႔ျခင္း မရွိခဲ႔ေပ။ထိုသို့ လိုအပ္ေနေသာ ကာမဆႏၵေလးမ်ားအား ျဖိဳးသူနွင့္ေတြ႕မွ ျဖည့္ဆည္းနိုင္ခဲ႔ေတာ့၏။သူမ သိကၡာအရ လူသိလည္းမခံခ်င္ ရမၼက္စိတ္မ်ားထျကြလာခ်ိန္ ျဖိဳးသူ လီးအားျမင္ေတြ႕မိရမွ ျဖိဳးသူအား နည္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ ဖမ္းစားသိမ္းသြင္း ယူခဲ႔ရသည္။ျဖိဳးသူ အေနထားျဖင့္ အျပင္ေလ်ွာက္ဖြလ်င္လည္း ဘယ္သူမွ ယံုျကည္ျကမည္ မဟုတ္ေပ။
" ကဲပါ … မမရယ္ … က်ေနာ္ နားလည္ပါတယ္ "
ျဖိဳးသူမွာ မ်က္နွာညိဳးက်ရင္း ျငိမ္က်သြားေသာ ေဒၚသူဇာမိုး ပါးျပင္အား နမ္းရိႈက္ရင္း ခါးပံုစအားျဖည္ကာ ေပါင္လယ္ထိ ေလ်ွာခ်ေပးလိုက္သည္။ေဒၚမိုးသူဇာပြတ္သပ္ေပးထားသျဖင့္ ေထာင္မတ္ေနေသာ လီးျကီးမွ ေပါင္ျကားမွ ခ်က္ခ်င္းေထာင္ထြက္လာေတာ့၏။ေဒၚမိုးသူဇာ တစ္ေယာက္ တိတ္တခိုးစြဲလန္းနွစ္ခ်ိဳက္ေနေသာ လီးျကီးအား တခ်က္ျကည့္ကာ ခါးညြတ္ရင္း မ်က္နွာအပ္ခ်လိုက္သည္။ျဖိဳးသူမွာ မ်က္လံုးမ်ားစင္းကာ သူ့လီးအား နို့ဆာေနေသာကေလးတစ္ေယာက္သဖြယ္ တျပြတ္ျပြတ္ဆြဲစုပ္ေနေသာ ေဒၚသူဇာမိုးဆံႏြယ္မ်ားအား ပြတ္သပ္ေပးေနေတာ့၏။
ေဒၚသူဇာမိုးမွာ ျဖိဳးသူလီးအား ညာလက္ျဖင့္ အရင္းမွ ကိုင္ထိန္းကာ ဒစ္ျကီးအား ဆြဲဆြဲစုပ္ရင္း ဘယ္လက္က တြဲက်ေနေသာ လဥမ်ားအား ညွစ္ေခ်ေနျပန္သည္။လီးတန္အရည္ျပားအား လ်ွာျဖင့္ အျပားလိုက္ ပတ္ယက္ကာ ဒစ္ျကီးကားလာေအာင္ ျဖဲခ်လိုက္ျပန္၏။ကားထြတ္လာေသာ ဒစ္ဖူးေနာက္ဖ်ားအား လ်ွာထိပ္ျဖင့္ထိုးစြက ဒစ္ေအာက္ဖက္ေမးသိုင္းျကိဳးေလးအား လ်ွာနွင့္ေကာ့တင္လိုက္ရာ ျဖိဳးသူတစ္ေယာက္ ေပါင္သားမ်ားတုန္လာသည္အထိ ကာမအရသာအား ခံစားမိလိုက္သည္။
" အ … ခဏ … မမရယ္ … လရည္ေတာင္ ထြက္ခ်င္လာျပီ … အားဟား …… ရွီးးး းးးးး "
ျဖိဴးသူမွာ ဟန္ပင္မေဆာင္ပဲ ေဒၚသူဇာမိုး ေခါင္းအားဆြဲမကာ နူတ္ခမ္းခ်င္း ေတ႕စုပ္ပစ္လိုက္ေတာ့သည္။ေဒၚသူဇာမိုး ပါးစပ္မွ လီးနံ႔ညွီစို့စို့ေလး ရရွိေနကာ ရမၼက္စိတ္မ်ား ထိန္းမရျဖစ္လာခဲ႔၏။ေဒၚသူဇာမိုး၏ ေပါင္လယ္ထိဖံုးေသာ အက်ၤ ီေအာက္နားစေလးထဲ လက္သြင္းကာ ေပါင္ျကားအား စမ္းျကည့္မိသည္။ေဒၚသူဇာမိုးမွာလည္း လီးစုပ္ေပးကတည္းက စိတ္ျကြေနရာ ေစာက္ရည္ျကည္ေလးမ်ား စိမ့္ထြက္ေနရ၏။သူမေစာက္ပတ္ ပြပ္သပ္ခံရစဥ္ ျဖိဳးသူလည္ပင္းအား ခပ္တင္းတင္းဆြဲကာ ေအာက္နူတ္ခမ္းအား မလြတ္တန္းဆြဲစုပ္ထားသည္။ျဖိဳးသူမွာ ေပါင္ျကားမွ လက္အားျပန္ထုတ္ကာ ေဒၚသူဇာမိုး နို့အံုမ်ားအား ညွစ္ေခ်ေပးလိုက္ျပန္၏။ခဏအျကာတြင္ ခံုေပၚမွ ထရပ္ကာ ေဒၚသူဇာမိုးနွင့္ မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္ ျကမ္းျပင္ေပၚ ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္သည္။
ေဒၚသူဇာမိုးမွာ ဖင္ျကီးျကြကာ ေပါင္လယ္မွ အက်ၤ ီေအာက္နားစေလးအား ဗိုက္သားေပၚဆြဲတင္ပစ္သည္။သူမေရွ႔ဒူးေထာက္ထိုင္ေနေသာ ျဖိဳးသူမ်က္နွာအားစိုက္ျကည့္ရင္း ေပါင္တန္တုတ္တုတ္ျကီးအား ျဖဲေပးလိုက္ျပန္၏။ေပါင္ျခံတည့္တည့္မွ အေမႊးမ်ားရိတ္ထားေသာ ေစာက္ဖုတ္အံုျကီးက ေဖါင္းျကြေနရာ ျဖိဳးသူတစ္ေယာက္ ျမင္ေတြ႔ေနရေတာ့သည္။ျဖိဳးသူလ်ွာဖ်ားေလးမွာ ညာဘက္ ေပါင္အတြင္းသားမ်ားအား ထိုးယက္ရင္း ခံုးထေနေသာ ေစာက္ပတ္ေဘးနူတ္ခမ္းသားအား ေက်ာ္ကာ ဆီးခံုးေပၚေရာက္လာခဲ႔၏။ဆီးခံုးအား လ်ွာအျပားလိုက္ယက္ကာ ဘယ္ဘက္ေပါင္ အတြင္းသားမ်ားအား ယက္ေပးျပန္သည္။ေဒၚသူဇာမိုးမွာ ေပါင္ျခံတစ္ေလ်ွာက္ ျဖိဳးသူ၏ လ်ွာေႏြးေႏြးေလးက ထိုးစြပြတ္ဆြဲေနသျဖင့္ မရိုးမယြ ခံစားေနရရွာ၏။ဆီးခံုးေအာက္ ေစာက္စိေလးမွာ ေခါင္းေထာင္လာရင္း အစိေခါင္းေလးက ျပဴးထြက္ေနေတာ့သည္။
သူမဆႏၵအေလ်ာက္ လက္ျဖင့္ဖိေခ်ကာ အရသာခံခ်င္ေပမယ့္ ျဖိဳးသူက သူမလက္နွစ္ဖက္အား ခ်ဳပ္ကိုင္ထားသျဖင့္ ေခါင္းေလးလွန္တက္ကာရမ္းခါရင္း ေပါင္သားမ်ား တဇပ္ဇပ္ တုန္လာေတာ့၏။ျဖိဳးသူမွာ လူပ်ိဳဘဝကတည္းက မိန္းမလိုက္စားလာသျဖင့္ အိမ္ေထာင္က်ျပီးေနာက္ပိုင္း ဇနီးျဖစ္သူ ခ်ယ္ရီခိုင္အား မ်ိဳးစံု ကလိရင္း ကာမ ခလုပ္မ်ားအား အကုန္တတ္က်ြမ္းလာခဲ႔ရသည္။ေဒၚသူဇာမိုးအား ဟိုးအရင္ ေစာက္ပတ္ယက္ေပးစဥ္ ဒါရိုက္ အဖုတ္အား ထိုးယက္ေပးတာမ်ားသည္။ယခု တစ္ျကိမ္တြင္ ေစာက္ပတ္အား မထိပဲ ေပါင္သားမ်ားယက္ေပးရင္း စိတ္ပိုျကြေအာင္ ႏိုးစြေန၏။တကယ္လည္း ေဒၚသူဇာမိုး ေပါင္တန္မ်ား တုန္လာကာ ေစာက္ေခါင္းထဲမွ ေရွ႔ေျပးေစာက္ရည္ျကည္ေလးမ်ား ပြက္ကနဲ႔ ထြက္က်လာရာ ခံုေပၚမွတဆင့္ ဧည့္ခန္းျကမ္းျပင္ေပၚ စီးက်ေနသည္။
" အ …… အားးးးးးး …… ကိုသူရယ္ …… မမကို …… သတ္ေနတာလား …… ရွီးးးး းးးးး "
ျဖိဳးသူမွာ ေဒၚသူဇာမိုး ညည္းသံဆံုးမွ ေပါင္အတြင္းသားမ်ား ယက္ေပးေနသည္ကို ရပ္ပစ္လိုက္ရင္း ခ်ဳပ္ထားေသာ လက္နွစ္ဖက္အား လြတ္ေပးလိုက္၏။ေဒၚသူဇာမိုးမွာ သူမလက္ေလးနွက္ဖက္ လြတ္ထြက္သည္နွင့္ ဟန္မေဆာင္နိုင္ေပ မာထင္ကာေခါင္းေထာင္ေနေသာ ေစာက္စိေလးအား လက္ခလယ္ျဖင့္ ဖိေခ်ရင္း ကာမအရသာေလးအား ညီမ်ွေအာင္ ျကိဳးစားေနရသည္။ေစာက္ပတ္မွာ မခံနိုင္ေအာင္ ယားယံေနသျဖင့္ အာသာေျပရန္ ပြတ္သပ္ထိန္းညွိေပးေနရသည္။ထိုစဥ္ ျဖိဳးသူမွာ သူမေသာက္လက္စ ႏြားနို့ခြက္အား လွမ္းယူလိုက္သျဖင့္ မ်က္လံုးအဝိုင္းသားနွင့္ ျကည့္ေနမိ၏။ျဖိဳးသူမွာ ညာလက္ျဖင့္ ႏြားနို့ခြက္ေလးအား ကိုင္ကာ သူမ ေစာက္စိေလးေပၚမွ ေလာင္းခ်ရင္း ေစာက္ေခါင္းဝေလးထဲလ်ွာထိုးထဲ႔ေနျပန္သည္။
" အားလားလားးး …… ရွီးးးး …… လုပ္တတ္လိုက္တာ …… ကိုသူရယ္ …… အားဟားးး …… ရွီးးးး းးးးးး "
ေစာက္စိေပၚမွစီးက်ကာ ေစာက္ဖုတ္နူတ္ခမ္းသားအလယ္အားျဖတ္ရင္း ေစာက္ေခါင္းဝသို့ ေရာက္လာေသာ ႏြားနို့မ်ားအား ျဖိဳးသူတစ္ေယာက္ ပင္ယက္ကာ စုပ္ယူမ်ိဳခ်ပစ္ေတာ့သည္။လ်ွာျဖင့္ပင့္ယက္စဥ္ အဖုတ္အက္ကြဲေျကာင္းအတိုင္း လ်ွာဖ်ားက ထိုးခြဲရင္း အေပၚဘက္ရွိ ေစာက္စိေခါင္းေလးအား မထိတထိေလး ထိကပ္သြားသျဖင့္ ေဒၚသူဇာမိုးတစ္ေယာက္ ဒုတိယအျကိမ္ မရိုးမယြ ခံစားခ်က္အသစ္ေလး ခံစားေနရျပန္၏။ကေလးနွစ္ေယာက္ ထြက္လာေပမယ့္ ဗိုက္ေခါက္အနည္းငယ္ထြက္သည္မွလြဲ၍ ခႏၶာကိုယ္မွာ ျကည့္ေကာင္းေနလ်က္ပင္။လင္ျဖစ္သူဆီမွ တခါမွ မရဘူးေသာ အရသာသစ္မ်ား ခံစားရင္း သူမကိုယ္လံုးေလး တုန္ဆင္းေနရ၏။ျဖိဳးသူလ်ွာေႏြးေႏြးေလးက ေစာက္ပတ္တအံုလံုး ယက္ေပးေနရင္း ေစာက္စိေလးအား ဆက္ကနဲ့ ကိုက္ခ်ရာ ေအာက္အီးထားသမ်ွ ကာမအရသာမ်ား ေပါက္ကြဲထြက္ကုန္ေတာ့သည္။
