” စိတ္ကူးမဲ့ ကာမဘံုသို႔ ” ( အစ/အဆံုး )
••••••••••••••••••••
ေရးသူ – ကမ႓ာေက်ာ္ ရတနာဝင္းထိန္
#Creditသက္ဆိုင္သူအားလုံး
သရက္ၿမိဳ႕ ဟိုက္စကူးေက်ာင္းႀကီးမွာ ၿမိဳ႕၏အေနာက္ေျမာက္စြန္း ေတာင္ကုန္းကေလးတခုေပၚတြင္တင့္
တယ္စြာ သပ္ရပ္လွပမႈျဖင့္ရွိေနပါသည္။ ေျမာက္ဖက္ေဘာလံုးကြင္း တပ္ကြင္း လြင္ျပင္မ်ားဆီမွတိုက္ခတ္လာေသာ
ေလေျပေအး မ်ားမွာလည္း သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္သည္ႏွင့္အမွ် ေအးလွပါသည္။
ထိုေလေျပေအးကို တိုက္ခတ္ခံရင္း ေက်ာင္းေဘးပတ္လည္၌ ေျပးကာခုန္ကာ ကစားေနၾကေသာ ကေလး
သူငယ္ အရြယ္ေပါင္းစံုမွာလည္း ရႊင္ရြင္ျမဴးလွ်က္ ေပ်ာ္ျမဴးေနပါသည္။ ေက်ာင္းေဘးပတ္လည္တြင္ ရာသီမေရြး
အပြင့္အဖူးမ်ားျဖင့္ျဖဴျဖဴေဖြးလွ်က္ရွိေနႀကပါသည္။
ေက်ာင္း၏ ေျမာက္ဖက္သို႔ ထိုးထြက္ ေဆာက္လုပ္ထားေသာ ခန္းမေဆာင္ႀကီးေဘး ပတ္ဝန္းက်င္ရွိ
ဇလပ္ပင္မ်ားသည္ပိုမို၍ပြင့္ေနႀကပါသည္။ အပင္တိုင္း၏ေအာက္တြင္ဇလပ္ပြင့္မ်ားသည္ေႂကြက်လွ်က္ေကာက္
ပန္သူမ်ားကို ငံ့လင့္လွ်က္လဲေလ်ာင္းကာေနၾကေလသည္။ ထိုခန္းမႀကီး၏ အေရွ႕ဖက္ကေလးမ်ား အနည္းငယ္
ရွင္းရာဘက္အုတ္ေလွခါးထစ္ေဘး ဇလပ္ပင္တြင္ (၁၂)ႏွစ္၊ (၁၃)ႏွစ္အရြယ္ကေလးမေလး (၅) ေယာက္ကို
ျမင္ႏိုင္ပါသည္။(၄)ေယာက္မွာအပင္မ်ားေအာက္၌ေႂကြက်ေနေသာဇလပ္ပြင့္မ်ားကိုေကာက္ကာႀကိဳးျဖင့္သီကံုးေန
ၾကပါသည္။ ထိုထဲမွ တစ္ေယာက္ကေတာ့ အျခားကေလးမ်ား နည္းတူ အပင္ေအာက္၌ ေႂကြက်လင့္ၿပီးေသာ
အပြင့္မ်ားကိုေတာ့မေကာက္ ပင္ျမင့္ထက္မွာရွိေနသည့္ အပြင့္မ်ားကိုသာ အာ႐ုံျပဳရင္း မမွီတမွီေျခဖ်ားေလးကို
ေထာက္ကာ လွေပ့ေခ်ာေပ့ ဆိုသည့္ ပန္းမ်ားကိုသာ ေ႐ြးကာ ခူးဆြတ္ရင္း သီကံုးေနပါသည္။ အတန္ၾကာလွ်င္
ေအာက္၌ ပန္းေကာက္ေနသူထဲမွတစ္ေယာက္စ ႏွစ္ေယာက္စ ထလာၾကကာ….
“ ပန္းကေလးေတြက သိပ္လွတာဘဲကြယ္…..မူေတာ့အိမ္က် မမကိုေပးဖို႔တကံုးရၿပီဆရာ…….”
“ အို…..ကိုယ္ေတာ့ဆရာ ေမေမ့ကိုေပးမယ္….”
“ အို….ငါေတာ့ဆရာ…..ဘုရားကိုကပ္လႈပူေဇာ္မယ္….”
“ အမယ္…..ငါေတာ့…..ဘယ္သူ႔ကိုမွ မေပးဘူး…အိမ္နားက ေဒၚခင္တုတ္ကို (၂)ျပားနဲ႔ ေရာင္းမယ္… ဒါမွ
မုန္႔ဝယ္စားရမယ္….”
(၁၂)ႏွစ္ (၁၃)ႏွစ္အရြယ္ကေလးမမ်ားမွာ သူတို႔လွဖို႔ထက္သူတို႔ႏွင့္ ပက္သက္သည့္ အႀကီးမ်ားလွဖို႔၊
ဘုရားတင္ဖို႔၊ မုန္႔ဖိုးရဖို႔ သည္မွ်သာေတြးတတ္လွ်က္၊ တဦးစီကိုယ့္ရည္ရြယ္ခ်က္ကို ကိုယ္ေဖၚျပေနၾကသေလာက္
မတ္တပ္ရပ္လွ်က္မွ ခူးရင္း သီကံုးေနသည့္ ကေလးမေလးကေတာ့ သူတို႔အားလံုးသို႔ မ်က္လံုးေလးေစြ ၾကည့္ရင္း
သူမသီကံုးၿပီးထးေသာ ပန္းကံုးကိုလည္း လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ေခါင္းထက္မွာ သီကာ ဝုိက္ပန္လွ်က္…….
“ ေဟ့….မလွလား…..ၾကည့္…ပန္းေတြက သိပ္လွတယ္…. ေအာက္က်ၿပီးသားလဲ မဟုတ္ဘူး….”
ထိုသုိ႔အေျပာလိုက္တြင္အားလံုးေသာ ကေလးမမ်ားမွာ သူမဘက္သို႔လွည့္လွ်က္ၾကည့္လိုက္ၾကပါသည္။
“ ေဟ့… ၾကည္က သိပ္လွတာဘဲကြယ္…..ေနာ္…”
မနာလိုဝန္တိုစိတ္အလ်င္းမရွိၾကေသးေသာ အ႐ြယ္မ်ားျဖစ္သည့္ အေလွ်ာက္ဖြင့္ဖြင့္ကားကား ျဖဴသြယ္
တန္းလွ်က္ကေလးမေလး အလွကို ေဝကာဆင့္ေနသည့္ပန္းကံုးကို ၾကည့္လိုက္သည္။ ပန္းပန္သူကို ၾကည့္လိုက္
ျဖင့္ အားလံုးေသာ ကေလးမေလးမ်ားမွာ သူမကို ၾကည့္၍ သေဘာက်ေနၾကပါသည္။ သို႔ေသာ္ကေလးအ႐ြယ္
ဘာဝအလွတြင္သာ အၿမဲမနစ္ေျမာတတ္ကစားဖို႔ကလဲ ရွိပါေသးသည္။
“ လာေဟ့… ဟိုဖက္ကစား႐ုံထဲ သြားကစားရေအာင္…” ဟုသူတို႔ထဲမွတစ္ေယာက္က စလိုက္ပါသည္။
“ ေအး…လာသြား….ကစားမယ္……”
ထိုတစ္ေယာက္ကိုသံုးေယာက္က ေထာက္ခံသေလာက္က်န္တစ္ေယာက္ကေတာ့……………
“ ဟင့္အင္း….. ငါေတာ့ေကာင္ကေလးေတြနဲ႔… သြားမကစားျခင္ဘူး…. ”
သူမမွာ အပ်ိဳကေလးလိုဟန္ျဖင့္သည္အေျပာတြင္မ်က္လံုးကေလးေစြ လုိက္ပါေသးသည္။
“ ဒါျဖင့္…..မူတို႔သြားကစားမယ္….ၾကည္…..တစ္ေယက္တည္း ေနရစ္ေနာ္…”
ကစားဖို႔ အေဖၚစပ္တိုင္း ေကာင္ကေလးေတြကို အ႐ြယ္ႏွင့္မလိုက္ဂ႐ုစိုက္လွ်က္အေၾကာင္းျပတတ္ေသာ
ျမင့္ျမင့္ၾကည္ကို က်န္ကေလးမေလး (၄)ဦးမွာ ျမင္ျပင္းကပ္သလိုျဖင့္ တစ္ေယာက္ထဲထားခဲ့လွ်က္အနိမ့္ဖက္ဆီရွိ
ကစား႐ုံဖက္သို႔ကေလးမ်ားပီပီအေျပးကေလး လာခဲ့ၾကသည္။ ကစား႐ုံနားေရာက္မွအေျပးရပ္လွ်က္……
“သူကေကာင္ေလးေတြနဲ႔ေလးဘာေလးနဲ႔ႀကီးက်ယ္လိုက္တာသူကသူ႔ရည္းစားနဲ႔မွစကားေျပာခ်င္ေနတာ…”
“ ဟုတ္ပါရဲ့သူကရည္းစားနဲ႔ဆရာ….” ဟုအားလံုးက ေထာက္ခံလိုက္ပါသည္။ သူတို႔အရြယ္တြင္ရည္းစား
ဟူေသာစကား အဓိပၸါယ္ကိုျပည့္စံုစြာ နားမလည္ေသာ္လည္း မိန္းခေလးတစ္ဦးႏွင့္ေယာက်ာ္းေလးတစ္ဦး ရင္းႏွီးစြာ
ေပါင္းေနမႈကိုေတြ႔လွ်င္သုိ႔ေသာ္ကေလးပီပီကစားရင္း ရင္းႏွီးစြာေပါင္းသင္းမႈကိုေတာ့ မဟုတ္ပါ။ အရြယ္ႏွင့္ မမွ်
ဟန္ပန္မ်ားလွ်က္ကေလးမဆန္ေသာ အမႈအရာမ်ိဳးတို႔ႏွင့္ေရာေႏွာေနသူကိုဆိုလွ်င္ရည္းစားဟုအဓိပၸါယ္ကိုမသိ
ဘဲ လူႀကီးစကားတစ္ခုကိုမွတ္ယူစြပ္စြဲ တတ္ပါသည္။
သူတို႔အားလံုး ကစား႐ုံထဲသို႔ ဝင္စတြင္ ျမင့္ျမင့္ၾကည္ထိုင္၍ က်န္ခဲ့ရာဖက္သို႔ လွမ္းၾကည့္မိလိုက္သည္။
ဟုတ္ပါသည္ (၁၂)ႏွစ္အရြယ္ ျမင့္ျမင့္ၾကည္မွာ ေယာက်ာ္းကေလးမ်ား ေသာကစား႐ုံထဲသို႔ မလိုက္ခ်င္ဟု
ေျပာၿပီး ေနခဲ့လွ်က္သူမေဘးမွာေတာ့ အခု (၁၄)ႏွစ္အရြယ္ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္က ထိုင္ေနပါသည္။ ထို
ေကာင္ေလး၏ လက္ထဲတြင္ ေက်ာင္းေရွ႕ပန္းျခံတြင္းတြင္သာ ရွိလွ်က္ မာလီအလစ္တြင္သာ ခိုးယူရႏိုင္ေသာ
ႏွင္းဆီနီရဲရဲေလး တစ္ပြင့္ကိုကိုင္လ်က္ ျမင့္ျမင့္ၾကည္သို႔ လွမ္းေပးေနပါသည္။ သည္ပန္းကိုပင္ (၁၂)ႏွစ္အရြယ္
ျမင့္ျမင့္ၾကည္ကေတာ့ မ်က္ႏွာကေလးငံု႔ကာ မ်က္လံုးကေလးကိုေစြလွ်က္ ၾကာမူပါပါ ျဖင့္လွမ္းယူေနပါသည္။
ဒါကေတာ့ျမင့္ျမင့္ႀကည္တစ္ေယာက္လူမမယ္ကေလး ဘဝ အသက္(၁၂)ႏွစ္အရြယ္ကပင္ျဖစ္ပါေလေတာ့သည္။
xxxxxxxxxxxx
လငယ္စဥ္ကပင္စ၍ အလွႀကိဳက္မႈအေကာင္းႀကိဳက္မႈမ်ားျဖင့္နစ္မြန္းလွ်က္မိဘ အေျမႇာက္အစားကိုခံကာ
ပ်က္စီးခဲ့ရေသာ သူမ၏ေပါ့ေလွ်ာ့ေသာ စိတ္ဓါတ္တြင္ငယ္စဥ္ကပင္ရည္းစားထားခ်င္သည့္ စိတ္ျဖင့္ဆယ့္သံုးႏွစ္
ဝင္ခါစကပင္အတန္းတူကစားဖက္လူလွလူေခ်ာ လူခန္႔ကေလး ေမာင္ျမႏွင့္ခ်စ္ႀကိဳးသြယ္ခဲ့လွ်က္ရည္းစား ျဖစ္ခဲ့ရ
ေလသည္။
xxxxxxxxxxxx
တစ္ႏွစ္၊ ႏွစ္ႏွစ္ဆိုေသာ အခ်ိန္ကာလသည္ေက်ာင္းတက္ေက်ာင္းဆင္းရင္းျဖင့္ပင္တရက္ၿပီး တရက္၊
တစ္လၿပီး တစ္လ တႏွစ္ၿပီး တစ္ႏွစ္ ေျပာင္းလဲ၍လာခဲ့ရ ေခ်ၿပီးျဖစ္၍ ယခုဆိုလွ်င္ ေမာင္ျမဦးက (၁၈)ႏွစ္၊
ျမင့္ျမင့္ၾကည္က (၁၆)ႏွစ္ ေက်ာ္ခဲ့ေပၿပီ။ ဒီႏွစ္ကုန္၍ စာေမးပြဲေအာင္လွ်င္ သူတို႔သည္ တကၠသိုလ္ပညာေရးကို
တက္လွမ္းၾကေပေတာ့မည္။
ငယ္ငယ္ကထဲက ခႏၶာကိုယ္မွာ အရြယ္ႏွင့္မမွ်ေအာင္ဖြ႔ံၿဖိဳးလာသည့္ နည္းတူ သူမ၏အတြင္းစိတ္မ်ားႏွင့္
ေသြးသားမ်ားသည္လည္း ခႏၶာကိုယ္ႏွင့္လိုက္ေလ်ာညီစြာ ဖြံ႔ၿဖိဳးလာခဲ့ရေပၿပီ။ သည္မွာတင္ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထ ရွိတတ္
သည့္အတိုင္း ဆႏၵတည္းဟူေသာ အလိုရမၼက္သည္သူမ၏ရင္ထဲတြင္ေပါက္ဖြား တည္ရွိလာခဲ့ရေပသည္။
သူမတင္လား ဆိုေတာ့လဲမဟုတ္ပါ။ ျမဦးက သူမထက္ပင္အသက္တစ္ႏွစ္ေက်ာ္မွ် ႀကီးသူျဖစ္၍ သူလဲပဲ
ျမင့္ျမင့္ၾကည္နည္းတူရင္ထဲတြင္ဆႏၵတရားတို႔သည္ကိန္းေအာင္းျဖတ္တည္လွ်က္ရွိေနရေပသည္။
“ ၾကည္ၾကည္မေန႔က ညေနက ဘာလို႔မလာတာလဲ ငါျဖင့္ေစာင့္လိုက္ရတာ…..”
“ ျပင္းလို႔ပါ… အကိုဦးရာ တေန႔တေန႔ဒီစကားေတြခ်ည္း ထိုင္ထိုင္ၿပီး ေျပာေနရတာ…”
“အို…ကိုယ့္ရည္းစားမ်က္ႏွာကိုၾကည့္ၿပီးအတူထိုင္ေနရတာဘဲ ၾကည္ၾကည္ရာေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္….”
“ ဟင့္အင္း….. ၾကည္ေတာ့ပ်င္းတယ္… ေနာက္ဆိုအကိုေခၚရင္မလာေတာ့ဘူး.. ”
“ ဟင္…… ဒါဆိုဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ… ”
႐ိုးအလွသူ ျမဦးမွာ ရင္ထဲရွိသည့္အတိုင္းပင္ေျပာခ်လိုက္သည္။ သူ၏ရင္ထဲတြင္လည္း တကယ္ပင္စိတ္
ညစ္ညဴး၍ ႀကံရာမရျဖစ္၍ သြားရသည္။
“ အကိုကလဲ သူမ်ား သမီးရည္းစားေတြဆိုသိပ္ေပ်ာ္ဖုိ႔ေကာင္းတာဘဲဟာ ၾကည္သြားေတာ့မယ္….”
ျမဦးကို ေက်ာခိုင္းၿပီးမွ အသံကို ႏွိမ့္၍ ေျပာကာ သူ႔မ်က္ႏွာကိုမွ လွည့္၍မၾကည့္ေတာ့ဘဲ ျမင့္ျမင့္ၾကည္မွာ
လြယ္အိတ္ကေလး တရမ္းရမ္းျဖင့္ထြက္ခြာသြားေလၿပီျဖစ္သည္။
“ သူမ်ား သမီးရည္းစားေတြဆိုသိပ္ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းတာဘဲ ဟာ ” ဆိုေသာ ျမင့္ျမင့္ႀကည္၏ စကားေလးသည္
ျမဦး၏နားထဲတြင္ပဲ့တင္ေတြထပ္၍ ၾကားေယာင္ေနရေလသည္။
႐ိုးအလွေသာ ျမဦးကေတာ့ သူမ်ား သမီးရည္းစားေတြသည္သူႏွင့္ ျမင့္ျမင့္ၾကည္တို႔ ကဲ့သုိ႔ပင္ရွိလိမ့္မည္
ဟု သူကေတြးထင္ထားခဲ့သည္။ ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ စကားကို မၾကားဘူးစဥ္ကေတာ့သူ၏စိတ္ထဲတြင္အမ်ားတကာ
အတြဲေတြလိုဘာမွဆန္းျပားစြာရွိလိမ့္မည္ဟုမထင္ခဲ့။ ခုေတာ့သူမသိေသာ အခ်က္ကို ျမင့္ျမင့္ၾကည္က ေထာက္၍
ျပသြားခဲ့ေပၿပီ။
“ ဘာေတြမ်ား ထူးျခားလို႔ပါလိမ့္” ဟူေသာ ဆန္းစစ္မႈအေတြး ေတြက ျမဦး၏ေခါင္းထဲသို႔ဝင္၍ လာခဲ့ရသည္။
ဒါဆိုရင္သူမ်ားသမီးရည္းစားေတြ သည္သူတို႔သမီးရည္းစားေတြထက္ဘာေတြထူးျခားေနသည္ဆိုသည္ကို ျမဦး
တစ္ေယာက္ သိရွိရန္လိုလာေပသည္။ သိခ်င္လာတာႏွင့္အမွ် သိေအာင္လုပ္ရေပေတာ့မည္။ ထိုသုိ႔အေတြးေတြ
႐ႈပ္ရွက္ခတ္ကာေနစဥ္မွာပင္ ျမဦး၏ေခါင္းထဲသို႔ အလင္းေရာင္ တစ္ခ်က္ထြက္ေပၚ၍လာရသည္။ ဒါကေတာ့
သူတို႔ႏွင့္ အနီးစပ္ဆံုး သမီးရည္းစားစံုတြဲျဖစ္သည့္ ကိုဘသိန္းႏွင့္မခင္တိုးတုိ႔ စံုတြဲပင္ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ ျမဦးသည္
ကိုဘသိန္းနွင့္မခင္တိုးတုိ႔စံုတြဲကိုသြား၍သတိရလိုက္မိစဥ္မွာပင္ေန႔လည္ကသူႏွင့္သံေခ်ာင္းတို႔အတူေလွ်ာက္လာ
စဥ္ကိုဘသိန္းႀကီးက သံေခ်ာင္းကိုမခင္တိုးထံသို႔ေစခိုင္းသံႀကားလိုက္ရသည္။
ဒီည ကိုဘသိန္းႀကီးက မခင္တိုးဆီသြားမယ္တဲ့………
သံေခ်ာင္းက ျမဦးကို အာေခ်ာင္ၿပီး ျပန္ေျပာျပတာကေတာ့ မခင္တိုးႀကီးအိမ္က လူႀကီးေတြ အလစ္မွာ
ျခံထဲသို႔ည (၉) နာရီေလာက္ဆင္းခဲ့ရန္ကိုဘသိန္းက မခင္တိုးကိုေျပာခိုင္းသည္ဟု ျမဦးသိထားရသည္။
ဒါဆိုရင္ ၾကာပါတယ္ဒီညဘဲ သူတို႔အတြဲေတြ ဘယ္လိုလဲဆိုတာကုိ ျမဦးစံုစမ္းရေပေတာ့မည္။ မခင္တိုး
တို႔ အိမ္ဆို သည္မွာလည္း တျခားေဝးေဝးလည္း မဟုတ္။ ျမဦးတို႔အိမ္၏ အေနာက္ဖက္တြင္ကပ္လွ်က္ျဖစ္သည္။
ျခံစည္းရိုးကလည္း ခိုင္ခိုင္မာမာရွိသည္မဟုတ္ေတာ့ျမဦးတစ္ေယာက္(၉)နာရီထိုးသည္ႏွင့္အသာေလး မခင္တိုးတို႔
ျခံဖက္သို႔ေမွာင္ရိပ္ခို၍ ဝင္လာခဲ့သည္။
မခင္တိုးတို႔ တအိမ္လံုးမွာ မီးေရာင္ဆို၍ ဘာမွ်မျမင္ရ။ လူႀကီးေတြဘဲ မရွိလို႔လား။ ဒါမွမဟုတ္အိပ္ပဲ အိပ္
ကုန္ၾကလို႔လားေတာ့မသိ၊ တအိမ္လံုး တိတ္ဆိတ္၍ေနသည္။ လဆန္း (၁၂)ရက္၏ ည (၉)နာရီထိုး လေရာင္က
သစ္ရြက္ေတြ ၾကားမွာဝိုးတဝါးထိုးက်၍ေနသည္။ေတြ႔ပါၿပီျခံထဲရွိပိေတာက္ပင္ပတ္လည္တြင္ဝိုင္း၍႐ိုက္ထားေသာ
ဗ်က္(၂) ေပခဲြေလာက္ရွိေသာ ခံုေပၚတြင္ကိုဘသိန္း တစ္ေယာက္ေျခတြဲေလာင္းခ်ကာ ထိုင္၍ေနသည္။
ျမဦးတစ္ေယာက္ကိုဘသိန္းကိုလွမ္း၍ ေတြ႔ျမင္လိုက္ရသည့္တခဏမွာပင္ျမဦး၏ေဘးဖက္ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ
တစ္စံုတစ္ဦး ေလွ်ာက္၍လာသည္ကိုသတိထားမိလိုက္သျဖင့္ျမဦးသည္အနီးတြင္ရွိေသာ စပယ္႐ုံေဘးရွိေမွာင္ရိပ္
ထဲသို႔ ေျပး၍ကပ္ကာ ပုန္း၍ေနလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ သူ၏အၾကည့္က ထိုေနရာသို႔ လွမ္း၍ ၾကည့္လိုက္ေတာ့
ေလွ်ာက္လာသူမွာ မခင္တိုးပင္တည္း။
မခင္တိုးသည္ ခပ္သြက္သြက္ေလး ေလွ်ာက္၍လာရင္းက ကိုဘသိန္းရွိရာသို႔ ပိေတာက္ပင္ႀကီးဆီသို႔ ဦး
တည္၍ သြားေတာ့ရာ ျမဦးကလဲ ခါးေလးကိုကုန္း ဇက္ကေလးကိုပု၍ေမွာင္ရိပ္ကိုအကာအကြယ္ယူကာ ပိေတာက္
ပင္ႀကီး ေဘးရွိ ဇီဇဝါပန္းျခံဳၾကား ေဘးေမွာင္ရိပ္ထဲသို႔ တိုး၍ဝင္လိုက္သည္။ ျမဦးေရာက္ရွိသြားေသာ ေနရာမွာ
ကိုဘသိန္းထိုင္ေနသည့္ ေနရာႏွင့္ဆိုလွ်င္(၅)ေပခန္႔သာေဝးမည္ျဖစ္သည္။ ထို႔ျပင္သူေရာက္ေနေသာေနရာမွာ
ပိေတာက္ပင္ႀကီး၏အရိပ္ကလည္းထပ္ဆင့္ထိုးက်၍ေနၿပီးဇီဇဝါပန္း႐ုံ၏အရိပ္ကလည္းရွိေနေလရာအေတာ္ေလး
ပင္ေမွာင္မဲ၍ ေနသည္။
ျမဦးတစ္ေယာက္ဇီဇဝါပန္း႐ုံႀကီးေဘးေရာက္လာစဥ္မွာပင္မခင္တိုးကလဲကိုဘသိန္းႀကီး၏ေရွ႕သို႔ေရာက္၍
လာခဲ့ေခ်ၿပီ။
“ ေစာင့္ေနတာ ၾကာၿပီလား ကိုသိန္း….”
