စက္လူ႐ုပ္ ႏွလံုးသား ၄+ ၅

 " စက္လူ႐ုပ္ ႏွလံုးသား " အပိုင္း ( ၄ )

ဇာတ္လမ္း - ဆလံဘာဂ်ာ

 ဒါဇင္၁၉လမ္းထိပ္ကို ေရာက္သြားေတာ႕ သူ႕တြဲဖက္တင္ထြန္းဇံကိုလမ္းေဘးခုန္ခင္း ဆာေတးဆိုင္မွာ
ထိုင္ေနတာကို ေတြ႕ရတယ္။ တိုက္ဂါးဘီယာတဘူးနဲ႕ ဆာေတးတပြဲကိုလည္း သူ႕စားပြဲမွာ ေတြ႕ရ
တယ္။ ဒါဇင္က အလာလမ္းမွာ ေနဗလကို ဖုန္းဆက္ၿပီး တင္ထြန္းဇံကိုတရားခံဖမ္းတာ
ကူညီလိုက္အံုးမယ္လို႕ ေၿပာေတာ႕ ေနဗလက သူလည္း လာကူခ်င္တယ္လို႕ ေၿပာတယ္။
ဒါဇင္လည္း ေနဗလက လတ္တေလာ ဒီအီး ( ဌာနဆိုင္ရာ စံုစမ္းစစ္ေဆးမွဳ ) ၿဖစ္ေနေတာ႕
ရဲလုပ္ငန္းတာ၀န္ကိုလုပ္ခြင္႕ မရွိဘူး ဆိုတာကိုသိလို႕ “မလာနဲ႕ ကိုကို ”
လို႕ ေၿပာေပမယ္႕ ေနဗလက ေၿပာလို႕ မရဘူး ။
ဒါဇင္႕အတြက္စိတ္ပူၿပီး ၁၉လမ္းကိုလိုက္လာမယ္တဲ႕ ။
ဒါဇင္က တင္ထြန္းဇံရဲ႕ စားပြဲမွာ ၀င္ထိုင္လိုက္တယ္။ တင္ထြန္းဇံက “ ဒါဇင္...ဟိုတိုက္အၿဖဴၾကီးရဲ႕
ဆယ္ထပ္ဘယ္ဖက္ၿခမ္းမွာ ဟိုေကာင္ရွိေနတာ ...ေစာ္တေကာင္နဲ႕ အတူသူႏွပ္ေနတာ .” လို႕
ခပ္တိုးတိုး ေၿပာလိုက္တယ္။ “ ဘယ္လိုလုပ္ခ်င္လဲ...ကိုတင္ထြန္းဇံ....” လို႕ ဒါဇင္က ေမးလိုက္တယ္။
တင္ထြန္းဇံက “ က်ေနာ္ ေစာင္႕ေနတာ ၾကာၿပီ..ဒီေနရာက
အစားအေသာက္ေတြ ေပါမ်ားတာေၾကာင္႕ တူးေနာင္က ေစာ္နဲ႕ ဆိုေတာ႕ မၾကာခင္ေတာ႕ အစား
ဆင္းစားမွာဘဲ ဒါဇင္...ဒီလိုဆင္းလာစားတဲ႕အခါ က်ေနာ္တို႕ ဆြဲစိလိုက္တာေပါ႕...” လို႕ ေၿပာတယ္။
တိုက္အၿဖဴၾကီးသည္တကယ္ေတာ႕ သမီးရည္းစာ စံုတြဲေတြ လာၿဖဳတ္ဖို႕ ငွားစားတဲ႕ “ ဘိ”တခုပါ ။
တူးေနာင္လည္း ႏိုက္ကလပ္မွာ ညိလာတဲ႕ “မူးမူး ” ဆိုတဲ႕ ခ်ာတိတ္မကိုသည္အခန္းကို ေခၚလာၿပီး
ေရေရလည္လည္ဗ်င္းေနတာ ။ ႏွစ္ခ်ီ ေကာင္းေကာင္း ဆြဲၿပီးေပမယ္႕ မူးမူးနဲ႕ ကုတင္ေပၚမွာ ပလူး
ၾကရင္း သူ႕စိတ္ေတြ ၿပန္ထၾကြလာၿပန္ေတာ႕ တတိယအခ်ီဆြဲဖို႕ တာစူေနၿပီ။ မူးမူးကလည္း
ပိုက္ဆံရတာထက္တူးေနာင္လို ေကာင္ေခ်ာေလးနဲ႕ ညိရတာ တြဲရတာ ၿဖဳတ္ရတာကိုအရမ္း သေဘာက်
ေက်နပ္ေနတယ္။ တူးေနာင္က ေငြကို ေရလိုသံုးႏိုင္တဲ႕ အၿပင္က်စ္လစ္သန္မာတဲ႕ ဇာတ္လိုက္ရုပ္နဲ႕
ေကာင္ေလး မဟုတ္လား ။
မႏ ၱေလး မိုးကုတ္လားရွိဳး လို ေနရာေတြမွာ မူးယစ္ေဆးဂိုဏ္းမွာ ေနရာရတဲ႕ အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္
တူးေနာင္က နံမည္ၾကီး ၿဖစ္တယ္။ မႏၱေလးတိုင္းက ရဲေတြ ပိုက္စိပ္တိုက္လိုက္ရွာေနလို႕ တူးေနာင္လဲ
ရန္ကုန္ကိုဆင္းလာေရွာင္ေနတာ ။ ပုန္းေနတာ ။ ၀ါသနာကို မေအာင္႕ႏိုင္လို႕ ႏိုက္ကလပ္က မူးမူး ကို
ပင္႕လာၿပီး ေကာင္းေကာင္းေဆာ္ေနတယ္။
မူးမူးက “ ကိုတူးေနာင္..ဒီတခါ ၿဗံဳးၿပီးရင္မူးတို႕ တခုခုသြားစားရေအာင္ကြာ....မူးမူး
ဆာေနၿပီ..ဟင္႕..သူက သူမ်ားကိုလိုးၿပီးရင္း လိုးရင္းဘဲ ..အစားေတာ႕ မေကြ်းဘူး....” လို႕ ညဳသံေလးနဲ႕
ေၿပာလိုက္
တယ္။ တူးေနာင္ကလည္း...“ ေကြ်းမွာေပါ႕ မူးမူးရယ္...ဆာေတးတို႕ ေၾကးအိုးတို႕ မစားခင္မံုရြာ
၀က္အူေခ်ာင္းကိုအရင္ဆံုး စားထားလိုက္ပါအံုး...” လို႕ ေၿပာၿပီး ၿပန္လည္ ေတာင္မတ္ၾကီးထြားလာ
တဲ႕ သူ႕ငပဲၾကီးကိုမူးမူးရဲ႕ ပါးစပ္နားကိုတိုးကပ္ေပးလိုက္တယ္။ မူးမူးလည္း သူ႕ကို ၂ၾကိမ္လိုးၿပီးသား
လီးတန္ၾကီးကို ငံုကာ စုတ္ယူလိုက္ပါေတာ႕တယ္။
ၿပြတ္ကနဲ ၿပြတ္ကနဲ လီးတန္ရဲ႕ ဒစ္လံုးဖ်ားကို စုတ္ေပးေနတာေၾကာင္႕ တူးေနာင္အရသာေတြ႕သြားၿပီး
မူးမူးရဲ႕ ေခါင္းေလးကိုလက္တဖက္နဲ႕ ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ခါးေလးေကာ႕ မ်က္လံုးေလး ပိတ္ၿပီး ဇိမ္ခံေန
ပါတယ္။ မူးမူးကလည္း ၂ၾကိမ္းေတာင္ ေကာင္းေကာင္း ၿပီးထားလို႕ စိတ္သိပ္မရွိေတာ႕ေပမယ္႕ သူ႕ကို
ၿပီးေအာင္ၿမန္ၿမန္လုပ္ေပးၿပီး ေအာက္ကိုဆင္း..ထမင္းစားေသာက္ခ်င္ေနတယ္။ လံုးပတ္
တုတ္တုတ္နဲ႕တူးေနာင္ရဲ႕ လီးၾကီးက ငံက်ိက်ိနဲ႕ ပါးစပ္ထဲ အၿပည္႕ ၿဖစ္ေနေအာင္တုတ္ၿဖိဳးလြန္းေနတယ္
။ စုတ္ရင္း စုတ္ရင္းနဲ႕ မူးမူးရဲ႕ ေစာက္ပတ္လည္း ယားလာရတယ္။ တူးေနာင္လည္း မူးမူး
စုတ္ေပးတာကိုခံေနရင္း နံရံက နာရီကိုလွမ္းၾကည္႕လိုက္တယ္။
“ ဟား...ခြန္မွိ ဳင္း လာမယ္က အခ်ိန္နီးေနၿပီ.....”
တတိယအခ်ီလည္း ၿဖစ္အခ်ိန္လည္း သိပ္မရေတာ႕တာေၾကာင္႕ မလိုးေတာ႕ဘဲ လီးစုတ္တာနဲ႕ဘဲ
ၿပီးလိုက္ဖို႕ တူးေနာင္ဆံုးၿဖတ္လိုက္ၿပီး မူးမူး စုတ္ေနတဲ႕ အခ်ိန္သူ႕လီးကို မူးမူး ပါးစပ္ထဲကိုထိုး
ေညွာင္႕ပါေတာ႕တယ္။ မူးမူးကလည္း သူ႕ကို ၿမန္ၿမန္ၿပီးေစခ်င္ေတာ႕ တအားနင္း စုတ္..သူကလည္း
ထိုးေညွာင္႕ဆိုေတာ႕ သိပ္မၾကာလိုက္ဘဲ မူးမူး ပါးစပ္ထဲကိုသူ႕သုတ္ရည္ပူပူ ေႏြးေႏြးေတြ တ
တေဖ်ာေဖ်ာနဲ႕ ပန္းထုတ္ပစ္လုိက္ၿပီး “ ၿပီး ” သြားရတယ္။ မူးမူးလည္း အာေခါင္ထဲ ၀င္လာတဲ႕
သုတ္ရည္ေတြကိုတကြပ္ကြပ္နဲ႕ ၿမိဳခ်ပစ္လိုက္ပါတယ္။ မူးမူး အဲလို ၿမိဳခ်ေနက်ပါ ။
တူးေနာင္အ၀တ္အစား ၿပန္၀တ္သလိုမူးမူးကိုအ၀တ္ေတြ ၿပန္၀တ္ဖို႕ ေၿပာလိုက္တယ္။ ခြန္မွိ ဳင္းလည္း
ခုေလာက္ဆိုရင္လမ္းထိပ္မွာ ေရာက္ေနေလာက္ေရာေပါ႕ လို႕ သူေတြးေနတယ္။
“ ကဲ မူးမူးေရ..စားခ်င္တာ တ၀ စားေပေတာ႕..ညက်ရင္ေတာ႕ တေၾကာင္း ႏွစ္ေၾကာင္း ေလာက္ေတာ႕
ထပ္ဆြဲၾကရေအာင္ကြာ....” လို႕ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ေသးထိုင္ေပါက္ေနတဲ႕ မူးမူးကို ေၿပာလိုက္ရင္း
စားပြဲအံဆြဲထဲ ခဏ ထည္႕ထားတဲ႕ သူ႕ေသနတ္ႏွစ္လက္ကို စစ္ေဆးၿပီး ေနာက္ေက်ာ ေဘာင္းဘီၾကားမွာ
ထိုးထည္႕ထားလိုက္ပါတယ္။
C Z ပြိဳင္႕၄၅ ပစၥတိုႏွစ္လက္ပါ ။ ပစၥတိုႏွစ္လက္ကိုလက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕ စံုကိုင္ၿပီး ပစ္ခတ္တတ္တဲ႕
တူးေနာင္ကိုရဲေတြ အရမ္း လန္႕ၾကတယ္။ တူးေနာင္က စိတ္မထင္ရင္ရဲစခန္းထဲေတာင္၀င္ပစ္တာ ။
ဓါတ္ေလွခါးနဲ႕ ဆင္းခဲ႕ၾကတယ္။
အနက္ေရာင္၀မ္းဆက္၀တ္ထားတဲ႕ မူးမူးက အသားၿဖဴၿဖဴ ေတာင္႕ေတာင္႕ ကရင္တရုတ္ကၿပားမ ..။
တူးေနာင္ရဲ႕ လက္ေမာင္းကိုတြဲခ်ိတ္ဖက္တြယ္ၿပီး တီတီတာတာ နဲ႕ ထမင္းစားၿပီးရင္အနားက
စိန္ေဂဟာ မီနီေမာလ္ကိုသြားၾကရေအာင္လို႕ ေတာင္းဆိုေနတယ္။
“ မူးမူး ဘာစားမလဲဟင္...”
“ စားခ်င္တာကေတာ႕ ထမင္းေပါင္း နဲ႕ ၀က္နံရိုးက်န္မဆိုင္ဟင္းခ်ိ ဳ ...”
“ ဒါဆို စဥ္႕အိုးတန္းလမ္းဖက္ကိုသြားရမယ္....”
“ သြားမယ္ေလ ....”
တူးေနာင္သည္လမ္းထိပ္မွာ ေဇာ္မွိဳင္း ေရာက္ေနၿပီလား ဆိုတာကို ၾကည္႕လိုက္တယ္။ ေဇာ္မွိဳင္း
ေရာက္ေနတယ္။ သို႕ေပမယ္႕ ေဇာ္မွိ ဳင္း ပံုစံက ေအးေအးေဆးေဆး တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္မဟုတ္ဘူး ။
သူ၀တ္ထားတဲ႕ မိုးကာဂ်ာကင္အပါးစားေလးထဲကိုလက္ႏွိဳက္ၿပီး တူးေနာင္နဲ႕ မူးမူး ဆီကို
တိုးကပ္လာတယ္။
“ တူးေနာင္..ဒိုး..ဒိုး...ဒိုးေတာ႕..”
“ ဘာၿဖစ္လို႕လဲ..ကိုေဇာ္မွိ ဳင္း....”
“ အရပ္၀တ္နဲ႕ ရဲေတြ ရွိေနတယ္..မင္းကိုလာဆြဲတာ ၿဖစ္မယ္....”
“ ဟင္..ဘယ္မွာလဲ....”
တူးေနာင္က သူ႕ေက်ာမွာ ထိုးထားတဲ႕ ေသနတ္ေတြကိုဆြဲထုတ္ဖို႕ ၾကိဳးစားလိုက္တဲ႕အခ်ိန္မွာ
တင္ထြန္းဇံနဲ႕ ဒါဇင္တို႕က သူတို႕ ခါးၾကားမွာ ဖြက္ထိုးထားတဲ႕ ေသနတ္ေတြကို ရုတ္ခ်ည္း ဆြဲထုတ္လိုက္
ၾကၿပီး တူးေနာင္ကိုထိုးခ်ိန္လိုက္တယ္။
“ တူးေနာင္..မင္း မေၿပးနဲ႕..လက္ေၿမွာက္ထားလိုက္...”
တူးေနာင္က သူတို႕ ေၿပာတာကို မနာခံဘူး ။ မိုက္မိုက္မဲမဲ ေသနတ္ေတြကိုဆြဲထုတ္ၿပီး ဒါဇင္နဲ႕
တင္ထြန္းဇံတို႕ကို ပစ္ခတ္ဖို႕ ၾကိဳးစားတယ္။ ေဇာ္မွိ ဳင္းလည္း တူးေနာင္ကိုမကယ္လို႕ မၿဖစ္ေတာ႕ဘူး
ဆိုေတာ႕ သူ႕ခါးၾကားက ေသနတ္ကိုဆြဲထုတ္ၿပီး ဒါဇင္နဲ႕ တင္ထြန္းဇံကိုစတင္ပစ္ခတ္ေတာ႕တာဘဲ ။
ဒိန္း..ဒိန္း
က်ယ္ေလာင္တဲ႕ ေသနတ္သံႏွစ္ခ်က္လူစည္ကားတဲ႕ ၁၉လမ္းထဲ ထြက္ေပၚလာတယ္။ ဒါဇင္နဲ႕
တင္ထြန္းဇံတို႕က ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး သူတို႕ကို ပစ္ခတ္တဲ႕ ေဇာ္မွိ ဳင္းကို ၿပန္လွန္ပစ္ခတ္ၾကတယ္
။
ဒိန္းဒိန္း ဒိန္း....။
လူေတြ ေၾကာက္လန္႕တၾကား ေၿပးလႊား ေနတယ္။ ေအာ္ဟစ္သံေတြ ဆူညံသြားတယ္။ ေဇာ္မွိ ဳင္းရဲ႕
လက္ေမာင္းကိုက်ည္ထိသြားၿပီး ေဇာ္မွိ ဳင္း ဒူးေထာက္ရက္က်သြားတယ္
။ ေသနတ္လြတ္က်တယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ တူးေနာင္က ဒါဇင္နဲ႕ တင္ထြန္းဇံကို ေသနတ္ႏွစ္လက္နဲ႕ ပစ္ခတ္ဖို႕
ထိုးခ်ိန္လိုက္တယ္။
အၿဖစ္အပ်က္ေတြက ၿမန္ဆန္လွတယ္။
ဒါဇင္နဲ႕ တင္ထြန္းဇံက တူးေနာင္ကို၀ိုင္းပစ္ၾကတယ္။ ထိန္း....ထိန္း..ဒိန္း...။ အနီးကပ္ပစ္ခတ္ၾကတာ ။
တူးေနာင္ရဲ႕ ဘိုက္ကိုထိသြားသလိုတူးေနာင္ပစ္ခတ္လိုက္တဲ႕ က်ည္ဆံေတြအနက္တေတာင္႕က
ဒါဇင္႕ဘိုက္ကိုထိသြားတယ္။
“ အားးးး.....”
ဒီအခ်ိန္မွာ လမ္းထိပ္ကေန ေနဗလ ေၿပးလာေနတာကိုဒါဇင္နဲ႕ တင္ထြန္းဇံ ေတြ႕လိုက္ၾကရတယ္။ ေၿပးဖို႕
ၾကိဳးစားလိုက္တဲ႕ တူးေနာင္ကိုဆာေတးဆိုင္က ေခါက္ကုလားထိုင္နဲ႕ ၿဖတ္ရိုက္ထည္႕လိုက္
တယ္။ ေၿဖာင္းကနဲ အသံနဲ႕ တူးေနာင္ယိမ္းယိုင္သြားရတယ္။ ေသနတ္လက္ထဲက လြတ္က်သြားတယ္
။ ေနဗလ ေနာက္ထပ္တခ်က္ထပ္ရိုက္ထည္႕တယ္။ တူးေနာင္၀ုန္းကနဲ ေၿမေပၚကိုလဲက်
သြားတယ္။ တင္ထြန္းဇံက ေဇာ္မွိ ဳင္းကို ေသနတ္နဲ႕ ခ်ိန္ၿပီး ဖမ္းတယ္။
“ ေဟ႕ေကာင္...လက္ကို ေခါင္းေပၚတင္ထား..ေဆာင္႕ေၾကာင္႕ထိုင္...ခိုင္းတာကို
လုပ္..ပစ္သတ္ပစ္မွာေနာ္...”
ေနဗလ ဒါဇင္ကို ေၿပးေပြ႕ယူလိုက္တယ္။ သူ႕လက္ထဲက ဖုန္းနဲ႕လည္း လူနာတင္ကား ေခၚဖို႕ လုပ္တယ္။
ဒါဇင္က ဘိုက္ကိုလက္နဲ႕ ဖိရင္း ရွံဳ႕မဲ႕ေနတယ္။ ေဇာ္မွိ ဳင္းလည္း တင္ထြန္းဇံက
လက္ထိပ္ခတ္တာကို ခံလိုက္ရတယ္။ တူးေနာင္ကေတာ႕ ေနဗလ ရိုက္ခ်က္နဲ႕ သတိလစ္ေနတယ္။
တူးေနာင္ရဲ႕ ေစာ္မူးမူးကေတာ႕ ေၿပးၿပီ။
တူးေနာင္လည္း သတိၿပန္လည္လာၿပီး ဒူးေထာက္ရက္ရွိေနတဲ႕အခ်ိန္တင္ထြန္းဇံက သူ႕ကို
လက္ထိ္ပ္ခတ္လိုက္တာ ခံလိုက္၇တယ္။
လူနာတင္ကားနဲ႕ ဒါဇင္႕ကို ေဆးရံုကို ေခၚသြားေနတယ္။ ဒါဇင္႕ေဘးမွာ ေနဗလ ပါသြားတယ္။ ဒါဇင္
ေဆးရံုကိုအခ်ိန္မွီ ေရာက္လို႕ ဆရာ၀န္ေတြက မစိုးရိမ္ပါနဲ႕ သူတို႕ ကုသေပးႏိုင္တယ္
လို႕ ေနွလကို ေၿပာတယ္။ ဒါဇင္႕ဘိုက္ထဲက က်ည္ဆံကိုခ်က္ခ်င္းဘဲ ခြဲစိတ္ထုတ္ယူေပးၾကတယ္။
ေနဗလကေတာ႕ ဒါဇင္႕အတြက္အရမ္း စိတ္ပူေနတယ္။
တင္ထြန္းဇံလည္း တူးေနာင္ကို ရဲဌာနခ် ဳပ္က အခ်ဳပ္ခန္းထဲ ထည္႕တယ္။ ေဇာ္မွိ ဳင္းလက္က က်ည္ထိ
ဒါဏ္ရာကို ေဆးကုေပးဖို႕ ေဆးရံုကို ပို႕ခါနီး ၿမၿမေသြး ေရာက္လာတယ္။ ေဇာ္မွိ ဳင္းကိုလည္း ၿမင္
လိုက္တာနဲ႕ “ ဒါ က်မတို႕ စံုစမ္းစစ္ေဆးေရးဗ်ဴ ရိုက အရာရွိဘဲ ” လို႕ အံ႕ၾသတၾကီး ေၿပာလိုက္တယ္။
“ ဘာ..ဘယ္လုိ.....ဒီငတိက တူးေနာင္၇ဲ႕ အဖြဲ႕ေလ..အတူတူမူးယစ္ေဆး ၿဖန္႕ေနတဲ႕လူ...သူက
အသြင္ယူထားတာလား ” လို႕ တင္ထြန္းဇံက ေၿပာလိုက္ေမးလိုက္တယ္။
တင္ထြန္းဇံစိတ္ထဲမွာလည္း အသြင္ယူထားတဲ႕ စံုစမ္းစစ္ေဆးေရး အရာရွိတေယာက္နဲ႕ အခ်င္းခ်င္း
မွားပစ္မိၾကၿပီလို႕ လန္႕ဖ်န္႕သြားတယ္။
“ အသြင္မယူပါဘူး..က်မတို႕ ဌာနက မူးယစ္နဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး ဘာမွ မလုပ္ၾကဘူး ..မူးယစ္အတြက္က
ဒီအီးဒီဌာနခြဲ ရဲတပ္ဖြဲ႕မွာ ရွိေနၿပီးသားဘဲဟာ....”
“ ဒါဆို...”
ၿမၿမေသြးက..“ အင္း...ဒါ က ရွင္းေနတာဘဲ..သူက မူးယစ္ဂိုဏ္းနဲ႕ ေပါင္းစား
ေပါင္းရိုက္ေနတာေပါ႕ရွင္..လူေတြလည္း ေငြမ်ားမ်ားရေတာ႕ ဌာန အေပၚေရာ တိုင္းၿပည္နဲ႕ လူမ်ိ
ဳးအေပၚေရာ
သစၥာမဲ႕ကုန္ၾကတာဘဲ...” လို႕ ေၿပာလိုက္တယ္။
ေဇာ္မွိ ဳင္းလည္း ေခါင္းငိုက္ဆိုက္က်ေနၿပီး ဒါဏ္ရာကလည္း ေသြးထြက္မ်ားတဲ႕အတြက္ ေဆးရံုက
ဆရာ၀န္ေတြ ဆရာမေတြက သူ႕ကိုခြဲစိတ္ခန္းထဲကိုအၿမန္ဆြဲသြင္း သြားလိုက္ၾကတယ္။
ၿမၿမေသြးလည္း ဒါဇင္႕ဆီကိုအၿမန္လိုက္သြားလိုက္တယ္။
***********************
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လည္ေခါင္၁၉လမ္း ပစ္ခတ္မွဳက ဟိုးေလးတေက်ာ္နံမည္ၾကီးသြားပါတယ္။
ေသနတ္ပစ္ခတ္မွဳ ေၾကာင္႕ တင္မကဘဲ ေဇာ္မွိဳင္း ဆိုတဲ႕ ၿမၿမေသြးတို႕ ဌာနက အရာရွိက တူးေနာင္တို႕
မူးယစ္ဂိုဏ္းနဲ႕ ပါ၀င္ပတ္သက္ေနတာေၾကာင္႕ပါ ။
အထက္လူၾကီးေတြ စိတ္၀င္စားတဲ႕ အမွဳတခု ၿဖစ္လာတယ္။ ေဇာ္မွိ ဳင္း ပါ၀င္ပတ္သက္ေနတာေၾကာင္႕
ၿမၿမေသြးရဲ႕ ညွြန္ၾကားေရးမွဴးက ၿမၿမေသြးကိုဒီအမွဳကို စံုစမ္းစစ္ေဆးဖို႕ တာ၀န္ခ်ေပးလာတယ္။
ၿမၿမေသြးလည္း ေဇာ္မွိ ဳင္းကို မူးယစ္ဂိုဏ္းရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းေတြ ဘယ္သူလဲ ဆိုတာနဲ႕ သူတို႕နဲ႕
အဆက္အသြယ္ရွိတဲ႕ ရဲတပ္ဖြဲ႕က အရာရွိေတြ ဘယ္သူလဲ ဆိုတာကို ေဖၚထုတ္ရမယ္။
ေဇာ္မွိဳင္း က သူအမွားၾကီး မွားသြားတယ္လို႕ ၿမၿမေသြးကို ၀န္ခံတယ္။ သူမလုပ္သင္႕တာေတြ
လုပ္မိတာကို ေနာင္တရတဲ႕အေၾကာင္း ေၿပာတယ္။ သို႕ေပမယ္႕ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ဘယ္သူလဲ
ဆိုတာကိုေတာ႕ သူမေၿပာခ်င္ဘူး ။ ရဲတပ္ဖြဲ႕က ဘယ္သူေတြ မူးယစ္ဂိုဏ္းနဲ႕အဆက္အသြယ္ရွိတယ္
ဆိုတာကိုလည္း မေၿပာခ်င္ဘူး ။ ေၿပာရင္သူ႕အသက္အႏၱရာယ္ရွိတယ္လို႕ ေၿပာတယ္။
ၿမၿမေသြးက ေဇာ္မွိ ဳင္းကို ဒီအတြက္မပူနဲ႕ သူအကာအကြယ္ေပးမယ္လို႕ အာမခံတယ္။ ေဇာ္မွိဳင္းက
မယံုၾကည္ဘူး ။ ေထာင္ထဲမွာ သူကကိုသတ္လိမ္႕မယ္လို႕ဘဲ ေၿပာေနတယ္။
ၿမၿမေသြးလည္း ေဇာ္မွိဳင္းကိုလက္ထိပ္ခတ္ၿပီး ေနဗလတိုက္ခန္းကိုဗံုးေထာင္တဲ႕ ဘိုၿမင္႕ရွိန္နဲ႕
ေဇးဗီးယားတို႕ကိုခ်ဳပ္ထားတဲ႕ အလံုပိတ္အခန္းကို ေခၚသြားတယ္။ အၿပင္က ေခ်ာင္းဖို႕ ေဖါက္ထားတဲ႕
အ
ေပါက္ေလးကေန ၿပတယ္။
“ မင္း သိလား ..သူတို႕ကို...”
ေဇာ္မွိဳင္းက ေခါင္းညွိမ္႕ၿပတယ္။
“ သူတို႕ ဘယ္သူေတြလဲ..ဘယ္အဖြဲ႕ကလဲ...”
ေဇာ္မွိဳင္း မဆိုင္းမတြဘဲ “ သူတို႕က ေဒ၀ဒတ္ေဇာ္၀င္းရဲ႕ တပည္႕ေတြ...” လို႕ ေၿပာတယ္။
“ ေသခ်ာလား..ေဇာ္မွိဳင္း...”
“ ဟုတ္ပါတယ္..က်ေနာ္တို႕နဲ႕ သူတို႕က မိတ္ဖက္အဖြဲ႕ေတြ..က်ေနာ္တို႕က အထက္ၿမန္မာၿပည္ပိုင္းမွာ
လုပ္ၾကတာ..သူတို႕က ရန္ကုန္အဖြဲ႕ေတြေပါ႕...”
