စက္လူ႐ုပ္ ႏွလံုးသား ၁+၂+၃

" စက္လူ႐ုပ္ ႏွလံုးသား " အပိုင္း ( ၁ )

ဇာတ္လမ္း - ဆလံဘာဂ်ာ

 ၂၀၅၃ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလ ။
ၿမန္မာၿပည္ရဲ႕ အစည္ကားဆံုး ၿမိဳ႕ ..။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေဟာင္း ။
အခ်ိန္က ည သန္းေကာင္၁၂.၀၀ နာရီ..။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလမ္းမသစ္ၾကီးေပၚမွာ ေနာက္ဆံုးေပၚ ကားအသစ္မ်ား အမွ်င္မၿပတ္
တေ၀ါေ၀ါနဲ႕ေမာင္းႏွင္ေနၾကသည္။ ေမာင္းသူမဲ႕ ဘတ္စ္ကားေတြလည္း ေၿပးေနဆဲဘဲ ။
ဆူးေလဘုရားလမ္း တ၀ိုက္မွာ မီးေရာင္စံုေတြ ထိန္ထိန္လင္းေနလို႕ ညသန္းေကာင္ယံအခ်ိန္က
ေန႕ခင္းအခ်ိန္လိုဘဲ လင္းလ်က္ေနသည္။ ၾကီးမားတဲ႕ ေၾကာ္ၿငာဆိုင္းဘုတ္ၾကီးေတြက လွဳပ္ရွားေနတဲ႕
ရုပ္ပံုေတြ ေၿပးလႊားေနတဲ႕ ဒီဇိုင္းေတြနဲ႕ ..။
ေခါင္မိုးမွာ CITY TAXI လို႕ ေရးထားတဲ႕ အ၀ါေ၇ာင္မီးေလးေတြ လင္းေနတဲ႕ေလးေထာင္႕ ပလပ္စတစ္
အတံုးေလးေတြနဲ႕ အၿပာေရာင္ဆူဘာရူး အမ်ိဳးအစား တက္ဆီကားေလးေတြ ကိုလည္း ဟိုမွာ ဒီမွာ
ေတြ႕ေနရသည္။
ေကာင္းကင္ယံမွာ ၿမိဳ႕လံုၿခံဳေရး ရဲရဟတ္ယာဥ္တစီး တဒတ္ဒတ္နဲ႕ ကင္းလွည္႕ေနသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလမ္းနဲ႕ ဆူးေလဘုရားလမ္း ေထာင္႕ ။
ေနဗလ ...လမ္းေထာင္႕မွာ ရပ္ထားတဲ႕ သူ႕ရဲကားထဲက ထြက္လိုက္သည္။ သူ႕ကားနံပါတ္က
၀၀၁ ..။ ေနဗလသည္အရပ္ေၿခာက္ေပနီးပါးၿမင္႕တဲ႕ သန္မာထြားၾကိဳင္းတဲ႕ လူရြယ္တေယာက္ပါ ။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လည္မွာ ကင္းလွည္႕ရဲကားေတြကိုထိန္းခ်ဳပ္တဲ႕ Team Leader တာ၀န္ခံရဲအုပ္တေယာက္
ၿဖစ္သည္။
အၿပာရင္႕ေရာင္ရဲ၀တ္စံုမွာ အနက္ေရာင္က်ည္ကာကိုယ္ၾကပ္အက်ၤ ီကိုအေပၚက ၀တ္ထားသည္။
အနက္ေရာင္က်ည္ကာအက်ၤ ီရဲ႕ ရင္ဘတ္မွာ အၿဖဴေရာင္အဂၤလိပ္စာလံုး POLICE ဆိုတာ
ထင္ထင္ရွားရွား ေတြ႕ေနရသည္။
ညာဖက္ခါးမွာပစ္ခတ္လိုက္လွ်င္ထိမွန္ၿပီး စကၠန္႕ပိုင္းအတြင္း ေမ႕ေၿမာသြားေစတဲ႕ ေမ႕ေဆးက်ည္ဆန္သံုး
ပစၥတိုကို ခ်ိတ္ထားၿပီး ဘယ္ဖက္ခါးမွာ စကားေၿပာစက္တလံုး ရွိေနသည္။
ယခုအခါ ၿမိဳ႕ထိန္းသိမ္းေရး ရဲတပ္ဖြဲ႕၀င္မ်ားသည္ ေမ႕ေဆးေသနတ္ေတြကိုအသံုးမ်ားသည္။
အၾကမ္းဖက္သမားမ်ားနဲ႕ စစ္ေသြးၾကြအုပ္စုေတြလိုလက္နက္ၾကီးေတြ ကိုင္ေဆာင္ၾကတဲ႕
လူဆိုးလူၾကမ္းေတြနဲ႕ ရင္ဆိုင္ၾကရတဲ႕ အထူးစစ္ဆင္ေရးတပ္ဖြဲ႕၀င္ေတြသာလွ်င္ဘဲ ၿပင္းထန္တဲ႕
ယမ္းအားေသနတ္မ်ားကိုကိုင္ဆြဲၾကေတာ႕သည္ ။
BMW အမ်ိဳးအစား အၿပာရင္႕ေရာင္ရဲကားရဲ႕ ကိုယ္ထည္ ေဘးတဖက္တခ်က္မွာ အၿဖဴေရာင္
အဂၤလိပ္စာလံုးနဲ႕ YANGON POLICE လို႕ ေရးထိုးထားတဲ႕ စာတမ္း ပါသည္။
ကားရဲ႕ ဖင္ပိုင္းမွာေတာ႕ အေရးေပၚ 119 လို႕ အၿဖဴေရာင္စာတမ္း ရွိသည္။

ဒီေန႕ည သူ႕ဂ်ဴတီမွာ ဘာ ဆိုးဆိုး၀ါး၀ါး အမွဳအခင္းမွမၿဖစ္ပါေစနဲ႕လို႕ ေနဗလ ဆုေတာင္းေနသည္။
အမွဳအခင္းေတြ ၿဖစ္၇င္ပ်ားတုပ္ေရာ ။ သတၱ၀ါအေပါင္း ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ရွိၾကပါေစ ..လို႕ ေမတၱာပို႕
ဆုေတာင္းရင္း အနီးရွိညလံုးေပါက္ဖြင္႕ေသာ ဆဲဗင္းအလဲဗင္း ( 7 eleven )ဆိုင္ေလးထဲကို
၀င္လိုက္သည္။
ဆိုင္ထဲ သူအ၀င္မွာ ရင္ဘတ္မွာ 7 eleven တံဆိပ္နဲ႕ အစိမ္းေရာင္လက္တိုအက်ၤ ီ..ေဘာင္းဘီအနက္
၀တ္ထားတဲ႕ စက္ရုပ္( ရိုးေဘာ႕ )က “ မဂၤလာညခ်မ္းပါ....ဆဲဗင္းအလဲဗင္းက ၾကိဳဆိုပါတယ္….” လို႕
ခါးညႊတ္ခါ ႏုတ္ဆက္သည္။ ေကာ္ဖီေကာင္တာဖက္ကိုသူေလွ်ာက္သြားေတာ႕ ေနာက္ထပ္
စက္ရုပ္တေကာင္က ေကာ္ဖီေကာင္တာမွာ သန္႕ရွင္းေရး လုပ္ေနသည္။
သူ႕ကို ၿမင္ေတာ႕ “ မဂၤလာပါ ..” လို႕ ႏုတ္ဆက္သည္။ ေနဗလက လွည္႕ေတာင္မၾကည္႕ဘဲ သူ႕အတြက္
ေကာ္ဖီကိုေကာ္ဖီအိုးထဲကေန ခြက္ထဲကို ေလာင္းထည္႕သည္။
Robot စက္ရုပ္ေတြကိုလူေတြက ဂရုမစိုက္။ မေလးစားၾကဘူး ။ အကယ္လို႕သာ စက္ရုပ္ေတြ ေနရာမွာ
လူသား ၀န္ထမ္းေတြကသာ “ မဂၤလာပါ ...” လို႕ ႏုတ္ဆက္ခဲ႕ရင္ ေနဗလတို႕က ၿပန္ႏုတ္ဆက္ၾကမည္
ၿဖစ္ေပမယ္႕ သက္မဲ႕စက္ရုပ္ေတြကိုေတာ႕ အေလးမထား..မသိသလိုဘဲ ေနၾကသည္။
ေနဗလသည္ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္ေဒသ လံုၿခံဳေရးကိုကြပ္ကဲ တာ၀န္ယူေနရတဲ႕ ရန္ကုန္တိုင္း ရဲတပ္ဖြဲ႕က
ရဲအုပ္တေယာက္ၿဖစ္သည္။
သူ႕အလုပ္က မိုးေမွ်ာ္တိုက္ၿမင္႕ၾကီးေတြနဲ႕ ေန႕ေ၇ာညပါ စည္ကားေနတဲ႕ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လည္ေခါင္မွာ
ၿငိမ္၀ပ္ပိၿပားေရးနဲ႕ တရားဥပေဒ စိုးမိုးေရး အတြက္ ေၿပးလႊားလုပ္ကိုင္ေနရတဲ႕ အလုပ္မို႕ အိပ္ခ်ိန္စားခ်ိန္
မမွန္ဘူး ။ အေရးၾကီးရင္ ေန႕ေရာညပါ အလုပ္လုပ္ရသည္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သည္တိုးတက္သထက္တိုးတက္
လာၿပီး အေရွ႕ေတာင္အာရွမွာ နံမည္ၾကီး ဒိတ္ဒိတ္ၾကဲ ၿမိဳ႕ၾကီးတၿမိဳ႕ ၿဖစ္လာခဲ႕သလိုပဲခူး
အၿပည္ၿပည္ဆိုင္ရာ ေလဆိပ္ၾကီးမွာလည္း ေန႕ေရာ ညပါ ႏိုင္ငံၿခားေလယာဥ္ေတြ ဆင္းတက္ေနသည္။
အလုပ္လာလုပ္သူႏိုင္ငံၿခားသားေတြ ..လာလည္ပတ္သူတိုးရစ္ကမၻာလွည္႕ေတြ နဲ႕ စည္ကားေနသည္။
ေနဗလတို႕ ရဲတပ္ဖြဲ႕ကလည္း ေန႕ေရာညပါ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးနဲ႕ ရပ္ရြာေအးခ်မ္းသာယာေရးအတြက္
အလုပ္လုပ္ေနၾကသည္။
ေနဗလတို႕ လက္ရွိၿမန္မာႏိုင္ငံရဲတပ္ဖြဲ႕သည္ ေရွးအရင္ေခတ္ကလို စုတ္ၿပတ္သတ္ေနတဲ႕ ရဲတပ္ဖြဲ႕
မဟုတ္ေတာ႕ ။ ၿပည္သူေတြကိုတကယ္ကူညီတဲ႕ တကယ္႕ၿပည္သူ႕ရဲစစ္စစ္ေတြ ၿဖစ္ေနၿပီ။ ေခတ္မွီတဲ႕
တန္ဆာပလာ လက္နက္ကရိယာ ယာဥ္ေတြနဲ႕ တပ္ဆင္ထားတဲ႕ ကမၻာ႕အဆင္႕မွီရဲတပ္ဖြဲ႕ ၿဖစ္ေနၿပီ။
စိတ္ဓါတ္ေတြလည္း ေၿပာင္းလဲကုန္ၿပီ။
ရဲေတြရဲ႕ လစာနဲ႕ ခံစားခြင္႕ကလည္း အရင္တံုး ေခတ္ေတြနဲ႕ လားလားမွ မဆိုင္မတူ ေတာ႕ ။
လံုေလာက္တဲ႕ လစာခံစားခြင္႕ေတြ ရၾကသည္။ ဒီအတြက္ ေအးေအးေဆးေဆး
အလုပ္ၾကိဳးစားလုပ္ခ်င္တဲ႕ ရဲေတြ အေနနဲ႕လည္း ၀မ္းစာဖူလံုတဲ႕အတြက္လပ္စားစရာ မလိုေတာ႕ ။
လူေနမွဳ အဆင္႕ ၿမင္႕မားလာၾကတာနဲ႕အမွ် စိတ္ဓါတ္ေတြလည္း ၿမင္႕မားလာၾကတဲ႕ သေဘာပါဘဲ ။
ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရကလည္း လိုအပ္တဲ႕ ၇ံုးသံုး ပစၥည္း..စာရြက္စာတမ္းေတြကုိအလံုအေလာက္
ထုတ္ေပးထားလို႕ေရွးေရွးေခတ္ကလို ၁၁၉ ေခၚတဲ႕အခါ “တက္ဆီဖိုး ေပးမွာလား...စာရြက္စာတမ္းဖိုး
ေပးမွာလား...” လို႕ ေတာင္းစရာ မလိုေတာ႕ဘူး ။
အမွဳလာတိုင္တဲ႕ ဒုကၡေရာက္လာသူကို ေရသန္႕ဘူး..ေကာ္ဖီ..လဖက္ရည္နဲ႕ေတာင္ဧည္႕ခံႏိုင္ေနပီ။
ခ်ိဳသာၿပီး မ်က္ႏွာထား ေကာင္းေကာင္းနဲ႕ ၿပည္သူကိုကုညီတာေၾကာင္႕ ၇ဲေတြ နံမည္ေကာင္း ရေနတဲ႕
အခ်ိန္အခါပါ ။
ေနဗလတို႕ ရဲတပ္ဖြဲ႕၀င္ေတြသည္ၿပည္သူေတြ ေအးခ်မ္းေစဖို႕ ေန႕ေရာညပါ လံုၿခံဳေရး တာ၀န္ကို
ယူေပးေနၾကတဲ႕အခါ ဒုစရိုက္မွဳမ်ား မၿဖစ္ပြားရေလေအာင္ကင္မရာအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ ဒရုန္း ေတြကိုသံုးၿပီး
ေစာင္႕ၾကည္႕ၾကသလို စက္ရုပ္ရဲမ်ားနဲ႕ ပတၱေရာင္လွည္႕ကင္းေတြ လွည္႕ေပးသည္။
လူကိုယ္တိုင္လည္း ဂ်ဴတီခ်ိန္းနဲ႕ ၿမိဳ႕ရဲ႕ ေနရာအႏွံ႕အၿပားမွာ ေစာင္႕ၾကပ္ေပးသည္။ ရန္ကုန္ရဲတပ္ဖြဲ႕က
စည္းစနစ္ေကာင္းလြန္းလို႕ အေရွ႕ေတာင္အာရွ ႏိုင္ငံေတြက အတုခိုး နမူနာ ယူၾကရတဲ႕ အထိ
တိုးတက္ေနသည္။
၂၀၅၀ခုႏွစ္က စၿပီး ကမၻာတ၀ွမ္းလံုးမွာ စက္၇ုပ္( ရိုးေဘာ႕ )ေတြကိုလူေတြက ေန၇ာတကာမွာ
အသံုးခ်လာခဲ႕သည္။
ႏိုင္ငံတကာ စစ္တပ္ေတြမွာလည္း စက္ရုပ္ေတြ အသံုးၿပဳမွဳက တြင္က်ယ္လာသည္။ ရန္သူရဲ႕
မိုင္းကြင္းေတြမွာ စက္ရုပ္ ေခြးမ်ားကိုလႊတ္ၿပီး မိုင္းရွာေဖြခိုင္းသလိုတိုက္ပြဲမ်ားမွာလည္း
စက္ရုပ္စစ္သားေတြကိုအသံုးၿပဳတာေတြလည္း ပိုမ်ားလာသည္။ ေတာင္တက္ေတာင္ဆင္း လမ္းေတြမွာ
ယခင္ေရွးေခတ္က လား..ၿမည္း သတၱ၀ါေတြကို ၀န္တင္ဖို႕ အသံုးၿပဳခဲ႕တဲ႕ေနရာမွာ စက္ရုပ္ၿမင္းေတြကို
အစားထိုး သံုးစြဲေနခဲ႕ၾကတာ အခ်ိန္အတန္ငယ္ေတာင္ၾကာၿမင္႕ေနၿပီ။
 ၿမန္မာ႕ရိုးေဘာ႕ ထုတ္လုပ္ေရးစက္ရံုကလည္း လိုအပ္တဲ႕ ၀န္ေဆာင္မွဳေတြ ေပးတဲ႕
စက္ရုပ္ေတြကိုထုတ္လုပ္ေရာင္းခ်ေပးလို႕ လဖက္ရည္ဆိုင္ေတြ စားေသာက္ဆိုင္ေတြမွာ စက္ရုပ္
စားပြဲထိုးေတြ..ဧည္႕ၾကိဳေတြ အသံုးၿပဳေနၾကသည္မွာ ႏွစ္အေတာ္ေတာင္ၾကာခဲ႕ၿပီ။
ၿမန္မာႏိုင္ငံရဲတပ္ဖြဲ႕မွာလည္း စက္ရုပ္ရဲေတြကို ေနာက္ပိုင္းမွာ ေတာ္ေတာ္သံုးလာၾကသည္။
စက္ရုပ္ရဲမ်ားက လိုအပ္တဲ႕ လမ္းၾကိဳလမ္းၾကားေတြမွာ အခ်ိန္မေတာ္ပတၱေရာင္ကင္းလွည္႕ၾကရသည္။
စက္ရုပ္ရဲေတြက ထုတ္လုပ္ခဲ႕ၿပီးသမွ် စက္ရုပ္ေတြထဲမွာ အဆင္႕အၿမင္႕ဆံုး ၿဖစ္သည္။ စက္ရုပ္
ထုတ္လုပ္သူမ်ားကလည္း စက္ရုပ္ရဲေတြရဲ႕ စြမ္းရည္မ်ိဳးကိုတၿခား စက္ရုပ္ေတြမွာ မထည္႕ေပးၾကဘူး ။
အစိုးရရဲ႕ စီမံခ်က္ၿဖစ္သည္။ ရဲစက္ရုပ္ေတြရဲ႕ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္စြမ္းက သာမန္စက္ရုပ္ေတြထက္
ၿမင္႕သည္။ သာသည္။ သာေအာင္လုပ္ထားသည္။
ရဲတပ္ဖြဲ႕က စက္ရုပ္ရဲေတြကို ဓါးစာခံ ေတြကို၀င္ကယ္တဲ႕ ေနရာေတြ လူဆိုးဂိုဏ္း စခန္းေတြကို
၀င္ေရာက္စီးနင္းတဲ႕အခါေတြမွာ အသံုးမ်ားသည္။ လူသားရဲေတြရဲ႕ အသက္အႏၲရာယ္ထိခိုက္ႏိုင္တဲ႕
ေနရာေတြမွာ စက္ရုပ္ေတြကို ခိုင္းေစသည္။ လူဆိုးလူမိုက္ေတြရဲ႕ လက္ခ်က္နဲ႕ လူသားရဲေတြကို
ထိခိုက္မယ္႕အစား စက္ရုပ္ေတြကိုခံေစ ၿဖစ္ေစ တဲ႕ သေဘာ ၿဖစ္သည္။
ပတၱေရာင္ကင္းလွည္႕တဲ႕ေနရာမွာ စက္ရုပ္ရဲေတြကိုအမ်ားဆံုး အသံုးၿပဳၾကသည္။ ရပ္ကြက္ေတြထဲမွာ
သန္းေကာင္ေက်ာ္အခ်ိန္ေတြမွာ ကင္းလွည္႕ေနတဲ႕ ရဲစက္ရုပ္မ်ားကို ေတြ႕ႏိုင္သည္။
သူတို႕ရဲ႕ မ်က္လံုးေတြမွာ ကင္မရာမ်ား ၿဖစ္လို႕ ဒီကင္မရာမ်ားေၾကာင္႕ ရဲဌာနခ်ဳပ္က
ၿဖစ္ပ်က္ေနတာမ်ားကိုအကုန္ၿမင္ေနရသည္။ စက္ရုပ္ရဲေတြကိုတာ၀န္ယူရတဲ႕ ယူနစ္က စက္ရုပ္ရဲေတြ
ဆီက ထုတ္လႊင္႕လိုက္တဲ႕ ရုပ္ပံုေတြကိုထိုင္ၾကည္႕ၾကရသည္။ထို႕ေၾကာင္႕ ရဲဌာနခ်ဳပ္က
စက္ရုပ္ရဲေတြကိုအမိန္႕လွမ္းေပးကာ ေစခိုင္းႏိုင္သည္။
ရဲဌာနခ်ဳပ္မွတာ၀န္ရွိသူမ်ားသည္ၿမိဳ႕အႏွံ႕ တပ္ဆင္ထားေသာလံုၿခံဳေရးကင္မရာမ်ား ေၾကာင္႕ ၂၄နာရီ
ပတ္လံုး ၿမိဳ႕ထဲမွာ ဘာေတြ ၿဖစ္ေနသလဲ ဆိုတာကို ေစာင္႕ၾကည္႕ႏိုင္သည္။
တခ်ိဳ႕ လူေတြက ဒါကို မေက်နပ္ၾက ။ သူတို႕ကိုအခုလို ရဲတပ္ဖြဲ႕က ေစာင္႕ၾကည္႕ေနတာကို
လူ႕အခြင္႕အေရး နစ္နာ ဆံုးရွံဳးသည္လို႕ ထင္သည္။ ကင္မရာမ်ား တပ္တာကိုဆႏၵၿပၾကသည္။
ရဲတပ္ဖြဲ႕က လူေရာ စက္ရုပ္ေရာနဲ႕သည္ေလာက္ ေစာင္႕ၾကည္႕ေနတဲ႕ၾကားက ဒုစရိုက္မွဳေတြက
ၿဖစ္ပြားေနဆဲဘဲ ။
ေကာ္ဖီစက္ေအာက္မွာ ေဖါ႕ခြက္ေလး ထိုးထည္႕လိုက္တာနဲ႕ သူ ေသာက္ေနက် ေကာ္ဖီခါးခါးေတြ
တဒီးဒီးနဲ႕ ခြက္ထဲကိုက်လာသည္။ ေမႊးပ်ံ႕ေနတဲ႕ ေကာ္ဖီရနံ႕ကိုသူရလိုက္သည္။
ေနဗလ ေကာ္ဖီဆို ခါးမွ ၾကိဳက္သည္။ သၾကားနဲ႕ႏို႕ သူထည္႕ေသာက္ေလ႕မရွိဘူး ။ ေနဗလ ေကာ္ဖီကို
အရသာခံေသာက္ရင္း ဆိုင္ရဲ႕အၿပင္ကိုလွမ္းၾကည္႕လိုက္သည္။
ရဲအရာရွိတေယာက္မို႕ မ်က္စိလ်င္နားပါးသည္။ ဆိုင္ရဲ႕ အေရွ႕မွာ တခုခု ၿဖစ္ေနသည္ဆိုတာကို
သူသိလိုက္လို႕ၾကားလိုက္လို႕ ၾကည္႕လိုက္တာ ။ သားေရအနက္ေရာင္စကပ္တိုတိုေလးကို ၀တ္ထားတဲ႕
ေကာင္မေလးတေယာက္ကိုကားနက္ၾကီးတစီးေပၚက ဆင္းလာတဲ႕ လူတစုက ၀ိုင္းကာ ေနာက္ေၿပာင္
ဗရုတ္က်ေနသည္။
ေကာင္မေလးက ဆတ္ဆတ္ထိမခံၿပန္လွန္ရန္ေတြ႕ေနသည္။ စီးလာတဲ႕ကားၾကီးက ေတာက္ပလြန္းသ
လို ဒီလူေတြ ၀တ္စားထားတာေတြကလည္း ကားၾကီးနဲ႕အၿပိဳင္ ေတာက္ေၿပာင္ေနသည္။ ေကာင္မေလး
မခံခ်င္ေအာင္ဘာေတြမ်ား ေနာက္ေၿပာင္ေနပါလိမ္႕ ။
အင္း..ေနာက္ေၿပာင္ဗရုတ္က်ရေအာင္သၾကီန္အခ်ိန္အခါလည္း မဟုတ္။ သန္းေကာင္ေက်ာ္ညအခ်ိန္။
မိန္းကေလးက သေဘာမတူရင္မႏွစ္ၿမိဳ႕ရင္အမွဳၾကီးၿပီေပါ႕..။
၂၀၃၀ခုႏွစ္ကထဲက မိန္းမေတြကိုအႏိုင္အထက္လုပ္တာေတြကိုတားဆီးဖို႕ ဥပေဒအသစ္ေတြ ထပ္မံ
ၿပဌာန္းခဲ႕လို႕တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္အေရးယူမွဳေတြ ဆက္တိုက္လုပ္ေနတဲ႕အခ်ိန္အခုလိုလုပ္ရပ္ေတြ
လုပ္ေနတာက ထူးဆန္းေနတယ္။ မိဘ အရွိန္အ၀ါနဲ႕မ်ား ဥပေဒကိုမထီမဲ႕ၿမင္လုပ္လို႕ ရမယ္လို႕
ထင္ေနၾကသလား မသိပါဘူး ။
ေကာ္ဖီဖိုးကိုထုတ္ေပးေပမယ္႕ ေကာင္တာက စက္ရုပ္၀န္ထမ္းက မယူဘူး ။
ေကာ္ဖီခြက္အလြတ္ကိုအမွိဳက္ၿခင္းထဲကို ပစ္ထည္႕လိုက္ၿပီး ေနဗလ ဆိုင္ထဲက ထြက္လိုက္သည္။
“ ဘာၿဖစ္ေနၾကတာလဲ....”
ေနဗလရဲ႕ အသံေၾကာင္႕ ေစာ္ေလးကို ၀ိုင္းၿပီး ဆြဲလားရမ္းလား လုပ္ေနၾကတဲ႕ ဘဲတအုပ္ၿခာကနဲ
လွည္႕ၾကည္႕သည္။
ကားနက္ၾကီးသည္တန္ဖိုးၿမင္႕လွတဲ႕ အေနာက္ႏို္င္ငံလုပ္ကားၾကီး ဆိုတာ ေနဗလ သိသည္။
ဒီဘဲတအုပ္သည္လည္းခ်မ္းသာတဲ႕ သူေဌးၾကီးေတြရဲ႕ သားေတြ တူေတြ ၿဖစ္ႏိုင္သည္။ ေရႊဆြဲၾကိဳး
တုတ္တုတ္ၾကီးေတြ လည္ပင္းမွာ ဆြဲထားသလိုလက္ေတြမွာလည္း ေရႊေရာင္နာရီၾကီးေတြ
ပတ္ထားသည္။
“ စက္ရုပ္ရဲ..ဘာလာရွဳပ္ေနၿပန္တာလဲ...” သူတို႕ထဲမွာ ဦးေဆာင္သူလို႕ ယူဆရတဲ႕ အရပ္ပုပုဘိုက္ပူပူနဲ႕
လူက မ်က္ႏွာထား တင္းတင္းနဲ႕ အသံမာမာနဲ႕ ေမးလိုက္တယ္။
သူတို႕ စက္ရုပ္ရဲနဲ႕ ၾကံဳဖူးေနက် ၿဖစ္ဟန္တူသည္။
သူတို႕ထဲက ဆံပင္ေရႊေရာင္ေတြ ဆိုးထားတဲ႕ လူေသးေသးေလး က
“ ေဟ႕..စက္ရုပ္ရဲမဟုတ္ဘူး...ကိုဆန္နီ...လူစစ္စစ္ရဲၾကီး..”လို႕ အသံေညွာင္နာနာေလးနဲ႕
ေၿပာလိုက္သည္။ က်န္တဲ႕ လူေတြက တဟားဟား ေအာ္ရယ္လိုက္ၾကသည္။
ေခတ္ေၿပာင္းေနေပမယ္႕ စရိုက္ေတြ အက်င္႕ေတြက
ေခတ္ေဟာင္းစနစ္ေဟာင္းကလိုဘဲ ..ရွိေနေသးပါလား လို႕ ေနဗလ စဥ္းစားလိုက္မိသည္။
“ ကိုယ္႕လမ္းကိုသြားၾကကြာ..မိန္းကေလး ကိုမေႏွာက္ယွက္ၾကပါနဲ႕ ...”
ၾကီးေသာ အမွဳကိုငယ္ေစ..ငယ္ေသာ အမွဳကို ပေပ်ာက္ေစ ဆိုတဲ႕ ေဆာင္ပုဒ္နဲ႕ အညီ ေနဗလသည္
ေအးေအးေဆးေဆး ေၿပလည္သြားေစခ်င္သည္။ အမွဳမလုပ္ခ်င္ဘူး ။ မင္း လမ္း မင္းသြား...ငါလဲ ဘာမွ
အမွုမဖြင္႕ဘူး ဆိုတာမ်ိဳး လုပ္ခ်င္သည္။
သည္အခ်ိန္မွာ ေနဗလရဲ႕ ဦးထုပ္မွာ တပ္ဆင္ထားတဲ႕ ကင္မရာကေန ၿဖစ္ပ်က္ေနတာမ်ားကိုအစအဆံုး
ဗီဒီယိုရိုက္ထားေနၿပီၿဖစ္သည္။
သူတို႕ရဲ႕ အေနွာက္အယွက္ကို ခံေနရတဲ႕ အနက္ေရာင္သားေရစကပ္နဲ႕ မိန္းကေလး က ” က်မ
မိန္းမေကာင္းပါ ..သူတို႕က က်မကို ဖါ ထင္ၿပီး အတင္းဆြဲေခၚေနၾကတယ္ရွင္႕..ကူညီပါ ရဲၾကီးရယ္...” လို႕
ေၿပးလာၿပီး တိုင္တမ္းသည္။
“ ကဲ..တိုင္တဲ႕လူက တိုင္ေနၿပီ..ခင္ဗ်ားတို႕ ေအးေအးေဆးေဆး သြားၾကဗ်ာ ….က်ဳပ္လဲ ေအးေအး
ေနပါရေစ ..သာယာတဲ႕ ညခ်မ္း အခ်ိန္မွာ ဘာလို႕ အခ်င္းမ်ားၾကမလဲ...”
ေနဗလက ေမတၲာရပ္ခံေနေပမယ္႕ လူရမ္းကားတစုက ေနာက္ဆုတ္လို႕ မသြားဘူး ။
ေနဗလ ...ဌာနခ်ဳပ္ကို စက္နဲ႕ေခၚလိုက္ၿပီ။ လူရမ္းကားေတြက သူ႕ကိုရန္ၿပဳဖို႕ တိုးကပ္လာေနခ်ိန္မွာဘဲ
ေခါင္မိုးမွာ အနီအၿပာမီးတန္းေတြနဲ႕ ရဲကား ႏွစ္စီး သူတို႕ေဘးကိုထိုးဆိုက္လာသည္။
ၿမန္မာ႕အၾကီးစား စက္မွဳ လုပ္ငန္း နဲ႕ ဟမ္းမား ကုမၸဏီက ဖက္စပ္ထုတ္လုပ္လိုက္တဲ႕ ဟန္းမားပံုစံသစ္
“ မိေခ်ာင္း ” ရဲဂ်စ္ကားမ်ား ၿဖစ္သည္။
ရဲသားေလးေယာက္မိေခ်ာင္းေတြေပၚက ဆင္းလာသည္။ လက္ထဲမွာ လွ်ပ္စစ္ဓါတ္အား
လႊတ္ထုတ္ႏိုင္တဲ႕ စတန္းဂန္းမ်ားကိုင္ေဆာင္ထားၾကသည္။ လူရမ္းကားတစုသည္စတန္းဂန္းနဲ႕
အပစ္ခံဘူးၾကသူမ်ားမို႕ ေနာက္ဆုတ္သြားၾကသည္။
တဒန္႕ဒန္႕နဲ႕ ဂန္႕သြားမွာမို႕ လန္႕တာ ...။
လူရမ္းကားေတြက သူတို႕ဟာ ဘယ္သူဘယ္၀ါရဲ႕သားေတြပါလို႕ ထုတ္ေဖၚေၿပာၾကားၾကၿပီး သူတို႕ကို
ထိရင္ဘာၿဖစ္မယ္..ညာၿဖစ္မယ္..ဆိုတာေတြ မိုးတလံုး ေလတလံုး ေၿပာဆိုၾကသည္။ ေခတ္ေတြ
စနစ္ေတြ အခါခါ ေၿပာင္းခဲ႕ေပမယ္႕ လူေတြက ဟိုးေခတ္ကလိုဘဲ ။ ရဲသားေတြက နဲနဲမွဂရုမစိုက္။
အားလံုးကိုလက္ထိပ္ခတ္ဖမ္းဆီး တင္ေဆာင္သြားသည္ ။
ကာအိေၿႏၵပ်က္ၿပားေစမွဳ..လက္ေရာက္မွဳေတြတင္မကဘဲ ၀တၱရားေႏွာက္ယွက္မွဳ ..ၿခိမ္းေၿခာက္မွဳေတြပါ
ထပ္တိုးသြားသည္။
ၿမိဳ႕ေတာ္တ၀ိုက္တရားဥပေဒ စိုးမိုးေရးနဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာေရးသည္သူတို႕ရဲေတြရဲ႕ တာ၀န္ၿဖစ္သည္။
ယခုအခါ ယခင္ေခတ္ကလုိ ၿပည္သူကမုန္းတီးခဲ႕တာေတြ..မရွိေတာ႕ ။ ၿပည္သူကို
အကာအကြယ္ေပးတဲ႕ ၿပည္သူအားကိုးတဲ႕...တကယ္႕ ၿပည္သူ႕ရဲစစ္စစ္ေတြ ၿဖစ္ေနၿပီ။
လူမိုက္လူဆိုးေတြ မုန္းတာကို ေနဗလတို႕ လံုး၀ ဂရုမစိုက္ပါ ။ မုန္းခ်င္သေလာက္မုန္းစမ္းပါေစ ..။
ၿပည္သူေတြ မမုန္းဖို႕ဘဲ အေရးၾကီးသည္။
ပတ္၀န္းက်င္သည္ၿပန္လည္ၿငိမ္သက္ေအးခ်မ္းသြားေတာ႕ အနက္ေရာင္သားေရစကပ္တိုနဲ႕
ေကာင္မေလးလည္း ေနဗလကို ေက်းဇူးတင္စကား လာေၿပာသည္။ ေနဗလက
“ မလိုပါဘူး ..အဆင္ေၿပရင္ပီးတာဘဲ..” လို႕ ခပ္မာမာ ၿပတ္ၿပတ္ ေၿပာကာ ရဲကားထဲ ၿပန္၀င္သြားသည္။
ေကာင္မေလးက ႏွဳတ္ခမ္းေလး စူေထာ္ၿပီး...“ ဘယ္လို ရဲၾကီးလဲ...လူ႕ဂြစာ လူ႕ဂလန္႕
ရဲၾကီး...မုန္းလိုက္တာ..” လို႕ခပ္တိုးတိုး ေၿပာလိုက္တာကို ေနဗလ မၾကားလိုက္...။
ရဲကားထဲက ၀ါယာလက္စက္က အသံေတြ ထြက္လာသည္။
“ သိန္းမင္း..သိန္းမင္း......ပ်ံလႊား၁၁..သတင္းပို႕တယ္...အားလံုး ..ၿငိမ္းခ်မ္းတယ္….အိုဗာ.....”
သိန္းမင္း ဆိုတာက သူ႕အမည္၀ွက္..။ ပ်ံလႊား၁ ကေန ၂၀ က သူ႕လက္ေအာက္က
ကင္းလွည္႕ရဲကားမ်ား ၿဖစ္သည္။
လသာၿမိဳ႕နယ္ဖက္ကိုတပတ္လွည္႕လိုက္သည္။
၁၉လမ္း..လမ္း၂၀ တ၀ိုက္မွာ စည္ကားေနဆဲ ။ တဒိန္းဒိန္း သီခ်င္းသံေတြ နဲ႕ ဆိုင္ခန္းေတြက မီးေတြ
ထိန္ထိန္လင္းလ်က္လူေတြ ၿပည္႕ႏွက္ေနသည္။
ဆာေတးဆိုင္ေတြ အကင္ဆိုင္ေတြ...စည္ကားေနဆဲ ။ လသာလမ္း ေထာင္႕မွာ သူ႕လက္ေအာက္က
ရဲကား ပ်ံလႊား၁၅ ကို ေခါင္မိုးမီးတန္း တဖ်တ္ဖ်တ္နဲ႕ ေတြ႕ရလို႕ သူသြားၾကည္႕လိုက္သည္။
“ ဘာၿဖစ္လဲ..ပ်ံလႊား၁၅ ….”
“ ရမ္းကားေနတဲ႕ အမူးသမား တေယာက္ ေတြ႕လို႕ ဆြဲစိေနတာပါ...သိန္းမင္း ….”
“ အိုေက..ပ်ံလႊား၁၅...အကူအညီလိုအပ္လား....”
“ မလိုအပ္ပါဘူး..သိန္းမင္း....အဆင္ေၿပပါတယ္...”
“ အိုေက..ဆက္လုပ္ပါ..အိုဗာ.......”
ကမ္းနားလမ္းဖက္က ပတ္ၿပီး အလံုဖက္ကိုသူ ေမာင္းသြားသည္။ ကမ္းနားလမ္း တေလွာက္မွာ
ႏိုက္ကလပ္ေတြစားေသာက္ဆိုင္ေတြ တန္းစီေနသည္။ မိုးေမွ်ာ္တိုက္ၿမင္႕ၾကီးေတြဆီက
နီရြန္ေၾကာ္ၿငာဆိုင္းဘုတ္ေတြက တဖ်တ္ဖ်တ္နဲ႕ လင္းလြန္းေနသည္။ လမ္းေဘး
ဘီယာဆိုင္ေလးေတြမွာ ႏိုင္ငံၿခားသား သေဘၤာသား တခ်ိဳ႕သည္ ေၾကးစားညဥ္႕ငွက္မေလးေတြနဲ႕
တဟီးဟီး တဟားဟား ရယ္ေမာရင္း ဘီယာထိုင္ေသာက္ေနၾကသည္။ သီခ်င္းသံေတြက တထုန္းထုန္းနဲ႕
က်ယ္ေလာင္ေနသည္။
အလံုပန္းၿခံေထာင္႕မွာ ပ်ံလႊား၁၂ ကို ေတြ႕သည္။ ေမွာင္ရိပ္ထဲမွာ မီးပိတ္ၿပီး ကင္းပုန္း၀ပ္ ေနသည္။
ၿငိမ္ေနသည္။
ဘာထူးလဲ..အေၾကာင္းၿပန္ပ်ံလႊား၁၂......”
“ သိန္းမင္း ...ပ်ံလႊား၁၂..အားလံုး ပိစ္ဘဲ.....ဘာမွ မထူးဘူး ….အိုဗာ …..”
“ အိုေက..ပ်ံလႊား၁၂ ...အေၾကာင္းထူးရွိရင္သတင္းပို႕ပါ....အိုဗာ....အင္..ေအာက္....”
ေအာက္ၾကည္႕ၿမင္တိုင္လမ္းမၾကီးတေလွ်ာက္မွာလည္း မာဆတ္အႏွိပ္ခန္းေတြ..ေကတီဗီဆိုင္ခန္းေတြ
တန္းစီေနၾကသည္။ ခဏတာ ရပ္ၾကည္႕လိုက္တဲ႕အခ်ိန္ ေအာက္ၾကည္႕ၿမင္တိုင္လမ္းမၾကီး နဲ႕
အလံုလမ္းေထာင္႕က မက္ခ္ေဒါနယ္လ္ဆိုင္ေလးက မီးလင္းေနဆဲ ..။ ဒီဆိုင္ေလးကို ေတြ႕လိုက္ေတာ႕
အတိတ္က ၿဖစ္ရပ္ေတြက ရုတ္တရက္ၿပန္ေပၚလာရသည္။ ဟန္စုယဥ္နဲ႕ သူအတူတူအၿမဲထိုင္ၿပီး
ေကာ္ဖီေသာက္..အေအးေသာက္တဲ႕ ဆိုင္ေလးမို႕ပါ ။
ဟိုတံုးက ….။
သူနဲ႕ ဟန္စုယဥ္တို႕ သဲသဲလွဳပ္ခ်စ္ခဲ႕ၾကတယ္။
အရမ္းအရမ္းကိုခ်စ္ခဲ႕ၾကတယ္။
ေတာ္ၿပီ။ ၿပန္မေတြးခ်င္ေတာ႕ဘူး ။ ကားကိုဗားဂရာေဂ်ာက္ဖက္ကို ဦးတည္ကာ ေမာင္းလိုက္သည္။
စမ္းေခ်ာင္း ပဒုမၼာ စေတဒီယန္ၾကီးမွာ ဒီေန႕ည စတိတ္ရွိဳးပြဲ ရွိတာကိုသူသတိ၇သည္။
ေခတ္ေဟာင္းေတးဂီတေၿဖေဖ်ာ္ပြဲၾကီး ၿဖစ္သည္။ ေရွးေခတ္က အိုင္းရင္းခေရာ႕စ္တီး၀ိုင္းနဲ႕
နံမည္ၾကီးခဲ႕တဲ႕ အဆိုေတာ္ေတြရဲ႕ ငယ္မူၿပန္လက္ရာေတြကို ၿပန္လည္ဆန္းသစ္တဲ႕ ပြဲ တဲ႕ ။
အဲဒီဖက္ကို ေမာင္းလိုက္သည္။ သူ႕လူေတြ တေယာက္မွပဒုမၼာစေတဒီယန္ၾကီး ဖက္မွာ မေတြ႕ဘူး ။
ကားကို ခဏရပ္ၿပီး ပြဲခင္း အေၿခအေနကို ၾကည္႕သည္။ အစဥ္အလာ မပ်က္ ေ၇မုန္႕ဆိုင္
ဘူးသီးေၾကာ္ဆိုင္ ေကာက္ညွင္းက်ည္ေတာက္ဆိုင္ေတြ ေတြ႕၇သည္။
စေတဒီယန္ၾကီးဆီက ေရွးေခတ္က အဆိုေတာ္ၾကီး မ်ိဳးၾကီးရဲ႕ “ မလာပါနဲ႕ ” ဆိုတဲ႕ သီခ်င္းသံက
ပ်ံ႕လြင္႕လာသည္။
မလွမ္းမကမ္း ကို ရဲကားတစီး ထိုးဆိုက္လာသည္။
“ သိန္းမင္း ..သိန္းမင္း....ၾကားရင္အေၾကာင္းၿပန္..”
“ ၾကားတယ္...ၾကားတယ္...ဘာထူးလဲ...”
“ အားလံုး အိုေကပါတယ္..သိန္းမင္း...က်ေနာ္..ေဇယ်ာလင္းပါ..”
“ ေအာ္..ေအး....ေဇယ်ာလင္း... အေၾကာင္းမထူးရင္ကိုယ္လစ္မယ္...”
“ အိုေက..ေဘာ႕စ္..”
သူကားကို ၿပန္ေမာင္းထြက္ခဲ႕လိုက္ၿပီး ၿပည္လမ္းမၾကီးအတိုင္း ၿပန္ေမာင္းခဲ႕သည္။
ဘုန္းၾကီးလမ္းထိပ္ကို ေရာက္ေတာ႕ အန္ဒါဂေရာင္းသံေစ်း ကို ၀င္ဖို႕ သတိရလိုက္သည္။ ခုတေလာ
ဒီေၿမေအာက္သံေစ်း မွာ ရွိတဲ႕ ေရခဲၿပင္စကိတ္စီးတဲ႕ ေနရာမွာ ေဆးဘဲေလးေတြ ေၿခရွဳပ္ေနလို႕
ပတၱေရာင္အဖြဲ႕ေတြကို ရဲမွဴးဦးကိုကိုလင္းက မၾကာခဏ ၀င္ၾကည္႕ၾကဖို႕ မွာထားတာ သူ
သတိရလိုက္လို႕ ..။
“ ပ်ံလႊား....ပ်ံလႊား.......အန္ဒါဂေရာင္းေစ်းနား ဘယ္သူရွိေနလဲ....”
“ သိန္းမင္း....ပ်ံလႊား ၁၅....ေခၚတယ္....အန္ဒါဂေရာင္းေစ်းနား ၁၅ ရွိေနတယ္….”
“ ပ်ံလႊား၁၅....ေရခဲစကိတ္ခန္းကိုဆင္း၀ိုက္လိုက္ပါ...ငါလာခဲ႕မယ္...”
“ ေကာင္းၿပီ..သိန္းမင္း....အိုဗာ....”
လမ္းေတာ္သံေစ်း ။
( Underground Market ) ဆိုတဲ႕ နီယြန္မီး ဆိုင္းဘုတ္က မွိတ္တုတ္မွိတ္တုတ္ၿဖစ္ေနသည္။
ကားေပၚက ဆင္းၿပီး စက္ေလွခါး ( အက္စ္ကေလတာ )နဲ႕ ေၿမေအာက္ေစ်းဆိုင္တန္းေတြဆီကိုသူ
ဆင္းသြားသည္။
ပ်ံလႊား၁၅က ဒုတပ္ၾကပ္ေဇာ္ေဇာ္တိတ္ကိုသူ ေစာေစာက စက္နဲ႕ အရင္ဆင္းၾကည္႕ခိုင္းထားသည္။
ေရခဲၿပင္စကိတ္စီးတဲ႕ေနရာကိုအနည္းဆံုး တညကိုသံုးေခါက္ကင္းလွည္႕မည္လို႕ သူေတြးေနသည္။
တခါ သူေရာက္သြားတဲ႕အခ်ိန္ပိန္ေညာင္ခါးကိုင္းေနတဲ႕ ေဆးဘဲေလးတေကာင္ ေဆးဖိုးဖန္ခ်င္လို႕ ခိုးဖို႕
လုဖို႕ ၾကိဳးစားေနတာ ေတြ႕ဖူးသည္။
ေအာက္ထဲမွာ လူသိပ္မရွိ။ မဟုတ္တာ လုပ္ခ်င္သူေတြက ဒါကိုအခြင္႕ေကာင္းယူႏိုင္သည္။
ထုန္းကနဲ ေသနတ္သံတခ်က္ၾကားလိုက္ရသည္။
ေရခဲၿပင္စကိတ္ခန္း ဖက္ဆီက ...။
ေဇာ္ေဇာ္တိတ္ဘာၿဖစ္သလဲ မသိဘူး ။ ေဆာ္ကုန္ၿပီထင္တယ္။ သူ႕ညာဖက္ခါးက ေသနတ္ကို
ထုတ္ကိုင္ၿပီး သတိနဲ႕ ေရွ႕ဆက္တိုးသြားလိုက္သည္။ ေထာင္႕ခ်ိဳးအေကြ႕လမ္းဆီက
ေၿခသံၾကားလိုက္ရသည္။
ေသနတ္ကိုထိုးခ်ိန္လိုက္သည္။ ၿမင္ကြင္းမွာ အေနာက္ကိုလွည္႕ၾကည္႕ရင္း ေၿပးလာတဲ႕ လူတေယာက္
ေပၚလာ၏။ လက္ထဲမွာ ေသနတ္တလက္ကိုင္ထားသည္။
“ ေသနတ္ခ်လိုက္...”
က်ယ္ေလာင္စြာ ေအာ္သတိေပးလိုက္တံ႔သူ႕အသံလည္း ၾကားေရာ ဒီလူက သူ႕ဖက္ကို
ေသနတ္ေၿပာင္းကိုလွည္႕လိုက္သည္။
“ ေဖါင္း....ေဖါင္း.....”
ႏွစ္ခ်က္ဆင္႕ ပစ္ခတ္လိုက္တဲ႕ သူ႕ေသနတ္က ေမ႕ေဆးက်ည္ဖူးမ်ား ထိမွန္မွုဳေၾကာင္႕
အေနာက္ကိုလန္က်ၿပီး ကို႕ရို႕ကားရား လဲက်သြားတဲ႕ လူရဲ႕ လက္ထဲက လြတ္က်သြားတဲ႕ ေသနတ္ကို
သူ ေကာက္ယူလိုက္သည္။
ေရွးေခတ္ေဟာင္းက ကို႕လ္ကုမၸဏီက လုပ္တဲ႕ ပြိဳင္႕ ၃၈ ေၿခာက္လံုးၿပဴး တလက္ပါ ။
အိုေဟာင္းေပမယ္႕ လူကို ေသေစႏိုင္တဲ႕ ေသနတ္..။
ဒီလူရဲ႕ အေနာက္က ေၿပးလိုက္လာတဲ႕ ဒုတပ္ၾကပ္ေဇာ္ေဇာ္တိတ္ ေရာက္လာသည္။
“ ဘယ္လိုၿဖစ္တာလဲ..ေဇာ္တိတ္...”
“ ဒီငနာက စကိတ္လာစီးၾကတဲ႕ မိသားစုတစုကိုလုယက္ေနတဲ႕ အခ်ိန္က်ေနာ္က ဆရာေနဗလ
ေၿပာလိုက္လို႕ဒီကိုလာ ကင္းလွည္႕တဲ႕အခ်ိန္ပက္ပင္းတိုးၾကတယ္..ဒီငနာက က်ေနာ္႕ကို ပစ္ၿပီး
ေၿပးတာ...”
“ မင္းကိုထိေသးလား..”
“ မထိဘူး ဆရာေနဗလ...”
“ အိုေက....ေဆးရံုကား ေခၚကြာ.....ဌာနခ်ဳပ္ကြပ္ကဲေရးရံုးကိုလည္း ၿဖစ္ပ်က္တာေတြ
သတင္းပို႕လိုက္အံုး...”
“ ဟုတ္ကဲ႕ ဆရာ...”
သူ႕ရဲကားဆီကိုသူၿပန္ေလွ်ာက္သြားသည္။
ခပ္ေ၀းေ၀းဆီက တပြပ္ပြပ္အသံေပးၿပီး ေမာင္းသြားတဲ႕ ရဲကားတစီး အသံကို ၾကားရသည္။
ကားထဲေရာက္ေတာ႕စက္ကေန လွမ္းေမးလိုက္သည္။
“ ပ်ံလႊား..ပ်ံလႊား.....သိန္းမင္း ေခၚတယ္...ဘာၿဖစ္သလဲ...ၾကားရင္အေၾကာင္းၿပန္..အိုဗာ.....”
“ သိန္းမင္း..သိန္းမင္း......ပ်ံလႊား ၁၀ ေခၚတယ္..၂၈လမ္း ေအာက္လမ္း ထိပ္မွာ လုယက္မွဳ တခု
ၿဖစ္လို႕...အၿမန္သြားေနတယ္....”
“ အုိေက.. လာခဲ႕မယ္....”
