သမီးထက္feelပိုရွိတဲ႔အေမ ( စဆုံး )

သမီးထက္feelပိုရွိတဲ႔အေမ ( စဆုံး )

​ဟင္ဘဲ​ႀကီး​႐ူ​ပါ​က ​ပုံ​မ​လာ​ပါ​ဘူး​ကြာ။ ​ပ်ိဳ​ျမစ္​ႏု​နယ္ (၁၆) ​ႏွစ္​အ​႐ြယ္​ရွိ ​သိ​ဂီ ၤ​ေဇာ္​က ​သို႔​က​လို ​ရည္​႐ြယ္​၍ ​ဆို​လိုက္ ​ျခင္း​ပါ။ ​သစ္​႐ြက္​လႈပ္​တာ​ကို​ဘဲ ​မ်က္​ရည္​စက္​လက္​ေႂကြ​ေသာ ​အ​႐ြယ္​ေပ​မို႔ဆန႔္​က်င္​ဖက္​လိင္​ေယာ​က်ာၤး​တို႔​ကို ​စူး​စမ္း​ေန​တာ ​အ​ျပစ္မ​ဆို​သာ​ေခ်။ ​ကိုယ္​ေတာ္​ေခ်ာ​က​ေတာ့ ​ခပ္​တည္​တည္ ​မွန္​မွန္​ႀကီး​ကိုယ့္​လို​ရာ​ကို ​ျမန္း​ေန​ေခ်​၏။ၾကည့္​ပါ​လား ​သစ္​ကု​လား​အုပ္​ႀကီး​လို​ဘဲ ​ေျခ​တစ္​လွမ္း ​လွမ္း​တိုင္း ​ေခါင္း​က​လႈပ္​တုတ္​တုတ္​နဲ႔ ခစ္​ခစ္ ။ ​
သို႔​စဥ္​မွာ​ပင္ဆ​ဌ​မ​အာ​႐ုံ​ေလ​လာဘာ​လား​မ​သိ ​အဲ​ဒီ​လူ​အ​ရွည္​ႀကီး​က ​သူ​မ ​တို႔​ထိုင္​ရာ ၀​ရန္​တာ​ဆီ ​ေခါင္း​လွည့္​လာ​သည္။ ​အဲ …..စူး​ရွ​ေအး​စက္​ေသာ ​မ်က္​လုံး​အ​စုံ​က ​သိ​ဂီ ၤ​ေဇာ္​တို႔ ​သူ​ငယ္​ခ်င္း ၃ ​ေယာက္​ကို ​ေရ​ခဲ​ေရ​ပက္​ဖ်န္း​ခံ​ရ​သ​လို​ေတာင္ ​ထင္​သြား​ေစ​သည္။ ​ေတာ္​ပါ​ေသး​ရဲ႕… ​သူ႔​ခ​ရီး​ကို​သူ​ဆက္​သြား​လို႔။ ​ေၾကာက္​စ​ရာ​ႀကီး​ဟယ္ ….. ​ေအး​ေတာ့ … ​လူ​ဆိုး​ႀကီး​လား​မ​သိ​ဘူး။ ​ျဖစ္​ႏိုင္​တယ္ . ​လူ​သတ္​သ​မား​ေတာင္​ျဖစ္​ခ်င္​ျဖစ္​မွာ . ​မိန္း​ခ​ေလး​တို႔​သ​ဘာဝ ….. ​ၿပီး​ေတာ့ ​မ​လို​အပ္​ဘဲ​အာ​ေခ်ာင္​ခ်င္​တဲ့ ​က​မ႓ာ့​အ​ဆင့္​အ​ျမင့္​ဆုံး​သ​တၱ​ဝါ …..​လူ​သား​သ​ဘာဝ​အား​ျဖင့္ ​ကို​အ​ရွည္​ႀကီး​ကို ​လူ​ဆိုး​စာ​ရင္း​တြင္​သြင္း​လိုက္​ေလ​သည္။
​သူ​တို႔​ေလး​ေတြ​က ​အ​သက္​႐ြယ္​တူ ​အ​တန္း​ေတြ​တူ​ၾက​ေတာ့ ​ဝါ​သ​နာ​တူ​ေတြ​မို႔ ​တြဲ​မိ​ၾက​သည္။ ​အ​ဓိ​က ​အ​ခ်က္​မွာ ​သူ​တို႔​ေလး​ေတြ​တြင္ ​ရည္း​စား​မ​ရွိ​ၾက​ျခင္း​ပင္။ ​သို႔​ေၾကာင့္ ​ရည္း​စား ​အ​ရ​သာ​ကို ​ျမည္း​စမ္း​ၾက​ည့္​ခ်င္​ၾက​သည္။ ​ဒါ​ေပ​မယ့္ ​တစ္​ေယာက္​ႏွင့္​တစ္​ေယာက္​အ​သိ​မ​ေပး။​ဟယ္​ဟို​အ​တြဲ​ကို​ၾကည့္​စမ္း လိုက္​တယ္​ေနာ္ ဟင့္​အင္း ​ငါ​ေတာ့​မ​ႀကိဳက္​ဘူး  ​ဘဲ​ႀကီး​က​ဝက္​ၿခံ​ျဗစ္​ထူ​နဲ႔  ​မ်က္​မွန္​က​တပ္​ထား​ေသး ။ဒီ​ပုံ​စံ​နဲ႔ ​အ​ေတာ္​ၾကာ​ေအာင္ ​ေဝ​ဖန္​ေလ​ကန္​ရင္း​နဲ႔ ​ထိုင္​ၾက​သည္။ ​သီ​တာ​နဲ႔ ​ခ်ိဳ​ဇင္ ​က​ျပန္​သြား​ၿပီး ​သိ​ဂီ ၤ​ေဇာ္ (​ဤ​ေန​ရာ​မွ​စ​၍ ​သိ​ဂီ ၤ​ေဇာ္​ကို ​အိမ္​အ​ေခၚ ​ေဇာ္​ေဇာ္​ဟူ​၍​သာ ​ေခၚ​ၾက​ပါ​စို႔။) ​ၿခံ​ထဲ​ျပန္​မ​ဝင္​ေသး​ဘဲ ​လမ္း​မဘက္​သို႔​ၾကည့္​ေန​တုံး​မွာ ​ေစာ​ေစာ​က​လူ​ႀကီး​ျပန္​ေရာက္​လာ​တာ​ေတြ႕​လိုက္​ရ​သည္။ ​သူ​မ​ရင္​ေတြ​ဒိန္း​က​နဲ​တုန္​သြား​မိ​ေပ​မဲ့ ​လူ​ႀကီး​က​ေတာ့ ​ေခါင္း​ငိုက္​စိုက္​ႏွင့္​ေလွ်ာက္​လွမ္း ​လာ​သည္။ ​အ​နီး​ကပ္​ၾကည့္​မွ ​သူ႔​မ်က္​ႏွာသည္ ​မ်က္​လုံး​တို႔​ႏွင့္ ​ဆန႔္​က်င္​စြာ ​အို​မင္း​ရင့္​ေရာ္ ​ဟန္​ေပၚ​ေန​၏။ ​ေသာ​က​ရိပ္​တို႔​ထင္​ဟပ္​ေန​သည္။
​တိုက္​တိုက္​ဆိုင္​ဆိုင္ ​သူ​မ​ေရွ႕ ​အ​ေရာက္​တစ္​ခ်က္​ေမာ့​ၾကည့္​လိုက္​သည္။ ​သူ႔​ကို​စိတ္​ဝင္​တ​စား​ၾကည့္​ေန ​တဲ့​ေဇာ္​ေဇာ့္ ​မ်က္​လုံး​ဝိုင္း​ေလး​ေတြ​ကို ​စူး​စိုက္​ၾကည့္​ၿပီး ​သူ႔​လမ္း​သူ​ဆက္​ေလွ်ာက္​သြား​ေလ​သည္။ဟင္ …. ​႐ုပ္​ႀကီး​ကု​က ​ခပ္​တည္​တည္​နဲ႔ …. ​တ​ေလာ​က​လုံး​သူ႔​လုပ္​စာ​စား​တယ္​မ်ား​ထင္​ေန​လား​မ​သိ​ဘူး။ ​ျမင့္​မား​တဲ့​အ​ရပ္​အ​ေမာင္း​နဲ႔ ​လိုက္​ဖက္​ညီ​စြာ​သား​သား​နား​နား​လွမ္း​ေန​တဲ့​သူ႔​ကို ​ေဇာ္​ေဇာ္​ၿငိဳ​ျငင္​စြာ​နဲ႔ … ​သစ္​ကု​လား​အုပ္​ႀကီး သစ္​ကု​လား​အုပ္​ႀကီး ခစ္​ခစ္ ဟဲ့​ဘယ္​မ​လဲ … ​သစ္​ကု​လား​အုပ္​က …ဘယ္​အ​ခ်ိန္​က​ေရာက္​ေန​လဲ​မ​သိ​တဲ့ ​ေဇာ္​ေဇာ့္​အ​ေမ​က ​ဟို​သည္​ၾက​ည့္​လိုက္​ရင္း ​နား​မ​လည္​စြာ​ေမး​ခြန္း ​ထုတ္​လိုက္​ေခ်​၏။ ​ေဇာ္​ေဇာ္​ခ​မ်ာ ​အ​႐ူး​မ ​ထင္​ခံ​ရ​မွာ​စိုး​၏။ ​အ​လာ​ကား​ပါ​ေမ​ေမ​ရာ … ​ဟို​ေက်ာင္း​စာ​ျပန္​ေႏြး​ေန​တာ​ပါ။
​ဟင္း … ​ညည္း​က​ေတာ့​မ​လြယ္​ဘူး။ည​ေန​ဆည္း​ဆာ​ေအာက္​မွာ ​ပြင့္​ဖူး​စ​သ​မီး​နဲ႔ ​ငြား​ငြား​စြင့္​စြင့္ ​အ​စြမ္း​ကုန္​ပြင့္​အာ​ေန​တဲ့​အ​ေမ​တို႔ ​အ​လွ ​ခ်င္း​ၿပိဳင္​ေန​သည္။ ​လမ္း​သြား​လမ္း​လာ​တို႔​က ​တ​ေစ့​တ​ေစာင္း​တစ္​မ်ိဳး ​ေျပာင္​ေျပာင္​တစ္​ဖုံ ​ၾကည့္​ရႈ ​လို႔​သြား​ၾက​သည္။​ကဲ … ​အ​ထဲ​ဝင္​စို႔​သ​မီး … ​ေမ​ေမ​လဲ​တစ္​ေန​ကုန္​ဆိုင္​ထိုင္​ရ​တာ​ပင္​ပန္း​လွ​ၿပီ … ​နား​ခ်င္​တယ္ ​ေဒၚ​ဝင္း​ေမာ္​ဟာ ​ဗိုလ္​ခ်ဳပ္​ေစ်း​ရွိ ​ရ​တ​နာ​ဆိုင္​မွာ​ထိုင္​ပါ​သည္။ ​ကူ​ေဖာ္​ေလာင္​ဖက္​မ​ရွိ​သူ​မို႔ ​သူ​မ်ား​တ​ကာ​ထက္​ပို​ပင္​ပန္း​၏။ ​ေယာ​က်ာၤး​ျဖစ္​သူ ​ကို​ထြန္း​ထြန္း​ဆုံး​သြား​က​တည္း​က ​သ​မီး​ကို​ၾကည့္​ကာ ​ေျဖ​သိမ့္​ရင္း ​ကိုယ့္​ဘဝ​ကိုယ္​ေက်ာင္း​ေန​ခဲ့​သည္။ ​ေနာက္​အိမ္​ေထာင္​ျပဳ​ရန္ ​ေျပာင္​ေျပာင္​တစ္​မ်ိဳး​သြယ္​ဝိုက္​၍​တ​နည္း ​
လမ္း​ေၾကာင္း​လာ​ေပ​မဲ့ ​ေခါင္း​ခါ​ခဲ့​သည္။ ​မု​ဆိုး​မ​ဘဝ​မ​ေျပာ​နဲ႔ ​လင္​ရွိ​တုန္း​က​ေတာင္သိ​ရက္​နဲ႔ ​လိုက္​တဲ့​ေယာ​က်ာၤး​ေတြ ​အ​ေတာ္​မ်ား​သား။ ​သို႔​ေသာ္ ​အ​မ်ိဳး​ျမင့္​သူ​ပီ​ပီ ​လင္​သား​ကို​သ​စၥာ​မ​ေဖာက္​ခဲ့။ ​လင္​ေသ​ၿပီး​ေတာ့​လည္း ​ကိုယ့္​ကိုယ္​ကို ​သ​စၥာ​မ ​ေဖာက္​ခဲ့။ ​တည္​တည္​တံ့​တံ့​နဲ႔ ​ကိုယ့္​ဘဝ​ကိုယ္​႐ုန္း​ေန​ခဲ့​သည္။ ​တ​ခါ​တ​ခါ​သား​အ​မိ​ႏွစ္​ေယာက္​တည္း ​ေန​ရ​တာ ​အား​ငယ္​သား။ ​ဗာ​ဟီ​ရ​လုပ္​ေသာ ​အိမ္​ေဖာ္​တို႔​က ​ည​ေန​ဆို​ျပန္​ၾက​ၿပီး ​ၿခံ​ေလး​ထဲ​မွာ​ရွိ​တဲ့ ​ႏွစ္​ထပ္​တိုက္​ေလး​မွာ ​တိတ္​ဆိတ္​လို႔ ​ၿပီး​ေတာ့​ေန​တာ​က​လဲ​ၾကည့္ … ​ေဘာက္​ေထာ္​ျပည္​သာ​ယာ​မွာ ​အ​ရာ​ရာ​သည္​တိတ္​ဆိတ္​လို႔ ​တ​မ​လြန္​ေလာ​က​ကဲ့​သို႔ ​တ​ခါ​တ​ရံ​ထင္ ​ရ​သည္။
​သ​မီး​ရဲ႕​ခါး​က်ဥ္​က်ဥ္​ေလး​ကို​ဖက္​ေတာ့မ​ေအ​ကို​ေခါင္း​မွီ​ၿပီး​လိုက္​လာ​ပုံ​ဟာၾကည္​ႏူး​စ​ရာ​ပင္ဒီ​လို​နဲ႔​ဘဲတစ္​ည​တာ​ပုံ​မွန္​ကုန္​သြား​ေလ​သည္။​ေဇာ္​ေဇာ္​ကို​ႏႈိး​ၿပီး ..​ေမ​ေမ​ဆိုင္​ဖြင့္​ဖို႔​သြား​ၿပီ။ ​ေက်ာင္း​ပိတ္​ထား​တာ​မို႔ ​အိပ္​ခ်င္​သ​ေလာက္​အိပ္​လို႔​ေန​သည္။ ​ေမ​ေမ​မ​နက္​စာ​ခ်က္​ျပဳတ္​ထား​ခဲ့​ၿပီ။
​သြား​တိုက္​ေဆး​နဲ႔​သြား​ပြတ္​တံ​ကိုင္​ရင္း ၀​ရန္​တာ​က​ေန​ေငး​ၾကည့္​ေန​မိ​သည္။ ​ဆိုင္​ကယ္​တစ္​စီး​ျဖတ္ ​ေမာင္း​သြား​သည္။ ​ေလ​အ​ဟုန္​ေၾကာင့္​မ်က္​ႏွာ​ႀကီး​မွာ ​ရႈံ႕​မဲ့​ကာ​ဆိုင္​ကယ္​ကို ​ေမာင္း​ေန​သည္။ ​ဘယ္​က​လူ​ႀကီး​လဲ​မ​သိ​ဘူး ……အ​ရပ္​ရွည္​ရွည္​က​ေတာ္​႐ုံ​လူ​မ​ရွိ​ႏိုင္​သည့္​ေဒါင္​မ်ိဳး … ​အ​ရပ္​နဲ႔​လိုက္​ေအာင္​ေဘာ္​ဒီ​က​ေကာင္း​ပါ​သည္။ ​အ​ထူး​ျခား​ဆုံး ​ၾကမ္း​တမ္း​ရက္​စက္​မႈ​ကို ​ဖုံး​ကြယ္​မ​ထား​ႏိုင္​တဲ့ ​တိ​ရိ​စာၦန္​လို ​မ်က္​လုံး​မ်ား ​ေအး​စက္ ​စူး​ရွ​လွ​သည္။ ​သူ႔​လႈပ္​ရွား​မႈ​က ​ျငင္​သာ​ေပ်ာ့​ေျပာင္း​သည္။ ​က်ား​သစ္​တစ္​ေကာင္​အ​လား။
​အဲ​ဒီ​ေန႔​မွ​စ​၍​ေဇာ္​ေဇာ္​တစ္​ေယာက္ ​အဲ​ဒီ​လူ​ႀကီး​ကို ​ေန႔​တိုင္း​ေတြ႕​ေန​ရ​သည္။ ​လူ​ႀကီး​က​ေတာ့ ​ခပ္​တည္​တည္​ပင္ ​သူ​မ​ကို​ဖုတ္​ေလ​သည့္​င​ပိ ​ရွိ​သည္​ပင္​မ​ထင္​ေနာက္​ပိုင္း​ေတာ့ ​သူ႔​သြား​လာ​မႈ​အ​ခ်ိန္ ​ဇ​ယား​ေတြ ​ေဇာ္​ေဇာ္​အ​လြတ္​ရ​ေန​ၿပီ။ ​နဲ​နဲ​ေနာက္​က်​ရင္​ေမွ်ာ္​ေန​မိ​သည္။ဘာ​ရယ္​လို႔​မ​ဟုတ္ ​ေအး​စက္ ​ၿပီး ​လူ​မ​ဆန္​သည့္​သြင္​ျပင္​ေၾကာင့္​စိတ္​ဝင္​စား​မိ​ျခင္း​ပါ။ ​ၿပီး​ေတာ့ ​အ​ၿမဲ​တမ္း​တစ္​ေယာက္​တည္း။
​သည္​ေန႔ ​ခ်ိဳ​ဇင့္​အိမ္​မွာ​စု​ရပ္​လုပ္​ဖို႔ ​ခ်ိန္း​ထား​သည္​မို႔ ​ေမ​ေမ​ေစ်း​က​ျပန္​လာ​သည္​ႏွင့္ ​ၿပိဳင္​ဘီး​ေလး ​ထုတ္​ၿပီး ​အ​ေသာ့​ႏွင္​လာ​ခဲ့​သည္။ ​မ​ေတြ႕​ခ်ိဳ​ဇင္ ​ေလ​ယာဥ္​ကြင္း​သြား​သည္​တဲ့ ​သီ​တာ​လည္း​လာ​ၿပီး ​ျပန္​သြား​သည္​ဆို​ဘဲ။  ​မ​ေက်​မ​ခ်မ္း​နဲ႔ ​ဘီး​ျပန္​လွိမ့္​ရ​သည္။ ​တိတ္​ဆိတ္​ေခ်ာက္​ကပ္​ေသာ​ည​မွာ ​တစ္​ေယာက္​တည္း ​လမ္း​မ​က်ယ္​ႀကီး​မွာ ​စက္​ဘီး​နင္း​ရ​တာ ​ေခ်ာက္​ခ်ား​စ​ရာ။ ​ေဝါ  ​တီ​တီ မာ​စီ​ဒီး​ကား​နက္​ႀကီး​က ​ဘယ္​က​ေန​ေရာက္​လာ​သည္ ​မ​သိ။ ​စက္​ဘီး​ကို​ေက်ာ္​တက္​ရန္​လုပ္​ၿပီး​မွ​မိန္း​ခ​ေလး​တစ္​ေယာက္​မွန္း​သိ​ေတာ့ ​မ​ေက်ာ္​ေတာ့​ပါ​ကား​ထဲ​မွာ​ေတာ့ ​အ​သက္ (၂၀) ​ပတ္​ဝန္း​က်င္ ​လူ​႐ြယ္ (၄) ​ေယာက္ဟဲ​ဟဲ … ​ဒို႔​နဲ႔​လိုက္​ခဲ့​ပါ​လား။
