အသက္႐ွည္ေဆး (ဇာတ္သိမ္းပိုင္း - ၂)
♥♥♥♥♥♥
“နင့္နို႔သီးကလဲ မစို႔ရေသးဘူး စူထြက္ေနျပီ၊ နင္ ဆြဲဆြဲထုတ္ေနတာလား”
ထံုးစံအတိုင္း က်ဳပ္အသက္ရွည္ေဆး မွီဝဲဘို႔ အခ်န္ေရာက္လို႔ ခင္ဝိုင္း အက်ႌကို ခၽြတ္လိုက္တာနဲ႔ နို႔သီးက အရင္လိုမဟုတ္၊ ျပဴေနတာကို သတိထားမိျပီး ေမးလိုက္တယ္။ က်ဳပ္သတိထားမိတာေတာ့ ၾကာျပီ၊ ခုမွ ေမးျဖစ္တယ္။ က်ဳပ္စိတ္ထင္ ေကာင္မေလးက တေယာက္ထဲ စိတ္ထျပီ ကိုယ့္ဖာသာ ဆြဲထုတ္ေနတယ္ ထင္လို႔။
“အာ ဘဘၾကီးကလဲ သမီး မဆြဲထုတ္ပါဘူး”
သူက သူ႔အတြင္းခံေဘာင္းဘီကို သူ႔ဖာသာ ခၽြတ္ခ်ရင္း က်ဳပ္ကို ျပန္ေျဖတယ္။
“ဒါဆို ငါစို႔တာ မ်ားလို႔ အလိုလို စူထြက္ေနတာျဖစ္မယ္”
က်ဳပ္လဲ ဝတ္ထားတဲ့ စပို႔ရွပ္ကို ဆြဲခၽြတ္၊ လံုခ်ည္ကို ခၽြတ္ခ်ျပီး ဆိုဖာေပၚ ထုိင္ခ်လိုက္တယ္။
“ဟုတ္မွာေပါ့။ ဘဘၾကီက အရမ္းၾကီး စုိ႔တာကိုး”
က်ဳပ္ထိုင္ခ်လိုက္ေတာ့ ခင္ဝိုင္းက ကိုယ္လံုးတီးႏွင့္ ကိုယ္ကိုယ္ေပၚ ခြလာတယ္။
“ဟ နင့္နို႔က ဒီေလာက္ခ်ဳိတာ၊ စို႔မွာေပါ့၊ ေအာ္ ဒါနဲ႔ ငါမလုပ္တဲ့ အခ်ိန္ဆို နင္ ခံခ်င္စိတ္ မျဖစ္ဘူးလား”
“အိုး ဘဘၾကီးကလဲ အကုန္ေလွ်ာက္ေမးေနတာဘဲ”
“ေမးတာေပါ့ဟ၊ ငါသိခ်င္တာ၊ ေျပာစမ္းပါ ခံခ်င္စိတ္ မျဖစ္ဘူးလား”
“ျဖစ္တာေပါ့”
“ျဖစ္ေတာ့ ဘာလုပ္လဲ”
“ဒီအတိုင္းဘဲ ေနေပါ့၊ ဘဘၾကီးမွ မရွိတဲ့ဟာ”
ေျပာရင္း အသင့္ စူထြက္ေနတဲ့ ႏို႔သီးကို လွမ္းငံုလိုက္တယ္။ ခင္ဝုိင္းက က်ဳပ္ေခါင္းကို ဖက္ျပီး ခံတယ္။ က်ဳပ္လက္က ခႏၱာကိုယ္ႏွစ္ခုၾကား တုိးဝင္ျပီး နို႔တဖက္ကို လွမ္းကိုင္တယ္။ တဖက္ျပီးတဖက္ စို႔ေပးလိုက္ေတာ့ ခင္ဝိုင္း တေျဖးေျဖး အသက္ရႈသံျပင္းလာတယ္။ နို႔သာမဟုတ္ သူ႔ကို ဆြဲမျပီး ဘိုက္သားေလာက္အထိကို မ်က္ႏွာ အပ္ျပီး အပ်ိဳနံ႔ ရႈမိသည္။ ခင္ဝိုင္းကိုယ္က အေမႊးအနံ႔သာ မသံုးေပမဲ့ က်ုပ္ဘဲ ထင္လို႔လား မသိ ခပ္သင္းသင္း ရႈလို႔ေကာင္းသည့္ အနံ႔ရွိသည္။ ခင္ဝုိင္းက ဆိုဖာေပၚ ဒူးေထာက္ကာ ၾကြေပးရင္း က်ဳပ္ အလိုလိုက္သည္။ မွီသေလာက္ ဘိုက္သားေလာက္ထိ နမ္းရင္း လက္က ေပါင္ၾကားကို ကိုင္ၾကည့္ေတာ့ အရည္စိုေနေလျပီ။ အကြဲေၾကာင္းေလး အတိုင္း ဖြဖြေလး ပြတ္ကစားၾကည့္ေတာ့ ခင္ဝိုင္း ေကာ့လာျပီး က်ဳပ္ ပုခံုးကို ခပ္တင္းတင္း လာညွစ္သည္။
ခင္ဝိုင္းကိုယ္ကို အထက္ေအာက္ ေလွ်ာက္နမ္းရင္း က်ဳပ္ကိုယ္ကို ဆိုဖာေပၚ လွဲခ်လိုက္ေတာ့ ခင္ဝိုင္း ေပါင္ၾကားက အလုိက္တသိ က်ဳပ္မ်က္နွာေပၚေရာက္လာတယ္။ က်ဳပ္က အကြဲကို အသာျဖဲလို႔ အတြင္းသားကို လက္ေခ်ာင္းနဲ႔ ဖြဖြေလး ပြတ္ကစားရင္း
