အေဆာင္သူ အေဆာင္သူ အေဆာင္သူ (အပိုင္း-၂)

အေဆာင္သူ အေဆာင္သူ အေဆာင္သူ (အပိုင္း-၂)
♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
ေရးသူ - နရသူ

"အ နာ နာတယ္ အင့္ ဟင့္"

မိသြယ္ ခပ္ညည္းညည္းကေလး အသံထြက္သြားေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ့္လိုးေဆာင့္မႈကိုေတာ့ ျငင္းဆန္လိုဟန္မရွိေခ်။ သူမပုခုံးႏွစ္ဖက္ကို ခ်ိဳင္းေအာက္ကေနလွ်ိဳကာ ကိုင္ဆြဲၿပီး ကြ်န္ေတာ့္ခါးကိုအသာျပန္ၾကြ၍ ေစာက္ဖုတ္ထဲကလီးကို ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ျပန္ဖိလိုးခ်လိုက္ရာ လီးက ၾကပ္တပ္တပ္အေနအထားႏွင့္ပင္ အထဲကို ေရွာကနဲ ေဆာင့္တိုးဝင္သြားျပန္သည္။ ထိုအတိုင္းပင္ လီးကိုျပန္ႏႈတ္ျပန္ၾကြလိုက္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ထပ္ဖိေဆာင့္ခ်လိုက္ႏွင့္ ေလးငါးဆယ္ခ်က္ခန္႔ သူမေစာက္ပတ္ထဲကို မွန္မွန္ႀကီးလိုးသြင္းေပးလိုက္ရာ ကြ်န္ေတာ့္လီးက သူမေစာက္ေခါင္းေလးထဲမွာ ၾကပ္စီးစီးျဖစ္ေနေသာ္ျငားလည္း တစ္ႀကိမ္လိုးဖူးၿပီး ျဖစ္တာကတစ္ေၾကာင္း ခြ်ဲက်ိက်ိႏွင့္ရႊန္းရႊန္းေဝေအာင္ ထြက္လွ်ံက်ေနသည့္ သူမ၏ေစာက္ရည္မ်ားေၾကာင့္ တစ္ေၾကာင္း ပထမအႀကိမ္လိုးစဥ္ကေလာက္ အခက္အခဲ သိပ္မရွိေတာ့ဘဲ လီးဝင္လီးထြက္ တျဖည္းျဖည္းမွန္ကာ အဝင္ေခ်ာလာေလသည္။

"သြယ္ သြယ္ နာေသးလားဟင္ နာရင္ ကိုယ့္ကို ေျပာေနာ္ "

"ဟင့္ နာ နာ အင့္ အင့္ ရ ရတယ္ … ေဆာင့္ ေဆာင့္ပါ ကို … သြယ္ လည္း တ တအားေကာင္း ေကာင္းေနၿပီ … ကို ဒီအတိုင္း ဆက္ၿပီးလိုးေပး ဟင့္ဟင့္ "

"ဘာ ဘာ ရယ္ … ျပန္ …  ေျပာစမ္း …သြယ္  "

မိသြယ္လည္း ရွက္ရွက္ႏွင့္ပင္ …

"လ … လိုး … လိုး … ေပး လို႔ ဆို …ဟင့္"

ေဆာင့္ေဆာင့္ေလးေျပာလိုက္သံႏွင့္အတူ ေအာက္ကေန သူမဖင္သားအိအိႏွစ္ဖက္ကို ေကာ့ကနဲၾကြေျမာက္ကာ အေပၚကို တြန္းေဆာင့္ေပးေလရာ ကြ်န္ေတာ္လည္း အထာနပ္သူပီပီ အခြင့္အေရးရတုန္း အခ်ိန္ဆို္င္းမေနေတာ့ဘဲ မိမိလက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ သူမရဲ႕ပုခုံးသား လုံးလုံးဝန္းဝန္းကေလးႏွစ္ဖက္ကို အက်အနဆြဲၿပီး လီးႀကီးကို သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္ၾကပ္တပ္တပ္ကေလးထဲသို႔ ဇယ္ဆက္သလို ဇြတ္အတင္းပင္ အားအင္အျပည့္ႏွင့္ ဖိေဆာင့္ လိုးပစ္လိုက္မိေတာ့သည္။

မိသြယ္တစ္ေယာက္ ရုတ္တရက္ မရွဴႏိုင္မကယ္ႏိုုင္ ဆန္႔ငင္ဆန္႔ငင္ျဖစ္သြားရသည္။ လီးႀကီး တစ္ဝက္သာသာေလာက္ ကေန အရင္းအထိတိုင္ ေရွာတိုးေဆာင့္ဝင္လာျခင္းမ်ိဳးကို သူမ ယခုမွပင္ စတင္ခံစားဖူးျခင္းျဖစ္ရာ လီးအရသာကို နဖူးေတြ႕ဒူးေတြ႕ၾကံဳၿပီး သူမအဘယ္မွ်အထိ ကာမေဇာၾကြေနေလမလဲ ဆိုတာ ေတြးၾကည့္ရံုႏွင့္ သိႏိုင္ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ့္မွာလည္း ပါကင္ဖြင့္ရသကဲ့သို႔ ကြ်န္ေတာ္၏ လီးႏွင့္ မမွ်ေသာ သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္ကေလးကို အပီအျပင္ ထင္ရာစိုင္းကာ လိုးခြင့္ရျခင္းအတြက္ ႏႈတ္ႏွင့္ပင္ ဖြင့္ဟ မေျပာသာသည့္ ကာမစည္းစိမ္ တစ္ရပ္ကို တင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္ရရွိေနကာ လိုးရင္းႏွင့္ပင္ အသက္ထြက္သြားပေစေတာ့ ဟူေသာ ရာဂဒိန္းဒလိန္းနတ္ အပူးခံရသူတို႔၏ စိတ္မာန္တက္ျခင္းမ်ိဳးျဖင့္ မိမိ၏ခါးကို သူမကိုယ္ေပၚမွေန၍ ႏွိမ့္ခ်ည္ၾကြခ်ည္လုပ္ကာ အခ်က္ေပါင္း မေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္ သဲႀကီးမဲႀကီးလိုးပစ္လိုက္ၿပီး လရည္ပူပ်စ္ပ်စ္ေတြ သူမေစာက္ဖုတ္ထဲ ပန္းထုတ္ႏိုင္ဖို႔ အေရးအတြက္ က်ားကုတ္က်ားခဲပင္ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္ မိေနေလေတာ့၏။

"စြတ္ ဖြတ္ စြိ ဇြပ္  … ဖြတ္ ဇြပ္ ဘုတ္ စြိ … ဘု ဖြတ္ ဘြတ္ ဖတ္ … ဘုတ္ စြိ ဘတ္ ဖတ္ … ဘြတ္ ဗလပ္ ဖတ္ ဗြပ္"

"အ အိ အိ … အင့္ ဟင့္ အင့္ အင့္  အင္း … အင့္ ဟင္း … ဟင္း အိ အ အင့္ အင္းး "

"အရွီး ေကာင္းလိုက္တာ မိသြယ္ရာ … နင့္ေစာက္ပတ္မ်ိဳး ငါ့တစ္သက္ … မေတြ႕ဖူးဘူး … တအားလိုးလို႔ေကာင္းတယ္ အ အား အား အု အူး ဟူး"

"အင့္ အင့္ ေဆာင့္ ေဆာင့္ ျမန္ျမန္ … ဟင့္ အ အိ အီး …သြယ္ သြယ္ မ မေနတတ္ေတာ့ဘူး ကို … အ … တ တစ္မ်ိဳး ႀကီး ပဲ အ အိ အင့္ အင့္ … လ လိုး လိုးေလ ဟင့္ဟင့္ …အ အာ့ အာ့လာ့ ျမန္ ျမန္ျမန္ေဆာင့္ … ကို လုပ္ လုပ္ပါ ျမန္ျမန္ပါဆို"

"စိတ္ခ် မိသြယ္ လိုးေပးမယ္ ငါ့လရည္ေတြ နင့္ေစာက္ဖုတ္ထဲ အျပည့္အလွ်ံ ပန္းထည့္ေပးမယ္"

ကြ်န္ေတာ္လည္း သူမကိုေျပာၿပီး အခ်က္တစ္ရာႏွစ္ရာမက လီးထိပ္ႀကီး ပူထူသြားေအာင္ တရစပ္ေဆာင့္လိုးပစ္လိုက္ကာ သူမႏွင့္အတူ ေစာက္ဖုတ္ထဲကို ကြ်န္ေတာ့္ လရည္ေတြ တျဖစ္ျဖစ္ႏွင့္ေနေအာင္ အဆက္မျပတ္ ပန္းလႊတ္ထုတ္ပစ္လိုက္ေလသည္။ မိသြယ္လည္း ေစာက္ရည္ေတြ တျဖစ္ျဖစ္ ညွစ္ထုတ္ကာ ေစာက္ရည္အထြက္လြန္ၿပီး ကြ်န္ေတာ့္ရင္ခြင္ထဲမွာပဲ ေမ်ာ့ကနဲ ေပ်ာ့ေခြက်သြားရေတာ့သည္။

(က)

**သီခ်င္းတစ္ပုဒ္**
_______

သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ေၾကာင့္ ကမၻာႀကီးမခ်ိဳၿမိန္ခ်င္ေနပါေစ
သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ေၾကာင့္ ခါးသီးမႈတစ္စုံတစ္ရာမၾကံဳေတြ႔ေစလိုပါ။
                                                
သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ေၾကာင့္ ပန္းေတြမပြင့္ခ်င္ေနပါေစ
သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ေၾကာင့္ အမုန္းစစ္မက္မပြါးေစလိုပါ။  
                                                            
သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ေၾကာင့္ ေဝဒနာအသေခ်ၤမကုစားႏိုင္ခ်င္ေနပါေစ
သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ေၾကာင့္ ဒဏ္ရာအနာတရမျဖစ္ေစလိုပါ။

သီခ်င္းတစ္ပုဒ္က အားအင္မျဖစ္ခ်င္ေနပါေစ                                                                               
သီခ်င္းတစ္ပုဒ္က အဆိပ္လူးျမားမျဖစ္ရင္

ကိုယ္ေက်နပ္ပါၿပီ။     ။

(နရသူ)

(ခ)

"သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ေၾကာင့္ မည္သူ႕အားမွ် ခါးသီးမႈတစ္စုံတစ္ရာမၾကံဳေတြ႕ေစခဲ့သလို
မည္သူ႕ကိုမွလည္း ဒဏ္ရာအနာတရ မျဖစ္ေစခဲ့ပါ။

သီခ်င္းးတစ္ပုဒ္သည္ ပန္းတစ္ပြင့္မျဖစ္ခဲ့လွ်င္ေတာင္မွ အဆိပ္လူးျမား မျဖစ္ခဲ့လွွ်င္ သူ ေက်နပ္ေပၿပီ။

သူ႕ကိုယ္သူ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ ဟူ၍သာ ခံယူသည္။ "

(ဂ)

**သီခ်င္းမ်ားႏွင့္ဘဝ**

_______

"သီခ်င္းမ်ားႏွင့္သာ ကမၻာငယ္တစ္ခု တည္ေဆာက္ျဖစ္ခဲ့သည္။

သီခ်င္းမ်ားႏွင့့္သာ ျမင္ျမင္သမွ် စိမ္းလန္းခဲ့ရသည္။

သီခ်င္းမ်ားႏွင့္သာ အရာရာကို လွပသစ္လြင္ျပည့္စုံေစခဲ့သည္။

မ်က္ႏွာသစ္ခ်ိန္လည္း သီခ်င္း
အိပ္ယာဝင္ခ်ိန္လည္း သီခ်င္းပါေပ။

သီခ်င္းမ်ားႏွင့္ သူအသက္ရွင္သည္။
သီခ်င္းေတြထဲမွာ သူေနထိုင္သည္။

သီခ်င္းရွိမွ သူစားဝင္အိပ္ေပ်ာ္သည္။
သီခ်င္းသည္ သူ သူသည္ သီခ်င္းပဲ ျဖစ္ေတာ့သည္။"

(နရသူ)

(ဃ)

**ခ်စ္ျခင္းရဲ႕အစ**

__________

ထူးျခားဆန္းၾကယ္မႈေတြ ျပည့္လွ်မ္းေနတဲ့ ေဟာဒီ႕ကမၻာ
မျမင္ႏိုင္တဲ့လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ေတြ ဘယ္ေလာက္ပင္ ဖုံးကြယ္ထားေသာ္ျငား
အတြင္းသားထဲက အလွစစ္ေတြ လွစ္ဟထြက္ေပၚလာရစျမဲ
မျမင္ႏိုင္တာကို ေတြးမိတယ္

မၾကားဖူးတဲ့အသံကေလး ၾကားခ်င္တယ္
ဆန္းျပားတဲ့ လရိပ္တစ္ခ်ိဳ႕ ျဖတ္သန္းသြားခဲ့ရဲ႕။

မရဖူးတဲ့အိပ္မက္ဟာ
အေတြးဝိညာဥ္ကို အျမဲတေစ ညိွဳ႕စြမ္းထားႏိုင္တဲ့ အလွဗိမာန္တစ္ခုပဲ
အဲဒါဟာ နိဗၺာန္ဘုံလည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ႏိုင္တယ္။

မထိုက္တန္ျခင္းေတြ ဘယ္ေလာက္ရွိရွိ
မသိျခင္းတရားေတြ ဘယ္ေလာက္ရွိရွိ
ကို္ယ္ ႀကိဳျမင္ႏိုင္တာတစ္ခုေတာ့ ရွိပါရဲ႕

ကိုယ္မပိုင္တဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕စိုးရြံ႕မႈေတြက
တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ကို နင္းေခ်သြားေတာ့မယ္ ဆိုတာ …
ကိုယ္မပိုင္တဲ့ ႏွလုံးခုန္သံေတြက
ညတေစၧလို အျမဲတေစ ေခ်ာက္လွန္႔သြားေတာ့မယ္ ဆိုတာ …