ေခါင္မိုးက မီးအနီကိုဖြင္႕လိုက္ၿပီး အရွိန္ၿပင္းၿပင္းနဲ႕ ေမာင္းထြက္လိုက္သည္။
ဒီည သူေမွ်ာ္လင္႕ထားသလို ေအးေအးေဆးေဆး ၿဖစ္မလာဘူး ။ အလုပ္ေတြက ေပၚလာတယ္။

***********************
 ေနဗလ ဒီေန႕ အလုပ္က ေစာေစာ ၿပန္မည္။ နီသိကိုအိမ္ေခၚလာမယ္႕ေန႕ ။ တကုိယ္တည္း
ေနေနတဲ႕ ေနဗလ အေဖၚလိုအပ္ေနတာ အမွန္ပါ ။ သံုးႏွစ္တိုင္တိုင္ခ်စ္သူၿဖစ္ခဲ႕တဲ႕ ဟန္စုယဥ္နဲ႕
ေနဗလ လမ္းခြဲလိုက္ၿပီးတဲ႕ေနာက္ ေနာက္ထပ္ခ်စ္သူမရွိေတာ႕ ။
နီသိ...။
နီသိ၀တီ….။
နီသိ၀တီ...လာေတာ႕မည္မို႕ ေနဗလ အရမ္း စိတ္ေတြ လွဳပ္ရွားေနသည္။
ဟန္စုယဥ္….။
သစၥာမဲ႕တဲ႕ ခ်စ္သူေဟာင္း အေၾကာင္းကို ေတြးမိတိုင္း ေနဗလရဲ႕ ေသြးေတြ ဆူလာသည္။ ေဒါသေတြ
တလိပ္လိပ္နဲ႕ ၾကြလာသည္။
ဟန္စုယဥ္က သူ႕ကြယ္ရာမွာ တၿခားလူတေယာက္နဲ႕ တိတ္တဆိတ္ ေဖါက္ၿပန္ေနတာကို ေနဗလ
သိလိုက္ရေတာ႕ ဟန္စုယဥ္ကိုသူစိတ္နာက်ည္းစြာနဲ႕ အဆက္ၿဖတ္လိုက္သည္။ သူအသဲနာတာက
ဟန္စုယဥ္နဲ႕ ညိတဲ႕ေကာင္က လူေကာင္းတေယာက္မဟုတ္ဘူး ။ နံမည္ပ်က္စာရင္း၀င္
လူမိုက္တေယာက္ၿဖစ္ေနတယ္။ လူဆိုး တေယာက္လို႕ဆိုလွ်င္ပိုလို႕ မွန္လိမ္႕မယ္။
ရဲမွတ္တမ္းမွာေရာ စံုစမ္းစစ္ေဆးေရး ဗ်ဴရိုက အမဲေရာင္မွတ္တမ္းမွာေရာ အႏၱရာယ္ေကာင္အၿဖစ္
မွတ္တမ္း အတင္ခံထားရတဲ႕ ေဒ၀ဒတ္ေဇာ္၀င္းနဲ႕ သူ႕ကြယ္ရာမွာ ရွဳပ္တဲ႕ ဟန္စုယဥ္သည္သူနဲ႕
ၿပတ္ၿပီးသြားတဲ႕ေနာက္ ေပၚေပၚတင္တင္ ေၿဗာင္ဘဲ ေဒ၀ဒတ္ေဇာ္၀င္းကိုတြဲေနသည္။
ေဒ၀ဒတ္ေဇာ္၀င္း သည္ရဲတပ္ဖြဲ႕ဌာန အမ်ိဳးမ်ိဳးက ေစာင္႕ၾကည္႕တာကို ခံေနရတဲ႕ အမဲေရာင္စာရင္း၀င္
တေယာက္ၿဖစ္သည္။ စံုစမ္းေရးဗ်ဴရို နဲ႕ တပ္မေတာ္ ေထာက္လွမ္းေရးကပါ မ်က္ေၿခမၿပတ္
ေစာင္႕ၾကည္႕ရတဲ႕ တိုင္းၿပည္အတြက္ဆန္ကုန္ေၿမေလး တေယာက္ၿဖစ္သည္။
ေဒ၀ဒတ္ေဇာ္၀င္းက ဘာေတြ လုပ္လို႕လည္း ။ ဘာေတြ ဆိုးသလဲ ေမးၾကမယ္ဆိုလွ်င္မေကာင္းတာ
မွန္သမွ်ကိုသူလုပ္သည္..သူစိတ္၀င္စားသည္။ ေငြရမယ္..ဆိုရင္….သူ႕အတြက္အက်ိဳး ရွိမယ္
ဆိုရင္..ဘနဖူးသိုက္တူးမယ္႕လူၿဖစ္သည္။ သူ႕အေမ အရင္း ေခါက္ေခါက္..ကိုေတာင္ ေငြရမယ္ဆိုရင္
ေရာင္းစားမယ္႕လူၿဖစ္သည္။
တခ်ိန္လံုး မေကာင္းမွဳ တခုခုကိုလုပ္ေနရမွစား၀င္အိပ္ေပ်ာ္တဲ႕ လူစားမ်ိ ဳး ။
ဘယ္သူ႕အေပၚမွသစၥာမရွိ ..ေငြမ်က္ႏွာကိုဘဲ ၾကည္႕သည္။ သူ႕အက်ိဳးဘဲ ၾကည္႕သည္။
ရက္စက္ယုတ္မာသည္။
လက္နက္အၿမဲကိုင္ေဆာင္သည္။ အႏၱရာယ္ေကာင္ၿဖစ္သည္ ..( Armed and Dagerous ) လို႕
ရဲမွတ္တမ္းေတြမွာ မွတ္ခ်က္ေတြ အၿမဲပါရွိတဲ႕လူၿဖစ္သည္။
ဒီလိုေကာင္ကိုမွလင္ေတာ္ခ်င္တဲ႕ ဟန္စုယဥ္ကိုသူခါးခါးသီးသီး ၿဖစ္မိသည္။ အဆက္ၿဖတ္သည္။
အခုေတာ႕ ဟန္စုယဥ္နဲ႕သူသည္တစိမ္းတရံစာေတြ လိုဘဲ ၿဖစ္ေနၾကၿပီ။
ေဒ၀ဒတ္ေဇာ္၀င္းသည္ဒုစရိုက္ေကာင္တေကာင္မို႕ တေန႕ေန႕ တခ်ိန္ခ်ိန္တေနရာရာမွာေတာ႕ သူနဲ႕
ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ၾကရဦးမည္လို႕ ေနဗလ ေတြးမိသည္။
ဟန္စုယဥ္ကိုသူ႕ဘ၀ထဲက ေမာင္းထုတ္ပစ္လိုက္ၿပီး အေဖၚလည္း ထပ္မရွာေတာ႕ ။ မိန္းမေတြကို
ကင္းကင္း သူေနသည္။မိန္းမေတြကို ေၾကာက္သြားသည္။ လန္႕သြားသည္။ တခါေသဘူး
ပ်ဥ္ဖိုးနားလည္ဆိုသလိုဘဲ ဟန္စုယဥ္ ေပးခဲ႕တဲ႕ သခၤန္းစာေၾကာင္႕ မိန္းမေတြကို မယံုေတာ႕ ။
စိတ္လည္း နာသြားသည္။
မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္း ေရာင္းရင္းေတြက ေနဗလကိုဒီလိုဘဲ
ေနေတာ႕မွာလား..အေဖၚမရွာေတာ႕ဘူးလား လို႕ ေမးၾကသည္။
ေနဗလသည္ဟန္စုယဥ္ကို ေနဗလ အရမ္းခ်စ္သည္။ ခ်စ္ခဲ႕သည္။ ယံုခဲ႕သည္။ ဟန္စုယဥ္ကလည္း
သူ႕ကို ခ်စ္သည္ဟု ေနဗလ ထင္သည္။ သူတို႕ သံုးႏွစ္သံုးမိုး ခ်စ္ခဲ႕ၾကသည္။ လက္ထပ္ၾကဖို႕
ၿပင္ဆင္ၾကသည္။ သို႕ေသာ္လက္မထပ္ၿဖစ္ခဲ႕ ။ ဟန္စုယဥ္ကိုသူအၾကြင္းမဲ႕ ယံုၾကည္စိတ္ခ်ခဲ႕ေပမယ္႕
ဟန္စုယဥ္သည္သစၥာမဲ႕သည္။
ယခုသူသည္သံလွ်င္ၿမိဳ႕ဖက္က ရန္ကုန္တိုးခ်ဲ႕ ၿမိဳ႕သစ္တခုမွာ ကြန္ဒိုတိုက္ခန္းတခန္းနဲ႕
တေယာက္တည္းေနသည္။ ဒီကြန္ဒိုတိုက္ခန္းသစ္သည္သူနဲ႕ ဟန္စုယဥ္တို႕ လက္ထပ္ၿပီးရင္
အတူတူေနဖို႕ သူၾကိဳးစားၿပီး ၀ယ္ယူခဲ႕တာ ၿဖစ္သည္။ တကယ္တမ္းက်ေတာ႕ ဟန္စုယဥ္မပါဘဲ
သူတေယာက္ထဲ ေနေနရသည္။
ေန႕ေရာညပါ အိုဗာတိုင္ဆင္းေနရတဲ႕ ရဲအရာရွိတေယာက္မို႕ အိမ္ ေကာင္းေကာင္း မရွင္းႏိုင္ဘူး ။
ေနဗလရဲ႕ အိမ္ခန္းက ရွဳပ္ပြေနသည္။
ေနဗလရဲ႕ အထက္အရာရွိရဲမွဴးကိုကိုလင္းက ေနဗလကိုတေယာက္ထဲသမား မို႕ အိမ္ရွင္းဖို႕
ထမင္းဟင္းခ်က္ဖို႕စက္ရုပ္အိမ္ေဖၚတေယာက္ေလာက္ငွားထား..၀ယ္ထားပါလား လို႕ အၾကံေပးသည္။
ယခုအခါမွာလူသားအိမ္ေဖၚမ်ား ေခတ္မစားေတာ႕ ။ စက္ရုပ္အိမ္ေဖၚမ်ား ကိုအိမ္တိုင္းလိုသံုးေနၾကၿပီ။
စက္ရုပ္အိမ္ေဖၚမ်ားသည္လူသားအိမ္ေဖၚေတြလို ၿပသနာ မရွိဘူးလို႕ လူေတြက လက္ေတြ႕ခိုင္းၾကည္႕ကာ
မွတ္ခ်က္ေပးၾကသည္။
သူ႕လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ရဲအုပ္ၾကီးညြန္႕ထင္ေက်ာ္ကေတာ႕ စက္ရုပ္အိမ္ေဖၚ လုပ္မေနနဲ႕ ..အိပ္လို႕လည္း
ရေအာင္အက္စေကာ႕စက္ရုပ္( သို႕မဟုတ္အေဖၚစက္ရုပ္) ဘဲ ၀ယ္လိုက္ပါ လို႕ တီးတုိး အၾကံေပးသည္
။
ၾကီးညြန္႕ထင္ေက်ာ္က ေနဗလကို စက္ရုပ္အက္စေကာ႕ ၀ယ္ႏိုင္တဲ႕ ၀က္ဆိုက္တခုကို ေပးသည္။ မင္း
အားတဲ႕အခါ ေလ႕လာၾကည္႕လိုက္ပါ..လို႕ေၿပာသည္။ ေနဗလလည္း ဒီ၀က္ဆိုက္ကို
၀င္ၾကည္႕လိုက္ေတာ႕ စိတ္၀င္စားသြားတဲ႕ အခ်ိန္တေန႕ သူ႕တိုက္ခန္းနဲ႕ ကပ္ရက္တိုက္ခန္းမွာ ေနတဲ႕
လွ်ပ္စစ္ကားေရာင္းတဲ႕ကုမၸဏီက ဂ်ပန္လူမ်ိဳး ဟင္န၇ီဆာနာဒါ ဆီမွာ သူစိတ္၀င္စားေနတဲ႕
အေဖၚစက္လူရုပ္မကိုလက္ေတြ႕ ၿမင္ေတြ႕လိုက္ရသည္။
ေနဗလ အရမ္းၾကီးကိုအံ႕ၾသသြားသည္။ လူသားမိန္းမတေယာက္နဲ႕ လံုး၀ ခြ်တ္စြပ္တူေနတဲ႕ မိန္းမလွ
စက္လူ၇ုပ္မေလး ဟာ ဂ်ပန္ေကာင္..ဟင္နရီဆာနာဒါကို ပက္ပက္စက္စက္ၾကည္႕ေကာင္းတဲ႕ တူးပိစ္
ဘီကီနီေလး ဘဲ ၀တ္ထားတဲ႕ ကိုယ္လံုး အလန္းစားေလးနဲ႕ ၿပစုယုယေနတာကို မ်က္၀ါးထင္ထင္
ေတြ႕လိုက္ရလို႕ ေနဗလ စိတ္အရမ္း ၀င္စားသြားသည္။
 ဟင္နရီဆာနာဒါသည္တကိုယ္တည္း လူပ်ိဳၾကီးမို႕ ရန္ကုန္မွာ လာၿပီး အလုပ္လုပ္တဲ႕အခ်ိန္
ေသြးသားဆႏၵထၾကြတဲ႕အခါ စက္ရုပ္ေတြ မေပၚခင္က ေၾကးစားမေလးေတြနဲ႕ ေပ်ာ္ပါး
ေၿဖေဖ်ာက္ခဲ႕ေပမယ္႕ အခုေတာ႕ လူသားစစ္စစ္နဲ႕ ခြဲၿခားဖို႕ ခက္တဲ႕ စက္လူရုပ္မေလးနဲ႕
ႏွစ္ပါးသြားေနရလို႕ အင္မတန္မွအဆင္ေၿပေနသည္။
ေနဗလက ဟင္နရီဆာနာဒါကို စက္လူရုပ္မေလး အေၾကာင္း မ်က္ႏွာပူပူနဲ႕ စပ္စုၾကည္႕လိုက္ေသာအခါ
ဟင္နရီဆာနာဒါက ၀မ္းပန္းတသာနဲ႕ အက်ယ္တ၀င္႕ ရွင္းၿပပါေလေတာ႕သည္။
ဟင္နရီဆာနာဒါ ရဲ႕ စက္လူရုပ္မေလးရဲ႕ နံမည္က “ ဂ်က္စီကာ ” တဲ႕ ။ ေရႊအိုေရာင္
ဆံပင္..မ်က္လံုးၿပာၿပာနဲ႕ ေကတီဟာ သူ႕စိတ္ၾကိဳက္ပံုေဖၚထားတာလို႕ ဟင္နရီက ေၿပာၿပတယ္။ “ မင္း
ၾကိဳက္တဲ႕ ဆံပင္အေရာင္...ဆံပင္ပံုစံ...မ်က္လံုး.. မ်က္လံုး
အေရာင္..ႏွာတန္..ႏွဳတ္ခမ္း ...အသားအေရာင္..အရပ္...ကိုယ္လံုးဆိုက္ ေတြကိုလုပ္ခိုင္းလို႕
ရတယ္..မွာလို႕ရတယ္...ငါ႕ရဲ႕ “ဂ်က္စီကာ ”က ငါ ယူအက္စ္မွာ ေက်ာင္းသြားတက္ခဲ႕တံုးက
ခ်စ္သူေလးကိုအမွတ္တရ အေနနဲ႕ သူ႕ပံုတူလုပ္ခိုင္းတာဘဲ ….” လို႕ ဟင္နရီက ေၿပာၿပတယ္”
“ ဂ်က္စီကာ ”ကိုဟင္နရီနဲ႕ အၾကည္ဆိုက္ေနၾကတာ သူခဏခဏ ေတြ႕ဖူးခဲ႕တယ္။ သူက
“ ဂ်က္စီကာ ”ကို စက္လူရုပ္မ ဆိုတာ အစက မသိခဲ႕ဘူး ။ အေနာက္ႏိုင္ငံသူလူစစ္စစ္ဘဲလို႕
ထင္ခဲ႕မိတာ ။
ဟင္နရီဆာနာဒါက “ တကယ္႕ ေကတီအစစ္က ငါ႕ကိုထားခဲ႕ၿပီး ငါ႕ထက္
ရုပ္ၾကည္႕ေကာင္းတဲ႕လူ...ငါ႕ထက္ ေတာ္တဲ႕လူ ေနာက္ကို ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္
လိုက္သြားၿပီကြ ...အခု ဒီစက္လူရုပ္မ “ ဂ်က္စီကာ ”ကေတာ႕ ငါ႕ကိုဘယ္ေတာ႕မွသစၥာေဖါက္မွာ
မဟုတ္ဘူးေလ ..ငါနဲ႕ ရာသက္ပန္အတူတူ ေပ်ာ္မယ္႕ မိန္းကေလးေပါ႕ကြာ..ေနာက္တခု ေကာင္းခ်က္က
ငါသာ တေၿဖးေၿဖးနဲ႕ အိုလာမယ္ကြ..စက္လူရုပ္မကေတာ႕ အၿမဲဘဲ ငယ္ရြယ္ႏုပ်ိဳ
ေနမယ္...ေတာင္႕တင္းစိုေၿပေနမယ္...ဟဲဟဲ..ကုန္ကုန္ေၿပာရရင္သူ႕ရဲ႕ ရင္သားေတြက
ဘယ္ေတာ႕မွ ေပ်ာ႕တြဲက်မွာ မဟုတ္ဘူး ..သူ႕ရဲ႕ ပူစီ( အဂၤါစပ္ )ကလည္း အၿမဲတမ္း
ၾကပ္ၾကပ္တည္းတည္းနဲ႕မင္းကိုအရသာထူးေတြ ေပးစြမ္းေနလိမ္႕မယ္...” လို႕ သူစက္လူရုပ္မနဲ႕
ပတ္သက္ၿပီး ရာႏွဳန္းၿပည္႕ ေထာက္ခံေနပါတယ္။
ဟင္နရီဆာနာဒါ ေၾကာင္႕ဘဲ သူ“ နီသိ၀တီ” ကို ေအာ္ဒါမွာ ၿဖစ္ခဲ႕တယ္လို႕ ေၿပာရမွာပါဘဲ ။
နီသိ၀တီဆိုတဲ႕ နံမည္ေလးကိုသူဘဲ ေရြးခ်ယ္ခဲ႕တာပါ ။ ဟင္နရီလိုေတာ႕ ငယ္ရည္းစားေဟာင္း
တေယာက္ေတာ႕မဟုတ္ပါဘူး ။ ဒါေပမယ္႕ သူရဲအရာရွိၿဖစ္ခါစက အိမ္နီးၿခင္းႏိုင္ငံ ၿဖစ္တဲ႕ ထိုင္းႏိုင္ငံကို
ေလ႕လာေရးခရီး သြားခဲ႕ရခ်ိန္က သူတို႕ ေလ႕လာေရးအဖြဲ႕ကို ၾကိဳဆိုဧည္႕ခံတဲ႕ အဖြဲ႕က နီသိ၀တီ
ဆိုတဲ႕ရဲေမေလးကိုသူစြဲစြဲလန္းလန္း ၿဖစ္ေနခဲ႕လို႕ ဒီထိုင္းမ ေခ်ာေခ်ာေလးရဲ႕ နံမည္ကို
သူ႕စက္လူရုပ္မကို ေပးလိုက္တာပါ ။
နီသိ၀တီကိုသူရက္ေတြ ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ အခ်ိန္ယူၿပီး ကြန္ၿပဴတာေပၚမွာ စိတ္ကူးနဲ႕ ေရးဆြဲခဲ႕တယ္
။
စက္လူရုပ္ေတြဟာ တန္ဖိုးၾကီး ကားတစီးလိုဘဲ ေစ်းႏွဳန္းက ၿမင္႕တယ္။ နီသိ၀တီကို
ခရက္ဒစ္ကပ္( အေၾကြး၀ယ္ကပ္ၿပား) နဲ႕ ၀ယ္ပစ္လို္က္တာ ။ ယခုအခါ ၿမန္မာႏိုင္ငံတ၀ွမ္းလံုး
ဒီအေၾကြး၀ယ္ကပ္နဲ႕ဘဲ ၀ယ္ၿခမ္းသံုးစြဲေနၾကၿပီ။ ဟိုးေရွးေရွးေခတ္ကလို ေငြစကၠဴေတြ အထုပ္လိုက္
ကိုင္သံုးတာမ်ိဳး မရွိေတာ႕ဘူး ။
နီသိ၀တီကိုလုပ္တဲ႕ စက္ရံုကို ၾကိမ္ဖန္မ်ားစြာ စာနဲ႕ေရာ အီးေမးနဲ႕ေရာ လူကိုယ္တိုင္ပါ သြားၿပီး
လိုအပ္ခ်က္ေတြကို ဖန္တီးခိုင္းခဲ႕တယ္။ ဒီစက္လူရုပ္ေတြကိုဖန္တီးေပးတဲ႕ ေဒါက္တာဦးခ်စ္ပန္း ဆိုတဲ႕
လူၾကီးနဲ႕ နီိသိ၀တီကိုဖန္တီးၾကရင္း သူနဲ႕ ေတာ္ေတာ္႕ကို ခင္မင္သြားခဲ႕ရတယ္။
ဟင္နရီဆာနာဒါရဲ႕ “ ဂ်က္စီကာ” ကိုလည္း ဒီေဒါက္တာဦးခ်စ္ပန္း ဘဲ ဖန္တီးေပးခဲ႕တာပါ ။ သို႕ေပမယ္႕
ေဒါက္တာဦးခ်စ္ပန္းက သူ“ ဂ်က္စီကာ”ကိုလုပ္ေပးခဲ႕ေရာင္းေပးခဲ႕တာ သံုးႏွစ္ၾကာခဲ႕ၿပီ....အခု
နီသိ၀တီက ေနာက္ဆံုး လုပ္တဲ႕ စက္လူရုပ္မမို႕ ပိုၿပီး ဆန္းသစ္ေနလိမ္႕မယ္..ပိုၿပီး လူသားနဲ႕
တူလိမ္႕မယ္..ပိုၿပီး အဆင္႕ၿမင္႕တဲ႕ နည္းပညာေတြ နဲ႕ ဖန္တီးထားတာ လို႕ ဂုဏ္ယူ၀င္႕ၾကြားစြာနဲ႕
သူ႕ကို ေၿပာခဲ႕ပါတယ္။
ေဒါက္တာဦးခ်စ္ပန္း သည္ ေန႕ေရာ ညပါ သူ႕ရဲ႕ အလုပ္ခန္းထဲမွာ စက္လူရုပ္ေတြကို ပိုပိုၿပီး
အဆင္႕ၿမင္႕လာေအာင္တီထြင္ၾကံဆ စမ္းသပ္ေနတယ္။ ေဒါက္တာဦးခ်စ္ပန္းသည္ ေနဗလက
ေအာ္ဒါမွာလို႕ နီသိ၀တီကို ဖန္တီး တည္ေဆာက္ေပးတာ ၿဖစ္ေပမယ္႕ ေနာက္ဆံုး သူေတြ႕ရွိထားတဲ႕
နည္းပညာေတြကိုအသံုးၿပဳၾကည္႕လိုက္ၿပီးေနာက္နီသိ၀တီလည္း ေအာ္ဒါေပးသူ ေနဗလ လက္ထဲကို
အပ္လို႕ရသြားတဲ႕ ရာႏွဳန္းၿပည္႕ လံုး၀ဥသံု ၿပီးစီးသြားတဲ႕အခ်ိန္မွာ နီသိ၀တီဟာ စက္လူရုပ္ ေလာကမွာ
အေကာင္းဆံုး ထိပ္ဆံုး အဆင္႕ ၿဖစ္ေနတာမို႕ ေနဗလရဲ႕ လက္ထဲကိုမအပ္ခ်င္ေတာ႕ဘဲ သူ႕လုပ္ေဆာင္မွဳ
စံနမူနာၿပဖို႕ စက္လူရုပ္အေနနဲ႕ သူ႕စက္ရံုမွာဘဲ ထားခ်င္တဲ႕စိတ္၀င္လာၿပီး ေနဗလကိုနီသိ၀တီကို
မယူေတာ႕ဘဲ အရင္တည္ထြင္ထားတဲ႕ စက္လူရုပ္မ တရုပ္ကိုယူဖို႕ ေၿပာဆိုလာတယ္။
နီသိ၀တီကိုသူမေပးခ်င္ေတာ႕ ။
ေနဗလ လည္း ေဒါက္တာဦးခ်စ္ပန္း ကို ဂတိမဖ်က္ဖို႕ တင္းတင္းမာမာ ေၿပာဆိုေတာ႕မွ
ေဒါက္တာဦးခ်စ္ပန္း လည္းနီသိ၀တီကိုလာယူဖို႕ ခ်ိန္းဆိုပါတယ္။
ဒီေန႕ ေနဗလ နီသိ၀တီကို ေဒါက္တာဦးခ်စ္ပန္းရဲ႕ စက္ရံုမွာ သြား ယူရမွာမို႕ အလုပ္က ေစာေစာ
ဆင္းလိုက္တယ္။
ရဲမွဴးဦးကိုကိုလင္းက သူ႕အၾကံဥာဏ္ကို ေနဗလ နားေထာင္လို႕ ေက်နပ္အားရၿပီး “ မင္းအိမ္ကိုလာ
လာလည္အံုးမယ္
ေနဗလ..မင္း စက္ရုပ္မ ဘယ္ေလာက္လွတယ္ဆိုတာ ငါလာၾကည္႕အံုးမယ္..” လို႕ ေၿပာတယ္။
သူ႕လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ရဲအုပ္ၾကီးညြန္႕ထင္ေက်ာ္ကေတာ႕ ႏွစ္ကိုယ္ၾကား....“ မင္းစက္ရုပ္မက ၿဖဳတ္လို႔
ရတယ္မဟုတ္လား ..ပုေလြမွဳတ္တတ္ေအာင္လဲ ပရိုဂရမ္လုပ္ခိုင္းထားရဲ႕လား ….ခေရေကာ
ေခြ်ႏိုင္မလား.....” လို႕ ကပ္ေမးတယ္။
ေနဗလ လည္း ၾကီးညြန္႕ထင္ေက်ာ္ကို ေတာ္ေတာ္စိတ္ပ်က္သြားသည္။
“ ၾကီးညြန္႕ထင္ေက်ာ္..မင္းရဲ႕ ရာဂဖံုးလႊမ္းေနတဲ႕ စိတ္ေတြကိုနဲနဲ ေလွ်ာ႕ကြာ....ဒါေတြဘဲ
စဥ္းစားေနသလား...”လို႕ ရယ္ေမာၿပီး ေၿပာလိုက္သည္။ ၾကီးညြန္႕ထင္ေက်ာ္က တခိခိနဲ႕ ရယ္သည္။
ေနဗလ လည္း တီထြင္ဖန္တီးသူ ေဒါက္တာဦးခ်စ္ပန္း က သူ႕စက္လူရုပ္မေတြဟာ စက္ရုပ္တရုပ္ဆိုတာ
ဘယ္လိုမွမသိသာရေလာက္ေအာင္လူသားစစ္စစ္နဲ႕ တေထရာထဲ လုပ္ထားတာ ၿဖစ္ၿပီး
လိင္ဆက္ဆံမွဳကိစၥေတြကိုလည္း ပိုင္ရွင္ရဲ႕ အလိုက် စိတ္ၾကိဳက္အကုန္ၿဖစ္ေစမွာ လို႕ သူ႕ကို
ေၿပာၿပခဲ႕တယ္လို႕ ေနဗလ က ၾကီးညြန္႕ထင္ေက်ာ္ကို ေၿပာၿပ တယ္။
“ မင္း စမ္းသပ္သံုးစြဲၿပီးရင္ဘယ္လိုလဲ ဆိုတာ ေၿပာၿပေနာ္..ငါလည္း ၀ယ္သင္႕ရင္၀ယ္မွာ......ခိခိခိ......”
ၿမန္မာ႕ရိုးေဘာ႕ထုတ္လုပ္ေရးစက္ရံုသည္တိုးခ်ဲ႕သု၀ဏၰၿမိဳ႕သစ္က စက္မွဳဇုန္မွာ ရွိသည္။ ေနဗလ
ေရာက္သြားေတာ႕ ဒီစက္ရံုကို စ ၀င္ကထည္းက လံုၿခံဳေရး ဂိတ္ေစာင္႕က အစ စက္လူရုပ္ေတြ ဆိုတာကို
ေနဗလ သတိထားမိသည္။
မွန္တံခါးခ်ပ္ၾကီးသည္သူအနားေရာက္တာနဲ႕ အလိုလို ပြင္႕သြားသည္။
ေအးစိမ္႕တဲ႕ ေလေအးစက္အရသာနဲ႕အတူ ေမႊးပ်ံ႕တဲ႕ နသားၿဖဴရနံ႕ေလးက စက္ရံုရဲ႕ အေရာင္း
ဧည္႕ခန္းၾကီးထဲမွာ သင္းေနသည္။
“ မဂၤလာပါရွင္..ဘာမ်ား ကူညီရပါမလဲ....”
အၿပာရင္႕ေရာင္၀တ္စံုနဲ႕ စက္လူရုပ္မေလး တေယာက္က သူ႕ကိုအၿပံဳးေလးနဲ႕ ဆီးၾကိဳ
ႏုတ္ခြန္းဆက္သသည္။
“ က်ေနာ္ ေဒါက္တာဦးခ်စ္ပန္း နဲ႕ ေတြ႕ခ်င္လို႕ပါ ...”
“ ခ်ိန္းဆိုထားပါသလားရွင္...”
“ ဟုတ္ကဲ႕...က်ေနာ္လာမွာ သူသိပါတယ္..”
“ ေဒါက္တာဦးခ်စ္ပန္း အေရးေပၚ အစည္းအေ၀း မွာ ေရာက္ေနလို႕ ေခတၱ ေစာင္႕ဆိုင္း ေပးပါလို႕
အႏူးအညြတ္ပန္ၾကားလိုပါတယ္ရွင္႕...”
“ ဟုတ္ကဲ႕...”
“ လူၾကီးမင္းရဲ႕ လက္၀ဲဖက္က ေစာင္႕ဆိုင္းခန္းမွာ အပူ..အေအး..ေသာက္လို႕ ရႏိုင္ေအာင္
ၿပင္ဆင္ထားပါတယ္..
ေက်းဇူးၿပဳ ၿပီး ေခတၱေစာင္႕ဆိုင္းေပးေစလိုပါတယ္..”
“ ဟုတ္ကဲ႕...”
စက္လူရုပ္မေလးက ေနာက္ထပ္၀င္လာတဲ႕ ကပ္စတန္မာေတြ ဆီကိုလွဳပ္တုတ္တုတ္နဲ႕
ေလွ်ာက္လွမ္းသြားသည္။
ခါးေသးေသးေလးေအာက္က တင္ပါးအိအိေတြက တုန္တုန္တုန္တုန္နဲ႕ ...။
( အင္း..ေတာ္ေတာ္ ေသသပ္တာဘဲ...လူအစစ္အတိုင္းပါလား …)
ေဒါက္တာဦးခ်စ္ပန္း အစည္းအေ၀းခန္းထဲမွတနာရီေက်ာ္ၾကာမွထြက္လာသည္။ သူ႕ပံုစံက
ကပိုကရို ..ဖို႕ရို႕ဖါးယား
နဲ႕ ..။
“ ေဆာရီးေနာ္..ကိုေနဗလ ...က်ေနာ္ကာကြယ္ေရး၀န္ၾကီးဌာန နဲ႕ အေရးတၾကီး ေဆြးေႏြးေနရလို႕ပါ ….”
ေနဗလက ေစာင္႕ရတာ ၾကာလြန္းတဲ႕အတြက္ကြ်ဲၿမီးတိုေနသည္။
“ လာ..ကိုေနဗလ ..က်ေနာ္ခင္ဗ်ားရဲ႕ ( နီသိ၀တီ)ေလးကိုအဆင္သင္႕ လုပ္ထားေပးပါတယ္...” လို႕
ေဒါက္တာဦးခ်စ္ပန္းက ေၿပာၿပီး သူ႕ကို ဓါတ္ေလွခါးဆီကိုဦးေဆာင္ ေခၚသြားပါသည္။ ဓါတ္ေလွခါးထဲမွာ
ေဒါက္တာဦးခ်စ္ပန္းက နီသိ၀တီဟာ ေနာက္ဆံုး ထုတ္လုပ္လိုက္တဲ႕ စက္လူရုပ္ၿဖစ္တာမို႕
လူသားေတြနဲ႕ အတူဆံုး စက္ရုပ္တရုပ္ၿဖစ္လိမ္႕မည္...အရင္က စက္လူရုပ္ေတြလို ေန႕စဥ္အားသြင္းဖို႕
မလိုတဲ႕အၿပင္ပိုင္ရွင္ၿဖစ္သူ
လည္း အားသြင္းတဲ႕ ကိစၥကို ပူစရာ မလိုဘူး လို႕ ေၿပာၿပသည္။ ေနဗလ ေကာင္းေကာင္း နားမလည္ဘူး ။
“ အဟဲ..ဒီလိုဗ်....ခင္ဗ်ားက ခင္ဗ်ားရဲ႕စက္လူရုပ္ကိုအားသြင္းရရင္ဒါဟာ စက္ရုပ္ပါလား ဆိုတာ ခင္ဗ်ား
သိသိေနလို႕ ဖီလင္ေအာက္မယ္ေလ ..ေနာက္တခ်က္မအားလို႕ မသြင္းၿဖစ္တာ ေတြ
ရွိမယ္ေလ ...ဒီေတာ႕ စက္ရုပ္က ခင္ဗ်ား ကြယ္ရာမွာဘဲ သူ႕ဖါသာ သူအားသြင္းလိမ္႕မယ္..ဓါတ္ၾကိဳး
၀ါယာေတြဘာေတြ တပ္တက္ၿပီး သြင္းရမွာ မဟုတ္ဘဲ
လူသားေတြ အားေဆးေသာက္သလိုညစဥ္ ေဆးၿပာေတြကို ေသာက္လိုက္ၿခင္းအားၿဖင္႕
သြင္းမွာ ….ေနာက္တခုကက်ေနာ္တို႕ စက္ရုပ္ေတြက ၀ါတာပရု( ဖ္) ပါ..ေရ အတူတူ
ခ်ိဳးလို႕ရတယ္...ေရကူးကန္ထဲမွာ ေရကူးႏိုင္တယ္ ..ေရကူးတတ္ေအာင္လည္း က်ေနာ္တို႕ တခါထည္း
ပရိုဂရမ္လုပ္ေပးလိုက္ပါတယ္...ခင္ဗ်ား ဆိုရင္ရဲအရာရွိတေယာက္မို႕ က်ေနာ္က ခင္ဗ်ားရဲ႕ ပါတနာ
ၿဖစ္လာမယ္႕ နီသိ၀တီကို ေသနတ္လက္နက္ပစ္ခတ္တတ္ဖို႕ရယ္..ကိုယ္ခံပညာတတ္ကြ်မ္းဖို႕ရယ္ပါ
ပရိုဂရမ္လုပ္ထည္႕ေပးလိုက္ပါတယ္ ...ေမတၱာလက္ေဆာင္ေပါ႕ဗ်ာ....ဟဲဟဲ..
ေနာက္ကိုလည္း က်ေနာ္႕စက္ရံုကေန အားေပးပါ....”
သူတို႕ ၁၂လႊာကို ေရာက္လာေတာ႕ တံခါး ပြင္႕သြားသည္။ ေဒါက္တာဦးခ်စ္ပန္း နဲ႕အတူ၁၂လႊာက
ရံုးခန္းေလးထဲကိုသူ၀င္လိုက္တဲ႕အခါ ေနဗလ အသက္ရွဳမွားသြား မတတ္အံ႕ၾသၿခင္း ၾကီးစြာ
ၿဖစ္သြားရသည္။ သူ႕ရဲ႕ နီသိသည္စကၠဴကပ္ထူပံုးၾကီးထဲ မွာ သူေခၚရာကိုလိုက္ပါမွာမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ
လူသားမိန္းမတေယာက္လိုဘဲ ေဒါက္တာဦးခ်စ္ပန္းရဲ႕ ရံုးခန္းထဲက ကုလားထိုင္မွာ ထိုင္ရင္း သူ႕ကို
ေစာင္႕ဆိုင္းေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရလို႕ပါ ။
သူ႕ကို ေတြ႕တာနဲ႕ အၿပံဳးေလးနဲ႕ “ ကိုကို ...” လို႕ လွမ္းေခၚလိုက္ၿပီး ထိုင္ရာက ထလိုက္လို႕ သူ
ေၾကာင္ေငးၾကည္႕
ေနမိသည္။ အိပ္မက္မက္ေနတာမ်ားလား ...။
လွလိုက္တာ နီသိရယ္ ...။
“ ကိုကိုကလည္း လာေခၚတာ ၾကာလိုက္တာ...နီသိ ေစာင္႕ေနတာ သိရက္နဲ႕ ...”
ႏွဳတ္ခမ္းေလး စူၿပီး ေၿပာလိုက္တဲ႕ နီသိ၀တီကိုသူအံ႕ၾသစြာနဲ႕ ၾကည္႕ေနတာကို ေဒါက္တာဦးခ်စ္ပန္းက
“ ဘယ္႕
ႏွယ္႕ရွိစ... ” ဆိုတဲ႕ မ်က္ႏွာေပး အမူအရာနဲ႕ သူ႕ကိုလုပ္ၿပသည္။
လူသားစစ္စစ္နဲ႕ တေထရာထဲ ခြဲမရေအာင္တူလွခ်ည္လား ။
သူ႕အတြက္တခါထည္း ပရိုဂရင္လုပ္ေပးထားတာ အခန္းထဲ ၀င္လာတာနဲ႕ သူ႕ကိုတန္းသိေနၿပီး
ကိုကိုေတာင္ ေခၚလို႕ေလ ။
ေဒါက္တာဦးခ်စ္ပန္းက “ ကိုေနဗလ...သေဘာက်ရဲ႕လား....” လို႕ ေမးလိုက္ပါသည္။ နီသိ၀တီက
သူ႕လက္ေမာင္း
ကိုတြယ္ခ်ိတ္ၿပီး သူ႕ပါးတဖက္ကို ရႊတ္ကနဲ အာဘြားေပးလိုက္သည္။
“ က်တယ္ ေဒါက္တာ...အ၇မ္းက်တယ္.....”
“ က်ရမယ္ေလ....ခင္ဗ်ားအတြက္က်ဳပ္က ရွယ္လုပ္ေပးထားတာဘဲ....တခုဘဲ လူစစ္စစ္နဲ႕ မတူမွာက
ခင္ဗ်ား ေန႕စဥ္စားေသာက္တဲ႕အခ်ိန္သူဒီအစားအစာေတြကိုခင္ဗ်ားနဲ႕ အတူတူ
မစားႏိုင္ဘူး....တၿခားကိစၥေတြကေတာ႕လူသားမိန္းမစစ္စစ္တေယာက္လိုဘဲ ..ခင္ဗ်ားကို
ေက်နပ္ေစမွာပါ ...ေမတၱာလက္ေဆာင္အေနနဲ႕ က်ဳပ္ထပ္ၿပီး
လုပ္ေပးလိုက္တာ တခုရွိေသးတယ္..ဘာလဲ ဆိုေတာ႕ နီသိကို ခင္ဗ်ားတေယာက္ထဲ
လိင္ဆက္ဆံလို႕ရေအာင္လုပ္ေပးလိုက္တာဘဲ ...တၿခား လူတေယာက္ေယာက္က လိင္ဆက္ဆံတာကို
နီသိက လက္ခံလိမ္႕မွာ မဟုတ္ဘူး”
“ ဗ်ာ....အတင္းမုဒိန္းက်င္႕ရင္ေကာ....ေဒါက္တာ..”
“ မရဘူး ….ခ်က္စ္တတီး ခါးပတ္ဆိုတာ ၾကားဖူးတယ္မဟုတ္လား ...ေရွးဘုရင္ေတြ စစ္ထြက္တဲ႕အခါ
သူ႕မိဖုရားေတြကိုတၿခားလူတက္အုပ္မွာ စိုးလို႕ သံခါးေတာင္းၾကိဳက္
ခတ္ပစ္ခဲ႕တာေလ ...အဲလိုဘဲ...ကာကြယ္ထားတယ္ဗ်..
တၿခားေယာက်္ား က်င္႕ၾကံရင္နီသိရဲ႕ မိန္းမကိုယ္က ဖြင္႕မေပးေအာင္စီမံထားတယ္....”
“ အိုး ….”
“ မအိုးနဲ႕..ကိုေနဗလေရ....နီသိက ၀ါတာပရု( ဖ္) မို႕ ကိစၥၿပီးစီးတဲ႕အခ်ိန္သူ႕ဖါသာ ေရေဆးဖို႕လည္း
စီမံထားတယ္”
တယ္ဟုတ္ပါလား ...။ ေဒါက္တာဦးခ်စ္ပန္း ကိုမခ်ီးက်ဴးဘဲ မေနႏိုင္ေတာ႕ဘူး ။
“ ေဒါက္တာ..ရယ္...ခင္ဗ်ား အရမ္းေတာ္သလိုအရမ္းလဲ သိတတ္ပါလား..ေက်းဇူးအထူးပါဘဲဗ်ာ........”
ခြာၿမင္႕ဖိနပ္သံတေထာက္ေထာက္နဲ႕ လွဳပ္လီလွဳပ္လဲ႕ အေခ်ာကေလး နီသိ၀တီသည္သူနဲ႕ ပါလာၿပီ။
ခ်စ္သူဆီက အေၿဖရတဲ႕ ၀မ္းသာမွဳ မ်ိဳး လား...ခ်စ္သူနဲ႕ လက္ထပ္လိုက္ၿပီး ပ်ားရည္ဆမ္း ခရီး
အတူတူထြက္လာရတဲ႕ ၀မ္းသာမွဳမ်ိဳးလား ...။ သူ၀မ္းသာေပ်ာ္ရႊင္ေနမိတာေတာ႕ အမွန္ပါဘဲ ။
သူ႕တိုက္ခန္းဆီကို ဓါတ္ေလွခါးနဲ႕ တက္ဖို႕ ၿပင္တဲ႕အခိုက္ကြန္ဒိုအေဆာက္အဦးၾကီးထဲကို “ ဂ်က္စီကာ ”
နဲ႕လက္ခ်င္းတြဲၿပီး ၀င္လာတဲ႕ ဟင္နရီဆာနာဒါ က သူနဲ႕ နီသိ၀တီကို ၿမင္သြားပါသည္။ သူ႕ကို
ဟင္နရီဆာနာဒါ က လက္မေထာင္ၿပသည္။ ဓါတ္ေလွခါး ေရာက္လာလို႕သူနဲ႕ နီသိ၀တီတို႕
၀င္လိုက္ၾကသည္။ ဟင္နရီဆာနာဒါ နဲ႕ ဂ်က္စီကာ
တို႕လည္း သူတို႕ ဓါတ္ေလွခါးခန္းထဲကို၀င္လာၾကသည္။ နီသိ၀တီက ဟင္နရီဆာနာဒါ နဲ႕
ဂ်က္စီကာတို႕ကို “ ဟိုင္း..
” လို႕ ႏုတ္ဆက္လိုက္တာ ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ဂ်က္စီကာ ကေတာ႕ ၿပန္မႏုတ္ဆက္ဘူး ။ ဒါကို
ၾကည္႕ခ်င္းအားၿဖင္႕ဂ်က္စီကာ ကိုဖန္တီးစဥ္က နည္းပညာ ဒီေလာက္မၿမင္႕ေသးဘဲ နီသိ၀တီကို
ဖန္တီးတဲ႕ အခ်ိန္မွာ ပိုအေသးစိတ္ဖန္တီးလာႏိုင္တယ္လို႕ ေဒါက္တာဦးခ်စ္ပန္း ေၿပာခဲ႕တာကို
အမွတ္ရလိုက္သည္။
ေနဗလ ေဒါက္တာဦးခ်စ္ပန္း ဘယ္ေလာက္ေတာင္နီသိ၀တီ ေခါင္းထဲကိုသူနဲ႕ ပတ္သက္တာေတြ
ထည္႕ေပးလိုက္သလဲ စမ္းခ်င္လို႕ ကား ၇ပ္တဲ႕ ကြက္လပ္ကို ေရာက္တဲ႕အခ်ိန္သူကကားကို ေက်ာ္ၿပီး
တဖက္ကို ေလွ်ာက္သြားလိုက္သည္။
“ ကိုကို..ကားက ဟိုမွာေလ..ကိုကိုဘယ္ေတြ လိုက္ရွာေနတာလဲကြယ္...”
နီသိ၀တီက သူ႕ကား ရွိရာကိုလက္နဲ႕ ၿပၿပီး ေၿပာလိုက္သည္။ အင္း..ဆရာခ်စ္ပန္းတို႕ကေတာ႕
ငါ႕ကားဟာ ဘာ ဆိုတာကိုပါ ထည္႕လႊတ္လိုက္တာကိုး....။
နီသိ၀တီသည္သူက ကားထဲက အက္ဖ္အမ္ ေရဒီယိုကို ဖြင္႕လိုက္ေသာအခါ ေခါင္းေလးလွဳပ္လ်က္
သီခ်င္း နားေထာင္ရင္း လိုက္ပါလာသည္။ လူနဲ႕ ေတာ္ေတာ္႕ကိုတူတဲ႕ စက္လူရုပ္မေလး ပါဘဲ ..။
သူေနတဲ႕ “ ၿမိဳ႕ေတာ္သစ္ကြန္ဒို ..” ကို ေရာက္ေတာ႕ ေနာက္တခါ စမ္းခ်င္တာနဲ႕..“ နီသိေရ..ကိုကို
ကား နဲနဲ ၿပင္စရာ ရွိေနလို႕ နီသိအိမ္ထဲ၀င္ႏွင္႕ကြာ..အ၀တ္အစားလဲ..ၿပီးရင္..ကိုကို႕အတြက္
ေရတဘူး...ယူခဲ႕ေပး ...” လို႕ ေၿပာရင္း ေသာ႕တြဲကို ေပးလိုက္သည္။ သည္ေသာ႕တြဲမွာက ေသာ႕မ်ိဳးစံု
တြဲထားသည္။
တိုက္ခန္းထဲ အ၀င္ေသာ႕..ရံုးအံဆြဲေသာ႕..မီးခံေသတၱာေသာ႕...ကားေသာ႕အပို..အစံုဘဲ ။ နီသိက
“ ဟုတ္ကဲ႕ ကိုကို..” လို႕ ၿပံဳးၿပံဳးေလး ၿပန္ေၿပာၿပီးေနာက္ကားေပၚက ဆင္းၿပီး အေဆာက္အဦးထဲကို
၀င္သြားသည္။ နီသိရဲ႕ ကိုယ္အေနာက္ပိုင္း အလွအပေတြကိုသူစိုက္ၾကည္႕ရင္း က်န္ခဲ႕သည္။
၀ွဴး ...ပစၥည္းက တကယ္ ေကာင္းတာဘဲ ..။
ေတြ႕မယ္..မၾကာခင္ ေတြ႕မယ္...။
နီသိ၀တီရဲ႕ ဖင္တုန္းေတြ တုန္ခါသြားတာကို ၾကည္႕လိုက္မိတာနဲ႕ ဖြားဖက္ေတာ္က ထံုးကနဲ မတ္လာသည္
။
နီသိ၀တီကို ေစ်းၾကီးၾကီးနဲ႕ ေအာ္ဒါမွာခါစက ငါလုပ္တာ သိပ္အိုဗာ ၿဖစ္မ်ားသြားလား လို႕ သူ႕ကိုသူၿပန္
ေ၀ဖန္အၿပစ္တင္မိသလိုလို ၿဖစ္ေပမယ္႕ ေဒါက္တာခ်စ္ပန္းရဲ႕ အံ႕မခန္း တီထြင္မွဳေတြကိုလက္ေတြ႔အခု
ေတြ႕ရေတာ႕ သူလုပ္တာ မမွားဘူး လို႕ စဥ္းစားမိရင္း ေက်နပ္ေနသည္။
မၾကာခင္နီသိ၀တီသည္တိုက္ခန္းကေန ၿပန္ဆင္းလာသည္။ အိ္မ္ေနရင္း ၀တ္ဖို႕ သူထားထားေပးတဲ႕
အ၀ါေရာင္ဘေလာက္စ္လက္ၿပတ္ေလး နဲ႕ ထမိန္အနက္ေလးကို ၀တ္ၿပီး သူမွာလိုက္တဲ႕ ေရသန္႕ဘူးကို
ကိုင္ၿပီး ဆင္းလာသည္။
“ ကိုကို..ေရဘူး...”
ေရသန္႕ဘူးကိုသူ႕ဆီကို ၿပံဳးၿပံဳးေလး ကမ္းေပးေနတဲ႕ နီသိ၀တီသည္သူစာေမးပြဲ စစ္တာကိုက်က်နန
ေအာင္ၿမင္သြားပါၿပီ။ သူလိုခ်င္တာေတြကိုလုပ္ႏိုင္သလိုအိမ္ခန္းေသာ႕ကိုလည္း ေသာ႕တြဲၾကီးထဲက
ေသာ႕ေတြ အမ်ားၾကီးထဲကေန ေရြးထုတ္ႏိုင္ခဲ႕သည္ကိုသူမယံုႏိုင္ေလာက္ေအာင္အံ႕ၾသေနမိသည္။
အား....၀မ္းဒဖူးလ္…....ဘဲ..ေက်းဇူးဘဲ..ေဒါက္တာ ခ်စ္ပန္း ေရ ….။
နီသိ၀တီေလးရဲ႕ ခါးေသးေသးေလးကို ဖက္ရင္း သူ႕တိုက္ခန္းေပၚကို ၿပန္တက္ခဲ႕သည္။ သူတို႕ တိုက္
ေအာက္ထပ္မွာအၿမဲ ဂစ္တာ ထိုင္ထိုင္ ေခါက္ေနတဲ႕ ဆံပင္ရွည္ရွည္နဲ႕ ေကာင္ေလးက နီသိကို
ေပၚတင္ၾကီး ရွိဳးေနသည္။ အင္းေလ..
စိတ္ၾကိဳက္လုပ္ထားတဲ႕ ကိုယ္လံုး နဲ႕ ရုပ္နဲ႕ နီသိေလးကို ၿမင္သူတက ေငးေမာလိမ္႕မည္ဆိုတာ
ေစာေစာထဲက သူတြက္ထားၿပီးသားပါ ။ စိတ္ထဲက ၿပံဳးမိရင္း...( ၾကည္႕ရံုေလာက္ေတာ႕
သေဘာထားၾကီးပါတယ္...လွရင္ၾကည္႕ၾကမယ္မဟုတ္လား...) လို႕ စဥ္းစားမိသည္။
သူ႕အခန္းကိုနီသိကဘဲ ေသာ႕ဖြင္႕ေပးသည္။ သူတို႕ အခန္းထဲ ေရာက္ေတာ႕နီသိက
“ ကိုကို..ေမာလာလား...ေရခ်ိဳးမလားဟင္...” လို႕ ေမးသည္။ “ ဟင္႕အင္း..ကိုကို နဲ႕ နီသိနဲ႕
ခ်စ္ၾကမယ္...” လို႕ သူကေၿပာလိုက္သည္။ နီသိက မ်က္ေစာင္းေလး
ထိုးၿပီး...“ ဟင္႕..ကိုကိုေနာ္..ကဲတယ္...” လို႕ ေၿပာၿပီး သူ႕အနားက ထြက္
သြားဖို႕ ၿပင္ေတာ႕ သူက နီသိကို ဖမ္းဆြဲဖက္ၿပီး ကုတင္ေပၚက ေမြ႕ယာထူထူၾကီးေပၚကို
တြန္းခ်လိုက္သည္။
“ အို႕..အေမ႕....”
နီသိပက္လက္ကေလး ေမြ႕ယာၾကီးေပၚ ပက္လက္ေလး က်သြားသည္။ သူက သူ႕ကိုယ္ေပၚက
အ၀တ္အစားေတြ အားလံုးကိုတခုမက်န္ခြ်တ္သည္။ ခြ်တ္ေနတဲ႕ အခ်ိန္နီသိသည္သူ႕လုပ္ရပ္ေတြကို
မ်က္လံုးေလး ပုတ္ခပ္ပုတ္ခပ္နဲ႕ ေငးၾကည္႕ေနသည္။
သူ႕ဖြားဖက္ေတာ္အတုတ္အခဲၾကီး ဘြားကနဲ ေပၚလာတဲ႕အခါ နီသိက “ ကိုကိုရယ္...ၾကီးလွခ်ည္လား”
လို႕ ခပ္တိုးတိုးေလး ေရရြတ္လိုက္ေတာ႕ သူသည္ ေဒါက္တာခ်စ္ပန္းကို စိတ္ထဲက ခ်ီးက်ဴးမိရၿပန္သည္။
“ နီသိ..အ၀တ္အစားေတြ အားလံုးကိုခြ်တ္လိုက္ကြာ..ကိုကိုတို႕ ခ်စ္ၾကမယ္...”
ယခုအခ်ိန္က စမ္းသပ္ေနတဲ႕ အခ်ိန္ကါလ ...။
နီသိ၀တီဘယ္လိုလဲ ဘာလဲ သူသိခ်င္လို႕ အမ်ိဳးမ်ိဳး စမ္းေနတာ ...။
နီသိ၀တီက “ ဟုတ္ကဲ႕ ကိုကို..” လို႕ ေၿပာရင္း သူမ အ၀တ္အစားေတြကိုတခုၿပီး တခု ခြ်တ္ပစ္ေနသည္။
လူစစ္စစ္မိန္းမ ဆိုပါက သူ႕စကားကို နားေထာင္ခ်င္မွ ေထာင္ေပလိမ္႕မည္။
“ အို...ဒီမွာ တေနကုန္အလုပ္လုပ္ၿပီး ၿပန္လာလို႕ ေမာေနရတဲ႕ ၾကားထဲ...” လို႕ ၿပန္ေအာ္မည္ၿဖစ္သည္။
ဒါေၾကာင္႕လည္း စက္လူရုပ္မမ်ားကိုလူေတြ ေစ်းၾကီးေပးၿပီး ၀ယ္သံုးေနၾကတာဘဲ ၿဖစ္မည္။
မၾကာခင္၀တ္လစ္စလစ္ၿဖစ္ေနေသာ သူႏွင္႕ ၀တ္လစ္စလစ္ၿဖစ္သြားေသာ နီသိ၀တီတို႕
အိစက္ညက္ေညာတဲ႕ သူ႕ရဲ႕ ဒန္းေလာ႕ပ္ေမြ႕ယာၾကီးေပၚမွာ ေတြ႕ၾကၿပီ။
မတ္မတ္ေထာင္ေနတဲ႕ သူ႕ဖြားဖက္ေတာ္ကိုလာဆုပ္ကိုင္ပြတ္သပ္ေပးၿပီး..“ စုတ္ေပးရမလား..ကိုကို..”
