" နာမွာ ေၾကာက္လုိ႔ " ( အစ/အဆံုး )

" နာမွာ ေၾကာက္လုိ႔  " ( အစ/အဆံုး )
°•°•°•°•°•°•°•°•°
ေရးသူ - မႏၲလာေမာင္ေမာင္တုတ္
#Creditသက္ဆိုင္သူအားလုံး
တင္ဆက္သူ  မိုးည

အခ်စ္၏အစကုိ သူ၀ုိးတ၀ါးျဖစ္ေနသည္။ အဘယ္ကဲ့သုိ႔ အဆင္ေျပေအာင္ျမင္သြားခဲ့သည္ကုိပင္ သူ
မမွတ္မိေတာ့ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ခဲ့သည္။ တစ္ရပ္ကြက္လုံး၏ သရဖူ အားကစားမယ္ေလး
““ရြယ္ရြယ္””ႏွင့္ အိမ္ေထာင္က်ခဲ့သည္ကုိ သူ႔အသုိင္းအ၀ုိင္းက အ့ံေၾသာၾက၏။ သုိ႔ေသာ္ ““ရြယ္””
ကဲ့သုိ႔ ေခ်ာေမာ ႏုပ်ိဳေတာင့္တင္းေသာ မိန္းကေလးကုိ မုိးေကာင္းမွ ခြန္ဂ်ာ အေဖကလဲ သေဘာတူ
ခဲ့သည္။ ႏွစ္ေယာက္စလုံး၏ သီးျခားကမၻာေလးတစ္ခုကုိ ပူးေပါင္းတည္ ေဆာက္ခဲ့ၾကပါသည္။
လြတ္ေသာ ငါးသည္ ႀကီးေလ့ရိွပါသည္။ သူႏွင့္ လက္ထပ္ၿပီး (၁)ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္မွာပင္ ရြယ္ရြယ္
ကြယ္လြန္သည္။ ရြယ္ရြယ္ အသက္ကငယ္ အရြယ္ကႏု အရပ္ပု၍ ညွပ္ရုိးက်ဥ္းေသာေၾကာင့္
ခေလးမေမြးႏုိင္ပဲ ကြယ္လြန္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ သူအရူးလုိပင္ ေဆာက္တည္ရာမရ ေလွ်ာက္သြားသည္။
ေတာင္ႀကီး အင္းေလး ပင္းဒယ ပုဂံ ေညာင္ဦး အစုံပင္။ ေရာက္ေလရာ၌ ကင္မရာတစ္လုံးႏွင့္ ဓါတ္ပုံ
ရုိက္ျဖစ္သည္။ ရြယ္ရြယ္ကဲ့သုိ႔ ႏုပ်ိဳေခ်ာေမာသမွ် စိတ္သေဘာထားျပည့္၀ေသာ မိန္းကေလးမ်ိဳးကုိလဲ
ထပ္မေတြ႔ေတာ့ဟု သူထင္သည္။ ဘက္စုံၿပီးျပည့္စုံေသာ မိန္းကေလးဟု ရြယ္ရြယ္ကုိ သူ
ျမင္ထားခဲ့သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ပင္ လြတ္သည္ငါး ႀကီးသည္ဟု ဆုိခဲ့ ျခင္းျဖစ္၏။ ႏွလုံးသား၏ ဆာေလာင္
မြတ္သိပ္မႈ ေ၀ဒနာကုိ ခါးစည္းခံရသည္။ ““အခ်စ္””ကုိ ေရငတ္သလုိ ဆာဆာေလာင္ေလာင္ရိွခဲ့သည္။
သုိ႔ေသာ္ သူသည္ ဘ၀ကုိ ေမ်ာခ်ျပစ္ရမွာကုိ အလြန္စုိးသည္။ ဤေ၀ဒနာ တစ္ခုတည္းက ဘ၀ကုိ
၀ါးၿမိဳဖုံးလႊမ္းသြားျခင္းကိုသူလုံး၀အျဖစ္မခံႏုိင္။ သည္စိတ္ေၾကာင့္လည္း သူလူ႔ေလာက ၌
ေအာင္ျမင္ေသာ ဓါတ္ပုံဆရာတစ္ေယာက္ အျဖစ္ ဘ၀ကုိ ခန္႔ညားစြာ ထူေထာင္ႏုိင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
သူႏွင့္အတူ ဘ၀တူ မုဆုိးဖုိအခ်ိဳ႕ကုိ သူေတြ႔သည္။ အရက္သမုဒၵရာအတြင္း၀ယ္ အေပါစား အပ်က္မ
ဟူေသာ ဒုိက္သေရာမ်ားႏွင့္ ““ေမ်ာ””ေနၾကသူေတြ ဒုႏွင့္ေဒး။ ဘ၀ကုိ သူက ေဒၚလာေစ်း တန္ဘုိး
ညိွယူသလုိ ျမွင့္ႏုိင္သမွ် ျမွင့္ထားခ်င္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း သူဓါတ္ပုံရုိက္ရာ၌ပင္ မိန္းကေလးမ်ား
ေအာက္ဒုိးေခၚလွ်င္ မလုိက္။ မိသားစုရွင္ျပဳ မဂၤလာေဆာင္လုိပဲြမ်ိဳးပဲ လက္ခံသည္။ ဘ၀ကုိ
အစြန္းအထင္းမခံလုိ။ ခ်စ္ေသာ ရြယ္ရြယ္ တစ္ေယာက္ သူ႔အနားမွာရိွေနသလုိပင္ သူအၿမဲ ခံစား
ေနရသည္။
““ေမာင္က အရက္ေသာက္တတ္ေနပလားကြယ္’’
ရြယ္ရြယ္အသံဟုပဲထင္သည္။ ကုိင္ထားေသာ အရက္ခြက္က စားပဲြေပၚသုိ႔ ျပန္က်သည္။
ရြယ္ရြယ္သည္ သူ႔ဘ၀ကုိ ထာ၀စဥ္ ထိန္းေက်ာင္းခဲ့ေသာ ဧကရီသခင္မေလးပဲျဖစ္ပါသည္။
““ေဟး ခြန္ဂ်ာ ဟား ဘယ္လုိလဲကြ ပိန္လွ ခ်ည္လား””
““ထက္ေက်ာ္””ဆုိသည့္ ေကာင္က ခြန္ဂ်ာႏွင့္ ေက်ာင္းေနစဥ္ကတည္းက ခင္သည္။
““ေဆးေလးဘာေလး စားစမ္းပါအုံး ခြန္ဂ်ာရာ။ မင္းေဆာ္ေတြ နင္းကုိင္ၿပီး ေဆးမသုံးဘူးထင္တယ္””
ျမင္းသမားက စကားထဲမွာ ျမင္းဥပမာပဲ ေပး တတ္သလုိ ႏြားသမားကလည္း စကားဥပမာ ႏြားမပါ
မႏၲလာေမာင္ေမာင္တုတ္
အခ်စ္၏အစကုိ သူ၀ုိးတ၀ါးျဖစ္ေနသည္။ အဘယ္ကဲ့သုိ႔ အဆင္ေျပေအာင္ျမင္သြားခဲ့သည္ကုိပင္ သူ
မမွတ္မိေတာ့ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ခဲ့သည္။ တစ္ရပ္ကြက္လုံး၏ သရဖူ အားကစားမယ္ေလး
““ရြယ္ရြယ္””ႏွင့္ အိမ္ေထာင္က်ခဲ့သည္ကုိ သူ႔အသုိင္းအ၀ုိင္းက အ့ံေၾသာၾက၏။ သုိ႔ေသာ္ ““ရြယ္””
ကဲ့သုိ႔ ေခ်ာေမာ ႏုပ်ိဳေတာင့္တင္းေသာ မိန္းကေလးကုိ မုိးေကာင္းမွ ခြန္ဂ်ာ အေဖကလဲ သေဘာတူ
ခဲ့သည္။ ႏွစ္ေယာက္စလုံး၏ သီးျခားကမၻာေလးတစ္ခုကုိ ပူးေပါင္းတည္ ေဆာက္ခဲ့ၾကပါသည္။
လြတ္ေသာ ငါးသည္ ႀကီးေလ့ရိွပါသည္။ သူႏွင့္ လက္ထပ္ၿပီး (၁)ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္မွာပင္ ရြယ္ရြယ္
ကြယ္လြန္သည္။ ရြယ္ရြယ္ အသက္ကငယ္ အရြယ္ကႏု အရပ္ပု၍ ညွပ္ရုိးက်ဥ္းေသာေၾကာင့္
ခေလးမေမြးႏုိင္ပဲ ကြယ္လြန္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ သူအရူးလုိပင္ ေဆာက္တည္ရာမရ ေလွ်ာက္သြားသည္။
ေတာင္ႀကီး အင္းေလး ပင္းဒယ ပုဂံ ေညာင္ဦး အစုံပင္။ ေရာက္ေလရာ၌ ကင္မရာတစ္လုံးႏွင့္ ဓါတ္ပုံ
ရုိက္ျဖစ္သည္။ ရြယ္ရြယ္ကဲ့သုိ႔ ႏုပ်ိဳေခ်ာေမာသမွ် စိတ္သေဘာထားျပည့္၀ေသာ မိန္းကေလးမ်ိဳးကုိလဲ
ထပ္မေတြ႔ေတာ့ဟု သူထင္သည္။ ဘက္စုံၿပီးျပည့္စုံေသာ မိန္းကေလးဟု ရြယ္ရြယ္ကုိ သူ
ျမင္ထားခဲ့သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ပင္ လြတ္သည္ငါး ႀကီးသည္ဟု ဆုိခဲ့ ျခင္းျဖစ္၏။ ႏွလုံးသား၏ ဆာေလာင္
မြတ္သိပ္မႈ ေ၀ဒနာကုိ ခါးစည္းခံရသည္။ ““အခ်စ္””ကုိ ေရငတ္သလုိ ဆာဆာေလာင္ေလာင္ရိွခဲ့သည္။
သုိ႔ေသာ္ သူသည္ ဘ၀ကုိ ေမ်ာခ်ျပစ္ရမွာကုိ အလြန္စုိးသည္။ ဤေ၀ဒနာ တစ္ခုတည္းက ဘ၀ကုိ
၀ါးၿမိဳဖုံးလႊမ္းသြားျခင္းကိုသူလုံး၀အျဖစ္မခံႏုိင္။ သည္စိတ္ေၾကာင့္လည္း သူလူ႔ေလာက ၌
ေအာင္ျမင္ေသာ ဓါတ္ပုံဆရာတစ္ေယာက္ အျဖစ္ ဘ၀ကုိ ခန္႔ညားစြာ ထူေထာင္ႏုိင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
သူႏွင့္အတူ ဘ၀တူ မုဆုိးဖုိအခ်ိဳ႕ကုိ သူေတြ႔သည္။ အရက္သမုဒၵရာအတြင္း၀ယ္ အေပါစား အပ်က္မ
ဟူေသာ ဒုိက္သေရာမ်ားႏွင့္ ““ေမ်ာ””ေနၾကသူေတြ ဒုႏွင့္ေဒး။ ဘ၀ကုိ သူက ေဒၚလာေစ်း တန္ဘုိး
ညိွယူသလုိ ျမွင့္ႏုိင္သမွ် ျမွင့္ထားခ်င္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း သူဓါတ္ပုံရုိက္ရာ၌ပင္ မိန္းကေလးမ်ား
ေအာက္ဒုိးေခၚလွ်င္ မလုိက္။ မိသားစုရွင္ျပဳ မဂၤလာေဆာင္လုိပဲြမ်ိဳးပဲ လက္ခံသည္။ ဘ၀ကုိ
အစြန္းအထင္းမခံလုိ။ ခ်စ္ေသာ ရြယ္ရြယ္ တစ္ေယာက္ သူ႔အနားမွာရိွေနသလုိပင္ သူအၿမဲ ခံစား
ေနရသည္။
““ေမာင္က အရက္ေသာက္တတ္ေနပလားကြယ္’’
ရြယ္ရြယ္အသံဟုပဲထင္သည္။ ကုိင္ထားေသာ အရက္ခြက္က စားပဲြေပၚသုိ႔ ျပန္က်သည္။
ရြယ္ရြယ္သည္ သူ႔ဘ၀ကုိ ထာ၀စဥ္ ထိန္းေက်ာင္းခဲ့ေသာ ဧကရီသခင္မေလးပဲျဖစ္ပါသည္။
““ေဟး ခြန္ဂ်ာ ဟား ဘယ္လုိလဲကြ ပိန္လွ ခ်ည္လား””
““ထက္ေက်ာ္””ဆုိသည့္ ေကာင္က ခြန္ဂ်ာႏွင့္ ေက်ာင္းေနစဥ္ကတည္းက ခင္သည္။
““ေဆးေလးဘာေလး စားစမ္းပါအုံး ခြန္ဂ်ာရာ။ မင္းေဆာ္ေတြ နင္းကုိင္ၿပီး ေဆးမသုံးဘူးထင္တယ္””
ျမင္းသမားက စကားထဲမွာ ျမင္းဥပမာပဲ ေပး တတ္သလုိ ႏြားသမားကလည္း စကားဥပမာ ႏြားမပါ
လွ်င္မၿပီးေခ်။ ၾကက္သမား အရက္သမားသည္လည္း ဤနည္းအတုိင္းပင္။ ထင္ေက်ာ္ဆုိသည့္
ေကာင္က ခြန္ဂ်ာကုိ ပိန္သြားသည္မွာ မိန္းမလုိက္စား၍ဟုဆုိသည္ သူကုိယ္တုိင္က မိန္းမ
လုိက္စားသူေပကုိး။
““ေအးကြာ မင္းပဲ ေဆးနည္းေလးဘာေလး လုပ္ခဲ့ပါအုံး””
““လုပ္စမ္းပါ ၀န္ခံစမ္းပါ ဟဲဟဲ ပိန္တာ က်န္းမာ ေရးအရ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္၇ိွလုိ႔ကြ ..ဟဲဟဲ””
ထင္ေက်ာ္ ဆရာႀကီးလုပ္ေနသည္ကုိ ခြန္ဂ်ာ ၿပံဳး၍ပဲၾကည့္သည္။ ခြန္ဂ်ာ့ကုိယ္ ခြန္ဂ်ာ အသိဆုံး။
““မင္းလာတဲ့ကိစၥ””