​မႈတ္​ေပး​မယ္​ေလ …​ႁပြတ္​ႁပြတ္ …ပ​လပ္​ပ​လပ္ ​လွ်ာ​နဲ႔ဒို႔​နဲ႔​တစ္​ည​လိုက္​အိပ္​ပါ​လား ၁၅၀၀ ​ေပး​မယ္​ေလ မ​ေကာင္း​ပါ​ဘူး ​ကို​ကို​တို႔​ဒစ္​ႀကီး​ေတြ​အ​ထည့္ ​ခံ​ၾကည့္​ပါ​လား။​တစ္​သက္​နဲ႔​တစ္​ကိုယ္ ​မ​ၾကား​ဘူး​တဲ့ ​မ​ၾကားဝံ့​မ​နာ​သာ​စ​ကား​ေတြ​ေၾကာင့္ ​မ်က္​ရည္​ေတြဝဲ​လာ​မိ​ၿပီး ​စက္​ဘီး​ကို​သြန္​နင္း​ေတာ့​သည္။
​ဒုန္း … ​အ​ေမ့​ကား​က​စက္​ဘီး​ေနာက္​ကို ​အ​သာ​ေဆာင့္​လိုက္​ေတာ့ ​အ​ေတာ္​လန႔္​သြား​မိ​သည္။ကား​က​စက္​ဘီး​နဲ႔ ​ေဘး​ခ်င္း​ယွဥ္​ေမာင္း​ရင္း ​လက္​တစ္​ဖက္​ထြက္​လာ​ၿပီး ​စက္​ဘီး​ကို​ဆြဲ​ယူ​လိုက္​သည္။ ​မင္း​တို႔​အ​ေဖ​ေတြ​ကိုယ္​စား ​မင္း​တို႔​ကို ​ဆုံး​မ​မဲ့​မင္း​တို႔​ပ​ေထြးအ​ေဖ​ေရာ ​အ​ေမ​ပါ​အ​ထိ​ခံ​ရ​လို႔ ​ပို​ဆတ္​ဆတ္​ခါ​သြား​တဲ့ ​ႏွစ္​ေကာင္​ဟာ ​သူ​တို႔​အ​ဖိုး​ႀကီး​ဝယ္​ေပး​ထား ​တဲ့​လက္​နက္​ေတြ​ထုတ္​ၿပီး ​ကား​ေရွ႕​မွာ​ခါး​ေထာက္​ရပ္​ေန​တဲ့ ​လူ​ႀကီး​ဆီ​ေျပး​ဝင္​သြား​ေလ​သည္။ ​တစ္ ​ေယာက္​က ​ခါး​ပတ္​ႏွင့္။ ​ဟိတ္ ………​ေျခ​တစ္​လွမ္း​ပို​ေန​တဲ့ ​ကြန္​မင္​ဒို​ဓား​ေျမႇာင္​သ​မား​ရဲ႕​မ်က္​ခြက္​ကို ​ေျခ​တံ​ရွည္​ႀကီး​နဲ႔ ​ေဆာင့္​ကန္​ထဲ့​လိုက္ ​သည္။ ​မ​ပီ​မ​သ​ေအာ္​သံ​နဲ႔​အ​တူ ​င​နဲ​ပက္​လက္​ႀကီး​က်​သြား​သည္။ ​ႏွာ​ေခါင္း​႐ိုး​နဲ႔ ​ေမး​႐ိုး။ ​သြား​တို႔ ​ရ​စ​ရာ​မ​ရွိ​ေအာင္ ​က်ိဳး​ေၾက​ကုန္​ၿပီး ​ျပန္​ထ​မ​လာ​ေတာ့။
​လည္​ပင္း​ကို​ဝင္​လာ​ေသာ ​ခါး​ပတ္​ဓား​ကို ​အ​သာ​ငုံ႔​ေရွာင္​လိုက္​ၿပီး ​ႀကဳံး​ဝင္​လာ​တဲ့​င​တိ​ကို ​အ​သာ​ပု​ခုံး​နဲ႔ ​ထမ္း​ကာ​က​တၱ​ရာ​လမ္း​ေပၚ​ေဆာင့္​ပစ္​ခ်​လိုက္​သည္။ ၁ ​မိ​နစ္​ပင္​မ​ၾကာ​လိုက္ ​ပြဲ​သိမ္း​ၿပီ။ ​ခ်ာ​တိတ္ ​မင္း​ဘာ​ျဖစ္​သြား​လဲ …ဘာ​မြ ​မ​်ဖစ္​ပါ​ဘူး ​အ​ကို။​မိ​မိ​ၾကည့္​မ​ရ​တဲ့​ကု​လား​အုပ္​ႀကီး​ပင္။ ​သူ႔​မ်က္​လုံး​တို႔​က​ေတာ့​ထုံး​စံ​အ​တိုင္း ​ေအး​စက္​ေန​ေခ်​၏။ ​မာ​စီ​ဒီး ​ကား​နား​သြား​ၿပီး ​ဘီး​တို႔​ကို ​ေလ​ေလွ်ာ့​ေန​သည္။ ​ၿပီး​ေတာ့​လွည့္​ထြက္​သြား​ေတာ့​သည္။ ​အို ​ဒီ​မွာ ​သ​မီး​ကို​ပါ​ေခၚ​သြား​ပါ။ ​သ​မီး​စက္​ဘီး​မ​နင္း​ႏိုင္​ေတာ့​ေအာင္ ​ဒူး​ေတြ​တုန္​ေန​လို႔​ပါ။ ​ဟင္း ​မင္း​တို႔​မိန္း​မ​ေတြ​ဟာ ​သိပ္​ဒုက္​ခ​ေပး​တယ္ ​ကဲ​ကဲ … ​သူ႔​ေပါင္​ၾကား​မွာ​စက္​ဘီး​ဟာ ​က​ေလး​က​စား​စ​ရာ​တစ္​ခု​ႏွယ္ .. ​တုန္​လႈပ္​ေန​ေသာ​ေဇာ္​ေဇာ္​သည္ ​ေရွ႕​ဘား ​တန္း​ေပၚ​တြင္​ဝင္​ထိုင္​လိုက္​သည္။
​ၿပီး​ေတာ့​ေႏြး​ေထြး​ေသာ​သူ႔​ရင္​ခြင္​ထဲ​မွာအား​ရ​ပါး​ရ​မွီ​ထား​လိုက္သည္င​နဲ​ႀကီး​တြန႔္​သြား​၏။ ​ႏွစ္​ေယာက္​ဝိတ္​ကို ​အ​သာ​ေလး​ပင္​နင္း​ေန​ေခ်​၏။ ​သူ႔​ေပါင္​လုံး​ႀကီး​တို႔​သည္ ​ေဇာ္​ေဇာ္​ကို​ပြတ္​သပ္​ေန​၏။ ​အ​ထူး​သ​ျဖင့္ ​ညာ​ဖက္​ေပါင္​သည္ ​လုံး​ဝန္း​ကား​စြင့္​ေသာ ​ေဇာ္​ေဇာ္​တင္​ပါး ​တို႔​ကို ​မ​ေရွာင္​သာ ​မ​တိမ္း​သာ​ဘဲ ​မွန္​မွန္​ႀကီး​ပြတ္​ေပး​ေန​သည္။ ​ေဇာ္​ေဇာ္​သည္ ​ရင္​ခုန္​စ​ျပဳ​ေခ်​ၿပီ။ ​ကို​ႀကီး ​ဘာ … ​လဲ ​ဟင္း ​ထူး​ပုံ​ႀကီး​က​လဲ ​လွ်ာ​မ​ရွည္​နဲ႔ ​ဘာ​ေျပာ​မ​လို႔​လဲကို​ႀကီး​နာ​မည္​ဘယ္​လို​ေခၚ​လဲ ​သ​မီး​နာ​မည္​က ​သိ​ဂီ ၤ​ေဇာ္​ပါ။ ​အိမ္​မွာ ​ေဇာ္​ေဇာ္​လို႔​ေခၚ​တယ္ .. ​ကို​ႀကီး​လဲ ​ေဇာ္​ေဇာ္​လို႔​ေခၚ​ေပါ့။ ​ငါ့​နာ​မည္ ​မိုး​ေဝ​သည္​ေလာက္​ႏွင့္​င​တိ​ႀကီး​က​ရပ္​သြား​သည္။ ​စက္​ဘီး​သာ​ဖိ​နင္း​ေန​သည္။ ​ကို​ႀကီး​ဘယ္​မွာ​ေန​လဲ​နင္​တို႔​လမ္း​ထဲ​မွာ​ဘဲ​ဟယ္ ​ကို​ႀကီး​သ​မီး​ကို​သိ​တယ္အင္း ​နင္​တစ္​ခ်ိန္​လုံးဝ​ရန္​တာ​ထြက္​ေန​တာ​ကို။  ​
အင္း​ေလ ​ဒါ​က​လဲ​နင္​တို႔​မိန္း​မ​ေတြ​ရဲ႕ ​မာ​ယာ​ဘဲ။​အို ​ကို​ႀကီး​က​လဲ ​မီး​ျမင္​လို႔​ပါ​ပါး​စပ္​ပိတ္​ေတာ့ ​နား​ညည္း​တယ္​ရင္​ေမာ​ရ​ပါ​ဘိဘယ္​လို​လူ​ႀကီး​လဲ​မ​သိ​ဘူး။ ​စ​ကား​အ​ေကာင္း​ေျပာ​လို႔​မ​ရ​ပါ​လား။ ​ကဲ​သြား​ေတာ့ဘာ​မ​ေျပာ ​ညာ​မ​ေျပာ​ႏွင့္ ​ေဇာ္​ေဇာ္​ကို​ထား​ရစ္​ခါ ​ဆက္​ေရွာက္​သြား​ေလ​ေတာ့​သည္။​ေဇာ္​ေဇာ္​က ​ေတာ့​ေျခ​တစ္​ခ်က္​ေဆာင့္​ကာ ​ၿခံ​ထဲ​ဝင္​ရ​ေလ​ၿပီ။ ​ေမ​ေမ့​ကို​ေျပာ​ရ​မည္။စက္​ဘီး​ကို​အ​သာ​နံ​ရံ​ေဘးကပ္​ေထာင္​ထား​လိုက္​၏။ ​အိမ္​ေရွ႕​တံ​ခါး​ကို ​ေသာ့​ခတ္​ထား​သည္​မို႔ ​ေဘး​ေပါက္​မွ​အ​သာ​ဝင္​ခဲ့​သည္။ ​ဧည့္​ခန္း​ဆီ​မွ ​တီ​ဗြီ​သံ​ၾကား​ေန​ရ​သည္။ ​ေမ​ေမ​တီ​ဗြီ​ၾကည့္​ေန​သည္​ထင့္။
​ခန္း​ဆီး​ကို​လွပ္​မ​လို ​လုပ္​ၿပီး​မွ ​တုန႔္​က​နဲ​ရပ္​လိုက္​သည္။ ​တစ္​ဆို႔​ဆို႔​ႀကီး​ခြၽဲ​ႏြဲ႕​ေသာ​မိန္း​မ​တစ္​ေယာက္​ရဲ႕ ​ၿငီး​သံ။ ​ၿပီး​ေတာ့ ​အား​အား ​ဆို​တဲ့ ​အ​သံ ​ဘာ​ပါ​လိမ့္။ ​ဒါ​ေၾကာင့္ ​အ​ခန္း​ထဲ​စြတ္​မ​ဝင္​ေတာ့​ဘဲ​အ​သာ​ေခ်ာင္း​ၾကည့္​လိုက္​သည္။ ​ေမ​ေမ​ဟာ ​ဝင္​ေပါက္​နဲ႔​တ​ေစာင္း​က်​က်​ထိုင္​ေန​သည္။ ​ထူး​ျခား​သည္ ​မွာ ​အ​ဝတ္​အ​စား​မ​ရွိ​ျခင္း​ပင္။ ​တီ​ဗြီ​ၾကည့္​ရင္း​ႏႈတ္​ခမ္း​ကို​လွ်ာ​နဲ႔​ရက္​ေန​၏။ ​ၿပီး​ေတာ့​နီ​ရဲ​႐ြ​ႏွ္း​ျမ​တဲ့​လက္​သည္း​ရွည္​ႀကီး​ေတြ​နဲ႔ ​တံ​ဆာ​ဆင္​သည့္​လက္​ေတြ​က ​ျပည့္​ၿဖိဳး​ခြၽ​ႏွ္​ေမာက္​ေန​တဲ့​ႏို႔​အုံ​ေတြ​ကို ​အား​မ​လို ​အား​မ​ရ​ဟန္​နဲ႔ ​ပြတ္​သပ္​ဆုပ္​နယ္​ေန​သည္။
​ေဇာ္​ေဇာ္​ဟာ​ျမင္​ကြင္း​ေျပာင္း​ၿပီး ​တီ​ဗြီ​ဆီ​လွမ္း​ၾကည့္​လိုက္​သည္။ ​ပါး​စပ္​ေလး​ဟ​ၿပီး ​မ်က္​လုံး​ေလး​ဝိုင္း ​သြား​ပါ​ေခ်​၏။ ​ေခ်ာ​ေမာ​လွ​ပ​ေသာ ​ဗိုလ္​မ​တစ္​ေယာက္​ကို ​ဘီ​လူး​တစ္​ေကာင္​လို​ထြား​ႀကိဳင္း​တဲ့ ​က​ပၸ​လီ​ႀကီး​က ​အား​ရ​ပါး​ရ​ေဆာင့္​ေန​သည္။ ​ႏွစ္​ဦး​စ​လုံး​အ​ဝတ္​အ​စား​မ​ရွိ။ ​ဗိုလ္​မ​မွာ ​ေျခ​ခ်င္း​ဝတ္​ေတြ​ကို ​က​ပၸ​လီ​ႀကီး​က​ကိုင္​ၿပီး ​အ​စြမ္း​ကုန္​ၿဖဲ​ထား​လို႔ ​ေပါင္​ႀကီး​ၿပဲ​ေန​၏။ ​ကင္​မ​ရာ​က​အ​နီး​ကပ္​ဆြဲ​ျပ​၍ ​နီ​ရဲ​ေသာ​ေစာက္​ဖုတ္​နဲ႔ ​ေခ်ာ့​က​လက္​ေရာင္​လီး​ႀကီး​ကို ​ရင္​ထိတ္​စ​ရာ​ေတြ႕​လိုက္​ရ​သည္။
​ဟင္း … ​ဘာ​ေတြ​လဲ​မ​သိ​ပါ​ဘူး​ခပ္​တိုး​တိုး​ေရ​႐ြတ္​ရင္း ​အ​သာ​ေခ်ာင္း​ၾကည့္​မိ​ျပန္​သည္။ ​ဗိုလ္​မ​မွာ ​သူ​မ​ေစာက္​ဖုတ္​ထဲ​ဝင္​ေန​သည့္ ​ဧ​ရာ​မ​လီး​ကို ​အား​မ​ရ​သ​လို ​ဖင္​ကို​ေကာ့​ေကာ့​ေပး​ေန​သည္။ ​လီး​ဝင္​တိုင္း​ေစာက္​ဖုတ္​မွာ ​နစ္​ဝင္​သြား ​ၿပီးလီး​အ​ထြက္​မွာ​ေတာ့ ​ကြၽံ​ထြက္​လာ​ပါ​တယ္သူ​မ​ရဲ႕​ပါး​စပ္​က​မ​နား​တမ္းညည္း​တြား​ေအာ္​ဟစ္​ေန​ေလ​သည္။ ​ေဇာ္​ေဇာ္ ​အ​သာ​ေမ​ေမ့​ဆီ​လွမ္း​ၾကည့္​လိုက္​သည္အိုး ​ဟုတ္​ပါ​သည္။ ​ေမ​ေမ​ဟာ ​က်ပ္​လုံး​ေလာက္​ရွိ​ၿပီး ၆ ​လက္​မ​ေလာက္​ရွည္​တဲ့ ​ခ​ရမ္း​သီး​တစ္​လုံး​ကို ​ပါး​စပ္​မွာ​ေတ့​ၿပီး ​စုပ္​ေန​သည္။ ​လက္​တစ္​ဖက္​က​လည္း ​ေစာက္​ဖုတ္​ကို​ပြတ္​သပ္​ေန​၏။ ​လက္​ခ​လယ္ ​က​ေစာက္​ေခါင္း​တြင္း​ဝင္​လိုက္​ထြက္​လိုက္​ႏွင့္​ရွိ​ေခ်​သည္။ ​ေပါင္​ခြ​မွာ​တ​ေျဖး​ေျဖး​ကား​ေန​ေခ်​၏။ ​အ … ​အ … ​အား​ဗိုလ္​မ​မွာ ​က​ပၸ​လီ​ကို ​အား​ရ​ပါး​ရ​ဆြဲ​ကပ္​ရင္း ​သံ​ကုန္​ဟစ္​ေန​ေလ​သည္။ ​ေဇာ္​ေဇာ္​အ​ေတာ္​စိတ္​ညစ္ ​သြား​မိ​သည္။
​ဗိုလ္​မ​ေခ်ာ​ေလး​ကို ​ဒီ​နည္း​နဲ႔​သတ္​ပစ္​ရ​သ​လား။ဒါ​ေပ​မဲ့​ခ​ဏ​ေန​ေတာ့ ​မ​ေခ်ာ​လႈပ္​လႈပ္​ရွား​ရွား​ျဖစ္​လာ​ၿပီး ​က​ပၸ​လီ​ကို ​ကု​တင္​ေပၚ​ဆြဲ​ခ်​လိုက္​သည္။ ​ၿပီး​ေတာ့ ​သူ​မ​က ​အ​ေပၚ​က​ေန​ရာ​ယူ​ၿပီး ​ေဆာင့္​ေၾကာင့္​ထိုင္​ကာ ​ေစာင့္​ေပး​ေလ​ေတာ့​သည္။ ​ဟင္း .. ​ေစာက္​ေကာင္​မ ​ငါ​က​ေတာ့ ​ေသ​မ်ား​ေသ​ၿပီ​လား​လို႔ ​ပူ​လိုက္​ရ​တာ၊ ​ေဇာ္​ေဇာ္​သက္​ျပင္း​ေလး​ခ်​လိုက္​မိ​သည္။ ​ႁပြတ္ … ​ဟင့္ ​ဟင့္​ေမ​ေမ့​ကို​ၾကည့္​လိုက္​ေတာ့ ​ေစာက္​ပတ္​ႏွစ္​လႊာ​ကို ​လက္​ေခ်ာင္း​မ်ား​ႏွင့္ ​ၿဖဲ​ၿပီး​ေစာက္​ေခါင္း​ထဲ​ခ​ရမ္း ​သီး​ထိုး​ထဲ့​လိုက္​သည္​ကို ​ေတြ႕​ရ​သည္။ ​မ်က္​လုံး​စုံ​မွိတ္​ၿပီး ​ႏႈတ္​ခမ္း​ကိုက္​လွ်က္​ခ​ရမ္း​သီး​ကို ​ေခ်ာ့ ​သြင္း​ေန​၏။ ​အ​ရည္​တို႔​ေၾကာင့္ ​တ​ႁပြတ္​ႁပြတ္​ႏွင့္​ဝင္​ေန​ရာ​မွ ​အင့္​က​နဲ ​တြန႔္​သြား​ၿပီး ​ဆက္​မ​သြင္း​ေခ်။