လို႕ ကႏြဲ႕ကရနဲ႕ လာေမးတဲ႕ နီသိ၀တီရဲ႕ အထိအေတြ႕ေတြေၾကာင္႕နဲ႕ သူမရဲ႕ ေကာ႕ခြ်န္တင္းမာတဲ႕
ႏို႕ၾကီးႏွစ္ခိုင္ေၾကာင္႕ သူ႕ဖြားဖက္ေတာ္မွာ တအားတင္းမာၾကီးထြားေနၿပီး တဆတ္ဆတ္လွဳပ္ခါေနရၿပီ။
တဏွာစိတ္ေတြ ထန္ၿပင္းလြန္းအားၾကီးလို႕ သူ႕ဖြားဖက္ေတာ္ရဲ႕ ထိပ္ဖူးၾကီး ထိပ္က အေပါက္ေလးကေန
အရည္ၾကည္ေတြ စိမ္႕ယိုက်ေနရသည္။
သူက “ အင္း..စုတ္ေပး...” လို႕ ေၿပာလိုက္တဲ႕အခါ နီသိ၀တီလည္း သူ႕ဖြားဖက္ေတာ္ရဲ႕ အရင္းပိုင္းနားကို
လက္နဲ႕ ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ထိပ္ဖူး ဒစ္ၿပဲၾကီးကိုသူမရဲ႕ ႏွဳတ္ခမ္းထူထူေလးနဲ႕ ငံုခဲ ေပးပါေတာ႕သည္။
နီသိ၀တီရဲ႕ ႏွဳတ္ခမ္းလွလွေလးေတြရဲ႕ ၾကားမွာ သူ႕လိင္တန္ညိဳညိဳၾကီး ေရာက္လို႕ေနေတာ႕
လူသားစစ္စစ္မိန္းမမ်ားရဲ႕ အစုတ္ကို ၾကိမ္ဖန္မ်ားစြာခံဘူး ၾကံဳေတြ႕ဘူးခဲ႕တဲ႕ သူ႕အတြက္
စက္လူရုပ္မေလးဟာ လူသားစစ္စစ္မိန္းမတေယာက္နဲ႕ ဘာမ်ား ကြာၿခားသလဲ ဆိုတာကိုသူ
ခံစားၾကည္႕လိုက္သည္။
နီသိ၀တီသည္ ေနဗလရဲ႕ ေယာက်္ားတန္ဆာ ကိုမ်က္လံုေလးစံုမွိတ္လို႕ စုတ္ေပးေနသည္။
ေနသိ၀တီရဲ႕ အစုတ္သည္ထူးထူးကဲကဲ ေကာင္းမြန္လွတာေၾကာင္႕ လူမိန္းမစစ္စစ္စုတ္ေပးတာနဲ႕ ဘာမွ
မၿခားဘူးဆိုတာ ေနဗလ သိသြားရသည္။ သူ႕ရဲ႕ ဥႏွစ္လံုးကိုလည္း လက္တဖက္က ဖြဖြေလး
ဆုပ္နယ္ေပးေနသည္။ ေဒါက္တာခ်စ္ပန္းရဲ႕ လက္ရာကေတာ႕ ထိပ္တန္းပါဘဲလား လို႕ စိတ္ထဲမွာ
ခ်ီးက်ဴးမိရၿပန္သည္။
နီသိ၀တီရဲ႕ ေနာက္လက္တဖက္က လိင္တန္အရင္းနားကေန ကိုင္ဆုပ္ထားရာက သူ႕လက္တဖက္ကို
ဆြဲယူလိုက္ၿပီး လံုး၀န္းတင္းမာၿပီး အဖ်ားနားမွ ေကာ႕ေနတဲ႕ ႏို႕ၾကီးေတြဆီကို ပို႕ေပးလိုက္တာ ေၾကာင္႕
နီသိသည္သူမႏို႕ၾကီးေတြကိုကိုင္တြယ္ေစခ်င္သည္ဆိုတာကိုသေဘာေပါက္သြားရၿပီး
လူသားစင္စစ္မိန္းမ တေယာက္ရဲ႕ ႏို႕ေတြနဲ႕ ခြဲၿခားလို႕မရႏိုင္တဲ႕ နီသိရဲ႕ ႏို႕ၾကီးေတြကိုသူ
ကိုင္ပါေတာ႕သည္။
ပုေလြပညာ တတ္ကြ်မ္းတဲ႕စက္လူရုပ္မ နီသိရဲ႕ အစုတ္အယက္ေတြက ေကာင္းလြန္းတာေၾကာင္႕
သုတ္လႊတ္ၿပီး “ ၿပီးၿခင္း ”ကို ေရာက္လုလုမွာ ေနဗလ နီသိရဲ႕ အစုတ္ကို ရပ္ခိုင္းလိုက္သည္။ နီသိသည္
အမိန္႕ကိုတေသြမတိမ္း နာခံတဲ႕ စက္လူရုပ္မ မို႕ သူရပ္ခိုင္းလိုက္တဲ႕ အခ်ိန္မွာ သူ႕လိင္တန္ကိုသူမ
ပါးစပ္ထဲကေန ထုတ္လိုက္ပါသည္။
“ ေကာင္းလားဟင္..ကိုကို...”
နီသိက အၿပံဳးေလးနဲ႕ ေမးလိုက္သည္။
“ အရမ္းေကာင္းတယ္..နီသိရယ္...ကဲ..ကိုကိုတို႕ လိုးၾကရေအာင္...”
နီသိသည္ခ်က္ခ်င္းဘဲ..“ ဘယ္လို ပံုစံနဲ႕ လိုးၾကမလဲ..ကိုကို..” လို႕ သူ႕ကို ၿပန္ေမးသည္။ ၾကိဳက္ၿပီးရင္း
ၾကိဳက္ရင္းၿဖစ္သြားသည္။ ၾကီးညြန္႕ထင္ေက်ာ္ကိုေတာ႕ စက္လူရုပ္မေလး ဘယ္ေလာက္ေတာင္
ေကာင္းသလဲ ေၿပာၿပ/အံုးမည္။
အလြန္တပ္မက္ဖြယ္လွပလြန္းတဲ႕ သူ႕ရဲ႕ နီသိ၀တီကို ပထမဆံုး ေလွၾကီးထိုး ရိုးရိုး ပက္လက္တက္ေမွာက္
ပံုစံနဲ႕ဘဲသူစၿပီး စပ္ယွက္သည္။ နီသိသည္သူထိုးေဆာင္႕ထည္႕လိုက္တိုင္း..အိုး..၀ိုး....ဆိုတဲ႕ အသံေတြ
ေအာ္လိုက္အင္းဟင္းဟင္း ဆိုတဲ႕ အသံေတြ ညည္းလိုက္နဲ႕ သူမ ဖင္ၾကီးေတြကို ပင္႕ပင္႕ ေပးသည္ ။
ဒီလို စက္လူရုပ္မ ရွိမွေတာ႕ မိန္းမစစ္စစ္ကိုဘယ္ယူေတာ႕မလဲ..မိန္းမစစ္စစ္ေတြက အခ်ိန္မေရြး
ေဖါက္ၿပန္သြားႏိုင္သည္။ နီသိရဲ႕ အဂၤါစပ္ကလည္း လုပ္ရတာ က်ဥ္းၾကပ္ၾကပ္နဲ႕ အရည္စီးစီးစိုစိုနဲ႕
အရမ္းေကာင္းသည္။ ဘိုက္ၾကီးသြားမွာလည္း မပူရဘူး ။ ေအကိုက္မွာလည္း မပူရဘူး ။
လုပ္ေကာင္းေကာင္းနဲ႕ တအား ေဆာင္႕ထည္႕ၿပီး “ ၿပီး ”သြားရသည္။ အရမ္းေကာင္းသြားသည္။
သုတ္ရည္ေတြ အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ နီသိရဲ႕ အဂၤါစပ္ေခါင္းထဲ ပန္းထုတ္လိုက္မိသည္။
“ ေကာင္းလိုက္တာ နီသိ၀တီရယ္….”
သူထုတ္ေၿပာလိုက္မိသည္။ နီသိ၀တီက “ ကိုကို႕အတြက္ဆို နီသိက အၿမဲ အဆင္သင္႕ပါ ကိုကို...” လို႕
ခ်စ္စဖြယ္အသံေလးနဲ႕ သူ႕ကို ေၿပာလိုက္ပါတယ္။
နီသိ၀တီက ေပက်ံေနတဲ႕ သူ႕တန္ဆာေနရာတ၀ိုက္ကိုတယုတယ ေဆးေၾကာ သုတ္သင္ေပးေနတဲ႕
အခ်ိန္မွာ သူ႕တယ္လီဖုန္း ၿမည္လာသည္။ စကားေၿပာတဲ႕ ေကာ္လာအိုင္ဒီက “ ရဲမွဴးကိုကိုလင္း
ေခၚတယ္...ရဲမွဴးကိုကိုလင္း ေခၚတယ္..” လို႕ ထၿမည္လာလို႕ ဖုန္းကို ေၿပးကိုင္လိုက္ရသည္။
“ အမိန္႕ရွိပါ..ေနဗလ ပါ..”
“ ေဟး..ေနဗလ..ကိုကိုလင္းပါ ...အေရးတၾကီး ေၿပာစရာ ရွိလို႕...”
“ ေၿပာပါ ရဲမွဴး ...”
“ တခုက မင္း ညသန္းေကာင္အခ်ိန္ဖမ္းလိုက္တဲ႕ လူစုထဲက တေယာက္က ဦးစြမ္းရည္အင္အား ရဲ႕ သား
ၿဖစ္ေနတယ္တိုတိုေၿပာရင္ကြာ..သူ႕အေဖၾကီး ကေရာ သူကေရာ သူ႕ေယာက္ဖကေရာ မင္းကို
မေက်နပ္ၾကဘူး...မင္းကိုထိပ္ပိုင္းက အေကာင္ၾကီးၾကီး ေတြနဲ႕ တိုင္တန္းလိမ္႕မယ္..အဲဒီအတြက္ေတာ႕
မပူပါနဲ႕ကြာ...ငါ တေယာက္လံုး ရွိပါတယ္...ေခတ္ေဟာင္းတုန္းက အမူအက်င္႕ေတြ
မေပ်ာက္ၾကေသးဘူးကြ ..လူၾကီးပိုင္းကလည္း သူတို႕ တိုင္ေတာတိုင္း
နားမေထာင္ၾကေတာ႕ပါဘူး ...ေနာက္တခုကေတာ႕ စံုစမ္းေရးဗ်ဴရိုက ညႊန္မွဴးက ငါ႕ဆီ
ဖုန္းေခၚတယ္..မေန႕က မနက္က မႏၱေလး မွာ ၿဖစ္သြားတဲ႕ ထူးၿခားတဲ႕
ဘဏ္ဓါးၿပတိုက္မွဳေၾကာင္႕ဘဲ ...ဓါးၿပေလးေယာက္ဘဏ္ထဲ လက္နက္
ကိုယ္စီနဲ႕ ၀င္လာတိုက္သြားတာ သံုးေယာက္က လူစစ္စစ္မဟုတ္ဘဲ စက္လူရုပ္ေတြ
ၿဖစ္ေနလို႕ဘဲ..ဒို႕တိုင္ၿပည္မွာ စက္ရုပ္ေတြ ကိုစသံုးကထဲက ခုထိစက္ရုပ္ေတြကို ခုလို ဒုစရိုက္မွဳ
( CRIME ) အတြက္မသံုးခဲ႕ေသးဘူးကြ....
ဒါ ပထမဆံုးဘဲ ...ဒီေတာ႕ စံုစမ္းေရးဗ်ဴရိုက ေအးဂ်င္႕ေတြနဲ႕ ဒို႕ရဲတပ္ဖြဲ႕က တပ္ဖြဲ႕၀င္ေတြနဲ႕ ပူးေပါင္းၿပီး
စက္ရုပ္ဓါးၿပမွဳကို ေဖၚထုတ္ၾကဖို႕ စဥ္းစား ဆံုးၿဖတ္လိုက္ၾကတယ္….ဒီေတာ႕ ငါလည္း ရဲမွဴးၾကီး နဲ႕
ရဲခ်ဳပ္ကိုတင္ၿပတယ္..
လူၾကီးေတြက မင္းကို ေရြးခ်ယ္လိုက္တယ္..မင္း မႏၱေလးကိုလိုက္သြားရမယ္...အၿမန္ဆံုး ..ASAP
ေပါ႕ကြာ....
မႏၱေလးမွာ စံုစမ္းေရးဗ်ဴရိုက အရာရွိတေယာက္ ေရာက္ႏွင္႕ေနၿပီ...မႏၱေလးတိုင္း ဒုစရိုက္ႏွိမ္နင္းေရး က
တာ၀န္ခံရဲအုပ္နဲ႕ ပူေပါင္းစံုစမ္းေနတယ္..မင္းက သူတို႕ႏွစ္ေယာက္နဲ႕ ဆံုေတြ႕ ပူးေပါင္းၿပီး ဒီေက႕စ္ကို
အၿမန္လိုက္ပါ..ေဖၚထုတ္ပါ..လူၾကီးေတြ စိတ္၀င္စားတဲ႕ ေက႕စ္...ကဲ ဆက္လုပ္ ေနဗလ...ေရ..”
“ ဟုတ္ကဲ႕..ရဲမွဴး ….”
 သူမႏၱေလးကိုခရီးထြက္ဖို႕ ၿပင္ဆင္ရသည္။
အင္း...နီသိ၀တီကိုတ၀ၾကီး ဆြဲမယ္မွန္းထားတာ..အလုပ္က ေပၚလာၿပီ...။ ၿပန္လာမွဘဲ
ဆက္ဆြဲရေတာ႕မယ္...။
စက္လူရုပ္ေတြကိုပါ ဓါးၿပတိုက္တဲ႕ေနရာမွာ ခိုင္းေနၿပီ။ အင္း..ရဲစက္လူရုပ္ေတြ ရွိလာေတာ႕
စက္လူရုပ္ဓါးၿပ ရွိလာတာ
မဆန္းဘူးေပါ႕ေလ ...။
နီသိနဲ႕စေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းဘဲ ခြဲရလို႕ ေနဗလ ဒီခရီးစဥ္ကိုစိတ္ထဲမွာ မၾကိဳက္လွေပမယ္႕ အလုပ္၀တၱရားကို
အၿမဲ ေက်ေက်ပြန္ပြန္ထမ္းေဆာင္တတ္တဲ႕ ေနဗလသည္မႏၱေလး ေလဆိပ္ကို ေလယာဥ္ဆင္းတာနဲ႕
နီသိကို ခဏ ေခါင္းထဲဖယ္ထုတ္လိုက္ၿပီး စက္လုပ္ဓါးၿပမွဳကိုအာရံုစိုက္လိုက္သည္။ သူ႕ေခါင္းထဲမွာ
သူနီသိကိုတီထြင္လုပ္ကိုင္ေပးတဲ႕ ေဒါက္တာခ်စ္ပန္းကိုသတိရလိုက္သည္။ စက္လူရုပ္ေတြနဲ႕
ပတ္သက္ၿပီး သူသိလိုတာ ရွိလာရင္ ေဒါက္တာခ်စ္ပန္းကို ေမးၿမန္းမည္လို႕ စဥ္းစားမိလိုက္သည္။
မႏၱေလးေလဆိပ္သည္ႏိုင္ငံတကာက ေလယာဥ္ေတြ အၿမဲလိုဆိုက္ေနတာေၾကာင္႕ လူေတြ ၿပည္႕ႏွက္
ရွဳပ္ရွက္ခတ္ေနသည္။ သူ႕ကိုသူနဲ႕ တြဲဖက္အလုပ္လုပ္ရမယ္႕ မႏၱေလးတိုင္း ရဲတပ္ဖြဲ႕က အရာရွိက
လာၾကိဳေစာင္႕ေနသည္။
ေလဆိပ္ထဲက ထြက္လာေသာ သူ႕ကို “ ဦးေနဗလ လား..က်မ မႏၱေလး ဒ.န ဌာနခြဲ က ( ဒါဇင္..)ပါ...”
လို႕လာၿပီး ႏုတ္ဆက္လိုက္လို႕ ။ ဒါဇင္ဆိုတဲ႕ နံမည္ဆန္းေၾကာင္႕ သူစကၠန္႕ပိုင္းေလာက္သူ႕ကို
လာစကားေၿပာ မိတ္ဆက္လိုက္တဲ႕ ခပ္ေခ်ာေခ်ာ မိန္းမကို ၾကည္႕ေငးသြားမိသည္။
တိုလြန္းတဲ႕ ဆံပင္က ဟိုနဲနဲ ဒီနဲနဲ အေရာင္ဆိုးထားသည္။ နားကပ္ဆန္းဆန္း ပန္ထားသည္။ အသားက
ဆြတ္ဆြတ္ၿဖဴသည္ ။ ကိုယ္လံုးက ၀တ္ထားတဲ႕ အၿပာရင္႕NIKE မိုးကာ ဂ်ာကင္ေၾကာင္႕ သိပ္မၿမင္ရဘူး
။ပိန္သြယ္သြယ္လို႕ ခန္႕မွန္းရသည္။
အၿပာေရာင္ဂ်င္းေဘာင္းဘီအႏြမ္းပြပြကို ဖရိုဖရဲ ၀တ္ထားသည္။ ညွပ္ဖိနပ္နဲ႕ ...။ ဒုစရိုက္ႏွိမ္နင္းေရးက
ဒုရဲအုပ္ဒါဇင္။
“ ဒါဇင္တို႕နဲ႕ ပူးတြဲ လုပ္ရမယ္႕ စံုစမ္းစစ္ေဆးေရးဗ်ဴရိုက ဦးစီးမွဴးက ခရိုင္းဆင္း(န္)( CRIME SCENE )မွာ
ရွိေနတယ္ဒါဇင္တို႕ အဲ႕ကိုဘဲ တန္းသြားၾကတာေပါ႕ေနာ္..ဦးေနဗလ ...ဘိုက္ဆာလား..တခုခု
စားမလား....”
“ အင္း..ေကာင္းသားဘဲ..တခုခုစားရေအာင္...က်ေနာ္လည္း အၿမန္ထြက္လာတာ ဘာမွမစားခဲ႕ၿဖစ္ဘူး ”
ေလယာဥ္ေပၚမွာကေတာ႕ ဟမ္ဘာဂါတလံုးနဲ႕ ကိုကာကိုလာတခြက္ေတာ႕ တိုက္သည္။ သူ႕
ထြားၾကိဳင္းတဲ႕ကို္ယ္ခႏၶာၾကီးအတြက္အဲဒီေကြ်းတာေလးက ဆင္႕ပါးစပ္ႏွမ္းပက္ဆိုသလိုဘဲေလ ။
ဒါဇင္႕ကားေလးက ၿမန္မာၿပည္မွာ စ ထုတ္လုပ္တာ သိပ္မၾကာေသးတဲ႕ ဘီအမ္ဒဗလ်ဴ ( Burmese
Python ) ဂ်စ္ကား ေပါက္စေလး ။
ဒုရဲအုပ္ဒါဇင္က သူ႕ကိုနံမည္ၾကီး မႏၱေလးမုန္႕တီဆိုင္တခုကို ေခၚသြားၿပီး ေကြ်းသည္။ ေနဗလက
မုန္႕တီစားၿပီး ဒါဇင္က ၿမီးရွည္စားသည္။
“ ဒါဇင္ ...က မႏၱေလး ဇာတိလား ...”
“ ဟုတ္တယ္..ဦးေနဗလ ...ဘာလို႕လဲဟင္..ဘာလို႕ ေမးတာလဲ...”
“ ေအာ္..မႏၱေလးၿမိဳ႕ဇာတိဆိုရင္ၿမိဳ႕အေၾကာင္း ႏွံ႕ႏွံ႕စပ္စပ္သိမွာေပါ႕လို႕ ေတြးမိလို႕ပါ...”
“ အင္း..သိသင္႕သေလာက္သိပါတယ္....ေက်ာင္းသူဘ၀တံုးက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ဘီးတစီးနဲ႕
ေလွ်ာက္လိမ္႕ေနခဲ႕တာေလ ….ေနာက္ၿပီး အေဖ႕ဖက္က အေမ႕ဖက္က ေဆြမ်ိဳးေတြကလည္း တၿမိဳ႕လံုး
အႏွံ႕ ေနၾကတာ ဆိုေတာ႕ ….ဟင္းဟင္း..”
“ ဒါဇင္က မႏၱေလး တကၠသိုလ္က ေက်ာင္းၿပီးခဲ႕တာလား...”
“ ဟုတ္တယ္..ဦးေနဗလ ...မန္းေလးက ေက်ာင္းၿပီးၿပီးခ်င္း ဒုရဲအုပ္ေတြ ေခၚတာနဲ႕ ၀င္ေလွ်ာက္..ရလို႕
သင္တန္းတက္..ရန္ကုန္မွာ မြမ္းမံသင္တန္းေတြ ထပ္တက္..ႏိုင္ငံၿခားသင္တန္း အေနနဲ႕က
ေဟာင္ေကာင္ရဲ က သင္တန္း တက္ဖူးတယ္...မူးယစ္ေဆး၀ါး သင္တန္းတခုနယူးေယာက္မွာ
၅ရက္သင္တန္း တက္ဖူးတယ္...”
“ စပ္စုတာဘဲ ဆိုပါေတာ႕..ဒါဇင္က ကိုယ္ခံပညာ တခုခုကစားလား ...”
“ ဟုတ္..ဒါဇင္က ေမြထိုင္း( ကစ္ေဘာင္ဆင္) ကစားတယ္..ၿမန္မာဗန္ဒို
သင္ဖူးတယ္..ဦးေနဗလ ..ကေရာ ..ဘာေတြ ကစားလဲ ...”
“ က်ေနာ္က ငယ္ငယ္ေလးထဲက ကရာေတ႕ကစားခဲ႕တယ္..အလုပ္ခြင္ ေရာက္ၿပီးေတာ႕ အိုက္ကီဒို..ဂ်ဴဒို
ကို ရဲဌာန
ခ်ဳပ္က သင္တန္းေတြမွာ နည္းၿပ လုပ္တယ္...”
သူနဲ႕ ဒါဇင္တို႕ စားရင္း စကားေၿပာရင္း အစိမ္းသက္သက္မဟုတ္ေတာ႕ဘဲ ခင္မင္လာၾကသည္။
“ ဒါဇင္ရဲ႕ နံမည္က ...”
“ ဟင္းဟင္း....လူတိုင္း သိခ်င္ၾကတယ္..ဦးေနဗလ ...ဒီနံမည္က အေဖ နဲ႕ အေမတို႕က ဒါဇင္က
၁၂ေယာက္ေၿမာက္
သမီးမို႕ ေပးခဲ႕ၾကတာေလ ...”
“ အိုး..ေမာင္ႏွမ ဆယ္႕ႏွစ္ေယာက္..ဟုတ္လား....ဒါဇင္က အငယ္ဆံုး သမီးလား . . .”
ဒါဇင္က ရယ္သည္။
“ ဟုတ္တယ္...ဦးေနဗလ ...”
“ ဘားမိ(စ္) ပိုင္သြန္” ကားေလးနဲ႕ အခင္း ၿဖစ္ပြားရာ ေနရာ ( CRIME SCENE )ကို
ေရာက္သြားၾကသည္။
ဓါးၿပတိုက္ခံရတဲ႕ ဘဏ္ကို စံုစမ္းစစ္ေဆးဖို႕အတြက္ခဏ ပိတ္ထားသည္။ ႏို္င္ငံၿခား
တိုင္းၿပည္ေတြကလိုဘဲ အ၀ါေရာင္တိတ္ၾကိဳး ေတြ ကာခ်ည္ထားသည္။ အဂၤလိပ္ဘာသာနဲ႕ ( Police
Line Do Not Cross ) ဆိုတဲ႕ စာတန္းေလး
ေတြနဲ႕ ၿဖစ္သည္။
ဘဏ္ရဲ႕အေပါက္၀မွာ လက္ေမာင္းမွာ မႏၱေလးတိုင္းရဲ တံဆိပ္နဲ႕ ယူနီေဖါင္း၀တ္ရဲတေယာက္
ေစာင္႕ေနတာကို ေတြ႕
ရသည္။ ဒါဇင္နဲ႕ ေနဗလ ကိုအေလးၿပဳသည္။
“ အက္စ္အိုင္ဘီ..ဦးစီးမွဴး..ရွိေနေသးလား ...”
ဒါဇင္က ရဲသားကို ေမးသည္။
“ ဟုတ္..ရွိေသးတယ္ဗ် ...”
ဘဏ္ထဲ ေရာက္ေတာ႕ အသက္၃၀ေလာက္လို႕ ခန္႕မွန္းရတဲ႕ မိန္းမေခ်ာတေယာက္ဘဏ္ၾကမ္းၿပင္မွာ
ဒူးေထာက္ၿပီး ငံု႕ၾကည္႕ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။
ဆံပင္ကိုအေနာက္ကိုလွန္စုစည္းထားၿပီး ရွင္းသန္႕ေနတဲ႕ မဟာနဖူးနဲ႕ ေရႊေရာင္ကိုင္း မ်က္မွန္၀ိုင္းေလး
တပ္ထားတဲ႕ မိန္းမေခ်ာေလးက သူတို႕ကို ေမာ႕ၾကည္႕သည္။
ဒါဇင္က မိတ္ဆက္ေပးသည္။
“ ဦးေနဗလ..ဒါ ဒါဇင္တို႕နဲ႕ ပူးတြဲ အလုပ္လုပ္မယ္႕ S.I.B ( Special Investigation Bureau ) က
ဦးစီးမွဴး ေဒၚၿမၿမ
ေသြး ...ေဒၚၿမၿမေသြး..ဒါက ရန္ကုန္တိုင္း လံုၿခံဳေရးအဖြဲ႕က ဦးေနဗလ ...”
အလြန္၀င္းဖန္႕ရွင္းသန္႕ေနတဲ႕ ေဒၚၿမၿမေသြးက ေခါင္းေလးဘဲ ဆတ္ၿပကာ အသိအမွတ္ၿပဳၿပလိုက္ၿပီး
“ က်မ ဓါးၿပေတြရဲ႕ ေၿခရာေတြကို ေလ႕လာေနတာ ...သူတို႕ တိုက္တဲ႕ မနက္ပိုင္း တံုးက မိုးရြာထားလို႕
ေၿမေပ်ာ႕ေပ်ာ႕မွာနင္းခဲ႕တဲ႕ သူတို႕ရဲ႕ ဖိနပ္ ေၿခရာေတြက ထင္းထင္းၾကီး က်န္ခဲ႕တယ္..ေဟာဒီမွာ က်မ
ၿပမယ္...လာၾကည္႕ၾက..”
ဆရာမတေယာက္ရဲ႕ ေလသံမ်ိဳးနဲ႕ ေၿပာဆိုကာၿပသေနတာကို ေနဗလနဲ႕ ဒါဇင္တို႕ ၾကည္႕လိုက္ၾကရသည္
။
“ ဒီဖိနပ္ ေၿခရာက လူစစ္စစ္ဓါးၿပရဲ႕ ေၿခရာ..ဒီဖက္က တူေနတဲ႕ ေၿခရာ သံုးခုက စက္လူရုပ္ဓါးၿပ
သံုးေကာင္ရဲ႕ ေၿခရာေတြ..ေပါ႕..ေတြ႕ၾကလား ...ဒီစက္ရုပ္ေတြက ဘယ္စက္ရံုက ထုတ္လုပ္သလဲ ဆိုတာ
က်မ ေလ႕လာေနတာ . .”
S.I.B က စံုေထာက္အရာရွိမ်ားသည္ႏိုင္ငံတကာ ရဲပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္မွဳ အစီအစဥ္အရ
အင္တာပိုအဖြဲ႕ၾကီးရဲ႕ အဖြဲ႕၀င္ၿဖစ္တဲ႕ ၿမန္မာႏို္င္ငံကိုအေမရိကန္ႏိုင္ငံအက္ဖ္ဘီအိုင္အဖြဲ႕ၾကီးရဲ႕
သင္တန္းေတြမွာ သင္ၾကားခဲ႕၇သူမ်ား ၿဖစ္တာေၾကာင္႕ေနဗလတို႕လို ရဲအရာရွိေတြထက္
ပိုေတာ္ပိုတတ္တယ္လို႕ သူတို႕ဖါသာ အထင္ေရာက္ေနၾကသည္လို႕ ေနဗလ စိတ္ထဲက ထင္ေနသည္။
သို႕ေပမယ္႕ သူရယ္..ဒါဇင္ရယ္...ၿမၿမေသြးရယ္က အခု မွဳခင္းတခုကိုအတူတူပူးေပါင္း ေဖၚထုတ္
ၾကရမည္ဆိုေတာ႕ သူဘယ္ေလာက္ဆရာမၾကီး လုပ္လုပ္အဓိက က အမွဳေပၚေပါက္ၿပီး
က်ဴးလြန္သူေတြကိုအုတ္တံတိုင္းေလးဖက္ထဲကို ပို႕ႏိုင္ဖို႕ ပါဘဲ ။ လူၾကီးေတြ စိတ္၀င္စားတာေၾကာင္႕
ၿမန္ၿမန္နဲ႕ မွန္မွန္ၿပီးစီးဖို႕လည္း အေရးၾကီးေပသည္။
ဒါဇင္ကလည္း ရဲလုပ္သက္ရွိေနၿပီး တဲ႕သူမို႕ လူစစ္စစ္ဓါးၿပရဲ႕ဖိနပ္ေၿခရာက ရႊံ႕ေတြကို
ဓါးပါးေလးတေခ်ာင္းနဲ႕ ၿခစ္ယူေနသည္။ မႏၱေလးသူစစ္စစ္တေယာက္မို႕ သည္ဓါးၿပေတြရဲ႕ ဖိနပ္က
ရႊ႕ံသည္ဘယ္အပိုင္း ဘယ္အရပ္က ရႊ႕ံေတြလဲ ဆိုတာကိုသူမ ေဖၚထုတ္ခ်င္သည္။
ေနဗလကေတာ႕ စီစီတီဗီကင္မရာေတြကို ဓါးၿပေတြက ဘဏ္ထဲကို ၀င္၀င္လာၿခင္း
ဖ်က္ဆီးပစ္လိုက္ေပမယ္႕ မဖ်က္ဆီးခင္ေလး မိနစ္ပိုင္းမွာ ေတြ႕ၿမင္လိုက္ႏိုင္တဲ႕ ဓါးၿပေတြရဲ႕ ပံုကို
ေသေသခ်ာခ်ာ ေလ႕လာေနသည္။ ေခါင္းမွာမ်က္ႏွာဖုန္းေတြ စြပ္ထားၾကတဲ႕ ဓါးၿပေတြရဲ႕ ပံုေတြကို
ေသေသခ်ာခ်ာ အၿပန္ၿပန္အလွန္လွန္ၾကည္႕ေနသည္။
ဒီပံုေတြကို ပံုေသဓါတ္ပံုေတြ ကူးထုတ္ၿပီး စံုစမ္းေထာက္လွမ္းဖို႕ သူလုပ္ေနသည္။
ခ်မ္းၿမသာစည္ရပ္မွာ ရွိတဲ႕ ရဲတပ္ဖြဲ႕ဓါတ္ခြဲခန္းကိုရႊ႕ံသဲလြန္စေတြကို ဒါဇင္သူကိုယ္တိုင္သြားပို႕သည္။
စစ္တာကိုေစာင္႕သည္။ ေနဗလကေတာ႕ နီသိ၀တီကို မွာရင္း သူနဲ႕ ခင္မင္သြားတဲ႕ ေဒါက္တာခ်စ္ပန္းကို
ဖုန္းနဲ႕ ဆက္သြယ္ပီး စက္လူရုပ္ေတြ ထုတ္လုပ္တဲ႕ အေၾကာင္း အေသးစိတ္ ေမးၿမန္းသည္။
ေဒါက္တာခ်စ္ပန္းက သူသိခ်င္တာေတြကို ရွင္းလင္းေၿပာၿပသည္။ “ လူသားေတြ ေကာင္းက်ိဳးအတြက္
စက္လူရုပ္ေတြဖန္တီးၾကသလို မသမာသူေတြကလည္း စက္လူရုပ္ေတြကို မေကာင္းတဲ႕ ေနရာေတြမွာ
သံုးၾကၿပီေပါ႕ ကိုေနဗလေ၇..
က်ဳပ္စိတ္မေကာင္းပါဘူးဗ်ာ...ခင္ဗ်ား သိခ်င္တာ ရွိရင္က်ေနာ္ကိုဖုန္းဆက္ေပါ႕.. ဓါးၿပတိုက္တဲ႕
စက္ရုပ္ကို ရမိခဲ႕ရင္..က်ေနာ္တို႕ ဒီစက္ရုပ္ဟာ ဘယ္စက္၇ံုက လုပ္တာလဲ..ဘယ္သူဖန္တီးခဲ႕တာလည္း
ေဖၚထုတ္ႏိုင္ပါလိမ္႕မယ္...” လို႕ ေၿပာသည္။
ဒါဇင္က “ ဓါးၿပေတြရဲ႕ ဖိနပ္ေတြက က်န္ခဲ႕တဲ႕ ရႊံ႕ေတြကိုစစ္ၾကည္႕ေတာ႕ ၿမစ္ကမ္းနေဘးက ရႊံ႕ေတြ
ဆိုတာကို ေတြ႕ရတယ္ဗ်....လို႕ ေၿပာသည္။
ခက္တာက ၿမစ္ကမ္းနေဘး ဆိုတာနဲ႕ သူတို႕ဘယ္မွာ ဆိုတာ သိရဖို႕က မလြယ္
ေသးဘူး ...ဒီထက္အေသးစိတ္သိႏိုင္ဖို႕ လိုတယ္...သူတို႕က အဲဒီေနရာနားက ၿဖတ္လာခဲ႕ၾကတာလည္း
ၿဖစ္ႏိုင္တယ္ ...ေလ ။
ၿမၿမေသြးနဲ႕ ေနဗလတို႕ မႏၲေလးတိုင္း က ရဲစက္ရုပ္ဌာနခြဲကို ေရာက္သြားၾကသည္။
တာ၀န္ခံအရာရွိဦးလွေသာ္နဲ႕ သူတို႕ေတြ႕ဆံုသည္။ သူတို႕ ရထားတဲ႕ ဘဏ္ထဲကို၀င္၀င္လာခ်င္း
ဓါးၿပေတြရဲ႕ ဓါတ္ပံုေတြက စက္ရုပ္ဓါးၿပပံုကိုတာ၀န္ခံအရာရွိဦးလွေသာ္ ေတြ႕သြားတဲ႕အခါ..“ ဟာ...ဒါ
က်ဳပ္တို႕ ရဲစက္ရုပ္ေတြထဲက စက္ရုပ္ေတြဘဲ ..က်ဳပ္ၿမင္တာနဲ႕ သိတယ္...က်ဳပ္တို႕ မႏၲေလးတိုင္း
အတြက္ထုတ္လုပ္တဲ႕ ရဲစက္ရုပ္ေတြက ဦးေခါင္းက ထိန္းခ်ဳပ္ေရး တိုင္အတိုေလးက ပံုစံတမ်ိဳး
ဗ်....တၿခားၿမိဳ႕နဲ႕ မတူဘူး..ဒါကိုသတိထားမိတဲ႕လူနည္းမယ္...က်ေနာ္က သင္တန္းေတြ တက္ထားလို႕
သိေနတာ ..” လို႕ ေၿပာသလို ပံုထဲက စက္ရုပ္ရဲ႕ ေခါင္းက တိုင္တိုေလးကိုလက္ညွိဳးနဲ႕ ၿပသည္။
ရန္ကုန္စက္ရုပ္ရဲရဲ႕ ဓါတ္ပံုတပံုကိုယူလာၿပီး ယွဥ္ၿပသည္။
“ ဓါးၿပတိုက္တာ ဒီမႏၲေလး စက္ရုပ္ရဲ က စက္ရုပ္ဘဲ ...အၿပင္ကို ေရာက္သြားၿပီး ပရိုဂရမ္ ေၿပာင္းၿပီး
ခိုင္းတာ ေသခ်ာ
ပါတယ္....”
“ ဒါဆို ခင္ဗ်ား မွာ ရွိေနတဲ႕ ရဲစက္ရုပ္ေတြ အားလံုးကို စစ္ၾကည္႕ေပးပါလား ...”
“ ရတာေပါ႕..ခုခ်က္ခ်င္း စစ္လို႕ရပါတယ္..က်ေနာ္တို႕ဆီမွာက ရန္ကုန္မွာလို စက္ရုပ္ရဲနဲ႕ ပတၱေရာင္
ကင္း မလွည္႕ဘူး....အေရးေပၚ ဆြပ္( တ္ )အၿဖစ္ဘဲ သံုးတာမ်ားတယ္...လတ္တေလာ
စက္ရုပ္ရဲသားေတြက စတင္းဘိုင္အေနအထားနဲ႕ စက္ရုပ္အေၿခစိုက္စခန္းရံုးမွာဘဲ ရွိေနတယ္ဗ်.....”
တာ၀န္ခံအရာရွိစစ္ေဆးေနတဲ႕ အခ်ိန္မွာ ေနဗလ..ၿမၿမေသြးနဲ႕ ဒါဇင္တို႕ ေန႕လည္စာ စားၾကသည္။

အပိုင္း ( ၂ ) ကိုဆက္လက္အားေပးၾကပါ
ခ်စ္ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္
#မႏၲလာေမာင္ေမာင္တုတ္
" စက္လူ႐ုပ္ ႏွလံုးသား " အပိုင္း ( ၂ )

ဇာတ္လမ္း - ဆလံဘာဂ်ာ

ရဲစက္ရုပ္ဌာနခြဲက ကင္တင္းမွာဘဲ စားလိုက္ၾကတာ ။ ၿမၿမေသြးက ထမင္းစားရင္း သူအေမရိကန္မွာ
သင္တန္း တက္တံုးက အေတြ႕အၾကံဳေတြကို ေၿပာၿပသည္။ အက္ဖ္ဘီအိုင္သင္တန္းေက်ာင္း ရွိေနတဲ႕
ဗာဂ်င္းနီးယား ၿပည္နယ္ထဲက ကြမ္တီကိုမွာသင္တန္းေတြ တက္တဲ႕အေၾကာင္း ..။ ဒါဇင္ကေတာ႕
မူးယစ္ဂိုဏ္းတဂိုဏ္းကို ေထာက္လွမ္းခဲ႕တံုးက ဂိုဏ္းေခါင္းေဆာင္က သူ႕ကို မုဒိန္းက်င္႕ဖို႕ ၾကိဳးစားလို႕
သူေသကိုယ္ေသဖိုက္ခဲ႕ရတဲ႕အေၾကာင္းေတြ တစြန္းတစ ေၿပာၿပတယ္။
ေနဗလကေတာ႕ ဆာဆာနဲ႕ ထမင္းဟင္းေတြကို ဖိအုပ္ပစ္ေနလို႕ ဘာအေၾကာင္းမွသိပ္မေၿပာၿဖစ္ဘူး ။
သူတို႕တေတြေၿပာၿပတာေတြကိုဘဲ တအင္းအင္းနဲ႕ နားေထာင္ေနခဲ႕တယ္။
တာ၀န္ခံအရာရွိဦးလွေသာ္ၿပန္ေရာက္လာၿပီး လက္ရွိအလုပ္လုပ္ေနတဲ႕ ရဲစက္လူရုပ္ေတြ အားလံုး
ပံုမွန္အေနအထားနဲ႕ အလုပ္လုပ္ေနေၾကာင္း...မေပ်ာက္မရွမေလ်ာ႕ေၾကာင္း ..ၿဖစ္ႏိုင္တာက ဒါဏ္ရာရ
ထိခိုက္လို႕ ၿဖစ္ၿဖစ္စက္ခ်ိဳ႕ယြင္းလို႕ ၿဖစ္ၿဖစ္ၿပဳၿပင္ေရးစခန္းကို ေရာက္သြားရတဲ႕ စက္ရုပ္အပ်က္ေတြကို
မသာမာသူေတြက ခိုးထုတ္သြားၿပီး တတ္ကြ်မ္းတဲ႕ ပညာရွင္တေယာက္ေယာက္က အသက္ၿပန္သြင္း
ၿပဳၿပင္ေပးလိုက္တာလည္း ၿဖစ္ႏိုင္တယ္လို႕ ေၿပာတယ္။
ဒါနဲ႕ သူတို႕ တာ၀န္ခံအရာရွိဦးလွေသာ္နဲ႕အတူရဲစက္လူရုပ္ေတြ ရဲ႕ ၿပဳၿပင္ထိန္းသိမ္းေရးစခန္းကို
လိုက္သြားၾကတယ္။ ၿပဳၿပင္ထိန္းသိမ္းေရးစခန္းက တာ၀န္ခံ ေဒၚမူမူသိန္းက “ က်မတို႕ က
ပ်က္စီးယိုယြင္းတဲ႕ စက္ရုပ္ရဲေတြကို ၿပန္လည္ၿပဳၿပင္ၿပီး အသံုးၿပန္ခ်ဖို႕ မူေတာ႕ ရွိေပမယ္႕ အခုထိ
မလုပ္ၿဖစ္ေသးပါဘူး …..ပ်က္စီးတာေတြကို ဂိုေဒါင္ထဲမွာဘဲ စုၿပံဳ သိမ္းဆည္းထားပါတယ္…ဘယ္သူမွ
ဒီဂိုေဒါင္ထဲကေန ထုတ္သြားတာမ်ိဳး မရွိပါဘူး …..”လို႕ ေၿပာေတာ႕ ေနဗလ က “ဘယ္သူမွ မထုတ္ဘူး
ဆိုတာ ေသခ်ာလား...ကြန္ၿပဴတာေပၚက စာရင္းဇယားကိုဘဲ ၾကည္႕ၿပီး
ေၿပာေနတာလား ..တေယာက္ေယာက္က ခိုးထုတ္သြားရင္ေကာ …..”
“ဟုတ္ပါတယ္..စာရင္းဇယား အရဘဲ ေၿပာတာပါ...တေယာက္ေယာက္ခိုးထုတ္သြားႏိုင္တယ္ဆိုတာ
မွန္ပါတယ္...က်မ ဂိုေဒါင္ကို ေစာင္႕တဲ႕လူေတြကို ရွင္တို႕ ေမးခ်င္ရင္လဲ ေခၚေပးပါ ...”
“ ဟုတ္ကဲ႕..ေမးခ်င္တယ္ဗ် ….”
ရဲစက္လူရုပ္ေတြ ၿပဳၿပင္ထိန္းသိမ္းေရးစခန္းက တာ၀န္က် ရဲတပ္ၾကပ္ေတြရဲ႕ စာ၇င္းကို ေနဗလတို႕
လက္ထဲကိုလာထည္႕သည္။ အာလံုးကို ေခၚလိုက္ၿပီး သူတို႕ကိုအကဲခတ္ၾကည္႕လိုက္တဲ႕အခါ
တေယာက္က ထူးထူးၿခားၿခားမ်က္စိမ်က္ႏွာပ်က္ေနတာကို ေနဗလေရာ ၿမၿမေသြးေရာ
သတိထားမိလိုက္သည္။
သူ႕ရင္ဘတ္က အနက္ေရာင္နံမည္ပလပ္စတစ္ၿပားေလးမွာ ၀င္းသိန္း ဆိုတာကို ေတြ႕ရသည္ ။
“ ရဲတပ္ၾကပ္၀င္းသိန္း ကိုဘဲ က်ေနာ္တို႕ ခဏ ေမးၿမန္းခ်င္တယ္..”
ရဲတပ္ၾကပ္၀င္းသိန္း ေတာ္ေတာ္တုန္လွဳပ္သြားသည္။
အခန္းလြတ္ေလးတခန္းမွာ သူ႕ကို ေနဗလတို႕စစ္ေဆးေမးၿမန္းၾကသည္။
“ ခင္ဗ်ား တာ၀န္က်တဲ႕အခ်ိန္တဦးတေယာက္က ရဲစက္လူရုပ္အပ်က္အပိုင္းအစေတြ ဂိုေဒါင္ကေန
ထုတ္သြားဖူးသ
လား..မညာနဲ႕ေနာ္....ညာရင္ ေထာင္ထဲ ေရာက္သြားလိမ္႕မယ္ ...အမွန္အတိုင္း ေၿပာရင္သက္သာမယ္...”
ရဲတပ္ၾကပ္၀င္းသိန္း တုန္လွဳပ္စြာနဲ႕...“ လြန္ခဲ႕တဲ႕ သံုးေလေလာက္က ထုတ္သြားဖူးပါတယ္….စက္ရံုက
အင္ဂ်င္နီယာ ခင္ေဇာ္ေအး ဆိုတဲ႕လူထုတ္သြားတာပါ ...” လို႕ ေၿဖသည္။
“ ဒါဆို ခင္ဗ်ားက ဘာလို႕ အ၀င္အထြက္မွတ္တမ္းမွာ မၿဖည္႕သြင္းတာလဲ ...”
“ အဲဒီခင္ေဇာ္ေအး ဆိုတဲ႕ လူက ၿဖည္႕ဖို႕ မလိုအပ္ဘူး..သူစက္ရံုမွဴးကို ေၿပာဆိုၿပီးၿပီလို႕
ေၿပာခဲ႕လို႕ပါ....”
ၿမၿမေသြးက တာ၀န္ခံ ေဒၚမူမူသိန္းကို “ အင္ဂ်င္နီယာ ခင္ေဇာ္ေအးကိုဘယ္မွာလဲ...” လို႕
လွည္႕ေမးလိုက္သည္။ “ သူတို႕ အင္ဂ်င္နီယာဌာနက အင္ဂ်င္နီယာခ်ဳပ္ကို ေမးရမယ္...” လို႕
ေဒၚမူမူသိန္းက ေၿဖသည္။ အင္ဂ်င္နီယာခ်ဳပ္ကို ေမးတဲ႕အခါ အင္ဂ်င္နီယာခင္ေဇာ္ေအး ခြင္႕ရက္ရွည္
ယူထားတယ္လို႕ ေၿပာသည္။
“ ကဲ..သူ႕ေနရပ္လိပ္စာေလး ေပးဗ်ာ.....”
ေနဗလတို႕ ခင္ေဇာ္ေအး အိမ္ကို ခ်က္ခ်င္း ထလိုက္ၾကသည္။
ခင္ေဇာ္ေအးရဲ႕ အိမ္သည္ၿမိဳ႕အစြန္လယ္ကြင္းေတြနားမွာ ၿဖစ္ၿပီး အိမ္က ေသးေသးေလး ၿဖစ္ေပမယ္႕
အိမ္ရဲ႕ အေနာက္ဖက္မွာ ဂိုေဒါင္ၾကီးတလံုး ရွိေနသည္။ သည္နယ္ေၿမက ရဲစခန္းမွနယ္ထိန္းကို
၀င္ေခၚသြားၾကလို႕ နယ္ထိန္းရဲၾကပ္ၾကီးက ဒီဂိုေဒါင္ထဲမွာ အင္ဂ်င္နီယာခင္ေဇာ္ေအး အၿမဲ တကုပ္ကုပ္
အလုပ္ရွဳပ္ေနတတ္သည္လို႕ ေၿပာၿပသည္။
***********************
ဟြန္ဒါဖစ္ကားေလးတစီး ဂိုေဒါင္ေရွ႕မွာ ရွိေနလို႕ နယ္ထိန္းကို ဒါ ခင္ေဇာ္ေအးရဲ႕ကားလား လို႕ ေမးေတာ႕
ခင္ေဇာ္ေအး
မွာ ကားမရွိဘူး...ဆိုင္ကယ္ဘဲ ရွိတယ္လို႕ နယ္ထိန္းက ေၿပာသည္။
“ ဧည္႕သည္ေတာ႕ ရွိေနၿပီ ...ကဲ သတိနဲ႕ သြားၾကရေအာင္..”
ေနဗလက ပုခံုးစလြယ္အိတ္နဲ႕ ထည္႕ထားတဲ႕ သူ႕ေသနတ္ကိုထုတ္ခါ စစ္ေဆးသည္။ ေမာင္းဆြဲတင္ကာ
ေမာင္းထိန္းခလုပ္ခ်သည္။ ၿမၿမေသြးက စိတ္ပူစရာ မရွိလွပါဘူး..လို႕ တိုးတိုးေလး ညည္းၿပီး ကားဆီကို
ထြက္သြားသည္။ ဒါဇင္ကလည္း ေနဗလလိုဘဲ ေသနတ္ကို စစ္ ေမာင္းတင္ ေမာင္းထိန္းခလုပ္ခ်သည္။
ခင္ေဇာ္ေအးရဲ႕ ၿခံကိုသူတို႕ ေရာက္ေတာ႕ နယ္ထိန္းနဲ႕ အဖြဲ႕ကို ၿခံအေနာက္ဖက္က က်ိဳးပ်က္ေနတဲ႕
စည္းရိုးကေန ၀င္ခိုင္းၿပီး သူတို႕ကေတာ႕ ေရွ႕ေပါက္က ၀င္သည္။ ၿခံထဲကို ၀င္ရံု ရွိသည္။ ဂိုေဒါင္ရဲ႕
အေပၚဖက္ၿပဴတင္းေပါက္ကေန လူတေယာက္ ေခါင္းၿပဴၾကည္႕ၿပီး...“ ရဲေတြ..ရဲေတြ......” လို႕
ေအာ္လိုက္သံကို ၾကားလိုက္ရသည္။ ဂိုေဒါင္ေဘးဖက္က
ေသနတ္ေၿပာင္းရွည္ကိုင္ထားတဲ႕ လူတေယာက္ ၿဗံဳးဆို ေပၚလာၿပီး ေနဗလတို႕လူစုကိုထိုးခ်ိန္ကာ စတင္
ပစ္ခတ္သည္။
ထုန္းထုန္း..
ေနဗလလည္း ၿမၿမေသြးကို ရုတ္တရက္ဆြဲကာ အိမ္ကေလးအကြယ္ကို ၀င္လိုက္သည္။ ၿမၿမေသြးရဲ႕
ေသးက်ဥ္တဲ႕ခါးေလးကေန ဆြဲဖက္ယူလိုက္တာ ..။ ၿမၿမေသြးလည္း အင္ဂ်င္နီယာတေယာက္ကို
ေမးၿမန္းဖို႕ သြားတာ အႏၱရာယ္မရွိႏိုင္ဘူးလို႕ ခပ္ေပါ႕ေပါ႕ဘဲ တြက္ဆကာ ေသနတ္ပင္ယူမလာခဲ႕ ။
ေနဗလသာ မဆြဲေခၚလိုက္ရင္က်ည္ဆံထိမွန္မွာ ေသခ်ာသည္။ က်ည္ဆံေတြက သူတို႕အနားက
ပိတုန္းေကာင္ေတြလိုတ၀စ္၀စ္နဲ႕ၿဖတ္သန္းသြားသည္။ ေနဗလက ခ်က္ခ်င္း ေသနတ္ထုတ္ၿပီး ပစ္သူကို
ၿပန္ပစ္သည္။ ဒါဇင္ကလည္း အိမ္ေလးေဘးက သစ္ပင္ေနာက္မွာ အကာအကြယ္ယူလိုက္ၿပီး သူတို႕ကို
ပစ္ခတ္တဲ႕လူကို ခ်က္ခ်င္း တုန္႕ၿပန္ပစ္ခတ္သည္။
ေသနတ္သံေတြ တဒံုးဒံုး ဆူညံသြားသည္။
ဂိုေဒါင္အေနာက္ဖက္ကေန ၀င္လာတဲ႕ နယ္ထိန္းရဲအဖြဲ႕ကလည္း ပစ္ခတ္ၾကတဲ႕အသံေတြကို
ၾကားလိုက္ရသည္။ ေနဗလနဲ႕ ဒါဇင္တို႕ ပစ္ခတ္မွဳေၾကာင္႕ ေသနတ္သမား ကိုထိမွန္သြားသည္။
နယ္ထိန္းနဲ႕အဖြဲ႕ ဂိုေဒါင္ထဲကို ၀င္ဖို႕ ၾကိဳးစားေနတာ ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ေနဗလက
“ သတိထား..ရန္သူရွိေနေသးတယ္...” လို႕ လွမ္းေအာ္သတိေပးလိုက္တဲ႕အခ်ိန္မွာဘဲ
ေသနတ္ပစ္ခတ္သံေတြ ဆူညံသြားၿပန္သည္။
ဂိုေဒါင္ထဲက ရန္သူက တဖံုးဖံုး တဒံုးဒံုး ပစ္ခတ္တာ ၿဖစ္သည္။
နယ္ထိန္းရဲၾကပ္ၾကီးက အသံ၀ါၾကီးနဲ႕ “ လက္နက္ခ်..မင္းတို႕ကို ၀ိုင္းထားတယ္..မေသခ်င္ရင္
လက္နက္ခ်ၾက..”လို႕ ေအာ္ေၿပာသည္။ ပစ္ခတ္တာ ရပ္သြားသည္။ သူတို႕ တေရြ႕ေရြ႕နဲ႕ ဂိုေဒါင္ၾကီး
အနားကို ခ်ဥ္းကပ္သြားၾကသည္။
“ ေၿပးၿပီ..ေၿပးၿပီ..ဒီဖက္မွာ..”