“ခင္ဝိုင္း”
“အင္း”
ခင္ဝိုင္းေလသံက ဖီးလ္ အျပည့္
“ငါတို႔ ဒီေန႔ ဟိုဒင္းလုပ္ၾကမယ္”
“ခု လုပ္မလို႔လား”
“ဟင္အင္း ဒါအရင္လုပ္အံုးမယ္”
“ဟိုဒင္းဆို နာမလား မသိဘူးေနာ္”
“နင္က အပ်ဳိစစ္စစ္ေလး ဆိုေတာ့ နဲနဲေတာ့ နာမယ္ထင္တယ္”
“အရမ္းနာမွာေတာ့ ေၾကာက္တယ္”
“အရမ္းနာမွာစိုးရင္ နင့္ဖာသာေျဖးေျဖးသြင္းလုိ႔ရတာဘဲ”
“သမီးက ဘယ္လုိလုပ္”
“ဒီလုိဘဲေပါ့၊ ခု ဒါအရင္လုပ္မယ္”
က်ဳပ္ ခင္ဝိုင္း ခါးကို ထိမ္းျပီး ပါးစပ္ေပၚ ဆြဲခ်လိုက္ေတာ့ ခင္ဝုိင္းက အလုိက္တသိ က်ဳပ္ပါးစပ္နဲ႔ ေတ႔ေပးတယ္။ အရသာ ရွိခ်က္ကေတာ့ က်ဳပ္ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မရပ္မိ။ ခင္ဝိုင္းလဲ တရွီးရွီး နဲ႔ အသက္ရႈ ျပင္းခ်က္၊ ခင္ဝိုင္းက သံုးခါေလာက္ အခ်က္ေပးျပီးေတာ့မွ ေမးရိုးေတြ ေညာင္းျပီး က်ဳပ္ပါးစပ္ သူ႔ေပါင္ၾကားက ကြာသြားတယ္။ က်ဳုပ္ပါးစပ္ သူ႔ ေပါင္ၾကားက ကြာသြားတာနဲ႔ ခင္ဝိုင္းက အလိုက္တသိ က်ဳပ္ကို ခြလွ်က္ ဒူးေထာက္ လက္ေထာက္ျပီး သူ႔ကိုယ္ကို ေအာက္ေအာက္ဘက္ေလးဘက္ေထာက္သြားလို႔ က်ဳပ္ေပါင္ၾကားထဲေမွာက္ျပီး က်ဳပ္ဟာကို အသာကိုင္ရင္း ပါးစပ္နဲ႔ ငံုလိုက္တယ္။ က်ုပ္အလွည့္ျပီးရင္ သူ႔အလွည့္ဘဲဆိုတာ သူသိေနတယ္၊ ေျပာဘို႔ မလိုေတာ့။ ခင္ဝိုင္းက က်ဳပ္ဟာကို စုတ္ေပးေပမဲ့ ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္ မကစားတတ္၊ က်ဳပ္လဲ မသင္၊ သူတတ္တာက ကိုင္မယ္ ငံုမယ္၊ ျပီးေတာ့ ညင္ညင္သာသာေလး စုတ္မယ္၊ ဒါေလာက္ဘဲ။ ဒီေလာက္ေလးတင္ က်ဳပ္ ေတာ္ေတာ္ ဖီးလ္လာေနျပီ၊ က်ဳပ္လဲ သူစုတ္ေနတာ မွိန္းခံေနရင္ အေမာေျဖေနတယ္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာေလး ဇိမ္ခံျပီးေတာ့မွ
“လာ”
က်ဳပ္ဟာကို ကိုင္ထားတဲ့ သူ႔လက္ကို ဆြဲေခၚလိုက္ေတာ့ ခင္ဝိုင္းကေလးဘက္ကုန္းထျပီး က်ဳပ္ကို ခြရင္း ေစာေစာကလိုေလးဘက္ေထာက္ လာတယ္၊ က်ဳပ္လဲ လွဲေနရာက ဆိုဖာလက္တန္းကို မွီထိုင္လုိက္တယ္။ သူ႔ေပါင္ၾကား က်ဳပ္ဟာေပၚေရာက္လာေတာ့
“လုပ္ေတာ့မယ္ဟာ”
ေျပာရင္း က်ဳပ္ဟာကို သူ႔ေပါင္ၾကားကဟာႏွင့္ ထိျပီး ေတ႔လိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ က်ဳပ္ဟာကို က်ဳပ္ကိုင္ျပီး သူ႔ အကြဲေၾကာင္းၾကားမွာ ေလးငါးခ်က္ေလာက္ ပြတ္ဆြဲလိုက္ျပီးမွ အေပါက္ဝ ေသေသခ်ာခ်ာေတ့ရင္း
“နာမွာစိုးရင္ နင္ဖာသာ နင္ ေျဖးေျဖးေလး သြင္းေလ”
“ဘယ္လိုမ်ဳိးလဲ ဘဘၾကီး”
“ဒီလို အသာေလး ဖိခ်လိုက္”