““ငနဲမေလးတစ္ေယာက္ကုိ စေတပုံ ရုိက္ခ်င္လုိ႔ကြ””
““ဟ ..ငါမွ ဖက္ရွင္မရုိက္တာ””
““ေအးပါ ငါသိပါတယ္ အခုဟာက ဖက္ရွင္သက္သက္ မဟုတ္ ဖူးဟ မင္း ပြမဲ့ဂြင္ပါကြ””
““ငါ စိတ္မ၀င္စားဘူး ထက္ေက်ာ္””
““၀ွား မင္းကလဲ နားေ၀းလုိက္တာ ေဆာ္ ေလးက အစိမ္းသက္သက္ ““ပါကင္”” အသစ္ကေလးကြ
ငါက အခုမွ ပႏၷက္ရုိက္ၿပီး ခ်စ္ဘုိ႔စဥ္းစားေနတာ .. လုပ္စမ္းပါ””
ထက္ေက်ာ္က အတင္းအၾကပ္ႀကီး မေျပာစဖူးေျပာသည္။ ခြန္ဂ်ာက ေခါင္းကုိသာ တြင္တြင္ခါ
ေနမိသည္။
““မင္း မနစ္နာေစရပါဘူး ခြန္ဂ်ာ””
““ေကာင္မ ေလးဘက္ကေတာ့ နစ္နာစရာေတြျဖစ္လာမယ္ထင္ တယ္ ထက္ေက်ာ္။ သြားပါကြာ
ကင္မရာမင္း တစ္ ေယာက္ေလာက္ရွာလုိက္ပါ ..ေနာ္””
ထက္ေက်ာ္ကခြန္ဂ်ာ့ကုိ ေရေနသတၱ၀ါ တစ္ေကာင္ ကုန္းေပၚတက္လာသလုိ ထူးထူးဆန္းဆန္း
ၾကည့္သည္။ ၿပီးေတာ့ မဲ့ၿပံဳးေလး တစ္ခ်က္ၿပံဳးသည္။
““ရပါတယ္ စိတ္ဓါတ္ေလးေတြ သိရတာေပါ့””
သည္စကားလုံးကလည္း သည္ေခတ္မွာ အေတာ္ေလး ေဖါေဖါသီသီ သုံးၾကသည္။ ခြန္ဂ်ာက မ်က္ခုံး
ပင့္ၾကည့္သည္။ ပါးရုိးမ်ားတင္းသြားသည္။
““သိရင္လဲ သြားေတာ့ ထက္ေက်ာ္””
““ဟား ဟားရပါတယ္ ရပါတယ္””
ထက္ေက်ာ္ရယ္ရင္း ခြန္ဂ်ာ့ကုိ ေက်ာခုိင္းထြက္ ခြာသြားသည္။ ဆုိင္ေရွ႕အေရာက္ ဟြန္ဒါဆုိင္ကယ္ကုိ
တက္ခြၿပီးမွ ““ခြန္ဂ်ာ ေအးေအးေဆးေဆးမွ လာခဲ့ အုံးမယ္””
လက္အိတ္စြပ္ထားေသာ လက္တစ္ဖက္ကုိဟန္ပါပါျဖင့္ ၀ဲျပကာ ဟြန္ဒါေလးကုိ ““ရိွပ္””ကနဲ
ေမာင္းထြက္သည္။ ခြန္ဂ်ာ မ်က္ေစ့အစုံကုိ မိွတ္ရင္း စိတ္မ်ားကုိ ေလ်ာ့ခ်လုိက္၏။ သူ စိတ္မွ
ေကာင္းေသးရဲ႕လားဟုေတြး၏။
အခ်ိန္ကာလသည္ အမွတ္မဲ့တင္ ျပစ္ထား လုိက္လ်င္ အႀကီးထြားျမန္လြန္းေသာ သစ္တစ္ပင္ႏွင့္
တူသည္။ ““သူ႔နံမယ္က ၀ုိင္းအုံခ်စ္ တဲ့”” မ်က္လုံးသည္ ၀ုိင္း၀ုိင္းလည္သြားသည္။ အသက္ကုိ
ေအာင့္ထားမိသျဖင့္ ႏွလုံးခုံသံကုိနားကျပန္ၾကားေနမိသည္။ ေမာလုိက္ေသာ ရင္မွ တုံေသာ ႏွလုံး
အညွာသည္ ျပဳတ္ေႂကလုလု ျဖစ္သြား သည္။
““၀ုိင္း ကုိ အသိအမွတ္ျပဳပါေနာ္””
လက္ဖ၀ါးႏုႏုေလးက ခြန္ဂ်ာလက္ကုိ ေႏြးေႏြးေလးဆုတ္ကုိင္ကာ အထက္ေအာက္ လႈပ္ရမ္းသည္။
ခြန္ဂ်ာလက္ေမာင္းႀကီးက ေက်ာက္ရုပ္ လက္လုိပင္ မာ ေတာင့္ေနသည္။
““ဒါ ၀ုိင္းေတြ႕ခ်င္တဲ့ဓါတ္ပုံဆရာ ခြန္ဂ်ာ”” ထက္ေက်ာ္က အႏုိင္ရတုံး ႀကိဳး၀ုိင္းေဒါင့္မွာ ပိတ္ၿပီး
အလဲထုိးႏုိင္ရန္ ႀကိဳးစားသည္။ ခြန္ဂ်ာ ေဒါင့္မွာ ကပ္သြားသည္။ ““ရြယ္ရြယ္””လုိပင္ မ်က္၀န္းေလးေတြ
ျပာလဲ့ေန သည္။ မ်က္သားျပာျပာေလးအထဲ မွဲ႕ေလး တစ္လုံး။ ပါးပါးလွပ္လွပ္ အထက္
ႏႈတ္ခမ္းေလးႏွင့္ တဲြတဲြဖူးဖူး ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးကလည္း ရြယ္ရြယ္ႏွင့္ တေထရာ တည္း။
ပါးျပင္မုိ႔မုိ႔ေလးမ်ားေအာက္ ေျပဆင္းေသာ ႏႈတ္ ခမ္းစြန္းတြင္ အပ္ဖ်ားသာသာ ပါးခ်ိဳင့္ေလးႏွစ္ခုက
ထင္ထင္ရွားရွား ““ထင္း””ေနေသာ ႏွာတန္ေလး အထက္ မွ နက္ေမွာင္ ထူထဲေသာ မ်က္ခုံးတန္း
ထူထူေလးက အလယ္၌ ဆက္ေတာ့မေယာင္။ ခြန္ဂ်ာ ႀကိဳး၀ုိင္းေဒါင့္ ကပ္သြားရုံမွ်မက မထုိးရခင္
ဒူးေတြ ညႊတ္ေခြလာသည္။ ေပ်ာ့တဲြေသာ ခႏၶာကုိယ္ႂကြက္သားေလးမ်ားက ဘာတစ္ ခုမွ
လႈပ္လုိ႔ရွားလုိ႔မရခ်င္ေတာ့..။
““ဟိတ္ ဆရာကလဲ ၾကည့္လုိက္တာ””
““၀ုိင္း””က အရွက္အရယ္ေလးႏွင့္ ခြန္ဂ်ာလက္ကုိခါ၏။
““ဒါ ဒါ အႏု ပညာမ်က္စိနဲ႔ၾကည့္တာပါ .. ေနာ ဟဲဟဲ””
အ့ံေအာ ရင္ခုံျခင္း ေနာက္မွ ညစ္ေထးေသာ ေဒါသစိတ္က ေနာက္က်ိစြာ ေထြးယွက္သြားသည္။
ထက္ေက်ာ္သည္ ခြန္ဂ်ာ့ကုိ ““ဘယ္ႏွယ္ရိွစ”” ဟူေသာ အၿပံဳးခန္႔ခန္႔ျဖင့္ မ်က္လုံးေမွးၾကည့္ကာ
စီးကရက္ တစ္လိပ္ကုိ ထုတ္ခါ ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားမွာ ေတ့လုိက္သည္။ သူ““ဟင္း””ကနဲ သက္ျပင္းခ်ကာ
စားပဲြကုိ လက္ေထာက္၍ ေခါင္းကုိ ေအာက္စုိက္လုိက္ၿပီး စိတ္ကုိေလ်ာ့၏။
““တစ္ေယာက္နဲ႔ အ၇မ္းတူေနတယ္”” သူ႕ဖါသာ တစ္ေယာက္ထဲ ေရရြတ္သလုိေျပာလုိက္ျခင္းေၾကာင့္
““၀ုိင္း””ႏွင့္ ထက္ေက်ာ္ သဲသဲကဲြကဲြ မၾကားလုိက္။
““မင္း အခ်ိန္ရရင္ သူ႔ကုိ နဲနဲလုပ္ေပးစမ္းပါ ခြန္ဂ်ာ””
““အာ အဟင့္ ကုိထက္စကားႀကီးကလဲ ဘာမွန္း မသိ””
““၀ုိင္း””က ေခါင္းေလးငုံ႕လ်က္ လက္ႏွစ္ဖက္ကုိ ေပါင္ၾကားသုိ႔သြင္းကာ ပြတ္သပ္ရင္းေျပာသည္။
““အဲ ဟုတ္ပါရဲ႕ တစ္မ်ိဳးႀကီးျဖစ္သြားတယ္။ အဟဲ လုပ္စရာရိွရင္ လုပ္ရမွာက ငါ့တာ၀န္ပဲ ဟား ဟား””
”” ၾကည့္ပါလား ကုိထက္ ပါးစပ္ေနာ္ စည္းမရိွဘူး””
““၀ုိင္း”” က ႏႈတ္ခမ္းစူၿပီး မ်က္ေစာင္းထုိးသည္။ ထုိမ်က္ေစာင္း ေလးထဲ၌ ““အခ်စ္””ေငြ႕ေလးမ်ား
ယွက္သန္းေနသည္ကုိ ေတြ႕ရ၏။ ခြန္ဂ်ာ့ရင္၌ တစ္စုံတစ္ရာ မတင္မက်ႀကီး ခံစားလုိက္ရသည္။
““ကုိထက္”” တဲ့ ၀ုိင္းႏွင့္ ထက္ေက်ာ္တုိ႔အေျခအေနဘယ္အထိေရာက္ေနၿပီးၿပီလဲ… ထက္ေက်ာ္လုိ
ေကာင္စားႏွင့္ တနဂၤေႏြတပတ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ တဲြၿပီးေသာ မိန္းခေလးတစ္ေယာက္အဘုိ႔
ခေလးမ်ား ေျပာသလုိ ““ပြမ္ ..ပြမ္””ျမည္ၿပီး ေလာက္ၿပီ။ ဂိန္း မဂိန္းကေတာ့ မေသခ်ာ။ ထက္ေက်ာ္က
လက္က်ေျပာင္သည္။ ျမန္ သည္။ တင္းရင္း မာက်စ္ေနေသာ ““၀ုိင္းအုံခ်စ္””ဆုိေသာ ေကာင္မေလးကုိ
ရွားရွားပါးပါး သူဘယ္ကမ်ား ရွာေဖြ ေတြ႕ရိွလာေလသည္မသိ။ ခြန္ဂ်ာကေတာ့ သေမ်ာေနသလုိလုိ
မေက်နပ္သလုိလုိႀကီး ခံစားရသည္။ မနာလုိ ျခင္းမဟုတ္သည္ကေတာ့ေသခ်ာသည္။
““ကဲ..ခြန္ဂ်ာ လုပ္ကြာ တစ္ပုံႏွစ္ပုံေလာက္””
ဘာပဲေျပာေျပာ သည္မွာဘက္၌ ထက္ေက်ာ္က ရင့္မာေနသည္ဟုေတာ့ ခြန္ဂ်ာ ရွက္ရွက္ႏွင့္
၀န္ခံရသည္။ ခြန္ဂ်ာမလုပ္ခ်င္ဘူးဟု ဆုံးျဖတ္ထားေသာ အလုပ္ကုိ ထက္ေက်ာ္က ရေအာင္ကုိ
ခုိင္းျပသြားခဲ့ ျခင္းေၾကာင့္ပင္။ ““ကုိနီကာ”” ကင္မရာ အေပါစားေလးတစ္လုံးႏွင့္ ပင္းတက္(စ္)
ကင္မရာႀကီး အေ၀းၾကည့္မွန္ဘီလူးဆုိက္ ဒုံပါေသာ ကင္မရာဗူးကုိ ယူ၍ ျမက္ခင္းျပင္၌ ထြက္ရုိက္
ျဖစ္ၾကသည္။ ““၀ုိင္း”” မ်က္ႏွာအလွကုိ သူက ဦးစားေပး၍ ၃ခ်ိဳး ၁ ခ်ိဳး မ်ားမ်ားယူရုိက္သည္။
ဓါတ္ပုံရုိက္ရင္း ““၀ုိင္း”” မ်က္ႏွာသန္႔သန္႔စင္စင္ေလးကုိ ရင္တခုံခုံႏွင့္ သူၾကည့္ရသည္။ ၀ုိင္း အၿပံဳး
ႏဲြ႔ႏဲြ႔ေလးမ်ားကုိလဲ ရင္တလွပ္လွပ္ႏွင့္ ရင္ဆုိင္ရသည္။ လက္ေမာင္းတစ္ဖက္ကုိ ပင့္ေျမွာက္လ်က္
ေဘးေစာင္း အေနအထားမွ ၿပံဳးၾကည့္ေသာဟန္သည္ ရင္သား က်စ္က်စ္မုိ႔မုိေလးမ်ားကုိ
၀ါႂကြားေနသေယာင္ ေပၚလြင္သည္။ ၃ ခ်ိဳး ၂ ခ်ိဳးယူထားေသာ လက္ႏွစ္ဖက္ ေနာက္ ျပစ္ကာ ခါးေလး
ေရွ႕ုကိုင္းထားေသာ ပုံက ေရာ့ အင့္နမ္း ဟု မခုိ႔တစ္ရုိ႕ေလး ခ်စ္သူကုိမူေနေသာ ပုံမ်ိဳး။ လွပ ႏုနယ္၏။
ပါးမုိ႔မုိ႔ေလးကုိ ေရွ႕သုိ႔ တုိးေပးထားသေယာင္။
““ထုိင္ၿပီး ရုိက္အုံးမယ္ ေနာ္””
၀ုိင္းက လိပ္ျပာေရာင္စုံေလး တစ္ေကာင္ႏွယ္ ၀ဲပ်ံလူးလာကာ သြက္လက္ဖ်တ္လတ္လြန္းေနသည္။
ေက်ာေပးသည္ ေခါင္းကေလးခ်ည္း ငဲ့ေစာင္း ၾကည့္သည္ ခြန္ဂ်ာကလည္း ဘာသြက္သလဲ မေမးႏွင့္
ဤပုံကုိ အမိအရ ဖမ္းသည္။ ဖလက္(ရ္ွ)ဂမ္းဟုေခၚေသာ လ်ပ္တစ္ပ်က္ လွ်ပ္စီးေရာင္သည္
ထစ္ၿခံဳးေနေသာ မုိးေကာင္းကင္မွ လွ်ပ္စစ္မ်ားႏွယ္ အဆက္မျပတ္ တ၀င္း၀င္း လက္လ်က္ရိွသည္။
““ထုိင္ၿပီ ဆရာ””
၀ုိင္းကသူ႔ကုိ ေလးေလးစားစား ဆရာဟုေခၚသည္။ထမီေအာက္စသည္ တင္ပါးေအာက္၌ လုံး၀ ပုံပိ
ေနကာ အထက္က ဟုိက္က်ေနေသာ ထမီစေလးက ဆီးခုံမဲမဲက်င္က်င္ေလးကုိ မလုံမလဲ တစ္၀က္