ဂိုေဒါင္အေနာက္နားက ရဲတေယာက္ရဲ႕ ေအာ္ေၿပာသံနဲ႕အတူ ေသနတ္သံေတြ တဒိန္းဒိန္း
ၾကားလိုက္ရသည္ ။
ဂိုေဒါင္အေနာက္ဖက္တံခါးေလးကေန ေၿပးထြက္လာတဲ႕ လက္နက္ကိုင္ရန္သူကိုရဲသားေလးက
ပစ္ခတ္ဖမ္းဆီးလိုက္ႏိုင္သည္။
ဂိုေဒါင္ထဲကိုသတိနဲ႕ ေသနတ္ေတြ ခ်ိန္ရြယ္ကာ ၀င္လိုက္ေတာ႕ ေပေရညစ္ပတ္ေနတဲ႕
အ၀တ္အစားေတြနဲ႕ ေဆာင္႕ေၾကာင္႕ထိုင္ကာ ေခါင္းေပၚကိုလက္ႏွစ္ဖက္တင္ထားတဲ႕ ပိန္ေညာင္ေညာင္
လူတေယာက္ကို ေတြ႕လိုက္ၾကရသည္။
“ အဲဒါ အင္ဂ်င္နီယာ ခင္ေဇာ္ေအး....ဘဲ...”
နယ္ထိန္းၾကီးက ေၿပာလိုက္သည္။
“ ဘယ္လိုၿဖစ္တာလဲ...ရဲစက္လူရုပ္အပ်က္ေတြကို ခင္ဗ်ား ဓါးၿပေတြ အတြက္ၿပင္ေပးေနတာလား....”
ေနဗလက စက္ရုပ္အပိုင္းအစေတြ တင္ထားတဲ႕ စားပြဲရွည္ၾကီးကို ၾကည္႕ၿပီး ခင္ေဇာ္ေအးကို
ေမးလိုက္သည္။
“ က်ေနာ္႕ကိုသူတို႕ ေသနတ္နဲ႕ ေထာက္..က်ေနာ္႕မိသားစုကိုဖမ္းထားၿပီး စက္ရုပ္ေတြကို
ဓါးၿပတိုက္တဲ႕ေနရာမွာ သံုးဖို႕..ၿပင္ခိုင္းတာ...က်ေနာ္လည္း က်ေနာ္တို႕မိသားစုရဲ႕ အသက္အႏၲရာယ္
ေၾကာင္႕ မတတ္သာလို႕ ၿပင္ေပးခဲ႕ရတယ္...” လို႕ ခင္ေဇာ္ေအး က ေၿပာၿပသည္။
“ သူတို႕က စုစုေပါင္း ဘယ္ႏွစ္ေယာက္လဲ ခင္ဗ်ား သိလား....”
“ တိတိက်က်ေတာ႕ မသိဘူး ..ဒီမွာ က်ေနာ္႕အနား ရွိေနတာကေတာ႕ ႏွစ္ေယာက္..အခု ခင္ဗ်ားတို႕နဲ႕
ပစ္ခတ္လို႕
ထိေသတဲ႕ ႏွစ္ေယာက္ေပါ႕..သူတို႕စခန္း ဘယ္မွာလဲ ဆိုတာေတာ႕ က်ေနာ္မသိဘူး ...”
ခင္ေဇာ္ေအးရဲ႕ အိမ္ေလးထဲမွာ ဖမ္းေလွာင္ပိတ္ထားတဲ႕ ခင္ေဇာ္ေအးရဲ႕ မိန္းမနဲ႕ ကေလးေတြ ကို
ရဲေတြက ေခၚထုတ္လာသည္။
ဒီအခ်ိန္မွာ ဆြပ္ (SWAT )အဖြဲ႕သားတခ်ိဳ႕က မိန္းမတေယာက္ကိုဆြဲေခၚလာသည္။
ဆြပ္ေခါင္းေဆာင္ကို “ ဒီမိန္းမ...အိမ္သာထဲမွာ ပုန္းေနတာ ေတြ႕တယ္...ဆရာ.....”လို႕
လာသတင္းပို႕သည္။
ပိန္ပိန္မဲမဲ အ၀တ္အစားႏြမ္းႏြမ္းနဲ႕ ဒီမိန္းမက မ်က္လံုးၿပဴးေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႕ ေၾကက္ရြံ႕ေနသည္။
ခင္ေဇာ္ေအးက “ ဟာ..ဒီမိန္းမက ဆက္သား..သူတို႕ ေခါင္းေဆာင္နဲ႕ က်ေနာ္႕အိမ္ကို ပစၥည္းအပို႕အယူ
လုပ္တဲ႕မိန္းမ..သူ....သူသိတယ္..သူတို႕ စခန္း ဘယ္မွာလဲ ဆိုတာ...သူသိတယ္….” လို႕
ေၿပာလိုက္သည္။
ေနဗလနဲ႕ ၿမၿမေသြးတို႕ ဒီမိန္းမကိုစစ္ေမးၾကသည္။
ပထမ ဘူးကြယ္ညင္းေနေသးသည္။ ေနဗလတို႕ နယ္ထိန္းၾကီးတို႕က ရိုက္မယ္ႏွက္မယ္
ၿခိမ္းေၿခာက္ၾကတယ္။
မရဘူး ။
ေနာက္ေတာ႕ ၿမၿမေသြးက ေလခ်ိဳေလးနဲ႕ ေခ်ာ႕ေမာ႕ေမးတယ္..။ အမွန္ကို ေၿပာ၇င္အမွဳေပါ႕ေအာင္
လုပ္ေပးမည္လို႕ အထပ္ထပ္ ေၿပာေတာ႕ စခန္း ဘယ္မွာလဲ ဆိုတာကိုဖြင္႕ေၿပာသည္။
သိရၿပီ။
သူတို႕ ပုန္းေအာင္းေနတဲ႕ ေနရာ...စခန္း....။
ၿမစ္ကမ္းေဘးက သေဘၤာက်င္းေဟာင္းၾကီးတခု ၿဖစ္ေနသည္။
“ ကဲ ….အဲဒီကိုလိုက္ၾကရေအာင္..”
ဒီတခါမွာေတာ႕ ၿမၿမေသြးက က်ည္ကာအက်ၤ ီ၀တ္ခဲ႕သလို ေသနတ္လဲ ပါသည္။ ခင္ေဇ္ေအးက
ရန္သူဓါးၿပေတြဆီမွာ ေမာင္းၿပန္ေသနတ္ေတြ ရွိသည္လို႕ ေၿပာၿပတာေၾကာင္႕ ေနဗလ လည္း
မႏၱေလးတိုင္း ဆြပ္(SWAT ) အထူးတပ္ဖြဲ႕ကိုပါသူတို႕နဲ႕ လိုက္ပါဖို႕စီစဥ္ရသည္။
အထူးရဲ ( တိုက္ခိုက္ေရး ) ဆြပ္(SWAT )အဖြဲ႕က ေလးေထာင္႕စပ္စပ္ထရပ္ကားအနက္ၾကီးနဲ႕ ခ်က္ခ်င္း
ေရာက္လာသည္။
ေနဗလတို႕က ဆြပ္(SWAT )အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္ကို ဆက္သားမိန္းမဆီက သိရွိရတဲ႕ ဓါးၿပအဖြဲ႕ေတြရဲ႕
အေၿခအေန အင္အား လက္နက္ေတြဘယ္လိုရွိတယ္ဆိုတာ ေၿပာၿပသည္။
သေဘၤာက်င္းေဟာင္းၾကီး ပတ္ပတ္လည္မွာ အထူးရဲ ဆြပ္မ်ား ၀ိုင္းရံထားလိုက္ၾကၿပီးခ်ိန္
ေနဗလ..ၿမၿမေသြး နဲ႕ ဒါဇင္တို႕သေဘၤာက်င္းထဲ၀င္တဲ႕ ဂိတ္ေပါက္တံခါးကိုဒါဇင္ရဲ႕ ရဲဂ်စ္ကားေလးနဲ႕
ေရာက္လာၾကသည္။ သူတို႕ကားထဲမွာ ဆြပ္(SWAT )အဖြဲ႕ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္လည္း အတူပါလာသည္။
သူတို႕ ကားေပၚက ဆင္းၿပီး ဂိတ္ေပါက္အ၀ကိုတိုးကပ္သြားတဲ႕အခ်ိန္သံတံခါးၾကီးကိုအတြင္းက
ေသာ႕ခတ္ထားတာကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ဆြပ္ေခါင္းေဆာင္က “ ဒို႕ ….ရဲတပ္ဖြဲ႕က.....တံခါးကို
ဖြင္႕ေပး....”လို႕ ေအာ္ေၿပာလိုက္သည္။ အထဲက တုတ္တုတ္မလွဳပ္...။ ၿငိမ္ေနသည္။
ဆြပ္ေခါင္းေဆာင္က လက္ကိုင္စပီကာေလးနဲ႕
ထပ္ေအာ္သည္။
အထဲက တုန္႕ၿပန္တာက ေသမင္းတမန္က်ည္ဆံေတြနဲ႕ ..။
တဒုန္းဒုန္း တေထာင္းေထာင္းနဲ႕ ေမာင္းၿပန္ရိုင္ဖယ္ေတြနဲ႕ ဆီးၾကိဳပစ္ခတ္မွဳေၾကာင္႕ ဆြပ္ေခါင္းေဆာင္က
သူ႕လူေတြကိုပစ္ခတ္တုန္႕ၿပန္ဖို႕ အမိန္႕ေပးလိုက္သည္။ ဆြပ္အဖြဲ႕၀င္ေတြဆီက ေမာင္းၿပန္
ပစ္ခတ္သံေတြကို ေနဗလတို႕ ၾကားလိုက္ၾကရသည္။
သူတို႕လည္း နီးစပ္ရာ အကာအကြယ္ေတြမွာ ေနရာယူထားရသည္။ ဆြပ္ေခါင္းေဆာင္က မွန္ေၿပာင္းနဲ႕
သေဘၤာက်င္းၾကီးထဲက အေဆာက္အဦးဆီကို ၾကည္႕ၿပီး “ က်ဳပ္တို႕ကို ပစ္ေနတာ စက္ရုပ္ေတြဗ်.....”
လို႕ ေၿပာလိုက္လို႕ ေနဗလလည္း မွန္ေၿပာင္းကို ေတာင္းၿပီး ၾကည္႕လိုက္သည္။
ၿမန္မာ႕လက္နက္စက္ရံုလုပ္အမ္ေအ၁၅ အေပါ႕စား ေၿခမွဳန္းေရးရိုင္ဖယ္ေတြနဲ႕ သူတို႕ကို
ပစ္ခတ္ေနတာက ရဲစက္လူရုပ္ေတြကိုအသြင္ေၿပာင္းထားတဲ႕ ဓါးၿပစက္ရုပ္ေတြပါ ။ စက္ရုပ္ေတြကို
ေရွ႕တန္းတင္ၿပီး ပစ္ခတ္ခိုင္းေနတဲ႕ဓါးၿပေခါင္းေဆာင္နဲ႕ တပည္႕တပန္းေတြကိုလည္း ေနာက္ကြယ္မွာ
ၿမင္ေနရတယ္။
ေနဗလ အင္ဂ်င္နီယာခင္ေဇာ္ေအးကို ဖုန္းေခၚသည္။
“ ကိုခင္ေဇာ္ေအး ...ခင္ဗ်ား အသက္သြင္းေပးလိုက္တဲ႕ စက္ရုပ္ေတြကိုဘယ္လိုနည္းနဲ႕ ရပ္ပစ္ႏိုင္မလဲ ….”
လို႕သူေမးသည္။
ေသနတ္သံေတြက ဆူညံေနလို႕ ခင္ေဇာ္ေအး ၿပန္ေၿပာတာကို ေကာင္းေကာင္း မၾကားရဘူး ။
ခင္ေဇာ္ေအးက စက္ရုပ္ေတြကို ဓါးၿပေခါင္းေဆာင္ကဘဲ ကြန္ထရိုး လုပ္ႏိုင္တယ္လို႕ ၿပန္ေၿပာေနသည္။
ဆြပ္ေခါင္းေဆာင္က သူ႕လူေတြကို ေ၀ၚကီေတာ္ကီနဲ႕ ညႊန္ၾကားေနသည္။ စခန္းဌာနခ်ဳပ္ကိုလည္း
သံခ်ပ္ကာကားလႊတ္ေပးဖို႕ ေတာင္းခံသည္။
ၿမၿမေသြးနဲ႕ ဒါဇင္တို႕လည္းသေဘၤာက်င္းေဟာင္းၾကီးထဲကို ေသနတ္ေတြ အသင္႕ခ်ိန္ရြယ္ၿပီး
ဂ်စ္ကားေလးကိုအကာအကြယ္လုပ္ထားၾကသည္။ က်ည္ဆံေတြက တတိန္တိန္နဲ႕ ဂ်စ္ကား
ကိုယ္ထည္ကိုလာထိမွန္ေနသည္။
ဓါးၿပေတြဖက္က ပစ္အားေတာ္ေတာ္မ်ားေနသည္။ က်ယ္ေလာင္တဲ႕ ေသနတ္သံေတြေၾကာင္႕ သူတို႕
နားေတြ အူေနသည္။
ေနဗလက ..“ ဒါဇင္..ၿမၿမေသြး..၀ပ္ေန..ေခါင္းမေဖၚနဲ႕....” လို႕ စိုးရိမ္တၾကီး လွမ္းေအာ္သတိေပးသည္။
သေဘၤာက်င္းၾကီးရဲ႕ အေနာက္ဖက္မွာ ရွိေနတဲ႕ ဆြပ္(SWAT )တပ္ဖြဲ႕၀င္ေတြက ဆြပ္ေခါင္းေဆာင္ရဲ႕
အမိန္႕နဲ႕ ဒရုန္းအေသးစားေလး သံုးစီးကိုအေ၀းထိန္း ( ရီမုတ္) နဲ႕ သေဘၤာက်င္း အေဆာက္အဦး
အထဲကိုလႊတ္သည္။ ဒရုန္းေလးေတြလည္း အထဲေရာက္ေရာ အေ၀းထိန္းခလုပ္က ခလုပ္ေတြကို
ႏွိပ္လိုက္ၾကေတာ႕ ဒရုန္းယာဥ္ေလးေတြထဲက မီးခိုးေငြ႕ေတြ တရွဴးရွူး ပန္းထြက္လာသည္။
အထဲက ဓါးၿပမ်ား ရုတ္တရက္မို႕ ဒရုန္းေလးေတြကိုသတိမထားမိၾက ။ ဓါးၿပေခါင္းေဆာင္က သတိၿပဳမိၿပီး
ဒရုန္းေတြကိုပစ္ခ်ခိုင္းလို႕ ဓါးၿပေတြလည္း ေမာင္းၿပန္ေတြနဲ႕ ၀ိုင္း ပစ္ခတ္ၾကသည္။ သို႕ေပမယ္႕ ေမ႕ေဆး
မီးခိုးေငြ႕ေတြကိုသူတို႕ ရွဳရွိဳက္မိၾကၿပီး ေခြလဲက်ကုန္ၾကသည္။
လူသားဓါးၿပေတြ အကုန္လံုး ေမ႕ေဆးေငြ႕ေတြေၾကာင္႕ လဲက်ေမ႕ေမ်ာကုန္ၾကေပမယ္႕
စက္၇ုပ္ဓါးၿပသံုးေကာင္က က်န္ေနသည္။ ေနဗလတို႕ ကိုဆက္လက္ပစ္ခတ္ေနတံုး ..။
ဆြပ္အဖြဲ႕သံုး သံခ်ပ္ကာကား ေရာက္လာၿပီ။ သံခ်ပ္ကာကားက ဂိတ္က သံတံခါးၾကီးကိုအရွိန္နဲ႕
၀င္တိုက္ၿပီး အထဲကို၀င္သည္။ သံခ်ပ္ကာကား အထဲက စက္ေသနတ္သမားကလည္း ဒလစပ္
ပစ္ခတ္သည္။ ဆြပ္အဖြဲ႕သားေတြ လည္းသံခ်ပ္ကာကား အေနာက္ကေန အကာအကြယ္ယူၿပီး
ေၿပးလိုက္၀င္ၾကသည္။ သံခ်ပ္ကာကား ထဲက စက္ေသနတ္လက္ခ်က္နဲ႕တင္ဘဲ စက္ရုပ္ဓါးၿပတေကာင္
လဲသြားသည္။ ၿပင္းထန္တဲ႕ ပြိဳင္႕၅၀ က်ည္ဖူးေတြက စက္ရုပ္ေကာင္ရဲ႕ ဦးေခါင္းပိုင္းကို ေခ်မြ
စုတ္ၿပတ္သြားေစၿပီ။
ဆြပ္အဖြဲ႕နဲ႕အတူ ေနဗလ ၿမၿမေသြးနဲ႕ ဒါဇင္တို႕ ေၿပး၀င္လိုက္သြားၾကသည္။
ေနဗလတို႕လည္း က်န္တဲ႕ စက္ရုပ္ႏွစ္ေကာင္ကို ၀ိုင္း ပစ္ခတ္ၾကသည္။ စက္၇ုပ္မ်ားသည္
ေသနတ္ပစ္ခတ္ၿခင္းကိုေတာ႕ ပိုင္ႏိုင္ၾကေပမယ္႕ သူတို႕ ရွံုးနိမ္႕တဲ႕အခါ ေနာက္ဆုတ္ထြက္ေၿပးတာက
လူသားေတြေလာက္မၿမန္ဆန္ၾက ။ မလ်င္ၾက ။ ေနဗလတို႕ လက္ခ်က္နဲ႕ ပ်က္စီးရပ္တန္႕သြားၾကရသည္
။
သေဘၤာက်င္းအေဟာင္းၾကီးကို စီးနင္း ရမိလိုက္ၿပီး ဓါးၿပေတြကိုအရွင္လက္ရ ဖမ္းဆီးႏိုင္လိုက္သည္။
ဓါးၿပဗိုလ္က နံမည္ၾကီး လူတေယာက္ရဲ႕ သား ၿဖစ္ေနသည္။
ေနဗလတို႕က အထက္ကိုသတင္းပို႕လိုက္သည္။ အထက္လူၾကီးေတြက ေနဗလတို႕ သံုးေယာက္ကို
အထူး ခ်ီးမြမ္းခ်ီးက်ဴးၾကသည္။
ေနဗလက ဆြပ္အဖြဲ႕ က သူတို႕နဲ႕အတူ၀င္တိုက္ခိုက္ေပးလို႕ ခုလို ရမိၾကတာၿဖစ္ေၾကာင္း
တင္ၿပလိုက္သည္။
သူတို႕ရဲ႕ မစ္ရွင္ ေအာင္ၿမင္လို႕ ေနဗလ..ၿမၿမေသြးနဲ႕ ဒါဇင္တို႕လည္း နံမည္ေကာင္းေတြ ရၾကသည္။
သူတို႕တေတြလည္း ခင္ခင္မင္မင္ၿဖစ္ကုန္ၾကလို႕ ညေနစာကို မႏၲေလးေတာင္ေၿခတေနရာက
ေရႊၿပည္ခ်မ္းေအး ဟိုတယ္မွာ စားၾကသည္။
ေရမိုးခ်ိဳးၿပီးမွသူတို႕သံုးေယာက္ၿပန္ဆံုၾကတာ ၿဖစ္လို႕ ဒါဇင္ေရာ ၿမၿမေသြးေရာ အလွအပေတြ
ၿပင္ဆင္ကာ သားသားနားနား ၀တ္စားလာၾကေတာ႕ အလုပ္လုပ္ေနတံုးကလို ဖိုသီဖတ္သီ
မဟုတ္ၾကေတာ႕ဘဲ သားနားသန္႕ရွင္းၿပီး သူတို႕ႏွစ္ေယာက္စလံုးသည္နဂိုရွိလို႕ နကိုင္းထြက္တဲ႕
မိန္းမေခ်ာေလးေတြ ဆိုတာ ေနဗလ လက္ေတြ႕ ေတြ႕ၿမင္ရေလသည္။
ၿမၿမေသြးကို ေနဗလ မွတ္ေတာင္မမွတ္မိဘူး ။ ယဥ္ယဥ္ေလး လွေနတဲ႕ ၿမၿမေသြးသည္ဆံပင္ကို
သပ္သပ္ရပ္ရပ္ၿပင္ဆင္ထားသလို မိတ္ကပ္နဲ႕ ႏွဳတ္ခမ္းဆိုးေဆး မ်က္ေတာင္အတုေတြေၾကာင္႕
ရုပ္ရွင္မင္းသမီးတေယာက္ေလလားလို႕ထင္မိသြားရသည္။ စံုစမ္းစစ္ေဆးေရးက ဦးစီးမွဴးတေယာက္လို႕
လံုး၀ မထင္ရ ..။
ဒါဇင္ကေတာ႕ အသက္ကလည္း ပိုငယ္ၿပီး သြယ္သြယ္လ်လ် ..စလင္းမ္...။ ခပ္ေဟာ႕ေဟာ႕ဒီဇိုင္း ။
ရင္စိုင္အလွကို ေဖၚက်ဴးထားတဲ႕ လည္ဟိုက္အသားေပ်ာ႕ေပ်ာ႕ ၀တ္စံုေၾကာင္႕ ပုရိသေယာက်္ား
သတၱ၀ါေတြ ေငးေမာသြားရေလာက္ေအာင္လွလြန္းေခ်ာလြန္း ေနသည္။
“ ကိုေနဗလ...ဘာၾကည္႕ေနတာလဲ ...”
ဒါဇင္က သူတို႕ကို ေငးေမာေနတဲ႕ ေနဗလကိုမ်က္ေစာင္းေလးပစ္ထိုးကာ ေၿပာလိုက္သည္။
“ ေအးေလ ..လူကို မၿမင္ဘူးတာ က်ေနတာဘဲ..ဟြန္း...”
ၿမၿမေသြးကလည္း ဒါဇင္႕ကို ေထာက္ခံလိုက္သည္။ ေနဗလက တဟဲဟဲနဲ႕ ရယ္လိုက္ၿပီး...“ အရမ္းရွိဳးေတြ
ထုတ္ထားၾကေတာ႕ မမွတ္မိေတာ႕လို႕ ၿမၿမေသြးနဲ႕ ဒါဇင္ဟုတ္မွဟုတ္ပါေလစ...ဆိုၿပီး ေသေသခ်ာခ်ာ
စူးစိုက္ၾကည္႕မိတာပါ..ေဆာရီးပါ...” လို႕ ေၿပာလိုက္ေလသည္။
ဆိုင္ထဲကိုသူတို႕ ေလွ်ာက္၀င္သြားၾကေတာ႕ ဆိုင္က ၀န္ထမ္းေတြက ၿပံဳးၿပံဳးေလးေတြနဲ႕
ဆီးၾကိဳေနၾကတယ္။
“ ကဲ..ဘာစားၾကမလဲ ...ဒီဟိုတယ္က
အစံုရတယ္..တ၇ုတ္စာ..ကုလားစာ..ဂ်ပန္စာ ..အ၈္လိပ္စာ....ၾကိဳက္တာမွာ..”
“ ကိုေနဗလက က်မတို႕ကို ေကြ်းမွာလား ...”
ၿမၿမေသြးက ၿပံဳးစိစိေလးနဲ႕ ေမးလိုက္သည္။ ဒါဇင္က “ ေကြ်းမွာ...သိတာေပါ႕..ကိုေနဗလၾကီးက
ေဘာဆာၾကီးဘဲဟာ.....ခိခိ..” လို႕ ေထာက္ခံလိုက္သည္ ။
“ ရပါတယ္ဗ်ာ..ေကြ်းပါတယ္...ခင္ဗ်ားတို႕နဲ႕ အခုလိုအလုပ္အတူတူလုပ္ၿဖစ္ၾကတာ ခင္မင္ရတာ
က်ေနာ္က ၀မ္းသာ
လွပါၿပီ….”လို႕ ေနဗလက ေၿပာလိုက္သည္။
ေဟာ..လာပါၿပီ ….ေရႊၿပည္ခ်မ္းေအးဟိုတယ္က စက္ရုပ္စားပြဲထိုးမေလး ။ အၿပံဳးကေလးက
ခ်စ္စရာေကာင္းသည္။
ၿမန္မာရင္ဖံုးအက်ၤ ီအၿပာႏုေရာင္...အၿပာေရာင္မႏၲေလး ခ်ိတ္ထမိန္နဲ႕ ယဥ္စစ စက္လူရုပ္မေလး က
“ က်မနံမည္က မခ်မ္းေအး ပါ ...လူၾကီးမင္းတို႕ ...ဘာသံုးေဆာင္ပါမလဲရွင္..” လို႕
ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕စြာနဲ႕ သူတို႕ကို ေမးလိုက္သည္။
ၿမၿမေသြးနဲ႕ ဒါဇင္က က်န္းမာေရးနဲ႕ ကိုယ္ကာယ အလွအပကိုအေလးထားေနၾကသူေတြမို႕ ဂ်ပန္စာ
ဆူရွီနဲ႕ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ေတြဘဲ မွာသည္။ ေနဗလကေတာ႕ တရုတ္စာ ၿဖစ္တဲ႕
ကုန္းေဘာင္ၾကီးေၾကာ္နဲ႕ ဘဲကင္မွာသည္။
ေခ်ာေမာလွပတဲ႕ မိန္းမပ်ိဳေလးႏွစ္ေယာက္နဲ႕ တဟဲဟဲတဟားဟားနဲ႕ စားလိုက္ေသာက္လိုက္လုပ္ေနတဲ႕
ေနဗလကို စားေသာက္ဆိုင္ ေထာင္႕တေနရာက စားပြဲမွာ စားေသာက္ေနတဲ႕ လူတစုက စူးစူး၀ါး၀ါး
ၾကည္႕ေနၾကသည္။
ေလးေယာက္ထဲက တေယာက္က က်န္တဲ႕လူေတြကို “ ေနဗလ ဆိုတာ သူဘဲ ….” လို႕ ခပ္တိုးတိုး
ေၿပာလိုက္သည္။
သူတို႕မ်က္ႏွာေတြက တင္းမာခက္ထန္ေနၾကသည္။ “ ဆရာၾကီးဆီကိုသတင္းပို႕လိုက္ကြာ....” လို႕
မ်က္ႏွာမွာဓါးခုတ္ရာကန္႕လန္႕ၿပတ္နဲ႕ လူက ေၿပာလိုက္ေသာအခါ ေနာက္တေယာက္က ဖုန္းကိုထုတ္ၿပီး
နံပါတ္ေတြ ႏွိပ္သည္။
“ ဟယ္လို...ဆရာၾကီးလား....က်ေနာ္ဗ်ဳတ္စ ပါ...ဆရာၾကီး.....ေနဗလ ဆိုတဲ႕ေကာင္မႏၱေလးမွာဘဲ
ရွိေနေသးတယ္
အဲဒါသတင္းပို႕တာပါ ...”
ဟိုဘက္က ဘာေတြ ေၿပာေနသလဲ မသိဘူး ။ ဖုန္းဆက္တဲ႕ ဗ်ဳတ္စ ဆိုတဲ႕ လူ ေခါင္းတညွိမ္႕ညွိမ္႕နဲ႕
“ ဟုတ္....
ဟုတ္...ဟုတ္...” နဲ႕ ၿပန္ေၿပာေနသည္။ ၿပီးေတာ႕ ဖုန္းကိုပိတ္ၿပီး “ အားလံုး..ဒိုးၾကမယ္...” လို႕ ေၿပာကာ
ထိုင္ရာက
ထသည္။
“ ဘာမွမလုပ္ေတာ႕ဘူးလား...ကိုဗ်ဳတ္စ....”
“ ဆရာၾကီးက ဒီမွာ မလုပ္နဲ႕တဲ႕..သူတို႕ ရန္ကုန္မွာဘဲ စီစဥ္လိုက္မယ္တဲ႕...”
သူတို႕လူစုဆိုင္ထဲက ထြက္သြားၾကသည္။
ေနဗလလည္း ၿမၿမေသြးနဲ႕ဒါဇင္တို႕က သူ႕ရဲ႕ အေတြ႕အၾကံဳေတြကိုစပ္စုေမးၿမန္းၾကလို႕ ပဲခူး
အၿပည္ၿပည္ဆိုင္ရာေလဆိပ္ၾကီးကိုဆီ၀င္ထည္႕ဖို႕ ခဏတာ ဆင္းလာတဲ႕ အၾကမ္းဖက္သမားေတြ
စီးနင္းထားတဲ႕ ခရီးသည္တင္ဘိုး
အင္းေလယာဥ္ၾကီး က ခရီးသည္ေတြကိုသူတို႕ အထူးတိုက္ခိုက္ေရးရဲေတြက
ကယ္ဆယ္ခဲ႕တဲ႕အေၾကာင္း ဂုဏ္ယူ၀င္႕ၾကြားစြာနဲ႕ ေၿပာၿပေနသည္။
ေနဗလလည္း သူ႕စြန္႕စားခန္းေတြကို ေၿပာၿပရင္း သူ႕မ်က္လံုးေတြက ၿမၿမေသြးနဲ႕ဒါဇင္တို႕ရဲ႕
ရင္သားေတြကို ႏွိဳင္းယွဥ္ၾကည္႕ေနသည္။ ဒါဇင္ေလးရဲ႕ ႏို႕လံုးလံုးေလးေတြက ၿမၿမေသြးေလာက္
မၾကီးေပမယ္႕ ေတာ္ေတာ္ေတာ႕ ေကာင္းမယ္႕ပံု။
ေနဗလကို ရန္ကုန္က ရဲမွဴးက မႏၲေလး ေရာက္တုန္း ေအးေအးေဆးေဆး ႏွစ္ရက္သံုးရက္ေလာက္ေတာ႕
လည္ပတ္လိုက္အံုး ေနဗလ ဆိုၿပီး ခြင္႕ေပးလို႕ ေနဗလ ခ်က္ခ်င္းၾကီး ရန္ကုန္ကို ၿပန္ဖို႕ မလိုအပ္ဘူး ။
“ ကိုေနဗလ ...ဒါဇင္က မနက္ဖန္က်ရင္က်မကို မႏၱေလးတ၀ိုက္နဲ႕ ၿပင္ဦးလြင္ကို
လိုက္ၿပလိုက္ပို႕မလို႕..ကိုေနဗလ
လည္း က်မတို႕နဲ႕ လိုက္ခဲ႕ပါလား....” လို႕ ၿမၿမေသြးက ေၿပာလိုက္တဲ႕အခါ ေနဗလသည္ခ်က္ခ်င္းဘဲ
“ ဟုတ္..လိုက္
မယ္ေလ..” လို႕ ၿပန္ေၿဖပါသည္။ ဒါဇင္က “ အလုပ္အသစ္တခု မေပၚလာခင္
ေပ်ာ္ၾကမယ္...လည္ၾကမယ္....” လို႕
ေၿပာတယ္။ ၿမၿမေသြးကေတာ႕ “ ကိုေနဗလ ဘယ္ေန႕ ၿပန္မွာလဲ..က်မလည္း ကိုေနဗလနဲ႕ အတူတူ
ၿပန္မွထင္တယ္”
လို႕ ေၿပာလိုက္တဲ႕အခါ ေနဗလ လည္း မ်က္ႏွာ ၀င္းလက္သြားၿပီး...“ ၿမၿမေသြး ၿပန္ခ်င္တဲ႕ရက္
ေၿပာေလ..က်ေနာ္ၿမၿမေသြး ၿပန္တဲ႕ရက္ၿပန္မယ္...” လို႕ ေၿပာလိုက္သည္။
“ ဟုတ္ၿပီ..ကိုေနဗလနဲ႕ဆိုရင္က်မ လမ္းမွာ အေဖၚရတာေပါ႕..က်မက ကားနဲ႕ လာခဲ႕တာေလ....”
ေနဗလရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ တထိန္းထိန္းနဲ႕ ေဗ်ာက္အိုးေတြ ေပါက္ၿပီး မီးရွဴးမီးပန္းေတြ တေဖါင္းေဖါင္း
လႊတ္ကုန္သည္။အလွဖုရားမေလး ၿမၿမေသြးနဲ႕ ဟိုင္းေ၀းၾကီးတေလ််ာက္အတူတူကားေလးတစီးထဲ
စီးရေတာ႕မွာပါလား....ဆိုတဲ႕အသိေၾကာင္႕...။
ၿမၿမေသြးနဲ႕ဒါဇင္တို႕လို မိန္းမေခ်ာေလးေတြနဲ႕ နီးနီးကပ္ကပ္တပူးတြဲတြဲ အလုပ္အတူတူလုပ္ကိုင္ၿပီး
အခ်ိန္တန္လို႕အိမ္ၿပန္ရရင္တခ်ိန္လံုး ထန္လာသမွ် စက္လူရုပ္မေလး နီသိ၀တီနဲ႕ ေကာင္းေကာင္း
ဗ်င္းပစ္လိုက္ရမွာဘဲ လို႕ ေနဗလစိတ္ထဲမွာ ေတြးေနသည္။ ဒါဇင္က “ ဒါဇင္လည္း ရန္ကုန္
လိုက္ခ်င္လိုက္တာ..မေရာက္တာ ၾကာၿပီ...” လို႕ ေၿပာလိုက္ေတာ႕ ၿမၿမေသြးလည္း
“ လိုက္ခဲ႕ပါလား..ဒါဇင္...” လို႕ ဖိတ္ေခၚလိုက္သည္။ ဒါဇင္က “ မၿဖစ္ေသးပါဘူး..
မမရယ္...ဒါဇင္လုပ္စရာ အလုပ္ေတြ ရွိေသးတယ္...” လို႕ ၿပန္ေၿပာပါသည္။
စားေသာက္ၿပီးေတာ႕ ေနဗလက က်သင္႕တဲ႕ေငြကို ရွင္းေပးလိုက္သည္။ ဒါဇင္က သူ႕ကားေလးနဲ႕
အရင္ဆံုး ၿမၿမေသြးကိုလိုက္ပို႕သည္။ ၿမၿမေသြးက မႏၱေလးတိုင္း ရဲတပ္ဖြဲ႕ဧည္႕ရိပ္သာမွာ
တည္းေနေတာ႕ စားေသာက္ဆိုင္နဲ႕ ပို နီးကပ္တာေၾကာင္႕ ၿမၿမေသြးကိုအရင္ဆံုးလိုက္ပို႕လိုက္တာလို႕
ဒါဇင္က ေၿပာသည္။ တကယ္ေတာ႕ ဒါဇင္သည္
ေနဗလနဲ႕ ၿမၿမေသြး မပါဘဲ ႏွစ္ေယာက္ထဲ စကားေၿပာ..အခ်ိန္ၿဖဳန္းခ်င္ေသးလို႕ ၿမၿမေသြးကို
ဧည္႕ရိပ္သာကို ၿပန္ပို႕လိုက္တာပါ ။
သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ထဲလည္း ၿဖစ္သြားေရာ ဒါဇင္က “ အိမ္မၿပန္ခ်င္ေသးဘူး ..ကိုေနရယ္...ဒီေန႕ည ဒါဇင္
အရမ္းေပ်ာ္တာဘဲ..” လို႕ ေၿပာလိုက္ေသာအခါ ေနဗလကလည္း စိတ္ထဲမွာ ထုန္းကနဲ
အေပ်ာ္လံုးဆို႕သြားၿပီး..“ ကိုယ္လဲ မၿပန္ခ်င္ေသးဘူး..ဒါဇင္နဲ႕ စကားေတြ ေၿပာခ်င္ေသးတယ္...” လို႕
ေၿပာလိုက္သည္။
“ ဒါဆိုဘယ္သြားၾကမလဲ ကိုေန...ဒါဇင္တို႕ ကားေလွ်ာက္ေမာင္းၾကမလား....”
“ ေကာင္းတာေပါ႕...ဒါဇင္...ဒါဇင္နဲ႕ အခုလို ႏွစ္ေယာက္ထဲ ေအးေအးေဆးေဆး ေတြ႕ခ်င္ေနတာ....” လို႕
ေနဗလက ေၿပာလိုက္ေတာ႕ ဒါဇင္အရမ္း ရင္ခံုသြားရသည္။
“ ဟုတ္လား..ကိုေနနက ဘာလို႕ ေတြ႕ခ်င္တာလဲဟင္..” လို႕ ေမးလိုက္တဲ႕ ဒါဇင္ရဲ႕ အသံေလးက နဲနဲ
တုန္ခါေနသလိုဘဲ ။
“ ေမးစရာေလးေတြ ရွိလို႕ေပါ႕..ဒါဇင္...”
“ ဘာလဲ..ေမးေလ ...ကိုေန...”
“ ဒါဇင္႕မွာ ရည္ရြယ္ထားတဲ႕လူရွိၿပီးၿပီလား..ေမးခ်င္လို႕...”
“ အာ..ကိုေနၾကီးကလည္း....ဘာမ်ားလဲလို႕...ဘာလို႕သိခ်င္တာလဲ..ကိုေနက...အဲ႕အေၾကာင္း..”
“ ရွိမရွိအရင္ေၿပာေလ....”
“ မရွိဘူး..ဒါဇင္႕လိုလမ္းေပၚမွာ ေဆးၿပားေရာင္းတဲ႕ေကာင္ေတြ လို္က္ဖမ္း...သူခိုး ကေလက၀ေတြ
လိုက္ဖမ္းေနရတဲ႕က်ေနာ္႕လို မိန္းမတေယာက္ကိုဘယ္သူက လာၾကိဳက္မွာလဲဗ်ာ.......ရည္းစားလည္း
မထားအားပါဘူး...ဟင္းဟင္း..”
“ ဟုတ္လို႕လား..ဒါဇင္က ဒီေလာက္ ေခ်ာေနတာကို....”
“ မေခ်ာပါဘူးဗ်ာ...ဘာေတြလာေၿပာေနတာလဲ..”
ဒါဇင္စိတ္လွဳပ္ရွားသြားလို႕ ကားဆက္မေမာင္းႏိုင္ဘဲ လမ္းေဘး တေနရာမွာ ထိုးရပ္လိုက္ရတယ္။
ေမွာင္မဲေနတဲ႕ အမရပူရ (ေတာင္ၿမိဳ႕ )နားက စိုက္ခင္းေတြ ေဘးမွာ သူတို႕ ေရာက္ေနသည္။
“ အိုး..ဒါဇင္အရမ္းေခ်ာတယ္..စေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းထဲက ….”
ေနဗလက ဆက္မေၿပာဘဲ ရပ္လိုက္လို႕ ဒါဇင္က စိတ္မရွည္ဘဲ..“ ဘာၿဖစ္လဲ..” လို႕ ေမးလိုက္သည္။
“ အရမ္းသေဘာက် စိတ္၀င္စားသြားရတာ...ဒါဇင္႕ကိုကိုယ္ခ်စ္တယ္..ဒါဇင္ၿပန္ခ်စ္ပါလားဟင္...” လို႕
ေနဗလက ေၿပာလဲေၿပာ သူ႕လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕ ဒါဇင္႕ကိုယ္လံုးေလးကိုဆြဲကာ ဖက္လိုက္သည္။
“ ဟဲ႕..အို....ဘာလုပ္တာလဲဗ်...”
“ ခ်စ္တာ..ဒါဇင္႕ကိုအရမ္းခ်စ္တယ္....ၿပန္ခ်စ္ပါ..”
“ အို..ၾကမ္းလွခ်ည္လား...ကိုေန ကဲတယ္ကြာ....”
ဒါဇင္က ရုန္းေနေပမယ္႕ သူ႕ကိုလက္ခံတဲ႕ ပံုစံေလးမို႕ ေနဗလက ပါးမို႕မို႕ေလးကို နမ္းပစ္လိုက္သည္။
“ ဟိတ္..ဆိုးတယ္ကြာ...လႊတ္လႊတ္...”
“ မလႊတ္ဘူး....ခ်စ္တယ္လို႕ ေၿဖ...”
“ အံမယ္...မေၿဖပါဘူး ….”
ေနဗလက ဒါဇင္႕ ႏွဳတ္ခမ္းရဲရဲေလးကို စုတ္နမ္းပစ္လိုက္သည္။ ဒါဇင္႕ကိုယ္ေလး ခဏခ်င္းမွာ
ေပ်ာ႕က်သြားသည္။
ေနဗလေက်ာၿပင္ၾကီးကို ၿပန္လည္ဖက္သိုင္းလာသည္။ ေနဗလ အနမ္းေတြကိုလည္း
ၿပန္တုန္႕ၿပန္လာသည္။ အနမ္းေတြ ရပ္လို႕မရေတာ႕ ။ ၾကာရွည္သြားတဲ႕ အနမ္းေတြရဲ႕ အေနာက္မွာ
အပြတ္အသပ္ေလးေတြက ဆက္တိုက္လိုက္လာသည္။ ႏွဳတ္ခမ္းခ်င္းအခြာ...“ ကိုေန...သူ႕ကို
ဒါဇင္လည္း ခ်စ္တယ္ကြာ....ခ်စ္တယ္....ခ်စ္တယ္....” လို႕
ေမာဟိုက္တဲ႕ အသံေလးနဲ႕ ဒါဇင္ ေၿပာလိုက္သည္။
“ အိုဒါဇင္ရယ္....”
သူ႕ကို ခ်စ္တယ္လို႕ ေၿပာေနတဲ႕ ဒါဇင္႕ကိုထပ္တခါ စုတ္နမ္းမိရၿပန္တယ္။ ဒီတခါေတာ႕ အနမ္းေတြက
ေတာ္ေတာ္ေလးကို ၾကာရွည္သြားတယ္။ ဒါဇင္ရဲ႕ ေက်ာၿပင္ေလးကိုလည္း ပြတ္သပ္ေနမိတယ္။
ဒါဇင္ကလည္း သူ႕ခါးနဲ႕ ေက်ာကိုတင္းတင္း ဖက္ထားတယ္။
သူတို႕ႏွစ္ေယာက္အရမ္း ခ်စ္သြားၾကၿပီ။
ဒီအခ်ိန္မွာ လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီးေရာင္ေတြ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ကိုယ္ေပၚကို၀ိုင္းထိုးလိုက္တာ ေၾကာင္႕ သူတို႕
လူခ်င္း ခြာလိုက္ၾကတယ္။ ေနဗလနဲ႕ ဒါဇင္ထင္တာက ပတ္တေရာင္ရဲကား ေရာက္လာတယ္
ထင္လို႕ ။ ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည္႕လိုက္ေတာ႕ မဟုတ္ဘူး ။ လူငယ္တစုက ကားေဘးက ၿဖတ္ေလွ်ာက္ရင္း
ဗရုတ္က် ေနာက္ေၿပာင္ၿပီး “ ေကာင္မေလးကိုလႊတ္လိုက္” လို႕ ေအာ္ရင္း မီးေတြနဲ႕ ထိုးတာ ။
ဒါဇင္က သူ႕ကိုသူတည္းတဲ႕ ဟိုတယ္ကိုလိုက္ပို႕တယ္။ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္လက္ခ်င္း
ဆုပ္ကိုင္တြဲထားၾကတယ္။
“ ခ်စ္တယ္..ဒါဇင္ရယ္..အရမ္း ခ်စ္တာဘဲကြာ...”
“ ဒါဇင္ေရာဘဲ..ကိုေန႕ကိုအရမ္းခ်စ္မိေနတယ္..ခ်စ္တယ္..ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ..သိပ္ခက္ေနၿပီ...”
“ လာ..ကိုယ္နဲ႕ လိုက္ခဲ႕လိုက္ဟိုတယ္ေပၚကို....”
“ အင္း..လိုက္မယ္....”
ဒါဇင္ ေနဗလနဲ႕ ဟိုတယ္အခန္းကိုတက္လိုက္လာပါတယ္။ ဟိုတယ္အခန္းထဲ ေရာက္တာနဲ႕ ဘာမွ
မတိုင္ပင္ထားဘဲ တေယာက္နဲ႕တေယာက္ဖက္တြယ္ၿပီး အငမ္းမရ အနမ္းေတြ နမ္းလိုက္ၾကတာ
အၾကာၾကီးဘဲ ။ ကိုယ္ေပၚက အ၀တ္ေတြကိုလည္း ခြ်တ္ပစ္မိၾကတယ္။ ကမၻာဦးအစက ဧဒင္ဥယာဥ္ထဲက
အာဒံနဲ႕ ဧ၀ အေစာဆံုး လူသားေမာင္ႏွံလိုကိုယ္လံုးတီးေတြ ၿဖစ္ကုန္ၾကေတာ႕ ကုတင္ေပၚ
ကိုတက္လိုက္ၾကရင္း ေစာေစာက မၿပီးၿပတ္ေသးတဲ႕ အနမ္းေတြကို ၿပန္ဆက္ၾကတယ္။ ဒီတခါမွာေတာ႕
ဒါဇင္ရဲ႕ တင္းမာေကာ႕ေထာင္ေနၾကတဲ႕ ႏို႕လွလွႏွစ္လံုးကို ေနဗလ ေကာင္းေကာင္းၾကီး
ကိုင္တြယ္ေခ်နယ္ေနတယ္။ ဒါဇင္ကလည္း ေနဗလေပါင္ၾကားက ညိဳေမာင္းတုတ္ခိုင္တဲ႕
လိင္တန္ေခ်ာင္းၾကီးကို ပြတ္သပ္ေနရာကေန အားမလိုအားမရ ဆုပ္ကိုင္ဖ်စ္ညွစ္ေနတယ္။
“ ကိုေန..ခ်စ္လားဟင္....”
“ အရမ္းခ်စ္တယ္..ဒါဇင္ရယ္....ကိုယ္႕ကိုေရာ ခ်စ္လား....”
“ သိပ္ခ်စ္တယ္..ကိုေန႕ကိုမခြဲခ်င္ေတာ႕ဘူး...”
ႏို႕သီးေခါင္းမာမာေလးေတြကိုတဖက္ၿပီး တဖက္စို႕ေပးေနရင္း ဒါဇင္႕ေပါင္ႏွစ္ဖက္ၾကားက မို႕ေဖါင္းေဖါင္း
အဂၤါစပ္ကိုသူစမ္းလိုက္တယ္။ ကိုင္လိုက္တယ္။ အေမႊး ခပ္ပါးပါးရွိေနတဲ႕ ဒါဇင္႕အဂၤါစပ္က
အရည္ေတြ စိုေပရႊဲေနတာကို စမ္းမိတယ္။ ႏွဳတ္ခမ္းသား အကြဳဲေၾကာင္းတေလွ်ာက္
သူ႕လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႕ လိုင္းဆြဲ ပြတ္သပ္ကိုင္တြယ္လိုက္ေတာ႕ ဒါဇင္ခါးေလးေကာ႕ၿပီး
မ်က္ေတာင္ေကာ႕ၾကီးေတြ ေမွးစင္း က်လာတယ္။ သဲ႕သဲ႕တိုးတိုးေလး ညည္းၿငဴတယ္။ ေနဗလ
လိင္တန္ကိုဆုပ္ကိုင္ထားတဲ႕ ဒါဇင္႕လက္တဖက္ကလည္း တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ဆုပ္ညွစ္လိုက္ပြတ္
သပ္လိုက္နဲ႕ ။ ေနဗလက ေစာက္စိေလးကိုကိုင္ပြတ္လိုက္ရင္း..“ ဒီေနရာေလးကိုကိုယ္နမ္းခ်င္တယ္”
လို႕ ေၿပာလိုက္တယ္။ ဒါဇင္က “အနမ္းေလ..ကိုေန..နမ္းပါ..ကိုေန႕သေဘာ..” လို႕ ၿပန္ေၿပာ
ရင္း ကုတင္ေပၚမွာ လွဲအိပ္ေပးလိုက္တယ္။ ဒါဇင္႕ေပါင္ၿဖဴၿဖဴ ႏွစ္ေခ်ာင္းၾကားက အဂၤါစပ္ၾကီးက
မို႕ေဖါင္းၿပီး ထင္းေနတယ္။
ေနဗလက ေပါင္တန္ေတြကို ေဘးကိုတြန္းလိုက္ၿပီး သူ႕မ်က္ႏွာကို ေပါင္ၾကားက
အကြဲေၾကာင္းနီညိဳညိဳၾကီးဆီကိုအပ္လိုက္ၿပီး အၿမတ္တႏိုးနဲ႕ နမ္းရွံုဳ႕ပါေတာ႕တယ္။ ဒါဇင္ရဲ႕ ႏုတ္ဖ်ားက
“ အိုး...”လို႕အသံေလး ထြက္လာၿပီး ေပါင္တန္ေတြကို ေစ႕လိုက္ဖို႕ ၾကိဳးစားလိုက္ေပမယ္႕ ေနဗလက
လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕ ၿဖဲထားတာေၾကာင္႕ ေစ႕လို႕ မရဘူး ။ “ ကိုေနရယ္...မရြံဘူးလားကြာ...အဲလိုၾကီး
လုပ္ရလို႕
လား...” လို႕ ဒါဇင္ ေၿပာလိုက္တာကို ေနဗလက ဘာမွ ၿပန္မေၿဖဘဲ နမ္းရွံဳ႕ေနရာကေန သူ႕လ်ာၾကီးကို
ထုတ္ၿပီး အ၈ၤါစပ္အကြဲေၾကာင္းကိုစၿပီး ယက္ပါေတာ႕တယ္။
“ အို..အို....အို...အာ....အာ......ကို..ကို..ကိုေန....အို....အ.....အ.....အား....အား......”
တၿပတ္ၿပတ္နဲ႕ စံုခ်ီဆန္ခ်ီယက္ေနၿပီ ....။ တခ်က္တခ်က္ ေတာ္ေတာ္ထိမိသြားလို႕လား မသိဘူး..။
ဒါဇင္က သူမကိုယ္ေလးကိုအေနာက္ဖက္ကိုဆုတ္ၿပီး လ်ာၾကီးရဲ႕ အႏၱရာယ္ကေန ေရွာင္ရွားထြက္
ေၿပးဖို႕ ၾကိဳးစားလိုက္တယ္။ ေနဗလက ဒါဇင္႕ ဖင္တံုးေတြကိုသူ႕လက္ေတြနဲ႕
ဆြဲဆုပ္ကိုင္ထားတာေၾကာင္႕ ဆုတ္ေၿပးလို႕ မရဘူး ။ ေနဗလရဲ႕ လ်ာထိပ္က အဂၤါစပ္အတြင္းထဲကို၀င္ဖို႕
ၾကိဳးစားေနတယ္။ ဒါဇင္မွာ အေတြ႕ထူးလြန္းတာေၾကာင္႕ ခါးေလးေကာ႕ၿပီး တထြန္႕ထြန္႕လူးေနရတယ္။
တၿပတ္ၿပတ္အသံေတြ ထြက္ေနတယ္။
ဒါဇင္႕ အဂၤါစပ္အတြင္းသားႏုႏုေလးေတြက ရဲေနတယ္။ ဒါဇင္က မ်က္လံုးေလး ေမွးစင္းဖြင္႕ၿပီး “ ကို
ေန...ဘာလို႕ ၿဖဲေနၿပန္တာလဲ..” လို႕ အသံတိုးတိုးေလးနဲ႕ ညည္းလိုက္တယ္။ ေနဗလက ဒါဇင္ရဲ႕ အဂၤါ
စပ္ႏွဳတ္ခမ္းသားေလးေတြကိုဆြဲၿဖဲဟၿပီး သူ႕လ်ာထိပ္ကိုထိုးသြင္းကလိေနလို႕ ။
“အို..ဟာ......အို.....ကို...ကို...ကို...ကိုေနရယ္...အာ........အမေလး.....အပါး....ဟားဟား.....အိ...အိ....”
တကုိယ္လံုး တုန္ခါေနရၿပီး အသံမ်ိဳးစံု ၿမည္တမ္းေနရတဲ႕ ဒါဇင္လည္း ကာမလမ္းဆံုးကိုတက္လွမ္းသြား
ရတယ္။
အမေလး.....ဟင္း......ေကာင္း..ေကာင္းလိုက္တာရွင္......။
ေနဗလလည္း တုန္တက္ၿပီး တဟင္းဟင္းနဲ႕ ကာမအရွိန္အၿမင္႕ဆံုးကိုတက္လွမ္းသြားတဲ႕ ဒါဇင္႕ကို
ၾကည္႕ၿပီး သူၾကိဳးစား မွဳတ္ေပးလိုက္လို႕ ဒါဇင္ၿပီးသြားတဲ႕အတြက္ ေက်နပ္ပီတိၿဖစ္ေနတယ္။ သို႕
ေပမယ္႕ သူ႕တာ၀န္က မၿပီးေသးဘူးေလ ။
မတ္မတ္ေထာင္ေနတဲ႕ သူ႕ဒံုးပ်ံၾကီးကို ဒါဇင္႕ အဂၤါစပ္အထဲကိုထိုးသြင္းၿပီး အရသာထူးေတြ ေပးစြမ္းဖို႕
လုပ္ရအံုးမယ္မဟုတ္လား ။
ဒါဇင္လည္း မ်က္လံုးေလး ဖ်တ္ကနဲ ပြင္႕လာတယ္။ မာမာေတာင္႕ေတာင္႕ အတန္ၾကီး သူမ အဂၤါစပ္
ရဲ႕ အေပါက္၀ကိုလာထိေထာက္လိုက္လို႕ ။
“ အို.႕...ကိုေန....အီး.....အၾကီးၾကီးဘဲ....”