​တီ​ဗြီ​မွန္​သား​ျပင္​မွာ​ေတာ့ ​ဗိုလ္​မ​ေလး​သည္ ​က​ပၸ​လီ​ႀကီး​ေပၚ​မွာ ​ေျဖး​ေျဖး​ခ်င္း​ေဆာင့္​ေန​၏။ ​သူ​မ​၏ ​ႏို႔​တို႔​သည္ ​ဗ​ရမ္း​ဗ​တာ​ရမ္း​ခါ​ေန​ေလ​သည္။ ​ႏို႔​တစ္​ဖက္​ကို ​လက္​ႏွင့္​ပင့္​ၿပီး ​ႏို႔​သီး​ကို​ပါး​စပ္​ႏွင့္​အ​သာ ​စုပ္​ေပး​ေန​ျပန္​သည္။ ​သိပ္​ႀကံ​ႀကံ​ဖန္​ဖန္​လုပ္​တဲ့ ​ဗိုလ္​မ​ေတြ​ဘဲက​ပၸ​လီ​က​ဗိုလ္​မ​၏​ဖင္​ကို ​လက္​ႀကီး​ေတြ​ႏွင့္​စုံ​ကိုင္​ၿပီး ​ေဆာင့္​အား​တိုး​ေစ​သည္။ ​ေမ​ေမ့​ဖက္​ကို​ၾကည့္ ​လိုက္​ေတာ့​ေမ​ေမ​လည္းဟို​မိန္း​မ​လုပ္​သ​လို ​ႏို႔​အုံ​တစ္​ဖက္​ကို ​လက္​ႏွင့္​ပင့္​ကာ ​ဗိုလ္​မ​ေလာက္ ​ႀကီး​လို႔​ႏို႔​သီး​ကို​လွ်ာ​နဲ႔​ယက္​ခြင့္​ရ​ပါ​သည္။ ​
မ်က္​လုံး​အ​စုံ​သည္ ​ဖန္​သား​ျပင္​ကို​စိုက္​ၾကည့္​ရင္း ​ႏို႔​ကို ​ယက္​လိုက္ ​ေစာက္​ဖုတ္​ထဲ​ခ​ရမ္း​သီး​ထိုး​ထည့္​လိုက္ ​ျပန္​ထုတ္​လိုက္ ​လုပ္​ေန​ျပန္​သည္။ ​အင့္ ​အင္ ​အား ​ရွီး ​ကြၽတ္​ကြၽတ္ ​ေမာင္​ေလး​ရယ္ ​အဲ​ေတာ့ ​ေမ​ေမ​ဟာ ​႐ုပ္​ရွင္​ထဲ​က​ဗိုလ္​မ​နဲ႔​အ​ၿပိဳင္​ညည္း​ညဴ​ေန​ပါ​ေပါ့​လား။ ​ၾကည့္​သာ​ၾက​ည့္​န​ရ​သည္ ​ေဇာ္​ေဇာ္​ခ​မ်ာ​ကိုယ္​ထဲ​မွာ​လည္း ​ေသြး​တို႔​လည္​ပတ္​စ​ျပဳ​ေခ်​ၿပီ။ ​သည္​ျမင္​ကြင္း​ကို​ျမင္​လို႔​မွ ​ေသြး​မ​ဆူ​ဘူး​ဆို​ရင္​ေတာ့ ​ဖိုး​တြမ္​တီး​သ​မား​တစ္​ေယာက္​သာ​ျဖစ္​ေခ်​မည္။
​ဒါ​ေၾကာင့္ဖူး​ပြင့္​စ​ႏို႔​အုံ​ေလး​ကို ​ဆြယ္​တာ​ေပၚ​မွ ​အုပ္​ကာ​ကိုင္​မိ​သည္။ ​လက္​ဝါး​အုပ္​ထဲ​မွာ ​ၾကပ္​ၾကပ္​ေလး​စီး​ပိုင္ ​စြာ​ရွိ​ေန​၏။ ​မ​ရဲ​တ​ရဲ ​ညႇစ္​မိ​ေတာ့ ​ပ​ထ​မ​ဆုံး​ရာ​သီ​လာ​စဥ္​မူး​ေဝ​သ​လို ​ရီ​တီ​တီ​အ​ရ​သာ​ေလး​ကို ​ခံ​စား​မိ ​သည္။ ​အ ​အား ​အား ​ဟား​က​ပၸ​လီ​သည္ ​ဗိုလ္​မ​၏​ခါး​အ​စုံ​ကို​ကိုင္​ၿပီး ၃-၄ ​ခ်က္​အား​ရ​ပါး​ရ​ေဆာင့္​ၿပီး ​မ်က္​ျဖဴ​လန္​ကာ ​ေကာ့ ​တက္​သြား​ေလ​သည္။ ​ဘာ​ျဖစ္​ျပန္​ၿပီ​လဲ​မ​သိ ​ခ​ဏ​ေန​ေတာ့ ​ကု​တင္​ေပၚ​က်​ၿပီး ​ၿငိမ္​သြား​၏။ ​ဗိုလ္​မ​ဟာ ​ဆီး​ခုံ​ခ်င္း​ပြတ္​ရင္း ​က​ပၸ​လီ​၏​ႏို႔​ကို ​ကုန္း​စို႔​ေန​သည္။ ​ခ​ဏ​ေန​ေတာ့ ​က​ပၸ​လီ​ဟာ ​ဗိုလ္​မ​ကို ​ခါး​မွ​အ​႐ုပ္​လို ​ကိုင္​မ​ၿပီး ​သူ႔​အ​ေပၚ​ကို​တြဲ​တင္​လိုက္​သည္။
​တ​ေ႐ြ႕​ေ႐ြ႕​နဲ႔​ဗိုလ္​မ​ဟာ ​က​ပၸ​လီ​မ်က္​ႏွာ​မွာ ​ေစာက္​ပတ္​ထပ္​ယက္​သား​ျဖစ္​ေန​သည္။ ​ဟယ္ ​႐ြံ​စ​ရာ​ႀကီး ​ဒီ​ေကာင္​ေတြ​မ​႐ြံ​ဘူး​လား​မ​သိ​ဘူး … ​ငါ​ေတာင္​အံ​ခ်င္​လာ​တယ္​တ​ကယ္​ပင္​ေဇာ္​ေဇာ္​တစ္​ေယာက္​ပ်ိဳ႕​တက္​လာ​သည္။ ​ဗိုလ္​မ​ေစာက္​ဖုတ္​မွာ ​ျဖဴ​ျပစ္​ျပစ္​အ​ရည္​တို႔ ​ေပ​က်ံ​တြဲ​က်​ေန​၏။ ​ေစာက္​ေမႊး​တို႔​မွာ ​ေစး​ကပ္​ေန​ေလ​သည္။ ​က​ပၸ​လီ​၏​လီး​ႀကီး​မွာ ​႐ြံ​ဖို႔​ေကာင္း​သည္​ဧ​ရာ​မ​ေမွ်ာ့​နက္​မဲ​ႀကီး​တစ္​ေကာင္​နဲ႔​တူ​သည္။
​ဗိုလ္​မ​ေစာက္​ဖုတ္​သည္ ​တ​ေ႐ြ႕​ေ႐ြ႕​ႏွင့္ ​က​ပၸ​လီ​မ်က္​ခြက္​ဆီ​ကပ္​သြား​သည္။ ​က​ပၸ​လီ​က​လွ်ာ​ႀကီး​ထုတ္​ၿပီး ​ေစာက္​ဖုတ္​ကို ​ေခြး​တစ္​ေကာင္​ပန္း​ကန္​ယက္​သ​လို ​ေျပာင္​ေအာင္​လွ်က္​ေန​ေတာ့​သည္။ ​ၿပီး​ေတာ့ ​ေစာက္​ပတ္​ကို ​လက္​ႏွစ္​ေခ်ာင္​ႏွင့္​ဆြဲ​ဟ​ၿပီး​လွ်ာ​ထိုး​ထဲ့​သည္။ ​ဗိုလ္​မ​မွာ​ဖင္​ကို ​အ​ခု​န​အ​တိုင္း​တ​ေျဖး​ေျဖး​ခ်င္း​လွည့္​ရင္း ​တ​အား​အား​ၿငီး​ေန​သည္။ ​ေဇာ္​ေဇာ့္​ေစာက္​ဖုတ္​မွာ ​ပိုး​ဟပ္​တစ္​ေကာင္​ဝင္​သ​လို​ယား​လာ​၏။ ​တ​စ​တ​စ​ႏွင့္ ​ေဘာင္း​ဘီ​မွာ ​အ​ကြက္​က​ေလး​ထင္​လာ​သည္။ ​
အား ​ဟား ​အား ​အား ​ရွီး ​အား​ေမ​ေမ​က​ေတာ့​ေစာက္​ဖုတ္​ထဲ​က​ခ​ရမ္း​သီး​ကို ​အား​ရ​ပါး​ရ​ေဆာင့္​ၿပီး​သြင္း​လိုက္ ​ထုတ္​လိုက္​လုပ္​ေန​ေခ်​၏။ ​ဖင္​ႀကီး​ကို ​ေကာ့​ေကာ့​ေပး​ရင္း ​ေစာက္​ဖုတ္​ႏွင့္ ​ခ​ရမ္း​သီး​ကို​ဆြဲ​စုပ္​ေန​ဟန္​ရွိ​သည္။ ​အား ​အား ​ဒါ​လင္ ​အို ​ဒါလင္ ​အား​ဗိုလ္​မ​က​လည္း ​က​ပၸ​လီ​၏​အ​ရည္​ေတြ​ကို ​လိုက္​ယက္​ေန​သည္။ ​အံ့​ၾသ​ဖြယ္​ရာ​ပင္။
​ၿပီး​ေတာ့​ႏွစ္​ေယာက္​သား​ဖက္​ေန​တုန္း ​စာ​တမ္း​ထိုး​ပါ​ေလ​ေတာ့​သည္။ ​တစ္​ဖက္​ကို​အ​ျမင္​ေျပာင္း​လိုက္​ေတာ့။ ​ဒါး​နဲ႔​ျခစ္ထား​လို႔ ​ခ​ရမ္း​သီး​ဟာ​ခ​ရမ္း​ေရာင္​ေပါက္​မ​ေန​ဘဲ ​အ​တြင္း​သား​ေတြ​ေပၚ​ၿပီး ​အ​ျဖဴ​ေရာင္​ျဖစ္​ေန ​ေတာ့​သည္။ ​ၿပီး​ေတာ့​ေမ​ေမ​လည္း ​ၿငိမ္​က်​သြား​၏။ ​ေဇာ္​ေဇာ္​တစ္​ေယာက္ ​ေအာက္​ပိုင္း​စို​စို​႐ႊဲ​႐ႊဲ​နဲ႔ ​အ​သာ​လစ္​ထြက္​ခဲ့​သည္။ ​ၿပီး​ေတာ့​အိမ္​ေရွ႕​ထြက္​ၿပီး ​တံ​ခါး​အ​သာ​ေခါက္​လိုက္​၏။ ​အ​တန္​ၾကာ​ေအာင္ ​ဘယ္​သူ​မွ​မ​လာ …​ဘယ္​သူ​လဲ​သ​မီး​ပါ​ေမ​ေမ​ရဲ႕ … ​ဟဲ့​ေစာ​လွ​ခ်ည့္​လား​ထ​ဘီ​ရင္​ရွား​နဲ႔​ထြက္​လာ​ေသာ​အ​ေမ​ကို ​မ​လုံ​မ​လဲ​အ​ကဲ​ခတ္​လိုက္​သည္။ ​ဟို​ဘက္​က​ေတာ့​ဘာ​မွ​ဟန္​မ​ပ်က္ ​တံ​ခါး​အ​သာ​ဖြင့္​ေပး​ၿပီး ​သ​မီး​ျဖစ္​သူ​ကို​ေတာင္​နမ္း​လိုက္​ေသး​သည္။ ​ဟို​ေကာင္​မ​ေတြ​မ​ရွိ​ဘူး ​မာ​မီ​ရယ္ ​ဒါ​ေၾကာင့္​ေစာ​ေစာ​ျပန္​လာ​ရ​တာ။
​ကဲ​ဒါ​ဆို​ထ​မင္း​စား​စို႔​ထ​မင္း​ဝိုင္း​မွာ​ေမ​ေမ​ကို ​သူ​မ​အ​ျဖစ္​ေတြ​ေျပာ​ျပ​ေန​မိ​သည္။ ​ေမ​ေမ​ခ​ျမာ​ရင္​တ​မ​မ ​စုပ္​တ​သပ္​သပ္​ႏွင့္ ​ကယ္​တင္​ရွင္ ​ေမာင္​မင္း​ႀကီး​သား​ကို ​ေက်း​ဇူး​ေတြ​ပစ္​တင္​ေန​၏။ ​ဒါ​ေပ​မဲ့ ​ေမ​ေမ​က​သူ႔​နာ​မည္​မ​ေမး​ခဲ့​သ​လို ​ေဇာ္​ေဇာ္​က​လည္း​မ​ေျပာ​မိ။ ​သ​မီး​ကို​အိမ္​လည္း​မ​ဖိတ္​ခဲ့​ရ​ေကာင္း​လား​လို႔​သာ ​ဆူ​ပူ​ေန​၏။ ​သူ​က​မ​လိုက္​ဘူး​ေမ​ေမ​ရဲ႕ ​စ​ကား​ေတာင္​ေကာင္း​ေကာင္း​ေျပာ​တာ​မ​ဟုတ္​ဘူး။ ​ဘာ​ျဖစ္​လို႔​လဲ​မ​သိ​ပါ​ဘူး​ေမ​ေမ​ရယ္ … ​ဘယ္​လို​လူ​ႀကီး​မွန္း​မ​သိ​ဘူး​ကဲ​ကဲ ​ညည္း​ေနာက္​ပိုင္း​ဆ​ျင္​ခင္ ​သိပ္​အ​တင့္​မ​ရဲ​နဲ႔ ​ၾကား​လား … ​အင္း​ေနာက္​ေန႔​မ​နက္​အ​ေစာ​ႀကီး​ထ​ၿပီး ​ေဇာ္​ေဇာ္​ကိုယ့္​ကိုယ္​ကို​သ​ေန​မိ​သည္။ ​ၿပီး​ေတာ့ဝ​ရန္​တာ​ထြက္​ရပ္​ေန​၏။
​ဟို​လူ​ႀကီး​အ​ဆို​အ​ရ ​မာ​ယာ​လုပ္​ေန​ျခင္း​ပင္ ​မာ​မီ​ေတာ့​ဆိုင္​ထြက္​ရန္​သြား​ၿပီ။ ​ကို​ႀကီး​တိတ္​ဆိတ္​ေန​သ​မို႔​အ​သံ​နဲ​နဲ​က်ယ္​သ​ေယာင္၊ ​သူ​အ​သာ​ေမာ့​ၾကည့္​သည္။ ​ၿပီး​ေခါင္း​ျပန္​ငုံ႔​ကာ​ဆက္ ​ေရွာက္​ဟန္​ျပင္​လိုက္​သည္။ ​ကို​ႀကီး ​ေန​ပါ​အုံး။
​ေျခ​လွမ္း​တို႔​စ​လွမ္း​ေန​ၿပီ။ ​သည္​ေလာက္​ဥ​ပက္​ခာ​ျပဳ​ေသာ​အ​မူ​အ​ရာ​တို႔​ေၾကာင့္ ​မ်က္​ရည္​မ်ား​ဝိုင္း​လာ ​သည္​အ​ထိ ​ေဒါ​သ​ထ​မိ​သည္။​ကို​ႀကီးခပ္​စူး​စူး​ေအာ္​ရင္း ​က​မန္း​က​တန္း​ေျပး​ဆင္း​မိ​သည္။ ​ၿပီး​ေတာ့​ၿခံ​ထဲ​ေျခ​ဗ​လာ​နဲ႔​ဆင္း​ၿပီး ​တံ​ခါး​ဖြင့္​လိုက္​၏။ ​ၿပီး ၃ ​ကိုက္​ေလာက္​ေရွ႕​ေရာက္​ေန​ေသာ ​သူ႔​ဆီ​အ​မွီ​ေျပး​ၿပီး ​လက္​ေမာင္း​စ​ကို​လွမ္း​ဆြဲ​လိုက္ ​သည္။ ​သူ​တုန႔္​က​နဲ​ရပ္​သြား​သည္။ ​ဘာ​ကိ​စၥ​လဲ ​မင္း​နဲ႔​ငါ​ကိ​စၥ​မ​ရွိ​ဘူး​ထင္​တယ္ ​ေအာ္ ​ဒီ​လို​ဆို​လဲ​ရ​ပါ​တယ္​ဘယ္​လို​လုပ္​ၿပီး ​သည္​မ​ႏူး​မ​နပ္​အ​႐ြယ္​က ​မာ​န​တ​ရား​ကို ​ၿမိဳ​သိပ္​ႏိုင္​မွာ​လဲ ​သူ​က​စိမ္း​ကား​ေန​တာ​ဘဲ။ ​လက္​ကို​လြ​တွ္​ၿပီး ​ေျခ​တစ္​လွမ္း​ေနာက္​ဆုတ္​လိုက္​၏။ ​အ ​အား​ေျခ​ဖ​ဝါး​က​ေန ​ငယ္​ထိပ္​ထိ​စူး​က​နဲ​နာ​သြား​၏။ ​ကိုယ္​ကို​မ​ထိန္း​ႏိုင္​ဘဲ ​လမ္း​ေပၚ​ဖင္​ထိုင္​ရက္​က်​သြား ​ရွာ​သည္။