" အ … အားးးး အားးးးးး အားးးးးးး …… မ ရ ေတာ့ ဘူး ကြာ …… အမေလးးးး ……… အားးးး ရွီးးးး းးးးးးးးး …… ထြက္ ထြက္ ထြက္ျပီ ……… ကိုသူရာ …… အားဟား ……… အားးးးးးးး "
ညည္းသံအဆံုး ေအာက္နူတ္ခမ္းေလးအားဖိကိုက္ရင္း ဖင္သားျကီးမ်ား ျကြတက္လာကာ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းမွ ေစာက္ရည္မ်ား ေထာင္ပန္းေနရေတာ့၏။ျဖိဳးသူေခါင္းအား လက္နွစ္ဖက္ျဖင့္ဆြဲကာ သူမေစာက္ပတ္နွင့္ ျဖိဳးသူမ်က္နွာအား ဖိကပ္ထားကာ ခါးေလးေကာ့တက္လာရင္း ခဏအျကာမွ ဖင္သားျကီးမ်ား ဖုန္းကနဲ႔ ဆိုဖာခံုေပၚျပန္က်ရင္း ျငိမ္သက္သြားေတာ့သည္။ျကာျကာမနားရေပ သူမေစာက္စိေလးအား ျဖိဳးသူမွ ဒစ္ဖူးျဖင့္ ရိုက္ကာ သတိေပးေန၏။တဆက္တည္းလိုလို ေစာက္ေခါင္းထဲ လီးတန္ျကီဝင္လာကာ အတြင္းသားမ်ားအား ဒစ္ဖူးမွ ပြတ္ဆြဲေပးသည့္ အရသာအား ခံစားသိရွိလိုက္ရသည္။
ျဖိဳးသူမွာ ေဒၚသူဇာမိုးအား လိုးေပးေနျကအတိုင္း လီးတဝက္ေလာက္သာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း အထုတ္သြင္းလုပ္ေပးေန၏။ေဒၚသူဇာမိုးမွာ ကေလးနွစ္ေယာက္ေမြးထားေပမယ့္ လင္ျဖစ္သူထက္ အတုတ္ေရာ အရွည္ေရာ ထြားျကိဳင္းသည့္ ျဖိဳးသူလီးအား အစပိုင္း အဆံုးထိမခံႏိုင္ခဲ႔ေပ။ခပ္ျဖည္းျဖည္းလိုးရင္း ေစာက္ရည္မ်ားအိုင္လာခ်ိန္မွ တဆံုးလိုးခိုင္းတတ္သည္။ျဖိဳးသူမွာ ခါးအားျဖင့္ထိန္းလိုးကာ ေဒၚသူဇာ၏ အက်ၤ ီအား လည္ပင္းထိမတင္လိုက္ရင္း ေဘာလီအား ေအာက္ဆြဲခ်ကာ ရုန္းထြက္လာေသာ နို့အံုဆီမွ နို့သီးေခါင္းနီညိဳေလးမ်ားအား တလွည့္စီ ဆြဲစို့ေပးျပန္၏။ေဒၚသူဇာမိုးတစ္ေယာက္ နို့စို့ခံရင္း ေစာက္ေခါင္းထဲ စီးစီးပိုင္ပိုင္ေလး ပြတ္ဆြဲေနေသာ လီးအရသာအား ခံစားရင္း ရမၼက္စိတ္မ်ား ပိုမိုေတာက္ေလာင္လာေတာ့သည္။
" အင္းဟင္း …… ေကာင္းလိုက္တာ … ကိုသူရယ္ …… မမ ခံနိုင္ပါျပီကြာ … မင္းစိတ္ျကိဳက္ လိုးေတာ့ … ရွီးးးးး းးးးးးး "
ေဒၚသူဇာမိုး စကားဆံုးသည္နွင့္ ျဖိဳးသူမွာ နို့ကုန္းစို့ေနရာမွ ပါးစပ္အားခြာကာ ျကမ္းျပင္ေပၚဒူးေထာက္လ်က္အေနထားျဖင့္ ခါးဆန့္လိုက္၏။ေဒၚသူဇာမိုး ခါးအား လက္နွစ္ဖက္ျဖင့္စံုကိုင္ကာ လီးအဆံုးထိ ပစ္လိုးလိုက္ေတာ့သည္။ျဖိဳးသူ၏ မီးပြင့္မတတ္ လိုးခ်က္မ်ားးေအာက္ ေဒၚသူဇာတစ္ေယာက္ ေခါင္းေလးေမာ့တက္သြားကာ တအီးအီး တအားအား ေအာ္ဟစ္ေနရရွာ၏။ဆီးခံုးခ်င္းကပ္သြားတိုင္း ျဖိဳးသူလီးထိပ္က သာအိမ္ဝလာလာေဆာင့္မိသျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္တအံုလံုး က်င္တက္လာကာ နာလည္းနာ ေကာင္းလည္းေကာင္းေနရသည္။ျဖိဳးသူ၏ မနားတမ္းေဆာင့္ခ်က္မ်ားေအာက္ အေတာ္ေလးျကာလာခ်ိန္ ဒုတိယအျကိမ္ သူမေစာက္ေခါင္းအတြင္းမွ ေစာက္ရည္မ်ား ပန္းထြက္ခဲ႔ရျပန္၏။ေစာက္ရည္မ်ားပန္းထုတ္ရင္း သဘာဝအေလ်ာက္ သူမေစာက္ေခါင္းအတြင္းသားမ်ားက လီးအားညွစ္ေပးသလို ျဖစ္ကာ ျဖိဳးသူတစ္ေယာက္ လိုးခ်က္မ်ား ျမန္လာျပီး ေနာက္ဆံုးတခ်က္ ပစ္ေဆာင့္ရင္း မတ္တပ္ထရပ္လိုက္ေတာ့သည္။
ျဖိဳးသူ မတ္တပ္ရပ္သည္နွင့္ ေဒၚသူဇာမိုးမွာ ထိုင္လ်က္အေနထားျဖင့္ ခါဆန့္ရင္း ျဖိဳးသူေပါင္ျကားမွ တဇပ္ဇပ္တုန္ေနေသာ လီးထိပ္အား ပါးစပ္ျဖင့္ ဖမ္းငံုပစ္လိုက္၏။လီးထိပ္အား ခပ္တင္းတင္းဆြဲစုပ္ကာ ညာလက္ျဖင့္ ဂြင္းတိုက္ေပးရာ ခဏအျကာတြင္ ျဖိဳးသူ ေမးေျကာမ်ားေထာင္လာကာ လရည္ပ်စ္ပ်စ္မ်ား ေဒၚသူဇာပါးစပ္ထဲ ပန္းထည့္ေပးလိုက္ေတာ့သည္။ေဒၚသူဇာမိုးမွာ ပါးစပ္ထဲဝင္လာမ်ွ လရည္မ်ားအား တဂြတ္ဂြတ္မ်ိဳခ်ရင္း ဒစ္ဖူးအား ဆြဲစုပ္ထားသည္။ထို့ေနာက္ လီးတန္အားထိန္းထားေသာ သူမ ညာလက္အားလြတ္ကာ လီးအရည္ျပားတစ္ေလ်ွာက္ ေပကပ္ေနေသာ သူမေစာက္ရည္နွင့္ အက်ိအခ်ြဲမ်ားအား ေျပာင္စင္ေနေအာင္ ယက္ေပးလိုက္၏။
……………………………
( အခန္း ၃ )
🌠🌠🌠
ျဖိဳးသူတစ္ေယာက္ ေဒၚသူဇာမိုး စိတ္တိုင္းက် ကာမပင္လယ္အား အတူျဖတ္ေက်ာ္ရင္း ညေနပိုင္းမွ ဆိုင္သို့ တစ္ေခါက္ျပန္လာခဲ႔သည္။တေန့တာေရာင္းေျကးမ်ား စာရင္းတြက္ရင္း ထြက္ကုန္ပစၥည္းမ်ားနွင့္ ကိုက္မကိုက္ေသခ်ာစစ္ေဆးကာ ဆိုင္သိမ္းျပီး အိမ္ျပန္လာခဲ႔ေတာ့သည္။ဇနီးျဖစ္သူအား မနက္ပိုင္းသာ အလုပ္သို့ပို့ေပးရျပီး အလုပ္ျပန္ခ်ိန္ ဆိုင္ရွင္မွ ဖယ္ရီကားျဖင့္ အိမ္တိုင္ရာေရာက္ လိုက္ပို့ေပးသျဖင့္ အိမ္သို့တန္းျပန္လာခဲ႔၏။
" ေဟာ … ကိုျဖိဳး ျပန္လာျပီ "
ခ်ယ္ရီခိုင္မွာ အိမ္ေရွ႔ဧည့္ခန္းထဲ ထိုင္ေနရာမွ ဆိုင္ကယ္စက္ရပ္ရင္း အိမ္ထဲဝင္လာေသာ လင္ျဖစ္သူအား ေျပးဖက္ရင္း နုတ္ဆက္လိုက္သည္။ျဖိဳးသူမ်က္နွာအနံွ႕ နမ္းရင္း ဆီးခံုးခ်င္းထိေအာင္ ေအာက္ပိုင္းအား ဖိကပ္ထား၏။ျဖိဳးသူမွာ ခါတိုင္းအိပ္ယာေပၚေရာက္မွ ျပဳလုပ္ေလ့ရွိေသာ ခ်ယ္ရီခိုင္၏ အျပဳအမူအား ဧည့္ခန္းတြင္းလုပ္ေနသျဖင့္ စိတ္ထဲ ထိတ္ကနဲ့ျဖစ္သြားရသည္။ ျပန္လည္ဖက္ထားရင္း သူနွင့္ေဒၚသူဇာမိုးတို့ တေနကုန္လိုးခဲ႔တာမ်ား ရိပ္မိေနလားဟု ေတြးေနမိ၏။သို့ေသာ္ ခ်ယ္ရီခိုင္မွာ သူေတြးေနစဥ္ ကိုယ္လံုးခ်င္းခြာကာ ေရခ်ိဳးဖို့ ေျပာေနရွာသည္။ျဖိဳးသူေရခ်ိဳးျပီး ခဏနားကာ ထမင္းစားရင္ ခ်ယ္ရီခိုင္မွာ သူမတို့ ဆိုင္ရွင္မွ လကုန္အလုပ္နားရက္တြင္ ဆိုင္ဝန္ထမ္းမ်ားအားလံုး အေပ်ာ္ခရီး ၁ညအိပ္၂ရက္ ပို့ေပးမည္ျဖစ္ေျကာင္း ေျပာျပေနသည္။
" အင္း … လက္ထပ္ျပီးကတည္းက … ငါ့မိန္းမလည္း ဘယ္မွကို လိုက္မပို့အားေတာ့ဘူး … လိုက္သြားမယ္ဆို … လမ္းဂရုစိုက္ေနာ္ မိန္းမ "
" အင္းပါ … ကိုျဖိဳးရ … ခ်ယ္ရီလည္း အျပင္မလည္ရတာ ျကာေတာ့ … လိုက္ဖို့ စာရင္းေပးထားခဲ႔ျပီ "
