Saturday, January 26, 2019

ပင္လယ္ေရ အပိုင္း(၁)

ပင္လယ္ေရ
အပိုင္း(၁)

အင္းဆက္စာေပ မႀကိဳက္လ်ွင္မဖတ္ပါႏွင့္။

#ဆူးရစ္ႏြယ္#

အညာေက်းလက္ေဒသ ထန္းေတာတေနရာ တဲေလးမ်ားျပန္႔က်ဲ တည္႐ွိေနသည္။ ထန္းေပၚခ်ိန္ ထန္းတဲေလးမ်ားျဖင့္ ေနထိုင္ၿပီး ထန္းတံုးမွ ရြာထဲျပန္ေျပာင္းေနက်သည္မွာ ထန္းသမားတို႔ ဘဝပင္ ျဖစ္ပါတယ္။
အစြန္က်က်ထန္းတဲ တစ္လံုးစီမွ စကားသံမ်ားထြက္ေပၚေနပါတယ္။

"အေမ ဝါဆိုလျပည့္က် ေတာင္ေပၚလိုက္သြားခ်င္တယ္"

"ညီး အေဖကိုေျပာ"

"အေမေျပာပါ"

"ဟဲ့ လမျပည့္ခင္က ငါကရြာထဲ ျပန္ေနရမွာ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ ညီးပဲကူရမွာေလ"

"တစ္ရက္ထဲေလ အေမကလဲ"

"ေအးေလ ညီးအေဖကိုေျပာလို႔"

"ဒီသားအမိ ဘာေတြ ေျပာေနက်တာလဲ"

"႐ွင့္သမီးေလ ေတာင္ေပၚပန္းကပ္လိုက္ခ်င္လို႔တဲ့"

"အင္း လိုက္သြားေလသမီး တေနကုန္ေတာ့မေနနဲ႔ သမီး အေမ မ႐ွိဘူး "

"ဟုတ္ေဖေဖ ပန္းကပ္ၿပီး တန္းျပန္ခဲ့မယ္"

"ေယ့"

ခုန္ေပါက္ေျပးထြက္လာေသာ မိဆူးကို

"ဟဲ့ မႀကီးမငယ္နဲ႔ အိေႃႏၵကို မရဘူး"

အေမက လွမ္းဆူလိုက္သည္။

မိဆူးက ခုမွ အပ်ိဳစျဖစ္ကာစဆုိေတာ့ ကေလးတစ္ေယာက္လို ေျပးလႊား ေပ်ာ္ပါး ေဆာ့ကစားတတ္တုန္း...
ဒါေပမဲ့ မ်ိဳး႐ိုးလို႔ ေျပာရမလား အေမနဲ႔တူလို႔ တင္ေတြက ကားတဲ့အျပင္ ေနာက္ကို ေကာက္ထြက္ ေနတာ...မ်က္ႏွာကေတာ့ တကယ့္ ကေလးမေလး မ်က္ႏွာ ခႏၶာကိုယ္ ေကာက္ေၾ ကာင္းေတြ မျမင္ရရင္ ကေလးလို႔ ေျပာ လူတိုင္းယုံေလာက္တယ္. ဆံပင္က ဂုတ္ဝဲေလာက္ပဲ႐ွိပီး ေတာသူဆိုေပမဲ့ အသားအရည္က ဝါဝါညက္ညက္ေလးပါ.. မိဆူးက သြားတက္ေလးပါေသး ႏႈတ္ခမ္းေအာက္နား ေလးမွာ မွည့္ေလးကပါေသးဆိုေတာ့ မိဆူး ရီေမာ ျပဳံးရႊင္တာကို ျမင္မိသူေတြ မိဆူးအလွမွာ ေငးေမာ ကုန္ေရာ....မိဆူးက အဲ့လိုလွပၿပီး ခ်စ္စရာ ေကာင္းတာ...ခုလည္း သူမလိုခ်င္တာ ရလို႔
ေပ်ာ္ၿပီး ေျပးထြက္သြားတာေလ... အေဖျဖစ္သူေတာင္ ေျပးသြားတဲ့ သမီးရဲ႕ တခုဆင္း တခုတက္ တင္အလွကို မ်က္လုံးက အလိုလိုေရာက္ သြားေတာ့ စိတ္ထဲဘာလိုလို... တံေတြးကိုမ်ိဳ သက္ျပင္း မသိမသာခ်ရင္း....