ၿမၿမေသြးလည္း ေဖာ္မွိဳင္းကိုအသံုးခ်ဖို႕ ဆံုးၿဖတ္လိုက္တယ္။ ဘိုၿမင္႕ရွိန္နဲ႕ ေဇးဗီးယားတို႕ကို ေဇာ္မွိဳင္းကို
ၿပလိုက္တယ္။ ဘိုၿမင္႕ရွိန္နဲ႕ ေဇးဗီးယား မ်က္ႏွာပ်က္ထြက္သြားတယ္။ “ ကဲ နင္တို႕ ၿငင္းေန
ေပမယ္႕ ဟိုေကာင္ ေဇာ္မွိဳင္းကို ငါတို႕ ရလိုက္လို႕ သူက နင္တို႕ ေဘာစိအေၾကာင္းေတြကိုလည္း အကုန္
ေဖၚေနၿပီ...နင္တို႕ ေၿဖာင္႕ခ်က္ ေပးဖို႕ဘဲ လိုေတာ႕တယ္....”လို႕ ၿမၿမေသြးက ေၿပာတယ္။
ဘိုၿမင္႕ရွိန္နဲ႕ ေဇးဗီးယားလည္း ရဲအခ်ဳပ္မွာ အစစ္ခံေနရတာလည္း ေတာ္ေတာ္
စိတ္ဒုကၡေရာက္ေနၾကရေတာ႕ ၿမန္ၿမန္၀န္ခံၿမန္ၿမန္ ေထာင္က်ၿပီး ေထာင္ထဲမွာက အေနပိုေခ်ာင္တာမို႕
ေၿဖာင္႕ခ်က္ ေပး
ၾကေတာ႕တယ္။ သူတို႕ မေဖၚလည္း ေဇာ္မွိဳင္းက ေဖၚေနၿပီဆိုတာ သူတို႕ ယံုတယ္။ သူတို႕က
ေဒ၀ဒတ္ေဇာ္၀င္း ခိုင္းလို႕ ဗံုးေထာင္ရပါတယ္လို႕ ထြက္ဆိုၾကတယ္။ ေၿဖာင္႕ခ်က္ ေပးလိုက္ၾကတယ္။

သူတို႕ရဲ႕ ထြက္ခ်က္အရ ေဒ၀ဒတ္ကိုဆြဲကုတ္လို႕ ရၿပီ။ ဖမ္း၀ရမ္း ေတာင္းၿပီး ၿမၿမေသြးတို႕
အဖြဲ႕ေတြေဒ၀ဒတ္ေဇာ္၀င္း တိုက္ကိုသြား၀ိုင္းတယ္။
ေဇာ္မွိင္းနဲ႕ တူးေနာင္တို႕ရဲ႕ အထက္ၿမန္မာၿပည္ရဲ႕ ေဘာစိက ဘယ္သူလဲ ဆိုတာကိုလည္း ဘိုၿမင္႕ရွိန္နဲ႕
ေဇးဗီးယားတို႕က ဖြင္႕ဟေၿပာၾကတယ္။
ဒီအခ်ိန္မွာ ေနဗလလည္း ဒါဇင္႕ေဆးရံုကို ေရာက္သြားတယ္။ ဒါဇင္သက္သာလာၿပီ။ ဒါဇင္႕ မိဘေတြက
ဒါဇင္႕ကိုလာေခၚဖို႕ ေရာက္ေနၾကတယ္။ ဒါဇင္က ေနဗလနဲ႕ မိဘေတြကို မိတ္ဆက္ေပး
တယ္။ ေနဗလကိုဒါဇင္ ေနေကာင္းလာရင္ၿပန္ဆံုၾကမယ္..ဒါဇင္႕ဆီကိုလာခဲ႕ေနာ္လို႕ ေၿပာသြားတယ္။
ေနဗလလည္း “ ဒါဇင္႕ဆီကိုကိုယ္အေရာက္လာခဲ႕မယ္...” လို႕ ေၿပာလိုက္တယ္။
ၿမၿမေသြး ေနဗလဆီကို ဖုန္းဆက္တယ္။ ေဒ၀ဒတ္ေဇာ္၀င္းနဲ႕ အဖြဲ႕ကိုသူတို႕ ဖမ္းမိလိုက္တာေၾကာင္႕
အဆိပ္ခတ္တာလည္း သူတို႕ လက္ခ်က္ဘဲ ဆိုတာ ၀န္ခံလို႕ ေနဗလကိုလည္း
အထက္လူၾကီးေတြက အၿပစ္မယူေတာ႕ဘဲ ပံုမွန္အလုပ္ၿပန္ဆင္းႏိုင္ၿပီလို႕ ေၿပာၿပတယ္။
ေနဗလကလည္း ၿမၿမေသြး ကူညီတာေတြအတြကိ ေက်းဇူးတင္တဲ႕အေၾကာင္း ေၿပာၿပီး ညေနစာ
ေကြ်းပါရေစ
လို႕ ဖိတ္ေခၚလိုက္တယ္။ ၿမၿမေသြးကလည္း လက္ခံတယ္။
ေနဗလ သူ႕လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ၾကီးညြန္႕ထင္ေက်ာ္ဆီကို ဖုန္းဆက္တယ္။
“ ေဟး..ေနဗလ..ေပ်ာက္ခ်က္သား ေကာင္းလွခ်ည္လား...ငါ႕ကိုေတာင္မေခၚဘူးကြာ..”
“ မင္းလည္း သိသားနဲ႕ကြာ..ဒီအီး ၿဖစ္ေနတာ...မင္းကိုအခု ေခၚရတာက ငါ႕ကို မင္း တခု
ကူညီႏိုင္မလား...ေမးမလို႕..”
“ ေၿပာေလ..ဘာလုပ္ေပးရမလဲ...ေနဗလ...”
“ ဒီလိုကြ..ငါ႕အမွဳကိစၥေတြနဲ႕ ငါ႕ကိုမေကာင္းၾကံတဲ႕ ေဒ၀ဒတ္ေဇာ္၀င္းတို႕ အဖြဲ႕ကို ေဂ်းထဲ
ပို႕ေပးလိုက္တဲ႕ ၿမၿမေသြး ဆိုတဲ႕ စံုစမ္းစစ္ေဆးေရးဗ် ဴ ရိုက အရာရွိမ ကိုညေနစာ လိုက္ေကြ်းခ်င္လို႕
ငါ႕ည
ဂ် ဴတီကို မင္း ေန႕ဖက္ဂ် ဴတီနဲ႕ လဲေပးလို႕ ရမလား....တရက္ထဲပါကြာ....”
“ ဟာ..ရတာေပါ႕ကြာ..မင္းကလည္း အခ်င္းခ်င္းေတြဘဲ ေၿပာေနစရာ မလိုပါဘူး..”
ၾကီးညြန္႕ထင္ေက်ာ္ကလည္း ေလ်ာေလ်ာလ်ဴလ်ဴ ဂ်ဴ တီလဲေပး တာေၾကာင္႕ ေနဗလ ၿမၿမေသြးနဲ႕ ညစာ
ထြက္စားဖို႕ အဆင္ေၿပၿပီ။ ၾကီးညြန္႕ထင္ေက်ာ္ရဲ႕ ေန႕ဖက္တာ၀န္ကိုသူလုပ္ရတယ္
။ ေန႕ဖက္က ညဖက္ေလာက္မွဳခင္း မရွိလွဘူး ။ ညေန ဂ်ဴတီခ်ိန္ကုန္ဆံုးခါနီး သူ႕ဆီကို
ေဒါက္တာခ်စ္ပန္း ဖုန္းဆက္လာတယ္။
“ ကိုေနဗလ ...”
“ ဟာ..ေဒါက္တာခ်စ္ပန္း..ဘာထူးလဲဗ်...”
“ ထူးသမွသိပ္ထူး ..ကိုေနဗလရဲ႕ ခ်စ္ခ်စ္ကေလး ကို ၿပန္ပို႕ေပးလို႕ရၿပီ..ကိုေနဗလ အားရင္
လာေခၚလိုက္လို႕လဲ ရတယ္..”
“ အိုေက..ေဒါက္တာ..က်ေနာ္႕ကိုဘယ္ေလာက္ထပ္စာရင္းတင္မွာလဲ..”
“ နဲနဲပါးပါးပါ ..ဘာလို႕လည္း ဆိုေတာ႕ ခင္ဗ်ားရဲ႕ နီသိ၀တီက က်ေနာ္တို႕ရဲ႕ Test case
ဘဲေလ..နီသိ၀တီက အဆင္႕အၿမင္႕ဆံုး စက္လူရုပ္ (Robot ) ဆိုေတာ႕ နီသိ၀တီကိုဘဲ အဆင္႕ထပ္
ၿမွင္႕ဖို႕
ၾကိဳးစားလိုက္တယ္..ေအာင္ၿမင္တယ္ဗ်ာ..က်ေနာ္တို႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္အရမ္း
ေအာင္ၿမင္တယ္..လူသားနဲ႕ ခြဲၿခားလို႕ မရေအာင္ကိုအစစ ဥာဏ္ရည္ၿမင္႕တဲ႕ စက္လူရုပ္ေတြ က်ေနာ္တို႕
ဖန္တီးႏိုင္ၿပီ..
အခုဆိုရင္နီသိ၀တီက ကိုေနဗလနဲ႕ အတူတူထိုင္ၿပီး ထမင္းစားေသာက္ႏိုင္လိမ္႕မယ္..ၿပီးေတာ႕ သူ႕ရဲ႕
မ်က္လံုးေတြမွာလည္း အားေကာင္းတဲ႕ ဇြန္း မွန္ဘီလူး တပ္ဆင္ထားတာေၾကာင္႕ သာမန္လူ
သားေတြ ထက္ပိုၿပီး ေ၀းေ၀းကို ၿမင္ႏိုင္လိမ္႕မယ္..သာမန္လူသားေတြ ေၿပးတာထက္ပိုၿပီး
အေၿပးသန္လိမ္႕မယ္...အေမာအပမ္းလည္း အရမ္း ခံႏိုင္လိမ္႕မယ္....”
“ တခု ေမးလို႕ ရမလား ..ေဒါက္တာ...”
“ ေမးပါ ကိုေနဗလ....ဘာမ်ားတုန္း...”
“ နီသိ၀တီကိုဘယ္လိုမ်ား OFF လုပ္ႏိုင္မလဲဟင္..”
“ ဘာကိုဆိုလိုတာလဲဗ်....က်ေနာ္နားမလည္ဘူး..ခင္ဗ်ား ေမးခြန္းကို..”
“ အဟဲ ဒီလိုပါ..ဥပမာဗ်ာ..နီသိ၀တီနဲ႕ က်ေနာ္က ခ်စ္သူေတြလိုလင္မယားလို ေနၾကတာ ဆိုေတာ႕
အကယ္လို႕မ်ား က်ေနာ္႕မွာ..ဟိုေလ..အဟဲ....လူသား ခ်စ္သူေတြ ဘာေတြ ရလာတဲ႕ တေန႕က်ရင္
နီသိ၀တီကို ရပ္ဆိုင္း ( OFF ) လုပ္ခ်င္လုပ္ရမွာမို႕ပါ...”
“ ကိုေနဗလ..ခင္ဗ်ားဟာ နီ၀ိသတီရဲ႕ ပိုင္ရွင္ပါ ..ခင္ဗ်ား စကားကိုတေသြမတိမ္း နားေထာင္ရတဲ႕
စက္လူရုပ္အတြက္ဘာမ်ား ပူေနသလဲဗ်ာ..သူ႕ကိုအခန္းတခန္းထဲမွာဘဲ ထည္႕ထားလိုက္ၿပီး
( မင္း ဒီထဲမွာ ေန..အိပ္ေနလိုက္..ငါ ၿပန္လာမေခၚမခ်င္း မလွဳပ္နဲ႕..နားေနလိုက္..” လို႕
အမိန္႕ေပးလိုက္ရံုေပါ႕ဗ်ာ..စက္ရုပ္ဘဲ..ခံစားခ်က္မရွိပါဘူး ....ဟားဟားဟား....)
“ အိုေကေလ...ဘယ္ေတာ႕ လာေခၚလို႕ရၿပီလဲ...ေဒါက္တာ..”
“ Anytime...အခ်ိန္မေရြး ...လာေခၚလို႕ ရပါၿပီကိုေနဗလ.....”
“ က်ေနာ္အလုပ္ဆင္းတာနဲ႕ လာေခၚလိုက္ပါမယ္..ေဒါက္တာ...”
“ ေကာင္းပါၿပီကိုေနဗလ....”
ေနဗလလည္း နီသိ၀တီကိုလြမ္းသလိုလိုဘဲ ။
အလုပ္ဂ်ဴတီကိုလႊဲေၿပာင္းေပးၿပီးတာနဲ႕ သူ႕ရဲကားကို ရဲဌာနခ် ဳပ္က ကားရပ္တဲ႕ ဂိုေဒါင္ၾကီးထဲမွာ
ထိုးရပ္လိုက္ၿပီး သူ႕ကိုယ္ပိုင္ကား ၿဖစ္တဲ႕ ေရႊဗဟိုလ္အမိုးဖြင္႕ ၿပိဳင္ကားေလးကိုတက္ေမာင္းၿပီး နီသိ
၀တီကို ေဒါက္တာခ်စ္ပန္းတို႕ စက္ရံုမွာ သြားေခၚပါတယ္။ သူ႕ အနီေရာင္ေတာက္ေတာက္
ေရႊဗဟိုလ္ကားေလး ကိုလမ္းတေလွ်ာက္မီးပြိဳင္႕ေတြမွာ ရပ္ေနတဲ႕အခါ လူေတြ ၀ိုင္း ၾကည္႕လိုက္ၾကတာ
အရမ္းဘဲ ။ ၿမန္မာႏိုင္ငံနဲ႕ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံလက္ဇတ္စ္ကား ထုတ္လုပ္ေရးက ပူးတြဲ ထုတ္လုပ္လိုက္တဲ႕
ေနာက္ဆံုး ေပၚ ပံုစံကားေလးမို႕ လူေတြ မေတြ႕ဘူးေသးဘဲ အဆန္း ၿဖစ္ေနလို႕လား
မေၿပာတတ္ပါဘူး ။
ေဒါက္တာခ်စ္ပန္းက ထံုးစံအတိုင္း အလုပ္မ်ားေနတယ္တဲ႕ ။ နယ္ၿခားေဒသေတြမွာ
တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနၾကတဲ႕ ၿပည္သူ႕စစ္သားေတြ အတြက္စက္ရုပ္၀န္တင္လားေတြကို
ကာကြယ္ေရး၀န္ၾကီးဌာန
က မွာယူလို႕ သူအလုပ္မ်ားေနတဲ႕အေၾကာင္း သူ႕လက္ေထာက္ ေဒါက္တာမီမီတင္က ေနဗလကို
ေၿပာၿပပါတယ္။
နီသိ၀တီကေတာ႕ ၿပံဳးလို႕ ရႊင္လို႕ သူ႕ကို ေၿပးဖက္ပါတယ္။
ေဒါက္တာ ခ်စ္ပန္း ေၿပာခဲ႕တာကို စမ္းသပ္ခ်င္လို႕ လမ္းမွာ နီသိ၀တီကို “ ေရႊပုဇြန္မွာ ႏို႕မလိုင္ပဲပူတင္း
( နတ္သုဒၶာ ) ၀င္စားရေအာင္နီသိ..” လို႕ ေၿပာလိုက္တယ္။ “ ေကာင္းတာေပါ႕ကိုကို..”လို႕
နီသိ၀တီက ၿပန္ေၿပာတယ္။ ေစာေစာက သူတေယာက္ထဲ ကားေမာင္းလာတံုးက လူေတြ ၀ိုင္း
ၾကည္႕တာထက္အခု နီသိ၀တီကားေပၚ ပါလာေတာ႕ လူေတြပိုၾကည္႕ၾကတယ္။ ေရႊပုဇြန္မွာ နီသိ၀တီ
က ဖါလူဒါ မွာတယ္။ နီသိ၀တီစားတာကိုသူတအံ႕တၾသ ေငးၾကည္႕ေနမိတယ္။
တိုက္ခန္းကို ၿပန္ၾကေတာ႕ ခါတိုင္းလိုဘဲ ဓါတ္ေလွခါးမွာ ဟင္နရီဆန္နာဒါတို႕ စံုတြဲနဲ႕ ပက္ပင္း တိုးတယ္။
ဟိုတခါက ေစာ္ခ်င္း လဲၿဖဳတ္ရေအာင္လို႕ သူ ေၿပာထားလို႕လားမသိဘူး ။ ဟင္နရီဆန္နာဒါ
သူနဲ႕ မ်က္ႏွာခ်င္း မဆိုင္ရဲသလိုလို ၾကီး ။ အခန္းထဲ ေရာက္တာနဲ႕ နီသိ၀တီကိုတအားဖက္တအား
နမ္းမိတယ္။ နီသိ၀တီရဲ႕ ႏွဳတ္ခမ္းေလးေတြက ပို ေႏြးေထြးလာသလိုဘဲ ။ ႏွဳတ္ခမ္းခ်င္း
စုတ္တဲ႕အခ်ိန္နီသိ၀တီရဲ႕ လ်ာက သူ႕လ်ာကိုအရမ္းလိုက္ပြတ္ထိုးတယ္။ လ်ာခ်င္း ကလိေနတံုး
ကိုယ္ေပၚက အ၀တ္ေတြကိုအၿမန္ခြ်တ္ပစ္ၾကတယ္။ ႏွစ္ေယာက္စလံုး ကိုယ္တံုးလံုးေတြလည္း
ၿဖစ္ေရာ သူတို႕ အိပ္ခန္းထဲေတာင္မေရာက္ၾကေတာ႕ဘဲ ဧည္႕ခန္းမွာတင္ ေရေရလည္လည္အငမ္းမရ
တေယာက္နဲ႕ တေယာက္ကိုင္လိုက္ပြတ္သပ္လိုက္လ်ာနဲ႕ ယက္လိုက္ၾကတာ ေနာက္ဆံုး
ဆိုဖါၾကီးမွာ ပက္လက္လွန္ ေပါင္ကားခိုင္းေတာ႕ မို႕ေဖါင္း ခံုးထေနတဲ႕ အဂၤါစပ္ၾကီးက လွလြန္းလို႕
“ ဒါဘာလဲ ေၿပာ နီသိ...” လို႕ သူေမးလိုက္တယ္။
“ ေစာက္ဖုတ္...ကိုကို...” လို႕ နီသိ၀တီက ၿပံဳးၿပံဳးေလး ေၿဖတယ္။ သူေက်နပ္သြားၿပီး သူ႕ဒံုးပ်ံၾကီးကို
နီသိ၀တီလက္ထဲ ကိုင္ဆုပ္ခိုင္းၿပီး..“ ဒါကေကာ..” လို႕ ေမးတယ္။ နီသိ၀တီက “ လီး..ကိုကို....
နီသိကိုလိုးေပးမယ္႕ ကိုကို႕လီး..” လို႕ ေၿဖတယ္။ နီသိ၀တီရဲ႕ ေထာင္ထနီရဲေနတဲ႕ ႏို႕သီးေလးတဖက္ကို
သူလက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႕ အသာအယာ သပ္ရင္း..“ ကိုကို႕လီးကို ၾကိဳက္လား..” လို႕ သူေမး
တယ္။ နီသိက “ ၾကိဳက္တယ္ကိုကို..နီသိကိုလိုးေပးပါေတာ႕..ေစာက္ပတ္ယားလွၿပီကိုကို..” လို႕
ရမက္ၾကြတဲ႕ အသံေလးနဲ႕ ေၿပာတယ္။
အင္း..တကယ္႕ကို ပီၿပင္လာတာပါလား ။ ေတာ္ပါေပတယ္ ေဒါက္တာခ်စ္ပန္းရယ္...။
သူ႕ပစၥည္းကို ႏွဳတ္ခမ္းသားတြန္႕တြန္႕ ထူထူေလးေတြရဲ႕ ၾကားက လွိဳဏ္ဂူထဲကိုဖိသြင္းလိုက္တယ္။
ခြ်ဲက်ိတဲ႕ အရည္ေတြက လူသားမိန္းမတေယာက္တဏွာစိတ္ထန္လာတဲ႕အခါ ထြက္သလိုဘဲ နီသိ
ရဲ႕ အဂၤါစပ္မွာ စိုစိုရႊဲေနတယ္။ အားရပါးရ ေဆာင္႕ထည္႕ေနမိတဲ႕အခ်ိန္နီသိလည္း
တင္ပါးအိအိၾကီးေတြကို ေ၀ွ႕ရမ္းေကာ႕လွဳပ္ေပးပါတယ္။
ႏုတ္ဖ်ားကလည္း....“ လိုး..လိုး..ကိုကို..တအား...တအား...
ေဆာင္႕ပါ...ေဆာင္႕ပါ..ကိုကို..နီသိၾကိဳက္တယ္.....လိုးပါ...” လို႕ ဆက္တိုက္တတြတ္တြတ္ရြတ္ဆို
ေတာင္းခံေနတယ္။
သူကလည္း အားကုန္ၾကံဳးေတာ႕တာဘဲ ။ သိပ္မၾကာလိုက္ဘဲ သုတ္ရည္ေတြ တအား ပန္းထုတ္ရင္း
“ ၿပီးၿခင္း ” လမ္းဆံုကိုတက္လွမ္း သြားရတယ္။
နီသိေဘးမွာ ပက္လက္လွဲၿပီး ခဏ နားလိုက္တဲ႕အခ်ိန္နံရံက နာရီကိုအမွတ္တမဲ႕ ၾကည္႕လိုက္မိတဲ႕အခါ
ၿမၿမေသြးကိုညေနစာ သြားေကြ်းဖို႕ အခ်ိန္နီးကပ္ေနၿပီဆိုတာ သိလိုက္တယ္။ အေၾကာင္း
ေၾကာင္းနဲ႕ ၿမၿမေသြးကိုအိမ္ေပၚ ေခၚလာၿဖစ္ရင္နီသိက ေၿပးထြက္လာၿပီး “ ကိုကို...ေရ..” လို႕
ဖက္လိုက္ရင္ခက္မယ္ဆိုၿပီး နီသိကိုအခန္းလြတ္ထဲကို ေခၚသြင္းလိုက္ၿပီး..“ ဒီည လံုး၀ ထြက္မလာနဲ႕
မနက္က်မွ ေတြ႕မယ္..အိပ္ေတာ႕..” လို႕ အမိန္႕သံနဲ႕ ေၿပာလိုက္တယ္။ နီသိ၀တီက “ ဟုတ္ကဲ႕႔ကိုကို...”
လို႕ ၿပံဳးၿပံဳးေလး ၿပန္ေၿပာတယ္။ ၿပီးေတာ႕ မ်က္လံုးေလး မွိတ္လိုက္တယ္။
နီသိ၀တီမလွဳပ္ေတာ႕ပါ ။
ေနဗလ ေက်နပ္သြားတယ္။ ေရ၀င္ခ်ိ ဳးတယ္။ ၿမၿမေသြးနဲ႕ သြားစားေတာ႕မယ္။
***********************
ပန္းဆိုးတန္းဆိပ္ကမ္းက နန္းသီတာ တာ၀ါၾကီးရဲ႕ အေပၚဆံုး ၁၅ထပ္က River View စားေသာက္ခန္းမမွာ
ၿမၿမေသြးနဲ႕ ေနဗလ ဆံုၾကတယ္။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ၾကီးကိုအေပၚစီးကေန ၿမင္ေနရတဲ႕ေနရာမွာ ေနဗလနဲ႕ ၿမၿမေသြး ထိုင္ၾကတယ္။ ၿမၿမေသြးက
အနက္ေရာင္၀တ္စံုနဲ႕ အနက္ေရာင္ပုလဲပုတီးကို
ဆြဲထားတယ္။ ခြာၿမင္႕ဖိနပ္နဲ႕ လက္ကိုင္အိတ္ကလည္း အနက္ေရာင္။ ၀င္း၀ါတဲ႕ အသားနဲ႕ ၀တ္ထားတဲ႕
အနက္ေရာင္ေတြနဲ႕က လိုက္ဖက္တယ္
။ ေနဗလကေတာ႕အၿပာရင္႕ေရာင္အေနာက္တိုင္း၀တ္စံုနဲ႕ အတြင္းရွပ္အက်ၤ ီအၿပာႏု
လည္စည္းအၿပာေရာင္နဲ႕ရွဴးဖိနပ္အနက္ေရာင္၀တ္ထားတယ္။
သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ခ်ိန္းထားတဲ႕ စားေသာက္ခန္းမၾကီးက ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာ အခန္းနားဆံုး ေနရာေတြထဲမွာ
တခုအပါအ၀င္ပါ ။
စားေသာက္ခန္းမရဲ႕ ေထာင္႕တေနရာမွာ ေတာက္ေၿပာင္နက္ေမွာင္တဲ႕ စႏၵယားၾကီးတလံုး ရွိေနၿပီး
ငယ္ရြယ္ႏုနယ္
တဲ႕ မိန္းမပ်ိ ဳေလးတေယာက္က စႏၵယားကိုကြ်မ္းက်င္ေၿပာင္ေၿမာက္စြာနဲ႕ တီးခတ္ေနတယ္။
ၿငိမ္႕ေၿငာင္းတဲ႕ တီးလံုးေလးေတြ ေနာက္ခံနဲ႕ ေခ်ာေမာလွပတဲ႕
ၿမၿမေသြးလိုမိန္းမကို ေနဗလ ေခါင္းခ်င္းဆိုင္ၿပီး စကားေတြ ေၿပာေနရတာ အရမ္းကို ေက်နပ္ေနတယ္။
ၿမၿမေသြးကလည္း မႏၱေလးမွာ စဆံုခဲ႕ၾကတံုးကလိုပဲမမ်ားေတာ႕ဘူး ။ ၾကြားလံုးေတြ မထုတ္ေတာ႕ဘူး ။
FBI သင္တန္းဆင္း ဆိုၿပီး လက္မ မေထာင္ေတာ႕ဘူး
။ ၿမၿမေသြးက ေနဗလ ကိုအထက္လူၾကီးေတြ အၿမင္ၿပန္ၾကည္လင္ေအာင္ကူညီခဲ႕သလို ေနဗလရဲ႕
ရန္သူေတာ္ၾကီး ေဒ၀ဒတ္ေဇာ္၀င္း ကို ဖမ္းဆီးေပးခဲ႕သူ
မို႕ ေနဗလကလည္းေက်းဇူးတင္ေနတယ္။ ဒါဇင္ေလးနဲ႕ ညိစြန္းခဲ႕သလို ၿမၿမေသြးကိုလည္း သူ
ေတြ႕ၿမင္ၿမင္ခ်င္းထဲက သေဘာက်ခဲ႕
တာပါ ။ ငါးရံ႕ႏွစ္ေကာင္ဖမ္းခ်င္တယ္ဘဲ ေၿပာေၿပာ ေနဗလက ႏွစ္ေယာက္စလံုးကို ၾကိဳက္ေနခဲ႕တာ ။
“ ကိုေနဗလကိုတခုေတာ႕ သတိေပးရအံုးမယ္..”
“ ဘာမ်ားလဲ ၿမၿမေသြး...”
“ ကိုေနဗလကိုလက္စားေခ်ဖို႕ အမ်ိဳးမ်ိဳး ၾကိဳးစားခဲ႕တဲ႕ ေဒ၀ဒတ္ေဇာ္၀င္းနဲ႕ အေပါင္းအပါေတြကို
ဖမ္းမိခဲ႕ေပမယ္႕သူ႕ေကာင္မ ဟန္စုယဥ္ကေတာ႕ က်မတို႕မွာ
ဖမ္းဆီးဖို႕ ခိုင္လံုတဲ႕ အခ်က္အလက္မၿပႏိုင္တာေၾကာင္႕ လြတ္ေနတံုးဘဲ ..ဟန္စုယဥ္က ေဇာ္၀င္း အခုလို
အဖမ္းခံရတာကိုက်မကိုေရာ
ကိုေနဗလကိုေရာ ေက်နပ္မွာ မဟုတ္ဘူး..ဒီမိန္းမနဲ႕ တပည္႕တပန္းေတြက ကိုေနဗလနဲ႕ က်မကို
တနည္းနည္းနဲ႕ ရန္ရွာႏိုင္တယ္...သတိေတာ႕ ထားေပါ႕
ကိုေနဗလ...”
ေနဗလနဲ႕ ဟန္စုယဥ္တို႕ဟာ ခ်စ္သူေတြ ၿဖစ္ခဲ႕ဘူးတယ္ဆိုတာေတာ႕ ၿမၿမေသြး သိဟန္မတူဘူး ..
ေနဗလကဟန္စုယဥ္ရဲ႕အတြင္းစိတ္ကိုအသိဆံုးပါ။ဟန္စုယဥ္ဟာ ရုပ္ေခ်ာသေလာက္စိတ္ထားက
မစြံဘူးဆိုတာ ေနဗလက ပိုသိတယ္။ အခုလည္း
ဟန္စုယဥ္က သူ႕ကို ပံ႕ပိုးေနတဲ႕ ေဒ၀ဒတ္ေဇာ္၀င္း အဖမ္းခံလိုက္ရတာ ေနဗလရဲ႕လက္ခ်က္လို႕
တြက္ဆၿပီး နဂိုကရွိေနတဲ႕ ရန္ေၾကြးအေပၚ အမုန္းေတြ
ထပ္ေလာင္းလို႕ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေနဗလအေပၚ အညွိဳးထားေနၿပီလဲ မသိဘူး ။
“ က်မတို႕က ေဇာ္၀င္းရဲ႕ တပည္႕ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုအထဲ ထည္႕လိုက္ေပမယ္႕
သိတဲ႕အတိုင္းဘဲ ..ေဇာ္၀င္းက
ရန္ကုန္တခြင္မွာ ဒုစရိုက္ထိပ္သီးၾကီးေလ..တပည္႕တပန္းေတြ တေလွၾကီး ရွိအံုးမွာ
ဘဲ..ဟန္စုယဥ္ကလည္း “ ဘလက္လစ္စ္( နံမည္ပ်က္စာ၇င္း )”ထဲသာ
မပါေသးတာ..ေဇာ္၀င္းနဲ႕ ညားကထဲက ဒုစ၇ိုက္အလုပ္ေတြကိုယဥ္ပါးေနတဲ႕
ေကာင္မေလ....သတိထားေနာ္..ကိုေနဗလ...”
“ စိတ္ခ်ၿမၿမေသြး....က်ေနာ္သတိထားပါမယ္..ၿမၿမေသြးလည္း အစစ သတိရွိေနာ္..”
“ ရွိပါတယ္..ကိုေနဗလ..အခုညစာထြက္စားတာေတာင္ဒီမွာေလ...အဆင္သင္႕ပါခဲ႕တယ္...”
ၿမၿမေသြးက လက္ေပြ႔အိတ္နက္ေလးကို ဖြင္႕ဟၿပတယ္။ ပြိဳင္႕၃၂ ေၿပာင္းတို ေၿခာက္လံုးၿပဴး အနက္ေလး
က အိတ္ထဲမွာ ရွိေနတယ္။
“ ကိုေနဗလေကာ..ပါခဲ႕လား..”
“ ပါတယ္ၿမၿမေသြး...က်ေနာ္႕အလုပ္က ေပးတဲ႕ဟာေတာ႕ မပါခဲ႕ဘူး..က်ေနာ္႕ကိုယ္ပိုင္ေသနတ္
ပါခဲ႕ပါတယ္...”
