ဝတ္္ရည္အစုပ္မွားခဲ့တဲ့ပ်ား
– စ\ဆုံး
သတိ ဖတ္ရဲမွ ဖတ္ပါ ႏွလံုးေရာဂါ႐ွိသူမ်ား မဖတ္ရ အလြမ္းဓာတ္ခံ႐ွိသူမ်ား မ်က္ရည္သုက္စရာ ယူထားပါ ………………………………………………..
အခန္း.၁
ေဟာင္းခဲ့ပီးေသာ ေဟမာန္ေဆာင္း ႏွင့္ ေႏွာင္းခဲ့ပီးေသာအတိတ္တို႔အား ျပန္လည္ တမ္းျခင္း မတျခင္ေသာ္လဲ တေျမ့ေျမ့ေလာင္ႂကြမ္းတက္တဲ့ ဖြဲမီးပမာ ရင္၌ခံစားခဲ့ရတဲ့ ေဝဒနာ တို႔ကား ႏွလံုးသားရဲ႕အနက္႐ိႈင္းဆံုး တစ္ေနရာမွာ မီးေတာက္မဲ့ ေလာင္ ႂကြမ္း ေတာက္ေလာင္ခဲ့ရဘူးတယ္။ အလြမ္းေတြသာ ေျခရာမက်န္တက္ ဘူးဆိုရင္ ရင္မွာ ခံစားခဲ့ရတာေတြလဲ နာက်င္မႈေလ်ာ့ပါးသြားမွာေပါ့။
ေႏြဦးကာက ေရာ္ရြက္တို႔ တျဖဳတ္ ျဖဳတ္ေႂကြၾကေႏုစဥ္ ေလးတိေလး ကန္နဲ႔ တြန္းလွဲေလးတစ္စီးကို တြန္း လို႔ အရိပ္ေကာင္းတဲ့ ကိုရ့္ကိုပင္ႀကီး တစ္ပင္ေအာက္ကို လူတစ္ေယာက္ ေရာက္လာခဲ့တယ္။ သကၠလက္ေပ်ာ့ ဦးထုပ္တစ္လံုးကို ခက္ငိုက္ငိုက္ ေစာင္းလို႔ နဂိုကျဖဴေယာင္႐ွိေသာ္လဲ ေနေလာင္ထားလို႔ ညိဳေနတဲ့အသား ေရာင္နဲ႔ အသက္ ၃၀ ဝန္းက်င္ေလာက္ ရွိပီး အနီးကပ္ မ်က္နာကို ေသျခာ ေလ့လာၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ေမး႐ိုးက် က် ႏွာေခါင္းခြၽန္းခြၽန္းနဲ႔ အရင္က စူးရဲ ေတာက္ပတဲ့မ်က္လံုးေတြကို ပိုင္ဆိုင္ ခဲ့ဖူးတဲ့ အရိပ္ေယာင္မ်ိဳး႐ွိေပမဲ့ အခုအခါမွာေတာ့ အနည္းငယ္ မိႈင္း တဲ့ဖက္ကိုေရာက္ေနတဲ႔ မ်က္လံုးေတြနဲ႔ ေဆြးေျမ့တဲ့ အမူယာေတြ သမ္းေနတဲ့မ်က္နာမ်ိဳးျဖစ္ေနတာကို ေတြ႔ရပါ လိမ့္မယ္။ ထိုစဥ္
“ေဟ့ ေမာင္ေမာင္တုက္ေရာက္လာ ပီလားဟဲ့ ဒီေန႔ေနာက္ၾကပါလား”
ေမာင္ေမာင္တုက္နဲ႔ေဘးျခင္းယွဥ္ပီး ေရာင္းေနတဲ့ မုန္႔ဟင္းခါးဆိုင္က အေဒၚႀကီးက ႏႈတ္ဆက္လိုက္တယ္ ဆိုရင္ပဲ။
“ဟုတ္တယ္ အန္တီေရ ဒီေန႔ နဲနဲ ေနာက္ၾကသြားတယ္.. လင္းမွအိပ္ယာ ကႏိုးလာလို႔ေလ.. ေတာ္ေသးတာေပါ့ မေန႔ညက ဝက္သားေတြကိုျပဳတ္ ထားလို႔ေပါ့ အန္တီေရာ ဒီေန႔သမီး မပါဘူးလား”
“ေအးဟယ္ နင့္ညီမက ဒီေန႔ မနက္ မဂၤလာေဆာင္သြားစရာ႐ွိလို႔တဲ့ ေန႔လည္မွ လာလိမ့္မယ္”
ေဘးဆိုင္မွ အေဒၚႀကီးကို စကားေျပာ ေနရင္း တြန္းလွဲကိုေနရာၾကေအာင္ လုပ္ပီး ခုံပုေလးေတြကို တြန္းလွဲေ႐ွ႕ မွာ ခ်လိုက္တယ္။ ဖုန္မွံု႔ေတြကပ္ေန တဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ေလးကိုလဲ ဖုန္သုတ္ ရင္း စာေတြကို ဖက္ၾကည့္ေနမိတယ္။ အင္းး စာေတြေတာင္ အေရာင္ေရာ့ ေနပါလား။ ျပန္ေရးရဦးမယ္ ထင္တယ္။ ေမာင္ေမာင္တုက္ ဝက္သား ဒုက္ထိုး ဆိုတဲ့ စာေတြမွာ တခ်ိဳ႕စာေတြက အေရာင္မွိန္စျပဳေနပါပီ။ အင္းေလ အခ်ိန္ေတြေတာင္ ႏွစ္ႏွစ္နီးပါးၾကာပီ ပဲ (ေက်ာ္ႀကိဳက္လို႔္ ဝက္သားဒုတ္ထိုး ကိုထဲ့ေရာင္းတာ ဟီး)😂😂😂
“ေမာင္ေမာင္တုက္ နင့္သူငယ္ခ်င္း ကိုကိုဆိုတဲ့ေကာင္ေလး ဒီေန႔လာဦး မွာလား”
“ဟုတ္ အန္တီ ညေနၾက လာမယ္ ေျပာတယ္ ဘာလို႔လဲဗ် ”
“မေန႔က ငါ့ဆိုင္က မုန္႔ဟင္းခါး စားသြားတာ ပိုက္ဆံေပးမသြားဘူး”
“အင္းးဒီေကာင္က အဲလိုပဲဗ် အေႂကြး နဲ႔ပက္ခ်ာလိုက္ေနတာ က်ေနာ္ေျပာ လိုက္ပါ့မယ္ဗ်ာ”
အေဒၚႀကီးေျပာတဲ့ ကိုကို ဆိုတာ ေမာင္ေမာင္တုက္နဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ သူက စက္သံုးဆီေရာင္းတဲ့ဆိုင္မွာ အငွါးေရာင္းေနတဲ့သူေပါ့။ တစ္ေန႔ၾက ေတာ့ ဆိုင္႐ွင္မသိေအာင္ စက္သံုးဆီေတြ ခိုးေရာင္းတာ ဆိုင္႐ွင္သိသြားေတာ့ အလုပ္ထုက္ပစ္လိုက္တာေလ။ အဲဒီကနဲက နာမည္လဲတြင္သြားတာ စက္သံုးဆီေတြ ခိုးေရာင္းတဲ့ကိုကို မို႔ လို႔ ဆက္စီခိုခို လို႔ သိတဲ့သူေတြက ေျပာင္ေခၚၾကတာ သူကလဲ အဲဒီ နာမည္ကို အေတာ္သေဘာျကေနတာ။
တြန္းလွဲေနာက္မွာထိုင္ေနရင္း တီတီ ဆိုတဲ့အသံၾကားလို႔ ေမာ့ၾကည့္လိုက္ ေတာ့ စားမဲ့သူေရာက္ေနတာကိုေတြ႔ လိုက္ရပါတယ္။
“ဒုက္ထိုးစားမလို႔လား ညီမေလး ထိုင္ပါ ထိုင္ပါ” “ဟုတ္အကိုႀကီး”
စားမဲ့ေကာင္မေလးကို ျပင္ဆင္ေပး ေနရင္း မ်က္လံုးေထာင့္မွာ အရိပ္ ေလးတစ္ခု ျဖတ္သမ္းသြားတယ္။ အရိပ္ေလး ျဖတ္သမ္းသြားရာကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အဝါေရာင္ႏုႏုေပၚ မွာ ပြင့္ခက္ေလးေတြပါတဲ့ ဝမ္းဆက္ ေလးဝတ္ထားတဲ့ မိန္းကေလးတစ္ ေယာက္ ျဖဴလႊတဲ့အသားေရေပၚမွာ အဝါႏုႏု ေလးက လိုက္ဖက္ညီစြာ႐ွိေနတာကို ေတြ႔လိုက္ရပါတယ္။ အသက္က၂၃၊ ၂၄ ေလာက္နဲ႔ သြယ္လ်ွပီး အခ်ိဳးၾကတဲ့ ခႏၵာကိုယ္ေလးနဲ႔ ဆင္မယဥ္သာ ေျခလွမ္းေလးလွမ္းပီး ေမာင္ေမာင္တုက္ရဲ႕ ဒုတ္ထိုးဆိုင္႐ွိရာကို လာေနတာကို ေတြ႔လိုက္ရတယ္။ အဝါေရာင္ရိပ္ ေလး အေ႐ွ႕ေရာက္လာတဲ့အထိ ေမာင္ေမာင္တုက္ ဆံ႔ြအ ေၾကာင္ အမ္းစြာေငးၾကည့္ေနမိတယ္။ သူမက ေၾကာင္အမ္းအမ္းနဲ႔ၾကည့္ေနတဲ့ ေမာင္ေမာင္တုက္ကို ပါးၿခိဳင့္ေလး ေပၚလာေစတဲ့ အျပံဳးလွလွေလးကို မသိမသာျပံဳးပီး မ်က္လႊာေလးကို ေအာက္ခ်လိုက္ပါတယ္။ ဒီေတာ့မွ ေမာင္ေမာင္တုက္ သတိဝင္လာပီး ကိုယ့္ဟာကို ႐ွက္ကိုး႐ွက္ကန္းနဲ႔ ျပံဳးမိလိုက္တယ္။
“ဒုက္ထိုးတစ္ပြဲေလာက္ပါ႐ွင္”
“ဟုတ္ကဲ့ ရပါတယ္ခင္ဗ် ဘာေတြထဲ့ ေပးရမလဲ အစံုလား”
“နားရြက္နဲ႔အျမႇီးရယ္ လ်ွာရယ္ပဲ ေပးပါ”
ေျပာရင္းနဲ႔ အဝါေရာင္ေလးကအေစာ က စားေနတဲ့ေကာင္မေလးရဲ႕ေဘး မွာ ဝင္ပီးထိုင္လိုက္ပါတယ္။ ပံုမွန္ဆို ရင္ စကားေတြရႊန္းရႊန္းေဝေအာင္ ေျပာပီး ထိုင္ခိုင္းတက္တဲ့သူက အဝါေရာင္ေလးနဲ႔ၾကမွ ဆြံ႔အေနခဲ့တဲ့ မိမိအျဖစ္ကိုလဲ နားမလည္ႏိုင္ ေအာင္ျဖစ္ေနမိတယ္။ ဘယ္ဖက္ရင္ ဘက္ထဲကလဲ တဒိက္ဒိတ္နဲ႔ခုန္လို႔ ူလူေတြေျပာျကတဲ့ ျမင္ျမင္ျခင္းခ်စ္တဲ့ အခ်စ္ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးကို ေျပာတာမ်ားလား။
အခ်စ္ဆိုတာနဲ႔ပက္သက္ရင္ ကံမေကာင္းတက္တဲ့သူ႔အဖို႔ေတာ့ မိန္းမဆိုတာကို ေၾကာက္မိေနတာ ၾကာခဲ့ပါပီ။ တခါေသဖူး ပ်ဥ္ဖိုးနား လည္ ဆိုသလို အခ်စ္ဆိုတာကလဲ အိမ္မက္ဆိုး တစ္ခုပဲ ျဖစ္ေနခဲ့တာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္လဲ မိန္းမေတြကို ေမ့ထားခဲ့တာပါ။ အတိက္မွာ ျပင္းျပတဲ့နာက်င္ မႈေတြကို ခံစားခဲ့ရေတာ့ ဒီအခ်ိန္မွာ အဲလိုေဝဒနာေတြကို ခံစား မၾကံဳေတြ႔ ျခင္ေတာ့ပါဘူး။
ထားပါေတာ့ေလ ဒါေတြကပီးခဲ့ပီပဲ။ ႏႈတ္သီးနဲ႔လ်ွာကို ဒါးနဲ႔လွီးရင္း သူ႔အေတြးေတြကို ျဖတ္ ေတာက္လိုက္ပါတယ္။ ထဲ့စရာ႐ွိတာ ေတြကိုထဲ့ေပးပီးေတာ့ ဒုတ္ထိုးပုဂံကို အဝါေရာင္ေလးေ႐ွ႕ကို ခ်ေပးလိုက္ ပါတယ္။ အေစာကစားေနတဲ့ ေကာင္မေလးကေတာ့ စားပီးလို႔ ပိုက္ဆံကိုထုက္ေနပါပီ။
“အကိုႀကီး ပိုက္ဆံဘယ္ေလာက္လဲ”
“၅၀၀ပါညီမေလး ေက်းဇူးပဲေနာ္”
အဝါေရာင္ေလးမ်က္လႊာေလး ခ်ပီး စားေနတာကို ဖ်က္ကနဲၾကည့္ရင္း၊
“ဒီကညီမက အရင္က မလာဖူးဘူး ေနာ္ ဒီနားက မဟုတ္ဘူးထင္တယ္… ဟိုေလ က်ေနာ္က ကိုယ့္ဆီမွာ စားဖူးတဲ့သူေတြကို မွတ္မိေနလို႔ ေမးၾကည့္တာပါ”
“ဟုတ္ကဲ့ ယြန္းက ဒီကေန တစ္လမ္းေက်ာ္ကပါ မေန႔ကမွ ေျပာင္းလာတာ”
“ေျသာ္ ဟုတ္ကဲ့ဗ် ေနာက္လဲ အား ေပးပါဦး ”
“ဟုတ္ကဲ့႐ွင့္ ဘယ္ေလာက္ၾကလဲ”
ေျပာေျပာဆိုဆို အဝါေရာင္္ေလးက ပိုက္ဆံ႐ွင္းပီး ျငင္သာစြာနဲ႔ ထသြားပါေတာ့တယ္။ သူမရဲ႕ေနာက္ ပိုင္းကို ဘာရယ္မဟုတ္ေငးၾကည့္ ေနမိရင္း အင္းးအေတာ္လွတဲ့ အိုး ေလးပါလား။ အျမင္ကို ႐ိုင္းေစတဲ့ သိသိသာသာႀကီး ႀကီးပီး ကားေန တာမ်ိဳးမဟုတ္ပဲ လံုးလံုးေလးနဲ႔လွပီး လမ္းေလ်ာက္လိုက္တိုင္း ညင္သာစြာ ေလးလႈပ္ေနပီး ခါးေလးကလဲ ခႏၵာ ကိုယ္ရဲ႕ အထက္ပိုင္းနဲ႔ေအာက္ပိုင္း ကိုခြဲျခားေပးရတဲ့ သူရဲ႕တာဝန္ကို ေက်ႁပြန္စြာနဲ႔ထမ္းေဆာင္ေနရင္း လွပစြာနဲ႔႐ွိေနပါတယ္။ ဆံပင္ေလးက ေက်ာလည္ေလာက္နဲ႔ ေခတ္ရဲ႕သမီး ပ်ိဳပီသစြာ အညိဳေရာင္ျပည္ျပည္ေလး ဆိုးထားတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ အဝါေလးရယ္ ကိုယ့္ရဲ႕တည္ၿငိမ္ေန တဲ့ အသဲႏွလံုးဟာ မင္းနဲ႔ၾကမွ လႈပ္ ခက္လို႔ေနရပါလား ဒီေန႔ေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕အေတြးေတြကို မင္းက ပိုင္ စိုးေတာ့မယ္ထင္ပါတယ္ကြာ။
ဒီေန႔ရဲ႕အခ်ိန္ေတြဟာ ဘယ္လိုကုန္ သြားတယ္လို႔ကို မသိေတာ့ပါဘူး။ ေဘးက အေဒၚႀကီးရဲ႕အသံေတြကလဲ မၾကားတစ္ခ်က္ ၾကားတခ်က္နဲ႔ လာစားတဲ့သူေတြကိုလဲ စက္႐ုပ္ တစ္႐ုပ္လို အသက္မဲ့စြာ ေျပာဆို ဆက္ဆံမိေနခဲ့ပါတယ္။ ညေနေရာက္ လာေတာ့ ဆိုင္သိမ္းခါနီးမွာ စက္သံုး ဆီေတြခိုးေရာင္းတဲ့ကိုကို စက္ဆီခိုခို က ေရာက္လာပီး…
“တုက္ႀကီးေရ ဒီေန႔ ငါတို႔ ဖာဘိသြား ရေအာင္ကြာ ”
“မသြားျခင္ပါဘူးကြာ မင္းလဲ အျမဲဒါပဲေျပာေနတာ ငါ့ကိုဝိုင္းသိမ္းဦး ပီးမွ ငါတို႔ ေျပာင္ႀကီးဆိုင္သြားပီး တစ္ျပား ေလာက္သြားခ်ရေအာင္ မင္းကိုေျပာ စရာ႐ွိလို႔”
ဆက္စီခိုခိုနဲ႔သူက မန္းေလးမွာ အတူ အခန္းငွါးေနၾကတဲ့သူေတြပါ။ နယ္က ေနတက္လာတာျခင္းလဲ တူပါတယ္။ မန္းေလးေရာက္မွ ေတြ႔ၾကတာျဖစ္ ေပမဲ့ ဝါသနာတူေတြဆိုေတာ့ ေပါင္း မိသြားပီး အခန္းခသက္သာေအာင္ ဆိုပီး ဆက္တူငွါးပီး ေနခဲ့ၾကတာပါ။ သူတို႔ငွါးေနတာက ရတနာပံုကြက္ သစ္မွာပါ ၿမိဳ႕လည္ေဈးခ်ိဳနဲ႔ဆိုရင္ ေဝးတာေပါ့။ သူ ဒုက္ထိုးေရာင္းတာ လဲ ဒီအနီးနားမွာပဲ အဆင္သင့္သလို ေရာင္းေနခဲ့တာပါ။ အခန္းျပန္ေရာက္လို႔ ေရခ်ိဳး အဝတ္ စားလဲပီး ႏွစ္ေယာက္သား ထြက္လာ ခဲ့ၾကပီး ေျပာင္ႀကီးဆိုင္ေရာက္ေတာ့ စားပြဲ ဝိုင္းတစ္ဝိုင္းမွာ ဝင္ထိုင္ၾကပီး ဂရန္း တျပားမွာလိုက္တယ္။ တကယ္ေတာ့ သူနဲ႔ဆက္စီခိုခိုက အရက္သမား အရင့္မာႀကီးေတာ့ မဟုတ္ၾကပါဘူး။ ေငြပိုေငြလ်ွံ ႐ွိတဲ့အခါ ေသာက္ဖို႔ အေၾကာင္းဖန္လာတဲ့ အခါမ်ိဳးမွသာ အရက္ေသာက္ေလ့႐ွိၾကတာပါ။
“တုက္ႀကီး မင္းငါ့ကိုေျပာစရာ႐ွိတယ္ ဆိုတာ ဘာလဲေျပာေလကြာ”
“ေအး ဘာရယ္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး ဒီေန႔ ငါ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ကိုေတြ႔လိုက္လို႔ကြ အဲဒါကြာ မင္းသိ တဲ့အတိုင္းပဲ ငါကလဲ ေစာ္နဲ႔ေဝးေန တာၾကာၿပီေလ ဒီကိစၥ ဘယ္လိုလုပ္ ရမလဲလို႔ မင္းကိုေမးမလို႔ မင္းက ဒီကိစၥမ်ိဳးမွာ ကြၽမ္းတယ္ေလကြာ ည ညဆိုလဲ ဆက္စီခိုခို ဆိုတဲ့နာမည္ နဲ႔ ဖြဘုက္မွာ မင္းလုပ္ေနတာမလား မက္ဆင္ဂ်ာကေန စကီေလးေတြနဲ႔ ေတာ္ကီေတြ ပြားေနတာေလ အဲဒါ ေၾကာင့္ မင္းအၾကံညဏ္ေတာင္းမလို႔”
“ေအးပါကြာ ရပါတယ္ ဒီလိုင္းက ငါ နယ္ပါကြ အၾကံေပးပါ့မယ္ ဒါနဲ႔ေနပါဦး မင္းက နယ္မွာတုန္းက မင္းေစာ္နဲ႔ မင္းက ဘာဆိုလား အဲဒါနဲ႔ မိန္းမေတြကို မုန္းေနတာဆို အခုမွ ဘယ့္နဲ႔ျဖစ္တာတုန္း”
“ေအးကြာဘယ္လိုေျပာရမွန္းကိုမသိ ေတာ့ပါဘူး နယ္မွာတုန္းက ျဖစ္ခဲ့တာက ၾကာၿပီဆိုေတာ့ ေသြးေအးသြားပီ ေနမွာေပါ့ကြာ အဲဒီတုန္းကေတာ့ မိန္းမေတြကို မုန္းေနခဲ့တာ အမွန္ပဲ”
“ေအးေပါ့ကြာ ၾကာသြားရင္ဒီလိုပဲ လူေတြက ေမ့တက္သြားတာပါပဲ မင္းေစာ္နဲ႔ မင္းတို့အေၾကာင္းကို ေျပာျပပါလားကြ အရင္က မင္းက နဲနဲေလာက္ပဲေျပာျပတာ ငါက အတိ ၾကသိျခင္တာကြ ငါ့ဝါသနာလဲ မင္း သိတဲ့အတိုင္းပဲေလ ဟီးးး😂😂😂”
“ေအးပါကြာ ေျပာျပပါ့မယ္ ဒီလိုကြ… ….”
ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ေျမလက္ပိုင္းေဒသက ေတာၿမိဳ႕ေလး တစ္ၿမိဳ႕ရဲ႕ေဈးနားမွာ ထြန္းေတာက္ ဆိုတဲ့အမည္နဲ႔ ပြဲရံု တစ္ခု႐ွိပါတယ္။ ကုန္ေတြကေတာ့ ရြာေတြကေန စိုက္ပ်ိဳးၾကတဲ့ ၾကက္ သြန္နီ/ျဖဴ အာလူး င႐ုပ္ အစ႐ွိတာ ေတြကို ဝယ္ပီး မန္းေလးၿမိဳ႕ကို တင္ ပို႔ေရာင္းခ်တဲ့ အလုပ္ကို အဓိက လုပ္ေနတဲ့ပြဲရံုပါ။ ပိုင္႐ွင္ကေတာ့ ဦးထြန္းေတာက္နဲ႔ ေဒၚခင္ထားရီ တို႔ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔မွာ သားတစ္ေယာက္နဲ႔ သမီးတစ္ေယာက္႐ွိပါတယ္။ သားအႀကီးက ေမာင္ေမာင္ထြန္းေတာက္ ျဖစ္ပီး သမီးကေတာ့ ျဖဴျဖဴထြန္းေတာက္ ျဖစ္ပါတယ္။
ေမာင္ေမာင္ကေတာ့ ျမန္မာစာအဓိကနဲ႔ ေက်ာင္းပီး ထားပီး ျဖဴျဖဴထြန္းေတာက္ကေတာ့ သူနာျပဳတကၠသိုလ္မွာ ဒုတိယႏွစ္ တက္ေနပါတယ္။ ေမာင္ေမာင္က သားႀကီးျဖစ္ေတာ့ မိဘလက္ငုက္လက္ရင္းကို လုပ္ရင္း နဲ႔ အသက္ကလဲ ၂၅ႏွစ္႐ွိပါပီဆိုေတာ့ မိဘမ်ားက ေမာင္ေမာင္ကို အိမ္ေထာင္ျပဳေစျခင္ေနၾကပါတယ္။ ေမာင္ေမာင္က အရင္ကေတာ့ ရည္းစား႐ွိေပမဲ့ ပ်က္သြားတာ ေက်ာင္းပီးကနဲကပါပဲ။ ဒီေနာက္ေတာ့ စီးပြားေရးကိုပဲ ေဇာက္ခ်လုပ္ရင္းနဲ႔ အခ်ိန္ေတြ ကုန္လာခဲ့ပါတယ္။
တေန႔ မွာေတာ့ ညီမေလးျဖဴျဖဴ ေက်ာင္းပိတ္လို႔ ျပန္လာတဲ့အခါမွာ သူမရဲ႕သူငယ္ ခ်င္းဆိုတဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ အလည္လိုက္လာပါတယ္။
ေမာင္ေမာင္တို႔အိမ္က ျမန္မာႏိုင္ငံအလည္ပိုင္းက ေတာၿမိဳ႕ ေတြကအိမ္ေတြအတိုင္းပါ။ ႏွစ္ထက္ တိုက္ခံေပါ့ အေပၚထက္က ေမာင္ ေမာင္နဲ႔ ညီမေလးျဖဴျဖဴ တို႔ေနပါတယ္။ အခန္းက သံုးခန္း႐ွိပါတယ္။ ေမေမနဲ႔ ေဖေဖက လူႀကီးေတြမို႔ အေပၚကို တက္ရဆင္းရနဲ႔မို႔ ေအာက္ထက္မွာ ပဲေနၾကပါတယ္။ နယ္ကအိမ္ေတြရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း အိမ္သာန႔ဲေရခ်ိဳးတဲ့ေနရာက အိမ္ရဲ႕အျပင္မွာပဲ ႐ွိပါတယ္။ ျဖဴျဖဴျပန္ေရာက္ပီး ေနာက္ေန႔ၾက ေမာင္ေမာင္ေန႔လည္စာကို အိမ္ျပန္ စားပါတယ္။ ခါတိုင္းကေတာ့ ပြဲရံုနဲ႔ အိမ္နဲ႔မေဝးတဲ့အတြက္ တခါတရံမွာ ျပန္စားတယ္။ အခါတေလၾက ေမေမ က လာပို႔ပါတယ္။ အဲဒီေနမွာေတာ့ ေမေမက လာမပို႔လို႔ အိမ္ျပန္စားတဲ့အခါ ျဖဴျဖဴနဲ႔ သူမရဲ႕သူငယ္ခ်င္းကို မီးဖိုထဲမွာ ေမေမ့ကိုကူပီး ထမင္းဝိုင္း ျပင္ေပးေနတာကိုေတြ႔လိုက္ရပါတယ္။ ျဖဴျဖဴက ေမာင္ေမာင့္ကိုေတြ႔လိုက္ တယ္ဆိုရင္ပဲ…
“ကိုႀကီး ျပန္လာပီ ေမေမ”
“ေအးသမီးေရ သမီးကိုႀကီးျပန္လာပီ ဆိုေတာ့ အားလံုးအတူဝိုင္းစားၾကစို႔”
“သားႀကီး မင္းေဖေဖဆီက ဖုန္းေခၚ ေသးလား”
“မေခၚဘူးေမေမ ေဖေဖကမနက္ဖန္ မွျပန္လာမယ္ ထင္တယ္”
အေဖက ရြာေတြဖက္ ဆင္းပီး ေတာင္သူေတြဆီကို ေငြႀကိဳသြားေပး တာပါ။ ဒီမွာက စိတ္ခ်ရတဲ့ လူရင္းေတြ ဆိုရင္ ေငြႀကိဳေပးထားပီး ေ႐ွ႕ႏွစ္သီး ႏွံေတြေပၚရင္ သီးႏွံေတြသိမ္းပီး ယူ ထားၾကတဲ့ေငြကို ႏွိမ္ေလ့႐ွိၾကပါတယ္။ ထမင္းဝိုင္းမွာ အားလံုးထိုင္ၾကေတာ့ ျဖဴျဖဴက မိတ္ဆက္ေပးပါတယ္။
“ကိုႀကီး ဒါက ညီမေလးသူငယ္ခ်င္းေလ နာမည္က ေဖြးေဖြးတဲ့… မေန႔က မိုးခ်ဳပ္မွ အိမ္ျပန္ေရာက္လို႔ ကိုႀကီးနဲ႔ မေတြ႔တာေလ ေဖြးေဖြးကဒီကို အလည္လိုက္လာတာ ေက်ာင္းမွာ အခင္ဆံုး သူငယ္ခ်င္းေတြေပါ့ ပီးေတာ့ ရက္နဲနဲေလာက္ ေနဦးမွာ”
“ေဖြး ဒါက ျဖဴ႕ကိုႀကီးေလ နာမည္က ေမာင္ေမာင္ထြန္းေတာက္တဲ့”
“ဟုတ္ကဲ့႐ွင့္ ေတြ႔ရတာဝမ္းသာပါ တယ္ ျဖဴက ကိုႀကီးအေၾကာင္းကို စပ္မိရင္ေျပာျပပါတယ္ လူမျမင္ဘူးေပမဲ့ ၾကားဖူးေနတာၾကာပါပီ”
“အံမယ္ ဒီကေလးမက ကိုုႀကီးအေၾကာင္း ဘာေတြမ်ား ေျပာေနတာလဲ”
“အမ္ ကိုၿကီးကလဲ ဘာမွဟုတ္ပါဘူး ျဖဴ႕ကိုႀကီးက ေခ်ာေၾကာင္း တည္ျငိမ္ေၾကာင္းေပါ့ ခ္ခ္”
“ေအးပါကြာ က္ိုႀကီးကလဲ ညီမေလး သူငယ္ခ်င္းဆိုေတာ့ ကိုႀကီးညီမေလး ပါပဲ ေရာက္တုန္းေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနေပါ့ကြာ လည္စရာေတာ့ မ်ားမ်ားစားစားမ႐ွိ ဘူးကြ”
“ဒါနဲ႔ကိုႀကီး မနက္ဖန္ေဈးပိတ္တယ္ မလား ညီမေလးတို႔ကို ႐ႈခင္းသာ လိုက္ပို႔ပါလား ေဖြးလဲ အလည္ပက္ သြားရတာေပါ့”
“ေအးေအး လိုက္ပို႔မယ္”
႐ႈခင္းသာဆိုတာက ေမာင္ေမာင္တို႔ ၿမိဳ႕နဲ႔ ႏွစ္မိုင္အကြာေလာက္မွာ႐ွိတဲ့ ေခ်ာင္းရဲ႕ေဘးမွာ တည္ထားတဲ့ျခံႀကီးပါ။ ျခံပိုင္႐ွင္က ဘႀကီးတစ္ဝမ္းကြဲ ေလာက္ေတာ္ပါတယ္။ ေမာင္ေမာင္တို႔ငယ္စဥ္က ေက်ာင္းပိတ္တိုင္းသြား ေဆာ့ၾကတဲ့ေနရာေပါ့ သီးပင္စားပင္ မ်ိဳးစံု႐ွိပီး ေခ်ာင္းရဲ႕ေဘးမွာဆိုေတာ့ အရိပ္လဲေကာင္း ေလေကာင္းေလသန္႔လဲရ ေရခ်ိဳးျခင္ရင္လဲ ေခ်ာင္းထဲ ခုန္ခ်နဲ႔ ငယ္စဥ္ကအင္မတန္ေပ်ာ္ခဲ့ တဲ့ေနရာတစ္ခုပါပဲ။ ညေနေရာက္ေတာ့ ပြဲရံုကိုတံခါးေတြ ပိတ္ပီးအိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အိမ္ထဲ မွာ ေမေမ့ကိုပဲေတြ႔လို႔ ျဖဴျဖဴတို႔ေရာ လို႔ေမးလိုက္ေတာ့။
“သမီးသူငယ္ခ်င္းက ဒီမွာပူလို႔တဲ့ ေရခ်ိဳးေနၾကတယ္.. သားႀကီးလဲ ခဏနားၿပီး ေရခ်ိဳးေပါ့”
“ဟုတ္ေမေမ သားအေပၚတက္လိုက္ ဦးမယ္”
ေမေမ့ကိုေျပာပီး ေမာင္ေမာင္အိမ္ေပၚကို တက္လာခဲ့တယ္။ အခန္းထဲ ဝင္ပီး ကုတင္ေပၚမွာ လွဲေနရင္း အိုက္ တာနဲ႔ ျပတင္းေပါက္ကိုဖြင့္မယ္ အလုပ္ အိမ္ေနာက္ေဖး ေရခ်ိဳးတဲ့ေန ရာက စကားေျပာသံၾကားလို႔ ျဖဴျဖဴတို႔ ေရခ်ိဳးေနၾကတာေနမယ္၊ ပီးမွ ဖြင့္ပါေတာ့မယ္ေလ ဆိုပီး ေနလိုက္ ပါတယ္။ ခဏေနေတာ့ အသံတိက္ သြားလို့ တံခါးကိုဖြင့္လိုက္ပီး ေရခ်ိဳး တဲ့ေနရာကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ျဖဴျဖဳက ေရခ်ိဳးပီးလို႔ တဘက္ေလး ေတာင္ထဘီရင္႐ွားေပၚက ျခံဳထားပီး အိမ္ဖက္ကိုျပန္လာေနပီ ေဖြးေဖြးကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေရခ်ိဳးေနတုန္းပဲ။ ၾကည့္ရတာ ေကာင္မေလး အပူကို အေတာ္ေၾကာက္တယ္နဲ႔ တူတယ္။
ေတြးေနရင္း မ်က္နာလႊဲမယ္အလုပ္ ေဖြးေဖြးက သူရဲ႕ရင္႐ွားထားတဲ့ထဘီ ေလးကို ေအာက္ကို ေလ်ာခ်လိုက္ တာေတြ႔လိုက္ရတယ္။ ေလ်ာခ်ပီး အ ေပၚကေန ေရခြပ္ေလးနဲ႔ေလာင္းခ် ေနတယ္။ ေရခ်ိဳးတဲ့ေနရာက ေဘးသံုးဖက္က ကာထားတာပါ။ ဝင္တဲ့ ေပါက္ပဲခ်န္ထားပီး အကုန္ကာထား တာဆိုေတာ့ ေဖြးေဖြးက လြပ္လြပ္လက္လက္ ေရခ်ိဳးေနတာပါ။ ေမာင္ေမာင္ကေတာ့ အေပၚစီးေနမို႔ ျမင္ေနရတာေပါ့။ ျမင္ကြင္းက လႊဲဖယ္လို႔မရေအာင္ ဆြဲေဆာင္ေနေတာ့ ေမာင္ေမာင္ ဆက္ပီးေတာ့ပဲ။
တံခါးကိုအသာေလး ဟပီး ၾကည့္ေနမိလိုက္တယ္။ ေဖြးေဖြး ကေတာ့ နာမည္နဲ႔လိုက္ေအာင္ကို အသားက ေဖြးပီးျဖဴႏုေနေတာ့ ထဘီ ေလးေလ်ာခ်ထားလို႔ ျမင္ေနရတဲ့ ႏို႔ေလးေတြက လံုးလံုးက်စ္က်စ္ေလး နဲ႔ အသီးေလးေတြကလဲ ပန္းေရာင္ ေလးလိမ္းခ်ယ္ထားသလိုပါပဲ။ အပ်ိဳႏို႔ ဆိုေတာ့ တြဲၾကမေနပဲ တင္းရင္းပီး ေတာ့ ဆြဲစို႔ျခင္စရာေလးကလဲ ေမာင္ေမာင္ရဲ႕ေသြးခုန္ႏွံုးကို တဒုန္း ဒုန္းနဲ႔ျမန္လာေစပါတယ္။ အဲအခ်ိန္မွာပဲ အိမ္ေပၚကို တက္လာတဲ့အသံၾကားလို႔ ညီမေလးျဖဴ တက္ လာပီလို႔သိလိုက္လို႔ မေတာ္ျမင္သြား ရင္ မေကာင္းပါဘူးေလ ဆိုပီး တံခါးကို ျပန္စိထားလိုက္တယ္။
ခဏေန ေတာ့ အေစာက ျမင္ကြင္းကိုၾကည့္ ျခင္တဲ့စိတ္က ထိန္းမရလိူ႔ တံခါးကို အသာေလး အသံမၾကားေအာင္ျပန္ ဟလိုက္ပီး ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေဖြးေဖြးေပါ့။ ထဘီအေပၚအစေလး ကို လက္တစ္ဖက္နဲ႔ ကိုင္ထားပီး က်န္တဲ့လက္တစ္ဖက္က သူမရဲ႕ ေပါင္ၾကားကို ပြတ္ေနတာကိုေတြ႔ လိုက္ရတယ္။ ခဏေလာက္ပြတ္ပီး ေရေလာင္းခ်လိုက္ ျပန္ပြတ္လိုက္ လုပ္ေနတာကိုေတြ႔ရေတာ့ ပုဆိုး အတြင္းက ေမြးရာပါညီေလးက မေျပာမဆိုနဲ႔ ေခါင္းေထာင္ပီးထလာ ပီေပါ့။ ခဏေနေတာ့ ထဘီေလးကို ျပန္ပီးရင္႐ွားလိုက္ပီး ေတာ႔ ေရခြပ္နဲ႔၄/၅ခြက္ေလာက္ သူမရဲ႕ကိုယ္ေပၚမွာ ေလာင္းခ်ပီး ေဘးက တန္းေပၚမွာတင္ထားတဲ့ ထဘီေလးကို လွမ္းယူလိုက္ပီး ေျခေထာက္ကေန စြက္လိုက္တာကို ေတြ႔ လိုက္ရတယ္။
ေမာင္ေမာင္႐ွိတဲ့ဖက္ကို ေက်ာေပးၿပီး ထဘီလဲေနတာဆိုေတာ့ ေရစိုေနတဲ့ ထဘီေအာက္က ဖင္ေလးကို ဖင္အကြဲေၾကာင္းေလးထိကို ျမင္ေနရေတာ့ ေမာင္ေမာင္ စိတ္ေတြ လႈပ္႐ွားလာပါေတာ့တယ္။ ထဘီေလးကို စြက္လိုက္ပီး ေရစို ထဘီကိုခြၽက္ခ်လိုက္ေတာ့ ေအာက္ ကထဘီက အရင္ကြၽက္ၾကပီးအေပၚ က ထဘီကအေပၚကိုမေရာက္ေသး ေတာ့ ျဖဴေဖြးႏုပီး အိစက္တင္းကား ေနတဲ့ဖင္သားႀကီးကို ဖ်က္ကနဲျမင္ လိုက္ရတဲ့အခါမွာ ပုဆိုးအတြင္းက ေကာင္က အတင္းကာေရာကို ရံုးထလာပါေတာ့တယ္။ အဲဒီ ေကာင္ႀကီးကို လက္နဲ႔ဆုက္ကိုင္ပီး ကစားေပးရင္း ေဖြးေဖြးကိုၾကည့္ လိုက္ေတာ့ ထဘီလဲပီးသြားလို႔ ျဖန္႔ ပီးဝတ္ေနတာကိုေတြ႔လိုက္ရပါတယ္။ ထဘီကို ဖ်န္႔ဝတ္ေနေတာ့ ႏို႔ေလး ေတြကိုျမင္ေနရျပန္ပါပီ။
ဟူးးး ရင္ေမာလိုက္ပါဘိနယ္ ေဖြးရယ္..၊ ေဖြးေဖြးအိမ္ဖက္ကို ျပန္လာတာျမင္ရ တဲ့အခါမွာ အေစာကျမင္ကြင္းကိုျပန္ ပီး ပံုေဖာ္ရင္း ေမာင္ေမာင္တစ္ ေယာက္ ငါးဦးေကာ္မတီ ထိုင္ရပီေပါ့။ ခဏေနေတာ့ ေရခ်ိဳးဖို႔ေအာက္ကို ဆင္းလာေတာ့ ျဖဴျဖဴတို႔ အခန္းကို အမွတ္မထင္ ၾကည့္မိေတာ့ တံခါး ပိတ္ထားတာကိုေတြ႔ရလို႔ ဒီေကာင္မ ေလးကို ဝုန္းဖို႔ ဘယ္လိုလုပ္ရင္ ေကာင္းမလဲလို႔ ဆင္ၾကံၾကံရင္း ေအာက္ဆင္းလာခဲ့တယ္။ ေရးခ်ိဳးပီး လို႔ ညေနစာစားၾကၿပီးေတာ့ ေထြရာ ေလးပါးေျပားၾကရင္း ေဖြးေဖြးက ဘယ္ကလဲလို႔ ေမးၾကည့္ေတာ့ ျပင္ဦးလြင္ကလို႔ သိလိုက္ရပါတယ္။ ေျသာ္ ျပင္ဦးလြင္(ေမၿမိဳ႕)သူမို႔လို႔ ဒီေလာက္လွၿပီး ျဖဴေဖြးေနတာကိုးလို႔ ကြကိုယ္ေတြးေနမိလိုက္တယ္။
ေမာင္ေမာင္လဲ အေပၚထက္မွာ HP လက္ေတာ့ေလးထဲက အျပာကားေလးေတြ ေလ်ာက္ၾကည့္ေနရင္း အေတာ္ေလးၾကာေတာ့ ေအာက္ဆင္းလာေတာ့ ျဖဴျဖဴနဲ႔ေဖြးေဖြးက တီဗြီေ႐ွ႕က ဆိုဖာေပၚမွာ ထိုင္ေနၾကတာကို ေတြ႔လိုက္ရတယ္။ ေမေမကေတာ့ ဘုရား႐ွစ္ခိုးေနတယ္နဲ႔တူတယ္။ ေမာင္ေမာင္ ျဖဴျဖဴတို႔နားေရာက္ လာေတာ့ ေဖြးက.၊
“ကိုႀကီး တီဗြီၾကည့္မလို႔လား ေဖြးတို႔ က ကြီးယားကားၾကည့္မလို႔ ကိုႀကီးေရာ ၾကည့္မလား”
“ေတာ္ပါပီကြာ ကိုႀကီးက ေတာင္ကိုရီးယားကို မုန္းတယ္”
“ဟင္ ဘာလို႔လဲကိုႀကီးရ”
“အင္း ဘာလို႔လဲဆိုရင္ ဒီဖက္ေခတ္ ၾကမွ ခ်မ္းသာလာပီး လူတြင္က်ယ္ လုပ္ေနလို႔ေလ အရင္ကဆို အစဥ္ အဆက္ တ႐ုပ္ရဲ႕လက္ေအာက္ခံ မြန္ဂိုလီးယားေတြ အားေကာင္းတုန္း ကဆိုရင္ သူတို႔ကို လာမတိုက္ရေသးပဲနဲ႔ အေဝးကေန လွမ္းပီးအညံခံတာ သမိုင္းတေလ်ာက္ကို ျပန္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ဟိုလူ႔လက္ေအာက္ ေရာက္လိုက္ ဒီေအာက္ၾကလိုက္နဲ႔ ဘာမွ အစြမ္းအစမ႐ွိဘူး စစ္ပီးေခတ္မွာ အေမရိကန္ရဲ႕ ကူညီေထာက္ပံ့မႈေၾကာင့္သာ အခုလိုျဖစ္လာတာ အဲဒါေၾကာင့္ မႀကိဳက္တာ”
“ဟင္ ကိုႀကီးကလဲ အာ့နဲ႔ဇာက္ကားနဲ႔ ဘာဆိုင္လို႔လဲ ေဖြးကေတာ့ အဲဒါ ေတြမသိဘူး ၾကည့္မွာပဲ”
“ေအးပါကြာ ၾကည့္ ၾကည့္”
အဲလိုေျပာပီး ေမာင္ေမာင္ေနာက္က ေန မေယာင္မလည္ လုပ္ေနလိုက္တယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုရင္ ေဖြးဝတ္ထား တဲ့အက်ႌက လည္ပင္းတအားဟိုက္ ေနေတာ့ ႏို႔ေလးမ်ား ျမင္ရမလားလို႔ ဟီးးး။ ရာသီကလဲပူေတာ့ အက်ႌကလဲ ပါးေတာ့ ေအာက္က ဘရာအသား ေရာင္ေလးပါ ျမင္ေနရတာ ဒီလိုနဲ႔ အေတာ္ေလး မေယာင္မလည္လုပ္ပီး အေပၚကို ျပန္တက္လာခဲ့ပါတယ္။
အေပၚေရာက္ေတာ့ ခါတိုင္းဆိုရင္ ျဖဴျဖဴအခန္းကို ေမာင္ေမာင္ၾကည့္ေလ့ မ႐ွိပါဘူး။ ဒီေန႔ေတာ့ ေဖြးေၾကာင့္ပဲ ျဖဴျဖဴ ့အခန္းကို ၾကည့္ျခင္လာမိတယ္။ ေဖြးက ျဖဴျဖဴနဲ႔ အတူအိပ္ၾကေတာ့ ေဖြးနဲ႔ပက္သက္တာေလးမ်ား ျမင္ရမလားဆိုပီး တံခါးကို အသာတြန္း ၾကည့္ေတာ့ ပြင့္သြားတာနဲ႔ အထဲကို ေခါင္းဝင္ပီး ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ခါတိုင္းျဖဴျဖဴအိပ္တဲ့ ကုတင္ေဘးမွာ အိပ္တစ္လံုးခ်ထားတာကို ေတြ႔လိုက္ရတယ္။ ေဖြးရဲ႕အိပ္ဆိုတာေသျခာတယ္။ ျဖဴျဖဴမွာ အဲလိုအိပ္မ႐ွိဘူး။ တစ္အိမ္ထဲဆိုေတာ့ သိေနတာေပါ့ နံရံနားက တန္းမွာလဲ ပင္တီပန္း ေရာင္ ဘရာ ပန္းေရာင္ရယ္ အျပာ ပင္တီနဲ႔ဘရာ ရယ္ကိုေတြ႔လိုက္ရတယ္။ ဘယ္ဟာက ဘယ္သူ႔ဟာဆိုတာ ခန္႔မွန္းဖို႔လြယ္ပါတယ္။ ျဖဴျဖဴက ကိုယ္လံုးျပည့္တယ္။ ေဖြးက သြယ္တယ္ေလ။ ပန္းေရာင္ေလးေတြက ဆိုက္ေသးေနတာေတြ႔ရေတာ့ ေဖြး ဟာဆိုတာေသျခာပီေပါ့။
ဒါနဲ႔ပဲ ကိုင္ၾကည့္ျခင္စိတ္က တားမရေတာ့ ဘူး ျဖဴျဖဴတို႔ကလဲ ကိုရီးယားကား ၾကည့္ေနတာဆိုေတာ့ အေတာ္နဲ႔ တက္မလာေသးဘူးဆ္ိုတာ ေသျခာ တယ္။ ဒါနဲ႔ အခန္းထဲကိုဝင္ပီး ပင္တီပန္းေရာင္ေလးကို ကိုင္ပီး ျဖန္႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သိပ္မေျခာက္ေသးတာ ကိုေတြ႔လိုက္ရတယ္။ ညေနကမွ ေလ်ာ္ထားလို႔ေနမယ္ဆိုပီး ပင္တီ ဂြဆံုေလးကို နမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ခပ္သင္းသင္းနဲ႔ ေမႊးပ်ံ့တဲ့ ရနံ႔တစ္ခု ကိုရလိုက္တယ္။ အားစိုက္ပီး နမ္း ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေမႊးပ်ံတဲ့ရနံ႔ရဲ႕ ေအာက္က အနံ႔တစ္ခုကို ရလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီအနံ႔ကို ႐ွဴ႐ိႈက္ေနရင္း ေခါင္းထဲမွာ ရီေဝေဝေလးျဖစ္လာရ ေတာ့တာပါပဲ။ အပ်ိဳေလးရဲ႕ ပင္တီ ဆိုတဲ့အသိရယ္ အဲဒီရီေဝေဝ မူးယစ္ ေစတဲ့ ရနံ႔ရယ္ေၾကာင့္ ေပါင္ၾကားက ေကာင္ကလဲ မေျပာမဆိုနဲ႔ ေဂါင္း ေထာင္ပီးထလာျပန္တာေပါ့။ ျဖဴ႕တို႔ အခန္းထဲမွာေတာ့ မျဖစ္ေသးပါဘူး ေလ ဆိုပီး ျပန္ထြက္လာရေပမဲ့ အေစာကရခဲ့တဲ့ပင္တီနံ႔ေလးကို ေတာ့ ျပန္ပီးအမွတ္ရပါေသးတယ္။
အိပ္ယာေပၚမွာ ညီေတာ္ေမာင္နဲ႔ ကစားေနရင္း ဒီေကာင္က ေမာႀကီး ပန္းႀကီးနဲ႔ အန္ခ်လိုက္ေတာ့တာေပါ့။ အဲျကမွပဲ လူလဲေနသာ ထိုင္သာ႐ွိ သြားေတာ့တယ္။ အင္းးးမနက္ဖန္ ႐ႈခင္းသာ ေရာက္ရင္ေတာ့ ေဖြးနဲ႔ ရင္းႏွီးေအာင္ လုပ္ပီး အီစီကလီ လုပ္ ရဦးမယ္ေတြးရင္း ေမွးကနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားပါေတာ့တယ္။
ပံုမွန္ဆို လင္းပီးအေတာ္ၾကာမွ အိပ္ယာက ႏိုးတက္တဲ့ ေမာင္ေမာင္တစ္ေယာက္ ဒီကေန႔ေတာ့ ေစာစီးစြာႏိုး လာခဲ့ပါတယ္။ အိမ္ေအာက္ထပ္ကို ဆင္းလားပီး ေရကန္႐ွိရာသြားမယ္ အလုပ္မွာ ေမေမက၊
“သားႀကီး ဒီေန႔အေစာႀကီးထေနပါ လား ဘာစိတ္ကူးေတြ ေပါက္ေနလို႔ လဲ”
“ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး ေမေမရယ္ မေန႔ ညက ေစာေစာအိပ္လိုက္လို႔ ဒီေန႔ ေစာႏိုးေနတာပါ မနက္စာ ဘာ႐ွိလဲေမေမ”
“သားႀကီးႀကိဳက္တဲ့ ေကာက္ညႇင္း ေပါင္း ေပါင္းထားတယ္ဆိတ္သား ေျခာက္ဖုက္ေလးနဲ႔ စားေပါ့ ”
“ဟုတ္ေမေမ အဲဒါဆို သား ဒီေန႔ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မသြားေတာ့ဘူး”
ေမေမ့ကိုေျပာၿပီး ေရကန္႐ွိရာကိုလာ ခဲ့ပါတယ္။ သြားတိုက္ မ်က္နာသစ္ပီး အိမ္ဖက္ျပန္အလာမွာ ေဖြး ကို ေတြ႔လိုက္ရလို႔။
“ေဖြးေဖြး မ်က္နာသစ္မလို႔လား ျဖဴျဖဴ ကေတာ့ မႏိုးေသးဘူးမလား”
“ဟုတ္ ကိုႀကီး ျဖဴကအိပ္ေနခဲ့တယ္”
“သိတယ္ေလ ကိုယ့္ညီမအေၾကာင္း ေနဖင္ထိုးမွ ထတဲ့ေကာင္မေလး”
ေျပာရင္းနဲ႔ပဲ အိမ္ဖက္ကိုျပန္လာပီး မနက္စာကို စားလိုက္ပါတယ္။ စားပီးတဲ့ထိ ေဖြးနဲ႔ျဖဴရဲ႕ အရိပ္ေယာင္ ကိုေတာင္မျမင္ရေသးတာနဲ႔ အိမ္ေပၚ တက္လာပီး အခန္းထဲမွာ ဖြဘုက္ သံုးေနလိုက္ပါတယ္။ ဒီေန႔က ေမာင္ ေမာင္ရဲ႕ နားရက္ဆိုေတာ့ ေအးေဆးပါပဲ။ Noti ေတြကို စစ္ၾကည့္ေနရင္း ဟိုဟိုဒီဒီ ေလ်ာက္ၾကည့္ေနမိတယ္။ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ၾကာသြားမွန္း မသိဘူး အခန္းတံခါးကို ေခါက္တဲ့ အသံၾကားမွပဲ ဖုန္းကေန မ်က္နာကို ခြာပီး အသံလွမ္းျပဳလိုက္ပါတယ္။
“ေအး ျဖဴျဖဴလား ေျပာေလ”