"ကေလးပဲကြာ ေနပါေစ"

"႐ွင္တို႔သားအဖပဲလိုက္တယ္"

"ဒီအရြယ္ေလးေတြ ရီးစားထား ခ်ိန္းေတြ႔ မေတာ္တာျဖစ္နဲ႔ကြာ ငါ့သမီးေလး ကေလးလိုေနတာ မေကာင္းဘူးလား။"

လျပည့္ေန႔

အေမကျဖစ္သူက ရြာထဲက အိမ္မွာ ျပန္ေနပါတယ္။ လျပည့္ေက်ာ္တစ္ရက္ေန႔ ဘုန္းႀကီးမ်ား ဝါဆိုၿပီးမွ ထန္းေတာသို႔ ျပန္လာေတာ့မွာပါ။ အခြင့္ေကာင္းေခ်ာင္းေနေသာ အေမ့ေမာင္ အရက္ပုလင္းစြဲ၍ တဲသို႔ ေရာက္႐ွိလာတယ္။ အေမ႐ွိတုန္း မေသာက္ရဲက်၍ အေမမ႐ွိခ်ိန္ ခိုးေသာက္က်တာ ထံုးစံျဖစ္ေနၿပီ။ အေဖမွာထန္းသမားျဖစ္ေသာ္လည္း ထန္းရည္မႀကိဳက္ပဲ တခါတရံ အရက္ျပင္း ေသာက္တတ္ပါတယ္။ အေဖမူးလာလ်ွင္ တခ်ိဳးတည္းအိပ္တတ္ၿပီး ဘယ္သူ႔ကိုမွ ရန္မ႐ွာတတ္ပါ။

"ဟဲ့ေကာင္မေလး မသြားေသးဘူးလား"

"သြားမွာေပါ့ ဦးေလးရဲ႕ တေခၚသာသာဆို လမ္းေပၚေရာက္ၿပီပဲ သူငယ္ခ်င္းေတြကို လမ္းမွာေစာင့္မယ္ ေျပာၿပီးသား"

"ေအးေအး ေရာ့ မုန္႔ဖိုး မုန္႔ဝယ္စားခဲ့"

"အေဖေရ သြားၿပီဗ်ိဳ႕"

တဲထဲမွ အေဖက

"ေအးေအး သမီး"

ဟု လွမ္းေအာ္သံ ၾကားလိုက္ၿပီး မိဆူးလည္း ေျပးထြက္ခဲ့ပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ ေတာင္ေပၚအႏွံ႔ပန္းခူး ဆုေတာင္းျပည့္ေစတီတြင္ ပန္းကပ္က်ႏွင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနပါတယ္။
ထမင္းထုတ္မ်ားျဖည္စားၿပီး သူငယ္ခ်င္းမ်ားနားေနခ်ိန္

"ဟဲ့ေကာင္မေတြ ငါျပန္ေတာ့မယ္"

"ေကာင္မ ညေနမွ အတူတူ ျပန္ဆင္းတာမဟုတ္ဘူး"

"မျဖစ္ဘူးေအ့ အေမက လႊတ္ခ်င္တာမဟုတ္ဘူး"

"ေအးေအး ျပန္ျပန္"

လူသြားလူလာမ႐ွိပဲ ပ်င္းရိစရာေကာင္းေသာ လမ္းမွ ထန္းတဲေလးကိုျပန္ခဲ့ပါတယ္။ တဲကိုေရာက္ေတာ့ ဦးေလးက ထိုင္ေသာက္ေနတုန္း။ အေဖကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း အိပ္ေမာက်ေနေလၿပီ။
တမာပင္ရိပ္ေအာက္တြင္ အိပ္ေနေသာအေဖကို သြားၾကည့္ၿပီး မိဆူး အဝတ္စားလဲဖို႔ တဲထဲ ငံု႔ဝင္ခဲ့တယ္။ အက်ႌႏွင့္ေအာက္ခံ အဝတ္အစားမ်ားခြၽတ္ၿပီး ထမီကို ရင္လ်ားလိုက္သည္ႏွင့္

"မိဆူး" ပခံုးပုတ္ၿပီး ေခၚလိုက္သျဖင့္ လွည့္ၾကည့္ရင္း

"ဦးေလး ဘာလိုခ်င္လို႔လဲ"

"ငါ့တူမေလးကို"

ခါးမွ မခ်ီၿပီး ကြပ္ပ်စ္ေပၚမတင္ျခင္း ခံလိုက္ရတယ္။

"ဦးေလး"