ထမင္းစားျပီး ခဏအျကာ တီဗြီျကည့္ရင္း ညဘက္ အေမွာင္ထုက ျကီးစိုးလာသည္။ခါတိုင္း တီဗြီျကည့္လ်င္ အေမးမ်န္း ထူလွေသာ ခ်ယ္ရီခိုင္မွာ ဒီကေန့ ထူးထူးျခားျခား ျငိမ္သက္ေန၏။ည၁၁ေလာက္တြင္ တီဗြီပိတ္ကာ လင္မယားနွစ္ေယာက္ အိပ္ခန္းတြင္း ဝင္လာခဲ႔ျကသည္။အိပ္ယာေပၚေရာက္သည္အထိ ခ်ယ္ရီခိုင္မွာ ျဖိဳးသူအားေက်ာေပးကာ ျငိမ္သက္ေန၏။ျဖိဳးသူမွာလည္း ေဒၚသူဇာမိုးအား ျဖည့္ဆည္းေပးထားသျဖင့္ ပင္ပန္းႏြမ္းႏြယ္ေနကာ ခ်ယ္ရီခိုင္အား ေနာက္ဖက္မွ ဂုတ္သားေလးအား တခ်က္နမ္းကာ ထိုးအိပ္ပစ္ေတာ့သည္။ျဖိဳးသူအိပ္ျပီး ခဏအျကာတြင္ ဟူးကနဲ႔ သက္ျပင္းခ်သံႏွင့္ အတူ ခ်ယ္ရီခိုင္မွာ ပက္လက္အေနထားေလး လွန္အိပ္ျပီး မ်က္လံုးမ်ားက အိပ္ခန္းေခါင္မိုးအား ျကည့္ရင္း ဒီေန့ အျဖစ္ပ်က္ေလးအား ေတြးေနမိသည္။
/////////////////////
" ဟိတ္ … ခ်ယ္ရီ … အင့္ "
" ဟမ္ … မမျဖဴ … ဘာေတြေထာေနတာလည္း ထမင္းစားျပီး အစားပိတ္ေလး … ခ္ခ္ "
ထမင္းစား နားေနျကစဥ္ ျဖဴျဖဴဝင္းတစ္ေယာက္ လက္ဖက္သုပ္ အထုပ္ေလးကိုင္ကာ နားေနခန္းထဲ ဝင္လာရင္း ခ်ယ္ရီခိုင္ေရွ႔ ခ်ေပးလိုက္သည္။
" အမေလး ငါ ဝယ္တာမဟုတ္ပါဘူးေတာ္ … ညည္းလူ နိုင္ထူး … ေပးခိုင္းလိုက္တာ … ငါလည္းစားခ်င္လာျပီ ျမန္ျမန္ဖြင့္ … ဟီးဟီး "
" အာ … တိုးတိုးေျပာပါ မမျဖဴရဲ႕ … ေဘးမွာ လူေတြမ်ားျကီးကို "
" ဘာျဖစ္လဲေအ … ကိုယ့္ကံနဲ႔ ကိုယ္လာတာပဲ … ညည္းလင္ရွိမွန္း … နိုင္ထူးသိသားပဲ "
ခ်ယ္ရီခိုင္မွာ ျဖဴျဖဴဝင္းစကားေျကာင့္ မ်က္နွာေလး ပန္းေရာင္သန္းသြားရသည္။ခ်ယ္ရီခိုင္ အလုပ္ဝင္ျပီး ၁လ အျကာ မမျဖဴတို့အုပ္စုနွင့္ရင္းနွီးလာကာ ဆိုင္ပိုင္ရွင္၏ တူအရင္းေခါက္ေခါက္ နိုင္ထူးနွင့္ ခင္မင္ခဲ႔ရ၏။နိုင္ထူးမွာ ခႏၶာကိုယ္ က်စ္က်စ္လစ္လစ္ျဖင့္ မ်က္နွာေလးျပံဳးရႊင္ေနကာ ဆိုင္ရွိ ဝန္ထမ္းအားလံုး၏ ေလးစားခ်စ္ခင္မႈ႕ကို ပိုင္ဆိုင္ထားသည္။အဆင့္တန္းမခြဲျခားပဲ ဘယ္ေနရာမဆို အျမင္မေတာ္ ကူညီေပးတတ္၏။အစပိုင္း ခ်ယ္ရီခိုင္မွာ နိုင္ထူးဘက္မွ သူမအေပၚ သာမန္ခင္မင္မႈ႕ေလာက္ပဲ သေဘာထားခဲ႔ရာ တျဖည္းျဖည္း သူမ အျမင္မွားေနေျကာင္း သိလာခဲ႔ရသည္။နိုင္ထူးဆက္ဆံပံုမွာ တျခားဝန္းထမ္းအမ်ိဳးသမီးေတြအေပၚဆက္ဆံပံုနွင့္ သူမအေပၚဆက္ဆံပံု မတူညီေပ။
အစစအရာရာ သူမအား မ်က္စိေဒါက္ေထာက္ျကည့္ရင္း လိုအပ္တာမွန္သမ်ွ ကူညီျဖည့္ဆည္း ေပးေနတတ္၏။တျဖည္းျဖည္းရင္းနွီးလာစဥ္ သူမဘက္က ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း အိမ္ေထာင္ရွိေျကာင္း ဖြင့္ေျပာထားလိုက္သည္။သို့ေသာ္ နိုင္ထူးမွာ ေျပာင္းလဲမသြားပဲ ရင္းနွီးမႈ႕က ပိုလာခဲ႔၏။ခ်ယ္ရီခိုင္ သံုးသမ်ွ အလွကုန္ပစၥည္းမ်ားမွာ နိုင္ထူးဝယ္ေပးထားေသာ ပစၥည္းက အမ်ားဆံုးျဖစ္သည္။လင္ျဖစ္သူ ျဖိဳးသူအား ဆိုင္မွ လက္ေဆာင္ေပးသည္ဟု လိမ္လည္ထားရျပန္၏။အခ်ိန္တိုအတြင္း နိုင္ထူးအေပၚ သူမဘက္က ခင္မင္သြားရသည္ကို ခ်ယ္ရီခိုင္ တစ္ေယာက္ သူမကိုယ္သူမ နားမလည္နိုင္ေတာ့ေပ။ဆိုင္တြင္ အတူအလုပ္လုပ္ေသာ ဝန္ထမ္းအပ်ိဳမေလးမ်ား၏ မနာလိုျခင္းခံရေလာက္ေအာင္ နိုင္ထူးဘက္ကလည္း သူမအား ဂရုစိုက္ေပးေနသည္။
လင္ျဖစ္သူျဖိဳးသူအား အခ်စ္မေလ်ာ့ေပမယ့္ ပါးစပ္မွထုတ္ေျပာမွ သိတတ္ေသာျဖိဳးသူနွင့္ ပါးစပ္ကမေျပာပဲ သိတတ္ေသာ နိုင္ထူးအား တခါတခါ ယွဥ္ျကည့္မိသည္။အေျခေနကလည္း မနက္က ညေနထိ နိုင္ထူးနွင့္ အလုပ္ထဲ နီးနီးကပ္ကပ္ ေနရသျဖင့္ မသိစိတ္က သာယာေနမိေတာ့၏။သို့ေသာ္ လင္ျဖစ္သူျဖိဳးသူအား တန္ဖိုးထား ခ်စ္ခင္ေနဆဲပင္ အိမ္ေထာင္ေရးမထိခိုက္ေအာင္ သူမကိုယ္သူမ ထိန္းခ်ဳပ္ထားနိုင္ခဲ႔သည္။သူမ ထိန္းခ်ဳပ္ထားေသာ စည္းေလး အက္ေျကာင္းထေနရာ သူမကိုယ္တိုင္ မသိရွိလိုက္ေပ။အလုပ္ဝင္ျပီး ၆လ အျကာ ျပည္ပမွ ကုန္ပစၥည္းအသစ္မ်ား တင္သြင္းခ်ိန္ ဆိုင္ရွိ ဒိတ္ေအာက္ေနေသာ အလွကုန္ပစၥည္းမ်ားအား ျမိဳ့တြင္းရွိ ျခံဝင္းျကီးထဲမွ ဂိုေဒါင္ဆီသို ေရြ႔ျကရ၏။
အမ်ိဳးသားဝန္ထမ္း အမ်ိဳးသမီးဝန္ထမ္း အားလံုး ပစၥည္းမ်ား ေရြ႔ရန္ ျမိဳ႕တြင္းထဲရွိ ဂိုေဒါင္ဆီသို့ ကုန္ပစၥည္းတင္ကားျဖင့္အတူလိုက္ပါျကရသည္။သီတာခိုင္တို့ မိန္းကေလးအုပ္စုမွာ စာရင္းမွတ္ကာ ေယာက်ၤာေလးအုပ္စုမွာ အလွကုန္ပစၥည္းထုပ္ပိုးထားေသာ ဂ်ပ္ပုံးျကီးမ်ားအား သတ္မွတ္ထားေသာ ဂိုေဒါင္မ်ားဆီ ကားေပၚမွ ေရြ႕ေနျကသည္။အုပ္စုခြဲကာ အလုပ္လုပ္ျကရင္း ခ်ယ္ရီခိုင္တို့ အုပ္စုက နိုင္သေလာက္ ကူသယ္ေပးေနျကသည္။ဂ်ပ္ပံုးတစ္ခုအား ျဖဴျဖဴဝင္းနွင့္ ခ်ယ္ရီခိုင္တို့မေရြ႕ျကရာ ဂိုေဒါင္ထဲအေရာက္ ခ်ယ္ရီခိုင္မွာ ခံုထူဖိနပ္စီးလာသျဖင့္ ေျခေခါက္ကာ လွဲမလိုျဖစ္သြားရ၏။
" အမေလးးး … က်ြတ္က်ြတ္ "
" ဟဲ႔ … ခ်ယ္ရီ … ႐ရဲ႕လား … ျဖည္းျဖည္း ျပန္ခ် "
ျဖဴျဖဴဝင္းမွာလည္း မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္အေနထားမို့ ဂ်ပ္ပံုးအားကိုင္းရင္း ခ်ယ္ရီခိုင္အား လွမ္းေျပာေနရွာသည္။ျဖဴျဖဴဝင္းအသံႏွင့္ မေရွးမေနွာင္း ခ်ယ္ရီခိုင္ေနာက္ေက်ာဘက္မွ လူတစ္ေယာက္ေရာက္လာကာ ဂ်ပ္ပံုးအား ကူထိန္းလိုက္ေတာ့သည္။ခ်ယ္ရီခိုင္တစ္ေယာက္ ရုတ္တရက္ သူမေနာက္ေက်ာက လူမွ ဝင္ထိန္းကိုင္လိုက္သျဖင့္ လဲမလိုျဖစ္ေနေသာ သူမကိုယ္လံုးေလးမွာ ခါးညြတ္ေနလ်က္ရွိသည္။ ဖင္ျကားထဲ ခပ္ေႏြးေႏြးအရာျကီးက အေျမွာင္းလိုက္ေထာက္မိေနသျဖင့္ စိတ္ထဲ တရွိန္းရွိန္းေလး ျဖစ္ေနရ၏။ေအာက္သို ေလ်ာခ်ထိုင္ရာ ထိုအရာျကီးမွာ ဖင္ျကားထဲပြတ္ဆြဲမိရင္း ေက်ာကုန္းတေလ်ွာက္ထိကပ္လာကာ ဂုတ္သားေလးနားအေရာက္မွ ေဘးသို့ ထြက္လိုက္မိေတာ့သည္။
" ဟို … ေက်းဇူးေနာ္ … ကိုနိုင္ထူး "
နိုင္ထူးမွ ျဖဴျဖဴဝင္းအား ေမးဆတ္ျပရင္း ဂ်ပ္ပံုးအား သတ္မွတ္ထားေသာေနရာထိ ခ်ထားေပးလိုက္ေတာ့၏။ျပီးမွ ခ်ယ္ရီခိုင္နားေလး ျပန္ေလ်ွာက္လာကာ စကားလာေျပာေနသည္။
" ေျခေထာက္ နာသြားတာလား … ခ်ယ္ရီ "
" ဟုတ္ … ရုတ္တရက္ ေျခေခါက္သြားလို့ပါ … သက္သာပါတယ္ "
" ခ်ယ္ရီ … နားလိုက္ေလ … ညေန ျပန္ကာနီးမွ … က်ေနာ္ လာေခၚေပးမယ္ … လာ ထ … ဂိုေဒါင္ ေနာက္ခန္းထဲ နားေနလိုက္ေတာ့ "
………………………………………
Original by #ေမာင္ျခိမ့္
အခန္း ၄ ဆက္ရန္
💞💞💞💞💞💞💞
#ေမာင္ျခိမ့္ [ အေတြးပင္လယ္ျပာတြင္ ေရးသားသည္။ ]
💥💥💥💥💥💥💥💥💥💥💥💥💥
( အခန္း ၁×၂×၃ )
By MoeNya
🍃🍃🍃
" ခ်ယ္ရီေရ … ထေတာ့ ၇နာရီခြဲျပီ … မိန္းမေရ "