“ကိုုႀကီး ျဖဴတို႔ုျပင္ဆင္ပီးပီ သြားၾကစို႔”
“ေအးေအး ညီမေလး ခဏ လာပီ”
ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ ထပီးအဝတ္စားလဲ လိုက္ပါတယ္။ ဆိုင္ကယ္နဲ႔သြားၾကမွာဆိုေတာ့ အဆင္ေျပေအာင္ ေအာက္က ဂ်င္းေဘာင္းဘီ အနက္ ေဖ်ာ့ေျဖာ့နဲ႔ အေပၚက giorenzo တီ႐ွပ္အနီကို ဝတ္လိုက္ပါတယ္။ ဖုန္းနဲ႔ power bank ကိုေတာ့ လြယ္ တဲ့အိပ္ထဲပဲ ထဲ့ပီး ေအာက္ထပ္ကို ဆင္းလာေတာ့ ျဖဴနဲ႔ေဖြးက အိမ္ရဲ႕ အေပါက္ဝေတာင္ ေရာက္ေနၾကပီ။
“ျဖဴျဖဴ ညီမေလး ကိုႀကီးဆိုင္ကယ္နဲ႔ ပဲ သြားၾကမလား”
“ဟုတ္ကိုႀကီး သံုးေယာက္ရတယ္ မလား”
“ေအး ရပါတယ္”
ေျပာရင္းနဲ႔အိမ္ေဘးက ဂိုေထာင္ထဲ က ဆိုင္ကယ္ကို ေမာင္ေမာင္ စီးပီး ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ ဆိုင္ကယ္က FZ ဆိုေတာ့ သံုးေယာက္ကေတာ့ အသာေလး စီးလို႔ရတာေပါ့။
“ျဖဴ ေရ ငါကေနာက္ဆံုးက မေနရဲဘူး အလည္က ထိုင္မယ္ေနာ္ နင္က ေနာက္ကထိုင္ေပါ့”
“ေအးပါဟာ ရပါတယ္ ငါက႐ိုးေနပါပီ”
ေဖြးက ျဖဴ႕ ကိုေျပာေနရင္းနဲ႔ပဲ ဆိုင္ ကယ္နားကို ေရာက္လာပီး ခြတက္ လိုက္ပါတယ္။ ေဖြးဝတ္ထားတာက ေပါ့ေပါ့ပါးပါး႐ွိတဲ့ အျဖဴေရာင္ေဘာင္း ဘီအပြ ဒူးဖံုးေလးနဲ့ဆိုေတာ့ အသာ ေလး ခြထိုင္လို႔ရေနပါတယ္။ အညာရဲ႕ ရာသီဥတုနဲ႔ကလဲ ဒီလိုမ်ိဳး အဝတ္ နဲ႔မွပဲ ေနသာ ထိုင္သာ ႐ွိမွာျဖစ္ပါတယ္။ ျဖဴျဖဴလဲ ေဖြးလိုပါပဲ အေပၚက မိန္းမဝတ္႐ွပ္ေလးေတြ ကိုယ္စီဝတ္ ထားၾကပါတယ္။ ျဖဴျဖဴေနာက္ကေန တက္ထိုင္လိုက္ေတာ့.၊
“ျဖဴျဖဴ ရတယ္မလား အဆင္ေျပလား ေဖြးေရာ ရလား”
“ဟုတ္ကိုႀကီး ရတယ္ ေမာင္းေတာ့”
အဲဒါနဲ႔ပဲ ေမာင္ေမာင္က ေမာင္းထြက္ လာခဲ့ပါတယ္။ အေတာ္ေလးသြားမိေတာ့ လမ္းက ေျမသားလမ္းေပၚကို ေရာက္လာပါတယ္။ ေျမလမ္းဆိုေတာ့ ခ်ိင့္ေတြ ဂဲ ေတြနဲ႔ေပါ့။ ဆိုင္ကယ္က ခုန္ပီး ေဖြးက ေ႐ွ႕ကို တေျဖးေျဖးတိုးလာေတာ့ သူမရဲ႕ လံုးက်စ္ေနတဲ့ ရင္သားေလးေတြနဲ႔ ေမာင္ေမာင္ရဲ႕ ေၾကာကို ကပ္မိေနပါ တယ္။ ေမာင္ေမာင္ကလဲ ဒီယံုျမင္ လို႔ ဒီခ်ံဳထြင္တာေလ တမင္ကို ခ်ိင့္ ေတြထဲ ေမာင္းခ်ေနတာ ၾကာေတာ့ နဲနဲမ်ားေနေလာက္ပီ ဆိုပီး လမ္း ေကာင္းရာပဲေရြးပီး စီးလာလိုက္ပါ တယ္။ ေဖြးနဲ႔ျဖဴကေတာ့ ေနာက္ကေန စကားေတြ ေရပက္မဝင္ေအာင္ေျပာ ၿပီး လိုက္လာၾကပါတယ္။
နာရီဝတ္ မ႐ွိတစ္႐ွိမွာေတာ့ ႐ႈခင္းသာ ျခံကို ေရာက္လာၾကပါပီ။ ျခံဝင္ေပါက္ကေန ဝင္လာပီး ကိုက္ႏွစ္ရာေလာက္ေန ေတာ့ ဘႀကီးရဲ႕ အိမ္ေ႐ွ႕ကိုေရာက္ လာပါပီ။ ဘႀကီးက အညာသားႀကီး ပီသစြာ အေပၚက အက်ႌ ခြၽတ္နဲ႔ ေအာက္က ဆိပ္ခြန္က ယက္လုပ္တဲ့ ဝင္းေမာ္ဦး ပုဆိုးၾကမ္းတစ္ထည္ကို တိုတိုပါေအာင္ ဝတ္ထားပါတယ္။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကြမ္းစားလာခဲ့တဲ့ သြားေတြကေတာ့ အညိဳေရာင္ကို ေက်ာ္ပီး အမဲဖက္ကိုသန္းေနပါၿပီ။ ေမာင္ေမာင္တို႔ ေရာက္လာတာကို ျမင္ေတာ့ သြားအမဲႀကီးေတြ ေပၚ ေအာင္ အားရပါးရ ျပံဳးလိုက္ပီး..၊
“ေမာင္ေမာင္တို႔ေမာင္ႏွမပါလားေဟ့ မလာတာေတာင္ ၾကာပါပီလားကြာ”
“ဟုတ္တယ္ ဘႀကီးေရ က်ေနာ္လဲ မအားတာနဲ႔ မေရာက္ျဖစ္တာ အခုက ညီမေလးနဲ႔ သူ႔သူငယ္ခ်င္းက လာျခင္တယ္ဆိုလို႔ လိုက္ပို႔တာေလ အိမ္မွာ က ပူလို႔ဘႀကီးရ”
“ေအးကြ ဟုတ္တယ္ ဒီမွာေတာ့ ျခံထဲဆိုေတာ့ အပူသက္သာေသး တာေပါ့ကြာ”
“ထိုင္ၾကေဟ့ ငါတူမတို႔လဲ ေရာက္ တုန္းေရာက္ခိုက္ လြတ္လြတ္လပ္ လပ္ေနၾကကြာ.. ဘႀကီးကေတာ့ ၿမိဳ႕ထဲမွာဝယ္စရာေလးေတြ႐ွိလို႔ သြားလိုက္ဦးမယ္ အစက အိမ္ပိတ္ထားခဲ့ မလို႔ မင္းတို႔ေရာက္လာေတာ့ လူ ေစာင့္ရတာနဲ႔ အေတာ္ပဲေဟ့”
ေျပာရင္းနဲ႔ပဲ ဘႀကီးက သူ႔ဆိုင္ကယ္ အေဟာင္းေလးစီးပီး ထြက္သြားပါ တယ္။ ေဖြးကေတာ့ သရက္ပင္ေျခ ရင္းက ကြပ္ပ်စ္ေပၚမွာ သြားထိုင္ေန ေလရဲ႕ ဒါနဲ႔ေမာင္ေမာင္လဲျဖဴျဖဴ ့ကို.၊
“ညီမေလး နင့္သူငယ္ခ်င္းကလွတယ္ ေနာ္ ခ်စ္စရာေလး.. ဂ်နီဖာ ေလာရင့္ နဲ႔တူတယ္”
(ဒါက ေက်ာ္ရဲ႕အသဲတစ္ခ်မ္းကို ထဲ့ေရးတာပါ)😀😀😀
“ဘာလဲ ကိုႀကီးက စိတ္ဝင္စားေနလို႔ လား အာ့ဆို ကြကိုယ္ႀကိဳးစားေတာ့”
“ဟာ ညီမေလးကလဲ အဲလိုမဟုတ္ပါ ဘူးဟ ဒီတိုင္းေျပာျပတာပါ ဟီး”
“အံမယ္ ကိုႀကီးေနာ္ မသိတာၾကေန တာပဲ မေန႔ကလဲ ကိုႀကီးမ်က္လံုး ေတြက ေဖြးအေပၚမွာၾကည့္ပဲ ဟြန္း မူေနရေသးတယ္”
“ေအးပါညီမေလးရာ ေဖြးေဖြးကို ကိုႀကီး စိတ္ဝင္စားမိေန တယ္ဆိုတာ ကိုႀကီးဝန္ခံပါတယ္”
“ညီမေလးက ေဖြးကိုေျပာထားပါ တယ္ကိုႀကီးရဲ႕ ျဖဴကိုႀကီးက ဘယ္လို ေခ်ာေၾကာင္း ဘယ္လိုေတာ္ေၾကာင္းေတြေပါ့ ေဖြးကလဲကိုႀကီးကို စိတ္ဝင္ စားတဲ့ပံုပါပဲ မေန႔ညက ညီမေလးက ေဖြးကို ေမးၾကည့္တယ္.. ငါ့ကိုႀကီးက ဘယ္လိုလဲလို႔ သူက အင္းတဲ့ ဟဲ့ ဘာအင္းလဲဆိုေတာ့ မဆိုးပါဘူး စိတ္ရင္းေကာင္းပီး ၾကင္နာတက္တဲ့ ပံုစံမ်ိဳးတဲ့”😛
“ဟုတ္လား အာ့ဆိုရင္ေတာ့အဆင္း ကို ဘီးသာ တပ္ေပးလိုက္ေတာ့ကြာ ဟင္းးဟင္းး”
ေမာင္ေမာင္နဲ႔ျဖဴျဖဴတို႔စကားေျပာရင္း ေဖြး႐ွိရာကို လာလိုက္ေတာ့ ျဖဴျဖဴက သူ႔သူငယ္ခ်င္းေဘးမွာ ဝင္ထိုင္းရင္း..၊
“ေဖြး ဘယ္နဲ႔လဲ ဒီမွာက ေအးခ်မ္း တယ္မလား”
“ဟုတ္တယ္ျဖဴရဲ႕ ေနရတာေအးေန တာပဲ”
“ေဖြး ငါတို႔ ေခ်ာင္းေဘးမွာသြားထိုင္ ရေအာင္ အိမ္ကယူလာတဲ့ စားစရာ ေတြလဲ အဲမွာပဲ စားရေအာင္ေလ ကိုႀကီးဝယ္လာခဲ့တဲ့ဘီယာ ငါးလံုးေရာ အဲမွာေသာက္ၾကရေအာင္”
ေမာင္ေမာင္က ဒီကိုအလာမွာ လမ္း မွာ႐ွိတဲ့ ဆိုင္ကေန ျမန္မာဘီယာ ငါး လံုးနဲ႔ ေရခဲေတြကို ဝယ္လာခဲ့ပါတယ္။ ျခံထဲမွာ ေအးေဆးေသာက္ရေအာင္ ဆိုပီးေတာ့ေပါ့။ အဲဒါကို မိျဖဴ က အပိုင္စီးျခင္ေနတာ ဒါလဲေကာင္းပါ တယ္။ သူတို႔မူးလာရင္ ေမာင္ေမာင္ တို႔ဂြင္ထဲ ဝင္လာတာေပါ့လို႔ ေတြးပီး အင္း သူတို႔သာ ငါ့အေတြးေတြသိလို႔ ကေတာ့ မ်က္နာပူစရာႀကီး ဟီး။ ကြကိုယ္ေတြးပီး ကြကိုယ္႐ွက္ျပံဳး ျပံဳးမိလိုက္ပါတယ္။ ေခ်ာင္းေဘးက အရိပ္ေကာင္းတဲ့အပင္ႀကီးေအာက္မွာ ျဖဴျဖဴက တ႐ုပ္ပိုက္ဖ်ာေလးခင္းပီး ေဖြးေဖြးက စားစရာေတြထဲ့လာတဲ့ ျခင္းႏွစ္ျခင္းကို ခ်လိုက္ပါတယ္။ ေမာင္ေမာင္လဲ ဘီယာနဲ႔ ေရခဲထဲ့ ထားတဲ့အိပ္ကိုခ်လိုက္ပါတယ္။
“ျဖဴျဖဴ ေမေမက ဘာေတြထဲ့ေပးလိုက္ တာလဲ”
“ေန႔လည္စာရယ္ ညီမေလးတို႔ အစာ ေျပစားရေအာင္ အာလူသီးကိုအဝိုင္း လိုက္လွီးပီး ေၾကာ္ထားတာရယ္ မေနကဝယ္ထားတဲ့ ဝက္သားသံုး ထပ္သားကို ကင္ထားတာရယ္ ပါ”
“အဲဒါဆိုရင္ အေတာ္ပဲျဖဴေရ ေဖြးတို႔ အၿမီးရတာေပါ့ ဘီယာနဲ႔ေလ ခ္ခ္”
“ေအးပါ ဆရာမတို႔ရယ္ ဆရာမတို႔သ ေဘာပါပဲ ဒီတိုင္းဆိုရင္ ကိုႀကီးေတာင္ လက္ေ႐ွာင္ေနရမလားပဲ”
အဲလိုနဲ႔ပဲ ေတာင္ေလေလးတျဖဴးျဖဴး ေအာက္မွာ ေမာင္2တို႔ ဘီယာေလး ေသာက္လိုက္ အၿမီးေလးစားလိုက္ နဲ႔ အေတာ္ကို ဟုတ္ေနၾကပါေတာ့ တယ္။ တစ္နာရီေလာက္ စကားေျပာ ေနၾကရင္း ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ အေတာ္ေလး စကားေတြသြက္လာ ၾကပါတယ္။ ျဖဴျဖဴက ပိုဆိုးပီး ေရထဲ ခုန္ခ်မယ္နဲ႔ တကဲကဲ လုပ္ေနေတာ့ တာပဲ။ အဲဒါနဲ႔..၊
“ျဖဴျဖဴ ညီမေလးက ေရထဲဆင္းႏိုင္လို႔လား မူးပီး ေရနစ္ဦးမယ္ေနာ္”
“ေအာင္မာ ဘာလို႔မူးရမွာလဲ ၾကည့္ ေနကိုႀကီး ညီမေလးတို႔ဆင္းျပမယ္ လာ ေဖြး ငါတို႔ေရကူးရေအာင္”
“အယ္ ျဖဴရယ္ ဒီအဝတ္စားေတြနဲ႔ ေရထဲ ဆင္းရမွာလား ပီးေတာ့ဘာျပန္ ဝတ္ၾကမွာလဲ”
“ဟဲ့ ေနက ဒီေလာက္ပူေနတာ ေရစို လဲ ခဏေပါ့ ျပန္ေျခာက္လာမွာပဲ”
“ကိုႀကီးေရာ ေရမကူးဘူးလား ညီမေလးတို႔ အတူကူးၾကမယ္ ငယ္ငယ္ကလို ၿပိဳင္ကူးၾကမယ္ေလ”
ေျပာရင္းနဲ႔ကို ျဖဴျဖဴက ေရထဲဆင္း သြားလို႔ ေဖြးလဲေနာက္ကေနလိုက္ သြားပါတယ္။ ေမာင္ေမာင္လဲ ေနာက္ ကလိုက္သြားရင္း ေရထဲမဆင္းေသးပဲ ကမ္းေပၚကေနပဲ ၾကည့္ေနလိုက္ ပါတယ္။ ျဖဴးကေတာ့ ေရကူးကြၽမ္းလို႔ ခဏနဲ႔ ေခ်ာင္းအလည္ေတာင္ေရာက္ ေနပါပီ။ ေဖြးကေတာ့ ျပင္ဦးလြင္သူမို႔ ေရမကူးတက္တာလား ေရေၾကာက္ တာလားေတာ့မသိဘူး ကမ္းစပ္နား ေလးမွာပဲ ေခါင္းေလးကို ေရထဲငုက္လိုက္ ေခါင္းေလး ျပန္ေဖာ္လိုက္နဲ႔ လုပ္ေနပါတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ၊
“ေဖြးေဖြး ေခ်ာင္းအလည္ထိသြားေလ ေရက တအားမနက္ပါဘူး ေရမကူး တက္လို႔လား”
“ဟုတ္ ကိုႀကီး ေဖြးက ေရမကူးတက္ ဘူးရယ္”
“ဟုတ္လား အဲဒါဆို ကိုႀကီးတြဲေခၚ ေပးရမလား ေရလည္ကိုေလ”
အဲအခ်ိန္မွာပဲ ျဖဴျဖဴက ေခ်ာင္းတဖက္ ကိုေတာင္ ေရာက္သြားလို႔ ေဖြးကို လွမ္းေခၚေနပါတယ္။ ျဖဴျဖဴက ေဖြးကို ေရကူးတက္တယ္လို႔ ထင္ေနတာ ေနမယ္။
“လာ ေဖြးေဖြး ကိုႀကီးကိုကိုင္ထား ဘာမွ ေၾကာက္စရာမ႐ွိဘူး လူေတြက ေရနစ္လဲ နာရီဝက္အတြင္းမွာ မေသဘူး မေၾကာက္နဲ႔”
“ဟင့္ ကိုႀကီးေျပာတာႀကီးကလဲ ေၾကာက္ပါတယ္ ဆိုမွကို”
“ကဲပါ ေဖြးေဖြးေၾကာက္တယ္ဆိုရင္လဲ ကိုႀကီးေက်ာေပၚကို ဂုန္းပိုးထား ေလဟုတ္ပီလား”
“ဟုတ္ ကိုႀကီး ကန္ေတာ့ေနာ္ ေဖြး ကိုႀကီးေက်ာေပၚတက္မယ္”
ေမာင္ေမာင္ရဲ႕ေက်ာေပၚကို ေဖြးက တက္မယ္ဆိုေတာ့ ေမာင္ေမာင့္ရင္ ထဲမွာ တ႐ုပ္နဂါးပြဲႀကီး လွဲ႔ပီေပါ့။ ေဖြးတက္လို႔ရေအာင္ ခါးကိုနဲနဲကုန္း ေပးလိုက္ေတာ့ ေမာင္ေမာင္ရဲ႕ဂုတ္ ကိုကိုင္ပီး ေဖြးက တက္လိုက္ပါ တယ္။ ေဖြးရဲ႕ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္း ကေတာ့ ေမာင္ေမာင္ရဲ႕ ခါးကိုခြလို႔ ေရထဲကိုတေျဖးေျဖးဆင္းလာလို႔ ရင္ေခါင္းေလာက္ေရာက္လာေတာ့ ေရေၾကာက္တဲ့ေဖြးက ေမာင္ေမာင္ ရဲ႕လည္ပင္းကို အတင္းကာေရာဖက္ ထားေတာ့ သူမရဲ႕ ရင္သားေလးေတြ က ေမာင္ေမာင္ရဲ႕ေက်ာမွာ ကပ္ေန ပါေတာ့တယ္။ အက်ႌကလဲ အပါးစား ေရစိုေနလို႔ ျမင္ရတဲ့ ဘရာအသား ေရာင္ေလးကလဲ ခပ္ေျပာ့ေပ်ာ့ေလး ထင္တယ္။ ေမာင္ေမာင္ရဲ႕ ေက်ာက ေနတစ္ဆင့္ ႏူးညံ႔လွတဲ့ ႏို႔ေလးေတြ ရဲ႕အထိေတြ႔ကို ခံစားမိေနပါေတာ့ တယ္။ ေဖြးကေတာ့ သတိထားမိဟန္ မတူပါဘူး။ ေရေၾကာက္တာနဲ႔ ေမာင္ ေမာင္ခါးကို ေျခေထာက္နဲ႔ အတင္းခြ ပီး ဖက္ထားေနပါတယ္။ ေခ်ာင္းလည္ ေလာက္ေရာက္လာေတာ့ ေရက ပုခံုးနားကို ေရာက္လုလုျဖစ္လာေတာ့။
“ကိုႀကီး ေတာ္ပီ ျပန္လွည့္ေတာ့ ေရ ေတြက နက္လာပီ ေဖြးေၾကာက္တယ္”
“ေအးေအး”
လို႔ေျပာပီး ျပန္လွဲ႔လာခဲ့ပါ တယ္ ေရအနက္က ေမာင္ေမာင္ရဲ႕ ရင္ဖက္ေလာက္႐ွိတဲ့ေနရာကိုေရာက္ ေတာ့။
“ေဖြးေအာက္ဆင္းၾကည့္ ပါလား ကိုႀကီး ကိုင္ထားေပးမယ္ မေၾကာက္နဲ႔ ကိုႀကီး႐ွိတယ္ ရဲရဲသာ ဆင္း”
“ဟုတ္ကိုႀကီး ေဖြးခဏေလာက္ဆင္း ၾကည့္မယ္ ေၾကာက္ရင္ေတာ့ ကိုႀကီး အေပၚျပန္တက္မွာေနာ္ ”
“ေအးပါကြာ ႀကိဳက္တဲ့အခ်ိန္တက္ပါ”
ေျပာရင္းနဲ႔ေမာင္ေမာင္က ေက်ာေပၚ က ေဖြးေဖြးကို ေလ်ာခ်လိုက္ပါတယ္။ ေရက အရပ္ ၅ေပ ၈လက္မ ႐ွိတဲ့ ေမာင္ေမာင္နဲ႔သာ ရင္ဖက္ဆိုေပမဲ့ ငါးေပသံုးလက္မေလာက္ပဲ ႐ွိတဲ့ ေဖြးအတြက္ကေတာ့ ပခံုးကိုေတာင္ ေရာက္ေနပါတယ္။ ေမာင္ေမာင္ရဲ႕ ေက်ာေပၚကေန ဆင္းလိုက္တဲ့ ေဖြး ိုကို မ်က္နာျခင္းဆိုင္လွဲ႔ပီး ပုခံုးေလးကို ထိန္းေပးပီးကိုင္ထားလိုက္ပါ တယ္။ ေဖြးကေတာ့ ေမာင္ေမာင္ရဲ႕ လည္ပင္းကို လက္ႏွစ္ဖက္ဖက္နဲ႔ ဖက္ထားပီး ခိုတဲြထားရင္း ကိုယ္လံုး ေလးကို ေမာင္ေမာင္ရဲ႕ ရင္ဖက္နဲ႔ ပူးကပ္ထားပါတယ္။ ၾကည့္ရတာ ေျခေထာက္နဲ႔ ေအာက္ၾကမ္းျပင္နဲ႔ မထိဘူးထင္တယ္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေမာင္ေမာင္ရဲ႕ ႏွလံုးခုန္သံေတြက ေတာ့ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ျမန္လာခဲ့ပါပီ။ မသိရင္ ႏွလံုးေရာဂါသည္ ႏွလံုး ေဖာက္ေနတယ္လို႔ေတာင္ ထင္ရပါ တယ္။ စဲြလမ္းခ်စ္ေနရတဲ့သူေလးနဲ႔ အခုလို နီးကပ္စြာေနရေတာ့ ေမာင္ ေမာင္ရဲ႕စိတ္ေတြဟာ စိ္တ္နဲ႔ကိုယ္နဲ႔ မကပ္သလိုျဖစ္ပီး ေဖြးရဲ႕မ်က္နာ ေလးကို သတိလက္လႊတ္ ေငးေမာ ၾကည့္ေနမိပါေတာ့တယ္။ ေဖြးကေတာ့ သူဘာသာေၾကာက္ေနတာနဲ႔ ေမာင္ ေမာင္ရဲ႕ သတိ္လက္လြတ္အၾကည့္ ေတြကို ခ်က္ျခင္းမသိပါဘူး။ ေမာင္ ေမာင္ဆီက စကားသံမၾကားရေတာ့ မွ မ်က္နာေလးကိုေမာ့ၿပီးု ၾကည့္လိုက္ ေတာ့ သူမရဲ႕မ်က္နာေလးကို စူးစူး စိုက္ ငံု႔ၾကည့္ေနတဲ့ အၾကည့္ေတြကို ျမင္သြားပီး၊
“ကိုႀကီး ဘာေတြဒီေလာက္ၾကည့္ေန တာလဲ ကိုုႀကီးေနာ္ ဟင္း”
“ေဖြးကအရမ္းလွေနလို႔ၾကည့္ေနမိ တာပါကြာ တကယ္သိလား”
ေျပာရင္းနဲ႔ ေဖြးရဲ႕ခါးေလးကို လက္ တစ္ဖက္နဲ႔ မသိမသာဖက္ပီး ေ႐ွ႕ကို ဆြဲယူလိုက္ေတာ့ ေဖြးကလဲ ႐ွက္ျပံဳး ေလးနဲ႔ ေမာင္ေမာင္ရဲ႕ ရင္ခြင္ထဲကို မသိသလိုေလး တိုးဝင္လာပါတယ္။ ႏူးညံ႔တဲ့ အထိေတြ့ေလးေတြေၾကာင့္ ေဘာင္းဘီေအာက္က ေကာင္ကလဲ ႐ုန္းထလို႔ လာေနပါပီ။ ေဖြးကလဲ ဘာမွ မသိသလို မ်က္နာေပးနဲ႔လုပ္ ေနေတာ့ ေမာင္ေမာင့္စိတ္ထဲမွာ အူ ယားလာတာတဲ့ ေဖြးရဲ႕နဖူးျပင္ေလး ကို ဖ်က္ကနဲ ကုန္းနမ္းလိုက္ပါတယ္။
“ဟင့္ ကိုႀကီးေနာ္ ဘာလုပ္တာလဲ ေဖြးက ကိုႀကီးရည္းစားမွ မဟုတ္တာ နမ္းစရာလား”
ေျပာေနေပမဲ့ ေဖြးရဲ႕မ်က္နာေပၚမွာ စိတ္ဆိုးတဲ့ အမူယာမ်ိဳးမ႐ွိပဲ ေၾကနပ္ သေဘာၾကတဲ့ အမူယာမ်ိဳးပဲ ႐ွိေနတာ ေၾကာင့္ ၊
“ေဖြး ကိုႀကီးက ေဖြးကို ဘာလို႔နမ္းတာလဲ သိလား”
“သိဘူး သြား ေျပာနဲ႔”
“မရဘူး ေျပာမွာပဲ ေဖြးကို ကိုႀကီး ခ်စ္ေနမိပီ”
“ဟင့္ ကိုႀကီးကလဲ ေတြ႔တာျဖင့္ ႏွစ္ရက္ပဲ ႐ွိေသးတာကို”
“ေဖြးရယ္ အခ်စ္မွာ ရက္ေတြမလိုပါ ဘူးကြာ ကိုႀကီးက ေဖြးကို ျမင္ျမင္ ျခင္း ခ်စ္သြားမိတာ”
ေမာင္ေမာင္ကေဖြးကိုခ်စ္တဲ့ အေၾကာင္းေတြဆက္ပီး ေျပာမလို႔ ႐ွိေသးတယ္။ ဟိုဖက္ကမ္းကေန ျဖဴက ျပန္ေရာက္လာပါေတာ့တယ္။ အဲၾကမွ ေမာင္ေမာင္လဲ ေဖြးရဲ႕ကိုယ္ လံုးေလးကို လႊတ္ေပးလိုက္ရင္း၊
“ေဖြး ေအးသြားပီမလား ကမ္းေပၚ တက္ေတာ့မလား”
“ဟုတ္ ကိုႀကီး ေအးပီး လန္းသြား တာပဲ ျဖဴေရာ ေတာ္ပီမလား”
“ေအး ေတာ္ပီ ငါက ဟိုဖက္ကမ္း ေရာက္ေနတုန္း ကိုႀကီးနဲ႔ေဖြးနဲ႔ ဘာ ေတြေျပာေနၾကတာလဲ ၾကည့္ရတာ ေတာ့ အင္းး”
“ျဖဴေနာ္ ေဖြးကို မစနဲ႔ ဒီမွာ ေရထဲမွာ မနဲေနေနရတဲ့ဟာကို”
“ကဲပါ ျဖဴျဖဴရာ ေဖြးေဖြးကို စမေနပါနဲ႔ အေပၚတက္ပီး ေန႔လည္စာ စားၾက စို႔ ဟုတ္ပီလား”
ေမာင္ေမာင္ကေျပာရင္းနဲ႔ ေဖြးကိုတြဲ ေခၚပီး ကမ္းေပၚကိုတက္လာခဲ့ပါ တယ္။ အေပၚေရာက္ေတာ့ ေဖြးရဲ႕ ေနာက္ပိုင္းကို မသိမသာၾကည့္မိ ျပန္ေတာ့ ရင္ေတြ ဘေလာင္ဆူရျပန္ ပီေပါ့။ နဲနဲပြတဲ့ ေဘာင္းဘီေလးက ေရေတြစိုပီး ဖင္ေလးမွာ ကပ္ေနေတာ့ ဖင္လံုးေလးေတြကတငး္ပီး ဖင္အကြဲ ေၾကာင္း အရာေလးနဲ႔ ပင္တီအနား ေလးကလဲ ထင္းထင္းေလးျဖစ္ေန ေတာ့ ေနာက္ပိုင္းအလွကို ပိုမိုေပၚလြင္ ္ေနေတာ့တာေပါ့ ။
ျဖဴျဖဴကေတာ့ ေဖြးကို ဟိုဖက္ခဏသြားရေအာင္ ဆိုပီး ေခၚသြားပါတယ္။ ၾကည့္ရတာ အိမ္သာလား ႐ူး႐ူးေပါက္လား တခုခု ေနမယ္ ေမာင္ေမာင္လဲ က်န္ေနေသး တဲ့ ဘီယာတစ္လံုးကိုေဖာက္ပီး ေသာက္ေနရင္း အေတြးေတြနယ္ခ်ဲ့ ေနမိပါေတာ့တယ္။ စိတ္ကူးေတြက လဲ ေရာက္တက္ရာရာေတြပါပဲ ။
ဘယ္ေလာက္ထိ ေတြးေနမိမွန္းမသိ ဘူး ျဖဴျဖဴတိူ႔စကားေျပာသံၾကားမွပဲ ေတြးေနတာေတြ ရပ္တန္႔ပီး ျဖဴျဖဴတို႔ ကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ပူအိုက္ တဲ့ရာသီေၾကာင့္ သူတို႔ဝတ္ထားတာ ေတြေတာင္ နဲနဲေျခာက္ေနတာကို ေတြ႔လိုက္ရပါတယ္။ ေမာင္ေမာင္လဲ ကြကိုယ္ ျပန္ၾကည့္မိေတာ့ ဂ်င္းသား ေဘာင္းဘီေတာင္ အနည္းငယ္ ေျခာက္စျပဳေနပါပီ ျဖဴျဖဳနဲ႔ေဖြးတို႔ အနားေရာက္လာေတာ့၊
“ကိုႀကီး ဗိုက္ဆာေနပီလားညီမေလး က ေဖြးကို ျခံရဲ႕ဟိုဖက္ကို လိုက္ျပ ေနလို႔ေလ”
“ရပါတယ္ကြာ တအားမဆာပါဘူး ညီမေလးတို္႔ဆာရင္ေတာ့ စားၾကစို႔”