လက္တဖက္က ခင္ဝိုင္းတင္ပါးကို အသာဖိရင္းေျပာေတာ့ ခင္ဝိုင္းက က်ဳပ္ေျပာသလို အသာေလး ဖိခ်လိုက္တယ္၊ က်ဳပ္ထိပ္ဖူးေလာက္ ျမဳတ္ဝင္သြားတယ္ ထင္တာဘဲ။
“နာလား”
“ဟင္အင္း”
“ဒါဆို ေျဖးေျဖး ေျဖးေျဖးနဲ႔ အဆံုးထိ ဖိသြင္း”
ခင္ဝုိင္းအသက္ရႈသံ ျပင္းေနသလိုဘဲ။ သူ တေျဖးေျဖး ဖိခ်တယ္။
“အ အ”
“နာလို႔လား”
“အင္း နာတယ္”
အပ်ဳိအေမွးပါး ေနရာမွာ တစ္ေနျပီထင္တယ္၊ အေမွးပါးကို ထိုးခြဲလိုက္မွ အဆံုးထိရာက္မယ္ဆိုတာ က်ဳပ္သိေနတယ္၊ တကယ္ကေတာ့ အနာခံျပီး ထိုးခ်လိုက္ရင္ တခ်က္ဘဲ နာမယ္၊ က်ဳပ္ကူမွ ျဖစ္ေတာ့မယ္ ဆိုတာ က်ဳပ္နားလည္လိုက္တယ္၊ သူ႔သြင္းတာသာေစာင့္ေနမယ္ဆို က်ဳပ္အရည္သာထြက္သြားမယ္ အဆံုးထိဝင္ဘို႔မျမင္။
“နာရင္ နင့္နို႔ကို ငါစို႔ေပးမယ္၊ နုိ႔စို႔ေနရင္ နာတာ ေပ်ာက္တယ္ဟ၊ နင္ နာတာေပ်ာက္သြားတာနဲ႔ ဖိခ်လိုက္”
“သမီး မလုပ္ရဲဘူး”
“လုပ္ပါဟ၊ ရဲရဲလုပ္၊ ငါႏို႔စို႔ေနတုန္း နင္ဖိခ်လိုက္၊ ခုေတာင္ တဝက္ေလာက္ဝင္ေနျပီ”
က်ဳုပ္သူ႔တင္ပါးကို ထိမ္းကိုင္ရင္း နို႔သီးတဖက္ကို လွမ္းစို႔လိုက္တယ္၊ ေအာက္ကလဲ တဝက္ေလာက္ ဝင္ေနတာကို နဲနဲျပန္ဆြဲထုတ္လို႔ သူ႔တင္ပါးကို အသာျပန္ဖိထည့္လိုက္တယ္။ ေနာက္ အသာျပန္ဆြဲထုတ္လိုက္ ျပန္ထည့္လိုက္နဲ႔ ဝင္သေလာက္ေလးကို ပံုမွန္ေလး ကစားေပးေနတယ္။ ခင္ဝိုင္း တေျဖးေျဖး စည္းခ်က္ နားလည္လာျပီး အရွိန္ရလာတယ္၊ တခ်က္မွာေတာ့ က်ဳပ္ သူ႔တင္ပါးကို ရုတ္တရက္ အားနဲ႔ ဖိခ်လိုက္တယ္။
“အ”
အသံတခ်က္ထြက္လာျပီး က်ဳပ္ဟာ အဆံုးထိ ေရာက္သြားတယ္။ က်ဳပ္က ေကာ့ျပီး ပိုဝင္ေအာင္ အတင္းကပ္ေပးလိုက္ေတာ့
“အ အ နာတယ္”
အက်င့္မျဖစ္ေသးေတာ့ မရေသး။ က်ဳပ္လဲ အသာမွိန္းျပီး သူ႔ေၾကာကို ဖြဖြေလး ပြတ္ေပးလို႔ နို႔တဖက္ေျပာင္းစို႔ေပးလိုက္တယ္။ က်ဳပ္ မိန္းမနဲ႔ မဆက္ဆံတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာျပီလဲ မသိ၊ ခု ဝင္ေနတာ အရသာရွိလိုက္တဲ့ ျဖစ္ျခင္း၊ ခင္ဝိုင္းကေတာ့ ေျပာမေနနဲ႔ေတာ့၊ သူ႔ခႏၱာကိုယ္ က်ဳပ္ကိုယ္ေပၚ ေပ်ာ့ေခြေနတာ။
“ဖတ္ ဖတ္ ဖတ္ ဖတ္ ဖတ္ ဖတ္ ဖတ္”
“အ အ ရွီး ရွီး အ အ အ ရွီး ရွီး”
“ဖတ္ ဖတ္ ဖတ္ ဖတ္ ဖတ္ ဖတ္ ဖတ္”
“အ အ အ ရွီး ရွီး ရွီး အ အ ရွီး ရွီး”