တပ်က္သာသည္။ သူက၀ုိင္း ဒူးေလးႏွစ္ဖက္ပူးကာ ေျခဖ်ားေလး ကဲြၿပီး ေနာက္သုိ႔ လက္တစ္ဖက္
ေထာက္ တစ္ဖက္ဒူးေပၚတင္ထားေသာ ထုိင္ပုံကုိ မဆုိင္းမတြ မျပဳမျပင္ပဲ ဖ်တ္ကနဲ ရုိက္သည္။
““ဟင္ ..”” သူ႔မ်က္လုံးျပဴးသြား သည္။ သူ႔မ်က္လုံးမ်ားက ဓါတ္ပုံရုိက္ေနက်မုိ႔ ကင္မရာ လုိပင္
ပုံေသဖမ္းက်န္ရစ္ေသာအေလ့အက်င့္ရေနသည္။ ၀ုိင္းအုံခ်စ္ထုိင္ေနေသာ ျမက္ခင္းေလး
၀န္းက်င္သည္ ျပန္႔ျပဴးညီညာသည္။ ျမက္ခင္းညီညီေပၚ၌ ၀ုိင္းကာ ဒူးႏွစ္ ဖက္ကုိ အဂၤလိပ္အကၡရာ
““ေအ””သ႑ာန္ ဒူးႏွစ္လုံးကုိ အထက္မွပူးသည္။ ေျခႏွစ္ဖက္က ေအာက္ဖက္တြင္ တစ္ေတာင္
နီးပါးခန္႔ကုိ ကဲြျပားကြာေ၀းသည္။ ရုတ္ခ်ည္းထုိင္ခ်ကာ လ်ပ္တပ်က္ရုိက္လုိက္ေသာ ကင္မရာ
မီးေရာင္၌ ၀ုိင္း၏ ထမီစေလး ဟ ေနသည္ကုိ ခြန္ဂ်ာေတြ႔လုိက္သည္။ ႏွလုံး သားက ရုိင္းစုိင္းစြာ
ထုိင္းကနဲ ျမည္သည္။ ေဖြးေဖြးႏုေသာ ၀ုိင္း ၏ အတြင္းသား ၀င္း၀င္းေလးမ်ားကုိ ခြန္ဂ်ာ့သိန္းငွက္
မ်က္လုံးမ်ားက အပီအျပင္ေတြ႔လုိက္အုပ္မိသြားသည္။ ေစာက္ပတ္ ျပည့္ျပည့္တင္းတင္းေလးကုိ တမင္
တကာ မီးထုိးရုိက္ထားသလုိ ထင္ထင္ျပတ္ျပတ္ ေပၚလြင္စြာရလုိက္၏။ ခြန္ဂ်ာသည္ မလုံမလဲႏွင့္
ထက္ေက်ာ္ မ်က္ႏွာကုိ လွမ္းၾကည့္၏။ ထက္ေက်ာ္က စီးကရက္ကုိ ႏႈတ္ခမ္းမ်ား၌ တဲြေလာင္း ခ်ိပ္ဆဲြ
ဖြာရိႈက္ရင္း ေက်နပ္စြာသူ႔ကုိ မ်က္လုံးေမွး၍ ျပဴးၾကည့္သည္။ ထက္ေက်ာ္ လက္၀ဲလက္ေကာက္၀တ္မွ
ဟမ္း(မ္)ခ်ိန္း အေရာင္က ခြန္ဂ်ာမ်က္လုံးကုိ စူးကနဲ အေရာင္ဟပ္လုိက္သည္။ ၀ုိင္း၏ ေနာက္ေက်ာ
ခပ္ေစာင္းေစာင္းတြင္ ေရာက္ေနေသာ ထက္ေက်ာ္တစ္ေယာက္ ၀ုိင္းအုံခ်စ္ေအာက္စလြတ္သြားသည္
ကုိ မသိလုိက္သလုိ ဤပုံကုိ အမိအရ ဖမ္းမိသြားသည္ကုိလဲ ရိပ္မိဟန္မတူ။ ခြန္ဂ်ာ ဖါသာ
တစ္ေယာက္ထဲသာ မလုံမလဲျဖစ္ရ၏။ ကင္မရာလဲလုိက္ ရုိက္လုိက္ႏွင့္ ဖလင္တစ္လိပ္ေက်ာ္ေက်ာ္
ျဖဳန္းတီးၿပီးေနာက္ ၀ုိင္းအုံခ်စ္ ေက်နပ္သြားသည္။
““တစ္ပုံမွ မပ်က္ပါဘူးေနာ္ ဆရာ””
““ကူးၾကည့္မယ္ေလ””
စကားသာေျပာေနရေသာ္လည္း ခြန္ဂ်ာအသံမ်ားကတုံရီေနေၾကာင္း ကုိယ့္ဖါသာသိသည္။ မ်က္စိ
သူငယ္အိမ္အတြင္း၌လည္း မုိ႔မုိ႔ေဖါင္းေဖါင္း လြတ္လြတ္ကၽြတ္ကၽြတ္ေတြ႔လုိက္ရေသာ ေစာက္ဖုတ္
တင္းတင္း က်စ္က်စ္ကုိ စဲြထင္ေနသည္။ မ်က္လုံး အိမ္အတြင္း ထင္က်န္ရစ္ေသာထုိပုံရိပ္ကုိ သူက
မ်က္ေစ့မိွတ္ခါ ညွစ္ထုတ္ျပစ္သည္။ ေပ်ာက္မသြား။
““သုိင္းက်ဴးေနာ္ ခြန္ဂ်ာ ေနာက္တစ္ရက္ ႏွစ္ရက္ေလာက္ဆုိလာခဲ့မယ္ ရမလား””
““လာၾကည့္ေလ ကူးခုိင္းထားမယ္””
““ဒါေၾကာင့္ကုိထက္ကုိေျပာတာ ဆရာက သေဘာေကာင္းမဲ့ရုပ္ပါလုိ႔ ေနာ .. ဆရာ . ဟင္းဟင္း””
““၀ုိင္းအုံခ်စ္””ဆုိေသာ ရွားရွားပါးပါး ေကာင္မေလး၏ တရင္းတႏွီးႏႈတ္ဆက္စကားကုိ ညီမွ်ေသာ
ရင္းႏွီးမႈႏွင့္သူ မတုံ႔ျပန္မိ။ မ်က္ႏွာကုိလဲ စူးစူးစုိက္စုိက္ ျပည့္၀စြာ မၾကည့္ျဖစ္။ အဟင္း ကနဲ
ရယ္သံလုိလုိ သက္ျပင္းခ်သံလုိလုိ လည္ေခ်ာင္းထဲမွ အသံ တစ္သံကုိ ထုတ္ရင္းသာ ၿပံဳးျပလုိက္သည္။
ရင္ေတြခုန္ေနဆဲကုိး။
““အဲဒီေလာက္ႀကီးမၾကမ္းနဲ႔ကြာ .. နာတယ္””
ပူကနဲ နားထဲတုိး၀င္လာေသာ အသံေၾကာင့္ ေျခအစုံကုိ ဖ်တ္ကနဲ ရပ္လုိက္ရသည္။
““ဘြတ္ စြပ္ ဘြတ္ ဘြပ္ စြပ္ စိြ ႁပြတ္””
““ဟုိ႔ အုိး အုိး ကၽြတ္ကၽြတ္ အရမ္းၾကပ္တာပဲ ကြယ္””
““နာေရာ နာေသးလား ဟင္”“
““အ အ အခုန ေလာက္ေတာ့ မနာေတာ့ဘူး””
သုံးထပ္သား ခန္းစည္းေလးအတြင္းမွ တီးတုိးသံေလးမ်ားကုိ သူ႔နားက သဲသဲ ကဲြကဲြၾကားေနရသည္။
““ေကာင္းလုိက္တာ အင္း အင္း အင့္ အင့္””
ဒါ ထက္ေက်ာ္အသံ သူမွတ္မိသည္။ ေကာင္မေလးအသံက မပီမသ ဗလုံးဗေထြးႏွင့္ ညီးတြားသံ
တုိးတုိးေလး စုပ္သပ္ေနသံေလာက္သာ ထြက္ေပၚေနရာ မသဲကဲြ။ ၀ုိင္းခ်စ္အုံဆုိေသာ ခေလးမေလးပင္
ျဖစ္ေနေလသလား။ ခြန္ဂ်ာ့ရင္သည္ အတုိင္းအဆမဲ့စြာ တုံရီလႈပ္ရွားလာ၏။ လက္ထဲမွ ကူးၿပီးသား
ဓါတ္ပုံအိတ္ကုိစားပဲြေပၚ အသာခ်ထားကာ အခန္းတြင္းသုိ႔ တံခါးကုိဟလ်က္ေခ်ာင္းၾကည့္လုိက္သည္။
““ျမန္ျမန္လုပ္ အစ္ကုိရယ္ မၿပီးေသးဘူးလား””
““ၿပီးေတာ့မွာပါကြယ္ တေအာင့္ေလးေနာ္ ..ေနာ္””
ထက္ေက်ာ္ဖင္ႀကီးက လုံး၀ေျပာင္စင္ကာ လုံခ်ည္မရိွ။ ေအာက္မွပက္လက္အေနအထားႏွင့္
ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္း ကားထားေသာ ေကာင္မေလး ေစာက္ပတ္ထဲသုိ႔ ထက္ေက်ာ္လီးႀကီးက ပုိင္
ရုိက္သြင္းေနသလုိ စုိက္စုိက္ဆင္း ေနသည္။ ““၀ုိင္း”” ရယ္ဟု သူက မ်က္ရည္၀ဲစြာ ေရရြတ္ သည္။
မႏုႆမုဆုိး ထက္ေက်ာ္လက္အတြင္း သက္ဆင္း မိမွေတာ့ ၀ုိင္းဘ၀ ဤသုိ႔သာ ကားလိပ္ခ်ရမည္ကုိ
ခြန္ဂ်ာ ႀကိဳတင္သိထားေနသလုိပင္။
ေစာက္ပတ္ႏွစ္ျခမ္းက ႀကီးမားေသာ လီးမဲမဲ ႀကီးအ၀င္အထြက္၌ ေဘးသုိ႔ ျပန္႔ကားလုိက္ စုလုိက္ျဖင့္
လႈပ္ရွားေနသည္။ ထက္ေက်ာ္ေဂြးစိႀကီးကမူ ေစာက္ဖုတ္ေအာက္ေျခ ဖင္ႏွစ္ျခမ္းၾကားကုိ ဖတ္ခနဲ
ဖတ္ခနဲ မွန္မွန္ရုိက္ေပးေနသည္။မုိးေပၚသုိ႔ ဖ၀ါးလွန္ကာ ေျမာက္ထားေသာ ေကာင္မေလး
ေျခေခ်ာင္းေလးမ်ား ကုတ္ေကြးေနရွာသည္။
““ေဆာင့္ .အင့္ အင့္ နာနာေလး အစ္ကုိရယ္””
““ဒါနဲ႔ ေဆာင့္တာ နာတယ္ဆုိ””
““အဟြန္း နာလုိ႔ နာတယ္ ေျပာတာေပါ့ ခုမွ မနာတာ””
ထက္ေက်ာ္ဖင္ႀကီးကုိ ဆဲြေျမာက္လုိက္၏။ လုံးပတ္ ငါးလက္မနီးပါး ႀကီးမားကာ ေစာက္ေရမ်ားႏွင့္
ေျပာင္လက္ေနေသာလီးႀကီးက ေစာက္ဖုတ္ေလးထဲမွ ကၽြတ္လုနီးပါးထြက္လာသည္။ ေစာက္ပတ္
အကဲြေၾကာင္းေလး ေအာက္ေျခ၌ ျဖဴလြလြ ျမဳပ္ပူစီေဗာင္းေလးမ်ား အစီအရီ စုၿပံဳတဲြခုိေနၾကသည္။
တင္းတင္းေလး ေစ့သြားေသာ အကဲြေၾကာင္းၾကား၌ လီးဒစ္ႀကီးကား အျပင္သုိ႔ ငါးမွ်ားခ်ိပ္ တစ္ေခ်ာင္း
လုိ ဆဲြထြက္လာသည္ ေစာက္ပတ္အတြင္းသား ရဲရဲ ေလးမ်ား လန္ထြက္လာ၏။
““ရွဴး အား ကၽြတ္ကၽြတ္ အစ္ကုိရယ္ အစ္ကုိ႕ ဟာႀကီးကုိ ဆဲြထုတ္လုိက္တာ ရင္ထဲကုိ ဟာတာတာႀကီး
ျဖစ္ၿပီး က်န္ရစ္တာပဲ တစ္မ်ိဳးႀကီးေနာ္ .. ””
““အင္းဟင္း .. ဒါျဖင့္ အၿမဲတတ္ထားေပးမယ္ေလ””
““ဟင္ သြား ဒီက အ ေကာင္းေျပာတာ””
““ေဆာင့္မယ္ေနာ္ ေစာက္ပတ္ကုိ လက္ နဲ႔ၿဖဲထား””
ေမာေမာ ဟုိက္ဟုိက္အသံႏွင့္ ထက္ေက်ာ္ အမိန္႔ေပးသလုိပင္ကႏုကမာေရာင္ ေတာက္ေနေသာ
လက္သည္းရွည္ေလးမ်ားပါသည့္ လက္ေခ်ာင္းေဖြးေဖြးေလးႏွစ္ဖက္က ေစာက္ပတ္ကုိ ဆဲြၿဖဲေပး၏။
အစိေလးကျပဴးၿပီး ေထာင္ေနသည္။ ထုိေစာက္စိေအာက္ေျခအတြင္းပုိင္း အသားႏုေလးမ်ား လႈပ္လႈပ္
ရြရြ ေပၚထြက္လာသည္။ ေစာက္ပတ္အတြင္းမွ ႂကြထြက္ေနေသာ ေစာက္ေခါင္း၀ အသားစုိင္မ်ားက
အမဲသားႏွယ္ ရဲရဲနီကာ လီးထိပ္ႀကီး မ၀င္မီ ေခတၱမွ် ပိတ္ဆုိ႔ ေနၾက၏။
““ဘြတ္””ခနဲ အသံႏွင့္အတူ ထက္ေက်ာ္၏ လီးထိပ္ႀကီးက ေစာက္ေခါင္းထဲသုိ႔ စုိက္နစ္ တုိး၀င္
သြားသည္။
““အီး ဟီး ကၽြတ္ကၽြတ္ကၽြတ္”” ေကာင္မေလး ညီးတြားပုံက မခ်ိမဆ့ံႏုိင္လြန္းေလရာ ၾကားရသူ
ခြန္ဂ်ာရင္၌ပင္ နင့္တင့္တင့္ႀကီးျဖစ္သြားေစေလသည္။ ထက္ေက်ာ္၏ ရာဇ၀င္လူဆုိး စာရင္း၀င္
ပစၥည္းႀကီးက အသစ္စက္စက္ ေစာက္ပတ္ေလးအတြင္းသုိ႔ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ႀကီး လုိး၀င္ေနသည္မွာ
ရွည္ၾကာလြန္းလွသည္ဟု သူထင္ေလသည္။ ၀င္သည္။ ၀င္ေနသည္။ ၀င္ေနဆဲ ကာလမွာပင္
ထက္ေက်ာ္ဖင္ႀကီးက တေျဖးေျဖး နိမ့္ဆင္းေနသည္။
““အင္း .. ”” ဟူေသာ ေကာင္မေလး၏ ညီးတြားသံေလးက ထက္ေက်ာ္လီးႀကီး အဆုံးေရာက္မွ
““အင့္အင္း”” ဟု အဆုံးသတ္လုိက္သည္ကုိလည္း ေတြ႕ရၾကားရ၏။ ထက္ေက်ာ္က လူယုတ္ ..