​ရွက္​ျခင္း ​ေဒါ​သ​ျဖစ္​ျခင္း ​နာ​က်င္​ျခင္း ​တို႔​ေၾကာင့္ ​အ​သံ​ထြက္​ေအာင္​ငို​မိ​သည္။ ​ဒုက္​ခ​ပါ​ဘဲ ​မင္း​တို႔​မိန္း​က​ေလး​ေတြ​ဟာ ​ငါ​နဲ႔​ကင္း​ကင္း​ေန​ၾက​ပါ​လား​ဟာ ​ေတာက္ ​စိတ္​ဆိုး​မာန္​ဆိုး​ေျပာ​ရင္း​သူ​မ​ေျခ​ေထာက္​ကို ​အ​သာ​လွန္​ၾကည့္​လိုက္​သည္။အား ​ဟား ​နဲ​တဲ့​ပု​လင္း​ကြဲ​ႀကီး​မ​ဟုတ္​ပါ​ဘူး ​ငါ့​ႏွယ္​ေနာ္ ​ဒီ​ေန႔​အ​လုပ္​မ်ား​ပါ​တယ္​ဆို​ေန​မွ ​ရွင့္​ကို ​ဘယ္​သူ​မွ​အ​ကူ​အ​ညီ​ေတာင္း​မ​ေန​ဘူး ​က်​မ​ဘာ​သာ​က်​မ​ျပန္​မယ္ ​ရွင္​နဲ႔​မ​ပတ္​သက္​ဘူး​သူ႔​ကို​ကက္​ကက္​လန္​ရန္​ေတြ႕​တဲ့​ခ်ာ​တိတ္​မ​ကို ​ၾကည့္​ရင္း​တ​ေျဖး​ေျဖး​ၿပဳံး​လာ​သည္။ ​ၿပီး​ေတာ့ ​ျပန္​တည္​သြား​ၿပီး ​စ​ကား​မ်ား​မ​ေန​နဲ႔ ​လာ​ခဲ့လက္​ေမာင္း​ကို​ညႇပ္​ၿပီး​ဆြဲ​မ​လိုက္​လို႔ ​မ​လိုက္​ခ်င္​လဲ​လိုက္​ရ​ၿပီ။ ​သူ​မ​ပါ​ရင္ ​အိမ္​ျပန္​ဖို႔​အ​ခက္ ​အိမ္​ထဲ ​ေရာက္​ေတာ့​သူ႔​ကို ​ပို​မို​တြဲ​မိ​သည္။
​ဆို​ဖာ​တစ္​ခု​ေပၚ​ေဆာင့္​ႀကီး​ေအာင့္​ႀကီး​ထိုင္​ခိုင္း​ၿပီး ​ေျခ​ေထာက္​ကို ​စား​ပြဲ​ေပၚ​တင္​လိုက္​၏။ ​ကဲ ​ေဆး​ေတြ​ဘာ​ေတြ​ရွိ​လား​ဟို​ဘီ​႐ို​ထဲ​မွာ ​ေဆး​သ​တၱာ​ရွိ​တယ္​ေသြး​တို႔​ကို​ၾကည့္​ၿပီး ​တုန္​တုန္​ရီ​ရီ​ေျပာ​မိ​သည္။ ​လူ​က​သာ​အ​ရပ္​ရွည္​တာ ​သူ​နာ​ျပဳ​ေတာ့​ကြၽမ္း​က်င္​သား ​တ​ယု​တ​ယ​သုတ္​သင္​ၿပီး ​ပတ္​တီး​စည္း​ေပး​သည္။ ​ၿပီး​ေတာ့ ​ေဆး​သ​တၱာ​ျပန္​သိမ္း​ၿပီး ​အိမ္​ေရွ႕ ​ဘုံ​ဘိုင္​က​ေရ​နဲ႔​လက္​ေဆး​သည္။ ​ဘုံ​ဘိုင္​သံ​တိတ္​သြား​ၿပီး​ျပန္​မ​လာ​ေတာ့​အ​သာ​လွမ္း​ၾကည့္​မိ​သည္။ ​ေဟာ​ေတာ့​ၿခံ​ေထာင့္​စြန္း​မွာ​ေပ်ာက္​ကြယ္​သြား​တဲ့ ​သူ႔​ေက်ာ​ျပင္​က်ယ္​ႀကီး​ကို ​ဖ်တ္​က​နဲ​လွမ္း​ေတြ႕​လိုက္​ရ​သည္။ ​နား​လည္​ရ​ခက္​ပါ​ဘိ​လူ​ႀကီး​ရယ္ … ​ေဇာ္​ေဇာ္​တစ္​ေယာက္​တည္း​ေတြ​ေဝ​စြာ​က်န္​ရစ္​သည္။
​ည​ေန၀​ရန္​တာ​မွ​ထြက္​ေစာင့္​မိ​သည္။ထုံး​စံ​အ​တိုင္း​သူ​ျပန္​လာ​သည္။ ​ကို​ႀကီးတစ္​ခ်က္​ေမာ့​ၾကည့္​ၿပီး ​မ်က္​ေမွာင္​ၾကဳတ္​သြား​သည္။ ​သည္​လို​နဲ႔​ေန႔​တိုင္း ​သူ​တို႔​ႏွစ္​ေယာက္​စိတ္​ထဲ​မွာ ​ခင္​မင္​ေန​ၾက​ၿပီ ​လူ​ႀကီး​က​ေတာ့​ခပ္​တည္​တည္​ပင္ ​ေဇာ္​ေဇာ္​က​သာ ​က​ေလး​စိတ္​မ​ကုန္​ေသး​သူ​ပီ​ပီ ​တြယ္​တာ​ေန​သည္။ ​တစ္​ေန႔ … ​သည္​တစ္​ေန႔​သည္​လည္း ​ေဇာ္​ေဇာ္​ဘဝ​မွာ ​အ​မွတ္​ထင္​ထင္​ျဖစ္​ရ​သည့္​ေန႔​ျဖစ္​သည္။ ​ေမ​ေမ ​ႏွင့္​ဆိုင္​ကို ​လိုက္​သြား​မိ​သည္။ ​ဒါ​ေပ​မဲ့ ​ခ်က္​ခ်င္း​ျဖစ္​သ​လို ​ေမ​ေမ​က​အိမ္​ကို​အ​တင္း​ျပန္​ခိုင္း​သည္။
​ဆပ္​ေဆာ့​ၿပီး​ဟို​သည္​ေလွ်ာက္​ၾကည့္​မိ​သည္။ ​ၿပီး​မွ​ဘတ္(စ္)​ကား​နဲ႔​လစ္​ခဲ့​သည္။ ​ကား​ဂိတ္​နဲ႔​အိမ္ ​အ​ေတာ္​ေဝး​သည္။(၄) ​ဖာ​လုံ​နီး​ပါး​ေလွ်ာက္​ရ​သည္။ ​တက္​စီ​ငွား​စီး​ရင္ ​ေစ်း​မ​တန္​တ​ဆ​ေပး​ရ​မွာ​မို႔ ​ႏွ​ေမ်ာ​သ​ျဖင့္ ​ဘတ္(စ္)​ကား​စီး​ျခင္း​သာ။ ​ကား​ေပၚ​မွ​ဆင္း​ၿပီး​လို႔ ​ေျခ​ႏွစ္​လွမ္း​ပင္​မ​ေျပ့​ခင္​ညိဳ​ေမွာင္ ​ေန​တဲ့ ​ကို​ေ႐ြ​မႈိး ​စ​ၿပိဳ​ေတာ့​သည္။ ​ဒုက္​ခ ​ဒုက္​ခ ​ခို​နား​စ​ရာ​မ​ရွိ ​ေလ​ႏု​ေအး​ေလး​ပက္​ျဖန္း​တာ​ေတာင္ ​လူ​ခိုက္​ခိုက္​တုန္​လွ​ၿပီ။ ​ဖ်ား​ေန​ၿပီ​ေလ ​အ​ခု​မိုး​ေလး​တစ္​စက္ ​ႏွစ္​စက္​က​စ​ၿပီး ​ပုံး​နဲ႔​ေလာင္း​ခ်​သ​လို ​အ​ညႇိဳး​တ​ႀကီး​႐ြာ​ေခ်​ၿပီ။ ​ေခါင္း​မာ​သူ​ပီ​ပီ ​မိုး​ေရ​ထဲ​ဆက္​ေလွ်ာက္​ေန​မိ​သည္။ ​ေခါင္း​ကို​ငုံ​လို႔။
​ျဗဳန္း​ဆို ​မိုး​တိတ္​သြား​သည္။ ​မ​ဟုတ္​ဘူး ​သူ​မ​ပတ္​လည္​မွာ​သာ​တိတ္​သြား​ျခင္း​ပါ။ ​ေဘး​ကို​အ​သာ​ငုံ ​ၾကည့္​လိုက္​ေတာ့ ​ေယာ​က်ာၤး​ေျခ​ေတာက္​အ​စုံ​ကို​ေတြ႕​ရ​သည္။ ​တ​စ​တ​စ​ေစာင့္​ၾကည့္​ရင္း ​သူ႔​အ​ရပ္​ဆုံး​ပါ ​ေတာ့​မ​လား ​ေအာက္​ေမ့​မိ​သည္။ကို​ႀကီး​ေအး ​ၾကပ္​ၾကပ္​မိုး​ထဲ​ေလွ်ာက္​သြား ​အ​ဆုတ္​အ​ေအး​ပတ္​မယ္ ​ေတာ္​ေသး​တာ​ေပါ့ ​ငါ​က​ထ​မင္း ​စား​ျပန္​နဲ႔​ဆုံ​လို႔ ​ကို​ႀကီး​က​လဲ ​သ​မီး​ေမ့​သြား​လို႔​ပါ​စ​ကား​သိပ္​မ​ေျပာ​ေပ​မဲ့ ​စိတ္​ထဲ​က​သိပ္​ရင္း​ႏွီး​ေန​ခဲ့​လို႔ ​သူ႔​လက္​ေမာင္း​ကို ​ရဲ​ရဲ​ဘဲ​ဖမ္း​တြယ္​လိုက္​သည္။ ​သူ​က​တစ္​ခ်က္​ငုံ႔​ၾကည့္​လိုက္​ၿပီး ​
ဘာ​မွ​မ​ေျပာ။ ​႐ႊဲ​႐ႊဲ​စို​ေန​တဲ့ ​ေဇာ္​ေဇာ္​ဟာ ​သူ႔​ဆီ​က​ကိုယ္​ေငြ႕​ကို ​အ​ရ​သာ​ေတြ ​မိ​သည္။ ​ဒါ​ေၾကာင့္​ပို​လို႔ ​တိုး​ကပ္​မိ​သည္။ ​ေဇာ္​ေဇာ့္​ႏို႔​ေလး​ဟာ ​ကို​မိုး​ေဝ​ရဲ႕ ​လက္​ေမာင္း ​ကို​ဖိ​ကပ္​လို႔​ေန​သည္။ ​ခ်ာ​တိတ္ ​မင္း​ကိုယ္​ေတြ​သိပ္​ပူ​ေန​ပါ​လား​ဟင္း ​ဖ်ား​ေန​တယ္​သူ​ေမး​မွ​ကိုယ့္​အ​သံ​က​ထ​မင္း​ခု​ႏွစ္​ရက္​မ​စား​ရ​သူ​လို​အား​ေပ်ာ့​သြား​သည္။ ​ခ်က္​ခ်င္း​အ​ပူ​ရွိန္​ေတြ​ပို​တက္ ​လာ​သ​လို။ ​သူ႔​လက္​ေမာင္း​ႀကီး​ေတြ​ကို ​အား​ကိုး​တ​ႀကီး​ဆုပ္​ကိုင္​ထား​မိ​သည္။
​မင္း​သိပ္​ေသာင္း​က်န္း​ပါ​လား​ကြာ ​ကိုယ့္​ကိုယ္​ကို ​မိန္း​ခ​ေလး​ဆို​တာ​ေရာ​သိ​ရဲ႕​လား ​အင္း ​ဒါ​ေပ​မဲ့​စ​ကား​မ​ဆက္​ရဲ ​ေလ​အ​ေဝွ႔​မွာ​ေရ​ေတြ​ေဝါ​က​နဲ​ပါ​လာ​သည္။ ​သူ​ပါ​႐ႊဲ​႐ႊဲ​စို​ေန​ၿပီး ​ေဇာ္​ေဇာ္​မွာ​အ​လန႔္ ​တ​ၾကား​သူ႔​ဆီ​ကို ​ပို​တိုး​ကပ္​သြား​မိ​သည္။ ​တ​ေ႐ြ႕​ေ႐ြ႕​ႏွင့္​ၿခံဝ​ေရာက္​လာ​ၿပီး ​ေဇာ္​ေဇာ္​ၿခံ​တ​ခါး​ဖြင့္​ၿပီး ​တာ​နဲ႔ ​မိုး​ေဝ​ရဲ႕​လက္​ေမာင္း​ကို​ျပန္​တြဲ​သည္။​ဟိတ္ ​ၿခံ​ထဲ​ေရာက္​ၿပီ​ေနာ္ ​ဝင္​ေတာ့ ​မ​ဝင္​ဘူး ​ကို​ႀကီး​ပါ​လိုက္​ခဲ့ ​မင္း​တယ္​ဆိုး​ပါ​လား​ဆူ​ဆူ​ေအာင့္​ေအာင့္​ေျပာ​ရင္း​ၿခံ​ထဲ​ဝင္​လာ​သည္။ ​အိမ္​တ​ခါး​အ​ဖြင့္​မွာ ​ထီး​ခ်​ၿပီး​သူ​ထြက္​သြား​ဖို႔ ​ျပင္​သည္။ ​ဒါ​ေပ​မဲ့ ​ေဇာ္​ေဇာ္​က​ဖမ္း​ဆြဲ​ၿပီး ​သူ႔​ရင္​ခြင္​ထဲ​အ​တင္း​တိုး​ဝင္​မိ​သည္။ ​သည္​ေခတ္​မိန္း​ခ​ေလး ​ေတြ​ကို ​စာ​မ​သင္​ရ​ပါ။ ​တီ​ဗြီ ​ဗြီ​ဒီ​ယို ​မ​ဂၢ​ဇင္း ​ကာ​တြန္း​တို႔​မွ ​အ​ခ်စ္​သွ်​တ​ရၱ ​ကို ​ေပါက္​ေျမာက္​ေအာင္ ​နားလည္​ေန​ၾက​ၿပီ ​မ​ဟုတ္​ပါ​လား။ ​ေဟး ​ဒါ​ဘာ​လုပ္​တာ​လဲ​ကို​ႀကီး​မ​ျပန္​ရ​ဘူး ​သ​မီး​တစ္​ေယာက္​ထဲ​ေၾကာက္​တယ္။
​မိုး​ေဝ​ေဒါ​သ​တ​ႀကီး​ေဇာ္​ေဇာ့္​ေမး​ကို ​ဆြဲ​မ​လိုက္​မိ​သည္။ ​ညႇိဳး​ႏြမ္း​အား​ငယ္​ေန​တဲ့ ​မ်က္​ႏွာ​မွာ​ေၾကာက္​႐ြံ ​တဲ့​မ်က္​ဝန္း​တုန္​ရီ​ေန​တဲ့​ႏႈတ္​ခမ္း​ေတြ ​အ​ေတြ႕​မွာ ​သူ႔​ေဒါ​သ​တို႔​ပ်က္​ျပယ္​သြား​ရ​သည္။ ​အ​ၿမဲ​တမ္း ​တင္း ​မာ​ခက္​ထန္​ေန​တဲ့ ​သူ႔​မ်က္​ႏွာ​ေပ်ာ့​ေျပာင္း​သြား​သည္။ ​ေအး​စက္​ေန​တဲ့​သူ႔​မ်က္​ဝန္း​ေတြ ​ေႏြး​ေထြး​လာ​သည္။ ​ခ်ာ​တိတ္​မ​ထူး​ဘဲ​သူ႔​ကို​သာ ​အ​ရည္​လဲ့​တဲ့​မ်က္​ဝန္း​ႀကီး​ေတြ​နဲ႔​ၾကည့္​ေန​သည္။ ​ေဇာ္​ေဇာ္​ရဲ႕​ႏု​ထြတ္​ထြတ္​မ်က္​ႏွာ ​ေလး​ကို ​အ​ႏွံ႔​ၾကည့္​ေန​သည္။ ​ေျပာ​ရက္​စ​ရာ​မ​ရွိ​ေအာင္​ခ်စ္​စ​ရာ​ေကာင္း​ပါသည္။ ​လူ​မ​က​နတ္​မ​မွ် ​အ​လွ​မ်ိဳး​လား ​ဒါ​ေတာင္​အ​စြမ္း​ကုန္​မ​ပြင့္​ေသး​ပါ ​ကဲ​ကြာ ​ျဖစ္​ခ်င္​ရာ​ျဖစ္​ေလ​ေတာ့ ​က​မ႓ာ​ႀကီး​ဘဲ ​ေစာက္​ထိုး​ျဖစ္​မ​လား ​မိုး​ေကာင္း​ကင္​ဘဲ ​ေျခ​နင္း​ျဖစ္​မ​လား ​ျဖစ္​ခ်င္​ရာ​ျဖစ္​ေတာ့ ​အ​ႏွစ္​ႏွစ္ ​အ​လ​လ ​က​ေစာင့္​စည္း​ခဲ့​တဲ့ ​သ​မာ​ဓိ ​အ​ပိုင္း​ပိုင္း​က်ိဳး​ေစ​ေတာ့။
​အင္း ​ဟင္း​ေလ​တိုး​ခံ​ရ​တဲ့ ​ပြင့္​ခ်ပ္​ေလး​ေတြ​ကို ​တ​ျဖတ္​ျဖတ္​႐ိုက္​ေန​တဲ့ ​ေဇာ္​ေဇာ့္​ႏႈတ္​ခမ္း​ႏွစ္​လႊာ​ကို ​ငုံ​ၿပီး​စုပ္​ယူ ​လိုက္​သည္။ ​အ​ပူ​ရွိန္​ေၾကာင့္​လား ​ဘာ​လား​မ​သိ ​ႏႈတ္​ခမ္း​တို႔​က​ေႏြး​ေန​သည္။ ​အ​မွန္ ​ေသး​က်ဥ္​တဲ့ ​ခါး​ေလး​ကို​လက္​ဖ်ံ​ႀကီး​နဲ႔​ရစ္​ပတ္​ထား​လိုက္​၏။ ​သူ​မ​ရင္​ဟာ​ေကာ့​ေန​သည္။ ​အ​လိုက္​သင့္​ပြင့္​ဟ​လာ ​တဲ့​ႏႈတ္​ခမ္း​ႏွစ္​လႊာ​ၾကား​ထဲ ​လွ်ာ​ကို​အ​သာ​ထိုး​သြင္း​လိုက္​၏။ ​ေစ့​ေန​တဲ့ ​သြား​ႏွစ္​တန္း​ဟာ ​အ​လို​လို ​ဟ​သြား​သည္။ ​က်ယ္​ျပန႔္​ေန​တဲ့ ​သူ႔​ေက်ာ​ျပင္​ႀကီး​ကို ​အား​မ​လို ​အား​မ​ရ​ဖက္​ထား​မိ​သည္။ ​ေဇာ္​ေဇာ္ ​ရင္​ေတြ​တ​ဆတ္​ဆတ္​တုန္​ၿပီး ​အ​လို​လို​ေမာ​ေန​မိ​သည္။ ​ႁပြတ္ … ​ငါ​ေတာ့​သြား​ၿပီ​က​ေလး​ရယ္ ​ကို​ႀကီး​ကို​သ​မီး​ခ်စ္​တယ္ ​အ​ရမ္း​ခ်စ္​တယ္​က​ေလး​တစ္​ေယာက္​ရဲ႕​စိတ္​လႈပ္​ရွား​မႈ​ကို ​အ​ေလး​အ​နက္​ထား​လို႔​သင့္​ပါ့​မ​လား ​ေနာက္​ေတာ့​အ​ေျဖ​သိ​လာ​ရ​မွာ​ေပါ့​ေလ။ ​