ၿမန္မာႏို္င္ငံမွာလည္း ေခတ္ေတြေဟာင္း စနစ္ေတြေၿပာင္း ၿပီးခ်ိန္လြန္ခဲ႕တဲ႕ ႏွစ္ေပါင္း ၃၀ေက်ာ္ကထဲက
ၿပစ္မွဳ
ကင္းတဲ. ႏို္င္ငံသားတိုင္းဟာ လက္နက္ကိုင္ေဆာင္ခြင္႕ရရွိထားၿပီးခဲ႕သလို မိမိကိုယ္ကိုယ္
ခုခံကာကြယ္ပိုင္ခြင္႕ အခြင္႕အေရးကိုလည္း အမွန္တကယ္
ရရွိခံစားေနခဲ႕ၿပီး ၿဖစ္ပါတယ္။
တဟုန္ထိုး ေခတ္မွီတိုးတက္လာခဲ႕တဲ႕ ၿမန္မာႏို္င္ငံက ၿပည္သူေတြဟာလည္း မ်က္စိပြင္႕လာခဲ႕ၾကတာ
ၾကာပါၿပီ။
ေနဗလလည္း အလုပ္ခြင္ၿပင္ပအခ်ိန္ Off Duty ဆိုရင္မိမိဖါသာ ၀ယ္ယူထားတဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ေသနတ္ကို
ကိုင္ေဆာင္
တယ္။ သူ႕အလုပ္က ရဲ မို႕ ရန္သူမ်ားၿပီး ကိုယ္႕ကို ရန္မူတိုက္ခိုက္လာရင္ကာကြယ္ခုခံဖို႕ ပါ ။
သူ႕ရဲ႕ ေသနတ္က Smith and Wesson ကုမၸဏီက လုပ္တဲ႕ 9mm ပစၥတိုလ္ၿဖစ္ၿပီး ေနာက္ဆံုးေပၚ
တီထြင္ခ်က္နဲ႕
ေသနတ္ပိုင္ရွင္သာဘဲ ပစ္ခတ္ႏိုင္ေအာင္အထူး စီမံထုတ္လုပ္ထားတာ ၿဖစ္တယ္။ ေသနတ္ကို
ကို္ငဆုပ္လိုက္တာနဲ႕ ကိုင္ဆုပ္လိုက္သူရဲ႕ DNAကို ေသနတ္က အလိုအေလ်ာက္စစ္ေဆးလိုက္ၿပီး နဂိုက
မွတ္တမ္းတင္ထားတဲ႕ ပိုင္ရွင္မဟုတ္ရင္
ပစ္လို႕မရပါဘူး ။
ၿမၿမေသြးက “ ကိုေနဗလကုိလူၾကီးေတြက အၿပစ္မၿမင္ၾကတာ အရင္တံုးက ကိုေနဗလ တိုင္းၿပည္အတြက္
ရဲသီဟဘြဲ႕ထူးေတြပါေတြ ရတဲ႕အထိစြမ္းစြမ္းတမံ႕
လုပ္ကိုင္ခဲ႕တာေတြေၾကာင္႕လည္း ပါတာေပါ႕ရွင္..က်မလည္း ကိုေနဗလရဲ႕ ဖိုင္ေတြကို
ၿပန္ေလ႕လာေတာ႕ အၾကမ္းဖက္သမားေတြ စီးနင္းသိမ္းပိုက္လာတဲ႕
ဘိုးအင္း၇၉၇ ၾကီးကို ရန္ကုန္ေလယာဥ္ကြင္းမွာ ဆီဆင္းၿဖည္႕ဖို႕ ဆင္းလာတဲ႕အခ်ိန္
ဆီၿဖည္႕အလုပ္သမားေလး ဟန္ေဆာင္ၿပီး အၾကမ္းဖက္အုပ္
စုကိုတက္ရွင္းပစ္လိုက္တာ ေတြ႕ရတယ္...တကယ္ဘဲ ခ်ီးက်ဴးမိပါတယ္ေလ...” လို႕ ေၿပာလိုက္ေတာ႕
ေနဗလလည္း
ေပၚတင္ၾကီး အေၿမွာက္ခံလိုက္ရလို႕ မ်က္ႏွာမထားတတ္ေအာင္ဘဲ ၿဖစ္သြားပါတယ္။
“ ၿမၿမေသြးကေတာ႕ ေၿမွာက္ေနၿပန္ၿပီ..ဟဲဟဲ..ကဲ..စား..စား...ၾကိဳက္တာသာမွာ....”
ၿမၿမေသြးလည္း ၿမန္မာႏို္င္ငံက ထုတ္လုပ္တဲ႕ စပ်စ္၀ိုင္အေကာင္းစားက ေကာင္းလြန္းလို႕ ေနဗလ မွာ
ေကြ်းတဲ႕
ငါးၿမင္းဘိုက္သားေပါင္း..ပုဇြန္ထုပ္ေၾကာ္ေတြနဲ႕ တခြက္ၿပီးတခြက္ ေသာက္ပါတယ္။ စကားတေၿပာေၿပာနဲ႕
ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေသာက္မိသြားသလဲ မမွတ္မိေတာ႕ ။ အၿပန္က်ေတာ႕ အေပၚထပ္က
ဆင္းလာတဲ႕အခ်ိန္
ဓါတ္ေလွခါးထဲမွာ ယိမ္းယိုင္သြားၿပီး ေနဗလကိုတြဲမွီလိုက္ရတဲ႕အထိပါဘဲ ။
ၿမၿမေသြးလည္း ကားရပ္တဲ႕ ကြက္လပ္ဆီကို ေလွ်ာက္ၾကေတာ႕လည္း လမ္းေကာင္းေကာင္း
မေလွ်ာက္ႏိုင္တာေၾကာင္႕ စီးထားတဲ႕ ခြာၿမင္႕ေလဒီရွဴးကို ခြ်တ္ၿပီး
လက္က ကိုင္လာခဲ႕ရတယ္။
“ ကိုေနဗလေရ..ေပ်ာ္တာနဲ႕ စားလိုက္ေသာက္လိုက္စိတ္လႊတ္ပစ္လိုက္တာ ေတာ္ေတာ္႕ကို
မူးသြားတယ္...ေဆာရီး
ေနာ္....”
“ ရပါတယ္..ၿမၿမေသြး..က်ေနာ္ပါတာဘဲ..ဘာမွ စိတ္မပူနဲ႕..”
“ အင္း..ဒါဆိုရင္က်မကားကို ဒီမွာဘဲ ထားခဲ႕ေတာ႕မယ္..ကိုေနဗလ ဘဲ က်မကိုအိမ္ၿပန္ေမာင္းပို႕လို႕
ၿဖစ္တယ္
မဟုတ္လား...”
“ ဟာ..ၿဖစ္တာေပါ႕..သိပ္ၿဖစ္....လာ..လာ..က်ေနာ္ဘဲ လိုက္ပို႕လိုက္မယ္...”
ၿမၿမေသြးလည္း ေနဗလရဲ႕ အနီေရာင္ ေတာက္ေတာက္ၿပိဳင္ကားေလးထဲကို၀င္လိုက္တယ္။ ကားေလးက
ေသး
ေတာ႕ ေနဗလနဲ႕ ၿမၿမေသြး ပုခံုးခ်င္း ထိကပ္မိေနတယ္။
ေနဗလက ၿမၿမေသြးရဲ႕ လိပ္စာကိုကားက ဂ်ီပီအက္စ္လမ္းေၾကာင္းၿပစက္ထဲ ထည္႕လိုက္ၿပီး စက္က
ၾကိဳတင္
လမ္းၿပေၿပာၾကားတဲ႕အတိုင္း ေမာင္းလိုက္ပါတယ္။ ၿမၿမေသြးကေတာ႕ တခစ္ခစ္နဲ႕ ရယ္လိုက္ေမာလိုက္နဲ႕
အာသြက္လ်ာသြက္ၿဖစ္ေနတယ္။
“ ၿမေသြးကေလ...ကိုေနဗလနဲ႕မို႕ အခုလို ေသာက္တာ သိလား..တေယာက္ထဲ ဆိုရင္ေတာ႕ ၀ိုင္ေတြ
ဘာေတြ
မေသာက္ပါဘူး..သိလား..အခုက...ၿမေသြး ေပ်ာ္လို႕....ခိခိ.....”
ေနဗလရဲ႕ ပုခံုတို႕ လက္ဖ်ံတို႕ ေပါင္တို႕ကိုပုတ္လားခတ္လားနဲ႕ ...။ တခ်က္တခ်က္လည္း ပုခံုးခ်င္း
ထိမိ..နဖူးခ်င္း ထိမိေနတယ္။
ၿမၿမေသြးေနတဲ႕ ေနရာက နဲနဲ ခရီးလွမ္းေပမယ္႕ ၿမၿမေသြးနဲ႕ အခုလိုပူးပူးကပ္ကပ္ကားေလးထဲ
သြားေနရလို႕
ေနဗလအေနနဲ႕ ရန္ကုန္ကေန ၿမစ္ၾကီးနား ပူတာအိုကိုဘဲ ေမာင္းရေမာင္းရ ေမာင္းမွာ ..။ အရမ္းကို
ေက်နပ္
ပီတိၿဖစ္ေနတာ ။
တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္တဲ႕ ကိုယ္ပိုင္အိမ္ရာ ရပ္ကြက္ေလးထဲက ၿမၿမေသြး တေယာက္ထဲ ေနတဲ႕
အိမ္လွလွေလးရဲ႕ေရွ႕ကို ေနဗလရဲ႕ ကားေလး
ထိုးဆိုက္လိုက္ေတာ႕ ၿမၿမေသြးက “ ကိုေနဗလ...ဆင္းပါအံုး..ၿမေသြး ေကာ္ဖီ ေဖ်ာ္တိုက္မယ္ေလ...” လို႕
ဖိတ္ေခၚလိုက္ပါတယ္။ ေနဗလလည္း
အေခၚကို ေစာင္႕ေနတာ ဆိုေတာ႕ အိုက္တင္လံုး၀မခံဘဲ “ ေကာင္းပါၿပီၿမၿမေသြး...” ဆိုၿပီး
ၿမၿမေသြးနဲ႕အတူသူ႕အိမ္ေလးထဲကိုလိုက္သြားပါေတာ႕တယ္။
အိမ္နံပါတ္ကလည္း 69 ။
ေနဗလ ဖ်တ္ကနဲ စိတ္ကူးယဥ္ပစ္လိုက္မိတယ္။ 69 ပံုစံေတြမ်ား ဆြဲၿဖစ္သြားေလမလား...။
ၿဖစ္သြားပါေစ ...။
အိမ္တံခါးကို ေသာ႕ဖြင္႕ဖို႕ သူ႕ေရွ႕ကေလွ်ာက္သြားတဲ႕ ၿမၿမေသြးရဲ႕ ေသးက်ဥ္တဲ႕ခါးေလး ေအာက္က
၀ိုက္ကားၿပည္႔တင္းတဲ႕ တင္ပါးၾကီးေတြ လမ္းေလွ်ာက္လိုက္တိုင္း တုန္ခါလွဳပ္သြားတာကို ေငးေမာရင္း
ေနဗလ အေနာက္ကလိုက္သြားပါတယ္။ ဒီည ကံေကာင္းေတာ႕မလား ။ မႏၱေလးမွာ ဆံုခဲ႕တံုးကထဲက
ၾကည္႕ၾကည္႕ၿပီး ၿပစ္မွားမိခဲ႕တဲ႕ၿမၿမေသြးရဲ႕ လွလြန္းတဲ႕ ကိုယ္လံုးကိုယ္ခႏၶာေတြကို ဒီေန႕ည
သူရေတာ႕မလား ဆိုတာေတြးလိုက္တာနဲ႕ သူ႕ရဲ႕ငယ္ပါက တင္းကနဲ ထြားတက္လာရတယ္။
ၿမၿမေသြးက ကလစ္ဆိုတဲ႕ အသံေလး ထြက္ေအာင္အိမ္တံခါးေသာ႕ကိုလွည္႕ဖြင္႕လိုက္ပါတယ္။
ၿပီးေတာ႕ အိမ္ထဲကို၀င္၀င္ခ်င္း နံရံကမီးခလုပ္ကို ေခ်ာက္ကနဲ ဖြင္႕လိုက္ပါတယ္။
“ လာ..ကိုေနဗလ ...” လို႕ ေခၚပါတယ္။
အိမ္ကေလးက အထဲမွာလည္း သစ္လြင္တဲ႕ ေဆး အ၀ါေရာင္ေတြနဲ႕ ေတာက္ပေနတယ္။ ဧည္႕ခန္းက
ၾကက္ေသြးေရာင္ဆိုဖါၾကီးေတြကိုညႊန္ၿပရင္း..“ ေအးေဆး ထိုင္ပါအံုး ကိုေနဗလ...က်မ အ၀တ္အစား
အၿမန္လဲၿပီး ေကာ္ဖီေဖ်ာ္တိုက္မယ္...” လို႕ ေၿပာလိုက္ၿပီး အတြင္းခန္းကို ၀င္သြားပါတယ္။ ေနဗလလည္း
ဆိုဖါေပၚ ထိုင္ခ်ရင္း ဆိုဖါေတြရဲ႕အေ၇ွ႕က စားပြဲ၀ိုင္းကေလးေပၚက စာအုပ္ေတြကိုလွန္ေလွာ
ၾကည္႕လိုက္ပါတယ္။ စံုေထာက္မ တေယာက္ရဲ႕ အိမ္မို႕လား မသိဘူး ။ စာအုပ္ေတြက မွဳခင္း..ၿပစ္မွဳ..နဲ႕
ပတ္သက္တာေတြ မ်ားတယ္။
ၿမၿမေသြးနဲ႕ မၾကာခင္ဘာေတြမ်ား ၿဖစ္မလဲ ဆိုတဲ႕ အေတြးေတြေၾကာင္႕ သူ႕ေဘာင္းဘီထဲမွာ
သူ႕ပစၥည္းၾကီးက တစ
တစနဲ႕ ထြားၾကိဳင္း မာေက်ာလာေနတယ္။
သည္အခိုက္မွာ မထင္မမွတ္တာေတြ ၿဖစ္သြားတယ္။
ၿမၿမေသြးရဲ႕ ေအာ္သံစူးစူးနဲ႕ တခုခုလဲၿပိဳသံကြဲရွသံေတြ အတြင္းခန္းက ေပၚထြက္လာတယ္။
“ ဟင္..ၿမၿမေသြး...ဘာမ်ား ၿဖစ္သလဲ...”
ေနဗလ ၀ုန္းကနဲ ထၿပီး တဟုန္ထိုး အိပ္ခန္းထဲကို ေၿပး၀င္သြားလိုက္တယ္။
ၿမၿမေသြးနဲ႕ လူတေယာက္အၿပင္းအထန္သတ္ပုတ္ထိုးၾကိ္တ္ေနတယ္။ ၿမၿမေသြး ကိုယ္ေပၚမွာ
ဇာနားကြပ္အနက္ေရာင္ဘရာစီယာေလးနဲ႕ ပိုးသား အနက္ေရာင္ပင္တီေလးဘဲ ရွိေနတယ္။
အ၀တ္လဲေနတဲ႕အခ်ိန္ဒီလူက ၿမၿမေသြးကိုစတိုက္ခိုက္ပံုရတယ္။
ၿမၿမေသြးကိုတိုက္ခိုက္တဲ႕လူက အရပ္ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း.. ..အနက္ေရာင္တီရွပ္နဲ႕ ေဘာင္း
ဘီအနက္ကို ၀တ္ထားတယ္။ ေနဗလ ဒီလူရဲ႕ ဆံပင္ေတြကေန ဆြဲဆုပ္ကိုင္ၿပီး
သူ႕မ်က္ႏွာတည္႕တည္႕ကိုလက္သီးဆုပ္နဲ႕ ထုခ်လိုက္တယ္။ ဒီလူရဲ႕ နာက်င္စြာ ေအာ္လိုက္တဲ႕
အသံနဲ႕အတူသူ႕မ်က္လံုးေထာင္႕မွာ ရိပ္ကနဲ
အရိပ္တခုကို ၿမင္လိုက္ရလို႕ ေနာက္ၿပန္ကန္ထည္႕လိုက္တယ္။ အေနာက္ကေန တုတါၾကီးတေခ်ာင္းနဲ႕
ရိုက္ဖို႕ လာ
တဲ႕ ေနာက္ထပ္ရန္သူတေယာက္ဟာ သူ႕ကန္ခ်က္နဲ႕ အားကနဲ ေအာ္ရင္း လြင္႕ထြက္သြားတယ္။
ပထမရန္သူက သူ႕လက္သီးဆုပ္ဒါဏ္ေၾကာင္႕ မရွဳမလွခံလိုက္ရေပမယ္႕ လူးလဲထၿပီး သူ႕ကို
တိုက္ခိုက္ဖို႕ ၾကိဳးစား
ၿပန္တယ္။ ဒီတခါေတာ႕ ကုန္းထေနတဲ႕ သူ႕မ်က္ခြက္ကို ဒူးနဲ႕ တိုက္ပစ္လိုက္တယ္။ အိုးးး....
ဆက္တိုက္ဆိုသလိုဒီငတိရဲ႕ လည္ၿမိဳကိုသူ႕လက္၀ါးေစာင္းနဲ႕ လက္သီးေတြ မိတ္ဆက္ေပးလိုက္တယ္။
အားးးး၀ါးးး
အေနာက္ကိုလန္က်ၿပီး ၿပန္မထႏိုင္ေတာ႕ဘူး ။ သူကန္ထည္႕လိုက္တဲ႕ ဒုတိယရန္သူကေတာ႕
ၿပန္မထႏိုင္ေသးဘူး..။
နာနာက်င္က်င္ညည္းရင္း အကန္ခံလိုက္ရတဲ႕ ရင္ဘတ္ကို ဖိထားေနတယ္။ သူဒီငတိကို ဂ်ာကင္အက်ၤ ီ
ေကာ္လာကေန ဆြဲမလိုက္ၿပီး ရိုက္ဖို႕ ရြယ္လိုက္တယ္။
“ မ...မ.....မလုပ္ပါနဲ႕ ဆရာ....”
လက္ကာ ေတာင္းပန္တဲ႕ေကာင္ကို “ မင္းတို႕ ဘယ္ကလဲ..ဘယ္သူခိုင္းတာလဲ...” လို႕ သူေမးလိုက္တယ္
။ ဒီအခ်ိန္
မွာ ၿမၿမေသြးလည္း ကုတင္ေပၚက လက္ေပြ႔အိတ္ထဲက ေၿခာက္လံုးၿပဴးေၿပာင္းတိုေလးကိုထုတ္ယူၿပီး
သူတို႕အနားကို ေရာက္လာတယ္။
“ က်ေနာ္တို႕ သူခိုးေတြပါ..ဘယ္သူမွမခိုင္းပါဘူး ...”
“ ဟာ..ညာေနတယ္..ဒီေကာင္..ေခြးမသား...”
“ ေၿဖာင္း...”
သူ႕လက္၀ါးေတြ ညာေၿပာဖို႕ ၾကိဳးစားတဲ႕ ေကာင္ရဲ႕နားထင္နားရင္းေတြကို
မိတ္ဆက္ထိေတြ႕ေပးလိုက္ေတာ႕ “ မ..မ
မ..လုပ္ပါနဲ႕..က်ေနာ္ေၿပာပါမယ္...က်ေနာ္တို႕ကို ေထာင္အခ်ဳပ္ထဲ ေရာက္ေနတဲ႕ ဆရာေဇာ္၀င္း
ခိုင္တာပါ...” လို႕
ေၿဖတယ္။ ၿမၿမေသြးက လက္ထိတ္တစံုယူလာၿပီး ဒီႏွစ္ေကာင္ကိုတြဲ ခတ္ထားလိုက္တယ္။
ၿမၿမေသြး ၁၁၉ ကို ဖုန္းဆက္ေနတယ္။
အခုထိၿမၿမေသြး ဘရာစီယာနဲ႕ ပင္တီေလးနဲ႕ဘဲ ရွိေနတံုးဘဲ ။ ၀ွဴး....ရင္သားစိုင္ေတြက ဘရာစီယာထဲက
အတင္း
ၾကီး ရုန္းကန္ထြက္ေနၾကတယ္။ ၀င္းမြတ္တဲ႕ ရင္သား အေပၚပိုင္းေတြကို ၿမင္ေနရတယ္။
ပင္တီေဘာင္းဘီေလးရဲ႕
ခြဆံုေနရာေလးကလည္း မို႕ေဖါင္းလြန္းေနတယ္။ ေပါင္တန္ၿဖဴၿဖဴေတြကလည္း မွဲ႕စက္အမာရြတ္ေတြ
ဘာမွမရွိဘဲ စင္းလံုးေခ်ာ
အခ်ိ ဳးက်လြန္းေနတယ္။
ၿမၿမေသြး ကို ေမာ႕ၾကည္႕ေနတဲ႕ ကုလားဆင္ေကာင္ၾကီးရဲ႕ ေခါင္းကိုသူလက္သီးဆုပ္နဲ႕ ထုလိုက္တယ္။
“ ေဟ႕ေကာင္မ်က္လံုး ေအာက္စိုက္ထား..နာမယ္..”
ၿမၿမေသြးက ..“ ကိုေနဗလ ပါေပလို႕ဘဲ..က်မက နဲနဲလည္း ေသာက္ထားေတာ႕ ဒီေကာင္ေတြကို ခံ
မဖိုက္ႏိုင္ဘူး...ရုတ္
တရက္ဆိုေတာ႕လည္း လက္ေပြ႕အိတ္ထဲက ေသနတ္ထုတ္ခ်ိန္မရလိုက္ဘူး..ေက်းဇူး အရမ္း တင္တယ္
ကိုေနဗလ”
လို႕ ေၿပာလိုက္ပါတယ္။
ၿပီးေတာ႕ အ၀တ္အစား ၀တ္ဖို႕ လိုအပ္ေနတယ္ဆိုတာ ရိပ္စားမိလိုက္ၿပီး “ သူတို႕ကို ခဏ
ၾကည္႕ထားေပးေနာ္..ကို
ေနဗလ..” လို႕ ေၿပာလိုက္ၿပီး အ၀တ္အစားတခ်ိ ဳ႕ကိုကုတင္ေပၚက ေကာက္ယူလိုက္ၿပီး ေရခ်ိ
ဳးခန္းေလးထဲကို ၀င္သြားပါေတာ႕တယ္
ကုတင္ေဘးနားမွာ ေသနတ္တလက္က်ေနတာကိုသူေတြ႕လို႕ ေကာက္ယူလိုက္တယ္။
ၿမၿမေသြး မီးခိုးေရာင္ေဖ်ာ႕ေဖ်ာ႕ ဘေဘာက္စ္တထည္နဲ႕ အသားကပ္ေဘာင္းဘီအနက္ေရာင္ကို ၀တ္ၿပီး
ေရခ်ိ ဳးခန္း
ထဲက ၿပန္ထြက္လာတယ္။
ၿမၿမေသြးက “ ဒီေသနတ္က ဒီေကာင္ရဲ႕ ေသနတ္...က်မကို ေသနတ္နဲ႕ စခ်ိန္တာ..က်မလည္း သူ႕ကို
၀င္လံုးပစ္လိုက္တာ ...” လို႕ ေၿပာၿပရင္း လက္ထိပ္ခတ္ထားရက္ဒူးေထာက္ခိုင္းထားတဲ႕
လူဆိုးႏွစ္ေယာက္ကို စတင္
စစ္ေမးလိုက္ပါတယ္။
ေမးတာကိုအေၿဖေႏွးရင္ေတာင္ ေဘးနားက ေနဗလက လက္သီးဆုပ္နဲ႕ ထုလိုက္ထိုးလိုက္
လုပ္ေနတာေၾကာင္႕
ေဒ၀ဒတ္ေဇာ္၀င္းရဲ႕ တပည္႕ႏွစ္ေယာက္လည္း ေတာ္ေတာ္ ေၾကာက္လန္႕ေနၾကတယ္။
“ မင္းနံမည္ခင္ေမာင္စိန္.တဲ႕..”
“ ဟုတ္ပါတယ္....ဆရာ....”
“ ေသ.ေသခ်ာလား...နာမယ္ေနာ္..မွန္မွန္ေၿဖ....”
“ ဟုတ္ပါတယ္....ဆရာ....”
“ နင္႕နံမည္ကေရာ......” ၿမၿမေသြးက ေနာက္တေယာက္ကို ၀င္ေမးတယ္။
“ က်ေနာ္႕နံမည္စိန္သန္းၿမေမာင္ပါ........”
ၿမၿမေသြး ဒီငနာေလးကိုရိုက္စရာ အေၾကာင္း မရွိဘဲ ကန္ေက်ာက္ရိုက္ႏွက္တယ္။
အိမ္အၿပင္မွာ တေ၀ါ႕ေ၀ါ႕နဲ႕ ေခါင္မိုးေပၚမွာ မီးတန္းအနီေရာင္တဖ်တ္ဖ်တ္နဲ႕ ရဲကားေတြ
ထိုးဆိုက္လာတယ္။
ၿမၿမေသြးနဲ႕ ရင္သိမ္႕တုန္ခန္းေတြ မၿဖစ္လိုက္ေပမယ္႕ ပိုၿပီး ရင္းႏွီးမွဳေတြကိုေတာ႕ ေနဗလ ရလိုက္ပါတယ္
။
***********************
ေဇာ္၀င္းရဲ႕ လူေတြ အိမ္ထဲက ေစာင္႕ၿပီး ရန္မူတာနဲ႕ ၿမၿမေသြးနဲ႕ သူနဲ႕ တခုခု ၿဖစ္ၾကဖို႕ဟာ
မၿဖစ္ၾကေတာ႕ဘူး ။
ၿမၿမေသြးလည္း ေနဗလကိုသတိနဲ႕ေနဖို႕ ထပ္သတိေပးသည္။
ေဇာ္၀င္းက ေထာင္ထဲ ေရာက္ေနတာေတာင္သူ႕ကိုတပည္႕ေတြ လႊတ္ၿပီး လုပ္ၾကံခိုင္းတာကို ၿမၿမေသြး
ခံၿပင္းေန
သည္။
“ သူ႕ေကာင္မ ဟန္စုယဥ္အၿပင္မွာ ရွိေနေသးတာကိုး ...ကိုေနဗလ ...”
“ ဟုတ္တယ္...အင္းေလ..မေကာင္းတဲ႕ လူေတြဟာ သူတို႕ရဲ႕ မေကာင္းမွဳ ေတြေၾကာင္႕ တေန႕ေတာ႕
က်ဆံုးၾကရ
မွာပါဘဲ ၿမၿမေသြးေရ...”
“ အင္း..က်မတို႕ႏွစ္ေယာက္ ေပ်ာ္ၾကတဲ႕ ညေလး..ေဇာ္၀င္းလူေတြေၾကာင္႕ ပ်က္စီးသြားရတယ္
ကိုေနဗလ..ေဆာရီး
ဘဲ...”
“ ဒီလိုပါဘဲ ၿမၿမေသြးရယ္..က်ေနာ္တို႕ ၿမၿမေသြးတို႕က လူဆိုးလူမိုက္ေတြကို ဖမ္းရဆီးရတဲ႕
ဥပေဒဘက္ေတာ္သား
ေတြ ဆိုေတာ႕ မုန္းတဲ႕လူမ်ားတာေပါ႕...တခါတေလ လည္း အတိုက္အခိုက္ေတြ ၾကံဳရႏိုင္တာေပါ႕ေလ...”
“ ကိုေနဗလကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္...”
“ မလိုပါဘူးဗ်ာ...ကဲ က်ေနာ္ၿပန္လိုက္အံုးမယ္...”
သူ႕အိမ္ကို ၿပန္ေရာက္ေတာ႕ နီသိ၀တီကိုအိပ္ခိုင္းထားတဲ႕ အခန္းေလးဆီကို ေရာက္ေရာက္ခ်င္းဘဲ သူ
ေလွ်ာက္သြား
လိုက္သည္။ နီသိ၀တီကုတင္ေပၚမွာ ပက္လက္ကေလး အိပ္ေနဆဲ ။
“ နီသိ..ထ..ထ...ထေတာ႕ မင္း ထလို႕ရၿပီ...”
နီသိမ်က္ေတာင္ေလး လွဳပ္လာသည္။ မ်က္လံုး ပြင္႕လာသည္။
“ ကိုကို....”
အၿပံဳးကေလးနဲ႕ အိပ္ရာက ထလာတဲ႕ နီသိကိုသူဆြဲထူလိုက္ၿပီး သူ႕ကုတင္ရွိတဲ႕ အိပ္ခန္းထဲကို
ေခၚလာခဲ႕သည္။
“ ကိုကို..နီသိကိုလိုးခ်င္လားဟင္...”
ပြင္႕လင္းစြာနဲ႕ ေမးလိုက္တဲ႕ နီသိ၀တီရဲ႕ ေမးခြန္းေၾကာင္႕ ေနဗလ ၾကက္သီးေတြ ထသြားရသည္။
“ အင္း..ဟုတ္တယ္..နီသိ..နီသိရဲ႕ အ၀တ္အစားေတြ ကို ခြ်တ္ပစ္လိုက္ကြာ...”
နီသိ၀တီက “ ဟုတ္ကဲ႕ ကိုကို ” လို႕ ၿပန္ေၿပာရင္း ၀တ္ထားတဲ႕ ည၀တ္အက် ၤ ီကိုခြ်တ္ပစ္လိုက္ပါသည္။
မိေမြးတိုင္း ဗလာက်င္းသြားတဲ႕ နီသိ၀တီရဲ႕ အခ်ိဳးအဆက္က်လြန္းတဲ႕ ကိုယ္လံုးေလးကိုသူၾကည္႕ရင္း
စိတ္ေတြ
တဟုန္ထိုး ႏိုးၾကြ ေဖါက္ၿပန္လာရသည္။
နီသိရဲ႕ ရင္သားေတြရဲ႕ ထိပ္က ရင္သီးနီနီေလးေတြက ရဲတြတ္ၿပီး စိုတင္းေထာင္ထေနၾကသည္။
တကယ္႕ကိုလက္
ရာေၿမာက္သည္႕ ဖန္တီးသူမ်ားပါလား ။
၀မ္းပ်ဥ္သား ရွပ္ရွပ္ေလးရဲ႕ ေအာက္က ၾတိဂံပံုေလးမွာ အေမႊးပါးပါးႏုႏုေလးေတြ ရွိေနသည္။ အရင္သူ
နီသိကို စ
ရခါစက နီသိရဲ႕ အဂၤါစပ္မွာ အေမႊးမရွိဘူး ။ နီသိကိုအရည္အေသြးၿမွင္႕တင္ဖို႕ ေဒါက္တာခ်စ္ပန္းဆီကို
ဒုတိယအ
ၾကိမ္ပို႕ၿပီး ၿပန္ရတဲ႕အခ်ိန္ဒီအေမႊးႏုေလးေတြ နဲ႕ ၿဖစ္လာသည္။
“ ကိုကို..ဘာလုပ္ခ်င္လဲဟင္....နီသိဘယ္လို ေနေပးရမလဲ....”