ေစာက္ပတ္ႏွင့္ ဖင္အကဲြေၾကာင္းစပ္ၾကား အသားႏုေနရာေလးကုိ လက္ညိွဳးျဖင့္ ရစ္၀ုိက္ပြတ္သပ္
ေပးသည္။ လီးႀကီးအဆုံး၀င္ ထာသျဖင့္ တနင့္တပုိးခံစားထားရေသာ ေကာင္မေလး ခမ်ာ ဖင္ၾကားကို
လက္ညိွဳးႏွင့္ အေမႊခံရေသာခါ ကတုံ ကရီေလးျဖစ္လာသည္။ ေစာက္ပတ္ႏွစ္ျခမ္းက ထက္ေက်ာ္၏
လီးတန္ႀကီးကုိခါးသိမ္သြားမတတ္ေယာင္၍ေယာင္၍ညွစ္ျပစ္လုိက္ရွာသည္။ အခန္း၀မွေခ်ာင္းေနေသာ
ခြန္ဂ်ာဘက္သုိ႔ ဖင္ႏွစ္ခုက လွည့္ထားေလရာ ထုိသုိ႔ေကာင္မေလး ေစာက္ပတ္ ညွစ္လုိက္ျခင္းကုိ
ခြန္ဂ်ာ ထင္ထင္ရွားရွားႀကီးေတြ႕လုိက္ရသည္။ထုိအခါ ဘာမဆုိင္ ညာမဆုိင္ခြန္ဂ်ာ့လီးအရင္းက
““တင္း””ကနဲ ေရာၿပီးခံစားလုိက္မိျပန္သည္။
““ကြာ အဲလုိ မလုပ္နဲ႔ ဟင့္ ဟင့္ မလုပ္ပါနဲ႔ဆုိ””
““ခံလုိ႔မေကာင္းလုိ႔လား ဟင္””
““ယားတယ္ ဖင္ထဲက တစ္မ်ိဳးႀကီးပဲ””
““ဒါျဖင့္ ဖင္ကုိလုိးေပးမယ္ေလ””
““ေဟ့ေအးကြာ အဲဒါေတာ့ မလုပ္နဲ႔””
““ခံၾကည့္ပါအုံး မေကာင္း ေတာ့မလုပ္ဘူးေပါ့ ဘယ့္နွယ္လဲ””
““ဟင့္အင္း ဟင့္အင္း မဟုတ္တာသိပ္လုပ္ခ်င္တာပဲ””
““ေစာက္ပတ္ကအၿမဲ လုိး ေနရတာ ရုိးေနၿပီ ေနာ္လုိ႔””
““ကၽြတ္ အကုိကလဲ ေရွ႕ဖင္ ပဲလုပ္ပါကြာ””
ထက္ေက်ာ္ဘာမွ ဆက္မေျပာေတာ့ ေကာင္မေလးဖင္ၾကားကုိေမႊေနေသာ လက္ေခ်ာင္းက လီးတန္
ႏွင့္အတူ ေစာက္ပတ္ထဲသုိ႔ ညင္ညင္သာသာ ယွဥ္တဲြ ထုိးသြင္းလုိက္သည္။
““ၾကည့္ပါလား လက္ေကာလီးေရာ ႏွစ္ခုသြင္း ျပန္ၿပီ အစ္ကုိႀကံႀကံဖန္ဖန္ သိပ္လုပ္တာပဲ နာတယ္
သိလား။””
ထက္ေက်ာ္လီးေဘးမွ လက္ညိွဳးကုိ ျပန္ႏႈတ္ လုိက္ျပန္သည္။ ဖင္ႀကီးကုိ ေျမာက္ခါ ေျမာက္ခါ ခတ္
သြက္သြက္ေလး ေဆာင့္လုိက္၏။
““ဘြတ္စြတ္ ဘြတ္စြတ္ ကိြ ပိ ဘြတ္စြပ္””
““အင့္ အင့္ အင့္ အင့္””
““အစ္ကုိ႕လီးကုိ အားရရဲ႕လားဟင္ ခ်ိဳမာ””
““အုိး ဘာေတြေမးမွန္းမသိဘူး သြားကြယ္””
ခ်ိဳမာတဲ့။ ၀ုိင္းမဟုတ္။ ေတာ္ပါေသးရဲ႕။ ခြန္ဂ်ာ ေရွ႕သုိ႔ေျခတစ္လွမ္းတုိးျဖစ္သည္။ ေသာကကင္းေသာ
စိတ္ႏွင့္လည္း လီးကဆတ္ခနဲ ဆတ္ခနဲေတာင္ ေနေပၿပီ။
““ခ်ိဳမာ အားမရမွာစုိးလုိ႔ပါ””
““အမေလး ေလး အစ္ကုိရယ္ ဒီေလာက္ဟာႀကီးနဲ႔ ခ်ိဳမာ့ဟာေလးထဲ လုပ္ေနတာေတာင္
ေသလုနီးပါးခံေနရတာ ဒီထက္ႀကီးရင္ေတာ့ စုတ္ျပတ္ကုန္မွာ ဟင္း ဟင္း ဟင္း ””
ႏွစ္ေယာက္သားၿငိမ္သြားသည္။ ထက္ေက်ာ္ဖင္ႀကီးက အေၾကာဆဲြသလုိ ဆတ္ခနဲ ဆတ္ခနဲ
တုံခါေနတုန္းျဖစ္သည္။ခ်ိဳမာဆုိေသာ ေကာင္မေလးက ထက္ေက်ာ္ ဖင္ႀကီးကုိ ဆဲြကာ ဆဲြကာ
ေဆာင့္ရင္း တဟင္းဟင္း တအင္းအင္းႏွင့္ တြန္႔လိမ္ေနရွာသည္။ ထက္ေက်ာ္လီးႀကီးက ခ်ိဳမာ၏
ေစာက္ပတ္ေလး အတြင္း၌ အရင္းအထိ စုိက္၀င္ကာ တြင္းေအာင္းရင္း အတြင္း၌ တုံခါေနမည္ကုိ
ခြန္ဂ်ာ ေတြးမိေလသည္။ ထက္ေက်ာ္ပုခုံးကုိေမးတင္ကာ မိွန္းေနေသာ ေကာင္မေလး မ်က္ႏွာကုိ
အခုမွ သူေတြ႕ရသည္။
ငယ္ရြယ္ႏုနယ္လြန္းေသာ ခ်ာတိတ္မေလး မ်က္ႏွာက ေကာ္ပတ္ရုပ္ကေလးႏွယ္ သန္႔စင္လွပသည္။
နက္ေမွာင္ေသာဆံပင္ေလးမ်ားက ပန္းႏုေရာင္ ေခါင္းအုံးႀကီးေပၚ၌ ပ်ံ၀ဲ ဖြာဆင္းေနသည္။
ေမွးစင္းထားေသာ မ်က္လုံးအစုံသည္ တလႈပ္လႈပ္ ..။
““ေနာက္တစ္ခ်ီ လုပ္အုံးမလား””
““ေက်ာင္းလႊတ္ၿပီးၿပီ ကုိရဲ႕ ေက်ာင္းျပန္ေနာက္က်ရင္အေမဆူမွာ ေနာက္မွေနာ္ ေနာ္လုိ႔””
““ခ်ိဳမာသေဘာပါ””
ငနဲသားအသံ က မေက်နပ္သလုိလုိ ၀မ္းနည္းသလုိလုိ
““လုပ္ၿပီ ကုိကလဲဒီေလာက္လုပ္ရတာကုိ အားမရႏုိင္ဘူး သူ႕မွာ။ ခ်ိဳမာ့ဖက္ကလဲ ျပန္ၾကည့္အုံး””
ထက္ေက်ာ္က ႏွာေခါင္း မွ ဟင္းကနဲသက္ျပင္းမႈတ္ထုတ္ရင္း ခ်ိဳမာ့ဗုိက္ေပၚမွ ခြာ၍ထသည္။ခ်ိဳမာေရာ
ထက္ေက်ာ္ပါ ေစာက္ပတ္ႏွင့္လီးတုိ႔ၿပိဳင္တူငုံ႕ၾကည့္မိၾကသည္။ သုတ္ေရမ်ား ေစးကပ္ျပစ္ခၽြဲေနေသာ
ေစာက္ပတ္အတြင္းမွ ထက္ေက်ာ္လီးႀကီးကုိ ေျဖးေျဖးျခင္းဆဲြထုတ္လုိက္သည္။
““နဲနဲေပ်ာ့သြားၿပီ ..ေနာ္””
ခ်ိဳမာက လီးတန္ႀကီးကုိ လက္ေခ်ာင္းအဖ်ားေလးမ်ားႏွင့္ ကုိင္ရင္းထက္ေက်ာ္ကုိေမာ့ၾကည့္ရင္း
ေျပာလုိက္ေလသည္။
““ေနာက္တစ္ခ်ီေလာက္လုိးရင္ ရေသးတယ္””
““ေတာ္ပါေတာ့””
ခ်ိဳမာက မ်က္ေစာင္းေလးထုိးကာ ၿပံဳးရင္း ရွက္စႏုိးေလးေျပာသည္။ ထက္ေက်ာ္ရင္ဘတ္ႀကီး ကုိ
ႁပြတ္ခနဲ ႏႈတ္ခမ္းႏွင့္စုပ္ၿပီးမွ ကုတင္ေျခရင္းတြင္ ေအးစက္စြာ ပုံထားေသာ ထမီစိမ္းေလးကုိ လွမ္းယူ
လုိက္ခါ ေျခေထာက္မွစြပ္သည္။ ထက္ေက်ာ္က အရိွန္မေသေသးပဲ ခ်ိဳမာ့မ်က္ႏွာႏုႏုေလးကုိ
လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ ဆဲြယူကာ နီေစြးရႊမ္းစုိေသာ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးကုိ ခ်ိဳၿမိန္စြာ စုပ္ယူလုိက္သည္။
ထုိ႔ေနာက္ ကုတင္ေပၚမွာပင္ မတ္တတ္ရပ္လုိက္ေလရာ ခပ္ငုိက္ငုိက္ႀကီး တဲြက်ေနေသာ လီးႀကီးက
ခ်ိဳမာပါးစပ္ေလးနားတြင္ေရာက္သြားေလ၏။
““ဟင္း သြား””
ခ်ိဳမာက ကဗ်ာကယာ မ်က္ႏွာ ကုိ လႊဲဖယ္ၿပီး ကုတင္ေပၚမွ ဆင္းလုိက္သည္။ ထက္ ေက်ာ္
ပုဆုိးကုိလဲျပစ္ေပးလုိက္သည္။
““ဒါပဲေနာ္ ကုိ ခ်ိဳမာ ကေတာ့ တစ္ကုိယ္လုံးေပးၿပီးၿပီ ခ်ိဳမာ့ကုိ သစၥာေဖါက္ရင္ေတာ့ မလြယ္ဘူး””
အာဂ ခ်ာတိတ္ေလးပဲဟု ခြန္ဂ်ာေတြရင္း အခန္း၀မွခြာသည္။ စားပဲြရိွ ဓါတ္ပုံအိတ္ေပၚ၌ ကမန္းကတမ္း
ခြန္ဂ်ာဟု လက္မွတ္ထုိးကာ အိမ္ေပၚမွ အလ်င္အျမန္ဆင္းလုိက္သည္။၀ုိင္း မဟုတ္ျခင္းအတြက္ သူ
ေပ်ာ္သြားမိျခင္းကုိ ျပန္လည္ စမ္းစစ္ၾကည့္သည္။ ခ်ိဳမာဆုိေသာ ေကာင္မေလးႏွင့္ ထက္ေက်ာ္တုိ႔
ဇာတ္လမ္းကုိ၀ုိင္းသိလ်င္ ..
စင္စစ္ကေတာ့ ၀ုိင္း မသိေသာ ထက္ေက်ာ္၏ ပုံျပင္ေျမာက္မ်ားစြာရိွေနေသးသည္ကုိမူ ခြန္ဂ်ာ သိေန
ခဲ့သည္။ အင္းေလ ဒါေၾကာင့္ပဲ ၀ုိင္းအုံခ်စ္ ဆုိတဲ့ ေကာင္မေလးအတြက္ စုိးရိမ္မိတာ ျဖစ္ေကာင္း
ျဖစ္မွာပါေနာ။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေရျမန္ျမန္ခ်ိဳးၿပီး သံပုရာရည္ ခ်ဥ္ခ်ဥ္တစ္ခြက္ကုိေသာက္ပစ္
လုိက္ရသည္။ အလုပ္စားပဲြအတြင္းမွ ၀ုိင္း ၏ ေအာက္စလြတ္ေနေသာ ဓါတ္ပုံေလးကုိ ထုတ္ၾကည့္
လုိက္မိသည္။ မၾကာမီေလးတင္ကမွ ေတြ႔ခဲ့ႀကံဳခဲ့ရေသာ ခ်ိဳမာဆုိေသာ အထက ေက်ာင္းသူေလး
တစ္ဦးႏွင့္ မႏုႆမုဆုိး ထက္ေက်ာ္တုိ႔၏ ေန႔ပဲြႀကီးကုိ မ်က္၀ါးထင္ထင္ၾကည့္ျမင္ခဲ့ရေသာ ခြန္ဂ်ာအဘုိ႔
ေအာက္စလြတ္ကာ ေစာက္ဖုတ္အကဲြေၾကာင္းေလး ထင္းေနေအာင္ ျမင္ေနရေသာ ၀ုိင္းဓါတ္ပုံေလးကုိ
ၾကည့္ရုံမွ်ႏွင့္ပင္ ခြန္ဂ်ာ လုိးခ်င္စိတ္မ်ားတဟုန္းဟုန္းေတာက္ေလာင္လာသည္။ အလုပ္စားပဲြ၌ထုိင္ရင္း
လီးႀကီးကုိတင္းတင္းဆုတ္ထားမိ၏။ ဒိတ္ကနဲဒိတ္ကနဲလက္ဖ၀ါးကုိေသြးတုိးေနသည့္ အထိအေတြ႕ကုိ
ခံစားေနရသည္။ လီးထိပ္မွ ခၽြဲျပစ္ေသာ အေရၾကည္မ်ား ယုိစီးလာ၏။ ထက္ေက်ာ္ ကဲ့သုိ႔ သူမ်ား
သားပ်ိဳ သမီးပ်ိဳေလးမ်ားကုိ ဖ်က္ဆီးလုိေသာ ဆႏၵလဲမရိွ။ ေယာက္်ားပီပီ ကုိင္ခ်င္သည္ကေတာ့အမွန္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ပုဆုိးကုိ အသာေလ်ာ့ခ်လုိက္သည္။ မတ္ေထာင္ေနေသာလီးႀကီး။ တစ္ခ်ိန္က ရြယ္ရြယ္ဆုိ
ေသာ ေကာင္မေလးကုိ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ား စြာလုိးခဲ့ေသာ လီးႀကီး။ ယခုမူ ေစာက္ပတ္ႏွင့္ေ၀းကြာေနခဲ့
သည္မွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာခဲ့ၿပီး လီးျဖစ္ပါလ်က္ လီးအစာ မစားရေသာ ခြန္ဂ်ာ့လီးႀကီး ဘာေၾကာင့္
၀ၿဖိဳးေနသနည္း။ မသန္မစြမ္းခ်ိနဲ႔စြာ လူမမာတစ္ေယာက္ႏွယ္ ေပ်ာ့တိ ေပ်ာ့ေခြဘာလုိ႔ မျဖစ္ရသနည္း။
စိတ္က ပူထူေနသည္။ ယခုကဲ့သုိ႔ ကာမဆႏၵျဖစ္ပြားေပါက္ကဲြမႈမ်ိဳး မၾကာခဏခံစားရေသာ္လည္း ယခု
၀ုိင္း ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကုိ ဓါတ္ပုံထဲ၌ ထင္ထင္ရွားရွား ျပတ္ျပတ္သားသားေတြ႔ရမွ ပုိ၍ ခံစားရသည္။ ထုိ
ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကုိပဲ လုိးခ်င္ေနမိသည္။ လက္တြင္း၌ ဆုတ္ကုိင္ထားေသာ လီးႀကီးက လက္တဆုတ္
အာေနေအာင္ တုတ္ခုိင္ထြားႀကိဳင္းေနသည္။ ရြယ္ရြယ္ႏွင့္ အိမ္ေထာင္က်စဥ္က သူ႕လီး ဤမွ်ေလာက္
မႀကီးေသးဟု သူထင္သည္။ ထုိစဥ္ကသာ ယခုေလာက္ႀကီးေသာ လီးကုိ ပုိင္ဆုိင္ခဲ့လ်င္ မည္မွ်
ေကာင္းမည္နည္း။
““ေမာင့္လီးက လီးသူခုိး သိလား ဟင္းဟင္း””
ရြယ္ရြယ္ႏွင့္လက္ထပ္ၿပီး ၈-မုိင္ေမြးျမဴေရးၿခံ၌ပင္ လြတ္လပ္စြာေနထုိင္ခဲ့ၾကၿပီး ေန႔ည အခ်ိန္မေရြး
ကစ္ၾကသည္။ ရြယ္ကလည္း ေမာင့္သေဘာ ေမာင္ပုိင္ ဆုိင္ေသာ ေစာက္ဖုတ္မီးျခစ္တစ္လုံးႏွယ္
အိတ္ထဲ ေဆာင္ထားရသလုိ အလြယ္တကူပင္ ထုတ္ယူသုံးစဲြႏုိင္ခဲ့သည္။ ဆုိပါေတာ့ ရြယ္ရြယ္
ေရခ်ိဳးၿပီး ထမီရင္လ်ား ႏွင့္ သနပ္ခါးလိမ္းေနလွ်င္ သန္႔စင္လတ္ဆတ္ေသာ ရြယ့္ႏုိ႔ေလးႏွစ္လုံးကုိ
အေနာက္မွ သိမ္းဖက္ဆုတ္နယ္ေခ်မြမိတတ္သည္။ ထမီကုိ ရင္လ်ားမွ ခၽြတ္ေလ်ာခ်လုိက္ေသာအခါ
ေရေဆးငါးႀကီးႏွယ္ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္း ေရခ်ိဳးၿပီးစ ႏုိ႔ႀကီးႏွစ္လုံးကုိ ေအးေသာ အထိအေတြ႕ႏွင့္စုိ႔နမ္း
ျပစ္မိတတ္သည္။ ထုိအခါမ်ိဳး၌ ရြယ့္လက္ကေလးတစ္ဖက္က ေမာင့္ေပါင္ၾကားမွ လီးႀကီးကုိ ညင္ညင္
သာသာေလး ဆုတ္ကုိင္ေပးတတ္လာ၏။ ရြယ္ရြယ္ သနပ္ခါးမလိမ္းျဖစ္ေတာ့။ ေက်ာက္ျပင္