ျဖဴျဖဴနဲ႔ေဖြးလဲ ဖ်ာေပၚကိုတက္ထိုင္ၾက ပီး ျခင္းထဲက စတီးခ်ိင့္ကိုဖြင့္ပီး ဖ်ာ ေပၚမွာပဲ ခ်ပီး ထမင္းစားလိုက္ၾကပါ တယ္။ စားပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ ေဖြးက ျပင္ဦးလြင္ကို အလည္လာၾကဖို႔ေျပာ ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ေရာက္တက္ရာရာ ေတြေျပာျကပီး ျခံထဲက အသီးႏွံေတြကို ခူးစားၾက ဖုန္းကိုယ္စီ ပြတ္ၾကနဲ႔ ညေနၾကေတာ့ ျပန္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ေမေမက ေဖေဖ က ဖုန္းေခၚတဲ့အေၾကာင္း မနက္ၾက ရင္ ေမာင္ေမာင္ကို ရြာဆင္းလာဖို႔ ေဖေဖက ေျပာတဲ့အေၾကာင္းကို ေျပာပါတယ္။ အဲဒီညကေတာ့ ေခ်ာင္း ေရခ်ိဳးလာေတာ့ တစိကိုယ္လံုး ႏံုးေန သလိုျဖစ္ပီး ေစာေစာပဲ အိပ္ေပ်ာ္သြား ပါတယ္။
မနက္ၾကေတာ့ေစာေစာထ ပီး ေဖေဖ႐ွိတဲ့ရြာကို ထြက္လာခဲ့ပါ တယ္။ ေမာင္ေမာင္အိမ္က ထြက္လာ ေတာ့ ေဖြးတို႔က အိပ္ေနၾကတုန္းပါ။ အဲဒီမွာပဲ ႏွစ္ရက္ေလာက္ၾကာသြား ပါတယ္။ ျဖဴျဖဴက ဖုန္းေျပာေတာ့ ေဖြး က သူ႔အိမ္က ကိစၥတစ္ခုေပၚလာလို႔ ျပန္သြားပီဆိုတဲ့ အေၾကာင္းေျပာျပပီး ေမာင္ေမာင့္ကိုလဲ ေဖြးကဖုန္းနံပါတ္ ေပးသြားတယ္လို႔ေျပာပါတယ္။
ေမာင္ေမာင္အိမ္ျပန္ေရာက္လာေတာ့ မိုးခ်ဳပ္ေနပါပီ။ ျဖဴျဖဴလဲ သူမရဲ႕အခန္းထဲ ေရာက္ေနလို႔ တံခါးသြားေခါက္ပီး ေဖြးအေၾကာင္းကို ေမးလိုက္ပါတယ္။ ျဖဴျဖဴလဲ အမ်ားႀကီး မေျပာႏိုင္ပါဘူး။ ေဖြးက အေရးတႀကီး ျပန္သြားတယ္ပဲ ေျပာျပပါတယ္။ ေဖြးနဲ႔ဖုန္းေျပာျဖစ္ ေတာ့ ေဖြးရဲ႕ေမေမ ေလွကားေပၚက ျပဳတ္ၾကလို႔ ေဆးရံုေရာက္ေနတာတဲ့ အခုစိုးရိမ္စရာ မ႐ွိေတာ့ဘူးလို႔ေျပာ ုျပတယ္။ ျဖဴျဖဴကို ႏႈတ္ဆက္ပီး အခန္း ထဲေရာက္လာေတာ့ မေရမရာျဖစ္ ေနတဲ့ မိမိရဲ႕အျဖစ္ကို အားမလိုအား မရျဖစ္ေနမိေတာ့တာပါပဲ။ ေဖြးကို ခ်စ္ တယ္လို႔ ေျပာလိုက္ေပမဲ့ ေဖြးဆီက အေျဖတစ္ခုခုကိုေတာ့ မရလိုက္ပါ ဘူး။ ေနာက္ေန႔ၾကမွပဲ ဖုန္းေခၚလိုက္ ေတာ့မယ္ ဒီေန႔ေတာ့အိပ္ေတာ့မယ္ ဆိုပီး အိပ္ယာေပၚမွာလွဲေနရင္း ဖြဘုတ္ေလးေတာ့ ၾကည့္လိုက္ဦး မယ္ဆိုၿပီး ဖြင့္ၾကည့္ေနလိုက္ပါတယ္။ ပီးမွ သတိရပီးေတာ့ ေဖြးရဲ႕Phone Number ကို Contact ထဲမွာထဲ့ထား လိုက္တယ္။ ပီးေတာ့မွ browser က ေနဝင္ပီး search လိုက္ေတာ့ ေဖြး အမည္နဲ႔ account တစ္ခုၾကလာပါ တယ္။ profilepicture ကလဲ ေဖြး အပံုနဲ႔ ၾကည့္ရတာေတာ့ ph နဲ႔လုပ္ ထားတာလား ဒါမွမဟုတ္ mail တခုခု နဲ႔လုပ္ထားေပမဲ့ ဖုန္းထဲ့ထားပီး ph ကို onlyme လုပ္မထားလို႔ ေပၚေနတာလား တစ္ခုခုပါပဲ။
ဒါနဲ႔ပဲ ေဖြး အေကာင့္ကို အပ္လိုက္ပါတယ္။ ေမာင္ေမာင္ကလဲ ဖြဘုတ္ကို အပံု အမွန္နဲ႔ပဲသံုးတာပါ။ အပ္လိုက္ပီး မၾကာခင္ လက္ခံလိုက္လို႔ မက္ဆင္ ဂ်ာကေန ဟိုင္းလိုက္ေတာ့ ျပန္ဟိုင္း လာပါတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ ေဖြး ကိုယ္က ေမာင္ေမာင္ေလ သိတယ္မလား လို႔ ေမးလိုက္ပါတယ္။ ေဖြးက ဟုတ္ သိ တယ္ အာ့ေၾကာင့္လက္ခံတာလို႔ ေျပာပီး,ကိုႀကီး ဘာလုပ္ေနလဲ ျဖဴ ေတာ့အေစာက လိုင္းေပၚမွာ ႐ွိတယ္ အခုေတာ့ အိပ္ပီေနမယ္ ေဖြးကေဆး ရံုေပၚမို႔လို႔ မအိပ္ျခင္ေသးလို႔ သံုးေန တာလို႔ ေျပာျပပါတယ္။ ေမာင္ေမာင္ လဲ ေဖြးအေမကို သက္သာလား ဘယ္လိုေနေသးလဲလို႔ ေမးေတာ့ ႏွစ္ရက္ေလာက္ေန အိမ္ျပန္နားလို႔ ရပါပီေျပာၿပီး ေျခေထာက္ကမက်ိဳး ပါဘူးတဲ့။ သာမန္အဆစ္လြဲယံုပါလို႔ ေျပာျပပါတယ္။
ေမာင္ေမာင္လဲ ေဖြးနဲ႔ေနာက္ေန႔ၾကရင္ ေအးေဆး ေျပာျခင္တယ္ လို႔ ေျပာေတာ့ ဟုတ္ ကိုႀကီး ရပါတယ္ ေဖြးက မနက္ဖန္ ၾကရင္ အိမ္ျပန္အိပ္မွာလို႔ ေျပာပါ တယ္ ေမာင္ေမာင္လဲအိပ္ျခင္လာ တာနဲ႔ ေဖြး အာ့ဆိုမနက္ဖန္ည)ၾကရင္ ေတြ႔ရေအာင္ေနာ္ အခုေတာ့ ကိုယ္ နားေတာ့မယ္လို႔ေျပာလိုက္ေတာ့ ဟုတ္ကဲ့ ကိုႀကီး ဂြတ္ည လို႔ေျပာလို႔ ေမာင္ေမာင္လဲ ျပန္ေျပာပီး အိပ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။
မနက္ေရာက္ေတာ့လဲ ေန႔စဥ္အခ်ိန္ ဇယားအတိုင္းပါပဲ။ ညေရာက္ေတာ့ ေဖြးနဲ႔ေျပာေပါ့ သံေယာဇဥ္အေငြ႔ အသက္ေတြပါတဲ့ စကားေတြေျပာ ၾကရင္းနဲ႔ ရက္နဲနဲၾကာလာေတာ့ ေဖြးဆီက ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့အေျဖကို ကိုယ္ၾကားျခင္တယ္လို႔ ေျပာေတာ့ ေဖြးက ကိုႀကီး ျပင္ဦးလြင္ကိုလာခဲ့ တဲ့ လိုင္းေပၚကေန မေျပာျခင္ဘူးလို႔ ေျပာတာနဲ႔ ေနာက္ေန႔မနက္မွာ ေမေမ့ကိုခြင့္ေတာင္းပီး ျပင္ဦးလြင္ကို အေစာျကီး တက္လာခဲ့ပါတယ္။ ေစာလြန္းေတာ့ မန္းေလးေရာက္ေတာ့ မလင္းေသးပါဘူး။ သိပၸံလမ္း ကေန ျပင္ဦးလြင္ကို တက္လာခဲ့ပီး အေတာ္ေလးၾကာမွ အလင္းေရာင္ လာပီးလင္းလာခဲ့ပါတယ္။ အိမ္က ဘာမွ မစားခဲ့ရေတာ့ အုန္းေခ်ာမွာဝင္ ပီး မနက္စာစားပါတယ္။ စားပီးေတာ့ ေရာက္ျခင္ေဇာနဲ႔ အတင္းတက္လာခဲ့ လိုက္တာ ေက်ာက္ေခ်ာရြာကိုေက်ာ္ ကနဲက စပီးတက္ရတဲ့အတက္ေတြ ကို ဂီယာကို2ခ်ိန္းပီး ေတြ႔သမ်ွကားေတြ ဆိုင္ကယ္ေတြကို အကုန္ေက်ာ္ တက္လာခဲ့တာ ေျခာက္ထပ္ေကြ႔ကို ဘယ္လိုေက်ာ္ခဲ့မွန္း မသိဘူး။ ေျခာက္ ထပ္ေကြ႔ကေန အေပၚေရာက္ေတာ့ ကားေတြ ဆိုင္ကယ္ေတြ အင္ဂ်င္ေရ ေလာင္းတဲ့ေနရာမွာ ခဏနားပီး ေရ ေလာင္းလိုက္ပီး ခ်က္ျခင္းပဲ ကီလိုမီ တာ ၁၀၀ႏႈန္းနဲ႔ တက္လာခဲ့ပါတယ္။
၂၁မိုင္ေက်ာ္ကနဲက ေတြ႔ရတဲ့ သာယာလွပတဲ့ ရြာေလးေတြ ႐ႈခင္းေတြ ကိုလဲ မခံစားအားပါဘူး။ ေဖြးက ၿမိဳ႕အဝင္က အရင္ဆံုးေတြ႔ရတဲ့ အဝိုင္းကေန ေစာင့္ေနမယ္ ပီးရင္ မဟာအံ႔ထူးကံသာ ျပည္ခ်စ္ဘုရားကို သြားဖူးၾကမယ္လို႔ ေျပာလို႔ အတင္းပဲ လီဘာကိုဆြဲေနမိပါေတာ့ တယ္။ ျပင္ဦးလြင္စစ္တကၠသိုလ္ေ႐ွ႕ေရာက္ ေတာ့ ဆိုင္ကယ္ကို ခဏရပ္ၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံကို တည္ေထာင္တဲ့ ပုဂိၢဳလ္ႀကီးေတြရဲ႕ ႐ုပ္ထုႀကီးေတြကို ဦးၫႊတ္ပီး အေလးျပဳလိုက္ပါတယ္။ ဆက္လာရင္းနဲ႔ အဝိုင္းနားကိုေရာက္ လာေတာ့ ေဖြးက လမ္းေဘးမွာ ကလစ္ဘီးေလးကို ေထာက္ထားပီး ေမာင္ေမာင္လာရာဖက္ လွမ္းၾကည့္ ေနတာကို ေတြ႔လိုက္ရပါတယ္။
ေဖြးဝတ္ထားတာက အစိမ္းႏုႏုေလး ေပၚမွာ ပြင့္ခက္အေသးေလးေတြပါ တဲ့ ထဘီနဲ႔ အက်ႌဝမ္းဆက္ေလးနဲ႔ပါ။ ကိုယ္တိုင္းနဲ႔တိၾကစြာ ခ်ဳပ္ထားေတာ့ ေဖြးရဲ႕ လွပတဲ့ ခႏၵာကိုယ္ ေကာက္ ေၾကာင္းေလးက အ႐ွိတိုင္းေပၚလြင္ ေနပီး စြဲမက္စရာေလးျဖစ္ေနေတာ့ တာပါပဲ။ ေဖြးကို ျမင္တာနဲ႔ ေမာင္ ေမာင္ရဲ႕ရင္ထဲမွာ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးတဲ့စိတ္ ေတြက ထိန္းမရေတာ့လို႔ ဆိုင္ကယ္ ေပၚက ဆင္းဆင္းျခင္းပဲ ေဖြးရဲ႕လက္ ေလးကို ကိုင္ပီး မ်က္နာေလးကို တစ္စိမ့္စိမ့္ၾကည့္ေနမိလိုက္ပါေတာ့ တယ္။ ႏွစ္ေယာက္စလံုးရဲ႕မ်က္ဝန္း ေတြကေတာ့ တူညီစြာပဲ ခ်စ္ရိပ္ေတြ သမ္းေနၾကေတာ့တာေပါ့ ခ်စ္လား လို႔ေမးေနစရာ မလိုေတာ့ေလာက္ ေအာင္ တစ္ဦးရဲ႕ ရင္ထဲကိုတစ္ဦးက ေရာက္႐ွိလို႔ေနၾကပါပီ။
“ေဖြး ေစာင့္ေနတာၾကာပီလား”
“မၾကာေသးဘူး ကိုႀကီးရဲ႕ အေစာ ေလးကမွရယ္ ကိုႀကီးကို ဆန္စီးဝယ္ ေႂကြးမယ္ ဒီက ဆန္စီးက ေကာင္း တယ္ ႀကိဳက္တယ္မလား ကိုႀကီး”
“အင္း ႀကိဳက္တယ္ ေဖြး ကသာေႂကြးရင္ အကုန္စားမယ္ ဟီး”
“အာ့ဆို သြားၾကစို႔ ကိုႀကီး”
ျပင္ဦးလြင္ေဈးနားမွာ ေဖြးနဲ႔အတူ ဆန္စီးစားၾကပီးေတာ့ ဘုရား ဖူးရေအာင္ ထြက္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ ၾကားရက္ဆိုေတာ့ ဘုရားရင္ျပင္ ေတာ္ေပၚမွာ လူကေတာ့တအားႀကီး မမ်ားပါဘူး။ နာမည္ႀကီးဘုရားဆို ေတာ့ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္က ဘုရားဖူးေတြကေတာ့ မျပက္ပါဘူး။ ဘုရား႐ွိခိုးၾကပီးေတာ့ ရင္ျပင္ကို တစ္ပတ္ပက္ၾကပါတယ္။ ပီးေတာ့.၊
“ေအးေဆးတဲ့ တစ္ေနရာကိုသြားရ ေအာင္ ေဖြးရယ္”
လို႔ေျပာလိုက္ေတာ့ ေဖြးက၊
“ျပင္ဦးလြင္အထြက္မွာ သူတို႔ ျခံ႐ွိတယ္ ဒီအခ်ိန္ဆိုရင္ အေစာင့္မ႐ွိဘူး ဘယ္သူမွလဲ မလာၾကဘူး အဲဒီသြားၾကမယ္”
လို႔ေျပာလို႔ ဘုရားေပၚကဆင္းပီး ဆိုင္ကယ္အပ္ထားတာကို ျပန္ယူပီး ထြက္လာခဲ့လိုက္ၾကပါတယ္။ အေတာ္ေလးသြားမိေတာ့ လမ္းရဲ႕ ဘယ္ဖက္ထဲကိုဝင္ရတဲ့ လမ္းေလး ကေန ေဖြးကေ႐ွ႕ကေန ဝင္သြားပါ တယ္။ ေျမသားအနီလမ္းေလးတိုင္း ဝင္လာၾကရင္း ခဏေနေတာ့ ေဖြးက၊
” ေရာက္ၿပီ ကိုႀကီး ဒီျခံပဲ”
လို႔ေျပာပီး ဆိုင္ကယ္ေတြကို အထဲကျခံဳေလး ေတြၾကားထဲမွာ ထိုးထားလိုက္ပါ တယ္။ ျခံကေတာ့ တည္ထားတာ မၾကာေသးတဲ့ပံုပါပဲ။ လိေမၼာ္ပင္ပ်ိဳေတြ ၾကားထဲက လမ္းေလးကေန ေလ်ာက္လာၾကရင္း သစ္တံုးပုပုေလး ေတြေပၚမွာ ေဖြးနဲ႔ေမာင္ေမာင္တို႔ ထိုင္လိုက္ၾကပါတယ္။ ေမာင္ေမာင္က ေဖြးရဲ႕လက္ေလးကို ကိုင္လိုက္ရင္း၊
“အရမ္းခ်စ္တယ္ ေဖြးရယ္ ေဖြးေရာ ဟင္”
“ေမးေနစရာလိုေသးလို႔လား ကိုကိုရယ္ ခ်စ္လို႔ပဲ မိန္းကေလးတန္မဲ့ ကိုကို႔ ကို ဒီေခၚလာတာေလ”
“ဝမ္းသာလိုက္တာေဖြးရယ္ ကိုယ့္ကို ကိုကိုလို႔ ေခၚတယ္ေပါ့”
“အင္းေပါ့လို႔ ေဖြးရင္ထဲမွာ အဲလိုေခၚ ေနတာ ၾကာပီေလ ခ္ခ္”
“ေဖြးရဲ႕ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့စကားသံေလး ေတာ့ ကိုကိုၾကားျခင္ေသးတယ္ကြာ”
“ကိုကိုကေတာ့ ရစ္ပီ ကဲ ခ်စ္ပါသတဲ့ ႐ွင္ ေၾကနပ္ပီလား”
“အင္း နဲနဲေတာ့ေၾကနပ္ပီ ဒါေပမဲ့ က်န္ေသးတယ္”
“ဟင္ ဘာက်န္ေသးတာလဲ ကိုကိုရဲ႕”
“ဘာရမွလဲ ဒါေလ”
ေျပာရင္းနဲ႔ ေဖြးရဲ႕ကိုယ္လံုးေလးကို ဆြဲဖက္လိုက္ပီး ေဆးမခ်ယ္ပဲ သဘာ ဝအတိုင္း ရႊန္းလဲ့ေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္း ေလးကို ေမာင္ေမာင္က နမ္းလိုက္ပါ ေတာ့တယ္။ ေဖြးရဲ႕အေပၚႏႈတ္ခမ္း ေလးကို စုတ္နမ္းပီးေတာ့ ေအာက္ ႏႈတ္ခမ္းကို ဆက္ပီးနမ္းလိုက္တဲ့အခါ မွာေတာ့ အစက စိေနတဲ့ေဖြးရဲ႕သြား တန္းေလး တျဖည္းျဖည္းဟ လာပါ ေတာ့တယ္။ ဒီေနာက္မွာေတာ့ ေမာင္ ေမာင္ရဲ႕လ်ွာက ေဖြးရဲ႕ႏူးညံ႔လြန္းတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းသားေလးေတြကို ျဖတ္ေက်ာ္ ကာ ႏႈတ္ခမ္းအတြင္းကို ဝင္ လာပီး ေႏြးေထြးႏူးညံ႔ အိစက္ေနတဲ့ ေဖြးရဲ႕ လ်ွာေလးနဲ႔ ထိေတ့ြေတာ့တာ ပါပဲ။
ဒီအခါမွာေတာ့ ႏွစ္ဦးစလံုးရဲ႕ ရင္ခုန္သံေတြဟာ ျမန္လို႔ အေသြး သားထဲအထိ စိမ့္ဝင္တဲ့ ယစ္မူးဖြယ္ ေကာင္းတဲဲ့ခံစားမႈကို ခ်စ္သူႏွစ္ဦးသား ခံစားရ႐ွိေနလို႔ေနပါေတာ့တယ္။ ဆႏၵရဲ႕ လႈံ့ေစာ္မႈေၾကာင့္ ေမာင္ေမာင္ ရဲ႕ လက္ေတြကလဲ ေဖြးရဲ႕ ရင္သား ေတြကို အက်ႌေပၚကေန ကိုင္လို႔ေနပါပီ ဆက္ခါတိုးလာတဲ့ခံစားမႈေတြ ေၾကာင့္ ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္က တစ္ ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ တင္းက်က္ စြာ တိုးၿပီး ဖက္ေနၾကလို႔ေပါ့။ ေမာင္ ေမာင္ရဲ႕လက္ေတြဟာ ေဖြးရဲ႕ အက်ႌေလးေအာက္ကို ဝင္ပီး ဘရာ ေလးကို မတင္လို႔ အိစက္ႏူးညံံ႔ေန တဲ့ ႏို႔ေလးေတြကိုင္တြယ္ပီး ကပ္ ေနတဲ့ အပ်ိဳႏို႔သီးေလးကိုလက္ညိဳးနဲ႔ လက္မကိုသံုးပီး ေခ်ေပးေနပါတယ္။ ခံစားမႈေတြ ျမင့္တက္လာတဲ့အခါမွာ ေတာ့ အဆံုးစြန္ေသာ ခရီးကိုေလ်ာက္ လွမ္းေနျခင္ၾကပါပီ။
“ေဖြး အက်ႌနဲ႔ဘရာကို လွန္္လိုက္ ေတာ့ေနာ္”
“ဟုတ္ ကိုကို”
“ေဖြး ႏို႔ေလးေတြက အရမ္းလွတယ္ ကြာ အျမဲစို႔ေနျခင္တာ”
“စို႔ပါ ကိုကိုရယ္ ေဖြးရဲ႕ဒီႏို႔ေလးေတြ က ကို္ကို႔အတြက္ပါ”
အက်ႌနဲ႔ဘရာလွန္လိုက္လို႔ ထြက္ေပၚ လာတဲ့ ႏို႔ေလးေတြကို ေမာင္ေမာင္ အငမ္းမရ စို႔ေနလိုက္ပါတယ္။ မ်က္စိ ေ႐ွ႕ကေန ေျပာက္သြားမွာစိုးသည့္ အလား အားစိုက္ပီး တစ္ဖက္ပီး တစ္ဖက္စို႔လိုက္ ႏို႔သီးေလးေတြကို လ်ွာနဲ႔ ေကာ္ပီးယက္လိုက္နဲ႔ လုပ္ေပး ေနရင္း ေပါင္ေတြကိုကိုင္ပီး ေပါင္ ၾကားကိုပါ ထဘီေပၚကေန ပြတ္ေန လိုက္ပါေတာ့တယ္။ အရင္က ကိုင္ျခင္ခဲ့တဲ့ ဖင္လံုးေလး ေတြကို အားရပါးရ ကိုင္ပီး ဆုပ္နယ္ ေနရင္း ထဘီထဲကို လက္သြင္းပီး ပင္တီေပၚကေန ေပါင္ၾကားက ေ-ာက္ဖုတ္ေလးကို ကိုင္ပီးလက္ဝါး ေစာင္းတိုက္လိုက္ေတာ့ ေဖြးေဖြး လူးလြင့္လာရပါပီ ကာမေ႐ွ႕ေျပး အရည္ၾကည္ေလးေတြကလဲ ပင္တီ အပါးေလးကို ေဖာက္ထြက္လို႔ ေမာင္ေမာင္ရဲ႕ လက္မွာကို စိုစြတ္ လာရတဲ့အခါမွာေတာ့ ေမာင္ေမာင္ ကေဖြးကို ေအာက္က ျမတ္ခင္းႏုႏု ေလးေတြေပၚကို အသာယာေလး ေပြ႔ပီးခ်လိုက္ပါတယ္။
ေဖြးက ပက္ လက္ေလးျဖစ္သြားတဲ့အခါမွာေတာ့ ထဘီေလးကိုလွန္ပီး စိုရႊဲေနတဲ့ အတြင္းခံပင္တီ ပန္ေရာင္ေလးကို ဆြဲခြၽပ္လိုက္ပါတယ္။ ေဖြးလဲ ဖင္ေလး ကို အသာယာေလးႂကြေပးလိုက္ပီး ပက္လက္ေလးနဲ႔ေနေပးေနေတာ့ ေမာင္ေမာင္က ေဖြးရဲ႕ေပါင္ေလးေတြ ကို ဆြဲကားလိုက္ပီး ေပါင္ၾကားကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အေမႊးႏုႏုေလး ေတြရဲ႕ေအာက္မွာ ျဖဴဝင္းမြတ္ေနပီး ေဖာင္းအိေနတဲ့ အကြဲေၾကာင္းေလး ကိုေတြ႔လိုက္ရပါတယ္။ ေ-ာက္ဖုတ္ အကြဲေၾကာင္းေလးက အပ်ိဳစင္ပီသ စြာ တင္းတင္းေလးစိေနပါတယ္။ အကြဲေၾကာင္းၾကားမွာေတာ့ ေ-ာက္ရည္ေလး ေတြက တစ္စိမ့္စိမ့္နဲ႔ထြက္ ေနၾကပါတယ္။
ဒီျမင္ကြင္းကိုျမင္ လိုုက္ရေတာ့ ေမာင္ေမာင္ ႏြားသိုး ႀကိဳးပ်က္ပမာ ျဖစ္သြားပါတယ္။ ဝက္သိုးႀကီး ႏႈတ္သီးနဲ႔ေျမႀကီးထဲ ထိုးပီး အစာ႐ွာသလို ေဖြးေဖြးရဲ႕ ေ-ာက္ဖုက္ႀကီးကို ဂမူး႐ွဴးထိုးနဲ႔ ကုန္းယက္လိုက္ပါေတာ့တယ္။ ႐ွိသမ်ွအား အကုန္သံုးပီး ပါးစပ္ႀကီးကို ေထာ္လန္္ေနေအာင္ လုပ္ပီးေ-ာက္ဖုက္ႀကီး ကို အဆက္မပ်က္ ယက္ေနတာကို ခံေနရေတာ့ ေဖြးေဖြးလဲ အရမ္းကို ခံလို႔ေကာင္းပီး ေပါင္ေတြကို အစြမ္း ကုန္ကားပီး ဖင္ႀကီးကို ေကာ့တင္ ေပးေနေတာ့တာပါပဲ။ ေမာင္ေမာင္ရဲ႕ ဆံပင္ေတြကိုလဲ ဆြဲလို႔ သူမရဲ႕ ေ-ာက္ဖုက္ႀကီးကို ေမာင္ေမာင္ရဲ႕ ပါး စပ္မွာ ကပ္ေပးေနပါေတာ့တယ္။
ေမာင္ေမာင္လဲ တဏွာႀကီးလြန္း မကႀကီးလာေတာ့ စိတ္နဲ႔ကိုယ္နဲ႔ မကပ္ျဖစ္ပီး ႏြားသိုးႀကီးတစ္ေကာင္ ရဲ႕အားနဲ႔ ဝက္သိုးႀကီးလို ဂမူး႐ွဴးထိုး လုပ္ပီး ေဖြးေဖြးရဲ႕ေ-ာက္ဖုက္ႀကီးကို အားမလို အားမရျဖစ္ပီး ျမင္းႀကီး တစ္ေကာင္ဟီရင္ ေပၚလာတဲ့ သြား မ်ိဳးေတြနဲ႔ ေဖြးေဖြးရဲ႕ေ-ာက္ဖုတ္ႀကီး ကို အားရပါးရ ကုန္း၍ကိုက္လိုက္ပါ ေတာ့တယ္။ ေမာင္ေမာင္ရဲ႕အၾကား အာရံု အျမင္အာရံုေတြဟာ မ႐ွိေတာ့ ပါဘူး။ သူသိတာက ေဖြးေဖြးရဲ႕ ေ-ာက္ဖုတ္ႀကီးကို ကုန္ေအာင္စားပစ္ ဖို႔ပါပဲ။ ေမာင္ေမာင္သတိျပန္ဝင္လာ တဲ့အခါမွာေတာ့ ေဖြးေဖြးမွာ ေ-ာက္ ဖုတ္ႀကီးမ႐ွိေတာ့ပါဘူး။ ေမာင္ေမာင္ စားပစ္လိုက္လို႔ ေဟာင္းေလာင္းႀကီး ပဲျဖစ္သြားပါၿပီ။
“အျဖစ္ပ်က္ကေတာ့ အဲဒါပါပဲကြာ ငါလဲ ေ-ာက္ဖုတ္စားမႈနဲ႔ ေထာင္၅ႏွစ္ ၾကသြားတယ္ ေထာင္က ထြက္လာ ေတာ့လဲ မန္းေလးမွာပဲေနပီး ဒုတ္ ထိုးေရာင္းရင္းနဲ႔ မိန္းမေတြကို မုန္းေနေတာ့တာပါပဲ”
“ဘာလို႔မိန္းမေတြကို မုန္းတာလဲကြ”
“ဘာျဖစ္ရမွာလဲကြာ ငါေထာင္ထဲ ေရာက္လ့ို္ေလ မိန္းမေတြမွာသာ ြေ-ာက္ဖုတ္မပါရင္ ငါက စားစရာလား ေထာင္က်စရာလား”
“ေအး အဲဒါလဲဟုတ္တာပဲကြ ဒါနဲ႔ေနပါဦး ေဖြးေဖြးကေရာ ဘာျဖစ္ သြားလဲ အခုေရာဘယ္မွာလဲ”
“ေဖြးေဖြးလား သူေ-ာက္ဖုတ္ႀကီး ကို ငါ စားပစ္လိုက္ကနဲက သူ႔မွာ အဲဒါ မ႐ွိေတာ့ဘူးကြ ေဟာင္းေလာင္းႀကီး ျဖစ္သြားတာေလ အဲတိုင္းႀကီးပဲ ေနေနရတာေပါ့ အခုေတာ့ျပင္ဦးလြင္ မွာပဲ ထင္ပါတယ္ကြာ”
“မင္းကိုငါေမးတဲ့ေစာ္ေလးကိုေရာ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲကြ”
“ဟင္ ဘာလဲကြ မင္းက ဘယ္လို လုပ္ျခင္တာလဲ”
“ေျသာ္ သူ႔ဟာႀကီးကို ငါက စားပစ္ ျခင္တာေလ အဲကိစၥကို အၾကံေပး ပါဦး ဘယ္လိုစပီး စားရင္ေကာင္း မလဲလို႔”
“ေတာ္ေတာ္ သားႀကီး ငါ့ဟာငါ စက္သံုးဆီေတြ ခိုးေရာင္းပီး ဆက္ဆီ ခိုခို လုပ္ေနတာပဲ ေကာင္းတယ္ မင္းနဲ႔လမ္းခြဲပီ.. ေတာ္ၾကာ ဘယ္ေန႔ အဖုတ္စားမႈထဲ အမႈတြဲ တြဲခံေနရမလားပဲ လစ္ပီ ဒါျဗဲ”
_____ The End_______
– စ\ဆုံး
သတိ ဖတ္ရဲမွ ဖတ္ပါ ႏွလံုးေရာဂါ႐ွိသူမ်ား မဖတ္ရ အလြမ္းဓာတ္ခံ႐ွိသူမ်ား မ်က္ရည္သုက္စရာ ယူထားပါ ………………………………………………..