ကိုယ္မပိုင္တဲ့ နာက်င္ျခင္းေတြက
ေသြးေၾကာထဲကို တဖ်ပ္ဖ်ပ္ စိမ့္ဝင္စီးဆင္းသြားေတာ့မယ္ ဆိုတာ … ။

ကြယ္ဝွက္ထားတဲ့ သူ႕အနမ္းဟာ
အဆိပ္အတိလႊမ္းတဲ့ ပန္းတစ္ပြင့္လိုပါလား

ခ်ိဳၿမိန္တဲ့ ဒုကၡဝတ္ရည္အိုင္ကေလးထဲ
စုန္းစုန္း နစ္မြန္းရေတာ့မလား

ထင္မွတ္မထားတဲ့ ေန႔ေတြဟာ ထင္မွတ္မထားသလို ျဖစ္ျဖစ္လာတယ္
လြဲေခ်ာ္မႈတိုင္းမွာ အရာမေရာက္တဲ့ ငံ့လင့္မႈေတြနဲ႔ ေစးပ်စ္ေလးလံေနခဲ့ရ
ဒီ ပူပန္မႈေတြထဲ ကိုယ့္တစ္သက္စာ ေၾကြဆင္းခဲ့ရၿပီလား။

ေမွ်ာ္လင့္မထားပါဘဲ
မေမွ်ာ္လင့္တဲ့ ၾကမၼာက အေသြးအသား ဝါးမ်ိဳလိႈက္စားခဲ့
တကယ္ေတာ့
( ကိုယ္ဟာ ) မစခင္ကတည္းက က်ရွဳံးႏွင့္ၿပီးသူ တစ္ေယာက္ပါကြယ္။       ။

_____________________

(နရသူ)

#ဟန္ေဆာင္ေကာင္းတဲ့ လ
(အခ်စ္တကၠသိုလ္)

ခ်စ္ျခင္းအစ မ်က္စိက ဆိုေသာ္ျငား သူမႏွင့္ကြ်န္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ဦးရဲ႕ဆုံစည္းမႈက မ်က္စိေၾကာင့္ခ်ည္းေတာ့ ဟုတ္ဟန္မတူေခ်။

သူငယ္ခ်င္းခ်စ္သူစုံတြဲ၏ အေဖးအမ အေထာက္အပို႔ေကာင္းမႈျဖင့္ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ အတန္းေဖာ္ခ်င္း ရင္းႏွီးကြ်မ္းဝင္ လာရာကေန သံေယာဇဥ္အမွ်င္တန္းၿပီး ခ်စ္သူေတြအဆင့္ကို တျဖည္းျဖည္း တက္လွမ္းေရာက္ရွိခဲ့ရတာျဖစ္သည္။

မိသြယ္က ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ဆိုလွ်င္ ပရက္တီကယ္မိတ္ လို႔ ေျပာလို႔ရသည္။ လက္ေတြ႕ခန္းမွာ တစ္ပတ္ကိုေျခာက္ႀကိမ္ခန္႔ အျမဲလိုလို လက္ပြန္းတတီး သူမႏွင့္အတူတကြ စမ္းသပ္ရသည္။ ဓာတ္ခြဲရသည္။ ေအာ္ဂဲနစ္ အင္ေအာ္ဂဲနစ္ေတြ ျဒပ္စင္ေတြ ျဒပ္ေပါင္းေတြ ခရစၥတယ္တို႔ လစ္ကြစ္တို႔စတာေတြ ကိုယ္ႏွင့္မရင္းႏွီးေသာ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ စိတ္ပါဝင္စားမႈ အလ်ဥ္းမရွိေသာ ဘာသာရပ္ေတြမွာ သူမ၏ အကူအညီက မ်ားစြာ အေထာက္အကူျပဳခဲ့သည္။

သူမသည္ အခ်စ္ဦးျဖစ္သည္။

သိဂၤ ီေဆာင္၏ညေတြမွာ သီခ်င္းသံတို႔ျဖင့္ စည္ပင္ခဲ့သည္။

အဖြဲ႕လိုက္တီးခတ္သီဆိုရင္း အေဆာင္သူကေလးေတြဆီက အားေပးသံေတြက ကြ်န္ေတာ္တို႔အတြက္ အားအင္ေတြျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈႏွင့္ ၿပီးျပည့္စုံခဲ့သည္။

သိဂၤ ီေဆာင္ေလွ်ာက္လမ္းကေလးအတိုင္း ကြ်န္ေတာ္ ေလွ်ာက္ျပန္လာခဲ့သည္။ ညေန ၆ နာရီေက်ာ္ အေဆာင္ျပန္ ေနာက္က် သြားသည့္အတြက္ ပါလာေစာင့္အဘိုးႀကီးကို ေငြစကၠဴတစ္ထပ္ လာဘ္ထိုးခဲ့ရေသး၏။

မိသြယ္တစ္ေယာက္ အေဆာင္ျပန္ရာမွာ လမ္းေလွ်ာက္ပင္မမွန္ခ်င္။ ကြတတကေလးျဖစ္ေနရသည္။ ကြ်န္ေတာ္ကလည္း ကြ်န္ေတာ္ ။ ကိုယ့္ခ်စ္သူ ႏုႏုထြတ္ထြတ္ အငုံးကေလးကိုမွ အားမနာပါးမနာ ႏွစ္ခ်ီႏွစ္လားတိတိ စိတ္ေဆာင္ၿပီး လိုးခ်င္တို္င္း လိုးပစ္ခဲ့မိသည္ကိုး။ မိသြယ္ကေတာ့ အျပစ္မေျပာရွာပါ။ ကြ်န္ေတာ့္အလိုကို သူမဖက္က တတ္ႏိုင္သမွ် လိုက္ေလ်ာရွာပါသည္။ အျပင္တစ္ေနရာရာမွာ ညအိပ္ၾကဖို႔ သူမကို ေျပာေတာ့ သူမစဥ္းစားပါ့မည္ဟု ျပန္အေျဖေပးသည္။ ကြ်န္ေတာ့္အေနႏွင့္အပ်ိဳစင္ကေလးမွ်သာ ရွိေသးေသာ ခ်စ္ရသူအေပၚ ဤမွ်ေတာ့ လိုက္ေလ်ာရေပလိမ့္မည္။

ဒီည ကြ်န္ေတာ္ငွားရမ္းေနထို္င္ရာ အျပင္ေဆာင္ကို မျပန္ျဖစ္ေတာ့။ မိသြယ္တို႔အေဆာင္မွာ ဂစ္တာတီးၿပီး ေဖ်ာ္ေျဖဖို႔ရန္အတြက္ သီခ်င္းတိုက္ဖို႔ လိုေပေသးရာ ကိုဆန္းေထြး လို႔ေခၚသည့္ ပငနယ္သား ဆားသူေ႒းႀကီး (သူက Lead Guitarist တစ္ေယာက္လည္း ျဖစ္သည္။) ေနထိုင္ရာ ( … ) အေဆာင္မွာ ဝင္ေရာက္ စတည္းခ် ရေပဦးေတာ့မည္။ ေမာရေဆာင္ မွာေနသည့္ ကိုမ်ိဳးကိုလည္း လွမ္းေခၚရဦးမည္။ ကိုမ်ိဳးက ေဘ့စ္ဂစ္တာ Bass Guitar ကို ကြ်မ္းကြ်မ္းက်င္က်င္ (Pro အဆင့္) တီးခတ္ႏိုင္သူ။ ကြ်န္ေတာ္က အဆို Vocal ရယ္  Rhythm ဂစ္တာရယ္ကို တာဝန္ယူသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ သုံးေယာက္ေပါင္းက ေလာင္းေက်ာ္သည္။ ဒါေတာင္ ရြယ္တူလူငယ္ခ်င္း တျခားအဖြဲ႕ေတြႏွင့္ျဖဲရာမွာ ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ တြဲဲဖက္အညီဆုံး လို႔ ဆိုရမည့္ ဘီးလင္းနယ္သား Aသန္႔ဇင္ ေခၚ ဖိုးသန္႔ တစ္ေယာက္ မပါေသး။ သူက ဗညားမွာ ေနသည္။ အခ်ိန္ျပည့္ ဖြန္ေၾကာင္ေနသူ ျဖစ္ကာ သူ လက္ရွိလိုက္ေနသူက ဗိုလ္မွဴးသမီးဆိုလား ဘာဆိုလား အဲဒီဟာႀကီးအတြက္ အခ်ိန္ေပးေနရ၍ သူ႕ကိုဖမ္းမိဖို႔ရာ မလြယ္ကူလွေခ်။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္မွာ တျခားသူေတြႏွင့္ မတူသည့္အခ်က္က ရစ္သမ္ဂစ္တာတီးရာမွာ အေထာက္အကူျပဳ လက္ခတ္ကို ဇီဇာေၾကာင္ မေနတတ္ဘဲ ျဖစ္သလိုၾကံဳသလို ေငြအေၾကြေစ့ (ဆယ္ျပားေစ့) ပဲရရ ရတာႏွင့္သီခ်င္းျဖစ္ေအာင္ ဆိုတီးေလ့ရွိၾကတာပဲ ျဖစ္သည္။ လူငယ္ပီပီ ကိုယ္ကြ်မ္းက်င္ရာဘာသာရပ္အေပၚ (မလိုအပ္ပါဘဲလ်က္) ေမာ္ၾကြားမိျခင္းျဖစ္ရာ ျပန္စဥ္းစားက ရွက္မိပါေသးသည္။

ဂစ္တာသံတို႔ျဖင့္ စည္ကားသည့္ည။

အမ်ိဳးသားအမ်ိဳးသမီး ေဘာ္ဒါေဆာင္တို႔ တည္ရွိရာ တကၠသီလာဝန္းက်င္တစ္ခိုမွာ ညစဥ္မပ်က္ ဂစ္တာဝိုင္း ကေလးေတြ တစ္ဝိုင္းမဟုတ္တစ္ဝိုင္း လာေရာက္ဝိုင္းဖြဲ႕ကာ ေတးသံမ်ား ဟစ္ေၾကြးၾကေလ့ရွိ၏။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဝိုင္းကေလးမွာ ပင္တိုင္အတီးသမားက ကြ်န္ေတာ္ပဲ ျဖစ္သည္။ Rhythm Guitar ကို စြဲလမ္းျမတ္ႏိုးျခင္း ႀကီးစြာျဖင့္ ပိုင္ႏိုင္ကြ်မ္းက်င္စြာ တီးခတ္ျပမည္။ Lead Ghitar ကိုဆန္းေထြး Bass ကိုမ်ိဳး စသည့္ ေဘာ္ဒါေတြႏွင့္အတူ ခိုင္ထူး တူးတူး ကိုတိုးႀကီး ခင္ဝမ္း ရာျပည့္ မြန္းေအာင္ ဖိုးခ်ိဳ ေဂ်ေမာင္ေမာင္ စသည့္ အဆိုေတာ္မ်ားရဲ႕သီခ်င္းေတြ ဆိုၾကမည္။ ဘိုထီး(စိုင္းထီးဆိုင္)၏ ေမာင့္လျပည့္ဝန္း ေပ်ာက္ဆုံးခဲ့ေသာ နိဗၺာန္ဘုံ ေရႊဟသၤာသီခ်င္း ျခေသၤ့လည္ျပန္ ေငြေတာင္တန္းဆီသို႔ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ စတုတၳနိဗၺာန္က အျပန္ စသည့္ သီခ်င္းေကာင္းေတြကိုလည္း သီဆိုဖို႔မေမ့။

"တကၠသိုလ္နယ္ေျမသည္ သီခ်င္းမ်ားျဖင့္သာ တည္ေစရမည္။"

စိုးလြင္လြင္ ေဂ်ညီညီ ခ်စ္ေကာင္း သွ်ိဳင္းေအာင္ ေနာက္ အသစ္ေပၚလာသမွ် အဆိုရွင္ အသစ္အသစ္ ေတြရဲ႕သီခ်င္းသစ္ေတြ အလုအယက္ သီဆိုၾကသည္။ ခိုင္ထူးရဲ႕ခတၱာ ျမတ္ေသာအက်င့္ ေလးျမားတစ္လက္နဲ႔ သီခ်င္းသည္ ဆို စစ္ႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး မေကာင္းလည္းကိုယ္ ေကာင္းလည္းကိုယ္ ေနာက္ဆုံးအိပ္မက္ တို႔လာတယ္ ကိုတိုးႀကီးရဲ႕ႀကိဳးၾကာသံ မဟာဆန္သူ  ေစာင္းႀကိဳးရႈိက္သံ ဒြိဟစိတ္ႏွင့္သုညမွာ ဖိုးခ်ိဳရဲ႕ သဒၵါ ပိုင္စိုးမႈဧကရီ ၿမိဳင္နန္းစံပန္းတစ္ပြင့္ ေဗဒါ အေဆာင္သရဲ တူးတူးရဲ႕ မိဆိုး ခ်ိဳၿမိန္ဒုကၡ ေကသရီ မင္းမရွိရင္ အဆင္သင့္ပဲေဟ့ ကိုေဂ်ႀကီးရဲ႕အခ်စ္ေရ႕ မႏၲေလးကသမီး ႀကီးမွဝက္သက္ေပါက္ရင္ ကြ်န္ေတာ္မေကာင္းဘူး ေဂ်ညီညီရဲ႕ စြဲေနၿပီ မင္းရွိေနမွ အခ်စ္မိုး အရိပ္ကေလး စိုးလြင္လြင္ရဲ႕ ခ်စ္လူမိုက္ ခိုးစိတ္စိုးထိတ္လြမ္းခ်ိန္ သူရဲေကာင္းတို႔ရဲ႕ႏွလုံးသား ကိုင္ဇာရဲ႕ ေယာနသံစင္ေရာ္(သို႔) ေနဆီပ်ံမည့္ငွက္ ဂစ္တာလူေလး အက်ည္းတန္၏ အထီးက်န္ အတၳဳပၸတၱိ ရံုးေတာ္ကအျပန္ တူႏွစ္ကိုယ္တိုင္းျပည္ စသည့္သီခ်င္းေတြ … ။