ေဘးမွာပင္ ရြယ္ရြယ္လွဲအိပ္ခါ ထမီကုိ ေျခေထာက္မွဆဲြခၽြတ္ျခင္းခံရရွာသည္။ ၀တ္လစ္စလစ္ႏွင့္ ဖင္
အခင္းမရိွ ေခါင္းအုံးမပါ ေမာင့္လုိးျခင္းကုိ ခံရရွာျပန္၏။ ေစာက္ေမႊးေလးမ်ား ေရစုိေန၍ ညီညီ ညာညာ
ကပ္ေနလွ်င္လည္း ေမာင္က တယုတယ လွ်ာေလးျဖင့္ ယက္ေပးတတ္သည္။ဒါကုိပင္ ရြယ္ရြယ္က
ေမာင့္ကုိ သိပ္ခ်စ္ရသည္။ ရြယ္အေပၚ၌ ေမာင္က မရြံ မရွာ ခ်စ္ပါေလကလားဟု အားနာ ျမတ္ႏုိးမႈႏွင့္
ေမာင္ လုိးလ်င္ အခ်ိန္မေရြး အလုိးခံေနျခင္းျဖစ္၏။ ထုိစဥ္က ယခုကဲ့သုိ႔ ေစာက္ဖုတ္ယက္ျခင္း
လီးစုပ္ျခင္းမ်ား ေခတ္မစား။ ေအအုိင္ဒီအက္(စ္)ေရာဂါ မသိသည့္တုိင္ေအာင္ရြံရွာဖြယ္ ကာမ
ဆက္ဆံနည္းကုိ ျမန္မာမ်ားပီပီ အသုံးမျပဳခဲ့။ အကယ္၍ ေမာင္ကသာ အတင္းအၾကပ္ စုပ္ ခုိင္းမည္
ဆုိလွ်င္ ရြယ္ရြယ္ မစုပ္ပဲေနမည္မထင္။ ရြယ္ သည္ ေမာင့္ကုိ အသဲကဲြမတ္ခ်စ္ခဲ့ရွာေသာ
မိန္းကေလးပင္ မဟုတ္လား။
တစ္ည ကုိ မွတ္မိသည္။ အလုပ္မ်ားသျဖင့္ ည ပုိင္းမလုိးျဖစ္ၾကပဲ အိပ္ေပ်ာ္ခဲ့ၾက၏။ ေမာင္အိပ္ေပ်ာ္
အိပ္ေမာက်ေနစဥ္ ေမာင့္လီးကုိ လက္ဖ၀ါးႏုႏုေလးႏွင့္ ဆုတ္ကိုင္ျခင္းခံလုိက္ရသည္။
ေမာင္လန္႔ႏုိးသည္။ ေမာင္ ႏုိးလာမွန္း ရြယ္သိသည္။ ႀကိဳတင္၍ အ၀တ္အစားမ်ား ခၽြတ္ထားေသာ
ရြယ္က ေမာင့္လီး ေသးေသးေလးကုိ အမဲအူ ဆဲြသလုိ အေရခံြေလးခ်ည္းစုပ္ခါ ဆဲြတင္လုိက္
ျပန္ခ်လုိက္လုပ္ေန၏။ ရြယ္ရြယ္ပါးစပ္ႏွင့္ စုပ္ေနမွန္း သိလုိက္ေသာအခါ ေမာင့္လီးႀကီးက
မ်က္လွည့္ျပ လုိက္သလုိ ခ်က္ျခင္း ေတာင္သြားသည္။
““ေမာင့္လီးက လီးသူခုိးသိလား”” ဟုလီးထိပ္ၿပဲၿပဲႀကီးကုိ လက္ညိွဳးေလးႏွင့္ တုိ႔ထိကာ ရွက္စႏုိးေလး
ၿပံဳးကာေျပာရင္း ေမာင့္ေပါင္ေပၚသုိ႔ တက္ခြသည္။ ေမာင္ က ခါးကုိ ေနရာက်ေအာင္ ျပင္ေရြ႕ၿပီး
ေမြ႕ယာျပင္ကုိ တေတာင္ႏွင့္ေထာက္ခါ တစ္ဆစ္ခ်ိဳး ငုံ႕ၾကည့္သည္။
““ဟင့္ မၾကည့္နဲ႔ ရွက္တယ္””
ရြယ္ရြယ္က ေမာင့္ရင္ဘတ္ႀကီးကုိ လက္ဖ၀ါးေလးႏွင့္ တြန္းလွဲၿပီး ျပန္အိပ္ေစသည္။ ေမာင္က ရြယ္
အမူအယာအတုိင္း ေစာင္စ ကုိ ဆဲြယူၿပီး မ်က္ႏွာကုိ အုပ္ထားလုိက္၏။
““ၾကည့္ပါလား တတ္တယ္ သူဒါမ်ိဳး””
ေမာင့္ရင္ဘတ္ကုိလက္သီးေလးႏွင့္ ထုရင္း ႏႈတ္ခမ္းေလးစူၿပီး ေျပာသည္။ ေမာင္က ရြယ္ကုိစတင္
လုိးခဲ့ၾကစဥ္က ရြယ္ရြယ္က ဤသုိ႔ပင္ မ်က္ႏွာကုိ ေစာင္ျဖင့္ အုပ္ထားခဲ့သည္။ ထုိသုိ႔ေစာင္အုပ္ခါ
ရြယ္ရြယ္လုပ္သမွ် ၿငိမ္ၿပီးခံစားရေသာ အရသာမွာလည္း ကုိယ္က ဦးေဆာင္လုိးရေသာ အရသာ
ႏွင့္ေတာ့ အေတာ္ႀကီးကြာျခားျပန္သည္။ မ်က္ေစ့ကုိ မိွတ္ခါအထိအေတြ႕ကုိ ရင္တစ္ခုံခုံခံစားရေသာ
ေယာက္်ားတစ္ေယာက္၏ ညင္သာေသာ အထိအေတြ႔မ်ိဳးကရွားပါးလိမ့္မည္ထင္သည္။ ရြယ္ရြယ္က
ယင္းသုိ႔ ေႏြးေထြးစြာ ရင္ခုံေစတတ္ေသာ အျပဳအမူေလးမ်ားကုိ ျပဳတတ္သည္။ လီးထိပ္ကုိ ခၽြဲေစးေသာ
အေရေလးမ်ားႏွင့္ ေရာေႏွာကာ ပြတ္သပ္လ်က္ ႏိႈးဆြေပးတတ္သလုိ ေဂြးစိကုိလဲ မနာ မက်င္ေလး
ဆုတ္နယ္လ်က္ လီးတန္ႀကီးကုိ ဂြင္းတုိက္ ေပးတတ္ေသးသည္။ ဤမွ် အျပဳအစုေကာင္းေသာ
ရြယ္ရြယ့္အား ခၽြန္ဂ်ာဘယ္သုိ႔ေမ့၍ရႏုိင္ပါမည္နည္း။ လီးထိပ္ႀကီးကုိ စေကာ၀ုိင္း လႈပ္ရွားရင္း
ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားကုိ ႏႈတ္ခမ္းနီဆုိးသကဲ့သုိ႔ ျပဳမူေလတုိင္း ခြန္ဂ်ာပါးစပ္ႀကီး
အေဟာင္းသားႏွင့္ အလြန္အမင္း အရသာထူးစြာ ခံစားဖူးခဲ့ရသည္။ ခ်စ္စြာေသာ ရြယ္ရြယ္ေလး၏
စိတ္လက္ပါ စြာျဖင့္ ကုိင္တြယ္လႈပ္ရွားမႈတုိင္း၌ ခြန္ဂ်ာေမ့ေမ့မူးမူး ေမ်ာပါခဲ့ရသည္။ လီးအေပၚသုိ႔
ေစာက္ပတ္အ၀ကုိ ေတ့ၿပီး ညင္သာစြာထုိင္ခ်လုိက္ေသာအခါ ေႏြးအီေသာ လီးထိပ္မွ အရသာသည္
ႏွလုံးသားမွတဆင့္ကူးစိမ့္၀င္၍ တစ္ကုိယ္လုံးကုိ ပ်ံ႕ႏွံ႕ခံစားသြားေစခဲ့ေသာ အထိအေတြ႔ေလးမ်ား
ယခုမူ ေ၀းခဲ့ရၿပီ။
စာေရးစားပဲြ၌အတန္ၾကာထုိင္ရင္းမာေတာင္ေနေသာလီးႀကီးကုိဆုတ္ကုိင္ထားေသာ ခြန္ဂ်ာ့လက္သည္
တင္းက်စ္ေန၏။ လက္ဖ၀ါးအတြင္း၌အေၾကာႀကီးမ်ားေထာင္ကာဖုထစ္ရုန္းႂကြေနေသာ သူ႕လီးႀကီးကုိ
ဘယ္သုိ႔ေျဖသိမ့္ရမည္မသိေအာင္ ခံစားေနရသည္။ စားပဲြေပၚ၌ သူ႔အား ၿပံဳးရႊင္ရႊန္းစုိစြာ ၾကည့္ေနေသာ
၀ုိင္းအုံခ်စ္ဓါတ္ပုံေလးကုိ စုိက္ၾကည့္လုိက္သည္။ ထမီေအာက္စေလးလြတ္ေနေသာ ၀ုိင္းအုံခ်စ္ထုိင္
ေနပုံေလးက ဖိတ္ေခၚေနသလုိရိွသည္။ မ်က္ႏွာေလးက ပကတိရုိးသားသန္႔စင္ေနျခင္းအတြက္
ဓါတ္ပုံရုိက္စဥ္ မိမိေစာက္ပတ္ႀကီး အထင္အရွားေပၚလြင္ေနသည္ကုိ မသိသည္မွာ ေသခ်ာသည္။
ခြန္ဂ်ာကလည္း နက္ဂတစ္မ်ားရစဥ္ကတည္းက ထုိပုံေလးကုိ မ်က္ေစ့ထဲ၌ စဲြထင္ေနရာ အပီအျပင္
ကူးၿပီးေသာအခါ ရင္၌ အတုိင္းအဆမ၇ိွဆႏၵမီးက အဟုန္ျပင္းစြာ ေတာက္ေလာင္ခဲ့ရေလသည္။
လုိးခ်င္စိတ္မ်ား ထႂကြလာေလေလ ခ်စ္ခဲ့ရေသာ ရြယ္ရြယ္ကုိ သတိရေလေလ ျဖစ္လာရသည္။
ရြယ္ရြယ္သာရိွလွ်င္ဒီလိုအေျခအေနမ်ိဳး၌ထမင္းပင္ခ်က္ၾကမည္မထင္။ တစ္ေယာက္တည္းငုိင္ေတြကာ
ပုဆုိးကုိ ဆီးစပ္အထိေလ်ာကာ ႀကီးမားတုတ္ခုိင္ေသာ လီးႀကီးကုိကုိင္ထားေလေသာ ခြန္ဂ်ာသည္
စတူဒီယုိ အခန္းဆီသုိ႔ တစ္စုံတစ္ေယာက္ ညင္သာစြာ၀င္လာသည္ကုိ သတိမထားလုိက္မိေခ်။
အခန္းတစ္ခုလုံး တိတ္ ဆိတ္ၿငိမ္သက္လ်က္ရိွသည္။ တစ္ဖက္ဖြင့္ထားေသာ ျပဴတင္းေပါက္မွ
ေအးျမေသာ ေလစိမ္းေလးက ညင္ညင္ သာသာ တုိက္ခတ္ေန၏။ တစ္ေယာက္တည္း
ၿငိမ္သက္ေနေသာ ခြန္ဂ်ာႏႈတ္ခမ္းအစုံသည္ တဆတ္ဆတ္တုံရီေနသည္။ လက္တြင္း၌ ဆုတ္ကုိင္
ထားဆဲျဖစ္ေသာ သူ႔လီးႀကီးမွာ ထိပ္ႀကီးတင္းကာ ခရမ္းသီႀကီးတစ္လုံးႏွယ္ ေျပာင္တင္းနီရဲေနသည္။
ဆာေလာင္ငတ္မြတ္ေနေသာသူ႔လီးႀကီးကုိဆုတ္ကုိင္ထားရင္းခြန္ဂ်ာ၀န္းက်င္ကုိေမ့ေနသည္။အျပင္ခန္း
ကတည္းက ၀ုိင္း အသံျပဳၾကည့္သည္။ အိမ္ေရွ႕ခန္းတံခါးႀကီး ပြင့္ေနသည့္ အတြက္ စတူဒီယုိအျဖစ္
အသုံးျပဳေသာ ေနာက္ဖက္အခန္းသုိ႔ ဆက္၀င္ခဲ့မိသည္။ ဒါသည္ပင္ ၀ုိင္းအမွား ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ပါမည္။
စာေရးစားပဲြ၌ ၿငိမ္သက္ကာ ဓါတ္ပုံတစ္ပုံကုိ စုိက္ၾကည့္ေနေသာ ခြန္ဂ်ာ့ကုိ ေတြ႔လုိက္ရသည္။
တစ္ႀကိမ္တည္းသာ ေတြ႔ဆုံေသးေသာ ခြန္ဂ်ာကုိဘယ္သုိ႔ႏႈတ္ဆက္ရမွန္းမသိ။ သုိ႔ေသာ္ေျခလွမ္းတုိ႔က
ခြန္ဂ်ာ့အနီးသုိ႔ တေရြ႕ေရြ႕တုိးကပ္သြားေနမိသည္။ ထုိအခါ ခြန္ဂ်ာ့စုိက္ၾကည့္ေနေသာ ဓါတ္ပုံကုိ ၀ုိင္း
ေသခ်ာ ေတြ႔လုိက္ရသည္။ ေတြ႔လုိက္မိသည္ႏွင့္တစ္ကုိယ္လုံးရိွပုံမွန္စီးဆင္းေနေသာေသြးေၾကာမ်ား
ရပ္ဆုိင္းသြားသလုိ ခံစား လုိက္ရသည္။ ၀ုိင္း၏ ေျခလွမ္းမ်ားတုံ႔ဆုိင္းသြားကုန္သည္။ ေရွ႕တုိးရခက္
ေနာက္ဆုတ္ရခက္ေတြျဖစ္ကုန္သည္။ ႏွလုံးေသြးမ်ား တဒုိင္းဒုိင္းခုံေအာင္လည္းခံစားရသည္။ ရင္၌
ေမာလိႈက္တုံရီေသာ ေ၀ဒနာကုိလည္း ခံစားရသည္။
ဓါတ္ပုံက ၀ုိင္းရဲ႕ပုံေလ။ ၾကည့္ပါအုံး ထုိင္ထားလုိက္တာ။ ေအာက္က ေဟာင္းေလာင္း။ ဘယ္ေလာက္
ရွက္ဖုိ႔ေကာင္းလဲလုိ႔။ အုိး ထမီၾကားကထင္ထင္ရွားရွားႀကီးေပၚေနတာကလဲတမင္တကာထမီကုိလွန္ၿပီး
ဓါတ္ပုံအရုိက္ခံထားသလုိႀကီး။ ဟင္ သူ ပုဆုိးကုိေလ်ာ့ခၽြတ္ၿပီး မတ္ေတာင္ ေနတဲ့သူ႕ဟာႀကီးကုိ
ကုိင္ထားလုိက္တာ။ သူ႔စိတ္ကူးယဥ္ေနမွာေပါ့ ၀ုိင္းရဲ႕ ေအာက္စလြတ္ေနတဲ့ပုံကုိ ၾကည့္ၿပီး စိတ္နဲ႔
ျပစ္မွား ေနမွာေပါ့။ ဘယ္လုိလုပ္ရမလ။ဲ မသိမသာ ျပန္ထြက္သြားလုိ႔ေရာရမလား။ အင္း မသိလုိက္ရင္
ေကာင္းသား။ ေတာ္ၾကာ သူ႔ကုိေတြ႔ၿပီး သူ႕ဟာႀကီး သူကုိင္ထားတာ ျမင္လုိ႔၀ုိင္းကျပန္လွည့္ေျပးတယ္
ဆုိရင္ ဘယ္ေတာ့မွ ရင္ဆုိင္ရဲၾကမွာမဟုတ္ဘူး။ ဘာလုပ္ရမလဲ။ သူ႕ဟာႀကီးကလဲ သနားစရာ
ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ဆာေလာင္ေနရွာပုံပဲ။ ခက္တာက ၀ုိင္းက ဘယ္ေယာက္်ားနဲ႔မွ အလုိးခံ
ဖူးေသးတာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ကုိၾကည့္ၿပီး အလုိလုိေနရင္း သနားသလုိခံစားမိရ ျပန္တယ္။
ဟုတ္တယ္ ခြန္ဂ်ာဆုိတဲ့ဓါတ္ပုံဆရာေလးကမိန္းကေလးေတြ ဓါတ္ပုံမရုိက္ဘူးလုိ႔ အင္မတန္
နာမည္ႀကီးေနတာ။ အခု၀ုိင္းနဲ႔ ဓါတ္ပုံရုိက္ျဖစ္ၾကၿပီး ခြန္ဂ်ာမွာဒီေ၀ဒနာႀကီးခံစားေနရတယ္ဆုိေတာ့
၀ုိင္း စိတ္ေကာင္းႏုိင္မလား။ ၀ုိင္းရပ္ေနရာကမသိမသာ သူ႕ဟာႀကီးကုိခုိး ၾကည့္မိျပန္တယ္။ ခြန္ဂ်ာဟာ
မိန္းမရဘူးတယ္ဆုိတာ ၀ုိင္း သိပါတယ္။ ဒါႀကီးနဲ႔ အလုိးခံခဲ့ရတဲ့ ခြန္ဂ်ာရဲ႕မိန္းမလဲ ခြန္ဂ်ာကုိ ခ်စ္မွာ။
သိပ္ခ်စ္မွာပါပဲ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ေလ ခြန္ဂ်ာဆုိတဲ့ကခ်င္ေလးဟာတကယ့္ကုိ က်န္းမာသန္စြမ္းတဲ့
ေယာက္်ားေကာင္း တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနလုိ႔ပဲေပါ့ ၀ုိင္းအသက္ (၁၈)ႏွစ္ထဲ၀င္ေနပါၿပီ။ ဟုိဒင္း လုိးမယ္
ဆုိရင္လည္း ရေနၿပီေပါ့။ ခေလးလဲေမြးႏုိင္ၿပီေပါ့။ ဒါေပမဲ့ အခ်စ္ဆုိတာ မသိတသိနဲ႔ ရင္ခံတတ္ရုံေလး
ရိွေသးတာ။ ထက္ေက်ာ္ဆုိတဲ့ ဟုိအေကာင္က လက္သရမ္းလြန္းလုိ႔၀ုိင္းမုန္းလုိက္တာ မေျပာနဲ႔ေတာ့..။
““ဆရာ ..””
မွားသလား မွန္သလား မေ၀ခဲြ ႏုိင္ခင္မွာပါးစပ္က လႊတ္ခနဲ ေခၚလုိက္မိတယ္။ ခက္ လုိက္တာ
““ဟင္.. ၀ုိင္း..””