ေႏွးေႏွးတခါ ျမန္ျမန္တလွည့္ စည္းခ်က္မွန္မွန္ ထြက္ေပၚေနသည့္ အသံက ဘာသံမွန္း သိသာေနသည္။ ခင္ဝိုင္း က်ဳပ္ဟာႏွင့္ ယဥ္ပါးသြားသည့္ အခ်ိန္ကစျပီး ငယ္စိတ္ျပန္ၾကြလာတယ္။ ခု ဒီတေခါက္ကေတာ့ ခင္ဝိုင္းကုိ က်ဳပ္ကုတင္ေပၚ ကန္႔လန္႔ျဖတ္တင္လို႔ သူ႔ေျခေထာက္ ႏွစ္ဘက္ကို ေထာင္ျပီး ေပါင္ရင္းကို ကိုင္ကာ အားရပါးရ ေဆာင့္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ ခင္ဝိုင္းက ကုတင္ေပၚမွာ လက္ႏွစ္ဘက္ကားျပီး အိပ္ယာခင္းကို အတင္းဆုတ္ကာ တ အ အ တ ရွီး ရွီး ျဖင့္ က်ဳပ္ ေဆာင့္သမွ် မေအာင့္နိုင္ပဲအသံထြက္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ အသက္ၾကီးလာလို႔ အနားယူျပီးသည့္ ေနာက္ပိုင္း ၂ ႏွစ္နီးပါးေလာက္ ဟိုစိတ္ေပ်ာက္သလိုလို ရွိခဲ့ေပမဲ့ ယခု အက်င့္ရလာေတာ့ ငယ္ေသြးျပန္ၾကြေနသလို ျဖစ္ေနသည္။ မာေနသည့္ေကာင္ကလဲ ေတာ္ရံုျပန္မက်ေတာ့။ ခုလို မတ္တတ္ေဆာ္ရသည္မွာ လူမပင္ပန္း။ ေဆာင့္သြင္းလိုက္သည့္အရွိန္က ဆီးခံုနွင့္ ရိုက္ျပီး ျပန္ကန္ထြက္လာသည္မို႔ သူ႔အရွိန္နဲ႔သူ မပင္မပန္း ၾကာၾကာ ေဆာင့္ႏိုင္ျခင္းျဖစ္သည္။ မပင္ပန္းဟု ဆိုေသာ္လည္း ၾကာေတာ့ လူက အလိုလိုေမာလာသည္။ ဒီပံုစံႏွင့္ လုပ္ရသည္ကို ေလးဘက္ေထာက္ ပံုစံထက္ ပိုသေဘာက်သည္။ က်ဳပ္ေဆာင့္သည့္ဒဏ္ေၾကာင့္ အလူးအလိမ့္ ျဖစ္ေနသည့္ တဖက္လူ၏ မ်က္ႏွာႏွင့္ ခႏၱာကိုယ္ကိုျကည့္ျပီး လုပ္ရသည္ကို က်ဳပ္ၾကိုက္သည္။
အားရပါးရ မရပ္မနား အၾကိမ္ေပါင္း ေျမာက္ျမားစြာ ဆက္တိုင္ေဆာင့္အျပီးမွာေတာ့ ခင္ဝိုင္းလဲ အသံမထြက္နိုင္ေတာ့ အိပ္ယာခင္းကိုေတာင္ မဆုတ္ထားႏိုင္ပဲ ေပ်ာ့က်သြားသည္။ ဒီေတာ့မွ က်ဳပ္လဲ ေဆာင့္ခ်က္ကို ခနရပ္ကာ
“ဖူး ေမာလိုက္တာ၊ နင့္ကို လုပ္ရတာ ငါအသက္ေတာင္ ထြက္ေတာ့မယ္”
ခင္ဝိုင္း ဘာမွ မေျပာႏိုင္ေသး၊ က်ဳပ္ရပ္လိုက္မွ သူ အသက္လုရႈေနရသည္။ က်ဳပ္လဲ အဆံုးထိ သြင္းထားရင္း တဖူးဖူးျဖင့္ အသက္ျပင္းျပင္းရႈကာ အေမာေျဖေနရသည္။ ႏွစ္ေယာက္သား ကိုယ္စီ အသက္ျပင္းျပင္း ရႈကာ အေမာေျဖျပီးေတာ့မွ
“ေကာင္းလိုက္တာ ခင္ဝိုင္းရယ္၊ အီဆိမ့္ေနတာဘဲ၊ နင္ေရာ ခံလို႔ေကာင္းတယ္ မို႔လား”
“ေသေတာ့မယ္ ဘဘၾကီးရာ၊ အဲေလာက္ၾကီးဆိုေတာ့ သမီးေသမွာ”
“မေသပါဘူးဟ၊ ဒီေလာက္ေကာင္းတဲ့ဟာ”
“ေကာင္းေပမဲ့ မခံႏိုင္ဘူး ဘဘၾကီးရ၊ အေကာင္းလြန္ျပီး ေသမွာ၊ ခု ဘာေတြျဖစ္ေနျပီလဲ မသိဘူး။ အတြင္းမွာလဲ တစစ္စစ္နဲ႔ လူလဲဘာမွန္း မသိေတာ့ဘူး”
“အာ ဒါက အစမို႔ပါ၊ အက်င့္ရသြားရင္ ၾကာၾကာေထာင္းေလ ေကာင္းေလ ျဖစ္သြားမွာဟ၊ ကဲ လုပ္အံုးမယ္၊ အေမာေျပျပီး၊ ငါလဲ ခုမွ ငယ္စိတ္ထျပီး ၾကမ္းခ်င္ေနတာ၊ နင္လဲ အရသာရွိရွိခံ၊ အဲဒါမွ ႏွစ္ေယာက္စလံုး ေကာင္းမယ္”
ေျပာလဲေျပာ၊ သြင္းထားတဲ့ က်ဳပ္ဟာက အရွိန္စယူသလို တေျဖးေျဖးထုတ္လိုက္ သြင္းလိုက္ စကစားလုိက္သည္။
“ဘဘၾကီးကို သမီးေၾကာက္လာျပီ”