အေရးအခင္းကာလ ေရာက္ျပန္ေတာ့ ကိုမြန္းေအာင္ရဲ႕ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတိုက္ပြဲ လူငယ္ေျခက် ေသြးမုန္တိုင္း ၃/၈၈ အင္းလ်ား သမိုင္းရဲ႕လက္မ်ား စတဲ့ မေမ့ႏိုင္စရာသီခ်င္းေကာင္းေတြ ။ လူငယ္ဘဝရဲ႕ အမွတ္တရ မွတ္တိုင္မ်ားပင္ ျဖစ္လိမ့္မည္။

ေျခရာေတြမ်ားစြာ ခ်န္ထားရစ္ခဲ့သည္။ တကၠသိုလ္ရနံ႔သင္းေသာ စာသင္ခန္းေတြ စာၾကည့္တိုက္ ေရစင္ စမ္းသီတာ ကင္တင္းန္း အဝင္ဝ မ်က္ႏွာစာမွ ထည္ဝါခန္႔ညား လွပလြန္းသည့္ ေရႊဟသၤာရုပ္တု အဓိပတိလမ္းႏွင့္စိန္ပန္းနီနီ ေမာရ သံလြင္ ေရႊၿမိဳင္ သီရိ သိဂႍ ီနီလာ အေဆာင္ေဆာင္ အခန္းခန္းေတြ။ အားလုံး ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႕ အတိတ္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေျခရာ မေမ့ႏိုင္စရာ ေန႔ရက္မ်ားပဲျဖစ္သည္။

ေက်ာင္းစတက္ခ်ိန္က  ( … ) အတြင္းေဆာင္။ ပထမႏွစ္ စာေမးပြဲ တစ္ႏွစ္က်ရံႈးခဲ့၍ ေနာက္တစ္ႏွစ္ အျပင္ေဆာင္ကို မေရာက္ခ်င္ဘဲ ေျပာင္းေရႊ႕ေရာက္ရွိခဲ့ရသည္။ အမွန္ေတာ့ လြတ္လပ္မႈကို ျမတ္ႏိုးသူပီပီ ေရငတ္သူ ေရတြင္းထဲက်ခဲ့ျခင္းသာ ျဖစ္သည္ ဆိုရမည္။ ဂစ္တာတီးခ်ိန္ ပိုရလာသည္။ ဂီတ ဝကၤပါထဲကို ထဲထဲဝင္ဝင္ ေျခဆန္႔ဝင္ေရာက္ကာ ေလ့လာသင္ယူခြင့္ေတြရရွိခဲ့သည္။ အရွဳံးထဲကအျမတ္ပင္။

သို႔စဥ္လ်က္ ကံမပါခဲ့၍လားေတာ့ မသိ။ ေအာင္ျမင္ေသာ ဂီတသမားအျဖစ္သို႔မူ မေရာက္ျဖစ္ခဲ့။ တာထြက္စမွာပဲ ရံႈးနိမ့္ခဲ့ရသည္။ အဓိကက ေငြေၾကးျပႆနာပါေပ။ လူတို႔၏ ဘဝလမ္းဟူသည္ ဘယ္ေသာအခါမွ မေျဖာင့္ျဖဴးဘူးဆိုတာကို ကြ်န္ေတာ့္အေနႏွင့္ ထိုစဥ္ကတည္းကပင္ အေသအခ်ာ နားလည္ႏွင့္ၿပီးလည္း ျဖစ္သည္။

ကြ်န္ေတာ္ လူဆိုးတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့သည္။

ျပင္ပေဘာ္ဒါေဆာင္မွာ ေနထိုင္စဥ္ ကုန္းထိပ္အတက္လမ္းရွိ နာမည္သိပ္မထင္ရွားလွသည့္ ႏွစ္ထပ္ေဆာင္တစ္ခုမွာေနခဲ့ရသည္။ အမွန္ေတာ့ ပ်ဥ္ေထာင္ႏွစ္ထပ္ သြပ္မိုးထရံကာအခန္းငယ္မွ်သာ ျဖစ္သည္။ ေအာက္ထပ္၌ အုတ္ကြက္မ်ား ခင္းထားသည္။ က်ိဳကၡမီ ေရး ပင သံျဖဴဇရပ္ က်ိဳက္ထို ဘီးလင္း သထုံ က်ိဳေကၠာ္ သိမ္ဇရပ္ၿမိဳ႕အသီးသီးမွ ေက်ာင္းလာတက္သည့္ ေက်ာင္းသားအခ်ိဳ႕ႏွင့္ သိကြ်မ္း ရင္းႏွီးခြင့္ ရရွိခဲ့သည္။ ၿမိတ္ ထားဝယ္ ပဲခူး ေတာင္ငူ ျဖဴး ေဇယ်ဝတီ ေညာင္ေလးပင္ စသည့္ ၿမိဳ႕မ်ားမွ ေက်ာင္းလာတက္သူေတြကေတာ့ သူ႕အေဆာင္ႏွင့္သူ သီးျခားေနသူေတြသာ မ်ားပါသည္။

ဘားအံ ထားဝယ္ ၿမိတ္ ေက်ာင္းသားအခ်ိဳ႕က ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏွင့္ ေရာေရာေႏွာေႏွာ ေနတတ္ေပမယ့္ ပဲခူးေကာလိပ္မွ ဒုတိယႏွစ္ ေအာင္ျမင္ၿပီး (ထိုစဥ္က) ကြ်န္ေတာ္တို႔ဆီမွာ တတိယႏွစ္စာသင္တန္းမွ စတင္ကာ ေက်ာင္းတက္ခြင့္ရသည့္ အထက္ပိုင္းၿမိဳ႕သား တခ်ိဳ႕တေလကမူ ေသြးႀကီးသည္။ ကိုယ္ေတြလို ေအာက္သားေတြအေပၚ အထင္အျမင္ေသးၿပီး ခြဲျခားခြဲျခားႏိုင္လြန္းသည္ လို႔ ခံစားရသည္။အစားအေသာက္အေနအထိုင္ကအစ ဇီဇာေၾကာင္လြန္းသည္။ ပဲခူးသားႏွင့္ ထားဝယ္သား အခ်င္းမ်ားၿပီး ရိုက္ၾကႏွက္ၾက ခုံေတြႏွင့္ ေကာက္ေပါက္ၾကသည္ကိုလည္း ကိုယ္တိုင္ဝင္ေရာက္ဖ်န္ေျဖဖူးသည္။ ကိုယ္ႏွင့္ တစ္စုံတစ္ရာ ျပႆနာအၿငိအစြန္း မရွိခဲ့ ဖူးၾကေပ။

ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသမားတစ္ေယာက္ မဟုတ္။ လူငယ္ပီပီ ဆူလြယ္ၾကြလြယ္သည္။ အကဲဆတ္သည္။ စိတ္ဆတ္လြန္းသည္ ဟုဆိုရမည္။

ႏွစ္ထပ္ေဆာင္မွာ ႏွစ္တစ္ဝက္ေက်ာ္ခန္႔ေနၿပီး အေဆာင္ပိုင္ရွင္၏သားႏွင့္ ဓားထိုးမႈျဖစ္လုနီးပါး အေျခအေန တစ္ခုကို ေရာက္ဖူးသည္။ သူကိုယ္တိုင္ ရူပေဗဒ ပထမႏွစ္ေက်ာင္းသား တစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး ေဆာင့္ၾကြားၾကြားႏိုင္ကာ လူတကာအေပၚဗိုလ္က်ေလ့ရွိသည့္ ေကာင္စားမ်ိဳးျဖစ္ရာ အဲဒီမွာစေတြ႕ၾကေတာ့သည္။ အေဆာင္သားေတြအေပၚ တစ္ခါတစ္ရံ အထက္စီးကေန တင္စီးဆက္ဆံတတ္သည့္ အက်င့္စရိုက္မ်ိဳးရွိတာေၾကာင့္ နည္းနည္းေတာ့ ပညာေပးမွျဖစ္မည္လို႔ ဆုံးျဖတ္ကာ မ်က္ျခည္မျပတ္ေစာင့္ၾကည့္ခဲ့ရာ တစ္ေန႔မွာ အေဆာင္သားတစ္ေယာက္ကို အေဆာင္လခကိစၥႏွင့္ အက်ယ္အက်ယ္အခ်င္းမ်ားၿပီး ဆူဆဲႀကိမ္းေမာင္းေနတာ ေတြ႕လိုက္ရ၍ မခံမရပ္ႏိုင္ေအာင္ ေထာင္းကနဲေဒါသထြက္ၿပီး အနီးရွိ ၾကက္သြန္လွီးဓားႏွင့္ ေကာက္ထိုးဖို႔ ႀကိဳစားရာက ေဘးပတ္ဝန္းက်င္က ေက်ာင္းသားမ်ား ဆြဲႏိုင္၍သာ ေတာ္ေပေသးေတာ့သည္။ ႏို႔မဟုတ္လွ်င္ ကြ်န္ေတာ္လည္း ေထာင္ထဲေရာက္ၿပီး ပညာေရးတစ္ပိုင္းတစ္စ တစ္ခန္းရပ္သြားမည္ မုခ်ပင္။

ၿမိဳ႕ထဲ ေတာင္ေပၚတန္းရပ္ရွိ ဘႀကီးေတာ္စပ္သူ၏ေနအိမ္သို႔ စာေမးပြဲေျဖကာနီး ရက္ပိုင္း အလိုေလာက္မွာ ေျပာင္းေရႊ႕ခဲ့ရသည္။ ကိုယ္က စိတ္ခပ္ဆတ္ဆတ္ႏွင့္မို႔ ဘႀကီးရဲ႕သမီးအငယ္မႏွင့္ ေနထိုင္စားေသာက္မႈကိစၥႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ မေက်လည္မႈေတြရွိခဲ့ၾကကာ ေနာက္ပိုင္း မိမိေသသည္အထိ  ဒင္းတို႔အိမ္မလာေတာ့လို႔ ယတိျပတ္ဆုံးျဖတ္ၿပီး ေသခန္းျဖတ္ကာ လိေမၼာ္စင္ဆိုသည့္ ရပ္ကြက္တစ္ခုကေန သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အကူအညီႏွင့္ ေက်ာင္းျပန္တက္ရသည္။

မိသြယ္ႏွင့္မေဝးခဲ့ၾကတာဘဲ ကံေကာင္းသည္ဆိုရမည္။

မိသြယ္ႏွင့္ကား ပထမႏွစ္ေရာ ဒုတိယႏွစ္ကုန္ပိုင္းအထိ အေျခအေနမပ်က္ ဆက္ဆံခြင့္ရခဲ့ပါသည္။

၈/၈၂ အင္းလ်ား ဝတ္မႈန္ ဘဝဆက္တိုင္းအတူ သီခ်င္းမ်ားျဖင့္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား လူငယ္ေတြရဲ႕ ႏွလုံးသားကို ေအာင္ျမင္စြာ သိမ္းပိုက္ႏိုင္ခဲ့ေသာ ကခ်င္တိုင္းရင္းသား အဆိုေတာ္ မြန္းေအာင္၏ ၈/၈၂ အင္းလ်ား ေတးစီးရီး ထြက္ရွိလာသည့္အခါ ကြ်န္ေတာ္တို႔ လူငယ္အုပ္စုရဲ႕ ပါးစပ္ဖ်ားမွာ မြန္းေအာင္မွ မြန္းေအာင္ဆိုၿပီး ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ သူက ေနာက္ထပ္ မိုးလံုးမိႈင္း စိဥၥမာနဥာဏ္ လြမ္းရတဲ့ညေတြ လြန္ပါေစ ေတးစုမ်ားအထိ ေတးခ်စ္သူေတြရဲ႕ႏွလုံးသားကို ကာလအပိုင္းအျခားတစ္ခုအထိ သိမ္းပိုက္ဖမ္းစားႏိုင္ခဲ့သည့္ ကို္ယ္ပိုင္သံစဥ္ ေတးေရးေတးဆို အႏုပညာရွင္စစ္စစ္ တစ္ေယာက္လည္း ျဖစ္ေပသည္။

ခိုင္ထူး တူးတူး မြန္းေအာင္ ဖိုးခ်ိဳ သီခ်င္းအမ်ားစုက ကြ်န္ေတာ့္ အာႏွင့္ကိုက္သည္။ ေဇာ္ဝင္းထြဋ္၏မာက်ဴရီည အေကာင္းဆံုးေတးမ်ား ၾကယ္တံခြန္ ေတးစုမ်ား ဆက္တိုက္ ထြက္ရွိလာသည္။ ခ်စ္ေကာင္း၏ေကာ္ဖီခါးခါး တူးတူး၏အဆင္သင့္ပဲေဟ့ ထူးအိမ္သင္၏ နာရီေပၚမွ မ်က္ရည္စက္မ်ား စသည့္ ေအာင္ျမင္သည့္အဆိုေတာ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား၏ ေအာင္ျမင္သည့္ ေတးစီးရီးမ်ား ေခတ္ကာလႏွင့္အညီ အၿပိဳင္းအရိုင္း ေပၚထြက္လာခဲ့ၾကသည္။ ဂီတေလာကက ပို၍ ေနခ်င့္စဖြယ္ ေကာင္းလာသည္။ ေက်ာင္းသားဘဝ၏ ႏုပ်ိဳသစ္လြင္မႈမ်ား ကလည္း ဂီတသံမ်ားႏွင့္ေပါင္းဖက္ကာ ပို၍ပို၍ လတ္ဆတ္အသက္ဝင္လို႔လာသည္။

ပထမအႀကိမ္ အေရးအခင္းျဖစ္ၿပီး ေနာက္ပိုင္း ၿမိဳ႕ထဲမွာ ဆက္မေနျဖစ္ေတာ့ဘဲ တကၠသိုလ္ပရိဝုဏ္အနီးရွိ ျပင္ပေဘာ္ဒါေဆာင္ တစ္ခုဆီ ေျပာင္းေရႊ႕လာခဲ့သည္။ အခန္း ၂၉/( … ) ဒါသည္ပင္ ေက်ာင္းသားဘဝ၏အမွတ္တံဆိပ္ ဂီတႏွီးေႏွာရာ မွတ္တိုင္တစ္ခုအျဖစ္ တစ္သက္ မေမ့ႏိုင္စရာ ျဖစ္ခဲ့သည္။