သေဘာေကာင္းလြန္းတဲ႕ နီသိကိုသူအရမ္း သေဘာက် ေက်နပ္မိသည္။ ၿမၿမေသြးနဲ႕ အလုပ္
မၿဖစ္လိုက္လို႕ နီသိ
ကို စိတ္ၿပင္းၿပင္းနဲ႕ စပ္ယွက္ပစ္လိုက္မိသည္။ နီသိရဲ႕ တုန္႕ၿပန္မွဳေလးေတြကလည္း သူ႕စိတ္အဟုန္ကို
တိုးလို႕ ၾကြ
ထေစသည္။ နီသိရဲ႕ မခ်င္႕မရဲ ညည္းၿငဴလိုက္တာေတြ နဲ႕ တင္ပါးၾကီးေတြကို ေကာ႕ေပးလိုက္တာေတြက
နီသိဟာ
သက္ရွိလူသားမိန္းမတေယာက္နဲ႕ ခြ်တ္စြပ္တပ္အပ္တူေနသည္။
နီသိရဲ႕ အဂၤါစပ္ကလည္း သူ႕လိင္တန္ကိုတအား ဖ်စ္ညွစ္တင္းၾကပ္စြာနဲ႕ ညွစ္ဆုပ္ထားေနသည္။
အားရပါးရ ေဆာင္႕
ထည္႕မိရင္း မနားတမ္း အခ်က္၁၀၀ေက်ာ္ ေဆာင္႕ထည္႕အၿပီးမွာ သုတ္ရည္ေတြ အၾကိမ္ၾကိမ္
ပန္းထြက္သြားရပါ
သည္။ နီသိက သူအရသာေတြ ထူးကဲေနခ်ိန္မွာ အဂၤါစပ္ကိုဆက္တိုက္ရွံဳ႕ပြရွံဳ႕ပြ လုပ္ေပးေနလို႕
အရသာက တအား
ေကာင္းလွသည္။
ေရာင္းရင္း ၾကီးညြန္႕ထင္ေက်ာ္နဲ႕ ေတြ႕ခဲ႕၇င္စက္လူရုပ္မ ၀ယ္ဖို႕ ေထာက္ခံတိုက္တြန္းလိုက္အံုးမည္လို႕
သူေတြး
ေနရင္း တစံုတခုကိုသတိရလိုက္လို႕ သူခြ်တ္ပံုထားတဲ႕ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲက လက္ေကာက္
အနက္ေရာင္ေလးတကြင္းကို ထုတ္ယူကာ နီသိ၀တီကို “ နီသိ..ဒီလက္ေကာက္ေလးကိုအၿမဲ ၀တ္ထား
ပါ” ဆိုၿပီး နီသိရဲ႕ ညာဖက္လက္မွာ စြပ္ေပးလိုက္သည္။
“ လွတယ္ေနာ္..ကိုကို..သိုင္းက်ဴးေနာ္....”
တကယ္ေတာ႕ ဒီလက္ေကာက္ေလးဟာ သူတေယာက္ထဲဘဲ သံုးလို႕ ရေအာင္ဒီအင္ေအ
စစ္ေဆးအတည္ၿပဳခ်က္နဲ႕ လုပ္ထားတဲ႕ သူ႕
ေသနတ္ေတြကိုနီသိအေရးေပၚ သံုးလို႕ရေအာင္စီမံေပးထားတဲ႕ လက္ေကာက္ေလးပါ ။
ဒီလက္ေကာက္ေလးကို
၀တ္ထားၿခင္းအားၿဖင္႕ နီသိသည္သူ႕ေသနတ္ေတြကို ပစ္ခတ္လို႕ ရမွာ ၿဖစ္သည္။
***********************
ဗိုလ္ဆြန္ပက္လမ္း နဲ႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလမ္းမၾကီး ေထာင္႕က စပက္တာ ႏိုက္ကလပ္ေရွ႕မွာ
အၿပာေရာင္ရဲကားၾကီးတစီး ရပ္ထားသည္။ ရဲကားက အိမ္နားနီးခ်င္းႏိုင္ငံၾကီးတႏိုင္ငံက
လက္ေဆာင္ေပးထားတဲ႕ ကားေဟာင္းၾကီးပါ ။
ေဘးတဖက္တခ်က္တံခါးေတြမွာ ၿမန္မာႏိုင္ငံရဲတပ္ဖြဲ႕ လို႕ ၿမန္မာအဂၤလိပ္ႏွစ္ဘာသာနဲ႕ ေရးထားသည္။
ဒီေအာက္
ဖက္မွာေတာ႕ ေကႏိုင္း ယူနစ္လို႕ စာလံုးခပ္ေသးေသးနဲ႕ ေရးထားသည္။ ေကႏိုင္း ဆိုတာက ရဲေခြးတပ္စု
ပါ ။
ဒုတပ္ၾကပ္မ်ိ ဳး၀င္းေရႊကားထဲမွာ ထိုင္ေနသည္။ သူဒီကို ေရာက္ေနရၿခင္းက သူ႕ကို ရန္ကုန္တိုင္းဌာနခ်
ဳပ္က စက္နဲ႕
ေခၚၿပီး ရဲေခြးသံုးဖို႕ လိုတယ္..စပက္တာႏိုက္ကလပ္ေရွ႕ ေစာင္႕ပါ ေခၚေၿပာလို႕ လာေစာင္႕ေနတာ ။ ခုထိ
ဘာအဖြဲ႕ေတြမွမေရာက္လာေသးလို႕ သူစိတ္ရွည္ရွည္နဲ႕ ေစာင္႕ေနသည္။
ေတာက္ေတာက္ေတာက္ေတာက္
သူ႕မွန္ကိုလာေခါက္ေနလို႕ လွည္႕ၾကည္႕လိုက္သည္။ ေကာင္မေလးတေယာက္မွန္လာေခါက္ေနသည္။
တိတိက်က် ေၿပာရလွ်င္ ေကာင္မေလး ေခ်ာေခ်ာေလး တေယာက္။
ဘာမ်ား အကူအညီလိုလို႕လဲ မသိဘူး ။
ဒုတပ္ၾကပ္မ်ိ ဳး၀င္းေရႊကားမွန္ကို ခလုပ္ႏွိပ္ၿပီး နဲနဲခ်လိုက္သည္။
“ ဘာၿဖစ္လဲ ညီမေလး...ဘာလိုလဲ...”
“ အကို..က်မရဲ႕ ကား ဘီးေပါက္ေနလား မသိဘူး....ခဏ လာၾကည္႕ေပးလို႕ ရမလားဟင္....”
ခ်က္ခ်င္းဘဲ ၿပံဳးၿပလိုက္ၿပီး “ ဟာ...ရတာေပါ႕..ၾကည္႕ေပးမယ္....ၾကည္႕ေပးမယ္....အကိုတို႕က
ၿပည္သူေတြကိုကူ
ညီခ်င္ေနတဲ႕ ၿပည္သူ႕ရဲေတြပါ..ဟဲဟဲဟဲ...” လို႕ ေၿပာလိုက္ၿပီး ကားေပၚက ဆင္းသည္။
“ ဘယ္မွာလဲ..ညီမေလးရဲ႕ကားက.......”
“ ဟိုလမ္းၾကားေလးထဲမွာ....”
လမ္း၃၀ဖက္ကို ေဖါက္ထားတဲ႕ လမ္းေသးေသးေလး ။ ေနာက္ေဖးလမ္းလို႕လည္း တခ်ိဳ႕ကေခၚၾကတယ္။
ၿဖတ္လမ္း
ေပါ႕ ။ လမ္းၾကားထဲကို ေတာ႕ မ်ိ ဳး၀င္းေရႊလိုက္မကူညီခ်င္ဘူး ။ ေတာ္ၾကာ သူတို႕အဖြဲ႕ေတြ
ေရာက္လာရင္သူ႕ကို
မေတြ႕မွာ စိုးလို႕ ။သူ႕ကား အေနာက္ဖက္ ေလွာင္အိမ္ထဲက သူ႕ေရာင္းရင္း အယ္လ္ေဇးရွင္းေခြးၾကီး
အာႏိုးက တ၀ုတ္
၀ုတ္နဲ႕ ေဟာင္လိုက္သည္။
ေကာင္မေလးက ေခြးၾကီးကိုတခ်က္ၾကည္႕ၿပီး “ အကိုက ေခြးရဲေပါ႕ေနာ္..” လို႕ ေမးလိုက္သည္။
“ ဟီး...ညီမေလး
ကလဲ...ရဲေခြးတပ္စုက တာ၀န္ခံပါ...ေနာ္..” လို႕ မ်ိ ဴး၀င္းေရႊက ၿပံဳးၿပံဳးၾကီး ေၿပာလိုက္သည္
။ေကာင္မေလးရဲ႕ ကိုယ္လံုး
ေလးကိုလည္း တခ်က္ရွိဳးလိုက္သည္။ အင္း..လန္းတယ္..မိုက္တယ္....က်န္းမာ သန္စြမ္းတဲ႕
သားေကာင္းမိခင္ၿဖစ္
မယ္႕ ကေလးမ ။
.“ ဘယ္မွာလဲ ညီမေလးရဲ႕ ကား..အကိုက အလုပ္လုပ္စရာ ရွိေသးတယ္....ၿမန္ၿမန္ေလး
ကူညီလိုက္မယ္...”
ေကာင္မေလးက ေရွ႕ကေန ဦးေဆာင္ၿပီး ေခၚသြားတယ္။ လမ္းၾကားေလးက ေမွာင္ေနတယ္။ ဒါေပမယ္႕
သန္႕ရွင္း
တယ္။ ၿမန္မာေတြ စည္းကမ္းရွိေနၿပီ။ အရင္ေခတ္လိုအနံ႕ဆိုးေတြ မရွိေတာ႕ဘူး ။
လမ္းၾကားေမွာင္ရိပ္မွာ ဘီးေပါက္တယ္ဆိုတာ တမ်ိဳးၾကီးဘဲ ။ သိပ္ေတာ႕ ဘ၀င္မက်ဘူး ။
ေကာင္မေလးက လွဳပ္လီ
လွဳပ္လဲ႕ ေလွ်ာက္ေနရင္း “ အကို..အဲဒါ ညီမရဲ႕ကား....ၾကည္႕ေပးအံုး ...” လို႕ လွည္႕ေၿပာလိုက္တဲ႕အခ်ိန္
မ်ိ ဳး၀င္းေရႊ
က ေကာင္မေလးရဲ႕ တင္ေကာက္ေကာက္ေလးကိုအပီစိုက္ၿပီးၾကည္႕ေနခ်ိန္နဲ႕ တိုးသြားသည္။
“ ေအာ္..ေအးေအး...ၾကည္႕ေပးမယ္...ဟဲဟဲ...”
မ်ိဳး၀င္းေရႊကားနားကိုတိုးကပ္သြားတဲ႕အခ်ိန္ ေကာင္မေလးက အေနာက္ကေန မာေက်ာတဲ႕တစံုတခုနဲ႕
သူ႕ေက်ာကုန္းကိုဖိေထာက္လိုက္လို႕ လွည္႕အၾကည္႕လိုက္တကိုယ္လံုး တဇတ္ဇတ္နဲ႕
တုန္ခါရမ္းသြားၿပီး မ်ိ ဳး၀င္း
ေရႊ၀ုန္းကနဲ အရုပ္ၾကိဳးၿပတ္လဲက်သြားရသည္။
ေကာင္မေလးက တဟားဟားနဲ႕ ေအာ္ရယ္လိုက္ၿပီး လည္ပင္းမွာ ၾကိဳးေလးနဲ႕ ဆြဲထားတဲ႕ ဖုန္းေလးကို
ေကာက္ဆက္သည္။
“ မမေရ..တေကာင္ေတာ႕ ဂန္႕သြားၿပီ….”
ေကာင္မေလးက မ်ိဳး၀င္းေရႊရဲ႕ ခါးက ေသနတ္ကိုထုတ္ယူလိုက္သည္။
တရွဴးရွဴးနဲ႕ ေရကားၾကီးက လမ္းမေပၚကို ေရေတြ ဖ်န္းပက္ေနသည္။
ရန္ကုန္လမ္းမေတြကိုညတိုင္း ေရကားၾကီးေတြနဲ႕ ေဆးေၾကာေပးေနတာ ႏွစ္အေတာ္ၾကာခဲ႕ၿပီ။
သန္႕ရွင္းမွက်န္းမာ
မည္..က်န္းမာမွႏိုင္ငံတိုးတက္သာယာမည္ဆိုတဲ႕ လမ္းေၾကာင္းကိုလိုက္ေလွ်ာက္ေနၾကလို႕
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ၾကီးသည္
အေရွ႕ေတာင္အာရွမွာ ထိပ္တန္းကို ၿပန္လည္ ေန၇ာယူေနၿပီ။
ယင္မရွိၾကြက္မရွိအနံ႕မနံေတာ႕တဲ႕ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေဟာင္းၾကီးဟာ လာေရာက္လာပတ္ၾကတဲ႕
ကမၻာလွည္႕ခရီးသည္
ေတြ ရင္သပ္ရွုေမာရေလာက္ေအာင္သန္႕ရွင္း လွပေနတာ ၾကာခဲ႕ၿပီ။ အမွဳိက္ပစ္ရင္ ဒါဏ္ေငြတပ္တဲ႕
စနစ္လည္း
ခ်မွတ္ထားတာ ၾကာခဲ႕ၿပီ။
ေနဗလလည္း ပန္းဆိုးတန္း လမ္းမၾကီးက “ ကားေရေဆးခန္း ” တခုေရွ႕မွာ သူ႕ရဲကားကို ရပ္ထားၿပီး
ေရကားၾကီး
လမ္းေဆးေၾကာေနတာကို ၾကည္႕ေနသည္။ သူ႕လက္ထဲမွာ ေစာေစာကဘဲ မလွမ္းမကမ္းက
“ ဘာဂါကင္း ” ဆိုင္က
၀ယ္ထားတဲ႕ ေကာ္ဖီခြက္ရွိေနသည္။
ေကာ္ဖီခြက္က အေငြ႕တေထာင္းေထာင္းနဲ႕ ။
ေနဗလ ငယ္ငယ္က သူ႕အေဖ ေရခ်ိဳးရင္း ေအာ္ေအာ္ဆိုေနတဲ႕ ေကာ္ဖီခါးခါး ဆိုတဲ႕ သီခ်င္းကို
အမွတ္ရလိုက္သည္။
ခုတေလာ ရန္ကုန္မွာ ဒုစရိုက္မွဳေတြ ေလ်ာ႕ပါးသြားသည္။ ေဒ၀ဒတ္ေဇာ္၀င္း ေထာင္က်သြားလို႕လား
မသိဘူး ။ တရားရံုးက ေဒ၀ဒတ္ေဇာ္၀င္းကို ေထာင္ဒါဏ္အႏွစ္၂၀ ခ်လိုက္သည္။
ႏို္ငငံၿခားသေဘၤာသားေတြကိုအဆိပ္ခတ္သတ္တဲ႕အမွဳက ဆိုး၀ါးလွသည္မဟုတ္လား ။
ရုတ္တရက္သူ႕ကားထဲက ၀ါယာလက္စ္စက္ကေရာ သူ႕ခါးက လမ္းေလ််ာက္စကားေၿပာစက္ကေရာ
တတိတိနဲ႕ မီးနီ
ေတြ ေပၚလာသည္။ “ သိန္းမင္း..သိန္းမင္း.....ၾကားမၾကား ..အေၾကာင္းၿပန္..အေရးေပၚ....အေရးေပၚ.....”
ခ်က္ခ်င္း ေကာက္ထူးလိုက္သည္။
“ သိန္းမင္း....ကားတယ္...ေၿပာပါ....”
“ ဗိုလ္ဆြန္ပက္လမ္းထဲက လမ္းၾကားေလးထဲမွာ ၉၉၉ ၿဖစ္သြားတယ္....၉၉၉...အၿမန္သြားပါ..သိန္းမင္း....”
၉၉၉ ဆိုတာက သူတို႕ ရဲတပ္ဖြဲ႕၀င္ေတြ ထိခိုက္ဒါဏ္ရာေနတယ္လို႕ ေၿပာတဲ႕ စကား၀ွက္ပါ ။
“ ဟိုက္...ဘယ္သူဘာၿဖစ္လဲ....”
“ ေကႏိုင္းယူနစ္က ဒုတပ္ၾကပ္မ်ိ ဳး၀င္းေရႊ.....၉၉၉ ၿဖစ္ေနတယ္....”
ေနဗလ ကားေပၚ ခုန္တက္ၿပီး ေခါင္မိုးက မီးနီတန္းကို ဖြင္႕ ဥၾသဆြဲရင္း အခင္းၿဖစ္ပြားတဲ႕ေနရာကို
အၿမန္ေၿပးသည္။
သူေရာက္သြားေတာ႕ ရဲကားတစီးကို စပက္တာႏိုက္ကလပ္ေရွ႕မွာ ေတြ႕သည္။ ေကႏိုင္းယူနစ္က ကား
ၾကီး ။ သူ
ေၿပးဆင္းၾကည္႕ေတာ႕ ရဲကားေနာက္ဖက္ ေလွာင္အိမ္ထဲက ေခြးၾကီးကို ေတြ႕ရသည္။
မလွမ္းမကမ္းက လူတေယာက္သူ႕ဆီကို ေၿပးလာၿပီး “ ဟိုလမ္းၾကားထဲမွာဗ်..ရဲတေယာက္လဲေနတာ
ေတြ႕လို႕
က်ေနာ္၁၁၉ ကိုဖုန္းဆက္လိုက္တယ္...လာ..လာ..က်ေနာ္ၿပမယ္...” လို႕ ေၿပာလို႕ ဒီလူနဲ႕အတူ
လမ္းၾကားထဲကို
လိုက္သြားလိုက္သည္။ ဒီလူက သူဟာ ဒီလမ္းထဲမွာ ေနတဲ႕ လူလို႕ ေၿပာၿပသည္။
သူ႕ခါးက လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီးကိုထုတ္ယူလိုက္သည္။
“ က်ေနာ္လည္း သူ႕ရင္ဘတ္က နံမည္ၿပားေလးကို ၾကည္႕ၿပီး သူ႕နံမည္ကိုသိလို႕ ၁၁၉ကို
ေၿပာၿပလိုက္တယ္...သူ႕
နံမည္က မ်ိ ဳး၀င္းေရႊ...တဲ႕...”
လဲက်ေနတဲ႕ ရဲကို ေနဗလ စစ္ေဆးၾကည္႕လိုက္သည္။ အသက္မရွိေတာ႕ ။ ဘယ္လိုေသဆံုးတာလည္း
ဒါဏ္ရာ
ရွာၾကည္႕သည္။ လည္ပင္းမွာ ေသနတ္ဒါဏ္ရာ တခ်က္ရွိေနသည္။
“ ခင္ဗ်ားတို႕ ေသနတ္သံ ၾကားေသးလား..”
“ မၾကားဘူးဗ်...”
အသံတိတ္ဆိုင္လင္ဆာနဲ႕ ေဆာ္သြားတာ ၿဖစ္ႏိုင္သည္။
တေ၀ါ႕ေ၀ါ႕အသံေတြ ဆူဆူညံညံနဲ႕ လူနာတင္ကား နဲ႕ ရဲကင္းလွည္႕ကား လမ္းၾကားထိပ္ကို
ထိုးဆိုက္လာသည္။
ဒီည ၉၉၉ ၿဖစ္သြားတာေၾကာင္႕ သူစိတ္မေကာင္းဘူး ။ ဘ၀တူလုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္တေယာက္
အသတ္ခံလိုက္ရလို႕ဘယ္သူလုပ္တာလဲ ေဖၚဖုတ္ခ်င္တဲ႕စိတ္ေတြ သူ႕မွာ ဖိစီးေနသည္။ သူ႕နယ္ေၿမမွာ
ၿဖစ္ပြားတာ ၿဖစ္ေပမယ္႕ ဒီအမွဳကို မွဳခင္းစံုစမ္းစစ္ေဆးေရး ( စီအိုင္အက္စ္) က ကိုင္မည္လို႕
သူသိရသည္။
သူ႕ဂ်ဴတီခ်ိန္ကုန္ဆံုးသြားေတာ႕ သူ႕အလုပ္ကားကိုရဲဌာနခ်ဳပ္က ကားဂိုေဒါင္ထဲ ထိုးလိုက္ၿပီး
သူ႕ကိုယ္ပိုင္ကားေလး
ကိုတက္ေမာင္းၿပီး အိမ္ကို ၿပန္ခဲ႕ခ်ိန္ဖုန္းၿမည္လာသည္။ ဘလူးတုသ္ရွိတာေၾကာင္႕ ကား
စတီယာရင္ေဘးက အ
ကြက္ကေလးမွာ ေခၚသူနံမည္လည္း ေပၚလာသည္။ ၿမၿမေသြး....တဲ႕ ။
“ ဟယ္လိုကိုေနဗလ ….”
“ ဟုတ္ကဲ႕ ၿမၿမေသြး..ေၿပာပါ....”
“ ၉၉၉ ၿဖစ္သြားတယ္ဆို....က်မရံုးမွာ သတင္း၀င္လာတယ္...”
“ ဟုတ္တယ္...စီအိုင္အက္စ္က ကိုင္တယ္...”
“ က်မလည္း ကိုေနဗလနဲ႕ ထပ္ေတြ႕ခ်င္ေသးတယ္...”
“ က်ေနာ္လဲ ေတြ႕ခ်င္တယ္..ၿမၿမေသြး...”
“ အခုအိမ္ၿပန္အိပ္မွာလား...အားလား...”
“ အားပါတယ္....မအိပ္ပါဘူး....”
“ က်မ ဒီေန႕ ခြင္႕ယူထားတယ္....ေတြ႕မလား...”
“ ေတြ႕မယ္ေလ....ဘယ္မွာ ဆံုမလဲ....”
“ က်မအိမ္ကိုလာေခၚမလား....တခုခုသြားစားၾကမယ္ေလ...”
“ အိုေက လာေခၚမယ္..ဘယ္ေတာ႕ လာေခၚရမလဲဟင္...”
“ ကိုေနဗလ လာခ်င္တဲ႕အခ်ိန္လာ....”
“ ဒါဆိုရင္က်ေနာ္ ေရၿပန္ခ်ိ ဳးၿပီး လာခဲ႕မယ္...”
“ အိုေက..ဆီးယူး....”
“ ဆီးယူး...ဘိုင္း......”
ၿမၿမေသြး ဖုန္းခ်သြားတဲ႕အခ်ိန္သူ႕ဖုန္း တတိတိနဲ႕ ၿမည္လာၿပန္သည္။
“ ဘယ္သူလဲ..ဟင္...ဒါဇင္...ဒါဇင္ ေခၚတာပါလား .”
“ ဒါဇင္....ေနေကာင္းလား.....”
သူ႕အသံေတြ တုန္ခါေနသလိုဘဲ ။
ဒါဇင္႕ကြယ္ရာမွာ ၿမၿမေသြးနဲ႕ ခ်ိန္းေနခဲ႕တဲ႕ သူ႕လုပ္ရပ္ေတြေၾကာင္႕ စိတ္မလံုလို႕ ၿဖစ္လိမ္႕မည္။
“ ေကာင္းတယ္.ကိုကိုေန ...ဒါဇင္လံုး၀ အေကာင္း ပကတိၿဖစ္ေနၿပီ .ၿပီ.ကိုကိုေန႕ကိုအရမ္း လြမ္းတယ္
သိလား..ကိုကိုေန ဘယ္ေတာ႕ မန္းေလးကိုလာမွာလဲ..လြမ္းလွၿပီကိုကိုေနရယ္....လာေတာ႕ကြာ.....”
“ အင္း..လာမယ္..လာမယ္....”
***********************
ေနဗလ ၿမၿမေသြး အိမ္ေရွ႕မွာ သူ႕ကားေလး ထိုးဆိုက္လိုက္ၿပီး မၾကာခင္မွာဘဲ ၿမၿမေသြး အိမ္ေရွ႕ကို
ထြက္လာသည္။
ခါတိုင္းဆို ၿမန္မာဆန္ဆန္၀တ္စားတတ္တဲ႕ ၿမၿမေသြး ဒီတခါေတာ႕ ဘိုဆန္ဆန္၀တ္လာသည္။
မ်က္ႏွာကိုလည္း မိတ္ကပ္နဲ႕ ႏွဳတ္ခမ္းနီဆိုးေဆးေတြ လိမ္းၿခယ္ဆိုးလာသည္။
“ ကိုေနဗလ..ဟိုတခါက ကိုေနဗလ ေကြ်းတာ..ဒီတခါေတာ႕ က်မက ေကြ်းပါရေစ....”
“ အာ..ရပါတယ္ဗ်ာ..ၿမၿမေသြးကလဲ..က်ေနာ္ဘဲ ေကြ်းပါရေစ ...”
“ ဘယ္မွာသြား စားခ်င္လဲဟင္..”
“ ၿမၿမေသြး သေဘာပါ ...ၿမၿမေသြး ဘယ္ဆိုင္မွာ စားခ်င္လဲ ....”
“ မၾကာေသးခင္ကမွ ဖြင္႕တဲ႕ “ ပူစီကက္” ကိုသြားၾကမလား....က်မ မေရာက္ဖူးေသးလို႕...”
“ သြားေလ..ၿမၿမေသြး....”
“ ပူစီကက္” က အစားအေသာက္ ေကာင္းသည္..အရက္ဘားလည္း အရမ္း
သားနားသည္..အရက္စံုရသည္လုိ႕ သူၾကားထားသည္။ ၾကီးညြန္႕ထင္ေက်ာ္က ဒါမ်ိ ဳး ဆိုင္အသစ္
ဆိုရင္ ေရာက္ၿပီးၿပီဆိုေတာ႕ သူ႕ကို ေဖါက္သည္ခ်ထားသည္။ ဒါေပမယ္႕ ပူစီကက္က
ေစ်းတအားၾကီးသည္လို႕ ေၿပာသည္။
ၿမၿမေသြးက သူေကြ်းမယ္လို႕ ထပ္ေၿပာၿပန္သည္။
ပူစီကက္က အၾကီးစား သူေဌးတေယာက္ေယာက္ရဲ႕ လူေနတိုက္ၾကီးကို စားေသာက္ဆိုင္ကလပ္အၿဖစ္
ဖြင္႕ထားပံုရသည္။ က်ယ္၀န္းတဲ႕ ၿခံၾကီးထဲမွာ ကားေတြ ၿပည္႕ႏွက္ေနသည္။
လူခ်မ္းသာေတြဘဲ လာႏိုင္တဲ႕ ေနရာတခုမို႕ ထင္သည္။ ရပ္ထားတဲ႕ ကားေတြက ထိပ္တန္း
ေစ်းအၾကီးစား ကားေတြ ခ်ည္းဘဲ ။
ၿမၿမေသြးနဲ႕ တူယွဥ္တြဲၿပီး ဆိုင္ထဲကို၀င္ခဲ႕သည္။ အေနာက္တိုင္း ၀တ္စံု၀တ္ဆိုင္၀န္ထမ္းေတြက
ၿပာၿပာသလဲ ခရီးဦးၾကိဳ ၿပဳၾကသည္။ ေနဗလ လည္း ဒီလို ၿမၿမေသြးနဲ႕ ႏွစ္ေယာက္ထဲ လိမ္႕ေနတာ
ဒါဇင္သိလို႕ကေတာ႕ ဘယ္ေလာက္ ေဂ်၀င္လိမ္႕မလဲ လို႕ ေတြးမိလိုက္ေသးသည္။
“ ပူစီကက္”ဆိုင္ထဲမွာက ခန္းနားလြန္းသည္။ လက္၀ဲဖက္က ကပြဲခန္းမထဲမွာ အေနာက္တိုင္း
ေရာ႕ခ္တီးလံုးေတြက တထံုးထံုး တဒုန္းဒုန္းနဲ႕ ဆူညံေနသည္။ တီးလံုး အလိုက္နဲ႕ တလွဳပ္လွဳပ္ခုန္ေပါက္
ကေနၾကတဲ႕ လူေတြကို ေတြ႕ရသည္။ လက်္ာဖက္က စားေသာက္ခန္းမထဲမွာေတာ႕
စားေသာက္ေနၾကတဲ႕ လူတခ်ိ ဳ႕ဘဲ ရွိသည္။ ၿမၿမေသြးက လက်္ာဖက္က စားေသာက္ခန္းမထဲကို
၀င္ၾကရေအာင္
လို႕ ေၿပာရင္း ဦးေဆာင္ကာ ၀င္လိုက္သည္။
အနက္ေရာင္၀တ္စံု ၀တ္ထားတဲ႕ မိန္းကေလးတေယာက္က သူတို႕ကို စားပြဲတလံုးမွာ ေနရာ
ခ်ထားေပးသည္။ ၿမၿမေသြးက “ ၀ိုင္ ေသာက္ၾကရေအာင္..ကိုေနဗလ...” လို႕ ေၿပာလိုက္လို႕
“ ေသာက္ေလ ၿမၿမေသြး..” လို႕ သူ ေၿပာလိုက္သည္။ ေနဗလသည္အမွန္က ၀ိုင္ေသာက္သမား
တေယာက္မဟုတ္ပါ ။ ဘီယာေသာက္ရင္ေသာက္မေသာက္ရင္၀စ္စကီ ေသာက္ေနက် လူၿဖစ္
သည္။ “ ကိုေနလ ဘီယာ ေသာက္ပါလား..ဒီမွာ ဘီယာေတြ အစံုရတယ္...” လို႕ ၿမၿမေသြးက ေၿပာသည္
။ စားစရာ စာရင္း Menuကိုဆိုင္၀န္ထမ္းမေလးက သူတို႕ ကိုလာခ်ေပးသည္။
ဖေယာင္းတိုင္မီးတုေလး ထြန္းေပးထားတဲ႕ စားပြဲမွာ အရမ္း ရွိဳင္းေနတဲ႕ ၿမၿမေသြးနဲ႕ အတူတူ
ထိုင္ေနၾကတာမို႕ ေဘးက စားပြဲေတြမွာ သားေနတဲ႕ လူေတြက အကဲခတ္သလို ၾကည္႕ၾကတာကို ေနဗလ
သတိထားမိသည္။
ၿမၿမေသြးက ပုဇြန္ေၾကာ္..ငါးေပါင္း ကိုက္လန္ေၾကာ္ပင္လယ္စာဟင္းခ်ိ ဳေတြနဲ႕ သူ႕အတြက္၀ိုင္အနီ
အေကာင္းစား တပုလင္း ေနဗလ အတြက္ ေရႊနန္းေတာ္ဘီယာတပုလင္း မွာလိုက္သည္။ ၿမၿမေသြး
က ဒီေန႕ ေတာ္ေတာ္ရႊင္လန္း တက္ၾကြေနသလိုဘဲ ။ အစားအေသာက္ေတြက သိပ္မၾကာလိုက္ဘဲ
ေရာက္လာသည္။ “ ဒီဆိုင္မဆိုးဘူးေနာ္...ကိုေနဗလ..” လို႕ ေၿပာလို႕ ေနဗလ လည္း
“ အရမ္းေကာင္းတာဘဲ ” လို႕ ၿမၿမေသြး အၾကိဳက္လိုက္ေၿပာလိုက္သည္။
စားလိုက္ ေသာက္လိုက္စကားေၿပာလိုက္နဲ႕ ဟိုတခါကလိုဘဲ ၿမၿမေသြး ေတာ္ေတာ္႕ကို
ေရခ်ိန္ကိုက္လာသည္။ “ ကိုေနဗလ က်မနဲ႕ ကိုေနဗလ ကၾကရေအာင္..” လို႕ ေနဗလကို ေခၚသည္။
စားထားေသာက္ထားလို႕ ဘိုက္တင္းေနတာေၾကာင္႕ မကခ်င္ေပမယ္႕ ၿမၿမေသြး စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္
သူနဲ႕ ကပြဲခန္းမထဲကို ၀င္သြားၿပီး ကသည္။
ကေနရင္း ၿမၿမေသြး ပိုမူးလာပံုရသည္။ ဒယိမ္းဒယိုင္ၿဖစ္လာၿပီး ေနဗလ လက္ေမာင္းကိုဖမ္း
ဆုပ္ကိုင္ထားရတဲ႕ အထိမူးလာသည္။
“ က်မ တအား မူးေနတယ္....ဟင္းဟင္း...”