“ ဒါဇင္..ဒါ ဘာၾကီးလဲ သိလား...”
ဒါဇင္က ၿပံဳးစိစိနဲ႕ “ သိဘူး...” လို႕ ေၿပာရင္း အတန္ေခ်ာင္းၾကီးကိုစိုက္ၾကည္႕ေနတယ္။ အတန္ၾကီးက
ကိုယ္လံုးမွာ အေၾကာေတြ အၿပိဳင္းၿပိဳင္းထေထာင္ေနတယ္။ ထိပ္ဖူးၾကီးက မွိဳပြင္႕ၾကီးလိုဘဲ ကားကား
ၾကီး ။ ဒါၾကီးနဲ႕ အဖုတ္ထဲကိုအထိုးခံရေတာ႕မွာကို ဒါဇင္သိလိုက္လို႕ အဖုတ္ထဲမွာ တအား ယားသြား
တယ္။ အၿပာဇာတ္ကားေတြဘဲ ၾကည္႕ၿပီး ပြတ္ပြတ္အာသာေၿဖေနခဲ႕ရတဲ႕ ဒါဇင္လည္း အခုေတာ႕
လက္ေတြ႕က်က် ေယာက်္ားတေယာက္က သူ႕လိင္တန္ၾကီးနဲ႕ ဒါဇင္႕ကို စပ္ယွက္ေတာ႕မယ္ေလ ..။
အတန္ေခ်ာင္းထိပ္ပိုင္းက အေပါက္ေလးကေန အရည္ၾကည္ပ်စ္ပ်စ္ေလးေတြ ယိုစီးက်ေနတာကိုလည္း
ဒါဇင္ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။
“ ကိုေနရယ္...ကိုေန႕ဟာၾကီးက တကယ္႕ အယ္စတံုၾကီး....ဒါဇင္႕ဟာေလး...ကြဲၿပဲမ်ား သြားမလားဟင္..”
“ ဒါဇင္ရယ္....လီးနဲ႕ ေစာက္ပတ္ဆိုတာ မတန္ဘူး..သြင္းလို႕ မရဘူး ဆိုတာ ဘယ္ေတာ႕မွမရွိဘူး ..
ဘာမွမပူပါနဲ႕..” လို႕ ေနဗလက ေၿပာလိုက္ရင္း ဒါဇင္႕ေပါင္တန္သြယ္သြယ္ေလးေတြကို ၿဖဲကားကာ သူ႕
လိင္တန္ေခ်ာင္းၾကီးကို ေတ႕ထားရာကေန ဖိသြင္းခ်လိုက္ပါတယ္။
“ အိုး....ေၿဖးေၿဖးေလ..ကိုေန.....အားကြ်တ္ကြ်တ္.....”
တုတ္တုတ္ရွည္ရွည္အတန္ေခ်ာင္းၾကီး တိုး၀င္လာလို႕ ဒါဇင္လန္႕ၿပီး ေအာ္လိုက္တာပါ ။ ေနဗလက
ေစာေစာက သူဘာဂ်ာကိုင္ထားလို႕ အရည္ေတြထြက္တံေတြးေတြ ရႊဲရႊဲစိုေနတာေၾကာင္႕ သြင္းလို႕ရမယ္
ထင္ၿပီး ဖိသြင္းထည္႕လိုက္တာပါ ။
ေနဗလ ထင္သလိုဘဲ လိင္တန္ထိပ္ဖူးၾကီးက ဒါဇင္႕ အဂၤါစပ္ထဲကို ၿမဳပ္၀င္သြားပါတယ္။
“ အိုး.....ဟင္း...၀င္..၀င္သြားၿပီလား ...”
“ အင္း ၀င္သြားၿပီ...ဒါဇင္..အိုေကတယ္မဟုတ္လားဟင္...”
“ အင္း..အင္း..”
ေနာက္ၿပန္ဆုတ္ၿပန္ဖိသြင္း....ေနာက္ၿပန္ဆုတ္... ဖိဖိသြင္းလုပ္ေပးေနေတာ႕ ဒါဇင္လည္း သူ႕လက္ေမာင္း
ၾကီးေတြကိုတင္းတင္း ဆုပ္ကိုင္ရင္း ေပါင္ေတြကိုအစြမ္းကုန္ၿဖဲကားေပးရင္း သူလုပ္သမွ် ခံေနတယ္။
လိင္တန္ၾကီးက နဲနဲခ်င္း တိုး၀င္လိုက္နဲနဲခ်င္း ၿပန္ဆုတ္သြားလိုက္..ၾကိမ္ဖန္မ်ားစြာ..၀င္လိုက္
ထြက္လိုက္နဲ႕
လွဳပ္ရွားေနတယ္။
“ ေကာင္းလားဟင္ဒါဇင္....”
“ အင္း..အင္း....”
“ ၾကိဳက္လား...”
ဒါဇင္က မ်က္ေစာင္းေလးထိုးလိုက္ၿပီး...“ မၾကိဳက္ရင္ခံေနပါ႕မလားလို႕...” လို႕ ၿပန္ေၿပာတယ္။
ဒါဇင္႕ႏို႕တလံုးကိုကုန္းစို႕လိုက္ရင္း သူ႕အတန္ကိုတဆံုးအထိထိုးသြင္းထည္႕လိုက္တယ္။ “ အင္း..”
ဆိုတဲ႕ ညည္းသံတခ်က္ထြက္လာတယ္။
မႏၱေလးကိုသူေရာက္ေရာက္လာခ်င္း ေလယာဥ္ကြင္းမွာ လာၾကိဳတဲ႕ အခ်ိန္ကေန
သိပ္မၾကာလိုက္ဘဲ အေခ်ာေလး ဒါဇင္႕ကိုသူစိတ္ၾကိဳက္စပ္ယွက္ေနရတာကိုအံ႕ၾသေနရင္း
ဖိဖိေဆာင္႕သြင္းေနတယ္။ ဒါဇင္႕ အဂၤါစပ္က စီးစီးပိုင္ပိုင္နဲ႕ တင္းၾကပ္ေနတယ္။
ဒါဇင္႕ ႏုတ္ဖ်ားက ညည္းသံေတြ မပီမသ ထြက္ေနတယ္။ တခ်က္ခ်င္း မွန္မွန္ထိုးေဆာင္႕ရင္း
အရွိန္ရလာတယ္။ ၿမန္လာတယ္။ အရမ္းၿမန္လာတယ္။ ေခါင္းေလးကိုဘယ္ညာ ရမ္းခါရင္း ဒါဇင္လည္း
လူးလြန္း လွဳပ္ရွားလာတယ္။
ေဆာင္႕ခ်က္ေတြ ပိုပိုစိပ္လာ ၿမန္လာတယ္။ ဒါဇင္႕ ေအာ္သံေတြ ပိုက်ယ္လာတယ္။ အသားခ်င္း
ရိုက္ခတ္သံေတြ တဖတ္ဖတ္ဆူညံလာတယ္။
“ အား......အားးးး...အားးး...ကုိ...ကိုေန....အား....အား......”
“ ေကာင္းလား..ေကာင္းလား...”
“ ေကာင္းတယ္..ေကာင္းတယ္...အို...အားအားအား......”
ဒါဇင္ ေအာက္ကေန ေကာ႕ေပးလာတယ္။ သူကဖိေဆာင္႕ ဒါဇင္က အေကာ႕ ဆီးစပ္ခ်င္း ဖတ္ကနဲ
ဖတ္ကနဲ ထိရိုက္မိတယ္။ အရွိန္ၿပင္းလာ ၿမန္လာတဲ႕ ေဆာင္႕ခ်က္ေတြ ေဆာင္႕ထည္႕ေနတဲ႕ ေနဗလ
ရဲ႕ ကိုယ္မွာ ေခြ်းေတြ စိုစိုရႊဲလာတယ္။ အင္အင္အင္နဲ႕ ဒါဇင္အရွိန္တက္အရမ္းေတြ
ေကာင္းေနမွန္းသိလို႕ သူအပီေဆာင္႕ထည္႕ေပးလိုက္တယ္။ ဒါဇင္တဆတ္ဆတ္တုန္ခါၿပီး
ၿပီးၿခင္းကို ေရာက္သြားတယ္။ ေနဗလ လည္း ဒါဇင္နဲ႕ မေႏွးမေရွာင္း ၿပီးသြားတယ္။
ဒါဇင္႕ အဂၤါစပ္ထဲ တဆံုး ထိုးထည္႕ထားလိုက္မိတယ္။
***********************
ေနဗလ ေရခ်ိဳးေနတယ္။
ပူေႏြးတဲ႕ ေရေတြ ေရပန္းတိုင္ကေန တဖြားဖြား က်ေနတဲ႕ေအာက္မွာ ဆပ္ၿပာေမႊးနဲ႕ တကိုယ္လံုး
ပြတ္သပ္ရင္း ေရခ်ိဳးေနတယ္။ ေစာေစာေလးကဘဲ ဒါဇင္သူ႕အိမ္ကိုအ၀တ္အစားလဲဖို႕ ခဏ ၿပန္သြား
တယ္။ မၾကာခင္ ေနဗလကိုသူမ ၿပန္လာေခၚမယ္။ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ၿမၿမေသြးကိုသြားေခၚၿပီး
ၿပင္ဦးလြင္ကိုတက္ၾကမလို႕ ။
တညလံုး ဒါဇင္နဲ႕ အခ်စ္စခန္းဖြင္႕ၾကတာ ဘယ္ႏွစ္ၾကိမ္မွန္းေတာင္မေရတြက္ထားမိခဲ႕ဘူး ။
မနက္အေစာၾကီး လင္းဆြဲ ဆြဲလိုက္ေသးတယ္။ ဒါဇင္က သူ႕ကို ပုေလြကိုင္ေပးတယ္။
ကြ်မ္းက်င္သူအဆင္႕မေရာက္ေသးတာေၾကာင္႕ ဒါဇင္႕သြားနဲ႕ သူ႕တန္ဆာထိပ္ပိုင္း တခါတခါ
ၿခစ္မိထိမိခဲ႕လို႕ စပ္ၿဖင္းၿဖင္း ၿဖစ္ေနတယ္။ မ်က္ႏွာသုတ္ပု၀ါၾကီးနဲ႕ ေရသုတ္ရင္း ေရခ်ိဳးခန္းထဲက
ထြက္လိုက္တဲ႕အခ်ိန္တံခါးေခါက္သံ ၾကားလိုက္ရတယ္။ ဒါဇင္ၿပန္လာၿပီ။ ဟိုတယ္အခန္းေသာ႕
ပါသြားရဲ႕သားနဲ႕ ဘာလို႕ တံခါးေခါက္ေနပါလိမ္႕ ။ ဒါဇင္သူ႕ကို စခ်င္ေနာက္ခ်င္လို႕ဘဲလား ။
ေခါင္းက ဆံပင္ေတြကို ေရသုတ္ရင္း ကိုယ္လံုးတီးနဲ႕ဘဲ တံခါးကိုဖြင္႕ေပးလိုက္တယ္။ ဒါဇင္႕ကို စခ်င္လို႕
။
“ အို ...”
တံခါး၀မွာ ရပ္ၿပီး သူ႕ကိုအထိတ္တလန္႕နဲ႕ မ်က္လံုးေလး ၿပူးၿပီး ၾကည္႕ေနတာက ၿမၿမေသြး ...။
“ ဟာ ....”
သူ႕တြဲေလာင္းက်ေနတဲ႕ တန္ဆာေခ်ာင္းၾကီးကိုစူးစိုက္ၿပီး ၾကည္႕ေနတဲ႕ ၿမၿမေသြးကို “ ေဆာရီး ” လို႕
ေၿပာလိုက္ရင္း မ်က္ႏွာသုတ္ပု)ါၾကီးကိုခါးမွာ ပတ္လိုက္တယ္။
“ က်မလည္း ရွင္တို႕ ေရာက္မလာတာနဲ႕ ထထြက္လာခဲ႕တာ....”
“ ၿမၿမေသြး..ထိုင္ပါအံုး...အဟဲ..က်ေနာ္အ၀တ္သြား ၀တ္လိုက္အံုးမယ္....”
“ မထိုင္ေတာ႕ပါဘူးရွင္...ေၾကာက္ပါတယ္..တုတ္ၿပ..ဓါးၿပနဲ႕ ခိခိ...”
ၿမၿမေသြးက အခန္းအေပါက္၀နားမွာဘဲ ေက်ာခိုင္းၿပီး ရပ္ေစာင္႕ေနပါတယ္။ ေနဗလ အ၀တ္အစား
အၿပည္႕အစံု၀တ္ၿပီးတဲ႕ အခ်ိန္မွာ ဒါဇင္ၿပန္ေရာက္လာတယ္။ ၿမၿမေသြးကိုအခန္းေပါက္၀မွာ ေတြ႕
လိုက္ရလို႕ ဒါဇင္အံ႕ၾသသြားတယ္။
“ ဒါဇင္တို႕ကိုမေစာင္႕ႏိုင္ေတာ႕လို႕ လာလိုက္တာလား..”
ၿမၿမေသြးက ရယ္ေမာၿပီး ေခါင္းညွိမ္႕ၿပတယ္။
“ ကဲ သြားစို႕...ဘာစားၾကမလဲ..ဒါဇင္ ေကြ်းမယ္.....”
“ မႏၱေလးက ပဲပလာတာ စားခ်င္တယ္...” လို႕ၿမၿမေသြးက ေၿပာလိုက္တယ္။ ေနဗလက
“ ဟုတ္တယ္..ပဲပလာတာ နဲ႕ လဖက္ရည္ဆိုအိုေကမယ္..”လို႕ ေၿပာလိုက္တယ္။
ဒါဇင္က သူတို႕ကိုကြ်ဲဆည္ကန္ရပ္က နံမည္ၾကီး လဖက္ရည္ဆိုင္တဆိုင္ကို ေခၚသြားတယ္။
ဒီလဖက္ရည္ဆိုင္က အရမ္းကို ေရာင္းေကာင္းလြန္းလို႕ ထိုင္စရာေနရာေတာင္ရဖို႕ ေတာ္ေတာ္ ေစာင္႕ၾက
ရတယ္။
ဆိုင္ရွင္က ဒါဇင္႕ကိုသိတယ္။ ဒါဇင္က သူ႕ဆိုင္ထဲမွာ မူးယစ္ေဆးၿပား ေရာင္းတဲ႕
ေဆးကုန္သည္ေလးေတြကို ဖမ္းဖူးတာမို႕ ။ဒါဇင္႕ကိုစပါယ္ရွယ္မုန္႕ေတြ မမွာဘဲ လာခ်ေကြ်းၿပီး
စားေသာက္တာေတြ အတြက္လည္း ပိုက္ဆံမယူဘူး ။
ၿပင္ဦးလြင္ကိုသြားတဲ႕ လမ္းခရီးမွာ ဟာသေတြ တလမ္းလံုး ေၿပာလာတာက ေနဗလ ။ သူေၿပာတာေတြကို
ဒါဇင္နဲ႕ ၿမၿမေသြးတို႕က တဟားဟား သေဘာက်ၾကတယ္။ ၿပင္ဦးလြင္က ရုကၡေဗဒဥယဥ္
ထဲမွာ ဓါတ္ပံုရိုက္ၾကေတာ႕ ဒါဇင္က ေနဗလကို ဖက္လိုက္တာကို ၿမၿမေသြးက ဖ်တ္ကနဲ
ၾကည္႕လိုက္တယ္။ ဒါဇင္႕အေနနဲ႕က ခ်စ္သူေတြ ၿဖစ္သြားၾကၿပီးတဲ႕အၿပင္တညလံုးလည္း လူခ်င္း ကာမ
အၾကိမ္ၾကိမ္စပ္ယွက္ၿပီးခဲ႕ၾကတာမို႕ တအား ရင္းႏွီးေနၿပီေလ ။ ၿမၿမေသြးက သူတို႕ ခ်စ္သူၿဖစ္ၾကတာကို
မသိေသးတဲ႕သူဆိုေတာ႕ ဒါဇင္ရဲတင္းလွခ်ည္လားလို႕ ထင္လိုက္ၿပီး ၾကည္႕တာ ။
ေရွးႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ တံုးကလိုဘဲ အေပ်ာ္စီး ၿမင္းရထားလံုးေလးေတြ တိုးရစ္စ္ေတြ အတြက္ၿပင္ဦးလြင္မွာ
ရွိေနၾကတံုးဘဲ ။
နာရီစင္ၾကီးနားမွာ ေတြ႕တဲ႕ နန္းၾကီးမုန္႕တီဆိုင္ေလးမွာ အတူတူထိုင္စားၾကတယ္။
ေနဗလ စိတ္ထဲမွာ နီသိ၀တီကို ဖုန္းဆက္ၾကည္႕ခ်င္တဲ႕ စိတ္ ေပါက္လာတယ္။ ေဒါက္တာခ်စ္ပန္းရဲ႕
တီထြင္ခ်က္ေတြထဲမွာ ဖုန္းထူးႏိုင္တာေလာက္ကေတာ႕ အေသးအဖြဲဘဲ ၿဖစ္လိမ္႕မယ္လို႕ သူယံု
ၾကည္တယ္ေလ ။
ၿမၿမေသြးနဲ႕ ဒါဇင္တို႕ အရီးနန္း မုန္႕ဆိုင္ထဲမွာ ၿပင္ဦးလြင္ထြက္ပစၥည္းေလးေတြ
လိုက္၀ယ္ေနၾကတဲ႕အခ်ိန္သူက ဆိုင္အၿပင္ပလက္ေဖါင္းေပၚ ထြက္ရပ္ၿပီး ရန္ကုန္က သူ႕တိုက္ခန္း
ဖုန္းကို ေခၚလိုက္တယ္။
“ ဟယ္လို ....”
အိုး..ဖုန္းထူးတယ္။ နီသိ၀တီဖုန္းထူးတာ ။ နီသိ၀တီရဲ႕ အသံက စက္ရုပ္အသံလို႕ လံုး၀ မသိသာဘူး
။ ခ်ိဳသာတဲ႕ အသံေလးက တကယ္႕ လူသား မိန္းကေလး တေယာက္ရဲ႕ အသံ။
“ နီသိလား ...”
“ ကိုကိုလားဟင္.... ကိုကို...ကိုကိုဘယ္ေရာက္ေနတာလဲဟင္....”
“ ကိုကို ၿပင္ဦးလြင္မွာ.....မၾကာခင္ၿပန္လာမယ္....”
“ ဟုတ္ၿပီကိုကို..နီသိ ေစာင္႕ေနမယ္ေနာ္.....”
“ ေကာင္းၿပီ..ဆီးယူး နီသိ.....ဘိုင္း...”
ဒါဇင္က ဆိုင္ထဲက ထြက္လာၿပီး “ ကိုေန..ဘယ္သူနဲ႕ ေၿပာေနတာလဲ..” လို႕ ေမးလိုက္တယ္။ ေနဗလ
ဘာမွ ၿပန္မေၿဖဘဲ တၿခား စကားေၿပာင္းေၿပာလိုက္တယ္။
ၿမၿမေသြးက ေနဗလနဲ႕ အတူတူၿပန္ၾကဖို႕ ေၿပာေတာ႕ ဒါဇင္သိပ္မ်က္ႏွာ မၾကည္ဘူး ။ ၿမၿမေသြး
ကြယ္ရာမွာ ေနဗလကို ၿမၿမေသြးနဲ႕ သြားရင္ၿမၿမေသြးနဲ႕ ညိၾကမွာလား လို႕ ေမးတယ္။ ေနဗလ က
“ ဒါဇင္႕ကိုဘဲ ခ်စ္တယ္..ဒါဇင္ကလြဲၿပီး ဘယ္သူ႕ကိုမွမခ်စ္ဘူး..ညိလည္း မညိဘူး...” လို႕
ေၿပာလိုက္တယ္။
ဒါဇင္က “ သူမ်ား ကိုအသဲေတာ႕ မခြဲနဲ႕ေနာ္ကိုေန....” လို႕ တိုးတိုးေလး ကပ္ေၿပာၿပီး ေစ်း၀ယ္ေနတဲ႕
ၿမၿမေသြးဖက္ကို ေလ််ာက္သြားလိုက္တယ္။
“ ကိုေန ..မေန႕က ၿမေသြးတို႕ ေတာ္ေတာ္ ေပ်ာ္တယ္ေနာ္...”
ၿမၿမေသြးက ဟိုင္းေ၀းလမ္းေပၚမွာ ကားေမာင္းရင္း ေနဗလကို ေၿပာလိုက္တယ္။
“ ဟုတ္တယ္..ၿမၿမေသြး ..တကယ္႕ကို ေပ်ာ္ခဲ႕ၾကတာ....က်ေနာ္တို႕ သံုးေယာက္စလံုးက အလုပ္ေတြနဲ႕
ပိေနၾကတဲ႕ လူေတြေလ...အခုလို နားရက္ကေလး ရတဲ႕ အခါ ေလွ်ာက္လည္လိုက္ရတာ ေတာ္
ေတာ္ ေကာင္းတယ္....” လို႕ ေနဗလက ၿပန္ေၿပာလိုက္တယ္။ သူ႕မ်က္လံုးထဲမွာေတာ႕ ဒါဇင္႕ကို
ၿမင္ေယာင္ေနတယ္။ ဒါဇင္က သူနဲ႕ ၿမၿမေသြး ႏွစ္ေယာက္ထဲ ကားနဲ႕ ရန္ကုန္ကို ၿပန္ေမာင္းသြားမွာ
ကို စိတ္ေတြ ပူေနတယ္။ ၿမၿမေသြးကလည္း သူ႕အေပၚ ည႔ႊတ္ခ်င္ခ်င္ၿဖစ္ေနတာ လို႕ ဒါဇင္က ေၿပာတယ္
။ “ မိန္းမခ်င္း သိတာေပါ႕ ..မၿမေသြးကလည္း ကိုေန႕ကို ခိုက္ေနတာ..” လို႕ မဲ႕ၿပီး ေၿပာလိုက္
တဲ႕ ဒါဇင္ရဲ႕ ခ်စ္စရာ မ်က္ႏွာေလးကို ၿမင္ေယာင္မိၿပီး ၿပံဳၚလိုက္မိတယ္။
ၿမၿမေသြးက သူၿပံဳးလိုက္တာကို ၿမင္သြားၿပီး..“ ကိုေန..ဘာေတြမ်ား သေဘာက်ေနတာလဲဟင္..” လို႕
ေမးလိုက္ေတာ႕..“ ေအာ္...စက္လူရုပ္ဓါးၿပမွဳက သိပ္ခက္ခက္ခဲခဲ
မၾကာလိုက္ဘဲ ေပၚသြားတာကိုသေဘာက်မိလို႕ပါ ၿမၿမေသြး...” လို႕ သူၿပန္ေၿပာလိုက္ပါတယ္။
ၿမၿမေသြးက “ အင္း..တခါတေလလည္း တခ်ိ ဳ႕ အမွဳေတြက ၿမန္ၿမန္ ေပၚသြား
ၿပတ္သြားတတ္တယ္ေနာ္..တခ်ိ ဳ႕ အမွဳေတြက်ေတာ႕ တကယ္႕ကိုလိုက္ရခက္ခဲၿပီး မေပၚတာေတြလည္း
ၾကံဳရတယ္...ဒါနဲ႕ ကိုေနက ရန္ကုန္ေရာက္ရင္ၿမေသြးကို ေမ႕သြားမွာလား....ၿမေသြး
ဖုန္းနံပါတ္မွတ္ထားရဲ႕လား..” လို႕ ေၿပာတယ္။ “ ၿမၿမေသြး ဖုန္းနံပါတ္က်ေနာ္႕ ဖုန္းထဲမွာ
ထည္႕ထားပါတယ္..ၿမၿမေသြး ဖုန္းေၿပာခ်ိန္ေကာ ရပါ႕မလား....ၿမၿမေသြးတို႕ ဌာနက အလုပ္မ်ားၾကတယ္
ဆိုတာ က်ေနာ္သိတယ္ေလ...” လို႕ သူက ၿပန္ေၿပာလိုက္တယ္။
“ အင္း....ဟိုးတုန္းက က်မတို႕ တိုင္းၿပည္ၾကီး ဒီမိုကေရစီရခါစက တခ်ိ ဳ႕လူေတြ ေၿပာခဲ႕ၾကတာကို
စာအုပ္ေတြထဲမွာ ဖတ္ဖူးတယ္...လူေတြက ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံဆိုရင္အရာရာ
ၿပည္႕စံုသာယာ၀ေၿပာတဲ႕ နတ္ၿပည္ၾကီးလိုဘာ ရာဇ၀တ္မွဳ ဘယ္လိုလူဆိုးသူခိုးမွမရွိေတာ႕ဘူးရယ္လို႕
ထင္ၿမင္ၾကတာ တဲ႕...လူဆိုတဲ႕ သဘာ၀က မေကာင္းတာကိုလုပ္ခ်င္ၾကတယ္ဆိုတာနဲ႕
ေဖါက္ၿပန္တတ္ၾကတာ..ရူးသြတ္တတ္ၾကတာေတြကိုထည္႕မတြက္ၾကဘူးေလ.....ေလာဘ
ဆိုတာကလည္း ဘယ္စနစ္က်င္႕သံုးက်င္႕သံုး ရွိတတ္ၾကတာဘဲေလ ...
..က်မတို႕ ကိုေနတို႕လို ဥပေဒဘက္ေတာ္သားေတြ ဆိုတာက ဘယ္ေခတ္ဘာစနစ္ဘဲ ၿဖစ္ၿဖစ္
လိုအပ္ေနတာပါဘဲေလ ...က်မလည္း ရန္ကုန္ၿပန္ေရာက္ရင္လုပ္စရာ ေက႕စ္ေလးေတြ
တန္းလန္းနဲ႕ပါ..ဘယ္လိုဘဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ကိုေနနဲ႕ တခါတခါ ေတြ႕ၾကတာေပါ႕..အားရင္ဖုန္းဆက္ေပါ႕..”
လို႕ ၿမၿမေသြးက ေၿပာပါတယ္။
အစိမ္းေရာင္လမ္းဆိုင္းဘုတ္ေတြက ေရွ႕တမိုင္အကြာမွာ နားေနစခန္း ရွိတယ္လို႕ ၿပသေနတယ္။
“ ကိုေန..ၿမေသြးတို႕ တခုခု ၀င္စားၾကမလားဟင္....”
“ စားေလ..ၿမၿမေသြး.. Rest Room လည္း ၀င္ႏိုင္တာေပါ႕...”
နားေနစခန္းထဲကိုသူတို႕ ၀င္လိုက္ၾကတဲ႕ အခ်ိန္ ေနဗလရဲ႕ ဖုန္း တတိတိနဲ႕ ၿမည္လာတယ္။
ၾကည္႕လိုက္ေတာ႕ ဒါဇင္ ေခၚတာ ..။
“ ၿမၿမေသြး..က်ေနာ္ Rest Room ၀င္လိုက္အံုးမယ္..ၿမၿမေသြး..စားစရာ သြားၾကည္႕ေနႏွင္႕...” လို႕ၿမၿမေသြးကို ေၿပာလိုက္ရင္း ေနဗလ ေယာက်္ားအိမ္သာထဲကို၀င္လိုက္ၿပီး ဖုန္းကိုထူးလိုက္တယ္။
“ ကိုေန....ဒါဇင္ပါ ဘယ္ေရာက္ေနလဲ...”
“ နားေနစခန္း....”
“ ေအာ္..ႏွစ္ေယာက္သား ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကတယ္ဆို ..”
ဒါဇင္႕အသံက အလိုမက်တဲ႕ အသံ။ ေသနတ္ခါးခ်ိတ္ၿပီး လူဆိုးေတြကိုလိုက္ဖမ္းဆီးေနတဲ႕
ရဲအရာရွိမေလး ၿဖစ္ေပမယ္႕ ခ်စ္သူနဲ႕ ပတ္သက္လာေတာ႕ သ၀န္တိုေနတယ္။
“အဲလိုမဟုတ္ပါဘူး..ဒါဇင္ရယ္....ဟင္းဟင္း...”
“ မရယ္ပါနဲ႕ ကိုေန..ဒါဇင္႕ရင္ထဲ ပူေနတယ္သိလား.....ၿမၿမေသြးက ကိုေန႕ကိုသေဘာက်ေနတာ ဒါဇင္
သိတယ္...”
ဒါဇင္တေယာက္အလုပ္ခြင္မွာ မေအာင္႕ႏိုင္ဘဲ သူ႕ကိုဖုန္းလွမ္းဆက္တာပါ ။ သူ႕အထက္က ရဲမွဴးက
လွမ္းေခၚလိုက္လို႕ သူ႕ကို “ ေနာက္မွဆက္မယ္..ကိုေန..” လို႕ ေၿပာၿပီး ဖုန္းခ်သြားတယ္။
ၿမၿမေသြးက ၿမန္မာထမင္းဟင္းေတြ မွာထားတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။
“ ကိုေန...ဘာအသား ၿဖစ္ၿဖစ္စားတယ္မဟုတ္လား....”
“ စားတယ္ၿမၿမေသြး...”
စကားတေၿပာေၿပာနဲ႕ ထမင္းစား ၿမိန္ၾကတယ္။
“ ဘိုက္တအားတင္းသြားတာဘဲ ကိုေနရယ္..ကားဆက္ေမာင္းရင္အိပ္ငိုက္ေတာ႕မွာ ေသခ်ာတယ္...”
“ ၿမၿမေသြး အိပ္ငိုက္ရင္က်ေနာ္ ေမာင္းေပးႏိုင္ပါတယ္...”
“ ရပါတယ္...ကိုေန...စကားေၿပာသြားၾကတာေပါ႕....”
သူေနတဲ႕ ကြန္ဒိုတိုက္ခန္း ေအာက္အထိၿမၿမေသြးက လိုက္ပို႕ပါတယ္။
အင္း..နီသိ၀တီနဲ႕ ၿပန္ေတြ႕ရေတာ႕မယ္။ တလမ္းလံုး ၿမၿမေသြးနဲ႕ ပူးပူးကပ္ကပ္နီးနီးစပ္စပ္
ေနထိုင္ခဲ႕ရလို႕ ရင္ေမာ စိတ္ထခဲ႕ရတာေလးေတြကို နီသိ၀တီနဲ႕ အခ်စ္ပြဲေလးေတြ ႏႊဲလိုက္ရင္း ေၿဖေဖ်ာက္
လိုက္မဟဲ႕လို႕ ေနဗလ ေတြးရင္း ၿပံုးလိုက္မိကာ အေပၚထပ္သူ႕အခန္းကိုဖုန္းလွမ္းေခၚလိုက္ပါတယ္။
ဓါတ္ေလွခါးအနားကို ေရာက္ေတာ႕ ဂ်ပန္ၾကီး ဟင္နရီဆန္နာဒါးတို႕ စံုတြဲနဲ႕ တိုးတယ္။
ၿပံုးၿပႏုတ္ဆက္ရင္း နီသိ၀တီဖုန္းထူးသံကို ၾကားလိုက္ရတယ္။
“ အမိန္႕ရွိပါရွင္...”
“ နီသိ.....ကိုကိုပါ.....”
“ ဟင္..ကိုကို..ကိုကိုဘယ္က ဆက္လဲ..ကိုကို ၿပန္လာၿပီလားဟင္....”
နီသိ၀တီအသံက ထိတ္ထိတ္ၿပာၿပာနဲ႕ ။
ဘာၿဖစ္သလဲ...နီသိဘာၿဖစ္သလဲ ....။ သူ႕စိတ္ေတြ ထိန္းကနဲ ပူသြားတယ္...။
***********************
“ နီသိ..ဘာၿဖစ္လဲ....ဘာၿဖစ္လဲ....”
“ ကိုကိုအၿမန္တက္ခဲ႕...တိုက္ခန္းကိုအၿမန္တက္ခဲ႕...”
ဓါတ္ေလွခါးကို ေႏွးလြန္းတယ္လို႕ သူထင္မိတယ္။ အေရးထဲ တခ်ိ ဳ႕အထပ္ေတြမွာ ရပ္သြားၿပီး လူေတြ
၀င္လာေသးတယ္။ သူေနတဲ႕ အထပ္ကို ေရာက္ေတာ႕ သူ႕တိုက္ခန္းဆီကို ေၿပးတယ္။
“ နီသိ ....နီသိ.....”
သူေၿပး၀င္သြားေတာ႕ နီသိကိုသူဧည္႕ခန္းနံရံမွာ အလွခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ႕ ဂ်ပန္ကင္ဒိုဓါးၾကီး ကိုင္ရက္
ေတြ႕လိုက္၇တယ္။ ဧည္႕ခန္း ၾကမ္းၿပင္က ေကာ္ေဇာၾကီးေပၚမွာေတာ႕ ဒူးေထာက္ရက္ ေခါင္းငံု႕ထား
တဲ႕ လူႏွစ္ေယာက္ကို ေတြ႕ရတယ္။ ဒီလူႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ လက္ေတြ ေၿခေတြ မ်က္ႏွာေတြမွာ
ဓါးဒါဏ္ရာေတြနဲ႕ ။
“ သူတို႕က ဘယ္သူေတြလဲ..ဘာေတြ ၿဖစ္ၾကတာလဲ နီသိ....” လို႕ သူအေလာတၾကီး ေမးမိတယ္။
နီသိက သူတို႕ တိုက္ခန္းထဲကို ၀င္လာၾကတယ္..သူတို႕မွာ ေသနတ္ေတြလည္း ပါတယ္...နီသိ
လည္း သံုးေယာက္နဲ႕ တေယာက္..နီသိမွာလည္း ဓါးဘဲ ရွိလို႕ လက္ဦးမွဳ ရယူၿပီး သူတို႕ကို ဓါးနဲ႕
၀င္ခုတ္ပစ္လိုက္တယ္...တေယာက္ကေတာ႕ မီးဖိုခန္းထဲမွာ ပြဲခ်င္းၿပီးေနၿပီ...ကိုကို...”
မီးဖိုထဲကို ေၿပး၀င္ၾကည္႕လိုက္ေတာ႕ လူတေယာက္ ေသြးအိုင္ထဲမွာ လဲေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။
နီသိက အံဆြဲထဲ ထည္႕ထားတဲ႕ ဒီလူေတြရဲ႕ ေသနတ္ေတြကိုထုတ္ေပးတယ္။
သူနီသိ၀တီကို စက္ရံုကေန ၀ယ္တံုးက သူ႕ရမက္ကို ေၿဖေဖ်ာက္ဖို႕ အေပ်ာ္စပ္ယွက္ဖို႕ သက္သက္ပါဘဲ ။
အခုေတာ႕ နီသိ၀တီဟာ အိမ္ရဲ႕ လံုၿခံဳေရးကိုအၿပတ္အသတ္ကာကြယ္ေပးေနပါလား ။
ဒါဏ္ရာေတြနဲ႕ ဒူးေထာက္ေနရတဲ႕ လူႏွစ္ေယာက္ကိုသူစစ္ေမးလိုက္ေပမယ္႕ ဘူးကြယ္
ၿငင္းပယ္ေနၾကတာေၾကာင္႕ ရဲစခန္းကို ပို႕ဖို႕ သူစီစဥ္ရပါေတာ႕တယ္။
သူတို႕ရဲ႕ ေက်ာပိုးအိတ္ေတြကို ဖြင္႕ၾကည္႕ စစ္ေဆးလိုက္ေတာ႕ အခ်ိန္ကိုက္ဗံုးေတြကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္
။ ဒီလူေတြ သူၿပန္အလာမွာ ဗံုးေပါက္ကြဲေအာင္အခ်ိန္ကိုက္ဗံုး လာေထာင္တာ ၿဖစ္ေနတယ္။
သူတို႕က နီသိ၀တီရွိေနတာကို မသိၾကဘူး ။ ေနဗလက တေယာက္ထဲသမား...လူလြတ္
တေယာက္ထဲဘဲ ေနတယ္လို႕ သူတို႕ သိထားၾကၿပီး ေအးေအးေဆးေဆး တံခါးေသာ႕ေတြကို
ဖ်က္၀င္ၾကၿပီး ဗံုးေထာင္ဖို႕ အလုပ္နီသိ၀တီက ကင္ဒိုဓါးနဲ႕ ရုတ္တရက္တုိက္ခိုက္ၿပီး
အႏိုင္ယူလိုက္တာဘဲ ။
သူနီသိ၀တီကို ခ်ီးက်ဴးလို႕ မဆံုးႏိုင္ေတာ႕ ။ စက္လူရုပ္မေလးက အိမ္ထဲကို ခိုး၀င္လာၿပီး ဗံုးေထာင္မယ္႕
လူဆိုးေတြကိုဓါးနဲ႕ ခုတ္ၿပီး ဖမ္းဆီးေပးလုိက္တယ္ဆိုတဲ႕ သတင္းသာ ၿပည္သူလူထုေတြ သိသြားၾကမယ္
ဆိုရင္စက္ရုပ္ေတြေတာ႕ ေရာင္းေကာင္းအံုးမွာဘဲ လို႕ သူ ေတြးေနတယ္။
သူ ေဒါက္တာခ်စ္ပန္းကိုဖုန္းေခၚလိုက္တယ္။
“ ေနဗလ ပါ ..ေဒါက္တာ..အခ်ိန္မေတာ္က်ေနာ္ဖုန္းေခၚလိုက္လို႕ ေဒါက္တာ႕အဖို႕ အ
ေႏွာက္အယွက္မ်ား ၿဖစ္သြားသလား....”
“ ဟာ..မၿဖစ္ပါဘူးဗ်ာ..က်ဳပ္က တေန႕မွာ ၄နာရီေလာက္ဘဲ အိပ္တာဗ်..အၿမဲတမ္း တခုခုကိုတီထြင္
ဖန္တီး..ၾကံဆေတြးေတာေနတဲ႕ လူပါ.....ေၿပာ..ဘာထူးလဲ..ခင္ဗ်ား ေခၚပံုေထာက္ေတာ႕ တခုခု
ထူးလို႕ဘဲ..နီသိ၀တီေလး ...အိုေကစိုေၿပ ရဲ႕လား...”
“ ထူးၿခားတာမွအရမ္းကိုထူးၿခားတာဘဲ ေဒါက္တာေရ.....ေဒါက္တာရဲ႕ ပညာစြမ္းကိုေတာ႕
အံ႕ၾသမကုန္ႏိုင္ေအာင္ပါ ....နီသိ၀တီဟာ သာမန္စက္လူရုပ္တရုပ္မဟုတ္ဖူးဗ်..လူသားနဲ႕ မၿခား
အသိဥာဏ္ရွိၿပီး အရမ္းကိုထက္ၿမက္တာကိုက်ေနာ္လက္ေတြ႕ ေတြ႕ရွိလိုက္ရတယ္ ေဒါက္တာေရ...“
“ ေဟ....ဟုတ္လား...ကဲ ေၿပာၿပပါအံုး..ဘာေတြ ထူးၿခားလို႕လဲ.....”
ေနဗလ လည္း ၿဖစ္ပ်က္တာေတြကို ေဒါက္တာခ်စ္ပန္းကိုအားလံုး ေၿပာၿပလိုက္ပါတယ္။
ေဒါက္တာခ်စ္ပန္းက ရယ္ေနတယ္။ ၿပီးေတာ႕ “ က်ေနာ္မေၿပာလား..ကိုေနဗလ ...နီသိ၀တီဟာ F2
series ဗ် ...အရင္ F1 series က Robotေတြ တံုးကထက္ပုိ Advance ၿဖစ္လိမ္႕မယ္လို႕..ဒါ
နဲ႕ ကိုေနဗလ အခု ခရီးက ၿပန္ေရာက္ၿပီး နီသိေလးနဲ႕ ေအးေအးေဆးေဆး
အနားယူလိုက္ပါအံုး..အဲ..ေနာက္တခါ ခင္ဗ်ား အလုပ္တခုခုနဲ႕ ခရီးထြက္မယ္..ဆိုရင္က်ဳပ္ဆီကို
ဖုန္းဆက္လိုက္..အခုတရက္ႏွစ္ရက္အတြင္းမွာဘဲ ပိုအဆင္႕ၿမင္႕တဲ႕ နည္းပညာေတြနဲ႕
စက္လူရုပ္ေတြကိုအရင္ထက္အဆင္႕ၿမင္႕သြားေအာင္လုပ္ႏိုင္ၿပီ..ဒီအသစ္ဆန္းသစ္တည္ထြင္မွဳကို
ကိုေနဗလ ေတြ႕ရင္လံုး၀ ယံုၾကည္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူးဗ် ....ဟဲဟဲ..ဒီလိုလုပ္ဗ်ာ... ခင္ဗ်ား နီသိ၀တီကို
က်ဳပ္ဆီကို ၂ရက္ေလာက္ဘဲ ခဏ လာပို႕ထား..ခင္ဗ်ား နီသိေလးဟာ လူသားစစ္စစ္လိုတေထရာထဲ
ေတြးႏိုင္ၾကံဆႏိုင္တဲ႕
စက္လူရုပ္မေလး အၿဖစ္အဆင္႕ၿမွင္႕ Upgrade လုပ္ေပးလိုက္မယ္...ဟဲဟဲ...”
ေနဗလ လည္း ေဒါက္တာခ်စ္ပန္း ေၿပာတာေတြကို စိတ္၀င္စားပါတယ္။ သို႕ေပမယ္႕ နီသိ၀တီကိုသူ
၀ယ္ယူခဲ႕တာ အတြက္ေတာင္အကုန္မေပးေခ်ရေသးဘူး ။ ေနာက္ထပ္ ေငြထပ္အကုန္မခံႏိုင္
ေသးဘူး ။
“ ေဒါက္တာ ..ဘယ္ေလာက္မ်ား ထပ္ ေပးရမွာလဲဟင္...”
“ အာ..ဒါအတြက္ကေတာ႕ စိတ္မပူပါနဲ႕ ကိုေနဗလ..ခင္ဗ်ားကို မတတ္ႏိုင္တဲ႕ ပမာဏ က်ဳပ္တို႕
မေတာင္းပါဘူး.....”
“ ဟုတ္ၿပီေလ ေဒါက္တာ..အဆင္႕မၿမွင္႕လိုက္ခင္ကုန္က်မွာေလးကိုေတာ႕ ေၿပာအံုးေနာ....”
“ ဟားဟား..စိတ္ခ်..စိတ္ခ်..တၿခားလူမွမဟုတ္တာဗ်ာ ...ကိုေနဗလ ဘဲ..ပို မယူပါဘူးေလ.....”
ေနဗလ ေဒါကတာခ်စ္ပန္းနဲ႕ ေၿပာအၿပီး မွာ သူ႕ေဘးနားက ခ်စ္စဖြယ္အၿပံဳးေလးနဲ႕ ေစာင္႕ဆိုင္းေနတဲ႕
နီသိ၀တီေလးကိုသူ႕ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲသြင္းလိုက္ပါတယ္။
“ ကိုကိုရယ္..လြမ္းတယ္...အရမ္း လြမ္းတာ...”
“ ကိုကိုလည္း နီသိကိုအရမ္း လြမ္းတာ...”
တကယ္ဆို ေနဗလသည္ရဲအုပ္မေလး ဒါဇင္ကိုအပီၿဖဳတ္ၿမၿမေသြးနဲ႕ သာယာေနခဲ႕တာ ။
စက္လူရုပ္မေလးလည္း ဗံုးလာေထာင္တဲ႕ လူဆိုးေတြနဲ႕ ဖိုက္တင္ခ်ခဲ႕ရလို႕ ေပေရညစ္ပတ္ေနတယ္။
“ ကိုကိုနဲ႕ နီသိ ေရခ်ိ ဳးၾကမလားဟင္....” လို႕ နီသိက ေမးၿပီး သူ႕အက်ၤ ီၾကယ္သီးေတြကိုတလံုး
ၿပီး တလံုး ၿဖဳတ္ပါတယ္။ ေနဗလကိုယ္ေပၚမွာ အ၀တ္ေတြ ဘာမွမက်န္ေတာ႕တဲ႕ အခ်ိန္မွာ နီသိက
၀တ္ထားတဲ႕ အိမ္ေနရင္း ေဘာင္းဘီပြပြၾကီးကို ခြ်တ္ခ်လိုက္ပါတယ္။
“ အိုး...ဟိုး...”