**နကၡတ္ပြဲသဘင္**
__________

ၾကယ္တာရာေတြ ၿဂိဳဟ္ႀကီးကိုးလုံးနဲ႔
နကၡတ္ ပြဲသဘင္ ဆင္ယင္မွာမို႔
ဒီတစ္ညေတာ့ လမင္းေရ နင္မလာနဲ႕ဦး။

ဒီကမၻာေျမဆီ မိုင္ေပါင္းအလင္းႏွစ္ေတြ
ကိန္းထပ္ဆင့္ကာ ခ်ီလာသူမို႔
ဒီတစ္ညေတာ့ လမင္းေရ..နင္မသာနဲ႕ဦး။

(ေလာကထဲမွာ တာရာႀကယ္လို လင္းေစ
လုံ႕လစိုက္ကာ ေရရွည္ခရီးကို ဆက္ေလ )

ေသာင္တင္ေနသူ ဒီလိႈင္းက်နဲ႕အတူ
ခရီးဦးထြက္ရန္ ဟန္ျပင္ျပီမို႕
ဒီတစ္ညေတာ့ မုန္တိုင္းေရ နင္မေမြနဲ႕ဦး။

သာယာပါေစ  ငိုရင္းႀကီးျပင္းတဲ့
လူ႕ဘဝျဖစ္စဥ္ ခင္တြယ္သူမို႔
ဒီတစ္ညေတာ့ သက္ထားေရ ေမ်ွာ္မေနနဲ႕ဦး။

(ေသာကကင္းစြာ ေနႏိုင္ပါေစ အခ်စ္ေရ
သမုဒယသစၥာ ေႏွာင္ဖြဲ႕ျခင္းေတြ ၿငိမ္းေစ
ေလာကထဲမွာ တာရာၾကယ္လို လင္းေစ
လုံ႕လစိုက္ကာ ေ႐ရွည္ခရီးကို ဆက္ေလ)
__________

**(ေတးေရး ကိုေမာင္ေမာင္)

မိသြယ္ႏွင့္ေတြ႕ဆုံမႈကား ကြ်န္ေတာ္၏ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းေတာ္သားဘဝ ပထမပိုင္းအခ်ိန္မ်ားဟုပင္ ေခၚဆိုရေပလိမ့္မည္။

ဆိုခဲ့သည့္အတိုင္း ဓာတုေဗဒဘာသာတြဲျဖင့္ ပထမႏွစ္ (တစ္ႀကိမ္က်) ဘဝမွာ သူမႏွင့္စတင္ဆုံစည္းခဲ့ရကာ ေနာက္ပိုင္း ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ အေရးအခင္းကာလ မေရာက္ခင္အခ်ိန္အထိ ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္သူမ သြားအတူလာအတူ မခြဲမခြာရွိခဲ့ၾကပါသည္။

ယခု ဆက္လက္ေဖာ္ျပမည့္ အေၾကာင္းအရာမ်ားမွာလည္း ထိုအခ်ိန္ကာလ ရင္ခုန္သံအျမင့္မားဆုံးအရြယ္ အခ်စ္ေသြးအဆူေဝဆုံး အခ်ိန္မွာ ေတြ႕ၾကံဳခံစားခဲ့ရသည့္ ရင္ဖိုစိတ္လႈပ္ရွားဖြယ္ရာ အျဖစ္အပ်က္မ်ားကို မိမိ၏ႏွလုံးသည္းပြတ္အတြင္းရွိ မန္မိုရီေခၚ မွတ္ဥာဏ္ဖလင္တိတ္သားေပၚမွာ တစ္ပုံခ်င္းတစ္ပုံခ်င္း တစ္ကန္႔ခ်င္းတစ္ကန္႔ခ်င္း အစီအစဥ္တက် တေရးေရးျဖစ္ေပၚ ျမင္ေယာင္ လာမိသမွ်ကို ကမၺည္းအကၡရာအျဖစ္ စာတစ္ေစာင္ေပတစ္ဖြဲ႕ ေရးထိုးမွတ္ေက်ာက္တင္မိျခင္းသာ ျဖစ္ေပေတာ့သည္။

သိဂၤ ီေဆာင္၏ အေရွ႕ဖက္ လူသြားလမ္းသြယ္ကေလးမွာ ကြ်န္ေတာ္၏ဂီတရင္ခုန္သံမ်ား စတင္ေမြးဖြားသန္႔စင္ရာ ဘူမိနက္သန္အက်ဆုံး နယ္ေျမကေလးပဲ ျဖစ္ေပေတာ့သည္။ ခုိင္ထူး၏ေတးျမံဳငွက္ အဥၨလီ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ပန္းတစ္ဆုပ္ ေလးျမားတစ္လက္ႏွင့္သီခ်င္းသည္ စိုးစံစားေစ ေနာက္ဆုံးအိပ္မက္ အိမ္အလြမ္း ရက္စက္တယ္ စတဲ့ေတးေတြ ခင္ဝမ္းရဲ႕ ဧရာဝတီ ျပည္မွာေဆာင္း ဆယ္လမြန္ငါးတို႔အျပန္ ျမားဘုရင္ ညဥ့္ေကာင္းကင္ရဲ႕ေတးသမား ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္ မမခ်စ္ ႏွင္းဆီျဖဴရဲ႕အေဝးကလူတစ္ေယာက္ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕မ်က္ႏွာ ခုနစ္ျပည္ေထာင္ ကိုတိုးႀကီးရဲ႕ ဝိုင္းရဲ႕ဆည္းဆာ သဇင္ည တံခါးဖြင့္ေပးပါ ရွယ္လီရဲ႕အခ်စ္ဒႆန ခ်စ္ထုံးေျဖပါ မလာမဲ့လမ္း ပန္းခရမ္းျပာ ဆည္းလည္းလိႈက္သံ တို႔ရင္ထဲ အခ်စ္ဆိုတာ အသံပါဝါအျပည့္ ခန္႔ခန္႔ထည္ထည္ႀကီး သီဆိုရတဲ့ နကၡတ္ပြဲသဘင္ အစရွိသည့္ေတးေတြ ၈/၈၂ အင္းလ်ား ဝတ္မႈန္ တစ္စိ္တ္တည္းလား ဘဝဆက္တိုင္းအတူ ႏွင္းစက္နဲ႔လမ္း မိုးလုံးမိႈင္း စိဥၥမာနဥာဏ္ စတဲ့ ကိုမြန္းေအာင္ရဲ႕ စြဲမက္ဖြယ့္ေတးသီခ်င္းေတြ ကိုသားေထြးရဲ႕ ပန္းခင္းထဲမွာ ရြာအဝင္ ႏွင္း တို႔ေနာက္တစ္ေခါက္ ျပန္ဆုံၾကစို႔ ခလုတ္ထိဆူးၿငိ ခ်စ္ေသာသူတစ္ေယာက္ အမည္ေပးမထား ေအာ္လို႔ဟဲလို႔ေကာင္းတဲ့ ဒီလိုေတးသီခ်င္းမ်ားစြာက ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ ရင္ထဲကခံစားခ်က္ႏွင့္ ကိုက္ညီကာ အေတာ္ကေလးလည္း ထပ္တူက်ခဲ့ၾကသည္။

*ကံေရးတဲ့ လက္**
__________
အေပါင္းအႏႈတ္က ကိုယ္တိုင္မွသိမွာပဲ
ဒီလို လြယ္လြယ္နဲ႔ လက္မေျမွာက္ေၾကးေလ
ေကြ႕ေကာက္မယ္ထင္ရင္
ဒီလမ္း ဘယ္သူေလွ်ာက္မွာလဲ
ခါးသက္သက္ တိမ္ထူတဲ့ေန႔ေတြ ရွိမယ္
မင္ရည္ က်ဲ မက်ဲ
ကိုယ့္သမိုင္းေတာ့ ကိုယ္ေရးရဲရမွာပဲ။     ။
___________

(နရသူ)

"တစ္ခါတစ္ရံဆိုတဲ့စကားနဲ႔ ငါ့အနားမလာနဲ႔
အေပ်ာ္ငတ္သူဟာ ကြမ္းတစ္ယာနဲ႔ အဆာမေျပဘူး။ "
___________
(ခင္ဝမ္း လူတစ္ေယာက္ရဲ႕မ်က္ႏွာ)

ဆိုေရးရွိက ဆိုအပ္ပါသည္။ မိမိ၏ျဖတ္သန္းမႈတစ္စိတ္တစ္ပိုင္းထဲက အက်ိဳးအေၾကာင္းအဆိုးအေကာင္းကို ေျပာခြင့္ရွိသည့္ ေဘာင္ကေလးအတြင္းကေန တစ္ဖက္သား ထိခိုက္နစ္နာမႈကိုေရွာင္ရွား၍  တတ္စြမ္းသမွ် ဖြင့္ဟေရးသားပါမည္။ ဖိုမသံဝါကိစၥကမူ မည္သူမဆို ၾကံဳေတြ႕ၾကစျမဲျဖစ္၍ သိပ္ၿပီး လွ်ိဳ႕ဝွက္စရာမလိုဟု မိမိခံယူပါသည္။

ေလာကမွာ လူရယ္လို႔့ ျဖစ္လာလွ်င္ ေတြ႕ဆုံၾကမည္။ ခြဲခြာၾကမည္။ ခ်စ္ၾကမည္။ လြမ္းၾကမည္။ ေပ်ာ္ၾကမည္။ ေဆြးၾကမည္။ ကံစီမံရာအတိုင္း သာလွ်င္ျဖစ္သည္။ မိမိ၏ၾကမၼာ ဘယ္သို႔ရွိမည္ဆိုသည္ကို ဘယ္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကမွ ႀကိဳတင္သိခြင့္မရွိပါ။ မိသြယ္ႏွင့္ကြ်န္ေတာ္တို႔အျဖစ္သည္လည္း ဤနည္းႏွင္ႏွင္သာတည္း။

ေတြ႕ဆုံျခင္းအတြက္ မိုးမျမင္ေလမျမင္ အေပ်ာ္လြန္က်ဴးစရာမလိုအပ္သလို အေၾကာင္းမတိုက္ဆိုင္၍  ခြဲခြာရျခင္းအတြက္လည္း အလြန္အမင္း နာက်ည္းခံျပင္းစရာမလိုပါေခ်။ ေလာကဓမၼတာအရ လင္းတစ္လွည့္ေမွာင္တစ္လွည့္ ပူတစ္လွည့္ေအးတစ္လွည့္ ေပ်ာ္တစ္လွည့္ငိုတစ္လွည့္သာ ရွိရေပလိမ့္မည္။

လြန္ဆန္၍မရေသာ အေၾကာင္းတရားပင္တည္း။

ႏွစ္ဝက္ဆိုေသာအခ်ိန္ကာလသည္ တေရြ႕ေရြ႕ႏွင့္သာ ကုန္ဆုံးခဲ့ရသည္။ ႏွစ္ေယာက္အတူ သြားလာလည္ပတ္ရင္း ေက်ာင္းအတူတက္ ပရယ္တီကယ္အတူလုပ္ရင္း စိန္ပန္းပင္ေအာက္ အေခါက္ေခါက္အခါခါတြဲေလွ်ာက္ကာ တစ္ေယာက္ပုခုံးတစ္ေယာက္မွီ၍ စာသင္ခန္းထဲက အေမာေတြကို ေခြ်းသိပ္ေျဖေဖ်ာက္ရင္းျဖင့္ ေျခာက္လတာမွ်ေသာ အခ်ိန္သည္ အကုန္ျမန္လြန္းလွသည္ဟု စိတ္ကထင္မိသည္။ ပထမႏွစ္ဝက္စာေမးပြဲေျဖခ်ိန္ ေရာက္လုနီးၿပီမို႔ အေဆာင္ေနေက်ာင္းသားတို႔ထုံးစံ စာဖက္ကိုသာမဲ၍ အခ်ိန္ေပးၿပီး တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ ေတြ႕ဆုံခ်ိန္ကိုေလွ်ာ့ခ်ကာ ႏွစ္ဦးသေဘာတူ ခပ္ကင္းကင္းခပ္ရွင္းရွင္း ေနျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။ မည္သို႔ဆိုေစ မိမိတို႔ႏွစ္ေယာက္လုံး မိဘအေထာက္အပံ့ႏွင့္မကင္းေသာ သူတို႔ရဲ႕အုပ္ထိန္းမႈေအာက္က ေက်ာင္းေတာ္သားမ်ားဘဝမွာသာ ရွိၾကေသးတာမို႔ စာေမးပြဲရမွတ္ ေကာင္းမြန္ဖို႔ရန္လည္း အေရးႀကီးေၾကာင္း ႏွစ္ေယာက္စလုံးအသိ ျဖစ္ပါသည္။

ဒါမွသာ အလည္လြန္ၿပီး ပ်က္ကြက္ရက္မ်ားခဲ့ေသာ စာသင္ခ်ိန္ လက္ေတြ႕ခ်ိန္ေတြအတြက္ ေမဂ်ာဆရာဆရာမေတြရဲ႕ အမ်က္ေတာ္ရွျခင္းအျဖစ္မွ ကင္းလြတ္ကာ ႏွစ္ကုန္အတန္းတက္ဖို႕ရာ တစ္ဖက္တစ္လမ္းက ျပန္လည္၍ အေထာက္အကူရရွိႏိုင္မည္ မဟုတ္ပါလား။

ဘာသာရပ္အားလုံး ေျဖဆိုၿပီးသည့္ညမွာပင္ မိသြယ္ကို ေခၚၿပီး ၿမိဳ႕ထဲက တည္းခိုခန္းတစ္ခုဆီ ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ေရာက္ရွိခဲ့ၾကသည္။ မျပန္ခင္ အတိုးခ်ၿပီးခ်စ္ၾကဖို႔ ေဝးရမည့္ရက္ေတြအတြက္ ႀကိဳၿပီးအလြမ္းသယ္ၾကဖို႔ပဲ ျဖစ္သည္။