“ အင္း ….အတိုးကလဲ ၾကာလိုက္တာကြာ… လာပါ့လာပါ့မလားလို႔…”
“ လူႀကီးေတြ အိပ္ေအာင္ေစာင့္ရေသးတယ္အကိုရဲ့… ”
မခင္တိုးက ေျပာေျပာဆိုဆိုပင္ ကိုဘသိန္း၏ ေဘးသို႔ဝင္၍ ထိုင္လိုက္လွ်င္ ဘာမေျပာ ညာမေျပာႏွင့္
ကိုဘသိန္းႀကီးက မခင္တိုးကို ဖက္၍ ပါးေလးႏွစ္ဖက္ကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္ပင္ ေမႊးၾကဴ၍ ေနေလေတာ့သည္။
မခင္တိုးေတာ့ ဘယ္လိုေနသည္ မသိေပ။ ျမဦးတစ္ေယာက္ေတာ့ အသက္႐ႈေနတာပင္ ရပ္သြားမတတ္ျဖစ္၍
သြားရေလသည္။ အလဲ့… မခင္တိုးကလဲ အာဂပင္သူမ၏လက္တဖက္က ကိုဘသိန္းႀကီး၏ ခါးႀကီးကိုပင္ျပန္၍
ဖက္ထားေသးသည္။
ကိုဘသိန္းႀကီးက မခင္တိုး၏ မ်က္ႏွာေလးကိုေမႊးၾကဴရ႐ုံျဖင့္အားရပံုမေပၚေသးပါ။ သူ၏ႏႈတ္ခမ္းထူထူႀကီး
ကမခင္တိုး၏ႏႈတ္ခမ္းပါးေလေတြေပၚသို႔ဖိကပ္၍စုတ္နမ္းေနေတာ့ရာက်န္ေနေသာမခင္တိုး၏လက္ေလးတစ္ဖက္
ကပါ ကိုဘသိန္း၏ ေက်ာျပင္ႀကီးကို ဖက္၍ထားၿပီး သူတို႔နွစ္ေယာက္တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္အတင္းပင္
တိုး၍ ဖက္လိုက္ၾကသည္ကို ျမဦးက သဲကြဲစြဲျမင္လိုက္ရသည္။ မခင္တိုး၏ မ်က္လံုးေတြကလဲ မွိတ္၍သြားသည္ကို
ေတြ႔ျမင္လိုက္ရသည္။
ျမဦးတစ္ေယာက္ဘယ္လိုျဖစ္လာသည္မသိ။ တကိုယ္လံုး ထူပူ၍လာရာက နတ္က်သလိုတုန္တုန္ယင္ယင္
ျဖင့္ျဖစ္၍လာရေတာ့သည္။ဒီအခ်ိန္မွာပင္ျမဦးသတိထားမိလိုက္တာကသမီးရည္းစားႏွစ္ေယာက္ေတြ႔ရင္စကားေတြ
ေဖါင္ေလာက္ေအာင္ေျပာသည္ဟုသူသိထားသည္မွာမွားယြင္း၍ေနပါျပီေကာ။ကိုဘသိန္းႏွင့္မခင္တိုးတို႔စကားေတြ
ဘာမွ်မေျပာလိုက္တစ္ခြန္းႏွစ္ခြန္းသာ ေျပာရ ေသးသည္ကိုသူႀကားလိုက္ရသည္ဟုေတြးေတာလိုက္မိသည္။
ျမဦးတစ္ေယာက္ၾကည့္ေနစဥ္မွာပင္ကိုဘသိန္းက မခင္တိုး၏ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို မလြတ္တမ္း ငံုခဲထားရင္း
ကပင္သူ၏လက္ႀကီးတဖက္က မခင္တိုး၏ႏို႔အံုေတြကို အက်ီၤေပၚမွာပင္ဆုတ္နယ္ေခ်မြ၍ ေနသည္ကို ေတြ႔လိုက္
ရသည္။ သိပ္မႀကာလိုက္ေသာ အခ်ိန္တြင္ပင္ ကိုဘသိန္းႀကီးက မခင္တိုး၏ ကိုယ္လံုးေလးကို ခါးမွေပြ႔ကာ
ခံုတန္းေပၚသို႔ ပက္လက္လွန္၍ ခ်လိုက္ေလသည္။ မခင္တိုးတစ္ေယာက္ ပက္လက္ေလး ျဖစ္သြားစဥ္မွာပင္
သူမ၏ ကိုယ္လံုးေပၚမွ ပါ၍သြားေသာ ကိုဘသိန္းႀကီးသည္လက္တဖက္က မခင္တိုး၏ အက်ႌၾကယ္သီးေတြကို
ျဖဳတ္လိုက္ရာက အက်ႌရင္ဘတ္ႏွစ္ျခမ္းကိုဘယ္ညာဖြင့္ဟ လိုက္ေသာအခါတြင္ေတာ့ကိုဘသိန္းေတာ့ဘယ္လိုေန
သည္မသိ ျမဦးတစ္ေယာက္ကေတာ့ ရင္ထဲတြင္ဒိန္းကနဲ ျဖစ္သြားၿပီး သူ၏မ်က္လံုးေတြကိုလည္း မ်က္ေတာင္
ခတ္ရန္ပင္ေမ့၍ သြားရေလသည္။
ေဘာ္လီအက်ႌအတြင္းမွ ျပည့္အံကာ ထြက္ေနေသာ မခင္တိုး၏ ႏို႔အံုသားေတြသည္အိေဖါင္း၍ လေရာင္
ေအာက္မွာပင္ ေဖြးႏွစ္၍ ေနေလသည္။ မက္ေမာစရာ ေကာင္းလွလြန္း၍ ကိုဘသိန္းသည္သူ၏ေခါင္းႀကီး ငံု႔၍
တရႈံ႕႐ႈံ႕နမ္း၍ေနေလသည္။ ၿပီးေတာ့ကိုဘသိန္း၏ လက္က အၿငိမ္မေနဘဲ မခင္တိုး၏ ေဘာ္လီအက်ီမွခ်ိတ္ေတြကို
ပါျဖဳတ္၍ေနေလသည္။ၿပီးေတာ့သူမ၏ေဘာ္လီအက်ႌကိုလွန္၍တင္လိုက္ရာကကိုဘသိန္းသည္မခင္တိုး၏ႏို႔ေတြကို
လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ဆုတ္နယ္၍ေနျပန္ေလသည္။ ႏို႔ႀကီးနွစ္လံုးမွာ လေရာင္ေဖြးေဖြးတြင္ျဖဴေဖြး၍ေနသည္။
ကိုဘသိန္းကစိတ္ေတြ အလြန္ပင္ ထလာပံုျဖင့္ မခင္တိုး၏ႏို႔ေတြကို အတင္းပင္ ငံု႔၍ စို႔ေလေတာ့သည္။
ျမဦးတစ္ေယာက္ကေတာ့ မတ္တတ္ပင္ မဟုတ္ႏိုင္ေတာ့။ ဒူးေတြ တဆတ္ဆတ္ တုန္၍လာရေပၿပီ။ ၿပီးေတာ့
တခါဘူးကမွ မျဖစ္ေပၚခဲ့ရဘူးေလေသာ ခံစားမႈေတြကလဲ သူ၏တကိုယ္လံုးတြင္ ရွိန္းဖိန္းကာ ျဖစ္ေပၚေနလွ်က္
သူ၏ ပုဆိုးတြင္းမွဖြားဘက္ေတာ္ႀကီးက ေတာင္မတ္၍ တဆတ္ဆတ္ျဖစ္ေနေလသည္။ ကိုဘသိန္းကေတာ့တရႈးရႈး
တရွဲရွဲျဖစ္၍လာရာက မခင္တိုး၏ထဘီကိုပင္လွန္၍တင္လိုက္ရာက သူမ၏ေပါင္ႏွစ္လံုးတြင္ဝင္၍ ဒူးေထာက္ကာ
ထိုင္လိုက္ေလေတာ့သည္။
မခင္တိုး၏ေပါင္တံႀကီးေတြမွာ လေရာင္တြင္ျဖဴေဖြး၍ေနၿပီး တလံုးတခဲႀကီးျဖစ္ကာ တပ္မက္စရာႀကီးပင္သူ
တခါဘူးကမွ်မျမင္ဘူးေလေသာအရြယ္ေရာက္ၿပီးမိန္းမတစ္ေယာက္၏မျမင္အပ္ေလေသာခႏၶာကိုယ္အစိတ္အပိုင္း
ေတြကို ျမဦးသည္တစ္ခုခ်င္း ကြင္းကြင္းကြက္ကြက္ျမင္ေနရေခ်ၿပီ။ ဒါ့အျပင္ယခု သူ႔ေရွ႕မွ ျမင္ကြင္းကလည္း သူ
ၾကားဖူးနားဝသာ ရွိခဲ့ဖူးသည္။ မျမင္ခဲ့ဘူးေလေသာ ျမင္ကြင္းပင္တည္း။
သူမ၏ေပါင္ျဖဴျဖဴႀကီးႏွစ္လံုးၾကားတြင္ကိုဘသိန္းကဝင္၍ ထိုင္လိုက္ရာက ဒူးေထာက္၍ သူ၏ပုဆိုးကိုခၽြတ္
ကာ ခ်လိုက္ေတာ့သည္ႏွင့္မခင္တိုး သည္လည္းသူမ၏ ေပါင္ႏွစ္လံုးကိုဆြဲ၍ေထာင္လိုက္ေလေတာ့သည္။ ဒီအခ်ိန္
မွာပင္ကုိဘသိန္းကသူ၏ လီးတန္ႀကီးကိုကိုင္၍ လီးတန္ႀကီးထိပ္ႏွင့္မခင္တိုး၏ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသား ႏွစ္ခုလံုး
ကိုထိကာ အကြဲေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္အထက္ေအာင္စုန္ဆန္ကာ ပြတ္တိုက္ေပးေနေလသည္။
“ အ…အကိုသိန္း….ဟင့္…ေတာ္ေတာ္ၾကာ လူႀကီးေတြႏိုးလာရင္ခက္မယ္..”
မခင္တိုး၏ ေစာက္ပတ္ဝတြင္လည္း ေစာက္ရည္မ်ားမွာ စိမ့္၍ထြက္ေနေခ်ၿပီ။ မခင္တိုးမွာ ဒီ့ထက္ပိုၿပီးစိတ္
မရွည္ႏိုင္ေတာ့ေပ။ အေနရ အထိုင္ရ ခက္ေနပံုရသည္။
မခင္တိုးတစ္ေယာက္တည္းပင္ေနရထိုင္ရ ခက္လွသည္မဟုတ္။ ျမဦးသည္လည္း ဒူးေတြ တဆတ္ဆတ္
တုန္လာသျဖင့္ မတ္တပ္မရပ္ႏိုင္သျဖင့္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ ထိုင္လိုက္သည္။ ေဟာ ခုတစ္ခါ ထိုင္၍ၾကည့္ရသည္မွာ
အားမရသျဖင့္ ျမဦးတစ္ေယာက္မတ္တပ္ထ၍ ရပ္ကာၾကည့္ေနျပန္ေလၿပီ။ မခင္တိုး၏ အေျခအေနကို ရိပ္စားမိ
ေလေသာ ကိုဘသိန္း ကလည္း လက္တဖက္က သူမ၏ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသား ႏွစ္ခုေပၚတြင္လက္ညႇိဳး လက္မတို႔
ျဖင့္အသာေလးဖိကာျဖဲလိုက္ၿပီး သူ၏လီးတန္ႀကီးကိုေတ့ကာဖိ၍ လိုးသြင္းလိုက္ေလေတာ့သည္။
“ အ…အမေလး…ဟင္း ….အရမ္း…အရမ္းႀကီးဘဲ… အကိုသိန္း ကလဲ…. ဒီမွာ….နာသြားတာဘဲ…. ဟြန္း…”
မခင္တိုးက သူမ၏ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြကိုခၽြတ္ကာမူမူစူစူေလးေျပာလိုက္သည္။
“ ေတာ္ေတာ္နာသြားလားဟင္…..အကိုေလာႀကီးသြားလို႔ပါ….”
“ နာတာေပါ့… ေျဖးေျဖးလုပ္လဲရတာဘဲ….ဟာ…. “
“ ခုေရာ…. ဆက္ၿပီး….နာေနေသးလား…”
“ ကဲပါ….မနာေတာ့ပါဘူး… လုပ္မွာ လုပ္ပါေတာ့လူႀကီးေတြႏိုးလာရင္ခက္မယ္..”
သူမ၏ေစာက္ပတ္ထဲတြင္ကုိဘသိန္း၏ လီးတန္ႀကီးမွာ တဆံုးဝင္လွ်က္တစ္လစ္ႀကီးျဖစ္ေနသည္ကို အား
မလို အားမရျဖစ္လွ်က္လီးတန္ႀကီးကလဲ မလႈပ္ရွားဘဲၿငိမ္ေနေလေတာ့ အဆမတန္ရမၼက္စိတ္ေတြ ျပင္းျပလာရ
ေသာ မခင္တိုးက ကိုဘသိန္းျမန္ျမန္လိုးေစရန္လူႀကီးေတြကိုအေၾကာင္းျပလွ်က္ေလာေဆာ္လိုက္သည္။ ဒါကိုပင္
ျမဦးက မေယာင္မလည္ျဖင့္အိမ္ႀကီးဖက္ကိုလွည့္၍ ၾကည့္လိုက္ေသးသည္။ ကိုဘသိန္းကေတာ့သူ၏ လီးတန္ႀကီး
ကို ညင္သာစြာ ဆြဲ၍ထုတ္လိုက္ရာက စ၍လိုးေနေခ်ၿပီ။ (၁၀)ခ်က္မွ် ခပ္ေျဖးေျဖးလုပ္ၿပီးသည္ႏွင့္ အားမရႏိုင္ျဖစ္
လာရေသာ ကိုဘသိန္းသည္စိတ္ထင္တိုင္း ေဆာင့္လိုးေလေတာ့သည္။
မခင္တိုး ခမ်ာမွာေတာ့ မ်က္လံုးႏွစ္လံုး စံုမွိတ္ထားရင္း ဟင့္ကနဲ အင့္ကနဲပင္ျဖစ္ကာ အားပါးတရႀကီးကို
ေကာ့ေပးေနေတာ့သည္။ ဒါ့အျပင္မခင္တိုးက သူမ၏ ဒူးေကြးကာ ေထာင္ထားေသာ ေျခေထာက္ေလးႏွစ္ဖက္ကို
ကုန္း၍ လိုးေနေသာ ကိုဘသိန္း၏ တင္ပါးေျပာင္ေျပာင္ႀကီးေပၚသို႔ခ်ိတ္ကာတင္လိုက္ၿပီး ေစာေစာကထက္ပင္တိုး၍
ေကာ့ေပးေနျပန္ပါသည္။ ေစာက္ရည္ၾကည္ေတြ အေတာ္ပင္႐ႊဲစိုေနၿပီျဖစ္ေသာ မခင္တိုး၏ ေစာက္ပတ္ႀကီးေၾကာင့္
“စြပ္”ကနဲ “ႁပြတ္”ကနဲ “ဖြတ္”ကနဲ အသံေတြ မွာလည္း တေျဖးေျဖး သိသိသာသာပင္ထြက္ေပၚလာျပန္ပါသည္။
ျမဦးခမ်ာမွာေတာ့ ဆက္လက္၍ၾကည့္ဖို႔ရာ မစြမ္းေတာ့ေပ။ သူ၏တကိုယ္လံုးရွိ အားအင္ေတြမွာလည္း
ဘယ္ကိုေရာက္သြားသည္မသိ တကိုယ္လံုးခ်ိနဲ႔ကာေနသည္။ ဒါတင္မကေသး ရင္ထဲတြင္လည္း ဟာတာတာ
ဆာတာတာျဖင့္ အသက္႐ႈရတာလဲ ရင္ေမာကာ ၾကပ္၍ေနေလသည္။ ဒါ့အျပင္ ရင္ေတြလဲ တဒိန္းဒိန္းခုန္ေနၿပီး
ကိုဘသိန္း၏ ေဆာင့္ခ်က္ေၾကာင့္လႈပ္ခါေနေလေသာ မခင္တိုး၏ ႏို႔အံုႀကီးေတြကိုပင္ေျပး၍ ကိုင္လိုက္ခ်င္သည္။
ၿပီးေတာ့သူ၏အာ႐ုံထဲတြင္လည္း ျမင့္ျမင့္ၾကည္ကို ျမင္ေယာင္၍ ေနရေလသည္။
ျမဦးသည္ရပ္၍ေနရာမွအသာပင္လွည့္၍ေမွာင္ရိပ္ကိုခိုကာ ျပန္လာခဲ့ေလသည္။ အျပန္လမ္းခရီးတြင္ေတာ့
ျမင့္ျမင့္ႀကည္ေျပာသည့္“သူမ်ားသမီးရည္းစားေတြဆိုသိပ္ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းတယ္”ဆိုတာ ဒါကိုဘဲ ေျပာတာလားမသိ
အို… ဒါဘဲရွိတာဘဲ ဒါကိုဘဲ ေျပာတာ ေသခ်ာပါတယ္။ ငါတို႔ကိုဘသိန္းက မခင္တိုးကိုလုပ္သလို ျမင့္ျမင့္ၾကည္ကို
လုပ္ပစ္လိုက္ေတာ့မယ္။ သူေျပာတာ ဒါဘဲျဖစ္မွာပါ။ ေသခ်ာပါတယ္… အင္း… ဒီညကေတာ့ အခ်ိန္မရွိေတာ့ဘူး
နက္ျဖန္က ေက်ာင္းပိတ္ရက္ဒါေပမဲ့ျမင့္ျမင့္ၾကည္အိမ္က လူႀကီးေတြ ေစ်းထဲတြင္ဆိုင္သြားထြက္ၾကသျဖင့္ေန႔ခင္း
ဘက္ျမင့္ျမင့္ၾကည္ပဲရွိမည္။
ျမင့္ျမင့္ၾကည္သာရွိမည္ မနက္ျဖန္ ငါသြားျဖစ္ေအာင္သြားရမည္ဟု ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ ခုလဲ ျမင့္ျမင့္
ၾကည္ကို ေတြ႔လိုေတြ႔ျငား သူ႔အိမ္ေရွ႕ဖက္ျဖတ္၍ ေလွ်ာက္ဦးမည္ဟုလည္း အရမ္းကို ႂကြတက္ေနေသာ ျမဦးက
စဥ္းစားေတြးေတာကာ ထြက္လာခဲ့သည္။ အမွန္ေတာ့ ကိုဘသိန္းႏွင့္ မခင္တိုးတို႔သည္ ကိုဘသိန္းက အသက္
(၂၄)ႏွစ္၊ မခင္တိုးက အသက္(၂၂)ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္ၿပီး သူတို႔ႏွစ္ေယာက္သမီးရည္းစား ျဖစ္ၾကသည္မွာ (၆)ႏွစ္မွ်ရွိခဲ့ၿပီး
ခုလိုလင္မယားမက် ျဖစ္ေနခဲ့သည္မွာ တစ္ႏွစ္ေလာက္ပင္ရွိေနၿပီဆိုသည္ကိုေတာ့ျမဦးတစ္ေယာက္မသိရွာပါေပ။
ျမဦးႏွင့္ ျမင့္ျမင့္ၾကည္တို႔ သမီးရည္းစား (၂)ေယာက္တြင္ေတာ့ ျမဦးက (၁၇)ႏွစ္ေက်ာ္ (၁၈)ႏွစ္အတြင္း၊
ျမင့္ျမင့္ၾကည္က (၁၆)ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ သာရွိေနေသးသည္ကိုေတာ့ ျမဦးသည္ ျပန္လည္၍ မဆန္းစစ္ခဲ့မိေခ်။
ဒါ့အျပင္သူတို႔ႏွစ္ဦးသည္ကာမကိစၥကို ယခုမွလက္တည့္စမ္းရန္ႀကံ႐ြယ္႐ုံသာ ရွိၾကေသးၿပီး ေျပာရမည္ဆိုလွ်င္
ျမဦးသည္ ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ ပါးျဖဴျဖဴမို႔မို႔ေလးမ်ားကိုပင္ တခါဘူးကမွ် မေမႊးၾကဴခဲ့ဖူးေခ်။ ခုေတာ့ျဖင့္ အတုျမင္
အတတ္သင္ဆိုတာမ်ိဳးလို ျမဦးတေယာက္တည္ၿငိမ္ေနေသာ သူ၏ရင္တြင္ဂယက္လႈိင္းတို႔သည္ေၾကာက္ခမန္း
လိလိ႐ိုက္ခတ္၍ေနရၿပီျဖစ္ပါေတာ့သည္။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
“ ျမင့္ျမင့္ၾကည္….. ေရာ့….”