“ က်ေနာ္တို႕ ၿပန္ၾကမလားဟင္..”
“ အင္း..ၿပန္ၾကမယ္.....တခုေတာ႕ ရွိတယ္....ကိုေနဗလ..”
“ ဘာလဲဟင္..”
“ က်မ အိမ္ကိုတန္း မၿပန္ခ်င္ေသးဘူး....က်မ ဘယ္ကိုသြားခ်င္ေနသလဲ သိလား...”
“ မသိဘူး..ၿမၿမေသြး သြားခ်င္တဲ႕ေနရာကိုက်ေနာ္လိုက္ပို႕မွာေပါ႕..ဘယ္သြားခ်င္သလဲ..”
“ အင္း ေၿပာမယ္...ခဏေနအံုး..က်မတို႕ စားထား ေသာက္ထားတာေတြ
ရွင္းေပးရဦးမယ္ေလ....ကိုေနဗလ...”
“ က်ေနာ္အားလံုး ရွင္းေပးၿပီးၿပီၿမၿမေသြး...”
“ ဟင္..ဟုတ္လား..က်မ ေၿပာထားတာဘဲ ကိုေနဗလရယ္..က်မ ရွင္းပါမယ္လို႕...”
“ ရပါတယ္ဗ်ာ..ၿမၿမေသြး ကိုက်ေနာ္က အၿမဲ ေကြ်းခ်င္တာပါ....”
“ ခစ္ခစ္..တကယ္ ေၿပာတာလား..ဟင္းေနာ္..အၿမဲ ေကြ်းခိုင္းလို႕ ေနာက္မွထြက္မေၿပးနဲ႕....”
“ မေၿပးပါဘူး..ၿမၿမေသြးကိုတသက္လံုး ေကြ်းဆိုလည္း ေကြ်းမွာ သိလား...”
“ အဲ႕..ဒါက ဘာစကားလဲ...ဟိဟိ..တကယ္ေကြ်းမွာလား..တသက္လံုး....”
“ ေကြ်းမွာေပါ႕ ...”
“ ပူစီကက္” ထဲက အထြက္ကားဆီကို ေလွ်ာက္သြားၾကတဲ႕အခ်ိန္ ေနဗလ က ၿမၿမေသြး
လက္ကေလးကိုဖမ္း ဆုပ္ကိုင္ထားလိုက္သည္။ ၿမၿမေသြးကလည္း မူးကလည္း မူး စီးထားတာကလည္း
ဖိနပ္ၿမင္႕ၿမင္႕ နဲ႕ ဆိုေတာ႕ ေခ်ာ္လဲက်မွာကို စိုးရိမ္ရသည္။
ကားထဲ ေရာက္ေတာ႕ ေနဗလရဲ႕ ပုခံုးကို မွီလိုက္တဲ႕ ၿမၿမေသြးက “ က်မ သြားခ်င္တဲ႕ ေနရာကို ပို႕မွလား..”
လို႕ ေမးလိုက္တာေၾကာင္႕ ေနဗလ လည္း ၿပာၿပာသလဲနဲ႕ “ ပို႕မွာေပါ႕ ဘယ္ကိုသြားခ်င္လဲ”
လို႕ ေမးသည္။ ၿမၿမေသြးက “ ကုိေနဗလရဲ႕ အိမ္ကို...” လို႕ ေၿဖလိုက္သည္။
ေနဗလ စိတ္ထဲ ထိတ္ကနဲ ၿဖစ္သြားလို႕ ရုတ္တရက္စကားမၿပန္မိ။ သူနီသိ၀တီကို Off မလုပ္ထားခဲ႕မိ
။သူၿပန္လာတာနဲ႕ တံခါးဖြင္႕လိုက္တဲ႕ အခ်ိန္နီသိ၀တီက “ ကိုကို ၿပန္လာၿပီလား..” ဆိုၿပီး
ေၿပးၾကိဳေနမွဆိုတဲ႕ အေတြးေၾကာင္႕...။
“ ဘာလဲ..မလိုက္လည္ေစခ်င္လို႕ဘား...ကိုေနဗလ...”
“ မဟုတ္ပါဘူး..ရပါတယ္..လိုက္လို႕ရပါတယ္...အဲ..ဟိုေလ..တခုရွိတာက...က်ေနာ္က
တေယာက္ထဲသမားလည္း ၿဖစ္..စည္းကမ္းကလည္း မရွိေတာ႕ အိမ္ခန္းက ရွဳပ္ပြ....”
“ အမေလး..ဆင္ေၿခေတြ.....ဒီမွာ ကိုေနဗလ..မေခၚခ်င္ရင္မေခၚခ်င္ဘူး
ေၿပာပါရွင္..ဆင္ေၿခဆင္လက္ေတြ လုပ္မေနပါနဲ႕..ၿမၿမေသြးက စံုစမ္းစစ္ေဆးေရးဗ် ဴ ရိုက ဆိုတာလဲ
မေမ႕နဲ႕အံုး...”
“ တကယ္ ေၿပာတာပါ..က်ေနာ္႕တိုက္ခန္းက ၿမၿမေသြးရဲ႕ အိမ္လို ရွင္းလင္း မေနဘူး..ပြေနလို႕
ဟားဟား...”
“ ကိုေနဗလရယ္ ...ေၿမြေၿမြခ်င္း ေၿခၿမင္ပါတယ္..က်မ က ကိုေနဗလမွာ စက္လူရုပ္မ တေကာင္
ရွိေနတယ္ဆိုတာကိုဟိုတခါ ေဒ၀ဒတ္ေဇာ္၀င္းရဲ႕ တပည္႕ေတြ ဗံုးလာေထာင္တဲ႕ ေက႕စ္ထဲက
သိထားၿပီးေနတာပါ ....ဘာတဲ႕ စက္ရုပ္မ နံမည္က နီသိလား....ကင္ဒိုဓါးနဲ႕ေတာင္ ေဇာ္၀င္း
တပည္႕ေတြကို ခုခံေသးတယ္ေလ....”
“ ဟုတ္တယ္..ၿမၿမေသြး...ရွိပါတယ္..က်ေနာ္႕မွာ စက္လူရုပ္မ ရွိေနပါတယ္..”
“ က်မကို ၿပမယ္မဟုတ္လား....”
“ အင္း..ရပါတယ္..”
“ က်မက ေခတ္မွီပြင္႕လင္းတဲ႕ မိန္းမ တေယာက္ပါ..ကိုေနဗလ က
လူလြတ္တေယာက္...စက္ရုပ္မေတြကလည္း မိန္းမစစ္စစ္တေယာက္လိုဘဲ လိင္အဂၤါေတြ အကုန္
ပါေနတယ္ဆိုတာ စက္ရံုတာ၀န္ခံ ေဒါက္တာခ်စ္ပန္း ကိုယ္တိုင္က်မကို
ရွင္းၿပခဲ႕ပါတယ္..ေအာ္..ေနာက္ၿပီး ကိုေနဗလ တိုက္ခန္းကို ဗံုးခြဲဖို႕ ၾကံေတာ႕ စက္ရုပ္မ ေၾကာင္႕
ေသတဲ႕လူေတြလည္း ေသခဲ႕ေတာ႕ သက္ဆိုင္ရာ နယ္ေၿမ ရဲစခန္းက စံုစမ္းစစ္ေဆးခ်က္ေတြ
လုပ္ခဲ႕ၾကတယ္ေလ..ဒီတံုးက ရဲစခန္းမွဴးရဲ႕ အစီရင္ခံစာ မွာ စက္လူရဳုပ္မဟာ လူသားမိန္းမ တေယာက္နဲ႕
အစစ တူေအာင္ဖန္တီး လုပ္ထားတယ္ဆိုတာေတြ က်မ ဖတ္ဖူးပါတယ္....”
“ ဟုတ္ပါတယ္..ၿမၿမေသြး....”
“ ကဲ ဒါဆိုကိုေနဗလ ရဲ႕ တိုက္ခန္းကိုတန္းၿပီးသာ ေမာင္းေပေတာ႕...”
“ ဟုတ္ကဲ႕ ၿမၿမေသြး...”
ၿမၿမေသြးက ေနဗလရဲ႕ ၾကြက္သားထစ္ၾကီးေတြ ဖုထစ္ေနတဲ႕ လက္ေမာင္းအိုးၾကီးကိုသူ႕လက္ကေလးနဲ႕
မသိမသာ ပြတ္သပ္ေနတာေၾကာင္႕ ေနဗလရဲ႕ စိတ္ေတြ ဆူေ၀ ႏိုးထ လာေနရသည္။
ၿမၿမေသြးရဲ႕ မ်က္ႏွာေလးကလည္း သူ႕ပါးနဲ႕ ခဏ ခဏဘဲ လာလာ ထိေတြ႕ေနသည္။ သင္းပ်ံ႕တဲ႕
ေရေမႊးအနံ႕ကလည္း သူ႕စိတ္ေတြကိုထၾကြ ယိမ္းယိုင္ေစသည္။
“ ၿမၿမေသြး....”
“ ဘာလဲဟင္....”
“ ၿမၿမေသြး..သိပ္လွတယ္ဗ်ာ.....”
“ အံမယ္..ဟုတ္လို႕လား..အပိုေတြ ေလွ်ာက္ေၿပာေနတယ္....”
“ တကယ္ပါ...”
“ သြား..ေၿမွာက္ပင္႕ေနတာၾကီး..မသိရင္ခက္မယ္....”
ေနဗလ ကားကို ရုတ္တရက္လမ္းေဘး လြတ္ရာ ကြ်တ္ရာကိုဆြဲေကြ႕ကာ ရပ္လိုက္လို႕ ၿမၿမေသြးလည္း
လန္႕ဖ်န္႕သြားရသည္။
“ ကား..ကား ဘာၿဖစ္သလဲဟင္....”
“ ကား က ဘာမွမၿဖစ္ပါဘူး..ၿမၿမေသြး..ၿဖစ္ေနတာက က်ေနာ္..က်ေနာ္႕ရင္ထဲမွာ ပူၿပင္း
ေတာက္ေလာင္ေနၿပီ..သိလား..”
“ ဟင္..ဘယ္လို ၿဖစ္တာလဲ....Heart Burn ၿဖစ္တာလား..ေဆးလည္း မပါလာဘူး....”
“ ေဆးက ၿမၿမေသြး ပါ..ၿမၿမေသြး ကုေပးရင္ ေပ်ာက္မယ္႕ ေရာဂါ ပါ..ၿမၿမေသြးကိုတအား ၾကိဳက္ေနလို႕
ၿဖစ္တဲ႕ ေ၀ဒနာပါ..ၿမၿမေသြး....”
ၿမၿမေသြးနဲ႕ ေနဗလရဲ႕ မ်က္ႏွာေတြ အရမ္းကိုနီးကပ္ေနၾကသည္။
“ ခစ္ခစ္..တကယ္ၾကီးဘဲလား...ကိုေနဗလရယ္..က်မကို ၾကိဳက္ေနတယ္
ဟုတ္လား.....ၾကိဳက္ေနတာလား..ရမက္ထန္ေနတာလား.....”
“ ႏွစ္ခုစလံုးဘဲဗ်ာ...”
ေနဗလက ေၿပာေၿပာဆိုဆုိနဲ႕ ၿမၿမေသြး ကိုတအား ဖက္လိုက္ၿပီး ပြင္႕ဟေနတဲ႕ ၿမၿမေသြးရဲ႕
ႏွဳတ္ခမ္းေလးေတြကိုဖိကပ္ငံုစုတ္လိုက္ပါသည္။
ၿမၿမေသြးက မၿငင္းဆန္မရုန္းဖယ္ရံုမကဘဲ သူ႕ေက်ာၿပင္ကို ၿပန္လည္ဖက္သိုင္းရင္း သူ႕ႏွဳတ္ခမ္းေတြကို
တုန္႕ၿပန္နမ္းစုတ္လာလို႕ ေနဗလလည္း ပြပဟ..လို႕ စိတ္ထဲမွာ ေအာက္ေမ႕မိလိုက္ၿပီး
လ်ာခ်င္းပူးယွက္လွိမ္႕ၿပီး နမ္းစုတ္ပါေတာ႕သည္။ ေသးက်ဥ္တဲ႕ ၿမၿမေသြးရဲ႕
ခါးေလးကိုလည္းတအားဖက္ၿပီး ကိုယ္ခ်င္း ပူးကပ္ထားလိုက္ေတာ႕
ၿမၿမေသြးရဲ႕ ၿဖိဳးၿပည္႕တဲ႕ရင္စိုင္အိအိေတြက သူ႕ရင္အုပ္နဲ႕ ပူးဖိကပ္ေနၾကေတာ႕ ေနဗလ အတြက္
ဒီအထိအေတြ႕ေတြကေရာ လ်ာခ်င္း ကလိေနမွဳကေရာ ကာမစိတ္ေတြကိုတဟုန္ထိုး ၾကြထသြားေစေတာ႕
သူ႕ဖြားဖက္ေတာ္ဒံုးပ်ံၾကီးလဲ မားမားမတ္မတ္တန္းတန္းၾကီး ေထာင္သြားရသည္။
ၿမၿမေသြးနဲ႕ အနမ္းရွည္ၾကီးတခု နမ္းမိၾကတဲ႕ေနရာမွာ အနမ္းအစုတ္ေတြက စစခ်င္း ေၿဖးေၿဖးနဲ႕
ၿငင္ၿငင္သာသာ ရွိလွေပမယ္႕ ေနာက္ပိုင္းမွာ ရမက္ေဇာေတြ ၿပင္းထန္လာတာနဲ႕အမွ် အနမ္းေတြကလည္း
ၾကမ္းလာသည္။
ခါးကိုဖက္ထားတဲ႕ သူ႕လက္ကလည္း ခါးေအာက္ကို ေရာက္လာသည္။ စြင္႕ကားေနတဲ႕
တင္လွလွၾကီးေတြကိုပြတ္သပ္မိရသည္။ ကိုင္တြယ္ဆုတ္ညွစ္မိရသည္။ ေက်ာၿပင္က်ယ္ၾကီးကို
ဖက္သိုင္းထားတဲ႕ ၿမၿမေသြးရဲ႕ လက္ေတြကလည္း သူ႕ေပါင္တန္ေတြကိုဆုပ္ကိုင္လာသည္။
ပြတ္သပ္လာသည္။
လမ္းမေဘးမွာ ထိုးရပ္ၿပီး စကားေၿပာၾကရာက အခုလို နမ္းၾကစုတ္ၾက ကိုင္တြယ္ပြတ္သပ္မိလာၾကရတာ
ဆိုေတာ႕ၿဖတ္ေမာင္းေနတဲ႕ ကားေတြက သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ဘာေတြ ၿဖစ္ပ်က္ေနၾကသလဲ ဆိုတာကို
ေတြ႕ၾကၿမင္ၾကတဲ႔အခါဟြန္းေတြ တီးလာၾကသလိုမွန္ခ်ၿပီး ေအာ္ဟစ္ေနာက္ေၿပာင္တဲ႕ လူငယ္ေတြလည္း
ရွိသည္။
“ ကိုေနဗလ..လူေတြ ၿမင္ကုန္ၿပီ..စိတ္လည္း ထိန္းအံုး..”
ၿမၿမေသြးက သူ႕ကိုတြန္းပစ္လို႕ ေနဗလလည္း တဟဲဟဲ ရယ္လိုက္ရင္း..“ ကိုယ္႕အခန္းကို
သြားၾကရေအာင္” လုိ႕
ေၿပာလိုက္ပါသည္။
ၿမၿမေသြးက ၿပံဳးစိစိနဲ႕ မ်က္ေစာင္းလွလွေလး ထိုးပစ္လိုက္သည္။ ေနဗလက ကားကို
ၿပန္ေမာင္းထြက္လာသည္။
“ ၿမၿမေသြး..ခ်စ္တယ္ဗ်ာ..”
“ အံမယ္...ဟုတ္လို႕လား..ကိုေနဗလ ခ်စ္ေနတာက မန္းေလးက ဒါဇင္မဟုတ္ဘူးလား...”
“ ဟင္႕အင္း..ကိုယ္ခ်စ္တာ ၿမၿမေသြး..အရမ္းခ်စ္တာ..တခ်ိန္လံုး တသက္လံုး ခ်စ္မွာ..”
“ ဟင္း..ပိုလိုက္တာ..ယံုပါဘူး..”
“ ယံုပါ...ႏွစ္ရြက္ေလး ေထာင္လို႕..ဟင္းဟင္း..”
ၿမၿမေသြးက လက္သီးဆုပ္ေလးေတြနဲ႕ ေနဗလ ပုခံုးနဲ႕ လက္ေမာင္းသားေတြကိုထုရိုက္လိုက္သည္။
သူတို႕ ေနဗလေနတဲ႕ ကြန္ဒိုတိုက္ၾကီးကို ေရာက္လာၾကေတာ႕ တိုက္ထဲကို ၀င္လိုက္တဲ႕အခ်ိန္ဓါတ္ေလွ
ခါးထဲက ထြက္လာၾကတဲ႕ ဂ်ပန္ၾကီး ဟင္နရီနဲ႕ သူ႕စက္လူရုပ္မတို႕နဲ႕ပက္ပင္း တိုးၾကသည္။
ဂ်ပန္ၾကီးက “ ဟာ..မစၥတာ..ေနာက္ထပ္အရုပ္တရုပ္လဲလိုက္တာလား...” လို႕ ေမးလိုက္တာေၾကာင္႕
ေနဗလ
လည္း..“ ဟာ.ဟင္နရီ..ဒါ လူစစ္စစ္..” လို႕ ခပ္ေငါက္ေငါက္ ေၿပာထည္႕ပစ္လိုက္ရင္း ၿမၿမေသြးနဲ႕အတူ
ဓါတ္ေလွခါးထဲကို ၀င္လိုက္သည္။
ၿမၿမေသြးက “ ဟိုဂ်ပန္နဲ႕ တြဲသြားတာ အၿဖဴမေနာ္..အေမရိကန္လား..” လို႕ ေမးသည္။ ေနဗလလည္း
“ အဲဒါစက္လူရုပ္မေလ..ၿမၿမေသြး..” လို႕ ေၿပာၿပလိုက္သည္။ ၿမၿမေသြးလည္း အရမ္း အံ႕ၾသသြားသည္။
ၿမၿမေသြးက“ လူစစ္စစ္ဘဲ ထင္လို႕” လို႕ ေၿပာၿပီး ရယ္သည္။ ၿမၿမေသြးက မႏၱေလးတံုးက ဓါးၿပတိုက္တဲ႕
စက္ရုပ္နဲ႕ ရဲစက္ရုပ္ေတြကိုေတာ႕ ေတြ႕ဖူးၿပီးသားေလ ။ အဲဒီစက္ရုပ္ေတြက အၾကမ္းစားဘဲ
လုပ္ထားတာေလ ။ သူ႕အခန္းတံခါးကို
ဖြင္႕လိုက္တာနဲ႕ နီသိ၀တီက ဖုန္သုတ္ရွင္းလင္းေနရာက ေၿပးလာၾကိဳသည္။ၿမၿမေသြးက
အရမ္းအံ႕ၾသေနသည္။

အပိုင္း ( ၅ ) ဇာတ္သိမ္းပိုင္း ကိုဆက္လက္အားေပးၾကပါ
ခ်စ္ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္
#မႏၲလာေမာင္တုတ္
" စက္လူ႐ုပ္ ႏွလံုးသား " အပိုင္း ( ၅ ) ဇာတ္သိမ္းပိုင္း

ဇာတ္လမ္း - ဆလံဘာဂ်ာ

“ အရမ္းလွတာဘဲ..လူစစ္စစ္လိုဘဲေနာ္...” လို႕ ႏုတ္က ေၿပာရင္း နီသိ၀တီရဲ႕ လက္ေတြကိုကိုင္တြယ္
ပြတ္သပ္ၾကည္႕လိုက္သည္။
ေနဗလက ၿမၿမေသြးနဲ႕ နီသိ၀တီကို မိတ္ဆက္ေပးလိုက္သည္။
နီသိ၀တီသည္ၿမၿမေသြးကို ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းမွာ တခါဘူးမွ မေတြ႕ဘူးေသးတဲ႕ တစိမ္းေတြမို႕နဲနဲ စိမ္းသလို
ၿဖစ္ေပမယ္႕
ေနဗလက မိတ္ဆက္ေပးၿပီးေတာ႕ ၿမၿမေသြးကို မမလို႕ ေခၚဖို႕ ေၿပာၿပီးတဲ႕ေနာက္
ခင္မင္ရင္းႏွီးသြားေတာ႕သည္။
ေနဗလလည္း ၿမၿမေသြးနဲ႕ ကားထဲမွာ စခဲ႕တဲ႕ အနမ္းအေပြ႕အဖက္အကိုင္အတြယ္ေတြကို ၿပန္ဆက္ဖို႕
ၾကိဳးစားေတာ႕နီသိ၀တီကိုအခန္းလြတ္ထဲ သြားအိပ္ေနဖို႕ ေၿပာလိုက္သည္။ နီသိ၀တီလည္း
ေနဗလစကားကိုတေသြမတိမ္း နားေထာင္သည္။ သူအိပ္ေနက် အခန္းေလးထဲကို ၀င္သြားသည္။
ေနဗလက ၿမၿမေသြးကိုသူ႕အိပ္ခန္းထဲက ကုတင္
ၾကီးေပၚမွာ တူယွဥ္ကာ ထိုင္လိုက္ၾကတဲ႕ အခ်ိန္ၿမၿမေသြးရဲ႕ လက္ကေလးေတြကိုဆုပ္ကိုင္ၿပီး သူ
ၿမၿမေသြးကိုဘယ္ေလာက္ၿမတ္ႏိုးတဲ႕အေၾကာင္း ခ်စ္တဲ႕အေၾကာင္း ေတာ္ကီေတြပြား...ဒိုင္ေတြ
ထည္႕သည္။ သည္ကေန စရတာေပါ႕။လက္ကေလး ၿပီးေတာ႕ ပါးကေလးေပါ႕ ။ ပါးကေလးနဲ႕
နဖူးကေလးကိုအာဘြားေတြ ေပးသည္။ ၿမၿမေသြးကလည္း
“ သူ႕ကိုယံုရမွာလား...ၿမေသြးကိုတကယ္ခ်စ္တာလား...” ဆိုၿပီး ညဳတုတုနဲ႕ ၿပန္ေၿပာရင္း ေနဗလကို
တအား ၿပန္ဖက္သည္။ တဆင္႕ၿပီး တဆင္႕တက္လာသည္။ ႏွဳတ္ခမ္းခ်င္း စုတ္နမ္းၾကတဲ႕အခါ လ်ာခ်င္း
လံုးေထြးၾကရင္းတေယာက္နဲ႕တေယာက္ပြတ္သပ္ကိုင္တြယ္တာေတြ လုပ္လာသည္။ ေနဗလက
ၿမၿမေသြး စိတ္ပါေနတယ္ဆိုတာကို
သိေတာ႕ ရဲရဲတင္းတင္းဘဲ ၿမၿမေသြးရဲ႕ ထမိန္ကို ေၿဖလိုက္သည္။ ၿမၿမေသြးကလည္း ေနလရဲ႕
အနမ္းအစုတ္အပြတ္ေတြေၾကာင္႕ စိတ္ေတြ လာေန ထန္ေနၿပီဆိုေတာ႕ ထမိန္ေၿဖလိုက္တာကိုမၿငင္းဘူး
။ ေနဗလရဲ႕ လက္က ၿမၿမေသြးေပါင္တန္ေတြကို ခဏတၿဖဳတ္ပြတ္သပ္ေနလိုက္ၿပီးမွ ေပါင္ဂြဆံုေနရာကို
ပင္တီေလးေပၚကေန ကိုင္စမ္းသည္။ ပင္
တီေလးရဲ႕ အလယ္ဂြဆံုေနရာေလးသည္ရႊဲရႊဲစိုေနသည္။ သဘာ၀စိတ္ေတြ ၿပင္းထန္ထၾကြေနလို႕ ။
ၿမၿမေသြးလည္း
မ်က္လံုးအစံုကို မွိတ္ၿပီး ေနဗလ ကိုင္တြယ္ပြတ္သပ္သမွ်ကို ေက်ေက်နပ္နပ္ၾကီး ခံေနၿပီး ေနဗလက
ထမိန္ကိုလံုး၀ဆြဲခြ်တ္ဖယ္လိုက္တဲ႕အခါ သူမ၀တ္ထားတဲ႕ အက်ၤ ီကိုပါ ခြ်တ္ဖယ္ေပးလိုက္သည္။
ၿမၿမေသြးရဲ႕ ကိုယ္ေပၚမွာ ပါးပါးၿပတ္ၿပတ္ႏိုင္လြန္ပင္တီေလးနဲ႕ ဘရာစီယာ အနက္ေသးမွ်င္မွ်င္သာ
က်န္ေတာ႕သည္။ ရင္စိုင္ထြားထြားေတြက ဘရာ
စီယာရင္စည္းရဲ႕ ခ်ဳပ္ေႏွာင္မွဳေအာက္က အတင္းၾကီး ရုန္းထြက္ခ်င္ေနၾကသည္။
ေနဗလလည္း ဘရာစီယာရဲ႕ ခ်ိတ္ေတြက္ု ၿဖဳတ္ေပးလိုက္သည္။ ရင္စိုင္ႏွစ္မႊာက
အခ်ဳပ္အေႏွာင္ေအာက္က လြတ္ေၿမာက္သြားေတာ႕ ထယ္ထယ္၀ါ၀ါ
ၾကြားၾကြား၀င္႕၀င္႕ၾကီး တုန္ခါေနသည္။ ႏို႕သီးဖုနီညိဳညိဳေလးေတြက မာ
ေထာင္ထေနၾကသည္။ ပင္တီပါးေလးကိုပါ ေနဗလက လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕ ဆြဲခြ်တ္ခ်ပစ္လိုက္ေတာ႕
ၿမၿမေသြး လံုး၀ ဗလာက်င္း သြားသည္။ ၀တ္လစ္စလစ္ၿဖစ္သြားသည္။ ေပါင္ၾကားက အေမႊးပါးပါး
ဖံုးအုပ္ေနတဲ႕ အဂၤါစပ္ၾကီးကို ေနဗလက စူးစိုက္ၾကည္႕ေနလို႕ ၿမၿမေသြးက
“ ဟိတ္...ဘာၾကည္႕တာလဲ...ၾကည္႕နဲ႕..”လို႕ ၇ွက္သလို မ်က္ႏွာေလးနဲ႕
ေၿပာရင္း ၾတိဂံပံုေနရာေလးကိုလက္ကေလးနဲ႕ ယွက္ကာလိုက္သည္။ လွလြန္းလို႕ပါ ၿမေသြးရယ္....လို႕
ေၿပာရင္း
ၿမၿမေသြး ေပါင္တန္လံုးလံုးေတြကို ၿဖဲကားလိုက္ၿပီး ဆတ္ကနဲ ေပါင္ၾကားထဲ ေခါင္းစိုက္သြင္းကာ
အဂၤါစပ္ၾကီးကို စ
ၿပီး လ်ာနဲ႕ယက္ပါေတာ႕သည္။ အကြဲေၾကာင္းနီညိဳညိဳၾကီးတေလ်ာက္သူ႕လ်ာၿပားၾကီးနဲ႕ ေအာက္ကေန
အထက္ပင္႕
ေကာ္ယက္လိုက္ၿပီးေနာက္စုတ္တံၿပားနဲ႕ ေဆးသုတ္သလို စံုခ်ီဆန္ခ်ီတၿပတ္ၿပတ္နဲ႕ ဖိကာဖိကာ
ယက္ပါေတာ႕သည္။ ၿမၿမေသြးမွာလည္း အပ်ိဳၾကီး ဘ၀နဲ႕ ဆန္႕က်င္ဖက္ ေယာက်္ားတေယာက္ရဲ႕
အထိအေတြ႕ကိုတအား လိုလားေနခဲ႕ရေတာ႕ အခုလို ေနဗလရဲ႕ လ်ာနဲ႕ ယက္ေပးတာကို
ခံလိုက္ရတဲ႕အခါ ေက်နပ္ၿခင္းေတြ အၿပည္႕အ၀ ခံစားရေပသည္။ ေထာင္ထေနတဲ႕ အစိေလးကို
လ်ာထိပ္နဲ႕ ဖိဖိထိုးကေလာ္ကလိလိုက္တာေၾကာင္႕ ၿမၿမေသြး တင္ပါး
အိအိၾကီးေတြ တၾကြၾကြနဲ႕ ကာမအရသာေတြ ၿပည္႕ၿပည္႕၀၀ ရရွိခံစားေနရၿပီ။ ေနဗလလည္း
မိန္းမကိုယ္ကိုလ်ာနဲ႕ ကလိယက္ေပးရံုမက စအိုေပါက္ကေလးကိုပါ လ်ာနဲ႕ ထိုးဆြေပးလိုက္ေတာ႕
ၿမၿမေသြး တင္ပါးၾကီးေတြ
တုန္ခါၿပီး“ ေကာင္းလိုက္တာ..ေကာင္းတယ္..ေကာင္းတယ္...ရွီး....ရွီး..“ ဆိုၿပီးပါးစပ္ဖ်ားက
အသံထြက္ေပၚလာရေပသည္။
ႏွစ္ေယာက္စလံုး အရမ္းကို စိတ္ေတြ ထန္ၿပင္းေနၾကၿပီ။
ယက္တာစုတ္တာေတြကို ရပ္ဆိုင္းလိုက္ၿပီး ၿမၿမေသြးရဲ႕ ေပါင္ၿဖဴၿဖဴ ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ၿဖဲကားလ်က္ ေနဗလ
ေနရာ၀င္ယူလိုက္ကာ မတ္မတ္ေထာင္ရံုမက တဆတ္ဆတ္တုန္ခါေနေအာင္တဏွာၾကြထေနတဲ႕
သူ႕လိင္တန္ေခ်ာင္းကို စိုရႊဲကာ အနည္းငယ္ကြဲဟေနတဲ႕ ႏွဳတ္ခမ္းသားထူထူေတြၾကားထဲကို
ႏွစ္ၿမဳပ္လိုက္ပါေတာ႕သည္။
“ အာ....အာ.....ကို..ကိုေနရယ္...အီး..ရွီး.....”