ေပ်ာ္၏မေပ်ာ္၏ ဆိုသည္ကိုေတာ့ စာရႈသူတို႔ပဲ ေတြးဆၾကည့္ၾကပါကုန္။

ကားတစ္စီးငွားၿပီး တည္းခိုခန္းဆီ အခ်ိန္မီရံုကေလးေရာက္လာသည္။ ဒရိုင္ဘာဦးႀကီးကိုပိုက္ဆံရွင္းေပးၿပီး တည္းခိုခန္း၏ ေအာက္ထပ္ ေလွကားထစ္မ်ားအတိုင္း အေပၚကို တက္လာခဲ့လိုက္သည္။ အခန္းအတြက္ကေတာ့ စိတ္ပူစရာမလိုေခ်။ မန္ေနဂ်ာလုပ္သူက ကြ်န္ေတာ့္ႏွင့္ ခင္မင္ရင္းႏွီးၿပီးသား အစ္ကိုလိုခင္ရသူတစ္ေယာက္ပဲ မဟုတ္လား။ ၿပီးေတာ့ ေစာ္အတူခ်ဖက္ ေပြေဖာ္ေပြဖက္ တစ္ေယာက္လည္း ျဖစ္သည္ေလ။

စာေမးပြဲတစ္ေလာမွာ မိသြယ္ ေတာ္ေတာ္ပိန္သြားခဲ့သည္။ မ်က္ႏွာကေလး ေခ်ာင္လို႔ မ်က္ကြင္းေတြ ဘာေတြ ညိဳလို႔။ စာဖက္ကိုသာ အာရံုစိုက္ၿပီး ေၾကာက္အားလန္႔အားႏွင့္ နင္းကန္ဖိကာ အပူလုံးၾကြ ရုန္းကန္လာခဲ့ရသမွ် ယခုလို ႏွစ္ေယာက္သား လြတ္လပ္ေရးရခ်ိန္ က်ျပန္ေတာ့လည္း လူက အူေၾကာင္ေၾကာင္ႀကီး ျဖစ္လို႔ေနပါသည္။ ဒီတစ္ရက္ႏွစ္ရက္အတြင္း ကိုယ့္နယ္ကိုကိုယ္ ျပန္ၾကရမည္ ဟူေသာ အသိျဖင့္ ႏွစ္ဦးစလုံးရင္ထဲမွာ ဒိန္းဒလိန္းနတ္ပူးကာ ရမၼက္ေသြးဆူၾကြ အခ်စ္ငမ္းဖမ္းေနမိၾကပါသည္။

မိသြယ္ႏႈတ္မွ အသံေတြ တရစပ္ထြက္ေနၿပီး ရွက္ျခင္းရြံ႕ျခင္း လုံးဝမရွိ။ ရွက္ရေၾကာက္ရမွန္းလည္း လုံးလုံး မသိေတာ့။

တည္းခိုေဆာင္ ဟူသည္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကဲ့သို႔ပင္ ဒြိယံဒြိယံအတြဲတို႔ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျပ၍ ဝင္ေရာက္ခိုနား စံေပ်ာ္ရာ ဘုံဗိမၼာန္ကေလး တစ္ခု ျဖစ္သည္ႏွင့္အညီ သူ႕အခန္းကအသံႏွင့္ ကိုယ့္အခန္းကအသံတို႔ ဘယ္သင္းဘယ္ဟာက ဘယ္သူ႕ဆီကလာတဲ့အသံမွန္း ခြဲျခားမသိႏိုင္ေလာက္ေအာင္ အားလုံး အမ်ိဳးမ်ိဳးအဖုံဖုံ အသံစံုတို႔ အေရာေရာအေႏွာေႏွာ ထြက္ေပၚေနၾကပါသည္။

တကြ်ီကြ်ီ ျမည္ေနေသာ ကုတင္လႈပ္သံေတြ တအိအိတအင့္အင့္ ေသငယ္ေဇာႏွင့္ေမ်ာသေယာင္ ဘဝင္လိႈက္ဆူၿပီး ငယ္သံပါေအာင္ ေအာ္ဟစ္ ညည္းညဴေနသံေတြ ခိုးခိုးခစ္ခစ္ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ႀကိတ္ရယ္သံ မာန္သြင္းသံေတြ ဖိုႏွင့္မတို႔ ကာမေမထုံမႈျပဳရာကေန ျဖစ္ေပၚလာသည့္ အသားဆိုင္အခ်င္းခ်င္း တဘုတ္ဘုတ္တဘတ္ဘတ္ ထိေတြ႕ပြတ္တိုက္ ရိုက္ခတ္သံေတြ ဘုကနဲဘြပ္ကနဲ မထိန္းႏိုင္မသိမ္းႏိုင္ ထြက္ေပၚလာသည့္ ေလအံသံေတြ အားလုံးဟာ တဏွာလုံးၾကြ ရာဂဆူေဝခ်င္စရာေပ။ ကြ်န္ေတာ္ေရာ ေအးျမသြယ္ပါ ဘယ္လိုမွ မထိန္းႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ေသြးေတြဆူပြက္ကုန္ၾကသည္။

မိသြယ္၏ မိေမြးတိုင္းဖေမြးတိုင္း တစ္ကိုယ္လုံး အကာအကြယ္မဲ့စြာျဖင့္ ဝတ္လစ္စားလစ္ျဖစ္ေနေသာ ကိုယ္လုံးအိအိကေလးကို ကုတင္ေပၚမွာ ကန္႔လန္႔ျဖတ္တင္ၿပီး ကြ်န္ေတာ္ ကုတင္ေအာက္ကေန မတ္တပ္ရပ္လ်က္အေနအထားႏွင့္ မိမိေပါင္ၾကားမွလီးႀကီးကို သူမေပါင္ခြဆုံရွိ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ အရင္းတစ္ဆုံးထည့္သြင္းကာ အားရပါးရပင္ မညွာစတမ္းလိုးေဆာင့္ေပးေနသည္။ ျပင္းထန္အသားပါ လွေသာ ကြ်န္ေတာ့္ေဆာင့္ခ်က္မ်ားေအာက္မွာ မိသြယ္တစ္ေယာက္ အိကနဲအင့္ကနဲ အေမဋိတ္သံျပဳရင္း သနားစဖြယ္ ညည္းညဴလို႔ ေနပါသည္။

မိသြယ္ သူမေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္ကို က်က်နနျဖဲကားေပးထားၿပီး ကြ်န္ေတာ့္ခါးကိုဆြဲကာဆြဲကာႏွင့္ ေအာက္ကေန သူမတတ္ႏိုင္သမွ် ကြ်န္ေတာ့္ေဆာင့္လိုးခ်က္ႏွင့္အညီ ျပန္လည္ေကာ့ေညွာင့္ေဆာင့္ေပးေနရွာပါသည္။ ကြ်န္ေတာ့္လီးက သူမေစာက္ပတ္ ၾကပ္တပ္တပ္ ကေလးထဲကို တစ္ခ်က္ခ်င္း တစ္ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို အားပါးတရပင္ လိုးခြဲေဆာင့္ဝင္ေနၿပီး တစ္ဆုံးဝင္တစ္ဆုံးထြက္ လိုးသြင္းေပးေန၍ ယခင္က တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ မခံစားဖူးခဲ့ေသာ ကာမအရသာကို ႏွစ္ေယာက္စလုံး ျပည့္ျပည့္ဝဝ ခံစားရရွိေနၾကပါသည္။

ဟုတ္သည္။ ကြ်န္ေတာ္မိသြယ္ကုိ တတ္ႏိုင္သမွ် ညွာခဲ့မိသည္။ ဒီလိုညွာခဲ့ေလသမွ် ေတာ္ေတာ္ႀကီးမွားမွန္းကို ဒီေန႔ညမွပဲ ေသေသခ်ာခ်ာ သိခြင့္ရလိုက္ေတာ့သည္။ အမွန္အားျဖင့္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ခ်ည္းပဲ အေသြးအသားခံစားခ်က္ ရွိတာေတာ့ မဟုတ္ပါ။ မိသြယ္လည္း မိန္းမသားျဖစ္ေပမယ့္ လူထဲကလူ အေသြးအသားႏွင့္တည္ေဆာက္ထားသူ တစ္ေယာက္ပင္ ျဖစ္ေလရာ မိမိခ်စ္ျမတ္ႏိုးသူႏွင့္အတူ  ကာမဂုဏ္အာရံုကို ရႏိုင္သေလာက္ ခံစားလိုစိတ္ရွိမည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္ေပမည္။ မိန္းမသားတို႔ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္တည္ေဆာက္ပုံအရ ေယာက္်ားေတြထက္ အားႏြဲ႕ကာ ဘယ္လိုပဲ ႏူးညံ့ေပ်ာ့ေျပာင္းသည္ ဟုဆိုဆို က်ားက်ားယားယား ေယာက္်ားအရင့္အမာႀကီး တစ္ေယာက္ရဲ႕ အၾကမ္းပတမ္းလိုးေဆာင့္မႈဒဏ္ကိုေတာ့ သူမတို႔မွာ ဘယ္အေျခအေနပဲေရာက္ေရာက္ အံႀကိတ္သည္းညည္းခံ၍ ေတာင့္ခံႏိုု္င္စြမ္း ရွိၾကပါသည္။

ခုပဲၾကည့္ေလ။

သူမ၏ႏုႏုထြတ္ထြတ္ က်ဥ္းေျမာင္းလြန္းလွသည့္ ေစာက္ပတ္ဟုေခၚေသာ  ဒြါရအေပါက္က်ဥ္းကေလးထဲကို မတန္တဆကြ်န္ေတာ့္လီးႀကီး ဇြတ္အတင္းထည့္သြင္းကာ ေသြးထြက္မတတ္ ဇယ္ဆက္သလို တဇြပ္ဇြပ္တဖြပ္ဖြပ္ လိုးသြင္းေပးေနတာေတာင္ မိသြယ္တစ္ေယာက္ မျဖံဳဘဲ အျပံဳးမပ်က္ အံႀကိတ္ခံႏိုု္င္ေနဆဲပဲ ျဖစ္သည္။ လီးႏွင့္ေစာက္ပတ္ထိေတြ႕ရာမွ ဖီလင္ရွိမႈႏွင့္အတူ နာက်င္မႈေဝဒနာကိုပင္ အျပင္ကိုမေပၚလြင္ေစေအာင္ အတတ္ႏိုင္ဆုံး ထိန္းခ်ဳပ္ထားႏို္င္စြမ္းရွိသည္။

"စြပ္ ဖြပ္ ဘုတ္ စြိထြတ္ ဘြတ္ ဘုဗြပ္ ဗလပ္ ဘုတ္ ဖတ္ ဘတ္ ဗြပ္ စြိ ဇြပ္ ျဗြတ္"

"အ အား အ … ကို … တ  တ အား မေဆာင့္နဲ႔ေနာ္ … သြယ္ အသက္ထြက္ရလိမ့္မယ္"

မိသြယ္ ကြ်န္ေတာ့္ကို က်ီစယ္၏။

"ေသပေစ ဒီည နင္မဟုတ္ငါ တစ္ေယာက္ေယာက္ေသမွ ေအးမယ္ မေသမခ်င္းလိုးပစ္မယ္ မိသြယ္"

"ဟင့္ ဟင့္ ေၾကာက္ပါတယ္ဆိုမွ သူခ်ည္း ျဖဲေျခာက္ေနတာပဲ"

"ျဖဲမေျခာက္ဘူး တကယ္လုပ္မွာ"

"ဟင္း လုပ္ လုပ္ သူမ်ားစပတ္ကြဲေအာင္လုပ္ ဒီေလာက္ေျပာမရရင္လည္း ကိုယ့္ အားရွိသေလာက္လိုး ေသပေစ"

မိသြယ္ မေၾကာက္မွန္း ကြ်န္ေတာ္သိသည္။ သူမေျပာတာ ကြ်န္ေတာ္မယုံမွန္းလည္း သူမဖာသာအသိပင္။

မိသြယ္ ဒီေန႔ ႏႈတ္ရဲေနသည္။ ေျပာရဲဆိုရဲ ရွိေနသည္။ အခန္းတစ္္ခန္းလုံးမွာလည္း ႏွစ္ေယာက္တည္းရွိသျဖင့္ အရင္အခ်ိန္ကႏွင့္ မတူေသာ လြတ္လပ္ပြင့္လင္းသည့္ ခံစားခ်က္တို႔ျဖစ္ေပၚေနၿပီး အရင္ကထက္လည္း ရာဂေသြးေတြ ဆူပြက္လ်က္ရွိၾကကာ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ လက္မလႊတ္ႏိုင္ မ်က္စိေအာက္ကပင္ အေပ်ာက္မခံႏိုင္ေအာင္ ကဲကဲသဲသဲ ျဖစ္ေနၾကပါသည္။

"လိုးမယ္ မိသြယ္ ေပါင္ျဖဲၿပီး ေစာက္ပတ္ျဖဲေပးဖို႔လည္း မေမ့နဲ႔ေနာ္ ဟုတ္လား"

ဆက္ရန္ကြ်န္ေတာ္က သူမစိတ္မရိုးမရြျဖစ္ေအာင္ေျပာလိုက္ေတာ့ မိသြယ္ တကယ္လုပ္သည္။ ေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္ကို ဆတ္ကနဲ ေဘးႏွစ္ဖက္ဆီ ျပဲျပဲကားကားျဖစ္ေအာင္ လုပ္ရင္း သူမေစာက္ပတ္ကို လက္ႏွင့္ကိုင္ျဖဲကာ …

"ရတယ္ ဒီ ဒီလိုလား လုပ္ေလ ကို အားရသလိုလုပ္"

"တကယ္ေနာ္ ေနာက္မွ မညွာဘူးမေျပာနဲ႔ နာရင္လည္း ေအာင့္မထားနဲ႔ဦး"

"အင္းပါ ျမန္ျမန္ လုပ္ပါဆို"