ခါးေသးေသးေအာက္က စြင္႕ကားတဲ႕ တင္ပါးၾကီးေတြကို ၿမင္လိုက္ရသလို ေပါင္ဂြဆံုက ၾတိဂံပံု
အဖုတ္ေဖါင္းေဖါင္းၾကီး ေပၚလာတဲ႕အခ်ိန္ ေနဗလ တအားကိုသေဘာက်သြားတယ္။ ဒါတင္နဲ႕ ၿပီးၿပီလား
..။ မၿပီးေသးဘူး..အေပၚပိုင္းက ၀တ္ထားတဲ႕ တီရွပ္ပြပြၾကီးကို ခြ်တ္ပစ္လိုက္ၿပန္တယ္။ သူ႕စိတ္ၾကိဳက္
ေအာ္ဒါလုပ္ထားတဲ႕ စေနႏွစ္ခိုင္က လွလြန္းေနတယ္။ ေန၀ိက သူ႕လက္ကိုဆြဲၿပီး ေရခ်ိ ဳးခန္း
ထဲကိုဦးေဆာင္၀င္သြားတယ္။ အခ်ိ ဳးက်လြန္းတဲ႕ ကိုယ္လံုးတီးမေလး နီသိနဲ႕ ၾကြက္သားဖုထစ္ေနတဲ႕
ကိုယ္လံုးနဲ႕ ေနဗလတို႕ ေရအတူတူခ်ိ ဳးၾကတဲ႕အခ်ိန္ ေနဗလရဲ႕ ေပါင္ၾကားက တန္ဆာလိင္ေခ်ာင္းၾကီးက
မတ္မတ္ေထာင္ေနၿပီ။ ဆပ္ၿပာရည္ေတြနဲ႕ ေရၿမဳပ္တံုးၾကီးနဲ႕ ေနဗလ တကိုယ္လံုးကို ပြတ္တိုက္
ေခ်းတြန္းေပးေနတဲ႕ နီသိ၀တီေလးရဲ႕ ရင္သားေတြကို စိတ္ရွိလက္ရွိဆုပ္နယ္
ညွစ္ပြတ္ေနတဲ႕ ေနဗလလည္း စိတ္ေတြ တအား ထၾကြလြန္းေနလို႕ ေရဆက္မခ်ိ ဳးဘဲ နီသိ၀တီေလးကို
ကုတင္ေပၚ တင္ေဆာ္ခ်င္ေနၿပီ။
“ နီသိ..ကိုကိုအရမ္း ထန္ေနၿပီကြာ..ကိုကိုတို႕ လိုးၾကရေအာင္လား..” လို႕ ေၿပာရင္း နီသိရဲ႕ ေပါင္ၾကားက
အဂၤါစပ္ကိုဖမ္း စမ္းလိုက္ပါတယ္။ “ ေရခ််ိ ဳးလို႕မွမၿပီးေသးတာ ကိုကိုရယ္...ၿပီးေတာ႕ လိုး
ၾကတာေပါ႕..နီသိလည္း ကိုကို မရွိလို႕ ေစာက္ပတ္ေတြ တအားယားေနတာ ကိုကိုရဲ႕ ...” လို႕ နီသိက
တခစ္ခစ္ရယ္ရင္း ၿပန္ေၿပာလိုက္ပါတယ္။
***********************
သီလ၀ါၿမိဳ႕သစ္
ရန္ကုန္ၿမစ္နဲ႕ ပင္လယ္၀ ထိေတြ႕တဲ႕ ေနရာ ။
ပင္လယ္ကူးသေဘၤာၾကီးေတြ ဆိုက္ကပ္တဲ႕ ဆိပ္ကမ္းၿမိဳ႕မို႕ စည္ကားလွသည္။
ဆိပ္ကမ္း မ်က္ႏွာစာက ဆိုင္တန္းေတြမွာ သေဘၤာၾကီးေတြက ႏိုင္ငံၿခားသေဘၤာသားေတြ ဆင္းလာၿပီး
စားေသာက္ေနၾကသည္။ ကြန္တိန္နာေသတၱာၾကီးေတြ တင္ေဆာင္လာတဲ႕ ထရပ္ကားရွည္ၾကီးေတြက
အရွိန္ၿပင္းၿပင္းနဲ႕ လမ္းမၾကီးအတိုင္း ေမာင္းႏွင္ေနၾကသည္။ ေတာ္ေတာ္႕ကိုစည္ကားလာတဲ႕
ၿမိဳ႕သစ္ေလး ၿဖစ္ပါသည္။

Burma Girl Bar and Restaurant လို႕ ဆိုင္းဘုတ္ေလး ခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ႕ အရက္နဲ႕ တရုတ္အစားအစာ
မ်ိဳးစံု ေရာင္းတဲ႕ ဆိုင္ေလးထဲကို ႏိုင္ငံၿခားသား သေဘၤာသား တစု၀င္သြားၾကတဲ႕အခါ
ဆိုင္ထဲက ခပ္၀၀ လူတေယာက္က ၿပာၿပာသလဲ ၀မ္းသာအားရနဲ႕ ဆီးၾကိဳတယ္။ သူတတ္သေလာက္
မွတ္သေလာက္အဂၤလိပ္စကားနဲ႕ ဘာလိုခ်င္လဲ ဘာစားမလဲ ဆိုၿပီး စားပြဲ၀ိုင္းတလံုးမွာ ေနရာ
ခ်ထားေပးတယ္။
ႏိုင္ငံၿခားသားေတြက အရက္ဘီယာနဲ႕ ဟင္းလ်ာေတြ မွာလိုက္ၿပီး ဆိုင္းဘုတ္ကို
လက္ညွိဳးထိုးၿပၿပီး..“ ဘားမားဂဲလ္...လိုခ်င္တယ္ ...ေခၚေပးမလား..” လို႕ ေမးလိုက္ေတာ႕ ခပ္၀၀
လူလည္း “ အိုေက
အိုေက....ရမယ္ရမယ္..ခဏေစာင္႕...၀ိတ္၀ိတ္..” လို႕ ေၿပာရင္း ဆိုင္အေနာက္က
ေကာင္ေလးတေယာက္ကို “ စံစံတို႕ မိေပါက္တို႕ကိုသြားေခၚစမ္း..ဒီမွာ ဧည္႕သည္ေတြ
ေရာက္ေနတယ္လို႕ ေၿပာ
လိုက္...” လို႕ ခိုင္းလိုက္ပါတယ္။
ေကာင္ေလးက ဆိုင္ထဲကေန အေၿပးကေလး ထြက္သြားသည္။ ဆိုင္တန္းေတြရဲ႕ အေနာက္ဖက္က
က်ဴးေက်ာ္တဲ ရပ္ကြက္ထဲကို ၀င္သြားသည္။
ႏိုင္ငံၿခားသားအုပ္စုလည္း အရက္ေသာက္တာ အရွိန္ရလာတဲ႕အခ်ိန္ခပ္၀၀ ဆိုင္၇ွင္လုပ္သူက သူတို႕ကို
ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ကိုလာ ၿပသသည္။ “ ဗဲဒီး ၿဗဴးတီးဖူးလ္...ဆာ....” ဆိုၿပီး ေၿခဟန္
လက္ဟန္နဲ႕ သူတို႕ဟာ ပုေလြမွဳတ္ေပးၾကမွာ လို႕ လုပ္ၿပသည္။ ႏိုင္ငံၿခားသားေတြကလည္း
ေကာင္မေလးေတြကို ေပါင္ေပၚ ထိုင္ခိုင္းၿပီး ဟိုစမ္းဒီစမ္း လုပ္ၾကၿပီး “ သေဘာက်ၾကတဲ႕အေၾကာင္း ဆိုင္
ရွင္လူၾကီးကို ေၿပာရင္း ေစ်းစကား ေၿပာၾကရေအာင္လို႕ ထပ္ဆင္႕ ေၿပာလိုက္ၾကသည္။
ေစ်းတည္႕သြားေတာ႕ သူတို႕သေဘၤာေပၚကို ေခၚသြားမည္လို႕ ေၿပာကာ ေငြရွင္းေပးသည္။
ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္က မခို႕တရို႕ အမူအရာေလးေတြနဲ႕ ႏိုင္ငံၿခားသားေတြနဲ႕ တညတာ ေပ်ာ္ပါးဖို႕
လိုက္ဖို႕ အဆင္သင္႕ဘဲ ။
ၾကပ္ေတာက္ေနတဲ႕ ေဘာင္းဘီကိုယ္စီ၀တ္ထားတာေၾကာင္႕သူတို႕ရဲ႕ ဖြံ႕ၿဖိဳးတဲ႕ တင္ပါးၾကီးေတြကိုတမင္
ၿပသေနၾကသလိုဘဲ ။ လည္ဟိုက္အက်ၤ ီမ်ားေၾကာင္႕လည္း သူတို႕ရဲ႕ ရင္စိုင္ထြားထြားေတြ
၇ဲ႕ အေပၚပိုင္းေတြကို ၿမင္ေတြ႕ေနႏိုင္သည္။ ေခၚသြားမယ္႕ ႏိုင္ငံၿခားသား အုပ္စုထဲက အရက္
တအားမူးေနတဲ႕ လူတေယာက္က လူေရွ႕သူေရွ႕မွာဘဲ ေကာင္မေလးတေယာက္ရဲ႕ တင္ပါးၾကီးေတြကို
ဆုပ္နယ္ေနသည္။ ဆိုင္ရွင္လူ၀ၾကီးက..ႏိုင္ငံၿခားသားအုပ္စုထုတ္ေပးတဲ႕ ေငြေတြကိုလက္ခံယူေနသည္
။
ဆိုင္ေလးထဲမွာ စားေသာက္ေနတဲ႕လူေတြက ဒီေနရာမွာ ဒါမ်ိဳးေတြ ေတြ႕ေနက်မို႕ ရိုးေနတဲ႕ ၿမင္ကြင္းမို႕
ဂရုမစိုက္ၾကဘူး ။ သို႕ေပမယ္႕ မလွမ္းမကမ္းမွာ ကင္းပုန္း၀ပ္ေနတဲ႕ မီးပိတ္ရပ္ထားတဲ႕ ရဲကားထဲက
ရဲၾကပ္စိုးၿမင္႕သိန္းကေတာ႕ ဂရုတစိုက္ၾကည္႕ေနသည္။
သူတာ၀န္က်တဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ေအးခ်မ္းသာယာဖို႕ သူ႕တာ၀န္မို႕ အေသးအဖြဲက အစ
ေပါ႕ေပါ႕တန္တန္မထားဘဲ သတိအၿမဲထားတတ္တဲ႕ သူ႕အက်င္႕ေၾကာင္႕ပါ ။
လူခ်မ္းသာတို႕သာ ေနထိုင္ႏိုင္တဲ႕ သာေကတၿမိဳ႕သစ္ၾကီး မွာ က်ယ္၀န္းတဲ႕ ၿခံက်ယ္ၾကီးေတြ
ေနာက္ဆံုးေပၚ ဒီဇိုင္းသစ္တိုက္အိမ္ၾကီးေတြ အမ်ားအၿပား ရွိေနသည္။
တခုေသာ တိုက္အိမ္ၾကီးမွာ ေနဗလရဲ႕ ခ်စ္သူေဟာင္း ဟန္စုယဥ္ ေနသည္။
ေနဗလနဲ႕ ခ်စ္သူၿဖစ္ေနတံုးက ဟန္စုယဥ္သည္ဒီလို ၿခံမ်ိဳး ဒီလိုတိုက္အိမ္ၾကီးမ်ိဳးနဲ႕ ေနထိုင္ႏိုင္ဖို႕
ေနေနသာသာ ဘ၀ကို မနည္း ရုန္းကန္ေနခဲ႕ရတဲ႕ မိန္းမ တေယာက္ပါ ။ ကိုယ္ပိုင္ကားေတာင္
၀ယ္မစီးႏိုင္ခဲ႕ဘဲ ၿပည္႕ၾကပ္ေနတဲ႕ ဘတ္စ္ကားထဲ တိုးေခြ႕ စီးခဲ႕ရတဲ႕ မိန္းမတေယာက္ပါ ။ အခုေတာ႕
ဟန္စုယဥ္ရဲ႕ ဘ၀က အရင္တံုးကနဲ႕ လားလားမွမဆိုင္ေအာင္ကြာၿခား ေၿပာင္းလဲေနၿပီ။
ဟန္စုယဥ္ကို ဒီလိုမ်ိ ဳး ခ်မ္းသာေအာင္ ေၿပာင္းလဲေပးလိုက္တာက ေဒ၀ဒတ္ေဇာ္၀င္းပါ ။ ဘာေၾကာင္႕
ဒီလိုနံမည္ရသြားသလဲ ဆိုတာကိုေတာ႕ လူေတြ မသိၾကဘူး ။ ေဇာ္၀င္း ငယ္ငယ္တံုးကေတာ႕
ခ်ီးေခါင္းေဇာ္၀င္း လို႕သူ႕အေပါင္းအသင္းေတြက ေခၚခဲ႕ၾကတယ္။ ဦးေႏွာက္ထဲမွာ ေခါင္းထဲမွာ ခ်ီးဘဲ
ရွိတယ္ဆိုတဲ႕သေဘာပါ ။ သို႕ေပမယ္႕ ၾကက္ကန္းဆန္အိုးတိုး ဆိုသလို ဥာဏ္နည္းတဲ႕ ေဇာ္၀င္း
ဟာ အကြက္ေကာင္းေတြ႕သြားၿပီး ၀ုန္းကနဲ ဘ၀ေၿပာင္းသြားသည္။
မေကာင္းမွဳ ဒုစရိုက္လုပ္တဲ႕ လူေတြကို ၿပင္းၿပင္းထန္ထန္အေရးယူေနတဲ႕ ေခတ္သစ္ၾကီးမွာ
ေဒ၀ဒတ္ေဇာ္၀င္းလိုလုပ္ရဲတဲ႕ လူရွားလွသည္။
လုပ္ရဲတဲ႕ ေဇာ္၀င္းက ခဏခ်င္းမွာဘဲ က်ိက်ိတက္ခ်မ္းသာသြားသည္။ ဒီအခ်ိန္မွာ မိန္းမလိုက္စားတဲ႕
ေဇာ္၀င္းက အရမ္းလွတဲ႕ ဟန္စုယဥ္ကို ေတြ႕သြားသည္။ ဟန္စုယဥ္က ေနဗလနဲ႕ ခ်စ္သူၿဖစ္ေနသည္။
ရိုးသားၾကိဳးစားတဲ႕ ေနဗလက ရဲေပမယ္႕ လပ္မစားဘူး ။ နံမည္ေကာင္းတဲ႕ လူ ေပမယ္႕ အေနအထိုင္က
ပံုမွန္ဘဲ ။ ဟန္စုယဥ္က အကူအညီလိုအပ္ေနသည္။ ေနဗလက မေပးႏိုင္ဘူး ။
ေပးႏိုင္တဲ႕ ေဇာ္၀င္းက ရွိေနသည္။
ေဇာ္၀င္းက ဟန္စုယဥ္ကိုအရမ္းေကာင္းၿပသည္။ ေငြကုန္ခံသည္။ ခက္ခဲေနတာေတြကို ေငြလံုးေငြရင္းနဲ႕
ေၿဖရွင္းေပးသည္။ ဟန္စုယဥ္ရဲ႕ မိဘေတြကို ေဆးကုေပးသည္။ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းေလး
မတည္ေပးသည္။ ဆိုင္ခန္းေလး ေထာင္ေပးဖြင္႕ေပးသည္။ သူ႕အေပၚေကာင္းတဲ႕ ေဇာ္၀င္းကိုဟန္စုယဥ္
ေက်းဇူးတင္သည္။ ေက်းဇူး ၿပန္ဆပ္ခ်င္သာည္။ ဘယ္လိုဆပ္မလဲ ။ ေငြၿပန္ေပးႏိုင္လာ
ေပမယ္႕ ေဇာ္၀င္းလို ေဘာစိတေယာက္က ေငြ မလိုဘူးေလ ။ ေဇာ္၀င္း လိုတာက ဘာလဲ ဆိုတာ
ဟန္စုယဥ္သိေနသည္။ တဖက္ကလည္း ေနဗလနဲ႕ ခ်စ္ေနသည္။ ေနဗလကိုသစၥာမေဖါက္ခ်င္ဘူး ။
ဒါေပမယ္႕ တရက္မွာ ေဇာ္၀င္းက သာေကတၿမိဳ႕သစ္ဖက္ကို ဖါလူဒါသြားေသာက္ရေအာင္ဆိုၿပီး ကားနဲ႕
ေခၚသြားသည္။ ဟန္စုယဥ္က အလားတူနံမည္တူဖါလူဒါဆိုင္ေတြ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ၾကီးထဲမွာ
အမ်ားအၿပား ရွိေနေပမယ္႕ သာေကတက ဆိုင္က ဖါလူဒါကိုပိုေကာင္းတယ္ထင္သည္။ ေဇာ္၀င္းက
ေနဗလ လိုမဟုတ္ဘူး ။ ဟန္စု.ဥ္ကိုအရမ္း အလိုလိုက္သည္။ ဖါလူဒါေသာက္အၿပီး ေဇာ္၀င္း
က ဟန္စုယဥ္အတြက္အကိုလက္ေဆာင္တခု ၀ယ္ထားတယ္..ခဏေလး လိုက္ခဲ႕ပါ..ၿပခ်င္လို႕ ဆိုၿပီး
တိုက္အမိၾကီးေတြ ၿခံၾကီးေတြ တန္းစီေနတဲ႕ ရပ္ကြက္ၾကီးကို ေခၚသြားလိုက္ပါသည္။
သူတို႕ စီးလာတဲ႕ အေကာင္းစား ေအာင္ဒီကားနက္ၾကီးက ၿခံက်ယ္ၾကီးတၿခံအေရွ႕မွာ
ထိုးဆိုက္လိုက္တာနဲ႕ ၿခံတံခါးၾကီးေတြ ပြင္႕လာသည္။
ေဇာ္၀င္းရဲ႕ လူေတြက ဖြင္႕ေပးလိုက္တာပါ ။
“ ဒါ ကိုေဇာ္၀င္းရဲ႕ ၿခံလားဟင္....” လို႕ ဟန္စုယဥ္က ေမးလိုက္သည္။ ဒီလို ၾကီးက်ယ္ခန္းနားတဲ႕
ေနရာမ်ိဳးေတြ တခါမွဟန္စူယဥ္မေရာက္ဖူးပါ ။ ေဇာ္၀င္းက “ မဟုတ္ဘူး...” လို႕ ၿပန္ေၿဖသည္။
ခန္းနားလြန္းတဲ႕ တိုက္သစ္ၾကီးထဲကိုလိုက္ၿပသည္။ တိုက္ၾကီးရဲက အေနာက္ဖက္မွာ
ေရကူးကန္ၾကီးတကန္ရွိေနသည္။ ပန္းေတြ ေ၀ဆာေအာင္ပြင္႕ေနတဲ႕ အပင္မ်ိ ဳးစံုလည္း ရွိသည္။
လိုက္ၿပၿပီးတဲ႕ေနာက္ ေဇာ္၀င္းကိုဟန္စုယဥ္က “ လက္ေဆာင္ေပးမလို႕ဆို....ဘာေပးမွာလဲ....” လို႕
ေမးသည္။
ဟန္စုယဥ္အေနနဲ႕ ေဇာ္၀င္းဆီက လက္ေဆာင္ေတြ ခဏ ခဏ ရဖူးခဲ႕လို႕ မဆန္းေတာ႕ဘူးေလ ။
အခုလည္း စိန္လက္စြပ္ဘဲ ေပးမလား..စိန္နားကပ္ဘဲ ေပးမလား ဒါမွမဟုတ္ဟန္စုယဥ္အရမ္း
လိုခင္ေနတဲ႕ ဘီအမ္ဒဗလ်ဴကားသစ္ေလး လား ...။
သို႕ေပမယ္႕ ေဇာ္၀င္းက ၿပံဳးၿပံဳးၾကီးနဲ႕ ေစာေစာက ဖြင္႕၀င္ခဲ႕တဲ႕ တိုက္သစ္ၾကီးရဲ႕ ေသာ႕ေတြကို
ဟန္စုယဥ္ရဲ႕ လက္ကေလးထဲကိုထည္႕ေပးလိုက္သည္။
“ ဒီၿခံနဲ႕ ဒီတိုက္ၾကီးက အကို႕ရဲ႕ လက္ေဆာင္ဘဲ...”
“ ဟယ္.....အို....”
ဟန္စုယဥ္အေနနဲ႕ ၿပတ္ၿပတ္သားသား ဆံုးၿဖတ္လိုက္သည္။
ဘာမွမေပးႏိုင္တဲ႕ ရဲအုပ္ေနဗလကို ေၿခစံုကန္ပစ္လိုက္ၿပီး ေဒ၀ဒတ္ေဇာ္၀င္းရဲ႕ ရင္ခြင္ထဲကို
ေၿပး၀င္လိုက္သည္။ ေနဗလကေတာ႕ အၾကီးအက်ယ္အသဲကြဲတာေပါ႕ေလ ။ ဟန္စုယဥ္လည္း
ဂရုမစိုက္ပါဘူး ။
ဒါေပမယ္႕ ဇာတ္လမ္းက ဒီေလာက္နဲ႕ဘဲ ၿပီးမသြားဘူး ။ ေနဗလက အဲဒီတံုးက မူးယစ္ေဆး လိုက္ဖမ္းတဲ႕
ဒီအီးဒီအဖြဲ႕မွာ လုပ္ေနတာ ။ တေန႕မွာ ဟိုတယ္တခုကိုသူနဲ႕ အဖြဲ႕သားေတြက ၀င္ရွာသည္။ သည္
။မူးယစ္ေဆးေတြ အၾကီးအက်ယ္ ေတြ႕သြားသည္။ပစၥည္း ဖမ္းဆီးသည္။ ဒီဟိုတယ္က ေဇာ္၀င္း ပိုင္တာ ။
ေဇာ္၀င္းက ေနာက္ကြယ္ကေန ၾကိဳးကိုင္ေနတဲ႕ လုပ္ငန္း ။ ဟန္စုယဥ္က ေနဗလကို
ဆက္သြယ္သည္။ အမွဳမလုပ္ဖို႕ ေၿပာသည္။ ငိုၿပသည္။ ေနဗလက လပ္ထိုးတာကိုလည္း မခံဘူး ။
ၿပတ္ၿပတ္သားသား အေရးယူလိုက္သည္။ ေဇာ္၀င္း အေတာ္႕ကိုအထိနာသြားသည္။ ေဇာ္၀င္း
လည္း ေနဗလကိုအမုန္းၾကီး မုန္းသြားသည္။ ဟန္စုယဥ္ကလည္း ေဇာ္၀င္းဖက္က ။ ေနဗလကို ရန္သူလို႕
သတ္မွတ္လိုက္သည္။ အခြင္႕အခါေကာင္း ေတြ႕တာနဲ႕ ေနဗလကို ၿဖဳတ္မယ္လို႕ ေဇာ္၀င္းက
ၾကံဳး၀ါးခဲ႕သည္။ ဟန္စုယဥ္က သေဘာတူသည္။
ေဇာ္၀င္းသည္ကံေကာင္းေနတဲ႕ လူမိုက္တေယာက္ပါ ။ သူ႕မေကာင္းမွဳ လုပ္ငန္းေတြက
မပ်က္စီးတဲ႕အၿပင္ပိုပိုေတာင္ၾကီးပြားလာသည္။ ေငြအင္အား ေကာင္းလာေတာ႕တပည္႕အင္အား လည္း
ေကာင္းလာသည္။ ေရွးေခတ္တံုးကလိုဘဲ အစိုးရ အာဏာပိုင္ေတြကို ေငြနဲ႕ ေပါက္ၿပီး ဖ်က္ဆီးဖို႕
ၾကိဳးစားသည္။ အရမ္း အပြင္႕ကားလာတဲ႕ အခ်ိန္မေမ႕ေသးတဲ႕ ေနဗလကိုလက္စားေခ်ဖို႕ ကိစၥလည္း
ၿပန္အေကာင္အထည္ ေဖၚေတာ႕တာဘဲ ။
ဟန္စုယဥ္ရဲ႕ ေရကူးကန္ၾကီး နေဘးမွာ ေရာင္စံုထီးအၾကီးစားၾကီးရဲ႕ ေအာက္မွာ ဟန္စုယဥ္သည္
ပက္လက္ကုလားထိုင္ေလးနဲ႕ ထိုင္ၿပီး နာနတ္သီးေဖ်ာ္ရည္စစ္စစ္တခြက္ကို ေသာက္ေနသည္။
စုတ္တန္ေလးနဲ႕ စုတ္ယူေသာက္ေနတာ ။ ဘီကီနီ ေရကူး၀တ္စံုေလး ၀တ္ထားတဲ႕ ဟန္စုယဥ္သည္
ကိုယ္႕ကိုယ္ကိုဂရုစိုက္လြန္းတာေၾကာင္႕ အဆီပို မရွိဘဲ အခ်ိဳးက်လွပတဲ႕ ကိုယ္လံုးကို ဒီေန႕အထိ
ပိုင္ဆိုင္တံုးပါ ။
ေဟာ....ကားသံေတြ ၾကားတယ္။ ၿခံထဲကိုကားေတြ ၀င္လာတဲ႕ အသံ။
“ ေမထိန္...ဘယ္သူလာလဲ ေမးစမ္း...”
မလွမ္းမကမ္းမွာ လိုတာကူညီဖို႕ ရပ္ေစာင္႕ေနတဲ႕ ဟန္စုယဥ္ရဲ႕ တပည္႕မ ေမထိန္က ၿခံေပါက္၀က
တံခါးေစာင္႕ကိုစက္နဲ႕ လွမ္းေမးလိုက္သည္။
“ ေဘာစိလာတာပါ...မမ ..”
ေဘာစိဆိုတာက ေဇာ္၀င္းကို ေၿပာတာ ။
မၾကာခင္ ေဒ၀ဒတ္ေဇာ္၀င္း သည္တိုက္ၾကီးအေနာက္က ေရကူးကန္ရွိရာကိုသူ႕တပည္႕ ထိန္ညီးတို႕
ၿခံရံၿပီး ေရာက္လာပါသည္။
ေမထိန္နဲ႕ ထိန္ညီးက ေမာင္ႏွမ အရင္းေတြ ။ ေဇာ္၀င္းက သူ႕လိုဘဲ ေကာက္က်စ္ညစ္ပတ္ၿပီး
လက္ရဲဇက္ရဲ ရွိလြန္းလို႕ ဒီေမာင္ႏွမကိုအနားေခၚထားတာ ။ ေမထိန္နဲ႕ ထိန္ညီးက မ်ိဳးနဲ႕ ရိုးနဲ႕
မိုက္ခဲ႕ေတခဲ႕တဲ႕ လူမိုက္ကေလးေတြ ..။
“ ကိုကို၀င္း ....”
“ ေဘဘီ႕ကိုလြမ္းလြန္းလို႕ ကိုကို၀င္း အေၿပးၿပန္လာရတာ....”
“ ကိုကို၀င္းကေတာ႕ ပိုၿပီ.....”

အပိုင္း ( ၃ ) ကိုဆက္လက္အားေပးၾကပါ
ခ်စ္ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္
#မႏၲလာေမာင္ေမာင္တုတ္
" စက္လူ႐ုပ္ ႏွလံုးသား " အပိုင္း ( ၃ )

ဇာတ္လမ္း - ဆလံဘာဂ်ာ

 ဟန္စုယဥ္က ေဇာ္၀င္းကို ေၿပးဖက္လိုက္ၿပီး လက္သီးဆုပ္ကေလးနဲ႕ ေဇာ္၀င္းနဖူးက်ယ္ၾကီးကို မနာေအာင္
ဖြဖြထုရင္း ေၿပာလိုက္သည္။
“ ဟန္စုကို ေၿပာၿပစရာေတြ ရွိေသးတယ္...”
“ ဘာေတြလဲ ကိုကို၀င္းရဲ႕ ဆိုပါအံုး.....သံဒိုင္တို႕ ဖါဇာတ္သြင္းေနတဲ႕ အသစ္ကေလးေတြ အခ်ိန္တိုတိုနဲ႕
ဖါလံုးလံုး ၿဖစ္သြားတဲ႕အေၾကာင္းလား..ဟန္စုသိၿပီးပါၿပီ....”
“ အာ..မဟုတ္ဘူး...ဟန္စု....အခုကိစၥက အေရးၾကီးတယ္....ဟိုပုလိပ္စုတ္ ေနဗလရဲ႕ တိုက္ခန္းမွာ
ဗံုးသြားေထာင္ခိုင္းတဲ႕ ဘိုၿမင္႕ရွိန္တို႕ အုပ္စု.. တေယာက္ေရွာသြားၿပီး ႏွစ္ေယာက္က ေဆးရံုမွာ
အတြင္းလူနာ ဘ၀ကို ေရာက္သြားတယ္..ရဲအေစာင္႕နဲ႕ ...ေတာက္...ခံလိုက္ရတယ္...”
“ ဟင္..ဘယ္လိုၿဖစ္တာလဲ ေနဗလက ေဆာ္ထည္႕တာလား....”
“ မဟုတ္ဘူး ဟန္စု..ေနဗလ ၿပန္မေရာက္ေသးဘူး ...ေနဗလရဲ႕ စက္ရုပ္က ႏွိပ္လိုက္တာ...”
“ ဟင္..စက္ရုပ္..ဟုတ္လား....”
“ ဟုတ္တယ္..စက္ရုပ္မက ကင္ဒိုဓါးနဲ႕ ေဆာ္တာ တဲ႕....အေရးၾကီးတာက အခုမိသြားတဲ႕ ဘိုၿမင္႕ရွိန္နဲ႕
ေဇးဘီယားတို႕ကိုရဲေတြက ဘယ္သူခိုင္းတာလဲ အၾကီးအက်ယ္ကို စစ္ေမးေနၾကတယ္လို႕
ၾကားတယ္...ကိုကို၀င္း အခုသိရသေလာက္ေတာ႕ သူတို႕ အတင္းဘူးခံၿငင္းေနၾကဆဲဘဲ ...ရဲတင္မက
စံုစမ္းေရးဗ်ဴ ရိုက ေအးဂ်င္႕ေတြပါ ပါ၀င္စစ္ေတာ႕မယ္လို႕ ၾကားတယ္....ညွင္းဆဲတာ မခံႏိုင္
လို႕ ဒီေကာင္ေတြ ကိုကို၀င္းတို႕နံမည္ကို ေဖၚလိုက္ရင္ခက္မယ္ေလ....”
“ ဟန္စုထင္တာကေတာ႕ ဘိုၿမင္႕ရွိန္တို႕က ဘယ္ေတာ႕မွမေဖၚပါဘူး..ကိုကို၀င္း..သူတို႕ ေထာင္က်
ခံသြားၾကမွာပါ.....သိပ္လည္း စိတ္မပူေနပါနဲ႕...အင္း..ေနဗလ လည္း သူ႕အဆင္႕နဲ႕ စက္ရုပ္ေတြ ဘာေတြ
အိမ္မွာ ထားေနၿပီလား..ဘာေတြ ၿဖစ္ကုန္ၿပီလဲေနာ္....”
ေဒ၀ဒတ္ေဇာ္၀င္းသည္ ေထာင္က်သြားၾကတဲ႕ သူ႕တပည္႕ေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ ၿပန္ၾကည္႕
ေစာင္႕ေရွာက္ေလ႕ရွိလို႕ တပည္႕ေတြက ရဲရဲၾကီး ေထာင္အက်ခံသြားခဲ႕တဲ႕ အၿဖစ္အပ်က္ေတြ ရွိခဲ႕သည္။
ေထာင္က်တဲ႕လူေတြရဲ႕ မိသားစုေတြကို ေစာင္႕ေရွာက္ေကြ်းေမြးထားသလို ေထာင္ထဲက လူကိုလည္း
လိုတဲ႕ ဟာ အကုန္တာ၀န္ယူပံ႕ပိုးေပးသည္။
“ ခရက္ဒစ္ကပ္နဲ႕ ၀ယ္တာ ၿဖစ္မွာေပါ႕...အင္း..ေနဗလ....မင္း ထမင္း ၀ေအာင္
စားထားအံုးေပါ႕ကြာ..မင္း မၾကာခင္သိမယ္....ငါတို႕အေၾကာင္း...”
ေဇာ္၀င္းက ၾကံဳး၀ါးရင္း ေမထိန္ကမ္းေပးလာတဲ႕ အရက္ဖန္ခြက္ကိုလွမ္းယူလိုက္သည္။
“ ထိန္ညီး.....”
ေဒ၀ဒတ္ေဇာ္၀င္းက သူ႕အနီးကပ္တပည္႕ ထိန္ညီးနံမည္ကို ရုတ္တရက္ ေခၚလိုက္လို႕ ဆရာကေတာ္
ဟန္စုယဥ္ရဲ႕ ရင္စည္းထဲက လ်ံထြက္ေနတဲ႕ ရင္သားေတြကို ေငးငမ္းေနတဲ႕ ထိန္ညီး တုန္သြားသည္။
“ ဟုတ္ကဲ႕ ေဘာ႕စ္..ဘာလိုလဲဟင္..”
“စူပါမင္း ကို ဖုန္းဆက္စမ္း....ငါ႕ဆီကို ခ်က္ခ်င္း လာခဲ႕ဖို႕ ေခၚလိုက္...”
“ ဟုတ္ကဲ႕ ေဘာ႕စ္...”
ေနဗလ ဒီေန႕ည ဂ်ဴတီက်သည္။
နီသိ၀တီေလးနဲ႕ ေရေရလည္လည္ကဲထားလို႕ အိပ္ေရး မ၀လို႕ ဒီေန႕ အလုပ္ခြင္မွာ ေနဗလ ေလးလံ
ထိုင္းမွိဳင္းေနသလိုဘဲ ။ ဒါေၾကာင္႕ တာေမြေၿမေအာက္ရထားဘူတာေဘးက Dunkin Donut ဆိုင္ေရွ႕မွာ
သူ႕ရဲကားကိုထိုးထားရင္း ဘလက္ ေကာ္ဖီပူပူတခြက္ကို ေသာက္ေနသည္။
Dunkin Donut ဆိုင္ထဲက ဂ်ဴတီလဲလို႕ အိမ္ၿပန္မယ္႕ ေကာင္မေလးတေယာက္က ေနဗလကို
ေသေသခ်ာခ်ာ စူးစိုက္ၾကည္႕သြားသည္။ အခုေခတ္သစ္ ေကာင္မေလးေတြကလည္း သူတို႕ၾကိဳက္ရင္
ေရွးေခတ္ကလိုရွက္မေနၾက ။ ဟန္ေဆာင္မေနၾက ။ ပြင္႕လင္းၿမင္သာေနၾကသည္ေလ ။
ဒီည အခုထိအမွဳအခင္း ၾကီးၾကီးမားမား မၿဖစ္ေသးဘူး ။ အမွန္က သူၿမိဳ႕လည္ေခါင္ဆူးေလဘုရားလမ္း
တ၀ိုက္မွာ အၿမဲ ေနတတ္တာ ။ တာေမြဖက္မွာက ရဲၾကပ္တင္ေမာင္လွိဳင္ရွိသည္။ ဒါေပမယ္႕
ညဦးပိုင္း သူဂ်ဴတီစ၀င္တဲ႕အခ်ိန္ရဲမွဴးက ဖုန္းေခၚၿပီး တာေမြ ဖက္ကို နဲနဲ အထူးဂရုစိုက္ဖို႕ ေၿပာလိုက္လို႕
တာေမြ ေၿမေအာက္ဘူတာရံုနားမွာ သူစတဲခ်ထားတာ ၿဖစ္သည္။
သီလ၀ါ ဆိပ္ကမ္း မွာ ကုန္ခ်ေနတဲ႕ ပင္လယ္ကူးသေဘၤာ M,V Yokohama Star ေပၚမွာ စံစံနဲ႕ မိေပါက္
ဆိုတဲ႕ ေၾကးစား ၿပည္႕တန္ဆာမေလး ႏွစ္ေယာက္ ေရာက္ေနသည္။
သေဘၤာက ဂ်ပန္ႏိုင္ငံက ကုမၸဏီတခုက ပိုင္တာ ၿဖစ္ေပမယ္႕ သေဘၤာသားေတြက “ အ ” လို႕ ေခၚၾကတဲ႕
အင္ဒိုနီးရွား လူမ်ိဳးေတြ ၿဖစ္သည္။ ခ်ိကြပ္( ထမင္းခ်က္ )ရဲ႕ အခန္းမွာ စံစံနဲ႕ မိေပါက္တို႕
ေရာက္ေနသည္။ ဘဲအုပ္က တရာႏွစ္ရာ ေဗဒါက ႏွစ္ပင္ထဲ ၿဖစ္ေနသည္။ သေဘၤာသားေတြက
ဆယ္ေယာက္မကဘူး ။ စံစံနဲ႕ မိေပါက္ကိုကိုယ္တံုးလံုး ခြ်တ္ထားၿပီး ၀ိုင္းကိုင္ၾကသည္။ ႏွိဳက္ၾက
သည္။ ပုေလြကိုင္ခိုင္းသည္။
စံစံက “ မိေပါက္ေရ..တန္းစီတဲ႕ ေကာင္ေတြ မ်ားလြန္းေနတယ္..ဒို႕ရတာနဲ႕
မကာမိဘူး..မတန္ဘူး...လစ္ၾကရင္ ေကာင္းမယ္ထင္တယ္...” လို႕ ၿမန္မာလို ေၿပာလိုက္သည္။
အရက္မူးေနတဲ႕ သေဘၤာသားတေယာက္က စံစံ႕အဖုတ္ကိုလ်ာၾကီးနဲ႕ ယက္လိုက္ပါးစပ္နဲ႕ စုတ္လိုက္
လုပ္ေနတဲ႕အခ်ိန္အသက္ငယ္ငယ္သေဘၤာသားေလးတေယာက္က ႏို႕လာစို႕ေနသည္။ မိေပါက္မွာလည္း
ဖင္ကုန္းေပးထားေနရၿပီး ထြားထြားၾကိဳင္းၾကိဳင္း ေကာင္ၾကီးတေကာင္က ဖင္ေနာက္ကေန အဖုတ္ကို
ေရေရလည္လည္ ေဆာင္႕ထည္႕ေနသည္။ မိေပါက္လည္း ေရွ႕ကို ၿပိဳလဲမသြားရေအာင္လက္ႏွစ္ဖက္
ကိုက်ားကန္ေထာက္ရင္း တကုိယ္လံုး တုန္ခါေနရသည္။ အခန္းေလးထဲမွာ တရုန္းရုန္းနဲ႕ ဆူညံေနသည္
။ ေဆးလိပ္အေငြ႕ေတြကလည္း မႊန္ထြန္လံုးေနသည္။
“ ဟုတ္တယ္စံစံ...မတရား၀ိုင္းလိုးေနၾကၿပီ....ဒို႕ ၿပန္ဆင္းၾကရေအာင္...”လို႕ မိေပါက္က ၿပန္ေၿပာသည္။
စံစံက ဘာဂ်ာကိုင္ေနတဲ႕ မုတ္ဆိတ္နဲ႕ အမူးသမားကိုတြန္းပစ္လိုက္ၿပီး...“ မင္းတို႕တေတြ လူ
မ်ားလြန္းတယ္..ငါတို႕နဲ႕ သေဘာတူတံုးက ေလးေယာက္ထဲ..အခုက ဆယ္႕ငါးေယာက္ေတာင္
ၿဖစ္ေနတယ္....ငါတို႕ ရတာနဲ႕ မတန္ေတာ႕ဘူး..ၿပန္ေတာ႕မယ္” လို႕ ေၿပာလိုက္တယ္။
ပထမ “ အ” ေတြက စံစံေၿပာတာကို နားမလည္ၾကဘူး။ အတင္းၿပန္တက္ခြၾကၿပန္သည္။ စံစံက တအား
ေအာ္ေၿပာေတာ႕ အားလံုး ၿငိမ္သြားၾကၿပီး ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္ၾကသည္။ “ အ” ထမင္း
ခ်က္ၾကီးက ဒီကိစၥကိုဦးေဆာင္တဲ႕လူၿဖစ္သည္။ သူကဘဲ ဘားမားဂဲလ္ထမင္းဆိုင္ပိုင္ရွင္နဲ႕ ေစ်းညွိတာ ။
ထမင္းခ်က္ၾကီးက “ နင္တို႕ဟာ ဖါသည္ေတြ..ဖါသည္ဆို ေခၚတဲ႕ေကာင္ေတြ ေက်နပ္ေအာင္
ဖါခံလိုက္..အလိုးခံလိုက္...လ်ာမရွည္နဲ႕..ေစာက္ပါးစပ္ကို ပိတ္ထား..” လို႕ အဓိပၸါယ္ရတဲ႕
အဂၤလိပ္စကားနဲ႕ ေဟာက္လိုက္သည္။
စံစံနဲ႕ မိေပါက္လည္း လုပ္စားေနတာ ၾကာၿပီဆိုေတာ႕ လြယ္လြယ္နဲ႕ အညံ႕ခံမယ္႕လူေတြ မဟုတ္ဘူး ။
“ အ ” ေကာင္ေတြကိုတြန္းဖယ္လိုက္ၿပီး သူတို႕ အ၀တ္အစားေတြကို ၿပန္၀တ္ဖို႕ ၾကိဳးစားၾကသည္။
“ ဟိတ္ဖါမေတြ..ဒါ ဘာလုပ္တာလဲ....နင္တို႕ မနက္က်မွ ၿပန္ရမွာ...နင္တို႕ ၿပန္ခြင္႕ မရွိဘူး...နင္တို႕
ဖင္ေတြကို ေကာင္းေကာင္း လိုးအံုးမွာ....” လို႕ ထမင္းခ်က္၀တုတ္ၾကီးက စံစံနဲ႕ မိေပါက္တို႕
လက္ေမာင္းေတြကိုကိုင္လွဳပ္ၿပီး မာန္မဲလိုက္သည္။
“ ငါ႕ကိုလႊတ္စမ္း....အႏိုင္အထက္လုပ္ဖို႕ မၾကိဳးစားနဲ႕...လႊတ္ဆိုလႊတ္....”
“ မလႊတ္ဘူး....ေခြးမ....မလႊတ္တဲ႕ အၿပင္နင္႕ကို ဒီလိုဆံုးမမယ္....”
ထမင္းခ်က္ဘိုက္ပူၾကီးက စံစံ႕ပါးကိုဘယ္ၿပန္ညာၿပန္တဖ်န္းဖ်န္းနဲ႕ ရိုက္ထည္႕လိုက္သည္။ မိေပါက္က
ထမင္းခ်က္ၾကီးဆီကိုတရွိန္ထိုး ခုန္၀င္ၿပီး ေၿခေထာက္နဲ႕ ေပါင္ၾကားကိုကန္ထည္႕လိုက္သည္။
ခ်က္ေကာင္းထိသြားသည္။ “ အား....” လို႕ အသံက်ယ္ၾကီးနဲ႕ ေအာ္ရင္း ထမင္းခ်က္ၾကီး
သူ႕ေပါင္ၾကားကိုသူလက္နဲ႕ အုပ္ရင္း ေခြက်သြားသည္။ ေစာေစာက မိေပါက္ကို ဖင္ေထာင္ေဆာ္ေနတဲ႕
ထြားထြားေကာင္ၾကီးက မိေပါက္ကိုလက္ၿပန္ရိုက္ထည္႕သည္။ မိေပါက္လန္က်သြားသည္။ ဒါေပမယ္႕
မိေပါက္ ေလးဖက္ေထာက္ရက္အခန္းထဲက ထြက္ေၿပးသည္။ စံစံလည္း ေဘးက သေဘၤာသား
အမူးသမားကိုတြန္းပစ္ၿပီး မိေပါက္အေနာက္ကို ေၿပးလိုက္သည္။
ထမင္းခ်က္ၾကီးရဲ႕ အခန္းက သေဘၤာထမင္းစားခန္းနဲ႕ မီးဖိုခန္း ေဘးကပ္ရက္မွာ ၿဖစ္သည္။
ထမင္းစားခန္း ( Mess Room ) ထဲကေန ၿဖတ္ၿပီး သေဘၤာပဲ႕ပိုင္းကိုထြက္ေၿပးၾကသည္။ သေဘၤာရဲ႕
ညာဖက္ၿခမ္းမွာ Gang wayလို႕ ေခၚတဲ႕ဆင္းတဲ႕ ေလွခါး ရွိေနသည္။ ေလွခါးဆီကိုအေၿပး မွာ
ေလွခါးနားမွာ တာ၀န္က် တဲ႕သေဘၤာသားေကာင္က သူတို႕ကို ေရွ႕ကေန ဆီးကာထားၿပီး ဖမ္းဖို႕
ၾကိဳးစားသည္။
စံစံက “ ကယ္ပါ..ကယ္ၾကပါ..က်မတို႕ကိုသတ္ေနပါတယ္...” လို႕ ေအာ္သည္။
မိေပါက္ကလည္း...“ ကယ္ေတာ္မူၾကပါရွင္.....” လို႕ ေအာ္သည္။ ရုန္႕ရင္းဆန္ခတ္ၿဖစ္ေနတဲ႕အခ်ိန္
သေဘၤာေတြ
တန္းစီေနတဲ႕ ဆိပ္ခံလမ္းမၾကီးအတိုင္း မွန္မွန္ေလး ေမာင္းလာတဲ႕ ကင္းလွည္႕ရဲကား က M,V
Yokohama Star ရဲ႕ Deck ( ကုန္းေဘာင္) ေပၚမွာ ရုတ္ရုတ္သဲသဲ ၿဖစ္ေနတာေတြကို ၿမင္လိုက္သည္။
ေခါင္မိုးေပၚက အေရးေပၚ မီးနီတဖ်တ္ဖ်တ္ဖြင္႕ၿပီး M,V Yokohama Star နဲ႕ ေဘးကိုထိုးဆိုက္လာသည္
။
ရဲကားထဲက ရဲၾကပ္စိုးၿမင္႕သိန္း ၀ါယာလက္စက္နဲ႕ သတင္းပို႕သည္။
( ပ်ံလႊား၃၃ ..သီလ၀ါ ဆိပ္ကမ္းက ေခၚတယ္.....သိန္းမင္း...သိန္းမင္း...အေရးေပၚကိစၥ
ၿဖစ္ေနတယ္...ၾကားမၾကား အေၾကာင္းၿပန္ပါ....)
ဒီအခ်ိန္မွာ သေဘၤာၾကီးရဲ႕ ေလွခါးထိပ္ေရာက္ေနတဲ႕ စံစံနဲ႕ မိေပါက္ကို ဖမ္းဆြဲထားတဲ႕ သေဘၤာသားက
လက္သီးနဲ႕ ထိုးၾကိတ္ေနတာကို ရဲၾကပ္စိုးၿမင္႕သိန္း ၿမင္လိုက္ရသည္။ ကားထဲက အၿမန္ထြက္ၿပီး
သေဘၤာေပၚကို ေမာ႕ၾကည္႕ရင္း..“ ေဟး....ရပ္လိုက္..လႊတ္လိုက္ ေကာင္မေလးေတြကို ...” လို႕
အဂၤလိပ္စကားနဲ႕ ေအာ္ေၿပာလိုက္သည္။
ထမင္းခ်က္လူ၀ၾကီးနဲ႕ အဖြဲ႕ အ၀တ္မပါ လီးတန္းလန္းေတြနဲ႕ ေၿပးထြက္လိုက္လာၾကသည္။
“ ဟာ....တအုပ္တမၾကီးပါလား ....ေဟ႕လူေတြ..ေနာက္ဆုတ္..ေကာင္မေလးေတြကို
မထိနဲ႕...မရိုက္နဲ႕....”
ရဲၾကပ္စိုးၿမင္႕သိန္း လွမ္းတားသည္။ ေအာ္ဟစ္သည္။ သို႕ေပမယ္႕ “ အ” သေဘၤာသားေတြက
သူ႕စကားကိုနားမေထာင္ပါ ။ စံစံနဲ႕ မိေပါက္ကို ၀ိုင္းရိုက္ၾက ကန္ၾကသည္။ ရဲၾကပ္စိုးၿမင္႕သိန္းလည္း
သူ႕ခါးက ပစၥတိုေသနတ္ကိုဆြဲထုတ္လိုက္ပါသည္။
ေနဗလ လည္း သီလ၀ါက ကင္းလွည္႕ရဲကား ( ပ်ံလႊား၃၃ ) ဆီက ေခၚသံကို ၾကားၾကားခ်င္း
၀ါယာလက္စက္ကေန ၿပန္ထူးလဲထူး ကားကိုလည္း သီလ၀ါကိုအၿပင္း ေမာင္းသြားလိုက္သည္။
သံလ်င္ၿမိဳ႕သစ္မွာ ရွိေနတဲ႕ ကင္းလွည္႕ကားေတြလည္း သီလ၀ါဆိပ္ကမ္းကိုအၿမန္ ေမာင္းသြားၾကသည္။
ဥၾသသံေတြ ဆူညံေနသည္။ ရဲကားေတြ မီးနီတဖ်တ္ဖ်တ္နဲ႕ ညအေမွာင္မွာ အရွိန္ၿပင္းၿပင္းနဲ႕
ေမာင္းေနၾကသည္။
ရန္ကုန္တိုင္း ရဲတပ္ဖြဲ႕ရံုးၾကီးရဲ႕ စစ္ေၾကာေရး အခန္း
ရဲမွဴးကိုကိုလင္း စိတ္မရွည္ေတာ႕ ။
ေနဗလရဲ႕ တိုက္ခန္းကို ဗံုးခြဲဖို႕ ၾကိဳးပန္းခဲ႕တဲ႕ ဘိုၿမင္႕ရွိန္နဲ႕ ေဇးဗီယား ဆိုတဲ႕ လူမိုက္ႏွစ္ေယာက္ကိုသူ
စစ္ေမးေနတာ တရက္မကေတာ႕ဘူး ။
တကယ္႕ကို ေခါင္းမာတဲ႕ ငတိႏွစ္ေကာင္။
“ မသိဘူး..မရွိဘူး....” ဘဲ တြင္တြင္ ေၿပာေနသလို “ ငါတို႕ ေရွ႕ေန လိုခ်င္တယ္...ေရွ႕ေန ေခၚေပး....” လို႕
မထီမဲ႕ၿမင္ပံုစံတဲ႕ ေၿပာၾကေသးသည္။ ရဲမွဴးကိုကိုလင္း လည္း ပါးပိတ္ရိုက္ပစ္ခ်င္စိတ္ေတြ
ေပါက္ခဲ႕ေပမယ္႕ သည္းခံစိတ္ေမြးၿပီး ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းနဲ႕ ဆက္ေမးၿမန္းေနခဲ႕သည္။
ရဲသားတေယာက္က အေလးၿပဳရင္း လာေၿပာသည္။
“ ရဲမွဴး..စံုစမ္းစစ္ေဆးေရး ဗ်ဴ ရိုက အရာရွိတေယာက္ ေရာက္လာပါတယ္..ရဲမွဴးနဲ႕ ေတြ႕ခ်င္လို႕
အၿပင္ခန္းမွာ ေစာင္႕ေနပါတယ္....” တဲ႕ ။
အဆီၿပန္ေနတဲ႕ သူ႕မ်က္ႏွာကို မ်က္ႏွာသုတ္ပု၀ါ အေသးစားေလးနဲ႕ သုတ္လိုက္ရင္း ရဲမွဴးကိုကိုလင္း
စစ္ေၾကာေရးအခန္းထဲက ထြက္ခဲ႕ပါသည္။
***********************
ေနဗလ သီလ၀ါ ဆိပ္ကမ္းကို မေရာက္ခင္ကတည္းက ႏို္င္ငံၿခား သေဘၤာသားတစုနဲ႕
ရဲၾကပ္စိုးၿမင္႕သိန္းတို႕ ရုန္႕ရင္းဆန္ခတ္ေတြ ၿဖစ္တဲ႕အေၾကာင္း ရဲၾကပ္စိုးၿမင္႕သိန္းေရာ တၿခား
အရင္ေရာက္သြားတဲ႕
ရဲကားေတြကေရာ စက္နဲ႕ သတင္းပို႕လို႕ ေနဗလ အေၾကာင္းစံုကိုသိၿပီးၿပီ။ စံစံနဲ႕ မိေပါက္ဆိုတဲ႕
ေၾကးစားမေလးေတြကို ရိုက္ပုတ္ကန္ေက်ာက္ေနလို႕ ရဲၾကပ္စိုးၿမင္႕သိန္းက မလုပ္ဖို႕ ပါးစပ္က
ေအာ္တားေပမယ္႕ သေဘၤာသားေတြက နားမေထာင္ဘဲ ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ကို
ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ရိုက္ႏွက္ေနလို႕ ရဲၾကပ္စိုးၿမင္႕သိန္းက ရပ္လိုက္ဖို႕ ေသနတ္ေထာင္ေဖါက္ၿပီး
တားလိုက္တယ္။
သေဘၤာသားေတြက တုတ္ဓါး ခဲ သံတိုသံစ ေလးဂြေတြနဲ႕ ရဲၾကပ္စိုးၿမင္႕သိန္းနဲ႕ သူ႕ရဲကားကို ပစ္ခတ္
တိုက္ခိုက္လာတယ္။ ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ကိုသေဘၤာသားေတြ လက္ထဲက ရဲၾကပ္စိုးၿမင္႕သိန္းက
အတင္း ဆြဲေခၚ ကယ္တင္ခဲ႕ၿပီး သူ႕ရဲကား ပ်ံလႊား၃၃ အထဲမွာ ထိုင္ခိုင္းထားလိုက္သည္။ ဒါကို
သေဘၤာသားေတြက မေက်နပ္ၾကဘဲ ဓါတ္ဆီထည္႕ထားတဲ႕ ပုလင္းေတြကို မီးရွိဳ႕ၿပီး ပစ္တာေၾကာင္႕
ရဲၾကပ္စိုးၿမင္႕သိန္း ေနာက္ဆုတ္ေၿပးရသည္။
တၿခားရဲကားေတြ ထပ္ေရာက္လာေတာ႕ သေဘၤာသားေတြကိုဖမ္းဖို႕ ၾကိဳးစားတဲ႕အခါ
သေဘၤာသားေတြက ရဲအားလံုးကိုသေဘၤာၾကီးေပၚကေန ရရာခဲ ေလးဂြေတြ တုတ္ေတြ သံခ်ြန္လံုးေတြနဲ႕
ပစ္ခတ္
တိုက္ခိုက္ၾကသည္။ အေၿခအေန တင္းမာေနတာေၾကာင္႕ အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္ ေနဗလကို
သတင္းပို႕ၾကသည္။ ေနဗလလည္း အခင္းၿဖစ္တဲ႕ေနရာကို ေရာက္သြားၿပီး အက်ယ္အက်ယ္
မၿငိမ္းဖြယ္ေတြ
ၿဖစ္လာတာေၾကာင္႕ ဆူပူမွဳ ႏွိမ္နင္းတဲ႕ အထူးရဲတပ္ရင္းကို ေခၚၾကရေတာ႕သည္။ သေဘၤာၾကီးေပၚကို
ဂိုင္းေ၀းေလွခါးကေန တက္ဖို႕ ၾကိဳးစားၾကတဲ႕ ဒိုင္းလႊားေတြနဲ႕ ရဲေတြကိုထမင္းခ်က္ၾကီးက ဆီပူ
ေတြ ေရေနြးပူေတြနဲ႕ ေလာင္းခ်သလိုသေဘၤာသားေတြက သေဘၤာမွာ သံုးတဲ႕ သံကြင္းေတြ
သံတံုးသံေခ်ာင္းေတြနဲ႕ ပစ္ေပါက္ၾကၿပန္လို႕ ရဲသားေတြ ေနာက္ၿပန္ဆုတ္ၾကရသည္။
အထူးရဲတပ္ရင္းက ရဲမွဴးက မ်က္ရည္ယိုဗံုးေတြနဲ႕ ပစ္ခတ္ႏွိမ္နင္းဖို႕ အထက္လူၾကီးေတြကို
အမိန္႕ေတာင္းခံသည္။
ေနဗလကိုလည္း အထက္က ရဲမွဴးၾကီးေတြက “ ၿဖစ္ရတဲ႕အေၾကာင္းရင္း သိခ်င္တယ္..ဒါ
ဘယ္သူ႕ေၾကာင္႕လဲ...ဘာေၾကာင္႕ၿဖစ္လဲ....” လို႕ တြင္တြင္ ေမးေနၾကသည္။ ေနဗလ အေၿဖကေတာ႕
အရက္
ေၾကာင္႕ၿဖစ္ပါသည္။ အရက္ကိုအလြန္အက်ြံေသာက္ၾကရာက ရမ္းကားၾကရင္း တားဆီးတဲ႕
ရဲတပ္ဖြဲ႕၀င္ေတြကို ၿပန္လွန္တုိက္ခိုက္ၾကတာ ၿဖစ္ေၾကာင္း အထက္လူၾကီးေတြကိုအစီရင္ခံေနသည္။
မ်က္ရည္ယိုဗံုး အသံုးၿပဳဖို႕ ခြင္႕ၿပဳတာေၾကာင္႕ အထူးရဲေတြ သေဘၤာေပၚကို မ်က္ရည္ယိုဗံုးေတြ တလံုးၿပီး
တလံုး ပစ္ထုတ္ေနၿပီ။ ဒီအရွဲပ္ထဲမွာ မပါၾကတဲ႕ သေဘၤာသားေတြက လက္ေတြ ေခါင္းေပၚတင္ၿပီး
ေလွခါးက ဆင္းလာသည္။
အထူးႏွိမ္နင္းေရးေခါင္းေဆာင္ရဲမွဴးက စက္ရုပ္ရဲေတြကို စသံုးသည္။ စက္ရုပ္ရဲမ်ားက လူစစ္စစ္
ရဲေတြထက္အၾကမ္းဖက္ဆူပူေတြရဲ႕ တိုက္ခိုက္တာကို ခံႏိုင္ၾကသည္။ သူတို႕ကို ခဲထိတာတို႕
ဆီပူေလာင္တာတို႕ကိုလံုး၀ မၿဖဳန္ၾကဘူး ။
 ဆိုးသြမ္းေသာင္းက်န္းတဲ႕လူေတြကေတာ႕မ်က္ႏွာေတြမွာ အ၀တ္ေတြ စည္းၿပီး ေၿပးတက္လာတဲ႕
စက္ရုပ္ရဲသားေတြကို ၿပန္တိုက္ခိုက္သည္။ေကာင္းကင္ယံကေန ရဲရဟတ္ယာဥ္ေတြကလည္း
မီးေမာင္းေတြနဲ႕ ထိုးၿပ ကူညီၾကသည္။ ရဟတ္ယာဥ္ေတြအေပၚကလည္း စက္ရုပ္ရဲေတြ ၾကိဳးေတြနဲ႕
ေလ်ာဆင္းလာၾကသည္။ ေနာက္ဆံုးေတာ႕ သေဘၤာသားဆိုးေတြကို ရဲတပ္ဖြဲ႕က
ထိန္းသိမ္းလိုက္ႏိုင္သည္။
အေစာပိုင္းမွာေတာ႕ သူ႕လူေတြကိုမထိန္းဘဲ အခု ဖမ္းခ်ဳ ဳပ္အေရးယူတဲ႕ အခ်ိန္သေဘၤာ ကက္ပတင္က
သူ႕လူေတြကို ၿပန္လႊတ္ေပးဖို႕ ေတာင္းဆိုသည္။ သူတို႕ သည္တိုင္းၿပည္ကေန ခ်က္ခ်င္း ထြက္
သြားမည္လို႕ ဆိုသည္။ ေနဗလက မင္းရဲ႕ သေဘၤာသားေတြက အၾကမ္းဖက္ဥပေဒခ်ိ ဳးေဖါက္ၾကတာမို႕
သည္တိုင္းၿပည္ရဲ႕ ဥပေဒအရ စစ္ေဆး အၿပစ္ေပးရမယ္..ၿပန္မလႊတ္ႏိုင္ဘူးလို႕ ေအးေအးေဆး
ေဆး ရွင္းၿပေပမယ္႕ လက္မခံဘဲ တံေတြးနဲ႕ ေထြး ရိုက္မည္ႏွက္မည္လုပ္လို႕ ေနဗလတို႕က သူ႕ကိုပါ
ဖမ္းဆီး ခ်ဳ ဳပ္ေႏွာင္လိုက္ရသည္။
သေဘၤာၾကီးကိုလည္း အမွဳမၿပီးမခ်င္း သည္ကမ္းကေန ခြာခြင္႕မၿပဳႏိုင္ဘူး ဆိုၿပီး ဖမ္းဆီးထားလိုက္သည္။
သူဂ်ဴတီက်တဲ႕ ညမွာ အမွဳၾကီးသြားသည္။ တညလံုးလိုလိုသီလ၀ါမွာ သူရွိေနသည္။ ေၿပးရလႊားရ
ေအာ္ရဟစ္ရ လူလည္း ညစ္ေပ စုတ္ၿပတ္ေနသည္။
သူအိမ္ကို ၿပန္ေတာ႕ မိုးစင္စင္လင္းေနၿပီ။
သူ႕ကြန္ဒိုေအာက္ဖက္က လဖက္ရည္ဆိုင္မွာ အရပ္၀တ္နဲ႕ ရဲၾကပ္ ေက်ာ္ေက်ာ္ဘိုကိုသူေတြ႕သည္။
သူ႕ရဲမွဴးၾကီးက သူ႕တိုက္ခန္းမွာ ဗံုးလာေထာင္တဲ႕လုပ္ရပ္ၿဖစ္ပြားခဲ႕လို႕ ရဲအေစာင္႕ ခ်ထားတာပါ ။
ဓါတ္ေလွခါးဆီကို ေလွ်ာက္ခဲ႕တဲ႕အခ်ိန္ဂ်ပန္ၾကီး ဟင္နရီဆာနာဒါတို႕ စံုတြဲနဲ႕ တိုးၿပန္ၿပီ။ ဟင္နရီက
သူ႕ကို ႏုတ္ဆက္ရင္း “ မင္းရဲ႕ မိန္းမေခ်ာေလးေရာ...” လို႕ ၿပံဳးၿဖီးၿဖီးနဲ႕ ေမးသည္။ သူ႕ခါးကို
ဖက္ထားတဲ႕စက္လူရုပ္မေလး ဂ်က္စီကာ ကလည္း သူ႕ကို ခင္ခင္မင္မင္ႏုတ္ဆက္သည္။ သူက
၀တ္ေက်တန္းေက်ဘဲ ၿပန္ႏုတ္ဆက္ၿပီး သူ႕တိုက္ခန္းကို ၿပန္သည္။ အရမ္းပင္ပမ္းေနၿပီ။
အခန္းတံခါးကိုဖြင္႕ ၀င္လိုက္တာနဲ႕ နီသိ၀တီသူ႕ဆီကို ေၿပးလာတာကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။
နီသိ၀တီသည္ပါးလႊာတဲ႕ ည၀တ္၀တ္ရံုရွည္ကို ၀တ္ထားသည္။
“ ကိုကို ၿပန္လာၿပီေဟ႕....ဟင္....ကိုကို..တကိုယ္လံုးလည္း ေပေရလို႕..အရမ္း
အလုပ္မ်ားလာလားဟင္...”