ကုလားထုိင္က ကမန္းကတမ္းႀကီး ထရင္း ပုဆုိးကုိ ျပင္၀တ္ေနတဲ့ သူ႔တစ္ကုိယ္လုံးဟာ
ေဆာက္တည္ရာ မရပဲ ယိမ္းထုိးေနရွာတယ္။ မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးဟာလဲနီလုိ႔။
““၀ုိင္း ဘယ္အခ်ိန္က ေရာက္ေန တာလဲ ဟင္..””
သူ႔အသံၾကားမွ သူ႔ကုိပုိသနားမိျပန္တယ္။ခုိးေၾကာင္ခုိး၀ွက္ျပဳမူေနတဲ့သူ႔ကုိလူမိသြားေတာ့သူမေနတတ္
ေတာ့ဘူး။ မ်က္ႏွာကုိ ေအာက္ငုံ႕ၿပီး ႏႈတ္ဆက္စကားေျပာေနေပမဲ့ သူဟာ အျပစ္ရိွတဲ့
ေက်ာင္းသားေလးလုိ တုံေနရွာတယ္။
““၀ုိင္း ေရာက္ေနတာ ၾကာပါၿပီ ဆရာ””
ဘာထူးလဲ။ ၀ုိင္းလဲ အသံေတြတုန္ေနတာပဲဥစၥာ။ ၿပီးေတာ့လဲ သူ႔လုိပဲ ေခါင္းကုိငုံ႕ၿပီး ေျပာေနတာ။
၀ုိင္းနဲ႔ သူ႕ၾကားမွာ ေျပာစရာစကားေတြ ကုန္သြားတယ္။ ဘာကစၿပီးေျပာရမွန္းမသိေအာင္လဲ
ခံစားၾကရတယ္။
““ဒီပုံကုိ က်ေနာ္ တမင္ရုိက္တာမဟုတ္ဘူး””
““၀ုိင္း နားလည္ပါတယ္ဆရာ””
““ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္ အရမ္းခံစားလုိက္ရတယ္””
၀ုိင္းက သံေယာင္လုိက္ၿပီး ေရရြတ္ ေနမိသည္။
““ဟုတ္တယ္ ၀ုိင္း အရမ္းခံစားရတယ္ ၀ုိင္းရဲ႕အလွ။ အင္း ၀ုိင္းရဲ႕အလွပဲဆုိပါေတာ့။ က်ေနာ့ကုိ
ဖမ္းစားေနတယ္ ၀ုိင္းရယ္။ က်ေနာ္ မရုန္းႏုိင္ မကန္ႏုိင္ ေတာ့ဘူး””
၀ုိင္း အလွတဲ့။ ၀ုိင္းရဲ႕ေစာက္ဖုတ္ကုိ ျမင္လုိ႔ မေနႏုိင္ မထုိင္ႏုိင္ျဖစ္ၿပီး လုိးခ်င္စိတ္ေတြ
ျဖစ္ေပၚေနပါတယ္ဆုိတာကုိ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းေျပာတာပဲမဟုတ္လား။ ၀ုိင္းဘယ္လုိလုပ္ၿပီး
ေခါင္းေဖၚရဲမွာလဲ။ ၀ုိင္း အသားေတြ တဆတ္ဆတ္တုံေအာင္ စိတ္လႈပ္ရွားေနမိတယ္။ စားပဲြစြန္းကုိ
အထပ္ထပ္ပြတ္ရင္း ေခါင္းကုိပဲ တြင္တြင္ငုံ႕ထားမိတယ္။ ခက္လုိက္တာ ဘာျပန္ေျပာရမလဲ။
““၀ုိင္း .. ၀ုိင္းရယ္””
ကတုံကရီနဲ႔ သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္ က ၀ုိင္းပုခုံးႏွစ္ဖက္ကုိ တင္းတင္းေလး ဆုတ္ကိုင္လုိက္တယ္။ ၀ုိင္း ေလ
ဆတ္ကနဲ တုံသြားတယ္။ ရုန္းျပစ္လုိက္ရမလား။ ပါးကုိ ျဖန္းကနဲ ျမည္ေအာင္ ရုိက္ျပစ္ လုိက္ရမွာလား။
၀ုိင္း တဆတ္ဆတ္တုံေသာ ႏႈတ္ခမ္းေတြကုိ ကုိက္ရင္း သူ႔မ်က္ႏွာကုိ ေမာ့ၾကည့္မိသည္။ သူ႔မ်က္ႏွာက
၀ုိင္းထံမွ တစ္စုံတစ္ရာ အေျဖကုိ ေမွ်ာ္လင့္တႀကီး ေစာင့္စားဟန္ အားနည္းေသာ မ်က္လုံးမ်ားႏွင့္
ၾကည့္ေနသည္။ ဘာထူးလဲ .. ဘာထူးလုိ႔လဲ။ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြလဲ တဆတ္ဆတ္တုံေနၾကတာပဲ ..
၀ုိင္း ေခါင္းကုိ ျပန္ငုံ႕ရင္း သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္ကုိ အသာအယာ ဖယ္ခ်လုိက္ခါ သက္ျပင္းႏွစ္ခ်က္ ဆင့္ကဲ
ရိႈက္မိ၏။
“၀ုိင္းရယ္ .. က်ေနာ္ရုိင္းသြားသလားဟင္””
သူက စုိးရိမ္တႀကီး တုန္တုန္လႈပ္လႈပ္ေမးသည္။ ၀ုိင္းက ေခါင္းကုိငုံ႕ၿမဲ ငုံ႕ကာ စကားမျပန္မိပဲရိွသည္။
တဆတ္ဆတ္တုန္ေနေသာ ၀ုိင္း၏ ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားကုိ အနီးကပ္ ျမင္သည္အထိ သူတုိးကပ္
လာသည္။ ႏႈတ္ခမ္းဆုိးေဆး ပါးပါးလွပ္လွပ္ ဆုိးထားေသာေၾကာင့္ ႏႈတ္ခမ္းနီရနံ႔ခ်ိဳေမႊးေမႊးေလးကုိ
သူရွဴရိႈက္မိသြား၏။ တဆက္တည္းမွာလည္း ၀ုိင္းကုိယ္နံ႔ေလးကုိ သူက ပူးပူးကပ္ကပ္ရရိွလုိက္
ျပန္သည္။ တစ္ကုိယ္လုံးရိွ ေသြးမ်ား ဆူႂကြွလႈပ္ရွားလာၾကသည္။ သူက တံေတြးကုိဂလုကနဲ
ျမည္ေအာင္ ၿမိဳခ်လုိက္ရင္း ဒုတိယအႀကိမ္၀ုိင္း၏ ပုခုံးေလးႏွစ္ဖက္ကုိ ဆုတ္ကုိင္လုိက္ခါ မ်က္ႏွာခ်င္း
နီးကပ္ေအာင္ ဆဲြယူလုိက္သည္။ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခုသည္ ေႏြးကနဲ ပူးကပ္သြားသည္။ ၀ုိင္း၏ မ်က္ေတာင္
ရွည္ႀကီးမ်ား ေမွးစင္းက်သြား၏။လက္အစုံကလဲ သူ႔ေက်ာျပင္ကုိ အလန္႔တၾကား ဖက္မိသည္။
ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ထိမိရုံေလးျဖင့္ ၀ုိင္းတစ္ကုိယ္လုံး ဆတ္ခနဲ တြန္႔ကာ အေၾကာအခ်ဥ္ေတြ ေပ်ာ့ေခြခ်င္
သြားသည္။
““ႁပြတ္..ႁပြတ္””
သူက ၀ုိင္းႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာကုိ ညင္ညင္သာသာေလး စုပ္ယူလုိက္သည္။ ဖ်င္းကနဲ ခံစား လုိက္ရသည္။
““ခ်စ္တယ္ ၀ုိင္းရယ္””
အေမာတေကာႀကီးေျပာရင္း ႏႈတ္ခမ္းေလးကုိ စုပ္ျပန္၏။ သည္တစ္ခါ သူ႕လွ်ာေႏြးေႏြးျဖင့္ ၀ုိင္း
ႏႈတ္ခမ္းသားေလးမ်ားကုိ တလစပ္ ယက္သည္။ စုပ္သည္။ ခ်ိဳျမေမႊးသင္းေသာ
ႏႈတ္ခမ္းဆုိးေဆးေလးမ်ား ေျပာင္စင္သြားသည္။ ၀ုိင္းကအသက္ကုိေအာင့္ထားမိသည္။ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ
ဘာေတြျဖစ္ေနမွန္းကုိ ၀ုိင္းမသိ။ မရုန္းမဖယ္ မတြန္းမကန္ႏွင့္ တလြန္႔လြန္႔ေနမိျခင္းကုိ ၀ုိင္း၏ ဆူၿဖိဳး
သန္စြမ္းေသာ လတ္ဆတ္သည့္ ေသြးမ်ားဆူႂကြလာျခင္း သေကၤတပင္ျဖစ္မည္ထင္သည္။
““အခန္းထဲ သြားၾကရေအာင္ ၀ုိင္းရယ္ေနာ္””
သူက တကယ့္ကုိ စိတ္လႈပ္လႈပ္ရွားရွား အသံႀကီးႏွင့္ ေျပာကာ ၀ုိင္းခါးေသးေသးေလးကုိ ဖက္၍
ဆဲြေခၚသည္။ အခန္းထဲသြားလုိးၾကမည္ဟူေသာအဓိပၸါယ္မွန္း သိ၏။ ပူေနထူေနေသာစိတ္ႏွင့္ေခါင္းကုိ
ငုံ႕ထားမိ၏။ ဘာျဖစ္ရတာလဲ ရုန္းပါလား။ ေ၀းရာဆီကုိခြာပါလား။ ၀ုိင္းဟာ သံလုိက္စက္ကြင္း
မိေနတဲ့သူလုိပဲ သူေခၚရာကုိ တေရြ႕ေရြ႕ပါသြားေနမိတယ္။ အမွားအမွန္ ေ၀ဖန္ေတြးေခၚႏုိင္တဲ့
စိတ္ေတြ ဘယ္ေရာက္ကုန္ပလဲ။ အုိ.. သူ၀ုိင္းကုိ ႏွစ္ေယာက္အိပ္ကုတင္ႀကီးေပၚ ေပြ႔တင္၏။
အလင္းေရာင္သဲ့သဲ့မွ်သာလင္းသည္။ သူ႔ခႏၶာကုိယ္ႀကီးက ၀ုိင္းအေပၚသုိ႔ တေျဖးေျဖး အုပ္မုိး ခြစီး
လာသည္။ ၀ုိင္းေမာသည္။ မ်က္ေစ့အစုံကုိ မိွတ္ထားလုိက္မိ၏။လက္ႏွစ္ဖက္က သူ႔ရင္ဘတ္ကုိ
အထိတ္တလန္႕ေလး တြန္းထား၏။ အခန္းထဲမွာ ႏွစ္ေယာက္သား၏ အသက္ရွဴသံသည္သာ
ျပင္းျပင္းပ်ပ်ေလး ထြက္ေပၚေနသည္။ ၀ုိင္း ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ။ မ်က္ေစ့အစုံကုိ ဇြတ္မိွတ္
ထားမိသည္။ အသိစိတ္မ်ားကမူ သူ ဘယ္နားကုိကုိင္သည္ ဘာလုပ္ေနသည္ကုိ သိေနသည္။ သူ႔ထံမွ
ပူေႏြးေသာ အသက္ရွဴရိႈက္ေသာေလကုိ မ်က္ႏွာျပင္၌ ထိေတြ႔ခံ စားရ၏။ ခ်ိဳသင္းေသာ ေယာက္်ားရနံ႔
တစ္မ်ိဳးကုိလဲ ၀ုိင္းရေန၏။ ခုံလုိက္တာ.. ရင္ေတြ တလွပ္လွပ္ကုိ ေမာေနသည္။ သူ စကားေတြ
ေျပာေနသည္ဟုေတာ့ ၀ုိင္းထင္၏။ စကားလုံးမ်ားက တုိးလြန္း ညင္သာလြန္းၿပီး ႀကိပ္၍ေျပာေသာ
စကားမ်ားျဖစ္၍ မသဲမကဲြေလသံမွ်ေလာက္သာ တီးတုိးေျပာေနျခင္းျဖစ္၏။ တစ္ခ်ိဳ႕ကုိလဲ ၀ုိင္း
နားလည္သည္။ နားလည္ေသာစကားလုံးတုိင္းကလည္း ၀ုိင္းရဲ႕ရင္ကုိပူေႏြးလိႈက္ဖုိေစရုံမွ်မက မ်က္ႏွာ
တစ္ခုလုံးကုိ ထူပူေစေသာ စကားလုံးမ်ားသာ ျဖစ္ေနသည္။
““ဓါတ္ပုံထဲမွာ ၀ုိင္းေစာက္ဖုတ္ႀကီးကုိ ျမင္ကထဲက လုိးခ်င္ေနတာ သိလား… ၀ုိင္း””
၀ုိင္း ထုိစကားၾကားေတာ့ ရွက္လုိက္တာ။ မ်က္ႏွာကုိၿပံဳးထားရမွာလား မဲ့ထားရမွာလား မသိ။ ေနာက္
သူထပ္ေျပာေသးသည္။ ၀ုိင္းကမ်က္ႏွာကုိတစ္ဖက္သုိ႔ေစာင္းထားၿပီးအံေလးတင္းတင္း ႀကိပ္ထားရ၏။
““ကုိယ္တုိ႔လုိးၾကရေအာင္ေနာ္ ၀ုိင္း””
ခက္လုိက္တာကြယ္။ ဘယ္လုိလူလဲမသိဘူး။ ဟုတ္တယ္ ၀ုိင္းက အစ္ကုိ႕လီးႀကီးကုိ ျမင္ကတည္းက
၀ုိင္းလဲခံခ်င္ေနပါတယ္အစ္ကုိရယ္ ျမန္ျမန္လုိးစမ္းပါလုိ႔ ေျပာရမွာလား။ ဟင္း.. အပ်ိဳရွင့္ အပ်ိဳ။
အလုိးခံဘုိ႔မေျပာနဲ႔။ ကုိယ့္ဖင္ေတာင္ကုိယ္ ငုံ႕ၾကည့္ဖူးတာ မဟုတ္ဖူး ယုံလား။ အဲဒီစကားမ်ိဳးေတြ ၀ုိင္း
ပါးစပ္က ဘယ္လုိလုပ္ထြက္မွာလဲလုိ႔။ တစ္ခါထဲ သူက မိန္းမရဘူးၿပီးသားဆုိေတာ့ အဲဒီစကားေတြ
ထြက္ရဲ ေျပာရဲတာေပါ့။ အုိ.. ကၽြတ္.. ႏုိ႔ႏွစ္လုံးကုိ ကုိင္ၿပီး နယ္ေပးေနတယ္။ ဟာ.. အား.. ကၽြတ္..