မိသြယ္ ဖီးလ္ေတာ္ေတာ္တက္ေနသည္။ သူမရဲ႕ အသင့္ျဖဲေပးလိုက္ေသာေစာက္ပတ္ထဲကို ကြ်န္ေတာ့္လီးကို ဝင္ႏိုင္သေလာက္ထည့္ရင္း ဖိလိုးခ်လိုက္ရာ မိသြယ္လည္း ကြ်န္ေတာ့္ကို ျပန္တြယ္ဖက္လာၿပီး အေပၚစီးကေနေဆာင့္လိုးခ်သမွ်ကို ဖင္သားႀကီးႏွစ္ဖက္ ပင့္ေျမွာက္ၾကြ၍ ေအာက္ကေန ခါးကေလး ေကာ့ေကာ့ထိုးကာ ရက္ရက္ေရာေရာ အလိုးခံေနေပသည္။ လီးဝင္လီးထြက္သြက္လာသလို ေစာက္ရည္လည္း အေတာ္ကေလးလိုက္လာၿပီး တဇြပ္ဇြပ္တဗြပ္ဗြပ္ အသံမ်ားထြက္လာသည္။ အရည္သံ တဗြပ္ဗြပ္ထြက္လာ၍ မိသြယ္လည္း ကိုယ္တိုင္အလိုးခံရ၍နာက်င္တာထက္ မ်က္ႏွာကေလးရဲကာ ရွက္အားပိုလာသလိုထင္ရသည္။ သူမႏႈတ္ကမူ ဘာမွ မေျပာရွာေပ။

ကြ်န္ေတာ္လည္း ဇယ္ဆက္သလိုလိုးရင္း ပထမတစ္ခ်ီၿပီးေအာင္ နာရီဝက္အၾကာခန္႔ အပင္ပန္းခံကာ တက္သုတ္ႏွင္ေဆာင့္လိုက္ရၿပီး ကြ်န္ေတာ့္လရည္ေတြကို သူမေစာက္ေခါင္း ေလးထဲမွ တစ္ဆင့္ သားအိမ္ထဲထိအေရာက္ တျဗြတ္ျဗြတ္ ပန္းလႊတ္ထည့္ပစ္လိုက္ပါသည္။ မိသြယ္လည္း ေစာက္ရည္ေတြထြက္တာမွ ဒလေဟာပင္ျဖစ္သည္။

သူမေစာက္ပတ္ထဲက ခြ်တ္ထုတ္လိုက္ေသာ လီးႀကီးကို မိသြယ္ပါးစပ္ႏွင့္စုပ္ရင္း ေပက်ံေနေသာ လရည္အၾကြင္းအက်န္ေတြကို သူမလွ်ာကေလးႏွင့္ လိုက္လံ သုတ္သင္ေပးပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္ မိသြယ္ကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးျခင္းႀကီးစြာျဖင့္ မက္မက္စက္စက္ နမ္းလိုက္မိသည္။

"သြယ္ ေမာသြားလားဟင္"

"သြယ္ေမးရမယ့္စကားပါ ကိုရဲ႕ ကိုက အားေတာ္ေတာ္ကုန္သြားမွာ ဒီေလာက္အၾကာႀကီး မနားတမ္းဘဲ လုပ္ လုပ္ေနတာ တတ္လည္းတတ္ႏိုင္လြန္းတယ္ ဟြန္းး"

"အဲဒါ မိသြယ္အတြက္ေပါ့ ဘာလဲ မႀကိဳက္လို႔လား  မိသြယ္ဖီလင္အျပည့္ရွိဖို႔ အသက္ထြက္ခ်င္ထြက္ဆိုၿပီး အပီအျပင္လိုးေပးရတာ နင္ႀကိဳက္တယ္မဟုတ္လား မိသြယ္"

"အင္း ႀကိဳက္တယ္ ကိုယ့္ကို ခ်စ္လည္းခ်စ္တယ္ … ကိုဘာလုပ္လုပ္ ခ်စ္တာပဲ … ကို မိသြယ္ကို ပစ္မသြားရဘူးေနာ္"

"ပစ္မသြားပါဘူး မိသြယ္လည္း ကိုယ့္ကို ပစ္မသြားပါနဲ႔ဦး ဒီတစ္ခုေတာ့ အျမဲတမ္းစိတ္ပူေနရတယ္"

မိသြယ္အေျဖျပန္မေပးဘဲ ကြ်န္ေတာ့္ရင္ခြင္ထဲကိုသာ သူမတစ္ကိုယ္လုံးတိုးဝင္လာေလသည္။ လက္ကေလးကမူ ကြ်န္ေတာ့္လီးကို တင္းတင္းႀကီး ဆုပ္ကိုင္ထားဆဲပင္ျဖစ္ပါသည္။

"သြယ္ ကို႔ ကို ခ်စ္ ခ်စ္တယ္ ကိုနဲ႔တူတူေနခ်င္တယ္ ကို … ဒါပဲ သိတယ္ သြယ္ ဒီေလာက္ပဲ ေျပာတတ္တယ္"

ကြ်န္ေတာ္လည္း သူမကိုယ္လုံးေလးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ျပန္ဖက္ထားမိသည္။

ေနာက္တစ္ခ်ီျပန္မစခင္ မိသြယ္ ကြ်န္ေတာ့္လီးကို သူမလက္ကေလးႏွင့္ကိုင္ကာ ဂြင္းထုေပးရင္း လီးေတာင္ေအာင္ လုပ္ေပးသည္။ သူမႏွင့္ကြ်န္ေတာ္ ကုတင္ေပၚမွာပဲ စစ္စတီႏိုင္းလုပ္ၾကသည္။ သူမဖက္က လိုလိုလားလားရွိ၍ ဒီလိုလုပ္ႏိုင္ျခင္းလည္း ျဖစ္သည္။ ကုတင္ေပၚမွာ ဖင္ျပန္ေခါင္းျပန္ေနၿပီး သူမကကြ်န္ေတာ့လီးကိုစုပ္ေပးသည္။ ကြ်န္ေတာ္ကမူ မိသြယ္ရဲ႕ေပါင္ၾကားထဲ ေခါင္းတိုးဝင္ကာ သူမေစာက္ဖုတ္ကို အျပတ္ယက္ဆြေပးသည္။ မိသြယ္ ထြန္႔ထြန္႔လူးသြားသည္။ ေစာက္ဖုတ္ကို လွ်ာအျပားလိုက္ ေအာက္ကေန အထက္သို႔ ယက္သပ္တင္၍  သူမေစာက္စိကေလးကိုပါ စုပ္၍စုပ္၍ေပးလိုက္ရာ မိသြယ္ေစာက္ရည္လွိမ့္ထြက္ၿပီး မခံႏိုင္ရွာေတာ့ပါ။ လီးကို ပါးစပ္ထဲ မဆန္႔မျပဲထည့္စုပ္ရင္း ဝူးဝူးဝါးဝါးႏွင့္ အသံထြက္လာသည္။

"ဖင္ကုန္းေပး မိသြယ္ ငါအေနာက္ကေန လိုးေပးမယ္"

အမွန္ေတာ့အၾကံႏွင့္ျဖစ္ရာ အေနာက္ကလိုးရင္း သူမဖင္ေပါက္ကေလးကို လက္ေခ်ာင္းမ်ားျဖင့္ႏႈိက္ဆြေပးျခင္းျဖစ္သည္။ မိသြယ္ ဖင္ႀကီး ေကာ့ပ်ံလူးခါေနရွာသည္။ ဒါလည္း မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ၾကာေအာင္ လိုးရသည္။ လိုးရင္းႏွင့္က်င့္သားရလာ၍ ေမာရမွန္းမသိေတာ့။ ကြ်န္ေတာ္မာန္တက္ေနစဥ္မွာပင္ မိသြယ္လည္း လီးတစ္ဆုံးအလိုးခံေနရာက ဖင္ကိုေနာက္ျပန္တြန္းေဆာင့္ေပးလာရာ ထိခ်က္ျပင္းသည့္အေလ်ာက္ တေဘာက္ေဘာက္တဘြပ္ဘြပ္အသံႏွင့္အတူ လီးႏွင့္ေစာက္ပတ္ထိေတြ႕သံ သူမေစာက္ဖုတ္ဆီမွ ေလအံသံမ်ား က်ယ္ေလာင္လာကာ ႏွစ္ေယာက္လုံး ေသြးေတြဆူၾကြလာသည္။

ထိုအခ်ိန္မွာ နေဘးအခန္းတစ္ခုဆီမွ အင့္ကြ်တ္ကြ်တ္ ဟူသာအသံႏွင့္အတူ ေယာက္်ားမိန္းမစုံတြဲႏွစ္ေယာက္ဆီမွ ညည္းသံလိုးသံမ်ား ထြက္လာတာၾကားရ၍ ႏွစ္ေယာက္သား တိတ္တဆိတ္ ခိုးေခ်ာင္းၾကည့္လိုစိတ္မ်ား ျဖစ္ေပၚလာၾကၿပီး တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ မ်က္ရိပ္မ်က္ျခည္ ျပမိၾကသည္။

"ကို အရင္ ၿပီးေအာင္လိုးကြာ"

"သြယ္အေနခက္လို႔လား … ၿပီးရင္ ေဘးအခန္းေတြ ေခ်ာင္းမွာေနာ္"

"အင္း သြယ္လည္း စိတ္ပါတယ္ … ဟင္းဟင္းဟင္း"

"အား လိုးလို႔ေကာင္းလိုက္တာသြယ္ရာ ကုန္းထား ဖင္ကိုဖြင့္ၿပီးကုန္းထား ဒါမွအေနာက္ကေန ခပ္ျမန္ျမန္လိုးလို႔ရမွာကြ"

"ကို … ကို အား ရလားဟင္ … သြယ့္ကိုလုပ္တာ"

"အားရတာေပါ့သြယ္ …သြယ္ ခုေနာက္ပိုင္း အရင္ကထက္ …အေပးပိုေကာင္းလာတယ္ လိုးရတာ ပိုအဆင္ေျပလာတယ္"

"ကို … အဆင္ေျပရင္ ၿပီး ေရာ … သြယ္ က အ အ … ရ တယ္ ဟင့္ ဟင့္"

"စြပ္ဖြတ္ စြိဖတ္ ဘြပ္ … ဘုတ္ဖတ္ ဘတ္ … ဗလြတ္ ၿဗိ ျပြတ္ ျဗြပ္ …ဘု ဖြပ္ ဗြပ္ ဗလပ္ … ဘုုတ္ ဘတ္"

"လိုးၿပီေနာ္ နာရင္ေျပာ "

"မ မနာ ဘူး  … လ လိုး လိုး ပါ ျမန္ျမန္ အင့္ အ အ"

ကြ်န္ေတာ္ ၾကမ္းသြားသည္။ ရာဂနတ္ဆိုး အပူးကပ္ခံလိုက္ရသူတစ္ေယာက္လို ျဖစ္သြားသည္။ ၾကည့္ခဲ့ဖူးသည့္ Taboo 2 ဇာတ္လမ္းတြဲထဲကလို လင္ပါသားမင္းသားက မယားပါသမီးျဖစ္သည့္ သူ႕ညီမကို လိုးသလို သူမဖင္သားအိအိႀကီးႏွစ္ဖက္ကို လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ဆြဲဆြဲၿပီး အေနာက္ကေန စက္ေသနတ္ပစ္သလို အၾကမ္းပတမ္းႀကီး စိတ္ရွိလိုးထည့္လိုက္ရာ ႏွစ္ေယာက္လုံး ရမၼက္စိတ္ငယ္ထိပ္ေရာက္ၿပီး ကြ်န္ေတာ့္လီးလည္း ပူထူမတတ္ျဖစ္သြားရကာ သုက္ကို ဘယ္လိုမွ မထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘဲ ကိစၥအၿပီးျမန္ သြားၾကရေလသည္။ တျဗြတ္ျဗြတ္ပန္းဝင္သြားေသာ ကြ်န္ေတာ့္လရည္မ်ားႏွင့္အတူ သူမအဖုတ္အတြင္းရိွ ေစာက္ဖုတ္လိုဏ္ေခါင္း ကေလးဆီမွ တဖ်င္းဖ်င္းစုပ္ဆြဲမႈမ်ားျဖစ္ေပၚလာၿပီး ျဗစ္ကနဲျဗစ္ကနဲ ထုံ႔ပိုင္းထုံ႔ပိုင္း ဖ်စ္ညွစ္ပန္းလႊတ္ထုတ္လိုက္သည့္ ေစာက္ရည္မ်ားက ကြ်န္ေတာ့္လီးေပၚကေန ျဖတ္ေက်ာ္၍ အျပင္ဖက္ သူမေပါင္ျခံအတြင္းပိုင္းဆီကိုပါ စီးယိုဖိတ္လွ်ံက်လာရေလသည္။

မိသြယ္ ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ ေမ့်ေမ်ာ့ကေလးျဖစ္သြားသည္။

ကြ်န္ေတာ္တို႔လည္း အနားယူကာ ဝိတ္တာေခၚ၍ အရက္ေသစာ ႏွင့္ဗိုက္ျပည့္မည့္အစားအစာ တစ္ခုခု အျမန္ဝယ္ခိုင္းၿပီး အခန္းထဲမွာပဲ အားအင္ေတြ ျပန္ျဖည့္တင္းၾကသည္။ ေနာက္တစ္နာရီခန္႕အၾကာမွာ မိသြယ္ကို ကြ်န္ေတာ္အျပတ္ဆြေနမိျပန္ၿပီ။ ႏွစ္ေယာက္သား စကားေျပာရင္း ကြ်န္ေတာ္က အရက္ပုလင္းတစ္ဝက္ခန္႔က်ိဳးေအာင္ေသာက္၍ သူမက နေဘးကေန ထမင္းေၾကာ္ႏွင့္ အျမည္းအျဖစ္ ရလာသည့္ အသီးအရြက္အစိမ္းေၾကာ္တစ္ပြဲ စားေသာက္ရင္း တစ္ဖက္ခန္းအေျခအေနကို အကဲခတ္ေနၾကသည္။ ေခ်ာင္းၾကည့္ေပါက္ကေလးကိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ဖာသာကြ်န္ေတာ္ ၾကံဖန္လုပ္ေဆာင္ထားၿပီးျဖစ္သည္။ ပထမအႀကိမ္ေခ်ာင္းၾကည့္စဥ္က သူတို႔အတြဲက ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏွင့္မေရွးမေႏွာင္းပင္ ကိစၥၿပီးသြား၍ ေသခ်ာေခ်ာင္းၾကည့္ခြင့္မရလိုက္။ သက္လတ္ပိုင္းအရြယ္ခန္႔ရွိ အမ်ိဳးသမီး အမ်ိဳးသား စုံတြဲႏွစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ အမ်ိဳးသမီးက ကိုယ္လုံးေတာင့္သည္။ အမ်ိဳးသားႀကီးက ကုလားဒိန္ပုံစံ အသားခပ္မည္းမည္း စုတ္တိစုတ္ဖတ္ ညွင္းသိုးသိုးႏွင့္မို႔ ဘယ္လိုမွ လိုက္ဖက္မႈမရွိသည့္စုံတြဲအျဖစ္ ကြ်န္ေတာ္ေရာသူပါ ေကာက္ခ်က္ခ်မိၾကသည္။