" အြင့္ … အီး … ခဏေလးပါ … ကိုျဖိဳးရ "
ေဖြးဥေနေသာ ပါးေဖါင္းေဖါင္းေလးအား ရႊတ္ကနဲ႔နမ္းကာ ဇနီးေခ်ာေလးအား နိုးလိုက္ေတာ့သည္။နွာတံစင္းစင္း မ်က္ခံုးထူထူ မ်က္နွာဝိုင္းေလးနွင့္ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ခ်ယ္ရီခိုင္တစ္ေယာက္ လင္ျဖစ္သူ ျဖိဳးသူ၏ အနမ္းေလးေျကာင့္ မ်က္လံုးေလးပြင့္လာကာ စကားျပန္ေျပာေန၏။
" ထပါ … ခ်ယ္ရီရဲ႕ … ကိုျဖိဳး ထမင္းေျကာ္ထားတယ္ … ေရခ်ိဳးျပီး လာစား "
" အင္း … ေရာ့ … အာဘြားေပးဦးေလ … ေမာနင္း အတြက္ "
" ok … ျပြတ္စ္ "
ခ်ယ္ရီခိုင္မွာ ျဖိဳးသူမ်က္နွာအားျကည့္ရင္း ပက္လက္အေနထားျဖင့္ ညဝတ္ေဘာင္းဘီပန္ေရာင္ေလးအား ေပါင္လယ္ထိေလ်ွာခ်ေပးရာ ေပါင္ျခံအတြင္းမွ ေစာက္ေမႊးအံုပါးပါးေလး ဖံုးအုပ္ထားေတာ့ ေစာက္ပတ္နီတာရဲေလး ဘြားကနဲ႔ေပၚလာေတာ့သည္။ျဖိဳးသူမွာ ခ်စ္စနီးေလး အလိုက် အဖုတ္နီတာရဲေလးအား နွာေခါင္းထိပ္ေလးျမဳတ္ေအာင္ ဖိနမ္းပစ္လိုက္သည္။
" အားဟား … ခ်စ္တယ္ကြာ "
ခ်ယ္ရီခိုင္တစ္ေယာက္ ဘယ္လက္မွ ေဘာင္းဘီအေပၚအနားစအား ေအာက္သို့ အနည္းငယ္ထပ္တြန္းခ်ကာ ညာလက္မွ ျဖိဳးသူေခါင္းအား သူမ ေစာက္ပတ္ေလးနွင့္ ဖိကပ္ရင္း ညည္းေနလိုက္သည္။ခဏအျကာမွ ျဖိဳးသူေခါင္းအား အေပၚဆြဲယူကာ မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္ အနမ္းေပးလိုက္၏။ျဖိဳးသူနူတ္ခမ္းတဝိုက္နွင့္ နွာေခါင္းထိပ္မွ ေပကပ္ေနေသာ သူမေစာက္ရည္ျကည္မ်ားအား လ်ွာျဖင့္သပ္ကာ စုပ္ယူလိုက္ျပန္သည္။ဒါက အိမ္ေထာင္သက္ ၁နွစ္ေက်ာ္ အတြင္း သူမအက်င့္တခုပင္ျဖစ္သည္။ျဖိဳးသူမွာလည္း ရည္းစားဘဝကတည္းက ခ်ယ္ရီခိုင္အဖုတ္ေလးအား ယက္ေပးခဲ႔ရာ အိမ္ေထာင္က်သည္အထိ မရိုးနိုင္ခဲ႔ေပ။
ခ်ယ္ရီခိုင္မွာ တျခားျမိဳ႕ငယ္ေလးမွ ေရႊဆိုင္ပိုင္ရွင္မ်ားျဖစ္သည့္ ဦးလူေမာ္ ေဒၚခိုင္ခိုင္ တို့၏ တစ္ဦးတည္းေသာ သမီးျဖစ္ကာ မိဘမ်ားမွ ျဖိဳးသူနွင့္ သေဘာမတူသျဖင့္ ပစ္ထားျခင္းခံရသူျဖစ္သည္။အသက္၂၀ေက်ာ္သည္အထိ ေျခေမႊးမီးမေလာင္ လက္ေမႊးမီးမေလာင္ျကီးျပင္လာသူေလး ျဖစ္ေပမယ့္ ျဖိဳးသူနွင့္ လက္ထပ္ျပီးေနာက္ပိုင္း ယခုလက္ရွိေနထိုင္ေသာျမိဳ႕ေလးတြင္ စူပါမားကပ္တခု၌ အေရာင္းဝန္ထမ္းမေလးအျဖစ္ ဝင္ေရာက္လုပ္ကိုင္ေနရွာ၏။ရုပ္ေခ်ာသေလာက္ ကာမစိတ္ျပင္းထန္ကာ ျဖိဳးသူအေပၚ သံေယာစဥ္ျကီးမားလွသည္။ျဖိဳးသူေနာက္ခိုးရာလိုက္ျပီးကတည္းက မိဘမ်ားအား မဆက္သြယ္ပဲ နွစ္ကိုယ္တူ တိုင္းျပည္ေလး တည္ေဆာက္ခဲ႔ေတာ့၏။
" ကဲ … ထ ေရခ်ိဳးေတာ့ … ဟိုဘက္က ကိုျကီးစိုးေတာင္ … အလုပ္သြားျပီကြ "
ခဏအျကာ ေရခ်ိဳး ထမင္းအတူစားကာ လင္မယားနွစ္ေယာက္ အိမ္တံခါးေသာ့ခတ္ေနစဥ္ တဖက္ခန္းမွ ထားထားႏြယ္မွာ အမိႈက္ေတာင္းကိုင္ရင္း အိမ္ျပင္ထြက္လာေနသည္။ခ်ယ္ရီခိုင္တို့ လင္မယားနွင့္ ထားထားႏြယ္တို့ လင္မယားမွာ တအိမ္ထဲ အခန္းကန့္ကာ ငွားေနျကသူမ်ားျဖစ္သည္။အိမ္ရွင္မွာ ေပ၅၀ ေပ၈၀ ေျမဝိုင္းအား အိမ္ေရွ႔ ၁၀ေပခန့္ခ်န္၍ ေပ၄၀ပတ္လည္ ပ်ဥ္ေထာင္ကာသြပ္မိုးေဆာက္ျပီး အိမ္အလည္တည့္တည့္မွ အခန္းခြဲကာ နွစ္ျခမ္းငွားစားထား၏။အိမ္က ေျမာက္ဖက္လွည့္ေဆာက္ထားသျဖင့္ ခ်ယ္ရီခိုင္တို့က အေရွ႔ဘက္ျခမ္းေနကာ ထားထားႏြယ္တို့က အေနာက္ဖက္ျခမ္း ေနျကသည္။အိမ္မျကီးေနာက္ေက်ာဘက္တြင္ ေရခ်ိဳးကန္တခုပါရွိျပီး ေရကန္နွင့္ မလွမ္းမကမ္းတြင္ အိမ္သာေဆာက္ထားေပး၏။
ထားထားႏြယ္တို့လင္မယားမွာ ခ်ယ္ရီခိုင္တို့ထက္ အသက္ျကီးကာ ၃၅နွစ္ဝန္းက်င္ရွိျပီး အသက္ျကီးမွ အိမ္ေထာင္က်ရာ မိဘေဆြမ်ိဳးမ်ားျဖင့္ အတူမေနခ်င္သျဖင့္ အိမ္ငွားေနျကေသာ ျမိဳ႕ခံမ်ားျဖစ္ျကသည္။ထားထားႏြယ္မွာ အိမ္တြင္ စက္ခ်ဳပ္ကာ စိုးျမင့္မွာ ျမိဳ႕ထဲ ဖုန္းပစၥည္းအေရာင္းဆိုင္တြင္ မန္ေနဂ်ာျဖစ္ျပီး မနက္လင္းအလုပ္သြား ည၇နာရီေလာက္မွ ျပန္လာေလ့ရွိသည္။
" ေဟာ … ညီမေလးတို့ … အလုပ္သြားျပီေပါ့ "
" ဟုတ္ … မမထား … ညမေလးတို့ အခန္းဘက္ ျကည့္လိုက္ပါဦး "
" ေအးပါဟယ္ … သြားသြား … မမထားက … အိမ္ပဲ ေနတာ ဘယ္မွ မသြားပါဘူး "
ျဖိဳးသူတစ္ေယာက္ သူတို့လင္မယားအား နုတ္ဆက္ကာ အမိႈက္သြားပစ္ေသာ ထားထားႏြယ္ ဖင္ျကီးအား ေငးျကည့္ကာ လီးက တင္းကနဲ႔ျဖစ္သြားမိသည္။
" ကိုျဖိဳး ေမာင္းေတာ့ေလ … မမထားဖင္ လိုက္ျကည့္ျပီး … လုပ္ခ်င္ေနတာလား "
" ဟာ … ခ်ယ္ရီကလည္း … ျကံျကံဖန္ဖန္ "
" ဒါပဲေနာ္ … ကိုျဖိဳး … မမထားကို လုပ္ရင္ … ခ်ယ္ရီကလည္း ကိုျကီးစိုးျမင့္ကို ကုန္းေပးလိုက္မွာ … ဟြန့္ "
ခ်ယ္ရီခိုင့္စကားေျကာင့္ ျဖိဳးသူ စိတ္ထဲ ထိတ္ကနဲ႔ ျဖစ္သြားမိသည္။ျဖိဳးသူမွာ ထားထားႏြယ္ ေရခ်ိဳးခ်ိန္ လစ္ရင္လစ္သလို ေခ်ာင္းျကည့္တတ္၏။ခ်ယ္ရီခိုင္ေလာက္ မေခ်ာေပမယ့္ ရင္သားထြားထြားနွင့္ ခါးေသးက်ဥ္ေလးေအာက္မွ ဖင္သားျကီးမ်ားက လမ္းေလ်ွာင္တိုင္း တုန္ခါေနရာ စိတ္ကူးနွင့္မွန္းလိုးေနမိသည္မွာ အျကိမ္ျကိမ္ပင္။ခ်ယ္ရီခိုင္ အလုပ္ပိတ္ရက္နွင့္ ျဖိဳးသူအလုပ္နားရက္ မဆံုေသာေန့မ်ားတြင္ ျဖိဳးသူတစ္ေယာက္ တဖက္ခန္းမွ ထားထားႏြယ္အား ေခ်ာင္းေနတတ္၏။ထားထားႏြယ္မွာ ခ်ယ္ရီခိုင့္လို မဟုတ္ အရွက္ေျကာက္ျကီးကာ အိမ္ထဲ၌ပင္ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ဝတ္ဆင္ေနထိုင္တတ္သည္။ရင္ဖုန္းအက်ၤ ီေလးမ်ားနွင့္ ထမိန္အားေျခမ်က္စိထိ လုံေနေအာင္ ဝတ္ေလ့ရွိသည္။
သို့ေသာ္ ေရခ်ိဳးခ်ိန္တြင္ ေရကန္ျကမ္းျပင္ေပၚဖင္ခ်ထိုင္ကာ ထမိန္ရင္လ်ားထားေသာထမိန္အား ခါးထိေလ်ာခ်ျပီး နို့အံုနွင့္ဂ်ိဳင္းျကားမ်ား ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ေဆးေျကာသန့္စင္ေလ့ရွိ၏။အေပၚပိုင္းအရင္ သန့္ရွင္းျပီးမွ ေပါင္နွစ္ဖက္အား ေကြးေထာင္ကာ ေျခဖမိုးမွ ေပါင္ရင္းထိ ဆပ္ျပာတိုက္ရင္း ထမိန္ေအာက္နားစအား ေပါင္ရင္းထိ ဆြဲတင္ထားတတ္သည္။သူမေပါင္တန္မ်ားအား ေခ်းတြန္းရင္း ေနာက္ဆံုးမွ ေပါင္ျကားထဲ လက္ထည့္ကာ ေစာက္ဖုတ္အံုျကီးအား ပြတ္သတ္ေဆးေျကာေတာ့၏။ လြတ္ေနေသာ ဘယ္လက္ျဖင့္ ေရေလာင္းခ်ကာ ညာလက္က အဖုတ္အား ခပ္ျမန္ျမန္ပြတ္ခ်ရင္း ထမိန္အား ျပန္ရင္လ်ားကာ တဗြမ္းဗြမ္း ေလာင္းခ်ိဳးသည္။ျဖိဳးသူတစ္ေယာက္ တခါတခါ ထားထားႏြယ္ေရခ်ိဳးေနသည္ကို ေခ်ာင္းရင္း လရည္ထြက္သည္အထိ ဂြင္းထုပစ္လိုက္ရ၏။