“နင္ကလဲ ငါ့လို အဖိုးၾကီးေတာင္ ေၾကာက္ရင္ ဘယ္လို ေယာက္က်ားယူမလဲဟ”
“ဘဘၾကီးကလဲ သမီးေယာက္က်ား မယူေတာ့ပါဘူး”
“ဟ ဘာလို႔ မယူရမွာလဲ၊ အခ်ိန္တန္ယူရမွာေပါ့ဟ၊ ဒါေပမဲ့ နင္ယူရင္ အားကိုးရတဲ့ ေယာက္က်ားဘဲယူ၊ ၾကားလား၊ ဒီတခုဘဲ လုပ္တတ္ျပီး ဘာမွ ေစာက္သံုးမက်ရင္ေတာ့ ယူလဲ အလကားဘဲ”
“မယူပါဘူးဆို”
“ေအးပါ၊ ငါက နင္ယူရင္ တကယ္အားကိုးရမဲ့ ေယာက္က်ားကို ယူဘို႔ေျပာတာ”
က်ဳပ္ စကားနဲ ရန္စဲ စကားျဖတ္လိုက္ျပီး ေစာေစာက အရွိန္ယူထားတာကို အရွိန္ျမွင့္လိုက္တယ္။ တေျဖးေျဖး အရွိန္ျမင့္လာျပီး
“ဖတ္ ဖတ္ ဖတ္ ဖတ္ ဖတ္ ဖတ္ ဖတ္”
“အ အ ရွီး ရွီး အ အ အ ရွီး ရွီး ေသျပီ ေသျပီ”
“ဖတ္ ဖတ္ ဖတ္ ဖတ္ ဖတ္ ဖတ္ ဖတ္”
“အ အ အ ရွီး ရွီး ရွီး အ အ ရွီး ရွီး လုပ္ လုပ္ ဘဘၾကီးေရ သမီးကို ေသေအာင္သာလုပ္ေတာ့”
“မေကာင္းလို႔လားဟ ေဟာ ဟဲ ေဟာ ဟဲ”
“ေကာင္းလြန္းလို႔ မခံႏိုင္ေတာ့ဘူး အား အား ရွီး ရွီး ရွီး ရွီး ေသျပီ ေသျပီ အား အား . . .”
ေအာက္က ဝင္ေနသည့္ က်ဳပ္ဟာကို က်ဳပ္ ငံု႔ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ပြတ္တိုက္မႈ႕မ်ားျပီး ခင္ဝိုင္း ဆီက ထြက္တဲ့ အရည္က အျဖဴေရာင္ေျပာင္းကာ ေစးကပ္ေနျပီ၊ က်ဳပ္လဲ ေဟာဟဲ လိုက္ျပီး ဒူးေတြေတာင္ တုန္လုိ႔ မတ္တတ္ေတာင္ ေကာင္းေကာင္းမရပ္နိုင္ေတာ့၊ ၾကာရင္ သူခ်ည္းမဟုတ္ က်ဳပ္ပါ အသက္ထြက္ျပီး ေက်ာ္မေကာင္း ၾကားမေကာင္း ကုတင္ေပၚ ႏွစ္ေလာင္းျပိုင္ ျဖစ္သြားနိုင္သည္။ က်ဳပ္ဟာလဲ ေထာင္မတ္ေနေပမဲ့ ထူပူျပီး ျပီးဘို႔ အရိပ္အေရာင္ပင္ မျပေသး၊ ဒါေၾကာင့္ ၃ - ၄ ခ်က္မွ်ေနာက္ဆံုးပိတ္ အားကုန္အျပီးသတ္ေလး ေဆာင့္ျပီးမွ ဆြဲထုတ္လိုက္ျပီး ခင္ဝိုင္းေဘး ကားယားၾကီး ျပစ္လွဲလိုက္ေတာ့တယ္။
“ဖူး ေမာလိုက္တာခင္ဝိုင္းရာ”
ခင္ဝိုင္းဆီကေတာ့ ဘာသံမွ မထြက္နိင္ေတာ့။
ခင္ဝိုင္း တေယာက္ ၁၀ သိန္းဆုေပါက္ျပီး မၾကာ၊ သူတို႔လဲ လွည္းနဲ႔ ႏြားနဲ႔ ဆိုသလို ခင္ဝိုင္း ရည္မွန္းခ်က္အတိုင္း သူ႔အေမက ေစ်းထဲမွာ ေနရာအတည္အက် ကုန္စိမ္းဆိုင္ႏွင့္ သူ႔အေဖကလဲ ကိုယ္ပိုင္ဆိုက္ကားႏွင့္ ဆုိေတာ့ သူ႔မိဘက ခင္ဝိုင္းကို အိမ္အကူ လာမလုပ္ခိုင္းေတာ့။ သူက မထြက္ခ်င္ေသာ္လည္း သူ႔ အေမက မေပးလုပ္ေတာ့၊ ဒါေတာင္ က်ဳပ္မိန္းမ က လူစားရွာဘို႔ အခ်ိန္ရေအာင္ နင္ၾကိဳယူသြားတဲ့ ၂ လစာ ဘိုးေတာ့ ေက်ေအာင္ လုပ္သြားဆိုလို႔ အေၾကြးေက်ေအာင္ သူလုပ္သြားသည္။ ဒီ ၂ လ မွာေတာ့ က်ဳပ္လဲ ငယ္စိတ္နဲ႔ ပံုစံမ်ဳိးစံု သံုးျပီး သူ႔ကို