မိသြယ္ကို အခ်ိန္ဆြဲ၍ဆြႏွဴးေပးရင္း အသံၾကားရာဆီသို႔ နံရံေဖာက္ထားသည့္အေပါက္ကေလးကေန သတိထားေခ်ာင္းၾကည့္ေနရာ မၾကာမီ လုပ္ငန္းစမည့္ အရိပ္အေယာင္မ်ား ေပၚလတာႏွင့္ မိသြယ္ကို တင္ပါးေလးပုတ္ၿပီး အခ်က္ေပးလိုက္ရာ သူမလည္း လွဲအိပ္ေနရာက ထလာသည္။ ႏွစ္ေယာက္သား ကြ်န္ေတာ္တို႔လိုပင္ ဝတ္လစ္စားလစ္ျဖစ္ေနသည္။

"ဟင္း အရွက္မရွိ ဘာမရွိနဲ႔ …လူေတြ "

မိသြယ္ႏႈတ္မွ အသံထြက္လာသည္။

"အံမယ္ … ညည္းေလးကေရာ "

"အို ဒါ ဒါကေတာ့ …ခိခိ ခိ"

မိသြယ္ ကြ်န္ေတာ့္ကို လွွ်ာကေလးတစ္လစ္ထုတ္ျပရာ သူမငယ္ထိပ္ကေလးကို ဒုန္းကနဲလွမ္းထုလိုက္ရသည္။ မိသြယ္၏ဖင္ေျပာင္ကေလးက ကုန္းကုန္းကြကြျဖစ္ေနရာ ဟိုဖက္ခန္းက အမ်ိဳးသမီးလုပ္သူႏွင့္ သိပ္မကြာေခ်။ အမ်ိဳးသမီး အသားအေရမွာ ျဖဴဝင္းၿပီး ေခြးကုန္းကုန္းထားေသာ သူမတင္ပါးႀကီးႏွစ္ဖက္အေနာက္ကေန သူေကာင့္သားႀကီးက သူမဖင္ႏွစ္ဖက္အၾကားမွ ေစာက္ပတ္ကို ကုန္းမႈတ္ေပးေနပါသည္။ ေစာက္ပတ္ႀကီးမွာ စားခ်င္စဖြယ္ရင့္မွည့္လို႔ေနရာ "ေတာက္ လိုးလိုက္ရ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ " လို႔ပင္ ကြ်န္ေတာ့္ႏႈတ္မွ ခ်ီးက်ဴးေထာပနျပဳလိုက္မိသည္။ မိသြယ္ကမူ အမ်ိဳးသမီးေခ်ာထက္ အမ်ိဳးသားႀကီးရဲ႕ေပါင္ၾကားမွေန၍ ေအာက္ကို တြဲေလာင္းႀကီးက်ေနေသာ လီးပ်ဥ္းတြဲမည္းမည္းႀကီးဆီကိုသာ အၾကည့္ေရာက္ေနဟန္ တူသည္။ ဒါကလည္း သဘာဝတစ္ခုပင္ျဖစ္ရာ ကြ်န္ေတာ့္အေနႏွင့္လည္း ဘာမွေတာ့ မေျပာသာၿပီ။

လီးႀကီးက ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ မတိမ္းမယိမ္းေလာက္ရွိကာ သူ႕လီးက ပိုတုတ္ပိုရွည္သေယာင္ ရွိသည္။

"နင္ အဲဒီလီးႀကီး သေဘာမက်ဘူးလား "

"အိုး ဘာလို႔ က်ရမွာလဲ ဟြင္း"

သူမမ်က္လုံးမ်ားကမူ ႏႈတ္ထြက္စကားႏွင့္ဆန္႔က်င္ေနသည္။ ေစာက္ဖုတ္ကို စိတ္တိုင္းက်မႈတ္လုိက္ဆြလိုက္ လုပ္ေနစဥ္မွာ ကြ်န္ေတာ့္လက္တစ္ဖက္ကလည္း မိသြယ္ဖင္ၾကားထဲကေစာက္ပတ္ကို အမိအရဆုပ္ကိုင္ကာ ပြတ္သပ္ေပးေနပါသည္။ မိသြယ္ အရည္ေတြရႊဲလာျပန္သည္။

"နင္ ထေနျပန္ၿပီ မဟုတ္လား"

"အင္း ဟင္း ဟင္းဟင္း "

သူမ ခပ္အုပ္အုပ္ကေလးရယ္သည္။ အမ်ိဳးသားႀကီးမႈတ္လို႔ဝေတာ့ အမ်ိဳးသမီးရဲ႕အလွည့္ျဖစ္သည္။ သူမ ကြ်န္ေတာ္တို႔အခန္း ရွိိရာဖက္ကို မ်က္ႏွာလွည့္ကာ လီးႀကီးကို တျပြတ္ျပြတ္ႏွင့္အသံထြက္ေအာင္ စုပ္ေနပါသည္။ ထိူလူရဲ႕လီးကေတာင္မာၿပီး ရုတ္ျခည္းေထာင္ထလာရာ ကြ်န္ေတာ္ပင္ ေက်ာခ်မ္းသြားမိသည္။ မၾကာပါ။ သူတို႔ခ်င္း ေနရာယူၿပီး တစ္ေယာက္တစ္ျပန္စီ လိုးပြဲႀကီးစဖို႔ ျပင္ဆင္လိုက္ၾက ေတာ့သည္။

လူငယ္ပင္ျဖစ္ၾကေသာ ကြ်န္ေတာ္တို႔အတြဲကား ေျပာမေနပါႏွင့္ေတာ့။

မိသြယ္ဖင္သားအိအိႏွစ္ဖက္အေနာက္ကေန ေနရာယူကာ ကြ်န္ေတာ့္လီးက မိသြယ္ရဲ႕ေစာက္ပတ္ကေလးကို ဒီညအဖို႔ သုံးခ်ီေျမာက္အျဖစ္ က်က်နနႀကီး အရွိန္ယူလိုးေဆာင့္လ်က္ ရွိေနပါေခ်ၿပီ။

တစ္ညလုံး သူတို႔လိုးလိုက္ ကိုယ္လည္းလိုးလိုက္ႏွင့္မို႔ ဟိုဖက္ခန္းက အတြဲႏွစ္ေယာက္လည္း ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႕အျဖစ္ကို သိေနၾကမည္မွာ မလြဲပင္တည္း။

ကာလတို ေက်ာင္းပိတ္ရက္က လ်င္ျမန္စြာကုန္ဆုံးသြားသည္။

ေန႔ရက္ေတြက တိုေတာင္းေသာ္ျငားလည္း ေျပာင္းလဲမႈ တစ္စုံတစ္ရာေတာ့ျဖင့္ မလြဲဧကန္ရွိခဲ့လိမ့့္မည္ဟု ထင္သည္။ ေက်ာင္းဖြင့္ရက္ စစခ်င္းပင္ အေဆာင္ကိုႀကိဳေရာက္ေနၿပီး မိသြယ္ႏွင့္ေတြ႕ဆုံဖို႔ သြားခဲ့ပါသည္။

ထူးေတာ့ထူးသည္ဟု ဆိုရေလမလားမသိ။

ထိုေန႔က ႏွစ္ေယာက္သား ကြ်န္ေတာ္ ႀကိဳတင္ေမွ်ာ္လင့္ထားသလို အားပါးတရ မေတြ႕ဆုံျဖစ္လိုက္ၾကပါ။ သူမဖက္မွ အေျခအေနက တစ္ခုခု ထူးျခားေနသေယာင္ရွိခဲ့သည္။ မိသြယ္က ကြ်န္ေတာ့္ကို ေနာက္ပိုင္းရက္ေတြမွာ သူမအေဆာင္ကိုမလာဖို႔ စတင္ေျပာလာသည္။ အေျခအေနအရ သူမဖက္က ထုတ္မေျပာသာသည့္ အခက္အခဲတစ္စုံတစ္ရာေၾကာင့္ အေဆာင္မွာမေတြ႕ဘဲ အျပင္မွာပဲ ႏွစ္ေယာက္သား ခါတိုင္းလို ေတြ႕ဆုံၾကမည္ လို႔ ကြ်န္ေတာ့္ကို ေတာင္းပန္စကားေျပာဆိုလာသည္။ ဘာအခက္အခဲလဲ ဟုေမးရာ ျပန္မေျဖဘဲ ၿငိမ္ေနသည္။

ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္သူမ ေျခလြန္လက္လြန္ျဖစ္ခဲ့ၾကပုံေတြကို နယ္ခံေတြထဲက ေက်ာင္္းသူတစ္ေယာက္ေယာက္က သူမအိမ္ကို အက်ာ္ခ်ဲ႕ၿပီး သတင္းေပးလိုက္မည္ဟု ကြ်န္ေတာ္ တပ္အပ္ယူဆမိပါသည္။ ဘာပဲျဖစ္ပေစ နယ္ခ်င္းေဝးကြာေနလ်က္က သူမဖက္က ကြ်န္ေတာ့္အေပၚ ယခုလို သံေယာဇဥ္ မျပတ္ျခင္းအတြက္ကိုပင္ ကြ်န္ေတာ့္အေနႏွင့္ ၾကံဖန္ေက်းဇူူးတင္ရမလို ျဖစ္ေနပါသည္။ ကိစၥေတာ့မရွိပါ။

ကြ်န္ေတာ့္အေနႏွင့္လည္း လူငယ္ပီပီ ျဖစ္သမွ်ၾကံဳသမွ်ကို ရဲရဲဝံ့ဝံ့ၾကံ့ၾကံ့ခံ၍ ရင္ဆိုင္သြားမည္လို႔ေတာ့ ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ စိတ္ထဲက ဆုံးျဖတ္ထားၿပီးလည္း ျဖစ္သည္။ မတတ္ႏိုင္။ မိမိျဖစ္ခ်င္သလို မိမိထင္ထားသလို ျဖစ္ခြင့္မရေတာ့လည္း ဝမ္းဂိုးတူးကမ္းေပါ့။ မိန္းမရွားတာမွ မဟုတ္ဘဲ။ ၾကံဳသလိုဒိုးေပါ့။ ဒီလို စိတ္မ်ိဳးပဲ ထားလိုက္သည္။

ဒါေပမယ့္ 1st year ဒုတိယႏွစ္ဝက္ေရာ ေနာက္တစ္ႏွစ္ 2nd year ေက်ာင္းသားဘဝေရာ အိပဲ့အိပဲ့ႏွင့္ သူမႏွင့္ကြ်န္ေတာ္ ဘာျပႆနာ တစ္စုံတစ္ရာမွ ထပ္မံေပၚေပါက္လာျခင္းမရွိဘဲ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ နားလည္မႈရွိရွိ သူ႕ဖက္ကိုယ့္ဖက္ စည္းကေလး ထားၿပီး စာသင္ႏွစ္ေတြကို အဆင္ေျပေျပႏွင့္ပင္ ေက်ာ္ျဖတ္လာႏိုင္ခဲ့ပါသည္။ ေက်ာင္းဖြင့္စရက္ေတြက  အေနေဝးလို႔ ေသြးေအးသလို ျဖစ္ေနခဲ့ေပမယ့္ ယခုလို ေန႔စဥ္သြားအတူလာအတူ ေက်ာင္းအတူတက္ကာ မေတြ႕ခ်င္ဘဲေတြ႕ မျမင္ခ်င္လည္း ျမင္ေနရျပန္ေတာ့လည္း သူမစိတ္ေတြက ကြ်န္ေတာ့္ဖက္ကို ျပန္လည္လာခဲ့ဟန္ တူပါသည္။

ႏွစ္ေယာက္သား ေက်ာင္းဝန္းျပင္ပမွာ ယခင္ကလိုပင္ ပုံမွန္ခ်ိန္းေတြ႕ျဖစ္ခဲ့ၾကျပန္သည္။

မိသြယ္တို႔အေဆာင္က ၿမိတ္ၿမိဳ႕သူ ရူပေဗဒေက်ာင္းသူတစ္ဦးျဖစ္သူ မအင္ပိုး အေျပာအရေတာ့ မိသြယ္မွာ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မ်ားအတြင္း သူမဇာတိၿမိဳ႕က ငယ္ေဖာ္တစ္ေယာက္ႏွင့္ျပန္ေပါင္းထုတ္မိၾကသေယာင္ေယာင္ သတင္းစကားမ်ိဳးၾကားရသည္။ ေက်ာင္းကင္တင္းန္းမွာ မအင္ပိုးတို႔အဖြဲ႕ႏွင့္ ေတြ႕ဆုံ၍ ဆီခ်က္အတူစားေသာက္ၾကရင္းက သူမက အမွတ္မထင္ေျပာျပခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ျပန္မေျပာဖို႔ ျပႆနာမရွာဖို႔ ကိုလည္း ကြ်န္ေတာ့္ကို ကတိတြင္တြင္ေတာင္းရာ ကြ်န္ေတာ္လည္း စိတ္ခ်ပါ မအင္ပိုး ကြ်န္ေတာ္ျပႆနာမရွာပါဘူး ဒီကိစၥ စကားမစပါဘူး ဆိုၿပီး သူမကို ကတိေပးလိုက္ရေသးသည္။