ကဲ ​အ​ဝတ္​သြား​လဲ​ေခ်​ကြာ ​ကို​ႀကီး​လဲ ​လဲ​ေလ ​ဟင့္​အင္း ​ငါ​ျပန္​ေတာ့​မွာ​အင္း ​မ​ရ​ဘူး ​မ​ရ​ဘူး ​ဒီ​လို​သူ​မ်ား​သား​သ​မီး​ကို ​လုပ္​ခ်င္​တိုင္း​လုပ္​ၿပီး​ပစ္​သြား​လို႔​ရ​မ​လား ​သ​မီး​ေန​မ​ေကာင္း​ဘူး ​ကို​ႀကီး​နဲ​နဲ​ပါး​ပါး​ျပဳ​စု​ေပး​သြား​ေပါ့​ဒုက္​ခ​ပါ​ဘဲ​ေဇာ္​ေဇာ္​က​လည္း​မိုး​ေဝ​ကို​မ​ေၾကာက္​ေတာ့ ​ဘယ္​ေလာက္​တည္​တည္ ​ဘယ္​ေလာက္​တင္း​တင္း ​ေၾကာက္​ေတာ့​မဲ့​ပုံ​မ​ေပၚ​ေတာ့​ေခ်။ ​အ​တင္း​တြယ္​ထား​ပုံ​က ​က​ေလး​ဆိုး​တစ္​ေယာက္​ႏွယ္။ ​ကဲ ​သြား​လဲ​ေခ် ​ငါ​ဒီ​က​ေစာင့္​ေန​မယ္ ​အင္း​ကို​ႀကီး​အ​ရင္​လဲ ​ငါ​က​ရ​တယ္ ​ဒီ​လို​ဘဲ​ေန​မွာ​မ​ရ​ဘူး​ခြၽတ္​ဆို ​အ​ခု​ခြၽတ္​ေျပာ​ေျပာ​ဆို​ဆို ​အ​က်ီ ၤ​ၾကယ္​သီး​ေတြ​ကို​အ​တင္း​ျဖဳတ္​ေန​သည္။ ​မဲ​နက္​တဲ့​ရင္​ဘတ္​ေမႊး​ေတြ​ေပၚ ​လာ​သည္​ရင္​အုပ္​ႀကီး​မွာ ​က်ယ္​ျပန႔္​လွ​သည္။ ​အ​က်ီ ၤ​ကို​လုံးဝ​ခြၽတ္​ၿပီး ​ေရ​ညႇစ္​ခ်​လိုက္​သည္။ ​ၿပီး ​ေတာ့ ​ဆက္​တီ​ေပၚ​ျပန္​တင္​လိုက္​သည္။
​ကို​ႀကီး ​ေဇာ္​တို႔​မွာ ​ထ​ဘီ​ေတြ​ဘဲ​ရွိ​တယ္ ​ကို​ႀကီး​ေစာင္​ပတ္​ထား​ေနာ္ ​ကို​ႀကီး  ​မာ​မီ​မ​လာ​မ​ခ်င္း​ေန ​ေပး​ရ​မယ္။ ​အို ​ငါ​က​ဘာ​လို႔​ေန​ရ​မွာ​လဲ​ဒါ​ဆို ​သ​မီး​မိုး​ေရ​ထဲ​မွာ ​မာ​မီ​မ​လာ​မ​ခ်င္း​ထြက္​ရပ္​ေန​မယ္။​ေတာက္ … ​ေဇာ္​ေဇာ္ ​ဂြမ္း​ေစာင္​ႀကီး​တစ္​ထည္​ဆြဲ​လာ​သည္။ ​သူ​တစ္​ကိုယ္​လုံး​ၿခဳံ​ၿပီး  ​ပု​ဆိုး​ကို​ခြၽတ္​ခ်​လိုက္​သည္။ ​ေအာက္​ခံ​ေဘာင္း​ဘီ​ဝတ္​မ​ထား​သည္​မို႔ ​ကိုယ္​လုံး​တည္း​သာ​ေစာင္​ေအာင္​တြင္​ရွိ​ေတာ့ ​သည္။ ​ကို​ႀကီး ​သ​မီး​ကို​အ​က်ီ ၤ​ၾကယ္​သီး​ျဖဳတ္​ေပး​နင့္​ကို​ဘယ္​သူ​က​ၾကယ္​သီး​ေနာက္​မွာ​တတ္​တဲ့​အ​က်ီ ၤ​ဝတ္​ခိုင္း​လဲ ​ဟင့္ ​ကို​ႀကီး​က​လည္း​သ​မီး​အ​ေပၚ​မွာ ​သိပ္​ၾကမ္း​တာ​ဘဲ​မ​ျဖဳတ္​မ​ခ်င္း​ေရွ႕​က​သြား​မဲ့​ပုံ​မ​ေပၚ​လို႔ ​အ​သာ​ျဖဳတ္​ေပး​ရ​သည္။ ​ေဘာ္​လီ​အ​ျဖဴ​နဲ႔​ေက်ာ​သား​ဝင္း​ဝင္း ​ေလး​ေတြ​ျမင္​ရ​ေတာ့ ​ဘ​ရန္​ဒီ​ေသာက္​သ​လို ​ရင္​ေတြ​ပူ​မိ​သည္။ ​ဒင္း​တို႔​အ​လွ​ေတြ​ဟာ ​ငါ့​ကို​ေလာင္ ​ၿမိဳက္​ႏိုင္​စြမ္း​ရွိ​ပါ​လား။
​ေဟး​ေနာက္​က်​သြား​ၿပီ ​ေကာင္​မ​ေလး ​သူ႔​ေရွ႕​မွာ​အ​က်ီ ၤ​ခြၽတ္​ျပစ္​လိုက္​သည္။ ​ၿပီး ​ေရ​ညႇစ္​ၿပီး ​သူ႔​အ​က်ီ ၤ ​ေပၚ​ထပ္​လွမ္း​လိုက္​သည္။ ​မ​ခို႔​တ​႐ို႕​ၾကည့္​ရင္း ​ကို​ႀကီး​ကို​အ​ရမ္း​ခ်စ္​တယ္​လို႔​ေျပာ​ၿပီး​ၿပီ​ေနာ္​ဒါ​ေပ​မဲ့ ​မင္း​ကို​ငါ​မ​ခ်စ္​ဘူး​ဘာ ​ဘာ​ေျပာ​တယ္​တုန္​လႈပ္​အံ့​ၾသ​ဟန္​နဲ႔ ​အ​သံ​ေတြ​တုန္​ရီ​ေနသည္။ ​ခ်က္​ခ်င္း​မ်က္​ရည္​တို႔ ​ပိုး​ပိုး​ေပါက္​ေပါက္​က်​လာ​၏။​သူ​မ​၏​စိတ္​ကူ​ယဥ္​က​မ႓ာ​ေလး ​ခ်က္​ခ်င္း​ပ်က္​သြား​သည္​မ​ဟုတ္​လား။ ​သည္​လို​ေတာ့​လည္း ​စိတ္​မ ​ေကာင္း ​ကိုယ့္​ကိုယ္​ကို ​မ​ထိမ္း​ခ်ဳပ္​ႏိုင္​ခင္​မွာ ​လက္​တို႔​က​သူ​မ​၏​ပု​ခုံး​သား​ႏု​ႏု​ေလး​ေတြ​ကု​ကိုင္​မိ​ၿပီ။
​ၿပီး​ေတာ့ ​သူ​မ​ကို​ေပါင္​ေပၚ​ဆြဲ​တင္​လိုက္​မိ​သည္။ ​ခ်စ္​ခ်စ္​ေတာက္​ပူ​ေန​တဲ့ ​ခန္​ဓာ​ကိုယ္​ေလး​ကို ​ရင္​ခြင္ ​ထဲ​မွာ ​တင္း​တင္း​ႀကီး​ဖက္​ထား​မိ​သည္။​ေၾသာ္ ​လူ​ဆို​တာ​အ​သက္​ရွင္​ေန​သ​၍​အ​ခ်စ္​ရွိ​ေန​တဲ့​အ​မ်ိဳး​ပါ​လား။ခ်စ္​တတ္​တဲ့​အ​သဲ​စ​ကာ​ေပါက္​ျဖစ္သြား​ပါ​ေစဦး​ေႏွာက္​နဲ႔​ခ်စ္​ေန​ဦး​မွာ​ဘဲ။ ​သူ​မ​မ်က္​ႏွာ​အ​ႏွံ႔​ကို​နမ္း​ပစ္​လိုက္​သည္​ႏႈတ္​ခမ္း​ေလး​ကို ​စုပ္​ပစ္​လိုက္​သည္ျပီး​ေတာ့​ေဘာ္​လီ​ႀကိဳး​ကို​ျဖဳတ္​ပစ္​လိုက္​သည္သူ​မ​က​လဲ​ၾကည္​ၾကည္​သာ​သာ​ဘဲ ​ေဘာ္​လီ​ခြၽတ္​ပစ္​လိုက္​သည္။ ​လိ​ေမၼာ္​သီး​အ​႐ြယ္​ျပည့္​ၿဖိဳး​တဲ့ ​ရင္​သား​အ​စုံ​ဟာ ​ဝင့္​ဝင့္​ႂကြား​ႂကြား ​ေပၚ​လာ​ပါ​၏။ ​အ​ပ်ိဳ​ျဖန္း​ေလး​မို႔ ​မ​ထိ​ရက္​စ​ရာ ​လွ​လြန္း​ေန​သည္။ ​မ​ထိ​ရက္​ေပ​မဲ့ ​ကိုင္​ရ​ၿပီ။ ​အင္း ​ကို​ႀကီးခ်က္​ခ်င္း​ရင္​ေလး​ေကာ့​တက္​လာ​ၿပီး ​ရ​မၼက္​မိန႔္​ခြန္း​ကို​နိ​ဒါန္း​ႀကိဳ​ေခ်​၏။ ​ႏို႔​အုံ​ေတြ​ဟာ ​မိုး​ေဝ​လက္​ထဲ ​မွာ ​ပို​လို႔​ျပည့္​ၿဖိဳး​တင္း​မာ​လာ​သည္။
​ႏို႔​သီး​ထိပ္​ေလး​ဟာ ​သိ​သိ​သာ​သာ​ႀကီး​တင္း​မာ​လာ​သည္။ ​ႀကိဳး​ၾကာ​တစ္​ေကာင္​လို ​ေမာ့​ေပး​ေန​တဲ့ ​သူ​မ​ရဲ႕​လည္​တိုင္​ေၾကာ့​ေၾကာ့​ကို​သာ ​နမ္း​စုပ္​ေန​မိ​သည္။ ​ၾကက္​သီး​ႏု​ေလး​ေတြ ​တ​ကိုယ္​လုံး​လွ်ပ္​စီး​လက္​သ​လို​ေျပး​သြား​၏။ ​အင္း ​ကို​ႀကီး​ရယ္ ​သ​မီး​ယား​တယ္ ​ဟင့္တ​စ​တ​စ​နဲ႔ ​ပါး​စပ္​ဟာ​ေအာက္​ကို​ေလွ်ာ့​ေလွ်ာ့​သြား​ၿပီး ​ႏို႔​တစ္​ဖက္​ကို​အ​သာ​ငုံ​လိုက္​သည္။ ​ပါး​စပ္​ႀကီး​ၿဖဲ ​ၿပီး​ငုံ​လို႔​ႏို႔​အုံ​တ​ခု​လုံး​ပါး​စပ္​ထဲ​ဝင္​မ​တတ္​ရွိ​သည္။ ​ဒါ​ကို​အား​ရ​ပါး​ရ​ႀကီး​စုပ္​ေပး​ေန​၏။ ​အ​ပ်ိဳ​မ​ေလး​ေဇာ္​ေဇာ္​ဟာ ​ရင္​ေလး​ေကာ့​ေကာ့​ၿပီး ​ကို​မိုး​ေဝ​ရဲ႕​လည္​ပင္း​ကို​အား​ရ​ပါး​ရ​ႀကီး​ထိုင္​ဖက္​ထား​၏။ ​ႏို႔​အုံ​တစ္​ခု​လုံး ​နီ​ရဲ​လာ​၏။
​အင္း ​ကို​ႀကီး ​ဟင့္​အင္အား ​ဟင့္​ႏို႔​သီး​ေလး​ကိုပါး​စပ္​နဲ႔စုပ္​လိုက္ ​သြား​နဲ႔​ကိုက္​လိုက္ ​လွ်ာ​နဲ႔​ယက္​လိုက္ ​ပြတ္​လိုက္​လုပ္​ေန​ေတာ့​ေဇာ္​ေဇာ္​ခ​မ်ာ​မ​ေန​တတ္ ​မ​ထိုင္​တတ္​နဲ႔​ေအာ္​ရွာ​သည္။ ​လက္​တ​ဖက္​က​ႏို႔​အုံ​ကို​ေခ်​ေပး​ရင္း ​အ​ခ်ိန္​အ ​ကန႔္​အ​သတ္​မဲ့​စြာ ​စို႔​ေန​မိ​သည္​ေကာင္​မ​ေလး​မွာ ​ထြန႔္​ထြန႔္​လူး​ေန​ရွာ​သည္။ ​လက္​တ​ဖက္​က ​စို​႐ႊဲ​ေန​တဲ့ ​ထ​ဘီ​ကို​အ​သာ​ေျဖ​ခ်​လိုက္​သည္။ ​ၿပီး​ေတာ့​တ​ေျဖး​ေျဖး​ေလ်ာ့​ခ်​လိုက္​သည္။
​ပန္း​ေရာင္​ေဘာင္း​ဘီ​ေလး​မွာ ​အ​သား​နဲ႔​တ​ထပ္​ထဲ​က်​ေန​သည္။ ​ပင္​တီ​ႀကိဳး​ေတြ​က​ေတာ့ ​ေဖြး​ဥ​ေန​တဲ့ ​အ​သား​ထဲ​မွာ​နစ္​ဝင္​ေန​သည္ ​ႏို႔​ကို​တ​ဖက္​ေျပာင္း​စို႔​ေပး​လိုက္​သည္။ဟင္း ​ၾကည့္​ေလ ​အ​ခု​န​ေတာ့​မ​ခ်စ္​ဘူး​ဆို​ၿပီး​ေတာ့ ​အ​ခု​ေတာ့ ​အင္း​ဟင္း ​ကို​ႀကီး​ရဲ႕ ​ဒီ​မွာ​မ​ေန​တတ္ ​ေတာ့​ဘူး​ရွင့္ ​က​ေလး​တစ္​ေယာက္​က​လိ​ထိုး​ခံ​ရ​သ​လို ​ေဇာ္​ေဇာ္​တစ္​ေယာက္​ခါး​ကို ​တြန႔္​တြန႔္​လိမ္​လိမ္​ရွိ​ေန​ရွာ​၏။ ​မိုး​ေဝ​ရဲ႕​လက္​ဟာ​ပင္​တီ​ေဘာင္း​ဘီ​ထဲ​ကို ​ေမွ်ာ့​တစ္​ေကာင္​လို​တိုး​ဝင္​သြား​သည္။ ​ပူ​ေႏြး​ၿပီး​က​တီ​ပါ​လို ​အ​ေမႊး​ႏု​ေလး​ေတြ​သာ​ေပါက္​ေသး​တဲ့ ​ေစာက္​ဖုတ္​ေလး​ကို​စမ္း​မိ​သည္။ ​တစ္​ကိုယ္​လုံး​ဗို႔​အား​ျမႇင့္​လွ်ပ္​စစ္ ​ဓါတ္​ကို​ကိုင္​မိ​သ​လို ​တုန္​တက္​သြား​သည္။
​ေသြး​တို႔​သည္​န​ထင္​မွာ ​တ​ဒိတ္​ဒိတ္​ထိုး​ၿပီး ​ႏွ​လုံး​ဟာ ​တ​ဒုန္း​ဒုန္း​ခုန္​ေန​သည္။​ေပ်ာ့​အိ​ႏု​ဖတ္​ေန​တဲ့ ​ေစာက္​ဖုတ္​ကို​အ​သာ​ပြတ္​ေပး​ေန​မိ​သည္။ ​ေဇာ္​ေဇာ္​မ​ေန​ႏိုင္​ဘဲ ​အ​ေပါက္​ကို ​အ​သာ​ဟ​ေပး​သည္။ ​ေက်ာက္​ေက်ာ​တုံး​လို​ႏူး​အိ​ေန​တဲ့​ေစာက္​ပတ္​ၾကား​ထဲ ​လက္​ခ​လယ္​အ​လ်ား ​လိုက္​ျမဳပ္​ဝင္​သြား​၏။ ​ေစာက္​စိ​ေလး​ဟာ​လက္​ဆစ္​ေတြ​နဲ႔ ​ပြတ္​သပ္​မိ​ၿပီး​တ​ေျဖး​ေျဖး​မာ​လာ​၏။ ​ဟင္း ​ကို​ႀကီး​ရယ္ ​ဟင့္ ​ဟင့္ ​အို ​အင္း…​ေကာင္​မ​ေလး​အ​ေယာင္​ေယာင္​အ​မွား​မွား​ဟို​ကိုင္ ​သည္​ကိုင္​နဲ႔ ​ဗ​ရမ္း​ဗ​တာ​ျဖစ္​ေန​ရွာ​သည္။ ​သည္​တြင္​မွာ​လက္​ခ​လယ္​က ​ေစာက္​ေခါင္း​ထဲ​ႁပြတ္​က​နဲ​ဝင္​သြား​၏။ ​ေစာက္​ေရ​တို႔​က​လည္း ​တ​စိမ့္​စိမ့္​ယို​စီး​ေန​ေလ​ၿပီ။
​ဟာ ​အား ​ဟင့္​လက္​ခ​လယ္​နဲ႔ ​ေစာက္​ေခါင္း​ကို​ထုတ္​လိုက္​သြင္း​လိုက္​လုပ္​ရင္းလူ​သား​ရဲ႕​ေလာ​ကနိ​ဗၺာန္​အ​ရ​သာ​ကို ​ျမည္း​စမ္း​ေစ​သည္။ ​ေကာင္​မ​ေလး​လဲ ​ဖင္​ကို​အ​သာ​ေကာ့​ေပး​ရင္း ​သိပ္​အ​ရ​သာ​ေတြ႕​ေန​တဲ့​ပုံ​ဘဲ။ ​ေကာင္​မ​ေလး​ကို ​ဆို​ဖာ​လက္​ရမ္း​ေပၚ​ေက်ာ​မွီ​ခ်​ၿပီး ​စပ္​စ​ပိုင္​ဒါ​ကို ​အ​သာ​လိပ္​ခြၽတ္​ခ်​လိုက္​သည္။