" ဟဲ႔ … ကိုျဖိဳး … ခ်ယ္ရီ႔ဆိုင္ ေက်ာ္လာျပီ … ဘာေတြးေတြးေနတာလဲ "
" ဟာ … ေဆာရီး … မိန္းမေရ … အလုပ္ထဲ စိတ္ကေစာေနလို့ပါ … ဒီေန့ ပစၥည္းအသစ္ေတြ ေရာက္မယ္ေျပာလို့ ပစၥည္းအေဟာင္းေတြ ဂိုေဒါင္ထဲ သိမ္းရေတာ့မွာ … အဲဒါ ေတြးေနမိလို့ "
ဆိုင္ကယ္အား ျပန္ေကြ႔ျပီး ဇနီးျဖစ္သူအား စူပါမားကပ္တခုေရွ႔ ခ်ထားေပးကာ လမ္းမျကီးေပၚအေရာက္ သူ့အလုပ္ဆိုင္သို့ ဦးတည္လိုက္ေတာ့သည္။ျဖိဳးသူမွာ ကားပစၥည္းဆိုင္ျကီးတခုတြင္ အေရာင္းမန္ေနဂ်ာအျဖစ္လုပ္ကိုင္ရင္း ေဘာစိ၏ လူယံုတစ္ဦးျဖစ္လာခဲ႔၏။ေနာက္ပိုင္း ကားအပိုပစၥည္း အထုတ္အသြင္းတြင္ သူ့ေျခသူ့လက္ျဖစ္လာေတာ့သည္။စကားေျပာဆို ပါးနပ္မႈ႕ႏွင့္ ဆက္ဆံေရးေကာင္းမြန္မႈ႕ေျကာင့္ နယ္ဘက္ထိ အေရာင္းျမင့္တင္နိုင္ခဲ႔၏။ေဘာစိလက္မွတ္ထိုးမပါပဲ ကိုယ္တိုင္ မွာယူေရာင္းခ်နိုင္သည္အထိ နာမည္ရလာသည္။သို့ေသာ္ ျဖိဳးသူအခ်ိန္တိုအတြင္း ေအာင္ျမင္လာခဲ႔သည္မွာ လူမသိေသာ အေထာက္ပံ႔တခု ရွိေနေလ၏။
လူပ်ိဳဘဝ ခ်ယ္ရီခိုင္နွင့္ ရည္းစားမျဖစ္ခင္ကတည္းက သူ့ဘဝအား လူမသိေအာင္ေျမေတာင္ေျမွာက္ေပးသူမွာ အလုပ္ဆိုင္ပိုင္ရွင္ ေဘာစိဦးမ်ိဳးေအာင္၏ ဇနီးျဖစ္သူ ေဒၚသူဇာမိုး ျဖစ္သည္။ေဒၚသူဇာမိုးမွာ ျဖိဳးသူအား အစစအရာရာ ေထာက္ပံ႔ေပးကာ စက္ပစၥည္းအေရာင္းဝယ္ပညာအား သင္ေပးရင္း သူမဘဝ မျပည့္ေသာ ကြက္လပ္ေလးအား ျဖိဳးသူအား ျဖည့္ဆည္းခိုင္းခဲ႔႔၏။ျဖိဳးသူမွာလည္း ျကံဳရာက်ဘမ္း လုပ္ကိုင္ရင္း ဒီစက္ပစၥည္းဆိုင္ေရာက္မွ ေဘာစိမိန္းမ၏ အေရးေပး ဆက္ဆံမႈ႕မ်ားေျကာင့္ အေနအစားေခ်ာင္လာကာ လူရာဝင္လာခဲ႔သည္။ျဖိဳးသူ၏ အကြက္ျမင္ပါးနပ္မႈ႕မ်ားေျကာင့္ ေဘာစိကိုယ္တိုင္ စိတ္ခ်ယံုျကည္လာကာ အိမ္အတြက္ လိုအပ္ေသာ ကိစၥေလးမ်ားပါ ေခၚခိုင္းရင္း အလုပ္သိမ္းလ်င္ ျဖိဳးသူအား စက္ပစၥည္းဆိုင္တြင္ မထားေတာ့ပဲ အိမ္ပဲ ေခၚထားလိုက္သည္။ျဖိဳးသူတစ္ေယာက္ ေဘာစိအိမ္ အဝင္အထြက္မ်ားလာရင္း ေဒၚသူဇာမိုး၏ လစ္ဟာေနေသာ ကြပ္လပ္ေလးအား ျဖည့္ဆည္းေပးေနရေတာ့၏။
" တူတူ … တူ တူ … တူ "
" ဟလို … ကိုသူ … ဆိုင္ေရာက္ျပီလား "
" ဟုတ္ … မမသူဇာ "
" ဆိုင္ကို … ေသခ်ာမွာျပီး အိမ္လာခဲ႔ကြာ "
ျဖိဳးသူမ်က္လံုးမ်ား အေရာင္ေတာက္လာခဲ႔သည္။မနက္က ထားထားႏြယ္ ဖင္ျကီးအားျကည့္ကာ စိတ္ျကြေနရာ ေဒၚသူဇာမိုးမွ ဖုန္းဆက္ေခၚသျဖင့္ ေရကန္အသင့္ျကာအသင့္ ျဖစ္ေနေတာ့၏။အေရာင္းဝန္ထမ္းမ်ားအား အေရးျကီး ကာစတန္မာမ်ားေရာက္လာလ်င္ ဖုန္းဆက္ဖို့ မွာျကားရင္း ဆိုင္ကယ္ေလးျဖင့္ ဆိုင္မွ ထြက္ခဲ႔လိုက္သည္။လမ္းမျကီးအတိုင္း ေမာင္းနွင္လာရင္း မိနစ္၃၀ခန့္တြင္ လမ္းဆံုအဝိုင္းပတ္ျကီးအေရာက္ အေရွ႔ထဲ ေကြ႕တက္လိုက္၏။လမ္းဟိုဘက္ဒီဘက္တြင္ ျခံဝင္းက်ယ္ျကီးမ်ားနွင့္ လွပခန့္ညားေသာ လူေနအိမ္ တိုက္ျကီးမ်ား ျမင္ေတြ႕ေနရသည္။ေမာင္းနွင္လာရင္ အရင္ကတည္းက လာေနျက လမ္းခ်ိဳးတခုအေရာက္ ေတာင္ဘက္သို့ ေကြ႕ေမာင္းလာရင္း သံတံခါးအစိမ္းျကီးေရွ႕ တြင္ ဆိုင္ကယ္အား ထိုးရပ္လိုက္သည္။လူေခၚဘဲလ္နွိပ္ရာ ျခံေစာင့္ တစ္ဦးမွ တံခါးလာဖြင့္ေပးသျဖင့္ ျခံဝင္းထဲ ဆိုင္ကယ္ျဖင့္ ေမာင္းဝင္ခဲ႔ေတာ့၏။
……………………………
( အခန္း ၂ )
🍃🍃🍃
ဆိုင္ကယ္အား ေလးထပ္တိုက္ျကီး၏ ဆင္ဝင္ေအာက္ထိေမာင္းလာရင္း စက္ရပ္လိုက္သည္။အိမ္ထဲအဝင္ ဧည့္ခန္းထဲတြင္ အသက္ ၄၀ေက်ာ္ အသားျဖဴျဖဴ ကိုယ္လံုးေတာင့္ေတာင့္နွင့္ ခပ္ေခ်ာေခ်ာ မိန္းမတစ္ဦး ဆိုဖာခံုတြင္ ထိုင္ကာ သူ့အားျပံဳးျကည့္ေနသည္ကိုျမင္လိုက္ရ၏။ျဖိဳးသူမွာ ဧည့္ခန္းတြင္းဝင္လာကာ ထိုမိန္းမနွင့္ မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္ ခံုတြင္ ဝင္ထိုင္ရာ စားပြဲခံုေပၚတြင္ ေသာက္လက္စ ႏြားနို့ ဖန္ခြက္ေလးအား ျမင္လိုက္ရသည္။လက္တကိုင္းအက်ၤ ီအနက္ေလးက ေပါင္လယ္ထိသာဖံုးသျဖင့္ ဒူးအထက္နားနွင့္ေျခသလံုးသားေဖြးေဖြးေလးအား အတိုင္းသားျမင္ေနရျပန္၏။ျဖိဳးသူမွာ ေပါင္ျကားထဲ တခ်က္ျကည့္ကာ ဧည့္ခန္းတြင္း မ်က္လံုးကစားလိုက္သည္။
" ျကည့္မေနနဲ႔ … ကိုသူ … မင္းဆရာလည္း မနက္ ၅နာရီကတည္းက … တရုတ္ျပည္ထြက္သြားျပီ … ဒီေန့ စက္ပစၥည္း အပိုပစၥည္းေတြ ဆိုင္ေရာက္လိမ့္မယ္ … သမီးနွစ္ေယာက္က မနက္လင္းတာနဲ႔ မမထဲ ပိုက္ဆံေတာင္းျပီး သူ့အဖိုးအိမ္သြားျကျပီ … ခု … မမ တစ္ေယာက္ထဲကြ "
" ဟုတ္ … မမသူဇာ … ဖုန္းဆက္တာက "
" လာ … မမေဘး လာထိုင္ေလ … ျခံေစာင့္က ဒီထဲ မလာရဲပါဘူးကြ "
ျဖိဳးသူလည္း ေဒၚသူဇာမိုးစကားေျကာင့္ မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္ ထိုင္ခံုမွ ထလာကာ သူမေဘး ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ျဖိဳးသူထိုင္ခ်လိုက္သည္နွင့္ ေဒၚသူဇာမိုး ညာဘက္လက္ေဖြးေဖြးေလးက ျဖိဳးသူေပါင္ျကားထဲ ေရာက္ရွိလာေတာ့၏။ခ်က္ခ်င္း သူမမ်က္လံုးေလး အေရာင္ေတာက္လာကာ ျဖိဳးသူမ်က္နွာအား ေဘးတိုက္စိုက္ျကည့္လိုက္သည္။ထို့ေနာက္ တိုင္ပင္ထားသည့္အလား နူတ္ခမ္းခ်င္း ဆြဲစုပ္ေနျက၏။ေဒၚသူဇာမိုး ညာဘက္လက္ေလးမွာ ျဖိဳးသူေပါင္ျကားထဲ တလႈပ္လႈပ္ လႈပ္ရွားေနရင္း နႈတ္ခမ္းခ်င္းခြာပစ္လိုက္သည္။
" မင္းက … အိမ္ေထာင္က်သြားေတာ့ … မမဆီ … အလာက်ဲျပီေပါ့ေနာ့ "
" မဟုတ္ပါဘူး … မမရယ္ … ဆိုင္ကလည္း အလုပ္က် … အိမ္ေရာက္ေတာ့ … မိန္းမက ကပ္ေနေတာ့ … အခြင့္မသာလို့ပါ "
" ေအးေပါ့ေလ … မင္းကေတာ့ … စည္းစိမ္အျပည့္ရေနခ်ိန္ … မမက … အထီးက်န္ေနရတာေပါ့ "
" အာ … မမ ကလည္း … ဆရာ … ရွိ ေန … တာ … "
ျဖိဳးသူစကားမဆံုးလိုက္ ေဒၚသူဇာမိုးမွာ ေဘးတိုက္ကပ္လ်ပ္အေနထားျဖင့္ ညာဖက္လက္မွ ျဖိဳးသူလီးအားဆုပ္ကိုင္ပြတ္သပ္ရင္း ဘယ္ဘက္လက္ေလးက ျဖိဳးသူပါးစပ္အား လွမ္းပိတ္ထားလိုက္သည္။
" မင္း ဆရာက … မမနဲ႔ … မေနျဖစ္တာ ျကာပါျပီကြာ "