“ ဘာတံုး….သံေခ်ာင္း…ရ..”
“ ျမဦးက နင့္ကိုစာေပးခိုင္းလိုက္လုိ႔…”
“ အံမယ္…..ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ေပးစမ္းပါအံုး….”
ျမင့္ျမင့္ၾကည္က သံေခ်ာင္းလွမ္း၍ ေပးေနေသာစာ႐ြက္ေခါက္ေလးကို လွမ္းယူ၍ စာ႐ြက္ေခါက္ေလးကို
ျဖန္႔ကာ ဖတ္လိုက္ေလသည္။
ၾကည္ၾကည္………………
ကိုဦး ေန႔လည္(၁၂) နာရီၾကည့္အိမ္ကို
လာခဲ့မယ္။ၾကည္နဲ႔(၂) ေယာက္ထဲ ေတြ႔ခ်င္တယ္…
ဆက္ဆက္ေစာင့္ေနပါေနာ္…..
ခ်စ္တဲ့
ကိုဦး
စာရြက္ေလးကိုဖတ္ၿပီးသည္ႏွင့္ျမင့္ျမင့္ၾကည္သည္ျပံဳး၍ ရယ္က်ဲက်ဲေလး လုပ္လိုက္သည္။
“ ေအး…. လာခဲ့လို႔ေျပာလိုက္သံေခ်ာင္း…ငါေစာင့္ေနမယ္.. သူ႔ကိုစာကူးခိုင္းစရာရွိတယ္….”
“ ေအး…ေအး….ငါေျပာလိုက္မယ္….”
သူမ၏ေရွ႕မွသံေခ်ာင္းထြက္သြားသည္ႏွင့္ျမင့္ျမင့္ၾကည္သည္စာ႐ြက္ေလးကိုတခါျဖန္႔၍ ဖတ္ကာ ျပံဳးလိုက္
ျပန္သည္။ ၿပီးမွစာရြက္ေလးကိုေသခ်ာစြာျပန္ေခါက္ၿပီး သူမ၏လက္ကေလးျဖင့္က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ကိုင္လိုက္
ေလေတာ့သည္။
ရင္ထဲတြင္ ပီတိေတြဖံုး၍ သြားခဲ့ရေသာ္လည္း ျမင့္ျမင့္ၾကည္သည္ ျမဦးကို မယံုရဲေသး။ ဒါမ်ိဳး ျမဦးက
မခ်ိန္းစဖူး အခ်ိန္းထူးလာသျဖင့္သာ သူမ၏ ရည္းစား ျမဦးတစ္ေယာက္အဆင့္ေတြတက္ကာ တိုးတက္လာၿပီဟု
ေတြးလိုက္မိရင္း ပီတိျဖစ္ကာ ျပံဳးမိျခင္းျဖစ္သည္။ ဒါေပမဲ့လည္း ျမဦးက ေရာက္လာလွ်င္ဘာေတြေျပာဦးမည္မသိ။
မနက္ျဖန္ေက်ာင္းမတက္ႏိုင္၍ ခြင္တိုင္ခိုင္းျပီး ျပန္သြားဦးမည္လားမသိ။
စဥ္းစားမိရင္းျမင့္ျမင့္ၾကည္ကထပ္မံ၍ျပံဳးလိုက္မိျပန္သည္။အဲေတာ့သူက(၂)ေယာက္ခ်င္းေတြ႔ခ်င္တယ္တဲ့
ဘာမ်ားလဲမသိဘူး။ ကိစၥမရွိဘူး ေန႔ခင္းဖက္အိမ္တြင္လူႀကီးေတြ တစ္ေယာကမွမရွိေစ်းထဲမွဆိုင္တြင္ေရာက္ေန
ၾကမည္။ အင္း(၂)ေယာက္ထဲ(၂)ေယာက္ထဲ။ ထူးထူးဆန္းဆန္း ခ်ိန္းဆိုလာခဲ့ေသာ ျမဦး၏စာေၾကာင့္ျမင့္ျမင့္ၾကည္
မွာ အေတြးနယ္လြန္ေနမိပါေတာ့သည္။
xxxxxxxxxxxxxxxxx
ညကျမဦးတစ္ေယာက္မခင္တိုးတို႔ျခံထဲမွ ျပန္၍ထြက္လာခဲ့ျပီး သူ၏အိပ္ခန္းထဲသုိ႔ ဝင္ကာ အိမ္ေပၚသို႔ပင္
ျပန္၍မတက္ေတာ့ဘဲ ျမင့္ျမင့္ၾကည္တို႔အိမ္ဖက္သို႔လာကာ အိမ္ေရွ႕လမ္းမမွျဖတ္၍ေလွ်ာက္ရင္း ျမင့္ျမင့္ၾကည္ကို
သူမ၏အိမ္ဖက္သို႔လွည့္၍ ၾကည့္ကာရွာေဖြၾကည့္မိသည္။ ျမဦးသည္ ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏႐ုပ္သြင္ကို လတ္တေလာ
အေတာ္ပင္ေတြ႔ခ်င္ေနေလသည္။သူ႔ကိုယ္သူလဲ ဘာျဖစ္မွန္းမသိေပ။
ဒါေပမဲ့လည္း ျမင့္ျမင့္ၾကည္တို႔တအိမ္လံုးသည္ေမွာင္မဲကာတအိမ္လံုးအိပ္၍ေနၾကေခ်ၿပီ။ဒါေတာင္မွျမဦးက
ဇြဲ မေလွ်ာ့ေသးဘဲ သူမ၏အိမ္ေရွ႕သို႔ တစ္ေခါက္ ျပန္၍လွည့္လာကာ ျဖတ္၍ေလွ်ာက္ကာ ၾကည့္မိပါေသးသည္။
ျမဦးတစ္ေယာက္ဘယ္လိုေဝဒနာေတြ ကပ္ေရာက္စြဲညိႇလာသည္ဟု မဆိုသာ။ တစ္ညလံုးကို အိပ္၍မရႏိုင္ေအာင္
ျဖစ္ေနရသည္။ ညဘက္အေပါ့အပါး သြားခ်င္၍ထေတာ့ေနာက္ေဖးက တံခါးကိုဖြင့္ရင္း မခင္တိုးတို႔အိမ္ဖက္ကိုပင္
သူသည္ရပ္၍ႀကည့္ေနမိခဲ့ေသးသည္။
တညလံုး အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္ေသာ ျမဦးတစ္ေယာက္ မနက္မိုးလင္းခါနီးမွ အိပ္၍ ေပ်ာ္သြားသျဖင့္ နံနက္(၈)
နာရီေက်ာ္မွ အိပ္ရာကႏိုး၍ လာခဲ့သည္။ သည့္ေနာက္လမ္းထိပ္ကိုထြက္ကာ သံေခ်ာင္းကိုရွာ၍ ျမင့္ျမင့္ၾကည္ထံ
စာသဝဏ္လႊာပါးလိုက္သည္။ၿပီးေတာ့မွစိတ္ခ်လက္ခ်ျဖင့္အေမေပးလိုက္ေသာ မုန္႔ဘိုး(၅)ျပားျဖင့္ဘာဘူႀကီးဆိုင္
တြင္လက္ဘက္ရည္ဆိုင္သို႔ဝင္၍ ေသာက္ခဲ့ေသးသည္။
ေန႔လည္(၁၂)နာရီမထိုးမွီမွာပင္ျမဦးသည္ျမင့္ျမင့္ၾကည္တို႔အိမ္ရွိရာသို႔ထြက္၍လာခဲ့သည္။ ျမင့္ျမင့္ၾကည္
တို႔အိမ္မွာ တိုက္ခံႏွစ္ထပ္အိမ္ျဖစ္သည္။ သူေရာက္သြားေတာ့အိမ္ေရွ႕တံခါးမွာ အဆင္သင့္ဖြင့္ထားသျဖင့္ခါတိုင္း
လိုပင္ ျမဦးသည္ အိမ္ထဲသို႔ဝင္ေရာက္လာခဲ့သည္။ အိမ္ေအာက္တစ္ခုလံုး တိတ္ဆိတ္၍ေနသည္။ အိမ္ေရွ႕တြင္
ဘယ္သူမွမရွိျမဦးသည္ေအာင္ထပ္တြင္ပင္ရွိေသာ ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ အိပ္ခန္းရွိရာသို႔ေလွ်ာက္၍လာခဲ့သည္။
ေရာက္ပါၿပီျမဦးတစ္ေယာက္ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏အိပ္ခန္းေရွ႕သို႔ ေရာက္ပါၿပီ။ တံခါးပိတ္ထားသျဖင့္လက္ျဖင့္
အသာေလးတြန္းၾကည့္ေတာ့တံခါးရြက္(၂)ခ်ပ္သည္ေစ့ထားသျဖင့္သူအသာအယာ တြန္းလိုက္သည္တြင္ခပ္ဟဟ
ေလးပြင့္၍သြားသည္။ ေတြ႔ပါၿပီျမင့္ျမင့္ႀကည္ကိုမွန္တင္ခံုေရွ႕တြင္ထုိင္၍အလွျပင္ေနသည္ကိုေရခ်ိဳးၿပီးကာစေတာ့
ဟုတ္မည္မထင္။ တံခါးဝကို ခပ္ေစာင္းေစာင္းေလး ေနာက္ေက်ာေပး၍ထိုင္ေနေသာ ျမင့္ျမင့္ၾကည္ထံသုိ႔ျမဦး၏
အၾကည့္ေတြက ေရာက္သြားၿပီး တခဏမွာပင္မို႔မို႔ေလးေဖါင္း၍ေနေသာ သူမ၏ရင္အံုေလးႏွင့္ကား၍ အိေဖါင္းကာ
ျပည့္တင္းေနေသာ သူမ၏တင္သားေတြဆီသို႔ျမဦး၏အၾကည့္ေတြက ေ႐ြးခ်ယ္၍ ေရာက္ရွိသြားခဲ့ရေလၿပီ။
မခင္တိုးေလာက္ေတာ့ ျမင့္ျမင့္ၾကည္သည္ ကိုယ္လံုးမဖြံ႔ၿဖိဳးေသးဘဲ သူ႔ဟာႏွင့္သူေတာ့ကိုယ္လံုးမွာ
အေတာ္ေလး လွ၍ေနသည္ဟု ျမဦးက မွတ္ခ်က္ခ် လိုက္မိရင္း ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ အိပ္ခန္းထဲသို႔လွမ္း၍ ဝင္လုိက္ရာ
ျမင့္ျမင့္ၾကည္ကလဲ သူ႔ဆီသို႔လွည့္အၾကည့္ျဖင့္ဆံုၾကေလသည္။
“ လာ…ကိုဦး….ထိုင္ေလ….”
“ အင္း…”
အခန္းထဲတြင္ ထိုင္စရာေနရာရွာလိုက္ေတာ့ ျမင့္ျမင့္ႀကည္အိပ္သည့္ ကုတင္ေလး တစ္လံုးသာရွိသည္။
ျမဦးကလဲ အရင္ျမဦးမဟုတ္ေတာ့ ခပ္တန္းတန္းပင္ဝင္၍ထိုင္လိုက္သည္။ ကုတင္ေလးေပၚသို႔ ျမဦးတစ္ေယာက္
ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီးသည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္တည္းမွာပင္ျမင့္ျမင့္ၾကည္ကလဲ မွန္ေရွ႕မွထကာ သူရွိရာသို႔လာသည္။ ထိုသို႔
လာရင္းမွပင္ျမင့္ျမင့္ႀကည္က…..
“ ကိုဦးက …….. ၾကည္ကို(၂)ေယာက္ထဲေတြ႔ခ်င္တယ္ဆို…”
“ အင္းေလ …. “
“ ဘာျဖစ္လို႔လဲ…”
“ တို႔သမီးရည္းစားေတြဘဲဟာ (၂)ေယာက္ထဲဆိုေတာ့လြတ္လြတ္လပ္လပ္ရွိတာေပါ့…..”
ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏မ်က္ႏွာေလးသည္ျပံဳးစစေလးျဖစ္၍သြားရာကပင္ျမဦး၏ ေဘးကုတင္ေပၚသို႔သူမ၏ ကိုယ္
လံုးေလးကို ထိုင္၍ခ်လိုက္ေလသည္။ ျမင့္ျမင့္ၾကည္ထံမွ ေမႊးပ်ံ႕ေသာသင္းရနံ႔တို႔သည္ျမဦးဆီသို႔ တည့္တည့္မတ္
မတ္ပင္ဝင္ေရာက္၍လာရာက ျမဦး၏ရင္ကို ထိုးဆြ၍ေနေခ်ၿပီ။ ျမဦးသည္ျမင့္ျမင့္ၾကည္ရွိရာဖက္သို႔ ငဲ့ေစာင္းကာ
ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ဒီေန႔တြင္ျမင့္ျမင့္ၾကည္တစ္ေယာက္ခါတိုင္းေက်ာင္းတက္ေက်ာင္းဆင္း သြားစဥ္ကထက္ပင္
ပို၍လွေနသည္။ ေသေသခ်ာခ်ာကိုဂရုတစိုက္ျဖင့္အလွျပင္ထား ပံုရေလသည္။ ၿပီးေတာ့သူမ၏မ်က္ႏွာေလးက ငံု႔
လွ်က္ကုတင္ေဘး ၾကမ္းျပင္ကို စူးစိုက္ကာၾကည့္ေနသည္။ သူတို႔ႏွစ္ဦးသားမွာ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္စကား
မဆိုမိၾကေခ်။
အိမ္ႀကီးတစ္ခုလံုးကလည္း တိတ္ဆိတ္၍ ၿငိမ္သက္၍ေနသည္။ တခ်က္တခ်က္တြင္အခန္းျပဴတင္းေပါက္မွ
ဝင္၍လာေသာ ေလေျပေလးမ်ားသည္သာ ျမဦးႏွင့္ ျမင့္ျမင့္ၾကည္တို႔ကို တိုးေဝွ႔ျဖတ္သန္းလွ်က္ရွိသည္။ ျမင့္ျမင့္
ၾကည္ႏွင့္ ယွဥ္တြဲ၍ ထိုင္ေနရာက စိတ္ေတြလႈပ္ရွား၍ လာရေသာ ျမဦး၏လက္တစ္ဖက္က သူမ၏ပုခံုးဆီသို႔
က်ေရာက္၍သြားရာကျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ႏုေထြးေသာပုခံုးလံုးလံုးေလးကိုသူ၏လက္ဖဝါးျဖင့္ဆုတ္ကိုင္လိုက္ရင္း……
“ ၾကည့္ကိုဦးကိုခ်စ္လား….ဟင္…”
ျမဦး၏စကားသံက ပံုမွန္ထက္တုန္ခါ၍ ေနရသလိုျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ မို႔ေမာက္ေမာက္ ေလးျဖစ္၍ေနေသာ
ေရႊရင္ႏွစ္မႊာသည္လည္း နိမ့္ခ်ီျမင့္ခ်ီေလးျဖစ္၍ေနသည္။ ျမဦး၏ တုန္လႈပ္လႈိုက္ဖိုေသာ အေမးစကားကို ၾကားရစဥ္
အခါမွာပင္ရင္ထဲတြင္ေႏြးကာ သြားရေသာ ျမင့္ျမင့္ၾကည္သည္ျမဦးကိုလည္း အံၾသ၍သြားရသည္။ ဒါ့အျပင္သူ၏
စိတ္ထဲတြင္လည္း ေၾကနပ္၍သြားရသည္။
“ အင္း….”