ကၽြတ္.. ေကာင္းေတာ့ ေကာင္းတယ္။ ဒါေပမဲ့ ရွက္တာလဲလြန္ေရာပဲ။ သူအဲဒီလုိ လုပ္ေလ ၀ုိင္းက
မ်က္ေစ့ေတြကုိ တင္းတင္း ပိတ္ထားမိေလပဲ။ လက္ေခ်ာင္းေတြက ေခါင္းရင္းက ကုတင္တုိင္ ကုိ
စုံကုိင္ဆဲြထားမိတယ္။ လက္ဆစ္ေလးေတြဆုိတာ ျဖဴ ေတာင္ေနတယ္။ အေပၚအက်ႌရင္ဘတ္ကုိ
ဆဲြဖြင့္လုိက္ျပန္ၿပီ။ ၀ုိင္း အသဲေတြေအးကနဲ ခံစားလုိက္ရတယ္သိလား။ ေႏြးေႏြးပူပူ သူ႔အာခံတြင္းမွာ
ႏုိ႔သီးေခါင္းေလးေတြကုိ စုိ႔ေပးျပန္ေတာ့ ဘာမွမဆုိင္တဲ့ ဟုိ ခါးဆီက ျဖင္းကနဲျဖစ္ၿပီး အေပၚကုိ
ေကာ့ေထာင္လုိက္မိတယ္။ ေစာက္ပတ္ထဲမွာ ရြစိရြစိျဖစ္ကုန္တယ္။ အဲဒါ ဘာဓါတ္လဲမသိဘူးေနာ္။
သိပ္ဆန္းတယ္ သိလား။ ၀ုိင္း ႏုိ႔ႏွစ္လုံးက ေနမထိ ေလမထိနဲ႔ သန္႔သန္႔စင္စင္အုပ္ထိန္းလာတာ
ဆုိေတာ့ စိမ္းစားဥ ေတြလုိ ေဖြးေနတာ အခြံႏႊာထားတဲ့စိမ္းစားဥမ်ိဳးေပါ့။ အရြယ္အစားက ဟင္းေသာက္
ပန္းကန္အလတ္စားတစ္လုံးကုိ ေမွာက္ထားသလုိပဲ။ ခုံးလုံးၿပီး က်စ္မာေနတာ။
ခြန္ဂ်ာဆုိတာကလည္း သိတဲ့အတုိင္း မိန္းမေသၿပီးကတည္းက မလုိးရတာ ၾကာၿပီဆုိေတာ့ ၀ုိင္းရဲ႕
တစ္ကုိယ္လုံးကုိ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ ကုိက္စား၀ါးၿမိဳျပစ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ေနတာ။ ထမီ
အထက္ဆင္စေလးကုိ ဆဲြျဖဳတ္ၿပီး ခၽြတ္ျပန္၏။ ၀ုိင္း၏ အတြင္းခံ ဘရာဇီယာေလးက လည္ပင္း၌
ေရာက္ေနသလုိထမီကလည္း ေအာက္သုိ႔ေလ်ာဆင္းသြားသည္။ ေစာက္ေမႊးေလးမ်ား မစုံတစ္စုံ
ေပါက္ေနၾကၿပီ။ ၀ုိင္းက အေမႊးနဲနဲသန္ခ်င္သည္။ ေစာက္ေမႊးေလးမ်ားက ဆီးခုံမွာသာ မဟုတ္။
ေစာက္ပတ္ေဘးပတ္လည္၌လည္း ခပ္ပါးပါး ေမွးေမွးေလး ေပါက္ေနသည္။ တျခားမိန္းကေလးေတြ
ဆုိလွ်င္ ေစာက္ေမႊးမ်ားက ဆီးခုံမွာပဲရိွသည္။ ေစာက္ပတ္အကဲြေၾကာင္းအထက္နားသုိ႔ မေရာက္မီ
ခရီးဆုံးၾကသည္။ ယခု ၀ုိင္း အေမႊးႏုႏုေလးမ်ားက ပေရတိျမက္ခင္းပမာ က်ယ္ျပန္႔လြန္းသည္ဟု
ဆုိရမည္။ ခြန္ဂ်ာကလဲ ေစာက္ေမႊးသန္သန္ႏွင့္ ၀ုိင္း၏ ေစာက္ဖုတ္ေဖါင္းေဖါင္းမုိ႔မုိ႔ႀကီးကုိၾကည့္ၿပီး
လ်ပ္တစ္ပ်က္အတြင္း၌ ရြယ္ရြယ့္ကုိ သတိရသည္။ သူ႔ဘ၀၌ မိန္းမႏွစ္ေယာက္ေစာက္ဖုတ္ကုိသာ
ျမင္ဖူးခဲ့သည္ပဲ မဟုတ္လား။ ရြယ္ရြယ္က ၀ုိင္းထက္စာလွ်င္ေစာက္ပတ္ ဗ်က္ေသးခ်င္သည္။
ေစာက္ပတ္ ႏႈတ္ခမ္းသားေလးမ်ားက ထူထဲေသာ္လည္း ေဘးသုိ႔ ျဖန္႔ ျပန္႔ကားကားႀကီးမဟုတ္။
၀ုိင္းေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားကမူ ထူထူထဲထဲရိွ၏။ ႏႈတ္ခမ္းသားထူသျဖင့္ ေစာက္ပတ္ႀကီးက
လက္ႀကီး ခုံးထားသေလာက္ကုိ မုိ႔ေမာက္ ခုံးထေနသည္။ အခ်ိန္ပုိင္း နာရီပုိင္းအတြင္း မိမအလုိကုိ
လုိက္ေနရွာေသာ ၀ုိင္းကုိ ခြန္ဂ်ာ ပုိမုိႏွစ္သက္ ျမတ္ႏုိးရ၏။ ရြယ္ရြယ္တုန္းက မလုပ္ေပးဖူးေသာ
ျပဳစုျခင္းမ်ိဳးကုိလဲ သူက တယုတယေလးျပဳမူလုိက္သည္။ ေဖါင္းမုိ႔စူႂကြေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ အေပၚ
ႏႈတ္ခမ္းစပ္ေလးကုိ လွ်ာႏွင့္ အသာအယာ အုပ္ယက္ေပးလုိက္၏။
““အ..””
၀ုိင္း၏ တင္းတင္းေစ့ထားေသာ ႏႈတ္ခမ္းတဲြတဲြေလး ဇတ္ကနဲ ဟ သြားကာ ေ၀ဒနာ တစ္ရပ္
ခံစားရသလုိ အသံေလးတစ္သံထြက္ေပၚလာသည္။ လက္ႏွစ္ဖက္ကလည္း ခြန္ဂ်ာဆံပင္မ်ားကုိ
ခပ္တင္းတင္းေလး ဆဲြကုိင္လုိက္သည္။
““ကၽြတ္.. မဟုတ္တာ ဟိတ္””
၀ုိင္းက သူ႔ေခါင္းကုိဖယ္ရွားရန္ ႀကိဳးစားပါေသးသည္။ ဤမွ်ေလာက္အထိ သူ႔ကုိ မခုိင္းခ်င္။
မနစ္နာေစခ်င္။ သုိ႔ေသာ္ သူက ေခါင္းမာသည္။ ေစာက္ပတ္ႏွစ္ျခမ္းကုိ ပါးစပ္ႏွင့္ငုံခဲကာ အကဲြေၾကာင္း
ထဲသုိ႔ လွ်ာဖ်ားေႏြးေႏြးႀကီးကုိ အထက္ေအာက္ဆုန္ကာဆန္ကာ ထုိးကလိေပးသည္။ ၀ုိင္း ၾကာရွည္
တင္းမခံနုိင္။ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကုိ ေဘးတစ္ဖက္ဆီသုိ႔ ၿဖဲခ်လုိက္၏။ ထုိအခါမွ ရင္ထဲ ဟင္းလင္း
ပြင့္သြားသည္။ ေစာက္ပတ္ႏွစ္ျခမ္းမွာလဲ တင္းတင္းေစ့ေနသည့္ၾကားမွ မဟတဟေလးျဖစ္ေန၏။
သူက လက္မႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ေစာက္ပတ္ကုိ ၿဖဲလုိက္သည္။ ေထာင္းကနဲ အေငြ႕ဟပ္လုိက္ေသာ
ေပါင္းအုိးထဲမွ အပူေငြ႔ပမာ ေစာက္ပတ္အတြင္းမွ သန္႔စင္ ေမႊးသင္းေသာ ဆပ္ျပာေမႊးရနံ႔ေလးကုိ
ရွဴရိႈက္မိလုိက္သည္။ ပါကင္ထုပ္တစ္ခုကုိဖြင့္လုိက္စဥ္ရရိွေသာအနံ႔အသက္ကဲ့သုိ႔ စကၠဴသစ္အနံ႔မ်ိဳးကုိ
လည္း ရရိွ ရွဴရိႈက္မိရျပန္သည္။ ဒါသည္ပင္ အပ်ိဳမေလး ၀ုိင္းအုံခ်စ္၏ ေစာက္ပတ္ အနံ႔ေလးသာ
ျဖစ္သည္။ ေစာက္ပတ္အသားေလးေတြက ႏူးည့ံေနသည္။ ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ထိသည့္တုိင္ ထိမွန္း
မသိေအာင္ ႏုထြတ္ေနသည္။ ပန္းႏုေရာင္ေျပးေနေသာ အတြင္းသားရဲရဲေလးမ်ားကုိ လွ်ာဖ်ားႏွင့္ ထုိး၍
ကလိ လုိက္သည္။
““အ..အ အဟင့္ ဟင့္ ယား ယားတယ္””
လိႈင္း ထကုန္သည္။ ဖင္ႀကီးက ႂကြတက္လုိက္ ျပန္က်လုိက္ျဖင့္ လႈပ္ရွားခါယမ္းသြားေလသည္။ ၀ုိင္း
ေစာက္စိေလးက တင္းမာေနၿပီျဖစ္၏။ ေစာက္စိေလး ေအာက္မွ ဂူေပါက္ေလးသဖြယ္ ပြင့္ဟေနေသာ
ဆီးေပါက္ကေလးထိပ္ကုိ သူကလွ်ာထိပ္ျဖင့္ အသာအယာထုိးကလိကာ ရစ္၀ုိက္ ေပးလုိက္သည္။
““အား .. ရွဴး ကၽြတ္ မခံႏုိင္ဘူး အ အ””
၀ုိင္း ကတုံကရီေလး ငုိသံပါႏွင့္ေျပာရင္း သူ႔ေခါင္းကုိ ဆံပင္မ်ားစုဆဲြ၍ ဖယ္ရွားသည္။ မရ။ ေပကပ္ကာ
ေစာက္ဖုတ္တစ္ခုလုံးကုိ သြားျဖင့္ မနာမက်င္ေစပဲ တဆတ္ဆတ္ ကုိက္ေပးလုိက္ျပန္ရာ ၀ုိင္းခမ်ာမွာ
ေသးျဖန္းျဖန္းပါခ်င္ ေအာင္ခံစားလုိက္ရေလသည္။
““ေတာ္ ..ေတာ္ပါေတာ့ အဟင့္ ဟင့္ဟင့္””
““ႁပြတ္ ..အင္း ..ႁပြတ္ ပီ ႁပြတ္ အင္း””
သူကသန္႔ရွင္းလတ္ဆတ္ေသာ ၀ုိင္း၏ ပစၥည္းႀကီးကုိ အလြန္အမင္း အရသာရိွေသာ စားေသာက္ဖြယ္
တစ္ခုပမာ ျမတ္ျမတ္ႏုိးႏုိးေလး စုပ္ယက္ေပးေနျပန္ရာ ၀ုိင္းမွာ မ်က္ရည္ေလးမ်ား ေ၀့၀ဲ လာေလ
ေတာ့သည္။ ေစာက္ပတ္အတြင္းမွ ဇိကနဲ ဇိကနဲ သုတ္ေရမ်ား ပန္းထြက္ကုန္၏။
““ဒုကၡပဲ အဟင့္ ထြက္ကုန္ၿပီ ဟင့္ အဟင့္””
၀ုိင္း သူ႔မ်က္ႏွာကုိ ေပက်န္ကုန္မွာစုိးလုိ႔ ဆဲြဖယ္ေပမဲ့ သူက အျပစ္လုိက္ အခဲလုိက္ အဖတ္လုိက္
အန္က်လာတဲ့ သုတ္ရည္မ်ားကုိ တျမတ္တႏုိးေလး လွ်ာနဲ႔သိမ္းၿပီး ၿမိဳခ်လုိက္တာေတြ႔ရေတာ ၀ုိင္း
ေသခ်င္ေရာကြယ္။
““အဲေလာက္ မလုပ္နဲ႔ ကုိရယ္””
၀ုိင္း သူ႔ကုိေခ်ာ့ေမာ့ေသာ ေလသံႏွင့္ေျပာေပမင့္ သူက ေစာက္ပတ္အကဲြေၾကာင္း ေအာက္ဖက္၌ စုၿပံဳ
တစ္ဆုိ႔ေနေသာ ေစာက္ေရေလးမ်ားကုိ ႏႈတ္ခမ္းစူကာ ေတ့ယူၿပီး စုပ္ယူေနျပန္ရာ ၀ုိင္းခမ်ာ သူ႔ကုိ
ဘယ္လုိသနားသြားမွန္းမသိ။
““လုိးပါေတာ့ ကုိရယ္ေနာ္””
၀ုိင္းထံမွ ညင္သာတုိးညွင္းေသာ အသံေလးၾကားမွ သူက ေမာ့ၾကည့္သည္။ သူ႔မ်က္လုံးမ်ားက
အခ်စ္ဆိပ္ တက္ကာ ၾကည္လဲ့ေနေလသည္။
““ကုိ လုိးရေတာ့မလား ဟင္””
““အင္း .. ””
၀ုိင္းရွက္သည္ ေခါင္းကုိငုံ႕ရင္း အင္း ဆုိေသာအသံကုိ မပြင့္တပြင့္ေလးေျပာလုိက္မိ၏။ သူက ပုဆုိးကုိ
ခၽြတ္လုိက္သည္။ သူ႔လီးက ေတာင္ေနသည္ဆုိေသာ္လည္း လီးအရင္းက ရွည္လ်ား တုတ္ခုိင္ေသာ
လီး အဖ်ားမွ အေလးခ်ိန္စီးသည့္ဒစ္ၿပဲႀကီးကုိ မႏုိင္မနင္း ဆဲြမထားရသည့္ႏွယ္ ခပ္ငုိက္ငုိက္ႀကီး
ျဖစ္ေနသည္။ ၀ုိင္းက ေနရာမွအသာထသည္။ ဘရာစီယာႏွင့္ အေပၚအက်ႌေလးက လက္ေမာင္း
ႏွစ္ဖက္ကုိ ခ်ဳပ္ထားသလုိျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ၀ုိင္းမ်က္ႏွာေလးႏွင့္ ဒူးေထာက္ထားေသာ သူ႕
လီးႀကီးက နီးကပ္သြားေလသည္။ သူကတမင္ပဲလား မေတာ္တဆလားမသိ။ ေရွ႕သုိ႔တုိးလုိက္ရာ
လီးထိပ္ရဲရဲ ႀကီးက ၀ုိင္းႏႈတ္ခမ္းလႊာေလး ႏွစ္ခုၾကားသုိ႔ ေရာက္ရိွသြားသည္။ ၀ုိင္း တစ္ကုိယ္ေကာင္း
မဆန္ခ်င္။ မတရား မျဖစ္ခ်င္။ သူ႔လီးႀကီးကုိျဖဴေဖြးလွပေသာ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားျဖင့္ အသာအယာ
ဆဲြယူကာ ပါးစပ္ထဲ ဆဲြသြင္းလုိက္၏။ သူ႔လက္ႀကီးႏွစ္ဖက္က ၀ုိင္း၏ ေခါင္းေလးကုိစုံကုိင္ဆဲြၿပီး
လီးႀကီးကုိ ေရွ႕တုိးေပးလုိက္သည္။ လီးထိပ္ႀကီးက ကုိင္းခရမ္းခ်ဥ္သီးႀကီးႏွယ္ တင္းမာေျပာင္လက္
ေနေပရာ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာအတြင္းသုိ႔ ႁပြတ္ကနဲ တုိး၀င္သြားေလသည္။ ၀ုိင္း လီးမစုပ္ဖူး။ မစုပ္တတ္။
သုိ႔ေသာ္ ကုိ႕ကုိ ခ်စ္သည့္ စိတ္ႏွင့္ ဒစ္ၾကားသုိ႔လွ်ာဖ်ားေလးထုိးသြင္းကာ ဒစ္ကုိ ရစ္၀ုိက္၍
စုပ္ေပးလုိက္၏။
““ဟ.. အား.. ေကာင္းလုိက္တာ ၀ုိင္းရယ္””
ကုိ႔မ်က္ႏွာက မ်က္ႏွာက်က္ဆီသုိ႔ေမာ့သြားသည္။ ပါးစပ္ကုိဟလ်က္မ်က္ေစ့မ်ားကုိ ပိတ္ထား လုိက္
ရွာသည္။ ၀ုိင္း လီးစုပ္ပုံဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ၊ မဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ ျပသနာမဟုတ္ ကုိ ခံလုိ႔ေကာင္းသည္
ဆုိလွ်င္ ၀ုိင္းေက်နပ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ လီးႀကီးကုိအစြမ္းကုန္ ငုံ႕စုပ္ကာ အရင္း မေရာက္တေရာက္အထိ