“ ဟုတ္တယ္....နီသိ...”
“လာ..လာ..နီသိကိုကို႕ကို ေရခ်ိ ဳးေပးမယ္ေလ ....ၿပီးေတာ႕ ႏွိပ္နင္းေပးမယ္.. ”
နီသိ၀တီက သူ႕ယူနီေဖါင္းနဲ႕ ဖိနပ္ေတြ ခြ်တ္တာေတြကို ၀ိုင္း ကူညီသလို ေရခ်ိဳးခန္းထဲကိုသူနဲ႕ အတူတူ
၀င္လိုက္ဖို႕ ကိုယ္ေပၚက ည၀တ္အက်ၤ ီကိုခြ်တ္ခ်လိုက္သည္။ အိုး....သူစိတ္ၾကိဳက္ဖန္တီးထားတဲ႕ အခ်ိ
ဳးအဆစ္အေကြ႕အေကာက္ေတြက အခ်ိဳးက် လွလြန္းေနသည္။ ဒီေလာက္ပင္ပမ္းေနတဲ႕ ၾကားကေတာင္
သူ႕စိတ္ေတြ ဆူၾကြလာရသည္။ နီသိ၀တီက သူ႕တကိုယ္လံုးကို
ဆပ္ၿပာေရၿမဳပ္တံုးနဲ႕ က်က်နန ပြတ္တိုက္ၿပီး ေရခ်ိဳးေပးသည္။
အင္း..ၾကီးညြန္႕ထင္ေက်ာ္ကို ဖုန္းဆက္ၿပီး ငါ ဘယ္ေလာက္ဇိမ္က်ေနတယ္ဆိုတာ ေၿပာၿပအံုးမွဘဲ လို႕
သူသေဘာေတြ က်ေနသည္။ အရင္တံုးကဆိုရင္အလုပ္ပင္ပမ္းၿပီး ၿပန္လာတဲ႕အခါ အခုလို
ဆီးၾကိဳမယ္႕သူမရွသလိုအခုလို ၿပဳစုယုယမယ္႕လူမရွိခဲ႕ဘူးေလ ။ စက္ရုပ္မ ဆိုေတာ႕ ဟန္စုယဥ္လို
သူ႕ကို ခြာၿပီး သာတဲ႕လူ ေနာက္ကိုလည္း လိုက္မွာ မဟုတ္ဘူး ။ ေဒါက္တာခ်စ္ပန္း ေၿပာတဲ႕
အပ္ဂရိတ္လည္း မလုပ္ခ်င္ေတာ႕ဘူး ။ ေဒါက္တာခ်စ္ပန္းက သူ႕ဖုန္းမက္ေဆ႕ေဘာက္မွာ ခ်န္သြားတာက
ဒီတခါ နီသိ၀တီကိုတရက္နဲ႕တရက္ေတာင္မတူေတာ႕တဲ႕ အစဥ္တိုးတက္ေနတဲ႕ နည္းပညာ
ေတြနဲ႕ လူသားစစ္စစ္ရဲ႕ ကိုယ္တြင္း ကလီဇာေတြ ေပါင္းစပ္ထည္႕သြင္းၿပီး ဖန္တီးေပးမွာ ဆိုဘဲ ။ သူ
ထပ္တိုး ၿပဳ ၿပင္ေပးလိုက္ရင္ ေနဗလ ထမင္းစားတဲ႕အခါ နီသိ၀တီကလည္း အတူတူ
လိုက္ပါစားေသာက္ႏိုင္မွာ ဆိုဘဲ ။ ေနဗလကေတာ႕ ကိုယ္႕အိမ္မွာ အစား အတူတူစားႏိုင္တဲ႕ ၾကည္ႏူးမွဳ
နဲ႕ အၿပင္ဆိုင္ေတြ ဟိုတယ္ေတြမွာ အတူတူထိုင္ၾကရင္လည္း စက္ရုပ္မလိုအစားမစားဘဲ ငုတ္တုတ္
ၿပံဳးၿပံဳးေလးဘဲ ထိုင္မေနေတာ႕ဘဲ ကိုယ္နဲ႕ အတူတူလိုက္စားေသာက္တာေတြ မရခ်င္လည္း
ေနပါေစေတာ႕ ။ အခုလက္ရွိနီသိ၀တီေလးနဲ႕ဘဲ အခုလို ေရအတူတူခ်ိဳး အႏွိပ္အနင္းခံေနရမယ္ဆိုရင္
ေက်နပ္ေနပါၿပီလို႕ ေတြးေနမိသည္။ သည္အခ်ိန္မွာ နီသိ၀တီက သူ႕ကိုကုတင္ေပၚမွာ လွဲေလ်ာင္း
အိပ္ခိုင္းလိုက္ၿပီး အ၀တ္မဲ႕ သူ႕ေက်ာၿပင္နဲ႕ ေပါင္တန္ေတြကိုစၿပီး ႏွိပ္ေပးပါသည္။
သူ႕ေက်ာၿပင္ၾကီးတေလ်ာက္နီသိ၀တီက တံေတာင္ဆစ္နဲ႕ လိုက္ေထာင္းေပးသလိုတင္ပါးနဲ႕
ခါးေနရာေတြကိုလည္း တက္နင္းေပးသည္။
ဟိုတေလာက သူအေခြေဟာင္းဆိုင္ေတြကေန ေစ်းေပါေပါနဲ႕ ၀ယ္လာတဲ႕ ဂ်ိန္း(စ္) ဘြန္းဒ္
ရုပ္၇ွင္ကားခ်ပ္ထဲက လို မိန္းမေခ်ာေလးက သူ႕ကို ႏွိပ္ေပးေနတာပါလား လို႕ သူေတြးၿပီး ေက်နပ္ေနသည္
။
“ ကိုကို ေကာင္းလားဟင္...”
နီသိ၀တီက သူ႕ပါးကို ရႊတ္ကနဲ အာဘြားေပးလိုက္ရင္း ေမးသည္။
တယ္လည္း အလိုက္သိတဲ႕ စက္လူရုပ္မ ။ ဒါေတြ အကုန္လံုးက ေဒါက္တာခ်စ္ပန္းရဲ႕
တည္ထြင္မွဳေတြေလ ။ ( ဟီး...ဆပ္ေပအံဳးေတာ႕ အေၾကြး၀ယ္ကပ္ၿပား က အေၾကြးေတြ ) စူးရွတဲ႕
လက္သဲခြ်န္ခြ်န္ေလးေတြနဲ႕ သူ႕ေက်ာ္ၿပင္ကို ဖြဖြေလး ကုတ္ၿခစ္ေပးတာက အရသာ ထူးလွသည္။
ၾကက္သီးေတြ တဖ်န္းဖ်န္းထၿပီး သူ႕ဖြားဖက္ေတာ္ၿမဴးထလာသည္။
နီသိ၀တီရဲ႕ ပြတ္သပ္ေပးေနတာေတြေၾကာင္႕ သူစိတ္ေတြ ထသထက္ထလာသည္။
သူ႕နားနားကိုကပ္ၿပီး ေလသံေလးနဲ႕ နီသိ၀တီက “ ကိုကိုလိုးၾကမလား..” လို႕ ေမးလိုက္တဲ႕အခ်ိန္
သူ႕ဖြားဖက္ေတာ္က တန္းကနဲ ေထာင္မတ္သြားရသည္။
နီသိ၀တီရဲ႕ လက္ကေလးက ေပါင္ၾကားကိုလာႏွိဳက္သည္။ လိင္တန္ကို ဖြဖြေလး ပြတ္ေပးေနသည္။
အင္း..ခံလို႕ ေကာင္းလိုက္တာ..နီသိဘယ္လိုလုပ္တတ္ေနတာလည္း ။ ဒါလဲ ေဒါက္တာခ်စ္ပန္း
ပရိုဂရမ္လုပ္လိုက္တာဘဲလား ။
“ ကိုကို..ပက္လက္လွန္လိုက္..”
နီသိ၀တီရဲ႕ စကားကိုသူခ်က္ခ်င္း နာခံလိုက္နာလိုက္သည္။ ပက္လက္လွန္လိုက္ေတာ႕ သူ႕ဒံုးပ်ံၾကီးက
တန္းတန္းမတ္မတ္ ေထာင္ေနေတာ႕ နီသိက တခစ္ခစ္နဲ႕ သေဘာက်ၿပီး ထိပ္ဖူး ဒစ္လံုးကို
လက္ကေလးနဲ႕ ဖြဖြေလး ပြတ္သပ္ေပးသည္။
ဒီအခ်ိန္မွာ တင္းေတာင္...တင္းေတာင္နဲ႕ တံခါး လွ်ပ္စစ္ေခါင္းေလာင္း ႏွိပ္သံက အဆက္မၿပတ္
ထြက္ေပၚ ၿမည္ဟီးလာသည္။
ဇိမ္က်ေနတဲ႕ ဒီလိုအခါေကာင္းမွာ ဘယ္က ဧည္႕သည္လာပါလိမ္႕....ဘယ္သူက ထၿပီး
တံခါးဖြင္႕ေပးခ်င္မလဲ ။ သူလွဲေနတဲ႕ ဆိုဖါရွည္ၾကီး ေဘးက အေ၀းထိန္းခလုပ္ေလးကိုလွမ္းဆြဲယူၿပီး
ႏွိပ္လိုက္
သည္။ နံရံကပ္တီဗီၾကီးမွာ အၿပင္က တံခါးဘဲလ္ႏွိပ္ေနတဲ႕လူပံု ေပၚလာသည္။
“ ဟင္..ဂ်ပန္ၾကီးနဲ႕ သူ႕ေစာ္...ဂ်က္စီကာ....ပါလား..ဘာကိစၥလဲ မသိဘူး...”
မၿဖစ္ေသးပါဘူး ထေမးအံုးမွဆိုၿပီး တံခါး မဖြင္႕ခင္မ်က္ႏွာသုတ္ပု၀ါၾကီးတခုခါးမွာ ဆြဲပတ္လိုက္ၿပီး ေၿပး
ဖြင္႕ေပးလိုက္သည္။
“ ေဟး...မစၥတာေန ...မင္းတို႕ အလုပ္ၿဖစ္ေနၾကတာလား.....”
ေနဗလ ပုခံုးေပၚကေန ေက်ာ္ၾကည္႕ၿပီး ဂ်ပန္ၾကီး ဟင္နရီက ေမးလိုက္သည္။ သူလည္း နီသိ
တံုးလံုးၾကီးမ်ားလား ဆိုၿပီး လွည္႕ၾကည္႕လိုက္ေတာ႕ နီသိက ည၀တ္အက်ၤ ီၿပန္၀တ္ထားၿပီးတာကို
ေတြ႕လိုက္ရသည္။
“ အႏွိပ္ခံေနတာပါ ဟင္နရီ..မင္းရဲ႕ ဂ်က္စီကာ ကေရာ မင္းကိုႏွိပ္မေပးဘူးလား...”
“ ဟားဟား...ဘယ္ေနမလဲ မစၥတာေန..ငါတို႕ ဂ်ပန္ေတြက အႏွိပ္အနင္း သိပ္ၾကိဳက္ၾကတာဘဲ...”
“ ဘာကိစၥလဲ..ငါ ဘာကူညီရမလဲ...”
ဂ်ပန္ၾကီးက ၿပံဳးၿပီး..“ ေစာ္ခ်င္း လဲဖိုက္မလားလို႕ လာေမးတာ..” လို႕ ဘြင္းဘြင္းၾကီး ေၿပာခ်လိုက္ပါသည္။
“အာ..ဘယ္လို..ဘယ္လို...”
“ ေအာ္..မင္းေစာ္နဲ႕ ငါ႕ေစာ္လဲဖိုက္မလားလို႕ ေမးတာ...ငါလဲ အာရွမ ဖိုက္ရၿပီး မင္းလဲ အၿဖဴမ
ဖိုက္ရတာေပါ႕....”
ခ်က္ခ်င္းဘဲ...“ မလုပ္ခ်င္ဘူး..” လို႕ သူေၿပာလိုက္ေတာ႕ ဂ်ပန္ၾကီးလည္း “ မင္းကလဲ..လူစစ္စစ္
မင္းမိန္းမမွမဟုတ္တာဘဲကြာ...အခုေခတ္မွာ လင္မယားေတြ ရည္းစားအတြဲေတြေတာင္အုပ္စုလိုက္
ၿဖစ္ၿဖစ္လဲၿပီး ၿဖစ္ၿဖစ္ဖိုက္ေနၾကတာဘဲ...” လို႕ သူ႕ကို ေၿပာသည္။
“ ေဆာရီးဘဲကြာ..ဟင္နရီ..ငါ မလုပ္ခ်င္ဘူး....” လို႕ သူၿငင္းလိုက္သည္။ ၿပန္ထြက္သြားၾကတဲ႕ အခ်ိန္
ဟင္နရီရဲ႕ ေစာ္ဂ်က္စီကာက ဖင္တံုးေတြကိုအရင္ကထက္ပိုၿပီးလွဳပ္ႏွဲ႕ၿပီး ေလွ်ာက္သြားသည္လို႕
သူထင္သည္။ ဟင္နရီတို႕ စံုတြဲ လာရွဳပ္တာနဲ႕ ေတာင္မတ္ၿပီးသား သူ႕လိင္တန္ေတာင္
ၿပန္ေလ်ာ႕က်သြားသည္။ ဒါကို ေတြ႕လိုက္တဲ႕ နီသိ၀တီက “ မပူနဲ႕ ကိုကို..နီသိၿပန္ေထာင္ေအာင္
လုပ္ေပးမယ္
ေနာ္” လို႕ ေၿပာလိုက္သည္။ ဒီေလာက္အလိုက္သိတဲ႕ စက္ရုပ္မ ဘယ္မွာ ရႏိုင္မလဲေလ ။
***********************
ရဲမွဴးကိုကိုလင္း မွင္သက္ေငး သြားတယ္။
စံုစမ္းေရးဗ်ဴ ရိုက အရာရွိေရာက္ေနတယ္ဆိုလို႕ သူထြက္လာတာ အလြန္လွပေက်ာ႕ရွင္းတဲ႕
ၿမန္မာဆန္ဆန္အ၀ါႏုေရာင္ရင္ဖံုးအက်ၤ ီ..ခ်ိတ္ထမိန္အ၀ါေရာင္နဲ႕ မိန္းမတေယာက္ကို ေတြ႕လိုက္ရလို႕
။
“ က်မ စံုစမ္းစစ္ေဆးေရးက ၿမၿမေသြးပါ...ရဲမွဴး....”
“ ေအာ္..ဟုတ္ကဲ႕ပါ....ေဒၚၿမၿမေသြး...က်ေနာ္ကိုကိုလင္းပါ...ေနဗလအိမ္ထဲကိုဗံုးေထာင္တဲ႕
တရားခံႏွစ္ေယာက္ဆီကိုလာတာလား..”
“ ဟုတ္ပါတယ္..ရဲမွဴး..က်မကို ၿပည္ထဲေရးက ဒီတရားခံေတြဆီက ေၿဖာင္႕ခ်က္ရယူဖို႕
လႊတ္လိုက္လို႕ပါ ..”
ရဲမွဴးကိုကိုလင္း စိတ္ညစ္သြားတယ္။ သူနာရီေပါင္းမ်ားစြာ စစ္ေမးေနတာ တရားခံေတြက လံုး
ဘူးကြယ္ေနၾကလို႕ စိတ္ေရာ လူေရာ ပင္ပန္းေနတာ ။ စံုစမ္းေရးဗ်ဴ ရိုက လူေတြက သူတို႕ကိုယ္သူတို႕
ဘာ
နတ္သားေတြလို႕ ထင္ေနၾကသလဲ မသိဘူး ။ သူတို႕ စစ္ရင္ေကာ ဘာထူးမွာ မို႕လဲ ။ ေၿဖာင္႕ခ်က္ဘဲ
ယူအံုးမတဲ႕....ဟင္း...။
ကိုကုိလင္း စိတ္ထဲက ေၿပာေနတာပါ ။
ပါးစပ္ကေတာ႕ “ ဟုတ္ကဲ႕ ေဒၚၿမၿမေသြး..က်ေနာ္လိုက္ပို႕ေပးပါမယ္...ေဒၚၿမၿမေသြး သေဘာရွိစစ္ပါ
ေမးပါ....”လို႕ ေၿပာရင္း အမ်ိဳးသမီးေခ်ာေလးကိုအခ်ဳပ္ခန္းေတြဖက္ကို ဦးေဆာင္ ေခၚသြားလိုက္ပါတယ္။
အခ်ဳပ္ခန္းထဲက ဆိုးေပ႕မိုက္ေပ႕ဆိုတဲ႕ လူဆိုးသူခိုး ဂ်ပိုးေတြလည္း မိန္းမေခ်ာေလး ကို
၀ိုင္းၾကည္႕ေနၾကတယ္။ ပါးစပ္ေတြကလည္း အၿငိမ္မေနဘဲ ရုန္႕ရင္းၾကမ္းတမ္းတဲ႕ စကားလံုးေတြနဲ႕
ေ၀ဖန္ၾကတယ္။
ဘိုၿမင္႕ရွီန္နဲ႕ ေဇဗီးယားကိုထည္႕ထားတဲ႕ အခ်ဳ ဳပ္ခန္းဆီကို
ေရာက္ေတာ႕..“ ဒီႏွစ္ေကာင္ဘဲဗ်....ဗံုးေထာင္တာ...အမွန္က စုစုေပါင္း ၃ေကာင္..တေကာင္က
ေနဗလရဲ႕ စက္ရုပ္က ကင္ဒိုဓါးနဲ႕ ခုတ္သတ္
လိုက္လို႕ ေသၿပီ....” လို႕ ရွင္းၿပလိုက္ေတာ႕ ၿမၿမေသြးလည္း အံ႕ၾသတဲ႕ အမူအရာေလးနဲ႕ ဆတ္ကနဲ
ရဲမွဴးကိုကိုလင္းကို ေမာ႕ၾကည္႕လိုက္တယ္။
“ စက္ရုပ္...ဟုတ္လား....”
“ ဟုတ္တယ္..ဒါဘဲ ေၿပာေနၾကရတာ..ေနဗလက အိမ္မွာ စက္ရုပ္နဲ႕...”
“ ရွင္..စက္ရုပ္..စက္ရုပ္.....ဘာအတြက္မ်ား စက္ရုပ္၀ယ္ထားပါလိမ္႕...”
ၿမၿမေသြးက တရားခံ၂ေယာက္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည္႕လိုက္တယ္။ ဓါးခုတ္ခံထားရလို႕ လက္ေတြနဲ႕
၀မ္းဗိုက္မွာ ပတ္တီးေတြနဲ႕ ။
“ ဒီႏွစ္ေယာက္ကိုလည္း စက္ရုပ္ကဘဲ ဓါးနဲ႕ ခုတ္ထားတာလား..ရဲမွဴး...”
“ ဟုတ္တယ္ဗ်....”
“ ကဲ..က်မ သူတို႕ကို ၀င္စစ္မယ္...တခု ေမးမယ္ေနာ္....ဒီအခ်ဳပ္ခန္းမွာ ကင္မရာ တပ္ထားသလား....”
“ မတပ္ထားဘူး..ေဒၚၿမၿမေသြး....”
“ ေကာင္းတယ္..အိုေကေလ..က်မကိုအခ်ိန္တနာရီေလာက္ေပး...”
“ ရတယ္..ႏွစ္နာရီၾကာလဲ ရတယ္..က်ေနာ္လဲ ခဧ ဘရိတ္ယူခ်င္ေနလို႕....”
“ အိုေက..ဒါၿဖင္႕ က်မ အလုပ္စေတာ႕မယ္...”
“ ေကာင္းပါၿပီဗ်ာ...”
ရဲမွဴးကိုကိုလင္းလည္း ေကာ႕ေနေအာင္၀တ္ထားတဲ႕ ခ်ိတ္ထမိန္နဲ႕ ဆံထံုးနဲ႕မမေလး ဘယ္လိုမ်ား
လူဆိုးရင္႕မၾကီးေတြကို ေၿဖာင္႕ခ်က္ရေအာင္စစ္မလဲ ဆိုတာ သိခ်င္ေတာ႕ဘဲ ေရမိုးးခ်ိ ဳးဖို႕ စစ္ေၾကာေရး
စခန္းကေန ထြက္လာခဲ႕ပါေတာ႕တယ္။
ၿမၿမေသြးလဲ အခ်ဳပ္ခန္းထဲကို ၀င္လိုက္တယ္။
ကုလားထိုင္ေလးေတြနဲ႕ ထိုင္ေနတဲ႕ ပတ္တီးနဲ႕ လူဆိုးႏွစ္ေကာင္ဆီကို ေလ်ာက္သြားလိုက္ၿပီး
ကုလားထိုင္ေတြကို ေၿခေထာက္နဲ႕ ပိတ္ကန္ပစ္လိုက္တယ္။ ရုတ္တရက္မို႕ရယ္
အရွိန္ၿပင္းတာေၾကာင္႕ရယ္ဘိုၿမင္႕ရွိန္ဆိုတဲ႕ လူဆိုးေကာင္ၾကမ္းၿပင္ေပၚကိုလဲက်သြားတယ္။
ကုလားထိုင္က လြင္႕ထြက္သြားလို႕ ။
စကထဲက ၾကမ္းလွတဲ႕ ၿမၿမေသြးကိုလန္႕သြားၿပီး ေဇဗီးယားဆိုတဲ႕ လူဆိုးေကာင္က သူ႕ဖါသာ မတ္တပ္
ခ်က္ခ်င္း ထရပ္လိုက္တယ္။
“ ေမးတာကိုအမွန္အတိုင္းေၿဖၾက...မေၿဖရင္နင္တို႕မယားေတြ မုဆိုးမေတြ ၿဖစ္သြားမယ္...”
တရားခံႏွစ္ေယာက္က သူဘာကိုဆိုလိုတယ္ဆိုတာ သေဘာမေပါက္ဘဲ ေငးေၾကာင္ၾကည္႕ေနတဲ႕အခ်ိန္
ၿမၿမေသြးလည္း ထမိန္ေလးကိုလက္နဲ႕ မၾကီး ဘိုၿမင္႕ရွိန္ဆိုတဲ႕ ေကာင္ရဲ႕ ေပါင္ၾကားကို
ပိတ္ကန္ပစ္လိုက္ၿပန္တယ္။
“ အားးးး........”
ခ်က္ေကာင္းကိုကန္မိသြားလို႕ ဘိုၿမင္႕ရွိန္ဆိုတဲ႕ ငတိသူ႕ေပါင္ၾကားကိုသူလက္နဲ႕ ဖိအုပ္ၿပီး လဲက်ကာ
တဆတ္ဆတ္တုန္ခါေနပါေတာ႕တယ္။
ေဇဗီးယား လည္း သူ႕ေရာင္းရင္း အၿဖစ္ကို ၾကည္႕ၿပီး သူ႕ကိုလည္း ေဆာ္ေတာ႕မွာမို႕ အေနာက္ကို
တေၿဖးေၿဖးနဲ႕ ဆုတ္သြားလိုက္တယ္။
“ေဟ႕ေကာင္...ေၿပာစမ္း မင္းတို႕ကိုဘယ္သူခိုင္းလဲ...”
ေဇဗီးယားက မေၿပာဘဲ ေခါင္းငံု႕ၿပီးဘဲ ရပ္ေနတယ္။ ၿမၿမေသြးရဲ႕ လက္၀ါးေစာင္းနဲ႕ လက္၀ါးေတြ
တေၿဖာင္းေၿဖာင္းနဲ႕ ေဇဗီးယားရဲ႕ မ်က္ႏွာနဲ႕ နားရင္းေတြကို မနားတမ္း ထိေတြ႕ မိတ္ဆက္ေနတယ္။
“ ငါ႕ကိုဘာမွတ္လဲ..နယ္လွည္႕ ပါးရိုက္လာတဲ႕ ေကာင္မ
ဟဲ႕....တိုင္ခ်င္တဲ႕ဆီကိုတိုင္...ေစာက္ဂ၇ုမစိုက္ဘူး...”
ေဇဗီးယား ၾကမ္းၿပင္ေပၚ ဒူးေထာက္ရက္က်သြားတယ္။ ၿမၿမေသြးရဲ႕ ဒူးတဖက္ ေၿမာက္တက္သြားတယ္။
“ ခြပ္..”
“ အား...”
ေဇဗီးယား ပက္လက္လန္ထြက္သြားတယ္။ ၿမၿမေသြး ေဇဗီးယားအေပၚကို ခြရပ္လိုက္ၿပီး ဓါးဒါဏ္ရာအေပၚ
ခြာၿမင္႕ဖိနပ္နဲ႕ တက္နင္းတယ္။
“ အား....ဟား...မလုပ္ မလုပ္ပါနဲ႕ဗ်ာ.....ေတာ္ပါေတာ႕...”
“ ဒါဆိုေၿပာ..နင္႕ကိုဘယ္သူခိုင္းသလဲ....”
“ မေၿပာပါရေစနဲ႕ဗ်ာ..က်ဳပ္တို႕ကိုသတ္မွာ ....”
***********************
ေနဗလရဲ႕ ဖြားဖက္ေတာ္ကို နီသိ၀တီက လက္နဲ႕ ပြတ္သပ္ကိုင္တြယ္ေပးလိုက္သလိုထိပ္ဖူးဒစ္လံုးပိုင္းကို
လ်ာေလးနဲ႕ ကစားကလိေပးလိုက္ေတာ႕ ေနဗလရဲ႕ ဖြားဖက္ေတာ္ဟာ ၿပန္လည္ ေတာင္မတ္
မာေက်ာလာပါေတာ႕တယ္။
“ ဟီး..လီးၾကီး ၿပန္မာေတာင္လာၿပီကိုကို...”
နီသိ၀တီက ၀မ္းသာအားရ ေၿပာလိုက္ပါတယ္။ ေၿပာၿပီးတာနဲ႕ တၿပြတ္ၿပြတ္နဲ႕ စုတ္ေပးၿပန္တယ္။
နီသိ၀တီအစုတ္အရမ္းေကာင္းတယ္။ လ်ာကေလးက တဖ်တ္ဖ်တ္နဲ႕ ေၿပးလႊားကစားေနတာ ။
ေနဗလရဲ႕ လက္တဖက္က နီသိ၀တီရဲ႕ ေပါင္ၾကားကို ေရာက္သြားတယ္။ အေမႊးေရးေရးပါးပါး ရွိေနတဲ႕
နီသိ၀တီရဲ႕ အဂၤါစပ္ကိုစမ္းလိုက္ေတာ႕ အကြဲေၾကာင္းကေန အရည္ၾကည္ေတြ ယိုစီးက်ၿပီး စိုရႊဲ
ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ စက္လူရုပ္မက တကယ္႕လူသားမိန္းမစစ္စစ္တေယာက္လိုဘဲ
သဘာ၀အရည္ေတြ စိမ္႕ထြက္လာေအာင္ဖန္တီးထားတဲ႕ ေဒါက္တာခ်စ္ပန္းလိုတီထြင္သူပညာရွင္ေတြ
ကို မခ်ီးက်ဴးဘဲ မေနႏိုင္ဘူး ။
နီသိ၀တီရဲ႕ အဂၤါစပ္ႏွဳတ္သား ထူထူတြန္႕တြန္႕ေလးေတြကလည္း လူသားစစ္စစ္မိန္းမတေယာက္နဲ႕
ဘာမွမၿခား ခြဲမရေအာင္တူတယ္။သူ႕လက္ေခ်ာင္းေတြက အဂၤါစပ္အတြင္းထဲကို
ထိုးသြင္းၾကည္႕လိုက္ေတာ႕ နီသိ၀တီခါးေလးေကာ႕တက္ၿပီး ညည္းၿငဴလိုက္သံကိုသူၾကားလုိက္ရတယ္။
“ လိုးမလား ကိုကို..”
နီသိ၀တီက သူ႕နားကိုတိုးကပ္ၿပီး ေမးလိုက္တာ ။ နီသိ၀တီရဲ႕ ထြက္သက္ေႏြးေႏြးေလးက
သူ႕ပါးၿပင္ဆီကို ၇ိုက္ခတ္လာတယ္။ နီသိ၀တီရဲ႕ ရင္စိုင္ေတြကိုလူစမ္းလိုက္တယ္။ ႏို႕သီးေခါင္း နီနီေလး
ေတြပ တင္းမာၿပီး စူထြက္ေနၾကတယ္။ သူ႕လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႕ ႏို႕အံုတခုလံုးကိုဆုပ္နယ္သလို
ႏို႕သီးေခါင္းေလးေတြကလည္း လက္ညွိဳးနဲ႕ လက္မကိုသံုးၿပီး ဆြဲဆြဲထုတ္ေပးလိုက္ေတာ႕ နီသိ၀တီက
“ ေတာ္ေတာ႕ ကိုကိုလိုးခ်င္ပါၿပီဆိုေနမွ..”လို႕ ေၿပာရင္း သူ႕ကိုဆိုဖါရွည္ေပၚကိုတြန္းခ်လိုက္တယ္. သူ
ဆိုဖါေပၚကို ပက္လက္က်သြားတယ္။ နီသိ၀တီလႊားကနဲ သူ႕ကိုယ္ေပၚကိုခြတက္လာသည္
။ေတာင္မတ္ေနတဲ႕ ေနဗလရဲ႕ လိင္တန္တုတ္တုတ္ၾကီးကိုလက္ကေလးနဲ႕ ထိန္းၿပီး အကြဲေၾကာင္းဆီကို
ဆြဲယူၿပီး ေတ႕လိုက္တယ္။ စိုစြတ္တဲ႕ လွိဳဏ္ေခါင္းေႏြးေႏြးေလးထဲကိုလိင္တန္ၾကီး ၀င္ဖို႕ တာစူေနၿပီ။
ဖင္ၾကြထားတဲ႕ နီသိ၀တီလိပ္တန္ေပၚကိုထိုင္ခ်လိုက္တယ္။ ေၿဖးေၿဖးခ်င္း ဖိခ်တာ ။ တထစ္ထစ္နဲ႕
တိုး၀င္သြားဆဲ နီသိ၀တီက ဖင္ၾကီးေတြကို ၿပန္ၾကြလိုက္တယ္။ ခ်က္ခ်င္းဘဲ ၿပန္ဖိခ်ၿပန္တယ္။ ၾကြလိုက္
ဖိခ်လိုက္။ ႏုတ္ဖ်ားကလည္း ညည္းသံေလးေတြ တဟင္းဟင္းတအင္းအင္း ထြက္ေနတယ္။
လိင္တန္တခုလံုး က်င္တက္ေနေအာင္ ေကာင္းေနတယ္။ နီသိ၀တီ“အားရွီး...အားရွီး..” နဲ႕
မ်က္လံုးေလးပိတ္ေခါင္းေလးေမာ႕ၿပီး တလွဳပ္လွဳပ္နဲ႕ လုပ္ေပးေနတယ္။ ေနဗလလည္း ေအာက္ကေန
ပင္႕ေကာ႕ၿပီး ထိုးေပးလိုက္ေတာ႕ ပြဲက တၿဖည္းၿဖည္းနဲ႕ ပိုၾကမ္းလာတယ္။ နီသိရဲ႕ ႏို႕ၾကီးေတြကို
သူ႕လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕ တင္းတင္းကိုင္ဆုပ္ၿပီး နီသိေဆာင္႕ထည္႕သမွ်ကိုတန္ၿပန္ေကာ႕ထိုးေပးတယ္။
မၾကာခင္မွာဘဲ တအားၾကီးကို ေကာင္းလြန္းသြားၿပီး သုတ္ရည္ေတြ တစစ္စစ္နဲ႕ နီသိေစာက္ေခါင္းထဲကို
ပန္းထုတ္ပစ္ရင္း ေကာင္းၿခင္း လမ္းဆံုးကိုတက္လွမ္းသြားရပါေတာ႕တယ္။
“ အိုး....ဟားဟား..ေကာင္းလိုက္တာ နီသိရယ္....”
“ ကိုကိုေကာင္းသြားတယ္ဆိုလို႕ နီသိအရမ္းေပ်ာ္တာဘဲ ကိုကို....”
နီသိ၀တီ ေဘးမွာ လွဲအိပ္ခ်ရင္း အေမာေၿဖေနခိုက္သူ ေမွးကနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားရပါတယ္။
ႏွစ္နွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ကိုအိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ႕ ေနဗလ ကို ေငးၾကည္႕ေနတဲ႕ နီသိ၀တီလည္း ေနဗလရဲ႕
ကိုယ္ေပၚကို ေစာင္ပါးေလးတထည္ၿခံဳလႊမ္းေပးလိုက္ၿပီး ေၿခဖ်ားေထာက္ဖြဖြနင္းၿပီး ေရခ်ိ ဳးခန္းဆီကို
ေလ််ာက္သြားပါတယ္။
တစ္တစ္တစ္ တစ္တစ္တစ္.....တစ္တစ္တစ္....တစ္တစ္တစ္....
ဖုန္းၿမည္လာတယ္။ ( ရဲမွဴးကိုကိုလင္း..ေခၚတယ္..ရဲမွဴးကိုကိုလင္း ေခၚတယ္.....) လို႕ လည္း
အသံထြက္လာတယ္။
ေနဗလ ဖ်တ္ကနဲ ႏိုးလာတယ္။
အို...ငါ...အိပ္ေပ်ာ္သြာတာပါလား.....နီသိ၀တီေရာ..ဟင္..နီသိဘယ္ေရာက္သြားပါလိမ္႕....။
ဖုန္းလာေနတာဘဲ...ဟင္..ရဲမွဴး ကိုကိုလင္းေခၚတာပါလား..။
“ ဟယ္လို..ရဲမွဴး..က်ေနာ္ ေနဗလ ပါ...”
“ ေဟးေနဗလ....အိပ္ေနတာလား...”
“ ႏိုးလာတာ ရဲမွဴး..ဘာကိစၥရွိလဲ ရဲမွဴး..က်ေနာ္ဘာလုပ္ေပးရမလဲ....”
“ေမာင္ရင္႕ကို ေၿပာစရာ ႏွစ္ခ်က္ရွိတယ္ကြ..ပထမအခ်က္က ေမာင္ရင္႕အိမ္ကို ၀င္ၿပီး
ဗံုးေထာင္တဲ႕ေကာင္၂ေကာင္ကို စံုစမ္းစစ္ေဆးေရးက ၿမၿမေသြး ဆိုတာ လာစစ္တယ္..စစ္တယ္လို႕သာ
ေၿပာတာကြာ...ရိုက္စစ္တာ..ႏွိပ္စက္တာကြ..တရားေဘာင္လြတ္ ေဆာ္တာ...အင္း ေပၚလာသလား
ဆိုေတာ႕လည္း ေပၚပါဘူးကြာ....အင္း..FBI မွာ သင္တန္းတက္လာတာ ရိုက္စစ္တာမ်ား
သင္ေပးလိုက္သလား မသိပါဘူး....ေမာင္ရင္႕ကို ၿမၿမေသြးက အရမ္း
စိတ္၀င္စားတာဘဲ ...ေမာင္ရင္႕အေၾကာင္းေတြကို ေမးတယ္...အဲ..စက္ရုပ္ရွိတာလည္း အရမ္း
စိတ္၀င္စားတယ္...ေမးလိုက္တဲ႕
ေမးခြန္းေတြကလည္း စံုေနတာဘဲ..ေမာင္ရင္႕ကို ၾကိဳက္ေနတယ္ထင္တာဘဲ....”
“ ဟိုတေလာေလးကဘဲ မႏၱေလးဖက္မွာ အတူတူအလုပ္လုပ္ခဲ႕လို႕ပါ ရဲမွဴးရယ္..က်ေနာ္နဲ႕ သူနဲ႕က
ရိုးရိုးပါ...”
“ ေနာက္တခ်က္ ေမာင္ရင္႕ကို ေၿပာခ်င္တာက ေမာင္ရင္အိပ္ရာက ထတာနဲ႕သံလွ်င္အခ်ဳပ္မွာ
ခ်ဳပ္ထားတဲ႕ အင္ဒိုနီးရွားသေဘၤာသားတစုကို ေမာင္ရင္သြား စစ္ပါ..ရဲမွဴးၾကီးက ေမာင္ရင္႕ဂ်ဴတီမွာ
ၿဖစ္ပ်က္ခဲ႕တာေၾကာင္႕ ကိုယ္တိုင္မ်က္ၿမင္မို႕ ဒီအမွဳကို ေမာင္ရင္ဘဲ
ကိုင္တြယ္ေစခ်င္တယ္...သေဘၤာသားေတြကိုစစ္ေဆးလို႕ သူတို႕က ၀န္ခံရင္လည္း အမွဳကို ၿမန္ၿမန္စစ္
ၿမန္ၿမန္အမိန္႕ခ်ခ်င္တယ္တဲ႕...”
“ ဟုတ္ကဲ႕ ရဲမွဴး..က်ေနာ္သြား စစ္ခ်က္ယူပါမယ္....”
“ ေနဗလ....”
“ ဗ်ာ...”
“ မင္း စက္လူရုပ္မေလးေကာ ဘယ္လိုလဲ..ေတာ္ေတာ္မိုက္လား....”
“ ဟီး...မိုက္တယ္ရဲမွဴး...”
“ ေအး..ေအး...သံလွ်င္အခ်ဳပ္မွာ စစ္ၿပီးရင္အက်ိဳးအေၾကာင္း ငါ႕ဆီလည္း ၿပန္ဆက္အံုး...”
“ ဟုတ္ကဲ႕...ရဲမွဴး...”
၀ွဴး..အိမ္မွာ ႏွပ္လို႕ မရဘူး...အလုပ္ၿပန္ေၿပးလုပ္ရအံုးမယ္...။
“ ကိုကို...”
နီသိ၀တီက အေငြ႕တေထာင္းေထာင္းထေနတဲ႕ ေကာ္ဖီပူပူေလးတခြက္နဲ႕ ေနဗလ အိပ္ေနတဲ႕ ဆီကို
ေရာက္လာတယ္။
“ ေကာ္ဖီပူပူေလး ေသာက္လိုက္ပါအံုး...”
အလိုက္သိလြန္းၿပီး သူ႕ကိုအၿပဳအစုေကာင္းတဲ႕ နီသိေလးကို စက္ရုပ္မွန္း သိေနရက္နဲ႕ သူသံေယာဇဥ္
ၿဖစ္မိသြားတယ္။ ဒါေၾကာင္က ဂ်ပန္ၾကီး ဟင္နရီက ေစာ္ခ်င္း လဲဖိုက္ဖို႕ လာေၿပာတံုးက ၿငင္းလိုက္
တာ ။ နီသိကို ဂ်ပန္ၾကီး ဖိုက္မွာ သူလက္မခံႏိုင္ဘူး ။
ရဲမွဴးကလည္း ဖမ္းထားတဲ႕ ႏိုင္ငံၿခားသေဘၤာသားေတြကိုသြား စစ္ခိုင္းတယ္။
အဲဒီအလုပ္သာ မရွိခဲ႕ရင္နီသိနဲ႕ ဒုတိယအခ်ီတေၾကာင္းေလာက္ထပ္ဆြဲၿဖစ္မွာ ။ နီသိေဖ်ာ္ေပးတဲ႕
ေကာ္ဖီခါးခါးပူပူတခြက္ကို ေသာက္ၿပီးတဲ႕ အခ််ိန္သူအ၀တ္အစား ၀တ္လိုက္ၿပီး သံလ်င္က
အခ်ဳပ္ခန္းဆီကိုထြက္ခဲ႕လိုက္ပါတယ္။
အခ်ဳပ္ခန္းထဲကို၀င္လိုက္တဲ႕ အခ်ိန္ၿမၿမေသြးနဲ႕ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ပက္ပင္းတိုးတယ္။
“ ေဟး....ကိုေနဗလ.....ဘယ္လဲ...”
“ သေဘာၤသားေတြ အၾကမ္းဖက္တာ ၿမၿမေသြး ၾကားမွာေပါ႕..အဲဒီေက႕ လာစစ္တာ...”
“ က်မလည္း ကိုေနဗလ တိုက္ခန္းကိုခ်ိ ဳးဖ်က္၀င္ၿပီး ဗံုးခြဲဖို႕ ေထာင္တဲ႕ လူဆိုးႏွစ္ေယာက္ကိုစစ္ၿပီး
အၿပန္ကိုေနဗလတို႕ ဖမ္းလိုက္တဲ႕ သေဘၤာသားေတြကိုစစ္ေဆးတဲ႕အခ်ိန္က်မလည္း ရွင္တို႕
ဌာနခ်ဳပ္မွာ ရွိေနခ်င္လို႕..”
ေနဗလ စိတ္ထဲမွာက ခင္ဗ်ားတို႕က က်ေနာ္တို႕ကို မယံုလို႕လား လို႕ ေမးလိုက္ခ်င္ေပမယ္႕ စကားနည္း
ရန္စဲ ဆိုသလို ေရငံုႏုတ္ပိတ္ေနတာက ပိုေကာင္းတယ္လို႕ ယူဆၿပီး ဘာမွမေၿပာေတာ႕ဘူး ။
ေနဗလက အခ် ဳပ္ခန္းတာ၀န္ခံကိုသူသေဘၤာသားေတြကို စစ္ေဆးမယ္႕အေၾကာင္း ေၿပာလိုက္တဲ႕အခါ
တာ၀န္ခံလည္း တံခါးေပါက္ကို ေသာ႕နဲ႕ ဖြင္႕ေပးတယ္။
သူ၀င္သြားတာနဲ႕ အင္ဒိုနီးရွားသေဘၤာသားေတြက သူတို႕ကို ၿပန္လႊတ္ေပးဖို႕ ၀ိုင္းအာၾကတယ္။
သူက “ မင္းတို႕ကို ေမးစရာေတြ ရွိေနတယ္...အမွန္အတိုင္းေၿဖပါ ၀န္ခံပါ ..မင္းတို႕ အမူးေၿပၾကၿပီလား...”
လို႕ေမးလိုက္ေၿပာလိုက္တဲ႕အခါ ေခါင္းေဆာင္လုပ္တဲ႕ ထမင္းခ်က္စားဖိုမွဴးခ်ဳပ္က “ ဘာေတြ
ေမးမွာလဲ..ငါတို႕ အခု ေလာေလာဆည္အရမ္း ေရငတ္ေနၾကတယ္....မင္းငါတို႕ကို ေရတိုက္ပါလား...”
လို႕ ၿပန္ေၿပာတယ္။
ေနဗလ လည္း သူတို႕ကို ေရတိုက္ခ်င္တယ္။ ဘံုဘိုင္က ေရလည္း မတိုက္ခ်င္ဘူး ။ ဒါေၾကာင္႕
ရဲတပ္သားေလး တေယာက္ကို ေရသန္႕ပုလင္း တဒါဇင္ေလာက္အနီးဆံုး ဆိုင္တဆိုင္က သြား၀ယ္ခဲ႕ဖို႕
ေငြထုတ္ေပးကာ ခိုင္းလိုက္ပါတယ္။
ၿမၿမေသြးက အခ်ဳပ္ခန္းအၿပင္ကေန သူ႕ကို ေစာင္႕ၾကည္႕ေနတယ္။
သူလွမ္းၾကည္႕တာ ၿမၿမေသြး ၿမင္လိုက္ၿပီး အခ်ဳပ္ခန္း သံတိုင္နားကို
ကပ္လာၿပီး..“ ကိုေနဗလ..ဒါဇင္ေကာ..ဖုန္းဆက္ေသးလား...” လို႕ ေမးလိုက္ပါတယ္။ သူက
“ မေၿပာၿဖစ္ဘူး..က်ေနာ္လည္း မအားဘူး..” လို႕ ၿပန္ေၿဖလိုက္တယ္။
သေဘၤာသားေတြကို ေရေသာက္ခြင္႕ေပးၿပီးမွတေယာက္ခ်င္း သီးသန္႕ ေခၚထုတ္ၿပီး စစ္ေမးမယ္လို႕
သူစဥ္းစားလိုက္တယ္။
ရဲတပ္သားေလး ေရဘူးေတြ ယူအလာကိုသူ ေစာင္႕ဆိုင္းေနတံုး ၿမၿမေသြးနဲ႕ အဖြဲ႕က် စကားေၿပာ
ၿဖစ္သြားတယ္။
ၿမၿမေသြးက “ ကိုေနဗလရဲ႕ အိမ္ခန္းကို ေဖါက္ခြဲ ဖို႕လုပ္ရေလာက္ေအာင္တေယာက္ေယာက္က
ကိုေနဗလကို မုန္းတီးေနတဲ႕ သေဘာရွိတယ္..ကိုေနဗလ ဘာထင္လဲ..ရန္သူဘယ္သူလို႕
ထင္သလဲ..”လို႕ ေနဗလကို ေမးလိုက္ပါတယ္။ ၿမၿမေသြးကိုသူမယံုပါ ။ ၿမၿမေသြးသည္သူထင္သလို
စိတ္သေဘာ သိပ္ေကာင္းမယ္႕ပံုရွိမေနတာ သူ ေတာ္ေတာ္စိတ္ပ်က္သြားတယ္။ တရားခံ
ေတြကို၇ိုက္စစ္တာက ပညာသား မပါပါဘူး ။
ထိုအခိုက္ရဲသား ၿပန္ေရာက္လာသည္။ ေရသန္႕ဘူး ၂ဒါဇင္အထုပ္နဲ႕ ။
“ သေဘၤာသားေတြကိုတလံုးစီ ေ၀ေပးလိုက္ကြာ....”
ရဲသားက သူ႕အမိန္႕အတိုင္း သေဘၤာသားေတြကို ေရပုလင္း တပုလင္းစီလိုက္ ေ၀ငွလိုက္တယ္။
ေရငတ္ေနတဲ႕ သေဘၤာသားေတြလည္း ေရေတြ ေမာ႕ေသာက္ဒီေရပုလင္းက ေရနဲ႕ဘဲ ပလုပ္က်င္း
မ်က္ႏွာသစ္လည္း လုပ္ ေမာ႕လည္း ေသာက္ၾကတယ္.။ ၿမၿမေသြးက “ ဒီသေဘၤာသားေတြကို
ၿပတ္ၿပတ္သားသား အေရးယူသင္႕တယ္...မဟုတ္ရင္က်မတို႕ ႏိုင္ငံထဲကိုလာၿပီး ေစာ္ကားေမာ္ကား
သေဘာမ်ိဳးေတြ လုပ္လို႕ရတယ္လို႕ ထင္သြားမယ္...” လို႕ ေၿပာလိုက္တာကိုသူနားေထာင္ေနခိုက္
၀ုန္းကနဲ လဲၿပိဳသံၾကီး အခ််ဳပ္ခန္းထဲက ၾကားလိုက္ရတယ္။
ၾကည္႕လိုက္ေတာ႕ သေဘၤာသား အၾကမ္းဖက္မွဳကို ဦးေဆာင္တဲ႕ အရက္သမား ထမင္းခ်က္ၾကီး
ၾကမ္းၿပင္မွာ ပက္လက္ၾကီး လဲက်ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။
“ ဘာၿဖစ္တာလဲ..သူဘာၿဖစ္လဲ...”
ထမင္းခ်က္ၾကီး မ်က္လံုးၾကီး ၿပဴးထြက္ၿပီး ပါးစပ္က အၿမဳပ္ေတြ ထြက္ေနတယ္။
ထိုအခိုက္က်န္တဲ႕ သေဘၤာသားေတြလည္း တေယာက္ၿပီး တေယာက္ထမ္ငးခ်က္ၾကီးလိုဘဲ
သံမံတလင္းၾကမ္းေပၚကို ၿပဳတ္က်ကုန္ၾကတယ္။
“ အဆိပ္သင္႕တာဘဲ ၿဖစ္မယ္...ေရေမာ႕ေသာက္လိုက္တာနဲ႕ ၿဖစ္တာ..အဆိပ္ခပ္ခံရၿပီ..ဘယ္သူမွ
ဒီေရပုလင္းေတြ မေသာက္ၾကနဲ႕ေတာ႕....”
ေနဗလ အေရးေပၚရဲ ၁၁၉ ကို ဖုန္းဆက္ေခၚလိုက္တယ္။ အဆိပ္သင္႕တဲ႕အေၾကာင္း ေၿပာၿပလိုက္လို႕
သူတို႕က သူနာၿပဳေတြပါ လႊတ္လိုက္မယ္႕အေၾကာင္း ေၿပာတယ္။
ေရ၀ယ္လာေပးတဲ႕ ရဲသားေလးကို ေနဗလ ေခၚေမးေတာ႕ အခ်ဳပ္ခန္းနားက ဆိုင္တန္းေလးေတြ ဆီကဘဲ
၀ယ္လာခဲ႕တယ္လို႕ ေၿပာၿပတယ္။
သူနာၿပဳနဲ႕ ရဲေတြ ေရာက္လာတဲ႕ အခ်ိန္မွာ သေဘၤာသားေတြ အသက္မရွိၾကေတာ႕ဘူး ။ ၿပင္းထန္တဲ႕
အဆိပ္သင္႕လို႕ အားလံုး ေသဆံုးသြားခဲ႕တယ္။
ေရတိုက္ခိုင္းတဲ႕ ေနဗလ တာ၀န္ၿဖစ္ေနၿပီ။ ေရေရာင္းလိုက္တဲ႕ ဆိုင္ရွင္ကို ေခၚယူ
စစ္ေဆးေမးၿမန္းၾကေပမယ္႕ အထက္လူၾကီးေတြက ေနဗလကို ေမးခြန္းေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳး ထုတ္ကုန္ၾကတယ္
။
ေနဗလ လည္း နားမလည္းႏိုင္ေတာ႕ဘူး ။ သူကံေကာင္းသြားတာက သူ႕မွာ ၿမၿမေသြး သက္ေသ
ရွိေနတာပါဘဲ ။ ၿမၿမေသြးက ေနဗလ ဖက္က အၿပည္႕အ၀ ေထာက္ခံထြက္ဆိုေပးတယ္။ သူ႕ကိုလည္း
အထက္က ယံုၾကည္ၾကတာကို ေတြ႕ရတယ္။ ဘာဘဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ ေနဗလ နံမည္ပ်က္သြားတယ္။
“ ရွင္ကံနိမ္႕ေနတယ္..ပထမ အခန္းမွာ ဗံုးေထာင္ခံရတယ္..အခုရွင္႕ ဂ်ဴတီမွာ လူေတြ
ေသတယ္..တခုခုေတာ႕ မွားယြင္းေနၿပီ....” လို႕ ေၿပာတယ္။
***********************
အင္းစိန္ၿမိဳ႕သစ္မွာ တိုက္အၿမင္႕ပိုင္းနဲ႕ ၿခံက်ယ္၀င္းက်ယ္သူေဌးရပ္ကြက္ဆိုၿပီး ႏွစ္ပိုင္း ကြဲေနတယ္။
သူေဌးေတြ ေနတဲ႕ ၿခံက်ယ္တိုက္အေကာင္းစား အၾကီးစား ရပ္ကြက္ၾကီးထဲက တခုေသာ တိုက္နဲ႕ ၿခံထဲမွာ
ေဒ၀ဒတ္ေဇာ္၀င္း ေနတယ္။ ေဇာ္၀င္းက တခါတေလ ဟန္စုယဥ္ရဲ႕ သာေကတက တိုက္နဲ႕
ၿခံၾကီးမွာေနသလိုတခါတေလမွာေတာ႕ အင္းစိန္ၿမိဳ႕သစ္က သူ႕တိုက္မွာ ေနတယ္။ တပည္႕တပန္းေတြ
ၿခံရံၿပီး ေနတယ္။ ရန္ကုန္ၿမ္ိဳ႕တင္မက တႏိုင္ငံလံုးက မေကာင္းတဲ႕ လုပ္ငန္းေတြ မွန္သမွ်
ေဒ၀ဒတ္ေဇာ္၀င္းနဲ႕ မကင္းဘူး ။ တနည္းတလမ္း ဆိုသလို ပတ္သက္ေနတာခ်ည္းဘဲ ။
အခုလည္း သီလ၀ါက ဘားမားဂဲလ္စားေသာက္ဆိုင္ပိုင္ရွင္ဦး၀ၾကီး နဲ႕ သူ႕အင္းစိန္တိုက္က
ဧည္႕ခန္းက်ယ္ၾကီးမွာ ေဇာ္၀င္း စကားေၿပာေနတယ္။ ဦး၀ၾကီးက သီလ၀ါမွာ ၿဖစ္ပ်က္တာေတြကို
အစအဆံုး
ေၿပာၿပသတင္းပို႕ခဲ႕လို႕ ေဒ၀ဒတ္ေဇာ္၀င္းက ေနဗလကို ေဂ်ာက္တြန္းခ်င္လို႕ ခ်က္ခ်င္းဘဲ
အဆိပ္ခတ္ထားတဲ႕ ေရသန္႕ဘူးေတြကိုအခ်ဳပ္ထဲကိုသူ႕အဆက္အသြယ္နဲ႕ ပို႕ခဲ႕တယ္။ အခုေတာ႕
သူ႕လုပ္ရပ္
ထိေရာက္ ေအာင္ၿမင္သြားၿပီ။ သေဘၤာသားေတြ အားလံုး အဆိပ္မိေသဆံုးသြားလို႕ ဒီကိစၥအမွဳ
ၾကီးေနၿပီေလ ။ ေဇာ္၀င္းက ဦး၀ၾကီးကိုဆုေၾကးေငြ ေဘာက္ဆူးခ်ေနတယ္။
“ ေက်နပ္တယ္..ေနဗလ ဒီတခ်ီေတာ႕ လူပါး
ပုလင္းထိၿပီ ...ဟားဟားဟား......ပိုင္လိုက္တဲ႕အၾကံ..ေဇာ္၀င္းရဲ႕ ဦးေႏွာက္ကို ေရႊခ်ထားဖို႕ေတာင္
ေကာင္းေနၿပီ.......ဟားဟားဟား......”