လုပ္ျဖစ္သြားတယ္။ ခင္ဝိုင္းက က်ဳပ္လုပ္သမွ် အေကာင္းခ်ည္းဘဲ ဆိုသလို အၾကိုက္ကိုေတြ႕ျပီး တျခားေယာက္က်ား မယူေတာ့ဘူး ဆိုျပီး ခန ခန ေျပာတယ္။ ခုေတာ့ သူ႔ အေမနဲ႔ အတူ ေစ်းထဲမွာ။ ခင္ဝိုင္းကေတာ့ က်ဳပ္ကို ေျပာပါတယ္၊ ဘဘၾကီး သူ႔ကို အခ်ိန္မေရြး ေခၚပါတဲ့။ ဘဘၾကီး ေက်းဇူး သူတသက္လံုး မေမ့ဘူးတဲ့၊ တကယ့္ကို ရင္ထဲက စကားေတြနဲ႔ က်ဳပ္ရင္ခြင္မွာ မ်က္ရည္တြင္တြင္က်ျပီး ေျပာသြားတယ္။
က်ဳပ္ကေတာ့ လူၾကီးပီပီ သူ႔ကို ဘဝ တိုးတက္ေအာင္ ၾကိဳးစားဘို႔ နဲ႔ နင့္ဘဝ တိုးတက္ျပီး အဆင္ေျပရင္ ငါ ကူညီရက်ဳိး နပ္တယ္ေပါ့။ ငါ့ကို ေက်းဇူး ျပန္ဆပ္စရာ မလိုဘူးလို႔ဘဲ မွာလိုက္ပါတယ္။ သူဒီလို ျဖစ္ေတာ့ က်ဳပ္ရင္ထဲမွာလဲမေကာင္း၊ ခင္ဝို္င္းတို႔လို ရုိးသားတဲ့ သူေတြက က်ဳပ္အတြက္ သူတို႔ ျပန္ေပးလိုက္ရတဲ့ အရာကို ထည့္မတြက္ၾက၊ က်ဳပ္သာ သူတို႔ အဲလိုေျပာလာရင္ စိတ္ထဲက မေကာင္း၊ က်ုပ္ကိုယ္က်ဳပ္ လူယုတ္မာ တေယာက္လို ခံစားလိုက္ရတယ္။ နင္တို႔ ငါ့ကို ေက်းဇူးျပန္ဆပ္စရာ မလိုဘူး ဆိုတာကိုဘဲ အတန္တန္ေျပာရတယ္။
က်ဳပ္လဲ ဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး အေတာ္ေလး ေနာင္တ ရသြားတယ္၊ က်ဳပ္ဘက္က ပိုုက္ဆံေပးလိုက္ေပမဲ့ ေစတနာ မသန္႔ဘူးဆိုတာ က်ဳပ္ကိုယ္က်ဳပ္ သိေနတယ္။ ႏွစ္ဦး ႏွစ္ဘက္ အေပးအယူလုိ႔ သေဘာထားျပီး လမ္းခြဲသြားရတာထက္ ခုလို ေက်းဇူးရွင္ၾကီးလို သေဘာထားျပီး လုပ္သြားတာက ကိုယ့္လိပ္ျပာ ကိုယ္မသန့္ပဲ အျပစ္ရွိသလို ခံစားေနရတယ္။ ေျပာရင္ က်ဳပ္ဘဝမွာ ခုလို ပံုစံမ်ဳိး နဲ႔ လမ္းခြဲသြားျပီး အပ်ဳိၾကီးဘဝႏွင့္ က်ုပ္ကို ေက်းဇူးတင္မဆံုး ျဖစ္ေနတာ ၃ - ၄ ေလာက္ရွိျပီ၊ ခင္ဝိုင္းလဲ ခုလို ပံုစံလာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ က်ဳပ္ႏွစ္လိုက္တဲ့ သူတေယာက္ ထပ္တိုးျပီေပါ့။ ခင္ဝိုင္းတေယာက္ က်ဳပ္ကို ေမ့ျပီး ဘဝသစ္ စႏိုင္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းရံုကလြဲျပီး က်ဳပ္ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ေတာ့။
ခင္ဝိုင္း အလုပ္က ထြက္သြားျပီး က်ဳပ္တို႔ဆီလဲ အိမ္အကူက ရုတ္တရက္ မျမဲ၊ ဟိုလူေျပာင္း ဒီလူေျပာင္းနဲ႔ ခုေနာက္ဆံုး ေမမိုး ဆိုသည့္ ေကာင္မေလးႏွင့္ အဆင္ေျပကာ က်ဳပ္အိမ္ေရာက္ေနသည္မွာ ၆ လေက်ာ္ေလာက္ ရွိလာသည္။ ေနတာၾကာလာသည္ႏွင့္ ထံုးစံအတိုင္း က်ဳပ္မိန္းမ ေျပာသံၾကားလိုက္ရသည္။