​ေကာင္​မ​ေလး​မ်က္​ႏွာ​သာ​မ​က ​တစ္​ကိုယ္​လုံး​ပါ ​ရွက္​ရိပ္​သန္း​ေန​သ​လို ​ေစာက္​ဖုတ္​က​ေလး​မွာ ​နီ ​ေရာင္​သန္း​ေန​ၿပီး​အ​တြင္း​သား​မွာ ​ပ​တၱ​ျမား​ေရာင္​ေတာက္​ေန​သည္။အ​ရည္​ေတြ​ထြက္​ေန​လို႔ ​ဖိတ္ ​ဖိတ္​ေတာက္​ေန​သ​ေယာင္။ ​မိုး​ေဝ​ဟာ​သူ႔​ေျခ​တံ​ရွည္​ႀကီး​ေတြ​ကို ​ေရွ႕​က​စား​ပြဲ​ေပၚ​ပစ္​တင္​လိုက္​မိ​သည္။ ​ၿပီး​ေတာ့ ​ေဇာ္​ေဇာ့္​ေခါင္း ​ကို​သူ႔​ေျခ​ေထာက္​ဖက္​ထား​ၿပီး ​အ​လ်ား​လိုက္​လွဲ​သိပ္​လိုက္​၏။ ​ေဇာ္​ေဇာ္​ေပါင္​ႏွစ္​ေခ်ာင္း​ကို​ဆြဲ​မ​ၿပီး ​အ​သာ​ၿဖဲ​ခ်​လိုက္​၏။ ​ေစာက္​ဖုတ္​ဟာ ​တ​ေျဖး​ေျဖး​နဲ႔ အိုး ​ကို​ႀကီး ​အား ​င​ရဲ​ႀကီး​ေန​မယ္ ​အို ​အို​လွ်ာ​ဟာ​တံ​စို႔​တစ္​ေခ်ာင္း​လို ​ေစာက္​ေခါင္း​က်ဥ္း​ေလး​ထဲ​ေရွာ​က​နဲ​ဝင္​သြား​လို႔ ​ေဇာ္​ေဇာ္​တစ္​ေယာက္ ​ဘာ​မွ​မ​တတ္​ႏိုင္​ေတာ့​ပါ။
​ဖင္​ႀကီး​ေကာ့​လာ​ၿပီး ​ေစာက္​ရည္​ေတြ ​ေဝါ​က​နဲ​အံ​က်​လာ​သည္။ ​လွ်ာ​အ​ဝင္​မွာ​ဘဲ ​ပ​ထ​မ​ဆုံး​အ​ႀကိမ္​ၿပီး​သြား​ၿပီ​ေပါ့။လွ်ာ​ၾကမ္း​ႀကီး​ဟာ​ေစာက္​ပတ္​တစ္​ျပင္​လုံး​ကို ​တ​ျပတ္​ျပတ္​နဲ႔​ယက္​ေန​သည္။ ​ေစာက္​ဖုတ္​ဟာ​လည္း ​ေဒါ​သ​ထြက္​ေန​တဲ့​ဖား​ျပဳတ္​တစ္​ေကာင္​လို ​ခုံး​မို႔​ေဖာင္း​ထ​လာ​တယ္​ေလ။ ​ေစာက္​ရည္​ေတြ​ဟာ ​ေသြး​သား​ေကာင္း​သူ​မို႔ ​စမ္း​ေရ​အိုင္​တစ္​ခု​လို ​ပြက္​က​နဲ ​ပြက္​က​နဲ ​က်​လာ​သည္။ ​ကို​ႀကီး ​အား ​အား​ဟား ​ဟင္း ​အိုး ​ဟင္း ​အား ​ထြက္​ကုန္​ၿပီ။
​ေကာင္​မ​ေလး​ခ​ျမာ​ထြန႔္​ထြန႔္​လူး​ေန​ရွာ​သည္။ ​လွ်ာ​ႀကီး​က​ေတာ့​မ​ညႇာ​မ​တာ ​သူ​မ​ေစာက္​ဖုတ္​ကို ​ပြတ္​တိုက္​ေန​သည္။ ​ေစာက္​ေစ့​ေလး​ကို​ပြတ္​လိုက္ ​ထိုး​လိုက္ ​ေစာက္​ပတ္​တစ္​ျပင္​လုံး​ကို ​ယက္​လိုက္ ​ေစာက္​ေခါင္း​ထဲ​ကို ​ထိုး​လိုက္​နဲ႔​အ​လုပ္​႐ုွပ္​ေန​သည္။ ​အား​သည္း​အူ​ျပတ္​မွ်​ဆို​သည့္ ​စ​ကား​လုံး​ဟာ ​သည္​ေန​ရာ​မွာ​သင့္​ေတာ္​မည္​ထင္​ပါ​ရဲ႕။ ​ေဇာ္​ေဇာ္​တစ္​ေယာက္ ​လွိမ့္​ေန​ေအာင္​ေအာ္​ၿပီး ​ေစာက္​ေခါင္း​ထဲ​က ​ေစာက္​ရည္​ေတြ​ပန္း​ထြက္​လာ​သည္။ ​မိုး​ေဝ​က​ေတာ့ ​ေစာက္​ဖုတ္ဝ​တစ္​ခု​လုံး​ကို ​ပါး​စပ္​နဲ႔​ဖိ​ပိတ္​ထား​သည္။ ​အင္း ​အား​ႏွစ္​ေယာက္​သား ​တစ္​ေယာက္​မ်က္​ႏွာ​တစ္​ေယာက္​ၾကည့္​ေန​မိ​သည္။
​ေဇာ္​ေဇာ္​လက္​ဟာ​တ​ေ႐ြ႕​ေ႐ြ႕​နဲ႔ ​ေစာင္​ၿခဳံ​ၾကား​ထဲ ​ဝင္​သြား​ၿပီး ​မိုး​ေဝ​ရဲ႕​င​ပဲ​ႀကီး​ကို ​စမ္း​ေလ​သည္။ ​က်ပ္​လုံး​ေလာက္​ရွိ​ၿပီး ​တ​ထြာ ​ေလာက္​ရွည္​တဲ့​ဟာ​ႀကီး​ကို ​အ​သဲ​ထိတ္​ထိတ္​နဲ႔ ​င​ရွည့္​ဖမ္း​သ​လို​မ​ရဲ​တ​ရဲ​ကိုင္​မိ​သည္။ ​ၿပီး​ေစာင္​ၿခံဳ​ကို ​လွန္​လိုက္​သည္။ ​ဟယ္ ​အ​ႀကီး​ႀကီး​ဘဲမ​ရွက္​မ​ေၾကာက္​တစ္​ခါ​မွ​မ​ကိုင္​ဘူး​တဲ့ ​လီး​ကို​ေသ​ခ်ာ​ၾကည့္​ေန​မိ​သည္။ ​အ​႐ြယ္​က​အ​ရာ​ရာ​ကို ​စူး​စမ္း ​တဲ့​အ​႐ြယ္​မ​ဟုတ္​လား။ ​လက္​မ​ႏွစ္​ေခ်ာင္း​နဲ႔​ဒစ္​ကို​ၿဖဲ​ၾကည့္​သည္။ ​ေစာက္​ဖုတ္​ၿဖဲ​တုန္း​က​လို​နီ​ရဲ​ေန​တဲ့ ​ပ​တၱ​ျမား​အ​ငယ္​စား​ေလး​ကို ​ေတြ႕​ရ​သည္။
​ဟို​တစ္​ခါ​ေမ​ေမ​ၾကည့္​ေန​တုန္း​ေခ်ာင္း​ၾကည့္​တဲ့ ​အ​ျပာ​ကား ​ေခါင္း​ထဲ​ျဗဳန္း​က​နဲ​ဆို ​ဝင္​လာ​သည္။ ​ၾကည့္​ၿပီး​က​ထဲ​က ​အဲ​ဒီ​အ​ျပာ​ကား​ကို ​မ်က္​စိ​ထဲ​က​ေဖ်ာက္​မ​ရ။​နဲ​နဲ​ေတာ့​ရွက္​မိ​သည္။ ​ေခါင္း​ကို​အ​သာ​ငုံ႔​ၿပီး ​ဒစ္​ကို​ငုံ​လိုက္​သည္။ ​ၿပီး​ေရ​ခဲ​ေခ်ာင္း​လို ​သ​ေဘာ​ထား​ၿပီး ​စုပ္​ေန​မိ​သည္။ ​ပ​ထ​မ​ေတာ့​နဲ​နဲ​ေၾကာက္​သည္။ ​ေနာက္​တ​ေျဖး​ေျဖး​သြက္​ၿပီး ​အ​ရ​သာ​ေတြ႕​လာ​သည္။ ​လွ်ာ​ကို​လည္း​က​စား​တတ္​လာ​ၿပီ။
​အာ ​ဟား ​ဟုတ္​ၿပီ ​အား ​ေတာ္ ​ေတာ္​တယ္​ကြယ္ ​ရွဴး ​ကြၽတ္​ကြၽတ္ ​အား ​ဟင္း ​အိုး​ဘာ​မ​ဟုတ္​တဲ့ ​မ​ေလာက္​ေလး​မ​ေလာက္​စား ​ေလး​ေတာင္​ဝတ္ ​ခ်ာ​တိတ္​မ​ရဲ႕ ​ပါး​စပ္​ဖ်ား​မွာ ​အ​ရပ္ ၆ ​ေပ​ေက်ာ္ ​ေထာင္​ေထာင္​ေမာင္း​ေမာင္း ​မိုး​ေဝ​တစ္​ေယာက္ ​လူး​လွိမ့္​ေန​ရ​သည္။ ​ေဇာ္​ေဇာ္​က ​လည္း ​မိန္း​မ​ပီ​ပီ ​ဒါ​ေတြ​ကို ​အ​ေပြး​ျမင္​႐ုံ​ႏွင့္ ​အ​ပင္​သိ​ဘဲ​ဆို​ရ​မည္။ ​ေယာ​က်ာၤ​တစ္​ေယာက္​ကို ​ကိုင္​တြယ္​နည္း​ေသ​ခ်ာ​သိ​သည္။ ​ၿပီး​ေတာ့​စပ္​စု​သည္။​အ​ခု​လဲ​ၾကည့္​ေလ ​ေဂြး​ဥ​ေတြ​ကို​အ​ထူး​ျပဳ​ကိုင္​တြယ္​ေလ့​လာ​ေန​သည္။ ​ဥ​ႏွစ္​လုံး​ကို ​ဟို​သည္​ဆုတ္​နယ္ ​ၿပီး​ညႇစ္​ၾကည့္​ေန​သည္။ ​လီး​ကို​လည္း​ငုံ႔​ငုံ႔​ၿပီး​စုပ္​ေပး​ေန​၏။
​ႁပြတ္ ​ႁပြတ္ ​ႁပြတ္ ​ပ​လပ္ ​အ ​အား ​ရွီး ​ကြၽတ္​ကြၽတ္ ​ေကာင္း​လိုက္​တာ​ခ်ာ​တိတ္​ရယ္လီး​ႀကီး​ဟာ ​တ​ဆတ္​ဆတ္​ေတာင္​ေန​မိ​သည္။ ​ေဂြး​ဥ​တို႔​မွာ ​ဓါတ္​ေလွ​ခါး​လို ​တက္​လိုက္​ဆင္း​လိုက္​ႏွင့္ ​ဘာ​ေတြ​လုပ္​ေန​သည္​မ​သိ။ ​အ ​အ ​အား​ဒစ္​ကို​လွ်ာ​ဖ်ား​နဲ႔ ​ပြတ္​ရင္း​ႁပြတ္​ႁပြတ္​စုပ္​ေပး​ေန​လိုက္​တာ ​မ​ၾကာ​ခင္​မွာ​ဘဲ ​မိုး​ေဝ​ဖင္​ႀကီး​ေကာ့​တက္ ​လာ​ၿပီး​ဗြီ​ဒီ​ယို​ထဲ​က ​က​ပၸ​လီ​ႀကီး​လို​ေအာ္​ေန​မိ​ေတာ့​သည္။ ​ၿပီး​ေတာ့​ေဇာ္​ေဇာ့္​ပါး​စပ္​ထဲ ​ပ်စ္​ခဲ​ေန​တဲ့​အ​ရည္​ေတြ​ပန္း​ထုတ္​လိုက္​ပါ​သည္။ ​ပ​ထ​မ​အန္​ထုတ္​မ​လို႔ ​လုပ္​ေပ​မဲ့  ​မိ​မိ​အ​လွည့္​တုန္း​က ​တ​ယု​တ​ယ​ျပဳ​ခဲ့​တာ​ကို ​ျမင္​ေယာင္​မိ​ၿပီး​ၿမိဳ​ခ်​မိ​သည္။
​တ​မ်ိဳး​ႀကီး​ဘဲ ​သိပ္​ေတာ့ ​လဲ​မ​ညႇီ​ပါ ​ေအး​ေလ ​ေနာက္​ေတာ့​လဲ ​က်င့္​သား​ရ​သြား​မွာ​ေပါ့။ ​ခ်စ္​စ​ရာ​ေကာင္း​လိုက္​တဲ့​က​ေလး​ရယ္​ဂ်ိဳင္း​က​ေန​အား​ရ​ပါး​ရ​ခ်ီ​မ​ၿပီး ​သူ႔​ေပါင္​ေပၚ​ခြ​ထိုင္​ရက္​ေန​ေပး​သည္။ ​ၿပီး​ေတာ့​ေဇာ္​ေဇာ္​မ်က္​ႏွာ​တစ္​ျပင္ ​လုံး​နဲ႔ ​ကိုယ္​အ​ေပၚ​ပိုင္း​ကို ​ခ်စ္​စြာ​နမ္း​ရႈပ္​ေန​သည္။ ​ေဇာ္​ေဇာ့္​ေစာက္​ဖုတ္​ဟာ ​ဝက္​အူ​ေခ်ာင္း ​ဟမ္​ဘာ​ဂါ​ႀကီး​လို ​မိုး​ေဝ​ရဲ႕​လီး​ေပၚ​မွာ တင္​ေန​မိ​သည္။ ​မိုး​ေဝ​က​လည္း ​အ​ပ်ိဳ​စင္​ေဇာ္​ေဇာ့္​ကို ​ခ်က္​ခ်င္း​မ​လုပ္​ေသး။ ​လီး​ေပၚ​မွာ​အ​သာ​ပြတ္​ဆြဲ​ေပး​ေန​သည္။ ​အ​႐ြယ္​နဲ႔​မ​လိုက္​ေအာင္ ​စြင့္​ကား​ၿပီး ​ေကာ့​ေကာ့​ေပး​ေန​တဲ့​ဖင္​ကို ​လက္​နဲ႔​စုံ​ကိုင္​ၿပီး ​ေရွ႕​တိုး​ေနာက္​ငင္​လုပ္​ေပး​ေတာ့ ​ေစာက္​ဖုတ္​ဟာ ​လီး​ေပၚ​မွာ​ႀကိဳး​တန္း​ေလ်ာက္​ေန​သည္။ ​ေစာက္​စိ​ဟာ ​လီး​နဲ႔​ပြတ္​မိ​ၿပီး ​အ​ထိ​မ​ခံ​ႏိုင္​ေလာက္​တဲ့​အ​ထိ ​က်ဥ္​တက္​လာ​သည္။
​ဟား ​ဟာ ​ဟင့္ ​အို ​ကို​ႀကီး ​ဟင္း​ဟီး ​အား ​ဟင္း ​ဟင္း​အား ​ကို​ႀကီးအ​ပ်ိဳ​စင္​ပီ​ပီ ​ဆတ္​ဆတ္​ခါ​ေန​သည္။ ​ေ႐ြ​ရွင္​ႏွစ္​လႊာ​ကို ​တ​အား​ေကာ့​ပစ္​ၿပီး ​ဖင္​ကို​ေကာက္​ထား​သည္။ ​ေစာက္​ရည္​တို႔​တ​စိမ့္​စိမ့္​စီး​က်​လာ​သည္။ ​ႏႈတ္​ခမ္း​ႏွစ္​လႊာ​မွာ ​တ​ျဖတ္​ျဖတ္​႐ိုက္​ခတ္​လို႔ ​မ်က္​လုံး​အ​စုံ ​မွာ ​ဘိန္း​ေငြ ​မိ​သ​လို ​ရီ​ေဝ​ေမွး​စင္​ေန​သည္။ ​ကို​ႀကီး​ရယ္ ​ဟင့္​ဟင္း … … ​ဟင့္​မိုး​ေဝ​စိတ္​ေက်​နပ္​ေလာက္​ေအာင္ ​ေကာင္​မ​ေလး​ကို​ႏႉး​နပ္​ၿပီး​ေခ်​ၿပီ။ ​ဒါ​ေၾကာင့္​သူ​မ​ကို ​အ​သာ​ေနာက္ ​ဆုတ္​ထား​လိုက္​သည္။ ​လီး​ႀကီး​ဟာ​နီ​ရဲ​တဲ့ ​ဒစ္​ကို​ထိပ္​မွာ​ထား​ၿပီး ​ပ​တၱ​ျမား​ေရာင္ ​ေစာက္​ဖုတ္​ကို ​အ​ေျမာက္​ႀကီး​တစ္​ခု​က ​ပစ္​မွတ္​ကို ​အ​နီး​ကပ္​ခ်ိန္​သ​လို ​ခ်ိန္​ထား​သည္။
​႐ုတ္​တ​ရက္​မ​သြင္း​ေသး​ဘဲ ​အ​ရည္​ပ်စ္​တို႔​နဲ႔​ခြၽဲ​က်ိ​ေန​တဲ့​ေစာက္​ဖုတ္​ကို ​ဒစ္​နဲ႔​အ​ေတာ္​ၾကာ​ေအာင္​ပြတ္​သပ္ ​ေပး​ေန​၏။ ​ေကာင္​မ​ေလး​မွာ ​မ​ေန​ႏိုင္​ေတာ့​ဘဲ ​ေပါင္​ကို​တ​စ​တ​စ​ၿဖဲ​ေပး​လာ​တဲ့​အ​ခါ​မွာ ​ဒစ္​ကို​ဖိ​ၿပီး ​ေဇာ္​ေဇာ့္​ဖင္​ကို ​အ​သာ​ေရွ႕​ကို​ဆြဲ​ယူ​လိုက္​၏။ ​ျဗစ္​က​နဲ ​ျမည္​သံ​နဲ႔​အ​တူ ​ေဇာ္​ေဇာ္​တစ္​ေယာက္ ​ဆတ္​ဆတ္​ခါ​သြား​ရွာ​သည္။ ​အ​ပ်ိဳ​ေလး​ကို ​တုန္​ရီ​ေန​တဲ့​ႏႈတ္​ခမ္း​အ​စုံ​ကို ​စုပ္​ေပး​ရင္း ​ခ​ဏ​ေမွး​ထား ​လိုက္​သည္။ ​ၿပီး​ေတာ့​တစ္​ခ်က္​ႀကိတ္​သြင္း​လိုက္​ျပန္​သည္။ ​အား ​နာ​တယ္ ​နာ​တယ္​လီး​တစ္​ဝက္​နီး​ပါး ​ေစာက္​ေခါင္း​ထဲ​ေရာက္​ေန​ၿပီ​ေလ။ ​