တထစ္ထစ္နဲ႕ ၀င္သြားတဲ႕ လိင္တန္ေခ်ာင္းရဲ႕ အရသာက ထူးကဲလွတာမို႕ ၿမၿမေသြး ေခါင္းေလး
ဘယ္ညာရမ္းခါရင္း
သူမ တင္ပါးၾကီးေတြကို ေကာ႕ေပးလိုက္ပါသည္။
ေနဗလရဲ႕ လိင္တန္ၾကီးက အဂၤါစပ္ထဲ အၿပည္႕အသိပ္ၾကီး တစ္ေနသည္။
“ အီး...နာတယ္..နာတယ္....ေၿဖးေၿဖး..ကိုေနရယ္...ၾကီးလွခ်ည္လား....မ၀င္ဘူး တစ္ေနတယ္...”
ၿမၿမေသြးက မ်က္ႏွာေလး ေမာ႕ၿပီး ညည္းလိုက္သည္။ ေနဗလလည္း တိုးလို႕တစ္လစ္ၿဖစ္ေနတဲ႕
သူ႕လိင္တန္တုတ္
ၾကီးကို ၿပန္ေတာ႕ ထုတ္ဖို႕ မစဥ္းစား ။ ေစာက္ဖုတ္နဲ႕လီးဆိုတာ မတန္တယ္လို႕ မရွိဘူး ..ရေအာင္ကို
လုပ္မယ္လို႕
ဆံုးၿဖတ္ၿပီး ဆူၿဖိဳးတဲ႕ ႏို႕ၾကီးေတြကိုတလံုးကိုလက္နဲ႕ ဆုပ္ညွစ္ ေနာက္တလံုးက ႏို႕သီးေခါင္း
နီညိဳညိဳေလးကိုသူ႕
ပါးစပ္နဲ႕ ငံုစို႕ေပးလိုက္ရင္း သူ႕လိင္တန္ေခ်ာင္းကို ေနာက္နဲနဲဆုတ္ထုတ္ ေရွ႕နဲနဲၿပန္ထိုး ေၿဖးေၿဖးခ်င္း
အတိုးအဆုတ္
လုပ္ေပးသည္။ ၿမၿမေသြးလည္း တအင္အင္တဟင္႕ဟင္႕နဲ႕ နာလဲနာ ေကာင္းလဲေကာင္း ၿဖစ္ေနသည္။
ေနဗလရဲ႕
လိင္တန္လည္း တထစ္ထစ္တအိအိနဲ႕ တဆံုးတိုင္၀င္သြားႏိုင္ၿပီး ေနဗလက နဲနဲဆြဲထုတ္လိုက္
ၿပန္ဖိသြင္းလိုက္နဲ႕
လုပ္ေပးေနေတာ႕ မၾကာခင္ဘဲ စီးစီးပိုင္ပိုင္နဲ႕ တခ်က္ခ်င္း ထိုးသြင္း ၿပန္ထုတ္လုပ္လို႕ရလာသည္။
“ အိုေကတယ္မဟုတ္လားဟင္ၿမေသြး......”
“ အင္း..အင္း...”
“ ေကာင္းလား....”
“ အင္း.....”
“ နာေသးလား..”
“ ဟင္႕အင္း....”
ေနဗလသည္ၿမၿမေသြးရဲ႕ ဆူၿဖိဳးတဲ႕ ႏို႕ၾကီးေတြနဲ႕ ရွပ္ဟိုက္တဲ႕ ၀မ္းပ်ဥ္သားနဲ႕အခ်ိဳးက်တဲ႕
ေပါင္တန္ႏွစ္သြယ္ ေဖါင္းမို႕တဲ႕အဂၤါစပ္ၾကီးကိုတ၀ၾကီး ရွဳစားရင္း ၾကပ္တည္းစည္းပိုင္တဲ႕ အရသာထူးကို
ၿမိန္ၿမိန္ယွက္ယွက္ရရွိခံစားေနသည္။
တင္ပါးၾကီးတလံုးကိုလက္ဖ၀ါးနဲ႕ ဆုပ္ကိုင္ညွစ္ရင္း ဖိသြင္းေနတာေတြ တၿဖည္းၿဖည္းနဲ႕ ၾကမ္းလာသည္။
ေဆာင္႕
ထည္႕လာသည္။ ၿမန္လာသည္။ ၿမၿမေသြးကလည္း ၾကိဳက္သည္။ ေနဗလ ဆြဲၿပီ. .။ ဒလစ္
သြင္းေဆာင္႕ပစ္ေနၿပီ။
“ အိုဟိုဟို...အို....အား...ရွီး...အား...ရွီး......အိုး.....အား......ေကာင္း...ေကာင္းတယ္....ကိုရယ္....အိုး.....
.အား......
ေကာင္းလွခ်ည္လားကြာ...ေဆာင္႕..ေဆာင္႕....”
ၿမၿမေသြး ဖင္ၾကီးေတြ ရမ္းခါ ေကာ႕ထိုးေနၿပီ။ တအားေကာင္းလာလို႕ အတင္းေတြ ေဆာင္႕ကုန္သည္။
လမ္းဆံုးကို
ၿပၿပေလး ၿမင္ေနရၿပီ။ အရွိန္ၿပင္းထန္ေနၿပီ။ တဖတ္ဖတ္အသံမ်ားနဲ႕ တခ်က္တခ်က္ဖြပ္ဖြပ္ဘြတ္ဘြတ္
အသံေတြ
ထြက္ေနသည္။ အရည္ေတြ တအား ယိုစီးက်ေနသည္။ ေခြ်းေတြ တုတ္တုတ္က် စိုရႊဲေနသည္။
အသက္ရွဴသံ ၿပင္းၿပင္းနဲ႕ တဖြပ္ဖြပ္အသံေတြ ကုတင္တက်ိက်ိၿမည္သံေတြ ဆူညံေနၿပီး မၾကာခင္
အို..အား...အင္း
ဆိုၿပီး ၿမၿမေသြး ႏွဳတ္က အသံေတြ ထြက္လာၿပီး ၿမၿမေသြး ၿပီးၿခင္းကို ေရာက္ရွိသြားတာကို ေနဗလ
ေတြ႕လိုက္ရသည္။
ေနဗလက ဆက္ၾကံဳးေနတံုး ။
အား..အား...ဟား.....အား......ဆက္တိုက္ဒလစပ္မနားတမ္းေဆာင္႕ထည္႕သည္။
ၿမၿမေသြးလည္း သူ႕ကို ၿပီးေစခ်င္လို႕ သူမ အဂၤါစပ္ကိုတအားဆြဲဆြဲ ညွစ္ေပးေနသည္။
အိုး..အား......ေဆာင္႕..ေဆာင္႕...ေဆာင္႕.....အား....အား....အိုး.........
ေနဗလလည္း သုတ္ရည္ေတြ တထပ္ထပ္နဲ႕ အဂၤါစပ္အေခါင္းထဲ ပန္းထုတ္လိုက္ၿပီး တအားေကာင္းတဲ႕
အထြဋ္အထိပ္
ကို ေရာက္ရွိသြားရေတာ႕သည္။
ေနဗလနဲ႕ ၿမၿမေသြးတို႕ ပြဲၾကမ္းလိုက္ၾကလို႕ ကုတင္ၾကီးေပၚမွာ ပက္လက္လွဲကာ အနားယူေနၾကသည္။
ၿမၿမေသြးလည္း အ၀တ္အစား ၿပန္မ၀တ္ေသးဘူး ။ ကုတင္ေၿခရင္းမွာ ရွိေနတဲ႕ ေစာင္ခပ္ပါးပါးေလးကို
ကိုယ္ေပၚမွာ လႊမ္းၿခံဳထားလိုက္သည္။ ၿမၿမေသြးသည္ ေနဗလရဲ႕ ခ်စ္ပြဲၾကမ္းမွာ သံုးၾကိမ္ေတာင္ၿပီး
ၿခင္း လမ္းဆံုးကို ေရာက္ရွိရၿပီး အလိုးေကာင္းတဲ႕ ေနဗလကိုေရာ သူ႕လီးတန္ၾကီးကိုေရာ တအား
ခိုက္သြား ၾကိဳက္သြားရေတာ႕သည္။
ေနဗလမွာလည္း အားကုန္လိုးေဆာင္႕ၿပီး သုတ္ရည္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ပန္းထုတ္လိုက္ၿပီးေနာက္
ဖလက္ၿပ ၿငိမ္က်သြားေပမယ္႕ ေတာင္႕တင္းဆူၿဖိဳးလွတဲ႕ ၿမၿမေသြးကိုတခ်ီထဲနဲ႕ေတာ႕ မၿပီးလိုက္ခ်င္ဘဲ
အားရေအာင္ထပ္လိုးဖို႕ စဥ္းစားေနသည္။ သည္အခ်ိန္မွာ ၿမၿမေသြးလည္း ေပၾကံေနတဲ႕
သုတ္ရည္ေတြကို ေဆးေၾကာခ်င္တဲ႕အၿပင္ဆီးလဲသြားခ်င္တာေၾကာင္႕ ကုတင္ေပၚက ထလိုက္သည္။
မေတာင္ဘဲ ငိုက္ေနတာေတာင္ ေတာ္ေတာ္႕ကို ရွည္လ်ားၿပီး တုတ္ၿဖိဳးလွတဲ႕ ေနဗလ လိင္တန္ၾကီးကို
တခ်က္ေလာက္ ေခါင္းငဲ႕ၾကည္႕လိုက္ၿပီး ေရခ်ိ ဳးခန္းဆီကိုကိုယ္တံုးလံုးခြ်တ္နဲ႕ဘဲ
ေလွ်ာက္သြားလိုက္သည္။
ေနဗလ ဖ်တ္ကနဲ ႏိုးသြားသည္။ ၿမၿမေသြးရဲ႕ ကိုယ္လံုးတီး ေနာက္ပိုင္းၿမင္ကြင္းကိုသူမ်က္လံုးၾကီး ၿပဴးၿပီး
ေငးစိုက္ၾကည္႕ေနသည္။ ေတာက္..လွလိုက္တဲ႕ အိုး....ဒီအိုးကိုေတာ႕ စိတ္ၾကိဳက္ဖြင္႕ေပးရအံုးမည္။
သူ႕ငပဲကလည္း အေမာေၿဖေနရာကေန ေငါက္ကနဲ ထေထာင္လာသည္။ ပစၥည္းေကာင္းေကာင္းနဲ႕
က်န္းမာေရးေကာင္းလွတဲ႕ ၿမၿမေသြးရဲ႕ ကိုယ္လံုးတီး အလွအပေတြေၾကာင္႕ ေနာက္ထပ္ထပ္ဆြဲဖို႕
ၿဖဳတ္ဖို႕ သူထလာၿပီ။
ၿမၿမေသြးလည္း ေရခ်ိ ဳးခန္းဆီကိုအသြား မဟတဟ ပြင္႕ေနတဲ႕ အခန္းတခန္းကိုစပ္စုၿပီး
ၾကည္႕လိုက္ေသာအခါ ကုတင္ေလးတလံုးေပၚမွာ ပက္လက္လွဲအိပ္ေနတဲ႕ စက္လူရုပ္မ ကို
ေတြ႕လိုက္ရသည္။
လူသားမိန္းမတေယာက္နဲ႕ ခြ်တ္စြပ္တူလြန္းလို႕ အံ႕ၾသေနၿပီး စက္လူရုပ္မ နားကိုအနီးကပ္တိုးၿပီး
စပ္စုမိေလေတာ႕သည္။
ဒီအခ်ိန္မွာ ၿမၿမေသြးရဲ႕ အေနာက္က လိုက္သြားတဲ႕ ေနဗလလည္း ၿမၿမေသြးရဲ႕ အနားကို ေရာက္လာသည္
။
“ ဟင္ကိုေန ....” ၿမၿမေသြးက သူမလိုဘဲ ကိုယ္တံုးလံုးနဲ႕ ေနဗလကို ေတြ႕လိုက္လို႕ နဲနဲ
ေတာ႕ ရွက္သလို ၿဖစ္သြားသည္။ ေနဗလရဲ႕ ငပဲတန္ၾကီးကလည္း ေငါေငါၾကီး ၿဖစ္ေနသည္။
ေထာင္ထေနသည္။
“ ကိုေန...ဘာလို႕ လိုက္လာတာလဲ...”
“ ၿမေသြး ေရခ်ိ ဳးရင္အတူတူလိုက္ခ်ိ ဳးမလို႕ေလ...”
“ စက္ရုပ္မေလးကိုလာၾကည္႕ေနတာ...”
“ သူ႕နံမည္က နီသိ၀တီတဲ႕...စကားလည္း ေၿပာတတ္တယ္...”
“ ဒါေတာ႕ သိတယ္..ကိုေန..ကင္ဒိုဓါးသိုင္းေတာင္တတ္ေသးတာဘဲ....ခိခိခိ...”
“ မိန္းမတေယာက္ရဲ႕ အဂၤါ အစိတ္အပိုင္း လည္း အကုန္စံုတယ္.....”
“ ခိခိခိ..ကိုေန သူ႕ကိုဆက္စ္လုပ္သလားဟင္..လုပ္တယ္မဟုတ္လား....”
“ အင္း....”
“ ဘယ္လိုေနလဲ...ေကာင္းလား..ၿမေသြး သူ႕ အတြင္း အဂၤါအစိတ္အပိုင္းေတြကို
ၾကည္႕လို႕ရမလားဟင္..ေတြ႕ဖူးခ်င္လို႕...”
“ ရတာေပါ႕ ကိုယ္သူ႕ကို ႏွိဳးလိုက္မယ္ ေလ....”
“ အင္း..အ၀တ္ပါ ခြ်တ္ခိုင္းလိုက္....”
“ ရတယ္..ခြ်တ္ခိုင္းလိုက္မယ္..ၿမေသြး....”
ေနဗလလည္း နီသိ၀တီကိုထခိုင္းလိုက္သည္။ နီသိ၀တီက ကိုယ္တံုးလံုးခြ်တ္ေတြနဲ႕ ၿဖစ္ေနတဲ႕
ၿမၿမေသြးနဲ႕ ေနဗလကို ၾကည္႕ၿပီး..“ ေရခ်ိ ဳးၾကေတာ႕မလို႕လားဟင္...” လို႕ ေမးလိုက္ပါသည္။
ၿမၿမေသြးလည္း စက္လူရုပ္မ ရဲ႕ အစြမ္းကိုအံ႕ၾကမဆံုး ၿဖစ္ေနတဲ႕အခ်ိန္ ေနဗလက နီသိ၀တီကို
အ၀တ္ေတြ အားလံုးကိုခြ်တ္ပစ္လိုက္ဖို႕ ေၿပာလိုက္ပါသည္။
နီသိ၀တီလည္း ေနဗလ ေစခိုင္းတဲ႕အတိုင္း သူမကိုယ္ေပၚက အ၀တ္မွန္သမွ်ကိုတခုၿပီးတခု
ခြ်တ္ခ်ပစ္လိုက္ပါသည္။
ၿမၿမေသြးလည္း နီသိ၀တီရဲ႕ ခြ်န္တင္းေကာ႕ေနတဲ႕ ႏို႕ၾကီးႏွစ္လံုးကို ၾကည္႕ၿပီး စိတ္မထိန္းႏိုင္ဘဲ
ကိုင္လိုက္မိသည္။
ၿပီးေတာ႕ ေပါင္တန္လွလွေတြ ၾကားက အေမႊးပါးပါး ရွိေနတဲ႕ အံုေကာင္းေကာင္းနဲ႕ မိန္းမအဂၤါၾကီးကို
တအံ႕တၾသ လက္နဲ႕ ပြတ္ကိုင္ၾကည္႕ေနေတာ႕ ေနဗလ လည္း ၿမေသြးနဲ႕ ကိုယ္နဲ႕ လုပ္ၾကတဲ႕အခါ
နီသိ၀တီကိုပါ ေခၚလိုက္ၿပီး သံုးေယာက္လုပ္စမ္းၾကလို႕ ရတယ္လို႕ ေၿပာလိုက္သည္။ ၿမၿမေသြးလည္း
ထူးထူးဆန္းဆန္း စမ္းခ်င္တဲ႕ စိတ္ေတြ ၀င္လာၿပီး “ ကဲ သူ႕ကိုပါ ေခၚၿပီး ေရအတူတူ
ခ်ိဳးၾကရေအာင္..ကိုေန..သူက ၀ါတာပရု( ဖ္) မဟုတ္လား..” လို႕ ေမးလိုက္သည္။ ေနဗလ က
“ ဟုတ္တယ္..နီသိက ေရခ်ိ ဳးႏိုင္တယ္..” လို႕ ၿပန္ေၿဖသည္။
နီသိ၀တီရဲ႕ ဖင္တုန္းၾကီးေတြက ၿမၿမေသြးရဲ႕ ဖင္တုန္းၾကီးေတြလိုဘဲ အိုးေကာင္းလွသည္။
ရင္သားစိုင္ေတြကလည္း ႏွစ္ေယာက္စလံုး လွၾကသည္။ နီသိ၀တီရဲ႕ ဖင္ေတြကို ၿမၿမေသြး စမ္းသပ္
ကိုင္တြယ္ၾကည္႕ေနသည္။ ၿမၿမေသြး စမ္းသပ္ကိုင္တြယ္လိုက္တိုင္း နီသိ၀တီရဲ႕ မ်က္လံုးေလးေတြ
မွိတ္မွိတ္သြားသည္။ ေနဗလက သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ကို ခါးေလးေတြကေန ဖက္လိုက္ၿပီး ေရခ်ိ ဳးခန္းထဲကို
၀င္သြားလိုက္သည္။ ေနဗလရဲ႕ တုတ္ၾကီးက ေရွ႕ကို ေငါေငါၾကီး ထြက္လို႕ေနသည္။
“ နီသိ....မမၿမေသြးရဲ႕ ေစာက္ပတ္ကို ေဆးေၾကာေပးလိုက္ကြာ ...”
“ ဟုတ္ကဲ႕ပါ ကိုကို....”
နီသိ၀တီက ၿပံဳးၿပံုးေလးနဲ႕ ၿမၿမေသြးရဲ႕ ေရွ႕မွာ ဒူးေလးတုပ္ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး ဆပ္ၿပာရည္နဲ႕ ၿမၿမေသြးရဲ႕
အဂၤါစပ္ကိုဖြဖြေလး ပြတ္သပ္ကာ ေဆးေၾကာေပးပါေတာ႕သည္။ ၿမၿမေသြးလည္း နီသိ၀တီရဲ႕
လက္ေခ်ာင္းေလးေတြနဲ႕ အဂၤါစပ္ကိုပြတ္ေဆးေပးေနတာေၾကာင္႕ တကိုယ္လံုး ၾကက္သီးေတြ
ထကာေနသည္။ နီသိ၀တီရဲ႕ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြက ၿမၿမေသြးရဲ႕ အဂၤါစပ္ႏွဳတ္ခမ္းသား
ထူထူေလးေတြကိုတယုတယ ပြတ္သပ္ေနတာမို႕ ၿမၿမေသြးလည္း ႏွဳတ္ဖ်ားက တအင္အင္
အသံေလးေတြေတာင္ထြက္လာရသည္။
“ နီသိ..ေရေႏြးနဲ႕ ေသေသခ်ာခ်ာ ေလာင္းၿပီး ေဆးေၾကာေပးၿပီးရင္မမၿမေသြး ေစာက္ပတ္ကို
ယက္ေပးလိုက္ပါကြာ...” လို႕ ေနဗလက ေၿပာလိုက္ေသာအခါ ၿမၿမေသြးလညး မ်က္ေတာင္ေလးစင္းၿပီး
မိန္းေမာေနရာက ရုတ္တရက္သတိ၀င္လာၿပီး..“ ေန..ေန...အဲဒါေတာ႕ မလုပ္ပါနဲ႕ ရတယ္..ရတယ္...
လာ အကုန္အတူတူ ေရခ်ိ ဳးၾကရေအာင္လား...” လို႕ ေၿပာလိုက္ရင္း
ေရပန္းကိုလွည္႕ဖြင္႕ကာ ေနဗလ နဲ႕ နီသိလက္ေတြကိုဆြဲေခၚလိုက္ေလသည္။ ေနဗလ လည္း
ၿမၿမေသြးကိုနီသိ၀တီ ေစာက္ပတ္ယက္တာ သူၾကည္႕ခ်င္လို႕ နီသိ၀တီကို ခိုင္းေပမယ္႕ ၿမၿမေသြးက
ၿပင္းဆန္လိုက္တာေၾကာင္႕ ေစာက္ပတ္မယက္ၿဖစ္လိုက္တာကိုသိပ္မေက်နပ္။
ေရခ်ိ ဳးေနတဲ႕ အခ်ိန္သံုးေယာက္သား တေယာက္နဲ႕ တေယာက္ဆပ္ၿပာရည္နဲ႕ ပြတ္ေပးၾကသည္။
ေနဗလရဲ႕ လိင္တန္ေခ်ာင္းၾကီးက မတ္မတ္ၾကီး မေထာင္ေနေပမယ္႕ ၾကီးတုတ္ရွည္လ်ားထြက္ေနသည္။
ၿမၿမေသြးက “ ကိုေနရဲ႕ ဟာၾကီးက ၿမင္းဟာၾကီးလိုဘဲကြာ..ခိခိခိ...အသဲယားစရာၾကီး..” လို႕
ေၿပာလိုက္ရင္း ဆပ္ၿပာရည္နဲ႕ လူးပြတ္ေပးလိုက္သည္။ ဒီလိုကိုင္တြယ္လိုက္တာေၾကာင္႕ ေနဗလရဲ႕
ဒုတ္ၾကီး ဆတ္ကနဲ မတ္ေထာင္လာရသည္။ နီသိ၀တီလည္း ဒီအတန္ၾကီးကို စုတ္ေပးေနက်ဆိုေတာ႕
ေရခ်ိ ဳးခန္း ၾကမ္းၿပင္မွာ ဒူးေလးေထာက္ကာ ထိုင္ခ်လိုက္ရင္း အတန္အရင္းပိုင္းကိုလက္နဲ႕ ဆုပ္ကိုင္ၿပီး
ပါးစပ္ထဲ ထိုးထည္႕ ကာ စုတ္ေပးပါေတာ႕သည္။ ေနဗလလည္း ၿမၿမေသြး ႏို႕ၾကီးေတြကိုဆုပ္ကိုင္
ညွစ္ေနရင္း နီသိ၀တီစုတ္တာကို ခံေနသည္။
“ အားဟား...ေကာင္းလိုက္တာ နီသိရယ္...အိုး...၀ိုး.....”
ေနဗလရဲ႕ အတန္ကိုနီသိစုတ္ေပးလို႕ ေနဗလ မခ်ိမဆန္႕ ညည္းၿငဴလိုက္သံေတြကို ၾကားရသလို
နီသိပါးစပ္ထဲကိုသူ႕အတန္ၾကီး ဖိဖိထိုးသြင္းေနတာေတြကို ၿမင္ေနရတဲ႕ ၿမၿမေသြးလည္း စက္ရုပ္မကို
မနာလို ၿဖစ္လာၿပီး လင္းဋေလာက္ေတာ႕ ငွက္တိုင္း ပ်ံႏိုင္ပါတယ္ေလ..ဆိုၿပီး နီသိ၀တီကို
ဖယ္ခိုင္းလိုက္ၿပီး ေနဗလရဲ႕ ဒုတ္ကိုသူ၀င္စုတ္ပါေတာ႕သည္။
ေနဗလ လည္း သူ႕ဟာကိုအလုအယက္စုတ္ေနၾကလို႕ တဟဲဟဲနဲ႕ သေဘာက်ေနၿပီး ၿမၿမေသြးရဲ႕
ပါးစပ္ထဲကို ေကာ႕ကာေကာ႕ကာနဲ႕ ထိုးေညွာင္႕ေနသည္။ ဒီအခ်ိန္မွာ နီသိ၀တီက ၿမၿမေသြးရဲ႕
ႏို႕ၾကီးေတြကိုတဖက္ၿပီး တဖက္စို႕သည္။
ၿမၿမေသြး ပါးစပ္ထဲက သူ႕ အတန္ေခ်ာင္းကို ေနဗလ ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။
“ အိုး..ဘာၿဖစ္လို႕လဲ မေကာင္းလို႕လား....”
“ မဟုတ္ဖူး..ၿမေသြး ေစာက္ပတ္ကို နီသိယက္တာကို ၿမင္ခ်င္လို႕...”
“ ကဲကဲ..ဒီေလာက္ေတာင္ၿမင္ခ်င္ရင္လဲ ယက္ခိုင္း..ယက္ခိုင္း...ခိခိ....”
ေနဗလလည္း နီသိ၀တီကို ၿမၿမေသြးရဲ႕ အဖုတ္ကိုယက္ဖို႕ ခိုင္းလိုက္သည္။
နီသိ၀တီလည္း ေရခ်ိ ဳးခန္း ၾကမ္းၿပင္မွာ ဖင္ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး ၿမၿမေသြးရဲ႕ ေၿခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို
ခပ္ကားကား ရပ္ေစၿပီး ေပါင္ၾကားကို ေခါင္းထိုးလိုက္သည္။ ခံုးမို႕ေနတဲ႕ အဂၤါစပ္ၾကီးကို
လ်ာနဲ႕ ေအာက္ကေန အထက္ပင္႕တင္ၿပီး စ ယက္ေပးလိုက္သည္။
“ အို...အာ...အာ.....အင္း.....အား..အား....”
ၿမၿမေသြးရဲ႕ ညည္းသံေတြ ထြက္ေပၚလာသည္။ ေနဗလ သေဘာက်သြားသည္။
“ ယက္..ယက္....ေစာက္ပတ္ကိုယက္..ေစာက္စိကိုလ်ာနဲ႕ ထိုး...”
နီသိ၀တီက ေနဗလ စကားကိုတေသြမတိမ္း နားေထာင္သည္။
ၿမၿမေသြးရဲ႕ ခြ်န္ထြက္ေနတဲ႕ေစာက္စိေလးကိုလ်ာထိပ္နဲ႕ ထိုးေပးသည္။ ၿမၿမေသြး ဆတ္ဆတ္ခါေအာင္
ေကာင္းသြား
ၿပီး“ အိုး..ဟားဟား..အမေလးေလး...ထိတယ္..ထိတယ္...တအားထိတယ္....ရွီး..ရွီး....အီး...” လို႕
အသံေတြ ထြက္လာ
သည္။ နီသိ၀တီက လ်ာကိုအဖုတ္အတြင္းထဲကိုထိုးထည္႕ၿပန္သည္။ နီသိ၀တီရဲ႕ လက္ႏွစ္ဖက္က
ၿမၿမေသြးရဲ႕ တင္ကားကားၾကီးေတြကိုဆုပ္ကိုင္ညွစ္ထားေနသည္။
ေနဗလလည္း ဒီလို မိန္းမႏွစ္ေယာက္ယက္ၾကစုတ္ၾကတာကို ၿမင္ခ်င္ေနတာ ၾကာၿပီ။ အၿပာကားေတြမွာ
ၾကည္႕ဖူး
ေပမယ္႕ အၿပင္မွာ သူမေတြ႕ဖူးဘူးေလ ။
“ ေကာင္းတယ္..အရမ္းေကာင္းတယ္..ဒါေပမယ္႕ ေရေတြ စိုေနတာ ခ်မ္းလာတယ္..အိပ္ခန္းထဲက
ကုတင္ေပၚကိုဒို႕သြားၾကရရင္ ေကာင္းမယ္ကြာ...”
“ ကဲ အိပ္ခန္းထဲ သြားၾကမယ္...”
သံုးေယာက္သား ကိုယ္လံုးတီး ဖင္ေၿပာင္ေၿပာင္ေတြနဲ႕ အိပ္ခန္းထဲကို ခပ္သြက္သြက္
ေၿပးသြားလိုက္ၾကသည္။ၿမၿမေသြးလည္း ကုတင္ေပၚကိုအရင္ဆံုး ေၿပးတက္လိုက္သည္။ ေနဗလက
“ ၿမေသြး..ဖင္ပူးေတာင္းေထာင္လိုက္..နီသိက အေနာက္ကေန စအိုေပါက္ကိုယက္...” လို႕
ေၿပာလိုက္သည္။ ၿမၿမေသြးလည္း နီသိ ေစာက္ပတ္ယက္တာကိုသေဘာက် ၾကိဳက္သြားတာေၾကာင္႕
ေနဗလ ေၿပာတဲ႕အတိုင္း ေလးဖက္ကုန္းကာ ဖင္ေထာင္ေပးလိုက္သည္။
နီသိ၀တီလည္း ၿမၿမေသြးရဲ႕ ဖင္ၿဖဴၿဖဴၾကီးေတြကိုလက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕ ၿဖဲကားလိုက္ၿပီး စအိုေပါက္
နီညိဳညိဳေလးကိုလ်ာထိပ္
နဲ႕ ထိုးဆြလိုက္လ်ာ အၿပားလိုက္နဲ႕ ယက္ေပးလိုက္လုပ္ေတာ႕ ၿမၿမေသြးလည္း တုန္ခါေနရေအာင္ကို
ေကာင္းလွ
သည္။
ဒီအခ်ိန္မွာ ေနဗလက ၿမၿမေသြး အေရွ႕ကေန ဒူးေထာက္ရင္း သူ႕လိင္တန္ေခ်ာင္းကို ၿမၿမေသြးရဲ႕
မ်က္ႏွာနားကိုတိုးကပ္ေပးလိုက္သည္။ ၿမၿမေသြးလည္း ေနဗလက သူ႕လိင္တန္ကို စုတ္ေစခ်င္လို႕
ပါးစပ္နားကိုတိုးကပ္ေပးလာတယ္ဆိုတာကိုသေဘာေပါက္လို႕ လိင္တန္ကို ငံုစုတ္လိုက္သည္။
အေနာက္ဖက္က ဖင္ေပါက္ကိုယက္တာကိုခံေနရတဲ႕ အခ်ိန္လီးေခ်ာင္းကို စုတ္ရတဲ႕ ထူးၿခားတဲ႕
လုပ္ရပ္ေတြကိုလုပ္ေနရလို႕ ၿမၿမေသြးလည္း အေတြ႕အၾကံဳသစ္ေတြ ရရွိတာေၾကာင္႕ ေက်နပ္
သေဘာက်ေနေပသည္။
နီသိ၀တီလည္း စအိုေပါက္ေလးကိုကလိေပးေနရာက ေဖါင္းၿပဴးေနတဲ႕ ၿမၿမေသြးရဲ႕ အဖုတ္ေၿမာင္းၾကီးကို
လ်ာနဲ႕ ယက္ၿပန္သည္။
ၿမၿမေသြးမွာလည္း လံုးပတ္တုတ္လွတဲ႕ ေနဗလရဲ႕ လိင္တန္ၾကီးကို ပါးစပ္အၿပည္႕ စုတ္ေနရလို႕ ခါတိုင္းလို
အရသာထိမိလို႕ တအားအား တအင္းအင္း မညည္းႏိုင္ေတာ႕ဘူး ။ အေနာက္က နီသိ၀တီ
ယက္လိုက္တိုင္း တကိုယ္လုံး တုန္ခါလွဳပ္ရမ္းေနရေအာင္ဘဲ ေကာင္းလွထိလွသည္။
ေနဗလမွာလည္း ၿမၿမေသြး စုတ္ေပးတာကို ၾကိဳက္လွၿပီး သူ႕လိင္တန္ကို ၿမၿမေသြး ပါးစပ္ထဲကို
ထိုးေညွာင္႕ထည္႕ပါ
ေတာ႕သည္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဖုန္းၿမည္သံတတစ္တစ္ၿမည္လာသည္။
ေနဗလရဲ႕ ဟန္းဖုန္း ၿမည္တာ ။
ေနဗလလည္း ၿမၿမေသြးပါးစပ္ထဲက သူ႕လိင္တန္ကိုဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး ကုတင္ေပၚက ဆင္းကာ ဖုန္းကို
ဆြဲယူၾကည္႕လိုက္သည္။
“ ဟင္...ဌာနခ်ဳပ္က ေခၚတာပါလား ...ဘာမ်ား အေရးၾကီးလဲ မသိဘူး....”