“ဟဲ့ ေမမိုး၊ နင့္ေနာက္လ လစာ တဝက္ကို ဟိုတပတ္ကဘဲ ၾကိုယူထားတာမုိ႔လား၊ ခု လိုျပန္ပလား၊ မေပးႏိုင္ေသးဘူး၊ ေနာက္တပတ္ လကုန္မွ ေပးမယ္၊ ဒါေတာင္ နင္ကို ၾကိုေပးထားတာေနာ္”
ေမမိုးက သူ႔အေမ ေဆးဘိုးအတြက္ ေငြလိုလို႔ က်ဳပ္မိန္းမဆီမွာ ေနာက္လစာတဝက္ ၾကိုထုတ္သည္ကို က်ဳပ္မိန္းမက ေျပာေနျခင္းျဖစ္သည္။ သူတို႔က ေနတာၾကာလာသည္ႏွင့္ လစာက တေျဖးေျဖး ၾကိုထုတ္လာသည္။ ေမမိုးက အေမတခု သမီးတခု၊ သူ႔အေမ လူမမာကို လုပ္ေၾကြးေနရသည္။ သူရသည့္ လခက သူ႔အေမ ေဆးဘိုးရယ္ စားဘို႔ရယ္ႏွင့္ ေလာက္ငွသည္ မရွိ၊ ဒါေတာင္ သူက က်ဳပ္အိမ္မွာ စားလို႔၊ က်ဳပ္တို႔ကလဲ သူ႔အေမ မက်မ္းမာတာ သိေတာ့ ပိုတဲ့ ထမင္းဟင္း သူ႔ ကိုေပးလိုက္တာက မ်ားတယ္။
ေမမိုးပံုစံက ေျပာရရင္ ခင္ဝိုင္းထက္ သာသည္။ အသားအရည္က အစ ေမမိုးက ပိုဝင္းသည္။ ဟုိတေန႔က ေန႔လည္ ေန႔ခင္း က်ဳပ္ ေကာ္ဖီ ေသာက္ခ်င္လို႔ မီးဖိုခန္းထဲ ဝင္လာေတာ့ ေမမိုးကို ေရခ်ိဳးခါနီး ထမီရင္လွ်ား နဲ႔ ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ေန႔လည္ဆုိ ေမမိုးက က်ဳပ္ မိန္းမ ထမီႏွင့္ အတြင္းခံေတြ ေလွ်ာ္ေပးရင္း က်ဳပ္အိမ္မွာဘဲ ေရခ်ုိးတတ္သည္။ အိမ္မွာ အဝတ္ေလွ်ာ္စက္ရွိေပမဲ့ က်ဳပ္မိန္းမက သူ႔ ထမီႏွင့္ အတြင္းခံကို အဝတ္ေလွ်ာ္စက္ထဲ ထည့္မေလွ်ာ္ခိုုင္း၊ အိမ္အကူကိုဘဲ ေလွ်ာ္ခိုင္းသည္။ အဝတ္ခ်င္းတူေသာ္လည္း အဝတ္ေလွ်ာ္စက္က က်ဳပ္ အက်ႌေတြ ေလွ်ာ္တာမို႔ တစက္ထဲ အတူမေလွ်ာ္ခ်င္တာလဲ ပါသည္။
ဒါနဲ႔ က်ဳပ္လဲ ေမမိုးကို ငါ့ အတြက္ေကာ္ဖီ ေဖ်ာ္ေပးစမ္း ဆိုျပီး ခိုင္းလုိုက္ေတာ့ ေမမုိးက ထမီရင္လွ်ား ၾကီးနဲ႔ က်ဳပ္အတြက္ ေကာ္ဖီ ေဖ်ာ္ေပးသည္။ လြတ္ေနသည့္ အေပၚပိုင္း ပုဝါပင္ မျခံု၊ က်ဳပ္လဲ ထမီရင္လွ်ားနဲ႔ ေမမိုးကို က်က်နန မ်က္စိစားပြဲထိုင္လိုက္သည္။ လက္ေမာင္းအလယ္သားေလာက္ကစျပီး လက္ဖ်ားထိ ေနေလာင္ထားသလို ခပ္ညိုညို ျဖစ္ေနေသာ္လည္း အဝတ္ဖံုးသည့္ အေပၚပိုင္းတခုလံုး ျပည့္ျပည့္ျဖဳိးျဖိုး ႏွင့္ ဝင္းေနသည္။ ဟိုတကြက္ ဒီတကြက္ ေရစိုေနသည့္ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေပ်ာင္းႏွင့္ ခပ္ပါးပါး ေရလဲထမီက သူ႔ ခႏၱာကိုယ္ ေကာက္ေၾကာင္းကို ပကတိ အတိုင္း ေဖၚျပထားသလိုျဖစ္ေနသည္။ စင္ေပၚက ေကာ္ဖီမံႈ႕ဘူးႏွင့္ သၾကားဘူးကို လွမ္းယူေတာ့ ျဖဴဝင္းျပီး ေဖါင္းေနသည့္ ဂ်ဳိင္းကလဲ အျပစ္ေျပာစရာပင္မရွိ။ ဂ်ဳိင္းၾကားျဖဴသည့္ မိန္းခေလး အမ်ားစုက ေပါင္ၾကားလဲ ျဖဴတတ္သည္ကို က်ဳပ္ အေတြ႕အၾကံဳအရ သိေနသည္။ က်ဳပ္အိမ္ေရာက္လာသည့္ အိမ္အကူေတြထဲ ေမမိုးက အလွဆံုး လို႔ ေျပာလွ်င္ပင္ ရသည္။ ေမမိုးႏွင့္ ယွဥ္လိုက္လွ်င္ ခင္ဝိုင္း အလွကေတာင္ ခပ္မွိန္မွိန္ ျဖစ္သြားသည္။ အဲဒီေန႔ကတည္းက က်ုပ္ ေမမိုးကို ေစတနာ ရွိေနမွန္း က်ဳပ္ သိလုိက္သည္။ ဒီလိုႏွင့္ က်ဳပ္ မိန္းမ ထံုးစံအတိုင္း အျပင္ထြက္သည့္ေန႔က်ေတာ့