ျမင့္ျမင့္ၾကည္က တိုးတိုးေလး ေျဖလိုက္ရင္းကရီေဝေသာ မ်က္လံုးအစံုျဖင့္ ျမဦးကို လွည့္၍ၾကည့္လိုက္
သည့္ခဏမွာပင္ ျမဦးႏွင့္ျမင့္ျမင့္ၾကည္တို႔၏ မ်က္ႏွာႏွစ္ခုတို႔မွာ ထိလုမတတ္ျဖစ္၍သြားခဲ့ရၿပီး မ်က္လံုးခ်င္းလည္း
ဆံုစည္း၍ သြားခဲ့ရေပသည္။ က်န္ေနေသာ ျမဦး၏လက္တဖက္က သူမ၏ကိုယ္လံုးေလးေပၚသို႔ထပ္မံ၍ က်ေရာက္
လာခဲ့ရၿပီးခဏမွာပင္ျမဦးသည္ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ ကိုယ္လံုးေလးကိုဆြဲယူကာ ဖက္လိုက္ရာက သူမ၏ေဖါင္းေဖါင္းမို႔မို႔
ပါးမို႔ျဖဴျဖဴေလးမ်ားအား ေမႊးၾကဴလိုက္ေပေတာ့သည္။
ခ်စ္စရာ့အသြင္ မ်က္ႏွာေလးကိုေမာ့၍ ေပးလိုက္မိရင္းကပင္ ရင္ထဲမွ ျပင္းျပလာေသာ ပီတိအဟုန္တို႔
ေၾကာင့္ျမင့္ျမင့္ၾကည္သည္ျမဦး၏ကိုယ္လံုးႀကီးကိုျပန္၍ဖက္တြယ္လိုက္မိပါသည္။ သည္လိုအခ်ိန္မ်ိဳး သည္လိုအျပဳ
အမႈမ်ိဳးကို စိတ္ကူးယဥ္ကာ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ရေလေသာ ျမင့္ျမင့္ၾကည္တစ္ေယာက္၊ သူမ၏ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြသည္
ျပည့္စံုခဲ့ရေပၿပီ။ သူမသည္ ျမဦးကိုလည္း နားမလည္ႏိုင္စြာ ျဖစ္ရလွ်က္အံၾသေက်နပ္၍လည္း ေနမိသည္။ ျမဦး
နမ္းသည္ကို အားရေၾကနပ္စြာ အနမ္းခံေနေသာ ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ မ်က္ႏွာေလးသည္ပင္ ျပံဳးေရာင္ေလးသန္း၍
ေနရေလသည္။ ျမဦးက ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ ပါးျပင္ႏွစ္ဖက္ကို သာမက နဖူးဆံစပ္ေလးမ်ားႏွင့္ ေမးဖ်ားကေလးကိုပင္
ေမႊးၾကဴကာ နမ္းေနပါေသးသည္။
ၿပီးေတာ့မွ ျမဦးကသူ၏ မ်က္ႏွာကိုအသာခြာကာ ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ မ်က္ႏွာေလးကို စိမ္းစိမ္းေလးတစ္ခ်က္
ၾကည့္လိုက္ၿပီးေတာ့မွ သူ၏ႏႈတ္ခမ္းေတြက ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ ႏႈတ္ခမ္းလံုးလံုးေလးေတြေပၚသုိ႔ ဖိကပ္ကာစုပ္နမ္း
လိုက္ပါေတာ့သည္။ ႏွစ္ဦးစလံုး၏ အစိမ္းသက္သက္ရွိေလေသာ ေသြးသားတို႔သည္ ဟုန္းကနဲ ႏိႈးႂကြကာထ၍
လာခဲ့ရေခ်ၿပီ။ ဒီလိုနမ္းရင္းမွပင္ျမဦးသည္ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ ကုိယ္လံုးေလးကို တေျဖးေျဖးအိပ္ယာေပၚသို႔လွဲခ်ေပး
လိုက္ရင္းမွ ျမဦးသည္သူမ၏ ကိုယ္လံုးေလးကို တင္းၾကပ္စြာ ေပြ႔ဖက္ထားေနမိသလို ျမင့္ျမင့္ၾကည္ကလဲ ျမဦး၏
ကိုယ္လံုးႀကီးကိုအတင္းပင္သိမ္းႀကံဳး၍ ေပြ႔ဖက္ထားလိုက္မိပါသည္။
ၿပီးေတာ့လဲ အတုျမင္ အတတ္သင္ဆိုသလို ျမဦးသည္ သူဖိထားေလသည့္အတိုင္း သူ၏လက္ေတြက
အၿငိမ္မေနဘဲ ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ တကိုယ္လံုးကို ပြတ္သပ္ေန႐ုံမွ်မက တင္သားလံုးလံုး ေဖါင္းေဖါင္းေတြကိုပါ ဆုတ္
နယ္ေပးေနျပန္သည္။ ျမင့္ျမင့္ၾကည္မွာေတာ့ဘယ္လိုျဖစ္မွန္း သူမကိုယ္သူမပင္မသိ။ တကိုယ္လံုး ဖ်ဥ္းကနဲ ရွိန္းကနဲ
ခံစားေနရာမွ တကိုယ္လံုးအားအင္ေတြ ဆုတ္ေလွ်ာ့လာသလို ႏြမ္းနယ္လာေလသည္။ ျမဦးသည္ ျမင့္ျမင့္ၾကည္
ဝတ္ထားေသာ အက်ႌေလးေပၚမွ သူမ၏စူစူမို႔မို႔ ေ႐ႊရင္ႏွစ္မႊာကို ဖိကပ္ကာနမ္းေနသည္။ ၿပီးေတာ့မွ ျမဦးက ရင္ေစ့
အက်ႌေလးမွ ၾကယ္သီးေတြကိုတစ္လံုးခ်င္းျဖဳတ္ပစ္လိုက္သည္။
ျမင့္ျမင့္ၾကည္မွာေတာ့ပက္လက္ေလးလွန္ကာ ရီေဝေသာ မ်က္လံုးေလးမ်ားျဖင့္ ျမဦးကိုၾကည့္လွ်က္ေမာင့္
မ်က္ႏွာ တစ္ရြာထင္ ဆိုတာလို ျမဦးျပဳသမွ်ႏုရေတာ့မည့္ အသြင္ျဖင့္ ၿငိမ္သက္၍ ပက္လက္ေလးလွဲေနသည္။
သူမ၏ ကိုယ္လံုးေလးတစ္ခုလံုးမွာ ၿငိမ္သက္၍ေနေသာ္လည္း သူမ၏အတြင္းစိတ္မ်ားမွာ လႈပ္ရွားေနသည္
ဆိုသည္ကိုေတာ့ လက္ဖ်ားႏွစ္ဖက္ဆီမွာ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ား၏ လက္ဆစ္ေလးမ်ားကို တစ္ေဖ်ာက္ေဖ်ာက္
ခ်ိဳးေနသည္ကို ျမင္ရျခင္းျဖင့္ သိသာႏိုင္ေလသည္။ ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ ေဘာ္လီအက်ႌမွ ၾကယ္သီးမ်ားမွာအားလံုး ျပဳ
တ္ထြက္သြားခဲ့ၿပီးခ်ိန္တြင္ေတာ့ ျမဦးသည္သူမ၏ ေဘာ္လီအက်ႌေလးကို လွန္တင္လိုက္ေလရာ ေဖါင္းမို႔မို႔ေလးျဖင့္
သူမ၏ ႏို႔ေလးႏွစ္လံုးကို ျမင္ေတြ႔လိုက္ရစဥ္ခဏမွာပင္ျမဦးသည္ငံု႔၍အတင္းပင္စို႔ပါေတာ့သည္။
“အိုကနဲ” ျဖစ္သြားရေလေသာ ျမင့္ျမင့္ၾကည္ခမ်ာမွာေတာ့ခံစားရခက္လြန္းသျဖင့္သူမ၏ေက်ာျပင္ေလးကို
ေကာ့၍ေကာ့၍ ေပးေနမိ႐ုံမွတပါး တစ္ျခားဘာမွ် မတတ္ႏိုင္ေတာ့ေပ။ အဲ….တျခား သူမတတ္ႏိုင္တာ တစ္ခုက
ေတာ့၊ သြယ္လွ်ျဖဴေဖြးေလေသာ သူမ၏လက္ေလးႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ျမဦး၏ကိုယ္လံုးႀကီးကို ေပြ႔ဖက္ကာထားျခင္းပင္
ျဖစ္သည္။ သူမ၏မ်က္လံုးေလးေတြကလဲ စင္းေနေခ်ၿပီ။ ျမဦး၏လက္တစ္ဖက္က သူမ၏ခႏၶာကိုယ္ေပၚတြင္
ထက္ေအာက္စံုဆန္ပြတ္သပ္ေပးေနပါသည္။ သည္မွာပင္ ျမဦးက ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ ေပါင္တံႏွစ္ဖက္ကို တဖက္မွ
တဖက္သို႔ ကူးလိုက္သန္းလိုက္လုပ္ကာ ေပါင္ရင္းမွေပါင္ဖ်ားနားသို႔ပါ စံုဆန္ပြတ္ေပးေနပါသည္။ ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏
ေပါင္လံုးႀကီးေတြမွာ အၿငိမ္ေန၍မရေတာ့ပါ။ လႈပ္လႈပ္႐ြ႐ြပင္ျဖစ္ေနရေခ်ၿပီ။
ျမဦးသည္ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ ႏို႔အံုေလးေတြကိုတဖက္မွတဖက္သို႔ေျပာင္း၍စို႔ေပးေနရင္းကပင္ျဗံဳးကနဲႀကံဳး၍
ထလိုက္ရာမွသူမ၏ေပါင္ႏွစ္လံုးကိုဆြဲမကာတၿပိဳင္နက္တည္းမွာပင္သူသည္အက်ႌကိုမခၽြတ္ေတာ့ဘဲပုဆိုးခါးပံုစကို
ဆြဲျဖဳတ္ခ်လိုက္ရင္း သူမ၏ထဘီေလးကိုလည္း ခါးဆီသို႔လွန္၍တင္လိုက္ေလေတာ့သည္။
“ အို…ကိုဦး…ဘာ…ဘာလုပ္မလို႔လဲ….မလုပ္နဲ႔ေလ…အို…အဟင့္…”
ျမင့္ျမင့္ၾကည္တစ္ေယာက္ သည္မွ်အထိမရည္႐ြယ္ခဲ့႐ိုးအမွန္ပါ။ ဒီေလာက္ အထိလည္း အရဲစြန္႔ရန္
မရည္ရြယ္ခဲ့ေပ။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားေျပာဆိုသျဖင့္ ၾကားဖူးနားဝျဖင့္ စိတ္ကူးယဥ္၍ ရင္ခုန္မိခဲ့ေသာ္လည္း ဒီလိုကိုယ္
ေတြ႔ ႀကံဳလာျပန္ေတာ့ ထိတ္လန္႔၍ မရဲတာအမွန္ပင္။ လက္ေလးက သူမ၏ထဘီေလးကို လွမ္း၍ဆြဲကာ အတင္း
ဖံုးရင္း ကမန္းကတန္းျငင္းဆန္လိုက္ေပမဲ့လည္း မုန္ယိုေသာ ဆင္တေကာင္ပမာ ျဖစ္၍ေနေလေသာ ျမဦးကလဲ
လံုးဝ အေလွ်ာ့မေပးေတာ့သျဖင့္သူမ၏ျငင္းဆန္မႈမ်ားသည္အခ်ီးႏွီးျဖစ္ခဲ့ရေလသည္။
တခဏအတြင္းမွာပင္ျမဦးသည္သူမ၏ေျခေထာက္ေဖြးေဖြးေလး ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုကားလိုက္ရာ တဆတ္ဆတ္
ျဖစ္ေနေလေသာ သူ၏လီးတန္ႀကီးကိုျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ အေမႊးႏုေလးမ်ားစိမ္းေနကာ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးေလး ျဖစ္ေနေသာ
ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခုၾကားသို႔ေတ့ကာဖိသြင္းေနေလသည္။
“ အို…အို… ကို.. ကုိ….ဦး…”
ပထမဆံုး အေတြ႔အႀကံဳကလည္းျဖစ္၊ ရမက္ဆႏၵေတြကလဲ အဆမတန္ျပင္းထန္ ေနေလေတာ့ သူ၏
လီးတန္ႀကီးမွာ ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ တန္းတန္းမတ္မတ္ ဝင္၍မသြားဘဲ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသား
ႏွစ္ခုကိုဟိုေထာက္ဒီထိုး ျဖစ္ေနရသလိုေစာက္ပတ္ဝထိပ္နားရွိေစာက္ေစ့ေနရာေလးကိုလည္း လီးတန္ႀကီး ထိပ္က
ဖိ၍ဖိ၍ ထိုးေနေလေတာ့ ျမင့္ျမင့္ၾကည္တစ္ေယာက္မွာ ဆက္၍ ျငင္းဆန္ရန္ပင္သတိမရေတာ့ဘဲ ၾကက္သီးေတြ
တဖ်န္းဖ်န္း ထလွ်က္႐ွိရာ မထူးေတာ့ပါဘူး ဒီလိုဆိုရင္ ဘယ္လိုေနမလဲဟူေသာ အေတြးျဖင့္လက္တဲ့စမ္းရန္
ဆံုးျဖတ္လိုက္ရေပၿပီ။
ဟိုထိုးဒီေထာက္ျဖင့္ ျဖစ္ေနေလေသာ ျမဦး၏လီးတန္ႀကီးထိပ္က သူမ၏ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသား ႏွစ္ခု
အစပ္ေလးႏွင့္ ေစာက္ေစ့ေလးကိုပါ ဖိသိပ္ေနေတာ့ သူမ၏ရမၼက္စိတ္ေတြကို တမင္ပင္ထိုးဆြေနသလို ျဖစ္ေနၿပီး
ျမင့္ျမင့္ၾကည္သည္“အို” ကနဲ “အို”..ကနဲ ျဖစ္ကာတသိမ့္သိမ့္တုန္ေနရေလေတာ့သည္။ သူမ၏တကိုယ္လံုးသည္
ရွိန္းကနဲ ဖိန္းကနဲ ေႏြးကနဲ ေအးကနဲျဖင့္ ေယာက္ယက္ခတ္ေနရေလသည္။ ျမဦး၏နဖူးဆံစပ္တြင္လည္း ေခၽြးဥ
ေလးမ်ားစိမ့္၍ထြက္လာခဲ့ေလၿပီ။ျမဦးသည္ဟင္းကနဲသက္ျပင္းခ်ရာကသူ၏အက်ႌကိုဆြဲ၍ခၽြတ္ပစ္လိုက္ေလသည္။
ထိုေနာက္ သူ၏လက္တဖက္က သူမ၏ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသား ေဖါင္းေဖါင္းေလးမ်ားဆီသို႔ တံုရီစြာျဖင့္ လွမ္း
လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ မရဲတရဲျဖင့္ေဖါင္းအိေနေသာ ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္ခုကို အသာေလး
ျဖဲလိုက္ေတာ့သည္။
“ အို…. အကို…”
ျမင့္ျမင့္ၾကည္မွာ သူမ၏မ်က္လံုးေလးႏွစ္လံုးကို စံုမွိတ္လိုက္ရင္း သူမ၏မ်က္ႏွာေလးကိုလဲ တဖက္သို႔
ေစာင္းငဲ့ကာ လႊဲလိုက္ေလေတာ့သည္။ ေမႊးညႇင္းႏုေလးမ်ား စိမ္းျမျမျဖင့္ ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသား
ေဖါင္းေဖါင္းေလး ႏွစ္ခုျပဲဟသြားေလေသာအခါတြင္ေတာ့ နီရဲလွ်က္အထပ္ထပ္အလႊာလႊာပမာျဖစ္၍ေနေလေသာ
ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေလးမ်ားသည္ စိမ့္ထြက္ေနၿပီျဖစ္ေသာ ေစာက္ရည္ၾကည္ေလးမ်ားေၾကာင့္ ေျပာင္လက္
႐ႊမ္းစိုစြာျဖင့္ ထြက္ေပၚလာခဲ့ရေလသည္။ ထိပ္ဖက္တြင္ ေငါက္ေတာက္ေလးျဖစ္ေနေသာ ေစာက္ေစ့ေလးကလဲ
ရဲရဲနီ၍အသဲယားစဖြယ္ျဖစ္ေနေလသည္။
ေျပာင္တင္းကာ အရည္ၾကည္ေလးမ်ား စိမ့္၍ထြက္ေနေသာ ျမဦး၏လီးတန္ႀကီး ထိပ္ဖူးႀကီးသည္သူမ၏
ေစာက္ပတ္ဝ အတြင္းသားႏုႏုေလးမ်ားကိုပူေႏြးစြာျဖင့္ေတြ႔ထိလာေတာ့ေလသည္။ ျမင့္ျမင့္ၾကည္သည္အသက္ကို
ဝေအာင္ရႈလိုက္ရင္း ႏႈတ္ခမ္းေလးႏွစ္ခုကို တင္းတင္းေလးေစ့ကာ မာန္တင္းလိုက္မိသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ရမၼက္
ေဇာေတြျပင္းျပကာ စိတ္ေတြမထိန္းႏိုင္ေသာ ျမဦးသည္သူ၏လီးတန္ႀကီးကို ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ ေစာက္ေခါင္း ႏုႏုေလး
ထဲသို႔တအားပင္ဖိ၍ သြင္းလိုက္ေလသည္။
“ ျဗစ္…ျဗစ္…အား…အမေလး…. ေသပါၿပီ…. ကၽြတ္….ကၽြတ္…ကၽြတ္…”
ျမင့္ျမင့္ၾကည္မွာ သူမ၏ခါးေသးေသးေလးသာ ေကာ့တက္သြားသည္မဟုတ္။ သူမ၏ေက်ာျပင္သည္လည္း
ေကာ့၍တက္သြားရေလသည္။ ၿပီးေတာ့ ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ အသားေလးမ်ားသည္ တဆတ္ဆတ္တုန္၍ေနသည္။
သူမ၏ေစာေစာကေစာင္းငဲ့ထားေသာမ်က္ႏွာေလးကေတာ့ေမာ့၍လာေပမဲ့မ်က္ႏွာလွလွေလးမွာရႈံ႔မဲ့ေနေလသည္။
ျမဦးသည္ထိတ္ထိတ္ျပာျပာ ျဖစ္သြားၿပီး ေျခမကိုင္မိလက္မကိုင္မိျဖင့္ ဘာလုပ္လို႔လုပ္ရမွန္း မသိေအာင္
ျဖစ္ေနေလသည္။ ၿပီးေတာ့မွျမဦးသည္သတိရသြားၿပီး လီးတန္ႀကီးကိုဆြဲ၍ ခၽြတ္ေတာ့မယ္လုပ္ၿပီးမွမခၽြတ္ျဖစ္ေတာ့
ဘဲ လီးတန္ႀကီး တစ္ေခ်ာင္းလံုးကို ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ တဆံုးသြင္းလိုက္ကာ သူ၏ကိုယ္လံုးႀကီးကို
ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ ကိုယ္လံုးေပၚသို႔ ေမွာက္ခ်လိုက္ၿပီး သူမ၏ကိုယ္လံုးေလးကို ေထြးဖက္ကာ ႏို႔ေလးႏွစ္လံုးကို
ဘယ္ျပန္ညာျပန္စို႔ေနေလေတာ့သည္။
ေစာက္ေခါင္းထဲတြင္အေတာ္ပင္နာေအာင့္၍သြားေသာ ျမင့္ျမင့္ၾကည္သည္နဂိုကပင္ရမၼက္ထန္တဏွာႀကီး
ေသာ ဗီဇကပါလာ၍လားမသိ။ နာလြန္း၍ေအာ္ဟစ္ကာ ညီးတြားလိုက္ရေသာ္လည္း သူမ၏ေအာ္ဟစ္ညီးတြားသံ
ေလးအဆံုးတြင္ထိုကဲ့သို႔ေစာက္ေခါင္းထဲ နာက်င္၍ေအာင့္သြားကာ မခ်ိမဆန္႔ခံစား လိုက္ရသည္ကိုပင္ရင္ထဲတြင္
ေၾကနပ္သြားရသည္။ ထို႔ေနာက္တဆက္တည္းမွာပင္သူမ၏ခႏၶာကိုယ္တြင္းမွရမၼက္ေသြးမ်ားသည္ပို၍ျပင္းထန္စြာ
ထႂကြ လာရေလသည္။
အ႐ွက္တရားဆိုသည္ကေတာ့သူမ၏ရင္ထဲတြင္လံုးလံုးလ်ားလ်ား ပင္မရွိေတာ့ေပ။ၾကည့္ပါအံုး ႏို႔စို႔ေနေသာ
ျမဦးထံသို႔သူမ၏ႏို႔ေတြကိုပင္ေက်ာေလးေကာ့ကာ ေကာ့ကာျဖင့္ပင့္ကာေပးေနသလိုတတ္ကၽြမ္းမႈမရွိေသးသျဖင့္
သူမ၏ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ကားသထက္ကားကာ ေစာက္ပတ္ေလးကို ျမဦး၏ လီးတန္ႀကီးအရင္းသို႔ အတင္းပင္
ဖိကပ္ေပးေနမိေခ်သည္။ ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ လက္ေလးႏွစ္ဖက္ကေတာ့တဖက္ကျမဦး၏ ေက်ာျပင္ႀကီးကို သိမ္းႀကံဳး
ဖက္ထားၿပီး က်န္လက္တဖက္က ျမဦး၏ဦးေခါင္းမွဆံပင္ေတြကိုလက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားျဖင့္ထိုးသြင္းကာ အားမလို
အားမရျဖင့္ထိုးဖြ၍ေနေလသည္။
ျမဦးမွာ ျမင့္ျမင့္ၾကည္နာလြန္း၍ေအာ္သျဖင့္အရွိန္သတ္လိုက္ရေလသည္။ သူ၏စိတ္ေတြကေတာ့အဆမ
တန္ ရမၼက္ေတြ ထန္ေနရေလသည္။ လိုးခ်င္စိတ္ေတြ မ်ားလာေသာ ျမဦးက ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ အေျခအေနကို
ၾကည့္လိုက္သည္။ “နာေသးလား”ဟုေမးရန္စိတ္ထဲက ၾကံလိုက္ေပမဲ့လည္း ပါးစပ္ကေျပာမထြက္ျမင္ရေသာအေျခ
အေနကေတာ့ျမင့္ျမင့္ၾကည္တေယာက္နာက်င္ပံုမရေတာ့။
ျမဦး၏ေဆာင့္ခ်က္ေၾကာင့္အင့္ကနဲတခ်က္ျဖစ္သြားရေသာ္လည္း မာေၾကာလြန္းေသာ လီးတန္ႀကီးေၾကာင့္
သူမ၏ေစာက္ပတ္ အတြင္းသားေလးမ်ားမွာ အီဆိမ့္သြားရသလို ရင္ထဲတြင္လည္း ေက်နပ္သြားရသည္။ ျမဦး
ကလည္း ညႇာတာရေကာင္းမွန္း မသိဘဲအတင္းပင္ေဆာင့္လိုးေပေတာ့ရာ ေစာက္ပတ္အသစ္စက္စက္ေလးျဖင့္
အလိုးခံေနေသာ ျမင့္ျမင့္ၾကည္က နာက်င္မႈေတြကိုပူးတြဲခံစားေနရေပမဲ့လည္း ဒီလိုခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေဆာင့္တာကိုပင္
သူမစိတ္ထဲတြင္အားရေၾကနပ္ေနရေလသည္။
ျမဦးကေတာ့သူ၏ကိုယ္လံုးႀကီးကို သူမ၏ကိုယ္ေပၚမွႂကြကာ ေဘးတဖက္တခ်က္ဆီတြင္လက္ေထာက္၍
စိတ္ထင္တိုင္း ေဆာင့္ေနသျဖင့္ ျမဦး၏ေဆာင့္ခ်က္မ်ားမွာ အထူးပင္ျပင္းထန္လွကာ ႏွစ္ဦးစလံုးမွာ တခါဘူးကမွ
မႀကံဳခဲ့ဖူးေလေသာ ထူးျခားလွသည့္ အရသာကို တေမ့တေမာႀကီး ခံစားေနရေလသည္။ ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏စိတ္ထဲ
ရင္ထဲတြင္လည္း ျမဦးကိုခင္တြယ္သည့္စိတ္ခ်စ္တဲ့စိတ္မ်ားပို၍ ပို၍လာရသလို ျမဦးကလဲ ျမင့္ျမင့္ၾကည္အေပၚတြင္
ၾကင္နာစိတ္မ်ား ခ်စ္စိတ္မ်ား ပိုလာေလေတာ့သည္။
မၾကာလိုက္ပါေခ်။ ျမဦး၏လီးတန္ႀကီးက သူမ၏ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ အတင္းေဆာင့္ကာ လိုးသြင္းၿပီး ဖိကပ္
လိုက္ခ်ိန္မွာပင္ ျမင့္ျမင့္ၾကည္ကလဲ သူမ၏ေစာက္ပတ္ကို အတင္းပင္ေကာ့တင္ေပးကာ သူတို႔နွစ္ဦးလံုး၏ ခႏၶာ
ကိုယ္ႏွစ္ခုသည္တလြန္႔လြန္႔တြန္႔၍သြားရပါ ေလေတာ့သည္။
“ ၿပိဳင္တူၿပီးလွ်င္ေကာင္းႏိုင္ပါသည္”
ၿပီးပါၿပီ။ ။
••••••••••••••••••••
ေရးသူ – ကမ႓ာေက်ာ္ ရတနာဝင္းထိန္
#Creditသက္ဆိုင္သူအားလုံး
သရက္ၿမိဳ႕ ဟိုက္စကူးေက်ာင္းႀကီးမွာ ၿမိဳ႕၏အေနာက္ေျမာက္စြန္း ေတာင္ကုန္းကေလးတခုေပၚတြင္တင့္
တယ္စြာ သပ္ရပ္လွပမႈျဖင့္ရွိေနပါသည္။ ေျမာက္ဖက္ေဘာလံုးကြင္း တပ္ကြင္း လြင္ျပင္မ်ားဆီမွတိုက္ခတ္လာေသာ
ေလေျပေအး မ်ားမွာလည္း သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္သည္ႏွင့္အမွ် ေအးလွပါသည္။
ထိုေလေျပေအးကို တိုက္ခတ္ခံရင္း ေက်ာင္းေဘးပတ္လည္၌ ေျပးကာခုန္ကာ ကစားေနၾကေသာ ကေလး
သူငယ္ အရြယ္ေပါင္းစံုမွာလည္း ရႊင္ရြင္ျမဴးလွ်က္ ေပ်ာ္ျမဴးေနပါသည္။ ေက်ာင္းေဘးပတ္လည္တြင္ ရာသီမေရြး
အပြင့္အဖူးမ်ားျဖင့္ျဖဴျဖဴေဖြးလွ်က္ရွိေနႀကပါသည္။
ေက်ာင္း၏ ေျမာက္ဖက္သို႔ ထိုးထြက္ ေဆာက္လုပ္ထားေသာ ခန္းမေဆာင္ႀကီးေဘး ပတ္ဝန္းက်င္ရွိ
ဇလပ္ပင္မ်ားသည္ပိုမို၍ပြင့္ေနႀကပါသည္။ အပင္တိုင္း၏ေအာက္တြင္ဇလပ္ပြင့္မ်ားသည္ေႂကြက်လွ်က္ေကာက္
ပန္သူမ်ားကို ငံ့လင့္လွ်က္လဲေလ်ာင္းကာေနၾကေလသည္။ ထိုခန္းမႀကီး၏ အေရွ႕ဖက္ကေလးမ်ား အနည္းငယ္
ရွင္းရာဘက္အုတ္ေလွခါးထစ္ေဘး ဇလပ္ပင္တြင္ (၁၂)ႏွစ္၊ (၁၃)ႏွစ္အရြယ္ကေလးမေလး (၅) ေယာက္ကို
ျမင္ႏိုင္ပါသည္။(၄)ေယာက္မွာအပင္မ်ားေအာက္၌ေႂကြက်ေနေသာဇလပ္ပြင့္မ်ားကိုေကာက္ကာႀကိဳးျဖင့္သီကံုးေန
ၾကပါသည္။ ထိုထဲမွ တစ္ေယာက္ကေတာ့ အျခားကေလးမ်ား နည္းတူ အပင္ေအာက္၌ ေႂကြက်လင့္ၿပီးေသာ
အပြင့္မ်ားကိုေတာ့မေကာက္ ပင္ျမင့္ထက္မွာရွိေနသည့္ အပြင့္မ်ားကိုသာ အာ႐ုံျပဳရင္း မမွီတမွီေျခဖ်ားေလးကို
ေထာက္ကာ လွေပ့ေခ်ာေပ့ ဆိုသည့္ ပန္းမ်ားကိုသာ ေ႐ြးကာ ခူးဆြတ္ရင္း သီကံုးေနပါသည္။ အတန္ၾကာလွ်င္
ေအာက္၌ ပန္းေကာက္ေနသူထဲမွတစ္ေယာက္စ ႏွစ္ေယာက္စ ထလာၾကကာ….