ေဒၚသူဇာမိုးမွာ စကားေျပာရင္း မ်က္နွာေလး ညိဳးငယ္သြားရသည္။လင္ျဖစ္သူ ဦးမ်ိဳးေအာင္မွာ အျပင္တြင္ စေမာဆြဲကာ သူမအား ပစ္ထားသလိုျဖစ္ေနခဲ႔သည္။ကာမစိတ္ထျကြခ်ိန္ သူမဘက္က ဦးေဆာင္ခဲ႔ေပမယ့္ စိတ္ေက်နပ္ေလာက္ေအာင္ ျဖည့္ဆည္းေပးခဲ႔ျခင္း မရွိခဲ႔ေပ။ထိုသို့ လိုအပ္ေနေသာ ကာမဆႏၵေလးမ်ားအား ျဖိဳးသူနွင့္ေတြ႕မွ ျဖည့္ဆည္းနိုင္ခဲ႔ေတာ့၏။သူမ သိကၡာအရ လူသိလည္းမခံခ်င္ ရမၼက္စိတ္မ်ားထျကြလာခ်ိန္ ျဖိဳးသူ လီးအားျမင္ေတြ႕မိရမွ ျဖိဳးသူအား နည္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ ဖမ္းစားသိမ္းသြင္း ယူခဲ႔ရသည္။ျဖိဳးသူ အေနထားျဖင့္ အျပင္ေလ်ွာက္ဖြလ်င္လည္း ဘယ္သူမွ ယံုျကည္ျကမည္ မဟုတ္ေပ။
" ကဲပါ … မမရယ္ … က်ေနာ္ နားလည္ပါတယ္ "
ျဖိဳးသူမွာ မ်က္နွာညိဳးက်ရင္း ျငိမ္က်သြားေသာ ေဒၚသူဇာမိုး ပါးျပင္အား နမ္းရိႈက္ရင္း ခါးပံုစအားျဖည္ကာ ေပါင္လယ္ထိ ေလ်ွာခ်ေပးလိုက္သည္။ေဒၚမိုးသူဇာပြတ္သပ္ေပးထားသျဖင့္ ေထာင္မတ္ေနေသာ လီးျကီးမွ ေပါင္ျကားမွ ခ်က္ခ်င္းေထာင္ထြက္လာေတာ့၏။ေဒၚမိုးသူဇာ တစ္ေယာက္ တိတ္တခိုးစြဲလန္းနွစ္ခ်ိဳက္ေနေသာ လီးျကီးအား တခ်က္ျကည့္ကာ ခါးညြတ္ရင္း မ်က္နွာအပ္ခ်လိုက္သည္။ျဖိဳးသူမွာ မ်က္လံုးမ်ားစင္းကာ သူ့လီးအား နို့ဆာေနေသာကေလးတစ္ေယာက္သဖြယ္ တျပြတ္ျပြတ္ဆြဲစုပ္ေနေသာ ေဒၚသူဇာမိုးဆံႏြယ္မ်ားအား ပြတ္သပ္ေပးေနေတာ့၏။
ေဒၚသူဇာမိုးမွာ ျဖိဳးသူလီးအား ညာလက္ျဖင့္ အရင္းမွ ကိုင္ထိန္းကာ ဒစ္ျကီးအား ဆြဲဆြဲစုပ္ရင္း ဘယ္လက္က တြဲက်ေနေသာ လဥမ်ားအား ညွစ္ေခ်ေနျပန္သည္။လီးတန္အရည္ျပားအား လ်ွာျဖင့္ အျပားလိုက္ ပတ္ယက္ကာ ဒစ္ျကီးကားလာေအာင္ ျဖဲခ်လိုက္ျပန္၏။ကားထြတ္လာေသာ ဒစ္ဖူးေနာက္ဖ်ားအား လ်ွာထိပ္ျဖင့္ထိုးစြက ဒစ္ေအာက္ဖက္ေမးသိုင္းျကိဳးေလးအား လ်ွာနွင့္ေကာ့တင္လိုက္ရာ ျဖိဳးသူတစ္ေယာက္ ေပါင္သားမ်ားတုန္လာသည္အထိ ကာမအရသာအား ခံစားမိလိုက္သည္။
" အ … ခဏ … မမရယ္ … လရည္ေတာင္ ထြက္ခ်င္လာျပီ … အားဟား …… ရွီးးး းးးးး "
ျဖိဴးသူမွာ ဟန္ပင္မေဆာင္ပဲ ေဒၚသူဇာမိုး ေခါင္းအားဆြဲမကာ နူတ္ခမ္းခ်င္း ေတ႕စုပ္ပစ္လိုက္ေတာ့သည္။ေဒၚသူဇာမိုး ပါးစပ္မွ လီးနံ႔ညွီစို့စို့ေလး ရရွိေနကာ ရမၼက္စိတ္မ်ား ထိန္းမရျဖစ္လာခဲ႔၏။ေဒၚသူဇာမိုး၏ ေပါင္လယ္ထိဖံုးေသာ အက်ၤ ီေအာက္နားစေလးထဲ လက္သြင္းကာ ေပါင္ျကားအား စမ္းျကည့္မိသည္။ေဒၚသူဇာမိုးမွာလည္း လီးစုပ္ေပးကတည္းက စိတ္ျကြေနရာ ေစာက္ရည္ျကည္ေလးမ်ား စိမ့္ထြက္ေနရ၏။သူမေစာက္ပတ္ ပြပ္သပ္ခံရစဥ္ ျဖိဳးသူလည္ပင္းအား ခပ္တင္းတင္းဆြဲကာ ေအာက္နူတ္ခမ္းအား မလြတ္တန္းဆြဲစုပ္ထားသည္။ျဖိဳးသူမွာ ေပါင္ျကားမွ လက္အားျပန္ထုတ္ကာ ေဒၚသူဇာမိုး နို့အံုမ်ားအား ညွစ္ေခ်ေပးလိုက္ျပန္၏။ခဏအျကာတြင္ ခံုေပၚမွ ထရပ္ကာ ေဒၚသူဇာမိုးနွင့္ မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္ ျကမ္းျပင္ေပၚ ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္သည္။
ေဒၚသူဇာမိုးမွာ ဖင္ျကီးျကြကာ ေပါင္လယ္မွ အက်ၤ ီေအာက္နားစေလးအား ဗိုက္သားေပၚဆြဲတင္ပစ္သည္။သူမေရွ႔ဒူးေထာက္ထိုင္ေနေသာ ျဖိဳးသူမ်က္နွာအားစိုက္ျကည့္ရင္း ေပါင္တန္တုတ္တုတ္ျကီးအား ျဖဲေပးလိုက္ျပန္၏။ေပါင္ျခံတည့္တည့္မွ အေမႊးမ်ားရိတ္ထားေသာ ေစာက္ဖုတ္အံုျကီးက ေဖါင္းျကြေနရာ ျဖိဳးသူတစ္ေယာက္ ျမင္ေတြ႔ေနရေတာ့သည္။ျဖိဳးသူလ်ွာဖ်ားေလးမွာ ညာဘက္ ေပါင္အတြင္းသားမ်ားအား ထိုးယက္ရင္း ခံုးထေနေသာ ေစာက္ပတ္ေဘးနူတ္ခမ္းသားအား ေက်ာ္ကာ ဆီးခံုးေပၚေရာက္လာခဲ႔၏။ဆီးခံုးအား လ်ွာအျပားလိုက္ယက္ကာ ဘယ္ဘက္ေပါင္ အတြင္းသားမ်ားအား ယက္ေပးျပန္သည္။ေဒၚသူဇာမိုးမွာ ေပါင္ျခံတစ္ေလ်ွာက္ ျဖိဳးသူ၏ လ်ွာေႏြးေႏြးေလးက ထိုးစြပြတ္ဆြဲေနသျဖင့္ မရိုးမယြ ခံစားေနရရွာ၏။ဆီးခံုးေအာက္ ေစာက္စိေလးမွာ ေခါင္းေထာင္လာရင္း အစိေခါင္းေလးက ျပဴးထြက္ေနေတာ့သည္။
သူမဆႏၵအေလ်ာက္ လက္ျဖင့္ဖိေခ်ကာ အရသာခံခ်င္ေပမယ့္ ျဖိဳးသူက သူမလက္နွစ္ဖက္အား ခ်ဳပ္ကိုင္ထားသျဖင့္ ေခါင္းေလးလွန္တက္ကာရမ္းခါရင္း ေပါင္သားမ်ား တဇပ္ဇပ္ တုန္လာေတာ့၏။ျဖိဳးသူမွာ လူပ်ိဳဘဝကတည္းက မိန္းမလိုက္စားလာသျဖင့္ အိမ္ေထာင္က်ျပီးေနာက္ပိုင္း ဇနီးျဖစ္သူ ခ်ယ္ရီခိုင္အား မ်ိဳးစံု ကလိရင္း ကာမ ခလုပ္မ်ားအား အကုန္တတ္က်ြမ္းလာခဲ႔ရသည္။ေဒၚသူဇာမိုးအား ဟိုးအရင္ ေစာက္ပတ္ယက္ေပးစဥ္ ဒါရိုက္ အဖုတ္အား ထိုးယက္ေပးတာမ်ားသည္။ယခု တစ္ျကိမ္တြင္ ေစာက္ပတ္အား မထိပဲ ေပါင္သားမ်ားယက္ေပးရင္း စိတ္ပိုျကြေအာင္ ႏိုးစြေန၏။တကယ္လည္း ေဒၚသူဇာမိုး ေပါင္တန္မ်ား တုန္လာကာ ေစာက္ေခါင္းထဲမွ ေရွ႔ေျပးေစာက္ရည္ျကည္ေလးမ်ား ပြက္ကနဲ႔ ထြက္က်လာရာ ခံုေပၚမွတဆင့္ ဧည့္ခန္းျကမ္းျပင္ေပၚ စီးက်ေနသည္။
" အ …… အားးးးးးး …… ကိုသူရယ္ …… မမကို …… သတ္ေနတာလား …… ရွီးးးး းးးးး "
ျဖိဳးသူမွာ ေဒၚသူဇာမိုး ညည္းသံဆံုးမွ ေပါင္အတြင္းသားမ်ား ယက္ေပးေနသည္ကို ရပ္ပစ္လိုက္ရင္း ခ်ဳပ္ထားေသာ လက္နွစ္ဖက္အား လြတ္ေပးလိုက္၏။ေဒၚသူဇာမိုးမွာ သူမလက္ေလးနွက္ဖက္ လြတ္ထြက္သည္နွင့္ ဟန္မေဆာင္နိုင္ေပ မာထင္ကာေခါင္းေထာင္ေနေသာ ေစာက္စိေလးအား လက္ခလယ္ျဖင့္ ဖိေခ်ရင္း ကာမအရသာေလးအား ညီမ်ွေအာင္ ျကိဳးစားေနရသည္။ေစာက္ပတ္မွာ မခံနိုင္ေအာင္ ယားယံေနသျဖင့္ အာသာေျပရန္ ပြတ္သပ္ထိန္းညွိေပးေနရသည္။ထိုစဥ္ ျဖိဳးသူမွာ သူမေသာက္လက္စ ႏြားနို့ခြက္အား လွမ္းယူလိုက္သျဖင့္ မ်က္လံုးအဝိုင္းသားနွင့္ ျကည့္ေနမိ၏။ျဖိဳးသူမွာ ညာလက္ျဖင့္ ႏြားနို့ခြက္ေလးအား ကိုင္ကာ သူမ ေစာက္စိေလးေပၚမွ ေလာင္းခ်ရင္း ေစာက္ေခါင္းဝေလးထဲလ်ွာထိုးထဲ႔ေနျပန္သည္။
" အားလားလားးး …… ရွီးးးး …… လုပ္တတ္လိုက္တာ …… ကိုသူရယ္ …… အားဟားးး …… ရွီးးးး းးးးးး "