အခန္း.၁
ေဟာင္းခဲ့ပီးေသာ ေဟမာန္ေဆာင္း ႏွင့္ ေႏွာင္းခဲ့ပီးေသာအတိတ္တို႔အား ျပန္လည္ တမ္းျခင္း မတျခင္ေသာ္လဲ တေျမ့ေျမ့ေလာင္ႂကြမ္းတက္တဲ့ ဖြဲမီးပမာ ရင္၌ခံစားခဲ့ရတဲ့ ေဝဒနာ တို႔ကား ႏွလံုးသားရဲ႕အနက္႐ိႈင္းဆံုး တစ္ေနရာမွာ မီးေတာက္မဲ့ ေလာင္ ႂကြမ္း ေတာက္ေလာင္ခဲ့ရဘူးတယ္။ အလြမ္းေတြသာ ေျခရာမက်န္တက္ ဘူးဆိုရင္ ရင္မွာ ခံစားခဲ့ရတာေတြလဲ နာက်င္မႈေလ်ာ့ပါးသြားမွာေပါ့။
ေႏြဦးကာက ေရာ္ရြက္တို႔ တျဖဳတ္ ျဖဳတ္ေႂကြၾကေႏုစဥ္ ေလးတိေလး ကန္နဲ႔ တြန္းလွဲေလးတစ္စီးကို တြန္း လို႔ အရိပ္ေကာင္းတဲ့ ကိုရ့္ကိုပင္ႀကီး တစ္ပင္ေအာက္ကို လူတစ္ေယာက္ ေရာက္လာခဲ့တယ္။ သကၠလက္ေပ်ာ့ ဦးထုပ္တစ္လံုးကို ခက္ငိုက္ငိုက္ ေစာင္းလို႔ နဂိုကျဖဴေယာင္႐ွိေသာ္လဲ ေနေလာင္ထားလို႔ ညိဳေနတဲ့အသား ေရာင္နဲ႔ အသက္ ၃၀ ဝန္းက်င္ေလာက္ ရွိပီး အနီးကပ္ မ်က္နာကို ေသျခာ ေလ့လာၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ေမး႐ိုးက် က် ႏွာေခါင္းခြၽန္းခြၽန္းနဲ႔ အရင္က စူးရဲ ေတာက္ပတဲ့မ်က္လံုးေတြကို ပိုင္ဆိုင္ ခဲ့ဖူးတဲ့ အရိပ္ေယာင္မ်ိဳး႐ွိေပမဲ့ အခုအခါမွာေတာ့ အနည္းငယ္ မိႈင္း တဲ့ဖက္ကိုေရာက္ေနတဲ႔ မ်က္လံုးေတြနဲ႔ ေဆြးေျမ့တဲ့ အမူယာေတြ သမ္းေနတဲ့မ်က္နာမ်ိဳးျဖစ္ေနတာကို ေတြ႔ရပါ လိမ့္မယ္။ ထိုစဥ္
“ေဟ့ ေမာင္ေမာင္တုက္ေရာက္လာ ပီလားဟဲ့ ဒီေန႔ေနာက္ၾကပါလား”
ေမာင္ေမာင္တုက္နဲ႔ေဘးျခင္းယွဥ္ပီး ေရာင္းေနတဲ့ မုန္႔ဟင္းခါးဆိုင္က အေဒၚႀကီးက ႏႈတ္ဆက္လိုက္တယ္ ဆိုရင္ပဲ။
“ဟုတ္တယ္ အန္တီေရ ဒီေန႔ နဲနဲ ေနာက္ၾကသြားတယ္.. လင္းမွအိပ္ယာ ကႏိုးလာလို႔ေလ.. ေတာ္ေသးတာေပါ့ မေန႔ညက ဝက္သားေတြကိုျပဳတ္ ထားလို႔ေပါ့ အန္တီေရာ ဒီေန႔သမီး မပါဘူးလား”
“ေအးဟယ္ နင့္ညီမက ဒီေန႔ မနက္ မဂၤလာေဆာင္သြားစရာ႐ွိလို႔တဲ့ ေန႔လည္မွ လာလိမ့္မယ္”
ေဘးဆိုင္မွ အေဒၚႀကီးကို စကားေျပာ ေနရင္း တြန္းလွဲကိုေနရာၾကေအာင္ လုပ္ပီး ခုံပုေလးေတြကို တြန္းလွဲေ႐ွ႕ မွာ ခ်လိုက္တယ္။ ဖုန္မွံု႔ေတြကပ္ေန တဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ေလးကိုလဲ ဖုန္သုတ္ ရင္း စာေတြကို ဖက္ၾကည့္ေနမိတယ္။ အင္းး စာေတြေတာင္ အေရာင္ေရာ့ ေနပါလား။ ျပန္ေရးရဦးမယ္ ထင္တယ္။ ေမာင္ေမာင္တုက္ ဝက္သား ဒုက္ထိုး ဆိုတဲ့ စာေတြမွာ တခ်ိဳ႕စာေတြက အေရာင္မွိန္စျပဳေနပါပီ။ အင္းေလ အခ်ိန္ေတြေတာင္ ႏွစ္ႏွစ္နီးပါးၾကာပီ ပဲ (ေက်ာ္ႀကိဳက္လို႔္ ဝက္သားဒုတ္ထိုး ကိုထဲ့ေရာင္းတာ ဟီး)😂😂😂
“ေမာင္ေမာင္တုက္ နင့္သူငယ္ခ်င္း ကိုကိုဆိုတဲ့ေကာင္ေလး ဒီေန႔လာဦး မွာလား”
“ဟုတ္ အန္တီ ညေနၾက လာမယ္ ေျပာတယ္ ဘာလို႔လဲဗ် ”
“မေန႔က ငါ့ဆိုင္က မုန္႔ဟင္းခါး စားသြားတာ ပိုက္ဆံေပးမသြားဘူး”
“အင္းးဒီေကာင္က အဲလိုပဲဗ် အေႂကြး နဲ႔ပက္ခ်ာလိုက္ေနတာ က်ေနာ္ေျပာ လိုက္ပါ့မယ္ဗ်ာ”
အေဒၚႀကီးေျပာတဲ့ ကိုကို ဆိုတာ ေမာင္ေမာင္တုက္နဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ သူက စက္သံုးဆီေရာင္းတဲ့ဆိုင္မွာ အငွါးေရာင္းေနတဲ့သူေပါ့။ တစ္ေန႔ၾက ေတာ့ ဆိုင္႐ွင္မသိေအာင္ စက္သံုးဆီေတြ ခိုးေရာင္းတာ ဆိုင္႐ွင္သိသြားေတာ့ အလုပ္ထုက္ပစ္လိုက္တာေလ။ အဲဒီကနဲက နာမည္လဲတြင္သြားတာ စက္သံုးဆီေတြ ခိုးေရာင္းတဲ့ကိုကို မို႔ လို႔ ဆက္စီခိုခို လို႔ သိတဲ့သူေတြက ေျပာင္ေခၚၾကတာ သူကလဲ အဲဒီ နာမည္ကို အေတာ္သေဘာျကေနတာ။
တြန္းလွဲေနာက္မွာထိုင္ေနရင္း တီတီ ဆိုတဲ့အသံၾကားလို႔ ေမာ့ၾကည့္လိုက္ ေတာ့ စားမဲ့သူေရာက္ေနတာကိုေတြ႔ လိုက္ရပါတယ္။
“ဒုက္ထိုးစားမလို႔လား ညီမေလး ထိုင္ပါ ထိုင္ပါ” “ဟုတ္အကိုႀကီး”
စားမဲ့ေကာင္မေလးကို ျပင္ဆင္ေပး ေနရင္း မ်က္လံုးေထာင့္မွာ အရိပ္ ေလးတစ္ခု ျဖတ္သမ္းသြားတယ္။ အရိပ္ေလး ျဖတ္သမ္းသြားရာကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အဝါေရာင္ႏုႏုေပၚ မွာ ပြင့္ခက္ေလးေတြပါတဲ့ ဝမ္းဆက္ ေလးဝတ္ထားတဲ့ မိန္းကေလးတစ္ ေယာက္ ျဖဴလႊတဲ့အသားေရေပၚမွာ အဝါႏုႏု ေလးက လိုက္ဖက္ညီစြာ႐ွိေနတာကို ေတြ႔လိုက္ရပါတယ္။ အသက္က၂၃၊ ၂၄ ေလာက္နဲ႔ သြယ္လ်ွပီး အခ်ိဳးၾကတဲ့ ခႏၵာကိုယ္ေလးနဲ႔ ဆင္မယဥ္သာ ေျခလွမ္းေလးလွမ္းပီး ေမာင္ေမာင္တုက္ရဲ႕ ဒုတ္ထိုးဆိုင္႐ွိရာကို လာေနတာကို ေတြ႔လိုက္ရတယ္။ အဝါေရာင္ရိပ္ ေလး အေ႐ွ႕ေရာက္လာတဲ့အထိ ေမာင္ေမာင္တုက္ ဆံ႔ြအ ေၾကာင္ အမ္းစြာေငးၾကည့္ေနမိတယ္။ သူမက ေၾကာင္အမ္းအမ္းနဲ႔ၾကည့္ေနတဲ့ ေမာင္ေမာင္တုက္ကို ပါးၿခိဳင့္ေလး ေပၚလာေစတဲ့ အျပံဳးလွလွေလးကို မသိမသာျပံဳးပီး မ်က္လႊာေလးကို ေအာက္ခ်လိုက္ပါတယ္။ ဒီေတာ့မွ ေမာင္ေမာင္တုက္ သတိဝင္လာပီး ကိုယ့္ဟာကို ႐ွက္ကိုး႐ွက္ကန္းနဲ႔ ျပံဳးမိလိုက္တယ္။
“ဒုက္ထိုးတစ္ပြဲေလာက္ပါ႐ွင္”
“ဟုတ္ကဲ့ ရပါတယ္ခင္ဗ် ဘာေတြထဲ့ ေပးရမလဲ အစံုလား”
“နားရြက္နဲ႔အျမႇီးရယ္ လ်ွာရယ္ပဲ ေပးပါ”
ေျပာရင္းနဲ႔ အဝါေရာင္ေလးကအေစာ က စားေနတဲ့ေကာင္မေလးရဲ႕ေဘး မွာ ဝင္ပီးထိုင္လိုက္ပါတယ္။ ပံုမွန္ဆို ရင္ စကားေတြရႊန္းရႊန္းေဝေအာင္ ေျပာပီး ထိုင္ခိုင္းတက္တဲ့သူက အဝါေရာင္ေလးနဲ႔ၾကမွ ဆြံ႔အေနခဲ့တဲ့ မိမိအျဖစ္ကိုလဲ နားမလည္ႏိုင္ ေအာင္ျဖစ္ေနမိတယ္။ ဘယ္ဖက္ရင္ ဘက္ထဲကလဲ တဒိက္ဒိတ္နဲ႔ခုန္လို႔ ူလူေတြေျပာျကတဲ့ ျမင္ျမင္ျခင္းခ်စ္တဲ့ အခ်စ္ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးကို ေျပာတာမ်ားလား။
အခ်စ္ဆိုတာနဲ႔ပက္သက္ရင္ ကံမေကာင္းတက္တဲ့သူ႔အဖို႔ေတာ့ မိန္းမဆိုတာကို ေၾကာက္မိေနတာ ၾကာခဲ့ပါပီ။ တခါေသဖူး ပ်ဥ္ဖိုးနား လည္ ဆိုသလို အခ်စ္ဆိုတာကလဲ အိမ္မက္ဆိုး တစ္ခုပဲ ျဖစ္ေနခဲ့တာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္လဲ မိန္းမေတြကို ေမ့ထားခဲ့တာပါ။ အတိက္မွာ ျပင္းျပတဲ့နာက်င္ မႈေတြကို ခံစားခဲ့ရေတာ့ ဒီအခ်ိန္မွာ အဲလိုေဝဒနာေတြကို ခံစား မၾကံဳေတြ႔ ျခင္ေတာ့ပါဘူး။
ထားပါေတာ့ေလ ဒါေတြကပီးခဲ့ပီပဲ။ ႏႈတ္သီးနဲ႔လ်ွာကို ဒါးနဲ႔လွီးရင္း သူ႔အေတြးေတြကို ျဖတ္ ေတာက္လိုက္ပါတယ္။ ထဲ့စရာ႐ွိတာ ေတြကိုထဲ့ေပးပီးေတာ့ ဒုတ္ထိုးပုဂံကို အဝါေရာင္ေလးေ႐ွ႕ကို ခ်ေပးလိုက္ ပါတယ္။ အေစာကစားေနတဲ့ ေကာင္မေလးကေတာ့ စားပီးလို႔ ပိုက္ဆံကိုထုက္ေနပါပီ။
“အကိုႀကီး ပိုက္ဆံဘယ္ေလာက္လဲ”
“၅၀၀ပါညီမေလး ေက်းဇူးပဲေနာ္”
အဝါေရာင္ေလးမ်က္လႊာေလး ခ်ပီး စားေနတာကို ဖ်က္ကနဲၾကည့္ရင္း၊
“ဒီကညီမက အရင္က မလာဖူးဘူး ေနာ္ ဒီနားက မဟုတ္ဘူးထင္တယ္… ဟိုေလ က်ေနာ္က ကိုယ့္ဆီမွာ စားဖူးတဲ့သူေတြကို မွတ္မိေနလို႔ ေမးၾကည့္တာပါ”
“ဟုတ္ကဲ့ ယြန္းက ဒီကေန တစ္လမ္းေက်ာ္ကပါ မေန႔ကမွ ေျပာင္းလာတာ”
“ေျသာ္ ဟုတ္ကဲ့ဗ် ေနာက္လဲ အား ေပးပါဦး ”
“ဟုတ္ကဲ့႐ွင့္ ဘယ္ေလာက္ၾကလဲ”
ေျပာေျပာဆိုဆို အဝါေရာင္္ေလးက ပိုက္ဆံ႐ွင္းပီး ျငင္သာစြာနဲ႔ ထသြားပါေတာ့တယ္။ သူမရဲ႕ေနာက္ ပိုင္းကို ဘာရယ္မဟုတ္ေငးၾကည့္ ေနမိရင္း အင္းးအေတာ္လွတဲ့ အိုး ေလးပါလား။ အျမင္ကို ႐ိုင္းေစတဲ့ သိသိသာသာႀကီး ႀကီးပီး ကားေန တာမ်ိဳးမဟုတ္ပဲ လံုးလံုးေလးနဲ႔လွပီး လမ္းေလ်ာက္လိုက္တိုင္း ညင္သာစြာ ေလးလႈပ္ေနပီး ခါးေလးကလဲ ခႏၵာ ကိုယ္ရဲ႕ အထက္ပိုင္းနဲ႔ေအာက္ပိုင္း ကိုခြဲျခားေပးရတဲ့ သူရဲ႕တာဝန္ကို ေက်ႁပြန္စြာနဲ႔ထမ္းေဆာင္ေနရင္း လွပစြာနဲ႔႐ွိေနပါတယ္။ ဆံပင္ေလးက ေက်ာလည္ေလာက္နဲ႔ ေခတ္ရဲ႕သမီး ပ်ိဳပီသစြာ အညိဳေရာင္ျပည္ျပည္ေလး ဆိုးထားတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ အဝါေလးရယ္ ကိုယ့္ရဲ႕တည္ၿငိမ္ေန တဲ့ အသဲႏွလံုးဟာ မင္းနဲ႔ၾကမွ လႈပ္ ခက္လို႔ေနရပါလား ဒီေန႔ေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕အေတြးေတြကို မင္းက ပိုင္ စိုးေတာ့မယ္ထင္ပါတယ္ကြာ။
ဒီေန႔ရဲ႕အခ်ိန္ေတြဟာ ဘယ္လိုကုန္ သြားတယ္လို႔ကို မသိေတာ့ပါဘူး။ ေဘးက အေဒၚႀကီးရဲ႕အသံေတြကလဲ မၾကားတစ္ခ်က္ ၾကားတခ်က္နဲ႔ လာစားတဲ့သူေတြကိုလဲ စက္႐ုပ္ တစ္႐ုပ္လို အသက္မဲ့စြာ ေျပာဆို ဆက္ဆံမိေနခဲ့ပါတယ္။ ညေနေရာက္ လာေတာ့ ဆိုင္သိမ္းခါနီးမွာ စက္သံုး ဆီေတြခိုးေရာင္းတဲ့ကိုကို စက္ဆီခိုခို က ေရာက္လာပီး…
“တုက္ႀကီးေရ ဒီေန႔ ငါတို႔ ဖာဘိသြား ရေအာင္ကြာ ”
“မသြားျခင္ပါဘူးကြာ မင္းလဲ အျမဲဒါပဲေျပာေနတာ ငါ့ကိုဝိုင္းသိမ္းဦး ပီးမွ ငါတို႔ ေျပာင္ႀကီးဆိုင္သြားပီး တစ္ျပား ေလာက္သြားခ်ရေအာင္ မင္းကိုေျပာ စရာ႐ွိလို႔”
ဆက္စီခိုခိုနဲ႔သူက မန္းေလးမွာ အတူ အခန္းငွါးေနၾကတဲ့သူေတြပါ။ နယ္က ေနတက္လာတာျခင္းလဲ တူပါတယ္။ မန္းေလးေရာက္မွ ေတြ႔ၾကတာျဖစ္ ေပမဲ့ ဝါသနာတူေတြဆိုေတာ့ ေပါင္း မိသြားပီး အခန္းခသက္သာေအာင္ ဆိုပီး ဆက္တူငွါးပီး ေနခဲ့ၾကတာပါ။ သူတို႔ငွါးေနတာက ရတနာပံုကြက္ သစ္မွာပါ ၿမိဳ႕လည္ေဈးခ်ိဳနဲ႔ဆိုရင္ ေဝးတာေပါ့။ သူ ဒုက္ထိုးေရာင္းတာ လဲ ဒီအနီးနားမွာပဲ အဆင္သင့္သလို ေရာင္းေနခဲ့တာပါ။ အခန္းျပန္ေရာက္လို႔ ေရခ်ိဳး အဝတ္ စားလဲပီး ႏွစ္ေယာက္သား ထြက္လာ ခဲ့ၾကပီး ေျပာင္ႀကီးဆိုင္ေရာက္ေတာ့ စားပြဲ ဝိုင္းတစ္ဝိုင္းမွာ ဝင္ထိုင္ၾကပီး ဂရန္း တျပားမွာလိုက္တယ္။ တကယ္ေတာ့ သူနဲ႔ဆက္စီခိုခိုက အရက္သမား အရင့္မာႀကီးေတာ့ မဟုတ္ၾကပါဘူး။ ေငြပိုေငြလ်ွံ ႐ွိတဲ့အခါ ေသာက္ဖို႔ အေၾကာင္းဖန္လာတဲ့ အခါမ်ိဳးမွသာ အရက္ေသာက္ေလ့႐ွိၾကတာပါ။
“တုက္ႀကီး မင္းငါ့ကိုေျပာစရာ႐ွိတယ္ ဆိုတာ ဘာလဲေျပာေလကြာ”
“ေအး ဘာရယ္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး ဒီေန႔ ငါ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ကိုေတြ႔လိုက္လို႔ကြ အဲဒါကြာ မင္းသိ တဲ့အတိုင္းပဲ ငါကလဲ ေစာ္နဲ႔ေဝးေန တာၾကာၿပီေလ ဒီကိစၥ ဘယ္လိုလုပ္ ရမလဲလို႔ မင္းကိုေမးမလို႔ မင္းက ဒီကိစၥမ်ိဳးမွာ ကြၽမ္းတယ္ေလကြာ ည ညဆိုလဲ ဆက္စီခိုခို ဆိုတဲ့နာမည္ နဲ႔ ဖြဘုက္မွာ မင္းလုပ္ေနတာမလား မက္ဆင္ဂ်ာကေန စကီေလးေတြနဲ႔ ေတာ္ကီေတြ ပြားေနတာေလ အဲဒါ ေၾကာင့္ မင္းအၾကံညဏ္ေတာင္းမလို႔”
“ေအးပါကြာ ရပါတယ္ ဒီလိုင္းက ငါ နယ္ပါကြ အၾကံေပးပါ့မယ္ ဒါနဲ႔ေနပါဦး မင္းက နယ္မွာတုန္းက မင္းေစာ္နဲ႔ မင္းက ဘာဆိုလား အဲဒါနဲ႔ မိန္းမေတြကို မုန္းေနတာဆို အခုမွ ဘယ့္နဲ႔ျဖစ္တာတုန္း”
“ေအးကြာဘယ္လိုေျပာရမွန္းကိုမသိ ေတာ့ပါဘူး နယ္မွာတုန္းက ျဖစ္ခဲ့တာက ၾကာၿပီဆိုေတာ့ ေသြးေအးသြားပီ ေနမွာေပါ့ကြာ အဲဒီတုန္းကေတာ့ မိန္းမေတြကို မုန္းေနခဲ့တာ အမွန္ပဲ”
“ေအးေပါ့ကြာ ၾကာသြားရင္ဒီလိုပဲ လူေတြက ေမ့တက္သြားတာပါပဲ မင္းေစာ္နဲ႔ မင္းတို့အေၾကာင္းကို ေျပာျပပါလားကြ အရင္က မင္းက နဲနဲေလာက္ပဲေျပာျပတာ ငါက အတိ ၾကသိျခင္တာကြ ငါ့ဝါသနာလဲ မင္း သိတဲ့အတိုင္းပဲေလ ဟီးးး😂😂😂”
“ေအးပါကြာ ေျပာျပပါ့မယ္ ဒီလိုကြ… ….”
ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ေျမလက္ပိုင္းေဒသက ေတာၿမိဳ႕ေလး တစ္ၿမိဳ႕ရဲ႕ေဈးနားမွာ ထြန္းေတာက္ ဆိုတဲ့အမည္နဲ႔ ပြဲရံု တစ္ခု႐ွိပါတယ္။ ကုန္ေတြကေတာ့ ရြာေတြကေန စိုက္ပ်ိဳးၾကတဲ့ ၾကက္ သြန္နီ/ျဖဴ အာလူး င႐ုပ္ အစ႐ွိတာ ေတြကို ဝယ္ပီး မန္းေလးၿမိဳ႕ကို တင္ ပို႔ေရာင္းခ်တဲ့ အလုပ္ကို အဓိက လုပ္ေနတဲ့ပြဲရံုပါ။ ပိုင္႐ွင္ကေတာ့ ဦးထြန္းေတာက္နဲ႔ ေဒၚခင္ထားရီ တို႔ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔မွာ သားတစ္ေယာက္နဲ႔ သမီးတစ္ေယာက္႐ွိပါတယ္။ သားအႀကီးက ေမာင္ေမာင္ထြန္းေတာက္ ျဖစ္ပီး သမီးကေတာ့ ျဖဴျဖဴထြန္းေတာက္ ျဖစ္ပါတယ္။
ေမာင္ေမာင္ကေတာ့ ျမန္မာစာအဓိကနဲ႔ ေက်ာင္းပီး ထားပီး ျဖဴျဖဴထြန္းေတာက္ကေတာ့ သူနာျပဳတကၠသိုလ္မွာ ဒုတိယႏွစ္ တက္ေနပါတယ္။ ေမာင္ေမာင္က သားႀကီးျဖစ္ေတာ့ မိဘလက္ငုက္လက္ရင္းကို လုပ္ရင္း နဲ႔ အသက္ကလဲ ၂၅ႏွစ္႐ွိပါပီဆိုေတာ့ မိဘမ်ားက ေမာင္ေမာင္ကို အိမ္ေထာင္ျပဳေစျခင္ေနၾကပါတယ္။ ေမာင္ေမာင္က အရင္ကေတာ့ ရည္းစား႐ွိေပမဲ့ ပ်က္သြားတာ ေက်ာင္းပီးကနဲကပါပဲ။ ဒီေနာက္ေတာ့ စီးပြားေရးကိုပဲ ေဇာက္ခ်လုပ္ရင္းနဲ႔ အခ်ိန္ေတြ ကုန္လာခဲ့ပါတယ္။
တေန႔ မွာေတာ့ ညီမေလးျဖဴျဖဴ ေက်ာင္းပိတ္လို႔ ျပန္လာတဲ့အခါမွာ သူမရဲ႕သူငယ္ ခ်င္းဆိုတဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ အလည္လိုက္လာပါတယ္။
ေမာင္ေမာင္တို႔အိမ္က ျမန္မာႏိုင္ငံအလည္ပိုင္းက ေတာၿမိဳ႕ ေတြကအိမ္ေတြအတိုင္းပါ။ ႏွစ္ထက္ တိုက္ခံေပါ့ အေပၚထက္က ေမာင္ ေမာင္နဲ႔ ညီမေလးျဖဴျဖဴ တို႔ေနပါတယ္။ အခန္းက သံုးခန္း႐ွိပါတယ္။ ေမေမနဲ႔ ေဖေဖက လူႀကီးေတြမို႔ အေပၚကို တက္ရဆင္းရနဲ႔မို႔ ေအာက္ထက္မွာ ပဲေနၾကပါတယ္။ နယ္ကအိမ္ေတြရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း အိမ္သာန႔ဲေရခ်ိဳးတဲ့ေနရာက အိမ္ရဲ႕အျပင္မွာပဲ ႐ွိပါတယ္။ ျဖဴျဖဴျပန္ေရာက္ပီး ေနာက္ေန႔ၾက ေမာင္ေမာင္ေန႔လည္စာကို အိမ္ျပန္ စားပါတယ္။ ခါတိုင္းကေတာ့ ပြဲရံုနဲ႔ အိမ္နဲ႔မေဝးတဲ့အတြက္ တခါတရံမွာ ျပန္စားတယ္။ အခါတေလၾက ေမေမ က လာပို႔ပါတယ္။ အဲဒီေနမွာေတာ့ ေမေမက လာမပို႔လို႔ အိမ္ျပန္စားတဲ့အခါ ျဖဴျဖဴနဲ႔ သူမရဲ႕သူငယ္ခ်င္းကို မီးဖိုထဲမွာ ေမေမ့ကိုကူပီး ထမင္းဝိုင္း ျပင္ေပးေနတာကိုေတြ႔လိုက္ရပါတယ္။ ျဖဴျဖဴက ေမာင္ေမာင့္ကိုေတြ႔လိုက္ တယ္ဆိုရင္ပဲ…
“ကိုႀကီး ျပန္လာပီ ေမေမ”
“ေအးသမီးေရ သမီးကိုႀကီးျပန္လာပီ ဆိုေတာ့ အားလံုးအတူဝိုင္းစားၾကစို႔”
“သားႀကီး မင္းေဖေဖဆီက ဖုန္းေခၚ ေသးလား”
“မေခၚဘူးေမေမ ေဖေဖကမနက္ဖန္ မွျပန္လာမယ္ ထင္တယ္”
အေဖက ရြာေတြဖက္ ဆင္းပီး ေတာင္သူေတြဆီကို ေငြႀကိဳသြားေပး တာပါ။ ဒီမွာက စိတ္ခ်ရတဲ့ လူရင္းေတြ ဆိုရင္ ေငြႀကိဳေပးထားပီး ေ႐ွ႕ႏွစ္သီး ႏွံေတြေပၚရင္ သီးႏွံေတြသိမ္းပီး ယူ ထားၾကတဲ့ေငြကို ႏွိမ္ေလ့႐ွိၾကပါတယ္။ ထမင္းဝိုင္းမွာ အားလံုးထိုင္ၾကေတာ့ ျဖဴျဖဴက မိတ္ဆက္ေပးပါတယ္။
“ကိုႀကီး ဒါက ညီမေလးသူငယ္ခ်င္းေလ နာမည္က ေဖြးေဖြးတဲ့… မေန႔က မိုးခ်ဳပ္မွ အိမ္ျပန္ေရာက္လို႔ ကိုႀကီးနဲ႔ မေတြ႔တာေလ ေဖြးေဖြးကဒီကို အလည္လိုက္လာတာ ေက်ာင္းမွာ အခင္ဆံုး သူငယ္ခ်င္းေတြေပါ့ ပီးေတာ့ ရက္နဲနဲေလာက္ ေနဦးမွာ”
“ေဖြး ဒါက ျဖဴ႕ကိုႀကီးေလ နာမည္က ေမာင္ေမာင္ထြန္းေတာက္တဲ့”
“ဟုတ္ကဲ့႐ွင့္ ေတြ႔ရတာဝမ္းသာပါ တယ္ ျဖဴက ကိုႀကီးအေၾကာင္းကို စပ္မိရင္ေျပာျပပါတယ္ လူမျမင္ဘူးေပမဲ့ ၾကားဖူးေနတာၾကာပါပီ”
“အံမယ္ ဒီကေလးမက ကိုုႀကီးအေၾကာင္း ဘာေတြမ်ား ေျပာေနတာလဲ”
“အမ္ ကိုၿကီးကလဲ ဘာမွဟုတ္ပါဘူး ျဖဴ႕ကိုႀကီးက ေခ်ာေၾကာင္း တည္ျငိမ္ေၾကာင္းေပါ့ ခ္ခ္”
“ေအးပါကြာ က္ိုႀကီးကလဲ ညီမေလး သူငယ္ခ်င္းဆိုေတာ့ ကိုႀကီးညီမေလး ပါပဲ ေရာက္တုန္းေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနေပါ့ကြာ လည္စရာေတာ့ မ်ားမ်ားစားစားမ႐ွိ ဘူးကြ”
“ဒါနဲ႔ကိုႀကီး မနက္ဖန္ေဈးပိတ္တယ္ မလား ညီမေလးတို႔ကို ႐ႈခင္းသာ လိုက္ပို႔ပါလား ေဖြးလဲ အလည္ပက္ သြားရတာေပါ့”
“ေအးေအး လိုက္ပို႔မယ္”
႐ႈခင္းသာဆိုတာက ေမာင္ေမာင္တို႔ ၿမိဳ႕နဲ႔ ႏွစ္မိုင္အကြာေလာက္မွာ႐ွိတဲ့ ေခ်ာင္းရဲ႕ေဘးမွာ တည္ထားတဲ့ျခံႀကီးပါ။ ျခံပိုင္႐ွင္က ဘႀကီးတစ္ဝမ္းကြဲ ေလာက္ေတာ္ပါတယ္။ ေမာင္ေမာင္တို႔ငယ္စဥ္က ေက်ာင္းပိတ္တိုင္းသြား ေဆာ့ၾကတဲ့ေနရာေပါ့ သီးပင္စားပင္ မ်ိဳးစံု႐ွိပီး ေခ်ာင္းရဲ႕ေဘးမွာဆိုေတာ့ အရိပ္လဲေကာင္း ေလေကာင္းေလသန္႔လဲရ ေရခ်ိဳးျခင္ရင္လဲ ေခ်ာင္းထဲ ခုန္ခ်နဲ႔ ငယ္စဥ္ကအင္မတန္ေပ်ာ္ခဲ့ တဲ့ေနရာတစ္ခုပါပဲ။ ညေနေရာက္ေတာ့ ပြဲရံုကိုတံခါးေတြ ပိတ္ပီးအိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အိမ္ထဲ မွာ ေမေမ့ကိုပဲေတြ႔လို႔ ျဖဴျဖဴတို႔ေရာ လို႔ေမးလိုက္ေတာ့။
“သမီးသူငယ္ခ်င္းက ဒီမွာပူလို႔တဲ့ ေရခ်ိဳးေနၾကတယ္.. သားႀကီးလဲ ခဏနားၿပီး ေရခ်ိဳးေပါ့”
“ဟုတ္ေမေမ သားအေပၚတက္လိုက္ ဦးမယ္”
ေမေမ့ကိုေျပာပီး ေမာင္ေမာင္အိမ္ေပၚကို တက္လာခဲ့တယ္။ အခန္းထဲ ဝင္ပီး ကုတင္ေပၚမွာ လွဲေနရင္း အိုက္ တာနဲ႔ ျပတင္းေပါက္ကိုဖြင့္မယ္ အလုပ္ အိမ္ေနာက္ေဖး ေရခ်ိဳးတဲ့ေန ရာက စကားေျပာသံၾကားလို႔ ျဖဴျဖဴတို႔ ေရခ်ိဳးေနၾကတာေနမယ္၊ ပီးမွ ဖြင့္ပါေတာ့မယ္ေလ ဆိုပီး ေနလိုက္ ပါတယ္။ ခဏေနေတာ့ အသံတိက္ သြားလို့ တံခါးကိုဖြင့္လိုက္ပီး ေရခ်ိဳး တဲ့ေနရာကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ျဖဴျဖဳက ေရခ်ိဳးပီးလို႔ တဘက္ေလး ေတာင္ထဘီရင္႐ွားေပၚက ျခံဳထားပီး အိမ္ဖက္ကိုျပန္လာေနပီ ေဖြးေဖြးကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေရခ်ိဳးေနတုန္းပဲ။ ၾကည့္ရတာ ေကာင္မေလး အပူကို အေတာ္ေၾကာက္တယ္နဲ႔ တူတယ္။
ေတြးေနရင္း မ်က္နာလႊဲမယ္အလုပ္ ေဖြးေဖြးက သူရဲ႕ရင္႐ွားထားတဲ့ထဘီ ေလးကို ေအာက္ကို ေလ်ာခ်လိုက္ တာေတြ႔လိုက္ရတယ္။ ေလ်ာခ်ပီး အ ေပၚကေန ေရခြပ္ေလးနဲ႔ေလာင္းခ် ေနတယ္။ ေရခ်ိဳးတဲ့ေနရာက ေဘးသံုးဖက္က ကာထားတာပါ။ ဝင္တဲ့ ေပါက္ပဲခ်န္ထားပီး အကုန္ကာထား တာဆိုေတာ့ ေဖြးေဖြးက လြပ္လြပ္လက္လက္ ေရခ်ိဳးေနတာပါ။ ေမာင္ေမာင္ကေတာ့ အေပၚစီးေနမို႔ ျမင္ေနရတာေပါ့။ ျမင္ကြင္းက လႊဲဖယ္လို႔မရေအာင္ ဆြဲေဆာင္ေနေတာ့ ေမာင္ေမာင္ ဆက္ပီးေတာ့ပဲ။
တံခါးကိုအသာေလး ဟပီး ၾကည့္ေနမိလိုက္တယ္။ ေဖြးေဖြး ကေတာ့ နာမည္နဲ႔လိုက္ေအာင္ကို အသားက ေဖြးပီးျဖဴႏုေနေတာ့ ထဘီ ေလးေလ်ာခ်ထားလို႔ ျမင္ေနရတဲ့ ႏို႔ေလးေတြက လံုးလံုးက်စ္က်စ္ေလး နဲ႔ အသီးေလးေတြကလဲ ပန္းေရာင္ ေလးလိမ္းခ်ယ္ထားသလိုပါပဲ။ အပ်ိဳႏို႔ ဆိုေတာ့ တြဲၾကမေနပဲ တင္းရင္းပီး ေတာ့ ဆြဲစို႔ျခင္စရာေလးကလဲ ေမာင္ေမာင္ရဲ႕ေသြးခုန္ႏွံုးကို တဒုန္း ဒုန္းနဲ႔ျမန္လာေစပါတယ္။ အဲအခ်ိန္မွာပဲ အိမ္ေပၚကို တက္လာတဲ့အသံၾကားလို႔ ညီမေလးျဖဴ တက္ လာပီလို႔သိလိုက္လို႔ မေတာ္ျမင္သြား ရင္ မေကာင္းပါဘူးေလ ဆိုပီး တံခါးကို ျပန္စိထားလိုက္တယ္။
ခဏေန ေတာ့ အေစာက ျမင္ကြင္းကိုၾကည့္ ျခင္တဲ့စိတ္က ထိန္းမရလိူ႔ တံခါးကို အသာေလး အသံမၾကားေအာင္ျပန္ ဟလိုက္ပီး ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေဖြးေဖြးေပါ့။ ထဘီအေပၚအစေလး ကို လက္တစ္ဖက္နဲ႔ ကိုင္ထားပီး က်န္တဲ့လက္တစ္ဖက္က သူမရဲ႕ ေပါင္ၾကားကို ပြတ္ေနတာကိုေတြ႔ လိုက္ရတယ္။ ခဏေလာက္ပြတ္ပီး ေရေလာင္းခ်လိုက္ ျပန္ပြတ္လိုက္ လုပ္ေနတာကိုေတြ႔ရေတာ့ ပုဆိုး အတြင္းက ေမြးရာပါညီေလးက မေျပာမဆိုနဲ႔ ေခါင္းေထာင္ပီးထလာ ပီေပါ့။ ခဏေနေတာ့ ထဘီေလးကို ျပန္ပီးရင္႐ွားလိုက္ပီး ေတာ႔ ေရခြပ္နဲ႔၄/၅ခြက္ေလာက္ သူမရဲ႕ကိုယ္ေပၚမွာ ေလာင္းခ်ပီး ေဘးက တန္းေပၚမွာတင္ထားတဲ့ ထဘီေလးကို လွမ္းယူလိုက္ပီး ေျခေထာက္ကေန စြက္လိုက္တာကို ေတြ႔ လိုက္ရတယ္။
ေမာင္ေမာင္႐ွိတဲ့ဖက္ကို ေက်ာေပးၿပီး ထဘီလဲေနတာဆိုေတာ့ ေရစိုေနတဲ့ ထဘီေအာက္က ဖင္ေလးကို ဖင္အကြဲေၾကာင္းေလးထိကို ျမင္ေနရေတာ့ ေမာင္ေမာင္ စိတ္ေတြ လႈပ္႐ွားလာပါေတာ့တယ္။ ထဘီေလးကို စြက္လိုက္ပီး ေရစို ထဘီကိုခြၽက္ခ်လိုက္ေတာ့ ေအာက္ ကထဘီက အရင္ကြၽက္ၾကပီးအေပၚ က ထဘီကအေပၚကိုမေရာက္ေသး ေတာ့ ျဖဴေဖြးႏုပီး အိစက္တင္းကား ေနတဲ့ဖင္သားႀကီးကို ဖ်က္ကနဲျမင္ လိုက္ရတဲ့အခါမွာ ပုဆိုးအတြင္းက ေကာင္က အတင္းကာေရာကို ရံုးထလာပါေတာ့တယ္။ အဲဒီ ေကာင္ႀကီးကို လက္နဲ႔ဆုက္ကိုင္ပီး ကစားေပးရင္း ေဖြးေဖြးကိုၾကည့္ လိုက္ေတာ့ ထဘီလဲပီးသြားလို႔ ျဖန္႔ ပီးဝတ္ေနတာကိုေတြ႔လိုက္ရပါတယ္။ ထဘီကို ဖ်န္႔ဝတ္ေနေတာ့ ႏို႔ေလး ေတြကိုျမင္ေနရျပန္ပါပီ။
ဟူးးး ရင္ေမာလိုက္ပါဘိနယ္ ေဖြးရယ္..၊ ေဖြးေဖြးအိမ္ဖက္ကို ျပန္လာတာျမင္ရ တဲ့အခါမွာ အေစာကျမင္ကြင္းကိုျပန္ ပီး ပံုေဖာ္ရင္း ေမာင္ေမာင္တစ္ ေယာက္ ငါးဦးေကာ္မတီ ထိုင္ရပီေပါ့။ ခဏေနေတာ့ ေရခ်ိဳးဖို႔ေအာက္ကို ဆင္းလာေတာ့ ျဖဴျဖဴတို႔ အခန္းကို အမွတ္မထင္ ၾကည့္မိေတာ့ တံခါး ပိတ္ထားတာကိုေတြ႔ရလို႔ ဒီေကာင္မ ေလးကို ဝုန္းဖို႔ ဘယ္လိုလုပ္ရင္ ေကာင္းမလဲလို႔ ဆင္ၾကံၾကံရင္း ေအာက္ဆင္းလာခဲ့တယ္။ ေရးခ်ိဳးပီး လို႔ ညေနစာစားၾကၿပီးေတာ့ ေထြရာ ေလးပါးေျပားၾကရင္း ေဖြးေဖြးက ဘယ္ကလဲလို႔ ေမးၾကည့္ေတာ့ ျပင္ဦးလြင္ကလို႔ သိလိုက္ရပါတယ္။ ေျသာ္ ျပင္ဦးလြင္(ေမၿမိဳ႕)သူမို႔လို႔ ဒီေလာက္လွၿပီး ျဖဴေဖြးေနတာကိုးလို႔ ကြကိုယ္ေတြးေနမိလိုက္တယ္။
ေမာင္ေမာင္လဲ အေပၚထက္မွာ HP လက္ေတာ့ေလးထဲက အျပာကားေလးေတြ ေလ်ာက္ၾကည့္ေနရင္း အေတာ္ေလးၾကာေတာ့ ေအာက္ဆင္းလာေတာ့ ျဖဴျဖဴနဲ႔ေဖြးေဖြးက တီဗြီေ႐ွ႕က ဆိုဖာေပၚမွာ ထိုင္ေနၾကတာကို ေတြ႔လိုက္ရတယ္။ ေမေမကေတာ့ ဘုရား႐ွစ္ခိုးေနတယ္နဲ႔တူတယ္။ ေမာင္ေမာင္ ျဖဴျဖဴတို႔နားေရာက္ လာေတာ့ ေဖြးက.၊
“ကိုႀကီး တီဗြီၾကည့္မလို႔လား ေဖြးတို႔ က ကြီးယားကားၾကည့္မလို႔ ကိုႀကီးေရာ ၾကည့္မလား”
“ေတာ္ပါပီကြာ ကိုႀကီးက ေတာင္ကိုရီးယားကို မုန္းတယ္”
“ဟင္ ဘာလို႔လဲကိုႀကီးရ”
“အင္း ဘာလို႔လဲဆိုရင္ ဒီဖက္ေခတ္ ၾကမွ ခ်မ္းသာလာပီး လူတြင္က်ယ္ လုပ္ေနလို႔ေလ အရင္ကဆို အစဥ္ အဆက္ တ႐ုပ္ရဲ႕လက္ေအာက္ခံ မြန္ဂိုလီးယားေတြ အားေကာင္းတုန္း ကဆိုရင္ သူတို႔ကို လာမတိုက္ရေသးပဲနဲ႔ အေဝးကေန လွမ္းပီးအညံခံတာ သမိုင္းတေလ်ာက္ကို ျပန္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ဟိုလူ႔လက္ေအာက္ ေရာက္လိုက္ ဒီေအာက္ၾကလိုက္နဲ႔ ဘာမွ အစြမ္းအစမ႐ွိဘူး စစ္ပီးေခတ္မွာ အေမရိကန္ရဲ႕ ကူညီေထာက္ပံ့မႈေၾကာင့္သာ အခုလိုျဖစ္လာတာ အဲဒါေၾကာင့္ မႀကိဳက္တာ”
“ဟင္ ကိုႀကီးကလဲ အာ့နဲ႔ဇာက္ကားနဲ႔ ဘာဆိုင္လို႔လဲ ေဖြးကေတာ့ အဲဒါ ေတြမသိဘူး ၾကည့္မွာပဲ”
“ေအးပါကြာ ၾကည့္ ၾကည့္”
အဲလိုေျပာပီး ေမာင္ေမာင္ေနာက္က ေန မေယာင္မလည္ လုပ္ေနလိုက္တယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုရင္ ေဖြးဝတ္ထား တဲ့အက်ႌက လည္ပင္းတအားဟိုက္ ေနေတာ့ ႏို႔ေလးမ်ား ျမင္ရမလားလို႔ ဟီးးး။ ရာသီကလဲပူေတာ့ အက်ႌကလဲ ပါးေတာ့ ေအာက္က ဘရာအသား ေရာင္ေလးပါ ျမင္ေနရတာ ဒီလိုနဲ႔ အေတာ္ေလး မေယာင္မလည္လုပ္ပီး အေပၚကို ျပန္တက္လာခဲ့ပါတယ္။
အေပၚေရာက္ေတာ့ ခါတိုင္းဆိုရင္ ျဖဴျဖဴအခန္းကို ေမာင္ေမာင္ၾကည့္ေလ့ မ႐ွိပါဘူး။ ဒီေန႔ေတာ့ ေဖြးေၾကာင့္ပဲ ျဖဴျဖဴ ့အခန္းကို ၾကည့္ျခင္လာမိတယ္။ ေဖြးက ျဖဴျဖဴနဲ႔ အတူအိပ္ၾကေတာ့ ေဖြးနဲ႔ပက္သက္တာေလးမ်ား ျမင္ရမလားဆိုပီး တံခါးကို အသာတြန္း ၾကည့္ေတာ့ ပြင့္သြားတာနဲ႔ အထဲကို ေခါင္းဝင္ပီး ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ခါတိုင္းျဖဴျဖဴအိပ္တဲ့ ကုတင္ေဘးမွာ အိပ္တစ္လံုးခ်ထားတာကို ေတြ႔လိုက္ရတယ္။ ေဖြးရဲ႕အိပ္ဆိုတာေသျခာတယ္။ ျဖဴျဖဴမွာ အဲလိုအိပ္မ႐ွိဘူး။ တစ္အိမ္ထဲဆိုေတာ့ သိေနတာေပါ့ နံရံနားက တန္းမွာလဲ ပင္တီပန္း ေရာင္ ဘရာ ပန္းေရာင္ရယ္ အျပာ ပင္တီနဲ႔ဘရာ ရယ္ကိုေတြ႔လိုက္ရတယ္။ ဘယ္ဟာက ဘယ္သူ႔ဟာဆိုတာ ခန္႔မွန္းဖို႔လြယ္ပါတယ္။ ျဖဴျဖဴက ကိုယ္လံုးျပည့္တယ္။ ေဖြးက သြယ္တယ္ေလ။ ပန္းေရာင္ေလးေတြက ဆိုက္ေသးေနတာေတြ႔ရေတာ့ ေဖြး ဟာဆိုတာေသျခာပီေပါ့။
ဒါနဲ႔ပဲ ကိုင္ၾကည့္ျခင္စိတ္က တားမရေတာ့ ဘူး ျဖဴျဖဴတို႔ကလဲ ကိုရီးယားကား ၾကည့္ေနတာဆိုေတာ့ အေတာ္နဲ႔ တက္မလာေသးဘူးဆ္ိုတာ ေသျခာ တယ္။ ဒါနဲ႔ အခန္းထဲကိုဝင္ပီး ပင္တီပန္းေရာင္ေလးကို ကိုင္ပီး ျဖန္႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သိပ္မေျခာက္ေသးတာ ကိုေတြ႔လိုက္ရတယ္။ ညေနကမွ ေလ်ာ္ထားလို႔ေနမယ္ဆိုပီး ပင္တီ ဂြဆံုေလးကို နမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ခပ္သင္းသင္းနဲ႔ ေမႊးပ်ံ့တဲ့ ရနံ႔တစ္ခု ကိုရလိုက္တယ္။ အားစိုက္ပီး နမ္း ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေမႊးပ်ံတဲ့ရနံ႔ရဲ႕ ေအာက္က အနံ႔တစ္ခုကို ရလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီအနံ႔ကို ႐ွဴ႐ိႈက္ေနရင္း ေခါင္းထဲမွာ ရီေဝေဝေလးျဖစ္လာရ ေတာ့တာပါပဲ။ အပ်ိဳေလးရဲ႕ ပင္တီ ဆိုတဲ့အသိရယ္ အဲဒီရီေဝေဝ မူးယစ္ ေစတဲ့ ရနံ႔ရယ္ေၾကာင့္ ေပါင္ၾကားက ေကာင္ကလဲ မေျပာမဆိုနဲ႔ ေဂါင္း ေထာင္ပီးထလာျပန္တာေပါ့။ ျဖဴ႕တို႔ အခန္းထဲမွာေတာ့ မျဖစ္ေသးပါဘူး ေလ ဆိုပီး ျပန္ထြက္လာရေပမဲ့ အေစာကရခဲ့တဲ့ပင္တီနံ႔ေလးကို ေတာ့ ျပန္ပီးအမွတ္ရပါေသးတယ္။
အိပ္ယာေပၚမွာ ညီေတာ္ေမာင္နဲ႔ ကစားေနရင္း ဒီေကာင္က ေမာႀကီး ပန္းႀကီးနဲ႔ အန္ခ်လိုက္ေတာ့တာေပါ့။ အဲျကမွပဲ လူလဲေနသာ ထိုင္သာ႐ွိ သြားေတာ့တယ္။ အင္းးးမနက္ဖန္ ႐ႈခင္းသာ ေရာက္ရင္ေတာ့ ေဖြးနဲ႔ ရင္းႏွီးေအာင္ လုပ္ပီး အီစီကလီ လုပ္ ရဦးမယ္ေတြးရင္း ေမွးကနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားပါေတာ့တယ္။
ပံုမွန္ဆို လင္းပီးအေတာ္ၾကာမွ အိပ္ယာက ႏိုးတက္တဲ့ ေမာင္ေမာင္တစ္ေယာက္ ဒီကေန႔ေတာ့ ေစာစီးစြာႏိုး လာခဲ့ပါတယ္။ အိမ္ေအာက္ထပ္ကို ဆင္းလားပီး ေရကန္႐ွိရာသြားမယ္ အလုပ္မွာ ေမေမက၊
“သားႀကီး ဒီေန႔အေစာႀကီးထေနပါ လား ဘာစိတ္ကူးေတြ ေပါက္ေနလို႔ လဲ”
“ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး ေမေမရယ္ မေန႔ ညက ေစာေစာအိပ္လိုက္လို႔ ဒီေန႔ ေစာႏိုးေနတာပါ မနက္စာ ဘာ႐ွိလဲေမေမ”
“သားႀကီးႀကိဳက္တဲ့ ေကာက္ညႇင္း ေပါင္း ေပါင္းထားတယ္ဆိတ္သား ေျခာက္ဖုက္ေလးနဲ႔ စားေပါ့ ”
“ဟုတ္ေမေမ အဲဒါဆို သား ဒီေန႔ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မသြားေတာ့ဘူး”
ေမေမ့ကိုေျပာၿပီး ေရကန္႐ွိရာကိုလာ ခဲ့ပါတယ္။ သြားတိုက္ မ်က္နာသစ္ပီး အိမ္ဖက္ျပန္အလာမွာ ေဖြး ကို ေတြ႔လိုက္ရလို႔။
“ေဖြးေဖြး မ်က္နာသစ္မလို႔လား ျဖဴျဖဴ ကေတာ့ မႏိုးေသးဘူးမလား”
“ဟုတ္ ကိုႀကီး ျဖဴကအိပ္ေနခဲ့တယ္”
“သိတယ္ေလ ကိုယ့္ညီမအေၾကာင္း ေနဖင္ထိုးမွ ထတဲ့ေကာင္မေလး”
ေျပာရင္းနဲ႔ပဲ အိမ္ဖက္ကိုျပန္လာပီး မနက္စာကို စားလိုက္ပါတယ္။ စားပီးတဲ့ထိ ေဖြးနဲ႔ျဖဴရဲ႕ အရိပ္ေယာင္ ကိုေတာင္မျမင္ရေသးတာနဲ႔ အိမ္ေပၚ တက္လာပီး အခန္းထဲမွာ ဖြဘုက္ သံုးေနလိုက္ပါတယ္။ ဒီေန႔က ေမာင္ ေမာင္ရဲ႕ နားရက္ဆိုေတာ့ ေအးေဆးပါပဲ။ Noti ေတြကို စစ္ၾကည့္ေနရင္း ဟိုဟိုဒီဒီ ေလ်ာက္ၾကည့္ေနမိတယ္။ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ၾကာသြားမွန္း မသိဘူး အခန္းတံခါးကို ေခါက္တဲ့ အသံၾကားမွပဲ ဖုန္းကေန မ်က္နာကို ခြာပီး အသံလွမ္းျပဳလိုက္ပါတယ္။