စကားသံ ဆက္မထြက္ႏိုင္ေအာင္ ႏႈတ္ခမ္းအစံုအား နမ္း႐ႈိက္ျခင္းခံလိုက္ၿပီး

"အု"

ထမီးအား ျဖည္ေလ်ာ့ၿပီး ရင္သားအစံုအား မညႇာမတာ ကိုင္တြယ္ျခင္းခံရျပန္တယ္။ နာက်င္၍ ႐ုန္းကန္ခ်င္ေသာ္လည္း ႐ုန္း၍မရ။ ေနရာအႏွံပြတ္သပ္ခံေနရၿပီး ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ႏို႔စို႔ေနပါတယ္။
ထမီအား လွန္တင္၍ အကြဲေၾကာင္းတေလ်ွာက္ ပြတ္သပ္ျခင္းခံေနရၿပီး လက္ျဖင့္ ႏႈိက္လာျပန္တယ္။

"ဦးေလး မလုပ္ပါနဲ႔ နာတယ္။ အေဖေရ ကယ္ပါဦး"

"ျဖန္း ျဖန္း"

ပါးအား ႏွစ္ခ်က္ဆင့္အ႐ိုက္ခံရၿပီး အသိစိတ္႐ွိလ်က္ ႐ုန္းကန္လႈပ္႐ွားႏိုင္စြမ္း ကြယ္ေပ်ာက္သြားတယ္။ ခါးမွထမီကို ကြင္းလံုးခြၽတ္ခံလိုက္ရတယ္။ ကြပ္ပ်စ္ေပၚ တက္လာၿပီး မိဆူးခါးေအာက္ကို ေခါင္းအံုးခုလိုက္ပါတယ္။ ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္အားခြဲလိုက္ၿပီး ေပါင္ၾကားထဲသို႔ ဦးေလးေခါင္းထိုးစိုက္လာတယ္။ မိဆူး ညီမေလးကို ဦးေလး တျပတ္ျပတ္လ်ွက္ေနေတာ့
မိဆူး မခံစားတတ္ တကိုယ္လံုး အပ္နဲ႔ထိုးေနသလို တဆစ္ဆစ္ျဖစ္လာၿပီး မိဆူးပိပိဆီမွ အရည္မ်ား စိုရႊဲေနသည္။

"ေကာင္မ အလိုးခံခ်င္လို႔ယြေနၿပီ"

ဦးေလးမွ ထိုင္လိုက္ၿပီး အဝတ္အစားမ်ား ခြၽတ္လိုက္ေတာ့ မိဆူး ရင္ေတြ တဒိတ္ဒိတ္ခုန္လာပါတယ္။ ဦးေလးမွ မိဆူးေပါင္ၾကားတြင္ ထိုင္လိုက္ရင္း သူ႔ညီေလးကိုကိုင္ကာ ပြတ္ဆြဲေနတယ္။

"အင္း ဟင္း မိဆူးမေနတတ္ဘူး။ ေၾကာက္တယ္"

"ခနေလးၿငိမ္ေန နင္လိမၼာရင္ ကိုယ့္တူမေလးကို မၾကမ္းပါဘူး"

"ဦးေလး မိဆူးကိုမ႐ိုက္ပါနဲ႔"

"ၿငိမ္ၿငိမ္ေန ငါခ်စ္လို႔ လုပ္တာ မ႐ိုက္ခ်င္ပါဘူး"

ပါးစပ္ကေျပာေနေပမယ့္ ဦးေလး ညီေလးက မိဆူးပိပိကို ရန္႐ွာမပ်က္။ အဝအတြင္း ထိုးခြဲဝင္ေရာက္လာသည့္ အရသာထူးတခု ခံစားရေနရတယ္။ အထုတ္အသြင္းလုပ္၍ ခံစားမႈတစ္မ်ိဳးေပးေနပါတယ္။ အခ်ိန္မၾကာမွီ အရမ္းယားတတ္လာၿပီး ျမန္ျမန္ေစာင့္ေစခ်င္လာေတာ့ မိဆူး အလိုလို ေကာ့ေပးေနမိပါတယ္။ အ႐ွိန္ရလာေတာ့ ဦးေလးက အေဆာင့္မိဆူးက အေကာ့ တထပ္တည္းက်ၿပီး

"ဇြတ္ ေဖာက္"

"အား"