ေစာက္စိေပၚမွစီးက်ကာ ေစာက္ဖုတ္နူတ္ခမ္းသားအလယ္အားျဖတ္ရင္း ေစာက္ေခါင္းဝသို့ ေရာက္လာေသာ ႏြားနို့မ်ားအား ျဖိဳးသူတစ္ေယာက္ ပင္ယက္ကာ စုပ္ယူမ်ိဳခ်ပစ္ေတာ့သည္။လ်ွာျဖင့္ပင့္ယက္စဥ္ အဖုတ္အက္ကြဲေျကာင္းအတိုင္း လ်ွာဖ်ားက ထိုးခြဲရင္း အေပၚဘက္ရွိ ေစာက္စိေခါင္းေလးအား မထိတထိေလး ထိကပ္သြားသျဖင့္ ေဒၚသူဇာမိုးတစ္ေယာက္ ဒုတိယအျကိမ္ မရိုးမယြ ခံစားခ်က္အသစ္ေလး ခံစားေနရျပန္၏။ကေလးနွစ္ေယာက္ ထြက္လာေပမယ့္ ဗိုက္ေခါက္အနည္းငယ္ထြက္သည္မွလြဲ၍ ခႏၶာကိုယ္မွာ ျကည့္ေကာင္းေနလ်က္ပင္။လင္ျဖစ္သူဆီမွ တခါမွ မရဘူးေသာ အရသာသစ္မ်ား ခံစားရင္း သူမကိုယ္လံုးေလး တုန္ဆင္းေနရ၏။ျဖိဳးသူလ်ွာေႏြးေႏြးေလးက ေစာက္ပတ္တအံုလံုး ယက္ေပးေနရင္း ေစာက္စိေလးအား ဆက္ကနဲ့ ကိုက္ခ်ရာ ေအာက္အီးထားသမ်ွ ကာမအရသာမ်ား ေပါက္ကြဲထြက္ကုန္ေတာ့သည္။
" အ … အားးးး အားးးးးး အားးးးးးး …… မ ရ ေတာ့ ဘူး ကြာ …… အမေလးးးး ……… အားးးး ရွီးးးး းးးးးးးးး …… ထြက္ ထြက္ ထြက္ျပီ ……… ကိုသူရာ …… အားဟား ……… အားးးးးးးး "
ညည္းသံအဆံုး ေအာက္နူတ္ခမ္းေလးအားဖိကိုက္ရင္း ဖင္သားျကီးမ်ား ျကြတက္လာကာ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းမွ ေစာက္ရည္မ်ား ေထာင္ပန္းေနရေတာ့၏။ျဖိဳးသူေခါင္းအား လက္နွစ္ဖက္ျဖင့္ဆြဲကာ သူမေစာက္ပတ္နွင့္ ျဖိဳးသူမ်က္နွာအား ဖိကပ္ထားကာ ခါးေလးေကာ့တက္လာရင္း ခဏအျကာမွ ဖင္သားျကီးမ်ား ဖုန္းကနဲ႔ ဆိုဖာခံုေပၚျပန္က်ရင္း ျငိမ္သက္သြားေတာ့သည္။ျကာျကာမနားရေပ သူမေစာက္စိေလးအား ျဖိဳးသူမွ ဒစ္ဖူးျဖင့္ ရိုက္ကာ သတိေပးေန၏။တဆက္တည္းလိုလို ေစာက္ေခါင္းထဲ လီးတန္ျကီဝင္လာကာ အတြင္းသားမ်ားအား ဒစ္ဖူးမွ ပြတ္ဆြဲေပးသည့္ အရသာအား ခံစားသိရွိလိုက္ရသည္။
ျဖိဳးသူမွာ ေဒၚသူဇာမိုးအား လိုးေပးေနျကအတိုင္း လီးတဝက္ေလာက္သာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း အထုတ္သြင္းလုပ္ေပးေန၏။ေဒၚသူဇာမိုးမွာ ကေလးနွစ္ေယာက္ေမြးထားေပမယ့္ လင္ျဖစ္သူထက္ အတုတ္ေရာ အရွည္ေရာ ထြားျကိဳင္းသည့္ ျဖိဳးသူလီးအား အစပိုင္း အဆံုးထိမခံႏိုင္ခဲ႔ေပ။ခပ္ျဖည္းျဖည္းလိုးရင္း ေစာက္ရည္မ်ားအိုင္လာခ်ိန္မွ တဆံုးလိုးခိုင္းတတ္သည္။ျဖိဳးသူမွာ ခါးအားျဖင့္ထိန္းလိုးကာ ေဒၚသူဇာ၏ အက်ၤ ီအား လည္ပင္းထိမတင္လိုက္ရင္း ေဘာလီအား ေအာက္ဆြဲခ်ကာ ရုန္းထြက္လာေသာ နို့အံုဆီမွ နို့သီးေခါင္းနီညိဳေလးမ်ားအား တလွည့္စီ ဆြဲစို့ေပးျပန္၏။ေဒၚသူဇာမိုးတစ္ေယာက္ နို့စို့ခံရင္း ေစာက္ေခါင္းထဲ စီးစီးပိုင္ပိုင္ေလး ပြတ္ဆြဲေနေသာ လီးအရသာအား ခံစားရင္း ရမၼက္စိတ္မ်ား ပိုမိုေတာက္ေလာင္လာေတာ့သည္။
" အင္းဟင္း …… ေကာင္းလိုက္တာ … ကိုသူရယ္ …… မမ ခံနိုင္ပါျပီကြာ … မင္းစိတ္ျကိဳက္ လိုးေတာ့ … ရွီးးးးး းးးးးးး "
ေဒၚသူဇာမိုး စကားဆံုးသည္နွင့္ ျဖိဳးသူမွာ နို့ကုန္းစို့ေနရာမွ ပါးစပ္အားခြာကာ ျကမ္းျပင္ေပၚဒူးေထာက္လ်က္အေနထားျဖင့္ ခါးဆန့္လိုက္၏။ေဒၚသူဇာမိုး ခါးအား လက္နွစ္ဖက္ျဖင့္စံုကိုင္ကာ လီးအဆံုးထိ ပစ္လိုးလိုက္ေတာ့သည္။ျဖိဳးသူ၏ မီးပြင့္မတတ္ လိုးခ်က္မ်ားးေအာက္ ေဒၚသူဇာတစ္ေယာက္ ေခါင္းေလးေမာ့တက္သြားကာ တအီးအီး တအားအား ေအာ္ဟစ္ေနရရွာ၏။ဆီးခံုးခ်င္းကပ္သြားတိုင္း ျဖိဳးသူလီးထိပ္က သာအိမ္ဝလာလာေဆာင့္မိသျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္တအံုလံုး က်င္တက္လာကာ နာလည္းနာ ေကာင္းလည္းေကာင္းေနရသည္။ျဖိဳးသူ၏ မနားတမ္းေဆာင့္ခ်က္မ်ားေအာက္ အေတာ္ေလးျကာလာခ်ိန္ ဒုတိယအျကိမ္ သူမေစာက္ေခါင္းအတြင္းမွ ေစာက္ရည္မ်ား ပန္းထြက္ခဲ႔ရျပန္၏။ေစာက္ရည္မ်ားပန္းထုတ္ရင္း သဘာဝအေလ်ာက္ သူမေစာက္ေခါင္းအတြင္းသားမ်ားက လီးအားညွစ္ေပးသလို ျဖစ္ကာ ျဖိဳးသူတစ္ေယာက္ လိုးခ်က္မ်ား ျမန္လာျပီး ေနာက္ဆံုးတခ်က္ ပစ္ေဆာင့္ရင္း မတ္တပ္ထရပ္လိုက္ေတာ့သည္။
ျဖိဳးသူ မတ္တပ္ရပ္သည္နွင့္ ေဒၚသူဇာမိုးမွာ ထိုင္လ်က္အေနထားျဖင့္ ခါဆန့္ရင္း ျဖိဳးသူေပါင္ျကားမွ တဇပ္ဇပ္တုန္ေနေသာ လီးထိပ္အား ပါးစပ္ျဖင့္ ဖမ္းငံုပစ္လိုက္၏။လီးထိပ္အား ခပ္တင္းတင္းဆြဲစုပ္ကာ ညာလက္ျဖင့္ ဂြင္းတိုက္ေပးရာ ခဏအျကာတြင္ ျဖိဳးသူ ေမးေျကာမ်ားေထာင္လာကာ လရည္ပ်စ္ပ်စ္မ်ား ေဒၚသူဇာပါးစပ္ထဲ ပန္းထည့္ေပးလိုက္ေတာ့သည္။ေဒၚသူဇာမိုးမွာ ပါးစပ္ထဲဝင္လာမ်ွ လရည္မ်ားအား တဂြတ္ဂြတ္မ်ိဳခ်ရင္း ဒစ္ဖူးအား ဆြဲစုပ္ထားသည္။ထို့ေနာက္ လီးတန္အားထိန္းထားေသာ သူမ ညာလက္အားလြတ္ကာ လီးအရည္ျပားတစ္ေလ်ွာက္ ေပကပ္ေနေသာ သူမေစာက္ရည္နွင့္ အက်ိအခ်ြဲမ်ားအား ေျပာင္စင္ေနေအာင္ ယက္ေပးလိုက္၏။
……………………………
( အခန္း ၃ )
🌠🌠🌠
ျဖိဳးသူတစ္ေယာက္ ေဒၚသူဇာမိုး စိတ္တိုင္းက် ကာမပင္လယ္အား အတူျဖတ္ေက်ာ္ရင္း ညေနပိုင္းမွ ဆိုင္သို့ တစ္ေခါက္ျပန္လာခဲ႔သည္။တေန့တာေရာင္းေျကးမ်ား စာရင္းတြက္ရင္း ထြက္ကုန္ပစၥည္းမ်ားနွင့္ ကိုက္မကိုက္ေသခ်ာစစ္ေဆးကာ ဆိုင္သိမ္းျပီး အိမ္ျပန္လာခဲ႔ေတာ့သည္။ဇနီးျဖစ္သူအား မနက္ပိုင္းသာ အလုပ္သို့ပို့ေပးရျပီး အလုပ္ျပန္ခ်ိန္ ဆိုင္ရွင္မွ ဖယ္ရီကားျဖင့္ အိမ္တိုင္ရာေရာက္ လိုက္ပို့ေပးသျဖင့္ အိမ္သို့တန္းျပန္လာခဲ႔၏။
" ေဟာ … ကိုျဖိဳး ျပန္လာျပီ "
ခ်ယ္ရီခိုင္မွာ အိမ္ေရွ႔ဧည့္ခန္းထဲ ထိုင္ေနရာမွ ဆိုင္ကယ္စက္ရပ္ရင္း အိမ္ထဲဝင္လာေသာ လင္ျဖစ္သူအား ေျပးဖက္ရင္း နုတ္ဆက္လိုက္သည္။ျဖိဳးသူမ်က္နွာအနံွ႕ နမ္းရင္း ဆီးခံုးခ်င္းထိေအာင္ ေအာက္ပိုင္းအား ဖိကပ္ထား၏။ျဖိဳးသူမွာ ခါတိုင္းအိပ္ယာေပၚေရာက္မွ ျပဳလုပ္ေလ့ရွိေသာ ခ်ယ္ရီခိုင္၏ အျပဳအမူအား ဧည့္ခန္းတြင္းလုပ္ေနသျဖင့္ စိတ္ထဲ ထိတ္ကနဲ့ျဖစ္သြားရသည္။ ျပန္လည္ဖက္ထားရင္း သူနွင့္ေဒၚသူဇာမိုးတို့ တေနကုန္လိုးခဲ႔တာမ်ား ရိပ္မိေနလားဟု ေတြးေနမိ၏။သို့ေသာ္ ခ်ယ္ရီခိုင္မွာ သူေတြးေနစဥ္ ကိုယ္လံုးခ်င္းခြာကာ ေရခ်ိဳးဖို့ ေျပာေနရွာသည္။ျဖိဳးသူေရခ်ိဳးျပီး ခဏနားကာ ထမင္းစားရင္ ခ်ယ္ရီခိုင္မွာ သူမတို့ ဆိုင္ရွင္မွ လကုန္အလုပ္နားရက္တြင္ ဆိုင္ဝန္ထမ္းမ်ားအားလံုး အေပ်ာ္ခရီး ၁ညအိပ္၂ရက္ ပို့ေပးမည္ျဖစ္ေျကာင္း ေျပာျပေနသည္။
" အင္း … လက္ထပ္ျပီးကတည္းက … ငါ့မိန္းမလည္း ဘယ္မွကို လိုက္မပို့အားေတာ့ဘူး … လိုက္သြားမယ္ဆို … လမ္းဂရုစိုက္ေနာ္ မိန္းမ "
" အင္းပါ … ကိုျဖိဳးရ … ခ်ယ္ရီလည္း အျပင္မလည္ရတာ ျကာေတာ့ … လိုက္ဖို့ စာရင္းေပးထားခဲ႔ျပီ "