“ေအး ျဖဴျဖဴလား ေျပာေလ”
“ကိုုႀကီး ျဖဴတို႔ုျပင္ဆင္ပီးပီ သြားၾကစို႔”
“ေအးေအး ညီမေလး ခဏ လာပီ”
ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ ထပီးအဝတ္စားလဲ လိုက္ပါတယ္။ ဆိုင္ကယ္နဲ႔သြားၾကမွာဆိုေတာ့ အဆင္ေျပေအာင္ ေအာက္က ဂ်င္းေဘာင္းဘီ အနက္ ေဖ်ာ့ေျဖာ့နဲ႔ အေပၚက giorenzo တီ႐ွပ္အနီကို ဝတ္လိုက္ပါတယ္။ ဖုန္းနဲ႔ power bank ကိုေတာ့ လြယ္ တဲ့အိပ္ထဲပဲ ထဲ့ပီး ေအာက္ထပ္ကို ဆင္းလာေတာ့ ျဖဴနဲ႔ေဖြးက အိမ္ရဲ႕ အေပါက္ဝေတာင္ ေရာက္ေနၾကပီ။
“ျဖဴျဖဴ ညီမေလး ကိုႀကီးဆိုင္ကယ္နဲ႔ ပဲ သြားၾကမလား”
“ဟုတ္ကိုႀကီး သံုးေယာက္ရတယ္ မလား”
“ေအး ရပါတယ္”
ေျပာရင္းနဲ႔အိမ္ေဘးက ဂိုေထာင္ထဲ က ဆိုင္ကယ္ကို ေမာင္ေမာင္ စီးပီး ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ ဆိုင္ကယ္က FZ ဆိုေတာ့ သံုးေယာက္ကေတာ့ အသာေလး စီးလို႔ရတာေပါ့။
“ျဖဴ ေရ ငါကေနာက္ဆံုးက မေနရဲဘူး အလည္က ထိုင္မယ္ေနာ္ နင္က ေနာက္ကထိုင္ေပါ့”
“ေအးပါဟာ ရပါတယ္ ငါက႐ိုးေနပါပီ”
ေဖြးက ျဖဴ႕ ကိုေျပာေနရင္းနဲ႔ပဲ ဆိုင္ ကယ္နားကို ေရာက္လာပီး ခြတက္ လိုက္ပါတယ္။ ေဖြးဝတ္ထားတာက ေပါ့ေပါ့ပါးပါး႐ွိတဲ့ အျဖဴေရာင္ေဘာင္း ဘီအပြ ဒူးဖံုးေလးနဲ့ဆိုေတာ့ အသာ ေလး ခြထိုင္လို႔ရေနပါတယ္။ အညာရဲ႕ ရာသီဥတုနဲ႔ကလဲ ဒီလိုမ်ိဳး အဝတ္ နဲ႔မွပဲ ေနသာ ထိုင္သာ ႐ွိမွာျဖစ္ပါတယ္။ ျဖဴျဖဴလဲ ေဖြးလိုပါပဲ အေပၚက မိန္းမဝတ္႐ွပ္ေလးေတြ ကိုယ္စီဝတ္ ထားၾကပါတယ္။ ျဖဴျဖဴေနာက္ကေန တက္ထိုင္လိုက္ေတာ့.၊
“ျဖဴျဖဴ ရတယ္မလား အဆင္ေျပလား ေဖြးေရာ ရလား”
“ဟုတ္ကိုႀကီး ရတယ္ ေမာင္းေတာ့”
အဲဒါနဲ႔ပဲ ေမာင္ေမာင္က ေမာင္းထြက္ လာခဲ့ပါတယ္။ အေတာ္ေလးသြားမိေတာ့ လမ္းက ေျမသားလမ္းေပၚကို ေရာက္လာပါတယ္။ ေျမလမ္းဆိုေတာ့ ခ်ိင့္ေတြ ဂဲ ေတြနဲ႔ေပါ့။ ဆိုင္ကယ္က ခုန္ပီး ေဖြးက ေ႐ွ႕ကို တေျဖးေျဖးတိုးလာေတာ့ သူမရဲ႕ လံုးက်စ္ေနတဲ့ ရင္သားေလးေတြနဲ႔ ေမာင္ေမာင္ရဲ႕ ေၾကာကို ကပ္မိေနပါ တယ္။ ေမာင္ေမာင္ကလဲ ဒီယံုျမင္ လို႔ ဒီခ်ံဳထြင္တာေလ တမင္ကို ခ်ိင့္ ေတြထဲ ေမာင္းခ်ေနတာ ၾကာေတာ့ နဲနဲမ်ားေနေလာက္ပီ ဆိုပီး လမ္း ေကာင္းရာပဲေရြးပီး စီးလာလိုက္ပါ တယ္။ ေဖြးနဲ႔ျဖဴကေတာ့ ေနာက္ကေန စကားေတြ ေရပက္မဝင္ေအာင္ေျပာ ၿပီး လိုက္လာၾကပါတယ္။
နာရီဝတ္ မ႐ွိတစ္႐ွိမွာေတာ့ ႐ႈခင္းသာ ျခံကို ေရာက္လာၾကပါပီ။ ျခံဝင္ေပါက္ကေန ဝင္လာပီး ကိုက္ႏွစ္ရာေလာက္ေန ေတာ့ ဘႀကီးရဲ႕ အိမ္ေ႐ွ႕ကိုေရာက္ လာပါပီ။ ဘႀကီးက အညာသားႀကီး ပီသစြာ အေပၚက အက်ႌ ခြၽတ္နဲ႔ ေအာက္က ဆိပ္ခြန္က ယက္လုပ္တဲ့ ဝင္းေမာ္ဦး ပုဆိုးၾကမ္းတစ္ထည္ကို တိုတိုပါေအာင္ ဝတ္ထားပါတယ္။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကြမ္းစားလာခဲ့တဲ့ သြားေတြကေတာ့ အညိဳေရာင္ကို ေက်ာ္ပီး အမဲဖက္ကိုသန္းေနပါၿပီ။ ေမာင္ေမာင္တို႔ ေရာက္လာတာကို ျမင္ေတာ့ သြားအမဲႀကီးေတြ ေပၚ ေအာင္ အားရပါးရ ျပံဳးလိုက္ပီး..၊
“ေမာင္ေမာင္တို႔ေမာင္ႏွမပါလားေဟ့ မလာတာေတာင္ ၾကာပါပီလားကြာ”
“ဟုတ္တယ္ ဘႀကီးေရ က်ေနာ္လဲ မအားတာနဲ႔ မေရာက္ျဖစ္တာ အခုက ညီမေလးနဲ႔ သူ႔သူငယ္ခ်င္းက လာျခင္တယ္ဆိုလို႔ လိုက္ပို႔တာေလ အိမ္မွာ က ပူလို႔ဘႀကီးရ”
“ေအးကြ ဟုတ္တယ္ ဒီမွာေတာ့ ျခံထဲဆိုေတာ့ အပူသက္သာေသး တာေပါ့ကြာ”
“ထိုင္ၾကေဟ့ ငါတူမတို႔လဲ ေရာက္ တုန္းေရာက္ခိုက္ လြတ္လြတ္လပ္ လပ္ေနၾကကြာ.. ဘႀကီးကေတာ့ ၿမိဳ႕ထဲမွာဝယ္စရာေလးေတြ႐ွိလို႔ သြားလိုက္ဦးမယ္ အစက အိမ္ပိတ္ထားခဲ့ မလို႔ မင္းတို႔ေရာက္လာေတာ့ လူ ေစာင့္ရတာနဲ႔ အေတာ္ပဲေဟ့”
ေျပာရင္းနဲ႔ပဲ ဘႀကီးက သူ႔ဆိုင္ကယ္ အေဟာင္းေလးစီးပီး ထြက္သြားပါ တယ္။ ေဖြးကေတာ့ သရက္ပင္ေျခ ရင္းက ကြပ္ပ်စ္ေပၚမွာ သြားထိုင္ေန ေလရဲ႕ ဒါနဲ႔ေမာင္ေမာင္လဲျဖဴျဖဴ ့ကို.၊
“ညီမေလး နင့္သူငယ္ခ်င္းကလွတယ္ ေနာ္ ခ်စ္စရာေလး.. ဂ်နီဖာ ေလာရင့္ နဲ႔တူတယ္”
(ဒါက ေက်ာ္ရဲ႕အသဲတစ္ခ်မ္းကို ထဲ့ေရးတာပါ)😀😀😀
“ဘာလဲ ကိုႀကီးက စိတ္ဝင္စားေနလို႔ လား အာ့ဆို ကြကိုယ္ႀကိဳးစားေတာ့”
“ဟာ ညီမေလးကလဲ အဲလိုမဟုတ္ပါ ဘူးဟ ဒီတိုင္းေျပာျပတာပါ ဟီး”
“အံမယ္ ကိုႀကီးေနာ္ မသိတာၾကေန တာပဲ မေန႔ကလဲ ကိုႀကီးမ်က္လံုး ေတြက ေဖြးအေပၚမွာၾကည့္ပဲ ဟြန္း မူေနရေသးတယ္”
“ေအးပါညီမေလးရာ ေဖြးေဖြးကို ကိုႀကီး စိတ္ဝင္စားမိေန တယ္ဆိုတာ ကိုႀကီးဝန္ခံပါတယ္”
“ညီမေလးက ေဖြးကိုေျပာထားပါ တယ္ကိုႀကီးရဲ႕ ျဖဴကိုႀကီးက ဘယ္လို ေခ်ာေၾကာင္း ဘယ္လိုေတာ္ေၾကာင္းေတြေပါ့ ေဖြးကလဲကိုႀကီးကို စိတ္ဝင္ စားတဲ့ပံုပါပဲ မေန႔ညက ညီမေလးက ေဖြးကို ေမးၾကည့္တယ္.. ငါ့ကိုႀကီးက ဘယ္လိုလဲလို႔ သူက အင္းတဲ့ ဟဲ့ ဘာအင္းလဲဆိုေတာ့ မဆိုးပါဘူး စိတ္ရင္းေကာင္းပီး ၾကင္နာတက္တဲ့ ပံုစံမ်ိဳးတဲ့”😛
“ဟုတ္လား အာ့ဆိုရင္ေတာ့အဆင္း ကို ဘီးသာ တပ္ေပးလိုက္ေတာ့ကြာ ဟင္းးဟင္းး”
ေမာင္ေမာင္နဲ႔ျဖဴျဖဴတို႔စကားေျပာရင္း ေဖြး႐ွိရာကို လာလိုက္ေတာ့ ျဖဴျဖဴက သူ႔သူငယ္ခ်င္းေဘးမွာ ဝင္ထိုင္းရင္း..၊
“ေဖြး ဘယ္နဲ႔လဲ ဒီမွာက ေအးခ်မ္း တယ္မလား”
“ဟုတ္တယ္ျဖဴရဲ႕ ေနရတာေအးေန တာပဲ”
“ေဖြး ငါတို႔ ေခ်ာင္းေဘးမွာသြားထိုင္ ရေအာင္ အိမ္ကယူလာတဲ့ စားစရာ ေတြလဲ အဲမွာပဲ စားရေအာင္ေလ ကိုႀကီးဝယ္လာခဲ့တဲ့ဘီယာ ငါးလံုးေရာ အဲမွာေသာက္ၾကရေအာင္”
ေမာင္ေမာင္က ဒီကိုအလာမွာ လမ္း မွာ႐ွိတဲ့ ဆိုင္ကေန ျမန္မာဘီယာ ငါး လံုးနဲ႔ ေရခဲေတြကို ဝယ္လာခဲ့ပါတယ္။ ျခံထဲမွာ ေအးေဆးေသာက္ရေအာင္ ဆိုပီးေတာ့ေပါ့။ အဲဒါကို မိျဖဴ က အပိုင္စီးျခင္ေနတာ ဒါလဲေကာင္းပါ တယ္။ သူတို႔မူးလာရင္ ေမာင္ေမာင္ တို႔ဂြင္ထဲ ဝင္လာတာေပါ့လို႔ ေတြးပီး အင္း သူတို႔သာ ငါ့အေတြးေတြသိလို႔ ကေတာ့ မ်က္နာပူစရာႀကီး ဟီး။ ကြကိုယ္ေတြးပီး ကြကိုယ္႐ွက္ျပံဳး ျပံဳးမိလိုက္ပါတယ္။ ေခ်ာင္းေဘးက အရိပ္ေကာင္းတဲ့အပင္ႀကီးေအာက္မွာ ျဖဴျဖဴက တ႐ုပ္ပိုက္ဖ်ာေလးခင္းပီး ေဖြးေဖြးက စားစရာေတြထဲ့လာတဲ့ ျခင္းႏွစ္ျခင္းကို ခ်လိုက္ပါတယ္။ ေမာင္ေမာင္လဲ ဘီယာနဲ႔ ေရခဲထဲ့ ထားတဲ့အိပ္ကိုခ်လိုက္ပါတယ္။
“ျဖဴျဖဴ ေမေမက ဘာေတြထဲ့ေပးလိုက္ တာလဲ”
“ေန႔လည္စာရယ္ ညီမေလးတို႔ အစာ ေျပစားရေအာင္ အာလူသီးကိုအဝိုင္း လိုက္လွီးပီး ေၾကာ္ထားတာရယ္ မေနကဝယ္ထားတဲ့ ဝက္သားသံုး ထပ္သားကို ကင္ထားတာရယ္ ပါ”
“အဲဒါဆိုရင္ အေတာ္ပဲျဖဴေရ ေဖြးတို႔ အၿမီးရတာေပါ့ ဘီယာနဲ႔ေလ ခ္ခ္”
“ေအးပါ ဆရာမတို႔ရယ္ ဆရာမတို႔သ ေဘာပါပဲ ဒီတိုင္းဆိုရင္ ကိုႀကီးေတာင္ လက္ေ႐ွာင္ေနရမလားပဲ”
အဲလိုနဲ႔ပဲ ေတာင္ေလေလးတျဖဴးျဖဴး ေအာက္မွာ ေမာင္2တို႔ ဘီယာေလး ေသာက္လိုက္ အၿမီးေလးစားလိုက္ နဲ႔ အေတာ္ကို ဟုတ္ေနၾကပါေတာ့ တယ္။ တစ္နာရီေလာက္ စကားေျပာ ေနၾကရင္း ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ အေတာ္ေလး စကားေတြသြက္လာ ၾကပါတယ္။ ျဖဴျဖဴက ပိုဆိုးပီး ေရထဲ ခုန္ခ်မယ္နဲ႔ တကဲကဲ လုပ္ေနေတာ့ တာပဲ။ အဲဒါနဲ႔..၊
“ျဖဴျဖဴ ညီမေလးက ေရထဲဆင္းႏိုင္လို႔လား မူးပီး ေရနစ္ဦးမယ္ေနာ္”
“ေအာင္မာ ဘာလို႔မူးရမွာလဲ ၾကည့္ ေနကိုႀကီး ညီမေလးတို႔ဆင္းျပမယ္ လာ ေဖြး ငါတို႔ေရကူးရေအာင္”
“အယ္ ျဖဴရယ္ ဒီအဝတ္စားေတြနဲ႔ ေရထဲ ဆင္းရမွာလား ပီးေတာ့ဘာျပန္ ဝတ္ၾကမွာလဲ”
“ဟဲ့ ေနက ဒီေလာက္ပူေနတာ ေရစို လဲ ခဏေပါ့ ျပန္ေျခာက္လာမွာပဲ”
“ကိုႀကီးေရာ ေရမကူးဘူးလား ညီမေလးတို႔ အတူကူးၾကမယ္ ငယ္ငယ္ကလို ၿပိဳင္ကူးၾကမယ္ေလ”
ေျပာရင္းနဲ႔ကို ျဖဴျဖဴက ေရထဲဆင္း သြားလို႔ ေဖြးလဲေနာက္ကေနလိုက္ သြားပါတယ္။ ေမာင္ေမာင္လဲ ေနာက္ ကလိုက္သြားရင္း ေရထဲမဆင္းေသးပဲ ကမ္းေပၚကေနပဲ ၾကည့္ေနလိုက္ ပါတယ္။ ျဖဴးကေတာ့ ေရကူးကြၽမ္းလို႔ ခဏနဲ႔ ေခ်ာင္းအလည္ေတာင္ေရာက္ ေနပါပီ။ ေဖြးကေတာ့ ျပင္ဦးလြင္သူမို႔ ေရမကူးတက္တာလား ေရေၾကာက္ တာလားေတာ့မသိဘူး ကမ္းစပ္နား ေလးမွာပဲ ေခါင္းေလးကို ေရထဲငုက္လိုက္ ေခါင္းေလး ျပန္ေဖာ္လိုက္နဲ႔ လုပ္ေနပါတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ၊
“ေဖြးေဖြး ေခ်ာင္းအလည္ထိသြားေလ ေရက တအားမနက္ပါဘူး ေရမကူး တက္လို႔လား”
“ဟုတ္ ကိုႀကီး ေဖြးက ေရမကူးတက္ ဘူးရယ္”
“ဟုတ္လား အဲဒါဆို ကိုႀကီးတြဲေခၚ ေပးရမလား ေရလည္ကိုေလ”
အဲအခ်ိန္မွာပဲ ျဖဴျဖဴက ေခ်ာင္းတဖက္ ကိုေတာင္ ေရာက္သြားလို႔ ေဖြးကို လွမ္းေခၚေနပါတယ္။ ျဖဴျဖဴက ေဖြးကို ေရကူးတက္တယ္လို႔ ထင္ေနတာ ေနမယ္။
“လာ ေဖြးေဖြး ကိုႀကီးကိုကိုင္ထား ဘာမွ ေၾကာက္စရာမ႐ွိဘူး လူေတြက ေရနစ္လဲ နာရီဝက္အတြင္းမွာ မေသဘူး မေၾကာက္နဲ႔”
“ဟင့္ ကိုႀကီးေျပာတာႀကီးကလဲ ေၾကာက္ပါတယ္ ဆိုမွကို”
“ကဲပါ ေဖြးေဖြးေၾကာက္တယ္ဆိုရင္လဲ ကိုႀကီးေက်ာေပၚကို ဂုန္းပိုးထား ေလဟုတ္ပီလား”
“ဟုတ္ ကိုႀကီး ကန္ေတာ့ေနာ္ ေဖြး ကိုႀကီးေက်ာေပၚတက္မယ္”
ေမာင္ေမာင္ရဲ႕ေက်ာေပၚကို ေဖြးက တက္မယ္ဆိုေတာ့ ေမာင္ေမာင့္ရင္ ထဲမွာ တ႐ုပ္နဂါးပြဲႀကီး လွဲ႔ပီေပါ့။ ေဖြးတက္လို႔ရေအာင္ ခါးကိုနဲနဲကုန္း ေပးလိုက္ေတာ့ ေမာင္ေမာင္ရဲ႕ဂုတ္ ကိုကိုင္ပီး ေဖြးက တက္လိုက္ပါ တယ္။ ေဖြးရဲ႕ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္း ကေတာ့ ေမာင္ေမာင္ရဲ႕ ခါးကိုခြလို႔ ေရထဲကိုတေျဖးေျဖးဆင္းလာလို႔ ရင္ေခါင္းေလာက္ေရာက္လာေတာ့ ေရေၾကာက္တဲ့ေဖြးက ေမာင္ေမာင္ ရဲ႕လည္ပင္းကို အတင္းကာေရာဖက္ ထားေတာ့ သူမရဲ႕ ရင္သားေလးေတြ က ေမာင္ေမာင္ရဲ႕ေက်ာမွာ ကပ္ေန ပါေတာ့တယ္။ အက်ႌကလဲ အပါးစား ေရစိုေနလို႔ ျမင္ရတဲ့ ဘရာအသား ေရာင္ေလးကလဲ ခပ္ေျပာ့ေပ်ာ့ေလး ထင္တယ္။ ေမာင္ေမာင္ရဲ႕ ေက်ာက ေနတစ္ဆင့္ ႏူးညံ႔လွတဲ့ ႏို႔ေလးေတြ ရဲ႕အထိေတြ႔ကို ခံစားမိေနပါေတာ့ တယ္။ ေဖြးကေတာ့ သတိထားမိဟန္ မတူပါဘူး။ ေရေၾကာက္တာနဲ႔ ေမာင္ ေမာင္ခါးကို ေျခေထာက္နဲ႔ အတင္းခြ ပီး ဖက္ထားေနပါတယ္။ ေခ်ာင္းလည္ ေလာက္ေရာက္လာေတာ့ ေရက ပုခံုးနားကို ေရာက္လုလုျဖစ္လာေတာ့။
“ကိုႀကီး ေတာ္ပီ ျပန္လွည့္ေတာ့ ေရ ေတြက နက္လာပီ ေဖြးေၾကာက္တယ္”
“ေအးေအး”
လို႔ေျပာပီး ျပန္လွဲ႔လာခဲ့ပါ တယ္ ေရအနက္က ေမာင္ေမာင္ရဲ႕ ရင္ဖက္ေလာက္႐ွိတဲ့ေနရာကိုေရာက္ ေတာ့။
“ေဖြးေအာက္ဆင္းၾကည့္ ပါလား ကိုႀကီး ကိုင္ထားေပးမယ္ မေၾကာက္နဲ႔ ကိုႀကီး႐ွိတယ္ ရဲရဲသာ ဆင္း”
“ဟုတ္ကိုႀကီး ေဖြးခဏေလာက္ဆင္း ၾကည့္မယ္ ေၾကာက္ရင္ေတာ့ ကိုႀကီး အေပၚျပန္တက္မွာေနာ္ ”
“ေအးပါကြာ ႀကိဳက္တဲ့အခ်ိန္တက္ပါ”
ေျပာရင္းနဲ႔ေမာင္ေမာင္က ေက်ာေပၚ က ေဖြးေဖြးကို ေလ်ာခ်လိုက္ပါတယ္။ ေရက အရပ္ ၅ေပ ၈လက္မ ႐ွိတဲ့ ေမာင္ေမာင္နဲ႔သာ ရင္ဖက္ဆိုေပမဲ့ ငါးေပသံုးလက္မေလာက္ပဲ ႐ွိတဲ့ ေဖြးအတြက္ကေတာ့ ပခံုးကိုေတာင္ ေရာက္ေနပါတယ္။ ေမာင္ေမာင္ရဲ႕ ေက်ာေပၚကေန ဆင္းလိုက္တဲ့ ေဖြး ိုကို မ်က္နာျခင္းဆိုင္လွဲ႔ပီး ပုခံုးေလးကို ထိန္းေပးပီးကိုင္ထားလိုက္ပါ တယ္။ ေဖြးကေတာ့ ေမာင္ေမာင္ရဲ႕ လည္ပင္းကို လက္ႏွစ္ဖက္ဖက္နဲ႔ ဖက္ထားပီး ခိုတဲြထားရင္း ကိုယ္လံုး ေလးကို ေမာင္ေမာင္ရဲ႕ ရင္ဖက္နဲ႔ ပူးကပ္ထားပါတယ္။ ၾကည့္ရတာ ေျခေထာက္နဲ႔ ေအာက္ၾကမ္းျပင္နဲ႔ မထိဘူးထင္တယ္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေမာင္ေမာင္ရဲ႕ ႏွလံုးခုန္သံေတြက ေတာ့ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ျမန္လာခဲ့ပါပီ။ မသိရင္ ႏွလံုးေရာဂါသည္ ႏွလံုး ေဖာက္ေနတယ္လို႔ေတာင္ ထင္ရပါ တယ္။ စဲြလမ္းခ်စ္ေနရတဲ့သူေလးနဲ႔ အခုလို နီးကပ္စြာေနရေတာ့ ေမာင္ ေမာင္ရဲ႕စိတ္ေတြဟာ စိ္တ္နဲ႔ကိုယ္နဲ႔ မကပ္သလိုျဖစ္ပီး ေဖြးရဲ႕မ်က္နာ ေလးကို သတိလက္လႊတ္ ေငးေမာ ၾကည့္ေနမိပါေတာ့တယ္။ ေဖြးကေတာ့ သူဘာသာေၾကာက္ေနတာနဲ႔ ေမာင္ ေမာင္ရဲ႕ သတိ္လက္လြတ္အၾကည့္ ေတြကို ခ်က္ျခင္းမသိပါဘူး။ ေမာင္ ေမာင္ဆီက စကားသံမၾကားရေတာ့ မွ မ်က္နာေလးကိုေမာ့ၿပီးု ၾကည့္လိုက္ ေတာ့ သူမရဲ႕မ်က္နာေလးကို စူးစူး စိုက္ ငံု႔ၾကည့္ေနတဲ့ အၾကည့္ေတြကို ျမင္သြားပီး၊
“ကိုႀကီး ဘာေတြဒီေလာက္ၾကည့္ေန တာလဲ ကိုုႀကီးေနာ္ ဟင္း”
“ေဖြးကအရမ္းလွေနလို႔ၾကည့္ေနမိ တာပါကြာ တကယ္သိလား”
ေျပာရင္းနဲ႔ ေဖြးရဲ႕ခါးေလးကို လက္ တစ္ဖက္နဲ႔ မသိမသာဖက္ပီး ေ႐ွ႕ကို ဆြဲယူလိုက္ေတာ့ ေဖြးကလဲ ႐ွက္ျပံဳး ေလးနဲ႔ ေမာင္ေမာင္ရဲ႕ ရင္ခြင္ထဲကို မသိသလိုေလး တိုးဝင္လာပါတယ္။ ႏူးညံ႔တဲ့ အထိေတြ့ေလးေတြေၾကာင့္ ေဘာင္းဘီေအာက္က ေကာင္ကလဲ ႐ုန္းထလို႔ လာေနပါပီ။ ေဖြးကလဲ ဘာမွ မသိသလို မ်က္နာေပးနဲ႔လုပ္ ေနေတာ့ ေမာင္ေမာင့္စိတ္ထဲမွာ အူ ယားလာတာတဲ့ ေဖြးရဲ႕နဖူးျပင္ေလး ကို ဖ်က္ကနဲ ကုန္းနမ္းလိုက္ပါတယ္။
“ဟင့္ ကိုႀကီးေနာ္ ဘာလုပ္တာလဲ ေဖြးက ကိုႀကီးရည္းစားမွ မဟုတ္တာ နမ္းစရာလား”
ေျပာေနေပမဲ့ ေဖြးရဲ႕မ်က္နာေပၚမွာ စိတ္ဆိုးတဲ့ အမူယာမ်ိဳးမ႐ွိပဲ ေၾကနပ္ သေဘာၾကတဲ့ အမူယာမ်ိဳးပဲ ႐ွိေနတာ ေၾကာင့္ ၊
“ေဖြး ကိုႀကီးက ေဖြးကို ဘာလို႔နမ္းတာလဲ သိလား”
“သိဘူး သြား ေျပာနဲ႔”
“မရဘူး ေျပာမွာပဲ ေဖြးကို ကိုႀကီး ခ်စ္ေနမိပီ”
“ဟင့္ ကိုႀကီးကလဲ ေတြ႔တာျဖင့္ ႏွစ္ရက္ပဲ ႐ွိေသးတာကို”
“ေဖြးရယ္ အခ်စ္မွာ ရက္ေတြမလိုပါ ဘူးကြာ ကိုႀကီးက ေဖြးကို ျမင္ျမင္ ျခင္း ခ်စ္သြားမိတာ”
ေမာင္ေမာင္ကေဖြးကိုခ်စ္တဲ့ အေၾကာင္းေတြဆက္ပီး ေျပာမလို႔ ႐ွိေသးတယ္။ ဟိုဖက္ကမ္းကေန ျဖဴက ျပန္ေရာက္လာပါေတာ့တယ္။ အဲၾကမွ ေမာင္ေမာင္လဲ ေဖြးရဲ႕ကိုယ္ လံုးေလးကို လႊတ္ေပးလိုက္ရင္း၊
“ေဖြး ေအးသြားပီမလား ကမ္းေပၚ တက္ေတာ့မလား”
“ဟုတ္ ကိုႀကီး ေအးပီး လန္းသြား တာပဲ ျဖဴေရာ ေတာ္ပီမလား”
“ေအး ေတာ္ပီ ငါက ဟိုဖက္ကမ္း ေရာက္ေနတုန္း ကိုႀကီးနဲ႔ေဖြးနဲ႔ ဘာ ေတြေျပာေနၾကတာလဲ ၾကည့္ရတာ ေတာ့ အင္းး”
“ျဖဴေနာ္ ေဖြးကို မစနဲ႔ ဒီမွာ ေရထဲမွာ မနဲေနေနရတဲ့ဟာကို”
“ကဲပါ ျဖဴျဖဴရာ ေဖြးေဖြးကို စမေနပါနဲ႔ အေပၚတက္ပီး ေန႔လည္စာ စားၾက စို႔ ဟုတ္ပီလား”
ေမာင္ေမာင္ကေျပာရင္းနဲ႔ ေဖြးကိုတြဲ ေခၚပီး ကမ္းေပၚကိုတက္လာခဲ့ပါ တယ္။ အေပၚေရာက္ေတာ့ ေဖြးရဲ႕ ေနာက္ပိုင္းကို မသိမသာၾကည့္မိ ျပန္ေတာ့ ရင္ေတြ ဘေလာင္ဆူရျပန္ ပီေပါ့။ နဲနဲပြတဲ့ ေဘာင္းဘီေလးက ေရေတြစိုပီး ဖင္ေလးမွာ ကပ္ေနေတာ့ ဖင္လံုးေလးေတြကတငး္ပီး ဖင္အကြဲ ေၾကာင္း အရာေလးနဲ႔ ပင္တီအနား ေလးကလဲ ထင္းထင္းေလးျဖစ္ေန ေတာ့ ေနာက္ပိုင္းအလွကို ပိုမိုေပၚလြင္ ္ေနေတာ့တာေပါ့ ။
ျဖဴျဖဴကေတာ့ ေဖြးကို ဟိုဖက္ခဏသြားရေအာင္ ဆိုပီး ေခၚသြားပါတယ္။ ၾကည့္ရတာ အိမ္သာလား ႐ူး႐ူးေပါက္လား တခုခု ေနမယ္ ေမာင္ေမာင္လဲ က်န္ေနေသး တဲ့ ဘီယာတစ္လံုးကိုေဖာက္ပီး ေသာက္ေနရင္း အေတြးေတြနယ္ခ်ဲ့ ေနမိပါေတာ့တယ္။ စိတ္ကူးေတြက လဲ ေရာက္တက္ရာရာေတြပါပဲ ။
ဘယ္ေလာက္ထိ ေတြးေနမိမွန္းမသိ ဘူး ျဖဴျဖဴတိူ႔စကားေျပာသံၾကားမွပဲ ေတြးေနတာေတြ ရပ္တန္႔ပီး ျဖဴျဖဴတို႔ ကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ပူအိုက္ တဲ့ရာသီေၾကာင့္ သူတို႔ဝတ္ထားတာ ေတြေတာင္ နဲနဲေျခာက္ေနတာကို ေတြ႔လိုက္ရပါတယ္။ ေမာင္ေမာင္လဲ ကြကိုယ္ ျပန္ၾကည့္မိေတာ့ ဂ်င္းသား ေဘာင္းဘီေတာင္ အနည္းငယ္ ေျခာက္စျပဳေနပါပီ ျဖဴျဖဳနဲ႔ေဖြးတို႔ အနားေရာက္လာေတာ့၊
“ကိုႀကီး ဗိုက္ဆာေနပီလားညီမေလး က ေဖြးကို ျခံရဲ႕ဟိုဖက္ကို လိုက္ျပ ေနလို႔ေလ”
“ရပါတယ္ကြာ တအားမဆာပါဘူး ညီမေလးတို္႔ဆာရင္ေတာ့ စားၾကစို႔”