“ ပန္းကေလးေတြက သိပ္လွတာဘဲကြယ္…..မူေတာ့အိမ္က် မမကိုေပးဖို႔တကံုးရၿပီဆရာ…….”
“ အို…..ကိုယ္ေတာ့ဆရာ ေမေမ့ကိုေပးမယ္….”
“ အို….ငါေတာ့ဆရာ…..ဘုရားကိုကပ္လႈပူေဇာ္မယ္….”
“ အမယ္…..ငါေတာ့…..ဘယ္သူ႔ကိုမွ မေပးဘူး…အိမ္နားက ေဒၚခင္တုတ္ကို (၂)ျပားနဲ႔ ေရာင္းမယ္… ဒါမွ
မုန္႔ဝယ္စားရမယ္….”
(၁၂)ႏွစ္ (၁၃)ႏွစ္အရြယ္ကေလးမမ်ားမွာ သူတို႔လွဖို႔ထက္သူတို႔ႏွင့္ ပက္သက္သည့္ အႀကီးမ်ားလွဖို႔၊
ဘုရားတင္ဖို႔၊ မုန္႔ဖိုးရဖို႔ သည္မွ်သာေတြးတတ္လွ်က္၊ တဦးစီကိုယ့္ရည္ရြယ္ခ်က္ကို ကိုယ္ေဖၚျပေနၾကသေလာက္
မတ္တပ္ရပ္လွ်က္မွ ခူးရင္း သီကံုးေနသည့္ ကေလးမေလးကေတာ့ သူတို႔အားလံုးသို႔ မ်က္လံုးေလးေစြ ၾကည့္ရင္း
သူမသီကံုးၿပီးထးေသာ ပန္းကံုးကိုလည္း လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ေခါင္းထက္မွာ သီကာ ဝုိက္ပန္လွ်က္…….
“ ေဟ့….မလွလား…..ၾကည့္…ပန္းေတြက သိပ္လွတယ္…. ေအာက္က်ၿပီးသားလဲ မဟုတ္ဘူး….”
ထိုသုိ႔အေျပာလိုက္တြင္အားလံုးေသာ ကေလးမမ်ားမွာ သူမဘက္သို႔လွည့္လွ်က္ၾကည့္လိုက္ၾကပါသည္။
“ ေဟ့… ၾကည္က သိပ္လွတာဘဲကြယ္…..ေနာ္…”
မနာလိုဝန္တိုစိတ္အလ်င္းမရွိၾကေသးေသာ အ႐ြယ္မ်ားျဖစ္သည့္ အေလွ်ာက္ဖြင့္ဖြင့္ကားကား ျဖဴသြယ္
တန္းလွ်က္ကေလးမေလး အလွကို ေဝကာဆင့္ေနသည့္ပန္းကံုးကို ၾကည့္လိုက္သည္။ ပန္းပန္သူကို ၾကည့္လိုက္
ျဖင့္ အားလံုးေသာ ကေလးမေလးမ်ားမွာ သူမကို ၾကည့္၍ သေဘာက်ေနၾကပါသည္။ သို႔ေသာ္ကေလးအ႐ြယ္
ဘာဝအလွတြင္သာ အၿမဲမနစ္ေျမာတတ္ကစားဖို႔ကလဲ ရွိပါေသးသည္။
“ လာေဟ့… ဟိုဖက္ကစား႐ုံထဲ သြားကစားရေအာင္…” ဟုသူတို႔ထဲမွတစ္ေယာက္က စလိုက္ပါသည္။
“ ေအး…လာသြား….ကစားမယ္……”
ထိုတစ္ေယာက္ကိုသံုးေယာက္က ေထာက္ခံသေလာက္က်န္တစ္ေယာက္ကေတာ့……………
“ ဟင့္အင္း….. ငါေတာ့ေကာင္ကေလးေတြနဲ႔… သြားမကစားျခင္ဘူး…. ”
သူမမွာ အပ်ိဳကေလးလိုဟန္ျဖင့္သည္အေျပာတြင္မ်က္လံုးကေလးေစြ လုိက္ပါေသးသည္။
“ ဒါျဖင့္…..မူတို႔သြားကစားမယ္….ၾကည္…..တစ္ေယက္တည္း ေနရစ္ေနာ္…”
ကစားဖို႔ အေဖၚစပ္တိုင္း ေကာင္ကေလးေတြကို အ႐ြယ္ႏွင့္မလိုက္ဂ႐ုစိုက္လွ်က္အေၾကာင္းျပတတ္ေသာ
ျမင့္ျမင့္ၾကည္ကို က်န္ကေလးမေလး (၄)ဦးမွာ ျမင္ျပင္းကပ္သလိုျဖင့္ တစ္ေယာက္ထဲထားခဲ့လွ်က္အနိမ့္ဖက္ဆီရွိ
ကစား႐ုံဖက္သို႔ကေလးမ်ားပီပီအေျပးကေလး လာခဲ့ၾကသည္။ ကစား႐ုံနားေရာက္မွအေျပးရပ္လွ်က္……
“သူကေကာင္ေလးေတြနဲ႔ေလးဘာေလးနဲ႔ႀကီးက်ယ္လိုက္တာသူကသူ႔ရည္းစားနဲ႔မွစကားေျပာခ်င္ေနတာ…”
“ ဟုတ္ပါရဲ့သူကရည္းစားနဲ႔ဆရာ….” ဟုအားလံုးက ေထာက္ခံလိုက္ပါသည္။ သူတို႔အရြယ္တြင္ရည္းစား
ဟူေသာစကား အဓိပၸါယ္ကိုျပည့္စံုစြာ နားမလည္ေသာ္လည္း မိန္းခေလးတစ္ဦးႏွင့္ေယာက်ာ္းေလးတစ္ဦး ရင္းႏွီးစြာ
ေပါင္းေနမႈကိုေတြ႔လွ်င္သုိ႔ေသာ္ကေလးပီပီကစားရင္း ရင္းႏွီးစြာေပါင္းသင္းမႈကိုေတာ့ မဟုတ္ပါ။ အရြယ္ႏွင့္ မမွ်
ဟန္ပန္မ်ားလွ်က္ကေလးမဆန္ေသာ အမႈအရာမ်ိဳးတို႔ႏွင့္ေရာေႏွာေနသူကိုဆိုလွ်င္ရည္းစားဟုအဓိပၸါယ္ကိုမသိ
ဘဲ လူႀကီးစကားတစ္ခုကိုမွတ္ယူစြပ္စြဲ တတ္ပါသည္။
သူတို႔အားလံုး ကစား႐ုံထဲသို႔ ဝင္စတြင္ ျမင့္ျမင့္ၾကည္ထိုင္၍ က်န္ခဲ့ရာဖက္သို႔ လွမ္းၾကည့္မိလိုက္သည္။
ဟုတ္ပါသည္ (၁၂)ႏွစ္အရြယ္ ျမင့္ျမင့္ၾကည္မွာ ေယာက်ာ္းကေလးမ်ား ေသာကစား႐ုံထဲသို႔ မလိုက္ခ်င္ဟု
ေျပာၿပီး ေနခဲ့လွ်က္သူမေဘးမွာေတာ့ အခု (၁၄)ႏွစ္အရြယ္ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္က ထိုင္ေနပါသည္။ ထို
ေကာင္ေလး၏ လက္ထဲတြင္ ေက်ာင္းေရွ႕ပန္းျခံတြင္းတြင္သာ ရွိလွ်က္ မာလီအလစ္တြင္သာ ခိုးယူရႏိုင္ေသာ
ႏွင္းဆီနီရဲရဲေလး တစ္ပြင့္ကိုကိုင္လ်က္ ျမင့္ျမင့္ၾကည္သို႔ လွမ္းေပးေနပါသည္။ သည္ပန္းကိုပင္ (၁၂)ႏွစ္အရြယ္
ျမင့္ျမင့္ၾကည္ကေတာ့ မ်က္ႏွာကေလးငံု႔ကာ မ်က္လံုးကေလးကိုေစြလွ်က္ ၾကာမူပါပါ ျဖင့္လွမ္းယူေနပါသည္။
ဒါကေတာ့ျမင့္ျမင့္ႀကည္တစ္ေယာက္လူမမယ္ကေလး ဘဝ အသက္(၁၂)ႏွစ္အရြယ္ကပင္ျဖစ္ပါေလေတာ့သည္။
xxxxxxxxxxxx
လငယ္စဥ္ကပင္စ၍ အလွႀကိဳက္မႈအေကာင္းႀကိဳက္မႈမ်ားျဖင့္နစ္မြန္းလွ်က္မိဘ အေျမႇာက္အစားကိုခံကာ
ပ်က္စီးခဲ့ရေသာ သူမ၏ေပါ့ေလွ်ာ့ေသာ စိတ္ဓါတ္တြင္ငယ္စဥ္ကပင္ရည္းစားထားခ်င္သည့္ စိတ္ျဖင့္ဆယ့္သံုးႏွစ္
ဝင္ခါစကပင္အတန္းတူကစားဖက္လူလွလူေခ်ာ လူခန္႔ကေလး ေမာင္ျမႏွင့္ခ်စ္ႀကိဳးသြယ္ခဲ့လွ်က္ရည္းစား ျဖစ္ခဲ့ရ
ေလသည္။
xxxxxxxxxxxx
တစ္ႏွစ္၊ ႏွစ္ႏွစ္ဆိုေသာ အခ်ိန္ကာလသည္ေက်ာင္းတက္ေက်ာင္းဆင္းရင္းျဖင့္ပင္တရက္ၿပီး တရက္၊
တစ္လၿပီး တစ္လ တႏွစ္ၿပီး တစ္ႏွစ္ ေျပာင္းလဲ၍လာခဲ့ရ ေခ်ၿပီးျဖစ္၍ ယခုဆိုလွ်င္ ေမာင္ျမဦးက (၁၈)ႏွစ္၊
ျမင့္ျမင့္ၾကည္က (၁၆)ႏွစ္ ေက်ာ္ခဲ့ေပၿပီ။ ဒီႏွစ္ကုန္၍ စာေမးပြဲေအာင္လွ်င္ သူတို႔သည္ တကၠသိုလ္ပညာေရးကို
တက္လွမ္းၾကေပေတာ့မည္။
ငယ္ငယ္ကထဲက ခႏၶာကိုယ္မွာ အရြယ္ႏွင့္မမွ်ေအာင္ဖြ႔ံၿဖိဳးလာသည့္ နည္းတူ သူမ၏အတြင္းစိတ္မ်ားႏွင့္
ေသြးသားမ်ားသည္လည္း ခႏၶာကိုယ္ႏွင့္လိုက္ေလ်ာညီစြာ ဖြံ႔ၿဖိဳးလာခဲ့ရေပၿပီ။ သည္မွာတင္ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထ ရွိတတ္
သည့္အတိုင္း ဆႏၵတည္းဟူေသာ အလိုရမၼက္သည္သူမ၏ရင္ထဲတြင္ေပါက္ဖြား တည္ရွိလာခဲ့ရေပသည္။
သူမတင္လား ဆိုေတာ့လဲမဟုတ္ပါ။ ျမဦးက သူမထက္ပင္အသက္တစ္ႏွစ္ေက်ာ္မွ် ႀကီးသူျဖစ္၍ သူလဲပဲ
ျမင့္ျမင့္ၾကည္နည္းတူရင္ထဲတြင္ဆႏၵတရားတို႔သည္ကိန္းေအာင္းျဖတ္တည္လွ်က္ရွိေနရေပသည္။
“ ၾကည္ၾကည္မေန႔က ညေနက ဘာလို႔မလာတာလဲ ငါျဖင့္ေစာင့္လိုက္ရတာ…..”
“ ျပင္းလို႔ပါ… အကိုဦးရာ တေန႔တေန႔ဒီစကားေတြခ်ည္း ထိုင္ထိုင္ၿပီး ေျပာေနရတာ…”
“အို…ကိုယ့္ရည္းစားမ်က္ႏွာကိုၾကည့္ၿပီးအတူထိုင္ေနရတာဘဲ ၾကည္ၾကည္ရာေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္….”
“ ဟင့္အင္း….. ၾကည္ေတာ့ပ်င္းတယ္… ေနာက္ဆိုအကိုေခၚရင္မလာေတာ့ဘူး.. ”
“ ဟင္…… ဒါဆိုဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ… ”
႐ိုးအလွသူ ျမဦးမွာ ရင္ထဲရွိသည့္အတိုင္းပင္ေျပာခ်လိုက္သည္။ သူ၏ရင္ထဲတြင္လည္း တကယ္ပင္စိတ္
ညစ္ညဴး၍ ႀကံရာမရျဖစ္၍ သြားရသည္။
“ အကိုကလဲ သူမ်ား သမီးရည္းစားေတြဆိုသိပ္ေပ်ာ္ဖုိ႔ေကာင္းတာဘဲဟာ ၾကည္သြားေတာ့မယ္….”
ျမဦးကို ေက်ာခိုင္းၿပီးမွ အသံကို ႏွိမ့္၍ ေျပာကာ သူ႔မ်က္ႏွာကိုမွ လွည့္၍မၾကည့္ေတာ့ဘဲ ျမင့္ျမင့္ၾကည္မွာ
လြယ္အိတ္ကေလး တရမ္းရမ္းျဖင့္ထြက္ခြာသြားေလၿပီျဖစ္သည္။
“ သူမ်ား သမီးရည္းစားေတြဆိုသိပ္ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းတာဘဲ ဟာ ” ဆိုေသာ ျမင့္ျမင့္ႀကည္၏ စကားေလးသည္
ျမဦး၏နားထဲတြင္ပဲ့တင္ေတြထပ္၍ ၾကားေယာင္ေနရေလသည္။
႐ိုးအလွေသာ ျမဦးကေတာ့ သူမ်ား သမီးရည္းစားေတြသည္သူႏွင့္ ျမင့္ျမင့္ၾကည္တို႔ ကဲ့သုိ႔ပင္ရွိလိမ့္မည္
ဟု သူကေတြးထင္ထားခဲ့သည္။ ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ စကားကို မၾကားဘူးစဥ္ကေတာ့သူ၏စိတ္ထဲတြင္အမ်ားတကာ
အတြဲေတြလိုဘာမွဆန္းျပားစြာရွိလိမ့္မည္ဟုမထင္ခဲ့။ ခုေတာ့သူမသိေသာ အခ်က္ကို ျမင့္ျမင့္ၾကည္က ေထာက္၍
ျပသြားခဲ့ေပၿပီ။
“ ဘာေတြမ်ား ထူးျခားလို႔ပါလိမ့္” ဟူေသာ ဆန္းစစ္မႈအေတြး ေတြက ျမဦး၏ေခါင္းထဲသို႔ဝင္၍ လာခဲ့ရသည္။
ဒါဆိုရင္သူမ်ားသမီးရည္းစားေတြ သည္သူတို႔သမီးရည္းစားေတြထက္ဘာေတြထူးျခားေနသည္ဆိုသည္ကို ျမဦး
တစ္ေယာက္ သိရွိရန္လိုလာေပသည္။ သိခ်င္လာတာႏွင့္အမွ် သိေအာင္လုပ္ရေပေတာ့မည္။ ထိုသုိ႔အေတြးေတြ
႐ႈပ္ရွက္ခတ္ကာေနစဥ္မွာပင္ ျမဦး၏ေခါင္းထဲသို႔ အလင္းေရာင္ တစ္ခ်က္ထြက္ေပၚ၍လာရသည္။ ဒါကေတာ့
သူတို႔ႏွင့္ အနီးစပ္ဆံုး သမီးရည္းစားစံုတြဲျဖစ္သည့္ ကိုဘသိန္းႏွင့္မခင္တိုးတုိ႔ စံုတြဲပင္ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ ျမဦးသည္
ကိုဘသိန္းနွင့္မခင္တိုးတုိ႔စံုတြဲကိုသြား၍သတိရလိုက္မိစဥ္မွာပင္ေန႔လည္ကသူႏွင့္သံေခ်ာင္းတို႔အတူေလွ်ာက္လာ
စဥ္ကိုဘသိန္းႀကီးက သံေခ်ာင္းကိုမခင္တိုးထံသို႔ေစခိုင္းသံႀကားလိုက္ရသည္။
ဒီည ကိုဘသိန္းႀကီးက မခင္တိုးဆီသြားမယ္တဲ့………
သံေခ်ာင္းက ျမဦးကို အာေခ်ာင္ၿပီး ျပန္ေျပာျပတာကေတာ့ မခင္တိုးႀကီးအိမ္က လူႀကီးေတြ အလစ္မွာ
ျခံထဲသို႔ည (၉) နာရီေလာက္ဆင္းခဲ့ရန္ကိုဘသိန္းက မခင္တိုးကိုေျပာခိုင္းသည္ဟု ျမဦးသိထားရသည္။
ဒါဆိုရင္ ၾကာပါတယ္ဒီညဘဲ သူတို႔အတြဲေတြ ဘယ္လိုလဲဆိုတာကုိ ျမဦးစံုစမ္းရေပေတာ့မည္။ မခင္တိုး
တို႔ အိမ္ဆို သည္မွာလည္း တျခားေဝးေဝးလည္း မဟုတ္။ ျမဦးတို႔အိမ္၏ အေနာက္ဖက္တြင္ကပ္လွ်က္ျဖစ္သည္။
ျခံစည္းရိုးကလည္း ခိုင္ခိုင္မာမာရွိသည္မဟုတ္ေတာ့ျမဦးတစ္ေယာက္(၉)နာရီထိုးသည္ႏွင့္အသာေလး မခင္တိုးတို႔
ျခံဖက္သို႔ေမွာင္ရိပ္ခို၍ ဝင္လာခဲ့သည္။
မခင္တိုးတို႔ တအိမ္လံုးမွာ မီးေရာင္ဆို၍ ဘာမွ်မျမင္ရ။ လူႀကီးေတြဘဲ မရွိလို႔လား။ ဒါမွမဟုတ္အိပ္ပဲ အိပ္
ကုန္ၾကလို႔လားေတာ့မသိ၊ တအိမ္လံုး တိတ္ဆိတ္၍ေနသည္။ လဆန္း (၁၂)ရက္၏ ည (၉)နာရီထိုး လေရာင္က
သစ္ရြက္ေတြ ၾကားမွာဝိုးတဝါးထိုးက်၍ေနသည္။ေတြ႔ပါၿပီျခံထဲရွိပိေတာက္ပင္ပတ္လည္တြင္ဝိုင္း၍႐ိုက္ထားေသာ
ဗ်က္(၂) ေပခဲြေလာက္ရွိေသာ ခံုေပၚတြင္ကိုဘသိန္း တစ္ေယာက္ေျခတြဲေလာင္းခ်ကာ ထိုင္၍ေနသည္။
ျမဦးတစ္ေယာက္ကိုဘသိန္းကိုလွမ္း၍ ေတြ႔ျမင္လိုက္ရသည့္တခဏမွာပင္ျမဦး၏ေဘးဖက္ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ
တစ္စံုတစ္ဦး ေလွ်ာက္၍လာသည္ကိုသတိထားမိလိုက္သျဖင့္ျမဦးသည္အနီးတြင္ရွိေသာ စပယ္႐ုံေဘးရွိေမွာင္ရိပ္
ထဲသို႔ ေျပး၍ကပ္ကာ ပုန္း၍ေနလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ သူ၏အၾကည့္က ထိုေနရာသို႔ လွမ္း၍ ၾကည့္လိုက္ေတာ့
ေလွ်ာက္လာသူမွာ မခင္တိုးပင္တည္း။
မခင္တိုးသည္ ခပ္သြက္သြက္ေလး ေလွ်ာက္၍လာရင္းက ကိုဘသိန္းရွိရာသို႔ ပိေတာက္ပင္ႀကီးဆီသို႔ ဦး
တည္၍ သြားေတာ့ရာ ျမဦးကလဲ ခါးေလးကိုကုန္း ဇက္ကေလးကိုပု၍ေမွာင္ရိပ္ကိုအကာအကြယ္ယူကာ ပိေတာက္
ပင္ႀကီး ေဘးရွိ ဇီဇဝါပန္းျခံဳၾကား ေဘးေမွာင္ရိပ္ထဲသို႔ တိုး၍ဝင္လိုက္သည္။ ျမဦးေရာက္ရွိသြားေသာ ေနရာမွာ
ကိုဘသိန္းထိုင္ေနသည့္ ေနရာႏွင့္ဆိုလွ်င္(၅)ေပခန္႔သာေဝးမည္ျဖစ္သည္။ ထို႔ျပင္သူေရာက္ေနေသာေနရာမွာ
ပိေတာက္ပင္ႀကီး၏အရိပ္ကလည္းထပ္ဆင့္ထိုးက်၍ေနၿပီးဇီဇဝါပန္း႐ုံ၏အရိပ္ကလည္းရွိေနေလရာအေတာ္ေလး
ပင္ေမွာင္မဲ၍ ေနသည္။
ျမဦးတစ္ေယာက္ဇီဇဝါပန္း႐ုံႀကီးေဘးေရာက္လာစဥ္မွာပင္မခင္တိုးကလဲကိုဘသိန္းႀကီး၏ေရွ႕သို႔ေရာက္၍
လာခဲ့ေခ်ၿပီ။
“ ေစာင့္ေနတာ ၾကာၿပီလား ကိုသိန္း….”