“ဟဲ့ ေမမိုး”
“ရွင္ ဘဘၾကီး”
“လာပါအံုးဟ၊ ဟိုတေန႔က နင္ငါ့မိန္းမကိုေျပာေနသံၾကားတယ္၊ နင့္ အေမအတြက္ ေဆးဘိုးလိုတယ္ဆို”
“ဟုတ္ကဲ့ ဘဘၾကီး၊ အေမက အခုတေလာ က်မ္းမာေရးမေကာင္းလို႔”
“ကဲ ဒါဆိုလဲ ေရာ့ ႏွစ္ေထာင္၊ နင့္အေမ ေဆးဘိုး၊ ငါေပးတယ္လို႔ နင့္ အေဒၚကို သြားမေျပာနဲ႔၊ အဲဒါ နင့္လခ နဲ႔ မဆိုင္ဘူး၊ ငါသက္သက္ နင့္ကို သနားလို႔ေပးတာ”
က်ုပ္ေပးတဲ့ ေငြကို ေမမိုးက ရုတ္တရက္လွမ္းမယူ၊ မယံုႏိုင္သလို က်ဳပ္ကို ၾကည့္ေနသည္။
“ယူပါဟ၊ ငါ ေစတနာနဲ႔ ေပးတာ၊ ျပီးေတာ့ ငါ့ ေျခတလံုး နဲနဲ ႏွိပ္ေပး၊ အသက္ၾကီးလာလုိ႔လား မသိဘူး၊ ခုတေလာ ဟိုက ေညာင္းလိုက္ ဒီက ေညာင္းလိုက္နဲ႔၊ ငါ့ကို ႏွိပ္ေပးလို႔ မံု႔ဘိုးေပးတယ္ဆိုျပီး သေဘာထားျပီးယူ၊ ေရာ့ ေရာ့”
က်ဳပ္ေျပာလိုက္ေတာ့ ေမမိုးက
“ဟို ဟုိေလ ဘဘၾကီး၊ အေမ့ေဆးဘိုးက ၅ ေထာင္ေလာက္က်မွာ၊ အဲဒါ”
“ကဲ ၅ ေထာင္ဆိုလဲ ၅ ေထာင္ယူ၊ ေရာ့၊ ငါ့ကိုသာ ေကာင္းေကာင္းႏွိပ္ေပး”
“ႏွိပ္ေပးမယ္ ဘဘၾကီး၊ သမီး ေကာင္းေကာင္းႏွိပ္တတ္တယ္။ ျပီးေတာ့ အပူလဲထုတ္ေပးမယ္”
က်ဳပ္ေပးတဲ့ ပိုက္ဆံကို ေမမိုးက လွမ္းယူျပီး ရင္ဘတ္ၾကားထဲ့ကာ လွမ္းေျပာသည္။ ေကာင္မေလးက က်ဳပ္ကို ေစတနာ ရွိတာလား၊ ေငြရလို႔လား မသိ၊ ရိုးရိုးသားသား ပံုစံႏွင့္ ဒီလိုက် သြက္သြက္လက္လက္ေတာ့ ရွိသား၊ က်ဳပ္ ထင္သေလာက္ စည္းရံုးရတာ မခက္။
“ေအး ေကာင္းတယ္ ေကာင္းတယ္၊ ငါလဲ အႏွိပ္မခံတာၾကာျပီ၊ နင္ႏွိပ္တာ ဇိမ္နဲ႔ခံလိုက္အံုးမယ္”
“ဒါဆို ဘဘၾကီး အိပ္ယာေပၚမွာဘဲ ႏွိပ္ေပးမယ္ေလ၊ ေကာင္းေကာင္းဇိမ္ခံျပီးေတာ့ တေရးအိပ္လိုက္ေပါ့”
“ေအး ေကာင္းတယ္၊ လာ၊ ေအာက္မွာ တံခါးေသာ့ခတ္ထားလား”
“ခတ္ထားတယ္ ဘဘၾကီး”
ေမမိုးကို ၾကည့္ရင္း ဒီတခါေတာ့ ခင္ဝိုင္းလို မျဖစ္ေအာင္လုပ္မွ ျဖစ္မယ္လို႔ က်ဳပ္စဥ္းစားလိုက္သည္။ စဥ္းသာစဥ္းစားရတယ္၊ ဘယ္လိုလုပ္ရမွန္းမသိ။ က်ုပ္ဆုိတဲ့ ေကာင္ကလည္း အမွတ္သည္းေျခမရွိ၊ ေခြးျမီးေကာက္ က်ည္ေတာက္စြပ္။ ေစတနာက ခပ္မ်ားမ်ား၊ သူတို႔ကလညး္ က်ဳပ္အေပၚဆို ေစတနာက မ်ား၊ ဘယ္ဘဝက ကုသိုလ္လဲေတာ့ မသိ။
လူတိုင္း လူတိုင္း အသက္ရွည္ေဆး မွီဝဲႏိုင္ၾကပါေစ
ျပီးပါျပီ။
No comments:
Post a Comment