ျဖဴျဖဴနဲ႔ေဖြးလဲ ဖ်ာေပၚကိုတက္ထိုင္ၾက ပီး ျခင္းထဲက စတီးခ်ိင့္ကိုဖြင့္ပီး ဖ်ာ ေပၚမွာပဲ ခ်ပီး ထမင္းစားလိုက္ၾကပါ တယ္။ စားပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ ေဖြးက ျပင္ဦးလြင္ကို အလည္လာၾကဖို႔ေျပာ ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ေရာက္တက္ရာရာ ေတြေျပာျကပီး ျခံထဲက အသီးႏွံေတြကို ခူးစားၾက ဖုန္းကိုယ္စီ ပြတ္ၾကနဲ႔ ညေနၾကေတာ့ ျပန္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ေမေမက ေဖေဖ က ဖုန္းေခၚတဲ့အေၾကာင္း မနက္ၾက ရင္ ေမာင္ေမာင္ကို ရြာဆင္းလာဖို႔ ေဖေဖက ေျပာတဲ့အေၾကာင္းကို ေျပာပါတယ္။ အဲဒီညကေတာ့ ေခ်ာင္း ေရခ်ိဳးလာေတာ့ တစိကိုယ္လံုး ႏံုးေန သလိုျဖစ္ပီး ေစာေစာပဲ အိပ္ေပ်ာ္သြား ပါတယ္။
မနက္ၾကေတာ့ေစာေစာထ ပီး ေဖေဖ႐ွိတဲ့ရြာကို ထြက္လာခဲ့ပါ တယ္။ ေမာင္ေမာင္အိမ္က ထြက္လာ ေတာ့ ေဖြးတို႔က အိပ္ေနၾကတုန္းပါ။ အဲဒီမွာပဲ ႏွစ္ရက္ေလာက္ၾကာသြား ပါတယ္။ ျဖဴျဖဴက ဖုန္းေျပာေတာ့ ေဖြး က သူ႔အိမ္က ကိစၥတစ္ခုေပၚလာလို႔ ျပန္သြားပီဆိုတဲ့ အေၾကာင္းေျပာျပပီး ေမာင္ေမာင့္ကိုလဲ ေဖြးကဖုန္းနံပါတ္ ေပးသြားတယ္လို႔ေျပာပါတယ္။
ေမာင္ေမာင္အိမ္ျပန္ေရာက္လာေတာ့ မိုးခ်ဳပ္ေနပါပီ။ ျဖဴျဖဴလဲ သူမရဲ႕အခန္းထဲ ေရာက္ေနလို႔ တံခါးသြားေခါက္ပီး ေဖြးအေၾကာင္းကို ေမးလိုက္ပါတယ္။ ျဖဴျဖဴလဲ အမ်ားႀကီး မေျပာႏိုင္ပါဘူး။ ေဖြးက အေရးတႀကီး ျပန္သြားတယ္ပဲ ေျပာျပပါတယ္။ ေဖြးနဲ႔ဖုန္းေျပာျဖစ္ ေတာ့ ေဖြးရဲ႕ေမေမ ေလွကားေပၚက ျပဳတ္ၾကလို႔ ေဆးရံုေရာက္ေနတာတဲ့ အခုစိုးရိမ္စရာ မ႐ွိေတာ့ဘူးလို႔ေျပာ ုျပတယ္။ ျဖဴျဖဴကို ႏႈတ္ဆက္ပီး အခန္း ထဲေရာက္လာေတာ့ မေရမရာျဖစ္ ေနတဲ့ မိမိရဲ႕အျဖစ္ကို အားမလိုအား မရျဖစ္ေနမိေတာ့တာပါပဲ။ ေဖြးကို ခ်စ္ တယ္လို႔ ေျပာလိုက္ေပမဲ့ ေဖြးဆီက အေျဖတစ္ခုခုကိုေတာ့ မရလိုက္ပါ ဘူး။ ေနာက္ေန႔ၾကမွပဲ ဖုန္းေခၚလိုက္ ေတာ့မယ္ ဒီေန႔ေတာ့အိပ္ေတာ့မယ္ ဆိုပီး အိပ္ယာေပၚမွာလွဲေနရင္း ဖြဘုတ္ေလးေတာ့ ၾကည့္လိုက္ဦး မယ္ဆိုၿပီး ဖြင့္ၾကည့္ေနလိုက္ပါတယ္။ ပီးမွ သတိရပီးေတာ့ ေဖြးရဲ႕Phone Number ကို Contact ထဲမွာထဲ့ထား လိုက္တယ္။ ပီးေတာ့မွ browser က ေနဝင္ပီး search လိုက္ေတာ့ ေဖြး အမည္နဲ႔ account တစ္ခုၾကလာပါ တယ္။ profilepicture ကလဲ ေဖြး အပံုနဲ႔ ၾကည့္ရတာေတာ့ ph နဲ႔လုပ္ ထားတာလား ဒါမွမဟုတ္ mail တခုခု နဲ႔လုပ္ထားေပမဲ့ ဖုန္းထဲ့ထားပီး ph ကို onlyme လုပ္မထားလို႔ ေပၚေနတာလား တစ္ခုခုပါပဲ။
ဒါနဲ႔ပဲ ေဖြး အေကာင့္ကို အပ္လိုက္ပါတယ္။ ေမာင္ေမာင္ကလဲ ဖြဘုတ္ကို အပံု အမွန္နဲ႔ပဲသံုးတာပါ။ အပ္လိုက္ပီး မၾကာခင္ လက္ခံလိုက္လို႔ မက္ဆင္ ဂ်ာကေန ဟိုင္းလိုက္ေတာ့ ျပန္ဟိုင္း လာပါတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ ေဖြး ကိုယ္က ေမာင္ေမာင္ေလ သိတယ္မလား လို႔ ေမးလိုက္ပါတယ္။ ေဖြးက ဟုတ္ သိ တယ္ အာ့ေၾကာင့္လက္ခံတာလို႔ ေျပာပီး,ကိုႀကီး ဘာလုပ္ေနလဲ ျဖဴ ေတာ့အေစာက လိုင္းေပၚမွာ ႐ွိတယ္ အခုေတာ့ အိပ္ပီေနမယ္ ေဖြးကေဆး ရံုေပၚမို႔လို႔ မအိပ္ျခင္ေသးလို႔ သံုးေန တာလို႔ ေျပာျပပါတယ္။ ေမာင္ေမာင္ လဲ ေဖြးအေမကို သက္သာလား ဘယ္လိုေနေသးလဲလို႔ ေမးေတာ့ ႏွစ္ရက္ေလာက္ေန အိမ္ျပန္နားလို႔ ရပါပီေျပာၿပီး ေျခေထာက္ကမက်ိဳး ပါဘူးတဲ့။ သာမန္အဆစ္လြဲယံုပါလို႔ ေျပာျပပါတယ္။
ေမာင္ေမာင္လဲ ေဖြးနဲ႔ေနာက္ေန႔ၾကရင္ ေအးေဆး ေျပာျခင္တယ္ လို႔ ေျပာေတာ့ ဟုတ္ ကိုႀကီး ရပါတယ္ ေဖြးက မနက္ဖန္ ၾကရင္ အိမ္ျပန္အိပ္မွာလို႔ ေျပာပါ တယ္ ေမာင္ေမာင္လဲအိပ္ျခင္လာ တာနဲ႔ ေဖြး အာ့ဆိုမနက္ဖန္ည)ၾကရင္ ေတြ႔ရေအာင္ေနာ္ အခုေတာ့ ကိုယ္ နားေတာ့မယ္လို႔ေျပာလိုက္ေတာ့ ဟုတ္ကဲ့ ကိုႀကီး ဂြတ္ည လို႔ေျပာလို႔ ေမာင္ေမာင္လဲ ျပန္ေျပာပီး အိပ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။
မနက္ေရာက္ေတာ့လဲ ေန႔စဥ္အခ်ိန္ ဇယားအတိုင္းပါပဲ။ ညေရာက္ေတာ့ ေဖြးနဲ႔ေျပာေပါ့ သံေယာဇဥ္အေငြ႔ အသက္ေတြပါတဲ့ စကားေတြေျပာ ၾကရင္းနဲ႔ ရက္နဲနဲၾကာလာေတာ့ ေဖြးဆီက ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့အေျဖကို ကိုယ္ၾကားျခင္တယ္လို႔ ေျပာေတာ့ ေဖြးက ကိုႀကီး ျပင္ဦးလြင္ကိုလာခဲ့ တဲ့ လိုင္းေပၚကေန မေျပာျခင္ဘူးလို႔ ေျပာတာနဲ႔ ေနာက္ေန႔မနက္မွာ ေမေမ့ကိုခြင့္ေတာင္းပီး ျပင္ဦးလြင္ကို အေစာျကီး တက္လာခဲ့ပါတယ္။ ေစာလြန္းေတာ့ မန္းေလးေရာက္ေတာ့ မလင္းေသးပါဘူး။ သိပၸံလမ္း ကေန ျပင္ဦးလြင္ကို တက္လာခဲ့ပီး အေတာ္ေလးၾကာမွ အလင္းေရာင္ လာပီးလင္းလာခဲ့ပါတယ္။ အိမ္က ဘာမွ မစားခဲ့ရေတာ့ အုန္းေခ်ာမွာဝင္ ပီး မနက္စာစားပါတယ္။ စားပီးေတာ့ ေရာက္ျခင္ေဇာနဲ႔ အတင္းတက္လာခဲ့ လိုက္တာ ေက်ာက္ေခ်ာရြာကိုေက်ာ္ ကနဲက စပီးတက္ရတဲ့အတက္ေတြ ကို ဂီယာကို2ခ်ိန္းပီး ေတြ႔သမ်ွကားေတြ ဆိုင္ကယ္ေတြကို အကုန္ေက်ာ္ တက္လာခဲ့တာ ေျခာက္ထပ္ေကြ႔ကို ဘယ္လိုေက်ာ္ခဲ့မွန္း မသိဘူး။ ေျခာက္ ထပ္ေကြ႔ကေန အေပၚေရာက္ေတာ့ ကားေတြ ဆိုင္ကယ္ေတြ အင္ဂ်င္ေရ ေလာင္းတဲ့ေနရာမွာ ခဏနားပီး ေရ ေလာင္းလိုက္ပီး ခ်က္ျခင္းပဲ ကီလိုမီ တာ ၁၀၀ႏႈန္းနဲ႔ တက္လာခဲ့ပါတယ္။
၂၁မိုင္ေက်ာ္ကနဲက ေတြ႔ရတဲ့ သာယာလွပတဲ့ ရြာေလးေတြ ႐ႈခင္းေတြ ကိုလဲ မခံစားအားပါဘူး။ ေဖြးက ၿမိဳ႕အဝင္က အရင္ဆံုးေတြ႔ရတဲ့ အဝိုင္းကေန ေစာင့္ေနမယ္ ပီးရင္ မဟာအံ႔ထူးကံသာ ျပည္ခ်စ္ဘုရားကို သြားဖူးၾကမယ္လို႔ ေျပာလို႔ အတင္းပဲ လီဘာကိုဆြဲေနမိပါေတာ့ တယ္။ ျပင္ဦးလြင္စစ္တကၠသိုလ္ေ႐ွ႕ေရာက္ ေတာ့ ဆိုင္ကယ္ကို ခဏရပ္ၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံကို တည္ေထာင္တဲ့ ပုဂိၢဳလ္ႀကီးေတြရဲ႕ ႐ုပ္ထုႀကီးေတြကို ဦးၫႊတ္ပီး အေလးျပဳလိုက္ပါတယ္။ ဆက္လာရင္းနဲ႔ အဝိုင္းနားကိုေရာက္ လာေတာ့ ေဖြးက လမ္းေဘးမွာ ကလစ္ဘီးေလးကို ေထာက္ထားပီး ေမာင္ေမာင္လာရာဖက္ လွမ္းၾကည့္ ေနတာကို ေတြ႔လိုက္ရပါတယ္။
ေဖြးဝတ္ထားတာက အစိမ္းႏုႏုေလး ေပၚမွာ ပြင့္ခက္အေသးေလးေတြပါ တဲ့ ထဘီနဲ႔ အက်ႌဝမ္းဆက္ေလးနဲ႔ပါ။ ကိုယ္တိုင္းနဲ႔တိၾကစြာ ခ်ဳပ္ထားေတာ့ ေဖြးရဲ႕ လွပတဲ့ ခႏၵာကိုယ္ ေကာက္ ေၾကာင္းေလးက အ႐ွိတိုင္းေပၚလြင္ ေနပီး စြဲမက္စရာေလးျဖစ္ေနေတာ့ တာပါပဲ။ ေဖြးကို ျမင္တာနဲ႔ ေမာင္ ေမာင္ရဲ႕ရင္ထဲမွာ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးတဲ့စိတ္ ေတြက ထိန္းမရေတာ့လို႔ ဆိုင္ကယ္ ေပၚက ဆင္းဆင္းျခင္းပဲ ေဖြးရဲ႕လက္ ေလးကို ကိုင္ပီး မ်က္နာေလးကို တစ္စိမ့္စိမ့္ၾကည့္ေနမိလိုက္ပါေတာ့ တယ္။ ႏွစ္ေယာက္စလံုးရဲ႕မ်က္ဝန္း ေတြကေတာ့ တူညီစြာပဲ ခ်စ္ရိပ္ေတြ သမ္းေနၾကေတာ့တာေပါ့ ခ်စ္လား လို႔ေမးေနစရာ မလိုေတာ့ေလာက္ ေအာင္ တစ္ဦးရဲ႕ ရင္ထဲကိုတစ္ဦးက ေရာက္႐ွိလို႔ေနၾကပါပီ။
“ေဖြး ေစာင့္ေနတာၾကာပီလား”
“မၾကာေသးဘူး ကိုႀကီးရဲ႕ အေစာ ေလးကမွရယ္ ကိုႀကီးကို ဆန္စီးဝယ္ ေႂကြးမယ္ ဒီက ဆန္စီးက ေကာင္း တယ္ ႀကိဳက္တယ္မလား ကိုႀကီး”
“အင္း ႀကိဳက္တယ္ ေဖြး ကသာေႂကြးရင္ အကုန္စားမယ္ ဟီး”
“အာ့ဆို သြားၾကစို႔ ကိုႀကီး”
ျပင္ဦးလြင္ေဈးနားမွာ ေဖြးနဲ႔အတူ ဆန္စီးစားၾကပီးေတာ့ ဘုရား ဖူးရေအာင္ ထြက္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ ၾကားရက္ဆိုေတာ့ ဘုရားရင္ျပင္ ေတာ္ေပၚမွာ လူကေတာ့တအားႀကီး မမ်ားပါဘူး။ နာမည္ႀကီးဘုရားဆို ေတာ့ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္က ဘုရားဖူးေတြကေတာ့ မျပက္ပါဘူး။ ဘုရား႐ွိခိုးၾကပီးေတာ့ ရင္ျပင္ကို တစ္ပတ္ပက္ၾကပါတယ္။ ပီးေတာ့.၊
“ေအးေဆးတဲ့ တစ္ေနရာကိုသြားရ ေအာင္ ေဖြးရယ္”
လို႔ေျပာလိုက္ေတာ့ ေဖြးက၊
“ျပင္ဦးလြင္အထြက္မွာ သူတို႔ ျခံ႐ွိတယ္ ဒီအခ်ိန္ဆိုရင္ အေစာင့္မ႐ွိဘူး ဘယ္သူမွလဲ မလာၾကဘူး အဲဒီသြားၾကမယ္”
လို႔ေျပာလို႔ ဘုရားေပၚကဆင္းပီး ဆိုင္ကယ္အပ္ထားတာကို ျပန္ယူပီး ထြက္လာခဲ့လိုက္ၾကပါတယ္။ အေတာ္ေလးသြားမိေတာ့ လမ္းရဲ႕ ဘယ္ဖက္ထဲကိုဝင္ရတဲ့ လမ္းေလး ကေန ေဖြးကေ႐ွ႕ကေန ဝင္သြားပါ တယ္။ ေျမသားအနီလမ္းေလးတိုင္း ဝင္လာၾကရင္း ခဏေနေတာ့ ေဖြးက၊
” ေရာက္ၿပီ ကိုႀကီး ဒီျခံပဲ”
လို႔ေျပာပီး ဆိုင္ကယ္ေတြကို အထဲကျခံဳေလး ေတြၾကားထဲမွာ ထိုးထားလိုက္ပါ တယ္။ ျခံကေတာ့ တည္ထားတာ မၾကာေသးတဲ့ပံုပါပဲ။ လိေမၼာ္ပင္ပ်ိဳေတြ ၾကားထဲက လမ္းေလးကေန ေလ်ာက္လာၾကရင္း သစ္တံုးပုပုေလး ေတြေပၚမွာ ေဖြးနဲ႔ေမာင္ေမာင္တို႔ ထိုင္လိုက္ၾကပါတယ္။ ေမာင္ေမာင္က ေဖြးရဲ႕လက္ေလးကို ကိုင္လိုက္ရင္း၊
“အရမ္းခ်စ္တယ္ ေဖြးရယ္ ေဖြးေရာ ဟင္”
“ေမးေနစရာလိုေသးလို႔လား ကိုကိုရယ္ ခ်စ္လို႔ပဲ မိန္းကေလးတန္မဲ့ ကိုကို႔ ကို ဒီေခၚလာတာေလ”
“ဝမ္းသာလိုက္တာေဖြးရယ္ ကိုယ့္ကို ကိုကိုလို႔ ေခၚတယ္ေပါ့”
“အင္းေပါ့လို႔ ေဖြးရင္ထဲမွာ အဲလိုေခၚ ေနတာ ၾကာပီေလ ခ္ခ္”
“ေဖြးရဲ႕ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့စကားသံေလး ေတာ့ ကိုကိုၾကားျခင္ေသးတယ္ကြာ”
“ကိုကိုကေတာ့ ရစ္ပီ ကဲ ခ်စ္ပါသတဲ့ ႐ွင္ ေၾကနပ္ပီလား”
“အင္း နဲနဲေတာ့ေၾကနပ္ပီ ဒါေပမဲ့ က်န္ေသးတယ္”
“ဟင္ ဘာက်န္ေသးတာလဲ ကိုကိုရဲ႕”
“ဘာရမွလဲ ဒါေလ”
ေျပာရင္းနဲ႔ ေဖြးရဲ႕ကိုယ္လံုးေလးကို ဆြဲဖက္လိုက္ပီး ေဆးမခ်ယ္ပဲ သဘာ ဝအတိုင္း ရႊန္းလဲ့ေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္း ေလးကို ေမာင္ေမာင္က နမ္းလိုက္ပါ ေတာ့တယ္။ ေဖြးရဲ႕အေပၚႏႈတ္ခမ္း ေလးကို စုတ္နမ္းပီးေတာ့ ေအာက္ ႏႈတ္ခမ္းကို ဆက္ပီးနမ္းလိုက္တဲ့အခါ မွာေတာ့ အစက စိေနတဲ့ေဖြးရဲ႕သြား တန္းေလး တျဖည္းျဖည္းဟ လာပါ ေတာ့တယ္။ ဒီေနာက္မွာေတာ့ ေမာင္ ေမာင္ရဲ႕လ်ွာက ေဖြးရဲ႕ႏူးညံ႔လြန္းတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းသားေလးေတြကို ျဖတ္ေက်ာ္ ကာ ႏႈတ္ခမ္းအတြင္းကို ဝင္ လာပီး ေႏြးေထြးႏူးညံ႔ အိစက္ေနတဲ့ ေဖြးရဲ႕ လ်ွာေလးနဲ႔ ထိေတ့ြေတာ့တာ ပါပဲ။
ဒီအခါမွာေတာ့ ႏွစ္ဦးစလံုးရဲ႕ ရင္ခုန္သံေတြဟာ ျမန္လို႔ အေသြး သားထဲအထိ စိမ့္ဝင္တဲ့ ယစ္မူးဖြယ္ ေကာင္းတဲဲ့ခံစားမႈကို ခ်စ္သူႏွစ္ဦးသား ခံစားရ႐ွိေနလို႔ေနပါေတာ့တယ္။ ဆႏၵရဲ႕ လႈံ့ေစာ္မႈေၾကာင့္ ေမာင္ေမာင္ ရဲ႕ လက္ေတြကလဲ ေဖြးရဲ႕ ရင္သား ေတြကို အက်ႌေပၚကေန ကိုင္လို႔ေနပါပီ ဆက္ခါတိုးလာတဲ့ခံစားမႈေတြ ေၾကာင့္ ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္က တစ္ ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ တင္းက်က္ စြာ တိုးၿပီး ဖက္ေနၾကလို႔ေပါ့။ ေမာင္ ေမာင္ရဲ႕လက္ေတြဟာ ေဖြးရဲ႕ အက်ႌေလးေအာက္ကို ဝင္ပီး ဘရာ ေလးကို မတင္လို႔ အိစက္ႏူးညံံ႔ေန တဲ့ ႏို႔ေလးေတြကိုင္တြယ္ပီး ကပ္ ေနတဲ့ အပ်ိဳႏို႔သီးေလးကိုလက္ညိဳးနဲ႔ လက္မကိုသံုးပီး ေခ်ေပးေနပါတယ္။ ခံစားမႈေတြ ျမင့္တက္လာတဲ့အခါမွာ ေတာ့ အဆံုးစြန္ေသာ ခရီးကိုေလ်ာက္ လွမ္းေနျခင္ၾကပါပီ။
“ေဖြး အက်ႌနဲ႔ဘရာကို လွန္္လိုက္ ေတာ့ေနာ္”
“ဟုတ္ ကိုကို”
“ေဖြး ႏို႔ေလးေတြက အရမ္းလွတယ္ ကြာ အျမဲစို႔ေနျခင္တာ”
“စို႔ပါ ကိုကိုရယ္ ေဖြးရဲ႕ဒီႏို႔ေလးေတြ က ကို္ကို႔အတြက္ပါ”
အက်ႌနဲ႔ဘရာလွန္လိုက္လို႔ ထြက္ေပၚ လာတဲ့ ႏို႔ေလးေတြကို ေမာင္ေမာင္ အငမ္းမရ စို႔ေနလိုက္ပါတယ္။ မ်က္စိ ေ႐ွ႕ကေန ေျပာက္သြားမွာစိုးသည့္ အလား အားစိုက္ပီး တစ္ဖက္ပီး တစ္ဖက္စို႔လိုက္ ႏို႔သီးေလးေတြကို လ်ွာနဲ႔ ေကာ္ပီးယက္လိုက္နဲ႔ လုပ္ေပး ေနရင္း ေပါင္ေတြကိုကိုင္ပီး ေပါင္ ၾကားကိုပါ ထဘီေပၚကေန ပြတ္ေန လိုက္ပါေတာ့တယ္။ အရင္က ကိုင္ျခင္ခဲ့တဲ့ ဖင္လံုးေလး ေတြကို အားရပါးရ ကိုင္ပီး ဆုပ္နယ္ ေနရင္း ထဘီထဲကို လက္သြင္းပီး ပင္တီေပၚကေန ေပါင္ၾကားက ေ-ာက္ဖုတ္ေလးကို ကိုင္ပီးလက္ဝါး ေစာင္းတိုက္လိုက္ေတာ့ ေဖြးေဖြး လူးလြင့္လာရပါပီ ကာမေ႐ွ႕ေျပး အရည္ၾကည္ေလးေတြကလဲ ပင္တီ အပါးေလးကို ေဖာက္ထြက္လို႔ ေမာင္ေမာင္ရဲ႕ လက္မွာကို စိုစြတ္ လာရတဲ့အခါမွာေတာ့ ေမာင္ေမာင္ ကေဖြးကို ေအာက္က ျမတ္ခင္းႏုႏု ေလးေတြေပၚကို အသာယာေလး ေပြ႔ပီးခ်လိုက္ပါတယ္။
ေဖြးက ပက္ လက္ေလးျဖစ္သြားတဲ့အခါမွာေတာ့ ထဘီေလးကိုလွန္ပီး စိုရႊဲေနတဲ့ အတြင္းခံပင္တီ ပန္ေရာင္ေလးကို ဆြဲခြၽပ္လိုက္ပါတယ္။ ေဖြးလဲ ဖင္ေလး ကို အသာယာေလးႂကြေပးလိုက္ပီး ပက္လက္ေလးနဲ႔ေနေပးေနေတာ့ ေမာင္ေမာင္က ေဖြးရဲ႕ေပါင္ေလးေတြ ကို ဆြဲကားလိုက္ပီး ေပါင္ၾကားကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အေမႊးႏုႏုေလး ေတြရဲ႕ေအာက္မွာ ျဖဴဝင္းမြတ္ေနပီး ေဖာင္းအိေနတဲ့ အကြဲေၾကာင္းေလး ကိုေတြ႔လိုက္ရပါတယ္။ ေ-ာက္ဖုတ္ အကြဲေၾကာင္းေလးက အပ်ိဳစင္ပီသ စြာ တင္းတင္းေလးစိေနပါတယ္။ အကြဲေၾကာင္းၾကားမွာေတာ့ ေ-ာက္ရည္ေလး ေတြက တစ္စိမ့္စိမ့္နဲ႔ထြက္ ေနၾကပါတယ္။
ဒီျမင္ကြင္းကိုျမင္ လိုုက္ရေတာ့ ေမာင္ေမာင္ ႏြားသိုး ႀကိဳးပ်က္ပမာ ျဖစ္သြားပါတယ္။ ဝက္သိုးႀကီး ႏႈတ္သီးနဲ႔ေျမႀကီးထဲ ထိုးပီး အစာ႐ွာသလို ေဖြးေဖြးရဲ႕ ေ-ာက္ဖုက္ႀကီးကို ဂမူး႐ွဴးထိုးနဲ႔ ကုန္းယက္လိုက္ပါေတာ့တယ္။ ႐ွိသမ်ွအား အကုန္သံုးပီး ပါးစပ္ႀကီးကို ေထာ္လန္္ေနေအာင္ လုပ္ပီးေ-ာက္ဖုက္ႀကီး ကို အဆက္မပ်က္ ယက္ေနတာကို ခံေနရေတာ့ ေဖြးေဖြးလဲ အရမ္းကို ခံလို႔ေကာင္းပီး ေပါင္ေတြကို အစြမ္း ကုန္ကားပီး ဖင္ႀကီးကို ေကာ့တင္ ေပးေနေတာ့တာပါပဲ။ ေမာင္ေမာင္ရဲ႕ ဆံပင္ေတြကိုလဲ ဆြဲလို႔ သူမရဲ႕ ေ-ာက္ဖုက္ႀကီးကို ေမာင္ေမာင္ရဲ႕ ပါး စပ္မွာ ကပ္ေပးေနပါေတာ့တယ္။
ေမာင္ေမာင္လဲ တဏွာႀကီးလြန္း မကႀကီးလာေတာ့ စိတ္နဲ႔ကိုယ္နဲ႔ မကပ္ျဖစ္ပီး ႏြားသိုးႀကီးတစ္ေကာင္ ရဲ႕အားနဲ႔ ဝက္သိုးႀကီးလို ဂမူး႐ွဴးထိုး လုပ္ပီး ေဖြးေဖြးရဲ႕ေ-ာက္ဖုက္ႀကီးကို အားမလို အားမရျဖစ္ပီး ျမင္းႀကီး တစ္ေကာင္ဟီရင္ ေပၚလာတဲ့ သြား မ်ိဳးေတြနဲ႔ ေဖြးေဖြးရဲ႕ေ-ာက္ဖုတ္ႀကီး ကို အားရပါးရ ကုန္း၍ကိုက္လိုက္ပါ ေတာ့တယ္။ ေမာင္ေမာင္ရဲ႕အၾကား အာရံု အျမင္အာရံုေတြဟာ မ႐ွိေတာ့ ပါဘူး။ သူသိတာက ေဖြးေဖြးရဲ႕ ေ-ာက္ဖုတ္ႀကီးကို ကုန္ေအာင္စားပစ္ ဖို႔ပါပဲ။ ေမာင္ေမာင္သတိျပန္ဝင္လာ တဲ့အခါမွာေတာ့ ေဖြးေဖြးမွာ ေ-ာက္ ဖုတ္ႀကီးမ႐ွိေတာ့ပါဘူး။ ေမာင္ေမာင္ စားပစ္လိုက္လို႔ ေဟာင္းေလာင္းႀကီး ပဲျဖစ္သြားပါၿပီ။
“အျဖစ္ပ်က္ကေတာ့ အဲဒါပါပဲကြာ ငါလဲ ေ-ာက္ဖုတ္စားမႈနဲ႔ ေထာင္၅ႏွစ္ ၾကသြားတယ္ ေထာင္က ထြက္လာ ေတာ့လဲ မန္းေလးမွာပဲေနပီး ဒုတ္ ထိုးေရာင္းရင္းနဲ႔ မိန္းမေတြကို မုန္းေနေတာ့တာပါပဲ”
“ဘာလို႔မိန္းမေတြကို မုန္းတာလဲကြ”
“ဘာျဖစ္ရမွာလဲကြာ ငါေထာင္ထဲ ေရာက္လ့ို္ေလ မိန္းမေတြမွာသာ ြေ-ာက္ဖုတ္မပါရင္ ငါက စားစရာလား ေထာင္က်စရာလား”
“ေအး အဲဒါလဲဟုတ္တာပဲကြ ဒါနဲ႔ေနပါဦး ေဖြးေဖြးကေရာ ဘာျဖစ္ သြားလဲ အခုေရာဘယ္မွာလဲ”
“ေဖြးေဖြးလား သူေ-ာက္ဖုတ္ႀကီး ကို ငါ စားပစ္လိုက္ကနဲက သူ႔မွာ အဲဒါ မ႐ွိေတာ့ဘူးကြ ေဟာင္းေလာင္းႀကီး ျဖစ္သြားတာေလ အဲတိုင္းႀကီးပဲ ေနေနရတာေပါ့ အခုေတာ့ျပင္ဦးလြင္ မွာပဲ ထင္ပါတယ္ကြာ”
“မင္းကိုငါေမးတဲ့ေစာ္ေလးကိုေရာ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲကြ”
“ဟင္ ဘာလဲကြ မင္းက ဘယ္လို လုပ္ျခင္တာလဲ”
“ေျသာ္ သူ႔ဟာႀကီးကို ငါက စားပစ္ ျခင္တာေလ အဲကိစၥကို အၾကံေပး ပါဦး ဘယ္လိုစပီး စားရင္ေကာင္း မလဲလို႔”
“ေတာ္ေတာ္ သားႀကီး ငါ့ဟာငါ စက္သံုးဆီေတြ ခိုးေရာင္းပီး ဆက္ဆီ ခိုခို လုပ္ေနတာပဲ ေကာင္းတယ္ မင္းနဲ႔လမ္းခြဲပီ.. ေတာ္ၾကာ ဘယ္ေန႔ အဖုတ္စားမႈထဲ အမႈတြဲ တြဲခံေနရမလားပဲ လစ္ပီ ဒါျဗဲ”
_____ The End_______
No comments:
Post a Comment