ထမင္းစားျပီး ခဏအျကာ တီဗြီျကည့္ရင္း ညဘက္ အေမွာင္ထုက ျကီးစိုးလာသည္။ခါတိုင္း တီဗြီျကည့္လ်င္ အေမးမ်န္း ထူလွေသာ ခ်ယ္ရီခိုင္မွာ ဒီကေန့ ထူးထူးျခားျခား ျငိမ္သက္ေန၏။ည၁၁ေလာက္တြင္ တီဗြီပိတ္ကာ လင္မယားနွစ္ေယာက္ အိပ္ခန္းတြင္း ဝင္လာခဲ႔ျကသည္။အိပ္ယာေပၚေရာက္သည္အထိ ခ်ယ္ရီခိုင္မွာ ျဖိဳးသူအားေက်ာေပးကာ ျငိမ္သက္ေန၏။ျဖိဳးသူမွာလည္း ေဒၚသူဇာမိုးအား ျဖည့္ဆည္းေပးထားသျဖင့္ ပင္ပန္းႏြမ္းႏြယ္ေနကာ ခ်ယ္ရီခိုင္အား ေနာက္ဖက္မွ ဂုတ္သားေလးအား တခ်က္နမ္းကာ ထိုးအိပ္ပစ္ေတာ့သည္။ျဖိဳးသူအိပ္ျပီး ခဏအျကာတြင္ ဟူးကနဲ႔ သက္ျပင္းခ်သံႏွင့္ အတူ ခ်ယ္ရီခိုင္မွာ ပက္လက္အေနထားေလး လွန္အိပ္ျပီး မ်က္လံုးမ်ားက အိပ္ခန္းေခါင္မိုးအား ျကည့္ရင္း ဒီေန့ အျဖစ္ပ်က္ေလးအား ေတြးေနမိသည္။
/////////////////////
" ဟိတ္ … ခ်ယ္ရီ … အင့္ "
" ဟမ္ … မမျဖဴ … ဘာေတြေထာေနတာလည္း ထမင္းစားျပီး အစားပိတ္ေလး … ခ္ခ္ "
ထမင္းစား နားေနျကစဥ္ ျဖဴျဖဴဝင္းတစ္ေယာက္ လက္ဖက္သုပ္ အထုပ္ေလးကိုင္ကာ နားေနခန္းထဲ ဝင္လာရင္း ခ်ယ္ရီခိုင္ေရွ႔ ခ်ေပးလိုက္သည္။
" အမေလး ငါ ဝယ္တာမဟုတ္ပါဘူးေတာ္ … ညည္းလူ နိုင္ထူး … ေပးခိုင္းလိုက္တာ … ငါလည္းစားခ်င္လာျပီ ျမန္ျမန္ဖြင့္ … ဟီးဟီး "
" အာ … တိုးတိုးေျပာပါ မမျဖဴရဲ႕ … ေဘးမွာ လူေတြမ်ားျကီးကို "
" ဘာျဖစ္လဲေအ … ကိုယ့္ကံနဲ႔ ကိုယ္လာတာပဲ … ညည္းလင္ရွိမွန္း … နိုင္ထူးသိသားပဲ "
ခ်ယ္ရီခိုင္မွာ ျဖဴျဖဴဝင္းစကားေျကာင့္ မ်က္နွာေလး ပန္းေရာင္သန္းသြားရသည္။ခ်ယ္ရီခိုင္ အလုပ္ဝင္ျပီး ၁လ အျကာ မမျဖဴတို့အုပ္စုနွင့္ရင္းနွီးလာကာ ဆိုင္ပိုင္ရွင္၏ တူအရင္းေခါက္ေခါက္ နိုင္ထူးနွင့္ ခင္မင္ခဲ႔ရ၏။နိုင္ထူးမွာ ခႏၶာကိုယ္ က်စ္က်စ္လစ္လစ္ျဖင့္ မ်က္နွာေလးျပံဳးရႊင္ေနကာ ဆိုင္ရွိ ဝန္ထမ္းအားလံုး၏ ေလးစားခ်စ္ခင္မႈ႕ကို ပိုင္ဆိုင္ထားသည္။အဆင့္တန္းမခြဲျခားပဲ ဘယ္ေနရာမဆို အျမင္မေတာ္ ကူညီေပးတတ္၏။အစပိုင္း ခ်ယ္ရီခိုင္မွာ နိုင္ထူးဘက္မွ သူမအေပၚ သာမန္ခင္မင္မႈ႕ေလာက္ပဲ သေဘာထားခဲ႔ရာ တျဖည္းျဖည္း သူမ အျမင္မွားေနေျကာင္း သိလာခဲ႔ရသည္။နိုင္ထူးဆက္ဆံပံုမွာ တျခားဝန္းထမ္းအမ်ိဳးသမီးေတြအေပၚဆက္ဆံပံုနွင့္ သူမအေပၚဆက္ဆံပံု မတူညီေပ။
အစစအရာရာ သူမအား မ်က္စိေဒါက္ေထာက္ျကည့္ရင္း လိုအပ္တာမွန္သမ်ွ ကူညီျဖည့္ဆည္း ေပးေနတတ္၏။တျဖည္းျဖည္းရင္းနွီးလာစဥ္ သူမဘက္က ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း အိမ္ေထာင္ရွိေျကာင္း ဖြင့္ေျပာထားလိုက္သည္။သို့ေသာ္ နိုင္ထူးမွာ ေျပာင္းလဲမသြားပဲ ရင္းနွီးမႈ႕က ပိုလာခဲ႔၏။ခ်ယ္ရီခိုင္ သံုးသမ်ွ အလွကုန္ပစၥည္းမ်ားမွာ နိုင္ထူးဝယ္ေပးထားေသာ ပစၥည္းက အမ်ားဆံုးျဖစ္သည္။လင္ျဖစ္သူ ျဖိဳးသူအား ဆိုင္မွ လက္ေဆာင္ေပးသည္ဟု လိမ္လည္ထားရျပန္၏။အခ်ိန္တိုအတြင္း နိုင္ထူးအေပၚ သူမဘက္က ခင္မင္သြားရသည္ကို ခ်ယ္ရီခိုင္ တစ္ေယာက္ သူမကိုယ္သူမ နားမလည္နိုင္ေတာ့ေပ။ဆိုင္တြင္ အတူအလုပ္လုပ္ေသာ ဝန္ထမ္းအပ်ိဳမေလးမ်ား၏ မနာလိုျခင္းခံရေလာက္ေအာင္ နိုင္ထူးဘက္ကလည္း သူမအား ဂရုစိုက္ေပးေနသည္။
လင္ျဖစ္သူျဖိဳးသူအား အခ်စ္မေလ်ာ့ေပမယ့္ ပါးစပ္မွထုတ္ေျပာမွ သိတတ္ေသာျဖိဳးသူနွင့္ ပါးစပ္ကမေျပာပဲ သိတတ္ေသာ နိုင္ထူးအား တခါတခါ ယွဥ္ျကည့္မိသည္။အေျခေနကလည္း မနက္က ညေနထိ နိုင္ထူးနွင့္ အလုပ္ထဲ နီးနီးကပ္ကပ္ ေနရသျဖင့္ မသိစိတ္က သာယာေနမိေတာ့၏။သို့ေသာ္ လင္ျဖစ္သူျဖိဳးသူအား တန္ဖိုးထား ခ်စ္ခင္ေနဆဲပင္ အိမ္ေထာင္ေရးမထိခိုက္ေအာင္ သူမကိုယ္သူမ ထိန္းခ်ဳပ္ထားနိုင္ခဲ႔သည္။သူမ ထိန္းခ်ဳပ္ထားေသာ စည္းေလး အက္ေျကာင္းထေနရာ သူမကိုယ္တိုင္ မသိရွိလိုက္ေပ။အလုပ္ဝင္ျပီး ၆လ အျကာ ျပည္ပမွ ကုန္ပစၥည္းအသစ္မ်ား တင္သြင္းခ်ိန္ ဆိုင္ရွိ ဒိတ္ေအာက္ေနေသာ အလွကုန္ပစၥည္းမ်ားအား ျမိဳ့တြင္းရွိ ျခံဝင္းျကီးထဲမွ ဂိုေဒါင္ဆီသို ေရြ႔ျကရ၏။
အမ်ိဳးသားဝန္ထမ္း အမ်ိဳးသမီးဝန္ထမ္း အားလံုး ပစၥည္းမ်ား ေရြ႔ရန္ ျမိဳ႕တြင္းထဲရွိ ဂိုေဒါင္ဆီသို့ ကုန္ပစၥည္းတင္ကားျဖင့္အတူလိုက္ပါျကရသည္။သီတာခိုင္တို့ မိန္းကေလးအုပ္စုမွာ စာရင္းမွတ္ကာ ေယာက်ၤာေလးအုပ္စုမွာ အလွကုန္ပစၥည္းထုပ္ပိုးထားေသာ ဂ်ပ္ပုံးျကီးမ်ားအား သတ္မွတ္ထားေသာ ဂိုေဒါင္မ်ားဆီ ကားေပၚမွ ေရြ႕ေနျကသည္။အုပ္စုခြဲကာ အလုပ္လုပ္ျကရင္း ခ်ယ္ရီခိုင္တို့ အုပ္စုက နိုင္သေလာက္ ကူသယ္ေပးေနျကသည္။ဂ်ပ္ပံုးတစ္ခုအား ျဖဴျဖဴဝင္းနွင့္ ခ်ယ္ရီခိုင္တို့မေရြ႕ျကရာ ဂိုေဒါင္ထဲအေရာက္ ခ်ယ္ရီခိုင္မွာ ခံုထူဖိနပ္စီးလာသျဖင့္ ေျခေခါက္ကာ လွဲမလိုျဖစ္သြားရ၏။
" အမေလးးး … က်ြတ္က်ြတ္ "
" ဟဲ႔ … ခ်ယ္ရီ … ႐ရဲ႕လား … ျဖည္းျဖည္း ျပန္ခ် "
ျဖဴျဖဴဝင္းမွာလည္း မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္အေနထားမို့ ဂ်ပ္ပံုးအားကိုင္းရင္း ခ်ယ္ရီခိုင္အား လွမ္းေျပာေနရွာသည္။ျဖဴျဖဴဝင္းအသံႏွင့္ မေရွးမေနွာင္း ခ်ယ္ရီခိုင္ေနာက္ေက်ာဘက္မွ လူတစ္ေယာက္ေရာက္လာကာ ဂ်ပ္ပံုးအား ကူထိန္းလိုက္ေတာ့သည္။ခ်ယ္ရီခိုင္တစ္ေယာက္ ရုတ္တရက္ သူမေနာက္ေက်ာက လူမွ ဝင္ထိန္းကိုင္လိုက္သျဖင့္ လဲမလိုျဖစ္ေနေသာ သူမကိုယ္လံုးေလးမွာ ခါးညြတ္ေနလ်က္ရွိသည္။ ဖင္ျကားထဲ ခပ္ေႏြးေႏြးအရာျကီးက အေျမွာင္းလိုက္ေထာက္မိေနသျဖင့္ စိတ္ထဲ တရွိန္းရွိန္းေလး ျဖစ္ေနရ၏။ေအာက္သို ေလ်ာခ်ထိုင္ရာ ထိုအရာျကီးမွာ ဖင္ျကားထဲပြတ္ဆြဲမိရင္း ေက်ာကုန္းတေလ်ွာက္ထိကပ္လာကာ ဂုတ္သားေလးနားအေရာက္မွ ေဘးသို့ ထြက္လိုက္မိေတာ့သည္။
" ဟို … ေက်းဇူးေနာ္ … ကိုနိုင္ထူး "
နိုင္ထူးမွ ျဖဴျဖဴဝင္းအား ေမးဆတ္ျပရင္း ဂ်ပ္ပံုးအား သတ္မွတ္ထားေသာေနရာထိ ခ်ထားေပးလိုက္ေတာ့၏။ျပီးမွ ခ်ယ္ရီခိုင္နားေလး ျပန္ေလ်ွာက္လာကာ စကားလာေျပာေနသည္။
" ေျခေထာက္ နာသြားတာလား … ခ်ယ္ရီ "
" ဟုတ္ … ရုတ္တရက္ ေျခေခါက္သြားလို့ပါ … သက္သာပါတယ္ "
" ခ်ယ္ရီ … နားလိုက္ေလ … ညေန ျပန္ကာနီးမွ … က်ေနာ္ လာေခၚေပးမယ္ … လာ ထ … ဂိုေဒါင္ ေနာက္ခန္းထဲ နားေနလိုက္ေတာ့ "
………………………………………
Original by #ေမာင္ျခိမ့္
အခန္း ၄ ဆက္ရန္
No comments:
Post a Comment