စူးစူးဝါးဝါး နာက်င္မႈနဲ႔ အရင္ခံစားေကာင္းေနသမွ် ေပ်ာက္သြားျပန္ပါတယ္။

"ဦးေလး မိဆူးဟာေလး ကြဲကုန္ၿပီထင္တယ္ နာတယ္"

"မဟုတ္ပါဘူး မိဆူးက အပ်ိဳေလးမို႔ ကာထားတာေလးေပါက္သြားတာ"

"ဦးေလး ၿငိမ္ၿငိမ္ႀကီးမေနနဲ႔ တင္းၾကပ္ၾကပ္ႀကီး"

"ဟားဟား ခ်စ္တူမေလးကေတာ့ အရသာတန္းခံစားတတ္တာပပဲ"

ႏႈတ္ခမ္း အစံုကို ျပန္နမ္းေတာ့ မိဆူးလည္း ဦးေလးလုပ္သလိုျပန္လုပ္ေပးမိတယ္။ လက္ေတြက မိဆူးႏို႔ေတြကို ေခ်မြေနၿပီး ဝမ္းဗိုက္သားကိုပြတ္ေနေတာ့ မိဆူး အရမ္းေတာင့္ေပးတာခံခ်င္လာတယ္။
ဦးေလးကလုပ္မေပးေနာ့ မိဆူး ေအာက္ကေန ေကာ့ေကာ့ၿပီး ဦးေလးညီေလးကို ညႇစ္ေပးေနမိတယ္။

"ဟား ဆူး ေကာင္းလိုက္တာကြာ။သင္စရာမလိုပဲ အေပးေကာင္းေနတာ"

"ဦးေလးမွ လုပ္မေပးတာ မိဆူးအေဆာင့္ခံခ်င္ေနတာ"

"ငထန္မေလး ခ်စ္တာကြာ"

ေျပာေျပာဆိုဆို ဦးေလးက ေဆာင့္လိုက္ မိဆူးက ေကာ့ေပးလိုက္။

"အား ဦးေလး တမ်ိဳးႀကီး မိဆူး ႐ွဴးေပါက္ခ်င္တယ္"

ဦးေလးက တရစပ္ေဆာင့္ေနတယ္။ ဆီးခံုခ်င္း ႐ိုက္သံေတြညံေနပါတယ္။

"အားမရေတာ့ဘူး မရေတာ့ဘူး ဦးေလးေရ"

ဦးေလးလက္ေမာင္းကို အတင္းကုတ္ထားၿပီး ေကာ့ျပန္လာပါတယ္။ အခ်က္နည္းနည္းေလာက္ ေဆာင့္အၿပီးမွာေတာ့ ဦးေလးညီေလးမွ ပိပိထဲ ပန္းထဲ့လိုက္ေသာ အရသာကို သိလိုက္ၿပီး ကိုယ္ခနၶာထဲက ႐ွိသမ်ွ အရည္ေတြ ထြက္သြားသလို အသည္းတုန္ အူတုန္ႏွင့္ အားအင္ကုန္ခမ္းသြားပါတယ္။ ဦးေလးလည္း အသက္ျပင္းျပင္း႐ွဴၿပီး မိတူး အေပၚမွိန္းေနတယ္။

"ဦးေလး ဖယ္ေပးဦး မိဆူးေလးတယ္။"

"အင္း ေကာင္မေလး အရမ္းေကာင္းတယ္ကြာ"

"ဟီး မိဆူးလည္းေကာင္းတယ္"

"ေအးပါကြာ ေနာက္ေန႔က် ေဆးဝယ္တိုက္မယ္။ခုေတာ့ ေရခ်ိဳး ခနအိပ္လိုက္။ဦးေလး ညေနက် ၿမိဳ႕က ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ ဝယ္ခဲ့မယ္။"

"ဟုတ္ ည ဒီမွာပဲ အိပ္ေနာ္"

"ေအးပါကြာ"

"ဦးေလး ရြာထဲျပန္ဦးမယ္"

အဝတ္အစားမ်ားျပန္ဝတ္ၿပီး ဦးေလးျဖစ္သူ ျပန္သြားပါတယ္။ မိဆူးလည္း ပိပိဆီက စပ္တဲ့ေဝဒနာနဲ႔ ကြတတျဖစ္ေနပါတယ္။ ေရခ်ိဳး ေယာင္ေနေသာပါးကို ကြယ္ေအာင္ သနပ္ခါးလိမ္းၿပီး တခ်ိဳးတည္း အိပ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။

ဆက္ရန္

No comments:

Post a Comment