ျဖစ္ေတာ့ျဖစ္ႏိုင္ေလာက္သည္။ မိသြယ္မွာ ဒီလိုဇာတ္လမ္းရွိခဲ့၍သာ နယ္ခံေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္ေယာက္ျမင္ၿပီး မလိုလားအပ္သည့္ ျပႆနာေတြ ျဖစ္မွာ စိုးရိမ္၍ ကြ်န္ေတာ့္ကို အေဆာင္မလာဖို႔ တားျမစ္ရျခင္းပဲျဖစ္မည္။ အျပင္မွာခ်ိန္းေတြ႕သည့္အခါက်ေတာ့လည္း သူမမွာ ကြ်န္ေတာ္၏တစ္ဦးတည္းမူပိုင္ ခ်စ္သူမိန္းကေလးတစ္ေယာက္သာ ျဖစ္ေနခဲ့ျပန္ပါသည္။

မိသြယ္ႏွင့္ကြ်န္ေတာ္ နည္းလမ္းေတြစုံေအာင္ခ်စ္ၾကသည္။ တည္းခိုခန္းေတြစုံေအာင္ အိပ္ဖူးသည္။ နီလာရွဳိင္း ဝင့္နဒီ ဧရာမြန္ စသည့္ ေနထိုင္စရိတ္သက္သာသည့္ တည္းခိုေဆာင္ေတြမွာ မၾကာခဏသြားေရာက္၍ အခ်ိန္ျဖဳန္းေလ့ရွိၾကပါသည္။ ပထမအႀကိမ္ စတင္တည္းခို ဖူးသည့္ နီလာရွဳိင္းတည္းခိုခန္းကေတာ့ တစ္ပတ္လွ်င္ အနည္းဆုံးႏွစ္ႀကိမ္ခန္႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔စုံတြဲ အျမဲတေစ သြားေရာက္ စတည္းခ်ေလ့ ရွိသည့္ ေနရာကေလးပင္။ ကိုယ္ေတြႏွင့္လည္း ေနေရးထိုင္ေရး ဆက္ဆံေရးကအစ အစစအရာရာ အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႕မႈရွိသည္ေလ။

တည္းခိုခန္းေတြမွာ သြားေရာက္ေတြ႕ဆုံၾကတိုင္း အျခားေဘးအခန္းေတြကို မေခ်ာင္းသည့္ညမ်ိဳး မရွိပါ။ မိသြယ္ေရာ ကြ်န္ေတာ္ပါ ဒီကိစၥ အထူးဝါသနာႀကီးလွသည္။ သူမ်ားအတြဲလုပ္တာၾကည့္၍ ကိုယ္ကိုယ္တို္င္လည္း ဖီးလ္လာၿပီး သူတို႔ႏွင့္အၿပိဳင္ၾကဲကာ ခ်စ္ပြဲအလီလီ ႏႊဲေပ်ာ္ရသည့္ အျဖစ္မွာ ဘာႏွင့္မွ ႏႈိင္းစရာမရွိသည့္ ေလာကီစည္းစိမ္တစ္မ်ိဳးပင္ျဖစ္သည္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ေခြးကုန္း ပက္လက္ တစ္ေပါင္ေက်ာ္ ကုတင္ေစာင္း က်ားေရေသာက္ တစ္တီတူး ပုခက္လႊဲစသည့္ ကာမသွ်တၱရႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ ဖိုမဆက္ဆံပုံ နည္းစုံလမ္းစုံ ေတြသာမကဘဲ လူႀကိဳက္နည္းၿပီး ဓမၼတာႏွင့္လုံးဝဆန္႔က်င္သည့္ အေရွ႕အေနာက္ (ဒြါရစုံ)ဆက္ဆံျခင္းကဲ့သို႔ (အမွန္ေတာ့ ဖင္ခ်ျခင္း ဖင္လိုးျခင္း ဟူလို။) ၾကံႀကီးစည္ရာနည္းသစ္ေတြကိုပါ ႏွစ္ဦးသားစမ္းသပ္၍ အတတ္ဆန္းႏိုင္ခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။

ဆက္ရန္မိသြယ္လည္း မသူေတာ္ ကြ်န္ေတာ္ႏွင့့္ေပါင္း၍ တစ္ဘဝလုံးစုံလုံးကန္းသည့္အျဖစ္ကို ေရာက္ခဲ့ၿပီလားေတာ့ မေျပာတတ္ပါ။ အေပၚယံအပရိက ကိုင္တြယ္ ဆြႏွဴးျခင္းမွ်ေလာက္ကို သူမရင္မခုန္တတ္ေတာ့။ သူမႏွင့္ေတြ႕သည့္အခ်ိန္မွာ ေယာက္်ားပီပီ အားေကာင္းေမာင္းသန္ႏွင့္ ေဒါင္းတင္ေမာင္းတင္ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ လိုးေပးႏိုင္မွသာ ေက်နပ္လက္ခံႏိုင္သည့္အဆင့္ကို ေရာက္ခဲ့ရပါေတာ့သည္။ ႏွစ္ကိုယ္တြဲ ႏႊဲဖို႔ကေတာ့ ဘယ္ႏွစ္ခ်ီျဖစ္ျဖစ္ လာထားပဲ။ စိတ္လိုလက္ရ ပက္ပက္စက္စက္ အလိုးခံသူျဖစ္ရာ နာမွာက်င္မွာကိုလည္း ေၾကာက္သူမဟုတ္ေပ။ သူမႏွင့္ေတြ႕ဆုံလိုက္တိုင္း မိုးလင္းေပါက္ အခ်စ္ပြဲ ႏႊဲေပ်ာ္ရသည္ခ်ည္းျဖစ္သည္။

ဒီလိုႏွင့္ ဒုတိယႏွစ္ဝက္ ကုန္ဆုံးခ်ိန္ေရာက္လုနီးၿပီ။ စာေမးပြဲႀကီး နီးခဲ့ၿပီ။

မိသြယ္ႏွင့္ကြ်န္ေတာ္ ေတြ႕တဲ့ရက္ေတြ ပိုစိပ္လာသည္။ စာေမးပြဲနီး၍ ေမဂ်ာဘာသာရပ္ေတြအတြက္ က်ဳရွင္သြားတက္သည္။ ၿမိဳ႕ထဲက ေဆြမ်ိဳးမ်ားအိမ္မွာ သြားအိပ္သည္ ဟူေသာအေၾကာင္းျပခ်က္မ်ားျဖင့္ အေဆာင္ကေန မၾကာခဏထြက္ခြင့္ရလာၿပီး ၿမိဳ႕ထဲရွိ တည္းခိုခန္း ေတြမွာပဲ အၾကင္လင္မယားမ်ားပမာ စားအတူသြားအတူ အိပ္အတူေနျဖစ္ၾကသည္။ ကေတာက္ကဆ ရန္ျဖစ္စကားမ်ားၾကသည္။ ရန္ျဖစ္ၿပီးလွ်င္ ျပန္ခ်စ္ရံုေပါ့။

စိတ္ေကာက္ေလ့မရွိေသာ သူမအတြက္ ဂ်ီက် ဂ်စ္တုိက္ လုပ္တတ္တာဆိုလို႔ကလည္း ကြ်န္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းပဲ ရွိပါသည္။ မိသြယ္ကပင္ ျပန္ေခ်ာ့ရစျမဲျဖစ္သည္။

ဒီလိုႏွင့္ စာေမးပြဲေျဖသည့္ေန႔ရက္ကို ေရာက္လာေတာ့ ကိုယ့္အခန္းကိုယ္ျပန္ၿပီး မအိပ္ႏိုင္မစားႏိုင္ ျပဴးတူးျပဲတဲ အလူးလူးအလွိမ့္လွိမ့္ ႏွင့္ပင္ စာေမးပြဲအတြက္ က်ားကုတ္က်ားခဲ ႀကိဳးစားရုန္းကန္ ေျဖဆိုၾကရသည္။ မေအာင္မွာကိုေတာ့ စိတ္မပူရပါ။ မိသြယ္ေရာ ကြ်န္ေတာ္ပါ အတူတူေနခဲ့ၾကရာမွာ အိပ္ရာထက္မွာ အခ်စ္ပြဲႏႊဲရံုသာမက ေက်ာင္းစာအတူတူလုပ္သည့္ အခ်ိန္ေတြပါ သူ႕အကန္႔ႏွင့္သူ တစ္က႑စီ စနစ္တက် ခြဲျခားထားရွိခဲ့ၾကတာကိုး။ လူဆိုတာ ဘယ္ေနရာဘယ္အေျခကိုေရာက္ေရာက္ လိမၼာပါးနပ္မႈ ရွိဖို႔လည္း လိုပါသည္။ ခဲတစ္ခါမွန္ဖူးေသာ ကြ်န္ေတာ့္အဖို႔ ကိုယ္တိုင္ေရာ ကိုယ္ႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ခ်စ္သူကိုပါ ေနာက္ထပ္စာေမးပြဲ တစ္ႏွစ္ အက်ခံဖို႔ကို လုံးဝပင္ ခြင့္မျပဳႏိုင္ေတာ့ပါ။

ႏွစ္ေယာက္လုံး စာေမးပြဲေကာင္းစြာေျဖဆိုႏိုင္ခဲ့ၾကၿပီး ေက်ာင္းရက္ရွည္ႀကီးလည္း ပိတ္ခဲ့ပါသည္။ တစ္ေနရာစီ ခြဲခြာၾကရျပန္ၿပီ။

ႏွစ္ေယာက္သား ကိုယ့္အိမ္ကိုယ္ျပန္ကာ ထုံးစံအတိုင္း ေရွ႕လာမည့္ေက်ာင္းစာသင္ႏွစ္မ်ားအတြက္ အားအင္ေတြ ျပန္ေမြးၾကရဦးမည္ ျဖစ္သည္။ အရင္အခ်ိန္ကေလာက္ေတာ့ သည္းသည္းလႈပ္ ခံစားမေနၾကေတာ့။ ပတ္သက္မႈက အဆုံးစြန္ထိေရာက္ခဲ့ၿပီး ေက်ာင္းဖြင့္လွ်င္ ျပန္ေတြ႕ၾကမည္ ဟူေသာအသိျဖင့္ အရင္ကထက္ ခံႏိုင္ရည္ ပိုရွိလာကာ နည္းနည္းေတာ့ ရင့္က်က္လာသေယာင္ ထင္မွတ္ရပါသည္။ တကယ္တမ္း ခြဲခြာျပန္ေတာ့လည္း ရင္ထဲဟာသလိုလို လြမ္းသလိုလိုေတာ့ ျဖစ္မိေသးသလိုပင္။

ကြ်န္ေတာ္လည္း အိမ္မွာေနၿပီး စားလိုက္ေသာက္လိုက္ႏွင့္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသက္ကေလး အေတာ္အတန္ရလာသူပီပီ အတတ္ကေလး စုံလာသည္။ အျပင္ထြက္ကာ ပြဲလမ္းသဘင္ေတြလည္ပတ္သြားလာၿပီး အေပါင္းအသင္းတရုန္းရုန္းႏွင့္ ေသာက္တတ္ စားတတ္ လာသည္။ စာႀကီးေပႀကီးေတြဖတ္ၿပီး မိဘေတြရဲ႕စကားကို ျပန္မေျပာနားမေထာင္ မေထမဲ့ျမင္ ျပဳတတ္ လာသည္။ လူငယ္အုပ္စုခ်င္းလည္း သြားရင္းလာရင္း မၾကာခဏ ရန္ေတြဘာေတြျဖစ္ၾက အုပ္စုခ်င္းခ်ိန္းရိုက္တာတို႔ ဘာတို႔ ရွိလာၾကသည္။ ဆယ္ေက်ာ္သက္ရြယ္ ဆိုေတာ့လည္း အေၾကာက္အလန္႔ကင္းသည္ပဲ မဟုတ္လား။

တစ္ခု အျမတ္ထြက္သည္က စာရူးေပရူးျဖစ္ေသာ ကြ်န္ေတာ့္အဖို႔ ကဗ်ာအတိုအစ ကေလးေတြသာမက ဂစ္တာေလး ေခ်ာက္တီးေခ်ာက္ခ်က္ တီးဆိုရင္း သီခ်င္းေလးတစ္ပုဒ္စႏွစ္ပုဒ္စ ဆိုသလို ေရးတတ္ဖြဲ႕တတ္လာရျခင္းပဲ ျဖစ္ေလသည္။ ရင္တြင္းျဖစ္ ကိုယ္ပိုင္သံစဥ္ သီခ်င္းေတြလို႔ ေျပာရမည္။ ကြ်န္ေတာ့္သီခ်င္းေတြထဲမွာ အဓိကရည္ညႊန္းသူက ကြ်န္ေတာ့ရဲ႕သူမပဲ မဟုတ္ပါလား။ လြမ္းရက္ရွည္ၾကာလွသည့္ ေႏြေက်ာင္းပိတ္ခ်ိန္ေတြအတြက္ သူမႏွင့္အတူ သြားခဲ့လာခဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရသည္မ်ားက အာရံုထဲမွာ တဝဲလည္လည္သာ ရွိေနေပေတာ့သည္။ တစ္ဘဝစာ အတူလက္တြဲႏိုင္မတြဲႏိုင္ အသာထားဦးေတာ့။ ေက်ာင္းျပန္ဖြင့့္ခ်ိန္မွာ ႏွစ္ေယာက္သား အဆင္ေျပေျပ ျပန္လည္ေတြ႕ဆုံႏိုင္ဖို႔ကိုပင္ ကြ်န္ေတာ့္မွာ တစ္ကိုယ္တည္းႀကိတ္ကာ ဆုေတာင္းေနရေသးေတာ့သည္။

*ကာမေတာ**
_________
ဘယ္မွာမ်က္စိလည္လည္
ေနာက္ဆုံး
ဒီေတာထဲမွာပဲ
က်င္လည္ၾကရတာပါပဲ
ကာမေတာအလယ္
မေမာတယ္။      ။
________

(နရသူ)

………
ဆက္ရန္