အ​လြန႔္​အ​လြန္​ကို ​တင္း​ၾကပ္​ၿပီး​ေစး​ကပ္ ​ေန​သည္။ ​အ​ေတာ္​ၾကာ​ေအာင္ ​ေဇာ္​ေဇာ့္​ကို​ေခ်ာ့​ေန​ရ​သည္။ ​ၿဗိ​ျဗစ္ ​ဒုတ္ ​အင္း ​အား ​အ​ေမ့​အ​ပ်ိဳ​စင္​ေမွး​ေလး​ကို ​ဒစ္​ႀကီး​ထိုး​ခြဲ​ၿပီး ​တ​အိ​အိ​နဲ႔ ​ဘ​ရိတ္​အုပ္​ကာ ​က်ည္​ဆံ​ရ​ထား​လို ​သား​အိမ္​ကို ​ဦး​တည္​သြား​ေန​သည္။ ​ေနာက္​ဆုံး​သား​အိမ္​ကို ​ေခါင္း​ထိုး​မိ​ၿပီး ​လက္​ႏွစ္​ဆစ္​ေက်ာ္​ေလာက္ ​ေရွ႕​ကို ​ဆက္​တိုး​သြား​သည္။ ​ဟား ​အား ​ရွီး ​ကြၽတ္​ကြၽတ္​ေဇာ္​ေဇာ္​တစ္​ကိုယ္​လုံး​ေခြၽး​ေစး​စ​တို႔​ပ်ံ​လာ​သည္။ ​ဖင္​မွာ​ေတာင္​ေခြၽး​ေတြ​သီး​ေန​သည္။ ​ေဇာ္​ေဇာ့္​မ်က္ ​ဝန္း​မွာ ​မ်က္​ရည္​ေတြ​ေဝ​ေန​သည္။ ​ႏႈတ္​ခမ္း​ကို​ျပတ္​မ​တတ္​ကိုက္​ထား​သည္။ ​မိုး​ေဝ ​အ​ေျခ​အ​ေန ​ၾကည့္​ၿပီး ​ခါး​ေလး​ကို​ကိုင္​ၿပီး​အ​သာ​မ​လိုက္​သည္။ ​တ​အိ​အိ ​ေသြး​ေတြ​ေပ​ေန​တဲ့​လီး​ဟာ ​ေစာက္​ဖုတ္ ​ေလး​ထဲ​က​ထြက္​လာ​သည္။ ​ေစာက္​ဖုတ္​မွာ ​လီး​ကို ​မ​လြ​တွ္​ခ်င္​ဟန္​နဲ႔ ​အ​ျပင္​ကို​ကြၽံ​ၿပီး​ပါ​လာ​၏။ ​တစ္​ဝက္​ေလာက္​အ​ေရာက္​မွာ​ျပန္​သြင္း​၏။
​ဒီ​လို​မွန္​မွန္​ေလး​လုပ္​ေပး​ေလ ​ေဇာ္​ေဇာ္​တစ္​ေယာက္​က်င့္ ​သား​ရ​လာ​ၿပီး ​အ​ရ​သာ​ေတြ႕​လာ​သည္။ ​ေစာက္​ေခါင္း​မွာ​လည္း ​နဲ​နဲ​က်ယ္​လာ​သ​လို​ရွိ​၏။​ဖြတ္ ​ဖြတ္ ​ႁပြတ္ ​ႁပြတ္ ​စြပ္ ​ဒုတ္ ​အင့္ ​ကို​ႀကီး ​ကို​ႀကီး​မိုး​ေဝ​လည္​ပင္း​ကို ​သိုင္း​ဖက္​ၿပီး ​လည္​တိုင္​နဲ႔​ဂုတ္​ကို ​သြား​နဲ႔​ဖိ​ကိုက္​ထား​သည္။ ​သူ​မ​တာ​ဝန္​က ​ႀကိတ္​ခံ​ဖို႔​ဘဲ။ ​မိုး​ေဝ​တာ​ဝန္​က ​ခါး​က​ေန​ကိုင္​ၿပီး​ေဆာင့္​ေဆာင့္​ေပး​ဖို႔။ ​ဘယ္​ေလာက္​ၿငိမ့္​သ​လဲ ​ေဇာ္​ေဇာ္​တစ္​ခါ​တည္း​နဲ႔ ​လီး​အ​ရ​သာ​ေတြ႕​သြား​သည္။ ၁၀ ​ခ်က္ ၁၅ ​ခ်က္​ေလာက္​ေဆာင့္​ၿပီး​ရင္း ​တစ္​ခါ​ၿပီး​ေန​သည္။ ​မိုး​ေဝ​က​လည္း​ေဆာင့္​အား​တ​ေျဖး​ေျဖး​တင္​လိုက္​သည္။​ဖြတ္ ​ႁပြတ္ ​ႁပြတ္ ​စြပ္ ​ဒုတ္ ​အင့္ ​ကို​ႀကီး ​ကို​ႀကီး​ေစာက္​ဖုတ္​က​လီး​ကို ​ရစ္​ဆြဲ​ေန​သည္။ ​ေနာက္​ဆုံး​ေတာ့​မိုး​ေဝ​မ​ေန​ႏိုင္​ေတာ့​ဘဲ ​ေဇာ္​ေဇာ့္​ခါး​ကို ​တ​အား​ကုန္​ေဆာင့္​ၿပီး ​သား​အိမ္​ထဲ​သုတ္​ရည္​ေတြ ​အား​နဲ႔​ပန္း​ခ်​လိုက္​သည္။ ​ေဇာ္​ေဇာ္​လည္း​တ​ၿပိဳင္ ​တည္း​ၿပီး​သြား​လို႔ ​အ​ရ​သာ​သိပ္​ေတြ ​ေန​တုန္း ​တစ္​သက္​မွာ​ပ​ထ​မ​ဦး​ဆုံး ​လ​ေရ​ဝင္​တဲ့​အ​ရ​သာ​ကို ​ေကာင္း​ေကာင္း​ႀကီး​မွိန္း​ခံ​ေန​၏။ ​မိုး​ေဝ​ကို​ၾကား​ေလ​အ​ေသြး​မ​ခံ​ရ​ေအာင္ ​တင္း​တင္း​ႀကီး​ဖက္​ထား​သည္။ ​ကို​ႀကီး ​သ​မီး​ေခါင္း​မူး​တယ္။
​အား​ကိုး​တ​ႀကီး​တိုး​တိုး​ေျပာ​ရွာ​တဲ့​သူ​မ​စ​ကား … ​ေကာင္း​တာ​ေတြ​ေမ့​ထား​ရာ​က ​အား​ကိုး​တ​ႀကီး​နဲ႔​ေျပာ​ရွာ​သည္။ ​အ​သာ​ေပြ႕​ၿပီး ​ေရ​ခ်ိဳး​ခန္း​ဘယ္​မွာ​လဲဟို​ဘက္​အ​စြန္​ခန္း​ကို​ျဖတ္​ရင္​ေရာက္​တယ္။​ေရ​ခ်ိဳး​ခန္း​ထဲ​ေရာက္​ေတာ့ ​ေသြး​ေတြ ​သုတ္​ရည္​ေတြ​နဲ႔ ​ေပ​ပြ​ေန​တဲ့​သူ​မ​ေစာက္​ဖုတ္​ကို ​ကိုယ္​တိုင္​ယု​ယု ​ယ​ယ​ေဆး​ေပး​သည္။ ​ေဇာ္​ေဇာ္​က​လည္း​သူ႔​ကို ​ယု​ယ​ေတာ့​သ​ေဘာ​ေတြ​က်​လို႔။ ​ၿပီး​ေတာ့​ဧည့္​ခန္း​ထဲ ​ျပန္​ေခၚ​လာ​သည္။ ​သူ​မ​အ​ခန္း​ထဲ​ဝင္​ၿပီး ​ေႏြး​ေႏြး​ေထြး​ေထြး​ဖ​လန္​နယ္​အ​က်ီ ၤ​နဲ႔ ​ထ​ဘီ​ယူ​လာ​ေလ​သည္။ ​မ​ေျခာက္​ေသး​တဲ့​သူ႔​အ​ဝတ္​ေတြ​ကို ​ျပန္​ဝတ္​လိုက္​သည္။ ​ျငင္​ျငင္​သာ​သာ​ျပဳ​စု​ယု​ယ​ေတာ့ ​ေဇာ္​ေဇာ္​ခ​ျမာ ​မိုး​ေဝ​ကို​မ​ခြဲ​ႏိုင္​ေလာက္​ေအာင္ ​ျဖစ္​သြား​ရွာ​သည္။ ​ကဲ ​ဒီ​မွာ​မွိန္း​ေန ​ေဇာ့္​ေမ​ေမ​လာ​ခါ​နီး​ရင္​ေျပာ​ေနာ္ ​ကို​ႀကီး​ဟဲ့​သ​မီး ​အိမ္​ကို​ဧည့္​သည္​ေရာက္​ေန​တာ​လား​ေဇာ္​ေဇာ့္​ကို​လွည့္​စ​ကား​ေျပာ​ေန​တဲ့ ​မိုး​ေဝ​ဟာ​အ​ေနာက္​ကို ​ဆတ္​ခ​နဲ​လွည့္​ၾကည့္​လိုက္​သည္။​မ​ယုံ​ၾကည္​ႏိုင္​ေလာက္​ေအာင္ ​အံ့​ၾသ​ထိတ္​လန႔္​စြာ​နဲ႔ ​ေဇာ္​ေဇာ့္​ေမ​ေမ​ကို ​ေငး​ၾကည့္​ေန​မိ​သည္။ ​ေဇာ္​ေဇာ့္​ေမ​ေမ​လည္း ​လက္​ထဲ​က​ဆြဲ​ျခင္း​ေတာင္း​ျပဳတ္​က်​တဲ့​အ​ထိ​အံ့​ၾသ​သြား​ေလ​၏။
​ေမာင္ ​ေမာင္​ေလး ​ေမာင္​ေလး​ေနာ္ ​မ​မ ​မ​မ ​ကြၽန္​ေတာ့​ရဲ႕​မ​မ​ရယ္မိုး​ေဝ​က​မန္း​က​တန္း ​တ​ခါး​ကို​ေျပး​ဖြင့္​ၿပီး ​ေဒၚ​ဝင္း​ေဇာ္​ကို ​ရင္​ခြင္​ထဲ​သြင္း​လိုက္​၏။ ​ေဒၚ​ဝင္း​ေဇာ္​လည္း ​သ​မီး​ေရွ႕​မွာ​ဟန္​မ​ေဆာင္​ႏိုင္​ဘဲ ​မိုး​ေဝ​ကို​က်စ္​က်စ္​ပါ​ေအာင္ ​ဖက္​ထား​ေလ​သည္။ ​ေဇာ္​ေဇာ္​က​အံ့​ၾသ​ေန​ရွာ​သည္။ ​ခ​ဏ​ေန​မွ ​သူ​တို႔​လူ​ခ်င္း​ခြာ​လိုက္​ၿပီး ​သ​မီး​ဒါ​ေမ​ေမ​ရဲ႕ ​ေျပာ​ရ​ခက္​ဟန္​နဲ႔​ၿငိမ္​က်​သြား​သည္။ ​မိုး​ေဝ​မွာ​လည္း​ငူ​ငူ​ငိုင္​ငိုင္​ႀကီး … ​သ​မီး​နဲ႔​အ​ေမ​ၾကား​မွာ။ ​ေမ​ေမ့​ရည္း​စား​ေပါ့ … ​ဟုတ္​လား။
​ႏႈတ္​ခမ္း​က​ၿပဳံး​ေန​ေပ​မဲ့ ​မ်က္​ဝန္း​တို႔​က ​ေဝ​သီ​ေန​သည္။ ​ဒါ​ကို ​မိုး​ေဝ​သိ​သည္။ ​ေဇာ္​ေဇာ့္​ကို ​မ​သိ​မ​သာ​ၾကည့္​မိ​သည္။ ​ဒါ​ေပ​မဲ့ ​ေဇာ္​ေဇာ္​မူ​မ​ပ်က္။​ဒါ​သ​မီး​ကို ​ကယ္​ခဲ့​တဲ့​ကို​ႀကီး​ေလ … ​အ​ခု​လဲ​သ​မီး​ဖ်ား​ေန​လို႔​လိုက္​ပို႔​ယင္း ​ေမ​ေမ့​ကို​ေစာင့္​ေန​တာ။ ​ကဲ ​သ​မီး​ေန​မ​ေကာင္း​လို႔ ​ခ​ဏ​သြား​လွဲ​လိုက္​ဦး​မယ္။ ​ေမ​ေမ​တို႔​လြတ္​လြတ္​လပ္​လပ္​စ​ကား​ေျပာ​ၾက ​ကို​ႀကီး ​ေဇာ္​ေဇာ္​ခ​ဏ​သြား​လွဲ​ေန​ဦး​မယ္​ေနာ္ … ​ျပန္​ခါ​နီး​လာ​ႏႈတ္​ဆက္​ဦး။
​ဘယ္​လို​မွ ​အာ​ဃာ​တ​မ​ထား​ဟန္​နဲ႔ ​ျဖဴ​စင္​စြာ​ႏႈတ္​ဆက္​သြား​တဲ့ ​ေဇာ္​ေဇာ့္​ကို ​ပို​လို႔​ခ်စ္​ျမတ္​ႏိုး​ရ​ၿပီး ​ေဇာ္​ေဇာ္​အိမ္​အ​တြင္း​ပိုင္း​ထဲ​ဝင္​ေရာက္​ေပ်ာက္​ကြယ္​သြား​မွ …​ကဲ ​လူ​ဆို​တာ ​အ​ခု​ေရာ ​ေျပး​လို႔​လြတ္​ေသး​လား ​ကြၽန္​ေတာ္​မ​ေျပး​ပါ​ဘူး​မ​မ​ရယ္​မင္း​သ​တၱိ​မ​ရွိ​ခဲ့​လို႔ ​မ​မ​ဟာ​သူ​မ်ား​လက္​ထဲ​ေရာက္​ခဲ့​ရ​တာ​ေပါ့ ​သ​တၱိ​မ​ရွိ​တာ​မ​ဟုတ္​ဘူး​ဗ် … ​မ​မ​ကို​အ​လွ​ၾကည့္​ေန​ခ်င္​တာ​အို … ​ေယာ​က်ာၤး​နဲ႔​မိန္း​မ​ခ်စ္​ၾက​တာ ​အ​လွ​ၾကည့္​ဖို႔​မ​ဟုတ္​ဘူး … ​ေမာင္​ေလး​ရယ္ ​မင္း​သိပ္​စိတ္​ကူး ​ယဥ္​တယ္ ​အ​ခု​ေတာ့​ကြၽန္​ေတာ္​နား​လည္​ပါ​ၿပီ ​ဒီ​ေန႔​က​စ​ၿပီး ခ်စ္​ယင္​ေၾကာင္​ပု​ဇြန္​စား​ကြၽတ္​ကြၽတ္​ဝါး​သ​လို ​ဝါး​ရ​မယ္​ဆို​တာ​သ​ေဘာ​ေပါက္​ပါ​ၿပီ … ​ဒါ​နဲ႔ ​မ​မ​ခင္​ပြန္း​ေရာ … ​ဆုံး​ၿပီ ​ကြၽန္​ေတာ္​စိတ္​မ​ေကာင္း​ပါ​ဘူး​မ​မ ​ဒါ​ေပ​မဲ့​လစ္​ဟာ​ေန​တဲ့ ​ေန​ရာ​ကို ​ကြၽန္​ေတာ့​ကို ​ျဖည့္​ဆည္း​ခြင့္​ျပဳ​ပါ ​ေနာ္ ​မ​မ …​ဟင္း ​အ​ခု​မွ​အ​ခြင့္​အ​ေရး​လာ​ယူ​ေန​တယ္ … ​ေပး​ခဲ့​တုန္း​က​ေတာ့ ​ေၾကာက္​သ​လို ​႐ြံ႕​သ​လို​နဲ႔ ​လုပ္​ေန ​ၿပီး​ေတာ့ … ​အ​ခု ​မ​မ​ကို ​ကြၽန္​ေတာ္ ​ကြၽတ္​ကြၽတ္​ဝါး​မယ္ ​ၿပီး​ေတာ့​မ​မ​ကို ​မိန္း​ထား​ၿပီး ​ကြၽန္​ေတာ့​ဂြင္​ထဲ​ဝင္​လာ ​တဲ့​ဟာ​ေတြ​အ​ကုန္ ​ကြၽတ္​ကြၽတ္​ဝါး​ပစ္​မယ္။
​အ​မယ္​ေလး​ဟဲ့ ​ေမာင္​ေလး​ရယ္ ​မင္း​စ​ကား​က​ေၾကာက္​စ​ရာ​ေကာင္း​လိုက္​တာ ​ငါ့​သ​မီး​ကို​ေရာ ​ခ်မ္း​သာ​ေပး​ပါ့​မ​လား ​ဒါ​က​ေတာ့ ​မ​မ​အ​လို​က်​ဘဲ ​သူ႔​ကို ​ကြၽန္​ေတာ္​မွဲ႔​တစ္​ေပါက္​မ​စြန္း​ေစ​ရ​ဘူး ​လို႔​အာ​မ ​မ​ခံ​ႏိုင္​ဘူး ​ဒါ​ေပ​မဲ့ ​မ​မ ​မ​ႀကိဳက္​ရင္ ​သူ႔​ကို​ကြၽန္​ေတာ္​လက္​ေရွာင္​ေပး​ပါ့​မယ္။
​ေအး ​ငါ​က​ေတာ့​ဘာ​မွ​မ​ေျပာ​လို​ဘူး ​သ​မီး​စိတ္​တိုင္း​က်​သာ​ျဖစ္​ပ​ေလ့​ေစ​ေလ … ​ေမာင္​ေလး​ကို ​သူ​ခ်စ္​ခ်င္​လဲ​ခ်စ္ ​မ​ခ်စ္​ခ်င္​လဲ … ​မ​မ​ရဲ႕​လူ​အ​ေန​နဲ႔ ​႐ို​ေသ​မွာ​ပါ ​တ​ကယ္​လို႔ ​ကြၽန္​ေတာ့​ကို​ခ်စ္​သြား​ရင္​ေရာ ​ခ်စ္​ခ်င္​ခ်စ္​ေလ ​မ​မ​သ​ဝန္​မ​တို​တတ္​ပါ​ဘူး ​ေဘး​လူ​ေတြ​ေတာ့​မ​သိ​ေစ​ခ်င္​ဘူး … ​ဘာ​လို႔​လဲ​ဆို … ​လူ​ေတြ​ဟာ ​ပါး​စပ္​ကို​အ​လြဲ​သုံး​စား​လုပ္​တတ္​လြန္း​လို႔ ​မ​မ​က​ေတာ့ ​သ​ေဘာ​သိပ္​ျပည့္​တာ​ဘဲ​ေနာ္​အ​ရင္​က​လည္း​ျပည့္​တယ္ … ​အ​ခု​လည္း​ျပည့္​တယ္ … ​ေနာင္​လည္း​ျပည့္​ေန​အုန္း​မွာ​ဘဲ ​ေမာင္​မိုး​ေဝ​ဒါ​ကို​သက္​ေသ​ျပ​ပါ​အုန္း … ​စမ္း​ၾကည့္​ရ​ေအာင္ ​စိမ္​ေခၚ​တာ​လား ​မ​မ​ရႈံး​သြား​မယ္​ေနာ္ ​ကဲ​လာ​ခဲ့​ဆတ္​ခ​နဲ ​ေဒၚ​ဝင္း​ေဇာ္​ကို ​မိုး​ေဝ​ေပြ႕​ၿပီး ​ႏွစ္​ေယာက္​ထိုင္​ဆို​ဖာ​ေပၚ​မွာ ​အ​သာ​လွဲ​တင္​လိုက္​သည္။