“ ဟယ္လို ေနဗလ...ေၿပာေနပါတယ္...”
တဖက္က ဘာေတြ ေၿပာလိုက္သလဲ မသိ။ ေနဗလရဲ႕ မ်က္ႏွာၾကီးသည္နီရဲတက္လာသည္။
ၿမၿမေသြးလည္း သူ႕
မ်က္ႏွာပ်က္သြားပံုက သတင္းဆိုးတခုကို ၾကားလိုက္ရသလိုဘဲ လို႕ ထင္ၿမင္မိသည္။
ေနဗလ ဖုန္းခ်သြားေတာ႕ ၿမၿမေသြးက “ ကိုေန..ဘာၿဖစ္သလဲ..” လို႕ လွမ္းေမးလိုက္သည္။
ေနဗလလည္း ၀မ္းနည္း
တဲ႕ မ်က္ႏွာေပး..တုန္ခါတဲ႕ ေလသံနဲ႕..“ ေနာက္ထပ္ကင္းလွည္႕ကားက ရဲသားတေယာက္ကို
သတ္ပစ္လုိက္ၿပန္ၿပီ
ၿမေသြးေရ..” လို႕ ေၿပာၿပလိုက္သည္။
“ ကိုယ္တို႕ အခင္းၿဖစ္ပြားရာ ေနရာ ကို ခု ခ်က္ခ်င္း လိုက္သြားၾကမွ ၿဖစ္မယ္..ၿမေသြး...”
“ ဘယ္မွာတဲ႕လဲ ကိုေန..” ၿမၿမေသြးက ေမးလိုက္ရင္း နီိသိ၀တီကို “ ရပ္လိုက္ေတာ႕..” လို႕ ေၿပာလိုက္ၿပီး
ကုတင္ေပၚ
က ဆင္းလိုက္သည္။
ေနဗလက သူ႕အ၀တ္ေတြကို ၿပန္၀တ္ေနရင္း..“ ၾကည္႕ၿမင္တိုင္ထီးတန္းဆိပ္ကမ္း မွာ...ၿမေသြး....”
ၿမၿမေသြး အ၀တ္အစားေတြ ၿပန္၀တ္ၿပီးတဲ႕ေနာက္ ေနဗလနဲ႕ ၿမၿမေသြးတို႕ ထြက္ခဲ႕ၾကသည္။
နီသိ၀တီလည္း အ၀တ္
အစားမပါ ဗလာကိုယ္နဲ႕ အၿမန္ထြက္ခြာသြားၾကတဲ႕ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ကို ေငးၾကည္႕ရင္း က်န္ခဲ႕သည္။
သူတို႕ ေရာက္သြားတဲ႕ အခ်ိန္အခင္းၿဖစ္ပြားရာ ေနရာမွာ ေခါင္မိုးမွာ မီးတန္း မွိတ္တုတ္မွိတ္တုတ္နဲ႕
ရဲကားႏွစ္စီး
လူနာတင္ယာဥ္တစီး ..မွဳခင္း သဲလြန္စ ရွာေဖြေရးက ထရပ္ကားတစီးတို႕ ေရာက္ေနသည္။
Crime scene / Do not cross this line လို႕ ေရးထားတဲ႕အ၀ါေရာင္တိတ္ေတြ ကာစည္းထားတာကို
ေက်ာ္ခြၿပီး
ေနဗလနဲ႕ ၿမၿမေသြး ၀င္သြားၾကသည္။ သူတို႕ လည္ပင္းေတြမွာ သူတို႕ ဌာနေတြရဲ႕ စိစစ္ေရးကပ္ၿပားေတြ
ဆြဲထား
ၾကတာေၾကာင္႕ ရဲမ်ားက သူတို႕ကို ၀င္ခြင္႕ေပးၾကသည္။
ေတြ႕ၿပီ။
ယူနီေဖါင္း၀တ္ရဲတေယာက္ၿမက္ခင္းေပၚမွာ ေမွာက္ရက္သား လဲက်ေသဆံုးေနသည္။
ရဲအရာရွိတေယာက္က
ေသဆံုးသူကိုအနီးကပ္ ေလ႕လာ စစ္ေဆးေနတာကိုလည္း ေတြ႕ရသည္။
“ ကိုေနဗလ...ေသတဲ႕ ရဲသားကိုသိသလား....” လို႕ ၿမၿမေသြးက ေမးလိုက္သည္။
“ သိတယ္..ၿမေသြး..သူက ကိုယ္႕လက္ေအာက္ကဘဲ..သူ႕နံမည္က ၿပည္ၿငိမ္းဇံ..တက္ၾကြဖ်တ္လတ္တဲ႕
ရဲတပ္သားတေယာက္ပါ....”
အေလာင္းကိုသူတို႕ အနီးကပ္ၾကည္႕လိုက္ေတာ႕ လည္ပင္းမွာ ေသနတ္ဒါဏ္ရာကို ေတြ႕ၾကရသည္။
***********************
ရဲမွဴးခ် ဳပ္ဦးတင္ဘိုဘိုထြန္း မ်က္ႏွာသည္မဲညစ္တင္းမာေနသည္။
စည္းေ၀းခန္းမထဲမွာ ရဲအရာရွိေတြ အမ်ားၾကီး ရွိေနသည္။ ဆယ္ႏွစ္တာ ကာလအတြင္း ရဲတပ္ဖြဲ႕၀င္ေတြ
လုပ္ၾကံခံရတာ အလြန္နည္းပါးလွသည္။ ၂၀၁၆ခုႏွစ္ခန္႕မွစလို႕ ၿပည္သူေတြသည္ရဲတပ္ဖြဲ႕ရဲ႕
ေၿပာင္းလဲလာမွဳေတြကိုႏွစ္ေထာင္းအားရ ၿဖစ္ခဲ႕ၾကၿပီး ရဲတပ္ဖြဲ႕၀င္ေတြသည္ၿပည္သူေတြအတြက္
အမွန္တကယ္ကူညီေနတဲ႕သူေတြလို႕ ယံုၾကည္လာၾကတာမို႕ ရဲနဲ႕ ၿပည္သူၾကည္ၿဖဴ ၾကမည္ဆိုတဲ႕
ေဆာင္ပုဒ္နဲ႕ လက္တြဲေနခဲ႕ၾကသည္။ ဒီလို ရဲနဲ႕ ၿပည္သူလက္တြဲခဲ႕ၾကလို႕လည္း ရာဇ၀တ္မွဳေတြ
သိသိသာသာ ေလ်ာ႕ပါးလာခဲ႕ၾကသည္။
ၿပည္သူေတြက ကိုယ္ ေနထိုင္ရာ ရပ္ကြက္ၿမိဳ႕နယ္ေတြထဲမွာ Neighborhood Watch ရ႔ပ္ရြာ
ေစာင္႕ၾကည္႕မွဳ ကင္းအဖြဲ႕ေတြနဲ႕ တဖက္တလမ္းက ကူညီေနၾကသလို ရဲစက္ရုပ္ေတြ ကင္းလွည္႕ရာမွာ
လည္း မသမာသူေတြက ရဲစက္ရုပ္ေတြကို မေႏွာက္ယွက္ရေအာင္ ေစာင္႕ေရွာက္ပါ၀င္ကူညီခဲ႕ၾကသည္။
အခုလို ရဲတပ္ဖြဲ႕၀င္ေတြကိုတေယာက္ၿပီး တေယာက္သတ္ၿဖတ္တဲ႕ လူဆိုး လူမိုက္ဂိုဏ္းစတားေတြ
ေပၚေပါက္လာတာဟာ အင္မတန္မွအရုပ္ဆိုးသည္လို႕ ရဲမွဴး း ခ် ဳပ္ဦးတင္ဘိုဘိုထြန္း က စတင္
ေၿပာၾကားလိုက္သည္။
“ က်ေနာ္တို႕ ရဲတပ္ဖြဲ႕ဟာ အရင္လို မဟုတ္ေတာ႕ဘဲ ေခတ္မွီလက္နက္ေတြ ယာဥ္ေတြ နဲ႕ စနစ္တက်
ၿဖစ္ေနၿပီ..ေၿပာင္ေၿမာက္တဲ႕ အထူးရဲ Swat team ေတြ Commando တပ္ဖြဲ႕ေတြ ရဟတ္ယာဥ္
ေတြ ရဲစက္ရုပ္ေတြနဲ႕ ၿဖစ္ေနၿပီ...ဒီၿဖစ္ရပ္ေတြကို ၂၄ နာရီအတြင္းကို
ေပၚေပါက္ရေအာင္ ေဖၚထုတ္ရမိေအာင္ခင္ဗ်ားတို႕ ၾကိဳးစား လုပ္ေဆာင္ၾကပါ .. ရန္ကုန္တိုင္း ရဲမွဴးၾကီး
ကေန ဦးေဆာင္ၿပီး ဒီ
ကိစၥရဲ႕ တရားခံကို မရရေအာင္လိုက္ၾကဖို႕ က်ေနာ္ ေၿပာလိုတယ္..ဆက္လုပ္ပါ.....”
သည္အခ်ိန္မွာ သာေကတၿမိဳ႕သစ္က နံမည္ၾကီး ေရႊဂဏန္း ဖါလူဒါဆိုင္ၾကီး ေရွ႕မွာ ကင္းလွည္႕
ရဲကားတစီး မီးမွိတ္ၿပီး ရပ္ထားေနပါသည္။
သည္သာေကတ အၿမန္လမ္းမၾကီးေပၚမွာ ကားေတြ အရမ္းကို ၿမန္ၿမန္ ေမာင္းၾကလြန္းလို႕ ရဲဌာနခ်ဳပ္က
မိုင္ပို Over Speed ေမာင္းသူမ်ားကို တိတိက်က် ဖမ္းဖို႕ ညႊန္ၾကားထားလို႕ ကင္းလွည္႕ကား
ေတြက ယခုကဲ႕သို႕ ေစာင္႕ဆိုင္းၿပီး ေခ်ာင္းေၿမာင္းေနၾကတာ ၿဖစ္ပါသည္။
ရဲဒုတပ္ၾကပ္တင္ညြန္႕ေအာင္သည္ ေရဒါနဲ႕ အဆင္သင္႕ ေစာင္႕ေနသည္။ ေဟာ..လာၿပီ။
ၿပိဳင္ကားတစီး ။ အနီေရာင္ ေတာက္ေတာက္ဖရာရီေလး ..။ အရွိန္ၿပင္းၿပင္းနဲ႕ သူ႕ေရွ႕က
ၿဖတ္ေမာင္းသြားသည္။ မိုင္ပိုတာမွအမ်ားၾကီး ။
တင္ညြန္႕ေအာင္ ေ၀ါကနဲ လမ္းမၾကီးေပၚကိုထိုးတင္ေမာင္းလိုက္ၿပီး ၿပိဳင္ကားေလး အေနာက္ကို
လိုက္သည္။ ေခါင္မိုးက မီးနီတန္းကို ဖြင္႕လုိက္သလိုအသံလည္း တေ၀ါ႕၀ါ႕ ဖြင္႕လိုက္သည္
။ဖရာရီေလးက သူနဲ႕ မဆိုင္သလိုအရွိန္ၿပင္းၿပင္း ေမာင္းေနတံုးဘဲ ။ တင္ညြန္႕ေအာင္အေနာက္က
လိုက္ေတ႕ၿပီး တ၀စ္၀စ္နဲ႕ အသံေပးလိုက္သည္။ ဖရာရီေလးက လိုင္းကူးၿပီး
သူ႕ကို ေရွာင္လိုက္သည္။ သူက အေနာက္က ထပ္ခ်ပ္လိုက္ေတ႕သည္။ မီးၾကီးကိုတဖ်တ္ဖ်တ္
မွိတ္တုတ္မွိတ္တုတ္လုပ္ၿပၿပီး ညာဖက္လမ္းေဘးကိုဆြဲကပ္ဖို႕ စပီကာကေန ေၿပာလိုက္သည္။
“ ေဘးကပ္ ရပ္ပါ...ေဘးကပ္ ရပ္ပါ......”
ဒီေတာ႕မွဖရာရီေလး လမ္းေဘးကိုထိုးကပ္သြားသည္။ ရပ္သြားသည္။ သူက အေနာက္က ကပ္ရက္
လိုက္ရပ္လိုက္သည္။ လုပ္ၿမဲ ထံုးတမ္းစဥ္လာ အရ ဌာနခ်ဳပ္ကိုသူကားတစီးကို ဖမ္းလိုက္တဲ႕
အေၾကာင္း ..ကားရဲ႕ အေရာင္ အမ်ိ ဳးအစား လိုင္စင္နံပါတ္ ေတြကို ေၿပာသည္။ ၿပီးေတာ႕ ကားေပၚက
ဆင္းသည္။ ဌာနခ် ဳပ္က ဒီအခ်ိန္မွာ သူေၿပာၿပတဲ႕ ကား အေၾကာင္းကိုကြန္ၿပဴတာမွာ
စစ္ၾကည္႕ေနၿပီ။ အၿပစ္က် ဴးလြန္းထားတာ ရွိသလား..အခိုးခံရသည္လို႕ သတင္းပို႕ တိုင္ၾကားထားတာ
ရွိလား...စသၿဖင္႕ ...။ ဖရာရီေလးဆီကိုသူ ေလွ်ာက္သြားလိုက္သည္။
“ ယာဥ္ေမာင္း လိုင္စင္ေလး..တဆိတ္ေလာက္...က်ေနာ္ဘာေၾကာင္႕ တားရသလဲ သိသလား...”
“ မသိဘူးရွင္႕ ..”
ကားေမာင္းသူက မိန္းမ တေယာက္။ ဆံပင္အ၀ါနဲ႕ အညိဳ ေရာယွက္ၿပီး ဆိုးထားသည္။
နားကြင္းဆန္းဆန္းၾကီးေတြ နဲ႕ ။ ႏွဳတ္ခမ္းနီက ခရမ္းရင္႕ေရာင္။
“ သတ္မွတ္မိုင္ထက္ပိုေမာင္းလို႕...”
“ ေဆာရီးဘဲ အကိုရဲသားၾကီးရယ္.....ေမထိန္က အေရးၾကီးလာလို႕ပါ...”
“ သတ္မွတ္မိုင္ႏွဳန္းထက္ပိုရင္အေရးယူရမွာဘဲ..ကဲ..ယာဥ္ေမာင္းလိုင္စင္ေလး...မစပါ....”
“ ဟုတ္ကဲ႕ပါ..ခဏေလးေနာ္....”
မိန္းမက ပိုက္ဆံအိတ္ၾကီးကို ဖြင္႕ၿပီး အထဲကို ႏွိဳက္ခါ ရွာေဖြသည္။ တင္ညြန္႕ေအာင္လည္း ကားေဘးမွာ
ရပ္ေစာင္႕ေနသည္။ ရိုင္းသည္ထင္မွာစိုးတာေၾကာင္႕ မိန္းမ အိတ္ႏွိဳက္ေနတာကို မၾကည္႕ဘဲ
မ်က္ႏွာ လႊဲထားလိုက္သည္။ မိန္းမက လက္ကိုင္အိတ္ၾကီးထဲက တစံုတခုကိုထုတ္လိုက္သည္။
ယာဥ္ေမာင္းလိုင္စင္ေတာ႕ မဟုတ္ဘူး ။ မဲနက္တဲ႕ ေသနတ္တလက္။ ေၿပာင္းတို ရွစ္လံုးၿပဴ း
ပြိဳင္႕တူးတူး ေၿခာက္လံုးၿပဴးေလး ။
“ အကိုရဲသားၾကီး.....”
တင္ညြန္႕ေအာင္ကားထဲက မိန္းမဆီကို ၾကည္႕လိုက္တဲ႕အခ်ိန္ ေဖါင္းကနဲ ယမ္းအားေပါက္ကြဲသံနဲ႕အတူ
က်ည္ဆံတေတာင္႕က တင္ညြန္႕ေအာင္ရဲ႕ မ်က္လံုး ႏွစ္လံုး ၾကားထဲကို ေဖါက္ထြင္း
ထိမွန္သြားသည္။
“ အားးးး........”
တင္ညြန္႕ေအာင္လည္း ဒရိမ္းဒယိုင္နဲ႕ သူ႕ခါးက ေသနတ္ကိုဆြဲထုတ္ဖို႕ ၾကိဳးစားတဲ႕ အခ်ိန္မွာ ကားထဲက
မိန္းမရဲ႕ ေသနတ္က ေနာက္ထပ္က်ည္ဖူးေတြက သူ႕လည္ပင္းနဲ႕ ရင္ဘတ္တည္႕တည္႕ကိုထပ္မံ
ထိမွန္သည္။
တင္ညြန္႕ေအာင္အသက္ေပ်ာက္သြားသည္။ စုစုေပါင္း က်ည္ငါးခ်က္ထိမွန္ၿပီး လမ္းမၾကီးေပၚကို
၀ုန္းကနဲ လဲၿပိဳက်သြားပါေတာ႕သည္။
“ ဟားဟားဟားဟား.....ငရဲမွာ ၿပန္ဆံုမယ္..အကို ရဲသားၾကီးေရ...ဆာရိုနာယာ......”
ဖရာရီကားေလး တရွိန္ထိုး ထြက္ခြာသြားသည္။
ေနဗလ သူရပ္ေနက် ဆူးေလဘုရားလမ္းနဲ႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလမ္း ေထာင္႕က 7 Eleven ဆိုင္ေလး
ေရွ႕မွာ ရပ္ထားသည္။ ရဲသားေတြ အသတ္ခံရတာ ေထာင္ထဲ ေရာက္ေနတဲ႕ ေဒ၀ဒတ္ေဇာ္၀င္း
ရဲ႕ လက္ခ်က္လို႕ဘဲ သူထင္ေနသည္။ ဟန္စုယဥ္ဆိုတဲ႕ မိန္းမက အၿပင္မွာ ရွိေနေသးတယ္ေလ ..။
သူ႕ကိုလည္း အခ်ိန္မေရြး လာ တိုက္ခိုက္သတ္ၿဖတ္ႏိုင္သည္။ သူ႕ကင္းလွည္႕ကားေတြကိုအစစ
အရာရာ သတိနဲ႕ ေနၾကဖို႕ သူညႊန္ၾကား သတိေပးထားသည္။ ရဲမွဴးခ် ဳပ္နဲ႕ ရဲမွဴးၾကီးတို႕ကလည္း
တပ္ဖြဲ႕၀င္ေတြကို ရဲသားေတြ ကိုသတ္ၿဖတ္တဲ႕ သူေတြကိုအၿမန္ဆံုး ေဖၚထုတ္ဖို႕ ဖိဖိစီးစီး တိုက္တြန္း
ေစခိုင္းေနလို႕ အထူးတပ္ဖြဲ႕၀င္ေတြ မွဳခင္း ေထာက္လွမ္းရး တပ္ဖြဲ႕၀င္ေတြလည္း အပူတၿပင္း စံုစမ္း
စစ္ေဆး ေနၾကတဲ႕ အခ်ိန္ပါ။
သိန္းမင္း..သိန္းမင္း.......ရွဴးပ်ံ ေခၚတယ္...သိန္းမင္း....သိန္းမင္း....ရွဴးပ်ံ ေခၚတယ္.....။
သူ႕၀ါယာလက္စက္က အသံၿမည္လာသည္။
ရွဴးပ်ံ..ရွဴးပ်ံ.......သိန္းမင္း ၾကားးတယ္...ရွဴးပ်ံ....ေၿပာပါ.......။
ရွဴးပ်ံဆိုတာက သူတို႕ ရဲဌာနခ် ဳပ္က နံမည္၀ွက္။
“ 2050 ေမာ္ဒယ္ဖရာရီ အနီေရာင္နံပါတ္ၿပား RGN ၁၀၉၁၁၀ ...ရွာေဖြပါ....သာေကတ မွာ
ကင္းလွည္႕ကား ပ်ံလႊား ၅၅...က ရဲသားတေယာက္ကို
ပစ္သတ္သြားတယ္......လက္နက္ပါတယ္....သတိထားပါ.....”
“ ဟင္....ေနာက္တေယာက္ကိုသတ္သြားၿပန္ၿပီ....”
သူ႕လူၿဖစ္ေနတာေၾကာင္႕ ေနဗလ သာေကတကို ဦးတည္လိုက္သည္။ ေခါင္မိုးက မီးကိုဖြင္႕ ဥၾသဆြဲၿပီး
သူအရွိန္ၿပင္းၿပင္းနဲ႕ အခင္း ၿဖစ္ပြားရာ သာေကတ က ေရႊဂဏန္း ဖါလူဒါဆိုင္ ေ၇ွ႕ကို ေမာင္း
လိုက္သည္။ ပ်ံလႊား၅၅ က တင္ညြန္႕ေအာင္ဘဲ ။ သူနဲ႕ အရမ္းခင္တဲ႕ ရဲသားေလး ။ ေရွးတံုးက
အဆိုေတာ္ၾကီး စိုင္းထီးဆိုင္ရဲ႕သီခ်င္းေတြကိုအၿမဲဆိုေနတဲ႕ တင္ညြန္႕ေအာင္။ ေသၿပီတဲ႕ ..။
ဒီအခ်ိန္မွာ သူနဲ႕ ဆန္႕က်င္ဖက္တဖက္လမ္းမွာ အနီေရာင္ဖရာရီကားေလးတစီးကို မီးပြိဳင္႕မွာ
ရပ္ေနတာကိုသူေတြ႕လိုက္သည္။ ကားနံပါတ္ၿပားကို စူးစိုက္ၾကည္႕လိုက္ေတာ႕ RGN ၁၀၉၁၁၀ တဲ႕ ။
ဟာ....တင္ညြန္႕ေအာင္ကို ပစ္သြားတဲ႕ ကား....။
သူခ်က္ခ်င္းဘဲ ဂငယ္ေကြ႕ (U turn ) ေကြ႕ၿပီး ဖရာရီအနီ ေနာက္ကိုလိုက္သည္။
ဖရာရီက သူလည္း ေကြ႕လိုက္တာကို ေတြ႕လိုက္ေရာ အရွိန္ကို ၿမွင္႕လိုက္သည္။ ေနဗလ ကလည္း
အရွိန္းကို ၿမွင္႕ကာ လိုက္သည္။ စက္နဲ႕လဲ ဖရာရီအနီနံပါတ္ၿပား RGN ၁၀၉၁၁၀ ကို ေတြ႕ၿပီ..
ေနာက္က ထပ္ခ်ပ္မကြာ လိုက္ေနသည္လို႕ သတင္းပို႕လိုက္သည္။ ဌာနခ်ုပ္ကလည္း
ရဲကားအားလံုး...ဖရာရီအနီကို ေေတါ႕ၿပီ..သိန္းမင္း ထပ္ခ်ပ္လိုက္ေနသည္..ကူညီပါ..လို႕ ေၿပာေနသံကို
ၾကားရသည္။
“ ေတာက္..သိၾကေရာေပါ႕ကြာ....မရရေအာင္ဖမ္းမယ္....”
ေၾကာက္ခမန္းလိလိအရွိန္ၿပင္းၿပင္းနဲ႕ ေၿပးတဲ႕လူက ေၿပးေနသလိုအေနာက္က လိုက္သူကလည္း
ထပ္ခ်ပ္မကြာ ကပ္ရက္လိုက္ေနသည္။
ၿပည္လမ္းမၾကီးေပၚမွာ ဖရာရီေလး တဟုန္ထိုး ေၿပးေနသည္။
ေနဗလက ေတာက္ေလွ်ာက္ ေနာက္က ကပ္လိုက္ေနသည္။ သူ႕ေဘးမွာ ထိန္းခ် ဳပ္တန္းနဲ႕
ေထာင္ထားတဲ႕ ၁၂ဂိတ္တလံုးထိုး ေသနတ္ကိုလည္း အဆင္သင္႕ၿပင္ထားသည္။ ဒီအခ်ိန္မွာ အလံုလမ္း
မီးပြိဳင္႕ကို ေရာက္တဲ႕ အခ်ိန္ဘယ္ဖက္ၿခမ္းကေရာ ညာဖက္ၿခမ္း ကေရာ ပ်ံလႊား ကင္းလွည္႕ရဲကားေတြ
သူ႕ကိုလာပူးေပါင္းၾကသည္။ စုစုေပါင္း ေလးစီး ...။
တေ၀ါ႕ေ၀ါ႕အသံေတြ ဆူညံေနသည္။ ဇီးကနဲ ၀ီးကနဲ ေၿပးေနလိုက္ေနသည္။ ေၿမနီကုန္း မီးပြိဳင္႕ကို
ၿဖတ္ၿပီ။ ကားေတြ လူေတြ ရွဳပ္ရွက္ခတ္ေနတဲ႕ လမ္းဆံု ..။ ဘတ္စ္ကားေတြကလည္း အမ်ားၾကီး ။
ဖရာရီေလး မီးနီကိုအတင္း ၿဖတ္သည္။ စက္နဲ႕ ၾကိဳတင္အေၾကာင္းၾကားထားတာေၾကာင္႕
ေၿမနီကုန္းပြိဳင္႕က တာ၀န္က် ယာဥ္ထိန္းရဲက လမ္းမအလည္တည္႕တည္႕မွာ လက္ကားယားနဲ႕ တားသည္
။
မိုက္မဲတဲ႕ ဖရာရီကားေမာင္းသူက ယာဥ္ထိန္းရဲသားကိုတိုက္ခ်လိုက္သည္။ယာဥ္ထိန္းရဲ
လြင္႕စင္သြားေပမယ္႕ ဖရာရီလည္း ဟန္ခ်က္ပ်က္ ေဘးကို ေခ်ာ္ထြက္သြားသည္။
ေနဗလက သူေခ်ာ္တဲ႕ဖက္
လိုက္ေကြ႕လိုက္တာေၾကာင္႕ ဖရာရီရဲ႕ ဖင္ပိုင္းကိုထံုးကနဲ တိုက္မိသြားသည္။ ဖရာရီရပ္သြားသည္။
ေနာက္က ပ်ံလႊားကင္းလွည္႕ရဲကားေတြလည္း မွီလာသလို ဖရာရီေဘးကေန ၀ိုင္းထားလိုက္ၾက
သည္။ ေနဗလ 12 gauge Remington တလံုးထိုး Shot Gun ကိုဆြဲကိုင္ၿပီး ကားထဲက
ဆင္းလိုက္သည္။
ဖရာရီထဲက မိန္းမတေယာက္ဆင္းထြက္လာသည္။ အနက္ေရာင္၀တ္စံုနဲ႕ မိန္းမသည္
ဆင္းလာလာခ်င္းဘဲ ေနဗလကိုသူ႕လက္ထဲက ေသနတ္နဲ႕ ပစ္သည္။ တေဖါင္းေဖါင္းနဲ႕
ဆက္တိုက္ပစ္တာ ။
ေနဗလရဲ႕ ရင္ဘတ္ကိုက်ည္တေတာင္႕ လာထိမွန္သည္။ က်ည္ကာအက်ၤ ီ ေၾကာင္႕ ေနဗလ မၿဖဳန္ဘူး ။
တဟုန္ထိုး မိန္းမအနားကို ေၿပးသြားၿပီး လက္ထဲက Shot Gun ဒင္နဲ႕ မိန္းမရဲ႕ မ်က္ႏွာကို ပင္႕
၀ိုက္ရိုက္ထည္႕လိုက္သည္။ ေၿဖာင္းကနဲ အသံနဲ႕ မိန္းမ ပက္လက္လန္က်သြားသည္။ ဒါေတာင္
မိန္းမမို႕ ခပ္ေဖ်ာ႕ေဖ်ာ႕ ရိုက္လိုက္တာ ။ ေသနတ္တၿခား လူတၿခား ၿဖစ္သြားသည္။ ရဲကားေတြထဲက
ရဲေတြ ေသနတ္ေတြ ခ်ိန္ရြယ္ၿပီး ေၿပးလာၾကသည္။ ေနလက အသံၿပဲၾကီးနဲ႕
“ မပစ္ၾကနဲ႕..အရွင္ဖမ္းမလို႕.....” လို႕ ေအာ္လိုက္သည္။ မိန္းမ သူ႕ေမးစိကို
သူကိုင္ၿပီး ေခါင္းကိုယမ္းခါရင္း ၿပန္ထဖို႕ ၾကိဳးစား လိုက္သည္။ သူမ ေသနတ္ေလးကေတာ႕
ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ က်ေနသည္။
“ မင္း ဘယ္သူလဲ..ဘယ္သူက မင္းကို ခိုင္းသလဲ....”
“ ဟားဟားဟားဟား.....မေၿပာဘူး..ပစ္လိုက္ေလ..ငရဲမွာ ဆံုၾကမယ္...See you in Hell!!!!
ဟားဟားဟား......”