မ်က္ႏွာအားရ ေခါင္းေဆာင္ရယ္လို႕ တပည္႕ေတြကလည္း လိုက္ရယ္လိုက္ၾကတယ္။
ေဇာ္၀င္းက ေနဗလကိုသတ္ဖို႕ေတာင္အၾကိမ္ၾကိမ္ၾကိဳးစားခဲ႕တာ ။ ဟန္စုယဥ္နဲ႕ ၿပန္ေတြ႕ၿပီး ဟန္စုယဥ္
ေနဗလ လက္ထဲကို ၿပန္ေရာက္သြားမွာကိုလည္း သူမလိုလားဘူး ။ ေနဗလကိုဒီေလာကက
ေန အၿပီးအပိုင္ ေမာင္းထုတ္ပစ္လိုက္တာ အေကာင္းဆံုးဘဲ လို႕ သူယူဆတယ္။
ေနဗလ လည္း ေရေရလည္လည္ကို ေခါင္းစားေနတယ္။
နံမည္ပ်က္ၿပီ။ သူ႕သတင္းက လူၾကီးပိုင္းမွာ ပ်ံ႕လြင္႕ေနတယ္။ ဒီေကာင္ ေပါ႕ဆလွခ်ည္လား ဘာညာနဲ႕
အၿပစ္၀ိုင္းတင္ေနတယ္။ ရဲမွဴးၾကီးတေယာက္ကဆိုရင္သူ႕ကိုအလုပ္ၿဖဳတ္ပစ္လိုက္ဖို႕ေတာင္
အၾကံေတြ ေပးေနတယ္။
စိတ္ဓါတ္ေတြ က်ဆင္းေနရတဲ႕အခ်ိန္မႏၲေလးက ဒါဇင္ကလည္း သူလိုက္ေနတဲ႕ မႏၲေလးက
မူးယစ္ေဆး၀ါးဂိုဏ္းတခုက လူဆိုးတေယာက္ရန္ကုန္ကိုထြက္ေၿပး တိမ္းေရွာင္သြားတာေၾကာင္႕ ရန္ကုန္
ကိုလိုက္ၿပီး ရွာေဖြ ဖမ္းဆီးဖို႕ ရန္ကုန္ကိုဆင္းလာမယ္..ေနဗလရဲ႕ အိမ္မွာ တည္းမယ္လို႕
ဖုန္းဆက္တယ္။
နီသိ၀တီကလည္း သူ႕ကို ဇနီးမယားေကာင္း တေယာက္လိုအၿမဲ ၿပဳစုယုယေနေတာ႕ ဒါဇင္လာတဲ႕အခါ
နီသိ၀တီကိုဘယ္လို( ပလပ္ၿဖဳတ္) ထားရမလဲ မသိလို႕ တည္ထြင္ပါရဂူ ေဒါက္တာခ်စ္ပန္းကို
ဖုန္းလွမ္းဆက္ၿပီး ေမးတယ္။ ေဒါက္တာခ်စ္ပန္းကလည္း “ အမေလး...ဒါေလးမ်ား ...ဘာ ပူေနသလဲ
ကိုေနဗလရယ္....က်ဳပ္တာ၀န္ထား.....ခင္ဗ်ားကို နီသိ၀တီကိုက် ဳပ္အပ္ပ္ဂရိတ္လုပ္ေပးမယ္လို႕
ေၿပာထားတာဘဲ..အလုလိုအခ်ိန္မွာ ခင္ဗ်ားရဲ႕ မန္းေလးက ရည္းစားေလး လာေနတဲ႕အခ်ိန္စေတး
ေရွာင္ခိုင္းၿပီးသားလည္း ၿဖစ္သြားေအာင္နီသိ၀တီကိုက်ဳပ္ရဲ႕ ( ၿပဳၿပင္ထိန္းသိမ္းေရးစခန္း ) ကို ပို႕
ထားလိုက္ပါ ..တခ်က္ခုတ္ႏွစ္ခ်က္ၿပတ္..အိုေကမွာ စိုေၿပသြားလိမ္႕မယ္....အားကိုးစမ္းပါဗ်ာ..က် ုပ္က
သိပ္ ေစ်းမယူပါဘူး..ေလ်ာ႕ေပးမွာပါ..အဓိကက က် ဳပ္က တည္ထြင္ထားတာေတြကိုလက္ေတြ႕
စမ္းသပ္ခ်င္တာ...ကဲ က်ဳပ္ဆီလည္း လာပို႕စရာ မလိုဘူး..က် ဳပ္ကဘဲ နီသိကိုလာေခၚေပးမယ္....”လို႕
ေၿပာပါတယ္။
ဒါဇင္ေလး ေရာက္မလာခင္မွာဘဲ ေဒါက္တာခ်စ္ပန္းရဲ႕ စက္လူရုပ္စက္ရံုက ဗင္ကား အၿဖဴၾကီး
ေရာက္လာၿပီး နီသိ၀တီကို ေခၚေဆာင္သြားပါတယ္။
ေၿမၿပင္( သို႕မဟုတ္) ကတၲရာစီးကားလမ္းနဲ႕ မထိဘဲ လ်ပ္ေၿပးတဲ႕ ေဟာဗားေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္နဲ႕ ဒါဇင္
ရန္ကုန္ကို ေရာက္လာပါတယ္။
ေနဗလကို ေၿပးဖက္ၿပီး “ လြမ္းတယ္..လြမ္းတယ္..ကိုကုိရယ္...” လို႕ တဖြဖြ ေၿပာဆိုရင္း ေနဗလကို
ေၿပးဖက္တယ္။ ႏွဳတ္ခမ္းေတြကိုလည္း အငမ္းမရ စုတ္နမ္းတယ္။ သူကလည္း အရင္ထက္ေတာင္
ပိုလွလာတဲ႕ ဒါဇင္ကို ၿပန္ဖက္သိုင္းၿပီး နမ္းစုတ္တယ္။ ဒါဇင္လည္း ေနဗလနဲ႕ အခ်စ္ပြဲေတြ ႏႊဲၿပီး
အလုပ္ခြင္မွာဘဲ နစ္ေနခဲ႕ၿပီး ကာမကိစၥဆာေလာင္ငတ္မြတ္ေနတာနဲ႕ ေတြ႕လည္း ေတြ႕ေရာ စိတ္ေတြ
အလြန္ထၾကြေသာင္းက်န္းၿပီး ေနဗလနဲ႕ အ၀တ္အစားေတြကို ၿပိဳင္တူလိုလို ခြ်တ္ပစ္ၾကရင္း ဧည္႕ခန္း
ၾကမ္းၿပင္မွာဘဲ ကာမစပ္ယွက္ဖို႕ လံုးပန္းပါေတာ႕တယ္။
ေနဗလလည္း နီသိကို စက္ရံု ၿပန္ပို႕ထားၿပီး သူ႕ဌာနက စံုစမ္းစစ္ေဆးမွဳ လုပ္ခံေနရတဲ႕အခ်ိန္လိင္ကိစၥ
ၿပတ္လပ္ေနတာေၾကာင္႕ ဒါဇင္႕ကိုအၿပတ္ဆြဲဖို႕ ေပါင္ၾကားက ငပဲတန္ဒုတ္ၾကီး မတ္မတ္ေထာင္
ေနပါတယ္။ ဒါဇင္ရဲ႕ ကိုယ္လံုးတီးအလွကို ေကာင္းေကာင္း ခံစားရင္း ဒါဇင္႕ ၿပည္႕ၿဖိဳးတင္းရင္းတဲ႕
ႏို႕ၾကီးႏွစ္လံုးကို စိတ္ရွိလက္ရွိကိုင္ညွစ္တယ္။ စို႕တယ္။ ၿပီးေတာ႕ ၾကမ္းၿပင္မွာ ပက္လက္အိပ္ခိုင္း
ေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္ကို ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း ဆြဲၿဖဲၿပီး ဒါဇင္႕ အေမႊးမဲ႕ ေစာက္ဖုတ္ကိုတအား
ယက္ေပးတယ္။
“ အိုး..ဟား..အိုး.....ကိုကိုေနရယ္....အား......အမေလး.....ဟင္႕ဟင္႕......”
ဒါဇင္ ေကာင္းလြန္းလို႕ တဆတ္ဆတ္တုန္ခါၿပီး ဖင္ၾကီးေတြကို ေကာ႕ေကာ႕ေပးေနတယ္။
အဖုတ္ယက္သံေတြက တၿပတ္ၿပတ္ထြက္ေနတယ္။ ဒါဇင္လည္း ေနဗလ အယက္အစုတ္ေတြေၾကာင္႕
အရမ္း ခံခ်င္ေနၿပီ။ ခံခ်င္တာမွမတ္မတ္ေထာင္ေနတဲ႕ ေနဗလရဲ႕ လိင္တန္းတုတ္တုတ္ၾကီးကိုသူမဖါသာ
ဆြဲကိုင္ၿပီး ယားလြန္းေနတဲ႕ သူမ အဂၤါစပ္ထဲကိုထိုးသြင္းလိုက္ခ်င္လာတယ္။
“ ကိုကိုေန..ေတာ္ၿပီ..ဆက္မမွဳတ္နဲ႕ေတာ႕...ဟင္႕ဟင္႕..ရပ္လိုက္ပါေတာ႕..”
ဒါဇင္ရပ္ခိုင္းေနလို႕ ေနဗလ လည္း ဘာဂ်ာအမွဳတ္ရပ္လိုက္တယ္။ ဒါဇင္ရဲ႕ အဂၤါစပ္ေလး
တဏွာအရွိန္ေၾကာင္႕ ေဖါင္းတင္းေနတယ္။ ခံုးေမာက္ေနတယ္။ အရည္ေတြ တံေတြးေတြ ေပစို
ေၿပာင္လက္ေနတယ္။
“ ဘာၿဖစ္လဲဟင္ဒါဇင္....မၾကိဳက္ဘူးလား...”
“ ၾကိဳက္တယ္ကိုကို..ဒါဇင္လိုခ်င္ေနၿပီ..ဒါဇင္႕ကိုလုပ္ပါေတာ႕ ကိုကိုေန..”
ေနဗလလည္း ဒါဇင္ေတာ႕ တအားေစာက္ပတ္ေတြ ယားေနၿပီ..ခံခ်င္လြန္းေနၿပီလို႕ သိလိုက္ၿပီး လိုးရန္
ၿပင္လိုက္တယ္။ ဒီလို မိန္းမတေယာက္က တအား ယားၿပီး ခံခ်င္လြန္းလာလို႕ မရွက္ႏိုင္ဘဲ
သူ႕ကိုလိုးေပးဖို႕ ေတာင္းခံလာတာကို ေနဗလ အရမ္းၾကိဳက္တယ္။ တအားယားေနတဲ႕
မိန္းမတေယာက္ကိုလိုးရတာ သူအရမ္း သေဘာက်တယ္။ သူ႕စိတ္ေတြ တအားထၾကြၿပီး
သူ႕ဒုတ္ကလည္း အစြမ္းကုန္ ေတာင္တယ္။
ဒါဇင္႕ကို ပက္လက္အိပ္ခိုင္းၿပီး ေပါင္တန္ေတြကိုတြန္းခြဲရင္း သူ ေနရာယူလိုက္ၿပီး “ ေလွၾကီးထိုး..ရိုးရိုး ”
ဘဲ ဒါဇင္႕ကိုအၿမန္လိုးပါေတာ႕တယ္။ ဒစ္ၿပဲၾကီးကိုႏွဳတ္ခမ္းသားထူထူတြန္႕တြန္႕ေလးေတြ ၾကားထဲကို
ဖိသြင္းလိုက္ေတာ႕ ဒါဇင္ရဲ႕ “ အားဟားဟား..” လို႕ ညည္းသံေလး ထြက္ေပၚလာတယ္။
“ နာလို႕လား..ဒါဇင္..” လို႕ ေမးလိုက္တယ္။
“ ဟင္႕အင္း....နာဘူး...လုပ္မွာသာ လုပ္ပါ”လို႕ ဒါဇင္က ေၿဖတယ္။
သူ႕ ဒုတ္ၾကီးကိုဆက္သြင္းတယ္။ ဖိသြင္းတယ္။ အရည္ေတြ စိုရဲေပလူးယိုစီးေနတာေၾကာင္႕ သူ႕ဒုတ္ၾကီး
လမ္းေၾကာင္းထဲ ၾကပ္ေနေပမယ္႕ တထစ္ထစ္နဲ႕ ေရွ႕တိုး၀င္သြားတယ္။
“ အို႕ဟင္း..”
ဒါဇင္ ေနဗလရဲ႕ ေက်ာၿပင္ကိုတအား ဖက္သလိုလက္သဲေတြနဲ႕ ကုတ္ၿခစ္လိုက္တယ္။
ဆက္မထိုးေသးဘဲ ေကာ႕ေထာင္တင္းမာေနတဲ႕ ဒါဇင္ရဲ႕ ႏို႕ႏွစ္လံုးကိုသူ႕ႏွဳတ္ခမ္းၾကီးနဲ႕ ငံုၿပီး စို႕တယ္။
တဖက္ၿပီး တဖက္ပါ ။ ဒါဇင္က တဟင္႕ဟင္႕နဲ႕ အသံထြက္လာတယ္။ လီးၾကီး တန္းလန္းၾကီးနဲ႕
ဆက္မထိုးသြင္းဘဲ ႏို႕ေတြကို ေအးေအးေဆးေဆး စို႕ေနလို႕ ။
“ ကိုကို..လုပ္ကြာ..ရပ္မထားနဲ႕..”
မႏၱေလးတံုးက သူ႕ကို ေကာင္းေကာင္း လိုးေပးခဲ႕ၿပီး ရန္ကုန္ကို ၿပန္သြားခဲ႕လို႕ အလိုးေကာင္းေတြ ဆက္
မရခဲ႕လို႕ ရန္ကုန္ေရာက္ရင္ေတာ႕ ေနဗလနဲ႕ အၿပတ္ကိုဆြဲၾကမယ္လို႕ အားခဲ မွန္းဆခဲ႕တာ
ေလ ။ ဒါဇင္ ေတာင္းဆိုေနေတာ႕လည္း ေနဗလက သူ႕ကိုလိုးေစခ်င္ေနၿပီဆိုတာ
သေဘာေပါက္လိုက္ပါတယ္။ ဒါဇင္ရဲ႕ ေၿခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုဆြဲမၿပီး သူ႕ပုခံုးေပၚ ထမ္းတင္လိုက္ၿပီး
တ၀က္ေလာက္သြင္းထားတဲ႕ သူ႕လီးကိုတခ်က္ခ်င္း မွန္မွန္ေလး လိုးေညွာင္႕ေပးပါေတာ႕တယ္။
“ အင္း...အား....ဟင္း...”
ဒါဇင္ ေက်နပ္သြားၿပီ။စီးစီးပိုင္ပိုင္နဲ႕ စို၇ႊဲ ႏူးညံ႕တဲ႕ ဒါဇင္ရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္ေလးထဲ ဇိကနဲ ဇိကနဲ
လိုးထည္႕ေပးေနတယ္။ ဒါဇင္႕မ်က္ႏွာ ေခ်ာေခ်ာေလးကို ၾကည္႕ၿပီး လိုးရတာ ေကာင္းလိုက္တာ..။
တဏွာစိတ္ေတြ ဖံုး ရမက္ေတြ ထန္ေနတဲ႕ ဒါဇင္လည္း “ ကိုကိုလုပ္လုပ္တအား တအား..” လို႕
ေၿပာေနတယ္။ ၿမန္ၿမန္နဲ႕ ၿပင္းၿပင္း လုပ္ဖို႕ ေၿပာေနမွန္း ေနဗလ သိလိုက္တယ္။ ငံု႕ၾကည္႕လိုက္ေတာ႕
ေၿခေထာက္ေတြ ပုခံုးေပၚထမ္းၿပီး ေကြးထားလို႕ ၿပဴးထြက္ေနတဲ႕ ဒါဇင္႕ ေစာက္ဖုတ္ၾကီးထဲ
၀င္ထြက္ေနတဲ႕ သူ႕လီးၾကီးကို ေတြ႕ရလို႕ တအား စိတ္ၾကြသြားၿပီး ၾကံဳးၾကံဳးၿပီး လိုးေဆာင္႕ပါေတာ႕တယ္။
ဖြတ္ဖြတ္ဖပ္ဖပ္ဘြပ္ဘြပ္ဆိုတဲ႕ အသံမ်ိဳးစံုထြက္ေနတယ္။
“ ေကာင္းလား..ဒါဇင္..”
“ အင္းအင္း...ေကာင္းတယ္..အရမ္းေကာင္းတယ္....ကိုကို.....တအားေဆာင္႕ပါ...ေဆာင္႕ပါ...ေဆာင္႕ေပ
း....ေဆာင္႕ေပးပါ....”
လီးနဲ႕ ေစာက္ပတ္အ၀င္အထြက္ေတြ ၾကမ္းေနၿပီ။ ဆီးခံုဆီးစပ္ၿခင္း ထိရိုက္တဲ႕ အသံေတြ တဖတ္ဖတ္နဲ႕
။ မနားတမ္း ေဆာင္႕ထည္႕ေပးလိုက္တာ ဒါဇင္အရမ္းၾကိဳက္သြားတယ္။ ၿပီးသြားတယ္။
သူလည္း တအားေကာင္းသြားၿပီး ဒါဇင္႕ ဘိုက္သားခ်ပ္ခ်ပ္ေလးေပၚမွာ သုတ္ရည္ပ်စ္ပ်စ္ေတြ ေဖြးကနဲ
ေဖြးကနဲ ေနေအာင္ပန္းထုတ္ပစ္လိုက္ၿပီး ကာမအထြဋ္အထိပ္လမ္းဆံုးကိုတက္လွမ္း သြားရပါတယ္။
“ ေကာင္းလိုက္တာ ကိုကိုရယ္..အလိုးေတာ္တဲ႕ ကိုကို...ခ်စ္တယ္အရမ္း..”
ဒါဇင္႕ ခ်စ္စဖြယ္မ်က္ႏွာေလးကိုသူအာဘြားတခ်က္ေပးလိုက္ေပမယ္႕ သူ႕လီးၾကီးိကုိေတာ႕ ဒါဇင္႕
ေစာက္ပတ္ထဲက မထုတ္ဘဲ စိမ္ထားေနဆဲပါ ။
***********************
ဟန္စုယဥ္လည္း ေဒ၀ဒတ္ေဇာ္၀င္း ေၿပာၿပေနတာေတြကိုသေဘာက်ေနတယ္။
ရန္သူေတာ္ ေနဗလရဲ႕ က်ဆံုးခန္းက နားေထာင္လို႕ ေကာင္းတဲ႕ ဇာတ္လမ္းသစ္ေလး တပုဒ္ဘဲ ။
ေဒ၀ဒတ္ေဇာ္၀င္းကိုလည္း အထင္ၾကီးသြားတယ္။
“ ဒီေကာင္အလုပ္ၿပဳတ္သြားတာကိုဟန္စုနဲ႕ ကိုကိုေဇာ္ ေတြ႕ရေတာ႕မွာပါ.....မၾကာပါဘူး..ဒီေကာင္႕မွာ
တာ၀န္ရွိတယ္ဆိုၿပီး ၿဖဳတ္ပစ္ပါလိမ္႕မယ္....”
“ သူအလုပ္ၿပဳတ္သြားၿပီးရင္ေကာ ကိုကိုေဇာ္က ဘာထပ္လုပ္အံုးမွာလဲ...”
“ လုပ္မွာေပါ႕..ဟန္စုရယ္..ဒီေကာင္ဘ၀ ပ်က္သထက္ပ်က္ေအာင္ကိုကိုကိုက
လုပ္ဦးမွာ....သူ႕ေၾကာင္႕ကိုကိုေဇာ္အထိနာခဲ႕တာ ခ်စ္ေလးလည္း မွတ္မိသားနဲ႕...ကံေကာင္းလို႕ ကိုကိုနဲ႕
ခ်စ္ေလး
ေထာင္ထဲကို ေရာက္သြားေတာ႕မလို႕ေလ..ဟင္းဟင္း....သူ႕ကိုကိုကိုတို႕ကို
ငိုယိုေတာင္းပန္လာတဲ႕အထိကို ပံုစံေပးေရး အစီအစဥ္ေတြ အမ်ားၾကီး ရွိေသးတယ္...”
ေဇာ္၀င္းရဲ႕ တပည္႕ေက်ာ္ေတြက ဆရာေက်နပ္ေအာင္တဟားဟားနဲ႕ အေနာက္ကေန ေ၀ေလေလ
လိုက္လုပ္ေပးၾကတယ္။ ဗ် ဳတ္စနဲ႕ ဗ်င္းေတာင္း အမႊာညီအကိုႏွစ္ေယာက္နဲ႕ ေမထိန္နဲ႕ ထိန္ညီး ဆို
တဲ႕ ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္တို႕ပါ ။
ကမၻာေအး လမ္းမၾကီးေပၚမွာ ရွိတဲ႕ ၿမန္မာႏိုင္ငံရဲတပ္ဖြဲ႕ ဌာနခ်ဳ ဳပ္ၾကီးကို ေနဗလ ေရာက္လာခဲ႕တယ္။
ရံုးၾကီးရဲ႕ အေရွ႕ ၀င္ေပါက္ၿပီးမွာ ၿမၿမေသြးက သူ႕ကို ေစာင္႕ေနတယ္။ ဒီေန႕ ဒါဇင္က သူတို႕
မႏၲေလးတိုင္းက ရဲေတြနဲ႕ တရားခံေၿပး လူဆိုးေကာင္ ေနာက္ကို ရန္ကုန္က ရဲေတြနဲ႕ ပူးေပါင္းၿပီး
လိုက္ၾကမွာမို႕ အိမ္က အေစာၾကီး ထြက္သြားတယ္။ ေနဗလကို ဌာနခ်ဳပ္ရံုးၾကီးက ဒုရဲခ် ဳပ္က ေတြ႕ခ်င္
တယ္လို႕ ေခၚထားလို႕ ေနဗလ ေရာက္လာခဲ႕တာပါ ။ ၿမၿမေသြးက ေနဗလကိုသူတေယာက္လံုး အနားမွာ
ရွိေနတဲ႕ အခ်ိန္အဆိပ္ခပ္တဲ႕ ကိစၥၿဖစ္သြားတာမို႕ ဒုရဲခ်ဳပ္ကို ၀င္ေရာက္ ေတြ႕ဆံုတဲ႕ ေနရာ
မွာ သူလည္း လိုက္ခဲ႕ၿပီး ရွင္းၿပဖို႕ စီစဥ္ထားတယ္လို႕ ေၿပာတယ္။ ဒါေၾကာင္႕ ၿမၿမေသြး လည္း
ရဲဌာနခ်ဳပ္ကို ေရာက္ေနတာပါ ။
“ ကိုေနဗလ ..ဒါဇင္မႏၲေလးက ေရာက္ေနတယ္ဆို..”
“ ဟုတ္တယ္..ၿမၿမေသြး....တရားခံေၿပး လိုက္ရွာဖို႕ ေရာက္လာတာ..”
“ သူဘယ္မွာ တည္းေနလဲ သိလား..”
“ အာ..သူက်ေနာ္႕ တိုက္ခန္းမွာ တည္းတယ္..ၿမၿမေသြး....”
ၿမၿမေသြးက ေနဗလကို ေသေသခ်ာခ်ာ စိုက္ၾကည္႕ၿပီး..“ ဟုတ္လား...က်မ မသိလို႕..သိရင္
လာခဲ႕ပါတယ္..သူ႕ကိုတေနရာရာကို ေခၚသြားၿပီး ထမင္းေလးဘာေလး ေကြ်းခ်င္လို႕...သူက က်မတို႕
မႏၲေလးမွာ တံုးက အရမ္း လိုက္ပို႕ေပး..ဂရုစိုက္ ေကြ်း းေမြးခဲ႕တယ္မဟုတ္လား...” လို႕
ေၿပာလိုက္ပါတယ္။
ၿမၿမေသြးနဲ႕ ေနဗလ အေပၚဆံုးထပ္က ဒုရဲခ် ဳပ္ရဲ႕ ရံုးခန္းကိုတက္ခဲ႕ၾကတယ္။
( ဒုရဲခ် ဳပ္ ေဒၚႏြယ္ႏြယ္ေက်ာ္ၿမင္႕ ) ဆိုတဲ႕ ေၾကး၀ါဆိုင္းဘုတ္ၾကီး ခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ႕ နံရံနဲ႕ ပါလစ္ေရာင္
တဖိတ္ဖိတ္နဲ႕ ကြ်န္းတံခါးၾကီးကို ေတြ႕ရတဲ႕ ဒုရဲခ်ဳပ္ရဲ႕ ရံုးခန္းအၿပင္ဖက္မွာ ဧည္႕သည္ေတြအတြက္
ဆိုဖာခံုေတြ အမ်ားၾကီး ခ်ထားတာ ေတြ႕ရလို႕ ၿမၿမေသြးက “ လာ က်မတို႕ ခဏ ထိုင္ေစာင္႕ရေအာင္”
လို႕ ေၿပာၿပီး ဆိုဖါ အနက္ေရာင္ေပၚ ထိုင္လိုက္ရင္း ေနဗလကို ေခၚလိုက္တယ္။
ေနဗလ လည္း ၿမၿမေသြးနဲ႕ အတူယွဥ္တြဲၿပီး ထိုင္လိုက္တယ္။
ဒီအခ်ိန္မွာ သာေကတ သူေဌးရပ္ကြက္က ေဒၚဟန္စုယဥ္ရဲ႕ ၿခံ၀င္းၾကီး အနားက ေရစင္ၾကီး အေပၚမွာ
ဒါဇင္ရွိေနတယ္။
ဒါဇင္လည္း မူးယစ္ေဆး၀ါး ဂိုဏ္းက ထြက္ေၿပး တိမ္းေရွာင္ေနတဲ႕ လူဆိုးကိုလိုက္ဖမ္းဖို႕ ရန္ကုန္ကို
လာခဲ႕တာပါ ။ ရန္ကုန္ေရာက္ေတာ႕ ေနဗလနဲ႕ ေနဗလရဲ႕ တိုက္ခန္းမွာ သြားေနၿပီး
ကာမပြဲၾကမ္းေတြ တပြဲၿပီး တပြဲ ႏႊဲ လိုက္ၾကတဲ႕ အခ်ိန္ ေနဗလက သူ ဌာနဆိုင္ရာ စံုစမ္းမွဳ
( ဒီအီး ) ၿဖစ္ေနရတာကို ေၿပာၿပခဲ႕တယ္။ ေနဗလ တာ၀န္ခ်ိန္မွာ ရမ္းကားတဲ႕ သေဘၤာသားတစု
အခ်ဳပ္ခန္းထဲမွာ အဆိပ္ခတ္ခံရလို႕ ေသၾကတယ္ဆိုတဲ႕ အေၾကာင္း ။
ဒါဇင္လည္း ခ်စ္သူရဲ႕ အခက္အခဲကို၀င္ကူညီ ေၿဖရွင္းခ်င္တာနဲ႕ သူနဲ႕ အတူတူမူးယစ္ေဆး ဂိုဏ္း၀င္ကို
လိုက္ရွာဖမ္းဆီးမယ္႕ ရဲအုပ္တင္ထြန္းဇံကိုသူမလိုက္ေသးဘူး လို႕ တီးတိုး
မွာၾကားလိုက္ၿပီး ေနဗလတို႕ အမွဳကိစၥကို စိတ္၀င္စားစြာနဲ႕ လိုက္လံစံုစမ္း ေထာက္လွမ္း ပါေတာ႕တယ္။
ဘယ္သူအဆိပ္ခတ္သလဲ ။
ေနဗလ တိုက္ခန္းမွာ ဗံုးလာေထာင္တာ ဘယ္သူေတြလဲ ။ သူတို႕ ေနာက္ကြယ္မွာ ဘယ္သူေတြ ရွိသလဲ ။
ဗံုးလာေထာင္တဲ႕ လူေတြနဲ႕ အဆိပ္ခတ္တဲ႕ လူေတြက တစုထဲလား ။
ဒါဇင္လိုက္စံုစမ္းတယ္။
သီလ၀ါ ဆိပ္ကမ္းကိုသြားတယ္။
စစခ်င္း သေဘၤာသားေတြက ေစာ္ေလးႏွစ္ေကာင္ကိုပင္႕သြားတဲ႕ ေနရာက စတယ္။ ဘားမားဂဲလ္ဆိုတဲ႕
အရက္နဲ႕ စားစရာေရာင္းတဲ႕ ဆိုင္ကေန စ စံုစမ္းတယ္။ ဆိုင္ရွင္လူ၀ၾကီး
အေၾကာင္း ေလ႕လာတယ္။ လူ၀ၾကီးက မိန္းမထိန္း ( ဖါေခါင္း ) အလုပ္ကိုလည္း လုပ္တဲ႕လူ။
သူ႕ေနာက္ကြယ္မွာ သူ႕ကို ၾကိဳးကိုင္ေနတာက ေဒ၀ဒတ္ ေဇာ္၀င္း ..။
အဆိပ္ခတ္ထားတဲ႕ ေရသန္႕ပုလင္းေတြကို ေရာင္းလိုက္တဲ႕ စတိုးဆိုင္ေလး ကိုလည္း ေလ႕လာတယ္။
ဘယ္သူပိုင္လဲ ။ ေရသန္႕ဘူး ကပ္လိုက္ေတြက ဘယ္သူက လာသြင္းသလဲ ။ လာသြင္းတဲ႕
လူက ေရသန္႕ စက္ရံုက မဟုတ္ဘူး ။ တရုတ္တန္း တေနရာက ထုတ္လုပ္တဲ႕ အတုေတြ ၿဖစ္ေနတယ္။
ဟန္စုယဥ္ရဲ႕ တိုက္ၾကီးထဲကို မွန္ေၿပာင္းနဲ႕ ဆိုရင္လွမ္း ၿမင္ႏိုင္တဲ႕ ေရစင္ၾကီးေပၚ တက္ၿပီး အဲဒီကေန
ဟန္စုယဥ္ရဲ႕ တိုက္ထဲကိုဒါဇင္ ေခ်ာင္းေၿမာင္းေနတယ္။
အားေကာင္းတဲ႕ မွန္ေၿပာင္းတလက္နဲ႕ ဒါဇင္ ေရာက္ေနတယ္။
သူ႕စံုစမ္းေထာက္လွမ္းခ်က္ေတြ အရ ဒီကို ေရာက္လာတာ ။ အားလံုးကိုဆန္းစစ္ၾကည္႕လိုက္ေတာ႕
အဓိက တရားခံက ေဒ၀ဒတ္ေဇာ္၀င္း ၿဖစ္ေနတယ္။ ေက်ာင္းေတာ္က ရန္စ ..အရင္က သူခံခဲ႕ရတာ
ကို မေက်နပ္ဘဲ လက္စားေခ်ဖို႕ ၾကိဳးစားေနတဲ႕ ေဇာ္၀င္းရဲ႕ လက္ခ်က္ဆိုတာ ဒါဇင္သိလာတယ္။
ေဒ၀ဒတ္ေဇာ္၀င္းနဲ႕ ဟန္စုယဥ္တို႕က သူတို႕ တပည္႕ေလးေယာက္နဲ႕ စကားထိုင္ေၿပာၿပီး
ေတာ္ေတာ္ၾကာလာေတာ႕ တပည္႕ေတြထဲက ေမထိန္နဲ႕ ထိန္ညီး ႏွစ္ေယာက္ကို ေပာက္ထပ္က
ထမင္းစားခန္း
ၾကီးမွာ ညေနစာ အထူး စားၾကဖို႕ ၿပင္ဆင္ခိုင္းသလို ဗ်တ္စ နဲ႕ ဗ်င္းေတာင္း
အမႊာညီအကိုေတြကိုလည္း ကန္ေတာ္ကေလး ရပ္ကြက္မွာ အသစ္ဖြင္႕တဲ႕ ကုလားထမင္းဆိုင္ကေန
ဆိတ္သား ၾကက္သား
အမဲသား ဟင္းမ်ိ ဳးစံုကို၀ယ္ခိုင္းလိုက္တယ္။
သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ထဲလည္း ရွိသြားေရာ ေဒ၀ဒတ္ေဇာ္၀င္းက “ ကဲ ဟန္စုေရ..ကိုကိုေဇာ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္
လြတ္လြတ္လပ္လပ္ခ်စ္ၾကရေအာင္ကြာ...” လို႕ေၿပာၿပီး ဟန္စုယဥ္ရဲ႕
လက္ၿဖဴၿဖဴသြယ္သြယ္ေလးကိုဆြဲကိုင္ဆုပ္ၿပီး ဟန္စုယဥ္ရဲ႕ အိပ္ခန္းထဲကို ေခၚသြားလိုက္ပါတယ္။
***********************
ေရစင္ၾကီးေပၚ ေရာက္ေနတဲ႕ ဒါဇင္ဟန္စုယဥ္နဲ႕ ေဇာ္၀င္းတို႕ကိုအေ၀းၾကည္႕ မွန္ေၿပာင္းနဲ႕
ေခ်ာင္းေၿမာင္းေနတယ္။
တိုက္ၾကီး အေပၚထပ္က ဟန္စုယဥ္ရဲ႕ အိ္ပ္ခန္းၾကီးထဲကိုတူယွဥ္တြဲၿပီး ၀င္ေရာက္သြားတဲ႕ ေဇာ္၀င္းနဲ႕
ဟန္စုယဥ္တို႕အတြဲကို ခန္းဆီးေတြ ကာမထားတဲ႕ မွန္က်ယ္ၿပဴတင္းေပါက္ၾကီးကေန
ၿမင္ေနရတယ္။
ဒါဇင္ ေနဗလ ဆီကိုဖုန္းေခၚလိုက္တယ္။ ေနဗလ က ဒုရဲခ်ဳပ္ကို ၿမၿမေသြးနဲ႕ အတူ၀င္ေတြ႕ၿပီး
ၿမၿမေသြးနဲ႕ ထမင္း အတူတူစားေနတယ္ဆိုတာ ဒါဇင္သိလိုက္ရေတာ႕ မိန္းမသဘာ၀
သ၀န္တိုစိတ္ေလး ၀င္သြားတယ္။ ဒါေပမယ္႕ ဟန္ေဆာင္ၿပီး သူစံုစမ္းေထာက္လွမ္းတဲ႕ ကိစၥကို
ေၿပာၿပလိုက္တယ္။
“ ကိုကိုဒါဇင္စံုစမ္းေတာ႕ အဆိပ္ခတ္တာ ဘယ္သူ႕လက္ခ်က္လဲ သိရၿပီ.....” လို႕ ေနဗလကို
ေၿပာလိုက္တယ္။
“ ဟုတ္လား...ဘယ္သူ႕လက္ခ်က္လဲ....”
“ ကိုကို႕ရဲ႕ ရန္သူေဟာင္း ေဒ၀ဒတ္ေဇာ္၀င္း ေလ..သူ႕လက္ခ်က္....”
“ ဟင္..ဟုတ္လား....ဒါဇင္ၿမၿမေသြး လည္း နားေထာင္ေနတယ္...ကိုကိုတို႕ အေထာက္အထား
ခိုင္ခိုင္လံုလံုနဲ႕ အထက္လူၾကီးေတြကိုရွင္းၿပလိုက္ႏိုင္ရင္ကိုကို ေပါ႕ဆလို႕ ဆိုၿပီး အၿပစ္တင္ေတာ႕
မွာ မဟုတ္ဘူး ...”
“ အင္း...အခ်ဳပ္တရားခံေတြကို ေရတိုက္တာ အဆန္းမွမဟုတ္တာဘဲ ကိုကိုရယ္...ဒီလိုလဲ ဘယ္တံုးက
ၿဖစ္ဖူးလို႕လဲ ..အခုဟာက သူတို႕ လုပ္ရပ္က ယုတ္မာလြန္းပါတယ္...”
ၿမၿမေသြးက ၀င္ေၿပာတယ္။ “ ဒါဇင္..မမတို႕ ဒုရဲခ်ုပ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ရွင္းၿပခဲ႕ပါတယ္...အခု ဒါဇင္
ေၿပာသလို ေဇာ္၀င္းတို႕ လက္ခ်က္ဆိုတာ အေထာက္အထား ၿပႏိုင္ၿပီး သူတို႕ကိုဆြဲစိလိုက္ႏိုင္ရင္
အားလံုး ေၿပလည္သြားမွာပါ....”
“ ဒါဇင္သူတို႕ကိုဆြဲစိႏိုင္ဖို႕ အေထာက္အထားေတြ မရရေအာင္ရွာမွာပါ...မမ ”
ဒီအခ်ိန္မွာ ဒါဇင္႕ မွန္ေၿပာင္းထဲမွာ ၿမင္ေနရတာေတြက စိတ္လွဳပ္ရွား စရာေတြ ၿဖစ္လာလို႕ ေနဗလနဲ႕
ၿမၿမေသြးကိုစကား ၿဖတ္လိုက္ရတယ္။
အိပ္ခန္းထဲက ေဇာ္၀င္းနဲ႕ ဟန္စုယဥ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္စလံုး သူတို႕ ကိုယ္ေပၚက အ၀တ္အစားေတြ ကို
တခုမက်န္ခြ်တ္ခ်ပစ္လိုက္ၾကလို႕ပါ ။ အားေကာင္းတဲ႕ မွန္ေၿပာင္းနဲ႕ ၾကည္႕ေနတဲ႕ ဒါဇင္လဲ အ၀တ္
မဲ႕ သြားတဲ႕ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ မိေမြးတိုင္း ကိုယ္ေတြကိုအနီးကပ္ၿမင္ေနရတာ တဟိဟိနဲ႕
သေဘာက်ေနရတယ္။
ေဒ၀ဒတ္ေဇာ္၀င္းရဲ႕ ေပါင္ၾကားက အေမႊးမဲမဲ လိန္လိန္ေကာက္ေကာက္ ေတြ ၾကားထဲက
ထိုးေထာင္ထြက္ေနတဲ႕ လံုးပတ္တုတ္တုတ္ဒုတ္ညိဳၿပီးက ထိပ္ဖူးကားကားၾကီးနဲ႕ အသဲယား ရင္တုန္စရာ
ၾကီး ...။ ဒီဒုတ္တန္ၾကီး ေအာက္မွာလည္း တြဲက်ေနတဲ႕ အလံုးၾကီးႏွစ္လံုးက အေမႊးဖြားဖြားနဲ႕ ..။
ဒါဇင္အဖို႕ ေယာက်္ား တန္ဆာကို ၿမင္ဖူးရတာ ဒီတခါက ဒုတိယ အၾကိမ္ပါ ။ ေနဗလရဲ႕
တန္ဆာေခ်ာင္းက သူမအတြက္ပထမဆံုး ၾကံဳဖူးရတဲ႕ ေယာက်္ား တန္ဆာေပါ႕ ။ ေဒ၀ဒတ္ေဇာ္၀င္းရဲ႕
လိင္ေခ်ာင္းက ေနဗလ ထက္ေတာင္ ၾကီးမား ရွည္လ်ားလိမ္႕မယ္လို႕ ဒါဇင္႕ စိတ္ထဲ ထင္မိတယ္။
ဒါဇင္လည္း ဒီတန္ဆာၾကီးကိုဘဲ အနီးကပ္ဇြန္းနဲ႕ ဆြဲယူၿပီး စိုက္ၾကည္႕ေနမိတယ္။
ဟန္စုယဥ္က ေဇာ္၀င္းရဲ႕ ေရွ႕မွာ ဆတ္ကနဲ ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး လံုးပတ္တုတ္တုတ္အတန္ၾကီးကိုလက္နဲ႕
ကိုင္ဆုပ္လိုက္တာကို ရုတ္တရက္ ေတြ႕လိုက္ရေတာ႕ ဒါဇင္ရင္ေတြ ထိတ္ကနဲ တုန္သြားတယ္။
ဘယ္ဖက္လက္နဲ႕ အတန္ေခ်ာင္းရဲ႕ အရင္းပိုင္းကိုဆုပ္ကိုင္လိုက္တာ ။ ဟန္စုယဥ္က ေဇာ္၀င္းကို
ေမာ႕ၾကည္႕ၿပီး တခုခု ေၿပာလိုက္တာကို ၿမင္ေနရတယ္။ ေဇာ္၀င္းက တခုခု ၿပန္ေၿပာလိုက္တယ္။
ဟန္စု.ယဥ္လိင္တန္ထိပ္ပိုင္း အထစ္ကားကားၾကီးကို ပါးစပ္ထဲ ငံုလိုက္တာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။
အိုး...စုတ္ေပးေနၿပီ။ မွန္ေၿပာင္းက ဘယ္ေလာက္ၿပတ္သား ၾကည္လင္သလဲ ဆိုရင္ဟန္စုယဥ္
လ်ာေလးနဲ႕ သိမ္းလွိမ္႕ေပးေနတာကိုပါ ဒါဇင္ၿပတ္ၿပတ္သားသား ၿမင္ေနရတယ္။ ဒါဇင္႕ ကိုယ္လံုးေလး
ကာမအရွိန္ေတြေၾကာင္႕ ပူေႏြးလာတယ္။
ေဇာ္၀င္းနဲ႕ ဟန္စုယဥ္တို႕ဆီက ဘာမ်ား သဲလြန္စ ရမလဲလို႕ လာတက္ေခ်ာင္းတာ ကာမပြဲၾကမ္းနဲ႕
လာတိုးေနတဲ႕ သူ႕အၿဖစ္ကလည္း ထူးၿခားတယ္။ ဟန္စုယဥ္ရဲ႕ ႏွဳတ္ခမ္းေလးထဲ ေဇာ္၀င္းရဲ႕
ဒုတ္ၾကီးက မဆန္႕မၿပဲ ၿဖစ္ေနတယ္။ ေခါင္းတညွိမ္႕ညွိမ္႕နဲ႕ အတန္ၾကီးကို စုတ္ေပးေနတဲ႕ ဟန္စုယဥ္ဟာ
သူမေပါင္ၾကားထဲကိုလက္တဖက္ထည္႕လို႕ အစိကို ေခ်နယ္ေနတာကိုလည္း ဒါဇင္ ေတြ႕ေန
ရတယ္။ ေဟာ..ေဇာ္၀င္းက ဘာေၿပာလိုက္သလဲ မသိဘူး ။ ဟန္စုယဥ္အတန္ေခ်ာင္းကိုအားရပါးရ
စုတ္ေပးေနတာကေန ရပ္သြားတယ္။ ဘာလုပ္ၾကအံုးမလဲ ..။ ဒါဇင္စိတ္၀င္တစားနဲ႕ ေသေသခ်ာ
ခ်ာ ေစာင္႕ၾကည္႕ေနမိတယ္။ ေဇာ္၀င္းက ဟန္စုယဥ္ကိုကုတင္ေစာင္းမွာ ပက္လက္အိပ္ခိုင္းၿပီး
ေပါင္ေတြကိုဆြဲကားလိုက္တာကို ဒါဇင္ၿမင္ေနရတယ္။ ဟန္စုယဥ္ရဲ႕ ေဖါင္းမို႕တဲ႕ အဖုတ္ၾကီးကိုလည္း
မ်က္ႏွာက်က္က မီးေရာင္ေၾကာင္႕ ဒါဇင္၀င္းလက္ရွင္းလင္းစြာနဲ႕ ေတြ႕ေနရတယ္။ ေဇာ္၀င္း ေကာ္ေဇာ
ခင္းထားတဲ႕ာ႕မ္းေပၚမွာ ဒူးေထာက္လိုက္ၿပီး ဟန္စုယဥ္ရဲ႕ အဖုတ္ၾကီးကို နမ္းရွံဳ႕လိုက္တယ္။
ဟင္း..ဒါဇင္လည္း ကာမပြဲၾကမ္းကိုတိတ္တခိုး ေခ်ာင္းေၿမာင္းၾကည္႕ေနရင္း ကာမစိတ္ေတြ ထၾကြသထက္
ထၾကြလာတယ္။ မွနေၿပာင္းက ဇြန္းကိုအနီးဆံုး အထိဆြဲကပ္ယူလိုက္ၿပီး ၾကည္႕လိုက္
ုေတာ႕ ေဇာ္၀င္းရဲ႕ လ်ာၾကီးက ဟန္စုယဥ္ရဲ႕ အဖုတ္အကြဲေၿမာင္းကို ေအာက္ကေန အထက္ကို ပင္႕ပင္႕ၿပီး
ယက္ေပးေနၿပီ။
ဒါဇင္လည္း ေဒါက္ေထာက္ထားတဲ႕ မွန္ေၿပာင္းကို ၀ပ္လ်ားထိုး ေမွာက္လ်က္ၾကည္႕ေနရင္း
လက္တဖက္က ကိုယ္ေအာက္ပိုင္းကိုတေရြ႕ေ၇ြ႕ဆင္းသြားၿပီး ၀တ္ထားတဲ႕ အသားေပ်ာ႕အသားကပ္
ေဘာင္း
ဘီအေပၚကေန ေပါင္ၾကားက အဖုတ္ဆီကို ေရာက္သြားမိတယ္။ မွန္ေၿပာင္းထဲမွာ ေဇာ္၀င္းက
ဟန္စုယဥ္ရဲ႕ အဖုတ္အကြဲေၾကာင္းကို ဖိဖိယက္ေနတဲ႕အခ်ိန္ဒါဇင္ရဲ႕ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြက ယားစို
ေနတဲ႕ သူမအဖုတ္ေပၚမွာ ဖြဖြေလး ပြတ္တိုက္မိေနတယ္။ ဒါဇင္ရဲ႕ စိတ္ေတြ ၿပင္းၿပင္းထန္ထန္
ၾကြထေနတယ္။ ေနဗလဆီကို ေၿပးသြားၿပီး ဟန္စုယဥ္ကို ေဇာ္၀င္း ေပးေနတဲ႕ ဘာဂ်ာမ်ိ ဳး
ဒါဇင္႕ကိုလည္း
ေပးပါလို႕ ေတာင္းခံခ်င္မိေနတယ္။ ဒါဇင္ကိုယ္႕ဖါသာ ပြတ္ေနမိၿပီး မ်က္လံုးေလးေတြကို
ပိတ္ထားလိုက္မိတယ္။ အင္း...အား...အစိေနရာေလးကိုဖိဖိပြတ္ေနတာေလးကို မရပ္လိုက္ခ်င္ဘူး ။
ဖိပြတ္
ရင္း ထပ္ထပ္ဖိပြတ္ခ်င္မိေနတယ္။ အို...မရပ္ခ်င္ဘူး...အင္း......အင္း.....မ်က္လံုးေတြ ဖြင္႕လိုက္ၿပီး
မွန္ေၿပာင္းကို ၿပန္ၾကည္႕လိုက္တယ္။
ဟယ္....သူတို႕ လုပ္ေနၾကၿပီ....။ ဟန္စုယဥ္ရဲ႕ ေပါင္တန္ေတြကိုမတင္ၿပီး ေဇာ္၀င္း လိုးေနၿပီ။
ေဇာ္၀င္းရဲ႕ လီးတန္တုတ္တုတ္ၾကီး ဟန္စုယဥ္ရဲ႕ အဖုတ္ထဲကိုတစြပ္စြပ္၀င္ထြက္ေနတာေတြကိုအနီး
ကပ္ ေတြ႕ေနရတယ္။ တခ်က္တခ်က္မွာလည္း ေဇာ္၀င္းက ဟန္စုယဥ္ရဲ႕ ႏို႕ၾကီးေတြကိုလက္တဖက္နဲ႕
ဆုပ္နယ္လိုက္ႏို႕သီးေခါင္းေတြကိုစို႕စုတ္လိုက္လုပ္ေနတယ္။
ဒါဇင္႕ ပင္တီေလးထဲမွာလည္း အရည္ေတြ အိုင္ထြန္း ၇ႊဲစိုေနၿပီ။
ဒီအခ်ိန္မွာ ဒါဇင္႕ ဂ်ာကင္အိတ္ထဲက ဟန္းဖုန္းေလး တအင္အင္နဲ႕ လွဳပ္လာတယ္။ ဒါဇင္နဲ႕ အတူတူ
မႏၱေလးကေန တရားခံေၿပး လိုက္ဖို႕ အတူတူလာခဲ႕ၾကတဲ႕ ရဲအုပ္တင္ထြန္းဇံ ေခၚတာ ။
“ ကိုတင္ထြန္းဇံ..ဘာထူးလဲ....တူးေနာင္ကို ေတြ႕ၿပီလား ...“
“ အင္း..အဲဒီဟာအေၾကာင္း ေၿပာမလို႕ဘဲ..ဒါဇင္က်ေနာ္႕ဆီကိုလာႏိုင္မလား..တူးေနာင္ကိုဆြဲစိဖို႕
က်ေနာ္တေယာက္ထဲနဲ႕ မလြယ္ဘူး..ဒါဇင္ပါ ကူမွရမယ္....ဒီေကာင္လြတ္သြားလို႕လည္း
မၿဖစ္ဘူးေလ ..ဒါဇင္လိုက္လာခဲ႕ပါလား....”
“ အိုေကေလ..ကိုတင္ထြန္းဇံ..ဒါဇင္လာခဲ႕မယ္..ဘယ္ကိုလာရမလဲ...”
“ ၁၉လမ္း ထိပ္မွာ ဆံုမယ္....”
“ ေကာင္းၿပီ...ေစာင္႕ေနေနာ္....ဒါဘဲ...”
မွန္ေၿပာင္းထဲကေန ေဇာ္၀င္းနဲ႕ ဟန္စုယဥ္တို႕ အတြဲကိုတခ်က္ၿပန္ၾကည္႕လိုက္တယ္။ ဒါဇင္
ၾကည္႕လိုက္တဲ႕ အခ်ိန္မွာ ေဇာ္၀င္းက ဟန္စုယဥ္ရဲ႕ မ်က္ႏွာေပၚကိုသူ႕လီးၾကီးထဲက သုတ္ရည္ေတြ
တဖပ္ဖပ္နဲ႕ ပန္းထုတ္ပစ္လုိက္လို႕ ဟန္စုယဥ္မ်က္ႏွာအနွံ႕ သုတ္ရည္ပ်စ္ပ်စ္ေတြ ေပလူးသြားတာကို
ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ဒါဇင္သက္ၿပင္းတခ်က္ခ်ၿပီး မွန္ေၿပာင္းကို ၿဖဳတ္သိမ္းလိုက္တယ္။
***********************

အပိုင္း ( ၄ ) ကိုဆက္လက္အားေပးၾကပါ
ခ်စ္ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္
#မႏၲလာေမာင္ေမာင္တုတ္