“ အင္း ….အတိုးကလဲ ၾကာလိုက္တာကြာ… လာပါ့လာပါ့မလားလို႔…”
“ လူႀကီးေတြ အိပ္ေအာင္ေစာင့္ရေသးတယ္အကိုရဲ့… ”
မခင္တိုးက ေျပာေျပာဆိုဆိုပင္ ကိုဘသိန္း၏ ေဘးသို႔ဝင္၍ ထိုင္လိုက္လွ်င္ ဘာမေျပာ ညာမေျပာႏွင့္
ကိုဘသိန္းႀကီးက မခင္တိုးကို ဖက္၍ ပါးေလးႏွစ္ဖက္ကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္ပင္ ေမႊးၾကဴ၍ ေနေလေတာ့သည္။
မခင္တိုးေတာ့ ဘယ္လိုေနသည္ မသိေပ။ ျမဦးတစ္ေယာက္ေတာ့ အသက္႐ႈေနတာပင္ ရပ္သြားမတတ္ျဖစ္၍
သြားရေလသည္။ အလဲ့… မခင္တိုးကလဲ အာဂပင္သူမ၏လက္တဖက္က ကိုဘသိန္းႀကီး၏ ခါးႀကီးကိုပင္ျပန္၍
ဖက္ထားေသးသည္။
ကိုဘသိန္းႀကီးက မခင္တိုး၏ မ်က္ႏွာေလးကိုေမႊးၾကဴရ႐ုံျဖင့္အားရပံုမေပၚေသးပါ။ သူ၏ႏႈတ္ခမ္းထူထူႀကီး
ကမခင္တိုး၏ႏႈတ္ခမ္းပါးေလေတြေပၚသို႔ဖိကပ္၍စုတ္နမ္းေနေတာ့ရာက်န္ေနေသာမခင္တိုး၏လက္ေလးတစ္ဖက္
ကပါ ကိုဘသိန္း၏ ေက်ာျပင္ႀကီးကို ဖက္၍ထားၿပီး သူတို႔နွစ္ေယာက္တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္အတင္းပင္
တိုး၍ ဖက္လိုက္ၾကသည္ကို ျမဦးက သဲကြဲစြဲျမင္လိုက္ရသည္။ မခင္တိုး၏ မ်က္လံုးေတြကလဲ မွိတ္၍သြားသည္ကို
ေတြ႔ျမင္လိုက္ရသည္။
ျမဦးတစ္ေယာက္ဘယ္လိုျဖစ္လာသည္မသိ။ တကိုယ္လံုး ထူပူ၍လာရာက နတ္က်သလိုတုန္တုန္ယင္ယင္
ျဖင့္ျဖစ္၍လာရေတာ့သည္။ဒီအခ်ိန္မွာပင္ျမဦးသတိထားမိလိုက္တာကသမီးရည္းစားႏွစ္ေယာက္ေတြ႔ရင္စကားေတြ
ေဖါင္ေလာက္ေအာင္ေျပာသည္ဟုသူသိထားသည္မွာမွားယြင္း၍ေနပါျပီေကာ။ကိုဘသိန္းႏွင့္မခင္တိုးတို႔စကားေတြ
ဘာမွ်မေျပာလိုက္တစ္ခြန္းႏွစ္ခြန္းသာ ေျပာရ ေသးသည္ကိုသူႀကားလိုက္ရသည္ဟုေတြးေတာလိုက္မိသည္။
ျမဦးတစ္ေယာက္ၾကည့္ေနစဥ္မွာပင္ကိုဘသိန္းက မခင္တိုး၏ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို မလြတ္တမ္း ငံုခဲထားရင္း
ကပင္သူ၏လက္ႀကီးတဖက္က မခင္တိုး၏ႏို႔အံုေတြကို အက်ီၤေပၚမွာပင္ဆုတ္နယ္ေခ်မြ၍ ေနသည္ကို ေတြ႔လိုက္
ရသည္။ သိပ္မႀကာလိုက္ေသာ အခ်ိန္တြင္ပင္ ကိုဘသိန္းႀကီးက မခင္တိုး၏ ကိုယ္လံုးေလးကို ခါးမွေပြ႔ကာ
ခံုတန္းေပၚသို႔ ပက္လက္လွန္၍ ခ်လိုက္ေလသည္။ မခင္တိုးတစ္ေယာက္ ပက္လက္ေလး ျဖစ္သြားစဥ္မွာပင္
သူမ၏ ကိုယ္လံုးေပၚမွ ပါ၍သြားေသာ ကိုဘသိန္းႀကီးသည္လက္တဖက္က မခင္တိုး၏ အက်ႌၾကယ္သီးေတြကို
ျဖဳတ္လိုက္ရာက အက်ႌရင္ဘတ္ႏွစ္ျခမ္းကိုဘယ္ညာဖြင့္ဟ လိုက္ေသာအခါတြင္ေတာ့ကိုဘသိန္းေတာ့ဘယ္လိုေန
သည္မသိ ျမဦးတစ္ေယာက္ကေတာ့ ရင္ထဲတြင္ဒိန္းကနဲ ျဖစ္သြားၿပီး သူ၏မ်က္လံုးေတြကိုလည္း မ်က္ေတာင္
ခတ္ရန္ပင္ေမ့၍ သြားရေလသည္။
ေဘာ္လီအက်ႌအတြင္းမွ ျပည့္အံကာ ထြက္ေနေသာ မခင္တိုး၏ ႏို႔အံုသားေတြသည္အိေဖါင္း၍ လေရာင္
ေအာက္မွာပင္ ေဖြးႏွစ္၍ ေနေလသည္။ မက္ေမာစရာ ေကာင္းလွလြန္း၍ ကိုဘသိန္းသည္သူ၏ေခါင္းႀကီး ငံု႔၍
တရႈံ႕႐ႈံ႕နမ္း၍ေနေလသည္။ ၿပီးေတာ့ကိုဘသိန္း၏ လက္က အၿငိမ္မေနဘဲ မခင္တိုး၏ ေဘာ္လီအက်ီမွခ်ိတ္ေတြကို
ပါျဖဳတ္၍ေနေလသည္။ၿပီးေတာ့သူမ၏ေဘာ္လီအက်ႌကိုလွန္၍တင္လိုက္ရာကကိုဘသိန္းသည္မခင္တိုး၏ႏို႔ေတြကို
လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ဆုတ္နယ္၍ေနျပန္ေလသည္။ ႏို႔ႀကီးနွစ္လံုးမွာ လေရာင္ေဖြးေဖြးတြင္ျဖဴေဖြး၍ေနသည္။
ကိုဘသိန္းကစိတ္ေတြ အလြန္ပင္ ထလာပံုျဖင့္ မခင္တိုး၏ႏို႔ေတြကို အတင္းပင္ ငံု႔၍ စို႔ေလေတာ့သည္။
ျမဦးတစ္ေယာက္ကေတာ့ မတ္တတ္ပင္ မဟုတ္ႏိုင္ေတာ့။ ဒူးေတြ တဆတ္ဆတ္ တုန္၍လာရေပၿပီ။ ၿပီးေတာ့
တခါဘူးကမွ မျဖစ္ေပၚခဲ့ရဘူးေလေသာ ခံစားမႈေတြကလဲ သူ၏တကိုယ္လံုးတြင္ ရွိန္းဖိန္းကာ ျဖစ္ေပၚေနလွ်က္
သူ၏ ပုဆိုးတြင္းမွဖြားဘက္ေတာ္ႀကီးက ေတာင္မတ္၍ တဆတ္ဆတ္ျဖစ္ေနေလသည္။ ကိုဘသိန္းကေတာ့တရႈးရႈး
တရွဲရွဲျဖစ္၍လာရာက မခင္တိုး၏ထဘီကိုပင္လွန္၍တင္လိုက္ရာက သူမ၏ေပါင္ႏွစ္လံုးတြင္ဝင္၍ ဒူးေထာက္ကာ
ထိုင္လိုက္ေလေတာ့သည္။
မခင္တိုး၏ေပါင္တံႀကီးေတြမွာ လေရာင္တြင္ျဖဴေဖြး၍ေနၿပီး တလံုးတခဲႀကီးျဖစ္ကာ တပ္မက္စရာႀကီးပင္သူ
တခါဘူးကမွ်မျမင္ဘူးေလေသာအရြယ္ေရာက္ၿပီးမိန္းမတစ္ေယာက္၏မျမင္အပ္ေလေသာခႏၶာကိုယ္အစိတ္အပိုင္း
ေတြကို ျမဦးသည္တစ္ခုခ်င္း ကြင္းကြင္းကြက္ကြက္ျမင္ေနရေခ်ၿပီ။ ဒါ့အျပင္ယခု သူ႔ေရွ႕မွ ျမင္ကြင္းကလည္း သူ
ၾကားဖူးနားဝသာ ရွိခဲ့ဖူးသည္။ မျမင္ခဲ့ဘူးေလေသာ ျမင္ကြင္းပင္တည္း။
သူမ၏ေပါင္ျဖဴျဖဴႀကီးႏွစ္လံုးၾကားတြင္ကိုဘသိန္းကဝင္၍ ထိုင္လိုက္ရာက ဒူးေထာက္၍ သူ၏ပုဆိုးကိုခၽြတ္
ကာ ခ်လိုက္ေတာ့သည္ႏွင့္မခင္တိုး သည္လည္းသူမ၏ ေပါင္ႏွစ္လံုးကိုဆြဲ၍ေထာင္လိုက္ေလေတာ့သည္။ ဒီအခ်ိန္
မွာပင္ကုိဘသိန္းကသူ၏ လီးတန္ႀကီးကိုကိုင္၍ လီးတန္ႀကီးထိပ္ႏွင့္မခင္တိုး၏ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသား ႏွစ္ခုလံုး
ကိုထိကာ အကြဲေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္အထက္ေအာင္စုန္ဆန္ကာ ပြတ္တိုက္ေပးေနေလသည္။
“ အ…အကိုသိန္း….ဟင့္…ေတာ္ေတာ္ၾကာ လူႀကီးေတြႏိုးလာရင္ခက္မယ္..”
မခင္တိုး၏ ေစာက္ပတ္ဝတြင္လည္း ေစာက္ရည္မ်ားမွာ စိမ့္၍ထြက္ေနေခ်ၿပီ။ မခင္တိုးမွာ ဒီ့ထက္ပိုၿပီးစိတ္
မရွည္ႏိုင္ေတာ့ေပ။ အေနရ အထိုင္ရ ခက္ေနပံုရသည္။
မခင္တိုးတစ္ေယာက္တည္းပင္ေနရထိုင္ရ ခက္လွသည္မဟုတ္။ ျမဦးသည္လည္း ဒူးေတြ တဆတ္ဆတ္
တုန္လာသျဖင့္ မတ္တပ္မရပ္ႏိုင္သျဖင့္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ ထိုင္လိုက္သည္။ ေဟာ ခုတစ္ခါ ထိုင္၍ၾကည့္ရသည္မွာ
အားမရသျဖင့္ ျမဦးတစ္ေယာက္မတ္တပ္ထ၍ ရပ္ကာၾကည့္ေနျပန္ေလၿပီ။ မခင္တိုး၏ အေျခအေနကို ရိပ္စားမိ
ေလေသာ ကိုဘသိန္း ကလည္း လက္တဖက္က သူမ၏ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသား ႏွစ္ခုေပၚတြင္လက္ညႇိဳး လက္မတို႔
ျဖင့္အသာေလးဖိကာျဖဲလိုက္ၿပီး သူ၏လီးတန္ႀကီးကိုေတ့ကာဖိ၍ လိုးသြင္းလိုက္ေလေတာ့သည္။
“ အ…အမေလး…ဟင္း ….အရမ္း…အရမ္းႀကီးဘဲ… အကိုသိန္း ကလဲ…. ဒီမွာ….နာသြားတာဘဲ…. ဟြန္း…”
မခင္တိုးက သူမ၏ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြကိုခၽြတ္ကာမူမူစူစူေလးေျပာလိုက္သည္။
“ ေတာ္ေတာ္နာသြားလားဟင္…..အကိုေလာႀကီးသြားလို႔ပါ….”
“ နာတာေပါ့… ေျဖးေျဖးလုပ္လဲရတာဘဲ….ဟာ…. “
“ ခုေရာ…. ဆက္ၿပီး….နာေနေသးလား…”
“ ကဲပါ….မနာေတာ့ပါဘူး… လုပ္မွာ လုပ္ပါေတာ့လူႀကီးေတြႏိုးလာရင္ခက္မယ္..”
သူမ၏ေစာက္ပတ္ထဲတြင္ကုိဘသိန္း၏ လီးတန္ႀကီးမွာ တဆံုးဝင္လွ်က္တစ္လစ္ႀကီးျဖစ္ေနသည္ကို အား
မလို အားမရျဖစ္လွ်က္လီးတန္ႀကီးကလဲ မလႈပ္ရွားဘဲၿငိမ္ေနေလေတာ့ အဆမတန္ရမၼက္စိတ္ေတြ ျပင္းျပလာရ
ေသာ မခင္တိုးက ကိုဘသိန္းျမန္ျမန္လိုးေစရန္လူႀကီးေတြကိုအေၾကာင္းျပလွ်က္ေလာေဆာ္လိုက္သည္။ ဒါကိုပင္
ျမဦးက မေယာင္မလည္ျဖင့္အိမ္ႀကီးဖက္ကိုလွည့္၍ ၾကည့္လိုက္ေသးသည္။ ကိုဘသိန္းကေတာ့သူ၏ လီးတန္ႀကီး
ကို ညင္သာစြာ ဆြဲ၍ထုတ္လိုက္ရာက စ၍လိုးေနေခ်ၿပီ။ (၁၀)ခ်က္မွ် ခပ္ေျဖးေျဖးလုပ္ၿပီးသည္ႏွင့္ အားမရႏိုင္ျဖစ္
လာရေသာ ကိုဘသိန္းသည္စိတ္ထင္တိုင္း ေဆာင့္လိုးေလေတာ့သည္။
မခင္တိုး ခမ်ာမွာေတာ့ မ်က္လံုးႏွစ္လံုး စံုမွိတ္ထားရင္း ဟင့္ကနဲ အင့္ကနဲပင္ျဖစ္ကာ အားပါးတရႀကီးကို
ေကာ့ေပးေနေတာ့သည္။ ဒါ့အျပင္မခင္တိုးက သူမ၏ ဒူးေကြးကာ ေထာင္ထားေသာ ေျခေထာက္ေလးႏွစ္ဖက္ကို
ကုန္း၍ လိုးေနေသာ ကိုဘသိန္း၏ တင္ပါးေျပာင္ေျပာင္ႀကီးေပၚသို႔ခ်ိတ္ကာတင္လိုက္ၿပီး ေစာေစာကထက္ပင္တိုး၍
ေကာ့ေပးေနျပန္ပါသည္။ ေစာက္ရည္ၾကည္ေတြ အေတာ္ပင္႐ႊဲစိုေနၿပီျဖစ္ေသာ မခင္တိုး၏ ေစာက္ပတ္ႀကီးေၾကာင့္
“စြပ္”ကနဲ “ႁပြတ္”ကနဲ “ဖြတ္”ကနဲ အသံေတြ မွာလည္း တေျဖးေျဖး သိသိသာသာပင္ထြက္ေပၚလာျပန္ပါသည္။
ျမဦးခမ်ာမွာေတာ့ ဆက္လက္၍ၾကည့္ဖို႔ရာ မစြမ္းေတာ့ေပ။ သူ၏တကိုယ္လံုးရွိ အားအင္ေတြမွာလည္း
ဘယ္ကိုေရာက္သြားသည္မသိ တကိုယ္လံုးခ်ိနဲ႔ကာေနသည္။ ဒါတင္မကေသး ရင္ထဲတြင္လည္း ဟာတာတာ
ဆာတာတာျဖင့္ အသက္႐ႈရတာလဲ ရင္ေမာကာ ၾကပ္၍ေနေလသည္။ ဒါ့အျပင္ ရင္ေတြလဲ တဒိန္းဒိန္းခုန္ေနၿပီး
ကိုဘသိန္း၏ ေဆာင့္ခ်က္ေၾကာင့္လႈပ္ခါေနေလေသာ မခင္တိုး၏ ႏို႔အံုႀကီးေတြကိုပင္ေျပး၍ ကိုင္လိုက္ခ်င္သည္။
ၿပီးေတာ့သူ၏အာ႐ုံထဲတြင္လည္း ျမင့္ျမင့္ၾကည္ကို ျမင္ေယာင္၍ ေနရေလသည္။
ျမဦးသည္ရပ္၍ေနရာမွအသာပင္လွည့္၍ေမွာင္ရိပ္ကိုခိုကာ ျပန္လာခဲ့ေလသည္။ အျပန္လမ္းခရီးတြင္ေတာ့
ျမင့္ျမင့္ႀကည္ေျပာသည့္“သူမ်ားသမီးရည္းစားေတြဆိုသိပ္ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းတယ္”ဆိုတာ ဒါကိုဘဲ ေျပာတာလားမသိ
အို… ဒါဘဲရွိတာဘဲ ဒါကိုဘဲ ေျပာတာ ေသခ်ာပါတယ္။ ငါတို႔ကိုဘသိန္းက မခင္တိုးကိုလုပ္သလို ျမင့္ျမင့္ၾကည္ကို
လုပ္ပစ္လိုက္ေတာ့မယ္။ သူေျပာတာ ဒါဘဲျဖစ္မွာပါ။ ေသခ်ာပါတယ္… အင္း… ဒီညကေတာ့ အခ်ိန္မရွိေတာ့ဘူး
နက္ျဖန္က ေက်ာင္းပိတ္ရက္ဒါေပမဲ့ျမင့္ျမင့္ၾကည္အိမ္က လူႀကီးေတြ ေစ်းထဲတြင္ဆိုင္သြားထြက္ၾကသျဖင့္ေန႔ခင္း
ဘက္ျမင့္ျမင့္ၾကည္ပဲရွိမည္။
ျမင့္ျမင့္ၾကည္သာရွိမည္ မနက္ျဖန္ ငါသြားျဖစ္ေအာင္သြားရမည္ဟု ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ ခုလဲ ျမင့္ျမင့္
ၾကည္ကို ေတြ႔လိုေတြ႔ျငား သူ႔အိမ္ေရွ႕ဖက္ျဖတ္၍ ေလွ်ာက္ဦးမည္ဟုလည္း အရမ္းကို ႂကြတက္ေနေသာ ျမဦးက
စဥ္းစားေတြးေတာကာ ထြက္လာခဲ့သည္။ အမွန္ေတာ့ ကိုဘသိန္းႏွင့္ မခင္တိုးတို႔သည္ ကိုဘသိန္းက အသက္
(၂၄)ႏွစ္၊ မခင္တိုးက အသက္(၂၂)ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္ၿပီး သူတို႔ႏွစ္ေယာက္သမီးရည္းစား ျဖစ္ၾကသည္မွာ (၆)ႏွစ္မွ်ရွိခဲ့ၿပီး
ခုလိုလင္မယားမက် ျဖစ္ေနခဲ့သည္မွာ တစ္ႏွစ္ေလာက္ပင္ရွိေနၿပီဆိုသည္ကိုေတာ့ျမဦးတစ္ေယာက္မသိရွာပါေပ။
ျမဦးႏွင့္ ျမင့္ျမင့္ၾကည္တို႔ သမီးရည္းစား (၂)ေယာက္တြင္ေတာ့ ျမဦးက (၁၇)ႏွစ္ေက်ာ္ (၁၈)ႏွစ္အတြင္း၊
ျမင့္ျမင့္ၾကည္က (၁၆)ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ သာရွိေနေသးသည္ကိုေတာ့ ျမဦးသည္ ျပန္လည္၍ မဆန္းစစ္ခဲ့မိေခ်။
ဒါ့အျပင္သူတို႔ႏွစ္ဦးသည္ကာမကိစၥကို ယခုမွလက္တည့္စမ္းရန္ႀကံ႐ြယ္႐ုံသာ ရွိၾကေသးၿပီး ေျပာရမည္ဆိုလွ်င္
ျမဦးသည္ ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ ပါးျဖဴျဖဴမို႔မို႔ေလးမ်ားကိုပင္ တခါဘူးကမွ် မေမႊးၾကဴခဲ့ဖူးေခ်။ ခုေတာ့ျဖင့္ အတုျမင္
အတတ္သင္ဆိုတာမ်ိဳးလို ျမဦးတေယာက္တည္ၿငိမ္ေနေသာ သူ၏ရင္တြင္ဂယက္လႈိင္းတို႔သည္ေၾကာက္ခမန္း
လိလိ႐ိုက္ခတ္၍ေနရၿပီျဖစ္ပါေတာ့သည္။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
“ ျမင့္ျမင့္ၾကည္….. ေရာ့….”