ေနဗလ စိတ္ထဲမွာ ဒီမိန္းမသည္စိတ္ၾကြေဆး တခုခုကိုသံုးစြဲထားသည္လို႕ ထင္လိုက္သည္။
ရဲသားေတြက ဆြဲထူၿပီး လက္ထိတ္ခတ္လိုက္ၾကသည္။ ေနဗလ ဌာနခ် ဳပ္ကိုသတင္းပို႕လိုက္သည္။
တင္ညြန္႕ေအာင္ကိုပစ္သတ္ခဲ႕တဲ႕ ဖရာရီေမာင္းသူမိန္းမကို မိၿပီဆိုတာ ..။
ရဲဌာနခ် ဳပ္က စစ္ေၾကာေရး အခန္း အၿပင္ဖက္မွာ ၿပည္ထဲေရး လက္ေအာက္ခံဌာနေပါင္းစံုက
အရာရွိေတြ ညႊန္မွဴးေတြ ေရာက္ေနသည္။
ဖရာရီအနီေမာင္းတဲ႕ မိန္းမကို ေနဗလက စစ္ေမးေနတာကိုအခန္းရဲ႕ အၿပင္ဖက္ကေန
ေစာင္႕ၾကည္႕ေနၾကသည္။ တဟားဟား ရယ္ေမာေနတဲ႕ မိန္းမက သူ႕နံမည္ဘယ္သူဆိုတာ မေၿပာဘူး ။
သို႕ေပမယ္႕ သာေကတက ၾကြယ္ၿဖိဳးခ်မ္းသာ အိမ္ယာ စီမံကိန္း ဖက္မွာ တာ၀န္က်တဲ႕ နယ္ထိန္း
ရဲအုပ္က ၿမင္တာနဲ႕ တန္းၿပီး သည္မိန္းမ နံမည္က ေမထိန္...ဟန္စုယဥ္ဆိုတဲ႕ ေဒ၀ဒတ္ေဇာ္၀င္းရဲ႕
မယား က လက္သပ္ ေမြးထားတဲ႕ လူဆိုးမ လို႕ ေၿပာၿပသည္။ ဒီေတာ႕ ေမထိန္လည္း မၿငင္းေတာ႕ ။
ဟန္စုယဥ္ခိုင္းလို႕ပါ ဆိုတာကိုေတာ႕ ၀န္မခံဘူး ။
ဘာဘဲၿဖစ္ၿဖစ္ ေမထိန္ဟာ ဟန္စုယဥ္ရဲ႕ တပည္႕မ မို႕ ဟန္စုယဥ္ခိုင္းေစလို႕ ရဲသားေတြကို
လိုက္သတ္သည္လို႕ အားလံုးက ယူဆသည္။ ဟန္စုယဥ္အိမ္ကို ခ်က္ခ်င္း လိုက္ၾကသည္။
ရဲကားေတြ ပတ္ပတ္လည္၀ိုင္းထားၿပီး အထူးရဲတပ္ဖြဲ႕ SWAT တပ္ဖြဲ႕၀င္ေတြက ေမာင္းၿပန္လက္နက္မ်ိ
ဳးစံုနဲ႕ ၿခံထဲကို ၀င္သည္။ ၿခံေစာင္႕က လြဲလို႕ လူသူတေယာက္မွ မရွိေနဘူး ။ ဟန္စုယဥ္လစ္
သြားၿပီ။
ေနဗလ အိမ္ကို ၿပန္လာေတာ႕ မနက္လင္းေနၿပီ။
နီသိ၀တီသည္အၿပံဳးကေလးနဲ႕ ေၿပးလာ ဆီးၾကိဳသည္။ “ မမၿမေသြး ေကာ ကိုကို...” လို႕လည္း ေမးသည္
။ အင္း..စက္လူရုပ္ဆုိေတာ႕လည္း ေဂ် ၿဖစ္တဲ႕ ႏွလံုးသား ဘယ္ရွိမလဲ...လူသားစစ္စစ္
မိန္းမတေယာက္ဆိုရင္သရီးဆမ္း လုပ္ဖို႕ ေနေနသာသာ အိမ္ကိုတၿခားမိန္းမ ေခၚလာရင္ေတာင္
မိုးမီးေလာင္မွာ ..။ နီသိ၀တီကို ၀ယ္ယူမိတာ မွန္လိုက္ေလ လို႕ ေနဗလ စိတ္ထဲ ၿဖစ္မိေနသည္။
“ ေရအရင္ခ်ိ ဳးမလား..ထမင္း အရင္စားမလား..ကိုကို...”
“ ေရလည္း မခ်ိ ဳးေသးဘူး..ထမင္းလည္း မစားေသးဘူး....ေမာလာတယ္နီသိေရ....ခဏေလး ထိုင္ၿပီး
အရက္ေသာက္လိုက္အံုးမယ္....”
နီသိက အလိုက္တသိအရက္ထားတဲ႕ စင္ကေန အရက္ပုလင္း နဲ႕ ဖန္ခြက္ကိုေၿပးယူေပးသည္။
ေဂ်ာ္နီ၀ါကား စေကာ႕ခ်္အနက္ေရာင္..။
နိသိ၀တီရဲ႕ တင္ပါးၾကီးေတြက လမ္းေလွ်ာက္လုိက္တဲ႕အခါ တလံုးခ်င္း နိမ္႕တံုၿမင္႕တံု
လွဳပ္သြားသလို တဆတ္ဆတ္လည္း တုန္ခါေနသည္။ ၀ွဴး..နင္႕ေၾကာင္႕ ငါလည္း အၿမဲကို
ထန္ေနရေတာ႕တာဘဲ
နီသိရယ္....။
“ ကိုကို..နီသိအၿမည္းတခုခုလုပ္ေပးရမလားဟင္....။
အမေလး..ဖန္တီးရွင္ရယ္..အလိုက္သိေအာင္ဘယ္လိုမ်ား ပရိုဂရမ္လုပ္ေပးလိုက္ပါလိမ္႕ ...။
ေဒါက္တာခ်စ္ပန္းရဲ႕ အံ႕မခန္း လက္ရာေတြပါလား ..။
“ မလိုဘူး..နီသိ..ကိုကိုက နိဘဲေသာက္မွာ..လာထိုင္...ေအးေအးေဆးေဆး....”
နီသိသည္ဘရာစီယာ ခံ၀တ္မထားလို႕ အ၀ါေရာင္အက်္ ီပါးပါးေလးေၾကာင္႕ အိၿဖိဳးတဲ႕
ရင္သားစိုင္ေတြက အတိုင္းသား ၿမင္ေနရသည္။ ႏို႕သီးဖုေလးေတြက ထင္းေနသည္။
ဒပ္ဘယ္လ္ဘလက္ခ္၀စ္စကီႏွစ္ပက္ကိုတဘရိတ္ထဲ ေမာ႕ခ်လိုက္သည္။ ရင္ထဲ ပူဆင္းသြားသည္။
ဟန္စုယဥ္ေရ..မင္းကိုအားလံုး ေၿမလွန္ရွာေနၾကၿပီကြ..မင္း သိပ္ ေ၀းေ၀း မေၿပးႏိုင္ပါဘူး ....။
ဒီအခ်ိန္မွာ တံခါး ဘဲလ္သံ ၾကားလိုက္ရသည္။
နီသိက အလိုက္တသိ ေၿပးသြားလို႕“ နီသိ..ဘယ္သူလဲ ဆိုတာ အရင္ဆံုး အေပါက္ေလးကေန
ေခ်ာင္းအံုး ....” လို႕ သူသတိေပးလိုက္သည္။ နီသိက တံခါးက
အေပါက္ေလးကေန ေခ်ာင္းၾကည္႕လုက္သည္။
“ ဂ်ပန္ၾကီး ဟင္နရီဆန္နာဒါ.....ကိုကို..ဖြင္႕ေပးလိုက္ရမလား.....”
စိတ္ထဲက ဒီဂ်ပန္ဘာလာ ရွဳပ္အံုးမလဲ လို႕ ၿဖစ္မိေပမယ္႕ မရိုင္းခ်င္တာနဲ႕..“ ဖြင္႕ေပးလိုက္နီသိ...” လို႕
ေၿပာလိုက္သည္။
နီသိက တံခါးကိုဖြင္႕လိုက္သည္။ ၀င္လာတဲ႕သူက ဟင္နရီဆန္နာဒါး မဟုတ္ပါ ။ မဲနက္တဲ႕
ေၿပာင္းအတို ေအေက၉၉ စက္ေသနတ္အေပါ႕စားေလးကို ခ်ိန္ရင္း ၀င္လာတဲ႕ ဟန္စုယဥ္ၿဖစ္ေနသည္။
“ ဟင္.....”
“ အံ႕ၾသသြားသလား....ကိုေနဗလ ....”
ဟင္နရီဆန္နာဒါးကို ေသနတ္နဲ႕ ေထာက္ၿပီး ေခ်ာင္းၾကည္႕ေပါက္မွာ ရပ္ခိုင္းလိုက္တာပါ ။
ဟန္စုယဥ္သည္တေယာက္ထဲ လာတာ မဟုတ္။
သူ႕အေနာက္မွာ ဗ်ဳတ္စ နဲ႕ ဗ်င္းေတာင္း ဆိုတဲ႕ အမႊာ ညီအကိုႏွစ္ေယာက္လည္း ပါလာသည္။ သူတို႕ရဲ႕
လက္ထဲမွာေတာ႕ ေၿခာက္လံုးၿပဴးေသနတ္တုတ္တုတ္ခဲခဲၾကီးေတြ ကိုင္ထားၾကသည္။
သည္ ေသနတ္ေတြကို ေနဗလ ေကာင္းေကာင္း သိသည္။ အေမရိကန္က ကို႕လ္ ေသနတ္ကုမၸဏီနဲ႕
ၿမန္မာ႕ လက္နက္စက္ရံုတို႕ ပူးေပါင္း ထုတ္လုပ္လိုက္တဲ႕ ေတာၾကီးေၿမြေဟာက္ Jungle Cobra
ေတြ ေလ ..။ ပြိဳင္႕ ၄၅ ေတြမို႕ က်ည္ဆံေတြက တုတ္သည္။ ၾကီးသည္။ အားကလဲ ဘာၿပင္းသလဲ
မေမးနဲ႕ ။ ထိမွန္လိုက္ရင္ဘိုင္းကနဲ ပြဲက ၿပတ္သည္။
“ ကဲ ကိုေနဗလ...မင္းအသက္ငါ႕ေပး.....မင္းအသက္ငါတို႕ကို
ေပးေတာ႕..ဟားဟားဟား.....ဒီတခ်ီေတာ႕ မင္းဟာ ေသလူဘဲ.....ကဲ ဟန္စုယဥ္။။ကင္မရာနဲ႕ ဓါတ္ပံုေလး
ရိုက္ထား...ဆရာေဒ၀ဒတ္ကို ၿပဖို႕...”
ေနဗလသည္အိမ္ကို ၿပန္ေရာက္ေ၇ာက္ခ်င္း ေသနတ္ကိုအိပ္ခန္းထဲက ကုတင္ေပၚကို
ပစ္တင္ထားခဲ႕သည္။ သူ႕ေသနတ္နဲ႕ ေ၀းကြာေနသည္။ ရန္သူက သံုးေယာက္။
ဟန္စုယဥ္က “ ဒါ စက္ရုပ္မ လား..ဟားဟား..ကိုေနဗလ..ေတာ္ေတာ္ႏွာဘူးထပါလား..သူက ရွင္
တက္လိုးထို႕ ၀ယ္ထားတာလား.....” လို႕ ေၿပာရင္း နီသိ၀တီကိုအနီးကပ္ ေလ႕လာလိုက္သည္။
နီသိ၀တီသည္ထူးဆန္းစြာ ေရွးေခတ္က စက္ရုပ္ေတြ လိုမ်ိဳး ၿပဴ း ေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႕ မ်က္ေတာင္မခတ္ဘဲ
တေနရာထဲကို ေငးၾကည္႕ေနသည္။ နီသိေတာ႕ ပညာၿပေနၿပီလို႕ ေနဗလ သိလိုက္သည္။
“ ကိုေနဗလ..ဒီစက္ရုပ္မ မွာ ေစာက္ပတ္ပါလား....” လို႕ ဟန္စုယဥ္က ေမးလိုက္ေသာအခါ
တပည္႕ေက်ာ္ႏွစ္ေယာက္က တဟားဟားနဲ႕ ေအာ္ရယ္လိုက္ၾကသည္။
ေနဗလ လည္း..“ နီသိ..ကိုယ္႕အခန္းထဲ ကိုယ္၀င္ေနစမ္း....” လို႕ ခပ္ေငါက္ေငါက္ ေၿပာဆို
အမိန္႕ေပးလိုက္သည္။
“ အဟား..နံမည္က နီသိ...တဲ႕လား...ေမးတာကို ေၿဖအံုးေလ .....စက္ရုပ္မမွာ ေစာက္ပတ္
ပါလား ...ဆိုတာ ...”
ေနဗလ ၿပန္မေၿဖပါ ။ ဟန္စုယဥ္ကို မုန္းတီးစက္ဆုတ္တဲ႕ မ်က္ႏွာနဲ႕ စိုက္ၾကည္႕ေနသည္ ။
“ တခ်ိန္က ခ်စ္လွပါရဲ႕ ဆို..ဆို...ဆို........ဟားဟား..ခုေတာ႕ မုန္းေနၿပီေပါ႕ေလ...”
နီသိ၀တီသည္လက္နဲ႕ ေၿခ ၿပိဳင္တူလႊဲကာ ေလွ်ာက္သြားသည္။ ၂၁၁၅ ေလာက္တံုးက ေပၚခဲ႕တဲ႕
စက္ရုပ္ၾကီးေတြလိုပံုနဲ႕ ။ ဗ်တ္စနဲက ဗ်င္းေတာင္းက တဟားဟား ေအာ္ရယ္ေနၾကသည္။
ဟန္စူယဥ္က ေနဗဘ ေဘးက စားပြဲေပၚက ဘလက္ခ္ေလဘာ ပုလင္းကို ေကာက္ယူၿပီး
ေမာ႕ခ်လိုက္သည္။
“ အဟား...၀ူး.....ရင္ထဲကိုပူဆင္းသြားတာဘဲ.....”
“ ကဲ ဆရာမ ဟန္စု ေရ .....ခ်စ္သူစ်ာပန ....ဆိုတဲ႕သီခ်င္းေလး ဆိုဗ်ာ..ဆရာမရဲ႕
ခ်စ္သူအေဟာင္းၾကီးကိုက်ေနာ္တို႕ တမလြန္ကိုပို႕ၾကရေတာ႕မယ္ေလ ....”
ေနဗလ အၾကံအိုက္ေနသည္။ နီသိကိုသူအိပ္တဲ႕ အခန္းေလးထဲကိုသြားခိုင္းလိုက္သည္။ နီသိ
အဲဒီအခန္းေလးထဲက ဘီဒိုထဲမွာ ေသနတ္ေတြ ထားထားတာ သိမည္လို႕ ထင္တာဘဲ ။ နီသိပစ္ခတ္
ႏိုင္ေအာင္သူနီသိလက္မွာ စတီးကြင္းကေလး တပ္၀တ္ေပးခဲ႕သည္။ ေသနတ္ပစ္ခတ္နည္းေတြလည္း
သင္ၿပေပးခဲ႕ဘူးသည္။ နီသိအထာေပါက္ၿပီး သူ႕ကိုကူညီႏိုင္ပါေစ ။ ေရွးေဟာင္း စက္လူရုပ္
ပံုစံဖမ္းသြားလိုက္ကထဲက နီသိသည္ပါးနပ္စြာနဲ႕ သူ႕ကို ခပ္ညံ႕ညံ႕ စက္ရုပ္တရုပ္လို႕ ဟန္စုယဥ္တို႕
ထင္ၿမင္သြားေအာင္လွည္႕စားလိုက္တာမို႕ သူ႕မွာ အၾကံအစည္ေတာ႕ ရွိပါလိမ္႕မည္လို႕
ထင္မိသည္။
“ ကိုေနဗလ...ထစမ္း..မတ္တပ္ထလိုက္....”
ဟန္စုယဥ္က ေသနတ္နဲ႕ ထိုးခ်ိန္ရင္း အသံမာမာနဲ႕ အမိန္႕ေပးလိုက္သည္။
ရပ္ဆိုေတာ႕လည္း ရပ္ရမွာေပါ႕ေလ ။
ဟန္စုယဥ္က ေအေက၉၉ ကိုတန္းတန္း မတ္မတ္ခ်ိန္ရြယ္ရင္း...“ ေနာက္ဆံုး အေနနဲ႕ တခုေတာ႕
ေမးလိုက္ခ်င္ေသးတယ္..ကိုေနဗလ ...” လို႕ တုန္ရီတဲ႕ အသံနဲ႕ ေၿပာလိုက္သည္။
ဗ်ဳတ္စနဲ႕ ဗ်င္းေတာင္းတို႕ကေတာ႕ ေသနတ္ေတြကို ေၿပာင္း ေအာက္ဆိုက္ကိုင္ထားၾကၿပီး သူတို႕ ဆရာမ
ေၿပာတာေတြကို နားေထာင္ေနၾကသည္။
“ ေမးေလ..ဘာေမးမလဲ....”
“ ေလသံက မာလွခ်ည္လား....ရွင္က်မကိုအရမ္းကို မုန္းတီးေနလား .....ေမးမယ္႕ ေမးခြန္းကေတာ႕
ရွင္နဲ႕ က်မနဲ႕ ေနာက္ဆံုး အိပ္ခဲ႕တာ က်မ ကိုယ္၀န္ရခဲ႕တယ္ဆိုတာ ရွင္တကယ္မသိတာလား..”
“ ဘာ......”
ေနဗလ ရဲ႕ အသံက က်ယ္ေလာင္လြန္းသည္။ အံ႕ၾသလြန္းတာေၾကာင္႕ ..။
“ ဟုတ္တယ္..ရွင္႕ ကိုယ္၀န္ကိုက်မ ဖ်က္မခ်ခဲ႕ဘူး......”
“ ငါ...ငါ...ငါ မသိဘူး..မသိခဲ႕ဘူး...မင္း...မင္း...မင္း..တကယ္ ေၿပာေနတာလား .....”
“ အခ်ိန္ကုန္တယ္..ေလကုန္တယ္..ကိုေနဗလ..အလကားေနရင္း မဟုတ္ဘဲ
ေၿပာပါ႕မလား.....က်မ..ရွင္နဲ႕ ရတဲ႕ ကေလးကို ေမြးခဲ႕တယ္.....သိလား....”
“ ဟင္..တကယ္လား...”
“ အင္း..ကေလးက ခု ေတာ္ေတာ္ၾကီးေနၿပီ..ကိုေဇာ္၀င္းက ရွင္႕ကေလးေပမယ္႕
မရက္စက္ပါဘူး ....ကေလး အေပၚ ေကာင္းပါတယ္....ရွင္ကေလးကို ေတြ႕ဘူးခ်င္လား..”
“ ဘယ္..ဘယ္...ဘယ္မွာလဲ.....”
“ ဘယ္မွာလဲ ဆိုတာေတာ႕ က်မ မေၿပာႏိုင္ဘူး..ေၿပာလည္း မထူးပါဘူးေလ..ရွင္႕ကိုအခုဘဲ
သတ္ပစ္ေတာ႕မွာဘဲ ဥစၥာ..ဓါတ္ပံု ၾကည္႕ခ်င္ရင္ေတာ႕ ၿပမယ္...ေဟာဒီမွာ .....ဖုန္းထဲမွာ ရွိတယ္...”
ဟန္စုယဥ္က လက္တဖက္နဲ႕ ေသနတ္ကိုကိုင္ခ်ိန္ရင္း က်န္တဲ႕ လက္တဖက္နဲ႕ ဖုန္းကို
ထုတ္ယူလိုက္သည္။
ဒီအခ်ိန္မွာ တံခါးဆက လူေခၚဘဲလ္အသံထြက္ေပၚလာသည္။
“ တင္းေတာင္..တင္းေတာင္...”
“ ဟင္..ဘယ္သူလဲ...”
ဟန္စုယဥ္လန္႕သြားသည္။
“ ဗ်ဳတ္စ နဲ႕ ဗ်င္းေတာင္း.....ၾကည္႕စမ္း..မေပါ႕နဲ႕...ရဲေတြ ၿဖစ္ႏိုင္တယ္.....”
ဗ်ဳတ္စက တံခါးေခ်ာင္းၾကည္႕ေပါက္ေလးကေန ၾကည္႕လိုက္သည္။
“ မိန္းမတေယာက္ဆရာမ....ဖြင္႕ေပးလိုက္ရမလား..”
“ ေအး..ဖြင္႕ေပးလိုက္..ဗ်င္းေတာင္း ..ေသနတ္နဲ႕ ေသေသခ်ာခ်ာ ခ်ိန္ထား...မေပါ႕နဲ႕...”
ဗ်ဳတ္စ က ဖြင္႕ေပးလိုက္ေတာ႕ အၿပင္က မိန္းမ ၀င္လာသည္။
ဟင္..ၿမၿမေသြး ...။
ၿမၿမေသြး အခန္းထဲ ၀င္လာတာနဲ႕ ဗ်ဳတ္စနဲ႕ ဗ်င္းေတာင္းက ေသနတ္ေတြနဲ႕ ခ်ိန္ရြယ္လိုက္ၾကသည္။
ဟန္စုယဥ္က “ သူ႕အိတ္ကို ရွာစမ္း....” လို႕ လွမ္းေအာ္လိုက္ေတာ႕ ဗ်င္းေတာင္းက ၿမၿမေသြးရဲ႕
အိတ္ကိုဆြဲလုလိုက္ၿပီး ဖြင္႕ရွာလိုက္သည္။
“ ဟာ....ေသနတ္..ဒါ...ဒါ..ဒါ ရဲမ..ရဲမ .......”
ၿမၿမေသြး လက္ကိုင္အိတ္ထဲက ေသနတ္တလက္ ေတြ႕သြားသည္။ ေၿပာင္းတို ပြိဳင္႕၃၈ ငါးလံုးၿပဴ းေလး ။
ဟန္စုယဥ္က ေအာ္ရယ္လိုက္သည္။ “ ဟန္က်လိုက္ေလၿခင္း ....ရဲတေယာက္ကိုထပ္
သတ္ႏိုင္သြားၿပီ....အခုလို ၾကြလာတာကို ၀မ္းေၿမာက္စြာနဲ႕ ၾကိဳဆိုပါတယ္..ရဲအရာရွိမေလး ရယ္...”
“ ေဒ၀ဒတ္ေဇာ္၀င္းရဲ႕ မယား ဟန္စုယဥ္မဟုတ္လား.....မင္းရဲ႕ ရူးသြပ္တဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြကို
ရပ္လိုက္ပါေတာ႕..မင္းကို ၿမန္မာ တႏိုင္ငံလံုးက ရဲေတြ
လိုက္ရွာေနၾကၿပီ..မင္း ေၿပးမလြတ္ပါဘူးကြာ..အခုထဲက အဖမ္းခံလိုက္ပါေတာ႕...”
“ လာၿပီး ဆရာလုပ္မေနနဲ႕ ရဲမ ေရ....မင္း မၾကာခင္မိနစ္ပိုင္းေလး အတြင္းမွာ ဘ၀တပါးကို
ကူးေၿပာင္းရေတာ႕မွာ..မင္း ယံုၾကည္ရာ ဘုရားကိုဆုေတာင္းထားလိုက္ေတာ႕...”
ေနဗလ က “ ေဟး..ဓါတ္ပံု ၿပမယ္ဆို..ဘယ္မလဲ....” လို႕ ဟန္စုယဥ္ကို ေမးလိုက္သည္။
ဟန္စုယဥ္က ကင္မရာထဲက ဓါတ္ပံုကို ေနဗလ ကို ၿပလိုက္သည္။ “ ကေလး ဘယ္မွာလဲ ဆိုတာကို
ေၿပာၿပပါ....” လို႕ ေနဗလ က ေမးသည္။
“ သိေတာ႕ေကာ ဘာထူးမွာလဲ ..ရွင္လည္း အခုဘဲ ေသရေတာ႕မွာ ရွင္႕...”
“ ငါ..ငါ..ငါ ကေလးကို ေတြ႕ခ်င္တယ္ဟာ.....”
“ မရေတာ႕ဘူး...ကိုေနလ..ရွင္႕လိုလူကိုက်မ အရွင္မထားႏီုင္ေတာ႕ဘူး..ရွင္႕ေၾကာင္႕ က်မတို႕ ဘ၀
ယိမ္းယိုင္ခဲ႕ရတယ္..ကိုေဇာ္၀င္းလည္း ေထာင္က်ေနၿပီ ... ကိုေဇာ္၀င္းက ရွင္႕ကိုသတ္
..ေသေနတဲ႕ ဓါတ္ပံုကိုက်မတို႕ကို ေထာင္၀င္စာ လာေတြ႕တဲ႕ အခါ ၿပခိုင္းတယ္...”
ၿမၿမေသြးလည္း ေနဗလ နဲ႕ ဟန္စုယဥ္တို႕ ေၿပာဆိုေနၾကတဲ႕ ကေလး အေၾကာင္းကို မသိလို႕
ေၾကာင္ေငးက နားေထာင္ေနသည္။ ဟန္စုယဥ္ကလည္း ကေလး ဘယ္မွာလဲ ဆိုတာကို မေၿပာဘူး ။
ေနဗလ က ထပ္ၿပီး ေမးသည္။ “ ငါ႕ကိုသတ္လိုက္ပါ..ဒါေပမယ္႕ မေသခင္ကေလး ဘယ္မွာလဲ
ဆိုတာကိုသိသြားပါရေစ...” လို႕ ေၿပာသည္။ ဟန္စုယဥ္လည္း “ ရွင္ဒီေလာက္ေတာင္
သိခ်င္ေနလဲ က် ေၿပာၿပမယ္..ရွင္ ေသသြားၿပီးတဲ႕ေနာက္၀ိညာဥ္အေနနဲ႕
သြားၾကည္႕မလို႕လား....ကေလးက သာေကတ အိမ္ၾကီးထဲမွာဘဲ ရွိေနတယ္...”လို႕ ေၿပာသည္။
ဒီအခ်ိန္မွာ အိမ္ခန္းထဲက နီသိ၀တီထြက္လာသည္။ ေစာေစာက ၀င္သြားတံုးကလို ေရွးေဟာင္း စက္ရုပ္
တရုပ္လိုလက္တန္း ေရွ႕ကို စူးစူးၾကီး ၾကည္႕ၿပီး ကြတတ နဲ႕ ေလွ်ာက္သြားတာမ်ိ ဳး
မဟုတ္ေတာ႕ ..။
နီသိ၀တီရဲ႕ လက္ႏွစ္ဖက္ထဲမွာ ပစၥတိုေသနတ္ႏွစ္လက္ရွိေနသည္။ ဟန္စုယဥ္ကိုတန္းတန္းမတ္မတ္
ခ်ိန္ထားၿပီး..“ လက္ထဲက ေသနတ္ေတြ ခ်လိုက္....” လို႕ အသံမာမာနဲ႕ ေၿပာလိုက္သည္။
ဟန္စုယဥ္က ေအေက၉၉ စက္ေသနတ္ေလးကို နီသိ၀တီကို ခ်ိန္လိုက္သည္။ နီသိ၀တီက စ
ပစ္ခတ္သည္။ ဟန္စုယဥ္ကလည္း ပစ္ခတ္သည္။ ဒိန္းဒိူင္းဒုန္းနဲ႕ ေသနတ္သံေတြ ထြက္ေပၚလာသည္။
နီသိ၀တီစပစ္လိုက္တဲ႕ က်ည္ဆံက ဟန္စုယဥ္ရင္ဘတ္ကိုထိသည္။ ဟန္စုယဥ္လန္က်သြားသည္။
ဗ်ဳတ္စ နဲ႕ ဗ်င္းေတာင္းက နီသိ၀တီကိုပစ္ခတ္ၾကသည္။ ေနဗလလည္း ဟန္စုယဥ္
လြတ္က်သြားတဲ႕ ေအေက၉၉ ကို ေကာက္ယူၿပီး ဗ်ဳတ္စနဲ႕ ဗ်င္းေတာင္းတို႕ကို ပစ္သည္။
ၿမၿမေသြးလည္း ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး ဆိုဖါၾကီးတလံုး အေနာက္ဖက္ကို ေၿပးပုန္းလိုက္သည္။
ေနဗလ ပစ္ခတ္တာ ဗ်ဳတ္စကိုထိမွန္သည္။ စူးစူး၀ါး၀ါး ေအာ္ရင္း ဗ်ဳတ္စ လဲက်သြားသည္။ ဗ်င္းေတာင္း
ပစ္ခတ္လိုက္တဲ႕ က်ည္ဖူးေတြက နီသိ၀တီကိုထိမွန္သည္။ နီသိ၀တီက ဗ်င္းေတာင္းကိုပစ္သည္။
လက္ႏွစ္ဖက္ထဲက ေသနတ္ႏွစ္လက္တေဖါင္းေဖါင္း ၿမည္ကာ မီးပြင္႕ေနသည္။ ဗ်င္းေတာင္း ဘိုက္ကို
ထိမွန္ၿပီး ဗ်င္းေတာင္း ေအာ္ဟစ္ကာ လဲက်သြားသည္။ ဗ်တ္စ ၿပန္ုကုန္းထလာၿပီး နီသိ၀တီကို
ပစ္သည္။ နီသိ၀တီရဲ႕ ရင္ဘတ္ကိုထိမွန္သည္။ နီသိ၀တီက ၿပန္ပစ္သည္။ ဗ် ဳတ္စ ကိုယ္ကို
က်ည္ေတာင္႕ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ၀င္သြားၿပီး ဗ်ဳတ္စ လဲက်သြားသည္။ နီသိ၀တီလည္း
လဲက်သြားသည္။
ယမ္းခိုးေတြ ေ၀သြားသည္။ ၿမၿမေသြးလည္း နီသိ၀တီဆီကို ေၿပးသြားသည္။ ေနဗလ လည္း
ဟန္စုယဥ္ကို ၾကည္႕လိုက္ေတာ႕ ဟန္စုယဥ္သည္ပါးစပ္ေလး အေဟာင္းသားနဲ႕ အသက္ ေပ်ာက္ေနၿပီ။
ေနဗလ နီသိ၀တီရွိရာကို ေၿပးသြားသည္။ “ နီသိ..နီသိ....” လို႕လည္း ေအာ္ေခၚသည္။
နီသိ၀တီတဆတ္ဆတ္လွဳပ္ခါၿပီး ပံုမွန္မဟုတ္ေတာ႕တာကို ၿမၿမေသြးေရာ ေနဗလ ေကာ
ေတြ႕လိုက္ၾကရသည္။ ။ နီသိသည္ၿမၿမေသြးရဲ႕ ေပါင္ေပၚမွာ ေခါင္းေလး ေမွးၿပီး ေနဗလ ဖက္ကို
ၾကည္႕ၿပီး..“ ကိုကို....နီသိတာ၀န္ေက်ပါတယ္ေနာ္”လို႕ တိုးတိုးေလး ေၿပာလိုက္ၿပီး ေခါင္းေလး ေဘးကို
က်ၿပီး ၿငိမ္သက္သြားပါသည္။
“ နီသိ..နီသိ.....”
ေနဗလ ေအာ္ေခၚေနေပမယ္႕ နီသိ၀တီက မထူးေတာ႕ပါ ။
ၿမၿမေသြးက ေနဗလ၇ဲ႕ လက္ကို ဖမ္းဆုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး “ ကိုေန..နီသိ ပ်က္သြားၿပီ....” လို႕
ေၿပာလိုက္ပါသည္။

ၿပီးပါၿပီ ။   ။
ခ်စ္ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္
#မႏၲလာေမာင္ေမာင္တုတ္