​ၿပီး​ေတာ့ ​ေဒၚ​ဝင္း​ေဇာ္​အ​က်ီ ၤ​ၾကယ္​သီး​ေတြ​ကို ​တစ္​လုံး​ခ်င္း​ျဖဳတ္​ေန​သည္။ ​ေဒၚ​ဝင္း​ေဇာ္​က​လည္း ​အား​က်​မ​ခံ​ဘဲ​ရည္း​စား​ေဟာင္း​ရဲ႕ ​အ​က်ီ ၤ​ၾကယ္​သီး​ေတြ​ကို ​ျဖဳတ္​ေပး​ေန​ေလ​သည္။​ၾကည့္​စမ္း ​အ​က်ီ ၤ​စို​ႀကီး​နဲ႔ … ​ငယ္​ငယ္​တုန္း​က​အ​တိုင္း​ဘဲ … ​ေမာင္​ေလး​ေဘာ္​ဒီ​က​ေတာ့​ႀကီး​လာ​တယ္ … ​ပို​လဲ​လွ​လာ​တယ္ …​မက္​မက္​ေမာ​ေမာ​ေျပာ​ဆို​ရင္း ​မိုး​ေဝ​ရင္​ဘတ္​ကို ​ပြတ္​ေပး​ေန​ေလ​သည္။ ​သူ​မ​အ​က်ီ ၤ​ၾကယ္​သီး​ျပဳတ္ ​သြား​ၿပီး ​ေခတ္​မွီ​ၿပီး ​စ​ေကာ့​ေစ်း​မွာ​ဆိုင္​ဖြင့္​သူ​မို႔ ​ေနာက္​ဆုံး​ေပၚ ​ေရွ႕​ခ်ိတ္​နဲ႔​ဘ​ရာ​ဇီ​ယာ ​ဝတ္​သည္။ ​သည္​ေတာ့​ဘာ​မွ ​အ​ခက္​အ​ခဲ​မ​ရွိ​ဘဲ ​အ​ပ်ိဳ​ရႈံး​တဲ့ ​ႏို႔​ႏွစ္​လုံး​ဟာ ​ငြား​ငြား​စြင့္​စြင့္​ႀကီး​ေပၚ​လာ​ေတာ့​သည္။ ​လွ​လိုက္​တာ​မ​မ​ရယ္ ​အ​ခု​မွ​သိ​လား​သူ႔​ကို​ပစ္​ေျပး​သည္​မို႔ ​အ​ခဲ​ေက်​ေသး​ဟန္​မ​တူ ​အ​ေငၚ​တူး​တူး​နဲ႔​စ​ကား​ဆို​ေခ်​၏။ ​မိုး​ေဝ​က​ေတာ့ ​စ​ေန​နတ္​မင္း​၏ ​ဖမ္း​စား​ျခင္း​ကို​ခံ​ရ​ၿပီး ​ႏို႔​အုံ​ႏွစ္​ဖက္​ကို ​ေလာ​ဘ​တ​ႀကီး​လက္​ဝါး​အုပ္​ၿပီး​နယ္​ရင္း ​ေဒၚ​ဝင္း​ေဇာ္​မ်က္​ႏွာ​တစ္​ျပင္​လုံး​ကို ​ေန​ရာ​အ​ႏွံ႔​နမ္း​ေန​သည္။
​ေနာက္​ဆုံး​ေတာ့ ​ငံ့​လင့္​ေန​တဲ့​ႏႈတ္​ခမ္း​နဲ႔ ​ရွာ​ေဖြ​ေန​တဲ့​ႏႈတ္​ခမ္း​တို႔​ဟာ ​မ​ေရွာင္​သာ​မ​တိမ္း​သာ​ဘဲ​ေတြ႕​ၾက​ေတာ့​တယ္။ ​ၿဖိဳး​ေမာက္​ေန​တဲ့ ​သူ​မ​ႏို႔​အုံ​ေတြ​ကို ​မိုး​ေဝ​ဆုတ္​ညႇစ္​သ​လို ​မိုး​ေဝ​ရဲ႕​က်ယ္​ျပန႔္ ​မို႔​ေမာက္​ေန​တဲ့​ႏို႔​အုံ​ကို​လည္း ​သူ​မ​ျပန္​လွန္ ​ဆုပ္​ညႇစ္ ​ပြတ္​သပ္​ေန​ေသာ္​လည္း ​ေနာက္​ဆုံး ​မိုး​ေဝ​ရဲ႕​ႏႈတ္​ခမ္း​ကို ​ကိုက္​ေဖာက္​ပစ္​လိုက္​သည္။ ​ေပါက္​ၿပဲ​သြား​တဲ့ ​ႏႈတ္​ခမ္း​က​ေန​ပူ​ေႏြး​တဲ့​ေသြး​ေတြ​ေပါက္​ေပါက္​က်​လာ​သည္။ ​ဒဏ္​ရာ​ေပါက္​က​ေန ​ေသြး​ေတြ​ကို ​မွ်င္း​ၿပီး​စုပ္​ယူ​ေန​သည္။ ​ေသြး​ညႇီ​နံ႔​နဲ႔​အ​ရ​သာ​က ​သူ​မ​ရဲ႕ ​ရ​မၼက္​ကို ​ပို​ႂကြ​ေစ​သည္။ ​ႁပြတ္ ​ႏို႔​ကို​စို႔​ေပး ​ေရာ့​ေသြး​စုပ္​လို႔​အား​ရ​ေတာ့ ​ႏို႔​တစ္​ဖက္​ကို​ကိုင္​ၿပီး ​ခပ္​တင္း​တင္း​ေတာင္း​ဆို​လိုက္​သည္။ ​ခ်စ္​သူ​ႏွစ္​ဦး​ၾကား ​မွာ ​ရွက္​တာ ​ေၾကာက္​တာ ​မ​ရဲ​တာ ​ဘာ​ညာ​ေတြ​မ​ရွိ​သင့္​တဲ့​မူ​ကို ​လက္​ကိုင္​ထား​ၿပီး ​ခပ္​တင္း​တင္း ​ဘဲ​ေတာင္း​ဆို​လိုက္​ျခင္း​ပါ။ ​အင္း ​ဒီ ​ဒီ ​ဒီ​တစ္​ဖက္​စို႔​အုန္း​အိပ္​ခ်င္​မ​ေျပ​တဲ့​အ​သံ​ႀကီး​နဲ႔ ​မိုး​ေဝ​ေခါင္း​ကို ​အ​သာ​တြန္း​ၿပီး ​ေနာက္​ႏို႔​တစ္​ဖက္​ထိုး​ေပး​သည္။
​ႏို႔​စို႔​ေန ​တုန္း ​သူ​မ​က​ေတာ့ ​စိတ္​ကူး​ယဥ္​တိမ္​တိုက္ ​ရ​မၼက္​ေလ​ဟုန္ ​မုန္​တိုင္း​မွာ​ေမ်ာ​ခ်င္​တိုင္း​ေမ်ာ​ေန ​သည္။ ​ပါး​စပ္​က​ေတာ့​အ​သံ​သိပ္​မ​ထြက္​ရဲ။ ​သ​မီး​က​ရွိ​ေသး​သည္​မ​ဟုတ္​လား။ ​စ​ကား​ေတာင္​ခပ္​တိုး​တိုး ​သာ​ဆို​ရဲ​သည္။ ​သူ​မ​ရဲ႕​လက္​ေတြ​ဟာ ​ေစာင့္​စည္း​ျခင္း​ငွာ​မ​စြမ္း​သာ​ေတာ့​ဘဲ ​မိုး​ေဝ​ရဲ႕​ပု​ဆိုး​ကို ​ေျဖ​လိုက္​သည္။
​ၿပီး​ေတာ့​ေပါင္​ႏွစ္​လုံး​ၾကား​မွာ​တန္း​ေန​တဲ့ ​င​ပဲ​ႀကီး​ကို​လက္​ဖ​ဝါး​ေတာ္​ႏု​ႏု​ေလး​နဲ႔ ​အ​သာ​ေလး ​ပြတ္​တိုက္​လိုက္​တယ္။ ​ၿပီး​ေတာ့​ယု​ယု​ယ​ယ ​ထက္​ေအာက္​ပြတ္​သပ္​ေပး​ေန​သည္။ ​ႏို႔​စို႔​ေန​တဲ့​မိုး​ေဝ​ရဲ႕​ေခါင္း​ကို ​အ​သာ​မ​ယူ​ၿပီး ​သူ ​ခန္​ဓာ​ကိုယ္​ေအာက္​ပိုင္း​ကို ​အ​သာ​မ်က္​စိ​ေဝ့​ျပ​လိုက္​သည္။ ​စ​ကား​ေျပာ​ရန္​မ​လို​ပါ။ ​မိုး​ေဝ ​ေဒၚ​ဝင္း​ေဇာ္​ရဲ႕​ထ​မီ​ကို ​အ​သာ​လွန္​တင္​လိုက္သည္။ ​ျဖဴ​ေဖြး​ၿပီး ​ေတာင့္​တင္း​ခိုင္​မာ​တဲ့ ​ေပါင္​တန္​ႀကီး​ေတြ​ဟာ ​မိုး​ေဝ​ရင္ကို ​အ​လို​လို​ေမာ​ေစ​ပါ​သည္။ ​လုံးဝ​အ​ဖု​အ​ထစ္ ​မ​ရွိ​ေခ်ာ​ေမြ႕​တင္း​မာ​ေန​သည္။ ​ျဖဴ​လႊ​ေန​တဲ့ ​ပင္​တီ​ေဘာင္း​ဘီ​ေလး​ဟာ ​ေ႐ႊ​ႀတိ​ဂံ​နယ္​ေျမ​ကို ​မ​ႏိုင္​မ​နင္း ​အုပ္​စည္း​ထား​ရွာ​သည္။ ​ေဖာင္း​မို႔​ေန​တဲ့​အ​သား​ျပင္​ဟာ ​ေပါက္​ကြဲ​ေတာ့​မ​လို ​႐ုန္း​ကန္​ေန​၏။ ​မိုး​ေဝ ​ဟာ​တုန္​ရီ​ေန​တဲ့ ​လက္​ေတြ​နဲ႔ ​ရည္း​စား​ေဟာင္း​ရဲ႕ ​ပင္​တီ​ကို​အ​သာ​ဆြဲ​ခြၽတ္​လိုက္​သည္။
​ၾကမ္း​ရွ​တဲ့ ​အ​ေမႊး​႐ိုင္း​ေတြ​ဟာ ​ေစာက္​ဖုတ္​ကို​လုံးဝ ​ဖုံး​အုပ္​ကာ​ကြယ္​ထား​သည္။ ​မင္း​နဲ႔​ကြဲ​ၿပီး​က​တည္း​က ​မ​မ​အ​ေမႊး​ေတြ​မ​ရိတ္​ေတာ့​ဘူး​ကြယ္ ​မ​မ​ရယ္​သူ႔​ကို​သိပ္​ခ်စ္​မွန္း​သိ​လို႔ ​မ​မ​ရယ္​လို႔​သာ ​လြမ္း​ေမာ​စြာ​ေခၚ​မိ​သည္။ ​ေစာက္​ေမႊး​ၾကမ္း​ေတြ​ကို ​အ​သာ ​ထိုး​ဖြ​ရင္း ​အ​ကြဲ​ေၾကာင္း​ေလး​ကို​ရွာ​ေန​မိ​သည္။ ​ေတြ႕​ေတာ့​လည္း ​လက္​ညႇိဳး​နဲ႔​အ​သာ ​ပြတ္​ဆြဲ​က​စား​ေန ​မိ​သည္။ ​ေစာက္​ပတ္​အ​ျပင္​သား​ႏွစ္​လႊာ​ဟာ ​လိမ္​ၿပီး​မာ​သြား​တဲ့​အ​ထဲ​က ​ေစာက္​ေစ့​ကို ​မ​သဲ​မ​ကြဲ​ျမင္​လိုက္​ရ ​သည္။
​ေပါင္​ကို​အ​သာ​ၿဖဲ​ခ်​လိုက္​သည္။ ​သည္​ေတာ့​မွ ​အ​ပ်ိဳ​စင္​လို​နီ​ရဲ​မ​ေန​ေပ​မဲ့ ​ညိဳ​ေရာင္​သန္း​ေန​တဲ့ ​ေစာက္​ပတ္​အ​တြင္း​သား​ေတြ​ကို ​ေတြ႕​လိုက္​ရ​သည္။ ​အ​သက္​တ​မွ်​ခ်စ္​ျမတ္​ႏိုး​ရ​သည္​မို႔ ​ေရ​ေဆး​ေဆး ​မ​ေဆး​ေဆး​ဂ​႐ု​မ​စိုက္​မိ ​အ​ျပင္​က​ျပန္​လာ​စ​မို႔ ​ေခြၽး​နံ႔​နံ​မ​နံ ​မ​စူး​စမ္း​ႏိုင္​ဘဲ ​ေစာက္​ဖုတ္​ကို ​ပါး​စပ္​အပ္ ​ၿပီး ​တ​ရႈပ္​ရႈပ္​နမ္း​ပစ္​လိုက္​သည္။ ​ခစ္ ​ခစ္ ​ၾကည့္ ​အ​ခု​မွ​ခ်စ္​ျပ​ေန​လိုက္​တာ​သူ႔​ေစာက္​ဖုတ္​ကို ​ေခါင္း​ထိုး​နမ္း​ေတာ့ ​ေဒၚ​ဝင္း​ေဇာ္​သေဘာ​အ​က်​ႀကီး​က်​သြား​သည္။ ​မိုး​ေဝ​ေခါင္း​ကို ​အ​သာ​လက္​နဲ႔​ပြတ္​ၿပီး ​ဆံ​ပင္​ေတြ​ကို​ဖြ​က​စား​ေန​စဥ္ ​မိုး​ေဝ​ရဲ႕​လွ်ာ​က​ေတာ့ ​တာ​ဝန္​ေက်​စြာ​ဘဲ ​ေစာက္ ​ေခါင္း​ထဲ ​တိုး​ဝင္​သြား​ၿပီး ​ေဒၚ​ဝင္း​ေဇာ္​က​တ​ေျဖး​ေျဖး ​မ်က္​ေတာင္​စင္း​က်​သြား​သည္။ ​ၿပီး​ေတာ့ ​လွ်ာ​အ​ရ​သာ​ကို ​အ​ခု​မွ​ပ​ထ​မ​ဦး​ဆုံး​ျပန္​ခံ​စား​ရ​လို႔ ​ရင္​မွာ​တ​သိမ့္​သိမ့္​တုန္​ေအာင္ ​အ​ရ​သာ​ေတြ႕​ေန​မိ ​သည္။ ​ေစာက္​ေခါင္း​ထဲ​က​အ​ရည္​ေတြ​လည္း ​ေက်ာက္​စက္​ရည္​လို​ယို​က်​ေန​သည္။
​ဟင္း ​ေမာင္​ေလး​ရယ္ ​မ​မ​ရဲ႕​ေမာင္​ေလး​ရယ္မ​ေန​ႏိုင္​လြန္း​လို႔​ခပ္​တိုး​တိုး​ညည္း​ရင္း ​ေခါင္း​ကို​ေစာက္​ဖုတ္​နဲ႔​ဖိ​ကပ္​ထား​မိ​သည္။ ​သူ​က​လဲ​က်ား​လွ်ာ​နဲ႔ ​ပြတ္​သ​လို ​ေစာက္​ဖုတ္​ကို​အ​ရမ္း​ပြတ္​သပ္​ၿပီး ​ယက္​ေပး​ေန​သည္။အ ​အ​မိုး​ေဝ​က​လည္း​အ​ေတာ္​ၾကာ​ေအာင္ ​ေစာက္​ဖုတ္​က​ေန​မ​ခြာ​ဘဲ​ကပ္​ေန​သ​လို ​သူ​မ​က​လည္း​ကြာ​သြား​မွာ ​ကို​စိုး​ရိမ္​လွ​သည္။ ​ဒါ​ေပ​မဲ့ ​အ​ခ်ိန္​သည္​လူ​ကို​မ​ေစာင့္​ပါ ​ေမာင္​ေလး ​အ​ခ်ိန္​သိပ္​မ​ရွိ​ဘူး ​အင္း​ပါး​စပ္​တ​ဝိုက္​ေပ​က်ံ​ေန​တာ​ေတြ​ကို ​ေစာက္​ေမႊး​နဲ႔​ပြတ္​သပ္​လိုက္​၏​မိုး​ေဝ​ဟာ ​ေစာက္​ဖုတ္​တည့္​တည့္​မွာ ​ဒူး​ေထာက္​လိုက္​ၿပီး ​ဒစ္​ကို​ေစာက္​ေခါင္းဝ​မွာ ​ေတ့​လိုက္​သည္။ ​ဖင္​ႀကီး​ႏွစ္​လုံး​ကို ​စုံ​ကိုင္​ၿပီး ​အ​သာ​ထိုး​ထည့္​လိုက္​သည္။ ​ႁပြတ္ ​ႁပြတ္ ​ႁပြတ္ ​ႁပြတ္ ​စြပ္ ​ဒုတ္​ေကာင္း​လိုက္​တာ​ကြယ္ ​မ​မ​ေလ​ဒီ​လို ​လိုး​မဲ့​သူကို ​ေစာင့္​ေန​ခဲ့​တာ ​ေမာင္​ေလး​ရယ္ ​အား ​အား​ရွီး ​ေမာင္​ေလး … …  ​အား … ​အား​ေစာက္​ေခါင္း​တစ္​ခု​လုံး​ရႈံ႕​ခ်ည္ ​ပြ​ခ်ည္​လုပ္​ရင္း ​ေဒၚ​ဝင္း​ေဇာ္​ဘယ္​ႏွစ္​ႀကိမ္​မွန္း​မ​သိ​ၿပီး​သြား​သည္။ ​မိုး​ေဝ​က​ေတာ့ ​ရွိ​သ​မွ်​အင္​အား​စု​ၿပီး ​တစ္​ခ်က္​ၿပီး​တစ္​ခ်က္ ​ေဆာင့္​ေန​သည္။
၄-၅ ​ခ်က္​ေဆာင့္ ​ၿပီး​ေတာ့။ ​အိ ​အိ ​အား​ေစာက္​ေခါင္း​ထဲ​လီး​တစ္​ဆုံး​ျမႇဳပ္​ၿပီး ​သုတ္​ရည္​ေတြ​ကို ​မီး​သတ္​ပိုက္​က​ေရ​ပန္း​ထဲ့​တဲ့​အ​ရွိန္​နဲ႔ ​ပန္း​ခ် ​လိုက္​သည္။ ​အ​ေမ​ကို ​လိုး​ရ​တာ​ပို​အ​ရ​သာ​ရွိ​တယ္​လို႔​သာ ​ေျပာ​လိုက္​ခ်င္​သည္။ ​ငယ္​ခ်စ္​ကိုး။ ​ဖင္​ေကာ့​ၿပီး​ေမွာက္​ေန​တဲ့ ​မ​မ​ေပၚ ​သူ​ပါ​ေမွး​ခ်​ၿပီး ​ႏို႔​ေတြ​ကို​ႏႈိက္​ၿပီး ​ႏွပ္​ေန​မိ​သည္။ ​မ​မ​တို႔​နဲ႔ ​လာ​ေန​ေတာ့​ေနာ္  …​ေမာင္​ေလး ​ေန​မွာ​ေပါ့ ​မ​မ​ရယ္ ။

#crd
( ၿပီးပါၿပီ )