“ ဘာတံုး….သံေခ်ာင္း…ရ..”
“ ျမဦးက နင့္ကိုစာေပးခိုင္းလိုက္လုိ႔…”
“ အံမယ္…..ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ေပးစမ္းပါအံုး….”
ျမင့္ျမင့္ၾကည္က သံေခ်ာင္းလွမ္း၍ ေပးေနေသာစာ႐ြက္ေခါက္ေလးကို လွမ္းယူ၍ စာ႐ြက္ေခါက္ေလးကို
ျဖန္႔ကာ ဖတ္လိုက္ေလသည္။
ၾကည္ၾကည္………………
ကိုဦး ေန႔လည္(၁၂) နာရီၾကည့္အိမ္ကို
လာခဲ့မယ္။ၾကည္နဲ႔(၂) ေယာက္ထဲ ေတြ႔ခ်င္တယ္…
ဆက္ဆက္ေစာင့္ေနပါေနာ္…..
ခ်စ္တဲ့
ကိုဦး
စာရြက္ေလးကိုဖတ္ၿပီးသည္ႏွင့္ျမင့္ျမင့္ၾကည္သည္ျပံဳး၍ ရယ္က်ဲက်ဲေလး လုပ္လိုက္သည္။
“ ေအး…. လာခဲ့လို႔ေျပာလိုက္သံေခ်ာင္း…ငါေစာင့္ေနမယ္.. သူ႔ကိုစာကူးခိုင္းစရာရွိတယ္….”
“ ေအး…ေအး….ငါေျပာလိုက္မယ္….”
သူမ၏ေရွ႕မွသံေခ်ာင္းထြက္သြားသည္ႏွင့္ျမင့္ျမင့္ၾကည္သည္စာ႐ြက္ေလးကိုတခါျဖန္႔၍ ဖတ္ကာ ျပံဳးလိုက္
ျပန္သည္။ ၿပီးမွစာရြက္ေလးကိုေသခ်ာစြာျပန္ေခါက္ၿပီး သူမ၏လက္ကေလးျဖင့္က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ကိုင္လိုက္
ေလေတာ့သည္။
ရင္ထဲတြင္ ပီတိေတြဖံုး၍ သြားခဲ့ရေသာ္လည္း ျမင့္ျမင့္ၾကည္သည္ ျမဦးကို မယံုရဲေသး။ ဒါမ်ိဳး ျမဦးက
မခ်ိန္းစဖူး အခ်ိန္းထူးလာသျဖင့္သာ သူမ၏ ရည္းစား ျမဦးတစ္ေယာက္အဆင့္ေတြတက္ကာ တိုးတက္လာၿပီဟု
ေတြးလိုက္မိရင္း ပီတိျဖစ္ကာ ျပံဳးမိျခင္းျဖစ္သည္။ ဒါေပမဲ့လည္း ျမဦးက ေရာက္လာလွ်င္ဘာေတြေျပာဦးမည္မသိ။
မနက္ျဖန္ေက်ာင္းမတက္ႏိုင္၍ ခြင္တိုင္ခိုင္းျပီး ျပန္သြားဦးမည္လားမသိ။
စဥ္းစားမိရင္းျမင့္ျမင့္ၾကည္ကထပ္မံ၍ျပံဳးလိုက္မိျပန္သည္။အဲေတာ့သူက(၂)ေယာက္ခ်င္းေတြ႔ခ်င္တယ္တဲ့
ဘာမ်ားလဲမသိဘူး။ ကိစၥမရွိဘူး ေန႔ခင္းဖက္အိမ္တြင္လူႀကီးေတြ တစ္ေယာကမွမရွိေစ်းထဲမွဆိုင္တြင္ေရာက္ေန
ၾကမည္။ အင္း(၂)ေယာက္ထဲ(၂)ေယာက္ထဲ။ ထူးထူးဆန္းဆန္း ခ်ိန္းဆိုလာခဲ့ေသာ ျမဦး၏စာေၾကာင့္ျမင့္ျမင့္ၾကည္
မွာ အေတြးနယ္လြန္ေနမိပါေတာ့သည္။
xxxxxxxxxxxxxxxxx
ညကျမဦးတစ္ေယာက္မခင္တိုးတို႔ျခံထဲမွ ျပန္၍ထြက္လာခဲ့ျပီး သူ၏အိပ္ခန္းထဲသုိ႔ ဝင္ကာ အိမ္ေပၚသို႔ပင္
ျပန္၍မတက္ေတာ့ဘဲ ျမင့္ျမင့္ၾကည္တို႔အိမ္ဖက္သို႔လာကာ အိမ္ေရွ႕လမ္းမမွျဖတ္၍ေလွ်ာက္ရင္း ျမင့္ျမင့္ၾကည္ကို
သူမ၏အိမ္ဖက္သို႔လွည့္၍ ၾကည့္ကာရွာေဖြၾကည့္မိသည္။ ျမဦးသည္ ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏႐ုပ္သြင္ကို လတ္တေလာ
အေတာ္ပင္ေတြ႔ခ်င္ေနေလသည္။သူ႔ကိုယ္သူလဲ ဘာျဖစ္မွန္းမသိေပ။
ဒါေပမဲ့လည္း ျမင့္ျမင့္ၾကည္တို႔တအိမ္လံုးသည္ေမွာင္မဲကာတအိမ္လံုးအိပ္၍ေနၾကေခ်ၿပီ။ဒါေတာင္မွျမဦးက
ဇြဲ မေလွ်ာ့ေသးဘဲ သူမ၏အိမ္ေရွ႕သို႔ တစ္ေခါက္ ျပန္၍လွည့္လာကာ ျဖတ္၍ေလွ်ာက္ကာ ၾကည့္မိပါေသးသည္။
ျမဦးတစ္ေယာက္ဘယ္လိုေဝဒနာေတြ ကပ္ေရာက္စြဲညိႇလာသည္ဟု မဆိုသာ။ တစ္ညလံုးကို အိပ္၍မရႏိုင္ေအာင္
ျဖစ္ေနရသည္။ ညဘက္အေပါ့အပါး သြားခ်င္၍ထေတာ့ေနာက္ေဖးက တံခါးကိုဖြင့္ရင္း မခင္တိုးတို႔အိမ္ဖက္ကိုပင္
သူသည္ရပ္၍ႀကည့္ေနမိခဲ့ေသးသည္။
တညလံုး အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္ေသာ ျမဦးတစ္ေယာက္ မနက္မိုးလင္းခါနီးမွ အိပ္၍ ေပ်ာ္သြားသျဖင့္ နံနက္(၈)
နာရီေက်ာ္မွ အိပ္ရာကႏိုး၍ လာခဲ့သည္။ သည့္ေနာက္လမ္းထိပ္ကိုထြက္ကာ သံေခ်ာင္းကိုရွာ၍ ျမင့္ျမင့္ၾကည္ထံ
စာသဝဏ္လႊာပါးလိုက္သည္။ၿပီးေတာ့မွစိတ္ခ်လက္ခ်ျဖင့္အေမေပးလိုက္ေသာ မုန္႔ဘိုး(၅)ျပားျဖင့္ဘာဘူႀကီးဆိုင္
တြင္လက္ဘက္ရည္ဆိုင္သို႔ဝင္၍ ေသာက္ခဲ့ေသးသည္။
ေန႔လည္(၁၂)နာရီမထိုးမွီမွာပင္ျမဦးသည္ျမင့္ျမင့္ၾကည္တို႔အိမ္ရွိရာသို႔ထြက္၍လာခဲ့သည္။ ျမင့္ျမင့္ၾကည္
တို႔အိမ္မွာ တိုက္ခံႏွစ္ထပ္အိမ္ျဖစ္သည္။ သူေရာက္သြားေတာ့အိမ္ေရွ႕တံခါးမွာ အဆင္သင့္ဖြင့္ထားသျဖင့္ခါတိုင္း
လိုပင္ ျမဦးသည္ အိမ္ထဲသို႔ဝင္ေရာက္လာခဲ့သည္။ အိမ္ေအာက္တစ္ခုလံုး တိတ္ဆိတ္၍ေနသည္။ အိမ္ေရွ႕တြင္
ဘယ္သူမွမရွိျမဦးသည္ေအာင္ထပ္တြင္ပင္ရွိေသာ ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ အိပ္ခန္းရွိရာသို႔ေလွ်ာက္၍လာခဲ့သည္။
ေရာက္ပါၿပီျမဦးတစ္ေယာက္ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏အိပ္ခန္းေရွ႕သို႔ ေရာက္ပါၿပီ။ တံခါးပိတ္ထားသျဖင့္လက္ျဖင့္
အသာေလးတြန္းၾကည့္ေတာ့တံခါးရြက္(၂)ခ်ပ္သည္ေစ့ထားသျဖင့္သူအသာအယာ တြန္းလိုက္သည္တြင္ခပ္ဟဟ
ေလးပြင့္၍သြားသည္။ ေတြ႔ပါၿပီျမင့္ျမင့္ႀကည္ကိုမွန္တင္ခံုေရွ႕တြင္ထုိင္၍အလွျပင္ေနသည္ကိုေရခ်ိဳးၿပီးကာစေတာ့
ဟုတ္မည္မထင္။ တံခါးဝကို ခပ္ေစာင္းေစာင္းေလး ေနာက္ေက်ာေပး၍ထိုင္ေနေသာ ျမင့္ျမင့္ၾကည္ထံသုိ႔ျမဦး၏
အၾကည့္ေတြက ေရာက္သြားၿပီး တခဏမွာပင္မို႔မို႔ေလးေဖါင္း၍ေနေသာ သူမ၏ရင္အံုေလးႏွင့္ကား၍ အိေဖါင္းကာ
ျပည့္တင္းေနေသာ သူမ၏တင္သားေတြဆီသို႔ျမဦး၏အၾကည့္ေတြက ေ႐ြးခ်ယ္၍ ေရာက္ရွိသြားခဲ့ရေလၿပီ။
မခင္တိုးေလာက္ေတာ့ ျမင့္ျမင့္ၾကည္သည္ ကိုယ္လံုးမဖြံ႔ၿဖိဳးေသးဘဲ သူ႔ဟာႏွင့္သူေတာ့ကိုယ္လံုးမွာ
အေတာ္ေလး လွ၍ေနသည္ဟု ျမဦးက မွတ္ခ်က္ခ် လိုက္မိရင္း ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ အိပ္ခန္းထဲသို႔လွမ္း၍ ဝင္လုိက္ရာ
ျမင့္ျမင့္ၾကည္ကလဲ သူ႔ဆီသို႔လွည့္အၾကည့္ျဖင့္ဆံုၾကေလသည္။
“ လာ…ကိုဦး….ထိုင္ေလ….”
“ အင္း…”
အခန္းထဲတြင္ ထိုင္စရာေနရာရွာလိုက္ေတာ့ ျမင့္ျမင့္ႀကည္အိပ္သည့္ ကုတင္ေလး တစ္လံုးသာရွိသည္။
ျမဦးကလဲ အရင္ျမဦးမဟုတ္ေတာ့ ခပ္တန္းတန္းပင္ဝင္၍ထိုင္လိုက္သည္။ ကုတင္ေလးေပၚသို႔ ျမဦးတစ္ေယာက္
ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီးသည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္တည္းမွာပင္ျမင့္ျမင့္ၾကည္ကလဲ မွန္ေရွ႕မွထကာ သူရွိရာသို႔လာသည္။ ထိုသို႔
လာရင္းမွပင္ျမင့္ျမင့္ႀကည္က…..
“ ကိုဦးက …….. ၾကည္ကို(၂)ေယာက္ထဲေတြ႔ခ်င္တယ္ဆို…”
“ အင္းေလ …. “
“ ဘာျဖစ္လို႔လဲ…”
“ တို႔သမီးရည္းစားေတြဘဲဟာ (၂)ေယာက္ထဲဆိုေတာ့လြတ္လြတ္လပ္လပ္ရွိတာေပါ့…..”
ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏မ်က္ႏွာေလးသည္ျပံဳးစစေလးျဖစ္၍သြားရာကပင္ျမဦး၏ ေဘးကုတင္ေပၚသို႔သူမ၏ ကိုယ္
လံုးေလးကို ထိုင္၍ခ်လိုက္ေလသည္။ ျမင့္ျမင့္ၾကည္ထံမွ ေမႊးပ်ံ႕ေသာသင္းရနံ႔တို႔သည္ျမဦးဆီသို႔ တည့္တည့္မတ္
မတ္ပင္ဝင္ေရာက္၍လာရာက ျမဦး၏ရင္ကို ထိုးဆြ၍ေနေခ်ၿပီ။ ျမဦးသည္ျမင့္ျမင့္ၾကည္ရွိရာဖက္သို႔ ငဲ့ေစာင္းကာ
ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ဒီေန႔တြင္ျမင့္ျမင့္ၾကည္တစ္ေယာက္ခါတိုင္းေက်ာင္းတက္ေက်ာင္းဆင္း သြားစဥ္ကထက္ပင္
ပို၍လွေနသည္။ ေသေသခ်ာခ်ာကိုဂရုတစိုက္ျဖင့္အလွျပင္ထား ပံုရေလသည္။ ၿပီးေတာ့သူမ၏မ်က္ႏွာေလးက ငံု႔
လွ်က္ကုတင္ေဘး ၾကမ္းျပင္ကို စူးစိုက္ကာၾကည့္ေနသည္။ သူတို႔ႏွစ္ဦးသားမွာ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္စကား
မဆိုမိၾကေခ်။
အိမ္ႀကီးတစ္ခုလံုးကလည္း တိတ္ဆိတ္၍ ၿငိမ္သက္၍ေနသည္။ တခ်က္တခ်က္တြင္အခန္းျပဴတင္းေပါက္မွ
ဝင္၍လာေသာ ေလေျပေလးမ်ားသည္သာ ျမဦးႏွင့္ ျမင့္ျမင့္ၾကည္တို႔ကို တိုးေဝွ႔ျဖတ္သန္းလွ်က္ရွိသည္။ ျမင့္ျမင့္
ၾကည္ႏွင့္ ယွဥ္တြဲ၍ ထိုင္ေနရာက စိတ္ေတြလႈပ္ရွား၍ လာရေသာ ျမဦး၏လက္တစ္ဖက္က သူမ၏ပုခံုးဆီသို႔
က်ေရာက္၍သြားရာကျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ႏုေထြးေသာပုခံုးလံုးလံုးေလးကိုသူ၏လက္ဖဝါးျဖင့္ဆုတ္ကိုင္လိုက္ရင္း……
“ ၾကည့္ကိုဦးကိုခ်စ္လား….ဟင္…”
ျမဦး၏စကားသံက ပံုမွန္ထက္တုန္ခါ၍ ေနရသလိုျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ မို႔ေမာက္ေမာက္ ေလးျဖစ္၍ေနေသာ
ေရႊရင္ႏွစ္မႊာသည္လည္း နိမ့္ခ်ီျမင့္ခ်ီေလးျဖစ္၍ေနသည္။ ျမဦး၏ တုန္လႈပ္လႈိုက္ဖိုေသာ အေမးစကားကို ၾကားရစဥ္
အခါမွာပင္ရင္ထဲတြင္ေႏြးကာ သြားရေသာ ျမင့္ျမင့္ၾကည္သည္ျမဦးကိုလည္း အံၾသ၍သြားရသည္။ ဒါ့အျပင္သူ၏
စိတ္ထဲတြင္လည္း ေၾကနပ္၍သြားရသည္။
“ အင္း….”