စုပ္ယူျပစ္လုိက္သည္။ ကုိ႔ေဂြးစိႀကီးကအတဲြလုိက္ ရံႈ႕တက္သြားသည္ကုိ ၀ုိင္းေတြ႔လုိက္သည္။ လီးေမႊး
ၾကမ္းရွရွႀကီးမ်ားက ျဖဴႏုလွပေသာ ၀ုိင္းမ်က္ႏွာေလးကုိထိကပါးရိကပါး တုိးေ၀ွ႔မိၾကသည္။ လေမႊးမ်ား
မ်က္ႏွာကုိ တုိးေ၀ွ႕မိျခင္းကပင္ ၀ုိင္းၾကက္သီးေလးမ်ား ျဖန္းျဖန္းထသြားရျပန္သည္။ ဘယ္လုိမွန္းလဲ
မသိေပ။
““အာ... ကုိ အစုပ္မခံဖူးဘူး၀ုိင္းရဲ႕။ ေတာ္ၿပီ။ ထြက္ကုန္အုံးမယ္။””
ကုိက ၀ုိင္း ေခါင္းေလးကုိ ဆဲြခြာရန္ႀကိဳးစားသည္။ ဒါ၀ုိင္းအလွည့္ေလ မဟုတ္ဖူးလား။ ဘယ္ရမလဲ။
လီး ခါးလည္ေလာက္ကုိ သြားနဲ႔ခပ္ဖိဖိေလး ကုိက္ထားၿပီး လီးထိပ္က အေပါက္ေလးကုိ လွ်ာနဲ႔ ထုိးထုိး
ေပးလုိက္တယ္။
““အိ အ.. ၀ုိင္း.. ကၽြတ္ ကၽြတ္.. ထြက္ၿပီ.. ဟား အ .. ””
ပါးစပ္ထဲကုိ သုတ္ေရေတြျပစ္ကနဲ ျပစ္ကနဲ ပန္း၀င္ကုန္တယ္။ အဲဒါ မွတ္ထား။ ၀ုိင္းေက်နပ္သည္။
၀ုိင္းလဲ ကုိ႔လုိပဲ ကုိ႔ကုိခ်စ္တဲ့အေၾကာင္းျပရမယ္။ သုတ္ေရေတြကုိ ၿမိဳခ်ျပစ္လုိက္တယ္။
““အုိ ၀ုိင္းေလး အခ်စ္ရယ္ ေက်းဇူး တင္တယ္။””
အခ်စ္ပုိတဲ့သူ႔မ်က္ႏွာႀကီးကနီၿပီး ရဲတြတ္ေနတယ္။ သူ႔တစ္ကုိယ္လုံးဟာ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနသည္။
၀ုိင္းက ကုိ႔လီးႀကီးကုိ ေရခဲေခ်ာင္း စုပ္သလုိ စုပ္ၿပီးမွ ကုိ႔မ်က္ႏွာကုိၿပံဳးၿပံဳးေလး ေမာ့ၾကည့္လုိက္သည္။
““အရမ္းခ်စ္တာပဲလား ၀ုိင္းေလးရယ္ ဟင္””
၀ုိင္းက သုတ္ရည္မ်ားကပ္ၿငိေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးကုိ အသာအယာၿပံဳးကာ မ်က္ေတာင္ေလးမ်ား
မိွတ္ျပ၏။ ထုိ႔ေနာက္ အိပ္ယာထက္သုိ႔လွဲခ်လုိက္သည္။ အတြယ္အတာမဲ့ေသာ ႏုိ႔ႏွစ္လုံးက ခါယမ္း
သြားေလသည္။ ကုိက ႏုထြတ္ထြားႀကိဳင္းလြန္းေသာ ၀ုိင္း၏ ရင္သားအစုံကုိ ကဲြရွတတ္ေသာ ပစၥည္း
တစ္ခုႏွယ္ တယုတယ ဂရုတစုိက္ ကုိင္လုိက္သည္။ ႏုိ႔သီးေခါင္းရဲရဲေလးမ်ားကုိလက္ညိွဳးႏွင့္လက္မျဖင့္
ညွပ္ကာ ပြတ္ေခ်ေပးလုိက္သည္။ ႏုိ႔သီးေခါင္းေလးမ်ား ေတာင္တင္းလာသည္။ ဗုိက္သား ၀င္း၀င္းေလး
ကုိ တစ္ခ်က္နမ္းၿပီးမွ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကုိလက္၀ါးႀကီးျဖင့္ အုပ္ကာပြတ္ခါပြတ္ခါ ဆြေပး၏။ ေစာက္ပတ္
ႏွစ္ျခမ္းသည္ ပြင့္အာသြားသည္။ ေဘးတစ္ဘက္ဆီသုိ႔ ကားထြက္သြားေသာ ေပါင္တံႀကီးႏွစ္ဖက္ကုိ
ေကြးကာ ေျမာက္တင္လုိက္သည္။ ထုိအခါ ေဖါင္းကား ခုံးထေနေသာ ၀ုိင္း၏ေစာက္ပတ္ႀကီးမွာ
အလုိးခံရန္ အသင့္အေနအထားသုိ႔ ေရာက္သြားေလသည္။ ေပါင္ႏွစ္ဖက္က ဗုိက္သားမ်ားႏွင့္ ျပန္ကပ္
ေန၏။ ဒူးႏွစ္ဖက္ကပုခုံးဆီေရာက္ေအာင္ပင့္ထားသည္။ ေစာက္ပတ္ႀကီးကလြတ္လြတ္ကၽြတ္ကၽြတ္ႀကီး
ျပဴးထြက္ေန၏။ ကုိက ေစာက္စိထိပ္ကေလးကုိ လီးထိပ္ျဖင့္အသာအယာဖိပြတ္ထုိးဆြၿပီးအကဲြေၾကာင္း
အတုိင္း ေအာက္ဖက္သုိ႔ လီးထိပ္ႀကီးကုိဆဲြယူသည္။ တျဖင္းျဖင္း တသိမ့္သိမ့္ အရသာသည္ ၀ုိင္း
ကုိယ္ခႏၶာ တစ္ခုလုံးကုိ လႊမ္းၿခံဳပစ္လုိက္ျခင္းခံရ၏။ လီးထိပ္ႀကီး ေစာက္ပတ္အ၀ကုိ ေရာက္ေတာ့မယ္
ေရာက္ေတာ့မယ္ဟု မ်က္စိမိွတ္ခံစားရင္း ကုိ႕လီးႀကီး၏ ပူေႏြးႏူးည့ံေသာ လီးထိပ္မွအထိအေတြ႔ကုိ
ရင္တခုံခုံႏွင့္ခံစားရင္း လုိး၀င္သြားမည့္ အခ်ိန္ကုိ ေစာင့္ေနမိသည္။
““ျဗစ္..ႁပြတ္””
ကၽြံ၀င္သြားေသာ လီးထိပ္ႀကီးႏွင့္ ေစာက္ပတ္ႏွစ္ျခမ္းၾကားမွ အစ္အစ္ ကေလးထြက္လာသည္။
““အ .. အီး အဟင့္ဟင့္..””
၀ုိင္း ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးကုိ ဖိကုိက္ထားရင္း တင္းခံထားေသာ အသက္ကေလးကုိ ေအာင့္ထား
လုိက္သည္။ ၀င္ေနသည့္လီးတန္ႀကီးက တေရြ႕ေရြ႕ ေစာက္ေခါင္းထဲသုိ႔ တုိး၀င္သြား၏။ ၀ုိင္း
ေစာက္ပတ္ေလး ပထမဦးဆုံးအႀကိမ္ အလုိးခံရေခ်ၿပီ။
““ႁပြတ္ ဘြတ္””
လီးကုိ တင္းတင္းစီးစီးေလး ဖိအသြင္း၌ ေစာက္ပတ္အတြင္းမွေလမ်ား ““ဘြတ္””ခနဲ အန္ထြက္
လာသည္။
““ဟင့္ အသံျမည္ေအာင္ မလုပ္နဲ႔ကြာ.. ””
၀ုိင္းကရွက္သည္မုိ႔ အခန္းတြင္း ဘယ္သူမွ မရိွမွန္းသိေနပါလ်က္ ေ၀့၀ဲၾကည့္ကာ စုိးရိမ္သံေလးႏွင့္
ေျပာမိ၏။
““ႁပြတ္ဘြတ္ ႁပြတ္ဘြတ္ ႁပြတ္ဘြတ္””
““ဒီေလာက္ ေတာ့ျမည္တာေပါ့ ၀ုိင္းကလဲ.. ””
““ဟင္း ရွက္စရာႀကီးကြယ္.. ””
““အုိ.. ၀ုိင္းကလဲ.. ကုိယ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ထဲရိွတဲ့ဟာပဲ.. ေနာက္ အေရေတြ ထပ္ထြက္လာရင္ ပုိမည္
ေသးတယ္။””
““ဟလား.. ၀ုိင္းက အသံျမည္တာ ရွက္လုိ႔.. ””
“ မရွက္ပါနဲ႔၀ုိင္းရယ္.. ဒါဓမၼတာပဲဥစၥာ.. ””
တီးတုိးအသံေလးမ်ား ႏူးည့ံစြာ ထြက္ေပၚေနစဥ္မွာပင္ ကုိ႕ဖင္ႀကီးက တသိမ့္သိမ့္ လႈပ္ခါယမ္းကာ
တေျဖးေျဖး အေဆာင့္ၾကမ္းလာသည္။
ခြန္ဂ်ာက ေဆာင့္ေၾကာင့္ထုိင္ကာ ၀ုိင္း၏ ခါးေလးကုိတင္းတင္းရင္းရင္းႀကီးကုိင္ကာ စက္ေသနတ္
ပစ္သလုိပင္ ဆက္ခါဆက္ခါ ေဆာင့္လုိက္ေလရာ ၀ုိင္း ေစာက္ပတ္ေလးႏွင့္ ခြန္ဂ်ာ့ဆီးခုံႀကီး ေဖါင္းကနဲ
ေဖါင္းကနဲျမည္ေအာင္ပင္ ရုိက္ခပ္မိသြားၿပီး ေစာက္ပတ္တစ္ခုလုံး ထူပူသြားေလသည္။
““ကုိ.. ရက္စက္ တယ္.. အ အ အ ႁပြတ္ ႁပြတ္ ဘြတ္ ဘြတ္ ႁပြတ္ ဘြတ္.. ””
၀ုိင္းသည္ အရူးမီး၀ုိင္းသလုိ ေခါင္းကုိ တအားခါယမ္းမိ၏။ ေစာက္ပတ္အတြင္းသုိ႔ သံေခ်ာင္းႀကီး
တစ္ေခ်ာင္း အလား စူးကနဲ နင့္ကနဲ၀င္လာေသာ လီးႀကီးက အဆုံးအထိ၀င္ကာ သားအိမ္ေခါင္းကုိ
““ထုတ္”ကနဲ ““ထုတ္””ကနဲ ေဆာင့္မိသြားသည္။ ဆီးစပ္တစ္ခုလုံးက်င္သြားကာ ရိွန္း ကနဲ
လွ်ပ္စစ္ဓါတ္ေတြ စီး၀င္သလုိ တုံတုံခါခါေလး ခံစားလုိက္ရေလသည္။
““ထြက္ ထြက္ကုန္ၿပီ ၀ုိင္း ..အ အ အ””
ကုိက ၀ုိင္း အေပၚသုိ႔ ကမန္းကတမ္း ေမွာက္ခ်လုိက္ခါ ဖင္ကုိ ဆက္ခါဆက္ခါ ေျမာက္၍ ေဆာင့္လုိး
လုိက္၏။ လီးတစ္ေခ်ာင္းလုံး တျဖင္းျဖင္း မာတင္းသြားသည္။ တစ္ဆက္တည္းမွာပင္ တင္းကနဲ
တင္းကနဲျဖစ္ခါ လီးေရမ်ားကုိ ပန္းထုတ္လုိက္ေလေတာ့သည္။
““ေဆာင့္ေဆာင့္ အ အ ေကာင္းလာၿပီ အုိးအုိး””
၀ုိင္းက ကုိယ့္ဖင္ႀကီးကုိ မရွက္ႏုိင္ေတာ့ပဲ ဆဲြကာ ဆဲြကာ ဖိခ်ရင္း ခါးေလးကုိ ေကာ့ေကာ့ေပးလုိက္
ေလသည္။ လီးတန္ႀကီးက အဆုံးအထိ ၀င္၀င္သြားကာ ေစာက္ပတ္အတြင္းရိွ အသားမွ်င္မ်ားကုိ
ထုိးပြတ္ ေဆာင့္လုိးမိသြားေလသည္။
““ေကာင္းတယ္ .. အ .. အရမ္းေကာင္းတယ္ကုိရယ္ နာနာေလးေဆာင့္စမ္းပါ အ ..အ””
၀ုိင္း ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ား တဆတ္ဆတ္တုံေနကာ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ား ကုတ္ေကြးကာခြန္ဂ်ာ့ဖင္မ်ားကုိ
အ၀တ္စ တစ္ခုႏွယ္ ဆုတ္ကုိင္ကုတ္ဖဲ့လုိက္မိေလ၏။ စူးကနဲလက္သည္းမ်ား နစ္၀င္သြားသည္ဟု
ခံစားလုိက္ရေသာ ခြန္ဂ်ာသည္ စူးထုိးခံရေသာ က်ားသစ္ တစ္ေကာင္ႏွယ္ အီး ကနဲ အီးကနဲ
အသံျမည္ေအာင္ပင္ ၀ုိင္းအုံခ်စ္ ေစာက္ပတ္ေလးထဲသုိ႔ သူ၏ ႀကီးမား တုတ္ခုိင္လွေသာလီးႀကီးကုိ
အားရပါးရႀကီး ေဆာင့္လုိး လုိက္ေလရာ ..။
““ႁပြတ္..ဘြတ္..ႁပြတ္ဘြတ္..ႁပြတ္ဘြတ္””
““အအား .. အအား .. အအား ..ဟား..ကၽြတ္..ကၽြတ္ ..””
၀ုိင္း မ်က္၀န္းထဲ၌ မီးပြင့္မ်ား ျဖာထြက္ကုန္ပလားထင္မွတ္ရေအာင္ပင္ ခံစားလုိက္ရေလသည္။
ေစာက္ေခါင္းအတြင္း က်င္ကနဲက်င္ကနဲ ျဖစ္ခါ ထိန္းမရေတာ့ပဲ ၀ုိင္းက သုတ္ေရမ်ားကုိ လႊတ္ထုတ္မိ
လုိက္ေလသည္။
““ေကာင္းလုိက္တာ .. ကုိရယ္ .. အ .. အ .. အ ..””
၀ုိင္းက ခြန္ဂ်ာလည္ပင္းကုိ ဆဲြယူလ်က္ ပါးျပင္ကုိနမ္းရင္းေက်ေက်နပ္နပ္ေလးေရရြတ္လုိက္ေလသည္။
ခြန္ဂ်ာက ၀ုိင္း၏ ႏႈတ္ခမ္းေလးကုိ အသာအယာ ဖိကပ္စုပ္ယူရင္း ဖင္ႀကီးကုိ ဆတ္ကနဲ ဆတ္ကနဲ
ေဆာင့္လုိက္ရာ ႏွစ္ဦးစလုံး ထြန္႔ထြန္႔လူးသြားၾကရေလေပသည္။
““၀ုိင္း.. ရယ္ ခ်စ္လုိက္တာကြယ္””
““ခ်စ္..ခ်စ္..အားရေအာင္ ခ်စ္စမ္းပါ ကုိရယ္..””
၀ုိင္းအုံခ်စ္ဆုိေသာေကာင္မေလးတေယာက္အရူးအမူးျဖစ္ခါလီးအရသာကုိေတြ႔ေနခုိက္ႏွစ္ရွည္လမ်ား
မိန္းမ မလုိးခဲ့ရေသာ ခြန္ဂ်ာကလည္း ေနာက္ထပ္တစ္မ်ိဳး တစ္ပုံစံႏွင့္ လုိးရန္အတြက္ ၀ုိင္းအုံခ်စ္ကုိ
တီးတုိးေလး ေျပာလုိက္သည္။
““၀ုိင္း ..ေမာသလား ..ဟင္””
““အင္ ..ကုိက အရမ္းၾကမ္းတာ””
“ခ်စ္တာကုိး . ၀ုိင္းရဲ႕””
““ကုိခ်စ္တာက ေၾကာက္စရာႀကီးကြယ္””
““၀ုိင္း .. ၀ုိင္းေလးရယ္””
““ဟင္ ..ဘာလဲကြယ္ .. ေခၚလုိက္တာ မေမာဘူးလား””
““ေနာက္တစ္မ်ိဳး လုပ္ရေအာင္ေနာ္””
““သေဘာေလ.. ဘယ္လုိလုပ္မွာလဲ””
““၀ုိင္းက ကုန္းေပးေလ””
““အာ ကြာ .. ၀ုိင္းဖင္ႀကီးကုိ ေနာက္က ၾကည့္မွာ ရွက္တယ္””
““ဒါျဖင့္ မကုန္းဘူးလား.. ေျပာ””
ခြန္ဂ်ာက မ်က္ႏွာညိဳျပသည္။ ႏႈတ္ခမ္း စူျပသည္။ ခြန္ဂ်ာ့အမူအယာကုိ သေဘာက်သလုိရယ္ရင္း
၀ုိင္းက ခြန္ဂ်ာ့ပုခုံးကုိ ဖတ္ခနဲ ပုတ္လုိက္သည္။
““ျဖစ္သြားလိုက္တာ .. မ်က္ႏွာႀကီးက .. ကုန္းပါ့မယ္ရွင္.. ကုန္းပါမယ္တဲ့ .. ကဲ””
ခြန္ဂ်ာ၏ေက်နပ္စြာ ရယ္ေမာသံက ၀န္းက်င္ကုိ လႊမ္းမုိးသြားေတာ့သည္။

ၿပီးပါၿပီ ။   ။
ခ်စ္ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္
#