ျမင့္ျမင့္ၾကည္က တိုးတိုးေလး ေျဖလိုက္ရင္းကရီေဝေသာ မ်က္လံုးအစံုျဖင့္ ျမဦးကို လွည့္၍ၾကည့္လိုက္
သည့္ခဏမွာပင္ ျမဦးႏွင့္ျမင့္ျမင့္ၾကည္တို႔၏ မ်က္ႏွာႏွစ္ခုတို႔မွာ ထိလုမတတ္ျဖစ္၍သြားခဲ့ရၿပီး မ်က္လံုးခ်င္းလည္း
ဆံုစည္း၍ သြားခဲ့ရေပသည္။ က်န္ေနေသာ ျမဦး၏လက္တဖက္က သူမ၏ကိုယ္လံုးေလးေပၚသို႔ထပ္မံ၍ က်ေရာက္
လာခဲ့ရၿပီးခဏမွာပင္ျမဦးသည္ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ ကိုယ္လံုးေလးကိုဆြဲယူကာ ဖက္လိုက္ရာက သူမ၏ေဖါင္းေဖါင္းမို႔မို႔
ပါးမို႔ျဖဴျဖဴေလးမ်ားအား ေမႊးၾကဴလိုက္ေပေတာ့သည္။
ခ်စ္စရာ့အသြင္ မ်က္ႏွာေလးကိုေမာ့၍ ေပးလိုက္မိရင္းကပင္ ရင္ထဲမွ ျပင္းျပလာေသာ ပီတိအဟုန္တို႔
ေၾကာင့္ျမင့္ျမင့္ၾကည္သည္ျမဦး၏ကိုယ္လံုးႀကီးကိုျပန္၍ဖက္တြယ္လိုက္မိပါသည္။ သည္လိုအခ်ိန္မ်ိဳး သည္လိုအျပဳ
အမႈမ်ိဳးကို စိတ္ကူးယဥ္ကာ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ရေလေသာ ျမင့္ျမင့္ၾကည္တစ္ေယာက္၊ သူမ၏ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြသည္
ျပည့္စံုခဲ့ရေပၿပီ။ သူမသည္ ျမဦးကိုလည္း နားမလည္ႏိုင္စြာ ျဖစ္ရလွ်က္အံၾသေက်နပ္၍လည္း ေနမိသည္။ ျမဦး
နမ္းသည္ကို အားရေၾကနပ္စြာ အနမ္းခံေနေသာ ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ မ်က္ႏွာေလးသည္ပင္ ျပံဳးေရာင္ေလးသန္း၍
ေနရေလသည္။ ျမဦးက ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ ပါးျပင္ႏွစ္ဖက္ကို သာမက နဖူးဆံစပ္ေလးမ်ားႏွင့္ ေမးဖ်ားကေလးကိုပင္
ေမႊးၾကဴကာ နမ္းေနပါေသးသည္။
ၿပီးေတာ့မွ ျမဦးကသူ၏ မ်က္ႏွာကိုအသာခြာကာ ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ မ်က္ႏွာေလးကို စိမ္းစိမ္းေလးတစ္ခ်က္
ၾကည့္လိုက္ၿပီးေတာ့မွ သူ၏ႏႈတ္ခမ္းေတြက ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ ႏႈတ္ခမ္းလံုးလံုးေလးေတြေပၚသုိ႔ ဖိကပ္ကာစုပ္နမ္း
လိုက္ပါေတာ့သည္။ ႏွစ္ဦးစလံုး၏ အစိမ္းသက္သက္ရွိေလေသာ ေသြးသားတို႔သည္ ဟုန္းကနဲ ႏိႈးႂကြကာထ၍
လာခဲ့ရေခ်ၿပီ။ ဒီလိုနမ္းရင္းမွပင္ျမဦးသည္ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ ကုိယ္လံုးေလးကို တေျဖးေျဖးအိပ္ယာေပၚသို႔လွဲခ်ေပး
လိုက္ရင္းမွ ျမဦးသည္သူမ၏ ကိုယ္လံုးေလးကို တင္းၾကပ္စြာ ေပြ႔ဖက္ထားေနမိသလို ျမင့္ျမင့္ၾကည္ကလဲ ျမဦး၏
ကိုယ္လံုးႀကီးကိုအတင္းပင္သိမ္းႀကံဳး၍ ေပြ႔ဖက္ထားလိုက္မိပါသည္။
ၿပီးေတာ့လဲ အတုျမင္ အတတ္သင္ဆိုသလို ျမဦးသည္ သူဖိထားေလသည့္အတိုင္း သူ၏လက္ေတြက
အၿငိမ္မေနဘဲ ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ တကိုယ္လံုးကို ပြတ္သပ္ေန႐ုံမွ်မက တင္သားလံုးလံုး ေဖါင္းေဖါင္းေတြကိုပါ ဆုတ္
နယ္ေပးေနျပန္သည္။ ျမင့္ျမင့္ၾကည္မွာေတာ့ဘယ္လိုျဖစ္မွန္း သူမကိုယ္သူမပင္မသိ။ တကိုယ္လံုး ဖ်ဥ္းကနဲ ရွိန္းကနဲ
ခံစားေနရာမွ တကိုယ္လံုးအားအင္ေတြ ဆုတ္ေလွ်ာ့လာသလို ႏြမ္းနယ္လာေလသည္။ ျမဦးသည္ ျမင့္ျမင့္ၾကည္
ဝတ္ထားေသာ အက်ႌေလးေပၚမွ သူမ၏စူစူမို႔မို႔ ေ႐ႊရင္ႏွစ္မႊာကို ဖိကပ္ကာနမ္းေနသည္။ ၿပီးေတာ့မွ ျမဦးက ရင္ေစ့
အက်ႌေလးမွ ၾကယ္သီးေတြကိုတစ္လံုးခ်င္းျဖဳတ္ပစ္လိုက္သည္။
ျမင့္ျမင့္ၾကည္မွာေတာ့ပက္လက္ေလးလွန္ကာ ရီေဝေသာ မ်က္လံုးေလးမ်ားျဖင့္ ျမဦးကိုၾကည့္လွ်က္ေမာင့္
မ်က္ႏွာ တစ္ရြာထင္ ဆိုတာလို ျမဦးျပဳသမွ်ႏုရေတာ့မည့္ အသြင္ျဖင့္ ၿငိမ္သက္၍ ပက္လက္ေလးလွဲေနသည္။
သူမ၏ ကိုယ္လံုးေလးတစ္ခုလံုးမွာ ၿငိမ္သက္၍ေနေသာ္လည္း သူမ၏အတြင္းစိတ္မ်ားမွာ လႈပ္ရွားေနသည္
ဆိုသည္ကိုေတာ့ လက္ဖ်ားႏွစ္ဖက္ဆီမွာ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ား၏ လက္ဆစ္ေလးမ်ားကို တစ္ေဖ်ာက္ေဖ်ာက္
ခ်ိဳးေနသည္ကို ျမင္ရျခင္းျဖင့္ သိသာႏိုင္ေလသည္။ ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ ေဘာ္လီအက်ႌမွ ၾကယ္သီးမ်ားမွာအားလံုး ျပဳ
တ္ထြက္သြားခဲ့ၿပီးခ်ိန္တြင္ေတာ့ ျမဦးသည္သူမ၏ ေဘာ္လီအက်ႌေလးကို လွန္တင္လိုက္ေလရာ ေဖါင္းမို႔မို႔ေလးျဖင့္
သူမ၏ ႏို႔ေလးႏွစ္လံုးကို ျမင္ေတြ႔လိုက္ရစဥ္ခဏမွာပင္ျမဦးသည္ငံု႔၍အတင္းပင္စို႔ပါေတာ့သည္။
“အိုကနဲ” ျဖစ္သြားရေလေသာ ျမင့္ျမင့္ၾကည္ခမ်ာမွာေတာ့ခံစားရခက္လြန္းသျဖင့္သူမ၏ေက်ာျပင္ေလးကို
ေကာ့၍ေကာ့၍ ေပးေနမိ႐ုံမွတပါး တစ္ျခားဘာမွ် မတတ္ႏိုင္ေတာ့ေပ။ အဲ….တျခား သူမတတ္ႏိုင္တာ တစ္ခုက
ေတာ့၊ သြယ္လွ်ျဖဴေဖြးေလေသာ သူမ၏လက္ေလးႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ျမဦး၏ကိုယ္လံုးႀကီးကို ေပြ႔ဖက္ကာထားျခင္းပင္
ျဖစ္သည္။ သူမ၏မ်က္လံုးေလးေတြကလဲ စင္းေနေခ်ၿပီ။ ျမဦး၏လက္တစ္ဖက္က သူမ၏ခႏၶာကိုယ္ေပၚတြင္
ထက္ေအာက္စံုဆန္ပြတ္သပ္ေပးေနပါသည္။ သည္မွာပင္ ျမဦးက ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ ေပါင္တံႏွစ္ဖက္ကို တဖက္မွ
တဖက္သို႔ ကူးလိုက္သန္းလိုက္လုပ္ကာ ေပါင္ရင္းမွေပါင္ဖ်ားနားသို႔ပါ စံုဆန္ပြတ္ေပးေနပါသည္။ ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏
ေပါင္လံုးႀကီးေတြမွာ အၿငိမ္ေန၍မရေတာ့ပါ။ လႈပ္လႈပ္႐ြ႐ြပင္ျဖစ္ေနရေခ်ၿပီ။
ျမဦးသည္ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ ႏို႔အံုေလးေတြကိုတဖက္မွတဖက္သို႔ေျပာင္း၍စို႔ေပးေနရင္းကပင္ျဗံဳးကနဲႀကံဳး၍
ထလိုက္ရာမွသူမ၏ေပါင္ႏွစ္လံုးကိုဆြဲမကာတၿပိဳင္နက္တည္းမွာပင္သူသည္အက်ႌကိုမခၽြတ္ေတာ့ဘဲပုဆိုးခါးပံုစကို
ဆြဲျဖဳတ္ခ်လိုက္ရင္း သူမ၏ထဘီေလးကိုလည္း ခါးဆီသို႔လွန္၍တင္လိုက္ေလေတာ့သည္။
“ အို…ကိုဦး…ဘာ…ဘာလုပ္မလို႔လဲ….မလုပ္နဲ႔ေလ…အို…အဟင့္…”
ျမင့္ျမင့္ၾကည္တစ္ေယာက္ သည္မွ်အထိမရည္႐ြယ္ခဲ့႐ိုးအမွန္ပါ။ ဒီေလာက္ အထိလည္း အရဲစြန္႔ရန္
မရည္ရြယ္ခဲ့ေပ။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားေျပာဆိုသျဖင့္ ၾကားဖူးနားဝျဖင့္ စိတ္ကူးယဥ္၍ ရင္ခုန္မိခဲ့ေသာ္လည္း ဒီလိုကိုယ္
ေတြ႔ ႀကံဳလာျပန္ေတာ့ ထိတ္လန္႔၍ မရဲတာအမွန္ပင္။ လက္ေလးက သူမ၏ထဘီေလးကို လွမ္း၍ဆြဲကာ အတင္း
ဖံုးရင္း ကမန္းကတန္းျငင္းဆန္လိုက္ေပမဲ့လည္း မုန္ယိုေသာ ဆင္တေကာင္ပမာ ျဖစ္၍ေနေလေသာ ျမဦးကလဲ
လံုးဝ အေလွ်ာ့မေပးေတာ့သျဖင့္သူမ၏ျငင္းဆန္မႈမ်ားသည္အခ်ီးႏွီးျဖစ္ခဲ့ရေလသည္။
တခဏအတြင္းမွာပင္ျမဦးသည္သူမ၏ေျခေထာက္ေဖြးေဖြးေလး ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုကားလိုက္ရာ တဆတ္ဆတ္
ျဖစ္ေနေလေသာ သူ၏လီးတန္ႀကီးကိုျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ အေမႊးႏုေလးမ်ားစိမ္းေနကာ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးေလး ျဖစ္ေနေသာ
ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခုၾကားသို႔ေတ့ကာဖိသြင္းေနေလသည္။
“ အို…အို… ကို.. ကုိ….ဦး…”
ပထမဆံုး အေတြ႔အႀကံဳကလည္းျဖစ္၊ ရမက္ဆႏၵေတြကလဲ အဆမတန္ျပင္းထန္ ေနေလေတာ့ သူ၏
လီးတန္ႀကီးမွာ ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ တန္းတန္းမတ္မတ္ ဝင္၍မသြားဘဲ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသား
ႏွစ္ခုကိုဟိုေထာက္ဒီထိုး ျဖစ္ေနရသလိုေစာက္ပတ္ဝထိပ္နားရွိေစာက္ေစ့ေနရာေလးကိုလည္း လီးတန္ႀကီး ထိပ္က
ဖိ၍ဖိ၍ ထိုးေနေလေတာ့ ျမင့္ျမင့္ၾကည္တစ္ေယာက္မွာ ဆက္၍ ျငင္းဆန္ရန္ပင္သတိမရေတာ့ဘဲ ၾကက္သီးေတြ
တဖ်န္းဖ်န္း ထလွ်က္႐ွိရာ မထူးေတာ့ပါဘူး ဒီလိုဆိုရင္ ဘယ္လိုေနမလဲဟူေသာ အေတြးျဖင့္လက္တဲ့စမ္းရန္
ဆံုးျဖတ္လိုက္ရေပၿပီ။
ဟိုထိုးဒီေထာက္ျဖင့္ ျဖစ္ေနေလေသာ ျမဦး၏လီးတန္ႀကီးထိပ္က သူမ၏ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသား ႏွစ္ခု
အစပ္ေလးႏွင့္ ေစာက္ေစ့ေလးကိုပါ ဖိသိပ္ေနေတာ့ သူမ၏ရမၼက္စိတ္ေတြကို တမင္ပင္ထိုးဆြေနသလို ျဖစ္ေနၿပီး
ျမင့္ျမင့္ၾကည္သည္“အို” ကနဲ “အို”..ကနဲ ျဖစ္ကာတသိမ့္သိမ့္တုန္ေနရေလေတာ့သည္။ သူမ၏တကိုယ္လံုးသည္
ရွိန္းကနဲ ဖိန္းကနဲ ေႏြးကနဲ ေအးကနဲျဖင့္ ေယာက္ယက္ခတ္ေနရေလသည္။ ျမဦး၏နဖူးဆံစပ္တြင္လည္း ေခၽြးဥ
ေလးမ်ားစိမ့္၍ထြက္လာခဲ့ေလၿပီ။ျမဦးသည္ဟင္းကနဲသက္ျပင္းခ်ရာကသူ၏အက်ႌကိုဆြဲ၍ခၽြတ္ပစ္လိုက္ေလသည္။
ထိုေနာက္ သူ၏လက္တဖက္က သူမ၏ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသား ေဖါင္းေဖါင္းေလးမ်ားဆီသို႔ တံုရီစြာျဖင့္ လွမ္း
လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ မရဲတရဲျဖင့္ေဖါင္းအိေနေသာ ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္ခုကို အသာေလး
ျဖဲလိုက္ေတာ့သည္။
“ အို…. အကို…”
ျမင့္ျမင့္ၾကည္မွာ သူမ၏မ်က္လံုးေလးႏွစ္လံုးကို စံုမွိတ္လိုက္ရင္း သူမ၏မ်က္ႏွာေလးကိုလဲ တဖက္သို႔
ေစာင္းငဲ့ကာ လႊဲလိုက္ေလေတာ့သည္။ ေမႊးညႇင္းႏုေလးမ်ား စိမ္းျမျမျဖင့္ ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသား
ေဖါင္းေဖါင္းေလး ႏွစ္ခုျပဲဟသြားေလေသာအခါတြင္ေတာ့ နီရဲလွ်က္အထပ္ထပ္အလႊာလႊာပမာျဖစ္၍ေနေလေသာ
ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေလးမ်ားသည္ စိမ့္ထြက္ေနၿပီျဖစ္ေသာ ေစာက္ရည္ၾကည္ေလးမ်ားေၾကာင့္ ေျပာင္လက္
႐ႊမ္းစိုစြာျဖင့္ ထြက္ေပၚလာခဲ့ရေလသည္။ ထိပ္ဖက္တြင္ ေငါက္ေတာက္ေလးျဖစ္ေနေသာ ေစာက္ေစ့ေလးကလဲ
ရဲရဲနီ၍အသဲယားစဖြယ္ျဖစ္ေနေလသည္။
ေျပာင္တင္းကာ အရည္ၾကည္ေလးမ်ား စိမ့္၍ထြက္ေနေသာ ျမဦး၏လီးတန္ႀကီး ထိပ္ဖူးႀကီးသည္သူမ၏
ေစာက္ပတ္ဝ အတြင္းသားႏုႏုေလးမ်ားကိုပူေႏြးစြာျဖင့္ေတြ႔ထိလာေတာ့ေလသည္။ ျမင့္ျမင့္ၾကည္သည္အသက္ကို
ဝေအာင္ရႈလိုက္ရင္း ႏႈတ္ခမ္းေလးႏွစ္ခုကို တင္းတင္းေလးေစ့ကာ မာန္တင္းလိုက္မိသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ရမၼက္
ေဇာေတြျပင္းျပကာ စိတ္ေတြမထိန္းႏိုင္ေသာ ျမဦးသည္သူ၏လီးတန္ႀကီးကို ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ ေစာက္ေခါင္း ႏုႏုေလး
ထဲသို႔တအားပင္ဖိ၍ သြင္းလိုက္ေလသည္။
“ ျဗစ္…ျဗစ္…အား…အမေလး…. ေသပါၿပီ…. ကၽြတ္….ကၽြတ္…ကၽြတ္…”
ျမင့္ျမင့္ၾကည္မွာ သူမ၏ခါးေသးေသးေလးသာ ေကာ့တက္သြားသည္မဟုတ္။ သူမ၏ေက်ာျပင္သည္လည္း
ေကာ့၍တက္သြားရေလသည္။ ၿပီးေတာ့ ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ အသားေလးမ်ားသည္ တဆတ္ဆတ္တုန္၍ေနသည္။
သူမ၏ေစာေစာကေစာင္းငဲ့ထားေသာမ်က္ႏွာေလးကေတာ့ေမာ့၍လာေပမဲ့မ်က္ႏွာလွလွေလးမွာရႈံ႔မဲ့ေနေလသည္။
ျမဦးသည္ထိတ္ထိတ္ျပာျပာ ျဖစ္သြားၿပီး ေျခမကိုင္မိလက္မကိုင္မိျဖင့္ ဘာလုပ္လို႔လုပ္ရမွန္း မသိေအာင္
ျဖစ္ေနေလသည္။ ၿပီးေတာ့မွျမဦးသည္သတိရသြားၿပီး လီးတန္ႀကီးကိုဆြဲ၍ ခၽြတ္ေတာ့မယ္လုပ္ၿပီးမွမခၽြတ္ျဖစ္ေတာ့
ဘဲ လီးတန္ႀကီး တစ္ေခ်ာင္းလံုးကို ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ တဆံုးသြင္းလိုက္ကာ သူ၏ကိုယ္လံုးႀကီးကို
ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ ကိုယ္လံုးေပၚသို႔ ေမွာက္ခ်လိုက္ၿပီး သူမ၏ကိုယ္လံုးေလးကို ေထြးဖက္ကာ ႏို႔ေလးႏွစ္လံုးကို
ဘယ္ျပန္ညာျပန္စို႔ေနေလေတာ့သည္။
ေစာက္ေခါင္းထဲတြင္အေတာ္ပင္နာေအာင့္၍သြားေသာ ျမင့္ျမင့္ၾကည္သည္နဂိုကပင္ရမၼက္ထန္တဏွာႀကီး
ေသာ ဗီဇကပါလာ၍လားမသိ။ နာလြန္း၍ေအာ္ဟစ္ကာ ညီးတြားလိုက္ရေသာ္လည္း သူမ၏ေအာ္ဟစ္ညီးတြားသံ
ေလးအဆံုးတြင္ထိုကဲ့သို႔ေစာက္ေခါင္းထဲ နာက်င္၍ေအာင့္သြားကာ မခ်ိမဆန္႔ခံစား လိုက္ရသည္ကိုပင္ရင္ထဲတြင္
ေၾကနပ္သြားရသည္။ ထို႔ေနာက္တဆက္တည္းမွာပင္သူမ၏ခႏၶာကိုယ္တြင္းမွရမၼက္ေသြးမ်ားသည္ပို၍ျပင္းထန္စြာ
ထႂကြ လာရေလသည္။
အ႐ွက္တရားဆိုသည္ကေတာ့သူမ၏ရင္ထဲတြင္လံုးလံုးလ်ားလ်ား ပင္မရွိေတာ့ေပ။ၾကည့္ပါအံုး ႏို႔စို႔ေနေသာ
ျမဦးထံသို႔သူမ၏ႏို႔ေတြကိုပင္ေက်ာေလးေကာ့ကာ ေကာ့ကာျဖင့္ပင့္ကာေပးေနသလိုတတ္ကၽြမ္းမႈမရွိေသးသျဖင့္
သူမ၏ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ကားသထက္ကားကာ ေစာက္ပတ္ေလးကို ျမဦး၏ လီးတန္ႀကီးအရင္းသို႔ အတင္းပင္
ဖိကပ္ေပးေနမိေခ်သည္။ ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ လက္ေလးႏွစ္ဖက္ကေတာ့တဖက္ကျမဦး၏ ေက်ာျပင္ႀကီးကို သိမ္းႀကံဳး
ဖက္ထားၿပီး က်န္လက္တဖက္က ျမဦး၏ဦးေခါင္းမွဆံပင္ေတြကိုလက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားျဖင့္ထိုးသြင္းကာ အားမလို
အားမရျဖင့္ထိုးဖြ၍ေနေလသည္။
ျမဦးမွာ ျမင့္ျမင့္ၾကည္နာလြန္း၍ေအာ္သျဖင့္အရွိန္သတ္လိုက္ရေလသည္။ သူ၏စိတ္ေတြကေတာ့အဆမ
တန္ ရမၼက္ေတြ ထန္ေနရေလသည္။ လိုးခ်င္စိတ္ေတြ မ်ားလာေသာ ျမဦးက ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ အေျခအေနကို
ၾကည့္လိုက္သည္။ “နာေသးလား”ဟုေမးရန္စိတ္ထဲက ၾကံလိုက္ေပမဲ့လည္း ပါးစပ္ကေျပာမထြက္ျမင္ရေသာအေျခ
အေနကေတာ့ျမင့္ျမင့္ၾကည္တေယာက္နာက်င္ပံုမရေတာ့။
ျမဦး၏ေဆာင့္ခ်က္ေၾကာင့္အင့္ကနဲတခ်က္ျဖစ္သြားရေသာ္လည္း မာေၾကာလြန္းေသာ လီးတန္ႀကီးေၾကာင့္
သူမ၏ေစာက္ပတ္ အတြင္းသားေလးမ်ားမွာ အီဆိမ့္သြားရသလို ရင္ထဲတြင္လည္း ေက်နပ္သြားရသည္။ ျမဦး
ကလည္း ညႇာတာရေကာင္းမွန္း မသိဘဲအတင္းပင္ေဆာင့္လိုးေပေတာ့ရာ ေစာက္ပတ္အသစ္စက္စက္ေလးျဖင့္
အလိုးခံေနေသာ ျမင့္ျမင့္ၾကည္က နာက်င္မႈေတြကိုပူးတြဲခံစားေနရေပမဲ့လည္း ဒီလိုခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေဆာင့္တာကိုပင္
သူမစိတ္ထဲတြင္အားရေၾကနပ္ေနရေလသည္။
ျမဦးကေတာ့သူ၏ကိုယ္လံုးႀကီးကို သူမ၏ကိုယ္ေပၚမွႂကြကာ ေဘးတဖက္တခ်က္ဆီတြင္လက္ေထာက္၍
စိတ္ထင္တိုင္း ေဆာင့္ေနသျဖင့္ ျမဦး၏ေဆာင့္ခ်က္မ်ားမွာ အထူးပင္ျပင္းထန္လွကာ ႏွစ္ဦးစလံုးမွာ တခါဘူးကမွ
မႀကံဳခဲ့ဖူးေလေသာ ထူးျခားလွသည့္ အရသာကို တေမ့တေမာႀကီး ခံစားေနရေလသည္။ ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏စိတ္ထဲ
ရင္ထဲတြင္လည္း ျမဦးကိုခင္တြယ္သည့္စိတ္ခ်စ္တဲ့စိတ္မ်ားပို၍ ပို၍လာရသလို ျမဦးကလဲ ျမင့္ျမင့္ၾကည္အေပၚတြင္
ၾကင္နာစိတ္မ်ား ခ်စ္စိတ္မ်ား ပိုလာေလေတာ့သည္။
မၾကာလိုက္ပါေခ်။ ျမဦး၏လီးတန္ႀကီးက သူမ၏ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ အတင္းေဆာင့္ကာ လိုးသြင္းၿပီး ဖိကပ္
လိုက္ခ်ိန္မွာပင္ ျမင့္ျမင့္ၾကည္ကလဲ သူမ၏ေစာက္ပတ္ကို အတင္းပင္ေကာ့တင္ေပးကာ သူတို႔နွစ္ဦးလံုး၏ ခႏၶာ
ကိုယ္ႏွစ္ခုသည္တလြန္႔လြန္႔တြန္႔၍သြားရပါ ေလေတာ့သည္။
“ ၿပိဳင္တူၿပီးလွ်င္ေကာင္းႏိုင္ပါသည္”
ၿပီးပါၿပီ။ ။
No comments:
Post a Comment